ေသာတာပန္အေၾကာင္းေမးလာသူမ်ားအတြက္ ” မိမိကိုယ္ ကို မိမိ.. ေသာတာပန္ ျဖစ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ သိမလဲ “ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ဝိပႆနာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ ဟာ ခုလို က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနၾကယင္း၊ တစ္ဖက္ကလည္း ဗုဒၶစာေပ ေတြ ေလ့လာဖတ္ရႈၾက ၊ တရားေတာ္ ေတြ ကို နာၾကားၾကတဲ့အေလ်ာက္ ယခင္က စ စျခင္း တရားအားထုတ္ခါစ ထက္ တရားဓမၼနဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ အသိဉာဏ္ေတြဟာ ပို၍ပို၍ တိုးပြားလာတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္လည္း သတိထားမိၾကမွာပါ။ အဲဒီလို ဓမၼနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အသိဉာဏ္ေတြ တိုးပြားလာေလေလ ပို၍ ပို၍ သတိထား ဆင္ျခင္မိၾကေလေလ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အဲဒီလို သတိထားမိၾကတဲ့ အေလ်ာက္ မိမိအားထုတ္ေနတဲ့ အားထုတ္မႈအေပၚ ကိုယ္ဖာသာကို သုံးသပ္မိၾကပါတယ္၊ ဆင္ျခင္မိၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီလို သုံးသပ္မိၾကယင္းက မိမိတို႔ရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထား၊အျပဳအမႈ နဲ႔ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈအေပၚမွာ အယင္ကနဲ႔မတူဘဲ ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေပၚ ဆင္ျခင္မိယင္း မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က.. ” ငါ.. ေသာတာပန္ မ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား..၊ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုတာ ဘယ္လိုစစ္ေဆးရင္ သိရမလဲ”စသည့္ ျဖင့္ ေတြးမိၾကမွာပါ။ ေတြးလည္း ေတြးေကာင္းပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့.. “ေသာတာပန္” အရိယာ ျဖစ္မွသာ”အပါယ္ေလးဘုံ” က လုံးဝကင္းလြတ္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔.. ဓမၼမိတ္ေဆြ တို႔အတြက္ မိမိဟာ ” ေသာတာပန္” ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္သိႏိုင္မလဲ၊ ေသာတာပန္ ျဖစ္မျဖစ္ မိမိကိုယ္ကို ဘာနဲ႔တိုင္းတာမလဲ ဆိုတာကို ဖတ္ရႈ ၊ေလ့လာဖူးထားသေလာက္ မွ်ေဝ ဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါတယ္။ “ေသာတာပန္” လို႔ဆိုလိုက္တာ နဲ႔ သာမာန္ပုထုဇဥ္ တို႔ဟာ.. ဒီစကားလုံးေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ဒီေခတ္၊ဒီကာလႀကီးမွာ “ေသာတာပန္” ျဖစ္ဖို႔ခက္ခဲတယ္ေပါ့.. ဥပမာ… ကိုယ့္ရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ မွာရွိတဲ့ သာမာန္လူ၊ ကိုယ္နဲ႔အၿမဲထိေတြ ေနတဲ့ လူ၊ အယင္က တရားဓမၼ ေတြ ကို က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ မရွိခဲ့သူ စသည္ျဖင့္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ၁၀ရက္ေလာက္ ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၁၅ရက္ တန္သည္ ေလာက္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားအားထုတ္ရင္း နဲ႔ ” ေသာတာပန္” ျဖစ္ေနတယ္ လို႔ ၾကားလိုက္ရရင္၊သိလိုက္ရရင္ျဖင့္.. ယုံၾကည္မႈ မရွိၾကပါဘူး၊ ယုံလည္းမယုံၾကည္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျဖစ္ရတာလည္း ဆိုေတာ့..