via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36NxdX9
Saturday, November 9, 2019
❀ ❀ လူ့ဘဝထဲမှာ ရွေးချယ်စရာ ❀ ❀ #ဘဝတစ်ခုရလာရင် ဘဝရပ်တည်ဖို့အတွက် အသက်မွေးကျောင်း ဆိုတာ ရှိလာတယ်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုတဲ့အခါ ပတ်ဝန်းကျင် ဟာ သိပ်အရေးကြီးသွားတယ်။ ဒါကြောင့် မြတ်စွာဘုရားက (၂၄)ပစ္စည်းထဲမှာ "ဥပနိဿယ ပစ္စယော " ဆိုတာ အင်မတန်မှ အားကြီးတဲ့မှီရာတစ်ခုပဲလို့ ပြောတာ။ "ပုဂ္ဂလောပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော " ဒါက အင်မတန်မှ အရေးကြီးတယ်။ #ဘဝတစ်ခုရောက်လာတယ်ဆိုတာ တစ်ကိုယ်တည်းလာကြတာ မဟုတ်ဘူး။ မိသားစုတစ်ခုထဲရောက်လာတာ။ အဲဒီအချိန်လေးမှာ မိမိရောက်လာတဲ့မိသားစုရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ၊ မိမိရောက်လာတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ၊ မိမိရောက်လာတဲ့ မိသားစုရဲ့အနေအထားတွေ အတိုင်း လူတွေဖြစ်သွားကြတာပဲ။ အများအားဖြင့် မိသားစုအတွေး အခေါ်၊ မိသားစုအလုပ်အကိုင်၊ မိသားစုအသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတိုင်း မှီတည်လုပ်ကိုင်ကြတာ။ #လူသတ္တဝါတွေပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ တခြားသတ္တဝါတွေ မှန်သမျှလည်း ဒီပုံစံပဲပေါ့။ ဥပမာ တောထဲက ရိုင်းစိုင်းတဲ့ ခြင်္သေ့တို့၊ ကျားတို့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲ ရောက်သွားတယ်ဆိုရင် ဘာလုပ်မလဲ ??? သားကောင်းတွေဖမ်းပြီး ကိုက်ဖြတ်စားသောက်တဲ့အလုပ်ပဲ သူတို့ လုပ်ကြတော့မှာ။ သူတို့အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းက ဒီအတိုင်းပဲ။ ကျွဲ နွားတွေရဲ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲ ရောက်သွားလို့ ရှိရင်တော့ မြက်စားပြီး ကျား ခြင်္သေ့တွေရဲ့ ကိုက်စားမှုအန္တရာယ်ကနေ မလွတ်နိုင်တဲ့ သနားစရာ သတ္တဝါတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြန်တာပေါ့။ #အဲဒီတော့ အသိုင်းအဝိုင်းကို ရှောင်ကွင်းဖို့ဆိုတာ အင်မတန်မှ ခဲယဉ်းတယ်။ လူ့ဘဝရောက်လာတဲ့အခါ ရှောင်လို့ရတာတွေ အများကြီးရှိတယ်။ မကောင်းတဲ့အသက်မွေးမှုနဲ့ မိသားစုထဲ ရောက်လာဦးတော့ ကိုယ်အရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ ကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်ခွင့်တွေ ရှိတယ်။ သတ္တဝါတွေမှာတော့ ရွေးချယ်နိုင်စွမ်း မရှိဘူးပေါ့။ ဒါကြောင့် လူ့ဘဝ ကိုယ်ပိုင်အသိဥာဏ်လေးနဲ့ ဆင်ခြင်စဉ်းစားပြီး လုပ်ကြရမှာပေါ့။ #ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ #Posted_by_Words_of_Buddha Words of Buddha page မှ❀ ❀ လူ႕ဘဝထဲမွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ ❀ ❀ #ဘဝတစ္ခုရလာရင္ ဘဝရပ္တည္ဖို႔အတြက္ အသက္ေမြးေက်ာင္း ဆိုတာ ရွိလာတယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳတဲ့အခါ ပတ္ဝန္းက်င္ ဟာ သိပ္အေရးႀကီးသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက (၂၄)ပစၥည္းထဲမွာ "ဥပနိႆယ ပစၥေယာ " ဆိုတာ အင္မတန္မွ အားႀကီးတဲ့မွီရာတစ္ခုပဲလို႔ ေျပာတာ။ "ပုဂၢေလာပိ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ " ဒါက အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။ #ဘဝတစ္ခုေရာက္လာတယ္ဆိုတာ တစ္ကိုယ္တည္းလာၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ မိသားစုတစ္ခုထဲေရာက္လာတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ မိမိေရာက္လာတဲ့မိသားစုရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ မိမိေရာက္လာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ၊ မိမိေရာက္လာတဲ့ မိသားစုရဲ႕အေနအထားေတြ အတိုင္း လူေတြျဖစ္သြားၾကတာပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ မိသားစုအေတြး အေခၚ၊ မိသားစုအလုပ္အကိုင္၊ မိသားစုအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတိုင္း မွီတည္လုပ္ကိုင္ၾကတာ။ #လူသတၱဝါေတြပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တျခားသတၱဝါေတြ မွန္သမွ်လည္း ဒီပုံစံပဲေပါ့။ ဥပမာ ေတာထဲက ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ျခေသၤ့တို႔၊ က်ားတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ေရာက္သြားတယ္ဆိုရင္ ဘာလုပ္မလဲ ??? သားေကာင္းေတြဖမ္းၿပီး ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္တဲ့အလုပ္ပဲ သူတို႔ လုပ္ၾကေတာ့မွာ။ သူတို႔အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းက ဒီအတိုင္းပဲ။ ကြၽဲ ႏြားေတြရဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ေရာက္သြားလို႔ ရွိရင္ေတာ့ ျမက္စားၿပီး က်ား ျခေသၤ့ေတြရဲ႕ ကိုက္စားမႈအႏၱရာယ္ကေန မလြတ္နိုင္တဲ့ သနားစရာ သတၱဝါေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကျပန္တာေပါ့။ #အဲဒီေတာ့ အသိုင္းအဝိုင္းကို ေရွာင္ကြင္းဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းတယ္။ လူ႕ဘဝေရာက္လာတဲ့အခါ ေရွာင္လို႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ မေကာင္းတဲ့အသက္ေမြးမႈနဲ႕ မိသားစုထဲ ေရာက္လာဦးေတာ့ ကိုယ္အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ကိုယ္ပိုင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ ရွိတယ္။ သတၱဝါေတြမွာေတာ့ ေ႐ြးခ်ယ္နိုင္စြမ္း မရွိဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူ႕ဘဝ ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္ေလးနဲ႕ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီး လုပ္ၾကရမွာေပါ့။ #ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ #Posted_by_Words_of_Buddha Words of Buddha page မွ
❀ ❀ လူ့ဘဝထဲမှာ ရွေးချယ်စရာ ❀ ❀ #ဘဝတစ်ခုရလာရင် ဘဝရပ်တည်ဖို့အတွက် အသက်မွေးကျောင်း ဆိုတာ ရှိလာတယ်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုတဲ့အခါ ပတ်ဝန်းကျင် ဟာ သိပ်အရေးကြီးသွားတယ်။ ဒါကြောင့် မြတ်စွာဘုရားက (၂၄)ပစ္စည်းထဲမှာ "ဥပနိဿယ ပစ္စယော " ဆိုတာ အင်မတန်မှ အားကြီးတဲ့မှီရာတစ်ခုပဲလို့ ပြောတာ။ "ပုဂ္ဂလောပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော " ဒါက အင်မတန်မှ အရေးကြီးတယ်။ #ဘဝတစ်ခုရောက်လာတယ်ဆိုတာ တစ်ကိုယ်တည်းလာကြတာ မဟုတ်ဘူး။ မိသားစုတစ်ခုထဲရောက်လာတာ။ အဲဒီအချိန်လေးမှာ မိမိရောက်လာတဲ့မိသားစုရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ၊ မိမိရောက်လာတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ၊ မိမိရောက်လာတဲ့ မိသားစုရဲ့အနေအထားတွေ အတိုင်း လူတွေဖြစ်သွားကြတာပဲ။ အများအားဖြင့် မိသားစုအတွေး အခေါ်၊ မိသားစုအလုပ်အကိုင်၊ မိသားစုအသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတိုင်း မှီတည်လုပ်ကိုင်ကြတာ။ #လူသတ္တဝါတွေပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ တခြားသတ္တဝါတွေ မှန်သမျှလည်း ဒီပုံစံပဲပေါ့။ ဥပမာ တောထဲက ရိုင်းစိုင်းတဲ့ ခြင်္သေ့တို့၊ ကျားတို့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲ ရောက်သွားတယ်ဆိုရင် ဘာလုပ်မလဲ ??? သားကောင်းတွေဖမ်းပြီး ကိုက်ဖြတ်စားသောက်တဲ့အလုပ်ပဲ သူတို့ လုပ်ကြတော့မှာ။ သူတို့အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းက ဒီအတိုင်းပဲ။ ကျွဲ နွားတွေရဲ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲ ရောက်သွားလို့ ရှိရင်တော့ မြက်စားပြီး ကျား ခြင်္သေ့တွေရဲ့ ကိုက်စားမှုအန္တရာယ်ကနေ မလွတ်နိုင်တဲ့ သနားစရာ သတ္တဝါတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြန်တာပေါ့။ #အဲဒီတော့ အသိုင်းအဝိုင်းကို ရှောင်ကွင်းဖို့ဆိုတာ အင်မတန်မှ ခဲယဉ်းတယ်။ လူ့ဘဝရောက်လာတဲ့အခါ ရှောင်လို့ရတာတွေ အများကြီးရှိတယ်။ မကောင်းတဲ့အသက်မွေးမှုနဲ့ မိသားစုထဲ ရောက်လာဦးတော့ ကိုယ်အရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ ကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်ခွင့်တွေ ရှိတယ်။ သတ္တဝါတွေမှာတော့ ရွေးချယ်နိုင်စွမ်း မရှိဘူးပေါ့။ ဒါကြောင့် လူ့ဘဝ ကိုယ်ပိုင်အသိဥာဏ်လေးနဲ့ ဆင်ခြင်စဉ်းစားပြီး လုပ်ကြရမှာပေါ့။ #ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ #Posted_by_Words_of_Buddha Words of Buddha page မှ❀ ❀ လူ႕ဘဝထဲမွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ ❀ ❀ #ဘဝတစ္ခုရလာရင္ ဘဝရပ္တည္ဖို႔အတြက္ အသက္ေမြးေက်ာင္း ဆိုတာ ရွိလာတယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳတဲ့အခါ ပတ္ဝန္းက်င္ ဟာ သိပ္အေရးႀကီးသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက (၂၄)ပစၥည္းထဲမွာ "ဥပနိႆယ ပစၥေယာ " ဆိုတာ အင္မတန္မွ အားႀကီးတဲ့မွီရာတစ္ခုပဲလို႔ ေျပာတာ။ "ပုဂၢေလာပိ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ " ဒါက အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။ #ဘဝတစ္ခုေရာက္လာတယ္ဆိုတာ တစ္ကိုယ္တည္းလာၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ မိသားစုတစ္ခုထဲေရာက္လာတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ မိမိေရာက္လာတဲ့မိသားစုရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ မိမိေရာက္လာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ၊ မိမိေရာက္လာတဲ့ မိသားစုရဲ႕အေနအထားေတြ အတိုင္း လူေတြျဖစ္သြားၾကတာပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ မိသားစုအေတြး အေခၚ၊ မိသားစုအလုပ္အကိုင္၊ မိသားစုအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတိုင္း မွီတည္လုပ္ကိုင္ၾကတာ။ #လူသတၱဝါေတြပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တျခားသတၱဝါေတြ မွန္သမွ်လည္း ဒီပုံစံပဲေပါ့။ ဥပမာ ေတာထဲက ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ျခေသၤ့တို႔၊ က်ားတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ေရာက္သြားတယ္ဆိုရင္ ဘာလုပ္မလဲ ??? သားေကာင္းေတြဖမ္းၿပီး ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္တဲ့အလုပ္ပဲ သူတို႔ လုပ္ၾကေတာ့မွာ။ သူတို႔အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းက ဒီအတိုင္းပဲ။ ကြၽဲ ႏြားေတြရဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ေရာက္သြားလို႔ ရွိရင္ေတာ့ ျမက္စားၿပီး က်ား ျခေသၤ့ေတြရဲ႕ ကိုက္စားမႈအႏၱရာယ္ကေန မလြတ္နိုင္တဲ့ သနားစရာ သတၱဝါေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကျပန္တာေပါ့။ #အဲဒီေတာ့ အသိုင္းအဝိုင္းကို ေရွာင္ကြင္းဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းတယ္။ လူ႕ဘဝေရာက္လာတဲ့အခါ ေရွာင္လို႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ မေကာင္းတဲ့အသက္ေမြးမႈနဲ႕ မိသားစုထဲ ေရာက္လာဦးေတာ့ ကိုယ္အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ကိုယ္ပိုင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ ရွိတယ္။ သတၱဝါေတြမွာေတာ့ ေ႐ြးခ်ယ္နိုင္စြမ္း မရွိဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူ႕ဘဝ ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္ေလးနဲ႕ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီး လုပ္ၾကရမွာေပါ့။ #ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ #Posted_by_Words_of_Buddha Words of Buddha page မွ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36NxdX9
#ချစ်သူကိုတရားဟောပါ🙏🙏🙏🙏🙏 ************* မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်က သားအမိနှစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ သမီးရဲ့နာမည်က ကေသကာရီလို့ခေါ် ပါတယ်။ တစ်နေ့ အိမ်တံခါးဝမှာထိုင်ပြီး သမီးက အမေ့ရဲ့ ဦးခေါင်းမှာ သန်းရှာပေးနေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ရဟန်းတော်တွေ အများကြီး အိမ်ရှေ့ကဆွမ်းခံကြွသွားတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့ သမီး ကေသကာရီက အမေလုပ်သူကို မေးပါတယ်။ ''အမေ.. ဒီရဟန်းတွေဟာ ပထမအရွယ် ရုပ်ရည်အဆင်း လှလှပပ ရှိပါလျက်နဲ့ ဘာမှလည်း မပျက်စီးသေးဘဲနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ရဟန်းပြုကြတာလဲ'' ဒီတော့ အမေလုပ်သူက ပြန်ပြောပြပါတယ်။ ''သမီး.. မြတ်စွာဘုရား ပွင့်နေတယ်။ မြတ်စွာဘုရား တရား နာကြားပြီး ရဟန်းပြုကြတာ'' သားအမိနှစ်ယောက် သန်းရှာရင်း စကားပြောနေတုန်းမှာပဲ သောတာပန်ဒကာတစ်ယောက် အိမ်တံခါးဝ ရောက်လာပါတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက်ပြောတဲ့စကားကိုလည်း ကြားသွားပါတယ်။ အမေလုပ်သူက အိမ်ရှေ့ရောက်လာတဲ့ သောတာပန် ဒကာကို ''ဥပသကာကြီးရယ်၊ တစ်ခုမသိလို့ မေးပါရစေ။ အမျိုးကောင်းသားတွေ စည်းစိမ်တွေစွန့်၊ ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေတွေ စွန့်ပြီး မြတ်စွာဘုရားထံမှာ ရဟန်းပြုကြတယ်။ ဘာအကျိုးကိုမြင်လို့ ရဟန်းပြုကြတာလဲ'' လို့ ထပ်ဆင့် မေးကြည့်ပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကလည်း ''ကာမဂုဏ်ရဲ့အပြစ်ကို မြင်လို့ ရဟန်းပြုကြတာပါ'' လို့ ပြောပြပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကဆက်ပြီး သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလ အကြောင်းကို ပြောပြပေးပြီး ကျင့်သုံးရင်ရမယ့် အကျိုးရလာဒ်တွေကိုပါ ပြောပြပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာရဲ့စကားကြားရတော့ ကေသကာရီက စိတ်ဝင်စားသွားပြီး ''သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကျွန်မတို့ မိန်းသားတွေ ကျင့်သုံးရင်ကော သင်ပြောပြတဲ့ မျက်မှောက်တမလွန် အကျိုးတွေ ရနိုင်သလား'' လို့ မေးလိုက်ပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကလည်း ''သမီးရယ် ဒီတရားတွေဟာ လူသားအားလုံးနဲ့ဆိုင်ပါတယ်။ လူသားအားလုံး ကျင့်ဖို့ ဟောထားတာပါ'' လို့ ပြန်ပြောပြပါတယ်။ နောက်သောတာပန်ဒကာက ကေသကာရီကို သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကိုယ်တိုင် တိုင်ပေးပါတယ်။ ကေသကာရီက ငါးပါးသီလကို ခံယူပြီးတော့ ''ဥပါသကာကြီးရယ် သရဏဂုံ ငါးပါးသီလထက် မြင့်တဲ့တရားရှိသေးလား'' လို့ ဆက်မေးလာပြန်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ သောတာပန်ဒကာက ကေသကာရီ တရားကို တော်တော်စိတ်ဝင်စားနေပြီ ဆိုတာသိရသလို တရားပါရမီရှိသူဆိုတာလည်း သိလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တရားကို ဆက်ဟောပြပေးပါတယ်။ ``ရှိတာပေါ့၊ ချစ်သမီး သေချာ နားထောင်ပါ။ ဆံပင်, မွေးညင်း, ခြေသည်း, လက်သည်း, သွား, အရေ, အသား, အကြော, အရိုး, ရိုးတွင်းခြင်ဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသည်း, အမြှေး, အဖျဉ်း, အဆုတ်, အူမ, အူသိမ်, အစာသစ်, အစာဟောင်း, ဦးနှောက်, သည်းခြေ, သလိပ်, ပြည်, သွေး, ချွေး, အဆီခဲ, မျက်ရည်, ဆီကြည်, နှပ်,တံတွေး, အစေး, ကျင်ငယ,် အဲဒီ သုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် စီးဖြန်းပါ။ ဒီကနေ တစ်ဆင့်တက်ပြီး အဆင်းဖြစ်ပျက်၊ အသံဖြစ်ပျက်၊ အနံ့ဖြစ်ပျက်၊ အရသာဖြစ်ပျက်၊ ကြမ်းချော ဖြစ်ပျက်၊ တွန်းတိုးဖြစ်ပျက်၊ ပူအေး ဖြစ်ပျက်၊ မြင်ဖြစ်ပျက်၊ ကြားဖြစ်ပျက်၊ နံဖြစ်ပျက်၊ လျက် ဖြစ်ပျက်၊ တွေ့ထိ ဖြစ်ပျက်၊ ဖြစ်ပျက်ဖြစ်ပျက် အဲဒီလို နှလုံး သွင်းပါ'' လို့ သုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းနဲ့ ဖြစ်ပျက် ကမ္မဋ္ဌာန်းကို သေချာဟောပြောပေးပြီး ပြန်သွားပါတယ်။ ကေသကာရီလည်း သောတာပန်ဒကာ ဟောပြောပေးခဲ့တဲ့ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို နေ့စဉ်ပွားများအားထုတ်လိုက်တာ မကြာမီကာလမှာပဲ သောတာပန် တည်သွားပါတယ်။ လူ့ပြည်မှာ သက်တမ်းစေ့နေပြီး ကွယ်လွန်တော့ တာဝတိံသာ နတ်ပြည်မှာ နတ်သမီးအခြံအရံ တစ်သိန်းနဲ့ သိကြားမင်းရဲ့ မိဖုရားငယ် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ (ဝိမာနဝတ်တုအဋ်ဌကထာ၊ ကသေကာရီဝတ်တု) တရားဟောတယ်လို့ပြောလိုက်ရင် ရဟန်းက လူကို ဟောတာကိုပဲ ပြေးပြေးမြင်လေ့ ရှိပါတယ်။ ဒီဝတ္တုလေးမှာတော့ လူအချင်းချင်းပဲ ဟောလိုက်လို့ ကေသကာရီ သောတာပန် တည်သွားတာပါ။ လူထောင်သောင်း ပရိသတ်ကို ဟောမှရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နာရီ နှစ်နာရီ ဟောမှရယ်လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ လူအချင်းချင်း တစ်ယောက်တည်းကို ဟောလည်း တရားက တရားပါပဲ။ အလှူတကာ့ အလှူတွေထဲမှာ တရားအလှူဟာ အမြတ်ဆုံးဆိုတာ အားလုံး သိပါတယ်။ တရားအလှူ ပေးလှူလိုက်တာဟာ အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူကို ပေးလှူလိုက်တာပါ။ ဒီတော့ ကိုယ့် မိတ်ဆွေကို ဆယ်မိနစ်၊ ဆယ့်ငါးမိနစ် ကိုယ်သိသလောက်လေး ပြောပြပေးလိုက်ရင်လည်း အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူကို ပေးလှူလိုက်တာပါပဲ။ တရားဟောပြီးတဲ့အခါ ''ဘုရားတပည့်တော် ဟောပြောပေးရသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့ဘာဂသည် နိဗ္ဗာန်၏ အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေ။ ဘုရားတပည့်တော် ဟောပြတဲ့ တရားလေးကို နားကြားပြီး တရား အသိလေးတွေ ရသွားကြပါစေ။ ရသည့်အားလျော်စွာ ကျင့်နိုင်ကြပါစေ၊ ကျင့်နိုင်သည့် အားလျော်စွာ မဂ်ဖိုလ် နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ရသွားကြပါစေ'' လို့ မေတ္တာပို့ပေးလိုက်ရမှာပါ။ အထူးသဖြင့် တရားဟောပြီးတိုင်း နိဗ္ဗာန်ကို ဆုတောင်းတဲ့ အလေ့လေးကို ထုံထားရမှာပါ။ ဒါဆို ကိုယ်ဟောတဲ့တရားကို ပိုပြီးတန်ဖိုးထားသွားမှာပါ။ 'ငါ ပြုတဲ့ကုသိုလ်ဟာ ပေါ့ပေါ့တန်တန် မဟုတ်ဘူး။ နိဗ္ဗာန်အထိ ဦးတည်နေတယ်' ဆိုပြီး ကိုယ့်ကုသိုလ်အပေါ် အားရကျေနပ်နေတော့မှာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ့်ခင်ပွန်းကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်ဇနီးကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့် သားသမီးကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်မိဘကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ချစ်သူသဘာဝ သံယောဇဉ် အကြောင်း၊ မေတ္တာအကြောင်း၊ သီချင်းလေးတွေအကြောင်း၊ အိပ်မက်အကြောင်း၊ ပန်းလေးတွေအကြောင်း၊ ပစ္စည်းလေးတွေအကြောင်း၊ စသည်ဖြင့် ပြောပြရမှာပါပဲ။ ဒီ သံယောဇဉ်အကြောင်းတွေအပြင် တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်သိသလောက်၊ ကိုယ်လေ့လာထားသလောက် တရားစကားလေးတွေလည်း ပြောပြပေးရမှာပါ။ ဒါနအကြောင်း၊ သီလအကြောင်းတွေအပြင် ဒီကတစ်ဆင့်တက်ပြီး ဝိပဿနာရှုပုံအကြောင်းလေးတွေလည်း ပြောပြပေးရမှာပါ။ အဲဒီလို ပြောပြပေးနေရင် ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားအလှူ ပေးလှူနေတာပါပဲ။ မွေးနေ့နီးလာလို့ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကို ''ဘာ လိုချင်သလဲ'' လို့ မေးလာရင် ''သောကြာ, စနေ, တနင်္ဂနွေ နှစ်ညအိပ် သုံးရက်တရားစခန်းဝင်ပေးပါ'' လို့ တောင်းလိုက်ရုံပါ။ ဒါဆို သူ့အတွက်ရော၊ ကိုယ့်အတွက်ရော အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေ ဖြစ်သွားတာပါ။ သုံးရက်ဆိုတော့ တရားစခန်းဝင်ပေးရမယ့် ကိုယ့်ချစ်သူအတွက် မခက်သလို သောကြာ စနေ တနင်္ဂနွေဆိုတော့ သောကြာနေ့ ရုံးကအပြန်တရားစခန်းဝင်၊ တနင်္ဂနွေ နေ့ခင်းပြန်ထွက်၊ ပြီးရင် ဘုရားကို အတူတူသွား ဘယ်လောက် ပျော်ဖို့ကောင်းသလဲ။ ဘုရားမှာ အတူတူပန်းကပ်၊ ပြီးတော့ ဘုရားပေါ်မှာ တရားစခန်းက ပြန်ထွက်လာတဲ့ချစ်သူက ကိုယ်နာခဲ့တဲ့ တရားလေးတွေ၊ အားထုတ်ခဲ့ရတဲ့ တရားသဘောလေးတွေ ပြန်ပြောပြပေးပြီး ကိုယ်ဆောက်တည်ခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလ်၊ ကိုယ်ပွားများအားထုတ်ခဲ့ရတဲ့ ဝိပဿနာဘာဝနာ ကုသိုလ်တွေကိုလည်း ကိုယ့်ချစ်သူကို အမျှပေးဝေလိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း ချစ်သူရဲ့သာဓုခေါ်သံဟာ ကိုယ့်အတွက်တော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အသာယာဆုံး အသံတစ်ခု ဖြစ်နေမှာပါ။ ဒါတင်မကပါဘူး။ အမျှဝေသံ၊ သာဓုခေါ်သံတွေဟာ စည်းချက်ညီ 'ပါရမီသံစဉ်' တစ်ခုအဖြစ် ဘဝအဆက်ဆက် တည်တံ့ ပျံ့လွင့်နေတော့မှာပါ။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ အတူတူပြုခဲ့ရင် ဘဝအဆက်ဆက် ဆုံတွေ့ဦးမှာပါပဲ။ ဘဝအဆက်ဆက် ဆုံတွေ့တဲ့အခါ ကိုယ်လည်း တရားရှိဖို့ လိုသလို ကိုယ့်ချစ်သူလည်း တရားရှိဖို့လိုပါတယ်။ နောက်ဘဝတွေမှာ ပြန်တော့ ဆုံပါရဲ့။ ကိုယ်ကတော့ တရားရှိပြီး ကိုယ့်ချစ်သူက တရားမရှိရင်, မရှိခဲ့ရင် အဆင်မပြေလှပါဘူး။ ဥပမာ-ကိုယ့်ချစ်သူက ''ဒေါသမီးလျှံ၊ အကျည်းတန်၊ သည်းခံလှပသည်'' ဆိုတဲ့ အတိုင်း ဒေါသကြီးခဲ့လို့ ဒေါသကြီးနေလို့ ရုပ်ဆိုး အကျည်းတန် နေမယ်။ နောက်-'ညှဉ်းဆဲသူကား၊ အနာများ၊ သနား ကျန်းမာသည်'' ဆိုတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်ချစ်သူက သူတစ်ပါး, သူတစ်ပါးတွေကို ညှဉ်းဆဲခဲ့လို့ အနာရောဂါ ထူပြောနေမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ပဲ ဆေးကုပေးနေရမှာပါ။ အကုသိုလ်ရဲ့ အကျိုးကို ကိုယ်ကမခံရပေမယ့် ကိုယ့်ချစ်သူကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်ပါ စိတ်ဆင်းရဲနေရတော့မှာပါ။ ဒီတော့ ကိုယ်လည်း တရားရှိဖို့ လိုသလို သူလည်း တရားရှိဖို့ လိုပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်ချစ်သူလည်း တရားရှိဖို့ ကိုယ်က ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားဟောပေးရမှာပါ။ တော်နေကြာ နောက်ဘဝမှာ လေဖြတ်တဲ့ချစ်သူနဲ့ပြန်ဆုံနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ဒီလိုပြန်ဆုံမယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တွေးသာကြည့်ပါတော့။ အမျှဝေသံ, သာဓုခေါ်သံလေးတွေဟာ သံယောဇဉ်တွေကြားမှာ အခါအားလျော်စွာ ကြားနေမှ နောက်ဘဝပါ စိတ်အေးစိတ်ချရမှာပါ။ သတိထားပါ၊ လေဖြတ်တဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပြန်ဆုံနေမှာကို။ ဒီနေရာ အမျှဝေတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ အမျှဝေတဲ့နေရာမှာ ၁။ ဒါနပြုပြီး အမျှဝေတာရယ်၊ ၂။ သီလ ဆောက်တည်ပြီး အမျှဝေတာရယ်၊ ၃။ သမထ ဝိပဿနာ ပွားများပြီး အမျှဝေတာရယ်ဆိုပြီး သုံးမျိုးရှိပါတယ်။ ၁။ ဒါနပြုပြီး အမျှဝေရင် အမျှဝေတဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလ်ကို ထပ်မံရရှိပါတယ်။ လူတစ်ရာ သာဓုခေါ်ရင် ဒါနကုသိုလ် တစ်ရာထပ်မံ ရရှိပါတယ်။ လူတစ်ထောင် သာဓုခေါ်ရင် ဒါနကုသိုလ် တစ်ထောင် ထပ်မံရရှိပါတယ်။ သာဓုခေါ်ကြတဲ့ လူတစ်ရာ၊ လူတစ်ထောင်တွေလည်း ဒါန ကုသိုလ်ကို ရကြပါတယ်။ ၂။ သီလဆောက်တည်ပြီး သီလကုသိုလ်ကို အမျှဝေရင် သီလကုသိုလ်ကို ထပ်မရတော့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလ်ကိုပဲ ရရှိပါတယ်။ သာဓု ခေါ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကျတော့ သီလကုသိုလ် မရကြပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရကြပါတယ်။ ၃။ သမထ ဝိပဿနာပွားများပြီး အမျှဝေရင် သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ်ကို ထပ်မရတော့ပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရပါတယ်။ သာဓုခေါ်တဲ့သူတွေလည်း သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ်ကိုတော့ မရပါဘူး၊ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရရှိပါတယ်။ အမျှဝေတာနဲ့ သာဓုခေါ်တာဟာ ဒါနထဲမှာ ပါပါတယ်။ ဒီသုံးမျိုးကို သဒ္ဓရံသီဆရာတော်ကြီးက မှတ်ရလွယ်အောင် ဆောင်ပုဒ်လေး စီပေးထားပါတယ်။ ၁။ ဒါနဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ ၂။ သီလဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ ၃။ ဘာဝနာဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ စိတ်ထဲမှာ ရှင်းကြရဲ့လား မသိပါဘူး။ မရှင်းသေးဘူးဆိုရင် ပုညကြိယ ဝတ္ထု (၁ဝ)ပါးကို အာရုံပြုကြည့်လိုက်ပါ။ ပုညကြိယဝတ္ထု (၁ဝ)ပါး ၁။ ဒါန=ပေးကမ်းလှူဒါန်းမှု၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး၊ ၈-ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစသောသီလဆောက်တည်မှု၊ ၃။ ဘာဝနာ-ကမ္မဋ္ဌာန်းစီးဖြန်းမှု၊ ၄။ အပစာယန=သက်သိက္ခာကြီးသူအား အရိုအသေပြုမှု၊ ၅။ ဝေယျာဝစ္စ=သူများကုသိုလ်ကိစ္စ၌ ကူညီဆောင်ရွက်မှု၊ ၆။ ပတ္တိဒါန=မိမိရသော ကုသိုလ်အဖို့ကို အမျှဝေမှု၊ ၇။ ပတ္တာနုမောဒန=မိမိသို့ ရောက်လာသော ကုသိုလ်အဖို့ကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာသာဓုခေါ်မှု၊ ၈။ ဓမ္မဿဝန= တရားနာမှု၊ ၉။ ဓမ္မဒေသနာ=လာဘ်လာဘကို မငဲ့ဘဲ တရားဟောမှု၊ ၁ဝ။ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ=အယူကို ဖြောင့်မတ်စွာပြုမှု။ ဒီ (၁ဝ)ပါးကို ဒါန-သီလ-ဘာဝနာထဲ ပြန်သွင်းပုံ လင်္ကာလေးကို အရင်ကျက်ထားလိုက်ရအောင်ပါ။ ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးဖြာစဉ်၍ခင်း။ စနှစ်ကိုလယ်၊ လယ်နှစ်ကိုစ၊ နောက်မှ နောက်ချင်းသွင်း။ ကဲ..ရပြီလား။ လင်္ကာကို ရှင်းပြရအောင်ပါ။ ပုညကြိယဝတ္တု (၁ဝ)ပါးကို သေချာပြန်ကြည့်ထားလိုက်ပါ။ တတ်နိုင်ရင် ခဲတံလေးနဲ့ လိုက်တို့လိုက်ပါ။ ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကို အစဉ်အတိုင်းထားလိုက်ပါတဲ့၊ အစဖြစ်တဲ့ အပစာယန၊ ဝေယျာဝစ္စ(၂)ပါးကို အလယ် ဖြစ်တဲ့ သီလထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ အလယ်ဖြစ်တဲ့ ပတ္တိဒါန၊ ပတ္တာနုမောဒန(၂)ပါး ကို အစဖြစ်တဲ့ ဒါနထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ နောက်ဖြစ်တဲ့ ဓမ္မဿဝန၊ ဓမ္မဒေသနာ၊ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ (၃)ပါးကို ဘာဝနာထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ ဒီခွဲပြပုံလေးကိုအာရုံပြုလိုက်ရင် ဘာတွေဟာ ဘယ်ထဲမှာ ပါတယ်ဆိုတာ ခွဲခြားသိလို့ ရပါပြီ။ အမျှဝေတာ၊ သာဓုခေါ်တာဟာ ဒါနထဲမှာပါတဲ့အတွက် ဒါနကုသိုလျပဲရတာပါ။ တရားနာတာ၊ တရားဟောတာကတော့ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနေပါတယ်။ ဒါကိုထောက်ပြီး ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားဟောတာ၊ ကိုယ့်ချစ်သူဟောတဲ့တရားကို နာတာတွေဟာ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနေပါတယ်။ အရိုအသေပေးတာ၊ ဝေယျာဝစ္စလုပ်တာတွေကတော့ သီလထဲမှာပါပါတယ်။ လိုရင်းကတော့ ကိုယ့်ချစ်သူ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို တရားဟောတာဟာ အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူ၊ အမြတ်ဆုံး အလှူကြီးကို ပေးလှူလိုက်တာပါပဲ။ အမေကို ချစ်တယ်၊ အဖေကို ချစ်တယ်၊ သား သမီးကို ချစ်တယ်၊ သူငယ်ချင်းကို ချစ်တယ်၊ မိတ်ဆွေကို ချစ်တယ်၊ ချစ်သူကို ချစ်တယ်ဆိုရင် တရားဟောရမှာပါ။ တရားဟောရင် အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေယူရမှာပါပဲ။ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်က ဝဍ္ဎုမာတာထေရီ ဆိုတာ ရှိပါတယ်။ သူလူ့ဘဝတုန်းက သူ့ရဲ့သားလေးရဲ့ နာမည်က ဝဍ္ဎုပါ။ ဝဍ္ဎုဆိုတာ တိုးပွားခြင်းလို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။ သားနာမည်ကို အစွဲပြုပြီး ''ဝဍ္ဎုမာတာ=တိုးပွားအမေ'' လို့ ခေါ်ကြတာပါ။ ယောက်ျားဆုံးပြီးကာလတစ်ခုကြာတော့ ဘိက္ခုနီမ ဝတ်ပါတယ်၊ ဘိက္ခုနီမဝတ်တော့လည်း ဝဍ္ဎုမာတာထေရီရယ်လို့ ခေါ်ဝေါ်ထင်ရှားသွားပြန်ပါတယ်။ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ကြိုးစားအားထုတ်လိုက်တာ ရဟန္တာဖြစ်သွားပါတယ်။ နောက်လူ့ဘဝမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့သား 'မောင်တိုးပွား' ကို ခေါ်ပြီး ကိုရင်ဝတ်ပေးပါတယ်။ သားကိုရင် အသက် နှစ်ဆယ်ပြည့်ပြန်တော့လည်း ရဟန်းဘောင်ကို ပို့ဆောင်ပေးပြန်ပါတယ်။ သားရဟန်း ဝဍ္ဎုထေရ်ဟာ စာသင်ရင်း ပိဋကတ်သုံးပုံကို ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်သွားပါတယ်။ သားရဟန်းက တရားဟောပြန်တော့လည်း နာမည်ကျော် ဓမ္မကတိကတစ်ပါး ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်။ နာမည်ကျော် ဓမ္မကထိကဖြစ်လာတော့ ကြည်ညိုသူတွေပေါပြီး လာဘ်လာဘတွေ ပေါချင်တိုင်း ပေါနေပါတော့တယ်။ တရားဟောတာနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်နေတဲ့အတွက် ဝိပဿနာတရား အားထုတ်မှုကို မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကို မိခင်ထေရီမက မနှစ်သက်ပါဘူး။ တစ်နေ့မှာတော့ ဓမ္မကထိကသားရဟန်းဟာ မိခင် ဘိက္ခုနီမကျောင်းကို သင်္ကန်းမရုံဘဲ ကြွလာပါတယ်။ ကျောင်းထဲရောက်တော့ မိခင် ထေရီမက တုတ်ကိုကိုင်ပြီး 'အို သားရဟန်း ဘာဖြစ်လို့ သင်္ကန်းမရုံဘဲ ဘိက္ခုနီမကျောင်းကို လာရတာလဲ သင့်အမူအရာကို ပြန်ကြည့်ပါဦး၊ တရားဟောတာ၊ ဂန္တဓုရလုပ်တာနဲ့ပဲ အချိန်ပုပ်နေတယ်။ မာန်မာန ကလည်း တက်ကြွနေသေးတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါး တကယ်လုပ်ရမယ့် ဝိပဿနာ ဘာဝနာအလုပ်ကိုသာ လုပ်ပါ။ ကိုယ်ဟန်ကြော့ကြော့မော့မော့နဲ့ အမူအရာကိုပြင်ပါ' လို့ ဆိုပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ သားရဟန်းလည်း မိခင်ထေရီမ ပြောစကားကြားရတော့ ချက်ချင်းသတိရပြီး 'မိခင် ..ကျွန်ုပ်မှားပါပြီ၊ နောင် ဒီလိုအမူအရာတွေနဲ့ မနေတော့ပါဘူး' လို့ ဝန်ခံကတိပေးလိုက်ပါတယ်။ သားရဟန်း သတိဝင်သွားတော့ မိခင်ထေရီမကြီးက သားရဟန်းကိုဂါထာလေးတွေနဲ့ ထပ်မံဟောပြောပေး ပြန်ပါတယ်။ သားရဟန်းဟာ မိခင်ကျောင်းက ပြန်ခဲ့ပြီး တရားဟောမှုတွေကို လုံးဝရပ်လိုက်ပါတယ်။ မိခင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ ဝိပဿနာဘာဝနာပွားများမှုကိုပဲ ကြိုးစားအားထုတ်ပါတော့တယ်။ပါရမီပါပြီးသားဆိုတော့ မကြာမီ ကာလမှာပဲ ရဟန္တာဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ ဇာတ်သိမ်းတော့ သားရဟန်းရော မိခင်ထေရီမကြီးရော အရတ္ထဖိုလ်ကိုယ်စီရပြီး ပရိနိဗ္ဗာန်စံသွားကြပါတယ်။ ဇာတ်သိမ်းပိုင်းလေးက သိပ်လှတာပါ။ ဘယ်အချိန် ပြန်ဖတ်ဖတ် လှနေတာပါပဲ။ နောက်ဆုံးတော့ အားလုံး အားလုံးဟာ ဒီအတိုင်းပဲ ဇာတ်သိမ်းကြဖို့ လိုရင်းပါ။ သံသရာ ဘယ်လောက်ရှည်ကြရဦးမယ် မသိပါဘူး။ ဒီဝတ္တုလေးမှာလည်း မိခင်က သားကို တရားဟောတာပါ။ တရားဟောတဲ့နေရာမှာလည်း ရိုးရိုးဣနြေ္ဒရရ ထိုင်ပြီး ဟောတာတောင် မဟုတ်ပါဘူး။ တုတ်ကို ကိုင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ဟောလိုက်တာပါ။ ဒီသာဓကလေးတွေ ထောက်ပြီး သားအမိချင်း၊ ဇနီးမောင်နှံချင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမသားချင်း၊ မိတ်ဆွေချင်း၊ ချစ်သူချင်း ကိုယ်သိထားတဲ့ တရားလေးတွေကို ဟောပေးရမှာပါပဲ။ ဟောပေးရင်း ကုသိုလ်တွေရနေတာပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ရဟန်းအချင်းချင်းလည်း ဟောရမှာပါပဲ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ရဟန်း၊ ကိုယ်သံယောဇဉ်ရှိတဲ့ ရဟန်းကို ဟောရမှာပါပဲ။ စာတွေ အခြေခံ ရှိပြီးသားဆိုတော့ ဟောသူရော နာသူရော ပိုလို့တောင် သဘောပေါက်လွယ်ဦးမှာပါ။ ချစ်တဲ့ ရဟန်းအချင်းချင်း ဟောမှလည်း ပိုပြီး လက်ခံတာပါ။ လိုရင်းကတော့ တရားဟောပြီးတိုင်း 'ဘုရား တပည့်တော် တရားဟောပြောရသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့ဘာဂသည် နိဗ္ဗာန်၏အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေ။ ဘုရား တပည့်တော် ဟောတဲ့တရားလေးကို နာကြားပြီး ကို..ဘယ်သူ၊ မ..ဘယ်သူ တရားအသိလေးတွေ ရသွားပါစေ။ ရသည့်အားလျော်စွာ ကျင့်နိုင်ပါစေ။ ကျင့်နိုင်သည့် အားလျော်စွာ မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ရသွားပါစေ' လို့ နိဗ္ဗာန်ကို ဆုတောင်းတာရယ်၊ မေတ္တာပို့တာရယ်ကို အလေ့အကျင့် အထုံလေး လုပ်ထားရမှာပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ တရားဟောပြောမှုဟာ နိဗ္ဗာန်ရဲ့အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ဆိုတာကိုလည်း အထူးအာရုံပြုထားရမှာပါ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိဘ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့သားသမီး၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ဇနီး၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ခင်ပွန်း၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိတ်ဆွေ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ချစ်သူကို ကိုယ်သိတဲ့ တရားလေးတွေကို သိသလောက်ဟောဖို့ပါပဲ။ ဘဝမှာ ဘယ်သူ့ကိုပဲချစ်ချစ်၊ ချစ်တဲ့သူကို တရား ဟောလိုက်ဖို့ပါပဲ။ တရားဟောလိုက်ရင် အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေဖြစ်သွားတာပါပဲလေ။ ဆရာတော် အရှင်ရာဇိန္ဒ (ရဝေနွယ်-အင်းမ) ကျမ်းကိုး ၁။ ဝိမာန ဝတ္တုတော်ကြီး။ မြို့မိဆရာတော် ၂။ အခြေပြုသင်္ဂြိဟ်။ အရှင်ဇနကာဘိဝံသ ၃။ သိကောင်းစရာ ဓမ္မပဒေသာ (တတိယတွဲ) သဒ္ဓမ္မရံသီရိပ်သာဆရာတော် ၄။ ထေရီအပဒါန်ဝတ္တုတော်ကြီး။ အရှင်ဓမ္မဿမီဘိဝံသ။ #နိုင်သပြေ မေတ္တာဖြင့်--- အလင်းတန်းဂျာနယ်။ ၁၄ နိုဝင်ဘာ ၂ဝ၁၁ (ရဝေနွယ် အသစ် စာအုပ်မှ) www.facebook.com/bwar99 လှိုင် တိုး ။ တက္ကသိုလ် ရဟန်းပျို မှကူးယူသည် Crd #ဆရာကိုခိုင်ထူး# ခစြျသူကိုတရားဟောပါ🙏🙏🙏🙏🙏 ************* မွတျစှာဘုရားလကျထကျတောျက သားအမိနှဈယောကျ ရှိပါတယျ။ သမီးရဲ့နာမညျက ကသေကာရီလို့ခေါျ ပါတယျ။ တဈနေ့ အိမျတံခါးဝမှာထိုငျပွီး သမီးက အမေ့ရဲ့ ဦးခေါငျးမှာ သနျးရှာပေးနပေါတယျ။ အဲဒီအခြိနျမှာပဲ ရဟနျးတောျတှေ အမြားကွီး အိမျရှေ့ကဆှမျးခံကွှသှားတာကို မွငျလိုကျရပါတယျ။ ဒီတော့ သမီး ကသေကာရီက အမလေုပျသူကို မေးပါတယျ။ ''အမေ.. ဒီရဟနျးတှဟော ပထမအရှယျ ရုပျရညျအဆငျး လှလှပပ ရှိပါလကြျနဲ့ ဘာမှလညျး မပကြျစီးသေးဘဲနဲ့ ဘာဖွဈလို့ ရဟနျးပွုကွတာလဲ'' ဒီတော့ အမလေုပျသူက ပွနျပွောပွပါတယျ။ ''သမီး.. မွတျစှာဘုရား ပှငျ့နတေယျ။ မွတျစှာဘုရား တရား နာကွားပွီး ရဟနျးပွုကွတာ'' သားအမိနှဈယောကျ သနျးရှာရငျး စကားပွောနတေုနျးမှာပဲ သောတာပနျဒကာတဈယောကျ အိမျတံခါးဝ ရောကျလာပါတယျ။ သားအမိနှဈယောကျပွောတဲ့စကားကိုလညျး ကွားသှားပါတယျ။ အမလေုပျသူက အိမျရှေ့ရောကျလာတဲ့ သောတာပနျ ဒကာကို ''ဥပသကာကွီးရယျ၊ တဈခုမသိလို့ မေးပါရစေ။ အမြိုးကောငျးသားတှေ စညျးစိမျတှစှေနျ့၊ ဆှမြေိုးမိတျဆှတှေေ စှနျ့ပွီး မွတျစှာဘုရားထံမှာ ရဟနျးပွုကွတယျ။ ဘာအကြိုးကိုမွငျလို့ ရဟနျးပွုကွတာလဲ'' လို့ ထပျဆငျ့ မေးကွညျ့ပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကလညျး ''ကာမဂုဏျရဲ့အပွဈကို မွငျလို့ ရဟနျးပွုကွတာပါ'' လို့ ပွောပွပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကဆကျပွီး သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလ အကွောငျးကို ပွောပွပေးပွီး ကငြျ့သုံးရငျရမယျ့ အကြိုးရလာဒျတှကေိုပါ ပွောပွပါတယျ။ သောတာပနျဒကာရဲ့စကားကွားရတော့ ကသေကာရီက စိတျဝငျစားသှားပွီး ''သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကြှနျမတို့ မိနျးသားတှေ ကငြျ့သုံးရငျကော သငျပွောပွတဲ့ မကြျမှောကျတမလှနျ အကြိုးတှေ ရနိုငျသလား'' လို့ မေးလိုကျပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကလညျး ''သမီးရယျ ဒီတရားတှဟော လူသားအားလုံးနဲ့ဆိုငျပါတယျ။ လူသားအားလုံး ကငြျ့ဖို့ ဟောထားတာပါ'' လို့ ပွနျပွောပွပါတယျ။ နောကျသောတာပနျဒကာက ကသေကာရီကို သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကိုယျတိုငျ တိုငျပေးပါတယျ။ ကသေကာရီက ငါးပါးသီလကို ခံယူပွီးတော့ ''ဥပါသကာကွီးရယျ သရဏဂုံ ငါးပါးသီလထကျ မွငျ့တဲ့တရားရှိသေးလား'' လို့ ဆကျမေးလာပွနျပါတယျ။ ဒီအခါမှာတော့ သောတာပနျဒကာက ကသေကာရီ တရားကို တောျတောျစိတျဝငျစားနပွေီ ဆိုတာသိရသလို တရားပါရမီရှိသူဆိုတာလညျး သိလိုကျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့ တရားကို ဆကျဟောပွပေးပါတယျ။ ``ရှိတာပေါ့၊ ခစြျသမီး သခြော နားထောငျပါ။ ဆံပငျ, မှေးညငျး, ခွသေညျး, လကျသညျး, သှား, အရေ, အသား, အကွော, အရိုး, ရိုးတှငျးခွငျဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသညျး, အမွှေး, အဖဉြျး, အဆုတျ, အူမ, အူသိမျ, အစာသဈ, အစာဟောငျး, ဦးနှောကျ, သညျးခွေ, သလိပျ, ပွညျ, သှေး, ခြှေး, အဆီခဲ, မကြျရညျ, ဆီကွညျ, နှပျ,တံတှေး, အစေး, ကငြျငယ,ျ အဲဒီ သုံးဆယျ့နှဈကောဋ်ဌာသ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို အပွနျပွနျအလှနျလှနျ စီးဖွနျးပါ။ ဒီကနေ တဈဆငျ့တကျပွီး အဆငျးဖွဈပကြျ၊ အသံဖွဈပကြျ၊ အနံ့ဖွဈပကြျ၊ အရသာဖွဈပကြျ၊ ကွမျးခြော ဖွဈပကြျ၊ တှနျးတိုးဖွဈပကြျ၊ ပူအေး ဖွဈပကြျ၊ မွငျဖွဈပကြျ၊ ကွားဖွဈပကြျ၊ နံဖွဈပကြျ၊ လကြျ ဖွဈပကြျ၊ တှေ့ထိ ဖွဈပကြျ၊ ဖွဈပကြျဖွဈပကြျ အဲဒီလို နှလုံး သှငျးပါ'' လို့ သုံးဆယျ့နှဈကောဋ်ဌာသ ကမ်မဋ်ဌာနျးနဲ့ ဖွဈပကြျ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို သခြောဟောပွောပေးပွီး ပွနျသှားပါတယျ။ ကသေကာရီလညျး သောတာပနျဒကာ ဟောပွောပေးခဲ့တဲ့ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို နေ့စဉျပှားမြားအားထုတျလိုကျတာ မကွာမီကာလမှာပဲ သောတာပနျ တညျသှားပါတယျ။ လူ့ပွညျမှာ သကျတမျးစေ့နပွေီး ကှယျလှနျတော့ တာဝတိံသာ နတျပွညျမှာ နတျသမီးအခွံအရံ တဈသိနျးနဲ့ သိကွားမငျးရဲ့ မိဖုရားငယျ ဖွဈသှားရပါတယျ။ (ဝိမာနဝတျတုအဋျဌကထာ၊ ကသကောရီဝတျတု) တရားဟောတယျလို့ပွောလိုကျရငျ ရဟနျးက လူကို ဟောတာကိုပဲ ပွေးပွေးမွငျလေ့ ရှိပါတယျ။ ဒီဝတ်တုလေးမှာတော့ လူအခငြျးခငြျးပဲ ဟောလိုကျလို့ ကသေကာရီ သောတာပနျ တညျသှားတာပါ။ လူထောငျသောငျး ပရိသတျကို ဟောမှရယျ မဟုတျပါဘူး။ တဈနာရီ နှဈနာရီ ဟောမှရယျလညျး မဟုတျပါဘူး။ လူအခငြျးခငြျး တဈယောကျတညျးကို ဟောလညျး တရားက တရားပါပဲ။ အလှူတကာ့ အလှူတှထေဲမှာ တရားအလှူဟာ အမွတျဆုံးဆိုတာ အားလုံး သိပါတယျ။ တရားအလှူ ပေးလှူလိုကျတာဟာ အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူကို ပေးလှူလိုကျတာပါ။ ဒီတော့ ကိုယျ့ မိတျဆှကေို ဆယျမိနဈ၊ ဆယျ့ငါးမိနဈ ကိုယျသိသလောကျလေး ပွောပွပေးလိုကျရငျလညျး အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူကို ပေးလှူလိုကျတာပါပဲ။ တရားဟောပွီးတဲ့အခါ ''ဘုရားတပညျ့တောျ ဟောပွောပေးရသော ကုသိုလျကောငျးမှု အဖို့ဘာဂသညျ နိဗ်ဗာနျ၏ အထောကျအပံ့ ဖွဈပါစေ။ ဘုရားတပညျ့တောျ ဟောပွတဲ့ တရားလေးကို နားကွားပွီး တရား အသိလေးတှေ ရသှားကွပါစေ။ ရသညျ့အားလြောျစှာ ကငြျ့နိုငျကွပါစေ၊ ကငြျ့နိုငျသညျ့ အားလြောျစှာ မဂျဖိုလျ နိဗ်ဗာနျရဲ့ အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ရသှားကွပါစေ'' လို့ မတေ်တာပို့ပေးလိုကျရမှာပါ။ အထူးသဖွငျ့ တရားဟောပွီးတိုငျး နိဗ်ဗာနျကို ဆုတောငျးတဲ့ အလေ့လေးကို ထုံထားရမှာပါ။ ဒါဆို ကိုယျဟောတဲ့တရားကို ပိုပွီးတနျဖိုးထားသှားမှာပါ။ 'ငါ ပွုတဲ့ကုသိုလျဟာ ပေါ့ပေါ့တနျတနျ မဟုတျဘူး။ နိဗ်ဗာနျအထိ ဦးတညျနတေယျ' ဆိုပွီး ကိုယျ့ကုသိုလျအပေါျ အားရကြနေပျနတေော့မှာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယျ့ခငျပှနျးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့ဇနီးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့ သားသမီးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့မိဘကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ခစြျသူသဘာဝ သံယောဇဉျ အကွောငျး၊ မတေ်တာအကွောငျး၊ သီခငြျးလေးတှအေကွောငျး၊ အိပျမကျအကွောငျး၊ ပနျးလေးတှအေကွောငျး၊ ပစ်စညျးလေးတှအေကွောငျး၊ စသညျဖွငျ့ ပွောပွရမှာပါပဲ။ ဒီ သံယောဇဉျအကွောငျးတှအေပွငျ တဈခါတဈလေ ကိုယျသိသလောကျ၊ ကိုယျလေ့လာထားသလောကျ တရားစကားလေးတှလေညျး ပွောပွပေးရမှာပါ။ ဒါနအကွောငျး၊ သီလအကွောငျးတှအေပွငျ ဒီကတဈဆငျ့တကျပွီး ဝိပူနာရှုပုံအကွောငျးလေးတှလေညျး ပွောပွပေးရမှာပါ။ အဲဒီလို ပွောပွပေးနရေငျ ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားအလှူ ပေးလှူနတောပါပဲ။ မှေးနေ့နီးလာလို့ ကိုယျ့ခစြျသူက ကိုယျ့ကို ''ဘာ လိုခငြျသလဲ'' လို့ မေးလာရငျ ''သောကွာ, စနေ, တနငျ်ဂနှေ နှဈညအိပျ သုံးရကျတရားစခနျးဝငျပေးပါ'' လို့ တောငျးလိုကျရုံပါ။ ဒါဆို သူ့အတှကျရော၊ ကိုယျ့အတှကျရော အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှေ ဖွဈသှားတာပါ။ သုံးရကျဆိုတော့ တရားစခနျးဝငျပေးရမယျ့ ကိုယျ့ခစြျသူအတှကျ မခကျသလို သောကွာ စနေ တနငျ်ဂနှဆေိုတော့ သောကွာနေ့ ရုံးကအပွနျတရားစခနျးဝငျ၊ တနငျ်ဂနှေ နေ့ခငျးပွနျထှကျ၊ ပွီးရငျ ဘုရားကို အတူတူသှား ဘယျလောကျ ပြောျဖို့ကောငျးသလဲ။ ဘုရားမှာ အတူတူပနျးကပျ၊ ပွီးတော့ ဘုရားပေါျမှာ တရားစခနျးက ပွနျထှကျလာတဲ့ခစြျသူက ကိုယျနာခဲ့တဲ့ တရားလေးတှေ၊ အားထုတျခဲ့ရတဲ့ တရားသဘောလေးတှေ ပွနျပွောပွပေးပွီး ကိုယျဆောကျတညျခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလျ၊ ကိုယျပှားမြားအားထုတျခဲ့ရတဲ့ ဝိပူနာဘာဝနာ ကုသိုလျတှကေိုလညျး ကိုယျ့ခစြျသူကို အမြှပေးဝလေိုကျမယျဆိုရငျလညျး ခစြျသူရဲ့သာဓုခေါျသံဟာ ကိုယျ့အတှကျတော့ ကမ်ဘာပေါျမှာ အသာယာဆုံး အသံတဈခု ဖွဈနမှောပါ။ ဒါတငျမကပါဘူး။ အမြှဝသေံ၊ သာဓုခေါျသံတှဟော စညျးခကြျညီ 'ပါရမီသံစဉျ' တဈခုအဖွဈ ဘဝအဆကျဆကျ တညျတံ့ ပြံ့လှငျ့နတေော့မှာပါ။ ကုသိုလျကောငျးမှုတှေ အတူတူပွုခဲ့ရငျ ဘဝအဆကျဆကျ ဆုံတှေ့ဦးမှာပါပဲ။ ဘဝအဆကျဆကျ ဆုံတှေ့တဲ့အခါ ကိုယျလညျး တရားရှိဖို့ လိုသလို ကိုယ့ျခစြျသူလညျး တရားရှိဖို့လိုပါတယျ။ နောကျဘဝတှမှော ပွနျတော့ ဆုံပါရဲ့။ ကိုယျကတော့ တရားရှိပွီး ကိုယျ့ခစြျသူက တရားမရှိရငျ, မရှိခဲ့ရငျ အဆငျမပွလှေပါဘူး။ ဥပမာ-ကိုယျ့ခစြျသူက ''ဒေါသမီးလြှံ၊ အကညြျးတနျ၊ သညျးခံလှပသညျ'' ဆိုတဲ့ အတိုငျး ဒေါသကွီးခဲ့လို့ ဒေါသကွီးနလေို့ ရုပျဆိုး အကညြျးတနျ နမေယျ။ နောကျ-'ညှဉျးဆဲသူကား၊ အနာမြား၊ သနား ကနြျးမာသညျ'' ဆိုတဲ့အတိုငျး ကိုယျ့ခစြျသူက သူတဈပါး, သူတဈပါးတှကေို ညှဉျးဆဲခဲ့လို့ အနာရောဂါ ထူပွောနမေယျဆိုရငျ ကိုယျပဲ ဆေးကုပေးနရေမှာပါ။ အကုသိုလျရဲ့ အကြိုးကို ကိုယျကမခံရပမေယျ့ ကိုယျ့ခစြျသူကိုကွညျ့ပွီး ကိုယျပါ စိတျဆငျးရဲနရေတော့မှာပါ။ ဒီတော့ ကိုယျလညျး တရားရှိဖို့ လိုသလို သူလညျး တရားရှိဖို့ လိုပွနျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့ ကိုယျ့ခစြျသူလညျး တရားရှိဖို့ ကိုယျက ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားဟောပေးရမှာပါ။ တောျနကွော နောကျဘဝမှာ လဖွေတျတဲ့ခစြျသူနဲ့ပွနျဆုံနရေငျ ဘယျလိုလုပျမှာလဲ။ ဒီလိုပွနျဆုံမယျဆိုရငျတော့ ကိုယျ့ဟာကိုယျ တှေးသာကွညျ့ပါတော့။ အမြှဝသေံ, သာဓုခေါျသံလေးတှဟော သံယောဇဉျတှကွေားမှာ အခါအားလြောျစှာ ကွားနမှေ နောကျဘဝပါ စိတျအေးစိတျခရြမှာပါ။ သတိထားပါ၊ လဖွေတျတဲ့ ခစြျသူနဲ့ ပွနျဆုံနမှောကို။ ဒီနရော အမြှဝတောနဲ့ပတျသကျပွီး ပွောပွခငြျပါသေးတယျ။ အမြှဝတေဲ့နရောမှာ ၁။ ဒါနပွုပွီး အမြှဝတောရယျ၊ ၂။ သီလ ဆောကျတညျပွီး အမြှဝတောရယျ၊ ၃။ သမထ ဝိပူနာ ပှားမြားပွီး အမြှဝတောရယျဆိုပွီး သုံးမြိုးရှိပါတယျ။ ၁။ ဒါနပွုပွီး အမြှဝရေငျ အမြှဝတေဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလျကို ထပျမံရရှိပါတယျ။ လူတဈရာ သာဓုခေါျရငျ ဒါနကုသိုလျ တဈရာထပျမံ ရရှိပါတယျ။ လူတဈထောငျ သာဓုခေါျရငျ ဒါနကုသိုလျ တဈထောငျ ထပျမံရရှိပါတယျ။ သာဓုခေါျကွတဲ့ လူတဈရာ၊ လူတဈထောငျတှလေညျး ဒါန ကုသိုလျကို ရကွပါတယျ။ ၂။ သီလဆောကျတညျပွီး သီလကုသိုလျကို အမြှဝရေငျ သီလကုသိုလျကို ထပျမရတော့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလျကိုပဲ ရရှိပါတယျ။ သာဓု ခေါျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျတှကေတြော့ သီလကုသိုလျ မရကွပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရကွပါတယျ။ ၃။ သမထ ဝိပူနာပှားမြားပွီး အမြှဝရေငျ သမထ ဝိပူနာ ကုသိုလျကို ထပျမရတော့ပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရပါတယျ။ သာဓုခေါျတဲ့သူတှလေညျး သမထ ဝိပူနာ ကုသိုလျကိုတော့ မရပါဘူး၊ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရရှိပါတယျ။ အမြှဝတောနဲ့ သာဓုခေါျတာဟာ ဒါနထဲမှာ ပါပါတယျ။ ဒီသုံးမြိုးကို သဒ်ဓရံသီဆရာတောျကွီးက မှတျရလှယျအောငျ ဆောငျပုဒျလေး စီပေးထားပါတယျ။ ၁။ ဒါနဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ ၂။ သီလဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ ၃။ ဘာဝနာဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ စိတျထဲမှာ ရှငျးကွရဲ့လား မသိပါဘူး။ မရှငျးသေးဘူးဆိုရငျ ပုညကွိယ ဝတ်ထု (၁ဝ)ပါးကို အာရုံပွုကွညျ့လိုကျပါ။ ပုညကွိယဝတ်ထု (၁ဝ)ပါး ၁။ ဒါန=ပေးကမျးလှူဒါနျးမှု၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး၊ ၈-ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစသောသီလဆောကျတညျမှု၊ ၃။ ဘာဝနာ-ကမ်မဋ်ဌာနျးစီးဖွနျးမှု၊ ၄။ အပစာယန=သကျသိက်ခာကွီးသူအား အရိုအသပွေုမှု၊ ၅။ ဝယြောဝစ်စ=သူမြားကုသိုလျကိစ်စ၌ ကူညီဆောငျရှကျမှု၊ ၆။ ပတ်တိဒါန=မိမိရသော ကုသိုလျအဖို့ကို အမြှဝမှေု၊ ၇။ ပတ်တာနုမောဒန=မိမိသို့ ရောကျလာသော ကုသိုလျအဖို့ကို ဝမျးမွောကျဝမျးသာသာဓုခေါျမှု၊ ၈။ ဓမ်မူဝန= တရားနာမှု၊ ၉။ ဓမ်မဒသေနာ=လာဘျလာဘကို မငဲ့ဘဲ တရားဟောမှု၊ ၁ဝ။ ဒိဋ်ဌိဇုကမ်မ=အယူကို ဖွောငျ့မတျစှာပွုမှု။ ဒီ (၁ဝ)ပါးကို ဒါန-သီလ-ဘာဝနာထဲ ပွနျသှငျးပုံ လငျ်ကာလေးကို အရငျကကြျထားလိုကျရအောငျပါ။ ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးဖွာစဉျ၍ခငျး။ စနှဈကိုလယျ၊ လယျနှဈကိုစ၊ နောကျမှ နောကျခငြျးသှငျး။ ကဲ..ရပွီလား။ လငျ်ကာကို ရှငျးပွရအောငျပါ။ ပုညကွိယဝတ်တု (၁ဝ)ပါးကို သခြောပွနျကွညျ့ထားလိုကျပါ။ တတျနိုငျရငျ ခဲတံလေးနဲ့ လိုကျတို့လိုကျပါ။ ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကို အစဉျအတိုငျးထားလိုကျပါတဲ့၊ အစဖွဈတဲ့ အပစာယန၊ ဝယြောဝစ်စ(၂)ပါးကို အလယျ ဖွဈတဲ့ သီလထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ အလယျဖွဈတဲ့ ပတ်တိဒါန၊ ပတ်တာနုမောဒန(၂)ပါး ကို အစဖွဈတဲ့ ဒါနထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ နောကျဖွဈတဲ့ ဓမ်မူဝန၊ ဓမ်မဒသေနာ၊ ဒိဋ်ဌိဇုကမ်မ (၃)ပါးကို ဘာဝနာထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ ဒီခှဲပွပုံလေးကိုအာရုံပွုလိုကျရငျ ဘာတှဟော ဘယျထဲမှာ ပါတယျဆိုတာ ခှဲခွားသိလို့ ရပါပွီ။ အမြှဝတော၊ သာဓုခေါျတာဟာ ဒါနထဲမှာပါတဲ့အတှကျ ဒါနကုသိုလပြဲရတာပါ။ တရားနာတာ၊ တရားဟောတာကတော့ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနပေါတယျ။ ဒါကိုထောကျပွီး ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားဟောတာ၊ ကိုယျ့ခစြျသူဟောတဲ့တရားကို နာတာတှဟော ဘာဝနာထဲမှာ ပါနပေါတယျ။ အရိုအသပေေးတာ၊ ဝယြောဝစ်စလုပျတာတှကေတော့ သီလထဲမှာပါပါတယျ။ လိုရငျးကတော့ ကိုယျ့ခစြျသူ၊ ကိုယျခစြျတဲ့သူကို တရားဟောတာဟာ အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူ၊ အမွတျဆုံး အလှူကွီးကို ပေးလှူလိုကျတာပါပဲ။ အမကေို ခစြျတယျ၊ အဖကေို ခစြျတယျ၊ သား သမီးကို ခစြျတယျ၊ သူငယျခငြျးကို ခစြျတယျ၊ မိတျဆှကေို ခစြျတယျ၊ ခစြျသူကို ခစြျတယျဆိုရငျ တရားဟောရမှာပါ။ တရားဟောရငျ အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှယေူရမှာပါပဲ။ မွတျစှာဘုရားလကျထကျတောျက ဝဍ်ဎုမာတာထရေီ ဆိုတာ ရှိပါတယျ။ သူလူ့ဘဝတုနျးက သူ့ရဲ့သားလေးရဲ့ နာမညျက ဝဍ်ဎုပါ။ ဝဍ်ဎုဆိုတာ တိုးပှားခွငျးလို့ အဓိပ်ပါယျရပါတယျ။ သားနာမညျကို အစှဲပွုပွီး ''ဝဍ်ဎုမာတာ=တိုးပှားအမေ'' လို့ ခေါျကွတာပါ။ ယောကျြားဆုံးပွီးကာလတဈခုကွာတော့ ဘိက်ခုနီမ ဝတျပါတယျ၊ ဘိက်ခုနီမဝတျတော့လညျး ဝဍ်ဎုမာတာထရေီရယျလို့ ခေါျဝေါျထငျရှားသှားပွနျပါတယျ။ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို ကွိုးစားအားထုတျလိုကျတာ ရဟန်တာဖွဈသှားပါတယျ။ နောကျလူ့ဘဝမှာ ကနြျခဲ့တဲ့သား 'မောငျတိုးပှား' ကို ခေါျပွီး ကိုရငျဝတျပေးပါတယျ။ သားကိုရငျ အသကျ နှဈဆယျပွညျ့ပွနျတော့လညျး ရဟနျးဘောငျကို ပို့ဆောငျပေးပွနျပါတယျ။ သားရဟနျး ဝဍ်ဎုထရျေဟာ စာသငျရငျး ပိဋကတျသုံးပုံကို ကြှမျးကငြျတတျမွောကျသှားပါတယျ။ သားရဟနျးက တရားဟောပွနျတော့လညျး နာမညျကြောျ ဓမ်မကတိကတဈပါး ဖွဈသှားပွနျပါတယျ။ နာမညျကြောျ ဓမ်မကထိကဖွဈလာတော့ ကွညျညိုသူတှပေေါပွီး လာဘျလာဘတှေ ပေါခငြျတိုငျး ပေါနပေါတော့တယျ။ တရားဟောတာနဲ့ပဲ အခြိနျကုနျနတေဲ့အတှကျ ဝိပူနာတရား အားထုတျမှုကို မလုပျနိုငျပါဘူး။ ဒါကို မိခငျထရေီမက မနှဈသကျပါဘူး။ တဈနေ့မှာတော့ ဓမ်မကထိကသားရဟနျးဟာ မိခငျ ဘိက်ခုနီမကြောငျးကို သငျ်ကနျးမရုံဘဲ ကွှလာပါတယျ။ ကြောငျးထဲရောကျတော့ မိခငျ ထရေီမက တုတျကိုကိုငျပွီး 'အို သားရဟနျး ဘာဖွဈလို့ သငျ်ကနျးမရုံဘဲ ဘိက်ခုနီမကြောငျးကို လာရတာလဲ သငျ့အမူအရာကို ပွနျကွညျ့ပါဦး၊ တရားဟောတာ၊ ဂန်တဓုရလုပျတာနဲ့ပဲ အခြိနျပုပျနတေယျ။ မာနျမာန ကလညျး တကျကွှနသေေးတယျ။ ရဟနျးတဈပါး တကယျလုပျရမယျ့ ဝိပူနာ ဘာဝနာအလုပျကိုသာ လုပျပါ။ ကိုယျဟနျကွော့ကွော့မော့မော့နဲ့ အမူအရာကိုပွငျပါ' လို့ ဆိုပွီး ခပျတငျးတငျးလေး ပွောလိုကျပါတော့တယျ။ သားရဟနျးလညျး မိခငျထရေီမ ပွောစကားကွားရတော့ ခကြျခငြျးသတိရပွီး 'မိခငျ ..ကြှနျုပျမှားပါပွီ၊ နောငျ ဒီလိုအမူအရာတှနေဲ့ မနတေော့ပါဘူး' လို့ ဝနျခံကတိပေးလိုကျပါတယျ။ သားရဟနျး သတိဝငျသှားတော့ မိခငျထရေီမကွီးက သားရဟနျးကိုဂါထာလေးတှနေဲ့ ထပျမံဟောပွောပေး ပွနျပါတယျ။ သားရဟနျးဟာ မိခငျကြောငျးက ပွနျခဲ့ပွီး တရားဟောမှုတှကေို လုံးဝရပျလိုကျပါတယျ။ မိခငျ ဖွဈစခေငြျတဲ့ ဝိပူနာဘာဝနာပှားမြားမှုကိုပဲ ကွိုးစားအားထုတျပါတော့တယျ။ပါရမီပါပွီးသားဆိုတော့ မကွာမီ ကာလမှာပဲ ရဟန်တာဖွဈသှားပါတော့တယျ။ ဇာတျသိမျးတော့ သားရဟနျးရော မိခငျထရေီမကွီးရော အရတ်ထဖိုလျကိုယျစီရပွီး ပရိနိဗ်ဗာနျစံသှားကွပါတယျ။ ဇာတျသိမျးပိုငျးလေးက သိပျလှတာပါ။ ဘယျအခြိနျ ပွနျဖတျဖတျ လှနတောပါပဲ။ နောကျဆုံးတော့ အားလုံး အားလုံးဟာ ဒီအတိုငျးပဲ ဇာတျသိမျးကွဖို့ လိုရငျးပါ။ သံသရာ ဘယျလောကျရှညျကွရဦးမယျ မသိပါဘူး။ ဒီဝတ်တုလေးမှာလညျး မိခငျက သားကို တရားဟောတာပါ။ တရားဟောတဲ့နရောမှာလညျး ရိုးရိုးဣနွေ်ဒရရ ထိုငျပွီး ဟောတာတောငျ မဟုတျပါဘူး။ တုတျကို ကိုငျပွီး ခပျတငျးတငျးလေး ဟောလိုကျတာပါ။ ဒီသာဓကလေးတှေ ထောကျပွီး သားအမိခငြျး၊ ဇနီးမောငျနှံခငြျး၊ ညီအဈကိုမောငျနှမသားခငြျး၊ မိတျဆှခေငြျး၊ ခစြျသူခငြျး ကိုယျသိထားတဲ့ တရားလေးတှကေို ဟောပေးရမှာပါပဲ။ ဟောပေးရငျး ကုသိုလျတှရေနတောပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ရဟနျးအခငြျးခငြျးလညျး ဟောရမှာပါပဲ။ ကိုယျခစြျတဲ့ ရဟနျး၊ ကိုယျသံယောဇဉျရှိတဲ့ ရဟနျးကို ဟောရမှာပါပဲ။ စာတှေ အခွခေံ ရှိပွီးသားဆိုတော့ ဟောသူရော နာသူရော ပိုလို့တောငျ သဘောပေါကျလှယျဦးမှာပါ။ ခစြျတဲ့ ရဟနျးအခငြျးခငြျး ဟောမှလညျး ပိုပွီး လကျခံတာပါ။ လိုရငျးကတော့ တရားဟောပွီးတိုငျး 'ဘုရား တပညျ့တောျ တရားဟောပွောရသော ကုသိုလျကောငျးမှု အဖို့ဘာဂသညျ နိဗ်ဗာနျ၏အထောကျအပံ့ ဖွဈပါစေ။ ဘုရား တပညျ့တောျ ဟောတဲ့တရားလေးကို နာကွားပွီး ကို..ဘယျသူ၊ မ..ဘယျသူ တရားအသိလေးတှေ ရသှားပါစေ။ ရသညျ့အားလြောျစှာ ကငြျ့နိုငျပါစေ။ ကငြျ့နိုငျသညျ့ အားလြောျစှာ မဂျဖိုလျနိဗ်ဗာနျရဲ့ အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ရသှားပါစေ' လို့ နိဗ်ဗာနျကို ဆုတောငျးတာရယျ၊ မတေ်တာပို့တာရယျကို အလေ့အကငြျ့ အထုံလေး လုပျထားရမှာပါ။ ကိုယျ့ရဲ့ တရားဟောပွောမှုဟာ နိဗ်ဗာနျရဲ့အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ဆိုတာကိုလညျး အထူးအာရုံပွုထားရမှာပါ။ ကိုယျခစြျတဲ့ မိဘ၊ ကိုယျခစြျတဲ့သားသမီး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ ဇနီး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ခငျပှနျး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ မိတျဆှေ၊ ကိုယျခစြျတဲ့ သူငယျခငြျး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ ခစြျသူကို ကိုယျသိတဲ့ တရားလေးတှကေို သိသလောကျဟောဖို့ပါပဲ။ ဘဝမှာ ဘယျသူ့ကိုပဲခစြျခစြျ၊ ခစြျတဲ့သူကို တရား ဟောလိုကျဖို့ပါပဲ။ တရားဟောလိုကျရငျ အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှဖွေဈသှားတာပါပဲလေ။ ဆရာတောျ အရှငျရာဇိန်ဒ (ရဝနှေယျ-အငျးမ) ကမြျးကိုး ၁။ ဝိမာန ဝတ်တုတောျကွီး။ မွို့မိဆရာတောျ ၂။ အခွပွေုသငျ်ဂွိဟျ။ အရှငျဇနကာဘိဝံသ ၃။ သိကောငျးစရာ ဓမ်မပဒသော (တတိယတှဲ) သဒ်ဓမ်မရံသီရိပျသာဆရာတောျ ၄။ ထရေီအပဒါနျဝတ်တုတောျကွီး။ အရှငျဓမ်မူမီဘိဝံသ။ #နိုငျသပွေ မတေ်တာဖွငျ့--- အလငျးတနျးဂြာနယျ။ ၁၄ နိုဝငျဘာ ၂ဝ၁၁ (ရဝနှေယျ အသဈ စာအုပျမှ) www.facebook.com/bwar99 လှိုငျ တိုး ။ တက်ကသိုလျ ရဟနျးပြို မှကူးယူသညျ Crd #ဆရာကိုခိုငျထူး
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NvYci6