ကိုယ္ကိုတိုင္ ကိုယ္က ” ေသာတာပန္ အရိယာ မျဖစ္ေသးတာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေသာတာပန္ မဆိုထား နဲ႔ရဟႏၲာ ကို ေတာင္ သိရွိဖို႔ခက္ခဲလွတဲ့ သာမာန္ပုထုဇဥ္ တို႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္သဘာဝ ဉာဏ္ေတြေၾကာင့္ ေၾကာင့္သာျဖစ္လို႔ပါဘဲ လို႔သာဆိုပါရေစ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ” ေသာတာပန္ ” ပုဂၢိဳလ္ ကို “တရားထူး”ရထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။တကယ္ေတာ့.. ပထမဦးဆုံး နိဗၺာန္ ကို ျမင္ေတြ႕သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ပထမ ဦးဆုံး ” မဂ္” က်သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ “ေသာတာပန္” ပါဘဲ။ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ” ေသာတာပန္” ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္သိႏိုင္မလဲ၊ ေသာတာပန္ ျဖစ္မျဖစ္ မိမိကိုယ္ကို ဘာနဲ႔တိုင္းတာမလဲ ဆိုတာကို တင္ျပဖို႔”ေသာတာပန္”ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ၊ “ေသာတာပန္” နဲ႔ပုထုဇဥ္ ဘာကြာတာလဲ၊ ဆိုတာ အၾကမ္းဖ်င္းေလာက္ေတာ့ သိထားဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ေသာတာပန္ ဆိုတာ.. သာမာန္ပုထုဇဥ္ နဲ႔မတူဘဲ ခုနေျပာသလို “တရားထူးရထားသူ” လို႔ဘဲလြယ္လြယ္မွတ္ၾကပါ။ “တရားထူး”ရသြားရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လည္းဆိုေတာ့…. “ေသာတာပန္” တို႔ရဲ႕အက်ိဳးတရား ( ၆ )ပါးဆိုၿပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတာရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး ေဖၚျပရရင္ ၁။(သဒၶမၼနိယေတာ)- သူေတာ္ေကာင္း တရားမွာ ၿမဲျခင္းအက်ိဳး လို႔ေခၚပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဟာ “ငါးပါးသီလ၊ဆယ္ပါးသီလ နဲ႔သတိပ႒ာန္တရားေလးပါး”စတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔ကို ၿမဲတဲ့အက်ိဳးကိုလည္း ရရွိၾကပါတယ္။ သူမ်ားအသက္သတ္ဖို႔ ႀကဳံလာတဲ့အခါ သူမ်ားဥစၥာခိုးဖို႔၊ သူ႔သားမယားကို လြန္က်ဴးဖို႔၊ လိမ္ညာေျပာဖို႔၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားဖို႔၊ ႀကဳံလာေသာအခါတို႔ မွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ မလြန္က်ဴးၾကေတာ့ပါဘူး။လုံးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၾကပါေတာ့တယ္။။ ငါးပါးသီလ လို႔ေခၚတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားလုံးဝၿမဲၾကပါေပေတာ့တယ္။ အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ က အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ သူမ်ားအသက္ကိုမသတ္ေပးရင္၊ သူမ်ားဥစၥာကို မခိုးေပးရင္၊ သူမ်ား သားမယားကို မဖ်က္ဆီးေပးရင္၊ လိမ္ညာမေျပာေပးရင္၊ အရက္တိုက္တာကို မေသာက္စားရင္ ၊သင့္ကို အရင္သတ္ရလိမ့္မည္ဟု အႏိုင္အထက္ ႏွိပ္စက္၍ ေစခိုင္းေပမယ့္ လည္း ငါးပါးသီလကို မလြန္က်ဴးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။အသက္ကိုပင္ အေသခံၾကေပေတာ့တယ္။ ဒါ ပုထုဇဥ္ နဲ႔မတူဘဲ အသက္ႏွင့္လဲၿပီး ငါးပါးသီလ ဆိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း တရားကို ၿမဲၾကပါေပတယ္။ ၂။(အပရိဟာနဓဓမၼာ)-မဆုတ္ယုတ္တဲ့ သေဘာရွိျခင္း အက်ိဳးလို႔ေခၚပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေသာတာပန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က စၿပီး သဒၶါ ၊သီလ စတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း၊ ဥစၥာတရား (၇)ပါးတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္သြားသည္ဟူ၍ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ တိုးတက္ႀကီးပြားေနျခင္း အက်ိဳးကိုသာ ရရွိေနၾကပါေတာ့တယ္။ သာမာန္ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္တို႔ မွာရွိတဲ့ “သဒၶါ၊သီလ”စတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာတရား (၇)ပါးတို႔ဟာ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝ မွာ လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ေၾကာင့္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကၿပီး၊ အကယ္၍ ဒီဘဝမွာ မဆုတ္ယုတ္ မပ်က္စီးဘူးဆိုရင္ ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြမွာ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကပါေပတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့.. “သဒၶါ၊သီလ၊ ဟိရိ၊ ဩတၱပၸ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ”စတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာ တရား (၇)ပါးတို႔ဟာ အခုလက္ရွိဘဝမွာလည္း ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးသြားျခင္းမရွိၾကတဲ့ အျပင္၊ ေနာက္ေနာင္ဘဝတို႔မွာလည္း ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီး သြားျခင္းမရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ တိုးတက္ႀကီးပြားလ်က္သာ ရွိၾကေပေတာ့တယ္။ အထက္မဂ္၊အထက္ဖိုလ္ ေတြ ကို သာ ေရာက္သြားဖို႔ရာ အားႀကီးတဲ့ အေၾကာင္း (ပကတူပနိႆယသတၱိ)ျဖစ္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳလ်က္ရွိေနၾကေပေတာ့ပါတယ္။ ၃။(ပရိယႏၲကတ ႆဒုကၡံ)- ဆင္းရဲဒုကၡ အပိုင္းအျခားကို ျပဳၿပီးျခင္းအက်ိဳးလို႔ေခၚပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ… လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္ (၆) ထပ္တို႔မွာ အိုရျခင္းဒုကၡ၊ နာရျခင္းဒုကၡ၊ ေသရျခင္းဒုကၡ စတဲ့ ဆင္းရဲ ဒုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို အမ်ားဆုံး (၇)ဘဝသာ ခံၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ၾကပါေပတယ္။ အဲဒီလို ( ၇ )ဘဝ သာ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခံရျခင္းဟူေသာ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ ဆင္းရဲဒုကၡ အပိုင္းအျခားရွိျခင္း အက်ိဳးကိုလည္း ရရွိၾကပါေပတယ္။ သာဓကတစ္ခုအေနနဲ႔.. တစ္ခ်ိန္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတဲ့ အခါမွာ လက္သည္းေပၚသို႔ ေျမမႈန႔္ေလးတင္ျပၿပီး ငါဘုရား ရဲ႕လက္သည္းေပၚ၌တင္ထားသည့္ ေျမမႈန႔္ နဲ႔မဟာပထဝီ ေျမႀကီးေပၚ၌ရွိသည့္ ေျမမႈန႔္တို႔ဟာ ဘယ္ေျမမႈန႔္ က ပိုၿပီးမ်ားသလဲ”လို႔ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေမးေတာ္မူပါတယ္…တဲ့။ ရဟန္းေတာ္ေတြက “ျမတ္စြာဘုရား… ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္သည္းေပၚ၌တင္ထားတဲ့ ေျမမႈန႔္ေလးမွာ အလြန္ပင္ နည္းပါးလွၿပီး မဟာပထဝီ ေျမႀကီးေပၚ၌ရွိသည့္ ေျမမႈန႔္မ်ားက အလြန္ပင္ မ်ားျပားလွပါတယ္ ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလ၏..တဲ့။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက…. “ခ်စ္သားရဟန္းတို႔…ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏သႏၲာန္၌ က်န္ရွိေနေသးေသာ အိုရျခင္းဒုကၡ၊ နာရ ျခင္းဒုကၡ၊ ေသရျခင္းဒုကၡစေသာ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲဒုကၡတို႔သည္ (၇)ဘဝသာ က်န္ေတာ့သည္ျဖစ္၍ ငါဘုရား၏ လက္သည္းေပၚ၌တင္ထားေသာ ေျမမႈန႔္မွ်ပင္ က်န္ရွိေတာ့သည္။ ကုန္ၿပီးသြားေသာ သံသရာဝဋ္ ဆင္းရဲဒုကၡတို႔သည္ မဟာပထဝီေျမႀကီး၌ရွိေသာ ေျမမႈန႔္မ်ားေလာက္ မ်ားျပားၾကေပသည္”ဟု ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ဝဋ္ဆင္းရဲဒုကၡ အပိုင္းအျခားရွိပုံကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။..လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ့ပါတယ္။ ၄။(အသာဓာရဏဉာေဏာ)-ပုထုဇဥ္တို႔ နဲ႔မဆက္ဆံေသာ ဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းအက်ိဳးလို႔ေခၚပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အမွားကို သိျမင္တတ္တဲ့ ဒိ႒ိ၊ ေကာင္းဆိုးအာ႐ုံေတြကို မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဝိစိကိစာၦ၊အပါယ္သို႔ က်ေရာက္ေစတတ္တဲ့ေလာဘၾကမ္း၊ေဒါသၾကမ္း၊ ေမာဟၾကမ္း၊ မၿမဲျခင္း- အနိစၥ ၊ ဆင္းရဲျခင္း – ဒုကၡ၊ အစိုးမရျခင္း – အနတၱ တို႔ကို အမွန္အတိုင္း