#ချစ်သူကိုတရားဟောပါ🙏🙏🙏🙏🙏 ************* မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်က သားအမိနှစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ သမီးရဲ့နာမည်က ကေသကာရီလို့ခေါ် ပါတယ်။ တစ်နေ့ အိမ်တံခါးဝမှာထိုင်ပြီး သမီးက အမေ့ရဲ့ ဦးခေါင်းမှာ သန်းရှာပေးနေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ရဟန်းတော်တွေ အများကြီး အိမ်ရှေ့ကဆွမ်းခံကြွသွားတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့ သမီး ကေသကာရီက အမေလုပ်သူကို မေးပါတယ်။ ''အမေ.. ဒီရဟန်းတွေဟာ ပထမအရွယ် ရုပ်ရည်အဆင်း လှလှပပ ရှိပါလျက်နဲ့ ဘာမှလည်း မပျက်စီးသေးဘဲနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ရဟန်းပြုကြတာလဲ'' ဒီတော့ အမေလုပ်သူက ပြန်ပြောပြပါတယ်။ ''သမီး.. မြတ်စွာဘုရား ပွင့်နေတယ်။ မြတ်စွာဘုရား တရား နာကြားပြီး ရဟန်းပြုကြတာ'' သားအမိနှစ်ယောက် သန်းရှာရင်း စကားပြောနေတုန်းမှာပဲ သောတာပန်ဒကာတစ်ယောက် အိမ်တံခါးဝ ရောက်လာပါတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက်ပြောတဲ့စကားကိုလည်း ကြားသွားပါတယ်။ အမေလုပ်သူက အိမ်ရှေ့ရောက်လာတဲ့ သောတာပန် ဒကာကို ''ဥပသကာကြီးရယ်၊ တစ်ခုမသိလို့ မေးပါရစေ။ အမျိုးကောင်းသားတွေ စည်းစိမ်တွေစွန့်၊ ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေတွေ စွန့်ပြီး မြတ်စွာဘုရားထံမှာ ရဟန်းပြုကြတယ်။ ဘာအကျိုးကိုမြင်လို့ ရဟန်းပြုကြတာလဲ'' လို့ ထပ်ဆင့် မေးကြည့်ပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကလည်း ''ကာမဂုဏ်ရဲ့အပြစ်ကို မြင်လို့ ရဟန်းပြုကြတာပါ'' လို့ ပြောပြပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကဆက်ပြီး သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလ အကြောင်းကို ပြောပြပေးပြီး ကျင့်သုံးရင်ရမယ့် အကျိုးရလာဒ်တွေကိုပါ ပြောပြပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာရဲ့စကားကြားရတော့ ကေသကာရီက စိတ်ဝင်စားသွားပြီး ''သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကျွန်မတို့ မိန်းသားတွေ ကျင့်သုံးရင်ကော သင်ပြောပြတဲ့ မျက်မှောက်တမလွန် အကျိုးတွေ ရနိုင်သလား'' လို့ မေးလိုက်ပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကလည်း ''သမီးရယ် ဒီတရားတွေဟာ လူသားအားလုံးနဲ့ဆိုင်ပါတယ်။ လူသားအားလုံး ကျင့်ဖို့ ဟောထားတာပါ'' လို့ ပြန်ပြောပြပါတယ်။ နောက်သောတာပန်ဒကာက ကေသကာရီကို သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကိုယ်တိုင် တိုင်ပေးပါတယ်။ ကေသကာရီက ငါးပါးသီလကို ခံယူပြီးတော့ ''ဥပါသကာကြီးရယ် သရဏဂုံ ငါးပါးသီလထက် မြင့်တဲ့တရားရှိသေးလား'' လို့ ဆက်မေးလာပြန်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ သောတာပန်ဒကာက ကေသကာရီ တရားကို တော်တော်စိတ်ဝင်စားနေပြီ ဆိုတာသိရသလို တရားပါရမီရှိသူဆိုတာလည်း သိလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တရားကို ဆက်ဟောပြပေးပါတယ်။ ``ရှိတာပေါ့၊ ချစ်သမီး သေချာ နားထောင်ပါ။ ဆံပင်, မွေးညင်း, ခြေသည်း, လက်သည်း, သွား, အရေ, အသား, အကြော, အရိုး, ရိုးတွင်းခြင်ဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသည်း, အမြှေး, အဖျဉ်း, အဆုတ်, အူမ, အူသိမ်, အစာသစ်, အစာဟောင်း, ဦးနှောက်, သည်းခြေ, သလိပ်, ပြည်, သွေး, ချွေး, အဆီခဲ, မျက်ရည်, ဆီကြည်, နှပ်,တံတွေး, အစေး, ကျင်ငယ,် အဲဒီ သုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် စီးဖြန်းပါ။ ဒီကနေ တစ်ဆင့်တက်ပြီး အဆင်းဖြစ်ပျက်၊ အသံဖြစ်ပျက်၊ အနံ့ဖြစ်ပျက်၊ အရသာဖြစ်ပျက်၊ ကြမ်းချော ဖြစ်ပျက်၊ တွန်းတိုးဖြစ်ပျက်၊ ပူအေး ဖြစ်ပျက်၊ မြင်ဖြစ်ပျက်၊ ကြားဖြစ်ပျက်၊ နံဖြစ်ပျက်၊ လျက် ဖြစ်ပျက်၊ တွေ့ထိ ဖြစ်ပျက်၊ ဖြစ်ပျက်ဖြစ်ပျက် အဲဒီလို နှလုံး သွင်းပါ'' လို့ သုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းနဲ့ ဖြစ်ပျက် ကမ္မဋ္ဌာန်းကို သေချာဟောပြောပေးပြီး ပြန်သွားပါတယ်။ ကေသကာရီလည်း သောတာပန်ဒကာ ဟောပြောပေးခဲ့တဲ့ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို နေ့စဉ်ပွားများအားထုတ်လိုက်တာ မကြာမီကာလမှာပဲ သောတာပန် တည်သွားပါတယ်။ လူ့ပြည်မှာ သက်တမ်းစေ့နေပြီး ကွယ်လွန်တော့ တာဝတိံသာ နတ်ပြည်မှာ နတ်သမီးအခြံအရံ တစ်သိန်းနဲ့ သိကြားမင်းရဲ့ မိဖုရားငယ် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ (ဝိမာနဝတ်တုအဋ်ဌကထာ၊ ကသေကာရီဝတ်တု) တရားဟောတယ်လို့ပြောလိုက်ရင် ရဟန်းက လူကို ဟောတာကိုပဲ ပြေးပြေးမြင်လေ့ ရှိပါတယ်။ ဒီဝတ္တုလေးမှာတော့ လူအချင်းချင်းပဲ ဟောလိုက်လို့ ကေသကာရီ သောတာပန် တည်သွားတာပါ။ လူထောင်သောင်း ပရိသတ်ကို ဟောမှရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နာရီ နှစ်နာရီ ဟောမှရယ်လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ လူအချင်းချင်း တစ်ယောက်တည်းကို ဟောလည်း တရားက တရားပါပဲ။ အလှူတကာ့ အလှူတွေထဲမှာ တရားအလှူဟာ အမြတ်ဆုံးဆိုတာ အားလုံး သိပါတယ်။ တရားအလှူ ပေးလှူလိုက်တာဟာ အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူကို ပေးလှူလိုက်တာပါ။ ဒီတော့ ကိုယ့် မိတ်ဆွေကို ဆယ်မိနစ်၊ ဆယ့်ငါးမိနစ် ကိုယ်သိသလောက်လေး ပြောပြပေးလိုက်ရင်လည်း အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူကို ပေးလှူလိုက်တာပါပဲ။ တရားဟောပြီးတဲ့အခါ ''ဘုရားတပည့်တော် ဟောပြောပေးရသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့ဘာဂသည် နိဗ္ဗာန်၏ အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေ။ ဘုရားတပည့်တော် ဟောပြတဲ့ တရားလေးကို နားကြားပြီး တရား အသိလေးတွေ ရသွားကြပါစေ။ ရသည့်အားလျော်စွာ ကျင့်နိုင်ကြပါစေ၊ ကျင့်နိုင်သည့် အားလျော်စွာ မဂ်ဖိုလ် နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ရသွားကြပါစေ'' လို့ မေတ္တာပို့ပေးလိုက်ရမှာပါ။ အထူးသဖြင့် တရားဟောပြီးတိုင်း နိဗ္ဗာန်ကို ဆုတောင်းတဲ့ အလေ့လေးကို ထုံထားရမှာပါ။ ဒါဆို ကိုယ်ဟောတဲ့တရားကို ပိုပြီးတန်ဖိုးထားသွားမှာပါ။ 'ငါ ပြုတဲ့ကုသိုလ်ဟာ ပေါ့ပေါ့တန်တန် မဟုတ်ဘူး။ နိဗ္ဗာန်အထိ ဦးတည်နေတယ်' ဆိုပြီး ကိုယ့်ကုသိုလ်အပေါ် အားရကျေနပ်နေတော့မှာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ့်ခင်ပွန်းကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်ဇနီးကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့် သားသမီးကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်မိဘကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ချစ်သူသဘာဝ သံယောဇဉ် အကြောင်း၊ မေတ္တာအကြောင်း၊ သီချင်းလေးတွေအကြောင်း၊ အိပ်မက်အကြောင်း၊ ပန်းလေးတွေအကြောင်း၊ ပစ္စည်းလေးတွေအကြောင်း၊ စသည်ဖြင့် ပြောပြရမှာပါပဲ။ ဒီ သံယောဇဉ်အကြောင်းတွေအပြင် တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်သိသလောက်၊ ကိုယ်လေ့လာထားသလောက် တရားစကားလေးတွေလည်း ပြောပြပေးရမှာပါ။ ဒါနအကြောင်း၊ သီလအကြောင်းတွေအပြင် ဒီကတစ်ဆင့်တက်ပြီး ဝိပဿနာရှုပုံအကြောင်းလေးတွေလည်း ပြောပြပေးရမှာပါ။ အဲဒီလို ပြောပြပေးနေရင် ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားအလှူ ပေးလှူနေတာပါပဲ။ မွေးနေ့နီးလာလို့ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကို ''ဘာ လိုချင်သလဲ'' လို့ မေးလာရင် ''သောကြာ, စနေ, တနင်္ဂနွေ နှစ်ညအိပ် သုံးရက်တရားစခန်းဝင်ပေးပါ'' လို့ တောင်းလိုက်ရုံပါ။ ဒါဆို သူ့အတွက်ရော၊ ကိုယ့်အတွက်ရော အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေ ဖြစ်သွားတာပါ။ သုံးရက်ဆိုတော့ တရားစခန်းဝင်ပေးရမယ့် ကိုယ့်ချစ်သူအတွက် မခက်သလို သောကြာ စနေ တနင်္ဂနွေဆိုတော့ သောကြာနေ့ ရုံးကအပြန်တရားစခန်းဝင်၊ တနင်္ဂနွေ နေ့ခင်းပြန်ထွက်၊ ပြီးရင် ဘုရားကို အတူတူသွား ဘယ်လောက် ပျော်ဖို့ကောင်းသလဲ။ ဘုရားမှာ အတူတူပန်းကပ်၊ ပြီးတော့ ဘုရားပေါ်မှာ တရားစခန်းက ပြန်ထွက်လာတဲ့ချစ်သူက ကိုယ်နာခဲ့တဲ့ တရားလေးတွေ၊ အားထုတ်ခဲ့ရတဲ့ တရားသဘောလေးတွေ ပြန်ပြောပြပေးပြီး ကိုယ်ဆောက်တည်ခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလ်၊ ကိုယ်ပွားများအားထုတ်ခဲ့ရတဲ့ ဝိပဿနာဘာဝနာ ကုသိုလ်တွေကိုလည်း ကိုယ့်ချစ်သူကို အမျှပေးဝေလိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း ချစ်သူရဲ့သာဓုခေါ်သံဟာ ကိုယ့်အတွက်တော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အသာယာဆုံး အသံတစ်ခု ဖြစ်နေမှာပါ။ ဒါတင်မကပါဘူး။ အမျှဝေသံ၊ သာဓုခေါ်သံတွေဟာ စည်းချက်ညီ 'ပါရမီသံစဉ်' တစ်ခုအဖြစ် ဘဝအဆက်ဆက် တည်တံ့ ပျံ့လွင့်နေတော့မှာပါ။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ အတူတူပြုခဲ့ရင် ဘဝအဆက်ဆက် ဆုံတွေ့ဦးမှာပါပဲ။ ဘဝအဆက်ဆက် ဆုံတွေ့တဲ့အခါ ကိုယ်လည်း တရားရှိဖို့ လိုသလို ကိုယ့်ချစ်သူလည်း တရားရှိဖို့လိုပါတယ်။ နောက်ဘဝတွေမှာ ပြန်တော့ ဆုံပါရဲ့။ ကိုယ်ကတော့ တရားရှိပြီး ကိုယ့်ချစ်သူက တရားမရှိရင်, မရှိခဲ့ရင် အဆင်မပြေလှပါဘူး။ ဥပမာ-ကိုယ့်ချစ်သူက ''ဒေါသမီးလျှံ၊ အကျည်းတန်၊ သည်းခံလှပသည်'' ဆိုတဲ့ အတိုင်း ဒေါသကြီးခဲ့လို့ ဒေါသကြီးနေလို့ ရုပ်ဆိုး အကျည်းတန် နေမယ်။ နောက်-'ညှဉ်းဆဲသူကား၊ အနာများ၊ သနား ကျန်းမာသည်'' ဆိုတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်ချစ်သူက သူတစ်ပါး, သူတစ်ပါးတွေကို ညှဉ်းဆဲခဲ့လို့ အနာရောဂါ ထူပြောနေမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ပဲ ဆေးကုပေးနေရမှာပါ။ အကုသိုလ်ရဲ့ အကျိုးကို ကိုယ်ကမခံရပေမယ့် ကိုယ့်ချစ်သူကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်ပါ စိတ်ဆင်းရဲနေရတော့မှာပါ။ ဒီတော့ ကိုယ်လည်း တရားရှိဖို့ လိုသလို သူလည်း တရားရှိဖို့ လိုပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်ချစ်သူလည်း တရားရှိဖို့ ကိုယ်က ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားဟောပေးရမှာပါ။ တော်နေကြာ နောက်ဘဝမှာ လေဖြတ်တဲ့ချစ်သူနဲ့ပြန်ဆုံနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ဒီလိုပြန်ဆုံမယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တွေးသာကြည့်ပါတော့။ အမျှဝေသံ, သာဓုခေါ်သံလေးတွေဟာ သံယောဇဉ်တွေကြားမှာ အခါအားလျော်စွာ ကြားနေမှ နောက်ဘဝပါ စိတ်အေးစိတ်ချရမှာပါ။ သတိထားပါ၊ လေဖြတ်တဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပြန်ဆုံနေမှာကို။ ဒီနေရာ အမျှဝေတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ အမျှဝေတဲ့နေရာမှာ ၁။ ဒါနပြုပြီး အမျှဝေတာရယ်၊ ၂။ သီလ ဆောက်တည်ပြီး အမျှဝေတာရယ်၊ ၃။ သမထ ဝိပဿနာ ပွားများပြီး အမျှဝေတာရယ်ဆိုပြီး သုံးမျိုးရှိပါတယ်။ ၁။ ဒါနပြုပြီး အမျှဝေရင် အမျှဝေတဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလ်ကို ထပ်မံရရှိပါတယ်။ လူတစ်ရာ သာဓုခေါ်ရင် ဒါနကုသိုလ် တစ်ရာထပ်မံ ရရှိပါတယ်။ လူတစ်ထောင် သာဓုခေါ်ရင် ဒါနကုသိုလ် တစ်ထောင် ထပ်မံရရှိပါတယ်။ သာဓုခေါ်ကြတဲ့ လူတစ်ရာ၊ လူတစ်ထောင်တွေလည်း ဒါန ကုသိုလ်ကို ရကြပါတယ်။ ၂။ သီလဆောက်တည်ပြီး သီလကုသိုလ်ကို အမျှဝေရင် သီလကုသိုလ်ကို ထပ်မရတော့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလ်ကိုပဲ ရရှိပါတယ်။ သာဓု ခေါ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကျတော့ သီလကုသိုလ် မရကြပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရကြပါတယ်။ ၃။ သမထ ဝိပဿနာပွားများပြီး အမျှဝေရင် သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ်ကို ထပ်မရတော့ပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရပါတယ်။ သာဓုခေါ်တဲ့သူတွေလည်း သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ်ကိုတော့ မရပါဘူး၊ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရရှိပါတယ်။ အမျှဝေတာနဲ့ သာဓုခေါ်တာဟာ ဒါနထဲမှာ ပါပါတယ်။ ဒီသုံးမျိုးကို သဒ္ဓရံသီဆရာတော်ကြီးက မှတ်ရလွယ်အောင် ဆောင်ပုဒ်လေး စီပေးထားပါတယ်။ ၁။ ဒါနဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ ၂။ သီလဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ ၃။ ဘာဝနာဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ စိတ်ထဲမှာ ရှင်းကြရဲ့လား မသိပါဘူး။ မရှင်းသေးဘူးဆိုရင် ပုညကြိယ ဝတ္ထု (၁ဝ)ပါးကို အာရုံပြုကြည့်လိုက်ပါ။ ပုညကြိယဝတ္ထု (၁ဝ)ပါး ၁။ ဒါန=ပေးကမ်းလှူဒါန်းမှု၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး၊ ၈-ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစသောသီလဆောက်တည်မှု၊ ၃။ ဘာဝနာ-ကမ္မဋ္ဌာန်းစီးဖြန်းမှု၊ ၄။ အပစာယန=သက်သိက္ခာကြီးသူအား အရိုအသေပြုမှု၊ ၅။ ဝေယျာဝစ္စ=သူများကုသိုလ်ကိစ္စ၌ ကူညီဆောင်ရွက်မှု၊ ၆။ ပတ္တိဒါန=မိမိရသော ကုသိုလ်အဖို့ကို အမျှဝေမှု၊ ၇။ ပတ္တာနုမောဒန=မိမိသို့ ရောက်လာသော ကုသိုလ်အဖို့ကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာသာဓုခေါ်မှု၊ ၈။ ဓမ္မဿဝန= တရားနာမှု၊ ၉။ ဓမ္မဒေသနာ=လာဘ်လာဘကို မငဲ့ဘဲ တရားဟောမှု၊ ၁ဝ။ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ=အယူကို ဖြောင့်မတ်စွာပြုမှု။ ဒီ (၁ဝ)ပါးကို ဒါန-သီလ-ဘာဝနာထဲ ပြန်သွင်းပုံ လင်္ကာလေးကို အရင်ကျက်ထားလိုက်ရအောင်ပါ။ ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးဖြာစဉ်၍ခင်း။ စနှစ်ကိုလယ်၊ လယ်နှစ်ကိုစ၊ နောက်မှ နောက်ချင်းသွင်း။ ကဲ..ရပြီလား။ လင်္ကာကို ရှင်းပြရအောင်ပါ။ ပုညကြိယဝတ္တု (၁ဝ)ပါးကို သေချာပြန်ကြည့်ထားလိုက်ပါ။ တတ်နိုင်ရင် ခဲတံလေးနဲ့ လိုက်တို့လိုက်ပါ။ ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကို အစဉ်အတိုင်းထားလိုက်ပါတဲ့၊ အစဖြစ်တဲ့ အပစာယန၊ ဝေယျာဝစ္စ(၂)ပါးကို အလယ် ဖြစ်တဲ့ သီလထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ အလယ်ဖြစ်တဲ့ ပတ္တိဒါန၊ ပတ္တာနုမောဒန(၂)ပါး ကို အစဖြစ်တဲ့ ဒါနထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ နောက်ဖြစ်တဲ့ ဓမ္မဿဝန၊ ဓမ္မဒေသနာ၊ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ (၃)ပါးကို ဘာဝနာထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ ဒီခွဲပြပုံလေးကိုအာရုံပြုလိုက်ရင် ဘာတွေဟာ ဘယ်ထဲမှာ ပါတယ်ဆိုတာ ခွဲခြားသိလို့ ရပါပြီ။ အမျှဝေတာ၊ သာဓုခေါ်တာဟာ ဒါနထဲမှာပါတဲ့အတွက် ဒါနကုသိုလျပဲရတာပါ။ တရားနာတာ၊ တရားဟောတာကတော့ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနေပါတယ်။ ဒါကိုထောက်ပြီး ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားဟောတာ၊ ကိုယ့်ချစ်သူဟောတဲ့တရားကို နာတာတွေဟာ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနေပါတယ်။ အရိုအသေပေးတာ၊ ဝေယျာဝစ္စလုပ်တာတွေကတော့ သီလထဲမှာပါပါတယ်။ လိုရင်းကတော့ ကိုယ့်ချစ်သူ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို တရားဟောတာဟာ အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူ၊ အမြတ်ဆုံး အလှူကြီးကို ပေးလှူလိုက်တာပါပဲ။ အမေကို ချစ်တယ်၊ အဖေကို ချစ်တယ်၊ သား သမီးကို ချစ်တယ်၊ သူငယ်ချင်းကို ချစ်တယ်၊ မိတ်ဆွေကို ချစ်တယ်၊ ချစ်သူကို ချစ်တယ်ဆိုရင် တရားဟောရမှာပါ။ တရားဟောရင် အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေယူရမှာပါပဲ။ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်က ဝဍ္ဎုမာတာထေရီ ဆိုတာ ရှိပါတယ်။ သူလူ့ဘဝတုန်းက သူ့ရဲ့သားလေးရဲ့ နာမည်က ဝဍ္ဎုပါ။ ဝဍ္ဎုဆိုတာ တိုးပွားခြင်းလို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။ သားနာမည်ကို အစွဲပြုပြီး ''ဝဍ္ဎုမာတာ=တိုးပွားအမေ'' လို့ ခေါ်ကြတာပါ။ ယောက်ျားဆုံးပြီးကာလတစ်ခုကြာတော့ ဘိက္ခုနီမ ဝတ်ပါတယ်၊ ဘိက္ခုနီမဝတ်တော့လည်း ဝဍ္ဎုမာတာထေရီရယ်လို့ ခေါ်ဝေါ်ထင်ရှားသွားပြန်ပါတယ်။ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ကြိုးစားအားထုတ်လိုက်တာ ရဟန္တာဖြစ်သွားပါတယ်။ နောက်လူ့ဘဝမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့သား 'မောင်တိုးပွား' ကို ခေါ်ပြီး ကိုရင်ဝတ်ပေးပါတယ်။ သားကိုရင် အသက် နှစ်ဆယ်ပြည့်ပြန်တော့လည်း ရဟန်းဘောင်ကို ပို့ဆောင်ပေးပြန်ပါတယ်။ သားရဟန်း ဝဍ္ဎုထေရ်ဟာ စာသင်ရင်း ပိဋကတ်သုံးပုံကို ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်သွားပါတယ်။ သားရဟန်းက တရားဟောပြန်တော့လည်း နာမည်ကျော် ဓမ္မကတိကတစ်ပါး ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်။ နာမည်ကျော် ဓမ္မကထိကဖြစ်လာတော့ ကြည်ညိုသူတွေပေါပြီး လာဘ်လာဘတွေ ပေါချင်တိုင်း ပေါနေပါတော့တယ်။ တရားဟောတာနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်နေတဲ့အတွက် ဝိပဿနာတရား အားထုတ်မှုကို မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကို မိခင်ထေရီမက မနှစ်သက်ပါဘူး။ တစ်နေ့မှာတော့ ဓမ္မကထိကသားရဟန်းဟာ မိခင် ဘိက္ခုနီမကျောင်းကို သင်္ကန်းမရုံဘဲ ကြွလာပါတယ်။ ကျောင်းထဲရောက်တော့ မိခင် ထေရီမက တုတ်ကိုကိုင်ပြီး 'အို သားရဟန်း ဘာဖြစ်လို့ သင်္ကန်းမရုံဘဲ ဘိက္ခုနီမကျောင်းကို လာရတာလဲ သင့်အမူအရာကို ပြန်ကြည့်ပါဦး၊ တရားဟောတာ၊ ဂန္တဓုရလုပ်တာနဲ့ပဲ အချိန်ပုပ်နေတယ်။ မာန်မာန ကလည်း တက်ကြွနေသေးတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါး တကယ်လုပ်ရမယ့် ဝိပဿနာ ဘာဝနာအလုပ်ကိုသာ လုပ်ပါ။ ကိုယ်ဟန်ကြော့ကြော့မော့မော့နဲ့ အမူအရာကိုပြင်ပါ' လို့ ဆိုပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ သားရဟန်းလည်း မိခင်ထေရီမ ပြောစကားကြားရတော့ ချက်ချင်းသတိရပြီး 'မိခင် ..ကျွန်ုပ်မှားပါပြီ၊ နောင် ဒီလိုအမူအရာတွေနဲ့ မနေတော့ပါဘူး' လို့ ဝန်ခံကတိပေးလိုက်ပါတယ်။ သားရဟန်း သတိဝင်သွားတော့ မိခင်ထေရီမကြီးက သားရဟန်းကိုဂါထာလေးတွေနဲ့ ထပ်မံဟောပြောပေး ပြန်ပါတယ်။ သားရဟန်းဟာ မိခင်ကျောင်းက ပြန်ခဲ့ပြီး တရားဟောမှုတွေကို လုံးဝရပ်လိုက်ပါတယ်။ မိခင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ ဝိပဿနာဘာဝနာပွားများမှုကိုပဲ ကြိုးစားအားထုတ်ပါတော့တယ်။ပါရမီပါပြီးသားဆိုတော့ မကြာမီ ကာလမှာပဲ ရဟန္တာဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ ဇာတ်သိမ်းတော့ သားရဟန်းရော မိခင်ထေရီမကြီးရော အရတ္ထဖိုလ်ကိုယ်စီရပြီး ပရိနိဗ္ဗာန်စံသွားကြပါတယ်။ ဇာတ်သိမ်းပိုင်းလေးက သိပ်လှတာပါ။ ဘယ်အချိန် ပြန်ဖတ်ဖတ် လှနေတာပါပဲ။ နောက်ဆုံးတော့ အားလုံး အားလုံးဟာ ဒီအတိုင်းပဲ ဇာတ်သိမ်းကြဖို့ လိုရင်းပါ။ သံသရာ ဘယ်လောက်ရှည်ကြရဦးမယ် မသိပါဘူး။ ဒီဝတ္တုလေးမှာလည်း မိခင်က သားကို တရားဟောတာပါ။ တရားဟောတဲ့နေရာမှာလည်း ရိုးရိုးဣနြေ္ဒရရ ထိုင်ပြီး ဟောတာတောင် မဟုတ်ပါဘူး။ တုတ်ကို ကိုင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ဟောလိုက်တာပါ။ ဒီသာဓကလေးတွေ ထောက်ပြီး သားအမိချင်း၊ ဇနီးမောင်နှံချင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမသားချင်း၊ မိတ်ဆွေချင်း၊ ချစ်သူချင်း ကိုယ်သိထားတဲ့ တရားလေးတွေကို ဟောပေးရမှာပါပဲ။ ဟောပေးရင်း ကုသိုလ်တွေရနေတာပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ရဟန်းအချင်းချင်းလည်း ဟောရမှာပါပဲ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ရဟန်း၊ ကိုယ်သံယောဇဉ်ရှိတဲ့ ရဟန်းကို ဟောရမှာပါပဲ။ စာတွေ အခြေခံ ရှိပြီးသားဆိုတော့ ဟောသူရော နာသူရော ပိုလို့တောင် သဘောပေါက်လွယ်ဦးမှာပါ။ ချစ်တဲ့ ရဟန်းအချင်းချင်း ဟောမှလည်း ပိုပြီး လက်ခံတာပါ။ လိုရင်းကတော့ တရားဟောပြီးတိုင်း 'ဘုရား တပည့်တော် တရားဟောပြောရသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့ဘာဂသည် နိဗ္ဗာန်၏အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေ။ ဘုရား တပည့်တော် ဟောတဲ့တရားလေးကို နာကြားပြီး ကို..ဘယ်သူ၊ မ..ဘယ်သူ တရားအသိလေးတွေ ရသွားပါစေ။ ရသည့်အားလျော်စွာ ကျင့်နိုင်ပါစေ။ ကျင့်နိုင်သည့် အားလျော်စွာ မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ရသွားပါစေ' လို့ နိဗ္ဗာန်ကို ဆုတောင်းတာရယ်၊ မေတ္တာပို့တာရယ်ကို အလေ့အကျင့် အထုံလေး လုပ်ထားရမှာပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ တရားဟောပြောမှုဟာ နိဗ္ဗာန်ရဲ့အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ဆိုတာကိုလည်း အထူးအာရုံပြုထားရမှာပါ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိဘ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့သားသမီး၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ဇနီး၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ခင်ပွန်း၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိတ်ဆွေ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ချစ်သူကို ကိုယ်သိတဲ့ တရားလေးတွေကို သိသလောက်ဟောဖို့ပါပဲ။ ဘဝမှာ ဘယ်သူ့ကိုပဲချစ်ချစ်၊ ချစ်တဲ့သူကို တရား ဟောလိုက်ဖို့ပါပဲ။ တရားဟောလိုက်ရင် အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေဖြစ်သွားတာပါပဲလေ။ ဆရာတော် အရှင်ရာဇိန္ဒ (ရဝေနွယ်-အင်းမ) ကျမ်းကိုး ၁။ ဝိမာန ဝတ္တုတော်ကြီး။ မြို့မိဆရာတော် ၂။ အခြေပြုသင်္ဂြိဟ်။ အရှင်ဇနကာဘိဝံသ ၃။ သိကောင်းစရာ ဓမ္မပဒေသာ (တတိယတွဲ) သဒ္ဓမ္မရံသီရိပ်သာဆရာတော် ၄။ ထေရီအပဒါန်ဝတ္တုတော်ကြီး။ အရှင်ဓမ္မဿမီဘိဝံသ။ #နိုင်သပြေ မေတ္တာဖြင့်--- အလင်းတန်းဂျာနယ်။ ၁၄ နိုဝင်ဘာ ၂ဝ၁၁ (ရဝေနွယ် အသစ် စာအုပ်မှ) www.facebook.com/bwar99 လှိုင် တိုး ။ တက္ကသိုလ် ရဟန်းပျို မှကူးယူသည် Crd #ဆရာကိုခိုင်ထူး# ခစြျသူကိုတရားဟောပါ🙏🙏🙏🙏🙏 ************* မွတျစှာဘုရားလကျထကျတောျက သားအမိနှဈယောကျ ရှိပါတယျ။ သမီးရဲ့နာမညျက ကသေကာရီလို့ခေါျ ပါတယျ။ တဈနေ့ အိမျတံခါးဝမှာထိုငျပွီး သမီးက အမေ့ရဲ့ ဦးခေါငျးမှာ သနျးရှာပေးနပေါတယျ။ အဲဒီအခြိနျမှာပဲ ရဟနျးတောျတှေ အမြားကွီး အိမျရှေ့ကဆှမျးခံကွှသှားတာကို မွငျလိုကျရပါတယျ။ ဒီတော့ သမီး ကသေကာရီက အမလေုပျသူကို မေးပါတယျ။ ''အမေ.. ဒီရဟနျးတှဟော ပထမအရှယျ ရုပျရညျအဆငျး လှလှပပ ရှိပါလကြျနဲ့ ဘာမှလညျး မပကြျစီးသေးဘဲနဲ့ ဘာဖွဈလို့ ရဟနျးပွုကွတာလဲ'' ဒီတော့ အမလေုပျသူက ပွနျပွောပွပါတယျ။ ''သမီး.. မွတျစှာဘုရား ပှငျ့နတေယျ။ မွတျစှာဘုရား တရား နာကွားပွီး ရဟနျးပွုကွတာ'' သားအမိနှဈယောကျ သနျးရှာရငျး စကားပွောနတေုနျးမှာပဲ သောတာပနျဒကာတဈယောကျ အိမျတံခါးဝ ရောကျလာပါတယျ။ သားအမိနှဈယောကျပွောတဲ့စကားကိုလညျး ကွားသှားပါတယျ။ အမလေုပျသူက အိမျရှေ့ရောကျလာတဲ့ သောတာပနျ ဒကာကို ''ဥပသကာကွီးရယျ၊ တဈခုမသိလို့ မေးပါရစေ။ အမြိုးကောငျးသားတှေ စညျးစိမျတှစှေနျ့၊ ဆှမြေိုးမိတျဆှတှေေ စှနျ့ပွီး မွတျစှာဘုရားထံမှာ ရဟနျးပွုကွတယျ။ ဘာအကြိုးကိုမွငျလို့ ရဟနျးပွုကွတာလဲ'' လို့ ထပျဆငျ့ မေးကွညျ့ပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကလညျး ''ကာမဂုဏျရဲ့အပွဈကို မွငျလို့ ရဟနျးပွုကွတာပါ'' လို့ ပွောပွပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကဆကျပွီး သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလ အကွောငျးကို ပွောပွပေးပွီး ကငြျ့သုံးရငျရမယျ့ အကြိုးရလာဒျတှကေိုပါ ပွောပွပါတယျ။ သောတာပနျဒကာရဲ့စကားကွားရတော့ ကသေကာရီက စိတျဝငျစားသှားပွီး ''သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကြှနျမတို့ မိနျးသားတှေ ကငြျ့သုံးရငျကော သငျပွောပွတဲ့ မကြျမှောကျတမလှနျ အကြိုးတှေ ရနိုငျသလား'' လို့ မေးလိုကျပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကလညျး ''သမီးရယျ ဒီတရားတှဟော လူသားအားလုံးနဲ့ဆိုငျပါတယျ။ လူသားအားလုံး ကငြျ့ဖို့ ဟောထားတာပါ'' လို့ ပွနျပွောပွပါတယျ။ နောကျသောတာပနျဒကာက ကသေကာရီကို သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကိုယျတိုငျ တိုငျပေးပါတယျ။ ကသေကာရီက ငါးပါးသီလကို ခံယူပွီးတော့ ''ဥပါသကာကွီးရယျ သရဏဂုံ ငါးပါးသီလထကျ မွငျ့တဲ့တရားရှိသေးလား'' လို့ ဆကျမေးလာပွနျပါတယျ။ ဒီအခါမှာတော့ သောတာပနျဒကာက ကသေကာရီ တရားကို တောျတောျစိတျဝငျစားနပွေီ ဆိုတာသိရသလို တရားပါရမီရှိသူဆိုတာလညျး သိလိုကျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့ တရားကို ဆကျဟောပွပေးပါတယျ။ ``ရှိတာပေါ့၊ ခစြျသမီး သခြော နားထောငျပါ။ ဆံပငျ, မှေးညငျး, ခွသေညျး, လကျသညျး, သှား, အရေ, အသား, အကွော, အရိုး, ရိုးတှငျးခွငျဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသညျး, အမွှေး, အဖဉြျး, အဆုတျ, အူမ, အူသိမျ, အစာသဈ, အစာဟောငျး, ဦးနှောကျ, သညျးခွေ, သလိပျ, ပွညျ, သှေး, ခြှေး, အဆီခဲ, မကြျရညျ, ဆီကွညျ, နှပျ,တံတှေး, အစေး, ကငြျငယ,ျ အဲဒီ သုံးဆယျ့နှဈကောဋ်ဌာသ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို အပွနျပွနျအလှနျလှနျ စီးဖွနျးပါ။ ဒီကနေ တဈဆငျ့တကျပွီး အဆငျးဖွဈပကြျ၊ အသံဖွဈပကြျ၊ အနံ့ဖွဈပကြျ၊ အရသာဖွဈပကြျ၊ ကွမျးခြော ဖွဈပကြျ၊ တှနျးတိုးဖွဈပကြျ၊ ပူအေး ဖွဈပကြျ၊ မွငျဖွဈပကြျ၊ ကွားဖွဈပကြျ၊ နံဖွဈပကြျ၊ လကြျ ဖွဈပကြျ၊ တှေ့ထိ ဖွဈပကြျ၊ ဖွဈပကြျဖွဈပကြျ အဲဒီလို နှလုံး သှငျးပါ'' လို့ သုံးဆယျ့နှဈကောဋ်ဌာသ ကမ်မဋ်ဌာနျးနဲ့ ဖွဈပကြျ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို သခြောဟောပွောပေးပွီး ပွနျသှားပါတယျ။ ကသေကာရီလညျး သောတာပနျဒကာ ဟောပွောပေးခဲ့တဲ့ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို နေ့စဉျပှားမြားအားထုတျလိုကျတာ မကွာမီကာလမှာပဲ သောတာပနျ တညျသှားပါတယျ။ လူ့ပွညျမှာ သကျတမျးစေ့နပွေီး ကှယျလှနျတော့ တာဝတိံသာ နတျပွညျမှာ နတျသမီးအခွံအရံ တဈသိနျးနဲ့ သိကွားမငျးရဲ့ မိဖုရားငယျ ဖွဈသှားရပါတယျ။ (ဝိမာနဝတျတုအဋျဌကထာ၊ ကသကောရီဝတျတု) တရားဟောတယျလို့ပွောလိုကျရငျ ရဟနျးက လူကို ဟောတာကိုပဲ ပွေးပွေးမွငျလေ့ ရှိပါတယျ။ ဒီဝတ်တုလေးမှာတော့ လူအခငြျးခငြျးပဲ ဟောလိုကျလို့ ကသေကာရီ သောတာပနျ တညျသှားတာပါ။ လူထောငျသောငျး ပရိသတျကို ဟောမှရယျ မဟုတျပါဘူး။ တဈနာရီ နှဈနာရီ ဟောမှရယျလညျး မဟုတျပါဘူး။ လူအခငြျးခငြျး တဈယောကျတညျးကို ဟောလညျး တရားက တရားပါပဲ။ အလှူတကာ့ အလှူတှထေဲမှာ တရားအလှူဟာ အမွတျဆုံးဆိုတာ အားလုံး သိပါတယျ။ တရားအလှူ ပေးလှူလိုကျတာဟာ အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူကို ပေးလှူလိုကျတာပါ။ ဒီတော့ ကိုယျ့ မိတျဆှကေို ဆယျမိနဈ၊ ဆယျ့ငါးမိနဈ ကိုယျသိသလောကျလေး ပွောပွပေးလိုကျရငျလညျး အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူကို ပေးလှူလိုကျတာပါပဲ။ တရားဟောပွီးတဲ့အခါ ''ဘုရားတပညျ့တောျ ဟောပွောပေးရသော ကုသိုလျကောငျးမှု အဖို့ဘာဂသညျ နိဗ်ဗာနျ၏ အထောကျအပံ့ ဖွဈပါစေ။ ဘုရားတပညျ့တောျ ဟောပွတဲ့ တရားလေးကို နားကွားပွီး တရား အသိလေးတှေ ရသှားကွပါစေ။ ရသညျ့အားလြောျစှာ ကငြျ့နိုငျကွပါစေ၊ ကငြျ့နိုငျသညျ့ အားလြောျစှာ မဂျဖိုလျ နိဗ်ဗာနျရဲ့ အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ရသှားကွပါစေ'' လို့ မတေ်တာပို့ပေးလိုကျရမှာပါ။ အထူးသဖွငျ့ တရားဟောပွီးတိုငျး နိဗ်ဗာနျကို ဆုတောငျးတဲ့ အလေ့လေးကို ထုံထားရမှာပါ။ ဒါဆို ကိုယျဟောတဲ့တရားကို ပိုပွီးတနျဖိုးထားသှားမှာပါ။ 'ငါ ပွုတဲ့ကုသိုလျဟာ ပေါ့ပေါ့တနျတနျ မဟုတျဘူး။ နိဗ်ဗာနျအထိ ဦးတညျနတေယျ' ဆိုပွီး ကိုယျ့ကုသိုလျအပေါျ အားရကြနေပျနတေော့မှာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယျ့ခငျပှနျးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့ဇနီးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့ သားသမီးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့မိဘကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ခစြျသူသဘာဝ သံယောဇဉျ အကွောငျး၊ မတေ်တာအကွောငျး၊ သီခငြျးလေးတှအေကွောငျး၊ အိပျမကျအကွောငျး၊ ပနျးလေးတှအေကွောငျး၊ ပစ်စညျးလေးတှအေကွောငျး၊ စသညျဖွငျ့ ပွောပွရမှာပါပဲ။ ဒီ သံယောဇဉျအကွောငျးတှအေပွငျ တဈခါတဈလေ ကိုယျသိသလောကျ၊ ကိုယျလေ့လာထားသလောကျ တရားစကားလေးတှလေညျး ပွောပွပေးရမှာပါ။ ဒါနအကွောငျး၊ သီလအကွောငျးတှအေပွငျ ဒီကတဈဆငျ့တကျပွီး ဝိပူနာရှုပုံအကွောငျးလေးတှလေညျး ပွောပွပေးရမှာပါ။ အဲဒီလို ပွောပွပေးနရေငျ ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားအလှူ ပေးလှူနတောပါပဲ။ မှေးနေ့နီးလာလို့ ကိုယျ့ခစြျသူက ကိုယျ့ကို ''ဘာ လိုခငြျသလဲ'' လို့ မေးလာရငျ ''သောကွာ, စနေ, တနငျ်ဂနှေ နှဈညအိပျ သုံးရကျတရားစခနျးဝငျပေးပါ'' လို့ တောငျးလိုကျရုံပါ။ ဒါဆို သူ့အတှကျရော၊ ကိုယျ့အတှကျရော အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှေ ဖွဈသှားတာပါ။ သုံးရကျဆိုတော့ တရားစခနျးဝငျပေးရမယျ့ ကိုယျ့ခစြျသူအတှကျ မခကျသလို သောကွာ စနေ တနငျ်ဂနှဆေိုတော့ သောကွာနေ့ ရုံးကအပွနျတရားစခနျးဝငျ၊ တနငျ်ဂနှေ နေ့ခငျးပွနျထှကျ၊ ပွီးရငျ ဘုရားကို အတူတူသှား ဘယျလောကျ ပြောျဖို့ကောငျးသလဲ။ ဘုရားမှာ အတူတူပနျးကပျ၊ ပွီးတော့ ဘုရားပေါျမှာ တရားစခနျးက ပွနျထှကျလာတဲ့ခစြျသူက ကိုယျနာခဲ့တဲ့ တရားလေးတှေ၊ အားထုတျခဲ့ရတဲ့ တရားသဘောလေးတှေ ပွနျပွောပွပေးပွီး ကိုယျဆောကျတညျခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလျ၊ ကိုယျပှားမြားအားထုတျခဲ့ရတဲ့ ဝိပူနာဘာဝနာ ကုသိုလျတှကေိုလညျး ကိုယျ့ခစြျသူကို အမြှပေးဝလေိုကျမယျဆိုရငျလညျး ခစြျသူရဲ့သာဓုခေါျသံဟာ ကိုယျ့အတှကျတော့ ကမ်ဘာပေါျမှာ အသာယာဆုံး အသံတဈခု ဖွဈနမှောပါ။ ဒါတငျမကပါဘူး။ အမြှဝသေံ၊ သာဓုခေါျသံတှဟော စညျးခကြျညီ 'ပါရမီသံစဉျ' တဈခုအဖွဈ ဘဝအဆကျဆကျ တညျတံ့ ပြံ့လှငျ့နတေော့မှာပါ။ ကုသိုလျကောငျးမှုတှေ အတူတူပွုခဲ့ရငျ ဘဝအဆကျဆကျ ဆုံတှေ့ဦးမှာပါပဲ။ ဘဝအဆကျဆကျ ဆုံတှေ့တဲ့အခါ ကိုယျလညျး တရားရှိဖို့ လိုသလို ကိုယ့ျခစြျသူလညျး တရားရှိဖို့လိုပါတယျ။ နောကျဘဝတှမှော ပွနျတော့ ဆုံပါရဲ့။ ကိုယျကတော့ တရားရှိပွီး ကိုယျ့ခစြျသူက တရားမရှိရငျ, မရှိခဲ့ရငျ အဆငျမပွလှေပါဘူး။ ဥပမာ-ကိုယျ့ခစြျသူက ''ဒေါသမီးလြှံ၊ အကညြျးတနျ၊ သညျးခံလှပသညျ'' ဆိုတဲ့ အတိုငျး ဒေါသကွီးခဲ့လို့ ဒေါသကွီးနလေို့ ရုပျဆိုး အကညြျးတနျ နမေယျ။ နောကျ-'ညှဉျးဆဲသူကား၊ အနာမြား၊ သနား ကနြျးမာသညျ'' ဆိုတဲ့အတိုငျး ကိုယျ့ခစြျသူက သူတဈပါး, သူတဈပါးတှကေို ညှဉျးဆဲခဲ့လို့ အနာရောဂါ ထူပွောနမေယျဆိုရငျ ကိုယျပဲ ဆေးကုပေးနရေမှာပါ။ အကုသိုလျရဲ့ အကြိုးကို ကိုယျကမခံရပမေယျ့ ကိုယျ့ခစြျသူကိုကွညျ့ပွီး ကိုယျပါ စိတျဆငျးရဲနရေတော့မှာပါ။ ဒီတော့ ကိုယျလညျး တရားရှိဖို့ လိုသလို သူလညျး တရားရှိဖို့ လိုပွနျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့ ကိုယျ့ခစြျသူလညျး တရားရှိဖို့ ကိုယျက ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားဟောပေးရမှာပါ။ တောျနကွော နောကျဘဝမှာ လဖွေတျတဲ့ခစြျသူနဲ့ပွနျဆုံနရေငျ ဘယျလိုလုပျမှာလဲ။ ဒီလိုပွနျဆုံမယျဆိုရငျတော့ ကိုယျ့ဟာကိုယျ တှေးသာကွညျ့ပါတော့။ အမြှဝသေံ, သာဓုခေါျသံလေးတှဟော သံယောဇဉျတှကွေားမှာ အခါအားလြောျစှာ ကွားနမှေ နောကျဘဝပါ စိတျအေးစိတျခရြမှာပါ။ သတိထားပါ၊ လဖွေတျတဲ့ ခစြျသူနဲ့ ပွနျဆုံနမှောကို။ ဒီနရော အမြှဝတောနဲ့ပတျသကျပွီး ပွောပွခငြျပါသေးတယျ။ အမြှဝတေဲ့နရောမှာ ၁။ ဒါနပွုပွီး အမြှဝတောရယျ၊ ၂။ သီလ ဆောကျတညျပွီး အမြှဝတောရယျ၊ ၃။ သမထ ဝိပူနာ ပှားမြားပွီး အမြှဝတောရယျဆိုပွီး သုံးမြိုးရှိပါတယျ။ ၁။ ဒါနပွုပွီး အမြှဝရေငျ အမြှဝတေဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလျကို ထပျမံရရှိပါတယျ။ လူတဈရာ သာဓုခေါျရငျ ဒါနကုသိုလျ တဈရာထပျမံ ရရှိပါတယျ။ လူတဈထောငျ သာဓုခေါျရငျ ဒါနကုသိုလျ တဈထောငျ ထပျမံရရှိပါတယျ။ သာဓုခေါျကွတဲ့ လူတဈရာ၊ လူတဈထောငျတှလေညျး ဒါန ကုသိုလျကို ရကွပါတယျ။ ၂။ သီလဆောကျတညျပွီး သီလကုသိုလျကို အမြှဝရေငျ သီလကုသိုလျကို ထပျမရတော့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလျကိုပဲ ရရှိပါတယျ။ သာဓု ခေါျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျတှကေတြော့ သီလကုသိုလျ မရကွပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရကွပါတယျ။ ၃။ သမထ ဝိပူနာပှားမြားပွီး အမြှဝရေငျ သမထ ဝိပူနာ ကုသိုလျကို ထပျမရတော့ပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရပါတယျ။ သာဓုခေါျတဲ့သူတှလေညျး သမထ ဝိပူနာ ကုသိုလျကိုတော့ မရပါဘူး၊ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရရှိပါတယျ။ အမြှဝတောနဲ့ သာဓုခေါျတာဟာ ဒါနထဲမှာ ပါပါတယျ။ ဒီသုံးမြိုးကို သဒ်ဓရံသီဆရာတောျကွီးက မှတျရလှယျအောငျ ဆောငျပုဒျလေး စီပေးထားပါတယျ။ ၁။ ဒါနဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ ၂။ သီလဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ ၃။ ဘာဝနာဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ စိတျထဲမှာ ရှငျးကွရဲ့လား မသိပါဘူး။ မရှငျးသေးဘူးဆိုရငျ ပုညကွိယ ဝတ်ထု (၁ဝ)ပါးကို အာရုံပွုကွညျ့လိုကျပါ။ ပုညကွိယဝတ်ထု (၁ဝ)ပါး ၁။ ဒါန=ပေးကမျးလှူဒါနျးမှု၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး၊ ၈-ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစသောသီလဆောကျတညျမှု၊ ၃။ ဘာဝနာ-ကမ်မဋ်ဌာနျးစီးဖွနျးမှု၊ ၄။ အပစာယန=သကျသိက်ခာကွီးသူအား အရိုအသပွေုမှု၊ ၅။ ဝယြောဝစ်စ=သူမြားကုသိုလျကိစ်စ၌ ကူညီဆောငျရှကျမှု၊ ၆။ ပတ်တိဒါန=မိမိရသော ကုသိုလျအဖို့ကို အမြှဝမှေု၊ ၇။ ပတ်တာနုမောဒန=မိမိသို့ ရောကျလာသော ကုသိုလျအဖို့ကို ဝမျးမွောကျဝမျးသာသာဓုခေါျမှု၊ ၈။ ဓမ်မူဝန= တရားနာမှု၊ ၉။ ဓမ်မဒသေနာ=လာဘျလာဘကို မငဲ့ဘဲ တရားဟောမှု၊ ၁ဝ။ ဒိဋ်ဌိဇုကမ်မ=အယူကို ဖွောငျ့မတျစှာပွုမှု။ ဒီ (၁ဝ)ပါးကို ဒါန-သီလ-ဘာဝနာထဲ ပွနျသှငျးပုံ လငျ်ကာလေးကို အရငျကကြျထားလိုကျရအောငျပါ။ ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးဖွာစဉျ၍ခငျး။ စနှဈကိုလယျ၊ လယျနှဈကိုစ၊ နောကျမှ နောကျခငြျးသှငျး။ ကဲ..ရပွီလား။ လငျ်ကာကို ရှငျးပွရအောငျပါ။ ပုညကွိယဝတ်တု (၁ဝ)ပါးကို သခြောပွနျကွညျ့ထားလိုကျပါ။ တတျနိုငျရငျ ခဲတံလေးနဲ့ လိုကျတို့လိုကျပါ။ ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကို အစဉျအတိုငျးထားလိုကျပါတဲ့၊ အစဖွဈတဲ့ အပစာယန၊ ဝယြောဝစ်စ(၂)ပါးကို အလယျ ဖွဈတဲ့ သီလထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ အလယျဖွဈတဲ့ ပတ်တိဒါန၊ ပတ်တာနုမောဒန(၂)ပါး ကို အစဖွဈတဲ့ ဒါနထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ နောကျဖွဈတဲ့ ဓမ်မူဝန၊ ဓမ်မဒသေနာ၊ ဒိဋ်ဌိဇုကမ်မ (၃)ပါးကို ဘာဝနာထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ ဒီခှဲပွပုံလေးကိုအာရုံပွုလိုကျရငျ ဘာတှဟော ဘယျထဲမှာ ပါတယျဆိုတာ ခှဲခွားသိလို့ ရပါပွီ။ အမြှဝတော၊ သာဓုခေါျတာဟာ ဒါနထဲမှာပါတဲ့အတှကျ ဒါနကုသိုလပြဲရတာပါ။ တရားနာတာ၊ တရားဟောတာကတော့ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနပေါတယျ။ ဒါကိုထောကျပွီး ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားဟောတာ၊ ကိုယျ့ခစြျသူဟောတဲ့တရားကို နာတာတှဟော ဘာဝနာထဲမှာ ပါနပေါတယျ။ အရိုအသပေေးတာ၊ ဝယြောဝစ်စလုပျတာတှကေတော့ သီလထဲမှာပါပါတယျ။ လိုရငျးကတော့ ကိုယျ့ခစြျသူ၊ ကိုယျခစြျတဲ့သူကို တရားဟောတာဟာ အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူ၊ အမွတျဆုံး အလှူကွီးကို ပေးလှူလိုကျတာပါပဲ။ အမကေို ခစြျတယျ၊ အဖကေို ခစြျတယျ၊ သား သမီးကို ခစြျတယျ၊ သူငယျခငြျးကို ခစြျတယျ၊ မိတျဆှကေို ခစြျတယျ၊ ခစြျသူကို ခစြျတယျဆိုရငျ တရားဟောရမှာပါ။ တရားဟောရငျ အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှယေူရမှာပါပဲ။ မွတျစှာဘုရားလကျထကျတောျက ဝဍ်ဎုမာတာထရေီ ဆိုတာ ရှိပါတယျ။ သူလူ့ဘဝတုနျးက သူ့ရဲ့သားလေးရဲ့ နာမညျက ဝဍ်ဎုပါ။ ဝဍ်ဎုဆိုတာ တိုးပှားခွငျးလို့ အဓိပ်ပါယျရပါတယျ။ သားနာမညျကို အစှဲပွုပွီး ''ဝဍ်ဎုမာတာ=တိုးပှားအမေ'' လို့ ခေါျကွတာပါ။ ယောကျြားဆုံးပွီးကာလတဈခုကွာတော့ ဘိက်ခုနီမ ဝတျပါတယျ၊ ဘိက်ခုနီမဝတျတော့လညျး ဝဍ်ဎုမာတာထရေီရယျလို့ ခေါျဝေါျထငျရှားသှားပွနျပါတယျ။ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို ကွိုးစားအားထုတျလိုကျတာ ရဟန်တာဖွဈသှားပါတယျ။ နောကျလူ့ဘဝမှာ ကနြျခဲ့တဲ့သား 'မောငျတိုးပှား' ကို ခေါျပွီး ကိုရငျဝတျပေးပါတယျ။ သားကိုရငျ အသကျ နှဈဆယျပွညျ့ပွနျတော့လညျး ရဟနျးဘောငျကို ပို့ဆောငျပေးပွနျပါတယျ။ သားရဟနျး ဝဍ်ဎုထရျေဟာ စာသငျရငျး ပိဋကတျသုံးပုံကို ကြှမျးကငြျတတျမွောကျသှားပါတယျ။ သားရဟနျးက တရားဟောပွနျတော့လညျး နာမညျကြောျ ဓမ်မကတိကတဈပါး ဖွဈသှားပွနျပါတယျ။ နာမညျကြောျ ဓမ်မကထိကဖွဈလာတော့ ကွညျညိုသူတှပေေါပွီး လာဘျလာဘတှေ ပေါခငြျတိုငျး ပေါနပေါတော့တယျ။ တရားဟောတာနဲ့ပဲ အခြိနျကုနျနတေဲ့အတှကျ ဝိပူနာတရား အားထုတျမှုကို မလုပျနိုငျပါဘူး။ ဒါကို မိခငျထရေီမက မနှဈသကျပါဘူး။ တဈနေ့မှာတော့ ဓမ်မကထိကသားရဟနျးဟာ မိခငျ ဘိက်ခုနီမကြောငျးကို သငျ်ကနျးမရုံဘဲ ကွှလာပါတယျ။ ကြောငျးထဲရောကျတော့ မိခငျ ထရေီမက တုတျကိုကိုငျပွီး 'အို သားရဟနျး ဘာဖွဈလို့ သငျ်ကနျးမရုံဘဲ ဘိက်ခုနီမကြောငျးကို လာရတာလဲ သငျ့အမူအရာကို ပွနျကွညျ့ပါဦး၊ တရားဟောတာ၊ ဂန်တဓုရလုပျတာနဲ့ပဲ အခြိနျပုပျနတေယျ။ မာနျမာန ကလညျး တကျကွှနသေေးတယျ။ ရဟနျးတဈပါး တကယျလုပျရမယျ့ ဝိပူနာ ဘာဝနာအလုပျကိုသာ လုပျပါ။ ကိုယျဟနျကွော့ကွော့မော့မော့နဲ့ အမူအရာကိုပွငျပါ' လို့ ဆိုပွီး ခပျတငျးတငျးလေး ပွောလိုကျပါတော့တယျ။ သားရဟနျးလညျး မိခငျထရေီမ ပွောစကားကွားရတော့ ခကြျခငြျးသတိရပွီး 'မိခငျ ..ကြှနျုပျမှားပါပွီ၊ နောငျ ဒီလိုအမူအရာတှနေဲ့ မနတေော့ပါဘူး' လို့ ဝနျခံကတိပေးလိုကျပါတယျ။ သားရဟနျး သတိဝငျသှားတော့ မိခငျထရေီမကွီးက သားရဟနျးကိုဂါထာလေးတှနေဲ့ ထပျမံဟောပွောပေး ပွနျပါတယျ။ သားရဟနျးဟာ မိခငျကြောငျးက ပွနျခဲ့ပွီး တရားဟောမှုတှကေို လုံးဝရပျလိုကျပါတယျ။ မိခငျ ဖွဈစခေငြျတဲ့ ဝိပူနာဘာဝနာပှားမြားမှုကိုပဲ ကွိုးစားအားထုတျပါတော့တယျ။ပါရမီပါပွီးသားဆိုတော့ မကွာမီ ကာလမှာပဲ ရဟန်တာဖွဈသှားပါတော့တယျ။ ဇာတျသိမျးတော့ သားရဟနျးရော မိခငျထရေီမကွီးရော အရတ်ထဖိုလျကိုယျစီရပွီး ပရိနိဗ်ဗာနျစံသှားကွပါတယျ။ ဇာတျသိမျးပိုငျးလေးက သိပျလှတာပါ။ ဘယျအခြိနျ ပွနျဖတျဖတျ လှနတောပါပဲ။ နောကျဆုံးတော့ အားလုံး အားလုံးဟာ ဒီအတိုငျးပဲ ဇာတျသိမျးကွဖို့ လိုရငျးပါ။ သံသရာ ဘယျလောကျရှညျကွရဦးမယျ မသိပါဘူး။ ဒီဝတ်တုလေးမှာလညျး မိခငျက သားကို တရားဟောတာပါ။ တရားဟောတဲ့နရောမှာလညျး ရိုးရိုးဣနွေ်ဒရရ ထိုငျပွီး ဟောတာတောငျ မဟုတျပါဘူး။ တုတျကို ကိုငျပွီး ခပျတငျးတငျးလေး ဟောလိုကျတာပါ။ ဒီသာဓကလေးတှေ ထောကျပွီး သားအမိခငြျး၊ ဇနီးမောငျနှံခငြျး၊ ညီအဈကိုမောငျနှမသားခငြျး၊ မိတျဆှခေငြျး၊ ခစြျသူခငြျး ကိုယျသိထားတဲ့ တရားလေးတှကေို ဟောပေးရမှာပါပဲ။ ဟောပေးရငျး ကုသိုလျတှရေနတောပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ရဟနျးအခငြျးခငြျးလညျး ဟောရမှာပါပဲ။ ကိုယျခစြျတဲ့ ရဟနျး၊ ကိုယျသံယောဇဉျရှိတဲ့ ရဟနျးကို ဟောရမှာပါပဲ။ စာတှေ အခွခေံ ရှိပွီးသားဆိုတော့ ဟောသူရော နာသူရော ပိုလို့တောငျ သဘောပေါကျလှယျဦးမှာပါ။ ခစြျတဲ့ ရဟနျးအခငြျးခငြျး ဟောမှလညျး ပိုပွီး လကျခံတာပါ။ လိုရငျးကတော့ တရားဟောပွီးတိုငျး 'ဘုရား တပညျ့တောျ တရားဟောပွောရသော ကုသိုလျကောငျးမှု အဖို့ဘာဂသညျ နိဗ်ဗာနျ၏အထောကျအပံ့ ဖွဈပါစေ။ ဘုရား တပညျ့တောျ ဟောတဲ့တရားလေးကို နာကွားပွီး ကို..ဘယျသူ၊ မ..ဘယျသူ တရားအသိလေးတှေ ရသှားပါစေ။ ရသညျ့အားလြောျစှာ ကငြျ့နိုငျပါစေ။ ကငြျ့နိုငျသညျ့ အားလြောျစှာ မဂျဖိုလျနိဗ်ဗာနျရဲ့ အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ရသှားပါစေ' လို့ နိဗ်ဗာနျကို ဆုတောငျးတာရယျ၊ မတေ်တာပို့တာရယျကို အလေ့အကငြျ့ အထုံလေး လုပျထားရမှာပါ။ ကိုယျ့ရဲ့ တရားဟောပွောမှုဟာ နိဗ်ဗာနျရဲ့အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ဆိုတာကိုလညျး အထူးအာရုံပွုထားရမှာပါ။ ကိုယျခစြျတဲ့ မိဘ၊ ကိုယျခစြျတဲ့သားသမီး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ ဇနီး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ခငျပှနျး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ မိတျဆှေ၊ ကိုယျခစြျတဲ့ သူငယျခငြျး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ ခစြျသူကို ကိုယျသိတဲ့ တရားလေးတှကေို သိသလောကျဟောဖို့ပါပဲ။ ဘဝမှာ ဘယျသူ့ကိုပဲခစြျခစြျ၊ ခစြျတဲ့သူကို တရား ဟောလိုကျဖို့ပါပဲ။ တရားဟောလိုကျရငျ အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှဖွေဈသှားတာပါပဲလေ။ ဆရာတောျ အရှငျရာဇိန်ဒ (ရဝနှေယျ-အငျးမ) ကမြျးကိုး ၁။ ဝိမာန ဝတ်တုတောျကွီး။ မွို့မိဆရာတောျ ၂။ အခွပွေုသငျ်ဂွိဟျ။ အရှငျဇနကာဘိဝံသ ၃။ သိကောငျးစရာ ဓမ်မပဒသော (တတိယတှဲ) သဒ်ဓမ်မရံသီရိပျသာဆရာတောျ ၄။ ထရေီအပဒါနျဝတ်တုတောျကွီး။ အရှငျဓမ်မူမီဘိဝံသ။ #နိုငျသပွေ မတေ်တာဖွငျ့--- အလငျးတနျးဂြာနယျ။ ၁၄ နိုဝငျဘာ ၂ဝ၁၁ (ရဝနှေယျ အသဈ စာအုပျမှ) www.facebook.com/bwar99 လှိုငျ တိုး ။ တက်ကသိုလျ ရဟနျးပြို မှကူးယူသညျ Crd #ဆရာကိုခိုငျထူး
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NvYci6
"မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အဆုံးအမဩဝါဒ" 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌺🌺🌺🌿🌿🌿🌷🌷🌷🍀🍀🌹 တစ်သံဿရာလုံး သူများ မသာသာ မြင်ဘူးတယ်။ ကိုယ့်မသာ မမြင်ဖူးဘူး။ အခု ဝိပဿနာလုပ်လိုက်တဲ့ အခါကျတော့ ကိုယ့်မသာ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်အသုဘ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်အနိစ္စ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်အနတ္တ ကိုယ်မြင်တယ်။ 🌹🌹🌹🍃🍃🍃🌸🌸🌸🍀🍀🍀🌺 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏"မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အဆုံးအမဩဝါဒ" 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌺🌺🌺🌿🌿🌿🌷🌷🌷🍀🍀🌹 တစ္သံႆရာလုံး သူမ်ား မသာသာ ျမင္ဘူးတယ္။ ကိုယ့္မသာ မျမင္ဖူးဘူး။ အခု ဝိပႆနာလုပ္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္မသာ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္အသုဘ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္အနိစၥ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္အနတၱ ကိုယ္ျမင္တယ္။ 🌹🌹🌹🍃🍃🍃🌸🌸🌸🍀🍀🍀🌺 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NT8tUQ
"မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အဆုံးအမဩဝါဒ" 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌺🌺🌺🌿🌿🌿🌷🌷🌷🍀🍀🌹 တစ်သံဿရာလုံး သူများ မသာသာ မြင်ဘူးတယ်။ ကိုယ့်မသာ မမြင်ဖူးဘူး။ အခု ဝိပဿနာလုပ်လိုက်တဲ့ အခါကျတော့ ကိုယ့်မသာ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်အသုဘ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်အနိစ္စ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်မြင်တယ်။ ကိုယ့်အနတ္တ ကိုယ်မြင်တယ်။ 🌹🌹🌹🍃🍃🍃🌸🌸🌸🍀🍀🍀🌺 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏"မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အဆုံးအမဩဝါဒ" 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌺🌺🌺🌿🌿🌿🌷🌷🌷🍀🍀🌹 တစ္သံႆရာလုံး သူမ်ား မသာသာ ျမင္ဘူးတယ္။ ကိုယ့္မသာ မျမင္ဖူးဘူး။ အခု ဝိပႆနာလုပ္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္မသာ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္အသုဘ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္အနိစၥ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ကိုယ့္အနတၱ ကိုယ္ျမင္တယ္။ 🌹🌹🌹🍃🍃🍃🌸🌸🌸🍀🍀🍀🌺 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NT8tUQ
💠 #သောတာပန်အကြောင်း💠 ========================== ( ၁ ) သောတာပန်ဆိုတာဘာလဲ ? ( ၂ ) သောတာပန် ဘယ်နှစ်မျိုးရှိလဲ ? ( ၃ ) သောတာပန်ပြီး ( ၇ ) ဘဝြပည့်ရင်ကျွတ်တမ်း၀င်တယ်ဆိုတာအမှန်လား? ( ၄ ) လူတစ်ယောက် သောတာပန်ဆိုတာကို ဘယ်လိုသိနိုင်လဲ ...? ( ၅ ) ဘ၀တစ်ခုမှ သောတာပန် ဖြစ်ပြီးသူတွေက လက်ရှိဘ၀ မှာထူးခြားမှုရှိလား. ( ၆ ) တစ်ချို့တွေသူ သူတို့ကိုယ်သူတို့သောတာပန်လို့ဘာလို့ပြောကြတာလဲ .? ( ၇ ) တရားကျင့်ပြီး မြင်တာကြားတာတွေကရောသောတာပန်ထက်အဆင့်မြင့်လား ( ၈ ) သိကြားမင်းကသောတာပန်လား ဒါဆိုဘုရားရှင်ရှိရက်နဲ့ သိကြားမင်းဖြစ်ရက်နဲ့ ဘာလို့နိဗ္ဗာန်မရောက်ရတာလဲ ? ★ သောတာပန်အကြောင်းကိုစပြောမယ်ဆိုရင် .... သောတာပန် ဆိုတာရဲ့ အဓိပါယ်ကို အရင်ပြောရမှာပေါ့ သောတာပန် ဆိုတာ သောတာပန္န ဆိုတဲ့ ပါဠိပုဒ်ကို မြန်မာမှုပြုထားတာပါ သောတာပန္နဆိုတာကတော့ သောတ နဲ့ အာပန္န ပုဒ်နှစ်ခုကို ပေါင်းစပ်ထား တာပါ .... ဂင်္ဂွါ မြစ်ရေသည် သမုဒ္ဒရာထဲ ရောက်သည်ထိ ... မနားတမ်း တသွင်သွင် စီးဆင်သကဲ့သို့ ... နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်သည့်တိုင် တသွင်သွင်စီးဆင်းခြင်း လို့ အဓိပါယ်ရမယ်ထင်ပါတယ် ... ဘယ်လိုလူပုဂ္ဂိုလ် မျိုးတွေက သောတာပန်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားနိုင်လဲ ဆိုရင် .... လူပုဂ္ဂိုလ် ( ပုထုဇဉ် ) နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပါတယ် ..... ★ ★ ( ၁ ) အန္ဓ ပုထုဇဉ် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားကို လုံး၀မသိသူ ... ဝေဖန် သုံးသပ်တတ်မှု ဥာဏ်မရှိသူ ((ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်ပင် မသိသူ။)) တရားနဲ့ပတ်သက်တာတွေ ဖတ်ရင် တစ်ကြောင်းလောက်ဖတ်တာနဲ့ ရှည်လို့ ဆက်မကြည့်တော့တာ ... ဒါန သီလ ဘာ၀နာဆိုတာကိုမသိတာ ကိုယ်ချင်းမစာတတ်တာ အပျော်အပါးကို ခုံမင်လွန်းတာ ထင်ပေါ် ကျော်ကြားမှုကို တပ်မက်လွန်းတာ ရန်လိုမှု ကြီးတာ ...... ကိုယ့်မှာ ဒီလိုစိတ်တွေ ရှိနေပြီဆို ကျိန်းသေပါပြီ .... ★ ★ (၂) ကလျာဏ ပုထုဇဉ် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားကို သိရှိသူ ... ဝေဖန် သုံးသပ်တတ်မှု ဥာဏ်ရှိသူ (( ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်် သိပြီး ၊ စိန္တာမယ ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်သော ဥာဏ်ရှိသူ )) ဒီပုထုဇဉ် နှစ်မျိုးထဲကမှ ဒုတိယအမျိုးအစားက ကျင့်ကြံအားထုတ်ပြီး သောတပန် တည်နိုင် ပါတယ် .... ★ ★ ★ သောတာပန် သောတာပန် ဆိုတာကတော့ ပထမမဂ်ဉာဏ်ရသော ပုဂ္ဂိုလ်ကို ခေါ်တာပါ သမ္မာဒိဋ္ဌိစသောမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးမှ အခြေခံဖြစ်သော ရှေးဦးစွာ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် သောတာပတ္တိမဂ် ကိုရရှိခြင်းကို ဆိုလိုတာပါ ... `သဟာဝဿဒဿနသမ္ပဒါယ၊တယဿုဓမ္မာဇဟိတာဘ၀န္တိ။သက္ကာယဒိဋ္ဌိဝိစိကိစ္ဆိတဉ္စ၊သီလဗ္ဗတံဝါပိယဒတ္ထိကိဉ္စိ။´´ (((( သောတာပန်ဖြစ်သည်နှင့်တပြိုင်နက်`သက္ကာယဒိဋ္ဌိ၊ဝိစိကိစ္ဆာ၊သီလဗ္ဗတပရာမာသ´ တရားသုံးပါးနှင့် ကိလေသာအချို့ကို ပယ်ရှားအပ်ပြီး ဖြစ်၏ )))) တဲ့ ... ★ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်များ ရရှိတော်မူပြီးတဲ့ သောတာပတ္တိမဂ်ဆိုတာကတော့ ကိလေသာဆယ်ပါး (( ၁။ လောဘ = တပ်မက်ခြင်း ။၂။ ဒေါသ = အမျက်ထွက်ခြင်း ။၃။ မောဟ = တွေဝေမိုက်မဲခြင်း ။၄။ မာန = ထောင်လွှားခြင်း ။၅။ မိစ္ဆာဒိဌိ = အယူမှားခြင်း ။၆။ ဝိစိကိစ္ဆာ =ယုံမှားခြင်း ။၇။ တိန = စိတ်ထိုင်းမှိုင်းခြင်း ။၈။ ဥဒ္ဓစ္စ = စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်း ။၉။ အဟိရိက = မကောင်းမှုမှ မရှက်ခြင်း ။ ၁၀။ အနောတ္တပ္ပ = မကောင်းမှုမှ မထိတ်လန့်ခြင်း )) ထဲက ... နံပါတ် ( ၅ ) ဒိဋ္ဌိ (အယူလွဲမှားမှု)နဲ့ နံပါတ် ( ၆ ) ဝိစိကိစ္ဆာ (ရတနာသုံးပါး ကံကံ၏အကျိုးတရားများအပေါ် ယုံမှားသံသယရှိမှု) ဆိုတဲ့ ကိလေသာ နှစ်ပါးနဲ့ အပါယ်လားစေနိုင်တဲ့ အကုသိုလ်တရားတို့ကို အကြွင်းမဲ့ ပယ်သတ်ပြီးဖြစ်တဲ့အပြင် ★ သောတာပန်အင်္ဂါလေးပါး လို့ ခေါ်တဲ့ ၁။ ဗုဒ္ဓေ အဝေစ္စ ပသာဒ သမန္နာဂတာ ... ဘုရားရှင်၌ မတုန်မလှုပ်ကြည်ညိုလေးစားခြင်း ၂။ ဓမ္မေ အဝေစ္စ ပသာဒ သမန္နာဂတာ ... တရားတော်၌ မတုန်မလှုပ်ကြည်ညိုလေးစားခြင်း ၃။ သံဃေ အဝေစ္စ ပသာဒ သမန္နာဂတာ ... သံဃာတော်၌ မတုန်မလှုပ်ကြည်ညိုလေးစားခြင်း ၄။ အရိယကန္တ သီလေဟိ သမန္နာဂတာ ... အရိယကန္တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) တို့ကို စောင့်ထိန်းရာ၌ အသက်သေလျှင် သေပါစေ သီလ၌ ညစ်နွမ်းမှု မရှိစေရအောင် ပြည့်စုံစွာစောင့်ထိန်းခြင်း တို့ဖြစ်ပါတယ် ။ သောတာပန် ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ငါးပါးသီလ ခါး၀တ်ပုဆိုးလိုမြဲ ပါတယ်။ (မဟာ၀ဂ္ဂသံယုတ်ပါဠိတော်) ★ ★ သောတာပန် နှစ်မျိုးရှိပါတယ် ★ ★ (၁)စူဠသောတာပန် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားများကို သိရှိပြီး ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်ပြီး ဖြစ်မှု ၊ပျက်မှု သဘောတရား ကို မြင်သော ပုဂ္ဂိုလ်ကို စူဠ သောတာပန်လို့သတ်မှတ်ပါတယ် ((( ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်် သိပြီး ၊ စိန္တာမယ ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်သူ ... ဝိပဿနာ ရှု၍ ဥဒယ-ဘယ ဥာဏ် ကိုရောက်ရင် ကို အကျိုးများပါတယ် ))) ★ စူဠသောတာပန်တွေဟာ .... တစ်ဘ၀ နှစ်ဘ၀ အပါယ်မလားပါဘူး .... ညာတပရိဥာ ဆိုတဲ့ ဓမ္မကို အဓမ္မ ကို စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်တဲ့ အသိတရားရှိပါတယ် ဒါပေမယ့် တရားအားထုတ်မှုမှာတော့ ဒိဌိ မပြုတ်သေးတဲ့ ဒုဗ္ဗလ ( အားနည်းသော ဝိပသနာ ) အဆင့်ပဲရှိပါသေးတယ် .... ★ ★ ( ၂ ) မဟာသောတာပန် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားများကို သိရှိပြီး ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်ပြီး ဖြစ်မှု ၊ပျက်မှု သဘောတရား ကို မြင်ရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဥာဏ်ဖြင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြိုးစားပွားများနေသောကြောင့် ခန္ဓာ(၅)ပါး ၊ ရုပ်နာမ် (၂) ပါး၏ ဖြစ်ပျက်ကို မြင်၊ ဖြစ်ပျက်ကို မုန်း ၊ ဖြစ်ပျက်၏ဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းမှုကိုပါ မြင်သော ပုဂ္ဂိုလ် ကို ခေါ်တာပါ ... (( ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်် သိပြီး ၊ စိန္တာမယ ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်ရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဥာဏ်ဖြင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြိုးစားပွားများသူ )) ★ ★ သောတာပန် ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ရရှိတဲ့မဂ်ဖိုလ်ဉာဏ် အဆင့်အတန်းကိုလိုက်ပြီး သုံးမျိုးသုံးစား ကွဲပြားပါတယ်။ အဲဒီ သောတာပန် ပုဂ္ဂိုလ်သုံးမျိုးကတော့ ... ★ ၁။ ဧကဗီဇသောတာပန် ကာမဘုံ၌ တစ်ကြိမ်သာ ပဋိသန္ဓေနေပြီး ရဟန္တာဖြစ်မည့် ပုဂ္ဂိုလ် လက်ရှိဘ၀ မှာ ကျင့်ကြံအားထုတ်ပြီး ရဟန္တာ အဖြစ်ကို ရောက်ရှိ စံ၀င်တော် မူ သူတွေပါ ★ ၂။ ကောလံကောလသောတာပန် ကာမဘုံ၌ နှစ်ကြိမ်မှ ခြောက်ကြိမ်အတွင်းသာ အမျိုးကောင်းတစ်မျိုးမှ အမျိုးကောင်းတစ်မျိုးသို့ ပြောင်းရွေ့ ပဋိသန္ဓေနေပြီး ရဟန္တာဖြစ်မည့် ပုဂ္ဂိုလ် လက်ရှိဘ၀မှာ သောတမတ္တဥာဏ်ကို ရရှိပြီး ... ( ၂ ) ဘ၀ မှ ( ၆ ) ဘ၀ တိုင်တိုင်တိုင် ( လူ နတ် ဗြဟ္မာ ) စသော ဘုံစဉ် တစ်ဆင့်ပြီး တစ်ဆင့် တက်ပြီးနောက်ဆုံး စံ၀င်တော် မူသော ပုဂ္ဂိုလ်များပါ ( ဗိမ္ဗိသာရ ၊ ဝိသာခါ ၊ သိကြားမင်း ၊ အနာတပိဏ် ... စ သည် ... ) ★ ၃။ သတ္တက္ခတ္တုပရမသောတာပန် ကာမဘုံ၌ ( ၇ ) ကြိမ်ပဋိသန္ဓေနေပြီး ရဟန္တာဖြစ်မည့် ပုဂ္ဂိုလ် တို့ဖြစ်ပါတယ်။ (မဟာ၀ဂ္ဂသံယုတ်၊ ပါ။ ၁၈၀) ★ ★ ဘုရားရှင်စံ၀င်တော်မူပြီး နှစ်ပေါင်း ( ၂၀၀၀ ) နောက်ပိုင်း သောတာပန် အများစု ကတော့ နံပါတ် ( ၃ ) သတ္တက္ခတ္တုပရမသောတာပန် များပဲဖြစ်ပါတယ် .... သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ကိလေသာများ ကြွင်းကျန်သေး သော်လည်း အပါယ်လားကြောင်း မကောင်းမှု တို့ကို ပြုလုပ်ခြင်း မရှိသောကြောင့် ★ အဝိနိပါတဓမ္မော အပါယ်သို့လားရခြင်းသဘောမရှိတော့။ ★ နိယေတာ မဂ်ဟူသောနိယာမဖြင့်မြဲသောသဘောရှိ၏။ ★ သမ္ဗောဓိပရာယဏော အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်လည်းလျောင်းရာရှိ၏။အထက်မဂ်ကိုသာရဖို့ရှိ၏။ အောက်သို့ (လောကီ စျာန်များ ကဲ့သို့) လျောကျရိုး ထုံးစံမရှိပါ ။ ★ ဒါကြောင့် ယခင်ဘ၀က သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသူသည် မဂ်၏ နိယာမ သဘော အရ မွေးကတည်း က သောတာပန် အဖြစ် မွေးလာ တဲ့ အတွက် ယခုဘ၀၌ မဂ်ဖိုလ် ရမည် မှန်လျှင် သကဒါဂါမိ မဂ်ဖိုလ်ကို သာ ရဖို့အကြောင်းရှိပါတယ် သောတာ ပတ္တိ မဂ်ဖိုလ်ကို တဖန် ထပ်၍ရဖွယ်မရှိပါ .. ★ထို့ကြောင့် မြတ်စွာဘုရား လက်ထက်က တရားတစ်ပုဒ် ဟောပြီး တိုင်း သောတာ ပန်ဖြစ်ကြသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင် ယခင်ဘ၀က သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသူများမပါ ပါ ။ သကဒါဂါမ်၊အနာဂါမ်၊ရဟန္တာဖြစ်ကြသောပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင်ကားပါနိုင်ပါသည်။ ★ ယခင်ဘ၀က သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသူသည်ယခုဘ၀၌မိမိ၏ သောတာပန် အဖြစ်ကို မသိသော်လည်း မဂ်၏မပြောင်းမလဲ တည်မြဲသော နိယာမသဘောအရ အရိယကန္တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) ကိုညစ်နွမ်းမှု မရှိစေရအောင် ပြည့်စုံစွာစောင့်ထိန်းနေတတ်ကြပါတယ် ... ★ ★ ယခုဘ၀၌ ဘုရားတရားသံဃာ ဟူသော ရတနာသုံးပါးထင်ရှားရှိလျှင် ဘာသာခြား ၌ မွေးသော် လည်း အရွယ်ရောက်သောအခါ ရတနာသုံးပါးကိုသာ ယုံကြည် ကိုးကွယ်ရာ၏။ ★ မိမိ၏သဘောဆန္ဒအရသော်လည်းကောင်း၊ သူတစ်ပါး၏ တိုက်တွန်း ချက်ကြောင့် သော် လည်းကောင်း ပါဏာတိပါတစသော အမှုတို့ကို မပြုလုပ်တော့။ ★ ★ သောတာပန်အဖြစ် မွေးဖွားလာသောပုဂ္ဂိုလ်၌အခြား သိသာသောအချက်များကတော့ ... ★ သမ္မာအာဇီ၀ နည်းဖြင့်သာ စီးပွားရှာခြင်း၊ သူတစ်ပါးကြီးပွားချမ်းသာသည်ကို မနာလိုငြူစူသော ဣဿာ၊ မိမိစီးပွား မိမိရပိုင်ခွင့် များကို နှမြောတွန့်တိုသော မစ္ဆရိယများမရှိခြင်း၊ ★ အဂတိလေးပါးမလိုက်စားခြင်း၊ ဘုရားရှင်ကိုအကြောင်းပြု၍ ဒေါမနဿ မဖြစ်ခြင်း၊ လွန်ကျူးမိသော အပြစ်များကို ဖုံးကွယ်ထားမှု မရှိခြင်း စသည်တို့ ဖြစ်၏။ (ယခုခေတ် ရိပ်သာ အမည်ခံဌာန အချို့မှ အလွယ်တကူ သောတာပန်ဖြစ်လာသူများကိုလည်း အထက်ပါ အချက်များဖြင့် တိုက်ဆိုင်ကြည့်နိုင်ပါသည်။) ★ ★ ပုဂ္ဂိုလ် တစ်ယောက်ကို သောတာပန် စစ် မစစ် ဘယ်လိုစစ်မလဲတဲ့ .... ★ ယ္ခုခေတ် သောတာပန်များကိုတော့ အပေါ်ကနည်းအတိုင်းစစ်ပါ.... တစ်ကယ့်သောတာပန် တည်တော်မူ သူ တွေ ကိုတော့ .... သောတာပန် ဖြစ်မဖြစ် ငါးပါးသီလလုံခြုံတာနဲ့ စစ်လို့မရပါဘူး။ ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေထဲမှာလည်း ငါးပါးသီလလုံခြုံတဲ့ သူတွေရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သဒ္ဓါတရား မခိုင်မြဲသေးတဲ့အတွက် ငါးပါးသီလကို အသက်နဲ့လဲပြီး လုံခြုံအောင်စောင့်ထိန်းဖို့က မလွယ်ပါဘူး။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်ကတော့ သဒ္ဓါတရားခိုင်မြဲသွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက် အသက်သာအသေခံမယ် သီလတော့ အပျက်မခံပါဘူး။ ဒီအချက်ကို ကြည့်ရင်လည်း သောတာပန်ဖြစ်မဖြစ် သိနိုင်ပါတယ်။ ★ နောက် တစ်ခုက မဂ်စစ်မစစ် ဖိုလ်နဲ့စစ်ဆိုတာကိုပါ .... အဲဒါက ပိဋကတ် စာပေတွေမှာ ဆိုလေ့ရှိပါတယ် .... မဂ်၊ ဖိုလ်၊ နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ .... မဂ်ပေါက် ဖိုလ်၀င် နိဗ္ဗာန်၀င်တဲ့ .... မဂ်ရပြီဆိုတာနဲ့ ဖိုလ်လည်း တစ်ခါတည်းနောက်က ရလာပါတယ် ... မဂ်ဖိုလ်ရပြီဆိုရင် နိဗ္ဗာန်လည်း ရပြီပေါ့။ ★ တရားအားထုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အားထုတ်စဉ်ကာလမှာ မဂ်အစစ်ကို မရခင် မဂ်အတုလို့ခေါ်တဲ့ သြဘာသ၊ ပီတိ ပဿ ဒ္ဓိ (အရောင်အလင်း၊ ငြိမ်းချမ်းမှုပီတိ) စတဲ့ အရသာတွေကို ခံစားရတတ်ပါတယ်။ ★ ဒီဟာတွေကို ကျော်လွန်သွားအောင် တရားအားထုတ်နိုင်မှသာ စစ်မှန်တဲ့သောတာပတ္တိမဂ် ကို ရနိုင်ပါတယ်။ ★ အချို့ယောဂီများဟာ မဂ်အတုလို့ခေါ်တဲ့့ အရောင်အလင်းပီတိစတာတွေကို ခံစားပြီး မိမိကိုယ်ကို သောတာ ပန် ဖြစ်ပြီလို့ ထင်သွားတတ်တာတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ★ နောက်တစ်ခုက တစ်ချို့ယောဂီများကျတော့ ... တရားအားထုတ်နေစဉ် နှလုံးသွင်းမှားပြီး တစ်ယောက်ယောက် စကားလာပြောနေသံကြားတာ ... မျက်စိထဲ အနိဌာရုံတွေ မြင်တတ် တာ ဖြစ်တတ် ပါတယ် ... ဒါကို နှလုံးသွင်းမှားလို့ဖောက်ပြန်သွားတာလို့ခေါ်ပါတယ် .... ပြောလိုတာက စစ်မှန်တဲ့ သောတာပတ္တိမဂ်ကို ရပြီဆိုရင် ဖိုလ်နဲ့ စစ်စရာမလိုတော့ပါဘူး။ ဖိုလ်လည်း နောက်ကလိုက်ပြီး ရသွားပါပြီ။ ★ တကယ်တော့ တရားတကယ်အားထုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ကိုယ်ဘယ်အဆင့် ရောက်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ တကယ်လက်တွေ့ တရားအားထုတ်ဖြစ်ဖို့ပဲ လိုပါတယ်။ တရားအားထုတ်ရင်းနဲ့ ကိုယ်ရရှိတဲ့ ဉာဏ်တွေကိုလည်း သိလာနိုင်ပါတယ်။ ★ ★ ★ ... သူတစ်ပါးသောတာပန် ဖြစ်မဖြစ် သိချင်တယ် ဆိုပြီး စပ်စုတာက သဘာ၀မကျပါဘူး ... သိချင်တယ်ဆို .. သိလောက်တဲ့ ရင့်သန်မှု ရအောင်ကိုယ်တိုင်ကြိုးစာရပါမယ် .... သူတပါးကို သိဖို့ထက်ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိဖို့ပိုပြီးလိုအပ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိဖို့အတွက် ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အားထုတ်ကြည့်ဖို့လည်း လိုအပ်ပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်က တကယ်အားမထုတ်ဖြစ်ဘဲနဲ့တော့ သူတစ်ပါးသောတာပန် ဖြစ်မဖြစ်၊ ဘယ်ဉာဏ်ကို ရမရ ဆိုတာ သေချာပေါက် မပြောနိုင်ပါဘူး။ သိလည်း မသိနိုင်ပါဘူး။ ကျမ်းကိုးများ .... အရှင်ကောဝိဒ ( ယောဆရာတော် ) ... သောတပန်ပြသနာ ကာမာနံမာ ဒိနပဋိသံယုတ္တကထာ မနာပဒါယီ အရှင်ဝိစိတ္တ(ဒိုက်ဦး) မဟာ၀ဂ္ဂသံယုတ် ဆရာတော်ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ ( သောတာပန်တို့နေ့စဉ်ဘဝနေထိုင်ကြပုံ ) .... မှီငြမ်းတင်ပြခြင်းဖြစ်ပါသဖြင့်လိုအပ်သည် များအပြုသဘောဖြင့်သာဖြည့်စွက်တော်မူ ကြပါရန် ဓမ္မမိတ်ဆွေတို့ Credit Via: bhikkhu tejaniya 💠 #သောတာပနျအကွောငျး💠 ========================== ( ၁ ) သောတာပနျဆိုတာဘာလဲ ? ( ၂ ) သောတာပနျ ဘယျနှဈမြိုးရှိလဲ ? ( ၃ ) သောတာပနျပွီး ( ၇ ) ဘဝွပညျ့ရငျကြှတျတမျး၀ငျတယျဆိုတာအမှနျလား? ( ၄ ) လူတဈယောကျ သောတာပနျဆိုတာကို ဘယျလိုသိနိုငျလဲ ...? ( ၅ ) ဘ၀တဈခုမှ သောတာပနျ ဖွဈပွီးသူတှကေ လကျရှိဘ၀ မှာထူးခွားမှုရှိလား. ( ၆ ) တဈခြို့တှသေူ သူတို့ကိုယျသူတို့သောတာပနျလို့ဘာလို့ပွောကွတာလဲ .? ( ၇ ) တရားကငြျ့ပွီး မွငျတာကွားတာတှကေရောသောတာပနျထကျအဆငျ့မွငျ့လား ( ၈ ) သိကွားမငျးကသောတာပနျလား ဒါဆိုဘုရားရှငျရှိရကျနဲ့ သိကွားမငျးဖွဈရကျနဲ့ ဘာလို့နိဗ်ဗာနျမရောကျရတာလဲ ? ★ သောတာပနျအကွောငျးကိုစပွောမယျဆိုရငျ .... သောတာပနျ ဆိုတာရဲ့ အဓိပါယျကို အရငျပွောရမှာပေါ့ သောတာပနျ ဆိုတာ သောတာပန်န ဆိုတဲ့ ပါဠိပုဒျကို မွနျမာမှုပွုထားတာပါ သောတာပန်နဆိုတာကတော့ သောတ နဲ့ အာပန်န ပုဒျနှဈခုကို ပေါငျးစပျထား တာပါ .... ဂငျ်ဂှါ မွဈရသေညျ သမုဒ်ဒရာထဲ ရောကျသညျထိ ... မနားတမျး တသှငျသှငျ စီးဆငျသကဲ့သို့ ... နိဗ်ဗာနျသို့ရောကျသညျ့တိုငျ တသှငျသှငျစီးဆငျးခွငျး လို့ အဓိပါယျရမယျထငျပါတယျ ... ဘယျလိုလူပုဂ်ဂိုလျ မြိုးတှကေ သောတာပနျဖွဈအောငျ ကွိုးစားနိုငျလဲ ဆိုရငျ .... လူပုဂ်ဂိုလျ ( ပုထုဇဉျ ) နှဈမြိုးနှဈစားရှိပါတယျ ..... ★ ★ ( ၁ ) အန်ဓ ပုထုဇဉျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားကို လုံး၀မသိသူ ... ဝဖေနျ သုံးသပျတတျမှု ဉာဏျမရှိသူ ((ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ပငျ မသိသူ။)) တရားနဲ့ပတျသကျတာတှေ ဖတျရငျ တဈကွောငျးလောကျဖတျတာနဲ့ ရှညျလို့ ဆကျမကွညျ့တော့တာ ... ဒါန သီလ ဘာ၀နာဆိုတာကိုမသိတာ ကိုယျခငြျးမစာတတျတာ အပြောျအပါးကို ခုံမငျလှနျးတာ ထငျပေါျ ကြောျကွားမှုကို တပျမကျလှနျးတာ ရနျလိုမှု ကွီးတာ ...... ကိုယျ့မှာ ဒီလိုစိတျတှေ ရှိနပွေီဆို ကြိနျးသပေါပွီ .... ★ ★ (၂) ကလြာဏ ပုထုဇဉျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားကို သိရှိသူ ... ဝဖေနျ သုံးသပျတတျမှု ဉာဏျရှိသူ (( ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ျ သိပွီး ၊ စိန်တာမယ ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျသော ဉာဏျရှိသူ )) ဒီပုထုဇဉျ နှဈမြိုးထဲကမှ ဒုတိယအမြိုးအစားက ကငြျ့ကွံအားထုတျပွီး သောတပနျ တညျနိုငျ ပါတယျ .... ★ ★ ★ သောတာပနျ သောတာပနျ ဆိုတာကတော့ ပထမမဂျဉာဏျရသော ပုဂ်ဂိုလျကို ခေါျတာပါ သမ်မာဒိဋ်ဌိစသောမဂ်ဂငျရှဈပါးမှ အခွခေံဖွဈသော ရှေးဦးစှာ ဖွဈပေါျလာသညျ့ သောတာပတ်တိမဂျ ကိုရရှိခွငျးကို ဆိုလိုတာပါ ... `သဟာဝူဒူနသမ်ပဒါယ၊တယူုဓမ်မာဇဟိတာဘ၀န်တိ။သက်ကာယဒိဋ်ဌိဝိစိကိစ်ဆိတဉ်စ၊သီလဗ်ဗတံဝါပိယဒတ်ထိကိဉ်စိ။´´ (((( သောတာပနျဖွဈသညျနှငျ့တပွိုငျနကျ`သက်ကာယဒိဋ်ဌိ၊ဝိစိကိစ်ဆာ၊သီလဗ်ဗတပရာမာသ´ တရားသုံးပါးနှငျ့ ကိလသောအခြို့ကို ပယျရှားအပျပွီး ဖွဈ၏ )))) တဲ့ ... ★ သောတာပနျပုဂ်ဂိုလျမြား ရရှိတောျမူပွီးတဲ့ သောတာပတ်တိမဂျဆိုတာကတော့ ကိလသောဆယျပါး (( ၁။ လောဘ = တပျမကျခွငျး ။၂။ ဒေါသ = အမကြျထှကျခွငျး ။၃။ မောဟ = တှဝေမေိုကျမဲခွငျး ။၄။ မာန = ထောငျလှှားခွငျး ။၅။ မိစ်ဆာဒိဌိ = အယူမှားခွငျး ။၆။ ဝိစိကိစ်ဆာ =ယုံမှားခွငျး ။၇။ တိန = စိတျထိုငျးမှိုငျးခွငျး ။၈။ ဥဒ်ဓစ်စ = စိတျပြံ့လှငျ့ခွငျး ။၉။ အဟိရိက = မကောငျးမှုမှ မရှကျခွငျး ။ ၁၀။ အနောတ်တပ်ပ = မကောငျးမှုမှ မထိတျလနျ့ခွငျး )) ထဲက ... နံပါတျ ( ၅ ) ဒိဋ်ဌိ (အယူလှဲမှားမှု)နဲ့ နံပါတျ ( ၆ ) ဝိစိကိစ်ဆာ (ရတနာသုံးပါး ကံကံ၏အကြိုးတရားမြားအပေါျ ယုံမှားသံသယရှိမှု) ဆိုတဲ့ ကိလသော နှဈပါးနဲ့ အပါယျလားစနေိုငျတဲ့ အကုသိုလျတရားတို့ကို အကွှငျးမဲ့ ပယျသတျပွီးဖွဈတဲ့အပွငျ ★ သောတာပနျအငျ်ဂါလေးပါး လို့ ခေါျတဲ့ ၁။ ဗုဒ်ဓေ အဝစေ်စ ပသာဒ သမန်နာဂတာ ... ဘုရားရှငျ၌ မတုနျမလှုပျကွညျညိုလေးစားခွငျး ၂။ ဓမ်မေ အဝစေ်စ ပသာဒ သမန်နာဂတာ ... တရားတောျ၌ မတုနျမလှုပျကွညျညိုလေးစားခွငျး ၃။ သံဃေ အဝစေ်စ ပသာဒ သမန်နာဂတာ ... သံဃာတောျ၌ မတုနျမလှုပျကွညျညိုလေးစားခွငျး ၄။ အရိယကန်တ သီလဟေိ သမန်နာဂတာ ... အရိယကန်တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) တို့ကို စောင့ျထိနျးရာ၌ အသကျသလြှေငျ သပေါစေ သီလ၌ ညဈနှမျးမှု မရှိစရေအောငျ ပွည့ျစုံစှာစောင့ျထိနျးခွငျး တို့ဖွဈပါတယျ ။ သောတာပနျ ပုဂ်ဂိုလျဟာ ငါးပါးသီလ ခါး၀တျပုဆိုးလိုမွဲ ပါတယျ။ (မဟာ၀ဂ်ဂသံယုတျပါဠိတောျ) ★ ★ သောတာပနျ နှဈမြိုးရှိပါတယျ ★ ★ (၁)စူဠသောတာပနျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားမြားကို သိရှိပွီး ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျပွီး ဖွဈမှု ၊ပကြျမှု သဘောတရား ကို မွငျသော ပုဂ်ဂိုလျကို စူဠ သောတာပနျလို့သတျမှတျပါတယျ ((( ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ျ သိပွီး ၊ စိန်တာမယ ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျသူ ... ဝိပူနာ ရှု၍ ဥဒယ-ဘယ ဉာဏျ ကိုရောကျရငျ ကို အကြိုးမြားပါတယျ ))) ★ စူဠသောတာပနျတှဟော .... တဈဘ၀ နှဈဘ၀ အပါယျမလားပါဘူး .... ညာတပရိဉာ ဆိုတဲ့ ဓမ်မကို အဓမ်မ ကို စဉျးစားခငြျ့ခြိနျနိုငျတဲ့ အသိတရားရှိပါတယျ ဒါပမေယျ့ တရားအားထုတျမှုမှာတော့ ဒိဌိ မပွုတျသေးတဲ့ ဒုဗ်ဗလ ( အားနညျးသော ဝိပသနာ ) အဆငျ့ပဲရှိပါသေးတယျ .... ★ ★ ( ၂ ) မဟာသောတာပနျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားမြားကို သိရှိပွီး ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျပွီး ဖွဈမှု ၊ပကြျမှု သဘောတရား ကို မွငျရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဉာဏျဖွငျ့ ကွိမျဖနျမြားစှာ ကွိုးစားပှားမြားနသေောကွောငျ့ ခန်ဓာ(၅)ပါး ၊ ရုပျနာမျ (၂) ပါး၏ ဖွဈပကြျကို မွငျ၊ ဖွဈပကြျကို မုနျး ၊ ဖွဈပကြျ၏ဒုက်ခ ခြုပျငွိမျးမှုကိုပါ မွငျသော ပုဂ်ဂိုလျ ကို ခေါျတာပါ ... (( ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ျ သိပွီး ၊ စိန်တာမယ ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဉာဏျဖွငျ့ ကွိမျဖနျမြားစှာ ကွိုးစားပှားမြားသူ )) ★ ★ သောတာပနျ ပုဂ်ဂိုလျဟာ ရရှိတဲ့မဂျဖိုလျဉာဏျ အဆငျ့အတနျးကိုလိုကျပွီး သုံးမြိုးသုံးစား ကှဲပွားပါတယျ။ အဲဒီ သောတာပနျ ပုဂ်ဂိုလျသုံးမြိုးကတော့ ... ★ ၁။ ဧကဗီဇသောတာပနျ ကာမဘုံ၌ တဈကွိမျသာ ပဋိသန်ဓနေပွေီး ရဟန်တာဖွဈမညျ့ ပုဂ်ဂိုလျ လကျရှိဘ၀ မှာ ကငြျ့ကွံအားထုတျပွီး ရဟန်တာ အဖွဈကို ရောကျရှိ စံ၀ငျတောျ မူ သူတှပေါ ★ ၂။ ကောလံကောလသောတာပနျ ကာမဘုံ၌ နှဈကွိမျမှ ခွောကျကွိမျအတှငျးသာ အမြိုးကောငျးတဈမြိုးမှ အမြိုးကောငျးတဈမြိုးသို့ ပွောငျးရှေ့ ပဋိသန်ဓနေပွေီး ရဟန်တာဖွဈမညျ့ ပုဂ်ဂိုလျ လကျရှိဘ၀မှာ သောတမတ်တဉာဏျကို ရရှိပွီး ... ( ၂ ) ဘ၀ မှ ( ၆ ) ဘ၀ တိုငျတိုငျတိုငျ ( လူ နတျ ဗွဟ်မာ ) စသော ဘုံစဉျ တဈဆငျ့ပွီး တဈဆငျ့ တကျပွီးနောကျဆုံး စံ၀ငျတောျ မူသော ပုဂ်ဂိုလျမြားပါ ( ဗိမ်ဗိသာရ ၊ ဝိသာခါ ၊ သိကွားမငျး ၊ အနာတပိဏျ ... စ သညျ ... ) ★ ၃။ သတ်တက်ခတ်တုပရမသောတာပနျ ကာမဘုံ၌ ( ၇ ) ကွိမျပဋိသန်ဓနေပွေီး ရဟန်တာဖွဈမညျ့ ပုဂ်ဂိုလျ တို့ဖွဈပါတယျ။ (မဟာ၀ဂ်ဂသံယုတျ၊ ပါ။ ၁၈၀) ★ ★ ဘုရားရှငျစံ၀ငျတောျမူပွီး နှဈပေါငျး ( ၂၀၀၀ ) နောကျပိုငျး သောတာပနျ အမြားစု ကတော့ နံပါတျ ( ၃ ) သတ်တက်ခတ်တုပရမသောတာပနျ မြားပဲဖွဈပါတယျ .... သောတာပနျပုဂ်ဂိုလျသညျ ကိလသောမြား ကွှငျးကနြျသေး သောျလညျး အပါယျလားကွောငျး မကောငျးမှု တို့ကို ပွုလုပျခွငျး မရှိသောကွောငျ့ ★ အဝိနိပါတဓမ်မော အပါယျသို့လားရခွငျးသဘောမရှိတော့။ ★ နိယတော မဂျဟူသောနိယာမဖွငျ့မွဲသောသဘောရှိ၏။ ★ သမ်ဗောဓိပရာယဏော အထကျမဂျသုံးပါးလြှငျလညျးလြောငျးရာရှိ၏။အထကျမဂျကိုသာရဖို့ရှိ၏။ အောကျသို့ (လောကီ စြာနျမြား ကဲ့သို့) လြောကရြိုး ထုံးစံမရှိပါ ။ ★ ဒါကွောငျ့ ယခငျဘ၀က သောတာပနျဖွဈပွီးသူသညျ မဂျ၏ နိယာမ သဘော အရ မှေးကတညျး က သောတာပနျ အဖွဈ မှေးလာ တဲ့ အတှကျ ယခုဘ၀၌ မဂျဖိုလျ ရမညျ မှနျလြှငျ သကဒါဂါမိ မဂျဖိုလျကို သာ ရဖို့အကွောငျးရှိပါတယျ သောတာ ပတ်တိ မဂျဖိုလျကို တဖနျ ထပျ၍ရဖှယျမရှိပါ .. ★ထို့ကွောငျ့ မွတျစှာဘုရား လကျထကျက တရားတဈပုဒျ ဟောပွီး တိုငျး သောတာ ပနျဖွဈကွသော ပုဂ်ဂိုလျတို့တှငျ ယခငျဘ၀က သောတာပနျဖွဈပွီးသူမြားမပါ ပါ ။ သကဒါဂါမျ၊အနာဂါမျ၊ရဟန်တာဖွဈကွသောပုဂ်ဂိုလျတို့တှငျကားပါနိုငျပါသညျ။ ★ ယခငျဘ၀က သောတာပနျဖွဈပွီးသူသညျယခုဘ၀၌မိမိ၏ သောတာပနျ အဖွဈကို မသိသောျလညျး မဂျ၏မပွောငျးမလဲ တညျမွဲသော နိယာမသဘောအရ အရိယကန်တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) ကိုညဈနှမျးမှု မရှိစရေအောငျ ပွည့ျစုံစှာစောင့ျထိနျးနတေတျကွပါတယျ ... ★ ★ ယခုဘ၀၌ ဘုရားတရားသံဃာ ဟူသော ရတနာသုံးပါးထငျရှားရှိလြှငျ ဘာသာခွား ၌ မှေးသောျ လညျး အရှယျရောကျသောအခါ ရတနာသုံးပါးကိုသာ ယုံကွညျ ကိုးကှယျရာ၏။ ★ မိမိ၏သဘောဆန်ဒအရသောျလညျးကောငျး၊ သူတဈပါး၏ တိုကျတှနျး ခကြျကွောငျ့ သောျ လညျးကောငျး ပါဏာတိပါတစသော အမှုတို့ကို မပွုလုပျတော့။ ★ ★ သောတာပနျအဖွဈ မှေးဖှားလာသောပုဂ်ဂိုလျ၌အခွား သိသာသောအခကြျမြားကတော့ ... ★ သမ်မာအာဇီ၀ နညျးဖွငျ့သာ စီးပှားရှာခွငျး၊ သူတဈပါးကွီးပှားခမြျးသာသညျကို မနာလိုငွူစူသော ဣူာ၊ မိမိစီးပှား မိမိရပိုငျခှငျ့ မြားကို နှမွောတှနျ့တိုသော မစ်ဆရိယမြားမရှိခွငျး၊ ★ အဂတိလေးပါးမလိုကျစားခွငျး၊ ဘုရားရှငျကိုအကွောငျးပွု၍ ဒေါမနူ မဖွဈခွငျး၊ လှနျကြူးမိသော အပွဈမြားကို ဖုံးကှယျထားမှု မရှိခွငျး စသညျတို့ ဖွဈ၏။ (ယခုခတျေ ရိပျသာ အမညျခံဌာန အခြို့မှ အလှယျတကူ သောတာပနျဖွဈလာသူမြားကိုလညျး အထကျပါ အခကြျမြားဖွငျ့ တိုကျဆိုငျကွညျ့နိုငျပါသညျ။) ★ ★ ပုဂ်ဂိုလျ တဈယောကျကို သောတာပနျ စဈ မစဈ ဘယျလိုစဈမလဲတဲ့ .... ★ ယ်ခုခတျေ သောတာပနျမြားကိုတော့ အပေါျကနညျးအတိုငျးစဈပါ.... တဈကယျ့သောတာပနျ တညျတောျမူ သူ တှေ ကိုတော့ .... သောတာပနျ ဖွဈမဖွဈ ငါးပါးသီလလုံခွုံတာနဲ့ စဈလို့မရပါဘူး။ ပုထုဇဉျပုဂ်ဂိုလျတှထေဲမှာလညျး ငါးပါးသီလလုံခွုံတဲ့ သူတှရှေိပါတယျ။ ဒါပမေယျ့ ပုထုဇဉျပုဂ်ဂိုလျတှဟော သဒ်ဓါတရား မခိုငျမွဲသေးတဲ့အတှကျ ငါးပါးသီလကို အသကျနဲ့လဲပွီး လုံခွုံအောငျစောငျ့ထိနျးဖို့က မလှယျပါဘူး။ သောတာပနျပုဂ်ဂိုလျကတော့ သဒ်ဓါတရားခိုငျမွဲသှားပွီဖွဈတဲ့အတှကျ အသကျသာအသခေံမယျ သီလတော့ အပကြျမခံပါဘူး။ ဒီအခကြျကို ကွညျ့ရငျလညျး သောတာပနျဖွဈမဖွဈ သိနိုငျပါတယျ။ ★ နောကျ တဈခုက မဂျစဈမစဈ ဖိုလျနဲ့စဈဆိုတာကိုပါ .... အဲဒါက ပိဋကတျ စာပတှေမှော ဆိုလေ့ရှိပါတယျ .... မဂျ၊ ဖိုလျ၊ နိဗ်ဗာနျဆိုတာ .... မဂျပေါကျ ဖိုလျ၀ငျ နိဗ်ဗာနျ၀ငျတဲ့ .... မဂျရပွီဆိုတာနဲ့ ဖိုလျလညျး တဈခါတညျးနောကျက ရလာပါတယျ ... မဂျဖိုလျရပွီဆိုရငျ နိဗ်ဗာနျလညျး ရပွီပေါ့။ ★ တရားအားထုတျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ အားထုတျစဉျကာလမှာ မဂျအစဈကို မရခငျ မဂျအတုလို့ခေါျတဲ့ သွဘာသ၊ ပီတိ ပူ ဒ်ဓိ (အရောငျအလငျး၊ ငွိမျးခမြျးမှုပီတိ) စတဲ့ အရသာတှကေို ခံစားရတတျပါတယျ။ ★ ဒီဟာတှကေို ကြောျလှနျသှားအောငျ တရားအားထုတျနိုငျမှသာ စဈမှနျတဲ့သောတာပတ်တိမဂျ ကို ရနိုငျပါတယျ။ ★ အခြို့ယောဂီမြားဟာ မဂျအတုလို့ခေါျတဲ့့ အရောငျအလငျးပီတိစတာတှကေို ခံစားပွီး မိမိကိုယျကို သောတာ ပနျ ဖွဈပွီလို့ ထငျသှားတတျတာတှလေညျး ရှိပါတယျ။ ★ နောကျတဈခုက တဈခြို့ယောဂီမြားကတြော့ ... တရားအားထုတျနစေဉျ နှလုံးသှငျးမှားပွီး တဈယောကျယောကျ စကားလာပွောနသေံကွားတာ ... မကြျစိထဲ အနိဌာရုံတှေ မွငျတတျ တာ ဖွဈတတျ ပါတယျ ... ဒါကို နှလုံးသှငျးမှားလို့ဖောကျပွနျသှားတာလို့ခေါျပါတယျ .... ပွောလိုတာက စဈမှနျတဲ့ သောတာပတ်တိမဂျကို ရပွီဆိုရငျ ဖိုလျနဲ့ စဈစရာမလိုတော့ပါဘူး။ ဖိုလျလညျး နောကျကလိုကျပွီး ရသှားပါပွီ။ ★ တကယျတော့ တရားတကယျအားထုတျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ ကိုယျဘယျအဆငျ့ ရောကျတယျဆိုတာ သိပါတယျ။ တကယျလကျတှေ့ တရားအားထုတျဖွဈဖို့ပဲ လိုပါတယျ။ တရားအားထုတျရငျးနဲ့ ကိုယျရရှိတဲ့ ဉာဏျတှကေိုလညျး သိလာနိုငျပါတယျ။ ★ ★ ★ ... သူတဈပါးသောတာပနျ ဖွဈမဖွဈ သိခငြျတယျ ဆိုပွီး စပျစုတာက သဘာ၀မကပြါဘူး ... သိခငြျတယျဆို .. သိလောကျတဲ့ ရငျ့သနျမှု ရအောငျကိုယျတိုငျကွိုးစာရပါမယျ .... သူတပါးကို သိဖို့ထကျကိုယျ့ကိုယျကို သိဖို့ပိုပွီးလိုအပျပါတယျ။ ကိုယျ့ကိုယျကိုသိဖို့အတှကျ ကိုယျကိုယျတိုငျ အားထုတျကွည့ျဖို့လညျး လိုအပျပါတယျ။ ကိုယျတိုငျက တကယျအားမထုတျဖွဈဘဲနဲ့တော့ သူတဈပါးသောတာပနျ ဖွဈမဖွဈ၊ ဘယျဉာဏျကို ရမရ ဆိုတာ သခြောပေါကျ မပွောနိုငျပါဘူး။ သိလညျး မသိနိုငျပါဘူး။ ကမြျးကိုးမြား .... အရှငျကောဝိဒ ( ယောဆရာတောျ ) ... သောတပနျပွသနာ ကာမာနံမာ ဒိနပဋိသံယုတ်တကထာ မနာပဒါယီ အရှငျဝိစိတ်တ(ဒိုကျဦး) မဟာ၀ဂ်ဂသံယုတျ ဆရာတောျဒေါကျတာနန်ဒမာလာဘိဝံသ ( သောတာပနျတို့နေ့စဉျဘဝနထေိုငျကွပုံ ) .... မှီငွမျးတငျပွခွငျးဖွဈပါသဖွင့ျလိုအပျသညျ မြားအပွုသဘောဖွငျ့သာဖွည့ျစှကျတောျမူ ကွပါရနျ ဓမ်မမိတျဆှတေို့ Credit Via: bhikkhu tejaniya
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Q2vNSw
💠 #သောတာပန်အကြောင်း💠 ========================== ( ၁ ) သောတာပန်ဆိုတာဘာလဲ ? ( ၂ ) သောတာပန် ဘယ်နှစ်မျိုးရှိလဲ ? ( ၃ ) သောတာပန်ပြီး ( ၇ ) ဘဝြပည့်ရင်ကျွတ်တမ်း၀င်တယ်ဆိုတာအမှန်လား? ( ၄ ) လူတစ်ယောက် သောတာပန်ဆိုတာကို ဘယ်လိုသိနိုင်လဲ ...? ( ၅ ) ဘ၀တစ်ခုမှ သောတာပန် ဖြစ်ပြီးသူတွေက လက်ရှိဘ၀ မှာထူးခြားမှုရှိလား. ( ၆ ) တစ်ချို့တွေသူ သူတို့ကိုယ်သူတို့သောတာပန်လို့ဘာလို့ပြောကြတာလဲ .? ( ၇ ) တရားကျင့်ပြီး မြင်တာကြားတာတွေကရောသောတာပန်ထက်အဆင့်မြင့်လား ( ၈ ) သိကြားမင်းကသောတာပန်လား ဒါဆိုဘုရားရှင်ရှိရက်နဲ့ သိကြားမင်းဖြစ်ရက်နဲ့ ဘာလို့နိဗ္ဗာန်မရောက်ရတာလဲ ? ★ သောတာပန်အကြောင်းကိုစပြောမယ်ဆိုရင် .... သောတာပန် ဆိုတာရဲ့ အဓိပါယ်ကို အရင်ပြောရမှာပေါ့ သောတာပန် ဆိုတာ သောတာပန္န ဆိုတဲ့ ပါဠိပုဒ်ကို မြန်မာမှုပြုထားတာပါ သောတာပန္နဆိုတာကတော့ သောတ နဲ့ အာပန္န ပုဒ်နှစ်ခုကို ပေါင်းစပ်ထား တာပါ .... ဂင်္ဂွါ မြစ်ရေသည် သမုဒ္ဒရာထဲ ရောက်သည်ထိ ... မနားတမ်း တသွင်သွင် စီးဆင်သကဲ့သို့ ... နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်သည့်တိုင် တသွင်သွင်စီးဆင်းခြင်း လို့ အဓိပါယ်ရမယ်ထင်ပါတယ် ... ဘယ်လိုလူပုဂ္ဂိုလ် မျိုးတွေက သောတာပန်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားနိုင်လဲ ဆိုရင် .... လူပုဂ္ဂိုလ် ( ပုထုဇဉ် ) နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပါတယ် ..... ★ ★ ( ၁ ) အန္ဓ ပုထုဇဉ် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားကို လုံး၀မသိသူ ... ဝေဖန် သုံးသပ်တတ်မှု ဥာဏ်မရှိသူ ((ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်ပင် မသိသူ။)) တရားနဲ့ပတ်သက်တာတွေ ဖတ်ရင် တစ်ကြောင်းလောက်ဖတ်တာနဲ့ ရှည်လို့ ဆက်မကြည့်တော့တာ ... ဒါန သီလ ဘာ၀နာဆိုတာကိုမသိတာ ကိုယ်ချင်းမစာတတ်တာ အပျော်အပါးကို ခုံမင်လွန်းတာ ထင်ပေါ် ကျော်ကြားမှုကို တပ်မက်လွန်းတာ ရန်လိုမှု ကြီးတာ ...... ကိုယ့်မှာ ဒီလိုစိတ်တွေ ရှိနေပြီဆို ကျိန်းသေပါပြီ .... ★ ★ (၂) ကလျာဏ ပုထုဇဉ် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားကို သိရှိသူ ... ဝေဖန် သုံးသပ်တတ်မှု ဥာဏ်ရှိသူ (( ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်် သိပြီး ၊ စိန္တာမယ ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်သော ဥာဏ်ရှိသူ )) ဒီပုထုဇဉ် နှစ်မျိုးထဲကမှ ဒုတိယအမျိုးအစားက ကျင့်ကြံအားထုတ်ပြီး သောတပန် တည်နိုင် ပါတယ် .... ★ ★ ★ သောတာပန် သောတာပန် ဆိုတာကတော့ ပထမမဂ်ဉာဏ်ရသော ပုဂ္ဂိုလ်ကို ခေါ်တာပါ သမ္မာဒိဋ္ဌိစသောမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးမှ အခြေခံဖြစ်သော ရှေးဦးစွာ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် သောတာပတ္တိမဂ် ကိုရရှိခြင်းကို ဆိုလိုတာပါ ... `သဟာဝဿဒဿနသမ္ပဒါယ၊တယဿုဓမ္မာဇဟိတာဘ၀န္တိ။သက္ကာယဒိဋ္ဌိဝိစိကိစ္ဆိတဉ္စ၊သီလဗ္ဗတံဝါပိယဒတ္ထိကိဉ္စိ။´´ (((( သောတာပန်ဖြစ်သည်နှင့်တပြိုင်နက်`သက္ကာယဒိဋ္ဌိ၊ဝိစိကိစ္ဆာ၊သီလဗ္ဗတပရာမာသ´ တရားသုံးပါးနှင့် ကိလေသာအချို့ကို ပယ်ရှားအပ်ပြီး ဖြစ်၏ )))) တဲ့ ... ★ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်များ ရရှိတော်မူပြီးတဲ့ သောတာပတ္တိမဂ်ဆိုတာကတော့ ကိလေသာဆယ်ပါး (( ၁။ လောဘ = တပ်မက်ခြင်း ။၂။ ဒေါသ = အမျက်ထွက်ခြင်း ။၃။ မောဟ = တွေဝေမိုက်မဲခြင်း ။၄။ မာန = ထောင်လွှားခြင်း ။၅။ မိစ္ဆာဒိဌိ = အယူမှားခြင်း ။၆။ ဝိစိကိစ္ဆာ =ယုံမှားခြင်း ။၇။ တိန = စိတ်ထိုင်းမှိုင်းခြင်း ။၈။ ဥဒ္ဓစ္စ = စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်း ။၉။ အဟိရိက = မကောင်းမှုမှ မရှက်ခြင်း ။ ၁၀။ အနောတ္တပ္ပ = မကောင်းမှုမှ မထိတ်လန့်ခြင်း )) ထဲက ... နံပါတ် ( ၅ ) ဒိဋ္ဌိ (အယူလွဲမှားမှု)နဲ့ နံပါတ် ( ၆ ) ဝိစိကိစ္ဆာ (ရတနာသုံးပါး ကံကံ၏အကျိုးတရားများအပေါ် ယုံမှားသံသယရှိမှု) ဆိုတဲ့ ကိလေသာ နှစ်ပါးနဲ့ အပါယ်လားစေနိုင်တဲ့ အကုသိုလ်တရားတို့ကို အကြွင်းမဲ့ ပယ်သတ်ပြီးဖြစ်တဲ့အပြင် ★ သောတာပန်အင်္ဂါလေးပါး လို့ ခေါ်တဲ့ ၁။ ဗုဒ္ဓေ အဝေစ္စ ပသာဒ သမန္နာဂတာ ... ဘုရားရှင်၌ မတုန်မလှုပ်ကြည်ညိုလေးစားခြင်း ၂။ ဓမ္မေ အဝေစ္စ ပသာဒ သမန္နာဂတာ ... တရားတော်၌ မတုန်မလှုပ်ကြည်ညိုလေးစားခြင်း ၃။ သံဃေ အဝေစ္စ ပသာဒ သမန္နာဂတာ ... သံဃာတော်၌ မတုန်မလှုပ်ကြည်ညိုလေးစားခြင်း ၄။ အရိယကန္တ သီလေဟိ သမန္နာဂတာ ... အရိယကန္တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) တို့ကို စောင့်ထိန်းရာ၌ အသက်သေလျှင် သေပါစေ သီလ၌ ညစ်နွမ်းမှု မရှိစေရအောင် ပြည့်စုံစွာစောင့်ထိန်းခြင်း တို့ဖြစ်ပါတယ် ။ သောတာပန် ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ငါးပါးသီလ ခါး၀တ်ပုဆိုးလိုမြဲ ပါတယ်။ (မဟာ၀ဂ္ဂသံယုတ်ပါဠိတော်) ★ ★ သောတာပန် နှစ်မျိုးရှိပါတယ် ★ ★ (၁)စူဠသောတာပန် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားများကို သိရှိပြီး ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်ပြီး ဖြစ်မှု ၊ပျက်မှု သဘောတရား ကို မြင်သော ပုဂ္ဂိုလ်ကို စူဠ သောတာပန်လို့သတ်မှတ်ပါတယ် ((( ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်် သိပြီး ၊ စိန္တာမယ ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်သူ ... ဝိပဿနာ ရှု၍ ဥဒယ-ဘယ ဥာဏ် ကိုရောက်ရင် ကို အကျိုးများပါတယ် ))) ★ စူဠသောတာပန်တွေဟာ .... တစ်ဘ၀ နှစ်ဘ၀ အပါယ်မလားပါဘူး .... ညာတပရိဥာ ဆိုတဲ့ ဓမ္မကို အဓမ္မ ကို စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်တဲ့ အသိတရားရှိပါတယ် ဒါပေမယ့် တရားအားထုတ်မှုမှာတော့ ဒိဌိ မပြုတ်သေးတဲ့ ဒုဗ္ဗလ ( အားနည်းသော ဝိပသနာ ) အဆင့်ပဲရှိပါသေးတယ် .... ★ ★ ( ၂ ) မဟာသောတာပန် ကံ ကံ၏ အကျိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်းသဘောတရားများကို သိရှိပြီး ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်နိုင်ပြီး ဖြစ်မှု ၊ပျက်မှု သဘောတရား ကို မြင်ရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဥာဏ်ဖြင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြိုးစားပွားများနေသောကြောင့် ခန္ဓာ(၅)ပါး ၊ ရုပ်နာမ် (၂) ပါး၏ ဖြစ်ပျက်ကို မြင်၊ ဖြစ်ပျက်ကို မုန်း ၊ ဖြစ်ပျက်၏ဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းမှုကိုပါ မြင်သော ပုဂ္ဂိုလ် ကို ခေါ်တာပါ ... (( ခန္ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ် ၊ သစ္စာ ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သဘောတရားများကို သုတမယ ဥာဏ်ဖြင့်် သိပြီး ၊ စိန္တာမယ ဥာဏ်ဖြင့်လည်း ဝေဖန်သုံးသပ် ဆင်ခြင်တွေးခေါ်ရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဥာဏ်ဖြင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြိုးစားပွားများသူ )) ★ ★ သောတာပန် ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ရရှိတဲ့မဂ်ဖိုလ်ဉာဏ် အဆင့်အတန်းကိုလိုက်ပြီး သုံးမျိုးသုံးစား ကွဲပြားပါတယ်။ အဲဒီ သောတာပန် ပုဂ္ဂိုလ်သုံးမျိုးကတော့ ... ★ ၁။ ဧကဗီဇသောတာပန် ကာမဘုံ၌ တစ်ကြိမ်သာ ပဋိသန္ဓေနေပြီး ရဟန္တာဖြစ်မည့် ပုဂ္ဂိုလ် လက်ရှိဘ၀ မှာ ကျင့်ကြံအားထုတ်ပြီး ရဟန္တာ အဖြစ်ကို ရောက်ရှိ စံ၀င်တော် မူ သူတွေပါ ★ ၂။ ကောလံကောလသောတာပန် ကာမဘုံ၌ နှစ်ကြိမ်မှ ခြောက်ကြိမ်အတွင်းသာ အမျိုးကောင်းတစ်မျိုးမှ အမျိုးကောင်းတစ်မျိုးသို့ ပြောင်းရွေ့ ပဋိသန္ဓေနေပြီး ရဟန္တာဖြစ်မည့် ပုဂ္ဂိုလ် လက်ရှိဘ၀မှာ သောတမတ္တဥာဏ်ကို ရရှိပြီး ... ( ၂ ) ဘ၀ မှ ( ၆ ) ဘ၀ တိုင်တိုင်တိုင် ( လူ နတ် ဗြဟ္မာ ) စသော ဘုံစဉ် တစ်ဆင့်ပြီး တစ်ဆင့် တက်ပြီးနောက်ဆုံး စံ၀င်တော် မူသော ပုဂ္ဂိုလ်များပါ ( ဗိမ္ဗိသာရ ၊ ဝိသာခါ ၊ သိကြားမင်း ၊ အနာတပိဏ် ... စ သည် ... ) ★ ၃။ သတ္တက္ခတ္တုပရမသောတာပန် ကာမဘုံ၌ ( ၇ ) ကြိမ်ပဋိသန္ဓေနေပြီး ရဟန္တာဖြစ်မည့် ပုဂ္ဂိုလ် တို့ဖြစ်ပါတယ်။ (မဟာ၀ဂ္ဂသံယုတ်၊ ပါ။ ၁၈၀) ★ ★ ဘုရားရှင်စံ၀င်တော်မူပြီး နှစ်ပေါင်း ( ၂၀၀၀ ) နောက်ပိုင်း သောတာပန် အများစု ကတော့ နံပါတ် ( ၃ ) သတ္တက္ခတ္တုပရမသောတာပန် များပဲဖြစ်ပါတယ် .... သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ကိလေသာများ ကြွင်းကျန်သေး သော်လည်း အပါယ်လားကြောင်း မကောင်းမှု တို့ကို ပြုလုပ်ခြင်း မရှိသောကြောင့် ★ အဝိနိပါတဓမ္မော အပါယ်သို့လားရခြင်းသဘောမရှိတော့။ ★ နိယေတာ မဂ်ဟူသောနိယာမဖြင့်မြဲသောသဘောရှိ၏။ ★ သမ္ဗောဓိပရာယဏော အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်လည်းလျောင်းရာရှိ၏။အထက်မဂ်ကိုသာရဖို့ရှိ၏။ အောက်သို့ (လောကီ စျာန်များ ကဲ့သို့) လျောကျရိုး ထုံးစံမရှိပါ ။ ★ ဒါကြောင့် ယခင်ဘ၀က သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသူသည် မဂ်၏ နိယာမ သဘော အရ မွေးကတည်း က သောတာပန် အဖြစ် မွေးလာ တဲ့ အတွက် ယခုဘ၀၌ မဂ်ဖိုလ် ရမည် မှန်လျှင် သကဒါဂါမိ မဂ်ဖိုလ်ကို သာ ရဖို့အကြောင်းရှိပါတယ် သောတာ ပတ္တိ မဂ်ဖိုလ်ကို တဖန် ထပ်၍ရဖွယ်မရှိပါ .. ★ထို့ကြောင့် မြတ်စွာဘုရား လက်ထက်က တရားတစ်ပုဒ် ဟောပြီး တိုင်း သောတာ ပန်ဖြစ်ကြသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင် ယခင်ဘ၀က သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသူများမပါ ပါ ။ သကဒါဂါမ်၊အနာဂါမ်၊ရဟန္တာဖြစ်ကြသောပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင်ကားပါနိုင်ပါသည်။ ★ ယခင်ဘ၀က သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသူသည်ယခုဘ၀၌မိမိ၏ သောတာပန် အဖြစ်ကို မသိသော်လည်း မဂ်၏မပြောင်းမလဲ တည်မြဲသော နိယာမသဘောအရ အရိယကန္တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) ကိုညစ်နွမ်းမှု မရှိစေရအောင် ပြည့်စုံစွာစောင့်ထိန်းနေတတ်ကြပါတယ် ... ★ ★ ယခုဘ၀၌ ဘုရားတရားသံဃာ ဟူသော ရတနာသုံးပါးထင်ရှားရှိလျှင် ဘာသာခြား ၌ မွေးသော် လည်း အရွယ်ရောက်သောအခါ ရတနာသုံးပါးကိုသာ ယုံကြည် ကိုးကွယ်ရာ၏။ ★ မိမိ၏သဘောဆန္ဒအရသော်လည်းကောင်း၊ သူတစ်ပါး၏ တိုက်တွန်း ချက်ကြောင့် သော် လည်းကောင်း ပါဏာတိပါတစသော အမှုတို့ကို မပြုလုပ်တော့။ ★ ★ သောတာပန်အဖြစ် မွေးဖွားလာသောပုဂ္ဂိုလ်၌အခြား သိသာသောအချက်များကတော့ ... ★ သမ္မာအာဇီ၀ နည်းဖြင့်သာ စီးပွားရှာခြင်း၊ သူတစ်ပါးကြီးပွားချမ်းသာသည်ကို မနာလိုငြူစူသော ဣဿာ၊ မိမိစီးပွား မိမိရပိုင်ခွင့် များကို နှမြောတွန့်တိုသော မစ္ဆရိယများမရှိခြင်း၊ ★ အဂတိလေးပါးမလိုက်စားခြင်း၊ ဘုရားရှင်ကိုအကြောင်းပြု၍ ဒေါမနဿ မဖြစ်ခြင်း၊ လွန်ကျူးမိသော အပြစ်များကို ဖုံးကွယ်ထားမှု မရှိခြင်း စသည်တို့ ဖြစ်၏။ (ယခုခေတ် ရိပ်သာ အမည်ခံဌာန အချို့မှ အလွယ်တကူ သောတာပန်ဖြစ်လာသူများကိုလည်း အထက်ပါ အချက်များဖြင့် တိုက်ဆိုင်ကြည့်နိုင်ပါသည်။) ★ ★ ပုဂ္ဂိုလ် တစ်ယောက်ကို သောတာပန် စစ် မစစ် ဘယ်လိုစစ်မလဲတဲ့ .... ★ ယ္ခုခေတ် သောတာပန်များကိုတော့ အပေါ်ကနည်းအတိုင်းစစ်ပါ.... တစ်ကယ့်သောတာပန် တည်တော်မူ သူ တွေ ကိုတော့ .... သောတာပန် ဖြစ်မဖြစ် ငါးပါးသီလလုံခြုံတာနဲ့ စစ်လို့မရပါဘူး။ ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေထဲမှာလည်း ငါးပါးသီလလုံခြုံတဲ့ သူတွေရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သဒ္ဓါတရား မခိုင်မြဲသေးတဲ့အတွက် ငါးပါးသီလကို အသက်နဲ့လဲပြီး လုံခြုံအောင်စောင့်ထိန်းဖို့က မလွယ်ပါဘူး။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်ကတော့ သဒ္ဓါတရားခိုင်မြဲသွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက် အသက်သာအသေခံမယ် သီလတော့ အပျက်မခံပါဘူး။ ဒီအချက်ကို ကြည့်ရင်လည်း သောတာပန်ဖြစ်မဖြစ် သိနိုင်ပါတယ်။ ★ နောက် တစ်ခုက မဂ်စစ်မစစ် ဖိုလ်နဲ့စစ်ဆိုတာကိုပါ .... အဲဒါက ပိဋကတ် စာပေတွေမှာ ဆိုလေ့ရှိပါတယ် .... မဂ်၊ ဖိုလ်၊ နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ .... မဂ်ပေါက် ဖိုလ်၀င် နိဗ္ဗာန်၀င်တဲ့ .... မဂ်ရပြီဆိုတာနဲ့ ဖိုလ်လည်း တစ်ခါတည်းနောက်က ရလာပါတယ် ... မဂ်ဖိုလ်ရပြီဆိုရင် နိဗ္ဗာန်လည်း ရပြီပေါ့။ ★ တရားအားထုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အားထုတ်စဉ်ကာလမှာ မဂ်အစစ်ကို မရခင် မဂ်အတုလို့ခေါ်တဲ့ သြဘာသ၊ ပီတိ ပဿ ဒ္ဓိ (အရောင်အလင်း၊ ငြိမ်းချမ်းမှုပီတိ) စတဲ့ အရသာတွေကို ခံစားရတတ်ပါတယ်။ ★ ဒီဟာတွေကို ကျော်လွန်သွားအောင် တရားအားထုတ်နိုင်မှသာ စစ်မှန်တဲ့သောတာပတ္တိမဂ် ကို ရနိုင်ပါတယ်။ ★ အချို့ယောဂီများဟာ မဂ်အတုလို့ခေါ်တဲ့့ အရောင်အလင်းပီတိစတာတွေကို ခံစားပြီး မိမိကိုယ်ကို သောတာ ပန် ဖြစ်ပြီလို့ ထင်သွားတတ်တာတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ★ နောက်တစ်ခုက တစ်ချို့ယောဂီများကျတော့ ... တရားအားထုတ်နေစဉ် နှလုံးသွင်းမှားပြီး တစ်ယောက်ယောက် စကားလာပြောနေသံကြားတာ ... မျက်စိထဲ အနိဌာရုံတွေ မြင်တတ် တာ ဖြစ်တတ် ပါတယ် ... ဒါကို နှလုံးသွင်းမှားလို့ဖောက်ပြန်သွားတာလို့ခေါ်ပါတယ် .... ပြောလိုတာက စစ်မှန်တဲ့ သောတာပတ္တိမဂ်ကို ရပြီဆိုရင် ဖိုလ်နဲ့ စစ်စရာမလိုတော့ပါဘူး။ ဖိုလ်လည်း နောက်ကလိုက်ပြီး ရသွားပါပြီ။ ★ တကယ်တော့ တရားတကယ်အားထုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ကိုယ်ဘယ်အဆင့် ရောက်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ တကယ်လက်တွေ့ တရားအားထုတ်ဖြစ်ဖို့ပဲ လိုပါတယ်။ တရားအားထုတ်ရင်းနဲ့ ကိုယ်ရရှိတဲ့ ဉာဏ်တွေကိုလည်း သိလာနိုင်ပါတယ်။ ★ ★ ★ ... သူတစ်ပါးသောတာပန် ဖြစ်မဖြစ် သိချင်တယ် ဆိုပြီး စပ်စုတာက သဘာ၀မကျပါဘူး ... သိချင်တယ်ဆို .. သိလောက်တဲ့ ရင့်သန်မှု ရအောင်ကိုယ်တိုင်ကြိုးစာရပါမယ် .... သူတပါးကို သိဖို့ထက်ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိဖို့ပိုပြီးလိုအပ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိဖို့အတွက် ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အားထုတ်ကြည့်ဖို့လည်း လိုအပ်ပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်က တကယ်အားမထုတ်ဖြစ်ဘဲနဲ့တော့ သူတစ်ပါးသောတာပန် ဖြစ်မဖြစ်၊ ဘယ်ဉာဏ်ကို ရမရ ဆိုတာ သေချာပေါက် မပြောနိုင်ပါဘူး။ သိလည်း မသိနိုင်ပါဘူး။ ကျမ်းကိုးများ .... အရှင်ကောဝိဒ ( ယောဆရာတော် ) ... သောတပန်ပြသနာ ကာမာနံမာ ဒိနပဋိသံယုတ္တကထာ မနာပဒါယီ အရှင်ဝိစိတ္တ(ဒိုက်ဦး) မဟာ၀ဂ္ဂသံယုတ် ဆရာတော်ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ ( သောတာပန်တို့နေ့စဉ်ဘဝနေထိုင်ကြပုံ ) .... မှီငြမ်းတင်ပြခြင်းဖြစ်ပါသဖြင့်လိုအပ်သည် များအပြုသဘောဖြင့်သာဖြည့်စွက်တော်မူ ကြပါရန် ဓမ္မမိတ်ဆွေတို့ Credit Via: bhikkhu tejaniya 💠 #သောတာပနျအကွောငျး💠 ========================== ( ၁ ) သောတာပနျဆိုတာဘာလဲ ? ( ၂ ) သောတာပနျ ဘယျနှဈမြိုးရှိလဲ ? ( ၃ ) သောတာပနျပွီး ( ၇ ) ဘဝွပညျ့ရငျကြှတျတမျး၀ငျတယျဆိုတာအမှနျလား? ( ၄ ) လူတဈယောကျ သောတာပနျဆိုတာကို ဘယျလိုသိနိုငျလဲ ...? ( ၅ ) ဘ၀တဈခုမှ သောတာပနျ ဖွဈပွီးသူတှကေ လကျရှိဘ၀ မှာထူးခွားမှုရှိလား. ( ၆ ) တဈခြို့တှသေူ သူတို့ကိုယျသူတို့သောတာပနျလို့ဘာလို့ပွောကွတာလဲ .? ( ၇ ) တရားကငြျ့ပွီး မွငျတာကွားတာတှကေရောသောတာပနျထကျအဆငျ့မွငျ့လား ( ၈ ) သိကွားမငျးကသောတာပနျလား ဒါဆိုဘုရားရှငျရှိရကျနဲ့ သိကွားမငျးဖွဈရကျနဲ့ ဘာလို့နိဗ်ဗာနျမရောကျရတာလဲ ? ★ သောတာပနျအကွောငျးကိုစပွောမယျဆိုရငျ .... သောတာပနျ ဆိုတာရဲ့ အဓိပါယျကို အရငျပွောရမှာပေါ့ သောတာပနျ ဆိုတာ သောတာပန်န ဆိုတဲ့ ပါဠိပုဒျကို မွနျမာမှုပွုထားတာပါ သောတာပန်နဆိုတာကတော့ သောတ နဲ့ အာပန်န ပုဒျနှဈခုကို ပေါငျးစပျထား တာပါ .... ဂငျ်ဂှါ မွဈရသေညျ သမုဒ်ဒရာထဲ ရောကျသညျထိ ... မနားတမျး တသှငျသှငျ စီးဆငျသကဲ့သို့ ... နိဗ်ဗာနျသို့ရောကျသညျ့တိုငျ တသှငျသှငျစီးဆငျးခွငျး လို့ အဓိပါယျရမယျထငျပါတယျ ... ဘယျလိုလူပုဂ်ဂိုလျ မြိုးတှကေ သောတာပနျဖွဈအောငျ ကွိုးစားနိုငျလဲ ဆိုရငျ .... လူပုဂ်ဂိုလျ ( ပုထုဇဉျ ) နှဈမြိုးနှဈစားရှိပါတယျ ..... ★ ★ ( ၁ ) အန်ဓ ပုထုဇဉျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားကို လုံး၀မသိသူ ... ဝဖေနျ သုံးသပျတတျမှု ဉာဏျမရှိသူ ((ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ပငျ မသိသူ။)) တရားနဲ့ပတျသကျတာတှေ ဖတျရငျ တဈကွောငျးလောကျဖတျတာနဲ့ ရှညျလို့ ဆကျမကွညျ့တော့တာ ... ဒါန သီလ ဘာ၀နာဆိုတာကိုမသိတာ ကိုယျခငြျးမစာတတျတာ အပြောျအပါးကို ခုံမငျလှနျးတာ ထငျပေါျ ကြောျကွားမှုကို တပျမကျလှနျးတာ ရနျလိုမှု ကွီးတာ ...... ကိုယျ့မှာ ဒီလိုစိတျတှေ ရှိနပွေီဆို ကြိနျးသပေါပွီ .... ★ ★ (၂) ကလြာဏ ပုထုဇဉျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားကို သိရှိသူ ... ဝဖေနျ သုံးသပျတတျမှု ဉာဏျရှိသူ (( ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ျ သိပွီး ၊ စိန်တာမယ ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျသော ဉာဏျရှိသူ )) ဒီပုထုဇဉျ နှဈမြိုးထဲကမှ ဒုတိယအမြိုးအစားက ကငြျ့ကွံအားထုတျပွီး သောတပနျ တညျနိုငျ ပါတယျ .... ★ ★ ★ သောတာပနျ သောတာပနျ ဆိုတာကတော့ ပထမမဂျဉာဏျရသော ပုဂ်ဂိုလျကို ခေါျတာပါ သမ်မာဒိဋ်ဌိစသောမဂ်ဂငျရှဈပါးမှ အခွခေံဖွဈသော ရှေးဦးစှာ ဖွဈပေါျလာသညျ့ သောတာပတ်တိမဂျ ကိုရရှိခွငျးကို ဆိုလိုတာပါ ... `သဟာဝူဒူနသမ်ပဒါယ၊တယူုဓမ်မာဇဟိတာဘ၀န်တိ။သက်ကာယဒိဋ်ဌိဝိစိကိစ်ဆိတဉ်စ၊သီလဗ်ဗတံဝါပိယဒတ်ထိကိဉ်စိ။´´ (((( သောတာပနျဖွဈသညျနှငျ့တပွိုငျနကျ`သက်ကာယဒိဋ်ဌိ၊ဝိစိကိစ်ဆာ၊သီလဗ်ဗတပရာမာသ´ တရားသုံးပါးနှငျ့ ကိလသောအခြို့ကို ပယျရှားအပျပွီး ဖွဈ၏ )))) တဲ့ ... ★ သောတာပနျပုဂ်ဂိုလျမြား ရရှိတောျမူပွီးတဲ့ သောတာပတ်တိမဂျဆိုတာကတော့ ကိလသောဆယျပါး (( ၁။ လောဘ = တပျမကျခွငျး ။၂။ ဒေါသ = အမကြျထှကျခွငျး ။၃။ မောဟ = တှဝေမေိုကျမဲခွငျး ။၄။ မာန = ထောငျလှှားခွငျး ။၅။ မိစ်ဆာဒိဌိ = အယူမှားခွငျး ။၆။ ဝိစိကိစ်ဆာ =ယုံမှားခွငျး ။၇။ တိန = စိတျထိုငျးမှိုငျးခွငျး ။၈။ ဥဒ်ဓစ်စ = စိတျပြံ့လှငျ့ခွငျး ။၉။ အဟိရိက = မကောငျးမှုမှ မရှကျခွငျး ။ ၁၀။ အနောတ်တပ်ပ = မကောငျးမှုမှ မထိတျလနျ့ခွငျး )) ထဲက ... နံပါတျ ( ၅ ) ဒိဋ်ဌိ (အယူလှဲမှားမှု)နဲ့ နံပါတျ ( ၆ ) ဝိစိကိစ်ဆာ (ရတနာသုံးပါး ကံကံ၏အကြိုးတရားမြားအပေါျ ယုံမှားသံသယရှိမှု) ဆိုတဲ့ ကိလသော နှဈပါးနဲ့ အပါယျလားစနေိုငျတဲ့ အကုသိုလျတရားတို့ကို အကွှငျးမဲ့ ပယျသတျပွီးဖွဈတဲ့အပွငျ ★ သောတာပနျအငျ်ဂါလေးပါး လို့ ခေါျတဲ့ ၁။ ဗုဒ်ဓေ အဝစေ်စ ပသာဒ သမန်နာဂတာ ... ဘုရားရှငျ၌ မတုနျမလှုပျကွညျညိုလေးစားခွငျး ၂။ ဓမ်မေ အဝစေ်စ ပသာဒ သမန်နာဂတာ ... တရားတောျ၌ မတုနျမလှုပျကွညျညိုလေးစားခွငျး ၃။ သံဃေ အဝစေ်စ ပသာဒ သမန်နာဂတာ ... သံဃာတောျ၌ မတုနျမလှုပျကွညျညိုလေးစားခွငျး ၄။ အရိယကန်တ သီလဟေိ သမန်နာဂတာ ... အရိယကန်တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) တို့ကို စောင့ျထိနျးရာ၌ အသကျသလြှေငျ သပေါစေ သီလ၌ ညဈနှမျးမှု မရှိစရေအောငျ ပွည့ျစုံစှာစောင့ျထိနျးခွငျး တို့ဖွဈပါတယျ ။ သောတာပနျ ပုဂ်ဂိုလျဟာ ငါးပါးသီလ ခါး၀တျပုဆိုးလိုမွဲ ပါတယျ။ (မဟာ၀ဂ်ဂသံယုတျပါဠိတောျ) ★ ★ သောတာပနျ နှဈမြိုးရှိပါတယျ ★ ★ (၁)စူဠသောတာပနျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားမြားကို သိရှိပွီး ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျပွီး ဖွဈမှု ၊ပကြျမှု သဘောတရား ကို မွငျသော ပုဂ်ဂိုလျကို စူဠ သောတာပနျလို့သတျမှတျပါတယျ ((( ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ျ သိပွီး ၊ စိန်တာမယ ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျသူ ... ဝိပူနာ ရှု၍ ဥဒယ-ဘယ ဉာဏျ ကိုရောကျရငျ ကို အကြိုးမြားပါတယျ ))) ★ စူဠသောတာပနျတှဟော .... တဈဘ၀ နှဈဘ၀ အပါယျမလားပါဘူး .... ညာတပရိဉာ ဆိုတဲ့ ဓမ်မကို အဓမ်မ ကို စဉျးစားခငြျ့ခြိနျနိုငျတဲ့ အသိတရားရှိပါတယျ ဒါပမေယျ့ တရားအားထုတျမှုမှာတော့ ဒိဌိ မပွုတျသေးတဲ့ ဒုဗ်ဗလ ( အားနညျးသော ဝိပသနာ ) အဆငျ့ပဲရှိပါသေးတယျ .... ★ ★ ( ၂ ) မဟာသောတာပနျ ကံ ကံ၏ အကြိုးနဲ့ လောကရဲ့ ဖွဈခွငျး ပကြျခွငျးသဘောတရားမြားကို သိရှိပွီး ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျနိုငျပွီး ဖွဈမှု ၊ပကြျမှု သဘောတရား ကို မွငျရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဉာဏျဖွငျ့ ကွိမျဖနျမြားစှာ ကွိုးစားပှားမြားနသေောကွောငျ့ ခန်ဓာ(၅)ပါး ၊ ရုပျနာမျ (၂) ပါး၏ ဖွဈပကြျကို မွငျ၊ ဖွဈပကြျကို မုနျး ၊ ဖွဈပကြျ၏ဒုက်ခ ခြုပျငွိမျးမှုကိုပါ မွငျသော ပုဂ်ဂိုလျ ကို ခေါျတာပါ ... (( ခန်ဓာ ၊ အယတန ၊ ဓာတျ ၊ သစ်စာ ၊ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျ သဘောတရားမြားကို သုတမယ ဉာဏျဖွငျ့ျ သိပွီး ၊ စိန်တာမယ ဉာဏျဖွငျ့လညျး ဝဖေနျသုံးသပျ ဆငျခွငျတှေးခေါျရုံသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဉာဏျဖွငျ့ ကွိမျဖနျမြားစှာ ကွိုးစားပှားမြားသူ )) ★ ★ သောတာပနျ ပုဂ်ဂိုလျဟာ ရရှိတဲ့မဂျဖိုလျဉာဏျ အဆငျ့အတနျးကိုလိုကျပွီး သုံးမြိုးသုံးစား ကှဲပွားပါတယျ။ အဲဒီ သောတာပနျ ပုဂ်ဂိုလျသုံးမြိုးကတော့ ... ★ ၁။ ဧကဗီဇသောတာပနျ ကာမဘုံ၌ တဈကွိမျသာ ပဋိသန်ဓနေပွေီး ရဟန်တာဖွဈမညျ့ ပုဂ်ဂိုလျ လကျရှိဘ၀ မှာ ကငြျ့ကွံအားထုတျပွီး ရဟန်တာ အဖွဈကို ရောကျရှိ စံ၀ငျတောျ မူ သူတှပေါ ★ ၂။ ကောလံကောလသောတာပနျ ကာမဘုံ၌ နှဈကွိမျမှ ခွောကျကွိမျအတှငျးသာ အမြိုးကောငျးတဈမြိုးမှ အမြိုးကောငျးတဈမြိုးသို့ ပွောငျးရှေ့ ပဋိသန်ဓနေပွေီး ရဟန်တာဖွဈမညျ့ ပုဂ်ဂိုလျ လကျရှိဘ၀မှာ သောတမတ်တဉာဏျကို ရရှိပွီး ... ( ၂ ) ဘ၀ မှ ( ၆ ) ဘ၀ တိုငျတိုငျတိုငျ ( လူ နတျ ဗွဟ်မာ ) စသော ဘုံစဉျ တဈဆငျ့ပွီး တဈဆငျ့ တကျပွီးနောကျဆုံး စံ၀ငျတောျ မူသော ပုဂ်ဂိုလျမြားပါ ( ဗိမ်ဗိသာရ ၊ ဝိသာခါ ၊ သိကွားမငျး ၊ အနာတပိဏျ ... စ သညျ ... ) ★ ၃။ သတ်တက်ခတ်တုပရမသောတာပနျ ကာမဘုံ၌ ( ၇ ) ကွိမျပဋိသန်ဓနေပွေီး ရဟန်တာဖွဈမညျ့ ပုဂ်ဂိုလျ တို့ဖွဈပါတယျ။ (မဟာ၀ဂ်ဂသံယုတျ၊ ပါ။ ၁၈၀) ★ ★ ဘုရားရှငျစံ၀ငျတောျမူပွီး နှဈပေါငျး ( ၂၀၀၀ ) နောကျပိုငျး သောတာပနျ အမြားစု ကတော့ နံပါတျ ( ၃ ) သတ်တက်ခတ်တုပရမသောတာပနျ မြားပဲဖွဈပါတယျ .... သောတာပနျပုဂ်ဂိုလျသညျ ကိလသောမြား ကွှငျးကနြျသေး သောျလညျး အပါယျလားကွောငျး မကောငျးမှု တို့ကို ပွုလုပျခွငျး မရှိသောကွောငျ့ ★ အဝိနိပါတဓမ်မော အပါယျသို့လားရခွငျးသဘောမရှိတော့။ ★ နိယတော မဂျဟူသောနိယာမဖွငျ့မွဲသောသဘောရှိ၏။ ★ သမ်ဗောဓိပရာယဏော အထကျမဂျသုံးပါးလြှငျလညျးလြောငျးရာရှိ၏။အထကျမဂျကိုသာရဖို့ရှိ၏။ အောကျသို့ (လောကီ စြာနျမြား ကဲ့သို့) လြောကရြိုး ထုံးစံမရှိပါ ။ ★ ဒါကွောငျ့ ယခငျဘ၀က သောတာပနျဖွဈပွီးသူသညျ မဂျ၏ နိယာမ သဘော အရ မှေးကတညျး က သောတာပနျ အဖွဈ မှေးလာ တဲ့ အတှကျ ယခုဘ၀၌ မဂျဖိုလျ ရမညျ မှနျလြှငျ သကဒါဂါမိ မဂျဖိုလျကို သာ ရဖို့အကွောငျးရှိပါတယျ သောတာ ပတ်တိ မဂျဖိုလျကို တဖနျ ထပျ၍ရဖှယျမရှိပါ .. ★ထို့ကွောငျ့ မွတျစှာဘုရား လကျထကျက တရားတဈပုဒျ ဟောပွီး တိုငျး သောတာ ပနျဖွဈကွသော ပုဂ်ဂိုလျတို့တှငျ ယခငျဘ၀က သောတာပနျဖွဈပွီးသူမြားမပါ ပါ ။ သကဒါဂါမျ၊အနာဂါမျ၊ရဟန်တာဖွဈကွသောပုဂ်ဂိုလျတို့တှငျကားပါနိုငျပါသညျ။ ★ ယခငျဘ၀က သောတာပနျဖွဈပွီးသူသညျယခုဘ၀၌မိမိ၏ သောတာပနျ အဖွဈကို မသိသောျလညျး မဂျ၏မပွောငျးမလဲ တညျမွဲသော နိယာမသဘောအရ အရိယကန်တသီလ ( ငါးပါးသီလ ) ကိုညဈနှမျးမှု မရှိစရေအောငျ ပွည့ျစုံစှာစောင့ျထိနျးနတေတျကွပါတယျ ... ★ ★ ယခုဘ၀၌ ဘုရားတရားသံဃာ ဟူသော ရတနာသုံးပါးထငျရှားရှိလြှငျ ဘာသာခွား ၌ မှေးသောျ လညျး အရှယျရောကျသောအခါ ရတနာသုံးပါးကိုသာ ယုံကွညျ ကိုးကှယျရာ၏။ ★ မိမိ၏သဘောဆန်ဒအရသောျလညျးကောငျး၊ သူတဈပါး၏ တိုကျတှနျး ခကြျကွောငျ့ သောျ လညျးကောငျး ပါဏာတိပါတစသော အမှုတို့ကို မပွုလုပျတော့။ ★ ★ သောတာပနျအဖွဈ မှေးဖှားလာသောပုဂ်ဂိုလျ၌အခွား သိသာသောအခကြျမြားကတော့ ... ★ သမ်မာအာဇီ၀ နညျးဖွငျ့သာ စီးပှားရှာခွငျး၊ သူတဈပါးကွီးပှားခမြျးသာသညျကို မနာလိုငွူစူသော ဣူာ၊ မိမိစီးပှား မိမိရပိုငျခှငျ့ မြားကို နှမွောတှနျ့တိုသော မစ်ဆရိယမြားမရှိခွငျး၊ ★ အဂတိလေးပါးမလိုကျစားခွငျး၊ ဘုရားရှငျကိုအကွောငျးပွု၍ ဒေါမနူ မဖွဈခွငျး၊ လှနျကြူးမိသော အပွဈမြားကို ဖုံးကှယျထားမှု မရှိခွငျး စသညျတို့ ဖွဈ၏။ (ယခုခတျေ ရိပျသာ အမညျခံဌာန အခြို့မှ အလှယျတကူ သောတာပနျဖွဈလာသူမြားကိုလညျး အထကျပါ အခကြျမြားဖွငျ့ တိုကျဆိုငျကွညျ့နိုငျပါသညျ။) ★ ★ ပုဂ်ဂိုလျ တဈယောကျကို သောတာပနျ စဈ မစဈ ဘယျလိုစဈမလဲတဲ့ .... ★ ယ်ခုခတျေ သောတာပနျမြားကိုတော့ အပေါျကနညျးအတိုငျးစဈပါ.... တဈကယျ့သောတာပနျ တညျတောျမူ သူ တှေ ကိုတော့ .... သောတာပနျ ဖွဈမဖွဈ ငါးပါးသီလလုံခွုံတာနဲ့ စဈလို့မရပါဘူး။ ပုထုဇဉျပုဂ်ဂိုလျတှထေဲမှာလညျး ငါးပါးသီလလုံခွုံတဲ့ သူတှရှေိပါတယျ။ ဒါပမေယျ့ ပုထုဇဉျပုဂ်ဂိုလျတှဟော သဒ်ဓါတရား မခိုငျမွဲသေးတဲ့အတှကျ ငါးပါးသီလကို အသကျနဲ့လဲပွီး လုံခွုံအောငျစောငျ့ထိနျးဖို့က မလှယျပါဘူး။ သောတာပနျပုဂ်ဂိုလျကတော့ သဒ်ဓါတရားခိုငျမွဲသှားပွီဖွဈတဲ့အတှကျ အသကျသာအသခေံမယျ သီလတော့ အပကြျမခံပါဘူး။ ဒီအခကြျကို ကွညျ့ရငျလညျး သောတာပနျဖွဈမဖွဈ သိနိုငျပါတယျ။ ★ နောကျ တဈခုက မဂျစဈမစဈ ဖိုလျနဲ့စဈဆိုတာကိုပါ .... အဲဒါက ပိဋကတျ စာပတှေမှော ဆိုလေ့ရှိပါတယျ .... မဂျ၊ ဖိုလျ၊ နိဗ်ဗာနျဆိုတာ .... မဂျပေါကျ ဖိုလျ၀ငျ နိဗ်ဗာနျ၀ငျတဲ့ .... မဂျရပွီဆိုတာနဲ့ ဖိုလျလညျး တဈခါတညျးနောကျက ရလာပါတယျ ... မဂျဖိုလျရပွီဆိုရငျ နိဗ်ဗာနျလညျး ရပွီပေါ့။ ★ တရားအားထုတျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ အားထုတျစဉျကာလမှာ မဂျအစဈကို မရခငျ မဂျအတုလို့ခေါျတဲ့ သွဘာသ၊ ပီတိ ပူ ဒ်ဓိ (အရောငျအလငျး၊ ငွိမျးခမြျးမှုပီတိ) စတဲ့ အရသာတှကေို ခံစားရတတျပါတယျ။ ★ ဒီဟာတှကေို ကြောျလှနျသှားအောငျ တရားအားထုတျနိုငျမှသာ စဈမှနျတဲ့သောတာပတ်တိမဂျ ကို ရနိုငျပါတယျ။ ★ အခြို့ယောဂီမြားဟာ မဂျအတုလို့ခေါျတဲ့့ အရောငျအလငျးပီတိစတာတှကေို ခံစားပွီး မိမိကိုယျကို သောတာ ပနျ ဖွဈပွီလို့ ထငျသှားတတျတာတှလေညျး ရှိပါတယျ။ ★ နောကျတဈခုက တဈခြို့ယောဂီမြားကတြော့ ... တရားအားထုတျနစေဉျ နှလုံးသှငျးမှားပွီး တဈယောကျယောကျ စကားလာပွောနသေံကွားတာ ... မကြျစိထဲ အနိဌာရုံတှေ မွငျတတျ တာ ဖွဈတတျ ပါတယျ ... ဒါကို နှလုံးသှငျးမှားလို့ဖောကျပွနျသှားတာလို့ခေါျပါတယျ .... ပွောလိုတာက စဈမှနျတဲ့ သောတာပတ်တိမဂျကို ရပွီဆိုရငျ ဖိုလျနဲ့ စဈစရာမလိုတော့ပါဘူး။ ဖိုလျလညျး နောကျကလိုကျပွီး ရသှားပါပွီ။ ★ တကယျတော့ တရားတကယျအားထုတျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ ကိုယျဘယျအဆငျ့ ရောကျတယျဆိုတာ သိပါတယျ။ တကယျလကျတှေ့ တရားအားထုတျဖွဈဖို့ပဲ လိုပါတယျ။ တရားအားထုတျရငျးနဲ့ ကိုယျရရှိတဲ့ ဉာဏျတှကေိုလညျး သိလာနိုငျပါတယျ။ ★ ★ ★ ... သူတဈပါးသောတာပနျ ဖွဈမဖွဈ သိခငြျတယျ ဆိုပွီး စပျစုတာက သဘာ၀မကပြါဘူး ... သိခငြျတယျဆို .. သိလောကျတဲ့ ရငျ့သနျမှု ရအောငျကိုယျတိုငျကွိုးစာရပါမယျ .... သူတပါးကို သိဖို့ထကျကိုယျ့ကိုယျကို သိဖို့ပိုပွီးလိုအပျပါတယျ။ ကိုယျ့ကိုယျကိုသိဖို့အတှကျ ကိုယျကိုယျတိုငျ အားထုတျကွည့ျဖို့လညျး လိုအပျပါတယျ။ ကိုယျတိုငျက တကယျအားမထုတျဖွဈဘဲနဲ့တော့ သူတဈပါးသောတာပနျ ဖွဈမဖွဈ၊ ဘယျဉာဏျကို ရမရ ဆိုတာ သခြောပေါကျ မပွောနိုငျပါဘူး။ သိလညျး မသိနိုငျပါဘူး။ ကမြျးကိုးမြား .... အရှငျကောဝိဒ ( ယောဆရာတောျ ) ... သောတပနျပွသနာ ကာမာနံမာ ဒိနပဋိသံယုတ်တကထာ မနာပဒါယီ အရှငျဝိစိတ်တ(ဒိုကျဦး) မဟာ၀ဂ်ဂသံယုတျ ဆရာတောျဒေါကျတာနန်ဒမာလာဘိဝံသ ( သောတာပနျတို့နေ့စဉျဘဝနထေိုငျကွပုံ ) .... မှီငွမျးတငျပွခွငျးဖွဈပါသဖွင့ျလိုအပျသညျ မြားအပွုသဘောဖွငျ့သာဖွည့ျစှကျတောျမူ ကွပါရနျ ဓမ်မမိတျဆှတေို့ Credit Via: bhikkhu tejaniya
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Q2vNSw
မလှူချင်တာလား မယူချင်တာလား-? *************************** ဖတ်ကြည့်နော်… လှူချင်ပေမဲ့ မလှူနိုင်ဘူး တဲ့။ ဒါဆိုရင်… သာသနာနဲ့ တွေ့မှ ပိုက်ဆံရှိမှ ကုသိုလ်ရမှာလား-? ဒါန သီလ သမထ ဘာဝနာ လုပ်ဖို့က ပိုက်ဆံလိုလို့လား-? ဘုရားရှင်က… ပိုက်ဆံချမ်းသာမှ ကုသိုလ်ရမယ်လို့ ဟောထားတာ တွေ့ဘူးလား-? ကြားဘူးလား-? ကိုယ့်အိမ်မှာ… ညမိုးချုပ်တာနဲ့ သောက်တော်ရေချမ်း ပန်း ( ပန်းဖိုးမတတ်နိုင်လျှင် နီးစပ်ရာ သစ်ပင်မှ အညွှန့် သစ်ခက် ရရာတစ်ခုခုကို ပန်းအမှတ်နဲ့ လှူစမ်းပါ ) ပိုက်ဆံနဲ့ ဝယ်လှူလည်း ဒီလိုကုသိုလ်ပဲ ရတာပါ။ အဲဒါ ဒါနကုသိုလ်ပါ။ ပြီးရင် ငါးပါးသီလ ဆောက်တည်ပါ။ အဲဒါ သီလကုသိုလ်ပါ။ ဘုရားဂုဏ်တော် တရားဂုဏ်တော် သံဃာ့ဂုဏ်တော် ပွားများပါ။ အဲဒါ သမထကုသိုလ်ပါ။ ပြီးရင် ဝိပဿနာဘာဝနာကို မိမိစွမ်းနိုင်သလောက် အားထုတ်ပါ။ အဲဒါ ဝိပဿနာကုသိုလ်ပါ။ သာသနာတော်ရဲ့ အမြင့်ဆုံးကုသိုလ်ဟာ… ဝိပဿနာကုသိုလ်ပါ။ အဲဒီကုသိုလ်ရဖို့ ပိုက်ဆံ လိုလို့လား-? ဒါန သီလ သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ် လေးမျိုးလုံးကို မိမိအိမ်မှာ နေရင်းနဲ ့ ပိုက်ဆံတစ်ပြားမှ မကုန်ပဲ အကုန်ရပါတယ်။ ဒါကိုပဲ မရှိလို့ မလှူနိုင်ဘူးလို့ ညည်းနေရင်… မလှူနိုင်တာလား မလှူချင်တာလား ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ပြန်မေးပါလို့ သတိပေးလိုက်ပါရစေ… Credit-ဦးမြင့်ခိုင် မေတ္တာဖြင့်… အရှင်ပုည( ဝကုန်း ) မလွဴခ်င္တာလား မယူခ်င္တာလား-? *************************** ဖတ္ၾကည့္ေနာ္… လွဴခ်င္ေပမဲ့ မလွဴႏိုင္ဘူး တဲ့။ ဒါဆိုရင္… သာသနာနဲ႔ ေတြ႔မွ ပိုက္ဆံရွိမွ ကုသိုလ္ရမွာလား-? ဒါန သီလ သမထ ဘာဝနာ လုပ္ဖို႔က ပိုက္ဆံလိုလို႔လား-? ဘုရားရွင္က… ပိုက္ဆံခ်မ္းသာမွ ကုသိုလ္ရမယ္လို႔ ေဟာထားတာ ေတြ႔ဘူးလား-? ၾကားဘူးလား-? ကိုယ့္အိမ္မွာ… ညမိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း ပန္း ( ပန္းဖိုးမတတ္ႏိုင္လွ်င္ နီးစပ္ရာ သစ္ပင္မွ အညႊန္႔ သစ္ခက္ ရရာတစ္ခုခုကို ပန္းအမွတ္နဲ႔ လွဴစမ္းပါ ) ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္လွဴလည္း ဒီလိုကုသိုလ္ပဲ ရတာပါ။ အဲဒါ ဒါနကုသိုလ္ပါ။ ၿပီးရင္ ငါးပါးသီလ ေဆာက္တည္ပါ။ အဲဒါ သီလကုသိုလ္ပါ။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ တရားဂုဏ္ေတာ္ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ပြားမ်ားပါ။ အဲဒါ သမထကုသိုလ္ပါ။ ၿပီးရင္ ဝိပႆနာဘာဝနာကို မိမိစြမ္းႏိုင္သေလာက္ အားထုတ္ပါ။ အဲဒါ ဝိပႆနာကုသိုလ္ပါ။ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးကုသိုလ္ဟာ… ဝိပႆနာကုသိုလ္ပါ။ အဲဒီကုသိုလ္ရဖို႔ ပိုက္ဆံ လိုလို႔လား-? ဒါန သီလ သမထ ဝိပႆနာ ကုသိုလ္ ေလးမ်ိဳးလံုးကို မိမိအိမ္မွာ ေနရင္းနဲ ့ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ပဲ အကုန္ရပါတယ္။ ဒါကိုပဲ မရွိလို႔ မလွဴႏိုင္ဘူးလို႔ ညည္းေနရင္… မလွဴႏိုင္တာလား မလွဴခ်င္တာလား ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ေမးပါလို႔ သတိေပးလိုက္ပါရေစ… Credit-ဦးျမင္႔ခိုင္ ေမတၱာျဖင့္… အရွင္ပုည( ဝကုန္း )
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pLA2ra
မလှူချင်တာလား မယူချင်တာလား-? *************************** ဖတ်ကြည့်နော်… လှူချင်ပေမဲ့ မလှူနိုင်ဘူး တဲ့။ ဒါဆိုရင်… သာသနာနဲ့ တွေ့မှ ပိုက်ဆံရှိမှ ကုသိုလ်ရမှာလား-? ဒါန သီလ သမထ ဘာဝနာ လုပ်ဖို့က ပိုက်ဆံလိုလို့လား-? ဘုရားရှင်က… ပိုက်ဆံချမ်းသာမှ ကုသိုလ်ရမယ်လို့ ဟောထားတာ တွေ့ဘူးလား-? ကြားဘူးလား-? ကိုယ့်အိမ်မှာ… ညမိုးချုပ်တာနဲ့ သောက်တော်ရေချမ်း ပန်း ( ပန်းဖိုးမတတ်နိုင်လျှင် နီးစပ်ရာ သစ်ပင်မှ အညွှန့် သစ်ခက် ရရာတစ်ခုခုကို ပန်းအမှတ်နဲ့ လှူစမ်းပါ ) ပိုက်ဆံနဲ့ ဝယ်လှူလည်း ဒီလိုကုသိုလ်ပဲ ရတာပါ။ အဲဒါ ဒါနကုသိုလ်ပါ။ ပြီးရင် ငါးပါးသီလ ဆောက်တည်ပါ။ အဲဒါ သီလကုသိုလ်ပါ။ ဘုရားဂုဏ်တော် တရားဂုဏ်တော် သံဃာ့ဂုဏ်တော် ပွားများပါ။ အဲဒါ သမထကုသိုလ်ပါ။ ပြီးရင် ဝိပဿနာဘာဝနာကို မိမိစွမ်းနိုင်သလောက် အားထုတ်ပါ။ အဲဒါ ဝိပဿနာကုသိုလ်ပါ။ သာသနာတော်ရဲ့ အမြင့်ဆုံးကုသိုလ်ဟာ… ဝိပဿနာကုသိုလ်ပါ။ အဲဒီကုသိုလ်ရဖို့ ပိုက်ဆံ လိုလို့လား-? ဒါန သီလ သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ် လေးမျိုးလုံးကို မိမိအိမ်မှာ နေရင်းနဲ ့ ပိုက်ဆံတစ်ပြားမှ မကုန်ပဲ အကုန်ရပါတယ်။ ဒါကိုပဲ မရှိလို့ မလှူနိုင်ဘူးလို့ ညည်းနေရင်… မလှူနိုင်တာလား မလှူချင်တာလား ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ပြန်မေးပါလို့ သတိပေးလိုက်ပါရစေ… Credit-ဦးမြင့်ခိုင် မေတ္တာဖြင့်… အရှင်ပုည( ဝကုန်း ) မလွဴခ်င္တာလား မယူခ်င္တာလား-? *************************** ဖတ္ၾကည့္ေနာ္… လွဴခ်င္ေပမဲ့ မလွဴႏိုင္ဘူး တဲ့။ ဒါဆိုရင္… သာသနာနဲ႔ ေတြ႔မွ ပိုက္ဆံရွိမွ ကုသိုလ္ရမွာလား-? ဒါန သီလ သမထ ဘာဝနာ လုပ္ဖို႔က ပိုက္ဆံလိုလို႔လား-? ဘုရားရွင္က… ပိုက္ဆံခ်မ္းသာမွ ကုသိုလ္ရမယ္လို႔ ေဟာထားတာ ေတြ႔ဘူးလား-? ၾကားဘူးလား-? ကိုယ့္အိမ္မွာ… ညမိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း ပန္း ( ပန္းဖိုးမတတ္ႏိုင္လွ်င္ နီးစပ္ရာ သစ္ပင္မွ အညႊန္႔ သစ္ခက္ ရရာတစ္ခုခုကို ပန္းအမွတ္နဲ႔ လွဴစမ္းပါ ) ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္လွဴလည္း ဒီလိုကုသိုလ္ပဲ ရတာပါ။ အဲဒါ ဒါနကုသိုလ္ပါ။ ၿပီးရင္ ငါးပါးသီလ ေဆာက္တည္ပါ။ အဲဒါ သီလကုသိုလ္ပါ။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ တရားဂုဏ္ေတာ္ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ပြားမ်ားပါ။ အဲဒါ သမထကုသိုလ္ပါ။ ၿပီးရင္ ဝိပႆနာဘာဝနာကို မိမိစြမ္းႏိုင္သေလာက္ အားထုတ္ပါ။ အဲဒါ ဝိပႆနာကုသိုလ္ပါ။ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးကုသိုလ္ဟာ… ဝိပႆနာကုသိုလ္ပါ။ အဲဒီကုသိုလ္ရဖို႔ ပိုက္ဆံ လိုလို႔လား-? ဒါန သီလ သမထ ဝိပႆနာ ကုသိုလ္ ေလးမ်ိဳးလံုးကို မိမိအိမ္မွာ ေနရင္းနဲ ့ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ပဲ အကုန္ရပါတယ္။ ဒါကိုပဲ မရွိလို႔ မလွဴႏိုင္ဘူးလို႔ ညည္းေနရင္… မလွဴႏိုင္တာလား မလွဴခ်င္တာလား ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ေမးပါလို႔ သတိေပးလိုက္ပါရေစ… Credit-ဦးျမင္႔ခိုင္ ေမတၱာျဖင့္… အရွင္ပုည( ဝကုန္း )
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pLA2ra
“ကထိန်စစ်စစ် ဖြစ်ရဲ့လား” ••••••••••••••••••••••• အရှင်ဘုရား .... ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် လှူတဲ့ သင်္ကန်း နဲ့ ကထိန် ခင်းကောင်းပါသလား။ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်ရော ကထိန် အထမြောက်ပါသလား။ (မသင်းမဒီ၊ ပြည်မြို့။) ဒကာမလေး မသင်းမဒီ ... “ကထိန်ခင်းတယ်”လို့ ပြောလိုက်ရင် ကထိန်ခင်းတဲ့အလုပ်ကို လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေက လုပ်ကြတယ်လို့ လူအများက ထင်နေကြပါတယ်။ တကယ်တော့ ကထိန်းခင်းတဲ့အလုပ်ဟာ လူ၀တ်ကြောင် ဒကာဒကာမတွေရဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါဘူး။ ရဟန်းတော်တွေရဲ့ အလုပ်ပါ။ ရဟန်းတော်တွေကပဲ ကထိန်ခင်းကြတာပါ။ ဒါပေမယ့် ရဟန်းတော်တွေ ကထိန်ခင်းမယ့် သင်္ကန်းကို အများအားဖြင့် လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေကပဲ လှူဒါန်းကြပါတယ်။ ကထိန်ခင်းမယ့် သင်္ကန်းလှူဒါန်းတာကိုပဲ ကထိန်ခင်းတယ်လို့ တင်စားပြီးပြောကြရင်းက ကထိန်သင်္ကန်းလှူတဲ့သူတွေကို ကထိန်ခင်းတဲ့သူတွေလို့ ခေါ်ဝေါ်နေကြတာပါ။ အမှန်က လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေဟာ ကထိန်ခင်းတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ကထိန်သင်္ကန်းလှူတဲ့သူတွေပါ။ ကထိန်သင်္ကန်းကို လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေပဲ လှူခွင့်ရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ●ရဟန်းသာမဏေတွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●သီလရှင်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●လူသားတွေတွင် လှူခွင့်ရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ●နတ်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●ဗြဟ္မာတွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●နဂါးဂဠုန်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ကျမ်းဂန်မှာ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူကို “လူရယ်၊ နတ်ရယ်၊ သီတင်းသုံးဖေါ်(၅)ဦးရယ်”လို့ ပုဂ္ဂိုလ်(၇)မျိုး တိုက်ရိုက်ပြထားပါတယ်။ သီတင်းသုံးဖေါ်(၅)ဦးဆိုတာ “ရဟန်း၊ ရဟန်းမ၊ သာမဏေ၊ သာမဏေနဲ့ သိက္ခမာန်”တို့ပါပဲ။ သိက္ခမာန်ဆိုတာ ဘိက္ခုနီမ(ရဟန်းမ) မ၀တ်မီ သိက္ခာပုဒ်(၆)ပါးကို (၂)နှစ်တိတိ ကျင့်ရတဲ့ “သာမဏေ တစ်မျိုး” ကို ခေါ်တာပါ။ ပဓာနနည်းအားဖြင့် တိုက်ရိုက်ပြထားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်(၇)မျိုးထဲမှာ နဂါး၊ ဂဠုန်စတဲ့ တိုက်ရိုက်ပြမထားတဲ့ တခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေလည်း အကျုံး၀င်ပါတယ်။ အသိဉာဏ်ရှိသူ မည်သူမဆို ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေကို ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူများစာရင်းမှာ တိုက်ရိုက်ပြထားတဲ့အတွက် ရဟန်းတော် ကိုယ်တိုင် လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန် ခင်းကောင်းပါတယ်။ ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်လည်း ကထိန် အထမြောက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ . . . ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် “အလှူခံတဲ့ သင်္ကန်း” နဲ့တော့ ကထိန်မခင်းကောင်းပါဘူး။ ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်လည်း ကထိန်အထ မမြောက်ပါဘူး။ ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့သူ ဘယ်သူလဲဆိုတဲ့အချက်က အဓိက မကျပါဘူး။ လှူတဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း “ဘယ်လိုသင်္ကန်းလဲ”ဆိုတဲ့ အချက်က အဓိကကျပါတယ်။ ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် ... လှူတဲ့ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ…. ●(၁) မိုးကျသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။ ●(၂) မသိုးသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။ ●(၃) သံဃိကသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။ သင်္ကန်းသုံးထည် ဖြစ်ရမယ်လို့ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ သင်္ကန်းတစ်ထည်တည်းကပဲ (၁) “မိုးကျ”ဖြစ်ခြင်း၊ (၂) “မသိုး”ဖြစ်ခြင်း၊ (၃) “သံဃိက”ဖြစ်ခြင်းဆိုတဲ့ အရည်အသွေး(၃)မျိုးနဲ့ ပြည့်စုံရမယ်လို့ ဆိုလိုတာပါ။ (၁)။ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “မိုးကျ သင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ မိုးရေမိုးပေါက်တွေဟာ ဘယ်သူ့ရဲ့ တိုက်တွန်းလှုံ့ဆော်မှုမှ မပါဘဲ မိုးကောင်းကင်အပေါ်ကနေ အလိုအလျောက်ကျလာသလို၊ ကထိန်သင်္ကန်းဟာလည်း ကထိန်ခင်းကျောင်းတိုက်က ရဟန်းတော်တွေထဲက ဘယ်ရဟန်းတော်ရဲ့ တိုက်တွန်း လှုံ့ဆော်မှုမှ မပါဘဲ အလှူရှင်က သူ့သဒ္ဓါတရားနဲ့သူ အလိုအလျောက် လာလှူတဲ့ သင်္ကန်း ဖြစ်ရပါမယ်။ ကိုယ် လုံး၀မတိုက်တွန်းဘဲ သူ့အလိုအလျောက် ရတဲ့သင်္ကန်း၊ ကိုယ်လုံး၀ အလှူမခံဘဲ သူ့အလိုအလျောက် လာလှူတဲ့ သင်္ကန်းကို မိုးပေါ်က ရုတ်တရက်ကျလာတဲ့ အရာ၀တ္ထုနဲ့တူလို့ မိုးကျသင်္ကန်း (မိုးပေါ်ကျသင်္ကန်း) လို့ ခေါ်ပါတယ်။ရဟန်းတော်တွေဟာ “မိခင်ရင်း၊ ဖခင်ရင်း” ဆီကတောင်မှ ကထိန်သင်္ကန်း အလှူမခံ ကောင်းပါဘူး။ ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် မိခင်ရင်း၊ဖခင်ရင်းဆီက အလှူခံလို့ ရလာတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင်လည်း ကထိန် အထမမြောက်ပါဘူး။ ရဟန်းတော်က မိဘကျေးဇူး အထူးဆပ်ချင်လို့ဆိုပြီး ထူးခြားတဲ့ ကထိန်အလှူကုသိုလ်ကြီး မိဘနှစ်ပါးရစေချင်တဲ့ စိတ်နဲ့ မိဘကို ကထိန် အကြောင်းတွေ ပြောပြပြီး တိုက်ရိုက်နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ သွယ်ဝုိက်တဲ့နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခိုင်းတယ်ဆိုရင် အဲဒီသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းပေမယ့် ကထိန်အထမမြောက်တော့တဲ့အတွက် မိဘကျေးဇူးလည်း အထူးဆပ်ရာမရောက်တော့ပါဘူး။ မိဘနှစ်ပါးလည်း ထူးခြားတဲ့ ကထိန်အလှူကုသိုလ်ကြီး မရတော့ပါဘူး။ ကိုယ်ဝါဆို တဲ့ ကျောင်းတိုက်ရဲ့ ကထိန်အတွက် အလှူမခံကောင်းဘူးလို့ပြောတာပါ။ တခြားကျောင်းတိုက်ရဲ့ ကထိန်အတွက်တော့ လှူဖို့ တိုက်တွန်းကောင်းပါတယ်။ တိုက်တွန်းလို့ရပါတယ်။ လိုအပ်ရင် တိုက်တွန်းရမှာပါပဲ။ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူတွေထဲမှာ ရဟန်းတော်တွေလည်း ပါတဲ့အတွက် ရဟန်းတစ်ပါးပါးက ဦးစီးဦးဆောင်ပြုပြီး ၊ တပည့်ဒကာ ဒကာမတွေနဲ့ တခြားကျောင်းတိုက် တစ်ခုခုမှာ ကထိန်သွားခင်းတာကတော့ ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းတိုက်က ရဟန်းတော်တွေ ကိုယ်တိုင်ကတော့ ကိုယ့်ကျောင်းကထိန်အတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှ ကထိန်သင်္ကန်းလှူဖို့ မတိုက်တွန်းကောင်းပါဘူး။ “ဒီနှစ် ကထိန် ဘယ်ရက်လဲ”၊“ဒီနှစ်လည်း ဘုံကထိန်ပဲလား” “ဒီနှစ် ဉတ်သင်္ကန်း လှူဖို့ ပြောထားတဲ့သူမရှိသေးဘူး” “ကထိန်ရာသီတော့ ရောက်လာပြန်ပြီနော် . . .” စသည် စသည်အားဖြင့် …ဘယ်လို အရိပ်နိမိတ်မျိုး ပြပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်လိုပရိယာယ်စကားမျိုး ပြောပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကထိန်ခံ ရဟန်းတော်တွေ ကိုယ်တိုင် ကထိန် သင်္ကန်း အလှူမခံကောင်းပါဘူး။ ကထိန်ခင်းမယ့် ဒကာဒကာမတွေဘက်က ကထိန်နဲ့ပတ်သက်လို့ ဘာစကားမှမစ,ရသေးဘဲနဲ့ ကျောင်းတိုက်ရဟန်းတော်ထဲက တစ်ပါးပါးက ကထိန်အကြောင်းမစမိအောင် အထူးသတိပြုရပါမယ်။ ဒကာဒကာမတွေက ဘာမှမလျှောက်ရသေးဘဲနဲ့ “ဒီနှစ်ကထိန်ဘယ်ရက်လဲ” လို့ ကိုယ့်ဘက်ကစမမေးသင့်သလို၊ “ဒီနှစ်တော့ ဒီရက်မှာကထိန်ခင်းရင် အဆင်ပြေမယ်”ထင်တယ်လို့ ကိုယ်က စပြီး ကထိန်ရက် သတ်မှတ်ပေးမျိုးလည်း လုံး၀ မပြုလုပ်သင့်ပါဘူး။ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “ အတိဥက္ကဋ္ဌ = အလွန် မြင့်မြတ်တဲ့သင်္ကန်း” ဖြစ်ရမယ်တဲ့...။ “အလွန်မြင့်မြတ်တဲ့ သင်္ကန်း”ဆိုတာ တောင်းရမ်းမှု၊ တိုက်တွန်းမှုမပါဘဲ အလိုအလျောက်ရတဲ့သင်္ကန်းကို ပြောတာပါ။ တောင်းရမ်းခြင်း၊ တိုက်တွန်းခြင်းဆိုတဲ့ အပြစ်လုံး၀ကင်းပြီး၊ အလွန့်အလွန် သန့်ရှင်းစင်ကြယ်တဲ့ သင်္ကန်းကို “မိုးကျသင်္ကန်း”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကျောင်းကို ဘယ်နေ့၊ဘယ်ရက်မှာ ဘယ်သူ ကထိန်လာခင်းမယ်ဆိုတာ လုံးဝြကိုမသိဘဲ ကြိုတင် အသိပေးမထားဘဲ ၊လာလှူတဲ့သင်္ကန်း၊ မမျှော်လင့်ဘဲ ရုတ်တရက် ရောက်လာတဲ့ သင်္ကန်းဟာ “မိုးကျသင်္ကန်း” အစစ်ဆုံးပါပဲ။ “မတောင်းဘဲရမှ အတိဥက္ကဋ္ဌ (အလွန်မြင့်မြတ်တယ်)” ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး ... ဘယ်ပစ္စည်း လာဘ်လာဘမဆို ၊ ဘယ်ရာထူးဋ္ဌာနန္တရမဆို ကိုယ်ကမတောင်းရဘဲ အလိုအလျောက်ရမှ ပိုတန်ဖိုးရှိတယ်။ ပိုသန့်ရှင်းစင်ကြယ်တယ်လို့ ကောက်ချက်ချနိုင်ပါတယ်။ “မရှာဘဲတွေ့မှအချစ်၊ မရှာဘဲရမှ ဘုန်းကံ”ဆိုတဲ့ သဘောပါပဲ။ (၂) ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “မသိုးသင်္ကန်း”ဖြစ်ရပါမယ်။ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်တဲ့ ထမင်းကောင်း၊ ဟင်းကောင်း (မသိုးထမင်း၊ မသိုးဟင်း) ဆိုတာ ချက်ပြီး တစ်ရက်မှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့မှ ချက်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းဖြစ်ရသလို ကထိန်သင်္ကန်းဟာလည်း လှူပြီး တစ်ရက်မှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့ လှူထားတဲ့ သင်္ကန်းဖြစ်ရပါမယ်။ ချက်ပြီး တစ်ရက်ကျော်သွားတဲ့ ထမင်းဟင်း၊ နေ့ကူးသွားတဲ့ ထမင်းဟင်းကို တကယ်သိုးသိုး မသိုးသိုး ထမင်းသိုး၊ ဟင်းသိုးလို့ပဲ ခေါ်ပါတယ်။ အအေးခန်းထဲ၊ ရေခဲ သေတ္တာထဲ ထည့်ထားလို့ ချက်ချင်း သိုးမသွားသေးလည်း နာမည်ကတော့ “ထမင်းသိုး၊ ဟင်းသိုး” ပါပဲ။ လှူပြီး တစ်ရက်ကျော်သွားတဲ့ သင်္ကန်း၊ နေ့ကူးသွားတဲ့ သင်္ကန်းကို “သင်္ကန်းသိုး”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ အဲဒီလို သင်္ကန်းသိုးနဲ့ လုံး၀ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ကထိန်ခင်းလည်း ကထိန် အထမမြောက်ပါဘူး။ (တစ်ရက်မက ကျော်သွားရင်တော့ အထူး ပြောစရာတောင် မလိုတော့ပါဘူး။) လှူပြီးတစ်ရက်မှ မကျော်သေးတဲ့ သင်္ကန်း၊ နေ့မကူးသေးတဲ့ သင်္ကန်း၊ ဒီနေ့မှ လာလှူတဲ့သင်္ကန်းကို “မသိုးသင်္ကန်း”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ မသိုးသင်္ကန်းနဲ့ခင်းမှ ကထိန်အထမြောက်ပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေဟာ ကထိန်သင်္ကန်း ဒီနေ့ရရင် ဒီနေ့ပဲ ကထိန်ခင်းရပါတယ်။ အလုပ်မအားလို့၊ အဆင်မပြေသေးလို့ ဆိုပြီး နောက်နေ့မှ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံပြီးတဲ့နေ့ရဲ့ နောက်တစ်နေ့ အရုဏ်မတက်ခင်မှာပဲ ကထိန်ခင်းခြင်းကိစ္စ ပြီးစီးအောင် ဆောင်ရွက်ရပါတယ်။ ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း ကထိန်ခင်းရမယ်လို့ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်တစ်နေ့ အရုဏ်မတက်မချင်း ဘယ်အချိန်မှာမဆို ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။ ■“ကထိန်သင်္ကန်းဟာ နေ့မကူးတဲ့ မသိုးသင်္ကန်းဖြစ်ရမယ်” ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး တချို့က ကထိန်ရက်မတိုင်ခင် ကထိန်သင်္ကန်းကို ကျောင်းမှာ သွားမထားကောင်းဘူးလို့ ယူဆနေကြပါတယ်။ လမ်းခရီး ကြုံနေရင်တောင်မှ ကထိန်သင်္ကန်းကိုင်လျက်တန်းလန်းကြီးနဲ့ ကျောင်းတိုက်ထဲကနေ ဖြတ်မသွားကောင်းဘူးလို့တောင် ထင်နေကြပါတယ်။ မဟုတ်ပါဘူး။ ■ကထိန် သင်္ကန်းကိုရော၊ ကထိန်ရံ သင်္ကန်းတွေကိုရော ၊ ကထိန်ရက်မတိုင်ခင် ကျောင်းမှာ သွားထားလို့ရပါတယ်။ ■ဒါပေမယ့် ကထိန်သင်္ကန်းအဖြစ် နဲ့တော့ အပြီးလှူမပစ်ခဲ့ရပါဘူး။ ခေတ္တခဏ အပ်ရုံပဲ အပ်နှံထားခဲ့ရမှာပါ။ ကျောင်းမှာ သွားထားရုံပဲ ထားပြီး မလှူသေးရင် သင်္ကန်းတွေကို သံဃာက မပိုင်သေးပါဘူး။အလှူရှင်တွေကပဲ ပိုင်ပါတယ်။ ■ကထိန်သင်္ကန်းအဖြစ်နဲ့ အပြီးအပိုင် နှုတ်မြွက်ပြီး လှူပစ်ခဲ့ရင် တကယ်ကထိန်ခင်းမယ့်ရက်အထိ စောင့်နေလို့မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့မှာပဲ ချက်ချင်း ကထိန်ခင်းလိုက်ရပါမယ်။ နေ့ကူးသွားရင် “သင်္ကန်သိုး” ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ကထိန်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီကျောင်းတိုက် အဲဒီနှစ် အတွက် ပြီးပါပြီ။ ကထိန်ခင်းလို့ လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ တနှစ်မှာတစ်လ၊ တစ်လမှာ တစ်ရက်၊ တစ်ရက်မှာ တစ်ကြိမ်ပဲ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိတာဆိုတော့ နောက်ထပ်လည်း ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံလို့မရတော့ပါဘူး။ တချို့က ကထိန်ရက်မှာ မအားလို့၊ မလာနိုင်လို့ဆိုပြီး ကထိန်မတိုင်ခင် ရက်ခပ်စောစောကတည်းက ကထိန်သင်္ကန်းကို ကြိုလှူထားချင်ကြပါတယ်။ အဲဒီလို ကြိုလှူထားလို့ မရပါဘူး။ သက်ဆိုင်ရာ ကျောင်းတိုက် သံဃာကလည်း ကြိုအလှူခံထားလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ကြိုလှူထားတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် အဲဒီကထိန်ဟာ “ကထိန်အတု၊ ကထိန်အင်” ပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ တချို့က အရုဏ်မတက်ခင် (ကျီးမနိုးခင်) ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့ “ကျီးမနိုးကထိန်”က ပိုမြတ်တယ်လို့ ယူဆပြီး ၊အရုဏ်မတက်ခင် (ကျီးမနိုးခင်) ကထိန်သင်္ကန်း လှူဒါန်းတတ်ကြပါတယ်။ အရုဏ်မတက်ခင် ကထိန်သင်္ကန်းလှူလိုက်ရင် အရုဏ်မတက်ခင်ဘဲ ကထိန်ခင်းရပါတယ်။ အရုဏ်တက်ပြီးသွားမှ ကထိန်ခင်းရင် သင်္ကန်းသိုးသွားလို့ ကထိန်အထမမြောက်ပါဘူး။ အရုဏ်တက်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် နောက်တစ်ရက် ကူးသွားပါပြီ၊ အရုဏ်အမီ ကထိန်ခင်းဖို့ အချိန်မလုံလောက်တဲ့အတွက် အဲဒီလို လှူတာမျိုး လုံး၀ ရှောင်ကြဉ်သင့်ပါတယ်။ (၃) ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို လှူဒါန်းထားလို့ အဲဒီရဟန်းတစ်ပါးတည်းကပဲ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါန်းထားလို့ သံဃာအားလုံး ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။ သံဃာအများပိုင်ဆိုင်တဲ့ “သံဃိကသင်္ကန်း” နဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းခွင့်ရှိပါတယ်။မိမိကြည်ညိုတဲ့ ဘုန်းကြီးတစ်ပါးပါး၊ ဆရာတော် တစ်ပါးပါးကို ဒီဆရာတော်ကြီး ငါကြည်ညိုလို့ ကထိန်သင်္ကန်း လှူလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီးတော့ “ဆရာတော်ကို တပည့်တော် ကထိန်သင်္ကန်း လှူပါတယ်ဘုရား”၊ “ဘုန်းကြီးကို ကထိန်သင်္ကန်းလှူပါတယ် ဘုရား”လို့ မိမိကြည်ညိုတဲ့ ရဟန်းတော် တစ်ပါးပါးကို ပုဂ္ဂလိကအနေနဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း လှူဒါန်းခွင့် မရှိပါဘူး။ တချို့က ကထိန်ရာသီမှာ လှူတဲ့ သင်္ကန်းမှန်သမျှ ကထိန်သင်္ကန်းပဲ ထင်ပြီး “အရှင်ဘုရားအတွက် ကထိန်သင်္ကန်းပါဘုရား”ဆိုပြီး လာလာလှူလေ့ရှိပါတယ်။ အဲဒီလို လှူလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ရဟန်းတစ်ပါးချင်းကို “ကထိန်သင်္ကန်း”ဆိုပြီး လုံး၀လှူလို့မရပါဘူး။ အဲဒီလို ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို လှူတဲ့ သင်္ကန်းကိုလည်း ကထိန်ရာသီမှာ လှူပေမယ့် “ကထိန်သင်္ကန်း” လို့ မခေါ်ပါဘူး။ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ပါးပါးကို လှူဒါန်းလိုက်တဲ့ အဲဒီ သင်္ကန်းနဲ့လည်း ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ခင်းလည်းပဲ ကထိန်မအောင်မြင်ပါဘူး။ သံဃာကို လှူဒါန်းတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့သာလျှင် ကထိန် ခင်းခွင့်ရှိပါတယ်။ကထိန် အောင်မြင်ထမြောက်နိုင်ပါတယ်။ “လှူဒါန်းနည်းက နှစ်မျိုး” ~~~~~~~~~~~~~~~ ကထိန်သင်္ကန်း “လှူဒါန်းနည်းက နှစ်မျိုး”ရှိပါတယ်။ (၁)။ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းမှာ သွားလှူတဲ့နည်း နဲ့ (၂)။ကိုယ့်အိမ်၊ ကိုယ်ဋ္ဌာန၊ တစ်နေရာရာမှာ ပင့်လှူတဲ့နည်းတို့ပါပဲ။ ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းမှာသွားလှူရင်တော့ “ဤကထိန်သင်္ကန်းကို သံဃာအား လှူပါ၏။”လို့ ဆိုပြီး လှူလိုက်ရုံနဲ့ လုံလောက်ပါတယ်။ သံဃာအား လှူတယ်ဆိုပေမယ့် ကထိန်ခင်းမယ့် ကျောင်းမှာရှိတဲ့ သံဃာနဲ့ပဲ သက်ဆိုင်ပါတယ်။ ●ကိုယ့်နေရာ၊ ကိုယ့်ဋ္ဌာနကို ပင့်ပြီးလှူမယ်ဆိုရင်တော့ “ဘယ်ကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းဖို့အတွက် သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ကထိန်ခင်းမယ့် “ကျောင်းတိုက်နာမည်”ကို တရား၀င် ထည့်ဆိုပြီး လှူရပါတယ်။ ဒါမှ ကိုယ်ရည်စူးတဲ့ ကျောင်းတိုက် သံဃာက ကထိန်ခင်းခွင့် ရမှာပါ။ ကျောင်းတိုက်နာမည်ထည့်မဆိုဘဲ ၊ “သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးလေးဆိုပြီး လှူလိုက်ရင် အခမ်းအနားကို ကြွလာတဲ့ “ဆယ့်နှစ်တောင်ပတ်လည်အတွင်း”က ပင့်သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်သွားတဲ့အတွက် ရည်စူးရာကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းခွင့် မရှိတော့ပါဘူး။ ●ရဟန်းတစ်ပါးတည်းကို ပင့်ပြီး “သံဃာအားလှူပါ၏”လို့ ဆိုလှူလိုက်ရင်လည်း အဲဒီရဟန်းက အဲဒီသင်္ကန်းကိုယူပြီး တခြားကျောင်းတိုက်တစ်ခုကို ၀င်လိုက်မိတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ၀င်မိတဲ့ ကျောင်းတိုက်သံဃာက အဲဒီသင်္ကန်းကို ပိုင်ဆိုင်သွားပြန်လို့ ရည်စူးရာ ကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းမရတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်နေရာ၊ ကိုယ်ဠာန ပင့်လှူသူတိုင်း ကထိန်ခင်းလိုတဲ့ “ကျောင်းတိုက်နာမည်”ကို တရား၀င် ထည့်ဆိုပြီးမှ လှူသင့်ပါတယ်။ ●ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းတိုက်မှာ သွားလှူတဲ့အခါ “သံဃာအား”လို့ ထည့်မဆိုပဲ “ဤကထိန်သင်္ကန်းကို လှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးပဲ ဆိုလိုက်ရင်လည်း အဲဒီကထိန်သင်္ကန်းဟာ ကျောင်းတိုက်မှာရှိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပိုင်ဆိုင်တဲ့သင်္ကန်း (သံဃိကသင်္ကန်း) ဖြစ်သွားပါတယ်။ “သံဃာအား”လို့ ထည့်ဆိုလိုက်တော့လည်း ပိုပြည့်စုံသွားတာပေါ့။ ရဟန်းတစ်ပါးတည်း ဝါဆိုတဲ့ကျောင်းတိုက်မှာ “သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရွတ်ဆိုလျှောက်ထားပြီး လှူတဲ့ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “သံဃာအား”လို့ပါတဲ့အတွက် အရပ်လေးမျက်နှာမှာ ရှိရှိသမျှ သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်ပေမယ့် ကျောင်းတိုက်မှာ ဝါဆိုတဲ့ ရဟန်းတစ်ပါးကပဲ ပိုင်ဆိုင်ပါတယ်။ တစ်ပါးထက်ပိုများတဲ့ ရဟန်းတော်တွေ ဝါဆိုတဲ့ ကျောင်းတိုက်တွေမှာလည်း နည်းတူပါပဲ။ “သံဃာအား လှူပါ၏”ဆိုတဲ့ သင်္ကန်းမှန်သမျှ အရပ်လေးမျက်နှာ သံဃာ(စာတုဒ္ဒိသံဃာ)နဲ့ သက်ဆိုင်ရုံပဲ သက်ဆိုင်ပါတယ်။ ပိုင်တဲ့အခါမှာတော့ ကျောင်းတိုက်သံဃာ (အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပိုင်ပါတယ်။ ကျောင်းတိုက်ပြင်ပက သံဃာဟာ ဆိုင်သာဆိုင် ၊ မပိုင်တဲ့သံဃာပါ။ ကိုယ်လှူတဲ့သင်္ကန်းကို သံဃာတော်တွေ ဘယ်လိုပဲဆိုင်ဆိုင်၊ဘယ်လိုပဲပိုင်ပိုင် ကိုယ်ကတော့ သံဃာအားလုံးကို ရည်မှန်းပြီး လှူဒါန်းရမှာပါပဲ။“အရပ်လေးမျက်နှာမှာ ရှိရှိသမျှ သံဃာအားလုံး ၊သာသနာတော်မှာ ရှိခဲ့ပြီး၊ ရှိနေဆဲ၊ ရှိလတ္တံ့ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါန်းပါတယ်”လို့ အာရုံပြုပြီး “သံဃဿ ဒေမ = သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရွတ်ဆိုလှူဒါန်းလိုက်ရင် ကိုယ်လှူလိုက်တဲ့သင်္ကန်းဟာ “တစ်သာသနာလုံး၊ တစ်လောကလုံးမှာရှိတဲ့ ပုထုဇဉ်သံဃာ၊ အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်သွားပါတယ်။ အများပိုင်သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။ တစ်ပါးပိုင် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တကယ် ကထိန်ခင်းတဲ့ အချိန်မှာတော့ “အများပိုင် သံဃိကသင်္ကန်း”ကို “တစ်ပါးပိုင် ပုဂ္ဂလိက သင်္ကန်း” ဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်လိုက်ရပါတယ်။ သံဃာက ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ပုဂ္ဂိုလ်ကပဲ ကထိန်ခင်းလို့ ရပါတယ်။ သံဃာက ကထိန်သင်္ကန်းပေးရုံပဲ ပေးနိုင်ပါတယ်။ သိမ်ထဲမှာ သံဃာတော်တွေစုဝေးပြီး ကထိန်ခင်းထိုက်တဲ့ ရဟန်းတစ်ပါးကို ဉတ်ကမ္မဝါနဲ့ ကထိန်သင်္ကန်းပေးလိုက်ရပါတယ်။ ကထိန်သင်္ကန်းကို ပုဂ္ဂလိကအဖြစ် ပိုင်ဆိုင်သွားတဲ့ အဲဒီ ရဟန်းကမှ ကထိန်ခင်းရတာပါ။ ကထိန်သင်္ကန်းကို သိမ်ထဲမှာပဲ ပေးရပေမယ့် ကထိန်ကိုတော့ သိမ်ထဲမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိမ်အပြင်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်းလို့ရပါတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါးခင်းတဲ့ ကထိန်ကို သံဃာက ၀မ်းမြောက်၀မ်းသာ အနုမောဒနာ ပြုလိုက်ရင် သံဃာကလည်း ကထိန်ခင်းပြီးသား ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ ကထိန်ခင်းခြင်းဆိုတဲ့ ဝိနည်းကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတ်၊ ပုဂ္ဂလကံဆိုပေမယ့် သံဃာကပဲ ကထိန်သင်္ကန်းပေးရ၊ ကထိန်ခင်းပြီးရင်လည်း သံဃာအားလုံးက အနုမောဒနာပြုတဲ့ သံဃာမှာလည်း ကထိန်အာနိသင်ရတဲ့အတွက် သံဃာ့ကိစ္စ၊ သံဃာ့အလုပ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ “သံဃိကသင်္ကန်း”ကို “ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်း”အဖြစ် ကထိန်ခင်းမယ့် ရဟန်းကိုပေးတာက သံဃာတော်တွေရဲ့ အပိုင်းဖြစ်ပါတယ်။ ကထိန်အလှူရှင်တွေရဲ့အပိုင်းကတော့ “သံဃိက သင်္ကန်း”အဖြစ်ပဲ လှူဒါန်းရမှာပါ။ ကထိန်ခင်းတဲ့အချိန် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်း လုပ်မယ့် အတူတူဆိုပြီး နဂိုကတည်းက ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းအဖြစ် မလှူဒါန်းရပါဘူး။ လှူဒါန်းခဲ့ရင် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းကို သံဃာက ကထိန်ခင်းမယ့်ရဟန်းကို ပေးလို့ မရတော့တဲ့အတွက် ကထိန်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကသင်္ကန်းကိုပဲ သံဃာက ကထိန်ခင်းမယ့် ရဟန်းကို ပေးလို့ရပါတယ်။ ►ဒါကြောင့် ကထိန်အလှူရှင်တွေအနေနဲ့ မိမိတို့ ကြည်ညိုတဲ့ ဆရာတော်တစ်ပါးပါး၊ ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို ကထိန် သင်္ကန်း ရစေချင်တဲ့စိတ်လုံး၀မထားဘဲ ၊ “ဒီကထိန်သင်္ကန်းဟာ သံဃာ အားလုံးအတွက်”လို့ပဲ ရည်မှန်းပြီး သံဃာပိုင် သံဃိကစစ်စစ်ဖြစ်အောင် လှူဒါန်းကြရပါမယ်။ ►အနှစ်ချုပ်ပြီး ပြန်ပြောရရင် ... ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် (သို့မဟုတ်) ကထိန် စစ်စစ်ဖြစ်ဖို့အတွက် ကထိန်သင်္ကန်းဟာ ... ■(၁) “မိုးကျသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ရဟန်းတော်တွေ ကိုယ်တိုင် ဘယ်သူ့ဆီကမှ အလှူခံမထားတဲ့ သင်္ကန်း၊ ရဟန်းတော်တွေဘက်က ဘာအရိပ်နိမိတ်မှ မပြရ၊ ဘာပရိယာယ်စကားမှ မပြောရဘဲနဲ့ အလှူရှင်တွေဘက်က အလိုအလျောက် လာလှူထားတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေဘက်က စ, ပြောလို့ လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ ■(၂) “မသိုးသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ဒီနေ့လှူတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ဒီနေ့ ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ မနေ့ကလှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ဒီနေ့ ကထိန်ခင်းရင် ဒီနေ့လှူတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ မနက်ဖြန်မှ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ ■(၃) “သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ သံဃာအားလုံးကို ရည်မှန်းပြီး သံဃာပိုင်အဖြစ်နဲ့ လှူဒါန်းတဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ်ကြည်ညိုတဲ့ ဆရာတော်ကို ရည်မှန်းပြီး ကိုယ်ကြည်ညိုတဲ့ဆရာတော်ပဲ ရစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့ လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ ■နောက်တစ်ချက် ဖြည့်စွက်ရမယ်ဆိုရင်တော့ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “ကိုယ်ပိုင်သင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ခေတ္တခဏ ငှားယူလာတဲ့ သင်္ကန်း (“အငှား”သင်္ကန်း)နဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ အမှန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သင်္ကန်း(ကိုယ်ပိုင်သင်္ကန်း)နဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့အခါမျိုးမှာ ကထိန်ခင်းတဲ့အခိုက်ကလေး ခေတ္တခဏငှားတဲ့ သဘောမျိုးမဖြစ်အောင် အထူးသတိပြုရပါမယ်။ ကထိန်ခင်းခွင့်ရှိတဲ့ ကာလကတော့ “သီတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော်(၁)ရက်ကနေ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့ အထိ တစ်လ(၂၉-ရက်)” ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတစ်လအတွင်းမှာပဲ ကထိန်သင်္ကန်းလှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ဒီတစ်လအတွင်းမှာ ခင်းမှလည်း “ကထိန်စစ်စစ်” ဖြစ်ပါတယ်။ ကထိန်ခင်းဖို့အတွက် သံဃာက သိမ်ထဲမှာ သင်္ကန်းပေးတဲ့ကံပြုရတဲ့အတွက် ကထိန်ကံအောင်မြင်ဖို့ အနည်းဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရှိရပါတယ်။ကထိန်သင်္ကန်းပေးတဲ့ ကံပြုတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိန်သင်္ကန်းခံယူသူက (၁)ပါး၊ စုစုပေါင်း(၅)ပါး အနည်းဆုံးရှိမှ ကထိန်ကံ အောင်မြင်ပါတယ်။ သင်္ကန်းပေးဖို့အတွက်သာ သံဃာလိုတာပါ။ သင်္ကန်းပေးပြီးလို့ ကထိန်ခင်းတဲ့အခါမှာတော့ သံဃာ မလိုပါဘူး။ တစ်ပါးတည်းဝါဆိုတဲ့ကျောင်းမှာ တစ်ပါးတည်း ကထိန်ခင်းလည်း ရပါတယ်။ အနုမောဒနာပြုရမယ့် ရဟန်းတစ်ပါး ခေါ်ထားပြီး၊ နှစ်ပါးကထိန်ခင်းလည်း ရပါတယ်။ သင်္ကန်းပေးတဲ့ သံဃာတွေစုံနေတုန်းမို့ သံဃာနဲ့ ကထိန်ခင်းလိုက်လည်း ရတာပါပဲ။ ရဟန်းတစ်ပါးခင်းတဲ့ကထိန်ကို ဝါဆိုတူ ကျောင်းတိုက်အတွင်းက ရဟန်းတော်တွေပဲ အနုမောဒနာ ပြုစရာလိုပါတယ်။ ကိုရင်သာမဏေတွေကတော့ အနုမောဒနာ ပြုစရာမလိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်ကျောင်းတိုက်တည်း အတူ ဝါဆိုကြတဲ့ သီတင်းသုံးဖေါ် ဘ၀တူအချင်းချင်းဖြစ်တဲ့အတွက် ကထိန်အာနိသင်သင်္ကန်း (ကထိန်ရံသင်္ကန်း)တွေကို ကိုရင်တွေကိုလည်း အညီအမျှ ခွဲဝေပေးရပါမယ်။ ကိုရင်တွေလည်း အာနိသင်သင်္ကန်း(ကထိန်ရံသင်္ကန်း) ရပိုင်ခွင့်ရှိပါတယ်။ တချို့က ကျောင်းဥပစာပရိဝုဏ်အရံအတားတူတဲ့ ကျောင်းတိုက်တစ်တိုက်တည်းမှာ နှစ်ကျောင်း၊ သုံးကျောင်း စသည်ခွဲပြီး သီခြားစီ ဝါဆိုတတ်ကြပါတယ်။ ကျောင်းတိုက်ကြီးတစ်ခုတည်းမှာ ဘယ်နှကျောင်းပဲ ခွဲဝါဆိုဆို ကထိန်ခင်းရင်တော့ တစ်ကျောင်းတိုက်လုံးပေါင်းပြီး၊ ကထိန်တစ်ခုတည်းပဲ ခင်းရပါမယ်။ ဒါမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ကထိန်ခင်းပြီးတဲ့ ကျောင်းတိုက်မှာ နောက်ထပ် လာလှူတဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းတွေကို ကထိန်အာနိသင် မရတဲ့ တခြားရဟန်းတော်လည်း ဝေစု ရစေချင်တယ်ဆိုရင် ခင်းပြီးသားကထိန်ကို နုတ်လိုက်ရပါတယ်။ “ကထိန်နုတ်တယ်”ဆိုတာ ကထိန်ခင်းခြင်းအမှု၊ ကထိန်ကံကို ရုပ်သိမ်းလိုက်တာပါပဲ။ ကထိန်နုတ်ပြီးမှ နောက်ထပ်ကထိန်တစ်ခု ထပ်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ ထပ်ခင်းရင်လည်း ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကထိန်နုတ်လိုက်တဲ့အတွက် ကထိန်အာနိသင်တွေလည်း ပျက်ပြယ်သွားပါတယ်။ ကထိန်အာနိသင်ရပြီးသား ရဟန်းတော်တွေလည်း ကထိန်အာနိသင် လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကလာဘ်လာဘဖြစ်တဲ့ သင်္ကန်းတွေကို သံဃာအားလုံး ရစေချင်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကထိန်နုတ်တာပါ။ ကထိန်သာ မနုတ်ရင် သံဃိကသင်္ကန်းတွေကို ၀ါကျိုးဝါပြတ်သူ၊ ဒုတိယဝါဆိုသူ၊ တခြားကျောင်းတိုက်ကနေ နောက်ထပ်ရောက်လာသူတွေ မရနိုင်ပါဘူး။ ရခွင့် မရှိပါဘူး။ ကထိန်နုတ်လိုက်တဲ့အတွက် သံဃာအားလုံး ရခွင့်ရှိသွားပါတယ်။ #Credit. -【စာရိုက်ပူဇော်သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】 -【ဆရာတော်အရှင်ဆန္ဒာဓိက(ရွှေပါရမီတောရ)၏ “ဂုဏ်ရှိန်ပေါင်းစုတဲ့ ဘုံကထိန်ကောင်းမှု” နှာ ၅၅- ၈၀မှ- ကောက်နှုတ် ပူဇော်မျှဝေပါသည်။】 Posted by https://ift.tt/1tab2NY အပ်ပမာဒနေ သမ်ပာဒထေ။ ။ ပြန်လည်မျှဝေပါသည်. ဦးသိန်း “ကထိနျစဈစဈ ဖွဈရဲ့လား” ••••••••••••••••••••••• အရှငျဘုရား .... ရဟနျးတောျကိုယျတိုငျ လှူတဲ့ သငျ်ကနျး နဲ့ ကထိနျ ခငျးကောငျးပါသလား။ကထိနျခငျးခဲ့ရငျရော ကထိနျ အထမွောကျပါသလား။ (မသငျးမဒီ၊ ပွညျမွို့။) ဒကာမလေး မသငျးမဒီ ... “ကထိနျခငျးတယျ”လို့ ပွောလိုကျရငျ ကထိနျခငျးတဲ့အလုပျကို လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှကေ လုပျကွတယျလို့ လူအမြားက ထငျနကွေပါတယျ။ တကယျတော့ ကထိနျးခငျးတဲ့အလုပျဟာ လူ၀တျကွောငျ ဒကာဒကာမတှရေဲ့ အလုပျမဟုတျပါဘူး။ ရဟနျးတောျတှရေဲ့ အလုပျပါ။ ရဟနျးတောျတှကေပဲ ကထိနျခငျးကွတာပါ။ ဒါပမေယျ့ ရဟနျးတောျတှေ ကထိနျခငျးမယျ့ သငျ်ကနျးကို အမြားအားဖွငျ့ လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှကေပဲ လှူဒါနျးကွပါတယျ။ ကထိနျခငျးမယျ့ သငျ်ကနျးလှူဒါနျးတာကိုပဲ ကထိနျခငျးတယျလို့ တငျစားပွီးပွောကွရငျးက ကထိနျသငျ်ကနျးလှူတဲ့သူတှကေို ကထိနျခငျးတဲ့သူတှလေို့ ခေါျဝေါျနကွေတာပါ။ အမှနျက လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှဟော ကထိနျခငျးတဲ့သူတှေ မဟုတျပါဘူး။ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူတဲ့သူတှပေါ။ ကထိနျသငျ်ကနျးကို လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှပေဲ လှူခှငျ့ရှိတာ မဟုတျပါဘူး။ ●ရဟနျးသာမဏတှေလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●သီလရှငျတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●လူသားတှတှေငျ လှူခှငျ့ရှိတာ မဟုတျပါဘူး။ ●နတျတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●ဗွဟ်မာတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●နဂါးဂဠုနျတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ကမြျးဂနျမှာ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိသူကို “လူရယျ၊ နတျရယျ၊ သီတငျးသုံးဖေါျ(၅)ဦးရယျ”လို့ ပုဂ်ဂိုလျ(၇)မြိုး တိုကျရိုကျပွထားပါတယျ။ သီတငျးသုံးဖေါျ(၅)ဦးဆိုတာ “ရဟနျး၊ ရဟနျးမ၊ သာမဏေ၊ သာမဏနေဲ့ သိက်ခမာနျ”တို့ပါပဲ။ သိက်ခမာနျဆိုတာ ဘိက်ခုနီမ(ရဟနျးမ) မ၀တျမီ သိက်ခာပုဒျ(၆)ပါးကို (၂)နှဈတိတိ ကငြျ့ရတဲ့ “သာမဏေ တဈမြိုး” ကို ခေါျတာပါ။ ပဓာနနညျးအားဖွငျ့ တိုကျရိုကျပွထားတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျ(၇)မြိုးထဲမှာ နဂါး၊ ဂဠုနျစတဲ့ တိုကျရိုကျပွမထားတဲ့ တခွားပုဂ်ဂိုလျတှလေညျး အကြုံး၀ငျပါတယျ။ အသိဉာဏျရှိသူ မညျသူမဆို ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ရဟနျးတောျတှကေို ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိသူမြားစာရငျးမှာ တိုကျရိုကျပွထားတဲ့အတှကျ ရဟနျးတောျ ကိုယျတိုငျ လှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျ ခငျးကောငျးပါတယျ။ ကထိနျခငျးခဲ့ရငျလညျး ကထိနျ အထမွောကျပါတယျ။ ဒါပမေဲ့ . . . ရဟနျးတောျကိုယျတိုငျ “အလှူခံတဲ့ သငျ်ကနျး” နဲ့တော့ ကထိနျမခငျးကောငျးပါဘူး။ ကထိနျခငျးခဲ့ရငျလညျး ကထိနျအထ မမွောကျပါဘူး။ ကထိနျတဈခု အထမွောကျဖို့အတှကျ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူတဲ့သူ ဘယျသူလဲဆိုတဲ့အခကြျက အဓိက မကပြါဘူး။ လှူတဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျး “ဘယျလိုသငျ်ကနျးလဲ”ဆိုတဲ့ အခကြျက အဓိကကပြါတယျ။ ကထိနျတဈခု အထမွောကျဖို့အတှကျ ... လှူတဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ…. ●(၁) မိုးကသြငျ်ကနျးလညျး ဖွဈရပါမယျ။ ●(၂) မသိုးသငျ်ကနျးလညျး ဖွဈရပါမယျ။ ●(၃) သံဃိကသငျ်ကနျးလညျး ဖွဈရပါမယျ။ သငျ်ကနျးသုံးထညျ ဖွဈရမယျလို့ဆိုလိုတာ မဟုတျပါဘူး။ သငျ်ကနျးတဈထညျတညျးကပဲ (၁) “မိုးကြ”ဖွဈခွငျး၊ (၂) “မသိုး”ဖွဈခွငျး၊ (၃) “သံဃိက”ဖွဈခွငျးဆိုတဲ့ အရညျအသှေး(၃)မြိုးနဲ့ ပွညျ့စုံရမယျလို့ ဆိုလိုတာပါ။ (၁)။ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “မိုးကြ သငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ မိုးရမေိုးပေါကျတှဟော ဘယျသူ့ရဲ့ တိုကျတှနျးလှုံ့ဆောျမှုမှ မပါဘဲ မိုးကောငျးကငျအပေါျကနေ အလိုအလြောကျကလြာသလို၊ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာလညျး ကထိနျခငျးကြောငျးတိုကျက ရဟနျးတောျတှထေဲက ဘယျရဟနျးတောျရဲ့ တိုကျတှနျး လှုံ့ဆောျမှုမှ မပါဘဲ အလှူရှငျက သူ့သဒ်ဓါတရားနဲ့သူ အလိုအလြောကျ လာလှူတဲ့ သငျ်ကနျး ဖွဈရပါမယျ။ ကိုယျ လုံး၀မတိုကျတှနျးဘဲ သူ့အလိုအလြောကျ ရတဲ့သငျ်ကနျး၊ ကိုယျလုံး၀ အလှူမခံဘဲ သူ့အလိုအလြောကျ လာလှူတဲ့ သငျ်ကနျးကို မိုးပေါျက ရုတျတရကျကလြာတဲ့ အရာ၀တ်ထုနဲ့တူလို့ မိုးကသြငျ်ကနျး (မိုးပေါျကသြငျ်ကနျး) လို့ ခေါျပါတယျ။ရဟနျးတောျတှဟော “မိခငျရငျး၊ ဖခငျရငျး” ဆီကတောငျမှ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူမခံ ကောငျးပါဘူး။ ရဟနျးတောျကိုယျတိုငျ မိခငျရငျး၊ဖခငျရငျးဆီက အလှူခံလို့ ရလာတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျလညျး ကထိနျ အထမမွောကျပါဘူး။ ရဟနျးတောျက မိဘကြေးဇူး အထူးဆပျခငြျလို့ဆိုပွီး ထူးခွားတဲ့ ကထိနျအလှူကုသိုလျကွီး မိဘနှဈပါးရစခေငြျတဲ့ စိတျနဲ့ မိဘကို ကထိနျ အကွောငျးတှေ ပွောပွပွီး တိုကျရိုကျနညျးနဲ့ဖွဈဖွဈ၊ သှယျဝိုကျတဲ့နညျးနဲ့ဖွဈဖွဈ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခိုငျးတယျဆိုရငျ အဲဒီသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးပမေယျ့ ကထိနျအထမမွောကျတော့တဲ့အတှကျ မိဘကြေးဇူးလညျး အထူးဆပျရာမရောကျတော့ပါဘူး။ မိဘနှဈပါးလညျး ထူးခွားတဲ့ ကထိနျအလှူကုသိုလျကွီး မရတော့ပါဘူး။ ကိုယျဝါဆို တဲ့ ကြောငျးတိုကျရဲ့ ကထိနျအတှကျ အလှူမခံကောငျးဘူးလို့ပွောတာပါ။ တခွားကြောငျးတိုကျရဲ့ ကထိနျအတှကျတော့ လှူဖို့ တိုကျတှနျးကောငျးပါတယျ။ တိုကျတှနျးလို့ရပါတယျ။ လိုအပျရငျ တိုကျတှနျးရမှာပါပဲ။ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိသူတှထေဲမှာ ရဟနျးတောျတှလေညျး ပါတဲ့အတှကျ ရဟနျးတဈပါးပါးက ဦးစီးဦးဆောငျပွုပွီး ၊ တပညျ့ဒကာ ဒကာမတှနေဲ့ တခွားကြောငျးတိုကျ တဈခုခုမှာ ကထိနျသှားခငျးတာကတော့ ရပါတယျ။ ဒါပမေဲ့ ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးတိုကျက ရဟနျးတောျတှေ ကိုယျတိုငျကတော့ ကိုယျ့ကြောငျးကထိနျအတှကျ ဘယျသူ့ကိုမှ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူဖို့ မတိုကျတှနျးကောငျးပါဘူး။ “ဒီနှဈ ကထိနျ ဘယျရကျလဲ”၊“ဒီနှဈလညျး ဘုံကထိနျပဲလား” “ဒီနှဈ ဉတျသငျ်ကနျး လှူဖို့ ပွောထားတဲ့သူမရှိသေးဘူး” “ကထိနျရာသီတော့ ရောကျလာပွနျပွီနောျ . . .” စသညျ စသညျအားဖွငျ့ …ဘယျလို အရိပျနိမိတျမြိုး ပွပွီးတော့ပဲဖွဈဖွဈ၊ ဘယျလိုပရိယာယျစကားမြိုး ပွောပွီးတော့ပဲဖွဈဖွဈ၊ ကထိနျခံ ရဟနျးတောျတှေ ကိုယျတိုငျ ကထိနျ သငျ်ကနျး အလှူမခံကောငျးပါဘူး။ ကထိနျခငျးမယျ့ ဒကာဒကာမတှဘေကျက ကထိနျနဲ့ပတျသကျလို့ ဘာစကားမှမစ,ရသေးဘဲနဲ့ ကြောငျးတိုကျရဟနျးတောျထဲက တဈပါးပါးက ကထိနျအကွောငျးမစမိအောငျ အထူးသတိပွုရပါမယျ။ ဒကာဒကာမတှကေ ဘာမှမလြှောကျရသေးဘဲနဲ့ “ဒီနှဈကထိနျဘယျရကျလဲ” လို့ ကိုယျ့ဘကျကစမမေးသငျ့သလို၊ “ဒီနှဈတော့ ဒီရကျမှာကထိနျခငျးရငျ အဆငျပွမေယျ”ထငျတယျလို့ ကိုယျက စပွီး ကထိနျရကျ သတျမှတျပေးမြိုးလညျး လုံး၀ မပွုလုပျသငျ့ပါဘူး။ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “ အတိဥက်ကဋ်ဌ = အလှနျ မွငျ့မွတျတဲ့သငျ်ကနျး” ဖွဈရမယျတဲ့...။ “အလှနျမွငျ့မွတျတဲ့ သငျ်ကနျး”ဆိုတာ တောငျးရမျးမှု၊ တိုကျတှနျးမှုမပါဘဲ အလိုအလြောကျရတဲ့သငျ်ကနျးကို ပွောတာပါ။ တောငျးရမျးခွငျး၊ တိုကျတှနျးခွငျးဆိုတဲ့ အပွဈလုံး၀ကငျးပွီး၊ အလှနျ့အလှနျ သနျ့ရှငျးစငျကွယျတဲ့ သငျ်ကနျးကို “မိုးကသြငျ်ကနျး”လို့ ခေါျပါတယျ။ ကိုယျ့ကြောငျးကို ဘယျနေ့၊ဘယျရကျမှာ ဘယျသူ ကထိနျလာခငျးမယျဆိုတာ လုံးဝွကိုမသိဘဲ ကွိုတငျ အသိပေးမထားဘဲ ၊လာလှူတဲ့သငျ်ကနျး၊ မမြှောျလငျ့ဘဲ ရုတျတရကျ ရောကျလာတဲ့ သငျ်ကနျးဟာ “မိုးကသြငျ်ကနျး” အစဈဆုံးပါပဲ။ “မတောငျးဘဲရမှ အတိဥက်ကဋ်ဌ (အလှနျမွငျ့မွတျတယျ)” ဆိုတာကိုကွညျ့ပွီး ... ဘယျပစ်စညျး လာဘျလာဘမဆို ၊ ဘယျရာထူးဋ်ဌာနန်တရမဆို ကိုယျကမတောငျးရဘဲ အလိုအလြောကျရမှ ပိုတနျဖိုးရှိတယျ။ ပိုသနျ့ရှငျးစငျကွယျတယျလို့ ကောကျခကြျခနြိုငျပါတယျ။ “မရှာဘဲတှေ့မှအခစြျ၊ မရှာဘဲရမှ ဘုနျးကံ”ဆိုတဲ့ သဘောပါပဲ။ (၂) ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “မသိုးသငျ်ကနျး”ဖွဈရပါမယျ။ သနျ့ရှငျးလတျဆတျတဲ့ ထမငျးကောငျး၊ ဟငျးကောငျး (မသိုးထမငျး၊ မသိုးဟငျး) ဆိုတာ ခကြျပွီး တဈရကျမှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့မှ ခကြျထားတဲ့ ထမငျးဟငျးဖွဈရသလို ကထိနျသငျ်ကနျးဟာလညျး လှူပွီး တဈရကျမှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့ လှူထားတဲ့ သငျ်ကနျးဖွဈရပါမယျ။ ခကြျပွီး တဈရကျကြောျသှားတဲ့ ထမငျးဟငျး၊ နေ့ကူးသှားတဲ့ ထမငျးဟငျးကို တကယျသိုးသိုး မသိုးသိုး ထမငျးသိုး၊ ဟငျးသိုးလို့ပဲ ခေါျပါတယျ။ အအေးခနျးထဲ၊ ရခေဲ သတေ်တာထဲ ထညျ့ထားလို့ ခကြျခငြျး သိုးမသှားသေးလညျး နာမညျကတော့ “ထမငျးသိုး၊ ဟငျးသိုး” ပါပဲ။ လှူပွီး တဈရကျကြောျသှားတဲ့ သငျ်ကနျး၊ နေ့ကူးသှားတဲ့ သငျ်ကနျးကို “သငျ်ကနျးသိုး”လို့ ခေါျပါတယျ။ အဲဒီလို သငျ်ကနျးသိုးနဲ့ လုံး၀ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ကထိနျခငျးလညျး ကထိနျ အထမမွောကျပါဘူး။ (တဈရကျမက ကြောျသှားရငျတော့ အထူး ပွောစရာတောငျ မလိုတော့ပါဘူး။) လှူပွီးတဈရကျမှ မကြောျသေးတဲ့ သငျ်ကနျး၊ နေ့မကူးသေးတဲ့ သငျ်ကနျး၊ ဒီနေ့မှ လာလှူတဲ့သငျ်ကနျးကို “မသိုးသငျ်ကနျး”လို့ ခေါျပါတယျ။ မသိုးသငျ်ကနျးနဲ့ခငျးမှ ကထိနျအထမွောကျပါတယျ။ ရဟနျးတောျတှဟော ကထိနျသငျ်ကနျး ဒီနေ့ရရငျ ဒီနေ့ပဲ ကထိနျခငျးရပါတယျ။ အလုပျမအားလို့၊ အဆငျမပွသေေးလို့ ဆိုပွီး နောကျနေ့မှ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခံပွီးတဲ့နေ့ရဲ့ နောကျတဈနေ့ အရုဏျမတကျခငျမှာပဲ ကထိနျခငျးခွငျးကိစ်စ ပွီးစီးအောငျ ဆောငျရှကျရပါတယျ။ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခံပွီးတာနဲ့ ခကြျခငြျး ကထိနျခငျးရမယျလို့ ဆိုလိုတာ မဟုတျပါဘူး။ နောကျတဈနေ့ အရုဏျမတကျမခငြျး ဘယျအခြိနျမှာမဆို ကထိနျခငျးလို့ရပါတယျ။ ■“ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ နေ့မကူးတဲ့ မသိုးသငျ်ကနျးဖွဈရမယျ” ဆိုတာကိုကွညျ့ပွီး တခြို့က ကထိနျရကျမတိုငျခငျ ကထိနျသငျ်ကနျးကို ကြောငျးမှာ သှားမထားကောငျးဘူးလို့ ယူဆနကွေပါတယျ။ လမျးခရီး ကွုံနရေငျတောငျမှ ကထိနျသငျ်ကနျးကိုငျလကြျတနျးလနျးကွီးနဲ့ ကြောငျးတိုကျထဲကနေ ဖွတျမသှားကောငျးဘူးလို့တောငျ ထငျနကွေပါတယျ။ မဟုတျပါဘူး။ ■ကထိနျ သငျ်ကနျးကိုရော၊ ကထိနျရံ သငျ်ကနျးတှကေိုရော ၊ ကထိနျရကျမတိုငျခငျ ကြောငျးမှာ သှားထားလို့ရပါတယျ။ ■ဒါပမေယျ့ ကထိနျသငျ်ကနျးအဖွဈ နဲ့တော့ အပွီးလှူမပဈခဲ့ရပါဘူး။ ခတေ်တခဏ အပျရုံပဲ အပျနှံထားခဲ့ရမှာပါ။ ကြောငျးမှာ သှားထားရုံပဲ ထားပွီး မလှူသေးရငျ သငျ်ကနျးတှကေို သံဃာက မပိုငျသေးပါဘူး။အလှူရှငျတှကေပဲ ပိုငျပါတယျ။ ■ကထိနျသငျ်ကနျးအဖွဈနဲ့ အပွီးအပိုငျ နှုတျမွှကျပွီး လှူပဈခဲ့ရငျ တကယျကထိနျခငျးမယျ့ရကျအထိ စောငျ့နလေို့မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့မှာပဲ ခကြျခငြျး ကထိနျခငျးလိုကျရပါမယျ။ နေ့ကူးသှားရငျ “သငျ်ကနျသိုး” ဖွဈသှားတဲ့အတှကျ ကထိနျခငျးလို့ မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီကြောငျးတိုကျ အဲဒီနှဈ အတှကျ ပွီးပါပွီ။ ကထိနျခငျးလို့ လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ တနှဈမှာတဈလ၊ တဈလမှာ တဈရကျ၊ တဈရကျမှာ တဈကွိမျပဲ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိတာဆိုတော့ နောကျထပျလညျး ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခံလို့မရတော့ပါဘူး။ တခြို့က ကထိနျရကျမှာ မအားလို့၊ မလာနိုငျလို့ဆိုပွီး ကထိနျမတိုငျခငျ ရကျခပျစောစောကတညျးက ကထိနျသငျ်ကနျးကို ကွိုလှူထားခငြျကွပါတယျ။ အဲဒီလို ကွိုလှူထားလို့ မရပါဘူး။ သကျဆိုငျရာ ကြောငျးတိုကျ သံဃာကလညျး ကွိုအလှူခံထားလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ကွိုလှူထားတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျ အဲဒီကထိနျဟာ “ကထိနျအတု၊ ကထိနျအငျ” ပဲ ဖွဈပါလိမျ့မယျ။ တခြို့က အရုဏျမတကျခငျ (ကြီးမနိုးခငျ) ကထိနျသငျ်ကနျး လှူတဲ့ “ကြီးမနိုးကထိနျ”က ပိုမွတျတယျလို့ ယူဆပွီး ၊အရုဏျမတကျခငျ (ကြီးမနိုးခငျ) ကထိနျသငျ်ကနျး လှူဒါနျးတတျကွပါတယျ။ အရုဏျမတကျခငျ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူလိုကျရငျ အရုဏျမတကျခငျဘဲ ကထိနျခငျးရပါတယျ။ အရုဏျတကျပွီးသှားမှ ကထိနျခငျးရငျ သငျ်ကနျးသိုးသှားလို့ ကထိနျအထမမွောကျပါဘူး။ အရုဏျတကျတာနဲ့ တဈပွိုငျနကျ နောကျတဈရကျ ကူးသှားပါပွီ၊ အရုဏျအမီ ကထိနျခငျးဖို့ အခြိနျမလုံလောကျတဲ့အတှကျ အဲဒီလို လှူတာမြိုး လုံး၀ ရှောငျကွဉျသငျ့ပါတယျ။ (၃) ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “သံဃိကသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ရဟနျးတဈပါးပါးကို လှူဒါနျးထားလို့ အဲဒီရဟနျးတဈပါးတညျးကပဲ ပိုငျဆိုငျတဲ့ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါနျးထားလို့ သံဃာအားလုံး ပိုငျဆိုငျတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျးနဲ့ပဲ ကထိနျခငျးလို့ရပါတယျ။ သံဃာအမြားပိုငျဆိုငျတဲ့ “သံဃိကသငျ်ကနျး” နဲ့ပဲ ကထိနျခငျးခှငျ့ရှိပါတယျ။မိမိကွညျညိုတဲ့ ဘုနျးကွီးတဈပါးပါး၊ ဆရာတောျ တဈပါးပါးကို ဒီဆရာတောျကွီး ငါကွညျညိုလို့ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူလိုကျဦးမယျ ဆိုပွီးတော့ “ဆရာတောျကို တပညျ့တောျ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူပါတယျဘုရား”၊ “ဘုနျးကွီးကို ကထိနျသငျ်ကနျးလှူပါတယျ ဘုရား”လို့ မိမိကွညျညိုတဲ့ ရဟနျးတောျ တဈပါးပါးကို ပုဂ်ဂလိကအနနေဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူဒါနျးခှငျ့ မရှိပါဘူး။ တခြို့က ကထိနျရာသီမှာ လှူတဲ့ သငျ်ကနျးမှနျသမြှ ကထိနျသငျ်ကနျးပဲ ထငျပွီး “အရှငျဘုရားအတှကျ ကထိနျသငျ်ကနျးပါဘုရား”ဆိုပွီး လာလာလှူလေ့ရှိပါတယျ။ အဲဒီလို လှူလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ရဟနျးတဈပါးခငြျးကို “ကထိနျသငျ်ကနျး”ဆိုပွီး လုံး၀လှူလို့မရပါဘူး။ အဲဒီလို ရဟနျးတဈပါးပါးကို လှူတဲ့ သငျ်ကနျးကိုလညျး ကထိနျရာသီမှာ လှူပမေယျ့ “ကထိနျသငျ်ကနျး” လို့ မခေါျပါဘူး။ပုဂ်ဂိုလျတဈပါးပါးကို လှူဒါနျးလိုကျတဲ့ အဲဒီ သငျ်ကနျးနဲ့လညျး ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ခငျးလညျးပဲ ကထိနျမအောငျမွငျပါဘူး။ သံဃာကို လှူဒါနျးတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့သာလြှငျ ကထိနျ ခငျးခှငျ့ရှိပါတယျ။ကထိနျ အောငျမွငျထမွောကျနိုငျပါတယျ။ “လှူဒါနျးနညျးက နှဈမြိုး” ~~~~~~~~~~~~~~~ ကထိနျသငျ်ကနျး “လှူဒါနျးနညျးက နှဈမြိုး”ရှိပါတယျ။ (၁)။ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးမှာ သှားလှူတဲ့နညျး နဲ့ (၂)။ကိုယျ့အိမျ၊ ကိုယျဋ်ဌာန၊ တဈနရောရာမှာ ပငျ့လှူတဲ့နညျးတို့ပါပဲ။ ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးမှာသှားလှူရငျတော့ “ဤကထိနျသငျ်ကနျးကို သံဃာအား လှူပါ၏။”လို့ ဆိုပွီး လှူလိုကျရုံနဲ့ လုံလောကျပါတယျ။ သံဃာအား လှူတယျဆိုပမေယျ့ ကထိနျခငျးမယျ့ ကြောငျးမှာရှိတဲ့ သံဃာနဲ့ပဲ သကျဆိုငျပါတယျ။ ●ကိုယျ့နရော၊ ကိုယျ့ဋ်ဌာနကို ပငျ့ပွီးလှူမယျဆိုရငျတော့ “ဘယျကြောငျးတိုကျမှာ ကထိနျခငျးဖို့အတှကျ သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ကထိနျခငျးမယျ့ “ကြောငျးတိုကျနာမညျ”ကို တရား၀ငျ ထညျ့ဆိုပွီး လှူရပါတယျ။ ဒါမှ ကိုယျရညျစူးတဲ့ ကြောငျးတိုကျ သံဃာက ကထိနျခငျးခှငျ့ ရမှာပါ။ ကြောငျးတိုကျနာမညျထညျ့မဆိုဘဲ ၊ “သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးလေးဆိုပွီး လှူလိုကျရငျ အခမျးအနားကို ကွှလာတဲ့ “ဆယျ့နှဈတောငျပတျလညျအတှငျး”က ပငျ့သံဃာအားလုံးနဲ့ သကျဆိုငျသှားတဲ့အတှကျ ရညျစူးရာကြောငျးတိုကျမှာ ကထိနျခငျးခှငျ့ မရှိတော့ပါဘူး။ ●ရဟနျးတဈပါးတညျးကို ပငျ့ပွီး “သံဃာအားလှူပါ၏”လို့ ဆိုလှူလိုကျရငျလညျး အဲဒီရဟနျးက အဲဒီသငျ်ကနျးကိုယူပွီး တခွားကြောငျးတိုကျတဈခုကို ၀ငျလိုကျမိတာနဲ့ တဈပွိုငျနကျတညျး ၀ငျမိတဲ့ ကြောငျးတိုကျသံဃာက အဲဒီသငျ်ကနျးကို ပိုငျဆိုငျသှားပွနျလို့ ရညျစူးရာ ကြောငျးတိုကျမှာ ကထိနျခငျးမရတော့ပါဘူး။ ဒါကွောငျ့ ကိုယျ့နရော၊ ကိုယျဠာန ပငျ့လှူသူတိုငျး ကထိနျခငျးလိုတဲ့ “ကြောငျးတိုကျနာမညျ”ကို တရား၀ငျ ထညျ့ဆိုပွီးမှ လှူသငျ့ပါတယျ။ ●ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးတိုကျမှာ သှားလှူတဲ့အခါ “သံဃာအား”လို့ ထညျ့မဆိုပဲ “ဤကထိနျသငျ်ကနျးကို လှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးပဲ ဆိုလိုကျရငျလညျး အဲဒီကထိနျသငျ်ကနျးဟာ ကြောငျးတိုကျမှာရှိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပိုငျဆိုငျတဲ့သငျ်ကနျး (သံဃိကသငျ်ကနျး) ဖွဈသှားပါတယျ။ “သံဃာအား”လို့ ထညျ့ဆိုလိုကျတော့လညျး ပိုပွညျ့စုံသှားတာပေါ့။ ရဟနျးတဈပါးတညျး ဝါဆိုတဲ့ကြောငျးတိုကျမှာ “သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရှတျဆိုလြှောကျထားပွီး လှူတဲ့ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “သံဃာအား”လို့ပါတဲ့အတှကျ အရပျလေးမကြျနှာမှာ ရှိရှိသမြှ သံဃာအားလုံးနဲ့ သကျဆိုငျပမေယျ့ ကြောငျးတိုကျမှာ ဝါဆိုတဲ့ ရဟနျးတဈပါးကပဲ ပိုငျဆိုငျပါတယျ။ တဈပါးထကျပိုမြားတဲ့ ရဟနျးတောျတှေ ဝါဆိုတဲ့ ကြောငျးတိုကျတှမှောလညျး နညျးတူပါပဲ။ “သံဃာအား လှူပါ၏”ဆိုတဲ့ သငျ်ကနျးမှနျသမြှ အရပျလေးမကြျနှာ သံဃာ(စာတုဒ်ဒိသံဃာ)နဲ့ သကျဆိုငျရုံပဲ သကျဆိုငျပါတယျ။ ပိုငျတဲ့အခါမှာတော့ ကြောငျးတိုကျသံဃာ (အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပိုငျပါတယျ။ ကြောငျးတိုကျပွငျပက သံဃာဟာ ဆိုငျသာဆိုငျ ၊ မပိုငျတဲ့သံဃာပါ။ ကိုယျလှူတဲ့သငျ်ကနျးကို သံဃာတောျတှေ ဘယျလိုပဲဆိုငျဆိုငျ၊ဘယျလိုပဲပိုငျပိုငျ ကိုယျကတော့ သံဃာအားလုံးကို ရညျမှနျးပွီး လှူဒါနျးရမှာပါပဲ။“အရပျလေးမကြျနှာမှာ ရှိရှိသမြှ သံဃာအားလုံး ၊သာသနာတောျမှာ ရှိခဲ့ပွီး၊ ရှိနဆေဲ၊ ရှိလတ်တံ့ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါနျးပါတယျ”လို့ အာရုံပွုပွီး “သံဃူ ဒမေ = သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရှတျဆိုလှူဒါနျးလိုကျရငျ ကိုယျလှူလိုကျတဲ့သငျ်ကနျးဟာ “တဈသာသနာလုံး၊ တဈလောကလုံးမှာရှိတဲ့ ပုထုဇဉျသံဃာ၊ အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ့ သကျဆိုငျတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျး” ဖွဈသှားပါတယျ။ အမြားပိုငျသံဃိကသငျ်ကနျးနဲ့ပဲ ကထိနျခငျးလို့ရပါတယျ။ တဈပါးပိုငျ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ တကယျ ကထိနျခငျးတဲ့ အခြိနျမှာတော့ “အမြားပိုငျ သံဃိကသငျ်ကနျး”ကို “တဈပါးပိုငျ ပုဂ်ဂလိက သငျ်ကနျး” ဖွဈအောငျပွနျလုပျလိုကျရပါတယျ။ သံဃာက ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ပုဂ်ဂိုလျကပဲ ကထိနျခငျးလို့ ရပါတယျ။ သံဃာက ကထိနျသငျ်ကနျးပေးရုံပဲ ပေးနိုငျပါတယျ။ သိမျထဲမှာ သံဃာတောျတှစေုဝေးပွီး ကထိနျခငျးထိုကျတဲ့ ရဟနျးတဈပါးကို ဉတျကမ်မဝါနဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျးပေးလိုကျရပါတယျ။ ကထိနျသငျ်ကနျးကို ပုဂ်ဂလိကအဖွဈ ပိုငျဆိုငျသှားတဲ့ အဲဒီ ရဟနျးကမှ ကထိနျခငျးရတာပါ။ ကထိနျသငျ်ကနျးကို သိမျထဲမှာပဲ ပေးရပမေယျ့ ကထိနျကိုတော့ သိမျထဲမှာပဲဖွဈဖွဈ၊ သိမျအပွငျမှာပဲဖွဈဖွဈ ခငျးလို့ရပါတယျ။ ရဟနျးတဈပါးခငျးတဲ့ ကထိနျကို သံဃာက ၀မျးမွောကျ၀မျးသာ အနုမောဒနာ ပွုလိုကျရငျ သံဃာကလညျး ကထိနျခငျးပွီးသား ဖွဈသှားတာပါပဲ။ ကထိနျခငျးခွငျးဆိုတဲ့ ဝိနညျးကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတျ၊ ပုဂ်ဂလကံဆိုပမေယျ့ သံဃာကပဲ ကထိနျသငျ်ကနျးပေးရ၊ ကထိနျခငျးပွီးရငျလညျး သံဃာအားလုံးက အနုမောဒနာပွုတဲ့ သံဃာမှာလညျး ကထိနျအာနိသငျရတဲ့အတှကျ သံဃာ့ကိစ်စ၊ သံဃာ့အလုပျလို့ ဆိုနိုငျပါတယျ။ “သံဃိကသငျ်ကနျး”ကို “ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျး”အဖွဈ ကထိနျခငျးမယျ့ ရဟနျးကိုပေးတာက သံဃာတောျတှရေဲ့ အပိုငျးဖွဈပါတယျ။ ကထိနျအလှူရှငျတှရေဲ့အပိုငျးကတော့ “သံဃိက သငျ်ကနျး”အဖွဈပဲ လှူဒါနျးရမှာပါ။ ကထိနျခငျးတဲ့အခြိနျ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျး လုပျမယျ့ အတူတူဆိုပွီး နဂိုကတညျးက ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးအဖွဈ မလှူဒါနျးရပါဘူး။ လှူဒါနျးခဲ့ရငျ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးကို သံဃာက ကထိနျခငျးမယျ့ရဟနျးကို ပေးလို့ မရတော့တဲ့အတှကျ ကထိနျခငျးလို့ မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကသငျ်ကနျးကိုပဲ သံဃာက ကထိနျခငျးမယျ့ ရဟနျးကို ပေးလို့ရပါတယျ။ ►ဒါကွောငျ့ ကထိနျအလှူရှငျတှအေနနေဲ့ မိမိတို့ ကွညျညိုတဲ့ ဆရာတောျတဈပါးပါး၊ ရဟနျးတဈပါးပါးကို ကထိနျ သငျ်ကနျး ရစခေငြျတဲ့စိတျလုံး၀မထားဘဲ ၊ “ဒီကထိနျသငျ်ကနျးဟာ သံဃာ အားလုံးအတှကျ”လို့ပဲ ရညျမှနျးပွီး သံဃာပိုငျ သံဃိကစဈစဈဖွဈအောငျ လှူဒါနျးကွရပါမယျ။ ►အနှဈခြုပျပွီး ပွနျပွောရရငျ ... ကထိနျတဈခု အထမွောကျဖို့အတှကျ (သို့မဟုတျ) ကထိနျ စဈစဈဖွဈဖို့အတှကျ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ ... ■(၁) “မိုးကသြငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ရဟနျးတောျတှေ ကိုယျတိုငျ ဘယျသူ့ဆီကမှ အလှူခံမထားတဲ့ သငျ်ကနျး၊ ရဟနျးတောျတှဘေကျက ဘာအရိပျနိမိတျမှ မပွရ၊ ဘာပရိယာယျစကားမှ မပွောရဘဲနဲ့ အလှူရှငျတှဘေကျက အလိုအလြောကျ လာလှူထားတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးမှ ကထိနျစဈစဈဖွဈပါတယျ။ ရဟနျးတောျတှဘေကျက စ, ပွောလို့ လှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ ■(၂) “မသိုးသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ဒီနေ့လှူတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ ဒီနေ့ ကထိနျခငျးမှ ကထိနျစဈဖွဈပါတယျ။ မနေ့ကလှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ဒီနေ့ ကထိနျခငျးရငျ ဒီနေ့လှူတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ မနကျဖွနျမှ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ ■(၃) “သံဃိကသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ သံဃာအားလုံးကို ရညျမှနျးပွီး သံဃာပိုငျအဖွဈနဲ့ လှူဒါနျးတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးမှ ကထိနျစဈစဈဖွဈပါတယျ။ ကိုယျကွညျညိုတဲ့ ဆရာတောျကို ရညျမှနျးပွီး ကိုယျကွညျညိုတဲ့ဆရာတောျပဲ ရစခေငြျတဲ့စိတျနဲ့ လှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ ■နောကျတဈခကြျ ဖွညျ့စှကျရမယျဆိုရငျတော့ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “ကိုယျပိုငျသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ခတေ်တခဏ ငှားယူလာတဲ့ သငျ်ကနျး (“အငှား”သငျ်ကနျး)နဲ့ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ အမှနျတကယျ ပိုငျဆိုငျတဲ့ သငျ်ကနျး(ကိုယျပိုငျသငျ်ကနျး)နဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူတဲ့အခါမြိုးမှာ ကထိနျခငျးတဲ့အခိုကျကလေး ခတေ်တခဏငှားတဲ့ သဘောမြိုးမဖွဈအောငျ အထူးသတိပွုရပါမယျ။ ကထိနျခငျးခှငျ့ရှိတဲ့ ကာလကတော့ “သီတငျးကြှတျ လပွညျ့ကြောျ(၁)ရကျကနေ တနျဆောငျမုနျးလပွညျ့နေ့ အထိ တဈလ(၂၉-ရကျ)” ဖွဈပါတယျ။ ဒီတဈလအတှငျးမှာပဲ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ဒီတဈလအတှငျးမှာ ခငျးမှလညျး “ကထိနျစဈစဈ” ဖွဈပါတယျ။ ကထိနျခငျးဖို့အတှကျ သံဃာက သိမျထဲမှာ သငျ်ကနျးပေးတဲ့ကံပွုရတဲ့အတှကျ ကထိနျကံအောငျမွငျဖို့ အနညျးဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရှိရပါတယျ။ကထိနျသငျ်ကနျးပေးတဲ့ ကံပွုတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိနျသငျ်ကနျးခံယူသူက (၁)ပါး၊ စုစုပေါငျး(၅)ပါး အနညျးဆုံးရှိမှ ကထိနျကံ အောငျမွငျပါတယျ။ သငျ်ကနျးပေးဖို့အတှကျသာ သံဃာလိုတာပါ။ သငျ်ကနျးပေးပွီးလို့ ကထိနျခငျးတဲ့အခါမှာတော့ သံဃာ မလိုပါဘူး။ တဈပါးတညျးဝါဆိုတဲ့ကြောငျးမှာ တဈပါးတညျး ကထိနျခငျးလညျး ရပါတယျ။ အနုမောဒနာပွုရမယျ့ ရဟနျးတဈပါး ခေါျထားပွီး၊ နှဈပါးကထိနျခငျးလညျး ရပါတယျ။ သငျ်ကနျးပေးတဲ့ သံဃာတှစေုံနတေုနျးမို့ သံဃာနဲ့ ကထိနျခငျးလိုကျလညျး ရတာပါပဲ။ ရဟနျးတဈပါးခငျးတဲ့ကထိနျကို ဝါဆိုတူ ကြောငျးတိုကျအတှငျးက ရဟနျးတောျတှပေဲ အနုမောဒနာ ပွုစရာလိုပါတယျ။ ကိုရငျသာမဏတှေကေတော့ အနုမောဒနာ ပွုစရာမလိုပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ တဈကြောငျးတိုကျတညျး အတူ ဝါဆိုကွတဲ့ သီတငျးသုံးဖေါျ ဘ၀တူအခငြျးခငြျးဖွဈတဲ့အတှကျ ကထိနျအာနိသငျသငျ်ကနျး (ကထိနျရံသငျ်ကနျး)တှကေို ကိုရငျတှကေိုလညျး အညီအမြှ ခှဲဝပေေးရပါမယျ။ ကိုရငျတှလေညျး အာနိသငျသငျ်ကနျး(ကထိနျရံသငျ်ကနျး) ရပိုငျခှငျ့ရှိပါတယျ။ တခြို့က ကြောငျးဥပစာပရိဝုဏျအရံအတားတူတဲ့ ကြောငျးတိုကျတဈတိုကျတညျးမှာ နှဈကြောငျး၊ သုံးကြောငျး စသညျခှဲပွီး သီခွားစီ ဝါဆိုတတျကွပါတယျ။ ကြောငျးတိုကျကွီးတဈခုတညျးမှာ ဘယျနှကြောငျးပဲ ခှဲဝါဆိုဆို ကထိနျခငျးရငျတော့ တဈကြောငျးတိုကျလုံးပေါငျးပွီး၊ ကထိနျတဈခုတညျးပဲ ခငျးရပါမယျ။ ဒါမှ ကထိနျစဈစဈဖွဈပါတယျ။ ကထိနျခငျးပွီးတဲ့ ကြောငျးတိုကျမှာ နောကျထပျ လာလှူတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျးတှကေို ကထိနျအာနိသငျ မရတဲ့ တခွားရဟနျးတောျလညျး ဝစေု ရစခေငြျတယျဆိုရငျ ခငျးပွီးသားကထိနျကို နုတျလိုကျရပါတယျ။ “ကထိနျနုတျတယျ”ဆိုတာ ကထိနျခငျးခွငျးအမှု၊ ကထိနျကံကို ရုပျသိမျးလိုကျတာပါပဲ။ ကထိနျနုတျပွီးမှ နောကျထပျကထိနျတဈခု ထပျခငျးလို့ မရတော့ပါဘူး။ ထပျခငျးရငျလညျး ကထိနျစဈစဈ မဖွဈတော့ပါဘူး။ ကထိနျနုတျလိုကျတဲ့အတှကျ ကထိနျအာနိသငျတှလေညျး ပကြျပွယျသှားပါတယျ။ ကထိနျအာနိသငျရပွီးသား ရဟနျးတောျတှလေညျး ကထိနျအာနိသငျ လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကလာဘျလာဘဖွဈတဲ့ သငျ်ကနျးတှကေို သံဃာအားလုံး ရစခေငြျတဲ့ ရညျရှယျခကြျနဲ့ ကထိနျနုတျတာပါ။ ကထိနျသာ မနုတျရငျ သံဃိကသငျ်ကနျးတှကေို ဝါကြိုးဝါပွတျသူ၊ ဒုတိယဝါဆိုသူ၊ တခွားကြောငျးတိုကျကနေ နောကျထပျရောကျလာသူတှေ မရနိုငျပါဘူး။ ရခှငျ့ မရှိပါဘူး။ ကထိနျနုတျလိုကျတဲ့အတှကျ သံဃာအားလုံး ရခှငျ့ရှိသှားပါတယျ။ #Credit. -【စာရိုကျပူဇောျသူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】 -【ဆရာတောျအရှငျဆန်ဒာဓိက(ရှှပေါရမီတောရ)၏ “ဂုဏျရှိနျပေါငျးစုတဲ့ ဘုံကထိနျကောငျးမှု” နှာ ၅၅- ၈၀မှ- ကောကျနှုတျ ပူဇောျမြှဝပေါသညျ။】 Posted by https://ift.tt/1tab2NY အပျပမာဒနေ သမျပာဒထေ။ ။ ပွနျလညျမြှဝပေါသညျ. ဦးသိနျး
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NVaobb
“ကထိန်စစ်စစ် ဖြစ်ရဲ့လား” ••••••••••••••••••••••• အရှင်ဘုရား .... ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် လှူတဲ့ သင်္ကန်း နဲ့ ကထိန် ခင်းကောင်းပါသလား။ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်ရော ကထိန် အထမြောက်ပါသလား။ (မသင်းမဒီ၊ ပြည်မြို့။) ဒကာမလေး မသင်းမဒီ ... “ကထိန်ခင်းတယ်”လို့ ပြောလိုက်ရင် ကထိန်ခင်းတဲ့အလုပ်ကို လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေက လုပ်ကြတယ်လို့ လူအများက ထင်နေကြပါတယ်။ တကယ်တော့ ကထိန်းခင်းတဲ့အလုပ်ဟာ လူ၀တ်ကြောင် ဒကာဒကာမတွေရဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါဘူး။ ရဟန်းတော်တွေရဲ့ အလုပ်ပါ။ ရဟန်းတော်တွေကပဲ ကထိန်ခင်းကြတာပါ။ ဒါပေမယ့် ရဟန်းတော်တွေ ကထိန်ခင်းမယ့် သင်္ကန်းကို အများအားဖြင့် လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေကပဲ လှူဒါန်းကြပါတယ်။ ကထိန်ခင်းမယ့် သင်္ကန်းလှူဒါန်းတာကိုပဲ ကထိန်ခင်းတယ်လို့ တင်စားပြီးပြောကြရင်းက ကထိန်သင်္ကန်းလှူတဲ့သူတွေကို ကထိန်ခင်းတဲ့သူတွေလို့ ခေါ်ဝေါ်နေကြတာပါ။ အမှန်က လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေဟာ ကထိန်ခင်းတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ကထိန်သင်္ကန်းလှူတဲ့သူတွေပါ။ ကထိန်သင်္ကန်းကို လူ၀တ်ကြောင် ဒကာ၊ဒကာမတွေပဲ လှူခွင့်ရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ●ရဟန်းသာမဏေတွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●သီလရှင်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●လူသားတွေတွင် လှူခွင့်ရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ●နတ်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●ဗြဟ္မာတွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ●နဂါးဂဠုန်တွေလည်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ကျမ်းဂန်မှာ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူကို “လူရယ်၊ နတ်ရယ်၊ သီတင်းသုံးဖေါ်(၅)ဦးရယ်”လို့ ပုဂ္ဂိုလ်(၇)မျိုး တိုက်ရိုက်ပြထားပါတယ်။ သီတင်းသုံးဖေါ်(၅)ဦးဆိုတာ “ရဟန်း၊ ရဟန်းမ၊ သာမဏေ၊ သာမဏေနဲ့ သိက္ခမာန်”တို့ပါပဲ။ သိက္ခမာန်ဆိုတာ ဘိက္ခုနီမ(ရဟန်းမ) မ၀တ်မီ သိက္ခာပုဒ်(၆)ပါးကို (၂)နှစ်တိတိ ကျင့်ရတဲ့ “သာမဏေ တစ်မျိုး” ကို ခေါ်တာပါ။ ပဓာနနည်းအားဖြင့် တိုက်ရိုက်ပြထားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်(၇)မျိုးထဲမှာ နဂါး၊ ဂဠုန်စတဲ့ တိုက်ရိုက်ပြမထားတဲ့ တခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေလည်း အကျုံး၀င်ပါတယ်။ အသိဉာဏ်ရှိသူ မည်သူမဆို ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေကို ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူများစာရင်းမှာ တိုက်ရိုက်ပြထားတဲ့အတွက် ရဟန်းတော် ကိုယ်တိုင် လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန် ခင်းကောင်းပါတယ်။ ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်လည်း ကထိန် အထမြောက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ . . . ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် “အလှူခံတဲ့ သင်္ကန်း” နဲ့တော့ ကထိန်မခင်းကောင်းပါဘူး။ ကထိန်ခင်းခဲ့ရင်လည်း ကထိန်အထ မမြောက်ပါဘူး။ ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့သူ ဘယ်သူလဲဆိုတဲ့အချက်က အဓိက မကျပါဘူး။ လှူတဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း “ဘယ်လိုသင်္ကန်းလဲ”ဆိုတဲ့ အချက်က အဓိကကျပါတယ်။ ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် ... လှူတဲ့ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ…. ●(၁) မိုးကျသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။ ●(၂) မသိုးသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။ ●(၃) သံဃိကသင်္ကန်းလည်း ဖြစ်ရပါမယ်။ သင်္ကန်းသုံးထည် ဖြစ်ရမယ်လို့ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ သင်္ကန်းတစ်ထည်တည်းကပဲ (၁) “မိုးကျ”ဖြစ်ခြင်း၊ (၂) “မသိုး”ဖြစ်ခြင်း၊ (၃) “သံဃိက”ဖြစ်ခြင်းဆိုတဲ့ အရည်အသွေး(၃)မျိုးနဲ့ ပြည့်စုံရမယ်လို့ ဆိုလိုတာပါ။ (၁)။ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “မိုးကျ သင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ မိုးရေမိုးပေါက်တွေဟာ ဘယ်သူ့ရဲ့ တိုက်တွန်းလှုံ့ဆော်မှုမှ မပါဘဲ မိုးကောင်းကင်အပေါ်ကနေ အလိုအလျောက်ကျလာသလို၊ ကထိန်သင်္ကန်းဟာလည်း ကထိန်ခင်းကျောင်းတိုက်က ရဟန်းတော်တွေထဲက ဘယ်ရဟန်းတော်ရဲ့ တိုက်တွန်း လှုံ့ဆော်မှုမှ မပါဘဲ အလှူရှင်က သူ့သဒ္ဓါတရားနဲ့သူ အလိုအလျောက် လာလှူတဲ့ သင်္ကန်း ဖြစ်ရပါမယ်။ ကိုယ် လုံး၀မတိုက်တွန်းဘဲ သူ့အလိုအလျောက် ရတဲ့သင်္ကန်း၊ ကိုယ်လုံး၀ အလှူမခံဘဲ သူ့အလိုအလျောက် လာလှူတဲ့ သင်္ကန်းကို မိုးပေါ်က ရုတ်တရက်ကျလာတဲ့ အရာ၀တ္ထုနဲ့တူလို့ မိုးကျသင်္ကန်း (မိုးပေါ်ကျသင်္ကန်း) လို့ ခေါ်ပါတယ်။ရဟန်းတော်တွေဟာ “မိခင်ရင်း၊ ဖခင်ရင်း” ဆီကတောင်မှ ကထိန်သင်္ကန်း အလှူမခံ ကောင်းပါဘူး။ ရဟန်းတော်ကိုယ်တိုင် မိခင်ရင်း၊ဖခင်ရင်းဆီက အလှူခံလို့ ရလာတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင်လည်း ကထိန် အထမမြောက်ပါဘူး။ ရဟန်းတော်က မိဘကျေးဇူး အထူးဆပ်ချင်လို့ဆိုပြီး ထူးခြားတဲ့ ကထိန်အလှူကုသိုလ်ကြီး မိဘနှစ်ပါးရစေချင်တဲ့ စိတ်နဲ့ မိဘကို ကထိန် အကြောင်းတွေ ပြောပြပြီး တိုက်ရိုက်နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ သွယ်ဝုိက်တဲ့နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခိုင်းတယ်ဆိုရင် အဲဒီသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းပေမယ့် ကထိန်အထမမြောက်တော့တဲ့အတွက် မိဘကျေးဇူးလည်း အထူးဆပ်ရာမရောက်တော့ပါဘူး။ မိဘနှစ်ပါးလည်း ထူးခြားတဲ့ ကထိန်အလှူကုသိုလ်ကြီး မရတော့ပါဘူး။ ကိုယ်ဝါဆို တဲ့ ကျောင်းတိုက်ရဲ့ ကထိန်အတွက် အလှူမခံကောင်းဘူးလို့ပြောတာပါ။ တခြားကျောင်းတိုက်ရဲ့ ကထိန်အတွက်တော့ လှူဖို့ တိုက်တွန်းကောင်းပါတယ်။ တိုက်တွန်းလို့ရပါတယ်။ လိုအပ်ရင် တိုက်တွန်းရမှာပါပဲ။ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိသူတွေထဲမှာ ရဟန်းတော်တွေလည်း ပါတဲ့အတွက် ရဟန်းတစ်ပါးပါးက ဦးစီးဦးဆောင်ပြုပြီး ၊ တပည့်ဒကာ ဒကာမတွေနဲ့ တခြားကျောင်းတိုက် တစ်ခုခုမှာ ကထိန်သွားခင်းတာကတော့ ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းတိုက်က ရဟန်းတော်တွေ ကိုယ်တိုင်ကတော့ ကိုယ့်ကျောင်းကထိန်အတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှ ကထိန်သင်္ကန်းလှူဖို့ မတိုက်တွန်းကောင်းပါဘူး။ “ဒီနှစ် ကထိန် ဘယ်ရက်လဲ”၊“ဒီနှစ်လည်း ဘုံကထိန်ပဲလား” “ဒီနှစ် ဉတ်သင်္ကန်း လှူဖို့ ပြောထားတဲ့သူမရှိသေးဘူး” “ကထိန်ရာသီတော့ ရောက်လာပြန်ပြီနော် . . .” စသည် စသည်အားဖြင့် …ဘယ်လို အရိပ်နိမိတ်မျိုး ပြပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်လိုပရိယာယ်စကားမျိုး ပြောပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကထိန်ခံ ရဟန်းတော်တွေ ကိုယ်တိုင် ကထိန် သင်္ကန်း အလှူမခံကောင်းပါဘူး။ ကထိန်ခင်းမယ့် ဒကာဒကာမတွေဘက်က ကထိန်နဲ့ပတ်သက်လို့ ဘာစကားမှမစ,ရသေးဘဲနဲ့ ကျောင်းတိုက်ရဟန်းတော်ထဲက တစ်ပါးပါးက ကထိန်အကြောင်းမစမိအောင် အထူးသတိပြုရပါမယ်။ ဒကာဒကာမတွေက ဘာမှမလျှောက်ရသေးဘဲနဲ့ “ဒီနှစ်ကထိန်ဘယ်ရက်လဲ” လို့ ကိုယ့်ဘက်ကစမမေးသင့်သလို၊ “ဒီနှစ်တော့ ဒီရက်မှာကထိန်ခင်းရင် အဆင်ပြေမယ်”ထင်တယ်လို့ ကိုယ်က စပြီး ကထိန်ရက် သတ်မှတ်ပေးမျိုးလည်း လုံး၀ မပြုလုပ်သင့်ပါဘူး။ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “ အတိဥက္ကဋ္ဌ = အလွန် မြင့်မြတ်တဲ့သင်္ကန်း” ဖြစ်ရမယ်တဲ့...။ “အလွန်မြင့်မြတ်တဲ့ သင်္ကန်း”ဆိုတာ တောင်းရမ်းမှု၊ တိုက်တွန်းမှုမပါဘဲ အလိုအလျောက်ရတဲ့သင်္ကန်းကို ပြောတာပါ။ တောင်းရမ်းခြင်း၊ တိုက်တွန်းခြင်းဆိုတဲ့ အပြစ်လုံး၀ကင်းပြီး၊ အလွန့်အလွန် သန့်ရှင်းစင်ကြယ်တဲ့ သင်္ကန်းကို “မိုးကျသင်္ကန်း”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကျောင်းကို ဘယ်နေ့၊ဘယ်ရက်မှာ ဘယ်သူ ကထိန်လာခင်းမယ်ဆိုတာ လုံးဝြကိုမသိဘဲ ကြိုတင် အသိပေးမထားဘဲ ၊လာလှူတဲ့သင်္ကန်း၊ မမျှော်လင့်ဘဲ ရုတ်တရက် ရောက်လာတဲ့ သင်္ကန်းဟာ “မိုးကျသင်္ကန်း” အစစ်ဆုံးပါပဲ။ “မတောင်းဘဲရမှ အတိဥက္ကဋ္ဌ (အလွန်မြင့်မြတ်တယ်)” ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး ... ဘယ်ပစ္စည်း လာဘ်လာဘမဆို ၊ ဘယ်ရာထူးဋ္ဌာနန္တရမဆို ကိုယ်ကမတောင်းရဘဲ အလိုအလျောက်ရမှ ပိုတန်ဖိုးရှိတယ်။ ပိုသန့်ရှင်းစင်ကြယ်တယ်လို့ ကောက်ချက်ချနိုင်ပါတယ်။ “မရှာဘဲတွေ့မှအချစ်၊ မရှာဘဲရမှ ဘုန်းကံ”ဆိုတဲ့ သဘောပါပဲ။ (၂) ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “မသိုးသင်္ကန်း”ဖြစ်ရပါမယ်။ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်တဲ့ ထမင်းကောင်း၊ ဟင်းကောင်း (မသိုးထမင်း၊ မသိုးဟင်း) ဆိုတာ ချက်ပြီး တစ်ရက်မှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့မှ ချက်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းဖြစ်ရသလို ကထိန်သင်္ကန်းဟာလည်း လှူပြီး တစ်ရက်မှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့ လှူထားတဲ့ သင်္ကန်းဖြစ်ရပါမယ်။ ချက်ပြီး တစ်ရက်ကျော်သွားတဲ့ ထမင်းဟင်း၊ နေ့ကူးသွားတဲ့ ထမင်းဟင်းကို တကယ်သိုးသိုး မသိုးသိုး ထမင်းသိုး၊ ဟင်းသိုးလို့ပဲ ခေါ်ပါတယ်။ အအေးခန်းထဲ၊ ရေခဲ သေတ္တာထဲ ထည့်ထားလို့ ချက်ချင်း သိုးမသွားသေးလည်း နာမည်ကတော့ “ထမင်းသိုး၊ ဟင်းသိုး” ပါပဲ။ လှူပြီး တစ်ရက်ကျော်သွားတဲ့ သင်္ကန်း၊ နေ့ကူးသွားတဲ့ သင်္ကန်းကို “သင်္ကန်းသိုး”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ အဲဒီလို သင်္ကန်းသိုးနဲ့ လုံး၀ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ကထိန်ခင်းလည်း ကထိန် အထမမြောက်ပါဘူး။ (တစ်ရက်မက ကျော်သွားရင်တော့ အထူး ပြောစရာတောင် မလိုတော့ပါဘူး။) လှူပြီးတစ်ရက်မှ မကျော်သေးတဲ့ သင်္ကန်း၊ နေ့မကူးသေးတဲ့ သင်္ကန်း၊ ဒီနေ့မှ လာလှူတဲ့သင်္ကန်းကို “မသိုးသင်္ကန်း”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ မသိုးသင်္ကန်းနဲ့ခင်းမှ ကထိန်အထမြောက်ပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေဟာ ကထိန်သင်္ကန်း ဒီနေ့ရရင် ဒီနေ့ပဲ ကထိန်ခင်းရပါတယ်။ အလုပ်မအားလို့၊ အဆင်မပြေသေးလို့ ဆိုပြီး နောက်နေ့မှ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံပြီးတဲ့နေ့ရဲ့ နောက်တစ်နေ့ အရုဏ်မတက်ခင်မှာပဲ ကထိန်ခင်းခြင်းကိစ္စ ပြီးစီးအောင် ဆောင်ရွက်ရပါတယ်။ ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း ကထိန်ခင်းရမယ်လို့ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်တစ်နေ့ အရုဏ်မတက်မချင်း ဘယ်အချိန်မှာမဆို ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။ ■“ကထိန်သင်္ကန်းဟာ နေ့မကူးတဲ့ မသိုးသင်္ကန်းဖြစ်ရမယ်” ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး တချို့က ကထိန်ရက်မတိုင်ခင် ကထိန်သင်္ကန်းကို ကျောင်းမှာ သွားမထားကောင်းဘူးလို့ ယူဆနေကြပါတယ်။ လမ်းခရီး ကြုံနေရင်တောင်မှ ကထိန်သင်္ကန်းကိုင်လျက်တန်းလန်းကြီးနဲ့ ကျောင်းတိုက်ထဲကနေ ဖြတ်မသွားကောင်းဘူးလို့တောင် ထင်နေကြပါတယ်။ မဟုတ်ပါဘူး။ ■ကထိန် သင်္ကန်းကိုရော၊ ကထိန်ရံ သင်္ကန်းတွေကိုရော ၊ ကထိန်ရက်မတိုင်ခင် ကျောင်းမှာ သွားထားလို့ရပါတယ်။ ■ဒါပေမယ့် ကထိန်သင်္ကန်းအဖြစ် နဲ့တော့ အပြီးလှူမပစ်ခဲ့ရပါဘူး။ ခေတ္တခဏ အပ်ရုံပဲ အပ်နှံထားခဲ့ရမှာပါ။ ကျောင်းမှာ သွားထားရုံပဲ ထားပြီး မလှူသေးရင် သင်္ကန်းတွေကို သံဃာက မပိုင်သေးပါဘူး။အလှူရှင်တွေကပဲ ပိုင်ပါတယ်။ ■ကထိန်သင်္ကန်းအဖြစ်နဲ့ အပြီးအပိုင် နှုတ်မြွက်ပြီး လှူပစ်ခဲ့ရင် တကယ်ကထိန်ခင်းမယ့်ရက်အထိ စောင့်နေလို့မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့မှာပဲ ချက်ချင်း ကထိန်ခင်းလိုက်ရပါမယ်။ နေ့ကူးသွားရင် “သင်္ကန်သိုး” ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ကထိန်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီကျောင်းတိုက် အဲဒီနှစ် အတွက် ပြီးပါပြီ။ ကထိန်ခင်းလို့ လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ တနှစ်မှာတစ်လ၊ တစ်လမှာ တစ်ရက်၊ တစ်ရက်မှာ တစ်ကြိမ်ပဲ ကထိန်သင်္ကန်း လှူခွင့်ရှိတာဆိုတော့ နောက်ထပ်လည်း ကထိန်သင်္ကန်း အလှူခံလို့မရတော့ပါဘူး။ တချို့က ကထိန်ရက်မှာ မအားလို့၊ မလာနိုင်လို့ဆိုပြီး ကထိန်မတိုင်ခင် ရက်ခပ်စောစောကတည်းက ကထိန်သင်္ကန်းကို ကြိုလှူထားချင်ကြပါတယ်။ အဲဒီလို ကြိုလှူထားလို့ မရပါဘူး။ သက်ဆိုင်ရာ ကျောင်းတိုက် သံဃာကလည်း ကြိုအလှူခံထားလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ကြိုလှူထားတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် အဲဒီကထိန်ဟာ “ကထိန်အတု၊ ကထိန်အင်” ပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ တချို့က အရုဏ်မတက်ခင် (ကျီးမနိုးခင်) ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့ “ကျီးမနိုးကထိန်”က ပိုမြတ်တယ်လို့ ယူဆပြီး ၊အရုဏ်မတက်ခင် (ကျီးမနိုးခင်) ကထိန်သင်္ကန်း လှူဒါန်းတတ်ကြပါတယ်။ အရုဏ်မတက်ခင် ကထိန်သင်္ကန်းလှူလိုက်ရင် အရုဏ်မတက်ခင်ဘဲ ကထိန်ခင်းရပါတယ်။ အရုဏ်တက်ပြီးသွားမှ ကထိန်ခင်းရင် သင်္ကန်းသိုးသွားလို့ ကထိန်အထမမြောက်ပါဘူး။ အရုဏ်တက်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် နောက်တစ်ရက် ကူးသွားပါပြီ၊ အရုဏ်အမီ ကထိန်ခင်းဖို့ အချိန်မလုံလောက်တဲ့အတွက် အဲဒီလို လှူတာမျိုး လုံး၀ ရှောင်ကြဉ်သင့်ပါတယ်။ (၃) ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို လှူဒါန်းထားလို့ အဲဒီရဟန်းတစ်ပါးတည်းကပဲ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါန်းထားလို့ သံဃာအားလုံး ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။ သံဃာအများပိုင်ဆိုင်တဲ့ “သံဃိကသင်္ကန်း” နဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းခွင့်ရှိပါတယ်။မိမိကြည်ညိုတဲ့ ဘုန်းကြီးတစ်ပါးပါး၊ ဆရာတော် တစ်ပါးပါးကို ဒီဆရာတော်ကြီး ငါကြည်ညိုလို့ ကထိန်သင်္ကန်း လှူလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီးတော့ “ဆရာတော်ကို တပည့်တော် ကထိန်သင်္ကန်း လှူပါတယ်ဘုရား”၊ “ဘုန်းကြီးကို ကထိန်သင်္ကန်းလှူပါတယ် ဘုရား”လို့ မိမိကြည်ညိုတဲ့ ရဟန်းတော် တစ်ပါးပါးကို ပုဂ္ဂလိကအနေနဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း လှူဒါန်းခွင့် မရှိပါဘူး။ တချို့က ကထိန်ရာသီမှာ လှူတဲ့ သင်္ကန်းမှန်သမျှ ကထိန်သင်္ကန်းပဲ ထင်ပြီး “အရှင်ဘုရားအတွက် ကထိန်သင်္ကန်းပါဘုရား”ဆိုပြီး လာလာလှူလေ့ရှိပါတယ်။ အဲဒီလို လှူလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ရဟန်းတစ်ပါးချင်းကို “ကထိန်သင်္ကန်း”ဆိုပြီး လုံး၀လှူလို့မရပါဘူး။ အဲဒီလို ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို လှူတဲ့ သင်္ကန်းကိုလည်း ကထိန်ရာသီမှာ လှူပေမယ့် “ကထိန်သင်္ကန်း” လို့ မခေါ်ပါဘူး။ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ပါးပါးကို လှူဒါန်းလိုက်တဲ့ အဲဒီ သင်္ကန်းနဲ့လည်း ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ခင်းလည်းပဲ ကထိန်မအောင်မြင်ပါဘူး။ သံဃာကို လှူဒါန်းတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့သာလျှင် ကထိန် ခင်းခွင့်ရှိပါတယ်။ကထိန် အောင်မြင်ထမြောက်နိုင်ပါတယ်။ “လှူဒါန်းနည်းက နှစ်မျိုး” ~~~~~~~~~~~~~~~ ကထိန်သင်္ကန်း “လှူဒါန်းနည်းက နှစ်မျိုး”ရှိပါတယ်။ (၁)။ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းမှာ သွားလှူတဲ့နည်း နဲ့ (၂)။ကိုယ့်အိမ်၊ ကိုယ်ဋ္ဌာန၊ တစ်နေရာရာမှာ ပင့်လှူတဲ့နည်းတို့ပါပဲ။ ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းမှာသွားလှူရင်တော့ “ဤကထိန်သင်္ကန်းကို သံဃာအား လှူပါ၏။”လို့ ဆိုပြီး လှူလိုက်ရုံနဲ့ လုံလောက်ပါတယ်။ သံဃာအား လှူတယ်ဆိုပေမယ့် ကထိန်ခင်းမယ့် ကျောင်းမှာရှိတဲ့ သံဃာနဲ့ပဲ သက်ဆိုင်ပါတယ်။ ●ကိုယ့်နေရာ၊ ကိုယ့်ဋ္ဌာနကို ပင့်ပြီးလှူမယ်ဆိုရင်တော့ “ဘယ်ကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းဖို့အတွက် သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ကထိန်ခင်းမယ့် “ကျောင်းတိုက်နာမည်”ကို တရား၀င် ထည့်ဆိုပြီး လှူရပါတယ်။ ဒါမှ ကိုယ်ရည်စူးတဲ့ ကျောင်းတိုက် သံဃာက ကထိန်ခင်းခွင့် ရမှာပါ။ ကျောင်းတိုက်နာမည်ထည့်မဆိုဘဲ ၊ “သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးလေးဆိုပြီး လှူလိုက်ရင် အခမ်းအနားကို ကြွလာတဲ့ “ဆယ့်နှစ်တောင်ပတ်လည်အတွင်း”က ပင့်သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်သွားတဲ့အတွက် ရည်စူးရာကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းခွင့် မရှိတော့ပါဘူး။ ●ရဟန်းတစ်ပါးတည်းကို ပင့်ပြီး “သံဃာအားလှူပါ၏”လို့ ဆိုလှူလိုက်ရင်လည်း အဲဒီရဟန်းက အဲဒီသင်္ကန်းကိုယူပြီး တခြားကျောင်းတိုက်တစ်ခုကို ၀င်လိုက်မိတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ၀င်မိတဲ့ ကျောင်းတိုက်သံဃာက အဲဒီသင်္ကန်းကို ပိုင်ဆိုင်သွားပြန်လို့ ရည်စူးရာ ကျောင်းတိုက်မှာ ကထိန်ခင်းမရတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်နေရာ၊ ကိုယ်ဠာန ပင့်လှူသူတိုင်း ကထိန်ခင်းလိုတဲ့ “ကျောင်းတိုက်နာမည်”ကို တရား၀င် ထည့်ဆိုပြီးမှ လှူသင့်ပါတယ်။ ●ကထိန်ခင်းမယ့်ကျောင်းတိုက်မှာ သွားလှူတဲ့အခါ “သံဃာအား”လို့ ထည့်မဆိုပဲ “ဤကထိန်သင်္ကန်းကို လှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးပဲ ဆိုလိုက်ရင်လည်း အဲဒီကထိန်သင်္ကန်းဟာ ကျောင်းတိုက်မှာရှိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပိုင်ဆိုင်တဲ့သင်္ကန်း (သံဃိကသင်္ကန်း) ဖြစ်သွားပါတယ်။ “သံဃာအား”လို့ ထည့်ဆိုလိုက်တော့လည်း ပိုပြည့်စုံသွားတာပေါ့။ ရဟန်းတစ်ပါးတည်း ဝါဆိုတဲ့ကျောင်းတိုက်မှာ “သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရွတ်ဆိုလျှောက်ထားပြီး လှူတဲ့ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “သံဃာအား”လို့ပါတဲ့အတွက် အရပ်လေးမျက်နှာမှာ ရှိရှိသမျှ သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်ပေမယ့် ကျောင်းတိုက်မှာ ဝါဆိုတဲ့ ရဟန်းတစ်ပါးကပဲ ပိုင်ဆိုင်ပါတယ်။ တစ်ပါးထက်ပိုများတဲ့ ရဟန်းတော်တွေ ဝါဆိုတဲ့ ကျောင်းတိုက်တွေမှာလည်း နည်းတူပါပဲ။ “သံဃာအား လှူပါ၏”ဆိုတဲ့ သင်္ကန်းမှန်သမျှ အရပ်လေးမျက်နှာ သံဃာ(စာတုဒ္ဒိသံဃာ)နဲ့ သက်ဆိုင်ရုံပဲ သက်ဆိုင်ပါတယ်။ ပိုင်တဲ့အခါမှာတော့ ကျောင်းတိုက်သံဃာ (အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပိုင်ပါတယ်။ ကျောင်းတိုက်ပြင်ပက သံဃာဟာ ဆိုင်သာဆိုင် ၊ မပိုင်တဲ့သံဃာပါ။ ကိုယ်လှူတဲ့သင်္ကန်းကို သံဃာတော်တွေ ဘယ်လိုပဲဆိုင်ဆိုင်၊ဘယ်လိုပဲပိုင်ပိုင် ကိုယ်ကတော့ သံဃာအားလုံးကို ရည်မှန်းပြီး လှူဒါန်းရမှာပါပဲ။“အရပ်လေးမျက်နှာမှာ ရှိရှိသမျှ သံဃာအားလုံး ၊သာသနာတော်မှာ ရှိခဲ့ပြီး၊ ရှိနေဆဲ၊ ရှိလတ္တံ့ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါန်းပါတယ်”လို့ အာရုံပြုပြီး “သံဃဿ ဒေမ = သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရွတ်ဆိုလှူဒါန်းလိုက်ရင် ကိုယ်လှူလိုက်တဲ့သင်္ကန်းဟာ “တစ်သာသနာလုံး၊ တစ်လောကလုံးမှာရှိတဲ့ ပုထုဇဉ်သံဃာ၊ အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်သွားပါတယ်။ အများပိုင်သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ပဲ ကထိန်ခင်းလို့ရပါတယ်။ တစ်ပါးပိုင် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တကယ် ကထိန်ခင်းတဲ့ အချိန်မှာတော့ “အများပိုင် သံဃိကသင်္ကန်း”ကို “တစ်ပါးပိုင် ပုဂ္ဂလိက သင်္ကန်း” ဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်လိုက်ရပါတယ်။ သံဃာက ကထိန်ခင်းလို့ မရပါဘူး။ ပုဂ္ဂိုလ်ကပဲ ကထိန်ခင်းလို့ ရပါတယ်။ သံဃာက ကထိန်သင်္ကန်းပေးရုံပဲ ပေးနိုင်ပါတယ်။ သိမ်ထဲမှာ သံဃာတော်တွေစုဝေးပြီး ကထိန်ခင်းထိုက်တဲ့ ရဟန်းတစ်ပါးကို ဉတ်ကမ္မဝါနဲ့ ကထိန်သင်္ကန်းပေးလိုက်ရပါတယ်။ ကထိန်သင်္ကန်းကို ပုဂ္ဂလိကအဖြစ် ပိုင်ဆိုင်သွားတဲ့ အဲဒီ ရဟန်းကမှ ကထိန်ခင်းရတာပါ။ ကထိန်သင်္ကန်းကို သိမ်ထဲမှာပဲ ပေးရပေမယ့် ကထိန်ကိုတော့ သိမ်ထဲမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိမ်အပြင်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်းလို့ရပါတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါးခင်းတဲ့ ကထိန်ကို သံဃာက ၀မ်းမြောက်၀မ်းသာ အနုမောဒနာ ပြုလိုက်ရင် သံဃာကလည်း ကထိန်ခင်းပြီးသား ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ ကထိန်ခင်းခြင်းဆိုတဲ့ ဝိနည်းကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတ်၊ ပုဂ္ဂလကံဆိုပေမယ့် သံဃာကပဲ ကထိန်သင်္ကန်းပေးရ၊ ကထိန်ခင်းပြီးရင်လည်း သံဃာအားလုံးက အနုမောဒနာပြုတဲ့ သံဃာမှာလည်း ကထိန်အာနိသင်ရတဲ့အတွက် သံဃာ့ကိစ္စ၊ သံဃာ့အလုပ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ “သံဃိကသင်္ကန်း”ကို “ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်း”အဖြစ် ကထိန်ခင်းမယ့် ရဟန်းကိုပေးတာက သံဃာတော်တွေရဲ့ အပိုင်းဖြစ်ပါတယ်။ ကထိန်အလှူရှင်တွေရဲ့အပိုင်းကတော့ “သံဃိက သင်္ကန်း”အဖြစ်ပဲ လှူဒါန်းရမှာပါ။ ကထိန်ခင်းတဲ့အချိန် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်း လုပ်မယ့် အတူတူဆိုပြီး နဂိုကတည်းက ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းအဖြစ် မလှူဒါန်းရပါဘူး။ လှူဒါန်းခဲ့ရင် ပုဂ္ဂလိကသင်္ကန်းကို သံဃာက ကထိန်ခင်းမယ့်ရဟန်းကို ပေးလို့ မရတော့တဲ့အတွက် ကထိန်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကသင်္ကန်းကိုပဲ သံဃာက ကထိန်ခင်းမယ့် ရဟန်းကို ပေးလို့ရပါတယ်။ ►ဒါကြောင့် ကထိန်အလှူရှင်တွေအနေနဲ့ မိမိတို့ ကြည်ညိုတဲ့ ဆရာတော်တစ်ပါးပါး၊ ရဟန်းတစ်ပါးပါးကို ကထိန် သင်္ကန်း ရစေချင်တဲ့စိတ်လုံး၀မထားဘဲ ၊ “ဒီကထိန်သင်္ကန်းဟာ သံဃာ အားလုံးအတွက်”လို့ပဲ ရည်မှန်းပြီး သံဃာပိုင် သံဃိကစစ်စစ်ဖြစ်အောင် လှူဒါန်းကြရပါမယ်။ ►အနှစ်ချုပ်ပြီး ပြန်ပြောရရင် ... ကထိန်တစ်ခု အထမြောက်ဖို့အတွက် (သို့မဟုတ်) ကထိန် စစ်စစ်ဖြစ်ဖို့အတွက် ကထိန်သင်္ကန်းဟာ ... ■(၁) “မိုးကျသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ရဟန်းတော်တွေ ကိုယ်တိုင် ဘယ်သူ့ဆီကမှ အလှူခံမထားတဲ့ သင်္ကန်း၊ ရဟန်းတော်တွေဘက်က ဘာအရိပ်နိမိတ်မှ မပြရ၊ ဘာပရိယာယ်စကားမှ မပြောရဘဲနဲ့ အလှူရှင်တွေဘက်က အလိုအလျောက် လာလှူထားတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ရဟန်းတော်တွေဘက်က စ, ပြောလို့ လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ ■(၂) “မသိုးသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ဒီနေ့လှူတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ ဒီနေ့ ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ မနေ့ကလှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ဒီနေ့ ကထိန်ခင်းရင် ဒီနေ့လှူတဲ့ သင်္ကန်းနဲ့ မနက်ဖြန်မှ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ ■(၃) “သံဃိကသင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ သံဃာအားလုံးကို ရည်မှန်းပြီး သံဃာပိုင်အဖြစ်နဲ့ လှူဒါန်းတဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ်ကြည်ညိုတဲ့ ဆရာတော်ကို ရည်မှန်းပြီး ကိုယ်ကြည်ညိုတဲ့ဆရာတော်ပဲ ရစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့ လှူတဲ့သင်္ကန်းနဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ ■နောက်တစ်ချက် ဖြည့်စွက်ရမယ်ဆိုရင်တော့ ကထိန်သင်္ကန်းဟာ “ကိုယ်ပိုင်သင်္ကန်း” ဖြစ်ရပါမယ်။ ခေတ္တခဏ ငှားယူလာတဲ့ သင်္ကန်း (“အငှား”သင်္ကန်း)နဲ့ ကထိန်ခင်းရင် ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်ပါဘူး။ အမှန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သင်္ကန်း(ကိုယ်ပိုင်သင်္ကန်း)နဲ့ ကထိန်သင်္ကန်း လှူတဲ့အခါမျိုးမှာ ကထိန်ခင်းတဲ့အခိုက်ကလေး ခေတ္တခဏငှားတဲ့ သဘောမျိုးမဖြစ်အောင် အထူးသတိပြုရပါမယ်။ ကထိန်ခင်းခွင့်ရှိတဲ့ ကာလကတော့ “သီတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော်(၁)ရက်ကနေ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့ အထိ တစ်လ(၂၉-ရက်)” ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတစ်လအတွင်းမှာပဲ ကထိန်သင်္ကန်းလှူခွင့်ရှိပါတယ်။ ဒီတစ်လအတွင်းမှာ ခင်းမှလည်း “ကထိန်စစ်စစ်” ဖြစ်ပါတယ်။ ကထိန်ခင်းဖို့အတွက် သံဃာက သိမ်ထဲမှာ သင်္ကန်းပေးတဲ့ကံပြုရတဲ့အတွက် ကထိန်ကံအောင်မြင်ဖို့ အနည်းဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရှိရပါတယ်။ကထိန်သင်္ကန်းပေးတဲ့ ကံပြုတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိန်သင်္ကန်းခံယူသူက (၁)ပါး၊ စုစုပေါင်း(၅)ပါး အနည်းဆုံးရှိမှ ကထိန်ကံ အောင်မြင်ပါတယ်။ သင်္ကန်းပေးဖို့အတွက်သာ သံဃာလိုတာပါ။ သင်္ကန်းပေးပြီးလို့ ကထိန်ခင်းတဲ့အခါမှာတော့ သံဃာ မလိုပါဘူး။ တစ်ပါးတည်းဝါဆိုတဲ့ကျောင်းမှာ တစ်ပါးတည်း ကထိန်ခင်းလည်း ရပါတယ်။ အနုမောဒနာပြုရမယ့် ရဟန်းတစ်ပါး ခေါ်ထားပြီး၊ နှစ်ပါးကထိန်ခင်းလည်း ရပါတယ်။ သင်္ကန်းပေးတဲ့ သံဃာတွေစုံနေတုန်းမို့ သံဃာနဲ့ ကထိန်ခင်းလိုက်လည်း ရတာပါပဲ။ ရဟန်းတစ်ပါးခင်းတဲ့ကထိန်ကို ဝါဆိုတူ ကျောင်းတိုက်အတွင်းက ရဟန်းတော်တွေပဲ အနုမောဒနာ ပြုစရာလိုပါတယ်။ ကိုရင်သာမဏေတွေကတော့ အနုမောဒနာ ပြုစရာမလိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်ကျောင်းတိုက်တည်း အတူ ဝါဆိုကြတဲ့ သီတင်းသုံးဖေါ် ဘ၀တူအချင်းချင်းဖြစ်တဲ့အတွက် ကထိန်အာနိသင်သင်္ကန်း (ကထိန်ရံသင်္ကန်း)တွေကို ကိုရင်တွေကိုလည်း အညီအမျှ ခွဲဝေပေးရပါမယ်။ ကိုရင်တွေလည်း အာနိသင်သင်္ကန်း(ကထိန်ရံသင်္ကန်း) ရပိုင်ခွင့်ရှိပါတယ်။ တချို့က ကျောင်းဥပစာပရိဝုဏ်အရံအတားတူတဲ့ ကျောင်းတိုက်တစ်တိုက်တည်းမှာ နှစ်ကျောင်း၊ သုံးကျောင်း စသည်ခွဲပြီး သီခြားစီ ဝါဆိုတတ်ကြပါတယ်။ ကျောင်းတိုက်ကြီးတစ်ခုတည်းမှာ ဘယ်နှကျောင်းပဲ ခွဲဝါဆိုဆို ကထိန်ခင်းရင်တော့ တစ်ကျောင်းတိုက်လုံးပေါင်းပြီး၊ ကထိန်တစ်ခုတည်းပဲ ခင်းရပါမယ်။ ဒါမှ ကထိန်စစ်စစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ကထိန်ခင်းပြီးတဲ့ ကျောင်းတိုက်မှာ နောက်ထပ် လာလှူတဲ့ သံဃိကသင်္ကန်းတွေကို ကထိန်အာနိသင် မရတဲ့ တခြားရဟန်းတော်လည်း ဝေစု ရစေချင်တယ်ဆိုရင် ခင်းပြီးသားကထိန်ကို နုတ်လိုက်ရပါတယ်။ “ကထိန်နုတ်တယ်”ဆိုတာ ကထိန်ခင်းခြင်းအမှု၊ ကထိန်ကံကို ရုပ်သိမ်းလိုက်တာပါပဲ။ ကထိန်နုတ်ပြီးမှ နောက်ထပ်ကထိန်တစ်ခု ထပ်ခင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ ထပ်ခင်းရင်လည်း ကထိန်စစ်စစ် မဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကထိန်နုတ်လိုက်တဲ့အတွက် ကထိန်အာနိသင်တွေလည်း ပျက်ပြယ်သွားပါတယ်။ ကထိန်အာနိသင်ရပြီးသား ရဟန်းတော်တွေလည်း ကထိန်အာနိသင် လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကလာဘ်လာဘဖြစ်တဲ့ သင်္ကန်းတွေကို သံဃာအားလုံး ရစေချင်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကထိန်နုတ်တာပါ။ ကထိန်သာ မနုတ်ရင် သံဃိကသင်္ကန်းတွေကို ၀ါကျိုးဝါပြတ်သူ၊ ဒုတိယဝါဆိုသူ၊ တခြားကျောင်းတိုက်ကနေ နောက်ထပ်ရောက်လာသူတွေ မရနိုင်ပါဘူး။ ရခွင့် မရှိပါဘူး။ ကထိန်နုတ်လိုက်တဲ့အတွက် သံဃာအားလုံး ရခွင့်ရှိသွားပါတယ်။ #Credit. -【စာရိုက်ပူဇော်သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】 -【ဆရာတော်အရှင်ဆန္ဒာဓိက(ရွှေပါရမီတောရ)၏ “ဂုဏ်ရှိန်ပေါင်းစုတဲ့ ဘုံကထိန်ကောင်းမှု” နှာ ၅၅- ၈၀မှ- ကောက်နှုတ် ပူဇော်မျှဝေပါသည်။】 Posted by https://ift.tt/1tab2NY အပ်ပမာဒနေ သမ်ပာဒထေ။ ။ ပြန်လည်မျှဝေပါသည်. ဦးသိန်း “ကထိနျစဈစဈ ဖွဈရဲ့လား” ••••••••••••••••••••••• အရှငျဘုရား .... ရဟနျးတောျကိုယျတိုငျ လှူတဲ့ သငျ်ကနျး နဲ့ ကထိနျ ခငျးကောငျးပါသလား။ကထိနျခငျးခဲ့ရငျရော ကထိနျ အထမွောကျပါသလား။ (မသငျးမဒီ၊ ပွညျမွို့။) ဒကာမလေး မသငျးမဒီ ... “ကထိနျခငျးတယျ”လို့ ပွောလိုကျရငျ ကထိနျခငျးတဲ့အလုပျကို လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှကေ လုပျကွတယျလို့ လူအမြားက ထငျနကွေပါတယျ။ တကယျတော့ ကထိနျးခငျးတဲ့အလုပျဟာ လူ၀တျကွောငျ ဒကာဒကာမတှရေဲ့ အလုပျမဟုတျပါဘူး။ ရဟနျးတောျတှရေဲ့ အလုပျပါ။ ရဟနျးတောျတှကေပဲ ကထိနျခငျးကွတာပါ။ ဒါပမေယျ့ ရဟနျးတောျတှေ ကထိနျခငျးမယျ့ သငျ်ကနျးကို အမြားအားဖွငျ့ လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှကေပဲ လှူဒါနျးကွပါတယျ။ ကထိနျခငျးမယျ့ သငျ်ကနျးလှူဒါနျးတာကိုပဲ ကထိနျခငျးတယျလို့ တငျစားပွီးပွောကွရငျးက ကထိနျသငျ်ကနျးလှူတဲ့သူတှကေို ကထိနျခငျးတဲ့သူတှလေို့ ခေါျဝေါျနကွေတာပါ။ အမှနျက လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှဟော ကထိနျခငျးတဲ့သူတှေ မဟုတျပါဘူး။ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူတဲ့သူတှပေါ။ ကထိနျသငျ်ကနျးကို လူ၀တျကွောငျ ဒကာ၊ဒကာမတှပေဲ လှူခှငျ့ရှိတာ မဟုတျပါဘူး။ ●ရဟနျးသာမဏတှေလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●သီလရှငျတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●လူသားတှတှေငျ လှူခှငျ့ရှိတာ မဟုတျပါဘူး။ ●နတျတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●ဗွဟ်မာတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ●နဂါးဂဠုနျတှလေညျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ကမြျးဂနျမှာ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိသူကို “လူရယျ၊ နတျရယျ၊ သီတငျးသုံးဖေါျ(၅)ဦးရယျ”လို့ ပုဂ်ဂိုလျ(၇)မြိုး တိုကျရိုကျပွထားပါတယျ။ သီတငျးသုံးဖေါျ(၅)ဦးဆိုတာ “ရဟနျး၊ ရဟနျးမ၊ သာမဏေ၊ သာမဏနေဲ့ သိက်ခမာနျ”တို့ပါပဲ။ သိက်ခမာနျဆိုတာ ဘိက်ခုနီမ(ရဟနျးမ) မ၀တျမီ သိက်ခာပုဒျ(၆)ပါးကို (၂)နှဈတိတိ ကငြျ့ရတဲ့ “သာမဏေ တဈမြိုး” ကို ခေါျတာပါ။ ပဓာနနညျးအားဖွငျ့ တိုကျရိုကျပွထားတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျ(၇)မြိုးထဲမှာ နဂါး၊ ဂဠုနျစတဲ့ တိုကျရိုကျပွမထားတဲ့ တခွားပုဂ်ဂိုလျတှလေညျး အကြုံး၀ငျပါတယျ။ အသိဉာဏျရှိသူ မညျသူမဆို ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ရဟနျးတောျတှကေို ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိသူမြားစာရငျးမှာ တိုကျရိုကျပွထားတဲ့အတှကျ ရဟနျးတောျ ကိုယျတိုငျ လှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျ ခငျးကောငျးပါတယျ။ ကထိနျခငျးခဲ့ရငျလညျး ကထိနျ အထမွောကျပါတယျ။ ဒါပမေဲ့ . . . ရဟနျးတောျကိုယျတိုငျ “အလှူခံတဲ့ သငျ်ကနျး” နဲ့တော့ ကထိနျမခငျးကောငျးပါဘူး။ ကထိနျခငျးခဲ့ရငျလညျး ကထိနျအထ မမွောကျပါဘူး။ ကထိနျတဈခု အထမွောကျဖို့အတှကျ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူတဲ့သူ ဘယျသူလဲဆိုတဲ့အခကြျက အဓိက မကပြါဘူး။ လှူတဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျး “ဘယျလိုသငျ်ကနျးလဲ”ဆိုတဲ့ အခကြျက အဓိကကပြါတယျ။ ကထိနျတဈခု အထမွောကျဖို့အတှကျ ... လှူတဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ…. ●(၁) မိုးကသြငျ်ကနျးလညျး ဖွဈရပါမယျ။ ●(၂) မသိုးသငျ်ကနျးလညျး ဖွဈရပါမယျ။ ●(၃) သံဃိကသငျ်ကနျးလညျး ဖွဈရပါမယျ။ သငျ်ကနျးသုံးထညျ ဖွဈရမယျလို့ဆိုလိုတာ မဟုတျပါဘူး။ သငျ်ကနျးတဈထညျတညျးကပဲ (၁) “မိုးကြ”ဖွဈခွငျး၊ (၂) “မသိုး”ဖွဈခွငျး၊ (၃) “သံဃိက”ဖွဈခွငျးဆိုတဲ့ အရညျအသှေး(၃)မြိုးနဲ့ ပွညျ့စုံရမယျလို့ ဆိုလိုတာပါ။ (၁)။ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “မိုးကြ သငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ မိုးရမေိုးပေါကျတှဟော ဘယျသူ့ရဲ့ တိုကျတှနျးလှုံ့ဆောျမှုမှ မပါဘဲ မိုးကောငျးကငျအပေါျကနေ အလိုအလြောကျကလြာသလို၊ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာလညျး ကထိနျခငျးကြောငျးတိုကျက ရဟနျးတောျတှထေဲက ဘယျရဟနျးတောျရဲ့ တိုကျတှနျး လှုံ့ဆောျမှုမှ မပါဘဲ အလှူရှငျက သူ့သဒ်ဓါတရားနဲ့သူ အလိုအလြောကျ လာလှူတဲ့ သငျ်ကနျး ဖွဈရပါမယျ။ ကိုယျ လုံး၀မတိုကျတှနျးဘဲ သူ့အလိုအလြောကျ ရတဲ့သငျ်ကနျး၊ ကိုယျလုံး၀ အလှူမခံဘဲ သူ့အလိုအလြောကျ လာလှူတဲ့ သငျ်ကနျးကို မိုးပေါျက ရုတျတရကျကလြာတဲ့ အရာ၀တ်ထုနဲ့တူလို့ မိုးကသြငျ်ကနျး (မိုးပေါျကသြငျ်ကနျး) လို့ ခေါျပါတယျ။ရဟနျးတောျတှဟော “မိခငျရငျး၊ ဖခငျရငျး” ဆီကတောငျမှ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူမခံ ကောငျးပါဘူး။ ရဟနျးတောျကိုယျတိုငျ မိခငျရငျး၊ဖခငျရငျးဆီက အလှူခံလို့ ရလာတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျလညျး ကထိနျ အထမမွောကျပါဘူး။ ရဟနျးတောျက မိဘကြေးဇူး အထူးဆပျခငြျလို့ဆိုပွီး ထူးခွားတဲ့ ကထိနျအလှူကုသိုလျကွီး မိဘနှဈပါးရစခေငြျတဲ့ စိတျနဲ့ မိဘကို ကထိနျ အကွောငျးတှေ ပွောပွပွီး တိုကျရိုကျနညျးနဲ့ဖွဈဖွဈ၊ သှယျဝိုကျတဲ့နညျးနဲ့ဖွဈဖွဈ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခိုငျးတယျဆိုရငျ အဲဒီသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးပမေယျ့ ကထိနျအထမမွောကျတော့တဲ့အတှကျ မိဘကြေးဇူးလညျး အထူးဆပျရာမရောကျတော့ပါဘူး။ မိဘနှဈပါးလညျး ထူးခွားတဲ့ ကထိနျအလှူကုသိုလျကွီး မရတော့ပါဘူး။ ကိုယျဝါဆို တဲ့ ကြောငျးတိုကျရဲ့ ကထိနျအတှကျ အလှူမခံကောငျးဘူးလို့ပွောတာပါ။ တခွားကြောငျးတိုကျရဲ့ ကထိနျအတှကျတော့ လှူဖို့ တိုကျတှနျးကောငျးပါတယျ။ တိုကျတှနျးလို့ရပါတယျ။ လိုအပျရငျ တိုကျတှနျးရမှာပါပဲ။ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိသူတှထေဲမှာ ရဟနျးတောျတှလေညျး ပါတဲ့အတှကျ ရဟနျးတဈပါးပါးက ဦးစီးဦးဆောငျပွုပွီး ၊ တပညျ့ဒကာ ဒကာမတှနေဲ့ တခွားကြောငျးတိုကျ တဈခုခုမှာ ကထိနျသှားခငျးတာကတော့ ရပါတယျ။ ဒါပမေဲ့ ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးတိုကျက ရဟနျးတောျတှေ ကိုယျတိုငျကတော့ ကိုယျ့ကြောငျးကထိနျအတှကျ ဘယျသူ့ကိုမှ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူဖို့ မတိုကျတှနျးကောငျးပါဘူး။ “ဒီနှဈ ကထိနျ ဘယျရကျလဲ”၊“ဒီနှဈလညျး ဘုံကထိနျပဲလား” “ဒီနှဈ ဉတျသငျ်ကနျး လှူဖို့ ပွောထားတဲ့သူမရှိသေးဘူး” “ကထိနျရာသီတော့ ရောကျလာပွနျပွီနောျ . . .” စသညျ စသညျအားဖွငျ့ …ဘယျလို အရိပျနိမိတျမြိုး ပွပွီးတော့ပဲဖွဈဖွဈ၊ ဘယျလိုပရိယာယျစကားမြိုး ပွောပွီးတော့ပဲဖွဈဖွဈ၊ ကထိနျခံ ရဟနျးတောျတှေ ကိုယျတိုငျ ကထိနျ သငျ်ကနျး အလှူမခံကောငျးပါဘူး။ ကထိနျခငျးမယျ့ ဒကာဒကာမတှဘေကျက ကထိနျနဲ့ပတျသကျလို့ ဘာစကားမှမစ,ရသေးဘဲနဲ့ ကြောငျးတိုကျရဟနျးတောျထဲက တဈပါးပါးက ကထိနျအကွောငျးမစမိအောငျ အထူးသတိပွုရပါမယျ။ ဒကာဒကာမတှကေ ဘာမှမလြှောကျရသေးဘဲနဲ့ “ဒီနှဈကထိနျဘယျရကျလဲ” လို့ ကိုယျ့ဘကျကစမမေးသငျ့သလို၊ “ဒီနှဈတော့ ဒီရကျမှာကထိနျခငျးရငျ အဆငျပွမေယျ”ထငျတယျလို့ ကိုယျက စပွီး ကထိနျရကျ သတျမှတျပေးမြိုးလညျး လုံး၀ မပွုလုပျသငျ့ပါဘူး။ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “ အတိဥက်ကဋ်ဌ = အလှနျ မွငျ့မွတျတဲ့သငျ်ကနျး” ဖွဈရမယျတဲ့...။ “အလှနျမွငျ့မွတျတဲ့ သငျ်ကနျး”ဆိုတာ တောငျးရမျးမှု၊ တိုကျတှနျးမှုမပါဘဲ အလိုအလြောကျရတဲ့သငျ်ကနျးကို ပွောတာပါ။ တောငျးရမျးခွငျး၊ တိုကျတှနျးခွငျးဆိုတဲ့ အပွဈလုံး၀ကငျးပွီး၊ အလှနျ့အလှနျ သနျ့ရှငျးစငျကွယျတဲ့ သငျ်ကနျးကို “မိုးကသြငျ်ကနျး”လို့ ခေါျပါတယျ။ ကိုယျ့ကြောငျးကို ဘယျနေ့၊ဘယျရကျမှာ ဘယျသူ ကထိနျလာခငျးမယျဆိုတာ လုံးဝွကိုမသိဘဲ ကွိုတငျ အသိပေးမထားဘဲ ၊လာလှူတဲ့သငျ်ကနျး၊ မမြှောျလငျ့ဘဲ ရုတျတရကျ ရောကျလာတဲ့ သငျ်ကနျးဟာ “မိုးကသြငျ်ကနျး” အစဈဆုံးပါပဲ။ “မတောငျးဘဲရမှ အတိဥက်ကဋ်ဌ (အလှနျမွငျ့မွတျတယျ)” ဆိုတာကိုကွညျ့ပွီး ... ဘယျပစ်စညျး လာဘျလာဘမဆို ၊ ဘယျရာထူးဋ်ဌာနန်တရမဆို ကိုယျကမတောငျးရဘဲ အလိုအလြောကျရမှ ပိုတနျဖိုးရှိတယျ။ ပိုသနျ့ရှငျးစငျကွယျတယျလို့ ကောကျခကြျခနြိုငျပါတယျ။ “မရှာဘဲတှေ့မှအခစြျ၊ မရှာဘဲရမှ ဘုနျးကံ”ဆိုတဲ့ သဘောပါပဲ။ (၂) ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “မသိုးသငျ်ကနျး”ဖွဈရပါမယျ။ သနျ့ရှငျးလတျဆတျတဲ့ ထမငျးကောငျး၊ ဟငျးကောငျး (မသိုးထမငျး၊ မသိုးဟငျး) ဆိုတာ ခကြျပွီး တဈရကျမှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့မှ ခကြျထားတဲ့ ထမငျးဟငျးဖွဈရသလို ကထိနျသငျ်ကနျးဟာလညျး လှူပွီး တဈရကျမှ မကူးသေးတဲ့၊ ဒီနေ့ လှူထားတဲ့ သငျ်ကနျးဖွဈရပါမယျ။ ခကြျပွီး တဈရကျကြောျသှားတဲ့ ထမငျးဟငျး၊ နေ့ကူးသှားတဲ့ ထမငျးဟငျးကို တကယျသိုးသိုး မသိုးသိုး ထမငျးသိုး၊ ဟငျးသိုးလို့ပဲ ခေါျပါတယျ။ အအေးခနျးထဲ၊ ရခေဲ သတေ်တာထဲ ထညျ့ထားလို့ ခကြျခငြျး သိုးမသှားသေးလညျး နာမညျကတော့ “ထမငျးသိုး၊ ဟငျးသိုး” ပါပဲ။ လှူပွီး တဈရကျကြောျသှားတဲ့ သငျ်ကနျး၊ နေ့ကူးသှားတဲ့ သငျ်ကနျးကို “သငျ်ကနျးသိုး”လို့ ခေါျပါတယျ။ အဲဒီလို သငျ်ကနျးသိုးနဲ့ လုံး၀ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ကထိနျခငျးလညျး ကထိနျ အထမမွောကျပါဘူး။ (တဈရကျမက ကြောျသှားရငျတော့ အထူး ပွောစရာတောငျ မလိုတော့ပါဘူး။) လှူပွီးတဈရကျမှ မကြောျသေးတဲ့ သငျ်ကနျး၊ နေ့မကူးသေးတဲ့ သငျ်ကနျး၊ ဒီနေ့မှ လာလှူတဲ့သငျ်ကနျးကို “မသိုးသငျ်ကနျး”လို့ ခေါျပါတယျ။ မသိုးသငျ်ကနျးနဲ့ခငျးမှ ကထိနျအထမွောကျပါတယျ။ ရဟနျးတောျတှဟော ကထိနျသငျ်ကနျး ဒီနေ့ရရငျ ဒီနေ့ပဲ ကထိနျခငျးရပါတယျ။ အလုပျမအားလို့၊ အဆငျမပွသေေးလို့ ဆိုပွီး နောကျနေ့မှ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခံပွီးတဲ့နေ့ရဲ့ နောကျတဈနေ့ အရုဏျမတကျခငျမှာပဲ ကထိနျခငျးခွငျးကိစ်စ ပွီးစီးအောငျ ဆောငျရှကျရပါတယျ။ ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခံပွီးတာနဲ့ ခကြျခငြျး ကထိနျခငျးရမယျလို့ ဆိုလိုတာ မဟုတျပါဘူး။ နောကျတဈနေ့ အရုဏျမတကျမခငြျး ဘယျအခြိနျမှာမဆို ကထိနျခငျးလို့ရပါတယျ။ ■“ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ နေ့မကူးတဲ့ မသိုးသငျ်ကနျးဖွဈရမယျ” ဆိုတာကိုကွညျ့ပွီး တခြို့က ကထိနျရကျမတိုငျခငျ ကထိနျသငျ်ကနျးကို ကြောငျးမှာ သှားမထားကောငျးဘူးလို့ ယူဆနကွေပါတယျ။ လမျးခရီး ကွုံနရေငျတောငျမှ ကထိနျသငျ်ကနျးကိုငျလကြျတနျးလနျးကွီးနဲ့ ကြောငျးတိုကျထဲကနေ ဖွတျမသှားကောငျးဘူးလို့တောငျ ထငျနကွေပါတယျ။ မဟုတျပါဘူး။ ■ကထိနျ သငျ်ကနျးကိုရော၊ ကထိနျရံ သငျ်ကနျးတှကေိုရော ၊ ကထိနျရကျမတိုငျခငျ ကြောငျးမှာ သှားထားလို့ရပါတယျ။ ■ဒါပမေယျ့ ကထိနျသငျ်ကနျးအဖွဈ နဲ့တော့ အပွီးလှူမပဈခဲ့ရပါဘူး။ ခတေ်တခဏ အပျရုံပဲ အပျနှံထားခဲ့ရမှာပါ။ ကြောငျးမှာ သှားထားရုံပဲ ထားပွီး မလှူသေးရငျ သငျ်ကနျးတှကေို သံဃာက မပိုငျသေးပါဘူး။အလှူရှငျတှကေပဲ ပိုငျပါတယျ။ ■ကထိနျသငျ်ကနျးအဖွဈနဲ့ အပွီးအပိုငျ နှုတျမွှကျပွီး လှူပဈခဲ့ရငျ တကယျကထိနျခငျးမယျ့ရကျအထိ စောငျ့နလေို့မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့မှာပဲ ခကြျခငြျး ကထိနျခငျးလိုကျရပါမယျ။ နေ့ကူးသှားရငျ “သငျ်ကနျသိုး” ဖွဈသှားတဲ့အတှကျ ကထိနျခငျးလို့ မရတော့ပါဘူး။ အဲဒီကြောငျးတိုကျ အဲဒီနှဈ အတှကျ ပွီးပါပွီ။ ကထိနျခငျးလို့ လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ တနှဈမှာတဈလ၊ တဈလမှာ တဈရကျ၊ တဈရကျမှာ တဈကွိမျပဲ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူခှငျ့ရှိတာဆိုတော့ နောကျထပျလညျး ကထိနျသငျ်ကနျး အလှူခံလို့မရတော့ပါဘူး။ တခြို့က ကထိနျရကျမှာ မအားလို့၊ မလာနိုငျလို့ဆိုပွီး ကထိနျမတိုငျခငျ ရကျခပျစောစောကတညျးက ကထိနျသငျ်ကနျးကို ကွိုလှူထားခငြျကွပါတယျ။ အဲဒီလို ကွိုလှူထားလို့ မရပါဘူး။ သကျဆိုငျရာ ကြောငျးတိုကျ သံဃာကလညျး ကွိုအလှူခံထားလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ကွိုလှူထားတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျ အဲဒီကထိနျဟာ “ကထိနျအတု၊ ကထိနျအငျ” ပဲ ဖွဈပါလိမျ့မယျ။ တခြို့က အရုဏျမတကျခငျ (ကြီးမနိုးခငျ) ကထိနျသငျ်ကနျး လှူတဲ့ “ကြီးမနိုးကထိနျ”က ပိုမွတျတယျလို့ ယူဆပွီး ၊အရုဏျမတကျခငျ (ကြီးမနိုးခငျ) ကထိနျသငျ်ကနျး လှူဒါနျးတတျကွပါတယျ။ အရုဏျမတကျခငျ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူလိုကျရငျ အရုဏျမတကျခငျဘဲ ကထိနျခငျးရပါတယျ။ အရုဏျတကျပွီးသှားမှ ကထိနျခငျးရငျ သငျ်ကနျးသိုးသှားလို့ ကထိနျအထမမွောကျပါဘူး။ အရုဏျတကျတာနဲ့ တဈပွိုငျနကျ နောကျတဈရကျ ကူးသှားပါပွီ၊ အရုဏျအမီ ကထိနျခငျးဖို့ အခြိနျမလုံလောကျတဲ့အတှကျ အဲဒီလို လှူတာမြိုး လုံး၀ ရှောငျကွဉျသငျ့ပါတယျ။ (၃) ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “သံဃိကသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ရဟနျးတဈပါးပါးကို လှူဒါနျးထားလို့ အဲဒီရဟနျးတဈပါးတညျးကပဲ ပိုငျဆိုငျတဲ့ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါနျးထားလို့ သံဃာအားလုံး ပိုငျဆိုငျတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျးနဲ့ပဲ ကထိနျခငျးလို့ရပါတယျ။ သံဃာအမြားပိုငျဆိုငျတဲ့ “သံဃိကသငျ်ကနျး” နဲ့ပဲ ကထိနျခငျးခှငျ့ရှိပါတယျ။မိမိကွညျညိုတဲ့ ဘုနျးကွီးတဈပါးပါး၊ ဆရာတောျ တဈပါးပါးကို ဒီဆရာတောျကွီး ငါကွညျညိုလို့ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူလိုကျဦးမယျ ဆိုပွီးတော့ “ဆရာတောျကို တပညျ့တောျ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူပါတယျဘုရား”၊ “ဘုနျးကွီးကို ကထိနျသငျ်ကနျးလှူပါတယျ ဘုရား”လို့ မိမိကွညျညိုတဲ့ ရဟနျးတောျ တဈပါးပါးကို ပုဂ်ဂလိကအနနေဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူဒါနျးခှငျ့ မရှိပါဘူး။ တခြို့က ကထိနျရာသီမှာ လှူတဲ့ သငျ်ကနျးမှနျသမြှ ကထိနျသငျ်ကနျးပဲ ထငျပွီး “အရှငျဘုရားအတှကျ ကထိနျသငျ်ကနျးပါဘုရား”ဆိုပွီး လာလာလှူလေ့ရှိပါတယျ။ အဲဒီလို လှူလို့ လုံး၀မရပါဘူး။ ရဟနျးတဈပါးခငြျးကို “ကထိနျသငျ်ကနျး”ဆိုပွီး လုံး၀လှူလို့မရပါဘူး။ အဲဒီလို ရဟနျးတဈပါးပါးကို လှူတဲ့ သငျ်ကနျးကိုလညျး ကထိနျရာသီမှာ လှူပမေယျ့ “ကထိနျသငျ်ကနျး” လို့ မခေါျပါဘူး။ပုဂ်ဂိုလျတဈပါးပါးကို လှူဒါနျးလိုကျတဲ့ အဲဒီ သငျ်ကနျးနဲ့လညျး ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ခငျးလညျးပဲ ကထိနျမအောငျမွငျပါဘူး။ သံဃာကို လှူဒါနျးတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့သာလြှငျ ကထိနျ ခငျးခှငျ့ရှိပါတယျ။ကထိနျ အောငျမွငျထမွောကျနိုငျပါတယျ။ “လှူဒါနျးနညျးက နှဈမြိုး” ~~~~~~~~~~~~~~~ ကထိနျသငျ်ကနျး “လှူဒါနျးနညျးက နှဈမြိုး”ရှိပါတယျ။ (၁)။ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးမှာ သှားလှူတဲ့နညျး နဲ့ (၂)။ကိုယျ့အိမျ၊ ကိုယျဋ်ဌာန၊ တဈနရောရာမှာ ပငျ့လှူတဲ့နညျးတို့ပါပဲ။ ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးမှာသှားလှူရငျတော့ “ဤကထိနျသငျ်ကနျးကို သံဃာအား လှူပါ၏။”လို့ ဆိုပွီး လှူလိုကျရုံနဲ့ လုံလောကျပါတယျ။ သံဃာအား လှူတယျဆိုပမေယျ့ ကထိနျခငျးမယျ့ ကြောငျးမှာရှိတဲ့ သံဃာနဲ့ပဲ သကျဆိုငျပါတယျ။ ●ကိုယျ့နရော၊ ကိုယျ့ဋ်ဌာနကို ပငျ့ပွီးလှူမယျဆိုရငျတော့ “ဘယျကြောငျးတိုကျမှာ ကထိနျခငျးဖို့အတှကျ သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ကထိနျခငျးမယျ့ “ကြောငျးတိုကျနာမညျ”ကို တရား၀ငျ ထညျ့ဆိုပွီး လှူရပါတယျ။ ဒါမှ ကိုယျရညျစူးတဲ့ ကြောငျးတိုကျ သံဃာက ကထိနျခငျးခှငျ့ ရမှာပါ။ ကြောငျးတိုကျနာမညျထညျ့မဆိုဘဲ ၊ “သံဃာအားလှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးလေးဆိုပွီး လှူလိုကျရငျ အခမျးအနားကို ကွှလာတဲ့ “ဆယျ့နှဈတောငျပတျလညျအတှငျး”က ပငျ့သံဃာအားလုံးနဲ့ သကျဆိုငျသှားတဲ့အတှကျ ရညျစူးရာကြောငျးတိုကျမှာ ကထိနျခငျးခှငျ့ မရှိတော့ပါဘူး။ ●ရဟနျးတဈပါးတညျးကို ပငျ့ပွီး “သံဃာအားလှူပါ၏”လို့ ဆိုလှူလိုကျရငျလညျး အဲဒီရဟနျးက အဲဒီသငျ်ကနျးကိုယူပွီး တခွားကြောငျးတိုကျတဈခုကို ၀ငျလိုကျမိတာနဲ့ တဈပွိုငျနကျတညျး ၀ငျမိတဲ့ ကြောငျးတိုကျသံဃာက အဲဒီသငျ်ကနျးကို ပိုငျဆိုငျသှားပွနျလို့ ရညျစူးရာ ကြောငျးတိုကျမှာ ကထိနျခငျးမရတော့ပါဘူး။ ဒါကွောငျ့ ကိုယျ့နရော၊ ကိုယျဠာန ပငျ့လှူသူတိုငျး ကထိနျခငျးလိုတဲ့ “ကြောငျးတိုကျနာမညျ”ကို တရား၀ငျ ထညျ့ဆိုပွီးမှ လှူသငျ့ပါတယျ။ ●ကထိနျခငျးမယျ့ကြောငျးတိုကျမှာ သှားလှူတဲ့အခါ “သံဃာအား”လို့ ထညျ့မဆိုပဲ “ဤကထိနျသငျ်ကနျးကို လှူပါ၏” လို့ ရိုးရိုးပဲ ဆိုလိုကျရငျလညျး အဲဒီကထိနျသငျ်ကနျးဟာ ကြောငျးတိုကျမှာရှိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပိုငျဆိုငျတဲ့သငျ်ကနျး (သံဃိကသငျ်ကနျး) ဖွဈသှားပါတယျ။ “သံဃာအား”လို့ ထညျ့ဆိုလိုကျတော့လညျး ပိုပွညျ့စုံသှားတာပေါ့။ ရဟနျးတဈပါးတညျး ဝါဆိုတဲ့ကြောငျးတိုကျမှာ “သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရှတျဆိုလြှောကျထားပွီး လှူတဲ့ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “သံဃာအား”လို့ပါတဲ့အတှကျ အရပျလေးမကြျနှာမှာ ရှိရှိသမြှ သံဃာအားလုံးနဲ့ သကျဆိုငျပမေယျ့ ကြောငျးတိုကျမှာ ဝါဆိုတဲ့ ရဟနျးတဈပါးကပဲ ပိုငျဆိုငျပါတယျ။ တဈပါးထကျပိုမြားတဲ့ ရဟနျးတောျတှေ ဝါဆိုတဲ့ ကြောငျးတိုကျတှမှောလညျး နညျးတူပါပဲ။ “သံဃာအား လှူပါ၏”ဆိုတဲ့ သငျ်ကနျးမှနျသမြှ အရပျလေးမကြျနှာ သံဃာ(စာတုဒ်ဒိသံဃာ)နဲ့ သကျဆိုငျရုံပဲ သကျဆိုငျပါတယျ။ ပိုငျတဲ့အခါမှာတော့ ကြောငျးတိုကျသံဃာ (အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပိုငျပါတယျ။ ကြောငျးတိုကျပွငျပက သံဃာဟာ ဆိုငျသာဆိုငျ ၊ မပိုငျတဲ့သံဃာပါ။ ကိုယျလှူတဲ့သငျ်ကနျးကို သံဃာတောျတှေ ဘယျလိုပဲဆိုငျဆိုငျ၊ဘယျလိုပဲပိုငျပိုငျ ကိုယျကတော့ သံဃာအားလုံးကို ရညျမှနျးပွီး လှူဒါနျးရမှာပါပဲ။“အရပျလေးမကြျနှာမှာ ရှိရှိသမြှ သံဃာအားလုံး ၊သာသနာတောျမှာ ရှိခဲ့ပွီး၊ ရှိနဆေဲ၊ ရှိလတ်တံ့ သံဃာအားလုံးကို လှူဒါနျးပါတယျ”လို့ အာရုံပွုပွီး “သံဃူ ဒမေ = သံဃာအား လှူပါ၏”လို့ ရှတျဆိုလှူဒါနျးလိုကျရငျ ကိုယျလှူလိုကျတဲ့သငျ်ကနျးဟာ “တဈသာသနာလုံး၊ တဈလောကလုံးမှာရှိတဲ့ ပုထုဇဉျသံဃာ၊ အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ့ သကျဆိုငျတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျး” ဖွဈသှားပါတယျ။ အမြားပိုငျသံဃိကသငျ်ကနျးနဲ့ပဲ ကထိနျခငျးလို့ရပါတယျ။ တဈပါးပိုငျ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ တကယျ ကထိနျခငျးတဲ့ အခြိနျမှာတော့ “အမြားပိုငျ သံဃိကသငျ်ကနျး”ကို “တဈပါးပိုငျ ပုဂ်ဂလိက သငျ်ကနျး” ဖွဈအောငျပွနျလုပျလိုကျရပါတယျ။ သံဃာက ကထိနျခငျးလို့ မရပါဘူး။ ပုဂ်ဂိုလျကပဲ ကထိနျခငျးလို့ ရပါတယျ။ သံဃာက ကထိနျသငျ်ကနျးပေးရုံပဲ ပေးနိုငျပါတယျ။ သိမျထဲမှာ သံဃာတောျတှစေုဝေးပွီး ကထိနျခငျးထိုကျတဲ့ ရဟနျးတဈပါးကို ဉတျကမ်မဝါနဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျးပေးလိုကျရပါတယျ။ ကထိနျသငျ်ကနျးကို ပုဂ်ဂလိကအဖွဈ ပိုငျဆိုငျသှားတဲ့ အဲဒီ ရဟနျးကမှ ကထိနျခငျးရတာပါ။ ကထိနျသငျ်ကနျးကို သိမျထဲမှာပဲ ပေးရပမေယျ့ ကထိနျကိုတော့ သိမျထဲမှာပဲဖွဈဖွဈ၊ သိမျအပွငျမှာပဲဖွဈဖွဈ ခငျးလို့ရပါတယျ။ ရဟနျးတဈပါးခငျးတဲ့ ကထိနျကို သံဃာက ၀မျးမွောကျ၀မျးသာ အနုမောဒနာ ပွုလိုကျရငျ သံဃာကလညျး ကထိနျခငျးပွီးသား ဖွဈသှားတာပါပဲ။ ကထိနျခငျးခွငျးဆိုတဲ့ ဝိနညျးကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတျ၊ ပုဂ်ဂလကံဆိုပမေယျ့ သံဃာကပဲ ကထိနျသငျ်ကနျးပေးရ၊ ကထိနျခငျးပွီးရငျလညျး သံဃာအားလုံးက အနုမောဒနာပွုတဲ့ သံဃာမှာလညျး ကထိနျအာနိသငျရတဲ့အတှကျ သံဃာ့ကိစ်စ၊ သံဃာ့အလုပျလို့ ဆိုနိုငျပါတယျ။ “သံဃိကသငျ်ကနျး”ကို “ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျး”အဖွဈ ကထိနျခငျးမယျ့ ရဟနျးကိုပေးတာက သံဃာတောျတှရေဲ့ အပိုငျးဖွဈပါတယျ။ ကထိနျအလှူရှငျတှရေဲ့အပိုငျးကတော့ “သံဃိက သငျ်ကနျး”အဖွဈပဲ လှူဒါနျးရမှာပါ။ ကထိနျခငျးတဲ့အခြိနျ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျး လုပျမယျ့ အတူတူဆိုပွီး နဂိုကတညျးက ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးအဖွဈ မလှူဒါနျးရပါဘူး။ လှူဒါနျးခဲ့ရငျ ပုဂ်ဂလိကသငျ်ကနျးကို သံဃာက ကထိနျခငျးမယျ့ရဟနျးကို ပေးလို့ မရတော့တဲ့အတှကျ ကထိနျခငျးလို့ မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကသငျ်ကနျးကိုပဲ သံဃာက ကထိနျခငျးမယျ့ ရဟနျးကို ပေးလို့ရပါတယျ။ ►ဒါကွောငျ့ ကထိနျအလှူရှငျတှအေနနေဲ့ မိမိတို့ ကွညျညိုတဲ့ ဆရာတောျတဈပါးပါး၊ ရဟနျးတဈပါးပါးကို ကထိနျ သငျ်ကနျး ရစခေငြျတဲ့စိတျလုံး၀မထားဘဲ ၊ “ဒီကထိနျသငျ်ကနျးဟာ သံဃာ အားလုံးအတှကျ”လို့ပဲ ရညျမှနျးပွီး သံဃာပိုငျ သံဃိကစဈစဈဖွဈအောငျ လှူဒါနျးကွရပါမယျ။ ►အနှဈခြုပျပွီး ပွနျပွောရရငျ ... ကထိနျတဈခု အထမွောကျဖို့အတှကျ (သို့မဟုတျ) ကထိနျ စဈစဈဖွဈဖို့အတှကျ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ ... ■(၁) “မိုးကသြငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ရဟနျးတောျတှေ ကိုယျတိုငျ ဘယျသူ့ဆီကမှ အလှူခံမထားတဲ့ သငျ်ကနျး၊ ရဟနျးတောျတှဘေကျက ဘာအရိပျနိမိတျမှ မပွရ၊ ဘာပရိယာယျစကားမှ မပွောရဘဲနဲ့ အလှူရှငျတှဘေကျက အလိုအလြောကျ လာလှူထားတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးမှ ကထိနျစဈစဈဖွဈပါတယျ။ ရဟနျးတောျတှဘေကျက စ, ပွောလို့ လှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ ■(၂) “မသိုးသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ဒီနေ့လှူတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ ဒီနေ့ ကထိနျခငျးမှ ကထိနျစဈဖွဈပါတယျ။ မနေ့ကလှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ဒီနေ့ ကထိနျခငျးရငျ ဒီနေ့လှူတဲ့ သငျ်ကနျးနဲ့ မနကျဖွနျမှ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ ■(၃) “သံဃိကသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ သံဃာအားလုံးကို ရညျမှနျးပွီး သံဃာပိုငျအဖွဈနဲ့ လှူဒါနျးတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးမှ ကထိနျစဈစဈဖွဈပါတယျ။ ကိုယျကွညျညိုတဲ့ ဆရာတောျကို ရညျမှနျးပွီး ကိုယျကွညျညိုတဲ့ဆရာတောျပဲ ရစခေငြျတဲ့စိတျနဲ့ လှူတဲ့သငျ်ကနျးနဲ့ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ ■နောကျတဈခကြျ ဖွညျ့စှကျရမယျဆိုရငျတော့ ကထိနျသငျ်ကနျးဟာ “ကိုယျပိုငျသငျ်ကနျး” ဖွဈရပါမယျ။ ခတေ်တခဏ ငှားယူလာတဲ့ သငျ်ကနျး (“အငှား”သငျ်ကနျး)နဲ့ ကထိနျခငျးရငျ ကထိနျစဈစဈ မဖွဈပါဘူး။ အမှနျတကယျ ပိုငျဆိုငျတဲ့ သငျ်ကနျး(ကိုယျပိုငျသငျ်ကနျး)နဲ့ ကထိနျသငျ်ကနျး လှူတဲ့အခါမြိုးမှာ ကထိနျခငျးတဲ့အခိုကျကလေး ခတေ်တခဏငှားတဲ့ သဘောမြိုးမဖွဈအောငျ အထူးသတိပွုရပါမယျ။ ကထိနျခငျးခှငျ့ရှိတဲ့ ကာလကတော့ “သီတငျးကြှတျ လပွညျ့ကြောျ(၁)ရကျကနေ တနျဆောငျမုနျးလပွညျ့နေ့ အထိ တဈလ(၂၉-ရကျ)” ဖွဈပါတယျ။ ဒီတဈလအတှငျးမှာပဲ ကထိနျသငျ်ကနျးလှူခှငျ့ရှိပါတယျ။ ဒီတဈလအတှငျးမှာ ခငျးမှလညျး “ကထိနျစဈစဈ” ဖွဈပါတယျ။ ကထိနျခငျးဖို့အတှကျ သံဃာက သိမျထဲမှာ သငျ်ကနျးပေးတဲ့ကံပွုရတဲ့အတှကျ ကထိနျကံအောငျမွငျဖို့ အနညျးဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရှိရပါတယျ။ကထိနျသငျ်ကနျးပေးတဲ့ ကံပွုတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိနျသငျ်ကနျးခံယူသူက (၁)ပါး၊ စုစုပေါငျး(၅)ပါး အနညျးဆုံးရှိမှ ကထိနျကံ အောငျမွငျပါတယျ။ သငျ်ကနျးပေးဖို့အတှကျသာ သံဃာလိုတာပါ။ သငျ်ကနျးပေးပွီးလို့ ကထိနျခငျးတဲ့အခါမှာတော့ သံဃာ မလိုပါဘူး။ တဈပါးတညျးဝါဆိုတဲ့ကြောငျးမှာ တဈပါးတညျး ကထိနျခငျးလညျး ရပါတယျ။ အနုမောဒနာပွုရမယျ့ ရဟနျးတဈပါး ခေါျထားပွီး၊ နှဈပါးကထိနျခငျးလညျး ရပါတယျ။ သငျ်ကနျးပေးတဲ့ သံဃာတှစေုံနတေုနျးမို့ သံဃာနဲ့ ကထိနျခငျးလိုကျလညျး ရတာပါပဲ။ ရဟနျးတဈပါးခငျးတဲ့ကထိနျကို ဝါဆိုတူ ကြောငျးတိုကျအတှငျးက ရဟနျးတောျတှပေဲ အနုမောဒနာ ပွုစရာလိုပါတယျ။ ကိုရငျသာမဏတှေကေတော့ အနုမောဒနာ ပွုစရာမလိုပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ တဈကြောငျးတိုကျတညျး အတူ ဝါဆိုကွတဲ့ သီတငျးသုံးဖေါျ ဘ၀တူအခငြျးခငြျးဖွဈတဲ့အတှကျ ကထိနျအာနိသငျသငျ်ကနျး (ကထိနျရံသငျ်ကနျး)တှကေို ကိုရငျတှကေိုလညျး အညီအမြှ ခှဲဝပေေးရပါမယျ။ ကိုရငျတှလေညျး အာနိသငျသငျ်ကနျး(ကထိနျရံသငျ်ကနျး) ရပိုငျခှငျ့ရှိပါတယျ။ တခြို့က ကြောငျးဥပစာပရိဝုဏျအရံအတားတူတဲ့ ကြောငျးတိုကျတဈတိုကျတညျးမှာ နှဈကြောငျး၊ သုံးကြောငျး စသညျခှဲပွီး သီခွားစီ ဝါဆိုတတျကွပါတယျ။ ကြောငျးတိုကျကွီးတဈခုတညျးမှာ ဘယျနှကြောငျးပဲ ခှဲဝါဆိုဆို ကထိနျခငျးရငျတော့ တဈကြောငျးတိုကျလုံးပေါငျးပွီး၊ ကထိနျတဈခုတညျးပဲ ခငျးရပါမယျ။ ဒါမှ ကထိနျစဈစဈဖွဈပါတယျ။ ကထိနျခငျးပွီးတဲ့ ကြောငျးတိုကျမှာ နောကျထပျ လာလှူတဲ့ သံဃိကသငျ်ကနျးတှကေို ကထိနျအာနိသငျ မရတဲ့ တခွားရဟနျးတောျလညျး ဝစေု ရစခေငြျတယျဆိုရငျ ခငျးပွီးသားကထိနျကို နုတျလိုကျရပါတယျ။ “ကထိနျနုတျတယျ”ဆိုတာ ကထိနျခငျးခွငျးအမှု၊ ကထိနျကံကို ရုပျသိမျးလိုကျတာပါပဲ။ ကထိနျနုတျပွီးမှ နောကျထပျကထိနျတဈခု ထပျခငျးလို့ မရတော့ပါဘူး။ ထပျခငျးရငျလညျး ကထိနျစဈစဈ မဖွဈတော့ပါဘူး။ ကထိနျနုတျလိုကျတဲ့အတှကျ ကထိနျအာနိသငျတှလေညျး ပကြျပွယျသှားပါတယျ။ ကထိနျအာနိသငျရပွီးသား ရဟနျးတောျတှလေညျး ကထိနျအာနိသငျ လုံး၀မရတော့ပါဘူး။ သံဃိကလာဘျလာဘဖွဈတဲ့ သငျ်ကနျးတှကေို သံဃာအားလုံး ရစခေငြျတဲ့ ရညျရှယျခကြျနဲ့ ကထိနျနုတျတာပါ။ ကထိနျသာ မနုတျရငျ သံဃိကသငျ်ကနျးတှကေို ဝါကြိုးဝါပွတျသူ၊ ဒုတိယဝါဆိုသူ၊ တခွားကြောငျးတိုကျကနေ နောကျထပျရောကျလာသူတှေ မရနိုငျပါဘူး။ ရခှငျ့ မရှိပါဘူး။ ကထိနျနုတျလိုကျတဲ့အတှကျ သံဃာအားလုံး ရခှငျ့ရှိသှားပါတယျ။ #Credit. -【စာရိုကျပူဇောျသူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】 -【ဆရာတောျအရှငျဆန်ဒာဓိက(ရှှပေါရမီတောရ)၏ “ဂုဏျရှိနျပေါငျးစုတဲ့ ဘုံကထိနျကောငျးမှု” နှာ ၅၅- ၈၀မှ- ကောကျနှုတျ ပူဇောျမြှဝပေါသညျ။】 Posted by https://ift.tt/1tab2NY အပျပမာဒနေ သမျပာဒထေ။ ။ ပွနျလညျမြှဝပေါသညျ. ဦးသိနျး
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NVaobb
Friday, November 8, 2019
❝ တဏှာ သင်္ခါရသုတ် ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိကြားမင်းသည် မြတ်စွာဘုရားအား ဖူးမြှော်ပြီး အရှင်ဘုရား တဏှာကုန်ရာ နိဗ္ဗာန်သို့ မြန်မြန် ရောက်ရန် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား••• ✰ အသင်သိကြားမင်း ••• ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားမလိုက်စေနဲ့ ( သံသယာကိုချဲ့တတ်တဲ့ တဏှာ မာနဒိဋ္ဌိ မလိုက်စေနဲ့ ) ✰ ထိုအခါသိကြားမင်းက မှန်ပါမြတ်စွာဘုရား ရှု့တော့ရှု့တာပဲဘုရား သို့သော် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရား တခုမဟုတ်တခုလိုက်နေတော့ မလိုက်အောင် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား အသင်သိကြားမင်း ခယ ဝယ မြင်အောင်ရှု့ ( ကုန်တာပျောက်တာ မြင်အောင်ရှု့ ) ✰ ကုန်တာပျောက်တာက အနိစ္စ တွေ့တာက မဂ္ဂ ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာတွေ့အောင်ရှု့ ဝေဒနာရှု့တဲ့အခါ ဝေဒနာမတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ စိတ်ရှု့တဲ့အခါ စိတ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ ✰ ကုန်တာပျောက်တာ ( ဖြစ်တာ ပျက်တာ )မြင်အောင်ရှု့ နေရင် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားတွေမလိုက်ဘူး ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်ကအရှု့ခံ ရှု့တဲ့ဥာဏ်က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပ သမ္မာဝါယမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ ရုပ်တရားကအရှု့ခံ ဥာဏ် ၅ ပါးကအရှု့ဥာဏ် ရုပ်တရားက အဖြစ်အပျက် ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ် အဖြစ်အပျက်က ဒုက္ခသစ္စာ ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ္ဂသစ္စာ ✰ ဖြစ်ပျက် မဂ်မြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်သန္တန်မှာ လောဘ ဒေါသ တဏှာ မလာဘူး စိတ်က တချိန်တည်းမှာ ၂ စိတ်မဖြစ် မဂ်စိတ် ပေါ်နေချိန်မှာ လောဘ တဏှာစိတ်ဖြစ်လို့မရဘူးနော် လောဘ တဏှာနေရာကို မဂ်က နေရာဝင်ယူထားတာ ခန္ဓာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက် မြင်နေလို့ တဏှာဝင်လာလို့မရ တဏှာလာလို့မရလို့ တဏှာကြောင့်ဖြစ်မည့် ဥပါဒါဏ်လာလို့မရ ဥပါဒါဏ် မဖြစ်လို့ ဥပါဒါဏ်ကြောင့်ဖြစ်မည့် ကမ္မဘဝလာလို့မရ ✰ တဏှာ ဥပါဒါဏ် ကမ္မဘဝက သမုဒယသစ္စာ သမုဒယသစ္စာ မလာလို့ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုက္ခသစ္စာမပေါ် ဇာတိ နောင်ခန္ဓာမလာတာက နိဂြောဓသစ္စာ ရှု့ဥာဏ်က မဂ္ဂသစ္စာ ► ဖြစ်ဖြစ်လာတာမြင်ရင် ဥစ္ဆေဒ ဒိဌိစင် ► ပျက်ပျက်ကုန်တာမြင်ရင် ဿတ ဒိဌိစင် ► ဖြစ်တာပျက်တာ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ တွေမဟုတ် ► ဓမ္မတွေလို့ ဥာဏ်မှာမြင်လာရင် သက္ကာယဒိဌိစင် ✰ ဒိဌိနိရောဓါ ဝီစိကိစ္စာဥပစ္စေတိ ဒိဋ္ဌိပြုတ်ရင် ဝီစိကိစ္စာပါကင်းရှင်းတယ် 【ဆရာတော် ဦးဃောသိတ 】 ❝ အပ်ပမာဒနေ သမ်မာဒထေ ❞ ☘ရွှင်လန်း☘ချမ်းမြေ့☘ပါစေ☘ Khaing Arly ❝ တဏှာ သင်္ခါရသုတ် ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိကြားမင်းသည် မြတ်စွာဘုရားအား ဖူးမြှော်ပြီး အရှင်ဘုရား တဏှာကုန်ရာ နိဗ္ဗာန်သို့ မြန်မြန် ရောက်ရန် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား••• ✰ အသင်သိကြားမင်း ••• ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားမလိုက်စေနဲ့ ( သံသယာကိုချဲ့တတ်တဲ့ တဏှာ မာနဒိဋ္ဌိ မလိုက်စေနဲ့ ) ✰ ထိုအခါသိကြားမင်းက မှန်ပါမြတ်စွာဘုရား ရှု့တော့ရှု့တာပဲဘုရား သို့သော် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရား တခုမဟုတ်တခုလိုက်နေတော့ မလိုက်အောင် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား အသင်သိကြားမင်း ခယ ဝယ မြင်အောင်ရှု့ ( ကုန်တာပျောက်တာ မြင်အောင်ရှု့ ) ✰ ကုန်တာပျောက်တာက အနိစ္စ တွေ့တာက မဂ္ဂ ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာတွေ့အောင်ရှု့ ဝေဒနာရှု့တဲ့အခါ ဝေဒနာမတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ စိတ်ရှု့တဲ့အခါ စိတ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ ✰ ကုန်တာပျောက်တာ ( ဖြစ်တာ ပျက်တာ )မြင်အောင်ရှု့ နေရင် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားတွေမလိုက်ဘူး ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်ကအရှု့ခံ ရှု့တဲ့ဥာဏ်က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပ သမ္မာဝါယမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ ရုပ်တရားကအရှု့ခံ ဥာဏ် ၅ ပါးကအရှု့ဥာဏ် ရုပ်တရားက အဖြစ်အပျက် ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ် အဖြစ်အပျက်က ဒုက္ခသစ္စာ ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ္ဂသစ္စာ ✰ ဖြစ်ပျက် မဂ်မြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်သန္တန်မှာ လောဘ ဒေါသ တဏှာ မလာဘူး စိတ်က တချိန်တည်းမှာ ၂ စိတ်မဖြစ် မဂ်စိတ် ပေါ်နေချိန်မှာ လောဘ တဏှာစိတ်ဖြစ်လို့မရဘူးနော် လောဘ တဏှာနေရာကို မဂ်က နေရာဝင်ယူထားတာ ခန္ဓာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက် မြင်နေလို့ တဏှာဝင်လာလို့မရ တဏှာလာလို့မရလို့ တဏှာကြောင့်ဖြစ်မည့် ဥပါဒါဏ်လာလို့မရ ဥပါဒါဏ် မဖြစ်လို့ ဥပါဒါဏ်ကြောင့်ဖြစ်မည့် ကမ္မဘဝလာလို့မရ ✰ တဏှာ ဥပါဒါဏ် ကမ္မဘဝက သမုဒယသစ္စာ သမုဒယသစ္စာ မလာလို့ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုက္ခသစ္စာမပေါ် ဇာတိ နောင်ခန္ဓာမလာတာက နိဂြောဓသစ္စာ ရှု့ဥာဏ်က မဂ္ဂသစ္စာ ► ဖြစ်ဖြစ်လာတာမြင်ရင် ဥစ်ဆေဒ ဒိဌိစင် ► ပျက်ပျက်ကုန်တာမြင်ရင် ဿတ ဒိဌိစင် ► ဖြစ်တာပျက်တာ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ တွေမဟုတ် ► ဓမ္မတွေလို့ ဥာဏ်မှာမြင်လာရင် သက္ကာယဒိဌိစင် ✰ ဒိဌိနိရောဓါ ဝီစိကိစ္စာဥပစ္စေတိ ဒိဋ္ဌိပြုတ်ရင် ဝီစိကိစ္စာပါကင်းရှင်းတယ် 【ဆရာတော် ဦးဃောသိတ 】 ❝ အပ်ပမာဒနေ သမ်မာဒထေ ❞ ☘ရွှင်လန်း☘ချမ်းမြေ့☘ပါစေ☘ Khaing Arly ❝ တဏွာ သခၤါရသုတ္ ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိၾကားမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမႇော္ၿပီး အရွင္ဘုရား တဏွာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ျမန္ျမန္ ေရာက္ရန္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား••• ✰ အသင္သိၾကားမင္း ••• ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားမလိုက္ေစနဲ႕ ( သံသယာကိုခ်ဲ့တတ္တဲ့ တဏွာ မာနဒိ႒ိ မလိုက္ေစနဲ႕ ) ✰ ထိုအခါသိၾကားမင္းက မွန္ပါျမတ္စြာဘုရား ရႈ႕ေတာ့ရႈ႕တာပဲဘုရား သို႔ေသာ္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရား တခုမဟုတ္တခုလိုက္ေနေတာ့ မလိုက္ေအာင္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား အသင္သိၾကားမင္း ခယ ဝယ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ( ကုန္တာေပ်ာက္တာ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ) ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာက အနိစၥ ေတြ႕တာက မဂၢ ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ေဝဒနာရႈ႕တဲ့အခါ ေဝဒနာမေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ စိတ္ရႈ႕တဲ့အခါ စိတ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ( ျဖစ္တာ ပ်က္တာ )ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ေနရင္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားေတြမလိုက္ဘူး ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္ကအရႈ႕ခံ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤပၸ သမၼာဝါယမ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ ႐ုပ္တရားကအရႈ႕ခံ ဥာဏ္ ၅ ပါးကအရႈ႕ဥာဏ္ ႐ုပ္တရားက အျဖစ္အပ်က္ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂ္ အျဖစ္အပ်က္က ဒုကၡသစၥာ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂၢသစၥာ ✰ ျဖစ္ပ်က္ မဂ္ျမင္ေနတဲ့ ပုဂၢိုလ္သႏၱန္မွာ ေလာဘ ေဒါသ တဏွာ မလာဘူး စိတ္က တခ်ိန္တည္းမွာ ၂ စိတ္မျဖစ္ မဂ္စိတ္ ေပၚေနခ်ိန္မွာ ေလာဘ တဏွာစိတ္ျဖစ္လို႔မရဘူးေနာ္ ေလာဘ တဏွာေနရာကို မဂ္က ေနရာဝင္ယူထားတာ ခႏၶာေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေနလို႔ တဏွာဝင္လာလို႔မရ တဏွာလာလို႔မရလို႔ တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ဥပါဒါဏ္လာလို႔မရ ဥပါဒါဏ္ မျဖစ္လို႔ ဥပါဒါဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ကမၼဘဝလာလို႔မရ ✰ တဏွာ ဥပါဒါဏ္ ကမၼဘဝက သမုဒယသစၥာ သမုဒယသစၥာ မလာလို႔ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုကၡသစၥာမေပၚ ဇာတိ ေနာင္ခႏၶာမလာတာက နိေျဂာဓသစၥာ ရႈ႕ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ ► ျဖစ္ျဖစ္လာတာျမင္ရင္ ဥစ္ေဆဒ ဒိဌိစင္ ► ပ်က္ပ်က္ကုန္တာျမင္ရင္ ႆတ ဒိဌိစင္ ► ျဖစ္တာပ်က္တာ ပုဂၢိုလ္သတၱဝါ ေတြမဟုတ္ ► ဓမၼေတြလို႔ ဥာဏ္မွာျမင္လာရင္ သကၠာယဒိဌိစင္ ✰ ဒိဌိနိေရာဓါ ဝီစိကိစၥာဥပေစၥတိ ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ ဝီစိကိစၥာပါကင္းရွင္းတယ္ 【ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတ 】 ❝ အပ္ပမာဒေန သမ္မာဒေထ ❞ ☘႐ႊင္လန္း☘ခ်မ္းေျမ့☘ပါေစ☘ Khaing Arly ❝ တဏွာ သခၤါရသုတ္ ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိၾကားမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမႇော္ၿပီး အရွင္ဘုရား တဏွာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ျမန္ျမန္ ေရာက္ရန္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား••• ✰ အသင္သိၾကားမင္း ••• ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားမလိုက္ေစနဲ႕ ( သံသယာကိုခ်ဲ့တတ္တဲ့ တဏွာ မာနဒိ႒ိ မလိုက္ေစနဲ႕ ) ✰ ထိုအခါသိၾကားမင္းက မွန္ပါျမတ္စြာဘုရား ရႈ႕ေတာ့ရႈ႕တာပဲဘုရား သို႔ေသာ္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရား တခုမဟုတ္တခုလိုက္ေနေတာ့ မလိုက္ေအာင္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား အသင္သိၾကားမင္း ခယ ဝယ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ( ကုန္တာေပ်ာက္တာ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ) ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာက အနိစၥ ေတြ႕တာက မဂၢ ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ေဝဒနာရႈ႕တဲ့အခါ ေဝဒနာမေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ စိတ္ရႈ႕တဲ့အခါ စိတ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ( ျဖစ္တာ ပ်က္တာ )ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ေနရင္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားေတြမလိုက္ဘူး ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္ကအရႈ႕ခံ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤပၸ သမၼာဝါယမ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ ႐ုပ္တရားကအရႈ႕ခံ ဥာဏ္ ၅ ပါးကအရႈ႕ဥာဏ္ ႐ုပ္တရားက အျဖစ္အပ်က္ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂ္ အျဖစ္အပ်က္က ဒုကၡသစၥာ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂၢသစၥာ ✰ ျဖစ္ပ်က္ မဂ္ျမင္ေနတဲ့ ပုဂၢိုလ္သႏၱန္မွာ ေလာဘ ေဒါသ တဏွာ မလာဘူး စိတ္က တခ်ိန္တည္းမွာ ၂ စိတ္မျဖစ္ မဂ္စိတ္ ေပၚေနခ်ိန္မွာ ေလာဘ တဏွာစိတ္ျဖစ္လို႔မရဘူးေနာ္ ေလာဘ တဏွာေနရာကို မဂ္က ေနရာဝင္ယူထားတာ ခႏၶာေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေနလို႔ တဏွာဝင္လာလို႔မရ တဏွာလာလို႔မရလို႔ တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ဥပါဒါဏ္လာလို႔မရ ဥပါဒါဏ္ မျဖစ္လို႔ ဥပါဒါဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ကမၼဘဝလာလို႔မရ ✰ တဏွာ ဥပါဒါဏ္ ကမၼဘဝက သမုဒယသစၥာ သမုဒယသစၥာ မလာလို႔ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုကၡသစၥာမေပၚ ဇာတိ ေနာင္ခႏၶာမလာတာက နိေျဂာဓသစၥာ ရႈ႕ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ ► ျဖစ္ျဖစ္လာတာျမင္ရင္ ဥစ္ေဆဒ ဒိဌိစင္ ► ပ်က္ပ်က္ကုန္တာျမင္ရင္ ႆတ ဒိဌိစင္ ► ျဖစ္တာပ်က္တာ ပုဂၢိုလ္သတၱဝါ ေတြမဟုတ္ ► ဓမၼေတြလို႔ ဥာဏ္မွာျမင္လာရင္ သကၠာယဒိဌိစင္ ✰ ဒိဌိနိေရာဓါ ဝီစိကိစၥာဥပေစၥတိ ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ ဝီစိကိစၥာပါကင္းရွင္းတယ္ 【ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတ 】 ❝ အပ္ပမာဒေန သမ္မာဒေထ ❞ ☘႐ႊင္လန္း☘ခ်မ္းေျမ့☘ပါေစ☘ Khaing Arly
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/32uysah
❝ တဏှာ သင်္ခါရသုတ် ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိကြားမင်းသည် မြတ်စွာဘုရားအား ဖူးမြှော်ပြီး အရှင်ဘုရား တဏှာကုန်ရာ နိဗ္ဗာန်သို့ မြန်မြန် ရောက်ရန် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား••• ✰ အသင်သိကြားမင်း ••• ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားမလိုက်စေနဲ့ ( သံသယာကိုချဲ့တတ်တဲ့ တဏှာ မာနဒိဋ္ဌိ မလိုက်စေနဲ့ ) ✰ ထိုအခါသိကြားမင်းက မှန်ပါမြတ်စွာဘုရား ရှု့တော့ရှု့တာပဲဘုရား သို့သော် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရား တခုမဟုတ်တခုလိုက်နေတော့ မလိုက်အောင် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား အသင်သိကြားမင်း ခယ ဝယ မြင်အောင်ရှု့ ( ကုန်တာပျောက်တာ မြင်အောင်ရှု့ ) ✰ ကုန်တာပျောက်တာက အနိစ္စ တွေ့တာက မဂ္ဂ ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာတွေ့အောင်ရှု့ ဝေဒနာရှု့တဲ့အခါ ဝေဒနာမတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ စိတ်ရှု့တဲ့အခါ စိတ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ ✰ ကုန်တာပျောက်တာ ( ဖြစ်တာ ပျက်တာ )မြင်အောင်ရှု့ နေရင် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားတွေမလိုက်ဘူး ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်ကအရှု့ခံ ရှု့တဲ့ဥာဏ်က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပ သမ္မာဝါယမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ ရုပ်တရားကအရှု့ခံ ဥာဏ် ၅ ပါးကအရှု့ဥာဏ် ရုပ်တရားက အဖြစ်အပျက် ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ် အဖြစ်အပျက်က ဒုက္ခသစ္စာ ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ္ဂသစ္စာ ✰ ဖြစ်ပျက် မဂ်မြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်သန္တန်မှာ လောဘ ဒေါသ တဏှာ မလာဘူး စိတ်က တချိန်တည်းမှာ ၂ စိတ်မဖြစ် မဂ်စိတ် ပေါ်နေချိန်မှာ လောဘ တဏှာစိတ်ဖြစ်လို့မရဘူးနော် လောဘ တဏှာနေရာကို မဂ်က နေရာဝင်ယူထားတာ ခန္ဓာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက် မြင်နေလို့ တဏှာဝင်လာလို့မရ တဏှာလာလို့မရလို့ တဏှာကြောင့်ဖြစ်မည့် ဥပါဒါဏ်လာလို့မရ ဥပါဒါဏ် မဖြစ်လို့ ဥပါဒါဏ်ကြောင့်ဖြစ်မည့် ကမ္မဘဝလာလို့မရ ✰ တဏှာ ဥပါဒါဏ် ကမ္မဘဝက သမုဒယသစ္စာ သမုဒယသစ္စာ မလာလို့ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုက္ခသစ္စာမပေါ် ဇာတိ နောင်ခန္ဓာမလာတာက နိဂြောဓသစ္စာ ရှု့ဥာဏ်က မဂ္ဂသစ္စာ ► ဖြစ်ဖြစ်လာတာမြင်ရင် ဥစ္ဆေဒ ဒိဌိစင် ► ပျက်ပျက်ကုန်တာမြင်ရင် ဿတ ဒိဌိစင် ► ဖြစ်တာပျက်တာ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ တွေမဟုတ် ► ဓမ္မတွေလို့ ဥာဏ်မှာမြင်လာရင် သက္ကာယဒိဌိစင် ✰ ဒိဌိနိရောဓါ ဝီစိကိစ္စာဥပစ္စေတိ ဒိဋ္ဌိပြုတ်ရင် ဝီစိကိစ္စာပါကင်းရှင်းတယ် 【ဆရာတော် ဦးဃောသိတ 】 ❝ အပ်ပမာဒနေ သမ်မာဒထေ ❞ ☘ရွှင်လန်း☘ချမ်းမြေ့☘ပါစေ☘ Khaing Arly ❝ တဏှာ သင်္ခါရသုတ် ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိကြားမင်းသည် မြတ်စွာဘုရားအား ဖူးမြှော်ပြီး အရှင်ဘုရား တဏှာကုန်ရာ နိဗ္ဗာန်သို့ မြန်မြန် ရောက်ရန် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား••• ✰ အသင်သိကြားမင်း ••• ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားမလိုက်စေနဲ့ ( သံသယာကိုချဲ့တတ်တဲ့ တဏှာ မာနဒိဋ္ဌိ မလိုက်စေနဲ့ ) ✰ ထိုအခါသိကြားမင်းက မှန်ပါမြတ်စွာဘုရား ရှု့တော့ရှု့တာပဲဘုရား သို့သော် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရား တခုမဟုတ်တခုလိုက်နေတော့ မလိုက်အောင် မည်သို့ရှု့ရပါမည်လဲအရှင်ဘုရား အသင်သိကြားမင်း ခယ ဝယ မြင်အောင်ရှု့ ( ကုန်တာပျောက်တာ မြင်အောင်ရှု့ ) ✰ ကုန်တာပျောက်တာက အနိစ္စ တွေ့တာက မဂ္ဂ ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာတွေ့အောင်ရှု့ ဝေဒနာရှု့တဲ့အခါ ဝေဒနာမတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ စိတ်ရှု့တဲ့အခါ စိတ်မတွေ့ပဲ ကုန်တာပျောက်တာ တွေ့အောင်ရှု့ ✰ ကုန်တာပျောက်တာ ( ဖြစ်တာ ပျက်တာ )မြင်အောင်ရှု့ နေရင် ခန္ဓာ ၅ ပါးနောက်က ပပဉ္စတရားတွေမလိုက်ဘူး ✰ ရုပ်ရှု့တဲ့အခါ ရုပ်ကအရှု့ခံ ရှု့တဲ့ဥာဏ်က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပ သမ္မာဝါယမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ ရုပ်တရားကအရှု့ခံ ဥာဏ် ၅ ပါးကအရှု့ဥာဏ် ရုပ်တရားက အဖြစ်အပျက် ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ် အဖြစ်အပျက်က ဒုက္ခသစ္စာ ရှု့တဲ့ဥာဏ်ကမဂ္ဂသစ္စာ ✰ ဖြစ်ပျက် မဂ်မြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်သန္တန်မှာ လောဘ ဒေါသ တဏှာ မလာဘူး စိတ်က တချိန်တည်းမှာ ၂ စိတ်မဖြစ် မဂ်စိတ် ပေါ်နေချိန်မှာ လောဘ တဏှာစိတ်ဖြစ်လို့မရဘူးနော် လောဘ တဏှာနေရာကို မဂ်က နေရာဝင်ယူထားတာ ခန္ဓာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက် မြင်နေလို့ တဏှာဝင်လာလို့မရ တဏှာလာလို့မရလို့ တဏှာကြောင့်ဖြစ်မည့် ဥပါဒါဏ်လာလို့မရ ဥပါဒါဏ် မဖြစ်လို့ ဥပါဒါဏ်ကြောင့်ဖြစ်မည့် ကမ္မဘဝလာလို့မရ ✰ တဏှာ ဥပါဒါဏ် ကမ္မဘဝက သမုဒယသစ္စာ သမုဒယသစ္စာ မလာလို့ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုက္ခသစ္စာမပေါ် ဇာတိ နောင်ခန္ဓာမလာတာက နိဂြောဓသစ္စာ ရှု့ဥာဏ်က မဂ္ဂသစ္စာ ► ဖြစ်ဖြစ်လာတာမြင်ရင် ဥစ်ဆေဒ ဒိဌိစင် ► ပျက်ပျက်ကုန်တာမြင်ရင် ဿတ ဒိဌိစင် ► ဖြစ်တာပျက်တာ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ တွေမဟုတ် ► ဓမ္မတွေလို့ ဥာဏ်မှာမြင်လာရင် သက္ကာယဒိဌိစင် ✰ ဒိဌိနိရောဓါ ဝီစိကိစ္စာဥပစ္စေတိ ဒိဋ္ဌိပြုတ်ရင် ဝီစိကိစ္စာပါကင်းရှင်းတယ် 【ဆရာတော် ဦးဃောသိတ 】 ❝ အပ်ပမာဒနေ သမ်မာဒထေ ❞ ☘ရွှင်လန်း☘ချမ်းမြေ့☘ပါစေ☘ Khaing Arly ❝ တဏွာ သခၤါရသုတ္ ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိၾကားမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမႇော္ၿပီး အရွင္ဘုရား တဏွာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ျမန္ျမန္ ေရာက္ရန္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား••• ✰ အသင္သိၾကားမင္း ••• ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားမလိုက္ေစနဲ႕ ( သံသယာကိုခ်ဲ့တတ္တဲ့ တဏွာ မာနဒိ႒ိ မလိုက္ေစနဲ႕ ) ✰ ထိုအခါသိၾကားမင္းက မွန္ပါျမတ္စြာဘုရား ရႈ႕ေတာ့ရႈ႕တာပဲဘုရား သို႔ေသာ္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရား တခုမဟုတ္တခုလိုက္ေနေတာ့ မလိုက္ေအာင္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား အသင္သိၾကားမင္း ခယ ဝယ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ( ကုန္တာေပ်ာက္တာ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ) ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာက အနိစၥ ေတြ႕တာက မဂၢ ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ေဝဒနာရႈ႕တဲ့အခါ ေဝဒနာမေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ စိတ္ရႈ႕တဲ့အခါ စိတ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ( ျဖစ္တာ ပ်က္တာ )ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ေနရင္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားေတြမလိုက္ဘူး ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္ကအရႈ႕ခံ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤပၸ သမၼာဝါယမ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ ႐ုပ္တရားကအရႈ႕ခံ ဥာဏ္ ၅ ပါးကအရႈ႕ဥာဏ္ ႐ုပ္တရားက အျဖစ္အပ်က္ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂ္ အျဖစ္အပ်က္က ဒုကၡသစၥာ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂၢသစၥာ ✰ ျဖစ္ပ်က္ မဂ္ျမင္ေနတဲ့ ပုဂၢိုလ္သႏၱန္မွာ ေလာဘ ေဒါသ တဏွာ မလာဘူး စိတ္က တခ်ိန္တည္းမွာ ၂ စိတ္မျဖစ္ မဂ္စိတ္ ေပၚေနခ်ိန္မွာ ေလာဘ တဏွာစိတ္ျဖစ္လို႔မရဘူးေနာ္ ေလာဘ တဏွာေနရာကို မဂ္က ေနရာဝင္ယူထားတာ ခႏၶာေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေနလို႔ တဏွာဝင္လာလို႔မရ တဏွာလာလို႔မရလို႔ တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ဥပါဒါဏ္လာလို႔မရ ဥပါဒါဏ္ မျဖစ္လို႔ ဥပါဒါဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ကမၼဘဝလာလို႔မရ ✰ တဏွာ ဥပါဒါဏ္ ကမၼဘဝက သမုဒယသစၥာ သမုဒယသစၥာ မလာလို႔ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုကၡသစၥာမေပၚ ဇာတိ ေနာင္ခႏၶာမလာတာက နိေျဂာဓသစၥာ ရႈ႕ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ ► ျဖစ္ျဖစ္လာတာျမင္ရင္ ဥစ္ေဆဒ ဒိဌိစင္ ► ပ်က္ပ်က္ကုန္တာျမင္ရင္ ႆတ ဒိဌိစင္ ► ျဖစ္တာပ်က္တာ ပုဂၢိုလ္သတၱဝါ ေတြမဟုတ္ ► ဓမၼေတြလို႔ ဥာဏ္မွာျမင္လာရင္ သကၠာယဒိဌိစင္ ✰ ဒိဌိနိေရာဓါ ဝီစိကိစၥာဥပေစၥတိ ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ ဝီစိကိစၥာပါကင္းရွင္းတယ္ 【ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတ 】 ❝ အပ္ပမာဒေန သမ္မာဒေထ ❞ ☘႐ႊင္လန္း☘ခ်မ္းေျမ့☘ပါေစ☘ Khaing Arly ❝ တဏွာ သခၤါရသုတ္ ❞ ✰ အခါတပါး၌ သိၾကားမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမႇော္ၿပီး အရွင္ဘုရား တဏွာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ျမန္ျမန္ ေရာက္ရန္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား••• ✰ အသင္သိၾကားမင္း ••• ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားမလိုက္ေစနဲ႕ ( သံသယာကိုခ်ဲ့တတ္တဲ့ တဏွာ မာနဒိ႒ိ မလိုက္ေစနဲ႕ ) ✰ ထိုအခါသိၾကားမင္းက မွန္ပါျမတ္စြာဘုရား ရႈ႕ေတာ့ရႈ႕တာပဲဘုရား သို႔ေသာ္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရား တခုမဟုတ္တခုလိုက္ေနေတာ့ မလိုက္ေအာင္ မည္သို႔ရႈ႕ရပါမည္လဲအရွင္ဘုရား အသင္သိၾကားမင္း ခယ ဝယ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ( ကုန္တာေပ်ာက္တာ ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ) ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာက အနိစၥ ေတြ႕တာက မဂၢ ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ေဝဒနာရႈ႕တဲ့အခါ ေဝဒနာမေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ စိတ္ရႈ႕တဲ့အခါ စိတ္မေတြ႕ပဲ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ေတြ႕ေအာင္ရႈ႕ ✰ ကုန္တာေပ်ာက္တာ ( ျဖစ္တာ ပ်က္တာ )ျမင္ေအာင္ရႈ႕ ေနရင္ ခႏၶာ ၅ ပါးေနာက္က ပပၪၥတရားေတြမလိုက္ဘူး ✰ ႐ုပ္ရႈ႕တဲ့အခါ ႐ုပ္ကအရႈ႕ခံ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္က ၅ ပါး အဲ့ဒိ့ ၅ ပါးက သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤပၸ သမၼာဝါယမ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ ႐ုပ္တရားကအရႈ႕ခံ ဥာဏ္ ၅ ပါးကအရႈ႕ဥာဏ္ ႐ုပ္တရားက အျဖစ္အပ်က္ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂ္ အျဖစ္အပ်က္က ဒုကၡသစၥာ ရႈ႕တဲ့ဥာဏ္ကမဂၢသစၥာ ✰ ျဖစ္ပ်က္ မဂ္ျမင္ေနတဲ့ ပုဂၢိုလ္သႏၱန္မွာ ေလာဘ ေဒါသ တဏွာ မလာဘူး စိတ္က တခ်ိန္တည္းမွာ ၂ စိတ္မျဖစ္ မဂ္စိတ္ ေပၚေနခ်ိန္မွာ ေလာဘ တဏွာစိတ္ျဖစ္လို႔မရဘူးေနာ္ ေလာဘ တဏွာေနရာကို မဂ္က ေနရာဝင္ယူထားတာ ခႏၶာေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေနလို႔ တဏွာဝင္လာလို႔မရ တဏွာလာလို႔မရလို႔ တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ဥပါဒါဏ္လာလို႔မရ ဥပါဒါဏ္ မျဖစ္လို႔ ဥပါဒါဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္မည့္ ကမၼဘဝလာလို႔မရ ✰ တဏွာ ဥပါဒါဏ္ ကမၼဘဝက သမုဒယသစၥာ သမုဒယသစၥာ မလာလို႔ ဇာတိ ဇရာ မရဏာ ဒုကၡသစၥာမေပၚ ဇာတိ ေနာင္ခႏၶာမလာတာက နိေျဂာဓသစၥာ ရႈ႕ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ ► ျဖစ္ျဖစ္လာတာျမင္ရင္ ဥစ္ေဆဒ ဒိဌိစင္ ► ပ်က္ပ်က္ကုန္တာျမင္ရင္ ႆတ ဒိဌိစင္ ► ျဖစ္တာပ်က္တာ ပုဂၢိုလ္သတၱဝါ ေတြမဟုတ္ ► ဓမၼေတြလို႔ ဥာဏ္မွာျမင္လာရင္ သကၠာယဒိဌိစင္ ✰ ဒိဌိနိေရာဓါ ဝီစိကိစၥာဥပေစၥတိ ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ ဝီစိကိစၥာပါကင္းရွင္းတယ္ 【ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတ 】 ❝ အပ္ပမာဒေန သမ္မာဒေထ ❞ ☘႐ႊင္လန္း☘ခ်မ္းေျမ့☘ပါေစ☘ Khaing Arly
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/32uysah
မြတ်စွာဘုရားက “ရာဟုလာ မင်း မေတ္တာပွားရလိမ့်မယ်တဲ့၊ မေတ္တာတွေပွားပေးပါတဲ့၊ အများရဲ့ ကောင်းကျိုးကို လိုလားတဲ့စိတ်ဓာတ်ကို တည်ဆောက်ပါ။ အဲဒီလို မေတ္တာပွားမယ်ဆိုရင် မင်းသန္တာန်မှာဖြစ်တဲ့ အလိုမကျတဲ့ဒေါသဆိုတာ လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ ကြည့်လေ လူတွေက မျက်စိကမြင်ရင် မြင်လာရင် ကိုယ်မကြိုက်တာဆို ဒေါသဖြစ်တယ်၊ အသံကြားတယ် မကြိုက်တဲ့ အသံဆို ဒေါသဖြစ်တယ်။ အဲဒါမျိုးတွေ မလာရအောင် မေတ္တာပွားတဲ့။ ဒေါသကိုဖယ်ရှားနိုင်ဖို့အတွက် မေတ္တာပွားတဲ့၊ ဟော ပိုပြီးတော့ ခိုင်မာလာပြီ။ အဲဒါလိုပဲ လူတွေရဲ့ စိတ်ထဲမှာ။ တစ်ခါတစ်ရံကျတော့ သူတစ်ပါးကို ညှဉ်းဆဲချင်ကြတယ်၊ နှိပ်စက်ချင်ကြတယ်၊ ရက်စက်ချင်တယ်၊ အဲဒီ ရက်စက်ချင်တယ် ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ပျောက်ဖို့ရာအတွက် ကရုဏာပွားပါ၊ အကြင်နာတရား ကိုယ့်ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ ဖြစ်ပွားအောင်လုပ်၊ အဲဒါမှ သူတစ်ပါးကို ညှဉ်းဆဲလိုတယ် ရက်စက်လိုတယ် ဆိုတဲ့ စိတ်တွေ ပျောက်သွားနိုင်တယ်။ ဟောနောက်တစ်ခု မုဒိတာပွား၊ သူများကြီးပွားတာ ဝမ်းသာနိုင်ရမယ် သို့မဟုတ် ကုသိုလ်ကောင်းမှုနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်မှု ရှိစေရမယ်ပေါ့။ အဲဒါ အကယ်၍ မုဒိတာတရား မပွားဘူး ဆိုလို့ရှိရင် သူတစ်ပါးကြီးပွားလို့ရှိရင် စိတ်ထဲမှာ မနာလို မုန်းတီးမှုတွေ ဖြစ်တယ်တဲ့ " အာရတီ” ဆိုတဲ့ သဘာဝတရားတွေဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ အဲဒါတွေမဖြစ်ရအောင် မုဒိတာပွားပါတဲ့။ နောက်တစ်ခုကျတော့ မြတ်စွာဘုရားက ရာဟုလာ ဥပေက္ခာလည်း ပွားရမယ်။ ဥပေက္ခာဆိုတာ ဘယ်လိုပွားတာတုန်းဆိုတာ “ သဗေ္ဗသတ္တာ ကမ္မဿ ကာ” လူတွေဟာ ကိုယ့်ကံနဲ့ကိုယ်၊ မုန်းနေလို့လည်း အလကားပဲ၊ ချစ်နေလို့လည်း အလကားပဲ၊ ဟော သူ့ကံနဲ့သူလာတာ အချိန်တန်ရင် ပြန်ကြရမှာချည်းပဲပေါ့။ အဲဒီလို စိတ်ထဲမှာ နှလုံးသွင်းထားနိုင်လို့ရှိရင် စိတ်ရဲ့ ထိခိုက်မှုဆိုတာတွေ မလာတော့ဘူး၊ စိတ်ဟာ တည်ငြိမ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ဥပေက္ခာပွားရမယ်။ ဟော မေတ္တာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပေက္ခာ ဆိုတာ ပွားပြီးတော့ နောက် ဘာပွားခိုင်းတုန်းဆိုတော့ အရေးကြီးတာ တစ်ခုကဘာလဲ။ လူငယ်လူရွယ်တွေဆိုတာ လှပတာကိုကြည့်ချင်တယ် နှစ်သက်တယ် စွဲလမ်းတယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ အေး ကိုယ့်ရုပ်ခန္ဓာရော သူများရဲ့ ရုပ်ခန္ဓာရော ဘယ်သူ့ရုပ်ခန္ဓာမှ မလှဘူး မတင့်တယ်ဘူး ရွံရှာစက်ဆုပ်စရာကောင်းတယ် ဆိုတဲ့ အနေအထားမျိုးတွေ မင်းသဘောကျလာအောင်၊ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပွားအောင်ကြိုးစား။ ပွားတယ်ဆိုတာ အဲဒီစိတ် ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်နေရမယ်၊ တွေးပေးရမယ်နော်။ ဒီ “ဝိဇယ” သုတ်မှာ တွေးပုံတွေးနည်းလေး ပြောထားတာ ရှိတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကကြည့်ရင် ကိုးပေါက်ဒွါရ အမာဝက ထွက်တာရှိတယ်၊ မျက်လုံးထဲက ဘာထွက်တုန်း၊ မျက်ချေး ထွက်တယ်နော်၊ နားထဲက ဘာထွက် နားဖာချေး ထွက်တယ်နော်၊ နှာခေါင်းထဲက ဘာထွက်တုန်း နှာချေး၊ ကဲ- ကောင်းတာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိဘူး သိမ်းထားစရာများ ရှိလား။ ပါးစပ်က တံတွေး ဘယ်အရာမှ ကောင်းတာမရှိဘူး၊ အဲဒါတွေကို စဉ်းစားကြည့်ရင် လူ့ခန္ဓာ ကိုယ်ကထွက်တာ တန်ဖိုးရှိတာဆိုလို့ တစ်ခုမှ မရှိဘူးနော်။ မြေကြီးထဲက ထွက်လာတာမှ စိန်တို့ ကျောက်တို့ သိမ်းရသေးတယ်။ လူ့ခန္ဓာ ကိုယ်ကထွက်တာ တစ်ခုမှ သိမ်းစရာမရှိဘူးတဲ့၊ အဲဒါကြောင့်မို့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ မတင့်တယ်ဘူးဆိုတာ အင်မတန်မှ ထင်ရှားတယ်။ သို့သော်လည်း လူတွေက ဇွတ်ဖုံးကွယ်ပြီးတော့ တင့်တယ်အောင် လုပ်နေကြတယ်၊ လှပအောင် လုပ်နေကြတယ်တဲ့၊ လှအောင်လုပ်ပြီးတော့ တွယ်တာနေကြတယ်၊ အဲဒါကြောင့်မို့ မြတ်စွာဘုရားက အသုဘ မတင့်တယ်တဲ့ သဘောတွေကို ဆင်ခြင်စဉ်းစားပါတဲ့၊ စိတ်ထဲမှာ အမြဲထားပါ။ အဲဒီလိုထားနိုင်မှ ရာဂဆိုတာ ဖယ်ရှားနိုင်မယ်၊ နို့မို့ဆိုရင် ရာဂတွေဟာ လာနေမှာပဲ၊ ဪ နှစ်သက်စရာ ကောင်းလိုက်တာ လှလိုက်တာနဲ့ဆိုပြီးတော့ တွယ်တာမှုတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်တဲ့။ ဟော၊ နောက်တစ်ခုက ဘာတုန်းဆိုရင် ရာဟုလာ သင်္ခါရတရားတွေဟာ ဘယ်သင်္ခါရတရားမှ မမြဲဘူးဆိုတာ၊ မင်းအမြဲ နှလုံးသွင်းဖို့လိုအပ်တယ်။ အဲဒီမမြဲတာတွေကိုကြည့်မှ ငါဆိုတဲ့ ဒီလက်မထောင်မှုတွေဟာ ပျောက်သွားမယ်၊ လောကလူတွေက ငါဆိုတာလေးက အမြဲရှိကြတယ်နော်၊ လူတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မာနမကြီးဘူးလို့ထင်တယ်၊ သူ့ဂုဏ်လေးကို ထိခိုက်မယ့်စကားပြောကြည့်လိုက် မာနလေးက ငေါက်ခနဲ ထလာတယ်၊ ဟုတ်ကဲ့လား။ မခံဘူးဟေ့ ဆိုတာမျိုးဖြစ်လာတယ်။ အဲကျတော့မှ ငါက ထပေါ်လာတာနော်၊ အဲတော့ “အသိ္မိမာန” ငါလို့ဆိုတဲ့ ဒီအတွေးဟာ၊ မာန်မာနတရားဟာ အနိစ္စသညာနဲ့ ဖယ်ရှားပစ်ရမယ်လို့ ဒီလို မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်က ကမ္မဋ္ဌာန်းတရားတွေကို ဟောထားတယ်၊ ဒါက ရာဟုလာအတွက် သီးသန့်ဟောပေးတာ။ အဂ္ဂမဟာပဏ္႑ိတ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ(Ph. D) #Credit ..Thant Gyi Thantgyi Words of Buddha မှ။ မျှဝေ လှူဒါန်း ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရားက “ရာဟုလာ မင္း ေမတၱာပြားရလိမ့္မယ္တဲ့၊ ေမတၱာေတြပြားေပးပါတဲ့၊ အမ်ားရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးကို လိုလားတဲ့စိတ္ဓာတ္ကို တည္ေဆာက္ပါ။ အဲဒီလို ေမတၱာပြားမယ္ဆိုရင္ မင္းသႏၲာန္မွာျဖစ္တဲ့ အလိုမက်တဲ့ေဒါသဆိုတာ လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ၾကည့္ေလ လူေတြက မ်က္စိကျမင္ရင္ ျမင္လာရင္ ကိုယ္မႀကိဳက္တာဆို ေဒါသျဖစ္တယ္၊ အသံၾကားတယ္ မႀကိဳက္တဲ့ အသံဆို ေဒါသျဖစ္တယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ မလာရေအာင္ ေမတၱာပြားတဲ့။ ေဒါသကိုဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေမတၱာပြားတဲ့၊ ေဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ခိုင္မာလာၿပီ။ အဲဒါလိုပဲ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ။ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲခ်င္ၾကတယ္၊ ႏွိပ္စက္ခ်င္ၾကတယ္၊ ရက္စက္ခ်င္တယ္၊ အဲဒီ ရက္စက္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ရာအတြက္ က႐ုဏာပြားပါ၊ အၾကင္နာတရား ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ ျဖစ္ပြားေအာင္လုပ္၊ အဲဒါမွ သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲလိုတယ္ ရက္စက္လိုတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။ ေဟာေနာက္တစ္ခု မုဒိတာပြား၊ သူမ်ားႀကီးပြားတာ ဝမ္းသာႏိုင္ရမယ္ သို႔မဟုတ္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ႏွစ္ၿခိဳက္မႈ ရွိေစရမယ္ေပါ့။ အဲဒါ အကယ္၍ မုဒိတာတရား မပြားဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ သူတစ္ပါးႀကီးပြားလို႔ရွိရင္ စိတ္ထဲမွာ မနာလို မုန္းတီးမႈေတြ ျဖစ္တယ္တဲ့ " အာရတီ” ဆိုတဲ့ သဘာဝတရားေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒါေတြမျဖစ္ရေအာင္ မုဒိတာပြားပါတဲ့။ ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ရာဟုလာ ဥေပကၡာလည္း ပြားရမယ္။ ဥေပကၡာဆိုတာ ဘယ္လိုပြားတာတုန္းဆိုတာ “ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆ ကာ” လူေတြဟာ ကိုယ့္ကံနဲ႔ကိုယ္၊ မုန္းေနလို႔လည္း အလကားပဲ၊ ခ်စ္ေနလို႔လည္း အလကားပဲ၊ ေဟာ သူ႔ကံနဲ႔သူလာတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္ၾကရမွာခ်ည္းပဲေပါ့။ အဲဒီလို စိတ္ထဲမွာ ႏွလံုးသြင္းထားႏိုင္လို႔ရွိရင္ စိတ္ရဲ႕ ထိခိုက္မႈဆိုတာေတြ မလာေတာ့ဘူး၊ စိတ္ဟာ တည္ၿငိမ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဥေပကၡာပြားရမယ္။ ေဟာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ဆိုတာ ပြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ ဘာပြားခိုင္းတုန္းဆိုေတာ့ အေရးႀကီးတာ တစ္ခုကဘာလဲ။ လူငယ္လူရြယ္ေတြဆိုတာ လွပတာကိုၾကည့္ခ်င္တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ စြဲလမ္းတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေအး ကိုယ့္႐ုပ္ခႏၶာေရာ သူမ်ားရဲ႕ ႐ုပ္ခႏၶာေရာ ဘယ္သူ႔႐ုပ္ခႏၶာမွ မလွဘူး မတင့္တယ္ဘူး ရြံရွာစက္ဆုပ္စရာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြ မင္းသေဘာက်လာေအာင္၊ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ပြားေအာင္ႀကိဳးစား။ ပြားတယ္ဆိုတာ အဲဒီစိတ္ ထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ေနရမယ္၊ ေတြးေပးရမယ္ေနာ္။ ဒီ “ဝိဇယ” သုတ္မွာ ေတြးပံုေတြးနည္းေလး ေျပာထားတာ ရွိတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကၾကည့္ရင္ ကိုးေပါက္ဒြါရ အမာဝက ထြက္တာရွိတယ္၊ မ်က္လံုးထဲက ဘာထြက္တုန္း၊ မ်က္ေခ်း ထြက္တယ္ေနာ္၊ နားထဲက ဘာထြက္ နားဖာေခ်း ထြက္တယ္ေနာ္၊ ႏွာေခါင္းထဲက ဘာထြက္တုန္း ႏွာေခ်း၊ ကဲ- ေကာင္းတာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး သိမ္းထားစရာမ်ား ရွိလား။ ပါးစပ္က တံေတြး ဘယ္အရာမွ ေကာင္းတာမရွိဘူး၊ အဲဒါေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ရင္ လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ကထြက္တာ တန္ဖိုးရွိတာဆိုလို႔ တစ္ခုမွ မရွိဘူးေနာ္။ ေျမႀကီးထဲက ထြက္လာတာမွ စိန္တို႔ ေက်ာက္တို႔ သိမ္းရေသးတယ္။ လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ကထြက္တာ တစ္ခုမွ သိမ္းစရာမရွိဘူးတဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ မတင့္တယ္ဘူးဆိုတာ အင္မတန္မွ ထင္ရွားတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူေတြက ဇြတ္ဖံုးကြယ္ၿပီးေတာ့ တင့္တယ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္၊ လွပေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္တဲ့၊ လွေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ တြယ္တာေနၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက အသုဘ မတင့္တယ္တဲ့ သေဘာေတြကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားပါတဲ့၊ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲထားပါ။ အဲဒီလိုထားႏိုင္မွ ရာဂဆိုတာ ဖယ္ရွားႏိုင္မယ္၊ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ရာဂေတြဟာ လာေနမွာပဲ၊ ဪ ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ လွလိုက္တာနဲ႔ဆိုၿပီးေတာ့ တြယ္တာမႈေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္တဲ့။ ေဟာ၊ ေနာက္တစ္ခုက ဘာတုန္းဆိုရင္ ရာဟုလာ သခၤါရတရားေတြဟာ ဘယ္သခၤါရတရားမွ မၿမဲဘူးဆိုတာ၊ မင္းအၿမဲ ႏွလံုးသြင္းဖို႔လိုအပ္တယ္။ အဲဒီမၿမဲတာေတြကိုၾကည့္မွ ငါဆိုတဲ့ ဒီလက္မေထာင္မႈေတြဟာ ေပ်ာက္သြားမယ္၊ ေလာကလူေတြက ငါဆိုတာေလးက အၿမဲရွိၾကတယ္ေနာ္၊ လူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မာနမႀကီးဘူးလို႔ထင္တယ္၊ သူ႔ဂုဏ္ေလးကို ထိခိုက္မယ့္စကားေျပာၾကည့္လိုက္ မာနေလးက ေငါက္ခနဲ ထလာတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား။ မခံဘူးေဟ့ ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္။ အဲက်ေတာ့မွ ငါက ထေပၚလာတာေနာ္၊ အဲေတာ့ “အသိၼိမာန” ငါလို႔ဆိုတဲ့ ဒီအေတြးဟာ၊ မာန္မာနတရားဟာ အနိစၥသညာနဲ႔ ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္လို႔ ဒီလို ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ကမၼ႒ာန္းတရားေတြကို ေဟာထားတယ္၊ ဒါက ရာဟုလာအတြက္ သီးသန္႔ေဟာေပးတာ။ အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ(Ph. D) #Credit ..Thant Gyi Thantgyi Words of Buddha မွ။ မ်ွေဝ လႉဒါန္း ပါ၏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2quNXlp
မြတ်စွာဘုရားက “ရာဟုလာ မင်း မေတ္တာပွားရလိမ့်မယ်တဲ့၊ မေတ္တာတွေပွားပေးပါတဲ့၊ အများရဲ့ ကောင်းကျိုးကို လိုလားတဲ့စိတ်ဓာတ်ကို တည်ဆောက်ပါ။ အဲဒီလို မေတ္တာပွားမယ်ဆိုရင် မင်းသန္တာန်မှာဖြစ်တဲ့ အလိုမကျတဲ့ဒေါသဆိုတာ လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ ကြည့်လေ လူတွေက မျက်စိကမြင်ရင် မြင်လာရင် ကိုယ်မကြိုက်တာဆို ဒေါသဖြစ်တယ်၊ အသံကြားတယ် မကြိုက်တဲ့ အသံဆို ဒေါသဖြစ်တယ်။ အဲဒါမျိုးတွေ မလာရအောင် မေတ္တာပွားတဲ့။ ဒေါသကိုဖယ်ရှားနိုင်ဖို့အတွက် မေတ္တာပွားတဲ့၊ ဟော ပိုပြီးတော့ ခိုင်မာလာပြီ။ အဲဒါလိုပဲ လူတွေရဲ့ စိတ်ထဲမှာ။ တစ်ခါတစ်ရံကျတော့ သူတစ်ပါးကို ညှဉ်းဆဲချင်ကြတယ်၊ နှိပ်စက်ချင်ကြတယ်၊ ရက်စက်ချင်တယ်၊ အဲဒီ ရက်စက်ချင်တယ် ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ပျောက်ဖို့ရာအတွက် ကရုဏာပွားပါ၊ အကြင်နာတရား ကိုယ့်ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ ဖြစ်ပွားအောင်လုပ်၊ အဲဒါမှ သူတစ်ပါးကို ညှဉ်းဆဲလိုတယ် ရက်စက်လိုတယ် ဆိုတဲ့ စိတ်တွေ ပျောက်သွားနိုင်တယ်။ ဟောနောက်တစ်ခု မုဒိတာပွား၊ သူများကြီးပွားတာ ဝမ်းသာနိုင်ရမယ် သို့မဟုတ် ကုသိုလ်ကောင်းမှုနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်မှု ရှိစေရမယ်ပေါ့။ အဲဒါ အကယ်၍ မုဒိတာတရား မပွားဘူး ဆိုလို့ရှိရင် သူတစ်ပါးကြီးပွားလို့ရှိရင် စိတ်ထဲမှာ မနာလို မုန်းတီးမှုတွေ ဖြစ်တယ်တဲ့ " အာရတီ” ဆိုတဲ့ သဘာဝတရားတွေဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ အဲဒါတွေမဖြစ်ရအောင် မုဒိတာပွားပါတဲ့။ နောက်တစ်ခုကျတော့ မြတ်စွာဘုရားက ရာဟုလာ ဥပေက္ခာလည်း ပွားရမယ်။ ဥပေက္ခာဆိုတာ ဘယ်လိုပွားတာတုန်းဆိုတာ “ သဗေ္ဗသတ္တာ ကမ္မဿ ကာ” လူတွေဟာ ကိုယ့်ကံနဲ့ကိုယ်၊ မုန်းနေလို့လည်း အလကားပဲ၊ ချစ်နေလို့လည်း အလကားပဲ၊ ဟော သူ့ကံနဲ့သူလာတာ အချိန်တန်ရင် ပြန်ကြရမှာချည်းပဲပေါ့။ အဲဒီလို စိတ်ထဲမှာ နှလုံးသွင်းထားနိုင်လို့ရှိရင် စိတ်ရဲ့ ထိခိုက်မှုဆိုတာတွေ မလာတော့ဘူး၊ စိတ်ဟာ တည်ငြိမ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ဥပေက္ခာပွားရမယ်။ ဟော မေတ္တာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပေက္ခာ ဆိုတာ ပွားပြီးတော့ နောက် ဘာပွားခိုင်းတုန်းဆိုတော့ အရေးကြီးတာ တစ်ခုကဘာလဲ။ လူငယ်လူရွယ်တွေဆိုတာ လှပတာကိုကြည့်ချင်တယ် နှစ်သက်တယ် စွဲလမ်းတယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ အေး ကိုယ့်ရုပ်ခန္ဓာရော သူများရဲ့ ရုပ်ခန္ဓာရော ဘယ်သူ့ရုပ်ခန္ဓာမှ မလှဘူး မတင့်တယ်ဘူး ရွံရှာစက်ဆုပ်စရာကောင်းတယ် ဆိုတဲ့ အနေအထားမျိုးတွေ မင်းသဘောကျလာအောင်၊ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပွားအောင်ကြိုးစား။ ပွားတယ်ဆိုတာ အဲဒီစိတ် ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်နေရမယ်၊ တွေးပေးရမယ်နော်။ ဒီ “ဝိဇယ” သုတ်မှာ တွေးပုံတွေးနည်းလေး ပြောထားတာ ရှိတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကကြည့်ရင် ကိုးပေါက်ဒွါရ အမာဝက ထွက်တာရှိတယ်၊ မျက်လုံးထဲက ဘာထွက်တုန်း၊ မျက်ချေး ထွက်တယ်နော်၊ နားထဲက ဘာထွက် နားဖာချေး ထွက်တယ်နော်၊ နှာခေါင်းထဲက ဘာထွက်တုန်း နှာချေး၊ ကဲ- ကောင်းတာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိဘူး သိမ်းထားစရာများ ရှိလား။ ပါးစပ်က တံတွေး ဘယ်အရာမှ ကောင်းတာမရှိဘူး၊ အဲဒါတွေကို စဉ်းစားကြည့်ရင် လူ့ခန္ဓာ ကိုယ်ကထွက်တာ တန်ဖိုးရှိတာဆိုလို့ တစ်ခုမှ မရှိဘူးနော်။ မြေကြီးထဲက ထွက်လာတာမှ စိန်တို့ ကျောက်တို့ သိမ်းရသေးတယ်။ လူ့ခန္ဓာ ကိုယ်ကထွက်တာ တစ်ခုမှ သိမ်းစရာမရှိဘူးတဲ့၊ အဲဒါကြောင့်မို့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ မတင့်တယ်ဘူးဆိုတာ အင်မတန်မှ ထင်ရှားတယ်။ သို့သော်လည်း လူတွေက ဇွတ်ဖုံးကွယ်ပြီးတော့ တင့်တယ်အောင် လုပ်နေကြတယ်၊ လှပအောင် လုပ်နေကြတယ်တဲ့၊ လှအောင်လုပ်ပြီးတော့ တွယ်တာနေကြတယ်၊ အဲဒါကြောင့်မို့ မြတ်စွာဘုရားက အသုဘ မတင့်တယ်တဲ့ သဘောတွေကို ဆင်ခြင်စဉ်းစားပါတဲ့၊ စိတ်ထဲမှာ အမြဲထားပါ။ အဲဒီလိုထားနိုင်မှ ရာဂဆိုတာ ဖယ်ရှားနိုင်မယ်၊ နို့မို့ဆိုရင် ရာဂတွေဟာ လာနေမှာပဲ၊ ဪ နှစ်သက်စရာ ကောင်းလိုက်တာ လှလိုက်တာနဲ့ဆိုပြီးတော့ တွယ်တာမှုတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်တဲ့။ ဟော၊ နောက်တစ်ခုက ဘာတုန်းဆိုရင် ရာဟုလာ သင်္ခါရတရားတွေဟာ ဘယ်သင်္ခါရတရားမှ မမြဲဘူးဆိုတာ၊ မင်းအမြဲ နှလုံးသွင်းဖို့လိုအပ်တယ်။ အဲဒီမမြဲတာတွေကိုကြည့်မှ ငါဆိုတဲ့ ဒီလက်မထောင်မှုတွေဟာ ပျောက်သွားမယ်၊ လောကလူတွေက ငါဆိုတာလေးက အမြဲရှိကြတယ်နော်၊ လူတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မာနမကြီးဘူးလို့ထင်တယ်၊ သူ့ဂုဏ်လေးကို ထိခိုက်မယ့်စကားပြောကြည့်လိုက် မာနလေးက ငေါက်ခနဲ ထလာတယ်၊ ဟုတ်ကဲ့လား။ မခံဘူးဟေ့ ဆိုတာမျိုးဖြစ်လာတယ်။ အဲကျတော့မှ ငါက ထပေါ်လာတာနော်၊ အဲတော့ “အသိ္မိမာန” ငါလို့ဆိုတဲ့ ဒီအတွေးဟာ၊ မာန်မာနတရားဟာ အနိစ္စသညာနဲ့ ဖယ်ရှားပစ်ရမယ်လို့ ဒီလို မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်က ကမ္မဋ္ဌာန်းတရားတွေကို ဟောထားတယ်၊ ဒါက ရာဟုလာအတွက် သီးသန့်ဟောပေးတာ။ အဂ္ဂမဟာပဏ္႑ိတ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ(Ph. D) #Credit ..Thant Gyi Thantgyi Words of Buddha မှ။ မျှဝေ လှူဒါန်း ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရားက “ရာဟုလာ မင္း ေမတၱာပြားရလိမ့္မယ္တဲ့၊ ေမတၱာေတြပြားေပးပါတဲ့၊ အမ်ားရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးကို လိုလားတဲ့စိတ္ဓာတ္ကို တည္ေဆာက္ပါ။ အဲဒီလို ေမတၱာပြားမယ္ဆိုရင္ မင္းသႏၲာန္မွာျဖစ္တဲ့ အလိုမက်တဲ့ေဒါသဆိုတာ လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ၾကည့္ေလ လူေတြက မ်က္စိကျမင္ရင္ ျမင္လာရင္ ကိုယ္မႀကိဳက္တာဆို ေဒါသျဖစ္တယ္၊ အသံၾကားတယ္ မႀကိဳက္တဲ့ အသံဆို ေဒါသျဖစ္တယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ မလာရေအာင္ ေမတၱာပြားတဲ့။ ေဒါသကိုဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေမတၱာပြားတဲ့၊ ေဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ခိုင္မာလာၿပီ။ အဲဒါလိုပဲ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ။ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲခ်င္ၾကတယ္၊ ႏွိပ္စက္ခ်င္ၾကတယ္၊ ရက္စက္ခ်င္တယ္၊ အဲဒီ ရက္စက္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ရာအတြက္ က႐ုဏာပြားပါ၊ အၾကင္နာတရား ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ ျဖစ္ပြားေအာင္လုပ္၊ အဲဒါမွ သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲလိုတယ္ ရက္စက္လိုတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။ ေဟာေနာက္တစ္ခု မုဒိတာပြား၊ သူမ်ားႀကီးပြားတာ ဝမ္းသာႏိုင္ရမယ္ သို႔မဟုတ္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ႏွစ္ၿခိဳက္မႈ ရွိေစရမယ္ေပါ့။ အဲဒါ အကယ္၍ မုဒိတာတရား မပြားဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ သူတစ္ပါးႀကီးပြားလို႔ရွိရင္ စိတ္ထဲမွာ မနာလို မုန္းတီးမႈေတြ ျဖစ္တယ္တဲ့ " အာရတီ” ဆိုတဲ့ သဘာဝတရားေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒါေတြမျဖစ္ရေအာင္ မုဒိတာပြားပါတဲ့။ ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ရာဟုလာ ဥေပကၡာလည္း ပြားရမယ္။ ဥေပကၡာဆိုတာ ဘယ္လိုပြားတာတုန္းဆိုတာ “ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆ ကာ” လူေတြဟာ ကိုယ့္ကံနဲ႔ကိုယ္၊ မုန္းေနလို႔လည္း အလကားပဲ၊ ခ်စ္ေနလို႔လည္း အလကားပဲ၊ ေဟာ သူ႔ကံနဲ႔သူလာတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္ၾကရမွာခ်ည္းပဲေပါ့။ အဲဒီလို စိတ္ထဲမွာ ႏွလံုးသြင္းထားႏိုင္လို႔ရွိရင္ စိတ္ရဲ႕ ထိခိုက္မႈဆိုတာေတြ မလာေတာ့ဘူး၊ စိတ္ဟာ တည္ၿငိမ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဥေပကၡာပြားရမယ္။ ေဟာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ဆိုတာ ပြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ ဘာပြားခိုင္းတုန္းဆိုေတာ့ အေရးႀကီးတာ တစ္ခုကဘာလဲ။ လူငယ္လူရြယ္ေတြဆိုတာ လွပတာကိုၾကည့္ခ်င္တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ စြဲလမ္းတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေအး ကိုယ့္႐ုပ္ခႏၶာေရာ သူမ်ားရဲ႕ ႐ုပ္ခႏၶာေရာ ဘယ္သူ႔႐ုပ္ခႏၶာမွ မလွဘူး မတင့္တယ္ဘူး ရြံရွာစက္ဆုပ္စရာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြ မင္းသေဘာက်လာေအာင္၊ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ပြားေအာင္ႀကိဳးစား။ ပြားတယ္ဆိုတာ အဲဒီစိတ္ ထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ေနရမယ္၊ ေတြးေပးရမယ္ေနာ္။ ဒီ “ဝိဇယ” သုတ္မွာ ေတြးပံုေတြးနည္းေလး ေျပာထားတာ ရွိတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကၾကည့္ရင္ ကိုးေပါက္ဒြါရ အမာဝက ထြက္တာရွိတယ္၊ မ်က္လံုးထဲက ဘာထြက္တုန္း၊ မ်က္ေခ်း ထြက္တယ္ေနာ္၊ နားထဲက ဘာထြက္ နားဖာေခ်း ထြက္တယ္ေနာ္၊ ႏွာေခါင္းထဲက ဘာထြက္တုန္း ႏွာေခ်း၊ ကဲ- ေကာင္းတာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး သိမ္းထားစရာမ်ား ရွိလား။ ပါးစပ္က တံေတြး ဘယ္အရာမွ ေကာင္းတာမရွိဘူး၊ အဲဒါေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ရင္ လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ကထြက္တာ တန္ဖိုးရွိတာဆိုလို႔ တစ္ခုမွ မရွိဘူးေနာ္။ ေျမႀကီးထဲက ထြက္လာတာမွ စိန္တို႔ ေက်ာက္တို႔ သိမ္းရေသးတယ္။ လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ကထြက္တာ တစ္ခုမွ သိမ္းစရာမရွိဘူးတဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ မတင့္တယ္ဘူးဆိုတာ အင္မတန္မွ ထင္ရွားတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူေတြက ဇြတ္ဖံုးကြယ္ၿပီးေတာ့ တင့္တယ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္၊ လွပေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္တဲ့၊ လွေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ တြယ္တာေနၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက အသုဘ မတင့္တယ္တဲ့ သေဘာေတြကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားပါတဲ့၊ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲထားပါ။ အဲဒီလိုထားႏိုင္မွ ရာဂဆိုတာ ဖယ္ရွားႏိုင္မယ္၊ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ရာဂေတြဟာ လာေနမွာပဲ၊ ဪ ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ လွလိုက္တာနဲ႔ဆိုၿပီးေတာ့ တြယ္တာမႈေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္တဲ့။ ေဟာ၊ ေနာက္တစ္ခုက ဘာတုန္းဆိုရင္ ရာဟုလာ သခၤါရတရားေတြဟာ ဘယ္သခၤါရတရားမွ မၿမဲဘူးဆိုတာ၊ မင္းအၿမဲ ႏွလံုးသြင္းဖို႔လိုအပ္တယ္။ အဲဒီမၿမဲတာေတြကိုၾကည့္မွ ငါဆိုတဲ့ ဒီလက္မေထာင္မႈေတြဟာ ေပ်ာက္သြားမယ္၊ ေလာကလူေတြက ငါဆိုတာေလးက အၿမဲရွိၾကတယ္ေနာ္၊ လူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မာနမႀကီးဘူးလို႔ထင္တယ္၊ သူ႔ဂုဏ္ေလးကို ထိခိုက္မယ့္စကားေျပာၾကည့္လိုက္ မာနေလးက ေငါက္ခနဲ ထလာတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့လား။ မခံဘူးေဟ့ ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္။ အဲက်ေတာ့မွ ငါက ထေပၚလာတာေနာ္၊ အဲေတာ့ “အသိၼိမာန” ငါလို႔ဆိုတဲ့ ဒီအေတြးဟာ၊ မာန္မာနတရားဟာ အနိစၥသညာနဲ႔ ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္လို႔ ဒီလို ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ကမၼ႒ာန္းတရားေတြကို ေဟာထားတယ္၊ ဒါက ရာဟုလာအတြက္ သီးသန္႔ေဟာေပးတာ။ အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ(Ph. D) #Credit ..Thant Gyi Thantgyi Words of Buddha မွ။ မ်ွေဝ လႉဒါန္း ပါ၏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2quNXlp
နှလုံးသားမှာ ဓမ္မ ပြည့်ပါစေ … 🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏 လူတိုင်း လူတိုင်းဟာ မိမိတို့ရဲ့ဘဝခရီးကို ဓမ္မ နှင့် အဆုံးသတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ အနာဂတ် သွားရမည့်ခရီးကို ဘယ်သူမှ မမျှော်မှန်းနိုင်ဘူး။ ဒီဘဝမှာ ဓမ္မကို တစ်လုံးလောက်မျှ သင်မထားလိုက်ဖူးဆိုရင် အနာဂတ် ဘဝခရီးဟာ ဘယ်လောက် ကြမ်းတမ်းမယ်ဆိုတာ မပြောနိုင်ဘူး။ ဒီလောက်ကောင်းတ့ဲ ဘဝမျိုး နောက်ပြန်ရဖို့ မလွယ်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုရင် ဓမ္မကို မကြားရ မကျင့်ရ မနာရတ့ဲ ဘဝဟာ ဘဝကောင်းလို့ မခေါ်နိုင်ဘူး။ ဒီလောက်ကောင်းတ့ဲ ဘဝကို ဆုံးရံှုးမှု့မဖြစ်အောင် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ဘဝကိုလည်း ရနိုင်အောင် နှလုံးသားမှာ ဓမ္မပြည့်အောင် တည်ဆောက်ကြရမယ်။ 🏵သဗ္ဗဒါနံဓမ္မဒါနံဇိနာတိ🏵 credit : သောတုဇန ကောဝိဒ နွလံုးသားမွာ ဓမၼ ျပည့္ပါေစ … 🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏 လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ဘဝခရီးကို ဓမၼ ႏွင့္ အဆုံးသတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္။ အနာဂတ္ သြားရမည့္ခရီးကို ဘယ္သူမွ မေမ်ွာ္မွန္းႏိုင္ဘူး။ ဒီဘဝမွာ ဓမၼကို တစ္လုံးေလာက္မွ် သင္မထားလိုက္ဖူးဆိုရင္ အနာဂတ္ ဘဝခရီးဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းမယ္ဆိုတာ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒီေလာက္ေကာင္းတ့ဲ ဘဝမ်ိဳး ေနာက္ျပန္ရဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ဓမၼကို မၾကားရ မက်င့္ရ မနာရတ့ဲ ဘဝဟာ ဘဝေကာင္းလို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး။ ဒီေလာက္ေကာင္းတ့ဲ ဘဝကို ဆံုးရံႈးမႈ႔မျဖစ္ေအာင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ဘဝကိုလည္း ရႏိုင္ေအာင္ ႏွလုံးသားမွာ ဓမၼျပည့္ေအာင္ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ 🏵သဗၺဒါနံဓမၼဒါနံဇိနာတိ🏵 credit : ေသာတုဇန ေကာဝိဒ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WVp9il
နှလုံးသားမှာ ဓမ္မ ပြည့်ပါစေ … 🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏 လူတိုင်း လူတိုင်းဟာ မိမိတို့ရဲ့ဘဝခရီးကို ဓမ္မ နှင့် အဆုံးသတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ အနာဂတ် သွားရမည့်ခရီးကို ဘယ်သူမှ မမျှော်မှန်းနိုင်ဘူး။ ဒီဘဝမှာ ဓမ္မကို တစ်လုံးလောက်မျှ သင်မထားလိုက်ဖူးဆိုရင် အနာဂတ် ဘဝခရီးဟာ ဘယ်လောက် ကြမ်းတမ်းမယ်ဆိုတာ မပြောနိုင်ဘူး။ ဒီလောက်ကောင်းတ့ဲ ဘဝမျိုး နောက်ပြန်ရဖို့ မလွယ်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုရင် ဓမ္မကို မကြားရ မကျင့်ရ မနာရတ့ဲ ဘဝဟာ ဘဝကောင်းလို့ မခေါ်နိုင်ဘူး။ ဒီလောက်ကောင်းတ့ဲ ဘဝကို ဆုံးရံှုးမှု့မဖြစ်အောင် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ဘဝကိုလည်း ရနိုင်အောင် နှလုံးသားမှာ ဓမ္မပြည့်အောင် တည်ဆောက်ကြရမယ်။ 🏵သဗ္ဗဒါနံဓမ္မဒါနံဇိနာတိ🏵 credit : သောတုဇန ကောဝိဒ နွလံုးသားမွာ ဓမၼ ျပည့္ပါေစ … 🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏🌻🙏 လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ဘဝခရီးကို ဓမၼ ႏွင့္ အဆုံးသတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္။ အနာဂတ္ သြားရမည့္ခရီးကို ဘယ္သူမွ မေမ်ွာ္မွန္းႏိုင္ဘူး။ ဒီဘဝမွာ ဓမၼကို တစ္လုံးေလာက္မွ် သင္မထားလိုက္ဖူးဆိုရင္ အနာဂတ္ ဘဝခရီးဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းမယ္ဆိုတာ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒီေလာက္ေကာင္းတ့ဲ ဘဝမ်ိဳး ေနာက္ျပန္ရဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ဓမၼကို မၾကားရ မက်င့္ရ မနာရတ့ဲ ဘဝဟာ ဘဝေကာင္းလို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး။ ဒီေလာက္ေကာင္းတ့ဲ ဘဝကို ဆံုးရံႈးမႈ႔မျဖစ္ေအာင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ဘဝကိုလည္း ရႏိုင္ေအာင္ ႏွလုံးသားမွာ ဓမၼျပည့္ေအာင္ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ 🏵သဗၺဒါနံဓမၼဒါနံဇိနာတိ🏵 credit : ေသာတုဇန ေကာဝိဒ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WVp9il
ယထာဘူတကျသောဉာဏ် •••••••••••••••••••••••• လူသည် ဘဝရှိနေသ၍ ကာလပတ်လုံး ဘဝကို ထပ်ကာ ထပ်ကာ တည်ဆောက် နေရမည် ဖြစ်၏။ ထိုသို့တည်ဆောက်ရာတွင် ဘဝ၏အနက် ဘဝ၏အဓိပ္ပါယ် ဘဝ၏ပန်းတိုင်နှင့် လျော်ညီစွာ တည်ဆောက်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းအပ်၏။ သို့မှသာ ရခဲလှစွာသော လူ့ဘဝကို ရကျိုး နပ်ပေမည်။ လူပီသသော လူဖြစ်လိမ့်မည်။ လူ့ဘဝကိုရ၍ လူဖြစ်လာသည််နှင့်တပြိုင်နက် လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အဖွဲ့ဝင်အဖြစ် မလွဲမသွေ ပါဝင်လာရ၏။ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင်ရှိသော နိုင်ငံရေး အုပ်ချုပ်ရေး စီးပွားရေး ပညာရေး လူမှုရေး ဘာသာရေးစသော အရေးအရာများနှင့် မလွဲမသွေ ကြုံကြိုက်ရ၏။ ထိုသို့ကြုံကြိုက်ရာတွင် နိုင်ငံရေး၌လည်း နိုင်ငံသားအချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ အုပ်ချုပ်ရေး၌လည်း အုပ်ချုပ်သူနှင့် အုပ်ချုပ်ခံရသူအချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ စီးပွားရေး၌လည်း ရောင်းသူနှင့် ဝယ်သူ အချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ ပညာရေး၌လည်း သင်ကြားပေးသူနှင့် သင်ကြားခံရသူ အချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ လူမှုရေး၌လည်း လူသားအချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ ဘာသာရေး၌မူ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်။ ဘာသာရေး၌ တစ်ဦးတည်း တစ်ယောက်တည်း လုပ်ရ၏။ တစ်ဦးတည်း တစ်ယောက်တည်း လုပ်မှပဲ ပို၍ ထိရောက်၏။ ထို့ကြောင့် ဘာသာရေးသည် အခြား တစ်ဖက်ကိုမငဲ့သော ဆက်ဆံရေးနှင့် မပတ်သက်သော ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်း ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် အချင်းချင်းဆက်ဆံရေးပေါ်၌ အခြေခံသော လူ့အဖွဲ့အစည်းမှ အချင်းချင်း ဆက်ဆံရေးပေါ်၌ အခြေမခံသော ဘာသာရေးကို လူ့အဖွဲ့အစည်း၌ အရေးကြီးသော ကဏ္႑မှ ပါဝင်ခြင်းမရှိဟု ထင်မှား၍ ဘေးဖယ်ထား တတ်ကြသည်။ အမှန်အားဖြင့် ဘာသာရေးသည် လူ့အဖွဲ့အစည်း၌ အရေးကြီးသော ကဏ္႑မှပါဝင်သည်။ ဘာသာရေးသည် တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ကျင့် တရားကို တည်ဆောက်ရေး၌ တာဝန်ယူ၏။ ထိုတာဝန်အရ တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ကျင့်တရားကို တည်ဆောက်၏။ အသိအလိမ္မာသည် ပညာရေး၌ အခြေမခံ။ ဘာသာရေး၌သာ အခြေခံသည်။ ကိုယ်ကျင့် တရား၌သာ အခြေခံသည်။ အသိအလိမ္မာသည် ထက်စွာသော ဓားနှင့်တူ၏။ ကိုယ်ကျင့်တရားမပါသော အသိအလိမ္မာ သည် လူသတ်သမားကိုင်သော ဓားသဖွယ် လူ့လောကအတွက် ကြီးစွာသော အန္တရာယ် ဖြစ်၏။ ကိုယ်ကျင့်တရားပါသော အသိအလိမ္မာသည် ဆရာဝန်ကိုင်သော ဓားသဖွယ် လူ့လောက အတွက် ကြီးစွာသော ကျေးဇူးကိုပြု၏။ အသိအလိမ္မာ (ဝိဇ္ဇာ) သည် အကျင့် (စရဏ)ပါမှ ကောင်းသည်ဟု ဆို၏။ ဆိုတိုင်းလည်း ယုံကြည်၏။ ု ထိုသို့ဖြစ်လျှင် အသိအလိမ္မာကို အကျင့်ပါအောင် မည်သို့ပြုမည်နည်း။ လူတိုင်း လူတိုင်းသည် မိမိကိုယ်ကို သူတော်ကောင်းဟု ထင်၏။ ထင်သည့် အတိုင်းလည်း ပြော၏။ မိမိကိုယ်ကို လောကအကျိုးစီးပွားအတွက် ဆောင်ရွက်နေသူဟု ထင်၏။ ထင်သည့် အတိုင်းလည်း ပြော၏။ သို့ရာတွင် ထိုအထင် ထိုအပြောသည် ယထာဘူတကျသော အထင်နှင့်အပြော ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ယထာဘူတကျသော အထင်နှင့်အပြော ဖြစ်ပါက အများအတွက် အနစ်နာခံခြင်း (အလောဘ) ကိုယ်ကျိုးအတွက် ဆောင်ရွက်ခြင်း၌ ငြီးငွေ့ခြင်း (နိဗ္ဗိဒါ ) မိမိ၏ရာထူး ဂုဏ်သိမ် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့၌ မတပ်မက်ခြင်း ( ဝိရာဂ) သည် ထိုအထင် အပြောနှင့် တစ်သားတည်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သို့မဟုတ်ပါက ထိုအထင် အပြောသည် ထိုဟာမဟုတ်သည်၌ ထိုဟာကို သိခြင်းမျိုးသာ ဖြစ်၏။ ယင်းအသိမျိုးကို အဝိဇ္ဇာဟု ခေါ်၏။ အဝိဇ္ဇာသ်ိခြင်းမျိုးနှင့် သိပါက သူများအပေါ် ကျောလိုက်ရခြင်းကိုလည်း မှန်သည်ထင်၍ ကျေနပ်၏။ မမှန်ကန်သော နည်းလမ်းများဖြင့် မယူသင့် သော အခွင့်အရေးများ အရယူနိုင်ခြင်းကိုလည်း မှန်သည်ထင်၍ ပျော်၏။ မိမိ၏ အစီးအပွားအတွက် သူများအား စတေးနိုင်ခြင်းလည်း တရားသည် ထင်၍ နှစ်သက်၏။ မိမိထက် တော်သူများအား မမှန်ကန်သော နည်းပရိယာယ်များဖြင့် ပထုတ်နိုင်ခြင်းကို လည်း တော်သည်ထင်၍ ပြုံး၏။ ထိုအမြင်များသည် ထိုပုဂ္ဂိုလ်အတွက် မှန်၏။ ထိုပုဂ္ဂိုလ်နှင့် နှလုံးသွင်းတူ စရိုက်တူ ညာဉ်တူ ဝါသနာတူ အသိုင်းအဝန်းအတွက်လည်း မှန်၏။ ထိုအမှန်မျိုးကို "ပါရိဘာသိက သစ္စာ" ဟုခေါ်၏။ "ပါရိဘာသိက သစ္စာ"သည် မိမိ၏ပရဝုဏ် မိမိ၏နယ်နမိတ်အတွင်းသာ မှန်လေ၏။ ထို့ထက် ကျော်လွန်၍ မမှန်ချေ။ "ပါရိဘာသိက သစ္စာ"ထက် ကျော်လွန်သော အမှန်မျိုးကို မြင်နိုင်ရန် ယထာဘူတကျသော ဉာဏ်ကို ရရှိရန် လိုအပ်၏။ ယထာဘူတကျသောဉာဏ် ဟူသည် အောက်ဆီဂျင်နှင့် ဟိုက်ဒရိုဂျင်တို့ ပေါင်းစပ်ရာမှ ရေဖြစ်လာသကဲ့သို့ အသိအလိမ္မာနှင့် အကျင့်ကိုပေါင်းစပ်ရာမှ ဓမ္မသစ်အနေဖြင့် ထွက်ပေါ်လာသောဉာဏ် ဖြစ်သည်။ ယင်းဉာဏ်သည်သာ အမြင်မှားကို အဆင့်အလိုက် ပယ်နိုင်သော အားသစ် တစ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်သောဘဝ ဖြစ်၏။ ဘဝဖြစ်မှ အားသစ်ရှိသည်။ အားသစ်ရှိမှ အမြင်မှားကို ပယ်နိုင်၏။ အတ္တစွဲကို ပယ်နိုင်၏။ အမြင်မှားနှင့် အတ္တစွဲကို ပယ်နိုင်သည့် အားသစ်ရှိသော ဘဝအဆင့်သို့ ရောက်သော ယထာဘူတဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်လာအောင် အသိ (ဝိဇ္ဇာ) နှင့် အကျင့်(စရဏ) ကို စိတ်ထားတည်ကြည်မှု (သမာဓိ) ပေါ်၌ အခြေခံ၍ တည်ဆောက်အပ်၏။ သမာဓိဖြင့် ပွားနေခြင်း မရှိပါက မိမိမျက်စိ သည် မိမိမျက်စိကို ပြန်၍ မမြင်နိုင်သကဲ့သို့ မိမိစိတ်သည် မိမိစိတ်ကို ပြန်၍ မမြင်နိုင်။ ထိုအခါ မိမိစိတ်၌ ဖြစ်ပေါ်နေသော အမှားများကို မိမိစိတ်က မမြင်ရပါဘဲလျက် အမှားဟူ၍လည်းကောင်း အမှန်ဟူ၍လည်း ကောင်း ဆုံးဖြတ်ခြင်းသည် အဘယ်သို့လျှင် မှန်ကန်သော ဆုံးဖြတ်ချက် ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် မိမိစိတ်ကို မိမိစိတ်က ပြန်မြင် နိုင်အောင် သမာဓိကို ပွားများရခြင်း ဖြစ်၏။ ဘာသာရေးသည် လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ကျင့်တရားများ တည်ဆောက်ရေး၌ တာဝန်ယူသဖြင့် အစိတ်သဘောကို ဆောင်၏။ နိုင်ငံရေး အုပ်ချုပ်ရေး စီးပွားရေး စသော အခြားရေးရာများသည် အများနှင့်ဆိုင်သဖြင့် အပေါင်းသဘောကို ဆောင်၏။ အပေါင်း၌ အစိတ်ပါဝင်၏။ အစိတ်ကောင်းမှ အပေါင်းကောင်း၏။ လူ့အဖွဲ့အစည်း၌ လူတို့သည် အချင်းချင်း မလွဲမသွေဆက်ဆံကြရ၏။ ထိုသို့ဆက်ဆံရာ၌ တစ်ဦးချင်းစီအတွက် ဘောင်ရှိ၏။ ယင်းဘောင်ကို"ကျင့်ဝတ်" ဟူ၍ ခေါ်၏။ ကျင့်ဝတ်ကို သတ်မှတ်ထားခြင်းသည် လူ့အဖွဲ့အစည်း ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် ဖြစ်၏။ သတ်မှတ်ထားသော ဘောင်နှင့် ကျင့်ဝတ်များကို ကျော်လွန်ဖောက်ဖျက်လျှင်မူ လူ့အဖွဲ့အစည်းသည် မည်သို့မျှ ငြိမ်းချမ်းနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ ဤနေရာ၌ ကျော်လွန်ဖောက်ဖျက်ခြင်း ဆိုသည်မှာ ငါ ငါ့ဥစ္စာ ငါ့အင်အားဟူ၍ ငါကို ဗဟိုပြုသော တွေးခေါ်မြော်မြင်မှုဖြင့် အနာမခံဘဲ အသာစံခြင်းပင် ဖြစ်၏။ အနာမခံဘဲ အသာစံခြင်းသည် လူအဖွဲ့အစည်းအတွင်း၌ မငြိမ်းချမ်းခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်၏။ ဦးရွှေအောင် ဘဝအကျဉ်းသား #Copy >>> thanks - Paral Lel ယထာဘူတက်ေသာဥာဏ္ •••••••••••••••••••••••••••• လူသည္ ဘဝရွိေနသ၍ ကာလပတ္လုံး ဘဝကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ တည္ေဆာက္ ေနရမည္ ျဖစ္၏။ ထိုသို႔တည္ေဆာက္ရာတြင္ ဘဝ၏အနက္ ဘဝ၏အဓိပၸါယ္ ဘဝ၏ပန္းတိုင္နွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ တည္ေဆာက္နိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းအပ္၏။ သို႔မွသာ ရခဲလွစြာေသာ လူ႔ဘဝကို ရက်ိဳး နပ္ေပမည္။ လူပီသေသာ လူျဖစ္လိမ့္မည္။ လူ႔ဘဝကိုရ၍ လူျဖစ္လာသည္္နွင့္တျပိဳင္နက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ မလြဲမေသြ ပါဝင္လာရ၏။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ရွိေသာ နိုင္ငံေရး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး ပညာေရး လူမႈေရး ဘာသာေရးစေသာ အေရးအရာမ်ားနွင့္ မလြဲမေသြ ၾကဳံၾကိဳက္ရ၏။ ထိုသို႔ၾကဳံၾကိဳက္ရာတြင္ နိုင္ငံေရး၌လည္း နိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူနွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရသူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ စီးပြားေရး၌လည္း ေရာင္းသူနွင့္ ဝယ္သူ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ ပညာေရး၌လည္း သင္ၾကားေပးသူနွင့္ သင္ၾကားခံရသူ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ လူမႈေရး၌လည္း လူသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ ဘာသာေရး၌မူ ထိုကဲ႔သို႔ မဟုတ္။ ဘာသာေရး၌ တစ္ဦးတည္း တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရ၏။ တစ္ဦးတည္း တစ္ေယာက္တည္း လုပ္မွပဲ ပို၍ ထိေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာေရးသည္ အျခား တစ္ဖက္ကိုမငဲ႔ေသာ ဆက္ဆံေရးနွင့္ မပတ္သက္ေသာ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္း ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရးေပၚ၌ အေျခခံေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးေပၚ၌ အေျခမခံေသာ ဘာသာေရးကို လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၌ အေရးၾကီးေသာ က႑မွ ပါဝင္ျခင္းမရွိဟု ထင္မွား၍ ေဘးဖယ္ထား တတ္ၾကသည္။ အမွန္အားျဖင့္ ဘာသာေရးသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၌ အေရးၾကီးေသာ က႑မွပါဝင္သည္။ ဘာသာေရးသည္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္က်င့္ တရားကို တည္ေဆာက္ေရး၌ တာဝန္ယူ၏။ ထိုတာဝန္အရ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္က်င့္တရားကို တည္ေဆာက္၏။ အသိအလိမၼာသည္ ပညာေရး၌ အေျခမခံ။ ဘာသာေရး၌သာ အေျခခံသည္။ ကိုယ္က်င့္ တရား၌သာ အေျခခံသည္။ အသိအလိမၼာသည္ ထက္စြာေသာ ဓားနွင့္တူ၏။ ကိုယ္က်င့္တရားမပါေသာ အသိအလိမၼာ သည္ လူသတ္သမားကိုင္ေသာ ဓားသဖြယ္ လူ႔ေလာကအတြက္ ၾကီးစြာေသာ အႏၲရာယ္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္က်င့္တရားပါေသာ အသိအလိမၼာသည္ ဆရာဝန္ကိုင္ေသာ ဓားသဖြယ္ လူ႔ေလာက အတြက္ ၾကီးစြာေသာ ေက်းဇူးကိုျပဳ၏။ အသိအလိမၼာ (ဝိဇၨာ) သည္ အက်င့္ (စရဏ)ပါမွ ေကာင္းသည္ဟု ဆို၏။ ဆိုတိုင္းလည္း ယုံၾကည္၏။ ု ထိုသို႔ျဖစ္လ်ွင္ အသိအလိမၼာကို အက်င့္ပါေအာင္ မည္သို႔ျပဳမည္နည္း။ လူတိုင္း လူတိုင္းသည္ မိမိကိုယ္ကို သူေတာ္ေကာင္းဟု ထင္၏။ ထင္သည့္ အတိုင္းလည္း ေျပာ၏။ မိမိကိုယ္ကို ေလာကအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူဟု ထင္၏။ ထင္သည့္ အတိုင္းလည္း ေျပာ၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုအထင္ ထိုအေျပာသည္ ယထာဘူတက်ေသာ အထင္နွင့္အေျပာ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ယထာဘူတက်ေသာ အထင္နွင့္အေျပာ ျဖစ္ပါက အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံျခင္း (အေလာဘ) ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၌ ျငီးေငြ႔ျခင္း (နိဗၺိဒါ ) မိမိ၏ရာထူး ဂုဏ္သိမ္ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔၌ မတပ္မက္ျခင္း ( ဝိရာဂ) သည္ ထိုအထင္ အေျပာႏွင့္ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ထိုအထင္ အေျပာသည္ ထိုဟာမဟုတ္သည္၌ ထိုဟာကို သိျခင္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။ ယင္းအသိမ်ိဳးကို အဝိဇၨာဟု ေခၚ၏။ အဝိဇၨာသ္ိျခင္းမ်ိဳးနွင့္ သိပါက သူမ်ားအေပၚ ေက်ာလိုက္ရျခင္းကိုလည္း မွန္သည္ထင္၍ ေက်နပ္၏။ မမွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မယူသင့္ ေသာ အခြင့္အေရးမ်ား အရယူနိုင္ျခင္းကိုလည္း မွန္သည္ထင္၍ ေပ်ာ္၏။ မိမိ၏ အစီးအပြားအတြက္ သူမ်ားအား စေတးနိုင္ျခင္းလည္း တရားသည္ ထင္၍ နွစ္သက္၏။ မိမိထက္ ေတာ္သူမ်ားအား မမွန္ကန္ေသာ နည္းပရိယာယ္မ်ားျဖင့္ ပထုတ္နိုင္ျခင္းကို လည္း ေတာ္သည္ထင္၍ ျပဳံး၏။ ထိုအျမင္မ်ားသည္ ထိုပုဂၢိဳလ္အတြက္ မွန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္နွင့္ နွလုံးသြင္းတူ စရိုက္တူ ညာဥ္တူ ဝါသနာတူ အသိုင္းအဝန္းအတြက္လည္း မွန္၏။ ထိုအမွန္မ်ိဳးကို "ပါရိဘာသိက သစၥာ" ဟုေခၚ၏။ "ပါရိဘာသိက သစၥာ"သည္ မိမိ၏ပရဝုဏ္ မိမိ၏နယ္နမိတ္အတြင္းသာ မွန္ေလ၏။ ထို႔ထက္ ေက်ာ္လြန္၍ မမွန္ေခ်။ "ပါရိဘာသိက သစၥာ"ထက္ ေက်ာ္လြန္ေသာ အမွန္မ်ိဳးကို ျမင္နိုင္ရန္ ယထာဘူတက်ေသာ ဥာဏ္ကို ရ႐ွိရန္ လိုအပ္၏။ ယထာဘူတက်ေသာဥာဏ္ ဟူသည္ ေအာက္ဆီဂ်င္နွင့္ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္တို႔ ေပါင္းစပ္ရာမွ ေရျဖစ္လာသကဲ႔သို႔ အသိအလိမၼာနွင့္ အက်င့္ကိုေပါင္းစပ္ရာမွ ဓမၼသစ္အေနျဖင့္ ထြက္ေပၚလာေသာဥာဏ္ ျဖစ္သည္။ ယင္းဥာဏ္သည္သာ အျမင္မွားကို အဆင့္အလိုက္ ပယ္နိုင္ေသာ အားသစ္ တစ္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ေသာဘဝ ျဖစ္၏။ ဘဝျဖစ္မွ အားသစ္ရွိသည္။ အားသစ္ရွိမွ အျမင္မွားကို ပယ္နိုင္၏။ အတၲစြဲကို ပယ္နိုင္၏။ အျမင္မွားနွင့္ အတၲစြဲကို ပယ္နိုင္သည့္ အားသစ္ရွိေသာ ဘဝအဆင့္သို႔ ေရာက္ေသာ ယထာဘူတဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ အသိ (ဝိဇၨာ) နွင့္ အက်င့္(စရဏ) ကို စိတ္ထားတည္ၾကည္မႈ (သမာဓိ) ေပၚ၌ အေျခခံ၍ တည္ေဆာက္အပ္၏။ သမာဓိျဖင့္ ပြားေနျခင္း မရွိပါက မိမိမ်က္စိ သည္ မိမိမ်က္စိကို ျပန္၍ မျမင္နိုင္သကဲ႔သို႔ မိမိစိတ္သည္ မိမိစိတ္ကို ျပန္၍ မျမင္နိုင္။ ထိုအခါ မိမိစိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အမွားမ်ားကို မိမိစိတ္က မျမင္ရပါဘဲလ်က္ အမွားဟူ၍လည္းေကာင္း အမွန္ဟူ၍လည္း ေကာင္း ဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ အဘယ္သို႔လ်ွင္ မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိစိတ္ကို မိမိစိတ္က ျပန္ျမင္ နိုင္ေအာင္ သမာဓိကို ပြားမ်ားရျခင္း ျဖစ္၏။ ဘာသာေရးသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ား တည္ေဆာက္ေရး၌ တာဝန္ယူသျဖင့္ အစိတ္သေဘာကို ေဆာင္၏။ နိုင္ငံေရး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး စေသာ အျခားေရးရာမ်ားသည္ အမ်ားနွင့္ဆိုင္သျဖင့္ အေပါင္းသေဘာကို ေဆာင္၏။ အေပါင္း၌ အစိတ္ပါဝင္၏။ အစိတ္ေကာင္းမွ အေပါင္းေကာင္း၏။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၌ လူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း မလြဲမေသြဆက္ဆံၾကရ၏။ ထိုသို႔ဆက္ဆံရာ၌ တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ ေဘာင္ရွိ၏။ ယင္းေဘာင္ကို"က်င့္ဝတ္" ဟူ၍ ေခၚ၏။ က်င့္ဝတ္ကို သတ္မွတ္ထားျခင္းသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ျဖစ္၏။ သတ္မွတ္ထားေသာ ေဘာင္နွင့္ က်င့္ဝတ္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ေဖာက္ဖ်က္လ်ွင္မူ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ မည္သို႔မ်ွ ျငိမ္းခ်မ္းနိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤေနရာ၌ ေက်ာ္လြန္ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ငါ ငါ့ဥစၥာ ငါ့အင္အားဟူ၍ ငါကို ဗဟိုျပဳေသာ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈျဖင့္ အနာမခံဘဲ အသာစံျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အနာမခံဘဲ အသာစံျခင္းသည္ လူအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း၌ မျငိမ္းခ်မ္းျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၏။ ဦးေရႊေအာင္ ဘဝအက်ဥ္းသား #Copy >>> thanks - Paral Lel
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NrQWno
ယထာဘူတကျသောဉာဏ် •••••••••••••••••••••••• လူသည် ဘဝရှိနေသ၍ ကာလပတ်လုံး ဘဝကို ထပ်ကာ ထပ်ကာ တည်ဆောက် နေရမည် ဖြစ်၏။ ထိုသို့တည်ဆောက်ရာတွင် ဘဝ၏အနက် ဘဝ၏အဓိပ္ပါယ် ဘဝ၏ပန်းတိုင်နှင့် လျော်ညီစွာ တည်ဆောက်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းအပ်၏။ သို့မှသာ ရခဲလှစွာသော လူ့ဘဝကို ရကျိုး နပ်ပေမည်။ လူပီသသော လူဖြစ်လိမ့်မည်။ လူ့ဘဝကိုရ၍ လူဖြစ်လာသည််နှင့်တပြိုင်နက် လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အဖွဲ့ဝင်အဖြစ် မလွဲမသွေ ပါဝင်လာရ၏။ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင်ရှိသော နိုင်ငံရေး အုပ်ချုပ်ရေး စီးပွားရေး ပညာရေး လူမှုရေး ဘာသာရေးစသော အရေးအရာများနှင့် မလွဲမသွေ ကြုံကြိုက်ရ၏။ ထိုသို့ကြုံကြိုက်ရာတွင် နိုင်ငံရေး၌လည်း နိုင်ငံသားအချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ အုပ်ချုပ်ရေး၌လည်း အုပ်ချုပ်သူနှင့် အုပ်ချုပ်ခံရသူအချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ စီးပွားရေး၌လည်း ရောင်းသူနှင့် ဝယ်သူ အချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ ပညာရေး၌လည်း သင်ကြားပေးသူနှင့် သင်ကြားခံရသူ အချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ လူမှုရေး၌လည်း လူသားအချင်းချင်း ဆက်ဆံရ၏။ ဘာသာရေး၌မူ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်။ ဘာသာရေး၌ တစ်ဦးတည်း တစ်ယောက်တည်း လုပ်ရ၏။ တစ်ဦးတည်း တစ်ယောက်တည်း လုပ်မှပဲ ပို၍ ထိရောက်၏။ ထို့ကြောင့် ဘာသာရေးသည် အခြား တစ်ဖက်ကိုမငဲ့သော ဆက်ဆံရေးနှင့် မပတ်သက်သော ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်း ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် အချင်းချင်းဆက်ဆံရေးပေါ်၌ အခြေခံသော လူ့အဖွဲ့အစည်းမှ အချင်းချင်း ဆက်ဆံရေးပေါ်၌ အခြေမခံသော ဘာသာရေးကို လူ့အဖွဲ့အစည်း၌ အရေးကြီးသော ကဏ္႑မှ ပါဝင်ခြင်းမရှိဟု ထင်မှား၍ ဘေးဖယ်ထား တတ်ကြသည်။ အမှန်အားဖြင့် ဘာသာရေးသည် လူ့အဖွဲ့အစည်း၌ အရေးကြီးသော ကဏ္႑မှပါဝင်သည်။ ဘာသာရေးသည် တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ကျင့် တရားကို တည်ဆောက်ရေး၌ တာဝန်ယူ၏။ ထိုတာဝန်အရ တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ကျင့်တရားကို တည်ဆောက်၏။ အသိအလိမ္မာသည် ပညာရေး၌ အခြေမခံ။ ဘာသာရေး၌သာ အခြေခံသည်။ ကိုယ်ကျင့် တရား၌သာ အခြေခံသည်။ အသိအလိမ္မာသည် ထက်စွာသော ဓားနှင့်တူ၏။ ကိုယ်ကျင့်တရားမပါသော အသိအလိမ္မာ သည် လူသတ်သမားကိုင်သော ဓားသဖွယ် လူ့လောကအတွက် ကြီးစွာသော အန္တရာယ် ဖြစ်၏။ ကိုယ်ကျင့်တရားပါသော အသိအလိမ္မာသည် ဆရာဝန်ကိုင်သော ဓားသဖွယ် လူ့လောက အတွက် ကြီးစွာသော ကျေးဇူးကိုပြု၏။ အသိအလိမ္မာ (ဝိဇ္ဇာ) သည် အကျင့် (စရဏ)ပါမှ ကောင်းသည်ဟု ဆို၏။ ဆိုတိုင်းလည်း ယုံကြည်၏။ ု ထိုသို့ဖြစ်လျှင် အသိအလိမ္မာကို အကျင့်ပါအောင် မည်သို့ပြုမည်နည်း။ လူတိုင်း လူတိုင်းသည် မိမိကိုယ်ကို သူတော်ကောင်းဟု ထင်၏။ ထင်သည့် အတိုင်းလည်း ပြော၏။ မိမိကိုယ်ကို လောကအကျိုးစီးပွားအတွက် ဆောင်ရွက်နေသူဟု ထင်၏။ ထင်သည့် အတိုင်းလည်း ပြော၏။ သို့ရာတွင် ထိုအထင် ထိုအပြောသည် ယထာဘူတကျသော အထင်နှင့်အပြော ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ယထာဘူတကျသော အထင်နှင့်အပြော ဖြစ်ပါက အများအတွက် အနစ်နာခံခြင်း (အလောဘ) ကိုယ်ကျိုးအတွက် ဆောင်ရွက်ခြင်း၌ ငြီးငွေ့ခြင်း (နိဗ္ဗိဒါ ) မိမိ၏ရာထူး ဂုဏ်သိမ် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့၌ မတပ်မက်ခြင်း ( ဝိရာဂ) သည် ထိုအထင် အပြောနှင့် တစ်သားတည်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သို့မဟုတ်ပါက ထိုအထင် အပြောသည် ထိုဟာမဟုတ်သည်၌ ထိုဟာကို သိခြင်းမျိုးသာ ဖြစ်၏။ ယင်းအသိမျိုးကို အဝိဇ္ဇာဟု ခေါ်၏။ အဝိဇ္ဇာသ်ိခြင်းမျိုးနှင့် သိပါက သူများအပေါ် ကျောလိုက်ရခြင်းကိုလည်း မှန်သည်ထင်၍ ကျေနပ်၏။ မမှန်ကန်သော နည်းလမ်းများဖြင့် မယူသင့် သော အခွင့်အရေးများ အရယူနိုင်ခြင်းကိုလည်း မှန်သည်ထင်၍ ပျော်၏။ မိမိ၏ အစီးအပွားအတွက် သူများအား စတေးနိုင်ခြင်းလည်း တရားသည် ထင်၍ နှစ်သက်၏။ မိမိထက် တော်သူများအား မမှန်ကန်သော နည်းပရိယာယ်များဖြင့် ပထုတ်နိုင်ခြင်းကို လည်း တော်သည်ထင်၍ ပြုံး၏။ ထိုအမြင်များသည် ထိုပုဂ္ဂိုလ်အတွက် မှန်၏။ ထိုပုဂ္ဂိုလ်နှင့် နှလုံးသွင်းတူ စရိုက်တူ ညာဉ်တူ ဝါသနာတူ အသိုင်းအဝန်းအတွက်လည်း မှန်၏။ ထိုအမှန်မျိုးကို "ပါရိဘာသိက သစ္စာ" ဟုခေါ်၏။ "ပါရိဘာသိက သစ္စာ"သည် မိမိ၏ပရဝုဏ် မိမိ၏နယ်နမိတ်အတွင်းသာ မှန်လေ၏။ ထို့ထက် ကျော်လွန်၍ မမှန်ချေ။ "ပါရိဘာသိက သစ္စာ"ထက် ကျော်လွန်သော အမှန်မျိုးကို မြင်နိုင်ရန် ယထာဘူတကျသော ဉာဏ်ကို ရရှိရန် လိုအပ်၏။ ယထာဘူတကျသောဉာဏ် ဟူသည် အောက်ဆီဂျင်နှင့် ဟိုက်ဒရိုဂျင်တို့ ပေါင်းစပ်ရာမှ ရေဖြစ်လာသကဲ့သို့ အသိအလိမ္မာနှင့် အကျင့်ကိုပေါင်းစပ်ရာမှ ဓမ္မသစ်အနေဖြင့် ထွက်ပေါ်လာသောဉာဏ် ဖြစ်သည်။ ယင်းဉာဏ်သည်သာ အမြင်မှားကို အဆင့်အလိုက် ပယ်နိုင်သော အားသစ် တစ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်သောဘဝ ဖြစ်၏။ ဘဝဖြစ်မှ အားသစ်ရှိသည်။ အားသစ်ရှိမှ အမြင်မှားကို ပယ်နိုင်၏။ အတ္တစွဲကို ပယ်နိုင်၏။ အမြင်မှားနှင့် အတ္တစွဲကို ပယ်နိုင်သည့် အားသစ်ရှိသော ဘဝအဆင့်သို့ ရောက်သော ယထာဘူတဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်လာအောင် အသိ (ဝိဇ္ဇာ) နှင့် အကျင့်(စရဏ) ကို စိတ်ထားတည်ကြည်မှု (သမာဓိ) ပေါ်၌ အခြေခံ၍ တည်ဆောက်အပ်၏။ သမာဓိဖြင့် ပွားနေခြင်း မရှိပါက မိမိမျက်စိ သည် မိမိမျက်စိကို ပြန်၍ မမြင်နိုင်သကဲ့သို့ မိမိစိတ်သည် မိမိစိတ်ကို ပြန်၍ မမြင်နိုင်။ ထိုအခါ မိမိစိတ်၌ ဖြစ်ပေါ်နေသော အမှားများကို မိမိစိတ်က မမြင်ရပါဘဲလျက် အမှားဟူ၍လည်းကောင်း အမှန်ဟူ၍လည်း ကောင်း ဆုံးဖြတ်ခြင်းသည် အဘယ်သို့လျှင် မှန်ကန်သော ဆုံးဖြတ်ချက် ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် မိမိစိတ်ကို မိမိစိတ်က ပြန်မြင် နိုင်အောင် သမာဓိကို ပွားများရခြင်း ဖြစ်၏။ ဘာသာရေးသည် လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ကျင့်တရားများ တည်ဆောက်ရေး၌ တာဝန်ယူသဖြင့် အစိတ်သဘောကို ဆောင်၏။ နိုင်ငံရေး အုပ်ချုပ်ရေး စီးပွားရေး စသော အခြားရေးရာများသည် အများနှင့်ဆိုင်သဖြင့် အပေါင်းသဘောကို ဆောင်၏။ အပေါင်း၌ အစိတ်ပါဝင်၏။ အစိတ်ကောင်းမှ အပေါင်းကောင်း၏။ လူ့အဖွဲ့အစည်း၌ လူတို့သည် အချင်းချင်း မလွဲမသွေဆက်ဆံကြရ၏။ ထိုသို့ဆက်ဆံရာ၌ တစ်ဦးချင်းစီအတွက် ဘောင်ရှိ၏။ ယင်းဘောင်ကို"ကျင့်ဝတ်" ဟူ၍ ခေါ်၏။ ကျင့်ဝတ်ကို သတ်မှတ်ထားခြင်းသည် လူ့အဖွဲ့အစည်း ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် ဖြစ်၏။ သတ်မှတ်ထားသော ဘောင်နှင့် ကျင့်ဝတ်များကို ကျော်လွန်ဖောက်ဖျက်လျှင်မူ လူ့အဖွဲ့အစည်းသည် မည်သို့မျှ ငြိမ်းချမ်းနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ ဤနေရာ၌ ကျော်လွန်ဖောက်ဖျက်ခြင်း ဆိုသည်မှာ ငါ ငါ့ဥစ္စာ ငါ့အင်အားဟူ၍ ငါကို ဗဟိုပြုသော တွေးခေါ်မြော်မြင်မှုဖြင့် အနာမခံဘဲ အသာစံခြင်းပင် ဖြစ်၏။ အနာမခံဘဲ အသာစံခြင်းသည် လူအဖွဲ့အစည်းအတွင်း၌ မငြိမ်းချမ်းခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်၏။ ဦးရွှေအောင် ဘဝအကျဉ်းသား #Copy >>> thanks - Paral Lel ယထာဘူတက်ေသာဥာဏ္ •••••••••••••••••••••••••••• လူသည္ ဘဝရွိေနသ၍ ကာလပတ္လုံး ဘဝကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ တည္ေဆာက္ ေနရမည္ ျဖစ္၏။ ထိုသို႔တည္ေဆာက္ရာတြင္ ဘဝ၏အနက္ ဘဝ၏အဓိပၸါယ္ ဘဝ၏ပန္းတိုင္နွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ တည္ေဆာက္နိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းအပ္၏။ သို႔မွသာ ရခဲလွစြာေသာ လူ႔ဘဝကို ရက်ိဳး နပ္ေပမည္။ လူပီသေသာ လူျဖစ္လိမ့္မည္။ လူ႔ဘဝကိုရ၍ လူျဖစ္လာသည္္နွင့္တျပိဳင္နက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ မလြဲမေသြ ပါဝင္လာရ၏။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ရွိေသာ နိုင္ငံေရး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး ပညာေရး လူမႈေရး ဘာသာေရးစေသာ အေရးအရာမ်ားနွင့္ မလြဲမေသြ ၾကဳံၾကိဳက္ရ၏။ ထိုသို႔ၾကဳံၾကိဳက္ရာတြင္ နိုင္ငံေရး၌လည္း နိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူနွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရသူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ စီးပြားေရး၌လည္း ေရာင္းသူနွင့္ ဝယ္သူ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ ပညာေရး၌လည္း သင္ၾကားေပးသူနွင့္ သင္ၾကားခံရသူ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ လူမႈေရး၌လည္း လူသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရ၏။ ဘာသာေရး၌မူ ထိုကဲ႔သို႔ မဟုတ္။ ဘာသာေရး၌ တစ္ဦးတည္း တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရ၏။ တစ္ဦးတည္း တစ္ေယာက္တည္း လုပ္မွပဲ ပို၍ ထိေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာေရးသည္ အျခား တစ္ဖက္ကိုမငဲ႔ေသာ ဆက္ဆံေရးနွင့္ မပတ္သက္ေသာ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္း ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရးေပၚ၌ အေျခခံေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးေပၚ၌ အေျခမခံေသာ ဘာသာေရးကို လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၌ အေရးၾကီးေသာ က႑မွ ပါဝင္ျခင္းမရွိဟု ထင္မွား၍ ေဘးဖယ္ထား တတ္ၾကသည္။ အမွန္အားျဖင့္ ဘာသာေရးသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၌ အေရးၾကီးေသာ က႑မွပါဝင္သည္။ ဘာသာေရးသည္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္က်င့္ တရားကို တည္ေဆာက္ေရး၌ တာဝန္ယူ၏။ ထိုတာဝန္အရ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္က်င့္တရားကို တည္ေဆာက္၏။ အသိအလိမၼာသည္ ပညာေရး၌ အေျခမခံ။ ဘာသာေရး၌သာ အေျခခံသည္။ ကိုယ္က်င့္ တရား၌သာ အေျခခံသည္။ အသိအလိမၼာသည္ ထက္စြာေသာ ဓားနွင့္တူ၏။ ကိုယ္က်င့္တရားမပါေသာ အသိအလိမၼာ သည္ လူသတ္သမားကိုင္ေသာ ဓားသဖြယ္ လူ႔ေလာကအတြက္ ၾကီးစြာေသာ အႏၲရာယ္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္က်င့္တရားပါေသာ အသိအလိမၼာသည္ ဆရာဝန္ကိုင္ေသာ ဓားသဖြယ္ လူ႔ေလာက အတြက္ ၾကီးစြာေသာ ေက်းဇူးကိုျပဳ၏။ အသိအလိမၼာ (ဝိဇၨာ) သည္ အက်င့္ (စရဏ)ပါမွ ေကာင္းသည္ဟု ဆို၏။ ဆိုတိုင္းလည္း ယုံၾကည္၏။ ု ထိုသို႔ျဖစ္လ်ွင္ အသိအလိမၼာကို အက်င့္ပါေအာင္ မည္သို႔ျပဳမည္နည္း။ လူတိုင္း လူတိုင္းသည္ မိမိကိုယ္ကို သူေတာ္ေကာင္းဟု ထင္၏။ ထင္သည့္ အတိုင္းလည္း ေျပာ၏။ မိမိကိုယ္ကို ေလာကအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူဟု ထင္၏။ ထင္သည့္ အတိုင္းလည္း ေျပာ၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုအထင္ ထိုအေျပာသည္ ယထာဘူတက်ေသာ အထင္နွင့္အေျပာ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ယထာဘူတက်ေသာ အထင္နွင့္အေျပာ ျဖစ္ပါက အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံျခင္း (အေလာဘ) ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၌ ျငီးေငြ႔ျခင္း (နိဗၺိဒါ ) မိမိ၏ရာထူး ဂုဏ္သိမ္ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔၌ မတပ္မက္ျခင္း ( ဝိရာဂ) သည္ ထိုအထင္ အေျပာႏွင့္ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ထိုအထင္ အေျပာသည္ ထိုဟာမဟုတ္သည္၌ ထိုဟာကို သိျခင္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။ ယင္းအသိမ်ိဳးကို အဝိဇၨာဟု ေခၚ၏။ အဝိဇၨာသ္ိျခင္းမ်ိဳးနွင့္ သိပါက သူမ်ားအေပၚ ေက်ာလိုက္ရျခင္းကိုလည္း မွန္သည္ထင္၍ ေက်နပ္၏။ မမွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မယူသင့္ ေသာ အခြင့္အေရးမ်ား အရယူနိုင္ျခင္းကိုလည္း မွန္သည္ထင္၍ ေပ်ာ္၏။ မိမိ၏ အစီးအပြားအတြက္ သူမ်ားအား စေတးနိုင္ျခင္းလည္း တရားသည္ ထင္၍ နွစ္သက္၏။ မိမိထက္ ေတာ္သူမ်ားအား မမွန္ကန္ေသာ နည္းပရိယာယ္မ်ားျဖင့္ ပထုတ္နိုင္ျခင္းကို လည္း ေတာ္သည္ထင္၍ ျပဳံး၏။ ထိုအျမင္မ်ားသည္ ထိုပုဂၢိဳလ္အတြက္ မွန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္နွင့္ နွလုံးသြင္းတူ စရိုက္တူ ညာဥ္တူ ဝါသနာတူ အသိုင္းအဝန္းအတြက္လည္း မွန္၏။ ထိုအမွန္မ်ိဳးကို "ပါရိဘာသိက သစၥာ" ဟုေခၚ၏။ "ပါရိဘာသိက သစၥာ"သည္ မိမိ၏ပရဝုဏ္ မိမိ၏နယ္နမိတ္အတြင္းသာ မွန္ေလ၏။ ထို႔ထက္ ေက်ာ္လြန္၍ မမွန္ေခ်။ "ပါရိဘာသိက သစၥာ"ထက္ ေက်ာ္လြန္ေသာ အမွန္မ်ိဳးကို ျမင္နိုင္ရန္ ယထာဘူတက်ေသာ ဥာဏ္ကို ရ႐ွိရန္ လိုအပ္၏။ ယထာဘူတက်ေသာဥာဏ္ ဟူသည္ ေအာက္ဆီဂ်င္နွင့္ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္တို႔ ေပါင္းစပ္ရာမွ ေရျဖစ္လာသကဲ႔သို႔ အသိအလိမၼာနွင့္ အက်င့္ကိုေပါင္းစပ္ရာမွ ဓမၼသစ္အေနျဖင့္ ထြက္ေပၚလာေသာဥာဏ္ ျဖစ္သည္။ ယင္းဥာဏ္သည္သာ အျမင္မွားကို အဆင့္အလိုက္ ပယ္နိုင္ေသာ အားသစ္ တစ္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ေသာဘဝ ျဖစ္၏။ ဘဝျဖစ္မွ အားသစ္ရွိသည္။ အားသစ္ရွိမွ အျမင္မွားကို ပယ္နိုင္၏။ အတၲစြဲကို ပယ္နိုင္၏။ အျမင္မွားနွင့္ အတၲစြဲကို ပယ္နိုင္သည့္ အားသစ္ရွိေသာ ဘဝအဆင့္သို႔ ေရာက္ေသာ ယထာဘူတဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ အသိ (ဝိဇၨာ) နွင့္ အက်င့္(စရဏ) ကို စိတ္ထားတည္ၾကည္မႈ (သမာဓိ) ေပၚ၌ အေျခခံ၍ တည္ေဆာက္အပ္၏။ သမာဓိျဖင့္ ပြားေနျခင္း မရွိပါက မိမိမ်က္စိ သည္ မိမိမ်က္စိကို ျပန္၍ မျမင္နိုင္သကဲ႔သို႔ မိမိစိတ္သည္ မိမိစိတ္ကို ျပန္၍ မျမင္နိုင္။ ထိုအခါ မိမိစိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အမွားမ်ားကို မိမိစိတ္က မျမင္ရပါဘဲလ်က္ အမွားဟူ၍လည္းေကာင္း အမွန္ဟူ၍လည္း ေကာင္း ဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ အဘယ္သို႔လ်ွင္ မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိစိတ္ကို မိမိစိတ္က ျပန္ျမင္ နိုင္ေအာင္ သမာဓိကို ပြားမ်ားရျခင္း ျဖစ္၏။ ဘာသာေရးသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ား တည္ေဆာက္ေရး၌ တာဝန္ယူသျဖင့္ အစိတ္သေဘာကို ေဆာင္၏။ နိုင္ငံေရး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး စေသာ အျခားေရးရာမ်ားသည္ အမ်ားနွင့္ဆိုင္သျဖင့္ အေပါင္းသေဘာကို ေဆာင္၏။ အေပါင္း၌ အစိတ္ပါဝင္၏။ အစိတ္ေကာင္းမွ အေပါင္းေကာင္း၏။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၌ လူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း မလြဲမေသြဆက္ဆံၾကရ၏။ ထိုသို႔ဆက္ဆံရာ၌ တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ ေဘာင္ရွိ၏။ ယင္းေဘာင္ကို"က်င့္ဝတ္" ဟူ၍ ေခၚ၏။ က်င့္ဝတ္ကို သတ္မွတ္ထားျခင္းသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ျဖစ္၏။ သတ္မွတ္ထားေသာ ေဘာင္နွင့္ က်င့္ဝတ္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ေဖာက္ဖ်က္လ်ွင္မူ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ မည္သို႔မ်ွ ျငိမ္းခ်မ္းနိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤေနရာ၌ ေက်ာ္လြန္ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ငါ ငါ့ဥစၥာ ငါ့အင္အားဟူ၍ ငါကို ဗဟိုျပဳေသာ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈျဖင့္ အနာမခံဘဲ အသာစံျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အနာမခံဘဲ အသာစံျခင္းသည္ လူအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း၌ မျငိမ္းခ်မ္းျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၏။ ဦးေရႊေအာင္ ဘဝအက်ဥ္းသား #Copy >>> thanks - Paral Lel
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NrQWno