သိေနၾကပါေပတယ္။ အဲဒီလို ေလာကေရးရာ၊ ဓမၼေရးရာတို႔၌လည္း ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံေသာ အသိဉာဏ္ထူးမ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံေနျခင္း အက်ိဳး ကိုလည္း ရရွိၾကပါေပတယ္။ ၅။(ေဟာတုစသုဒိေ႒ာ)-အေၾကာင္းကိုလည္း ေကာင္းစြာျမင္ျခင္းအက်ိဳး လို႔ေခၚပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ… အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ ၊ အက်ိဳးတရားမ်ား ျဖစ္ၾကရာမွာ အေၾကာင္းမွန္ကို ေကာင္းစြာ သိျမင္တတ္တဲ့ အက်ိဳးကိုလည္း ရရွိၾကပါေပတယ္။ အဲဒီလို ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္တို႔ဟာ ႀကံစည္၊ေျပာဆို၊ျပဳလုပ္ျခင္းစတဲ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္းတို႔ရဲ႕အေၾကာင္း၊ ႀကံစည္၊ေျပာဆိုျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ရဲ႕အကုသိုလ္ ျဖစ္ျခင္းတို႔ရဲ႕အေၾကာင္း၊ ႀကံစည္၊ေျပာဆို၊ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ဟာ ခ်မ္းသာျခင္းရဲ႕အေၾကာင္း၊ ႀကံစည္၊ေျပာဆို၊ ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ဟာ ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းျဖစ္တယ္ လို႔ ေကာင္းေၾကာင္း ဆိုးေၾကာင္း ေတြ ကို ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ တို႔ထက္ ပို၍ေကာင္းစြာျမင္တတ္ၾကပါေပတယ္။ ၆။(ေဟတုသမုပၸႏၷာစဓမၼာ)-အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အက်ိဳးတရားကိုလည္း ေကာင္းစြာျမင္ျခင္း အက်ိဳးလို႔ေခၚပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ… အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ အက်ိဳးတရား တို႔ ျဖစ္ၾကရာမွာ အက်ိဳးအမွန္ကို ေကာင္းစြာျမင္တတ္တဲ့ အက်ိဳးကိုလည္း ရရွိၾကပါေပတယ္။ အဲဒီလို ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔ဟာ အခုလို ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ရရွိလာျခင္း၊အခုလို ခ်မ္းသာသုခ ေတြ ကို ရရွိလာျခင္းတို႔ ဟာ ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းကံေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ၊ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေတြကို ရရွိလာျခင္းဘဲ ျဖစ္ေပတယ္။ ေဘးရန္မ်ား ျဖစ္လာျခင္း၊ အခုလို ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ား ျဖစ္လာျခင္းတို႔ဟာ မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းကံေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေတြကို ရရွိလာျခင္းဘဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေကာင္းက်ိဳး၊ဆိုးက်ိဳး တို႔ကို ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ တို႔ထက္ ပိုၿပီး ေကာင္းစြာ သိျမင္တတ္ၾကပါေပတယ္။ အဲဒီလို ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ… ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္တို႔ထက္ အဲဒီလို ထူးျခားလြန္ကဲတဲ့ အက်ိဳးတရား ၆-ပါးကို ရရွိၾကပါေပတယ္။ ေရွ႕ဆက္ရရင္ေတာ့. “မဂ္” ေလးပါးရွိတဲ့ အနက္ ပထမဦးဆုံး မဂ္ က်ရင္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီဆိုတာေတာ့ ..