☆“ပိုးလောက်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ခန္ဓာအိမ်”☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ ခန္ဓ၀ဂ္ဂသံယုတ်ပါဠိတော် ဖေဏပိဏ္႑ူပမသုတ္တန်အဋ္ဌကထာမှာ ပိုးလောက်အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ မိမိ သူတစ်ပါး နှစ်ဦးသားတို့ရဲ့ ခန္ဓာအိမ်ရဲ့ ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ်သဘောကို အာရုံယူကာ အသုဘဘာ၀နာကို ရှုပွားရန် ညွှန်ကြားထားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးဟာ ပိုးလောက် အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခန္ဓာအိမ်ကြီးသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီပိုးလောက် တွေဟာ ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးထဲမှာပဲ ကျင်ကြီးစွန့်ကြတယ်၊ ကျင်ငယ်စွန့်ကြတယ်၊ အိမ်ထောင်ပြုကြတယ်၊ သားမွေးကြတယ်၊ ဖျားလျှင်နာလျှင် ဆေးကုကြတယ်၊ သေလျှင်လည်း ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးထဲမှာပဲ အသုဘချကြတယ်၊ အလောင်းကောင် တွေကို စွန့်ပစ်ကြတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးဟာ ဒီပိုးလောက်တွေရဲ့ ကျင်ကြီးစွန့်ရာ ကျင်ငယ်စွန့်ရာအိမ်လည်း ဟုတ်တယ်၊ အိမ်ထောင်ပြုရာ သားမွေးရာအိမ်လည်း ဟုတ်တယ်၊ ဆေးကုဖို့ရာ လူနာရုံလည်း ဟုတ်တယ်၊ အသုဘချဖို့ရာ သုသာန်သင်္ချိုင်းလည်း ဟုတ်တယ်။ ☆ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဟာ အဇ္ဈတ္တ ဗဟိဒ္ဓ သန္တာန်နှစ်မျိုးစလုံးမှာပဲ ဒီလို ပိုးလောက်အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဒီလို ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အခြင်း အရာကို ဉာဏ်ဖြင့် မြင်အောင်ကြည့်ပြီးတော့ “အသုဘ အသုဘ”လိ့ု ကြိမ်ဖန် များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ရှုနေပါ၊ အဇ္ဈတ္တတစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် ထပ်ကာ ထပ်ကာ ရှုပါ။ ဒီလို ရှုနေတဲ့အခါမှာလည်း .. ၀ိပဿ နာဘာ၀နာကို အဝါး၀စွာ လေ့လာထားပြီးဖြစ်တဲ့အတွက် မကြာမီအချိန်ကာလအတွင်းမှာပဲ ပိုးလောက်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခန္ဓာအိမ်ကို မတွေ့တော့ဘဲ ရုပ်ကလာပ် တွေရဲ့ အစုအပုံတွေကိုသာ ဉာဏ်နဲ့ တွေ့မြင်နေပါလိမ့်မည်။ အဲဒီအခါမှာ ရုပ်ကလာပ်တွေမှာ တည်ရှိနေကြတဲ့ ရုပ်ပရမတ်တရားတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူပြီးတော့ ယင်းရုပ်ပရမတ်တရားတွေကို လက္ခဏာရေးသုံးတန်သို့ တစ်လှည့်စီ တင်ကာ ၀ိပဿ နာဘာ၀နာကို ဆက်လက်ကာ ရှုပွားပါ။ ဒီလို ၀ိပဿ နာရှုတဲ့အပိုင်းရောက်လျှင်လည်း အဇ္ဈတ္တတစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် အတိတ်တစ်လှည့် အနာဂတ်တစ်လှည့် လှည့်လည်ကာ ရုပ်-နာမ်-ကြောင်း- ကျိုး ( = သင်္ခါရ)တရားတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူပြီးတော့ လက္ခဏာရေး သုံးတန်သို့ တစ်လှည့်စီ တင်ကာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ၀ိပဿနာ ရှုနေပါ။ ☆ ရုပ်ပရမတ်တရားတို့ရဲ့အသုဘ အခြင်း်းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ သံယုတ်ပါဠိတော် ဖေဏပိဏ္႑ူပမသုတ္တန်အဋ္ဌကထာနှင့် အာသီ၀ိသော ပမသုတ္တန်အဋ္ဌကထာတို့မှာ ရုပ်ပရမတ်တရားတွေရဲ့ အသုဘဘာ၀နာ ရှုကွက်ကိုလည်း ဖွင့်ဆိုထားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ရုပ်ပရမတ်တရားတွေမှာလည်း .. ၁။ ဒုဂ္ဂန္ဓ = မကောင်းတဲ့ ပုပ်သိုးတဲ့ အနံ့ ရှိခြင်း, ၂။ အသုစိ = မစင်မကြယ် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အရောင်အဆင်း ရှိခြင်း, ၃။ ဗျာဓိ = ဖျားနာတဲ့သဘော ရှိခြင်း, ၄။ ဇရာ = အိုမှု ရှိခြင်း = ရင့်ကျက်မှုဌီကာလ ရှိခြင်း, ၅။ မရဏ = သေကျေပျက်စီးမှု ရှိခြင်း = ပျက်မှုဘင်ကာလ ရှိခြင်း --- ☆ ဒီလို ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အသုဘသဘောတွေ ရှိကြပါတယ်။ ဒီလို ရုပ်ပရမတ်တရားတွေရဲ့ ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အသုဘအခြင်းအရာတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် မြင်အောင် ကြည့်ပြီးတော့ “အသုဘ အသုဘ”လို့ ရှုပါ။ အဇ္ဈတ္တ တစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ရှုပါ။ ဒီလို အသုဘဘာ၀နာ ရှုနိုင်တဲ့အပိုင်းကို ရောက်ရှိနေလျှင်လည်း အဇ္ဈတ္တတစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် အတိတ်တစ်လှည့် အနာဂတ်တစ်လှည့် လှည့်လည်ကာ ရုပ် နာမ်-ကြောင်း-ကျိုး ( = သင်္ခါရ)တရားတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူပြီးတော့ လက္ခဏာရေးသုံးတန်သို့ တစ်လှည့်စီ တင်ကာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာ ထပ်ကာ ဆက်လက်ကာ ၀ိပဿနာ ရှုနေပါ။ ဒီနေရာမှာတော့ ဒီသင်္ခါရတရား တွေကို အနိစ္စလို့ ဒုက္ခလို့ အနတ္တလို့ အသုဘလို့ ..လေးမျိုးသော အခြင်း အရာတို့ဖြင့် ၀ိပဿနာ ရှုပွားရမည့်အပိုင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ☆ နာမ်ပရမတ်တရားတို့ရဲ့ အသုဘအခြင်းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ စက္ခုဒွါရ၀ီထိစတဲ့ ဒွါရ (၆)မျိုးစလုံးတို့မှာ --- ရူပါရုံစတဲ့ ဆိုင်ရာအာရုံ တွေကို နည်းမှန်လမ်းမှန် နှလုံးမသွင်းတတ်မှု အယောနိသောမနသိကာရကို အကြောင်းခံကာ အကုသိုလ်ဇောနာမ်တရားစုတို့လည်း ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာ တတ်ကြပါတယ်။ ထိုအကုသိုလ်နာမ်တရားစုတို့ကား အပါယ်သံသရာ၀ဋ် ဆင်းရဲဒုက္ခအစရှိတဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေတတ်တဲ့ အကြောင်း ရင်းတရားတွေ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အသုဘတရား တွေသာ ဧကန်စင်စစ် ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် ယင်းအကုသိုလ်နာမ်တရား စုတို့ကိုလည်း ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူကာ အသုဘ အသုဘလို့ ရှုပါ။ ရူပါရုံစတဲ့ ဆိုင်ရာအာရုံတွေကို နည်းမှန်လမ်းမှန် နှလုံးသွင်းတတ်မှု ယောနိသော မနသိကာရကို အကြောင်းခံကာ ဖြစ်ပေါ်လာကြတဲ့ စက္ခုဒွါရ၀ီထိစတဲ့ ကုသိုလ်ဇော၀ီထိနာမ်တရားစုတို့လည်း ရှိကြပါတယ်။ အကယ်၍ ဒီကုသိုလ် နာမ်တရားစုတို့ကို အာရုံပြုပြီးတော့ ဒီကုသိုလ်နာမ်တရားစုတို့ကို အကြောင်း ပြုကာ အကုသိုလ်တရားတွေ ထပ်ဆင့်ဖြစ်ပွားလာခဲ့မည်ဆိုလျှင် ယင်းကု သိုလ်နာမ်တရားစုတွေဟာလည်းသံသရာ၀ဋ်ဆင်းရဲဒုက္ခအ၀၀ကို ဖြစ်ပေါ် စေနိုင်တဲ့ စွမ်းအားရှိတဲ့တရားတွေသာ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အသုဘတရားတွေသာ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒီကုသိုလ်နာမ်တရားစုတို့ကိုလည်း အသုဘ အသုဘလို့ ရှုပါ။ ☆ ဒီနေရာမှာ နည်းနည်းတော့ ထပ်ရှင်းဖို့ လိုလိမ့်မည်။ ☆ ဒီလို ပဋ္ဌာန်းဒေသနာတော်မှာ ဘုရားရှင် ဟောကြားထားတော်မူ ခဲ့တဲ့အတိုင်း ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဟာလည်း မိမိပြုစုပျိုးထောင်ထားခဲ့ပြီးတဲ့ ဒါန သီလ သမထ ၀ိပဿနာ စတဲ့ ကုသိုလ်တရားတွေကို တစ်နည်း ပြောရ လျှင်တော့ မိမိမှာ တည်ရှိခဲ့တဲ့ တည်ရှိနေဆဲဖြစ်တဲ့ သဒ္ဓါ သီလ သုတ စာဂ ပညာတရားတွေကို အာရုံပြုပြီးတော့ အကြောင်းပြုပြီးတော့ ဒီကုသိုလ်တရား အမျိုးမျိုးတွေအပေါ်မှာ သာယာမှု တွယ်တာတပ်မက်မှု ရာဂတရားတွေလည်း ဖြစ်နေတတ်တယ်၊ မကျေနပ်မှု စိတ်ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းမှု ဒေါသတရား တွေလည်း ဖြစ်နေတတ်တယ်၊ ငါပဲ သူပဲ စတဲ့ အသိမှားမှု မောဟတရားတွေ လည်း ထင်ရှားဖြစ်နေတတ်တယ်၊ ဒီကုသိုလ်တရားတွေအပေါ်မှာ ဂုဏ်ယူ ၀င့်ကြွားနတဲ့ မာန်မာနတရားတွေလည်း ထင်ရှား ဖြစ်နေတတ်တယ်၊ ☆ ဒီကုသိုလ်တရားတွေကို “ငါ” ပြုစုပျိုးထောင်ထားတာပဲ စတဲ့ ခံယူချက်မှားမှု ဒိဋ္ဌိတရားတွေလည်း ဖြစ်ပေါ်နေတတ်တယ်၊ ဒီကုသိုလ်တရားတွေကြောင့် နောင်အနာဂတ်မှာ လူတော်လူကောင်း နတ်ကောင်းနတ်မြတ် ဖြစ်ရေး စတဲ့ တောင့်တမှု ပတၳနာအမျိုးမျိုးတွေလည်း ဖြစ်ပေါ်နေတတ်တယ်။ ဒီပတၳနာ ဆိုတာကတော့ အ၀ိဇ္ဇာ တဏှာ ဥပါဒါန်ဦးဆောင်နေတဲ့ ကိလေသ၀ဋ်တရား စုတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ လူတော်လူကောင်း နတ်ကောင်း နတ်မြတ်လို့ အသိမှား နေတဲ့သဘောက အ၀ိဇ္ဇာ၊ ယင်းလူတော်လူကောင်း နတ်ကောင်းနတ်မြတ် ဘ၀ကို တွယ်တာမက်မောနေတဲ့သဘောက တဏှာ၊ ယင်းဘ၀ကို စိတ်ကပ် ရောက်စွဲနေတဲ့သဘောက ဥပါဒါန်တို့ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ☆ အလားတူပဲ ပဋိသမ်ဘိဒါမဂ်ပါဠိတော်နှင့် အဋ္ဌကထာတို့မှာလည်း .. အချို့အချို့သော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်ကဲ့သို့သော အလွန်အဆင့်အတန်း မြင့်မားနေတဲ့ ၀ိပဿနာဉာဏ်တွေအပေါ်မှာသော်လည်း ပဲ နှစ်သက်သာယာမှု တွယ်တာမက်မောမှု နိကန္တိလို့ ခေါ်ဆိုတဲ့ တဏှာလော ဘတရားတွေ ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာနိုင်ကြောင်းကို ဟောကြားထားတော် မူခဲ့ပါတယ်၊ ဖွင့်ဆိုထားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်ကို နှစ်သက်သာယာနေတဲ့ တွယ်တာမက်မောနေတဲ့ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အဖို့ သူ ထူထောင်ထားတဲ့ ကံတွေထဲမှာ ဒီသင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်လို့ခေါ်ဆိုတဲ့ ၀ိပဿနာ ကံဟာ အားအကောင်းဆုံး ဗလ၀ကုသိုလ်ကံတစ်ခု ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒီလို နှစ် သက်သာယာမှု တွယ်တာမက်မောမှု တဏှာလောဘရဲ့ အားပေးထောက်ပ့ံမှု ကို ရရှိနေတဲ့ သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်ဟာ နောင်တစ်ဖန် ဘ၀သစ်မှာပဋိသနေ္ဓ အကျိုးကို ပေးနိုင်တဲ့ စွမ်းအားရှိတဲ့ ကုသိုလ်ကံတစ်မျိုး ဖြစ်လာပါတယ်၊ ပဋိသနေ္ဓအကျိုးကို ပေးလည်းပေးပါတယ်။ နောင်တစ်ဖန် ဘ၀သစ်မှာ ပဋိသနေ္ဓတည်နေရခြင်း အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းစတဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေတဲ့ ကုသိုလ်ကံမျိုး ဖြစ်သွားပါတယ်။ ☆ ဒါကြောင့် ကုသိုလ်ကံတစ်ခုခုကို အမှီပြုပြီးတော့ အကုသိုလ်အမျိုးမျိုး တွေ ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ခဲ့မည်ဆိုလျှင်လည်း ယင်းကုသိုလ်တရားတွေဟာ ရွံရှာ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အသုဘတရားတွေသာ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကုသိုလ်တရားစုမျိုးကိုလည်း အသုဘ အသုဘလို့ ရှုနိုင်ပါတယ်။ ¤ ဖားအောက်တောရဆရာတော် ¤ ════════════════ ☆“ပိုးေလာက္ေတြနဲ့ ျပည့္ေနတဲ့ ခႏၶာအိမ္”☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္ ေဖဏပိ႑ဴပမသုတၱန္အ႒ကထာမွာ ပိုးေလာက္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ မိမိ သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားတို႔ရဲ႕ ခႏၶာအိမ္ရဲ႕ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္သေဘာကို အာ႐ုံယူကာ အသုဘဘာ၀နာကို ႐ႈပြားရန္ ၫႊန္ၾကားထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးဟာ ပိုးေလာက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခႏၶာအိမ္ႀကီးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပိုးေလာက္ ေတြဟာ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးထဲမွာပဲ က်င္ႀကီးစြန္႔ၾကတယ္၊ က်င္ငယ္စြန္႔ၾကတယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္၊ သားေမြးၾကတယ္၊ ဖ်ားလွ်င္နာလွ်င္ ေဆးကုၾကတယ္၊ ေသလွ်င္လည္း ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးထဲမွာပဲ အသုဘခ်ၾကတယ္၊ အေလာင္းေကာင္ ေတြကို စြန္႔ပစ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးဟာ ဒီပိုးေလာက္ေတြရဲ႕ က်င္ႀကီးစြန္႔ရာ က်င္ငယ္စြန္႔ရာအိမ္လည္း ဟုတ္တယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳရာ သားေမြးရာအိမ္လည္း ဟုတ္တယ္၊ ေဆးကုဖို႔ရာ လူနာ႐ုံလည္း ဟုတ္တယ္၊ အသုဘခ်ဖို႔ရာ သုသာန္သခၤ်ဳိင္းလည္း ဟုတ္တယ္။ ☆ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဟာ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶ သႏၲာန္ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးမွာပဲ ဒီလို ပိုးေလာက္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒီလို ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အျခင္း အရာကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ “အသုဘ အသုဘ”လိ႔ု ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ႐ႈေနပါ၊ အဇၩတၱတစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ႐ႈပါ။ ဒီလို ႐ႈေနတဲ့အခါမွာလည္း .. ၀ိပႆ နာဘာ၀နာကို အ၀ါး၀စြာ ေလ့လာထားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ မၾကာမီအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာပဲ ပိုးေလာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခႏၶာအိမ္ကို မေတြ႕ေတာ့ဘဲ ႐ုပ္ကလာပ္ ေတြရဲ႕ အစုအပုံေတြကိုသာ ဉာဏ္နဲ႔ ေတြ႕ျမင္ေနပါလိမ့္မည္။ အဲဒီအခါမွာ ႐ုပ္ကလာပ္ေတြမွာ တည္ရွိေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးေတာ့ ယင္း႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြကို လကၡဏာေရးသုံးတန္သို႔ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ၀ိပႆ နာဘာ၀နာကို ဆက္လက္ကာ ႐ႈပြားပါ။ ဒီလို ၀ိပႆ နာ႐ႈတဲ့အပိုင္းေရာက္လွ်င္လည္း အဇၩတၱတစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ အတိတ္တစ္လွည့္ အနာဂတ္တစ္လွည့္ လွည့္လည္ကာ ႐ုပ္-နာမ္-ေၾကာင္း- က်ဳိး ( = သခၤါရ)တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးေတာ့ လကၡဏာေရး သုံးတန္သို႔ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ၀ိပႆနာ ႐ႈေနပါ။ ☆ ႐ုပ္ပရမတ္တရားတို႔ရဲ႕အသုဘ အျခင္း္းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ သံယုတ္ပါဠိေတာ္ ေဖဏပိ႑ဴပမသုတၱန္အ႒ကထာႏွင့္ အာသီ၀ိေသာ ပမသုတၱန္အ႒ကထာတို႔မွာ ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြရဲ႕ အသုဘဘာ၀နာ ႐ႈကြက္ကိုလည္း ဖြင့္ဆိုထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြမွာလည္း .. ၁။ ဒုဂၢႏၶ = မေကာင္းတဲ့ ပုပ္သိုးတဲ့ အနံ႔ ရွိျခင္း, ၂။ အသုစိ = မစင္မၾကယ္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အေရာင္အဆင္း ရွိျခင္း, ၃။ ဗ်ာဓိ = ဖ်ားနာတဲ့သေဘာ ရွိျခင္း, ၄။ ဇရာ = အုိမႈ ရွိျခင္း = ရင့္က်က္မႈဌီကာလ ရိွျခင္း, ၅။ မရဏ = ေသေက်ပ်က္စီးမႈ ရွိျခင္း = ပ်က္မႈဘင္ကာလ ရွိျခင္း --- ☆ ဒီလို ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အသုဘသေဘာေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီလို ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြရဲ႕ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အသုဘအျခင္းအရာေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ “အသုဘ အသုဘ”လို႔ ႐ႈပါ။ အဇၩတၱ တစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ႐ႈပါ။ ဒီလို အသုဘဘာ၀နာ ႐ႈႏိုင္တဲ့အပိုင္းကို ေရာက္ရွိေနလွ်င္လည္း အဇၩတၱတစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ အတိတ္တစ္လွည့္ အနာဂတ္တစ္လွည့္ လွည့္လည္ကာ ႐ုပ္ နာမ္-ေၾကာင္း-က်ဳိး ( = သခၤါရ)တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးေတာ့ လကၡဏာေရးသုံးတန္သို႔ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ဆက္လက္ကာ ၀ိပႆနာ ႐ႈေနပါ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီသခၤါရတရား ေတြကို အနိစၥလို႔ ဒုကၡလို႔ အနတၱလို႔ အသုဘလို႔ ..ေလးမ်ဳိးေသာ အျခင္း အရာတို႔ျဖင့္ ၀ိပႆနာ ႐ႈပြားရမည့္အပိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ☆ နာမ္ပရမတ္တရားတို႔ရဲ့ အသုဘအျခင္းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ စကၡဳဒြါရ၀ီထိစတဲ့ ဒြါရ (၆)မ်ဳိးစလုံးတို႔မွာ --- ႐ူပါ႐ုံစတဲ့ ဆိုင္ရာအာ႐ုံ ေတြကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ႏွလုံးမသြင္းတတ္မႈ အေယာနိေသာမနသိကာရကို အေၾကာင္းခံကာ အကုသိုလ္ေဇာနာမ္တရားစုတို႔လည္း ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာ တတ္ၾကပါတယ္။ ထိုအကုသိုလ္နာမ္တရားစုတို႔ကား အပါယ္သံသရာ၀ဋ္ ဆင္းရဲဒုကၡအစရွိတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္း ရင္းတရားေတြ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အသုဘတရား ေတြသာ ဧကန္စင္စစ္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယင္းအကုသိုလ္နာမ္တရား စုတို႔ကိုလည္း ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူကာ အသုဘ အသုဘလို႔ ႐ႈပါ။ ႐ူပါ႐ုံစတဲ့ ဆိုင္ရာအာ႐ုံေတြကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ႏွလုံးသြင္းတတ္မႈ ေယာနိေသာ မနသိကာရကို အေၾကာင္းခံကာ ျဖစ္ေပၚလာၾကတဲ့ စကၡဳဒြါရ၀ီထိစတဲ့ ကုသိုလ္ေဇာ၀ီထိနာမ္တရားစုတို႔လည္း ရွိၾကပါတယ္။ အကယ္၍ ဒီကုသိုလ္ နာမ္တရားစုတို႔ကို အာ႐ုံျပဳၿပီးေတာ့ ဒီကုသိုလ္နာမ္တရားစုတို႔ကို အေၾကာင္း ျပဳကာ အကုသိုလ္တရားေတြ ထပ္ဆင့္ျဖစ္ပြားလာခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ယင္းကု သိုလ္နာမ္တရားစုေတြဟာလည္းသံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲဒုကၡအ၀၀ကို ျဖစ္ေပၚ ေစႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့တရားေတြသာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အသုဘတရားေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီကုသိုလ္နာမ္တရားစုတို႔ကိုလည္း အသုဘ အသုဘလို႔ ႐ႈပါ။ ☆ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေတာ့ ထပ္ရွင္းဖို႔ လိုလိမ့္မည္။ ☆ ဒီလို ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားေတာ္မူ ခဲ့တဲ့အတိုင္း ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဟာလည္း မိမိျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထားခဲ့ၿပီးတဲ့ ဒါန သီလ သမထ ၀ိပႆနာ စတဲ့ ကုသိုလ္တရားေတြကို တစ္နည္း ေျပာရ လွ်င္ေတာ့ မိမိမွာ တည္ရွိခဲ့တဲ့ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္တဲ့ သဒၶါ သီလ သုတ စာဂ ပညာတရားေတြကို အာ႐ုံျပဳၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ဒီကုသိုလ္တရား အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြအေပၚမွာ သာယာမႈ တြယ္တာတပ္မက္မႈ ရာဂတရားေတြလည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ မေက်နပ္မႈ စိတ္ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈ ေဒါသတရား ေတြလည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ငါပဲ သူပဲ စတဲ့ အသိမွားမႈ ေမာဟတရားေတြ လည္း ထင္ရွားျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ဒီကုသိုလ္တရားေတြအေပၚမွာ ဂုဏ္ယူ ၀င့္ႂကြားနတဲ့ မာန္မာနတရားေတြလည္း ထင္ရွား ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ☆ ဒီကုသိုလ္တရားေတြကို “ငါ” ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထားတာပဲ စတဲ့ ခံယူခ်က္မွားမႈ ဒိ႒ိတရားေတြလည္း ျဖစ္ေပၚေနတတ္တယ္၊ ဒီကုသိုလ္တရားေတြေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္မွာ လူေတာ္လူေကာင္း နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ ျဖစ္ေရး စတဲ့ ေတာင့္တမႈ ပတၳနာအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြလည္း ျဖစ္ေပၚေနတတ္တယ္။ ဒီပတၳနာ ဆိုတာကေတာ့ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္တရား စုေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတာ္လူေကာင္း နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္လို႔ အသိမွား ေနတဲ့သေဘာက အ၀ိဇၨာ၊ ယင္းလူေတာ္လူေကာင္း နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ ဘ၀ကို တြယ္တာမက္ေမာေနတဲ့သေဘာက တဏွာ၊ ယင္းဘ၀ကို စိတ္ကပ္ ေရာက္စြဲေနတဲ့သေဘာက ဥပါဒါန္တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ☆ အလားတူပဲ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာတို႔မွာလည္း .. အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ကဲ့သို႔ေသာ အလြန္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေနတဲ့ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြအေပၚမွာေသာ္လည္း ပဲ ႏွစ္သက္သာယာမႈ တြယ္တာမက္ေမာမႈ နိကႏၲိလို႔ ေခၚဆိုတဲ့ တဏွာေလာ ဘတရားေတြ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားထားေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္၊ ဖြင့္ဆိုထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ကို ႏွစ္သက္သာယာေနတဲ့ တြယ္တာမက္ေမာေနတဲ့ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အဖို႔ သူ ထူေထာင္ထားတဲ့ ကံေတြထဲမွာ ဒီသခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္လို႔ေခၚဆိုတဲ့ ၀ိပႆနာ ကံဟာ အားအေကာင္းဆုံး ဗလ၀ကုသိုလ္ကံတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလို ႏွစ္ သက္သာယာမႈ တြယ္တာမက္ေမာမႈ တဏွာေလာဘရဲ႕ အားေပးေထာက္ပ့ံမႈ ကို ရရွိေနတဲ့ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ဟာ ေနာင္တစ္ဖန္ ဘ၀သစ္မွာပဋိသေႏၶ အက်ဳိးကို ေပးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့ ကုသိုလ္ကံတစ္မ်ဳိး ျဖစ္လာပါတယ္၊ ပဋိသေႏၶအက်ဳိးကို ေပးလည္းေပးပါတယ္။ ေနာင္တစ္ဖန္ ဘ၀သစ္မွာ ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္း အိုျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းစတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ ကုသိုလ္ကံမ်ဳိး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ☆ ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္ကံတစ္ခုခုကို အမွီျပဳၿပီးေတာ့ အကုသိုလ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေတြ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့မည္ဆိုလွ်င္လည္း ယင္းကုသိုလ္တရားေတြဟာ ရြံရွာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အသုဘတရားေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကုသိုလ္တရားစုမ်ဳိးကိုလည္း အသုဘ အသုဘလို႔ ႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ ¤ ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ ¤ ════════════════
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2CnjJDp
☆“ပိုးလောက်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ခန္ဓာအိမ်”☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ ခန္ဓ၀ဂ္ဂသံယုတ်ပါဠိတော် ဖေဏပိဏ္႑ူပမသုတ္တန်အဋ္ဌကထာမှာ ပိုးလောက်အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ မိမိ သူတစ်ပါး နှစ်ဦးသားတို့ရဲ့ ခန္ဓာအိမ်ရဲ့ ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ်သဘောကို အာရုံယူကာ အသုဘဘာ၀နာကို ရှုပွားရန် ညွှန်ကြားထားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးဟာ ပိုးလောက် အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခန္ဓာအိမ်ကြီးသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီပိုးလောက် တွေဟာ ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးထဲမှာပဲ ကျင်ကြီးစွန့်ကြတယ်၊ ကျင်ငယ်စွန့်ကြတယ်၊ အိမ်ထောင်ပြုကြတယ်၊ သားမွေးကြတယ်၊ ဖျားလျှင်နာလျှင် ဆေးကုကြတယ်၊ သေလျှင်လည်း ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးထဲမှာပဲ အသုဘချကြတယ်၊ အလောင်းကောင် တွေကို စွန့်ပစ်ကြတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီခန္ဓာအိမ်ကြီးဟာ ဒီပိုးလောက်တွေရဲ့ ကျင်ကြီးစွန့်ရာ ကျင်ငယ်စွန့်ရာအိမ်လည်း ဟုတ်တယ်၊ အိမ်ထောင်ပြုရာ သားမွေးရာအိမ်လည်း ဟုတ်တယ်၊ ဆေးကုဖို့ရာ လူနာရုံလည်း ဟုတ်တယ်၊ အသုဘချဖို့ရာ သုသာန်သင်္ချိုင်းလည်း ဟုတ်တယ်။ ☆ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဟာ အဇ္ဈတ္တ ဗဟိဒ္ဓ သန္တာန်နှစ်မျိုးစလုံးမှာပဲ ဒီလို ပိုးလောက်အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဒီလို ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အခြင်း အရာကို ဉာဏ်ဖြင့် မြင်အောင်ကြည့်ပြီးတော့ “အသုဘ အသုဘ”လိ့ု ကြိမ်ဖန် များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ရှုနေပါ၊ အဇ္ဈတ္တတစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် ထပ်ကာ ထပ်ကာ ရှုပါ။ ဒီလို ရှုနေတဲ့အခါမှာလည်း .. ၀ိပဿ နာဘာ၀နာကို အဝါး၀စွာ လေ့လာထားပြီးဖြစ်တဲ့အတွက် မကြာမီအချိန်ကာလအတွင်းမှာပဲ ပိုးလောက်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခန္ဓာအိမ်ကို မတွေ့တော့ဘဲ ရုပ်ကလာပ် တွေရဲ့ အစုအပုံတွေကိုသာ ဉာဏ်နဲ့ တွေ့မြင်နေပါလိမ့်မည်။ အဲဒီအခါမှာ ရုပ်ကလာပ်တွေမှာ တည်ရှိနေကြတဲ့ ရုပ်ပရမတ်တရားတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူပြီးတော့ ယင်းရုပ်ပရမတ်တရားတွေကို လက္ခဏာရေးသုံးတန်သို့ တစ်လှည့်စီ တင်ကာ ၀ိပဿ နာဘာ၀နာကို ဆက်လက်ကာ ရှုပွားပါ။ ဒီလို ၀ိပဿ နာရှုတဲ့အပိုင်းရောက်လျှင်လည်း အဇ္ဈတ္တတစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် အတိတ်တစ်လှည့် အနာဂတ်တစ်လှည့် လှည့်လည်ကာ ရုပ်-နာမ်-ကြောင်း- ကျိုး ( = သင်္ခါရ)တရားတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူပြီးတော့ လက္ခဏာရေး သုံးတန်သို့ တစ်လှည့်စီ တင်ကာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ၀ိပဿနာ ရှုနေပါ။ ☆ ရုပ်ပရမတ်တရားတို့ရဲ့အသုဘ အခြင်း်းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ သံယုတ်ပါဠိတော် ဖေဏပိဏ္႑ူပမသုတ္တန်အဋ္ဌကထာနှင့် အာသီ၀ိသော ပမသုတ္တန်အဋ္ဌကထာတို့မှာ ရုပ်ပရမတ်တရားတွေရဲ့ အသုဘဘာ၀နာ ရှုကွက်ကိုလည်း ဖွင့်ဆိုထားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ရုပ်ပရမတ်တရားတွေမှာလည်း .. ၁။ ဒုဂ္ဂန္ဓ = မကောင်းတဲ့ ပုပ်သိုးတဲ့ အနံ့ ရှိခြင်း, ၂။ အသုစိ = မစင်မကြယ် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အရောင်အဆင်း ရှိခြင်း, ၃။ ဗျာဓိ = ဖျားနာတဲ့သဘော ရှိခြင်း, ၄။ ဇရာ = အိုမှု ရှိခြင်း = ရင့်ကျက်မှုဌီကာလ ရှိခြင်း, ၅။ မရဏ = သေကျေပျက်စီးမှု ရှိခြင်း = ပျက်မှုဘင်ကာလ ရှိခြင်း --- ☆ ဒီလို ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အသုဘသဘောတွေ ရှိကြပါတယ်။ ဒီလို ရုပ်ပရမတ်တရားတွေရဲ့ ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အသုဘအခြင်းအရာတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် မြင်အောင် ကြည့်ပြီးတော့ “အသုဘ အသုဘ”လို့ ရှုပါ။ အဇ္ဈတ္တ တစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ရှုပါ။ ဒီလို အသုဘဘာ၀နာ ရှုနိုင်တဲ့အပိုင်းကို ရောက်ရှိနေလျှင်လည်း အဇ္ဈတ္တတစ်လှည့် ဗဟိဒ္ဓတစ်လှည့် အတိတ်တစ်လှည့် အနာဂတ်တစ်လှည့် လှည့်လည်ကာ ရုပ် နာမ်-ကြောင်း-ကျိုး ( = သင်္ခါရ)တရားတွေကို ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူပြီးတော့ လက္ခဏာရေးသုံးတန်သို့ တစ်လှည့်စီ တင်ကာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာ ထပ်ကာ ဆက်လက်ကာ ၀ိပဿနာ ရှုနေပါ။ ဒီနေရာမှာတော့ ဒီသင်္ခါရတရား တွေကို အနိစ္စလို့ ဒုက္ခလို့ အနတ္တလို့ အသုဘလို့ ..လေးမျိုးသော အခြင်း အရာတို့ဖြင့် ၀ိပဿနာ ရှုပွားရမည့်အပိုင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ☆ နာမ်ပရမတ်တရားတို့ရဲ့ အသုဘအခြင်းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ စက္ခုဒွါရ၀ီထိစတဲ့ ဒွါရ (၆)မျိုးစလုံးတို့မှာ --- ရူပါရုံစတဲ့ ဆိုင်ရာအာရုံ တွေကို နည်းမှန်လမ်းမှန် နှလုံးမသွင်းတတ်မှု အယောနိသောမနသိကာရကို အကြောင်းခံကာ အကုသိုလ်ဇောနာမ်တရားစုတို့လည်း ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာ တတ်ကြပါတယ်။ ထိုအကုသိုလ်နာမ်တရားစုတို့ကား အပါယ်သံသရာ၀ဋ် ဆင်းရဲဒုက္ခအစရှိတဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေတတ်တဲ့ အကြောင်း ရင်းတရားတွေ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အသုဘတရား တွေသာ ဧကန်စင်စစ် ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် ယင်းအကုသိုလ်နာမ်တရား စုတို့ကိုလည်း ဉာဏ်ဖြင့် ပိုင်းခြားယူကာ အသုဘ အသုဘလို့ ရှုပါ။ ရူပါရုံစတဲ့ ဆိုင်ရာအာရုံတွေကို နည်းမှန်လမ်းမှန် နှလုံးသွင်းတတ်မှု ယောနိသော မနသိကာရကို အကြောင်းခံကာ ဖြစ်ပေါ်လာကြတဲ့ စက္ခုဒွါရ၀ီထိစတဲ့ ကုသိုလ်ဇော၀ီထိနာမ်တရားစုတို့လည်း ရှိကြပါတယ်။ အကယ်၍ ဒီကုသိုလ် နာမ်တရားစုတို့ကို အာရုံပြုပြီးတော့ ဒီကုသိုလ်နာမ်တရားစုတို့ကို အကြောင်း ပြုကာ အကုသိုလ်တရားတွေ ထပ်ဆင့်ဖြစ်ပွားလာခဲ့မည်ဆိုလျှင် ယင်းကု သိုလ်နာမ်တရားစုတွေဟာလည်းသံသရာ၀ဋ်ဆင်းရဲဒုက္ခအ၀၀ကို ဖြစ်ပေါ် စေနိုင်တဲ့ စွမ်းအားရှိတဲ့တရားတွေသာ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် အသုဘတရားတွေသာ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒီကုသိုလ်နာမ်တရားစုတို့ကိုလည်း အသုဘ အသုဘလို့ ရှုပါ။ ☆ ဒီနေရာမှာ နည်းနည်းတော့ ထပ်ရှင်းဖို့ လိုလိမ့်မည်။ ☆ ဒီလို ပဋ္ဌာန်းဒေသနာတော်မှာ ဘုရားရှင် ဟောကြားထားတော်မူ ခဲ့တဲ့အတိုင်း ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဟာလည်း မိမိပြုစုပျိုးထောင်ထားခဲ့ပြီးတဲ့ ဒါန သီလ သမထ ၀ိပဿနာ စတဲ့ ကုသိုလ်တရားတွေကို တစ်နည်း ပြောရ လျှင်တော့ မိမိမှာ တည်ရှိခဲ့တဲ့ တည်ရှိနေဆဲဖြစ်တဲ့ သဒ္ဓါ သီလ သုတ စာဂ ပညာတရားတွေကို အာရုံပြုပြီးတော့ အကြောင်းပြုပြီးတော့ ဒီကုသိုလ်တရား အမျိုးမျိုးတွေအပေါ်မှာ သာယာမှု တွယ်တာတပ်မက်မှု ရာဂတရားတွေလည်း ဖြစ်နေတတ်တယ်၊ မကျေနပ်မှု စိတ်ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းမှု ဒေါသတရား တွေလည်း ဖြစ်နေတတ်တယ်၊ ငါပဲ သူပဲ စတဲ့ အသိမှားမှု မောဟတရားတွေ လည်း ထင်ရှားဖြစ်နေတတ်တယ်၊ ဒီကုသိုလ်တရားတွေအပေါ်မှာ ဂုဏ်ယူ ၀င့်ကြွားနတဲ့ မာန်မာနတရားတွေလည်း ထင်ရှား ဖြစ်နေတတ်တယ်၊ ☆ ဒီကုသိုလ်တရားတွေကို “ငါ” ပြုစုပျိုးထောင်ထားတာပဲ စတဲ့ ခံယူချက်မှားမှု ဒိဋ္ဌိတရားတွေလည်း ဖြစ်ပေါ်နေတတ်တယ်၊ ဒီကုသိုလ်တရားတွေကြောင့် နောင်အနာဂတ်မှာ လူတော်လူကောင်း နတ်ကောင်းနတ်မြတ် ဖြစ်ရေး စတဲ့ တောင့်တမှု ပတၳနာအမျိုးမျိုးတွေလည်း ဖြစ်ပေါ်နေတတ်တယ်။ ဒီပတၳနာ ဆိုတာကတော့ အ၀ိဇ္ဇာ တဏှာ ဥပါဒါန်ဦးဆောင်နေတဲ့ ကိလေသ၀ဋ်တရား စုတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ လူတော်လူကောင်း နတ်ကောင်း နတ်မြတ်လို့ အသိမှား နေတဲ့သဘောက အ၀ိဇ္ဇာ၊ ယင်းလူတော်လူကောင်း နတ်ကောင်းနတ်မြတ် ဘ၀ကို တွယ်တာမက်မောနေတဲ့သဘောက တဏှာ၊ ယင်းဘ၀ကို စိတ်ကပ် ရောက်စွဲနေတဲ့သဘောက ဥပါဒါန်တို့ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ☆ အလားတူပဲ ပဋိသမ်ဘိဒါမဂ်ပါဠိတော်နှင့် အဋ္ဌကထာတို့မှာလည်း .. အချို့အချို့သော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်ကဲ့သို့သော အလွန်အဆင့်အတန်း မြင့်မားနေတဲ့ ၀ိပဿနာဉာဏ်တွေအပေါ်မှာသော်လည်း ပဲ နှစ်သက်သာယာမှု တွယ်တာမက်မောမှု နိကန္တိလို့ ခေါ်ဆိုတဲ့ တဏှာလော ဘတရားတွေ ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာနိုင်ကြောင်းကို ဟောကြားထားတော် မူခဲ့ပါတယ်၊ ဖွင့်ဆိုထားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်ကို နှစ်သက်သာယာနေတဲ့ တွယ်တာမက်မောနေတဲ့ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အဖို့ သူ ထူထောင်ထားတဲ့ ကံတွေထဲမှာ ဒီသင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်လို့ခေါ်ဆိုတဲ့ ၀ိပဿနာ ကံဟာ အားအကောင်းဆုံး ဗလ၀ကုသိုလ်ကံတစ်ခု ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒီလို နှစ် သက်သာယာမှု တွယ်တာမက်မောမှု တဏှာလောဘရဲ့ အားပေးထောက်ပ့ံမှု ကို ရရှိနေတဲ့ သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်ဟာ နောင်တစ်ဖန် ဘ၀သစ်မှာပဋိသနေ္ဓ အကျိုးကို ပေးနိုင်တဲ့ စွမ်းအားရှိတဲ့ ကုသိုလ်ကံတစ်မျိုး ဖြစ်လာပါတယ်၊ ပဋိသနေ္ဓအကျိုးကို ပေးလည်းပေးပါတယ်။ နောင်တစ်ဖန် ဘ၀သစ်မှာ ပဋိသနေ္ဓတည်နေရခြင်း အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းစတဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေတဲ့ ကုသိုလ်ကံမျိုး ဖြစ်သွားပါတယ်။ ☆ ဒါကြောင့် ကုသိုလ်ကံတစ်ခုခုကို အမှီပြုပြီးတော့ အကုသိုလ်အမျိုးမျိုး တွေ ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ခဲ့မည်ဆိုလျှင်လည်း ယင်းကုသိုလ်တရားတွေဟာ ရွံရှာ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အသုဘတရားတွေသာ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကုသိုလ်တရားစုမျိုးကိုလည်း အသုဘ အသုဘလို့ ရှုနိုင်ပါတယ်။ ¤ ဖားအောက်တောရဆရာတော် ¤ ════════════════ ☆“ပိုးေလာက္ေတြနဲ့ ျပည့္ေနတဲ့ ခႏၶာအိမ္”☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္ ေဖဏပိ႑ဴပမသုတၱန္အ႒ကထာမွာ ပိုးေလာက္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ မိမိ သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားတို႔ရဲ႕ ခႏၶာအိမ္ရဲ႕ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္သေဘာကို အာ႐ုံယူကာ အသုဘဘာ၀နာကို ႐ႈပြားရန္ ၫႊန္ၾကားထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးဟာ ပိုးေလာက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခႏၶာအိမ္ႀကီးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပိုးေလာက္ ေတြဟာ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးထဲမွာပဲ က်င္ႀကီးစြန္႔ၾကတယ္၊ က်င္ငယ္စြန္႔ၾကတယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္၊ သားေမြးၾကတယ္၊ ဖ်ားလွ်င္နာလွ်င္ ေဆးကုၾကတယ္၊ ေသလွ်င္လည္း ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးထဲမွာပဲ အသုဘခ်ၾကတယ္၊ အေလာင္းေကာင္ ေတြကို စြန္႔ပစ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးဟာ ဒီပိုးေလာက္ေတြရဲ႕ က်င္ႀကီးစြန္႔ရာ က်င္ငယ္စြန္႔ရာအိမ္လည္း ဟုတ္တယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳရာ သားေမြးရာအိမ္လည္း ဟုတ္တယ္၊ ေဆးကုဖို႔ရာ လူနာ႐ုံလည္း ဟုတ္တယ္၊ အသုဘခ်ဖို႔ရာ သုသာန္သခၤ်ဳိင္းလည္း ဟုတ္တယ္။ ☆ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဟာ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶ သႏၲာန္ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးမွာပဲ ဒီလို ပိုးေလာက္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒီလို ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အျခင္း အရာကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ “အသုဘ အသုဘ”လိ႔ု ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ႐ႈေနပါ၊ အဇၩတၱတစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ႐ႈပါ။ ဒီလို ႐ႈေနတဲ့အခါမွာလည္း .. ၀ိပႆ နာဘာ၀နာကို အ၀ါး၀စြာ ေလ့လာထားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ မၾကာမီအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာပဲ ပိုးေလာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခႏၶာအိမ္ကို မေတြ႕ေတာ့ဘဲ ႐ုပ္ကလာပ္ ေတြရဲ႕ အစုအပုံေတြကိုသာ ဉာဏ္နဲ႔ ေတြ႕ျမင္ေနပါလိမ့္မည္။ အဲဒီအခါမွာ ႐ုပ္ကလာပ္ေတြမွာ တည္ရွိေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးေတာ့ ယင္း႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြကို လကၡဏာေရးသုံးတန္သို႔ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ၀ိပႆ နာဘာ၀နာကို ဆက္လက္ကာ ႐ႈပြားပါ။ ဒီလို ၀ိပႆ နာ႐ႈတဲ့အပိုင္းေရာက္လွ်င္လည္း အဇၩတၱတစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ အတိတ္တစ္လွည့္ အနာဂတ္တစ္လွည့္ လွည့္လည္ကာ ႐ုပ္-နာမ္-ေၾကာင္း- က်ဳိး ( = သခၤါရ)တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးေတာ့ လကၡဏာေရး သုံးတန္သို႔ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ၀ိပႆနာ ႐ႈေနပါ။ ☆ ႐ုပ္ပရမတ္တရားတို႔ရဲ႕အသုဘ အျခင္း္းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ သံယုတ္ပါဠိေတာ္ ေဖဏပိ႑ဴပမသုတၱန္အ႒ကထာႏွင့္ အာသီ၀ိေသာ ပမသုတၱန္အ႒ကထာတို႔မွာ ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြရဲ႕ အသုဘဘာ၀နာ ႐ႈကြက္ကိုလည္း ဖြင့္ဆိုထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြမွာလည္း .. ၁။ ဒုဂၢႏၶ = မေကာင္းတဲ့ ပုပ္သိုးတဲ့ အနံ႔ ရွိျခင္း, ၂။ အသုစိ = မစင္မၾကယ္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အေရာင္အဆင္း ရွိျခင္း, ၃။ ဗ်ာဓိ = ဖ်ားနာတဲ့သေဘာ ရွိျခင္း, ၄။ ဇရာ = အုိမႈ ရွိျခင္း = ရင့္က်က္မႈဌီကာလ ရိွျခင္း, ၅။ မရဏ = ေသေက်ပ်က္စီးမႈ ရွိျခင္း = ပ်က္မႈဘင္ကာလ ရွိျခင္း --- ☆ ဒီလို ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အသုဘသေဘာေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီလို ႐ုပ္ပရမတ္တရားေတြရဲ႕ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အသုဘအျခင္းအရာေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ “အသုဘ အသုဘ”လို႔ ႐ႈပါ။ အဇၩတၱ တစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ႐ႈပါ။ ဒီလို အသုဘဘာ၀နာ ႐ႈႏိုင္တဲ့အပိုင္းကို ေရာက္ရွိေနလွ်င္လည္း အဇၩတၱတစ္လွည့္ ဗဟိဒၶတစ္လွည့္ အတိတ္တစ္လွည့္ အနာဂတ္တစ္လွည့္ လွည့္လည္ကာ ႐ုပ္ နာမ္-ေၾကာင္း-က်ဳိး ( = သခၤါရ)တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးေတာ့ လကၡဏာေရးသုံးတန္သို႔ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ဆက္လက္ကာ ၀ိပႆနာ ႐ႈေနပါ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီသခၤါရတရား ေတြကို အနိစၥလို႔ ဒုကၡလို႔ အနတၱလို႔ အသုဘလို႔ ..ေလးမ်ဳိးေသာ အျခင္း အရာတို႔ျဖင့္ ၀ိပႆနာ ႐ႈပြားရမည့္အပိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ☆ နာမ္ပရမတ္တရားတို႔ရဲ့ အသုဘအျခင္းအရာ ☆ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☆ စကၡဳဒြါရ၀ီထိစတဲ့ ဒြါရ (၆)မ်ဳိးစလုံးတို႔မွာ --- ႐ူပါ႐ုံစတဲ့ ဆိုင္ရာအာ႐ုံ ေတြကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ႏွလုံးမသြင္းတတ္မႈ အေယာနိေသာမနသိကာရကို အေၾကာင္းခံကာ အကုသိုလ္ေဇာနာမ္တရားစုတို႔လည္း ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာ တတ္ၾကပါတယ္။ ထိုအကုသိုလ္နာမ္တရားစုတို႔ကား အပါယ္သံသရာ၀ဋ္ ဆင္းရဲဒုကၡအစရွိတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္း ရင္းတရားေတြ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အသုဘတရား ေတြသာ ဧကန္စင္စစ္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယင္းအကုသိုလ္နာမ္တရား စုတို႔ကိုလည္း ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူကာ အသုဘ အသုဘလို႔ ႐ႈပါ။ ႐ူပါ႐ုံစတဲ့ ဆိုင္ရာအာ႐ုံေတြကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ႏွလုံးသြင္းတတ္မႈ ေယာနိေသာ မနသိကာရကို အေၾကာင္းခံကာ ျဖစ္ေပၚလာၾကတဲ့ စကၡဳဒြါရ၀ီထိစတဲ့ ကုသိုလ္ေဇာ၀ီထိနာမ္တရားစုတို႔လည္း ရွိၾကပါတယ္။ အကယ္၍ ဒီကုသိုလ္ နာမ္တရားစုတို႔ကို အာ႐ုံျပဳၿပီးေတာ့ ဒီကုသိုလ္နာမ္တရားစုတို႔ကို အေၾကာင္း ျပဳကာ အကုသိုလ္တရားေတြ ထပ္ဆင့္ျဖစ္ပြားလာခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ယင္းကု သိုလ္နာမ္တရားစုေတြဟာလည္းသံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲဒုကၡအ၀၀ကို ျဖစ္ေပၚ ေစႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့တရားေတြသာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အသုဘတရားေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီကုသိုလ္နာမ္တရားစုတို႔ကိုလည္း အသုဘ အသုဘလို႔ ႐ႈပါ။ ☆ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေတာ့ ထပ္ရွင္းဖို႔ လိုလိမ့္မည္။ ☆ ဒီလို ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားေတာ္မူ ခဲ့တဲ့အတိုင္း ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဟာလည္း မိမိျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထားခဲ့ၿပီးတဲ့ ဒါန သီလ သမထ ၀ိပႆနာ စတဲ့ ကုသိုလ္တရားေတြကို တစ္နည္း ေျပာရ လွ်င္ေတာ့ မိမိမွာ တည္ရွိခဲ့တဲ့ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္တဲ့ သဒၶါ သီလ သုတ စာဂ ပညာတရားေတြကို အာ႐ုံျပဳၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ဒီကုသိုလ္တရား အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြအေပၚမွာ သာယာမႈ တြယ္တာတပ္မက္မႈ ရာဂတရားေတြလည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ မေက်နပ္မႈ စိတ္ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈ ေဒါသတရား ေတြလည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ငါပဲ သူပဲ စတဲ့ အသိမွားမႈ ေမာဟတရားေတြ လည္း ထင္ရွားျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ဒီကုသိုလ္တရားေတြအေပၚမွာ ဂုဏ္ယူ ၀င့္ႂကြားနတဲ့ မာန္မာနတရားေတြလည္း ထင္ရွား ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ☆ ဒီကုသိုလ္တရားေတြကို “ငါ” ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထားတာပဲ စတဲ့ ခံယူခ်က္မွားမႈ ဒိ႒ိတရားေတြလည္း ျဖစ္ေပၚေနတတ္တယ္၊ ဒီကုသိုလ္တရားေတြေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္မွာ လူေတာ္လူေကာင္း နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ ျဖစ္ေရး စတဲ့ ေတာင့္တမႈ ပတၳနာအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြလည္း ျဖစ္ေပၚေနတတ္တယ္။ ဒီပတၳနာ ဆိုတာကေတာ့ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္တရား စုေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတာ္လူေကာင္း နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္လို႔ အသိမွား ေနတဲ့သေဘာက အ၀ိဇၨာ၊ ယင္းလူေတာ္လူေကာင္း နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ ဘ၀ကို တြယ္တာမက္ေမာေနတဲ့သေဘာက တဏွာ၊ ယင္းဘ၀ကို စိတ္ကပ္ ေရာက္စြဲေနတဲ့သေဘာက ဥပါဒါန္တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ☆ အလားတူပဲ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာတို႔မွာလည္း .. အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ကဲ့သို႔ေသာ အလြန္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေနတဲ့ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြအေပၚမွာေသာ္လည္း ပဲ ႏွစ္သက္သာယာမႈ တြယ္တာမက္ေမာမႈ နိကႏၲိလို႔ ေခၚဆိုတဲ့ တဏွာေလာ ဘတရားေတြ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားထားေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္၊ ဖြင့္ဆိုထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ကို ႏွစ္သက္သာယာေနတဲ့ တြယ္တာမက္ေမာေနတဲ့ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အဖို႔ သူ ထူေထာင္ထားတဲ့ ကံေတြထဲမွာ ဒီသခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္လို႔ေခၚဆိုတဲ့ ၀ိပႆနာ ကံဟာ အားအေကာင္းဆုံး ဗလ၀ကုသိုလ္ကံတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလို ႏွစ္ သက္သာယာမႈ တြယ္တာမက္ေမာမႈ တဏွာေလာဘရဲ႕ အားေပးေထာက္ပ့ံမႈ ကို ရရွိေနတဲ့ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ဟာ ေနာင္တစ္ဖန္ ဘ၀သစ္မွာပဋိသေႏၶ အက်ဳိးကို ေပးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့ ကုသိုလ္ကံတစ္မ်ဳိး ျဖစ္လာပါတယ္၊ ပဋိသေႏၶအက်ဳိးကို ေပးလည္းေပးပါတယ္။ ေနာင္တစ္ဖန္ ဘ၀သစ္မွာ ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္း အိုျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းစတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ ကုသိုလ္ကံမ်ဳိး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ☆ ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္ကံတစ္ခုခုကို အမွီျပဳၿပီးေတာ့ အကုသိုလ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေတြ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့မည္ဆိုလွ်င္လည္း ယင္းကုသိုလ္တရားေတြဟာ ရြံရွာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အသုဘတရားေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကုသိုလ္တရားစုမ်ဳိးကိုလည္း အသုဘ အသုဘလို႔ ႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ ¤ ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ ¤ ════════════════
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2CnjJDp
☸"ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် သိအောင်လုပ်" "ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကောင်းအောင်နေ"☸ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ #ကိုယ့်သိက္ခာ_ကိုယ်ယုံရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြောက်စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်အရည်အချင်း ကိုယ်ယုံရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ မနာလိုဖြစ်စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်လိပ်ပြာ ကိုယ်သန့်ရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ရှင်းပြစရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်စေတနာ ကိုယ်မှန်နေရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဟန်လုပ်စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိနေရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြွားပြောနေစရာမလိုဘူး.. #သီလမလုံတဲ့သူက လူတိုင်းကို ကြောက်နေရတတ်တယ်.. #အရည်အချင်းမရှိတဲ့သူက ကိုယ့်ထက်သာရင် မနာလိုဖြစ်တတ်တယ်.. #ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်မလုံတဲ့သူက သူများကို မယုံမကြည်ဖြစ်တတ်တယ်.. #ကိုယ့်စေတနာ မမှန်တဲ့သူက စေတနာနဲ့ မတန်ဘူးလို့ ဆိုတတ်ကြတယ်.. #ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် ကောင်းကောင်းမသိတဲ့သူက သူများသိအောင် ကြွားတတ်ကြတယ်.. #အရင်းစစ်တော့ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိဖို့ပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆင်ခြင်နိုင်ဖို့ပဲ.. #ကိုယ့်ကိုကိုယ် စောင့်ရှောက်နိုင်ရင် ဘယ်သူ့ဘယ်သူအပေါ်မှ မနာလိုဖြစ်စရာမရှိသလို ကြောက်နေဖို့လည်း မလိုဘူး.. ဟန်လုပ်ဖို့ မလိုသလို မာန်တက်ဖို့လည်း မလိုဘူး.. ကြွားနေဖို့ မလိုသလို ဖားနေဖို့လည်း မလိုဘူး.. ကိုယ်ကောင်းအောင်နေဖို့ပဲ လိုတယ်...။ မနာပဒါယီ အရှင််ဝိစိတ္တ စေတနာမေတ္တာအရင်းခံဖြင့် မျှဝေပူဇော်ပါသည်...။ Thanks: ohmarshin 🙏မင်္ဂလာပါ တရားချစ်ခင်သူတော်စင်များအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေခင်ဗျာ.. 🙏☸"ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သိေအာင္လုပ္" "ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေကာင္းေအာင္ေန"☸ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ #ကိုယ့္သိကၡာ_ကိုယ္ယုံရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ကိုယ္ယုံရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနာလိုျဖစ္စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္သန္႔ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရွင္းျပစရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ္မွန္ေနရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဟန္လုပ္စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိေနရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ၾကြားေျပာေနစရာမလိုဘူး.. #သီလမလုံတဲ့သူက လူတိုင္းကို ေၾကာက္ေနရတတ္တယ္.. #အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့သူက ကိုယ့္ထက္သာရင္ မနာလိုျဖစ္တတ္တယ္.. #ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလုံတဲ့သူက သူမ်ားကို မယုံမၾကည္ျဖစ္တတ္တယ္.. #ကိုယ့္ေစတနာ မမွန္တဲ့သူက ေစတနာနဲ႔ မတန္ဘူးလို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္.. #ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းမသိတဲ့သူက သူမ်ားသိေအာင္ ၾကြားတတ္ၾကတယ္.. #အရင္းစစ္ေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိဖို႔ပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔ပဲ.. #ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရင္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူအေပၚမွ မနာလိုျဖစ္စရာမရွိသလို ေၾကာက္ေနဖို႔လည္း မလိုဘူး.. ဟန္လုပ္ဖို႔ မလိုသလို မာန္တက္ဖို႔လည္း မလိုဘူး.. ၾကြားေနဖို႔ မလိုသလို ဖားေနဖို႔လည္း မလိုဘူး.. ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ေနဖို႔ပဲ လိုတယ္...။ မနာပဒါယီ အရွင္္ဝိစိတၱ ေစတနာေမတၱာအရင္းခံျဖင့္ မ်ွေဝပူေဇာ္ပါသည္...။ Thanks: ohmarshin 🙏မဂၤလာပါ တရားခ်စ္ခင္သူေတာ္စင္မ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစခင္ဗ်ာ..🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/32q5pVh
☸"ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် သိအောင်လုပ်" "ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကောင်းအောင်နေ"☸ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ #ကိုယ့်သိက္ခာ_ကိုယ်ယုံရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြောက်စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်အရည်အချင်း ကိုယ်ယုံရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ မနာလိုဖြစ်စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်လိပ်ပြာ ကိုယ်သန့်ရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ရှင်းပြစရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်စေတနာ ကိုယ်မှန်နေရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဟန်လုပ်စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိနေရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြွားပြောနေစရာမလိုဘူး.. #သီလမလုံတဲ့သူက လူတိုင်းကို ကြောက်နေရတတ်တယ်.. #အရည်အချင်းမရှိတဲ့သူက ကိုယ့်ထက်သာရင် မနာလိုဖြစ်တတ်တယ်.. #ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်မလုံတဲ့သူက သူများကို မယုံမကြည်ဖြစ်တတ်တယ်.. #ကိုယ့်စေတနာ မမှန်တဲ့သူက စေတနာနဲ့ မတန်ဘူးလို့ ဆိုတတ်ကြတယ်.. #ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် ကောင်းကောင်းမသိတဲ့သူက သူများသိအောင် ကြွားတတ်ကြတယ်.. #အရင်းစစ်တော့ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိဖို့ပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆင်ခြင်နိုင်ဖို့ပဲ.. #ကိုယ့်ကိုကိုယ် စောင့်ရှောက်နိုင်ရင် ဘယ်သူ့ဘယ်သူအပေါ်မှ မနာလိုဖြစ်စရာမရှိသလို ကြောက်နေဖို့လည်း မလိုဘူး.. ဟန်လုပ်ဖို့ မလိုသလို မာန်တက်ဖို့လည်း မလိုဘူး.. ကြွားနေဖို့ မလိုသလို ဖားနေဖို့လည်း မလိုဘူး.. ကိုယ်ကောင်းအောင်နေဖို့ပဲ လိုတယ်...။ မနာပဒါယီ အရှင််ဝိစိတ္တ စေတနာမေတ္တာအရင်းခံဖြင့် မျှဝေပူဇော်ပါသည်...။ Thanks: ohmarshin 🙏မင်္ဂလာပါ တရားချစ်ခင်သူတော်စင်များအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေခင်ဗျာ.. 🙏☸"ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သိေအာင္လုပ္" "ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေကာင္းေအာင္ေန"☸ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ #ကိုယ့္သိကၡာ_ကိုယ္ယုံရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ကိုယ္ယုံရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနာလိုျဖစ္စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္သန္႔ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရွင္းျပစရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ္မွန္ေနရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဟန္လုပ္စရာမလိုဘူး.. #ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိေနရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ၾကြားေျပာေနစရာမလိုဘူး.. #သီလမလုံတဲ့သူက လူတိုင္းကို ေၾကာက္ေနရတတ္တယ္.. #အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့သူက ကိုယ့္ထက္သာရင္ မနာလိုျဖစ္တတ္တယ္.. #ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလုံတဲ့သူက သူမ်ားကို မယုံမၾကည္ျဖစ္တတ္တယ္.. #ကိုယ့္ေစတနာ မမွန္တဲ့သူက ေစတနာနဲ႔ မတန္ဘူးလို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္.. #ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းမသိတဲ့သူက သူမ်ားသိေအာင္ ၾကြားတတ္ၾကတယ္.. #အရင္းစစ္ေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိဖို႔ပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔ပဲ.. #ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရင္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူအေပၚမွ မနာလိုျဖစ္စရာမရွိသလို ေၾကာက္ေနဖို႔လည္း မလိုဘူး.. ဟန္လုပ္ဖို႔ မလိုသလို မာန္တက္ဖို႔လည္း မလိုဘူး.. ၾကြားေနဖို႔ မလိုသလို ဖားေနဖို႔လည္း မလိုဘူး.. ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ေနဖို႔ပဲ လိုတယ္...။ မနာပဒါယီ အရွင္္ဝိစိတၱ ေစတနာေမတၱာအရင္းခံျဖင့္ မ်ွေဝပူေဇာ္ပါသည္...။ Thanks: ohmarshin 🙏မဂၤလာပါ တရားခ်စ္ခင္သူေတာ္စင္မ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစခင္ဗ်ာ..🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/32q5pVh
လူပြည်ရောက်ရတာ နတ်ပြည်ရောက်ရတာထက်ပိုကံကောင်းအောင် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရမ်းကောင်းလို့ဖက်ပေးပါ မမေ့နဲ့ ကျောက်ဂူ ဆရာတော်ဘုရားကြီးမှ ... မိန့်မှာခဲ့ဘူးပါတယ် ခင်ဗျာ... လူ့ဘဝရောက်ရတာ ကံကောင်းတယ်.. နတ်ပြည်ရောက်ခဲ့ရင်...လူ့ပြည့် လူ့ဘဝလောက် ကံမကောင်းဘူး ဘာလို့လဲဆိုရင် အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်မရှိလို့ပါ... ကံကောင်းလွန်းလို့ လူ့ပြည်မှာလူဖြစ်ပြီး အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တွေနဲ့ တွေ့ခွင့် လှူခွင့်ရတာ... ကံဆိုးရင် အလှူခံမတွေ့ရ မလှူရတော့ဘူးတဲ့ ဒါကြောင့် အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်များတို့နှင့် တွေ့တိုင်း တွေ့တိုင်း နည်းနည်း များများ လှူဖြစ်အောင်လှူကြရမယ်.. လူ့ဘဝကိုရောက်လာတာ ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေ လုပ်ခွင့်ရလို့ မြတ်တယ်... အမြတ်နဲ့ခရီဆက်ပီး မရှုံးအောင်နေထိုင်ကြ..တဲ့။ #ရွှေလက်ကောက် တစ်တောင်ဆစ်အထိ ဝတ်ထားသည် ပါးစပ်က ကွမ်းတံတွေး တဗျစ်ဗျစ်ဖြင့် ဇလုံကြီးထဲက ငါးများကို ဓါးမဖြင့် ခုတ်နေသော ငါးသည်မရှေ့သို့ အသက် ၆၀ အရွယ် သီလရှင်ကြီးတစ်ပါး ဆွမ်းဆန် သွားရပ်သည်။ ငါးသည်မက သူ့ရှေ့နားလေးက ငါးဆယ်တန်တစ်ရွက်ကို ယူ၍ ခဏခဏလာရပ်ရန်ကော ဟူသော မျက်နှာဘေးဖြင့် စောင့်အောင့်၍ ဆရာကြီး၏ ဆွမ်းဆန်မောင်းထောင်ခွက်ထဲ အားဖြင့်ထည့်လိုက်ရာ လက်ကအရှိန် မထိန်းနိုင်တော့သဖြင့် မောင်းထောင်ခွက်ကို ပုတ်ချသလို ဖြစ်သွားလေသည် ။ ဆရာကြီးရပ်လာသော ဆွမ်းဆန်များနှင့် တစ်ရာတန် ငါးဆယ်တန်လေးတို့သည် မြေပေါ်ပြန့်ကြဲသွားခိုက် ' ခဏခဏ လာကြတယ် ဈေးကိုကောင်းကောင်း မရောင်းရဘူး အားတိုင်းသင်္ကန်းဝတ် အခုတော့ ဆိုင်ရှေ့လာရှုပ် ဒုက္ခတွေပေးလိုက်တာ'' ငါးသည်မ၏ ဆိုးရွားစွာ အော်ဟစ်သံ ထွက်လာသည်။ ဆရာကြီးကတော့ မျက်နှာတွင် ပကတိ ဖြူစင်လျက် ဤအော်ဟစ်သံတို့ကြားမှ သူ့အားလောင်းလှူလိုက်သော အကြွေလေးများအား ကောက်ယူ၍ သာဓု သာဓု သာဓု လို့ခေါ်၍ လှည့်ထွက်သွားလေတော့သည် ။ နောက်သုံးနှစ်လောက်ကြာတော့ အဲဒီငါးသည်မကို ဆေးရုံအရေးပေါ်ဌာနမှာ ပါးစပ်မှသွေးများအန်၍ တွန့်လိမ်ကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ ကယ်ပါ ကယ်ပါအော်ဟစ်၍ ဝေဒနာပြင်း ထန်နေသည်ကို အမှတ်မထင် တွေ့ခဲ့ရသည် သေတော့မည့် လူနာအဖြစ်ပေါ့။ ဆရာကြီးကိုတော့ ရိပ်သာတစ်ခုမှာ ဆုံဖြစ်ခဲ့ပြန်သည်။ အဲတုန်းကအဖြစ်ကို ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ကျော်ဖြတ်ခဲ့သလဲ မေးမိရာ သားရေ အမေက သတ္တဝါတွေကို အမြဲမေတ္တာ ပို့တယ် ။ အကုသိုလ်နဲ့ အသက်မွေးတဲ့လူများဆို ဆွမ်းဆန်မကြာခဏ သွားရပ်ပေးတယ် ရလာတဲ့လှူဖွယ်တွေကို သံဃာတွေကို ဆွမ်းပြန်ကပ်လောင်းလှူပေးတယ်သား ဘာလို့ အကုသိုလ်အလုပ်နဲ့ အသက်မွေး နေသူတွေကိုမှ သွားဆွမ်းရပ်ရတာလဲ မေးခဲ့လျင် သူတို့ကို ဘုရားသာသနာနှင့်ကြုံတုန်း သီလ သမာဓိနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကို လှူခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ်လေးတော့ သံသရာပါသွားစေချင်လို့ပါ သားရယ်တဲ့ ။ ဒီစကားတွေကြားတော့ ကျောချမ်းသွားသည် ဒါကြောင့်လေ အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်ဆိုတာ သူရလိုလို့လား ကိုယ့်ကိုရစေချင်လို့ အလှုလာခံသလား မိမိတို့ စဉ်းစားကြပါကုန်။ #Credit း မျှဝေ လှူဒါန်း ပါ၏ နတ္ျပည္ထက္ လူျပည္ေရာက္ရတာပိုကံေကာင္းေအာင္ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရမ္းေကာင္းလို႔ဖက္ေပးပါ မေမ့နဲ႔ ေက်ာက္ဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွ ... မိန္႔မွာခဲ့ဘူးပါတယ္ ခင္ဗ်ာ... လူ႔ဘဝေရာက္ရတာ ကံေကာင္းတယ္.. နတ္ျပည္ေရာက္ခဲ့ရင္...လူ႔ျပည့္ လူ႔ဘဝေလာက္ ကံမေကာင္းဘူး ဘာလို႔လဲဆိုရင္ အလႉခံပုဂၢိဳလ္မ႐ွိလို႔ပါ... ကံေကာင္းလြန္းလို႔ လူ႔ျပည္မွာလူျဖစ္ၿပီး အလႉခံပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ လႉခြင့္ရတာ... ကံဆိုးရင္ အလႉခံမေတြ႕ရ မလႉရေတာ့ဘူးတဲ့ ဒါေၾကာင့္ အလႉခံပုဂၢိဳလ္မ်ားတို႔ႏွင့္ ေတြ့တိုင္း ေတြ႕တိုင္း နည္းနည္း မ်ားမ်ား လႉျဖစ္ေအာင္လႉၾကရမယ္.. လူ႔ဘဝကိုေရာက္လာတာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ လုပ္ခြင့္ရလို႔ ျမတ္တယ္... အျမတ္နဲ႔ခရီဆက္ပီး မ႐ႈံးေအာင္ေနထိုင္ၾက..တဲ့။ #ေရႊလက္ေကာက္ တစ္ေတာင္ဆစ္အထိ ဝတ္ထားသည္ ပါးစပ္က ကြမ္းတံေတြး တဗ်စ္ဗ်စ္ျဖင့္ ဇလံုႀကီးထဲက ငါးမ်ားကို ဓါးမျဖင့္ ခုတ္ေနေသာ ငါးသည္မေရွ႕သို႔ အသက္ ၆၀ အရြယ္ သီလရွင္ၾကီးတစ္ပါး ဆြမ္းဆန္ သြားရပ္သည္။ ငါးသည္မက သူ႔ေရွ႕နားေလးက ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္ကို ယူ၍ ခဏခဏလာရပ္ရန္ေကာ ဟူေသာ မ်က္နွာေဘးျဖင့္ ေစာင့္ေအာင့္၍ ဆရာႀကီး၏ ဆြမ္းဆန္ေမာင္းေထာင္ခြက္ထဲ အားျဖင့္ထည့္လိုက္ရာ လက္ကအရွိန္ မထိန္းနိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေမာင္းေထာင္ခြက္ကို ပုတ္ခ်သလို ျဖစ္သြားေလသည္ ။ ဆရာႀကီးရပ္လာေသာ ဆြမ္းဆန္မ်ားနွင့္ တစ္ရာတန္ ငါးဆယ္တန္ေလးတို႔သည္ ေျမေပၚျပန္႔ႀကဲသြားခိုက္ ' ခဏခဏ လာၾကတယ္ ေစ်းကိုေကာင္းေကာင္း မေရာင္းရဘူး အားတိုင္းသကၤန္းဝတ္ အခုေတာ့ ဆိုင္ေရွ႕လာရႈပ္ ဒုကၡေတြေပးလိုက္တာ'' ငါးသည္မ၏ ဆိုးရြားစြာ ေအာ္ဟစ္သံ ထြက္လာသည္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ မ်က္နွာတြင္ ပကတိ ျဖဴစင္လ်က္ ဤေအာ္ဟစ္သံတို႔ၾကားမွ သူ႔အားေလာင္းလွဴလိုက္ေသာ အေၾကြေလးမ်ားအား ေကာက္ယူ၍ သာဓု သာဓု သာဓု လို႔ေခၚ၍ လွည့္ထြက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ေနာက္သံုးနွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီငါးသည္မကို ေဆးရံုအေရးေပၚဌာနမွာ ပါးစပ္မွေသြးမ်ားအန္၍ တြန္႔လိမ္ကာ လူတစ္ကိုယ္လံုး ဖ်တ္ဖ်တ္လူး၍ ကယ္ပါ ကယ္ပါေအာ္ဟစ္၍ ေဝဒနာျပင္း ထန္ေနသည္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႔ခဲ႔ရသည္ ေသေတာ့မည့္ လူနာအျဖစ္ေပါ့။ ဆရာႀကီးကိုေတာ့ ရိပ္သာတစ္ခုမွာ ဆံုျဖစ္ခဲ႔ျပန္သည္။ အဲတုန္းကအျဖစ္ကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔သလဲ ေမးမိရာ သားေရ အေမက သတၱဝါေတြကို အျမဲေမတၱာ ပို႕တယ္ ။ အကုသိုလ္နဲ႔ အသက္ေမြးတဲ႔လူမ်ားဆို ဆြမ္းဆန္မၾကာခဏ သြားရပ္ေပးတယ္ ရလာတဲ႔လွဴဖြယ္ေတြကို သံဃာေတြကို ဆြမ္းျပန္ကပ္ေလာင္းလွဴေပးတယ္သား ဘာလို႔ အကုသိုလ္အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြး ေနသူေတြကိုမွ သြားဆြမ္းရပ္ရတာလဲ ေမးခဲ႔လ်င္ သူတို႔ကို ဘုရားသာသနာနွင့္ႀကံဳတုန္း သီလ သမာဓိနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကို လွဴခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကုသိုလ္ေလးေတာ့ သံသရာပါသြားေစခ်င္လို႔ပါ သားရယ္တဲ႔ ။ ဒီစကားေတြၾကားေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားသည္ ဒါေၾကာင့္ေလ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ သူရလိုလို႔လား ကိုယ့္ကိုရေစခ်င္လို႔ အလႈလာခံသလား မိမိတို႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္။ #Credit း မ်ွေဝ လႉဒါန္း ပါ၏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pQDvEI