ဓမၼမိတ္ေဆြ တို႔ သိၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္က်ေနၿပီလား၊ မက်ေသးဘူးလား ဆိုတဲ့ သို႔ေလာ၊သို႔ေလာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ “မဂ္ မသိ၊ ဖိုလ္ နဲ႔ညႇိ ” ဆိုတဲ့ စကားရပ္အတိုင္း …အစပ်ိဳးရရင္ေတာ့ မဂ္ က”အေသ၊ ဖိုလ္ က “အရွင္” ေပါ့။ “မဂ္”ေလးပါး မွာ ဆိုင္ရာေလးပါး က်ၿပီးရင္ “မဂ္”က ဆက္ၿပီး၊ မျဖစ္ေပၚေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ “ေသေလးပါး”လို႔ သတ္မွတ္တာပါ။ ဖိုလ္ေလးပါးမွာ သူနဲ႔ဆိုင္ရာ ဖိုလ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဝင္စားႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ “ရွင္ေလးပါး”ဟု ေခၚဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ” ေသာတာပန္”အတြက္ဆိုရင္ “မဂ္”ဟာ တစ္ႀကိမ္သာျဖစ္ခဲ့ၿပီး “ဖိုလ္ဉာဏ္”သည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ဝင္စားရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဝိပသနာဉာဏ္စဥ္ အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး ေသာတာပန္ဆိုင္ရာ “မဂ္” ဟာ တစ္ႀကိမ္သာက်ၿပီး ဖိုလ္ေဇာ သည္ ႏွစ္ႀကိမ္၊ တခ်ိဳ႕သုံးႀကိမ္က်ၿပီး ျပန္လည္ဆင္ျခင္တဲ့ ဉာဏ္ျဖစ္ေပၚၿပီး ေတာ့ ပထမအဆင့္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ေခၚပါတယ္။ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ “ေသာတာပန္” ျဖစ္တယ္ေပါ့။ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ဟာ မိမိဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္က်၊ မက်သိခ်င္ရင္ေတာ့ .. “ဖိုလ္ဉာဏ္”ဆိုတာ ဟာ ဆိုင္ရာ”မဂ္ဉာဏ္”အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ဝင္စားရရွိႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္..”ဖိုလ္”ဝင္စားၾကည့္လို႔ရႏိုင္ရင္ေတာ့ “ေသာတာပန္” ျဖစ္ၿပီလို႔ေသျခာေပါက္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့” ဖိုလ္ “စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဖိုလ္ဝင္စားေတာ့မယ္ဆိုရင္… အရင္ဆုံးတစ္ခုရွင္းျပပါရေစ… “ဉာဏ္စဥ္ (၁၆)ပါး” ဆိုတာရွိပါတယ္။အရင္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာလည္း ေဖၚျပခဲ့ဘူးပါတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီ( ၁၆ ) ပါးလုံးကို မေဖၚျပေတာ့ပါဘူး။ ဝိပႆနာရႈတဲ့အခါ သာမာန္ပုထုဇဥ္ေတြအေနနဲ႔ စၿပီးအားထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ဉာဏ္စဥ္ (၁၆)ပါး မွာရွိတဲ့ “နာမ႐ူပ ပရိေစၦဒ ဉာဏ္” မွ စၿပီး ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ “နာမ႐ူပ ပရိေစၦဒ ဉာဏ္” ဆိုတာ ဘာလည္း ဆိုေတာ့.. “႐ုပ္ နာမ္ ခြဲျခားသိတဲ့ဉာဏ္”..ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ရင္း ရႈဖန္မ်ားလာရင္.. ဒါကေတာ့”႐ုပ္”၊ ဒါကေတာ့ “နာမ္”လို႔ပိုင္းျခားသိလာေတာ့… “နာမ႐ူပပရိေစၦဒဉာဏ္”ဆိုတာရလာပါတယ္။ ဒါ ပုထုဇဥ္ မွာ စျဖစ္တဲ့ ပထမဆုံး ဉာဏ္စဥ္ပါ။ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးသား အရိယာ ကေတာ့ ” ဥဒယဗၺယဉာဏ္” လို႔ေခၚတဲ့… ႐ုပ္နာမ္ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို သိျမင္တဲ့ ဉာဏ္ ကစၿပီး ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ ( မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ၏ “ဝိပႆနာ ရႈနည္းက်မ္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္” ဒုတိယတြဲစာမ်က္ႏွာ ၄၃ မွာလည္း ျပဌာန္းထားပါတယ္ ) ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ အဲဒီလို ရႈမွတ္ေနတဲ့ အစ မွာ အျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ပါးလုံးကို သိလ်က္ ” ဥဒယဗၺယဉာဏ္” ျဖစ္ေပၚေနၿပီးေတာ့..သူ႔ဉာဏ္စဥ္ အတိုင္း တိုးတက္၊တိုးတက္ လာၿပီးမၾကာမီ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ အႏူးညံံ့ဆုံး၊ အသိမ္ေမြ႕ဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး မွတ္သိမႈျဖစ္တဲ့ ” သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္”သို႔ ေရာက္ရွိသြားပါလိမ့္မယ္။ ႐ုပ္၊ နာမ္ ဓမၼသခၤါရ ေတြကို မခ်စ္မမုန္းဘဲ လ်စ္လ်ဴရႈတတ္တဲ့…. “သခၤါ႐ုပေကၡာဉာဏ္”ေပၚလာပါတယ္။ တစ္ကယ္တန္း မဂ္ဖိုလ္ သို႔ေရာက္ၿပီးေသာသူရဲ႕စိတ္ထားဟာ အရင္တုန္းက စိတ္ထားနဲ႔မတူဘဲ ထူးျခားလာတာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္သိသာပါတယ္။ ဥပမာ… ဘဝအသစ္တစ္ခု ေျပာင္းလဲ လာသလို ထင္ရတတ္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ ၊ၾကည္ညိဳမႈ ၊ၾကည္လင္မႈ သဒၶါ ေတြဟာ အလြန္ ထက္သန္စြာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီ သဒၶါ အဟုန္ေၾကာင့္ ပီတိ ၊ပႆဒၶိ တို႔လည္းလြန္ကဲစြာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဝမ္းသာမႈ သုခ ဟာ လည္း အလိုလိုပင္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီ သဒၶါ၊ ပီတိ ၊ပႆဒၶိ ၊သုခ တို႔က လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မဂ္ဖိုလ္သို႔ ေရာက္ၿပီးခါစ မွာ ရႈမွတ္ ေပမယ့္လည္း ပိုင္းပိုင္းျခားျခား မသိႏိုင္ေသးတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နာရီပိုင္းျဖစ္ေစ၊ ရက္ပိုင္း ျဖစ္ေစ ၾကာလြန္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီ သဒၶါ တို႔ဟာ အားနည္းသြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ ပိုင္းပိုင္းျခားျခား သိႏိုင္ၿပီးေတာ့ အမွတ္ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဟာ မဂ္ဖိုလ္ သို႔ေရာက္ၿပီးခါစမွာ ဘယ္လို ျဖစ္လည္းဆိုေတာ့.. ဝန္ေပါ့သြားသလိုမ်ိဳး ၊မမွတ္ခ်င္ေတာ့သလို၊ အားရသြားသလိုမ်ိဳး အဲဒီလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ က နဂိုကတည္းကမိမိဟာ “ေသာတာန္ပန္”ျဖစ္ရင္ေတာ္ၿပီ၊ “ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ ” ေလာက္ကိုဘဲ ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေရာင့္ရဲမႈွုသာ ျဖစ္တယ္ လို႔ ယူဆ ရပါတယ္လို႔..မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီး က ေရးသားေဖၚျပထားပါတယ္။ အဲဒီလို ဉာဏ္အား ျပည့္တဲ့အခါမွာ “သခၤါရၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္အာ႐ုံ ” ကို အယင္ ကလိုပင္ ကူးေျပာင္းၿပီး.. “ဖိုလ္စိတ္”အစဥ္ျဖစ္ေပၚေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီ “ဖိုလ္စိတ္”ဟာ “အရင္တုန္းက လို အခ်ိန္ကို မပိုင္းျခားေတာ့ဘဲ တစ္ခ်ိဳ႕ဖိုလ္ဝင္စားသူေတြမွာ.. ” တစ္ခါတစ္ေလ ခဏေလးသာျဖစ္တတ္ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ..၅မိနစ္ေလာက္၊ ၁၀မိနစ္ ၊၁၅မိနစ္၊ နာရီဝက္၊ တနာရီ ေလာက္ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္စြာလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ “အ႒ကထာ” ထဲမွာေတာ့..တစ္ေန႔လုံး၊တစ္ညလုံး ေသာ္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။တကယ္လို႔အခ်ိန္ကာလပိုင္းျခားၿပီး အဓိ႒ာန္ထားတဲ့ ကာလပတ္လုံး လည္း ျဖစ္တတ္သည္ ဟု မိန္႔ဆိုထားပါတယ္။အခုမ်က္ေမွာက္ကာလမွာလည္း သမာဓိ၊ ဝိပႆနာ ထက္သန္တဲ့ သူေတြမွာေတာ့ ၁နာရီ ၊၂နာရီ ၊၃နာရီ စသည္ျဖင့္ ပိုင္းျခားထားသည့္အတိုင္း ၾကာျမင့္စြာ “ဖိုလ္”တည္တံ့ေနသည္ကို ေတြ႕ၾကရပါတယ္။ ထားပါေတာ့… “ဖ်က္လိုမွဘဲ ပ်က္ပါေစ” ဆိုတဲ့ အဓိဌာန္ နဲ႔အရင္ကတည္းက ပိုင္းျခားထားရင္လည္း အလိုမရွိတဲ့ အခါက်မွသာ ေကာင္းစြာ ထပါတယ္။ဒါေပမယ့္ တနာရီ ၊ႏွစ္နာရီ ၾကာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ အဖို႔ဆင္ျခင္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္တတ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္…အဲဒီစိတ္ေတြ ကို ၄-ခ်က္၊ ၅-ခ်က္ ေလာက္ မွတ္လိုက္ရင္ေတာ့ “ဖိုလ္” ကို တဖန္ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။ အဲဒီနည္း နဲ႔လည္းပဲ အားရသည့္တိုင္ေအာင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ တည္တံ့ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ၾကရပါတယ္။အဲဒီ ” ဖိုလ္ “စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခိုက္ မွာ “သခၤါရ” အလုံးစုံခ်ဳပ္ၿငိမ္းေသာ နိဗၺာန္အာ႐ုံ မွာဘဲ စိတ္ ဟာ တည္တံ့လ်က္ရွိေနပါတယ္။ နိဗၺာန္အာ႐ုံ ကလြဲၿပီး တစ္ျခားအာ႐ုံကို မသိပါဘူး။ နိဗၺာန္ ဆိုတာကလည္း ဒီေလာက၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကတို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ သခၤါရ တရား၊ ပညတ္တရား တို႔မွ အလြတ္ သီးျခားသေဘာတရား ျဖစ္ပါေပတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ဖိုလ္ ဝင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိမိခႏၶာကိုယ္ဟာ ဒီေလာက တစ္ပါးေသာ ေလာကတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းကို ဘာမွ် သတိမရပါဘူး၊ သိလည္းမသိပါဘူး၊ ႀကံစည္ စဥ္းစားမႈ ေတြဟာလည္းလုံးဝ ကင္းစင္ေနပါတယ္။ျမင္စရာ၊ ၾကားစရာ၊ ထိစရာ ၊ နံစရာ အာ႐ုံေတြ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေနေပမယ့္လည္း ဘာကိုမွ် မသိေတာ့ပါဘူး။ “အပၸနာဇဝနံ ဣရိယာပထမၸိ သႏၷာ ေမတိ” ဟု ဆိုတာ နဲ႔ အညီ ဣရိယာပုထ္ လည္း ခိုင္ခံ့ေနပါတယ္။ ထိုင္ၿပီး ဝင္စားေနရင္ ထိုင္တဲ့ ကိုယ္အမူအရာဟာ မူလက အတိုင္းဘဲ တည္တံ့လ်က္ရွိေနပါတယ္။ ယိမ္းယိုင္ျခင္း၊ ၫြတ္က်ျခင္း၊ ယြင္းပ်က္ျခင္း မရွိပါဘူး။ ဖိုလ္ စိတ္ အစဥ္ျပတ္သြားေသာအခါမွာ သခၤါရၿငိမ္းတဲ့ သေဘာ၊ အဲဒီ ၿငိမ္းရာကို ေရာက္ေနတဲ့ သေဘာေတြကို ဆင္ျခင္မႈျဖစ္ေစ၊ ပုံသဏၭာန္ စတဲ့ အာ႐ုံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေတြ႕ျမင္မႈျဖစ္ေစ၊ ေရွးဦးစြာ ထင္ရွားျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ မွတ္ၿမဲ မွတ္ျခင္း၊ ၾကည္လင္ျခင္း၊ ဆင္ျခင္ျခင္း စတဲ့ စိတ္တို႔ဟာ ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ မွတ္ေနတာကို ဆက္မွတ္ေနေပမယ့္လည္း အစ မွာ ပီသ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ကို သိၿပီး ခပ္က်ဲက်ဲသာ ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ဝိပႆနာ အထူးအားေကာင္းလာတဲ့ အခါ “ဖိုလ္” မွ ထခါစ မွာ လည္း အမွတ္မက်ဲဘဲ ေကာင္းၿမဲပင္၊ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ေကာင္းေနတာလည္းရွိေနေသးပါတယ္။ အဓိကအခ်က္က “ဖိုလ္”ကို ျမန္ျမန္ေရာက္ရန္၊ ဖိုလ္ဝင္စားမႈ ၾကာၾကာတည္တံ့ဖို႔အတြက္ ၊ ေဆာက္တည္မႈကို အားမထုတ္ခင္ကတည္းက ႀကိဳတင္ၿပီး ျပဳလုပ္ဖို႔လို ပါတယ္။ မွတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က်မွ ေဆာက္တည္မႈအတြက္ ေၾကာင့္ၾကမႈ၊ ေတာင့္တမႈကို မျပဳအပ္ပါဘူး။ ဝိပႆနာ အားမျပည့္ေသးဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အမွတ္ အထူးေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကက္သီးထ တာတို႔၊ သမ္း တာတို႔၊ ခႏၶာကိုယ္တုန္လႈပ္တာတို႔၊ ရႈိက္တာ တို႔ေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အမွတ္က်ဲသြား သည္လည္း ရွိတတ္ပါေသးတယ္။ မွတ္ေနရင္း မွတ္ေနရင္း အထူးေကာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္ မွာ “ေရာက္ေတာ့ မွာဘဲ” လို႔ဆင္ျခင္မိတဲ့အတြက္ အမွတ္က်ဲသြားသည္လည္း ရွိပါေသးတယ္။ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ မဆင္ျခင္မိေစၾကေစဖို႔ အထူးဂ႐ုျပဳသင့္ပါတယ္ ။ အကယ္၍ေပါ့ေလ ဓမၼမိတ္ေဆြ အေနနဲ႔ဆင္ျခင္မိရင္၊ေတြးမိလိုက္ရင္ေတာအဲဒီ “ဆင္ျခင္မႈ” “ေတြးေတာမႈ”ကို မိမိရရ မွတ္ပါလို႔တိုက္တြန္းပါတယ္ ။ အဲဒီလို က်ဲက်ဲသြားတာကို အႀကိမ္မ်ားစြာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရၿပီး မွ “ဖိုလ္” ကို ေရာက္တဲ့သူလည္းရွိတတ္ပါတယ္။ သမာဓိ ဉာဏ္အားနည္း ေနရင္ေတာ့ ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဖိုလ္ သို႔ျမန္ျမန္မေရာက္တတ္ပါဘူး၊ ေရာက္ရင္လည္း ၾကာၾကာမတည္တံ့ တတ္ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ “ဖိုလ္”ဝင္စားတဲ့ ပုံစံျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလို “ဖိုလ္” ဝင္စားႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေသျခာေပါက္ “ေသာတာပန္” ျဖစ္တယ္ လို႔ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ေစ.. ဓမၼမိတ္ေဆြ ကိေလသာ ကို သတ္တယ္ ဆိုတာ”မဂ္”၊ ႐ုပ္ဓာတ္၊နာမ္ဓာတ္ ခ်ဳပ္ျပတ္ျခင္းကား အခ်က္ လို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ အင္အားမျပည့္ဝေသးမွီ၊ ဗိုလ္ငါးပါး အင္အားမမွ်၊ ရင့္က်က္မႈကာလသို႔ မေရာက္ေသးမွီ၊ “မဂ္သဘာဝ”၏ ခ်ဳပ္ျပတ္ပုံမ်ိဳး လို “မဂ္အတု” မ်ားလည္း ေသခ်ာေပါက္ ေပၚေပါက္ၾကပါေသးတယ္။ ေလ့လာထားရသေလာက္မွ်ေဝရရင္…. ၁။ ခ်မ္းသာဆင္းရဲတို႔အေပၚ ဥေပကၡာအျပဳ လြန္ရာမွ တစ္ခ်က္စာမွ် လစ္လပ္သြားျခင္း၊ ၂။ ေၾကာင့္ၾကပူပန္ျခင္းကင္းေနတဲ့ စိတ္ျဖဴစင္မႈအေပၚ ႏွစ္သက္ေနျခင္းေၾကာင့္လည္း တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္သြားျခင္း၊ ၃။ေၾကာင့္ၾကပူပန္ျခင္းကင္း စိတ္ၿငိမ္းေအးေနျခင္းအေပၚ ၿငိေနျခင္းေၾကာင့္လည္း တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္သြားတတ္ျခင္း၊ ၄။ ဝီရိယထား၊ သမာဓိအား ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ရာမွလည္း စိတ္ပ်ံ႕ထြက္သြားၿပီး တစ္မွတ္စာေလာက္ လစ္လပ္သြားတတ္ျခင္း၊ ၅။ အျမင္ကလည္းမတိုး၊ ႐ိုးအီပ်င္းရိလာၿပီးေတာ့ အားထုတ္ရတဲ့ ဆႏၵအားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ နိမ့္ပါးသြားၿပီး ငိုက္ျမည္းမႈအရာျဖင့္ တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္သြားတတ္ျခင္း၊ ၆။ ႏုလြန္ေသာအေတြ႕ မွာ အသိက မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ထိုင္းမႈိင္းပ်င္းရိလာေတာ့ကာ တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္ သြားတတ္ျခင္းမ်ားပင္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေျခာက္မ်ိဳးဟာ သမာဓိလြန္ကဲ ဉာဏ္အားနည္းရာမွ ျဖစ္တဲ့ မသိျပတ္မ်ိဳးခ်ည္းဘဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မဂ္အစစ္ကား … မဂ္ က်တာ နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထပ္ခ်ပ္မကြာ “ဖိုလ္” လို႔ေခၚတဲ့ ကိေလသာ ေသဆုံးသြားမႈ ရဲ႕အက်ိဳးထူးခံ ရလာဒ္အျဖစ္ အေအးဓာတ္ အၿငိမ္းဓာတ္ႀကီး ေပၚေပါက္ခံစားရျခင္းပင္ ျဖစ္၏ ။ “ဖိုလ္ ႏွင့္ မဂ္” တစ္ဆက္တည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ မဂ္အတုတို႔ကား … မလစ္လပ္ခင္ ကတည္းက ေအးလည္းေအး၊ေမွးလည္းေမွး အျဖစ္ျဖင့္ ဥေပကၡာ ကေပးေသာ သာမန္ အေအး ထိုအခြင့္ေရးၾကားမွ ျပတ္ေတာက္သြားျခင္းမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ျပတ္ေတာက္ၿပီး ေနာက္၌လည္း ထူးထူးျခားျခား ေအးမလာေတာ့ပါဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ့”မဂ္” ဆိုတာ သူနဲ႔ဆိုင္ရာ ကိေလသာ ကို သတ္ျဖတ္ခ်လိုက္ျခင္း၊” ဖိုလ္” ဆိုသည္မွာ ရန္ကင္းသျဖင့္ ေအးခ်မ္းျခင္း၊ သို႔ေၾကာင့္ “မဂ္ ႏွင့္ ဖိုလ္” တို႔ဟာအေၾကာင္းခံ နဲ႔ အက်ိဳးဆက္ ခြဲဖ်က္ မရစေကာင္းေသာ အတြဲမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္…. စာေရးသူမိမိရဲ႕သေဘာထားကို ေျပာရရင္… “မဂ္အစစ္” ဟုတ္မဟုတ္ မည္သူ႔ကိုမွ် ေမးၾကည့္စရာ မလိုဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ အတုအစစ္ “ခြဲျခားနည္း” မည္သူ႔ထံမွလည္း နည္းခံေနစရာ လိုမယ္လည္း မထင္ပါဘူး။ “မဂ္မသိ ဖိုလ္ နဲ႔ညႇိ ” စကားပမာ ခ်ဳပ္ျပတ္မႈသိတဲ့ အသိရဲ႕ေနာက္မွာ အၿငိမ္းဓာတ္ အေအးဓာတ္ႀကီး လိုက္၊ မလိုက္ျဖင့္ ခ်ိန္ကိုက္သိႏိုင္ေၾကာင္း ကိုသာ တင္ျပရင္း ဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါသည္။ Credit... 🙏ခရီး သည္​ မ်ားအားလံုးပဲ့ မဂၤလာပါ ခင္​ဗ်ာ 🙏 🙏ျပန္​လည္​မ်ွ​ေဝသူ ခ​ရီး သည္​ 🙏

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31ljB1C