လူပြည်ရောက်ရတာ နတ်ပြည်ရောက်ရတာထက်ပိုကံကောင်းအောင် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရမ်းကောင်းလို့ဖက်ပေးပါ မမေ့နဲ့ ကျောက်ဂူ ဆရာတော်ဘုရားကြီးမှ ... မိန့်မှာခဲ့ဘူးပါတယ် ခင်ဗျာ... လူ့ဘဝရောက်ရတာ ကံကောင်းတယ်.. နတ်ပြည်ရောက်ခဲ့ရင်...လူ့ပြည့် လူ့ဘဝလောက် ကံမကောင်းဘူး ဘာလို့လဲဆိုရင် အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်မရှိလို့ပါ... ကံကောင်းလွန်းလို့ လူ့ပြည်မှာလူဖြစ်ပြီး အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တွေနဲ့ တွေ့ခွင့် လှူခွင့်ရတာ... ကံဆိုးရင် အလှူခံမတွေ့ရ မလှူရတော့ဘူးတဲ့ ဒါကြောင့် အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်များတို့နှင့် တွေ့တိုင်း တွေ့တိုင်း နည်းနည်း များများ လှူဖြစ်အောင်လှူကြရမယ်.. လူ့ဘဝကိုရောက်လာတာ ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေ လုပ်ခွင့်ရလို့ မြတ်တယ်... အမြတ်နဲ့ခရီဆက်ပီး မရှုံးအောင်နေထိုင်ကြ..တဲ့။ #ရွှေလက်ကောက် တစ်တောင်ဆစ်အထိ ဝတ်ထားသည် ပါးစပ်က ကွမ်းတံတွေး တဗျစ်ဗျစ်ဖြင့် ဇလုံကြီးထဲက ငါးများကို ဓါးမဖြင့် ခုတ်နေသော ငါးသည်မရှေ့သို့ အသက် ၆၀ အရွယ် သီလရှင်ကြီးတစ်ပါး ဆွမ်းဆန် သွားရပ်သည်။ ငါးသည်မက သူ့ရှေ့နားလေးက ငါးဆယ်တန်တစ်ရွက်ကို ယူ၍ ခဏခဏလာရပ်ရန်ကော ဟူသော မျက်နှာဘေးဖြင့် စောင့်အောင့်၍ ဆရာကြီး၏ ဆွမ်းဆန်မောင်းထောင်ခွက်ထဲ အားဖြင့်ထည့်လိုက်ရာ လက်ကအရှိန် မထိန်းနိုင်တော့သဖြင့် မောင်းထောင်ခွက်ကို ပုတ်ချသလို ဖြစ်သွားလေသည် ။ ဆရာကြီးရပ်လာသော ဆွမ်းဆန်များနှင့် တစ်ရာတန် ငါးဆယ်တန်လေးတို့သည် မြေပေါ်ပြန့်ကြဲသွားခိုက် ' ခဏခဏ လာကြတယ် ဈေးကိုကောင်းကောင်း မရောင်းရဘူး အားတိုင်းသင်္ကန်းဝတ် အခုတော့ ဆိုင်ရှေ့လာရှုပ် ဒုက္ခတွေပေးလိုက်တာ'' ငါးသည်မ၏ ဆိုးရွားစွာ အော်ဟစ်သံ ထွက်လာသည်။ ဆရာကြီးကတော့ မျက်နှာတွင် ပကတိ ဖြူစင်လျက် ဤအော်ဟစ်သံတို့ကြားမှ သူ့အားလောင်းလှူလိုက်သော အကြွေလေးများအား ကောက်ယူ၍ သာဓု သာဓု သာဓု လို့ခေါ်၍ လှည့်ထွက်သွားလေတော့သည် ။ နောက်သုံးနှစ်လောက်ကြာတော့ အဲဒီငါးသည်မကို ဆေးရုံအရေးပေါ်ဌာနမှာ ပါးစပ်မှသွေးများအန်၍ တွန့်လိမ်ကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ ကယ်ပါ ကယ်ပါအော်ဟစ်၍ ဝေဒနာပြင်း ထန်နေသည်ကို အမှတ်မထင် တွေ့ခဲ့ရသည် သေတော့မည့် လူနာအဖြစ်ပေါ့။ ဆရာကြီးကိုတော့ ရိပ်သာတစ်ခုမှာ ဆုံဖြစ်ခဲ့ပြန်သည်။ အဲတုန်းကအဖြစ်ကို ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ကျော်ဖြတ်ခဲ့သလဲ မေးမိရာ သားရေ အမေက သတ္တဝါတွေကို အမြဲမေတ္တာ ပို့တယ် ။ အကုသိုလ်နဲ့ အသက်မွေးတဲ့လူများဆို ဆွမ်းဆန်မကြာခဏ သွားရပ်ပေးတယ် ရလာတဲ့လှူဖွယ်တွေကို သံဃာတွေကို ဆွမ်းပြန်ကပ်လောင်းလှူပေးတယ်သား ဘာလို့ အကုသိုလ်အလုပ်နဲ့ အသက်မွေး နေသူတွေကိုမှ သွားဆွမ်းရပ်ရတာလဲ မေးခဲ့လျင် သူတို့ကို ဘုရားသာသနာနှင့်ကြုံတုန်း သီလ သမာဓိနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကို လှူခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ်လေးတော့ သံသရာပါသွားစေချင်လို့ပါ သားရယ်တဲ့ ။ ဒီစကားတွေကြားတော့ ကျောချမ်းသွားသည် ဒါကြောင့်လေ အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်ဆိုတာ သူရလိုလို့လား ကိုယ့်ကိုရစေချင်လို့ အလှုလာခံသလား မိမိတို့ စဉ်းစားကြပါကုန်။ #Credit း မျှဝေ လှူဒါန်း ပါ၏ နတ္ျပည္ထက္ လူျပည္ေရာက္ရတာပိုကံေကာင္းေအာင္ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရမ္းေကာင္းလို႔ဖက္ေပးပါ မေမ့နဲ႔ ေက်ာက္ဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွ ... မိန္႔မွာခဲ့ဘူးပါတယ္ ခင္ဗ်ာ... လူ႔ဘဝေရာက္ရတာ ကံေကာင္းတယ္.. နတ္ျပည္ေရာက္ခဲ့ရင္...လူ႔ျပည့္ လူ႔ဘဝေလာက္ ကံမေကာင္းဘူး ဘာလို႔လဲဆိုရင္ အလႉခံပုဂၢိဳလ္မ႐ွိလို႔ပါ... ကံေကာင္းလြန္းလို႔ လူ႔ျပည္မွာလူျဖစ္ၿပီး အလႉခံပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ လႉခြင့္ရတာ... ကံဆိုးရင္ အလႉခံမေတြ႕ရ မလႉရေတာ့ဘူးတဲ့ ဒါေၾကာင့္ အလႉခံပုဂၢိဳလ္မ်ားတို႔ႏွင့္ ေတြ့တိုင္း ေတြ႕တိုင္း နည္းနည္း မ်ားမ်ား လႉျဖစ္ေအာင္လႉၾကရမယ္.. လူ႔ဘဝကိုေရာက္လာတာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ လုပ္ခြင့္ရလို႔ ျမတ္တယ္... အျမတ္နဲ႔ခရီဆက္ပီး မ႐ႈံးေအာင္ေနထိုင္ၾက..တဲ့။ #ေရႊလက္ေကာက္ တစ္ေတာင္ဆစ္အထိ ဝတ္ထားသည္ ပါးစပ္က ကြမ္းတံေတြး တဗ်စ္ဗ်စ္ျဖင့္ ဇလံုႀကီးထဲက ငါးမ်ားကို ဓါးမျဖင့္ ခုတ္ေနေသာ ငါးသည္မေရွ႕သို႔ အသက္ ၆၀ အရြယ္ သီလရွင္ၾကီးတစ္ပါး ဆြမ္းဆန္ သြားရပ္သည္။ ငါးသည္မက သူ႔ေရွ႕နားေလးက ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္ကို ယူ၍ ခဏခဏလာရပ္ရန္ေကာ ဟူေသာ မ်က္နွာေဘးျဖင့္ ေစာင့္ေအာင့္၍ ဆရာႀကီး၏ ဆြမ္းဆန္ေမာင္းေထာင္ခြက္ထဲ အားျဖင့္ထည့္လိုက္ရာ လက္ကအရွိန္ မထိန္းနိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေမာင္းေထာင္ခြက္ကို ပုတ္ခ်သလို ျဖစ္သြားေလသည္ ။ ဆရာႀကီးရပ္လာေသာ ဆြမ္းဆန္မ်ားနွင့္ တစ္ရာတန္ ငါးဆယ္တန္ေလးတို႔သည္ ေျမေပၚျပန္႔ႀကဲသြားခိုက္ ' ခဏခဏ လာၾကတယ္ ေစ်းကိုေကာင္းေကာင္း မေရာင္းရဘူး အားတိုင္းသကၤန္းဝတ္ အခုေတာ့ ဆိုင္ေရွ႕လာရႈပ္ ဒုကၡေတြေပးလိုက္တာ'' ငါးသည္မ၏ ဆိုးရြားစြာ ေအာ္ဟစ္သံ ထြက္လာသည္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ မ်က္နွာတြင္ ပကတိ ျဖဴစင္လ်က္ ဤေအာ္ဟစ္သံတို႔ၾကားမွ သူ႔အားေလာင္းလွဴလိုက္ေသာ အေၾကြေလးမ်ားအား ေကာက္ယူ၍ သာဓု သာဓု သာဓု လို႔ေခၚ၍ လွည့္ထြက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ေနာက္သံုးနွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီငါးသည္မကို ေဆးရံုအေရးေပၚဌာနမွာ ပါးစပ္မွေသြးမ်ားအန္၍ တြန္႔လိမ္ကာ လူတစ္ကိုယ္လံုး ဖ်တ္ဖ်တ္လူး၍ ကယ္ပါ ကယ္ပါေအာ္ဟစ္၍ ေဝဒနာျပင္း ထန္ေနသည္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႔ခဲ႔ရသည္ ေသေတာ့မည့္ လူနာအျဖစ္ေပါ့။ ဆရာႀကီးကိုေတာ့ ရိပ္သာတစ္ခုမွာ ဆံုျဖစ္ခဲ႔ျပန္သည္။ အဲတုန္းကအျဖစ္ကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔သလဲ ေမးမိရာ သားေရ အေမက သတၱဝါေတြကို အျမဲေမတၱာ ပို႕တယ္ ။ အကုသိုလ္နဲ႔ အသက္ေမြးတဲ႔လူမ်ားဆို ဆြမ္းဆန္မၾကာခဏ သြားရပ္ေပးတယ္ ရလာတဲ႔လွဴဖြယ္ေတြကို သံဃာေတြကို ဆြမ္းျပန္ကပ္ေလာင္းလွဴေပးတယ္သား ဘာလို႔ အကုသိုလ္အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြး ေနသူေတြကိုမွ သြားဆြမ္းရပ္ရတာလဲ ေမးခဲ႔လ်င္ သူတို႔ကို ဘုရားသာသနာနွင့္ႀကံဳတုန္း သီလ သမာဓိနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကို လွဴခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကုသိုလ္ေလးေတာ့ သံသရာပါသြားေစခ်င္လို႔ပါ သားရယ္တဲ႔ ။ ဒီစကားေတြၾကားေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားသည္ ဒါေၾကာင့္ေလ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ သူရလိုလို႔လား ကိုယ့္ကိုရေစခ်င္လို႔ အလႈလာခံသလား မိမိတို႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္။ #Credit း မ်ွေဝ လႉဒါန္း ပါ၏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pQDvEI
အောင်မြင်ကျော်ကြားစည်းစိမ်များနှင့်လည်းပြည့်စုံ သက်တော် (၁၆၀)တိုင်တစ်ရံတစ်ခါမှ အနာရောဂါမရှိသူ အရှင်ဗာကုလ မထေရ် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရှင်ဗာကုလ။ ဗာ - နှစ်ခုသော၊ ကုလ- မိသားစု၊ အမျိုး။ ဗာကုလ-(မိသားစု အမျိုးနှစ်ခုရှိသူ)။တနည်းဆိုရ သော်( အမျိုးနှစ်မျိုးတို့၏ရင်ခွင်မှာကြီးပြင်းသောယောက်ျား)။ဒွေးကုလ= အမျိုးနှစ်မျိုးတို့မှစောက်ရှောက်သော ယောက်ျားမြတ်)။ အရှင်ဗာကုလ မထေရ်အလောင်းသူတော်ကောင်းဟာ ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်၊ ဘုရားအဖြစ်ပွင့်ထွန်းတော် မမူသေးမီမှာပဲ ကောသမ်ဘီပြည် သူဌေးကြီးရဲ့အိမ်တော်မှာ ပဋိသနေ္ဓနေပါ တယ်။ ပဋိသနေ္ဓတည်နေချိန်ကစပြီး သူဌေးကြီးရဲ့ အိမ်တော်ဟာ အောင်မြင်မှု၊ ကြွယ်၀မှု၊ကျော်စောမှုတွေနဲ့ ပြည့်စုံပြီး အထွတ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ဖွားမြင်ပြီးတဲ့ နောက် ငါးရက်မြောက်နေ့မှာ မိခင်သူဌေးကတော်ကြီးဟာ ဘုန်းကံကြီးမားတဲ့သားရတနာလေးကိုအသက်ရှည်၊ အနာကင်းဖို့ ရည်ရွယ်ပြီး ယမုံနာဖြစ်အတွင်းကို ရေချိုးဆင်းဖို့ အခမ်းအနားနဲ့ ပို့စေပါတယ်။ ကောသမ်ဘီပြည်ဟာယမုံနာမြစ်ကမ်းနဘေးမှာတည်ရှိပြီးပြည်သူ၊ ပြည်းသားတွေက ယမုံနာမြစ်ရေဖြင့်ရေချိုးသန့်စင်လျှင် ကျမ်းမာ၊ အနာကင်း၊ အသက်ရှည်တယ်လို့အယူရှိကြသလို၊ ယုံလည်းယုံကြည်ကြသည့်အပြင် ယမုံနာမြစ်ကိုလည်း ဗြဟ္မာပြည်ကစလို့ ဗြဟ္မာပြည်မှာဆုံးလျက်ရှိသည်ဟုပြောဆိုလေ့ရှိသည်။ ယနေ့တိုင်တစ်ချို့အိန္ဒယမြောက်ပိုင်းတွင်နေထိုင်သူတွေကယူဆယုံကြည်နေကြဆဲဖြစ်၏။ ယမုံနာမြစ်အတွင်းမှာ အထိန်းတော်ကြီးဟာ သားလှရတနာလေးကို ငုပ်ချည်၊ ပေါ်ချည်လုပ်ကာရေချိုးပေးနေတုန်း ငါးကြီးတစ်ကောင်ဟာ သူငယ်ကို အစာအမှတ်နဲ့ ပြေးဟတ်ဖို့ အနားကပ်လာပါတယ်။ အထိန်းတော်ကြီးကတဒင်ကားကြောက်လန့်ပြီး ထွက်ပြေးသော် သားငယ်မှာလက်ထဲကလွတ်ထွက်သွားပြီး မြစ်ရေစီးဆင်းမှုန့ဲမျောပါသွားလျက်ရှိသည်။ ငါးကြီးကလည်း နောက်မှလိုက်၍အစာအဖြစ်မျိုမိလ၏။ သားငယ်လေးဟာ ဘုန်းကံ ကြီးမားသူ ဖြစ်တဲ့အလျှောက် ငါးဗိုက်ထဲမှာ ဆင်းရဲဒုက္ခမရောက်ဘဲ အိပ်ရာပုခက်ထဲမှာ အိပ်စက်လဲလျောင်းရသလို ချမ်းသာစွာ နေထိုင်ရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူငယ်တော်ရဲ့ တန်ခိုးရှိန်ကြောင့် အဲဒီငါးကြီးဟာ ခံတွင်းပူလောင်၍ပြင်းပြသောဒဏ်၊ ဝေဒနာခံစားရပြီး ယမုံနာမြစ်ရေစုန်အတိုင်းပါသွားကာဗာရာဏသီပြည်သောင်းကမ်းတစ်ခုအနားတွင်တင်လျက်အသက်ဆုံးရှုံးရလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တံငါသည်တွေက ငါးကြီးအားတွေ့မြင်၍သယ်ဆောင်ကာဗာရာဏသီမြိုံ့ထဲလှည့်လည်ရောင်းချသော် ကုဋေရှစ်ဆယ်ကြွယ်၀ပြီးသားသမီးရာတနာမရတဲ့ သူဌေးဇနီးမောင်နံတို့သည်ဤငါးကိုအကောင်လိုက်ဝယ်လေ၏။ တံငါသည်လက်ထဲက တစ်ဆင့် သူဌေးကတော်ကြီးလက်ထဲကိုငါးရောက်သွားသောအခါ၊ တစ်ခါမှ သားငါးမကိုင်တွယ်ဖူးတဲ့ သူဌေးကတော်ကြီးသည် ဒီနေ့မှကိုင်ချင်စိတ်ပေါက်ပြီးငါးကြီးကိုဝမ်းဗိုက်မှမခွဲခြမ်းပဲ ကျောဘက်မှဓားနဲ့ ခွဲခြမ်းလေရာ ၀မ်းဗိုက်ထဲတွင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရွှေအဆင်းလို ဝါ၀င်းပြီး ချစ်စဖွယ်ကောင်းသောကလေးငယ်ကို တွေ့ရလေ၏။ ထိုနောက် ၀မ်းသာအားရ ပွေ့ချီလျက် သူဌေးကြီးအား သားအဖြစ်နဲ့မွေးစားန် ပြသပါတယ်။ သူဌေးကြီးကလည်း ချက်ချင်းဗာရာဏသီမြို့ထဲကို စည်လည်စေပြီး ဘုရင်မြင်းမြတ်ထံကိုလည်း သံတော်ဦးတင်လျှောက်ထားပါတယ်။ ဗာရာဏသီမင်းကြီးက "ငါး၀မ်းထဲမှာ အနာမဲ့စွာ ချမ်းသာစွာ နေနိုင်တဲံ ဒီကလေးဟာ ဧကန္တဘုန်းကံ ကြီးမားသူဖြစ်တယ်။ သင်သူဌေးကြီး သားအဖြစ်နဲ့ မွေးစားစေ"လို့ အမိန့် တော်မြတ် ချမှတ်ပေးလေ၏။ သူဌေးကြီးတို့ ဇနီးမောင်နှံဟာ ၀မ်းမြောက်၀မ်းသာ သားအဖြစ်နဲ့ အိမ်တော်မှာ ပြုစုကျွေးမွေးကြပါတယ်။ မိဘအရင်းဖြစ် တ့ဲ ကောသမ်ဘီပြည်က သူဌေးကြီးတွေကလည်း အထိန်းတော်ပြောကြားချက်အရ ယမုံနာမြစ်ကြောင်းတစ်လျှောက်စုန်ဆင်း၍မြို့ရွာသောင်ကမ်းမှန်သမျှလိုက်လံရှာဖွေလျက်ရှိကြ၏။ နောက်ဆုံးတွင် တံငါသည်န့ဲတွေ့ဆုံပြီးအကြောင်းစုံကို ကြားသိရတဲ့အခါ မွေးမယ်တော်နဲ့ ကျွေးမယ်တော်တို့ဟာ သူ့သား ငါ့သား အငြင်းပွားရာမှ ဗာရဏသီမင်းကြီးခုံရုံးတော်ထံ အဆုံးအဖြတ်ခံဖို့ ရောက်သွားပါတယ်။ မင်းကြီးလည်းဘယ်ဘက် ကိုမှ အသာပေးပြီး မဆုံးဖြတ်နိုင်တာမို့ ဒီသားငယ်ဟာ ကောသမ်ဘီသူဌေးအိမ်၊ ဗာရဏသီ သူဌေးအိမ် နှစ်အိမ်လုံးရဲ့ အမွေခံသာဖြစ်စေ"လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမှတ်တော် မူပါတယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး သားငယ်တော်ဟာ သူဌေးကြီးနှစ်ဦးရဲ့ အိမ်တော်တွေမှာပဲ တစ်လ၊ တစ်လမှတိုးကာနှစ်လ၊ သုံးလ၊ လေးလ အလှည့်ကျ နေထိုင်ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသလို သူငယ်တော်ရဲ့ နာမည်ဟာလည်း"ဗာကုလ သူဌေးသား " လို့ အမည် တွင်ခဲ့ပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသားရဲ့ လူဘဘ၀စည်းစိမ်ချမ်းသာတွေဟာ အင်မတန် ကြီးကျယ် ခမ်းနားလှပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသား အရွယ်ရောက်တဲ့အခါ ကောသမ်ဘီပြည်၊ ဗာရဏသီပြည် နှစ်ခုလုံးမှာရှိတဲ့ မယ်တော် ခမည်းတော်တွေက နွေ မိုး ဆောင်း ရာသီ သုံးမျိုးအတွက် စံအိမ်တော် ၃-ခုစီ တည်ဆောက်ကြပြီး ကချေသည် မောင်းမ မိဿံ အခြွေအရံ များစွာတွေကို ပြုစုဖျော်ဖြေ ခစားစေကြပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသားဟာ တစ်မြို့ တစ်မြို့မှာ လေးလ လေးလပဲ စံနေပါတယ်။ ကောသမ်ဘီပြည်မှာ လေးလပတ်လုံး သူဌေးစည်းစိမ်ကို ခံစားသုံးဆောင်နေထိုင်ပြီးတဲ့အခါ ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှတဲ့ နန်းတော် ဆောင်ပါတဲ့ ကရ၀ိတ်ဖောင်တော်ပေါ်မှာ ကချေသည် မောင်းမမိဿံတွေနဲ့တကွ ဗာကုလသူဌေးသားကို သယ်ဆောင်ပြီး ဗာရာဏသီပြည်ကို ပို့ဆောင်ပေးပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသားဟာ ဖောင်တော်ပေါ်မှာ ကြီးကျယ်တဲ့ သူဌေးစည်းစိမ်ကို ပျှော်ရွှင် ချမ်းမြေ့စွာ ခံစားသုံးဆောင်ရင်း လေးလကြာမှ ဗာရဏသီကို ဆိုက်ရောက်ပါတယ်။ အဲဒီလိုနည်းနဲံ ကောသမ်ဘီမှာ လေးလ၊ လမ်းခရီးမှာ လေးလ၊ ဗာရဏသီမှာ လေးလ စသည်ဖြင့် တစ်နှစ်တာကို ကုန်လွန်စေပြီး ချမ်းချမ်းသာသာ နေလာခဲ့တာ နှးစ်ပေါင်း ရှစ်ဆယ်တိုင်အောင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသား အသက်(၈၀)အရွယ်ရောက်ချိန်မှာ ဗုဒ္ဓဘုရားသျှင်ဟာပထမဝါဆိုပြီး ကောသမ်ဘီပြည်ကို ကြွချီတော်မူလာခဲ့ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘုရားသျှင်ရဲ့ တရားတော်ကို နာယူရတဲ့အခါ ဗာကုလသဌေးသားဟာ သဒ္ဓါတရား ကြီးမားစွာဖြစ်ပေါ်ပြီး သာသနာ့၀န်ထမ်း ရှင်ရဟန်းပြုပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းပြုတော်မူပြီးတဲ့နောက် (၇) ရက်မျှသာ ပုထုဇဉ်ဘ၀နဲ့ နေရပြီး (ဂ)ရက်မြောက်အရုဏ်မှာ "ဆဋ္ဌာဘိည၊ ပိဋိသမ်ဘီဒါ ပတ္တရဟန္တာ"အရှင်မြတ်ဖြစ်တော်မူခဲ့ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ အရှင်သာရိပုတ္တရာ ၊ အရှင်မောဂ္ဂလာန်၊ အရှင်မ ခေမာထေရီတို့နဲ့အတူ မဟာအဘိညဉ်ရ ပုဂ္ဂိုလ်(၄)ဦးထဲမှာ အ၀င်အပါဖြစ်သလို နှစ် သတ်မှတ်ချက်အလိုက် မကျိန်းစက် မအိပ်တော်မူကြတဲ့ သာသနာ့၀န်ထမ်း ရှင်ရဟန်း အာဇာနည်မထေရ်(၁၁)ပါးထဲမှာလည်း တစ်ပါးအပါအ၀င်ဖြစ်တော်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းဖြစ်တော်မူချိန်ကစပြီး နှစ်ပေါင်း(၈၀)ကာလပတ်လုံး တံကဲပျဉ်၊ နံရံ၊ တိုင်ကိုမှီပြီး တစ်ခါမှ မကျိန်းစက်ဘူး၊ အိပ်ရာ၀င် ကာလဲလျောင်းပြီး တစ်ခါမှ မအိပ်ခဲ့ဘူးပါ။ အရှင်ဗာကုလမထေရ် ရဟန်းပြုချိန်ကစပြီး ကောသမ်ဘီပြည်၊ ဗာရဏသီပြည်မှာ ရှိနေကြတဲ့ ရှေးလူဖြစ်စဉ် သူဌေးသားဘ၀က အလုပ်အကျွေးအဖျော်အဖြေ ကချေ သည် မောင်းမမိဿံတွေဟာ မိမိတို့ရဲ့ မိဘအိမ်သို့ ပြန်ကြကာ မိမိတို့ရဲ့ မိဘအိမ်မှာ နေထိုင်ကြရင်းက သင်္ကန်း၊ ဆွမ်း စတာတွေကို စီရင်ပြီး အရှင်ဗာကုလမထေရ် မြတ်ထံသို့သာ လှူဒါန်းကြပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ လ၀က်=(၁၅-ရက်) ပတ်လုံး ကောသမ်ဘီနေသူတွေက ပေးပို့လှူဒါန်းတဲ့ သင်္ကန်း၊ ဆွမ်းတို့ကို သုံးဆောင်တော်မူပြီး ၊ နောက်လ၀က်(၁၅-ရက်) ပတ်လုံး ဗာရာဏသီနေ သူတွေက ပို့သလှူဒါန်းတဲ့ဆွမ်း၊ သင်္ကန်းတို့ကို ဘုဉ်းပေးသုံး ဆောင်တော်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းပြုချိန်ကစပြီး နှစ်ပေါင်း(၈၀)ကာလအတွင်း ဒါယကာတွေ ပင့်ဖိတ်တဲ့ဆွမ်းကို တစ်ကြိမ်မှ လက်မခံဖူးသလို၊ "ဒါယကာတစ်ဦးဦးက ငါ့ကို ပင့်ဖိတ်ပါမူ ကောင်းလေစွ"လို့ စိတ်တောင်မှ မကူးမိဖူးသူ ဖြစ်တော်မူပါတယ်။ ရွာနီးကျောင်းမှာ ဝါမဆိုဘဲ အမြဲတောရဆောက်တည်တော်မူကာ မြို့ရွာအတွင်း အိမ်တံစက်မြိတ်အောက်မှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ဆွမ်းမစားဖူးသူလည်း ဖြစ်တော်မူပါ တယ်။ ရဟန်းဝါတော်နဲ့အမျှ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ဆွမ်း၊ သင်္ကန်း၊ ကျောင်း၊ ဆေး ပစ္စည်းလေးပါးကိစ္စမှာ တစ်စုံတစ်ရာ ကြောင့်ကြစိုက်မှု တစ်ခုမျှမရှိဘဲ ပံ့သကူသင်္ကန်း၊ ပဏ္႑ပတ်ဆွမ်း၊တေရာကျောင်းနဲ့ပဲ ပျှော်မွေ့တော်မူပါတယ်။ လူဘ၀ အနှစ်(၈၀)ရဟန်း ဘ၀အနှစ်(၈၀)သက်တမ်း (၁၆၀) အတွင်း နွားနို့တစ်ညှစ်စာ အချိန်ကလေးလောက် တောင်မှ အနာရောဂါ မဖြစ်ပွားဘူးဘဲ ဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်ဆိုရင် သျှိသျှားသီးတစ်စိတ်စာကို တောင်မှ ဘုဉ်းပေးသုံးဆောင်ရဖူးဖြင်း ရှိတော်မမူပါဘူး။ တစ်သက်တာပတ်လုံး ညောင်းညာကိုက်ခဲခြင်းမျှ မဖြစ်ပေါ်ဘူးတာကြောင့် သီတင်းသုံးဖော် တစ်ဦးဦးကို တစ်ခါမျှ နှိပ် နယ်ခိုင်းခြင်းလည်း ရှိတော်မမူပါ။ ရေချိုးခန်းမှာ၀င်ပြီး ရေမချိုးဖူးသလို၊ ဆပ်ပြာအသုံးပြုပြီးတော့့လည်း ရေးချိုးတော်မမူဘူးပါ။ ဒါကြောင့်မို့ ရှင်တော်ဘုရားဟာအရှင်ဗာကုလ မထေရ်ကို ကျန်းမာခြင်းအရာမှာ အသာလွန်ဆုံး ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူးကို ပေးအပ်တော်မူခဲ့ တာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းဖြစ်ပြီးချိန်ကစပြီး ဝါတော်(၈၀) အတွင်းမှာ အမျိုးသမီးတွေကိုတစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ တရားမဟောဖူးသလို"မိန်းမဆိုတဲ့ အမှတ် လက္ခဏာ နဲ့ လည်း တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှကြည့်ြတော်မမူဖူးပါဘူး။ ရဟန်းအဖြစ်နဲ့ နေစဉ် ကာလပတ် လုံး ကာမဂုဏ်အာရုံနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စိတ်ကူး အကြံအစည် အမှတ် သညာ တစ်ကြိမ် တစ်ခါမှလည်း ဖြစ်ဖူးခြင်း လုံး၀ရှိတော်မမူပါ။ အမျက်ဒေါသနဲ့ စပ်ပြီးတော့လည်း သူတစ်ပါးကို ပျက်စီးစေလိုတဲ့ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းလိုတဲ့ စိတ်ကူး၊ အကြံအစည်၊ အမှတ်သညာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ ဖြစ်ပေါ်ဖူးခြင်း ရှိတော်မမူခဲ့ပါ။ ဒီအချက်တွေဟာ သူတစ်ပါးတွေနဲ့ ဘယ်လိုမှ မတူညီနိုင်တဲ့ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ရဲ့ အံ့ဖွယ်ရာတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ လူ၀တ်ကြောင် အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ကင်းရှင်းရုံမျှမကဘဲ ရဟန်း၀တ်ဘိက္ခုနီ၊ သိက္ခမာန်၊ သာမဏေမတွေနဲ့လည်း တွေ့ဆုံဆက်ဆံခြင်း အလျဉ်း ရှိတော်မူပါဘူး။ အမိျုးသားတွေကိုလည်း ဥပဇ္ဈာယ်ဆရာအဖြစ်နဲ့ ရှင်ပြုပေးခြင်း၊ရဟန်း ခံပေးခြင်း၊ တပည့်အဖြစ် လက်ခံခြင်း လုံး၀ ပြုတော်မူသလို ရှင်ငယ်၊ ရဟန်းငယ်တွေ ကိုလည်း အလုပ်အကျွေးအဖြစ် အနီးအပါးမှာ လုံး၀ထားတော်မမူပါ။ ဝါတော်(၈၀) သက်တော်(၁၆၀) ပရိနိဗ္ဗာန်၀င်စံချိန်အထိ ကိုယ့်ဘ၀၊ ကိုယ့်ခန္ဓာ၀န်ကို ကိုယ့်ဘာသာ ထမ်းရွက်တော်မူသွားတဲ့ အံ့ဖွယ်မထေရ်ကြီးတစ်ပါး ဖြစ်တော်မူပါတယ်။ သက်တော်(၁၆၀)ပြည့်လို့ သက်တမ်းကုန်ဆုံးလုနီးတဲ့အခါ အရှင်ဗာကုလမထေရ် ဟာ တစ်ကျောင်း၀င် တစ်ကျောင်းထွက် လှည့်လည်တော်မူကာ"အရှင်ဘုရားတို့ ညီမူရာတန်စောင်းအတွင်းသို့ ကြွတော်မူကြပါ။ ယနေ့ တပည့်တော်ရဲ့ ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံ ချုပ်ငြိမ်းမှု ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ အရှင်ဘုရားတို့ ကြွတော်မူကြပါ"လို့ ကိုယ်တော်တိုင် လျှောက်ထားဖိတ်ကြားပြီး သံဃာစုေ၀းစေပါတယ်။သီတင်းသုံးဖော် သံဃာတော်များ စုရုံးစည်းေ၀းမိတဲ့အခါ "ငါဟာ အသက်ရှင်စဉ်မှာ ငါ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အတွက် သူတစ်ပါး တွေကို တာ၀န်မတက်စေခဲ့သလို ယခုလို ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံချိန်မှာလည်း ငါ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဟာ သီတင်းသုံးဖော် သံဃာတော်တွေအတွက် ပလိဗောဓ ကြောင့်ကြဖွယ် မဖြစ် ပေါ်ပါစေနဲ့"လို့ နှလုံးသွင်းဆင်ခြင်တော်မူကာ ဈာန်အဘိညာဉ်ကို ၀င်စားတော်မူပြီး ရဟန်းသံဃာတော်တွေရဲ့ အလယ်မှာ ထိုင်တော်မူလျက် ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံတော်မူပါတယ်။ ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံတော်မူတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ထိုင်တော်မူဆဲ ရုပ်ကလာပ်တော်ဟာ သူအလိုလို မီးထတောက်ပြီး လောင်ကျွမ်းကာ မုလေးပန်းရုံအဆင်းရှိတဲ့ ဓာတ်တော် တွေသာ ကြွင်းကျန်ရစ်တော်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရဟာ လက်၀ဲတော်ရံ မဟာသာ၀ကအပါး(၄၀)ထဲမှာ တစ်ပါး အပါအ၀င်ဖြစ်သလို ကျန်းမာခြင်း အရာမှာ ဧတဒဂ် ရတော်မူပြီး တန်ခိုးကြီးတော်မူတဲ့ သက်တော်ရှည် ရဟန္တာအရှင်မြတ်ကြီးတစ်ပါးလည်း ဖြစ်တေယ်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်မြတ်ရဲ့ ပါရမီခရီးမှာ အားကျကြည်ညိုဖွယ်ရာကောင်းသလို ကိုယ့်ဘ၀ ကိုယ့်ကံကြမ္မာကို ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ပုံစံအတိုင်း ကိုယ်ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်အောင် အကွက်ချစီမံတော်မူပုံဟာလည်း အတုယူ လိုက်နာဖွယ် ကောင်းလှပါတယ်။ အရှင်မြတ် ဟာ သာသနာတော်နဲ့ ကြုံတုန်းဆုံခို်က လူ့ဘ၀ရဲ့ရတောင့်ရခဲ အခွင့်အရေး အရင်းအမြစ် အသီးအပွင့်အားလုံးကို သိမ်းကျုံးထွေးပိုက် ရယူတော်မူလိုက်နိုင်ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာ(အတိတ်ဒါန၊ ကုသိုလ်၊ ပါရမီ) ------------------------------------------------------ အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာဟာ လွန်လေပြီးသော(တစ်သငေ်္ချကမ်ဘာတစ်သိန်း)အနောမဒဿီမြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တွင် ရသေ့ဘဝဖြင့်ရသေ့စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကိုခံစားပြီးတောထဲမှာစံမြန်းတော်မူလျက်ရှိသည်။ တစ်နေ့၌ အနောမဒဿီမြတ်စွာဘုရားသျှင်နှင့်ရဟန္တာအရှင်မြတ်များခြံရံလျက်အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာရသေ့သီးတင်းသုံးနေသောတောအုပ်မှဖြတ်လေ၏။ ရဟန္တာအရှင်မြတ်တစ်ပါးဆီမှအနောမဒဿီမြတ်စွာဘုရားသျှင်လေနာရောဂါခံစားနေရကြောင်းသိရှိ၍ လေနာရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေမည့်ဆေးဖေါ်ပေးရုံသာမကမိမိကိုယ်တိုင်လည်းရသေ့စည်းစိမ်ချမ်းသာစွန့်ကာကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျသွားရောက်ပြုစုကုသပေးပြီး "ဘ၀သံသရာမှာ တပည့်တော်ရဲ့ခန္ဓာဟာ နွားနို့တစ်ညှစ်စာ အချိန်ကလေးတောင်မှ အနာရောဂါမဖြစ်ပါစေသား"လို့ ဆုတောင်းခဲ့သူဖြစ်သလို၊ ကမ်ဘာတစ်သိန်း(သာရကမ်ဘာ)ပဒုမုတ္တရ မြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်မှာလည်း ရသေ့ဘဝဖြင့်ရသေ့စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကိုခံစားပြီးတောထဲမှာစံမြန်းတော်မူလျက်ရှိလေရာ ပဒုမုတ္တရ မြတ်စွာဘုရားရှင်နှင်းရဟန်းရှစ်သောင်းငါးထောင်တို့သည်တောအုပ်ကိုအဖြတ်၌ နွေဦးအချိန် အဆိပ်ပင်၏ဝတ်မှုံပွင့်လွှာပျံ့လွှင့်နေလေအားရူမိပြီးနာမွန်ကြကုန်လျက်ရှိသော် အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာရသေ့သည်နာမွန်ပျောက်စေသောဆေးများဖေါ်ပေးကာကုသပေးပြီး "အနာရောဂါကင်းတဲ့အရာမှာ အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး=ဧတဒဂ်ဘွဲ့ကို ရပါလို၏"လို့ ဆုထူးပန်ဆင်ခဲ့သူ ဖြစ်ပါသည်။ ကိုးဆယ့်နှစ်ကမ်ဘာ(သာရကမ်ဘာ)၀ိပဿီမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာဟာဆင်းရဲသားတစ်ဦးဖြစ်လေသော်လည်း၊ တစ်နေ့တွင်မိတ်ဆွေရောင်းရင်းတစ်ဦးကိုခေါ်၍အိမ်ပြင်ဆောက်ဖို့သစ်ခုတ်ရန်တောထဲသို့ဝင်သော် ရဟန်းတော်များတရားကျင့်နားနေဆောင်ဟောင်းနွမ်းယိုယွင်းမှုကိုတွေ့မြင်ပြီး၊ အတွေးစိတ်ဖြစ်မိလေသည်။ ကျောင်းဆောင်ကိုအရင်ပြင်ပေးရမလား၊ မိမိတို့မိသားစုနေသောအိမ်ကိုအရင်ပြင်ရမလား။ ထိုနောက်ဖြစ်ပေါ်လာသည်က မိမိတို့နေတ့ဲအိမ်ကိုမပြင်လျှင် မိသားစုသုံးဦးသာ ဆင်းရဲဒုက္ခခံရမည်။ ကျောက်ဆောင်ကိုမပြင်လျှင် ရဟန်းအပြင် သာသနာတော်အားယုံကြည်ကိုးကွယ်လျက်ရှိသောသူတွေပါဆင်းရဲဒုက္ခခံရမည်ဟု။ ထိုအတွက်ကြောင့်ကျောင်းဆောင်အရင်ပြင်ပေးသည့်အပြင် တိုးချဲကာ ရေအိမ်နေရာ၊ ရေချိုးသန့်စင်အခန်း၊ မီးတင်းကုတ်၊ ဆေးတင်းကုတ်များလည်းစနှစ်တကျဆောင်ရွက်ပေးသလို၊ဘဒ္ဒကမ်ဘာ ကဿပမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်တော်မှာ ကျောင်းဆောင်အသစ်တွေကို ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းပြီး ရဟန်းသံဃာတော်တွေကို ဆေးပစ္စည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ မပင်မပန်း ချမ်းသာအောင် ပြုစုလုပ်ကျွေးခဲ့သူလည်း ဖြစ်ပေသည်။ အရှင်မြတ်ရဲ့ လောကီ လောကုတ္တရာ ဘ၀နှစ်ခုစလုံးဟာ အောင်မြင်ကြွယ်၀ မှုတွေ ပြည့်လျှံနေတာပါ။ ဆွေကြီးမျိုးကြီး ၂-အုပ်စုရဲ့ကြား အခြွေအရံ ပရိသတ်တွေ ရဲ့ အလယ်မှာ အသက်ရှည်ရှည်ကျန်းကျန်းမာမာ ချမ်းချမ်းသာသာ လိုတိုင်းရ၊ တတိုင်း ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေဟာ ပျော်မွေ့ဖွယ်ရာဖြစ်သလို ရက်သတ္တပတ်မျှနဲ့ ဆဋ္ဌာဘိည၊ ပဋိသမ်ဘီဒါပတ္တ၊ ဧတဒဂ်ရ၊ မဟာသာ၀က ရဟန္တာအရှင်မြတ်ဘ၀ကို တက်လှမ်းတော်မူ နိုင်ခဲ့တာကလည်း အင်မတန် အားရကျေနပ်စရာ ကောင်းလှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အများအကျိုးသယ်ပိုးဆောင်ရွက်နိုင်မှု ရှုထောင့်ကကြည့်မည်ဆိုလျှင် အရှင်ဗာကုလမထေရ်ရဲ့ အံ့ချီးဖွယ်ရာတွေဟာ ပုဂ္ဂလိကအရာ၀င်ပြီး၊ တသီးတသန့် ဆန်တာမို့ အရှင်ဗာကုလမထေရ်မြတ်ကို"သူတော်ကောင်း"ဆိုတဲ့နာမ၀ိသေသနအစား "သူတော်စင်"ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရနဲ့ ပူဇော်စေချင်ပါသည်။ "သီတဂူဆရာတော်နှင့် ဆရာတော်တော်၀င်နွယ်-အင်းဝ" တရားတော်တို့မှေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားစည္းစိမ္မ်ားႏွင့္လည္းျပည့္စံု သက္ေတာ္ (၁၆၀)တိုင္တစ္ရံတစ္ခါမွ အနာေရာဂါမ႐ွိသူ အ႐ွင္ဗာကုလ မေထရ္ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရွင္ဗာကုလ။ ဗာ - ႏွစ္ခုေသာ၊ ကုလ- မိသားစု၊ အမ်ိဳး။ ဗာကုလ-(မိသားစု အမ်ိဳးႏွစ္ခုရွိသူ)။တနည္းဆိုရ ေသာ္( အမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးတို႔၏ရင္ခြင္မွာႀကီးျပင္းေသာေယာက္်ား)။ေဒြးကုလ= အမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးတို႔မွေစာက္ေရွာက္ေသာ ေယာက္်ားျမတ္)။ အရွင္ဗာကုလ မေထရ္အေလာင္းသူေတာ္ေကာင္းဟာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္၊ ဘုရားအျဖစ္ပြင့္ထြန္းေတာ္ မမူေသးမီမွာပဲ ေကာသမၻီျပည္ သူေဌးႀကီးရဲ့အိမ္ေတာ္မွာ ပဋိသေႏၶေနပါ တယ္။ ပဋိသေႏၶတည္ေနခ်ိန္ကစျပီး သူေဌးႀကီးရဲ့ အိမ္ေတာ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ၾကြယ္၀မႈ၊ေက်ာ္ေစာမႈေတြနဲ႔ ျပည့္စုံျပီး အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဖြားျမင္ျပီးတဲ့ ေနာက္ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ မိခင္သူေဌးကေတာ္ႀကီးဟာ ဘုန္းကံႀကီးမားတဲ့သားရတနာေလးကုိအသက္ရွည္၊ အနာကင္းဖုိ႔ ရည္ရြယ္ျပီး ယမုံနာျဖစ္အတြင္းကုိ ေရခ်ိဳးဆင္းဖုိ႔ အခမ္းအနားနဲ႔ ပုိ႔ေစပါတယ္။ ေကာသမၻီျပည္ဟာယမုံနာျမစ္ကမ္းနေဘးမွာတည္ရွိၿပီးျပည္သူ၊ ျပည္းသားေတြက ယမုံနာျမစ္ေရျဖင့္ေရခ်ဳိးသန္႔စင္လွ်င္ က်မ္းမာ၊ အနာကင္း၊ အသက္ရွည္တယ္လို႔အယူရွိၾကသလို၊ ယုံလည္းယုံၾကည္ၾကသည့္အျပင္ ယမုံနာျမစ္ကိုလည္း ျဗဟၼာျပည္ကစလို႔ ျဗဟၼာျပည္မွာဆုံးလ်က္ရွိသည္ဟုေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ ယေန႔တိုင္တစ္ခ်ဳိ့အိႏၵယေျမာက္ပိုင္းတြင္ေနထိုင္သူေတြကယူဆယုံၾကည္ေနၾကဆဲျဖစ္၏။ ယမုံနာျမစ္အတြင္းမွာ အထိန္းေတာ္ႀကီးဟာ သားလွရတနာေလးကုိ ငုပ္ခ်ည္၊ ေပၚခ်ည္လုပ္ကာေရခ်ိဳးေပးေနတုန္း ငါးႀကီးတစ္ေကာင္ဟာ သူငယ္ကုိ အစာအမွတ္နဲ႔ ေျပးဟတ္ဖုိ႔ အနားကပ္လာပါတယ္။ အထိန္းေတာ္ႀကီးကတဒင္ကားေၾကာက္လန္႔ျပီး ထြက္ေျပးေသာ္ သားငယ္မွာလက္ထဲကလြတ္ထြက္သြားၿပီး ျမစ္ေရစီးဆင္းမႈန႔ဲေမ်ာပါသြားလ်က္ရွိသည္။ ငါးႀကီးကလည္း ေနာက္မွလိုက္၍အစာအျဖစ္မ်ိဳမိလ၏။ သားငယ္ေလးဟာ ဘုန္းကံ ႀကီးမားသူ ျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ ငါးဗုိက္ထဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ဘဲ အိပ္ရာပုခက္ထဲမွာ အိပ္စက္လဲေလ်ာင္းရသလုိ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူငယ္ေတာ္ရဲ့ တန္ခုိးရွိန္ေၾကာင့္ အဲဒီငါးႀကီးဟာ ခံတြင္းပူေလာင္၍ျပင္းျပေသာဒဏ္၊ ေဝဒနာခံစားရၿပီး ယမုံနာျမစ္ေရစုန္အတိုင္းပါသြားကာဗာရာဏသီျပည္ေသာင္းကမ္းတစ္ခုအနားတြင္တင္လ်က္အသက္ဆုံးရႈံးရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တံငါသည္ေတြက ငါးႀကီးအားေတြ႕ျမင္၍သယ္ေဆာင္ကာဗာရာဏသီျမိဳံ့ထဲလွည့္လည္ေရာင္းခ်ေသာ္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ၾကြယ္၀ျပီးသားသမီးရာတနာမရတဲ့ သူေဌးဇနီးေမာင္နံတို႔သည္ဤငါးကိုအေကာင္လိုက္ဝယ္ေလ၏။ တံငါသည္လက္ထဲက တစ္ဆင့္ သူေဌးကေတာ္ႀကီးလက္ထဲကုိငါးေရာက္သြားေသာအခါ၊ တစ္ခါမွ သားငါးမကုိင္တြယ္ဖူးတဲ့ သူေဌးကေတာ္ႀကီးသည္ ဒီေန႔မွကိုင္ခ်င္စိတ္ေပါက္ၿပီးငါးႀကီးကိုဝမ္းဗိုက္မွမခြဲျခမ္းပဲ ေက်ာဘက္မွဓားနဲ႔ ခြဲျခမ္းေလရာ ၀မ္းဗုိက္ထဲတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေရႊအဆင္းလုိ ၀ါ၀င္းျပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာကေလးငယ္ကုိ ေတြ႔ရေလ၏။ ထိုေနာက္ ၀မ္းသာအားရ ေပြ႔ခ်ီလ်က္ သူေဌးႀကီးအား သားအျဖစ္နဲ႔ေမြးစားန္ ျပသပါတယ္။ သူေဌးႀကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္းဗာရာဏသီျမိဳ႔ထဲကုိ စည္လည္ေစျပီး ဘုရင္ျမင္းျမတ္ထံကုိလည္း သံေတာ္ဦးတင္ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းႀကီးက "ငါး၀မ္းထဲမွာ အနာမဲ့စြာ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏုိင္တဲံ ဒီကေလးဟာ ဧကႏၱဘုန္းကံ ႀကီးမားသူျဖစ္တယ္။ သင္သူေဌးႀကီး သားအျဖစ္နဲ႔ ေမြးစားေစ"လုိ႔ အမိန္႔ ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေပးေလ၏။ သူေဌးႀကီးတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သားအျဖစ္နဲ႔ အိမ္ေတာ္မွာ ျပဳစုေကြ်းေမြးၾကပါတယ္။ မိဘအရင္းျဖစ္ တ့ဲ ေကာသမၻီျပည္က သူေဌးႀကီးေတြကလည္း အထိန္းေတာ္ေျပာၾကားခ်က္အရ ယမုံနာျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္စုန္ဆင္း၍ျမဳိ႕ရြာေသာင္ကမ္းမွန္သမွ်လိုက္လံရွာေဖြလ်က္ရွိၾက၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ တံငါသည္န႔ဲေတြ႕ဆုံၿပီးအေၾကာင္းစုံကို ၾကားသိရတဲ့အခါ ေမြးမယ္ေတာ္နဲ႔ ေကြ်းမယ္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူ့သား ငါ့သား အျငင္းပြားရာမွ ဗာရဏသီမင္းႀကီးခုံ႐ုံးေတာ္ထံ အဆုံးအျဖတ္ခံဖုိ႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ မင္းႀကီးလည္းဘယ္ဘက္ ကုိမွ အသာေပးျပီး မဆုံးျဖတ္ႏုိင္တာမုိ႔ ဒီသားငယ္ဟာ ေကာသမၻီသူေဌးအိမ္၊ ဗာရဏသီ သူေဌးအိမ္ ႏွစ္အိမ္လုံးရဲ့ အေမြခံသာျဖစ္ေစ"လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ေတာ္ မူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး သားငယ္ေတာ္ဟာ သူေဌးႀကီးႏွစ္ဦးရဲ့ အိမ္ေတာ္ေတြမွာပဲ တစ္လ၊ တစ္လမွတိုးကာႏွစ္လ၊ သုံးလ၊ ေလးလ အလွည့္က် ေနထုိင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသလုိ သူငယ္ေတာ္ရဲ့ နာမည္ဟာလည္း"ဗာကုလ သူေဌးသား " လုိ႔ အမည္ တြင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသားရဲ့ လူဘဘ၀စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြဟာ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသား အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ေကာသမၻီျပည္၊ ဗာရဏသီျပည္ ႏွစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္ေတြက ေႏြ မုိး ေဆာင္း ရာသီ သုံးမ်ိဳးအတြက္ စံအိမ္ေတာ္ ၃-ခုစီ တည္ေဆာက္ၾကျပီး ကေခ်သည္ ေမာင္းမ မိႆံ အေျခြအရံ မ်ားစြာေတြကုိ ျပဳစုေဖ်ာ္ေျဖ ခစားေစၾကပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသားဟာ တစ္ျမိဳ႔ တစ္ျမိဳ့မွာ ေလးလ ေလးလပဲ စံေနပါတယ္။ ေကာသမၻီျပည္မွာ ေလးလပတ္လုံး သူေဌးစည္းစိမ္ကုိ ခံစားသုံးေဆာင္ေနထုိင္ျပီးတဲ့အခါ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ နန္းေတာ္ ေဆာင္ပါတဲ့ ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေတာ္ေပၚမွာ ကေခ်သည္ ေမာင္းမမိႆံေတြနဲ႔တကြ ဗာကုလသူေဌးသားကုိ သယ္ေဆာင္ျပီး ဗာရာဏသီျပည္ကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသားဟာ ေဖာင္ေတာ္ေပၚမွာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ သူေဌးစည္းစိမ္ကုိ ေပွ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့စြာ ခံစားသုံးေဆာင္ရင္း ေလးလၾကာမွ ဗာရဏသီကုိ ဆုိက္ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိနည္းနဲံ ေကာသမၻီမွာ ေလးလ၊ လမ္းခရီးမွာ ေလးလ၊ ဗာရဏသီမွာ ေလးလ စသည္ျဖင့္ တစ္ႏွစ္တာကုိ ကုန္လြန္ေစျပီး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနလာခဲ့တာ ႏွးစ္ေပါင္း ရွစ္ဆယ္တုိင္ေအာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသား အသက္(၈၀)အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘုရားသွ်င္ဟာပထမဝါဆိုၿပီး ေကာသမၻီျပည္ကုိ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားသွ်င္ရဲ့ တရားေတာ္ကုိ နာယူရတဲ့အခါ ဗာကုလသေဌးသားဟာ သဒၶါတရား ႀကီးမားစြာျဖစ္ေပၚျပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းျပဳပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျပဳေတာ္မူျပီးတဲ့ေနာက္ (၇) ရက္မွ်သာ ပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔ ေနရျပီး (ဂ)ရက္ေျမာက္အရုဏ္မွာ "ဆ႒ာဘိည၊ ပိဋိသမၻီဒါ ပတၱရဟႏၱာ"အရွင္ျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာ ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မ ေခမာေထရီတုိ႔နဲ႔အတူ မဟာအဘိညဥ္ရ ပုဂၢိဳလ္(၄)ဦးထဲမွာ အ၀င္အပါျဖစ္သလုိ ႏွစ္ သတ္မွတ္ခ်က္အလုိက္ မက်ိန္းစက္ မအိပ္ေတာ္မူၾကတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္း အာဇာနည္မေထရ္(၁၁)ပါးထဲမွာလည္း တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျဖစ္ေတာ္မူခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)ကာလပတ္လုံး တံကဲပ်ဥ္၊ နံရံ၊ တုိင္ကုိမွီျပီး တစ္ခါမွ မက်ိန္းစက္ဘူး၊ အိပ္ရာ၀င္ ကာလဲေလ်ာင္းျပီး တစ္ခါမွ မအိပ္ခဲ့ဘူးပါ။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ ရဟန္းျပဳခ်ိန္ကစျပီး ေကာသမၻီျပည္၊ ဗာရဏသီျပည္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေရွးလူျဖစ္စဥ္ သူေဌးသားဘ၀က အလုပ္အေကြ်းအေဖ်ာ္အေျဖ ကေခ် သည္ ေမာင္းမမိႆံေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ့ မိဘအိမ္သုိ႔ ျပန္ၾကကာ မိမိတုိ႔ရဲ့ မိဘအိမ္မွာ ေနထုိင္ၾကရင္းက သကၤန္း၊ ဆြမ္း စတာေတြကုိ စီရင္ျပီး အရွင္ဗာကုလမေထရ္ ျမတ္ထံသုိ႔သာ လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ လ၀က္=(၁၅-ရက္) ပတ္လုံး ေကာသမၻီေနသူေတြက ေပးပုိ႔လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္း၊ ဆြမ္းတုိ႔ကုိ သုံးေဆာင္ေတာ္မူျပီး ၊ ေနာက္လ၀က္(၁၅-ရက္) ပတ္လုံး ဗာရာဏသီေန သူေတြက ပုိ႔သလွဴဒါန္းတဲ့ဆြမ္း၊ သကၤန္းတုိ႔ကုိ ဘုဥ္းေပးသုံး ေဆာင္ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျပဳခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)ကာလအတြင္း ဒါယကာေတြ ပင့္ဖိတ္တဲ့ဆြမ္းကုိ တစ္ႀကိမ္မွ လက္မခံဖူးသလုိ၊ "ဒါယကာတစ္ဦးဦးက ငါ့ကုိ ပင့္ဖိတ္ပါမူ ေကာင္းေလစြ"လုိ႔ စိတ္ေတာင္မွ မကူးမိဖူးသူ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ရြာနီးေက်ာင္းမွာ ၀ါမဆုိဘဲ အျမဲေတာရေဆာက္တည္ေတာ္မူကာ ျမိဳ႔ရြာအတြင္း အိမ္တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ဆြမ္းမစားဖူးသူလည္း ျဖစ္ေတာ္မူပါ တယ္။ ရဟန္း၀ါေတာ္နဲ႔အမွ် အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး ပစၥည္းေလးပါးကိစၥမွာ တစ္စုံတစ္ရာ ေၾကာင့္ၾကစုိက္မႈ တစ္ခုမွ်မရွိဘဲ ပံ့သကူသကၤန္း၊ ပ႑ပတ္ဆြမ္း၊ေတရာေက်ာင္းနဲ့ပဲ ေပွ်ာ္ေမြ႔ေတာ္မူပါတယ္။ လူဘ၀ အႏွစ္(၈၀)ရဟန္း ဘ၀အႏွစ္(၈၀)သက္တမ္း (၁၆၀) အတြင္း နြားနုိ့တစ္ညွစ္စာ အခ်ိန္ကေလးေလာက္ ေတာင္မွ အနာေရာဂါ မျဖစ္ပြားဘူးဘဲ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ဆုိရင္ သွ်ိသွ်ားသီးတစ္စိတ္စာကုိ ေတာင္မွ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ရဖူးျဖင္း ရွိေတာ္မမူပါဘူး။ တစ္သက္တာပတ္လုံး ေညာင္းညာကုိက္ခဲျခင္းမွ် မျဖစ္ေပၚဘူးတာေၾကာင့္ သီတင္းသုံးေဖာ္ တစ္ဦးဦးကုိ တစ္ခါမွ် နွိပ္ နယ္ခုိင္းျခင္းလည္း ရွိေတာ္မမူပါ။ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ၀င္ျပီး ေရမခ်ိဳးဖူးသလုိ၊ ဆပ္ျပာအသုံးျပဳၿပီးေတာ့့လည္း ေရးခ်ိဳးေတာ္မမူဘူးပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာအရွင္ဗာကုလ မေထရ္ကုိ က်န္းမာျခင္းအရာမွာ အသာလြန္ဆုံး ဧတဒဂ္ဘြဲ့ထူးကုိ ေပးအပ္ေတာ္မူခဲ့ တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျဖစ္ျပီးခ်ိန္ကစျပီး ၀ါေတာ္(၈၀) အတြင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိတစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် တရားမေဟာဖူးသလုိ"မိန္းမဆုိတဲ့ အမွတ္ လကၡဏာ နဲ႔ လည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်ၾကည့္ျေတာ္မမူဖူးပါဘူး။ ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ ေနစဥ္ ကာလပတ္ လုံး ကာမဂုဏ္အာရုံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စိတ္ကူး အႀကံအစည္ အမွတ္ သညာ တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွလည္း ျဖစ္ဖူးျခင္း လုံး၀ရွိေတာ္မမူပါ။ အမ်က္ေဒါသနဲ႔ စပ္ျပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးကုိ ပ်က္စီးေစလုိတဲ့ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းလုိတဲ့ စိတ္ကူး၊ အႀကံအစည္၊ အမွတ္သညာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ ျဖစ္ေပၚဖူးျခင္း ရွိေတာ္မမူခဲ့ပါ။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မတူညီႏုိင္တဲ့ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ရဲ့ အံ့ဖြယ္ရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ လူ၀တ္ေၾကာင္ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ကင္းရွင္းရုံမွ်မကဘဲ ရဟန္း၀တ္ဘိကၡဳနီ၊ သိကၡမာန္၊ သာမေဏမေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံျခင္း အလ်ဥ္း ရွိေတာ္မူပါဘူး။ အမိ်ဳးသားေတြကုိလည္း ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာအျဖစ္နဲ့ ရွင္ျပဳေပးျခင္း၊ရဟန္း ခံေပးျခင္း၊ တပည့္အျဖစ္ လက္ခံျခင္း လုံး၀ ျပဳေတာ္မူသလုိ ရွင္ငယ္၊ ရဟန္းငယ္ေတြ ကုိလည္း အလုပ္အေကြ်းအျဖစ္ အနီးအပါးမွာ လုံး၀ထားေတာ္မမူပါ။ ၀ါေတာ္(၈၀) သက္ေတာ္(၁၆၀) ပရိနိဗၺာန္၀င္စံခ်ိန္အထိ ကုိယ့္ဘ၀၊ ကုိယ့္ခႏၶာ၀န္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ထမ္းရြက္ေတာ္မူသြားတဲ့ အံ့ဖြယ္မေထရ္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ သက္ေတာ္(၁၆၀)ျပည့္လုိ႔ သက္တမ္းကုန္ဆုံးလုနီးတဲ့အခါ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ ဟာ တစ္ေက်ာင္း၀င္ တစ္ေက်ာင္းထြက္ လွည့္လည္ေတာ္မူကာ"အရွင္ဘုရားတုိ႔ ညီမူရာတန္ေစာင္းအတြင္းသုိ႔ ၾကြေတာ္မူၾကပါ။ ယေန႔ တပည့္ေတာ္ရဲ့ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံ ခ်ဳပ္ျငိမ္းမႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ ၾကြေတာ္မူၾကပါ"လုိ႔ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေလွ်ာက္ထားဖိတ္ၾကားျပီး သံဃာစုေ၀းေစပါတယ္။သီတင္းသုံးေဖာ္ သံဃာေတာ္မ်ား စုရုံးစည္းေ၀းမိတဲ့အခါ "ငါဟာ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ သူတစ္ပါး ေတြကုိ တာ၀န္မတက္ေစခဲ့သလုိ ယခုလုိ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံခ်ိန္မွာလည္း ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ ဟာ သီတင္းသုံးေဖာ္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ပလိေဗာဓ ေၾကာင့္ၾကဖြယ္ မျဖစ္ ေပၚပါေစနဲ႔"လုိ႔ နွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ေတာ္မူကာ စ်ာန္အဘိညာဥ္ကုိ ၀င္စားေတာ္မူျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ့ အလယ္မွာ ထုိင္ေတာ္မူလ်က္ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူပါတယ္။ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူတာနဲ႔တစ္ျပိဳင္နက္ ထုိင္ေတာ္မူဆဲ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ဟာ သူအလုိလုိ မီးထေတာက္ျပီး ေလာင္ကြ်မ္းကာ မုေလးပန္းရုံအဆင္းရွိတဲ့ ဓာတ္ေတာ္ ေတြသာ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရဟာ လက္၀ဲေတာ္ရံ မဟာသာ၀ကအပါး(၄၀)ထဲမွာ တစ္ပါး အပါအ၀င္ျဖစ္သလုိ က်န္းမာျခင္း အရာမွာ ဧတဒဂ္ ရေတာ္မူျပီး တန္ခုိးႀကီးေတာ္မူတဲ့ သက္ေတာ္ရွည္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ႀကီးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ေတယ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ျမတ္ရဲ့ ပါရမီခရီးမွာ အားက်ၾကည္ညုိဖြယ္ရာေကာင္းသလုိ ကုိယ့္ဘ၀ ကုိယ့္ကံၾကမၼာကုိ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ပုံစံအတုိင္း ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေအာင္ အကြက္ခ်စီမံေတာ္မူပုံဟာလည္း အတုယူ လုိက္နာဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ အရွင္ျမတ္ ဟာ သာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံတုန္းဆုံခုိ္က လူ့ဘ၀ရဲ့ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရး အရင္းအျမစ္ အသီးအပြင့္အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဳးေထြးပုိက္ ရယူေတာ္မူလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာ(အတိတ္ဒါန၊ ကုသိုလ္၊ ပါရမီ) ------------------------------------------------------ အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာဟာ လြန္ေလၿပီးေသာ(တစ္သေခၤ်ကမ႓ာတစ္သိန္း)အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တြင္ ရေသ့ဘဝျဖင့္ရေသ့စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔ကိုခံစားၿပီးေတာထဲမွာစံျမန္းေတာ္မူလ်က္ရွိသည္။ တစ္ေန႔၌ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ႏွင့္ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားျခံရံလ်က္အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာရေသ့သီးတင္းသုံးေနေသာေတာအုပ္မွျဖတ္ေလ၏။ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တစ္ပါးဆီမွအေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ေလနာေရာဂါခံစားေနရေၾကာင္းသိရွိ၍ ေလနာေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစမည့္ေဆးေဖၚေပး႐ုံသာမကမိမိကိုယ္တိုင္လည္းရေသ့စည္းစိမ္ခ်မ္းသာစြန္႔ကာကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သြားေရာက္ျပဳစုကုသေပးျပီး "ဘ၀သံသရာမွာ တပည့္ေတာ္ရဲ့ခႏၶာဟာ ႏြားနုိ႔တစ္ညွစ္စာ အခ်ိန္ကေလးေတာင္မွ အနာေရာဂါမျဖစ္ပါေစသား"လုိ႔ ဆုေတာင္းခဲ့သူျဖစ္သလုိ၊ ကမ႓ာတစ္သိန္း(သာရကမ႓ာ)ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္မွာလည္း ရေသ့ဘဝျဖင့္ရေသ့စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔ကိုခံစားၿပီးေတာထဲမွာစံျမန္းေတာ္မူလ်က္ရွိေလရာ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင္းရဟန္းရွစ္ေသာင္းငါးေထာင္တို႔သည္ေတာအုပ္ကိုအျဖတ္၌ ေႏြဦးအခ်ိန္ အဆိပ္ပင္၏ဝတ္မႈံပြင့္လႊာပ်ံ႕လႊင့္ေနေလအား႐ူမိၿပီးနာမြန္ၾကကုန္လ်က္ရွိေသာ္ အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာရေသ့သည္နာမြန္ေပ်ာက္ေစေသာေဆးမ်ားေဖၚေပးကာကုသေပးၿပီး "အနာေရာဂါကင္းတဲ့အရာမွာ အသာဆုံး အျမတ္ဆုံး=ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ကုိ ရပါလုိ၏"လုိ႔ ဆုထူးပန္ဆင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုးဆယ့္ႏွစ္ကမ႓ာ(သာရကမ႓ာ)၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာဟာဆင္းရဲသားတစ္ဦးျဖစ္ေလေသာ္လည္း၊ တစ္ေန႔တြင္မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းတစ္ဦးကိုေခၚ၍အိမ္ျပင္ေဆာက္ဖို႔သစ္ခုတ္ရန္ေတာထဲသို႔ဝင္ေသာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတရားက်င့္နားေနေဆာင္ေဟာင္းႏြမ္းယိုယြင္းမႈကိုေတြ႕ျမင္ၿပီး၊ အေတြးစိတ္ျဖစ္မိေလသည္။ ေက်ာင္းေဆာင္ကိုအရင္ျပင္ေပးရမလား၊ မိမိတို႔မိသားစုေနေသာအိမ္ကိုအရင္ျပင္ရမလား။ ထိုေနာက္ျဖစ္ေပၚလာသည္က မိမိတို႔ေနတ့ဲအိမ္ကိုမျပင္လွ်င္ မိသားစုသုံးဦးသာ ဆင္းရဲဒုကၡခံရမည္။ ေက်ာက္ေဆာင္ကိုမျပင္လွ်င္ ရဟန္းအျပင္ သာသနာေတာ္အားယုံၾကည္ကိုးကြယ္လ်က္ရွိေသာသူေတြပါဆင္းရဲဒုကၡခံရမည္ဟု။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ေက်ာင္းေဆာင္အရင္ျပင္ေပးသည့္အျပင္ တိုးခ်ဲကာ ေရအိမ္ေနရာ၊ ေရခ်ဳိးသန္႔စင္အခန္း၊ မီးတင္းကုတ္၊ ေဆးတင္းကုတ္မ်ားလည္းစႏွစ္တက်ေဆာင္ရြက္ေပးသလို၊ဘဒၵကမ႓ာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္မွာ ေက်ာင္းေဆာင္အသစ္ေတြကုိ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကုိ ေဆးပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ မပင္မပန္း ခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းခဲ့သူလည္း ျဖစ္ေပသည္။ အရွင္ျမတ္ရဲ့ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ဘ၀ႏွစ္ခုစလုံးဟာ ေအာင္ျမင္ၾကြယ္၀ မႈေတြ ျပည့္လွ်ံေနတာပါ။ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး ၂-အုပ္စုရဲ့ၾကား အေျခြအရံ ပရိသတ္ေတြ ရဲ့ အလယ္မွာ အသက္ရွည္ရွည္က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုိတုိင္းရ၊ တတုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနဟာ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ရာျဖစ္သလုိ ရက္သတၱပတ္မွ်နဲ႔ ဆ႒ာဘိည၊ ပဋိသမၻီဒါပတၱ၊ ဧတဒဂ္ရ၊ မဟာသာ၀က ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ဘ၀ကုိ တက္လွမ္းေတာ္မူ ႏုိင္ခဲ့တာကလည္း အင္မတန္ အားရေက်နပ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈ ရႈေထာင့္ကၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ရဲ့ အံ့ခ်ီးဖြယ္ရာေတြဟာ ပုဂၢလိကအရာ၀င္ျပီး၊ တသီးတသန္႔ ဆန္တာမုိ႔ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ျမတ္ကုိ"သူေတာ္ေကာင္း"ဆုိတဲ့နာမ၀ိေသသနအစား "သူေတာ္စင္"ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရနဲ႔ ပူေဇာ္ေစခ်င္ပါသည္။ "သီတဂူဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ေတာ္၀င္ႏြယ္-အင္းဝ" တရားေတာ္တုိ႔မွ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2qBcSU5
အောင်မြင်ကျော်ကြားစည်းစိမ်များနှင့်လည်းပြည့်စုံ သက်တော် (၁၆၀)တိုင်တစ်ရံတစ်ခါမှ အနာရောဂါမရှိသူ အရှင်ဗာကုလ မထေရ် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရှင်ဗာကုလ။ ဗာ - နှစ်ခုသော၊ ကုလ- မိသားစု၊ အမျိုး။ ဗာကုလ-(မိသားစု အမျိုးနှစ်ခုရှိသူ)။တနည်းဆိုရ သော်( အမျိုးနှစ်မျိုးတို့၏ရင်ခွင်မှာကြီးပြင်းသောယောက်ျား)။ဒွေးကုလ= အမျိုးနှစ်မျိုးတို့မှစောက်ရှောက်သော ယောက်ျားမြတ်)။ အရှင်ဗာကုလ မထေရ်အလောင်းသူတော်ကောင်းဟာ ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်၊ ဘုရားအဖြစ်ပွင့်ထွန်းတော် မမူသေးမီမှာပဲ ကောသမ်ဘီပြည် သူဌေးကြီးရဲ့အိမ်တော်မှာ ပဋိသနေ္ဓနေပါ တယ်။ ပဋိသနေ္ဓတည်နေချိန်ကစပြီး သူဌေးကြီးရဲ့ အိမ်တော်ဟာ အောင်မြင်မှု၊ ကြွယ်၀မှု၊ကျော်စောမှုတွေနဲ့ ပြည့်စုံပြီး အထွတ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ဖွားမြင်ပြီးတဲ့ နောက် ငါးရက်မြောက်နေ့မှာ မိခင်သူဌေးကတော်ကြီးဟာ ဘုန်းကံကြီးမားတဲ့သားရတနာလေးကိုအသက်ရှည်၊ အနာကင်းဖို့ ရည်ရွယ်ပြီး ယမုံနာဖြစ်အတွင်းကို ရေချိုးဆင်းဖို့ အခမ်းအနားနဲ့ ပို့စေပါတယ်။ ကောသမ်ဘီပြည်ဟာယမုံနာမြစ်ကမ်းနဘေးမှာတည်ရှိပြီးပြည်သူ၊ ပြည်းသားတွေက ယမုံနာမြစ်ရေဖြင့်ရေချိုးသန့်စင်လျှင် ကျမ်းမာ၊ အနာကင်း၊ အသက်ရှည်တယ်လို့အယူရှိကြသလို၊ ယုံလည်းယုံကြည်ကြသည့်အပြင် ယမုံနာမြစ်ကိုလည်း ဗြဟ္မာပြည်ကစလို့ ဗြဟ္မာပြည်မှာဆုံးလျက်ရှိသည်ဟုပြောဆိုလေ့ရှိသည်။ ယနေ့တိုင်တစ်ချို့အိန္ဒယမြောက်ပိုင်းတွင်နေထိုင်သူတွေကယူဆယုံကြည်နေကြဆဲဖြစ်၏။ ယမုံနာမြစ်အတွင်းမှာ အထိန်းတော်ကြီးဟာ သားလှရတနာလေးကို ငုပ်ချည်၊ ပေါ်ချည်လုပ်ကာရေချိုးပေးနေတုန်း ငါးကြီးတစ်ကောင်ဟာ သူငယ်ကို အစာအမှတ်နဲ့ ပြေးဟတ်ဖို့ အနားကပ်လာပါတယ်။ အထိန်းတော်ကြီးကတဒင်ကားကြောက်လန့်ပြီး ထွက်ပြေးသော် သားငယ်မှာလက်ထဲကလွတ်ထွက်သွားပြီး မြစ်ရေစီးဆင်းမှုန့ဲမျောပါသွားလျက်ရှိသည်။ ငါးကြီးကလည်း နောက်မှလိုက်၍အစာအဖြစ်မျိုမိလ၏။ သားငယ်လေးဟာ ဘုန်းကံ ကြီးမားသူ ဖြစ်တဲ့အလျှောက် ငါးဗိုက်ထဲမှာ ဆင်းရဲဒုက္ခမရောက်ဘဲ အိပ်ရာပုခက်ထဲမှာ အိပ်စက်လဲလျောင်းရသလို ချမ်းသာစွာ နေထိုင်ရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူငယ်တော်ရဲ့ တန်ခိုးရှိန်ကြောင့် အဲဒီငါးကြီးဟာ ခံတွင်းပူလောင်၍ပြင်းပြသောဒဏ်၊ ဝေဒနာခံစားရပြီး ယမုံနာမြစ်ရေစုန်အတိုင်းပါသွားကာဗာရာဏသီပြည်သောင်းကမ်းတစ်ခုအနားတွင်တင်လျက်အသက်ဆုံးရှုံးရလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တံငါသည်တွေက ငါးကြီးအားတွေ့မြင်၍သယ်ဆောင်ကာဗာရာဏသီမြိုံ့ထဲလှည့်လည်ရောင်းချသော် ကုဋေရှစ်ဆယ်ကြွယ်၀ပြီးသားသမီးရာတနာမရတဲ့ သူဌေးဇနီးမောင်နံတို့သည်ဤငါးကိုအကောင်လိုက်ဝယ်လေ၏။ တံငါသည်လက်ထဲက တစ်ဆင့် သူဌေးကတော်ကြီးလက်ထဲကိုငါးရောက်သွားသောအခါ၊ တစ်ခါမှ သားငါးမကိုင်တွယ်ဖူးတဲ့ သူဌေးကတော်ကြီးသည် ဒီနေ့မှကိုင်ချင်စိတ်ပေါက်ပြီးငါးကြီးကိုဝမ်းဗိုက်မှမခွဲခြမ်းပဲ ကျောဘက်မှဓားနဲ့ ခွဲခြမ်းလေရာ ၀မ်းဗိုက်ထဲတွင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရွှေအဆင်းလို ဝါ၀င်းပြီး ချစ်စဖွယ်ကောင်းသောကလေးငယ်ကို တွေ့ရလေ၏။ ထိုနောက် ၀မ်းသာအားရ ပွေ့ချီလျက် သူဌေးကြီးအား သားအဖြစ်နဲ့မွေးစားန် ပြသပါတယ်။ သူဌေးကြီးကလည်း ချက်ချင်းဗာရာဏသီမြို့ထဲကို စည်လည်စေပြီး ဘုရင်မြင်းမြတ်ထံကိုလည်း သံတော်ဦးတင်လျှောက်ထားပါတယ်။ ဗာရာဏသီမင်းကြီးက "ငါး၀မ်းထဲမှာ အနာမဲ့စွာ ချမ်းသာစွာ နေနိုင်တဲံ ဒီကလေးဟာ ဧကန္တဘုန်းကံ ကြီးမားသူဖြစ်တယ်။ သင်သူဌေးကြီး သားအဖြစ်နဲ့ မွေးစားစေ"လို့ အမိန့် တော်မြတ် ချမှတ်ပေးလေ၏။ သူဌေးကြီးတို့ ဇနီးမောင်နှံဟာ ၀မ်းမြောက်၀မ်းသာ သားအဖြစ်နဲ့ အိမ်တော်မှာ ပြုစုကျွေးမွေးကြပါတယ်။ မိဘအရင်းဖြစ် တ့ဲ ကောသမ်ဘီပြည်က သူဌေးကြီးတွေကလည်း အထိန်းတော်ပြောကြားချက်အရ ယမုံနာမြစ်ကြောင်းတစ်လျှောက်စုန်ဆင်း၍မြို့ရွာသောင်ကမ်းမှန်သမျှလိုက်လံရှာဖွေလျက်ရှိကြ၏။ နောက်ဆုံးတွင် တံငါသည်န့ဲတွေ့ဆုံပြီးအကြောင်းစုံကို ကြားသိရတဲ့အခါ မွေးမယ်တော်နဲ့ ကျွေးမယ်တော်တို့ဟာ သူ့သား ငါ့သား အငြင်းပွားရာမှ ဗာရဏသီမင်းကြီးခုံရုံးတော်ထံ အဆုံးအဖြတ်ခံဖို့ ရောက်သွားပါတယ်။ မင်းကြီးလည်းဘယ်ဘက် ကိုမှ အသာပေးပြီး မဆုံးဖြတ်နိုင်တာမို့ ဒီသားငယ်ဟာ ကောသမ်ဘီသူဌေးအိမ်၊ ဗာရဏသီ သူဌေးအိမ် နှစ်အိမ်လုံးရဲ့ အမွေခံသာဖြစ်စေ"လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမှတ်တော် မူပါတယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး သားငယ်တော်ဟာ သူဌေးကြီးနှစ်ဦးရဲ့ အိမ်တော်တွေမှာပဲ တစ်လ၊ တစ်လမှတိုးကာနှစ်လ၊ သုံးလ၊ လေးလ အလှည့်ကျ နေထိုင်ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသလို သူငယ်တော်ရဲ့ နာမည်ဟာလည်း"ဗာကုလ သူဌေးသား " လို့ အမည် တွင်ခဲ့ပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသားရဲ့ လူဘဘ၀စည်းစိမ်ချမ်းသာတွေဟာ အင်မတန် ကြီးကျယ် ခမ်းနားလှပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသား အရွယ်ရောက်တဲ့အခါ ကောသမ်ဘီပြည်၊ ဗာရဏသီပြည် နှစ်ခုလုံးမှာရှိတဲ့ မယ်တော် ခမည်းတော်တွေက နွေ မိုး ဆောင်း ရာသီ သုံးမျိုးအတွက် စံအိမ်တော် ၃-ခုစီ တည်ဆောက်ကြပြီး ကချေသည် မောင်းမ မိဿံ အခြွေအရံ များစွာတွေကို ပြုစုဖျော်ဖြေ ခစားစေကြပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသားဟာ တစ်မြို့ တစ်မြို့မှာ လေးလ လေးလပဲ စံနေပါတယ်။ ကောသမ်ဘီပြည်မှာ လေးလပတ်လုံး သူဌေးစည်းစိမ်ကို ခံစားသုံးဆောင်နေထိုင်ပြီးတဲ့အခါ ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှတဲ့ နန်းတော် ဆောင်ပါတဲ့ ကရ၀ိတ်ဖောင်တော်ပေါ်မှာ ကချေသည် မောင်းမမိဿံတွေနဲ့တကွ ဗာကုလသူဌေးသားကို သယ်ဆောင်ပြီး ဗာရာဏသီပြည်ကို ပို့ဆောင်ပေးပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသားဟာ ဖောင်တော်ပေါ်မှာ ကြီးကျယ်တဲ့ သူဌေးစည်းစိမ်ကို ပျှော်ရွှင် ချမ်းမြေ့စွာ ခံစားသုံးဆောင်ရင်း လေးလကြာမှ ဗာရဏသီကို ဆိုက်ရောက်ပါတယ်။ အဲဒီလိုနည်းနဲံ ကောသမ်ဘီမှာ လေးလ၊ လမ်းခရီးမှာ လေးလ၊ ဗာရဏသီမှာ လေးလ စသည်ဖြင့် တစ်နှစ်တာကို ကုန်လွန်စေပြီး ချမ်းချမ်းသာသာ နေလာခဲ့တာ နှးစ်ပေါင်း ရှစ်ဆယ်တိုင်အောင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဗာကုလသူဌေးသား အသက်(၈၀)အရွယ်ရောက်ချိန်မှာ ဗုဒ္ဓဘုရားသျှင်ဟာပထမဝါဆိုပြီး ကောသမ်ဘီပြည်ကို ကြွချီတော်မူလာခဲ့ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘုရားသျှင်ရဲ့ တရားတော်ကို နာယူရတဲ့အခါ ဗာကုလသဌေးသားဟာ သဒ္ဓါတရား ကြီးမားစွာဖြစ်ပေါ်ပြီး သာသနာ့၀န်ထမ်း ရှင်ရဟန်းပြုပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းပြုတော်မူပြီးတဲ့နောက် (၇) ရက်မျှသာ ပုထုဇဉ်ဘ၀နဲ့ နေရပြီး (ဂ)ရက်မြောက်အရုဏ်မှာ "ဆဋ္ဌာဘိည၊ ပိဋိသမ်ဘီဒါ ပတ္တရဟန္တာ"အရှင်မြတ်ဖြစ်တော်မူခဲ့ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ အရှင်သာရိပုတ္တရာ ၊ အရှင်မောဂ္ဂလာန်၊ အရှင်မ ခေမာထေရီတို့နဲ့အတူ မဟာအဘိညဉ်ရ ပုဂ္ဂိုလ်(၄)ဦးထဲမှာ အ၀င်အပါဖြစ်သလို နှစ် သတ်မှတ်ချက်အလိုက် မကျိန်းစက် မအိပ်တော်မူကြတဲ့ သာသနာ့၀န်ထမ်း ရှင်ရဟန်း အာဇာနည်မထေရ်(၁၁)ပါးထဲမှာလည်း တစ်ပါးအပါအ၀င်ဖြစ်တော်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းဖြစ်တော်မူချိန်ကစပြီး နှစ်ပေါင်း(၈၀)ကာလပတ်လုံး တံကဲပျဉ်၊ နံရံ၊ တိုင်ကိုမှီပြီး တစ်ခါမှ မကျိန်းစက်ဘူး၊ အိပ်ရာ၀င် ကာလဲလျောင်းပြီး တစ်ခါမှ မအိပ်ခဲ့ဘူးပါ။ အရှင်ဗာကုလမထေရ် ရဟန်းပြုချိန်ကစပြီး ကောသမ်ဘီပြည်၊ ဗာရဏသီပြည်မှာ ရှိနေကြတဲ့ ရှေးလူဖြစ်စဉ် သူဌေးသားဘ၀က အလုပ်အကျွေးအဖျော်အဖြေ ကချေ သည် မောင်းမမိဿံတွေဟာ မိမိတို့ရဲ့ မိဘအိမ်သို့ ပြန်ကြကာ မိမိတို့ရဲ့ မိဘအိမ်မှာ နေထိုင်ကြရင်းက သင်္ကန်း၊ ဆွမ်း စတာတွေကို စီရင်ပြီး အရှင်ဗာကုလမထေရ် မြတ်ထံသို့သာ လှူဒါန်းကြပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ လ၀က်=(၁၅-ရက်) ပတ်လုံး ကောသမ်ဘီနေသူတွေက ပေးပို့လှူဒါန်းတဲ့ သင်္ကန်း၊ ဆွမ်းတို့ကို သုံးဆောင်တော်မူပြီး ၊ နောက်လ၀က်(၁၅-ရက်) ပတ်လုံး ဗာရာဏသီနေ သူတွေက ပို့သလှူဒါန်းတဲ့ဆွမ်း၊ သင်္ကန်းတို့ကို ဘုဉ်းပေးသုံး ဆောင်တော်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းပြုချိန်ကစပြီး နှစ်ပေါင်း(၈၀)ကာလအတွင်း ဒါယကာတွေ ပင့်ဖိတ်တဲ့ဆွမ်းကို တစ်ကြိမ်မှ လက်မခံဖူးသလို၊ "ဒါယကာတစ်ဦးဦးက ငါ့ကို ပင့်ဖိတ်ပါမူ ကောင်းလေစွ"လို့ စိတ်တောင်မှ မကူးမိဖူးသူ ဖြစ်တော်မူပါတယ်။ ရွာနီးကျောင်းမှာ ဝါမဆိုဘဲ အမြဲတောရဆောက်တည်တော်မူကာ မြို့ရွာအတွင်း အိမ်တံစက်မြိတ်အောက်မှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ဆွမ်းမစားဖူးသူလည်း ဖြစ်တော်မူပါ တယ်။ ရဟန်းဝါတော်နဲ့အမျှ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ဆွမ်း၊ သင်္ကန်း၊ ကျောင်း၊ ဆေး ပစ္စည်းလေးပါးကိစ္စမှာ တစ်စုံတစ်ရာ ကြောင့်ကြစိုက်မှု တစ်ခုမျှမရှိဘဲ ပံ့သကူသင်္ကန်း၊ ပဏ္႑ပတ်ဆွမ်း၊တေရာကျောင်းနဲ့ပဲ ပျှော်မွေ့တော်မူပါတယ်။ လူဘ၀ အနှစ်(၈၀)ရဟန်း ဘ၀အနှစ်(၈၀)သက်တမ်း (၁၆၀) အတွင်း နွားနို့တစ်ညှစ်စာ အချိန်ကလေးလောက် တောင်မှ အနာရောဂါ မဖြစ်ပွားဘူးဘဲ ဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်ဆိုရင် သျှိသျှားသီးတစ်စိတ်စာကို တောင်မှ ဘုဉ်းပေးသုံးဆောင်ရဖူးဖြင်း ရှိတော်မမူပါဘူး။ တစ်သက်တာပတ်လုံး ညောင်းညာကိုက်ခဲခြင်းမျှ မဖြစ်ပေါ်ဘူးတာကြောင့် သီတင်းသုံးဖော် တစ်ဦးဦးကို တစ်ခါမျှ နှိပ် နယ်ခိုင်းခြင်းလည်း ရှိတော်မမူပါ။ ရေချိုးခန်းမှာ၀င်ပြီး ရေမချိုးဖူးသလို၊ ဆပ်ပြာအသုံးပြုပြီးတော့့လည်း ရေးချိုးတော်မမူဘူးပါ။ ဒါကြောင့်မို့ ရှင်တော်ဘုရားဟာအရှင်ဗာကုလ မထေရ်ကို ကျန်းမာခြင်းအရာမှာ အသာလွန်ဆုံး ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူးကို ပေးအပ်တော်မူခဲ့ တာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ ရဟန်းဖြစ်ပြီးချိန်ကစပြီး ဝါတော်(၈၀) အတွင်းမှာ အမျိုးသမီးတွေကိုတစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ တရားမဟောဖူးသလို"မိန်းမဆိုတဲ့ အမှတ် လက္ခဏာ နဲ့ လည်း တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှကြည့်ြတော်မမူဖူးပါဘူး။ ရဟန်းအဖြစ်နဲ့ နေစဉ် ကာလပတ် လုံး ကာမဂုဏ်အာရုံနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စိတ်ကူး အကြံအစည် အမှတ် သညာ တစ်ကြိမ် တစ်ခါမှလည်း ဖြစ်ဖူးခြင်း လုံး၀ရှိတော်မမူပါ။ အမျက်ဒေါသနဲ့ စပ်ပြီးတော့လည်း သူတစ်ပါးကို ပျက်စီးစေလိုတဲ့ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းလိုတဲ့ စိတ်ကူး၊ အကြံအစည်၊ အမှတ်သညာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ ဖြစ်ပေါ်ဖူးခြင်း ရှိတော်မမူခဲ့ပါ။ ဒီအချက်တွေဟာ သူတစ်ပါးတွေနဲ့ ဘယ်လိုမှ မတူညီနိုင်တဲ့ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ရဲ့ အံ့ဖွယ်ရာတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်ဟာ လူ၀တ်ကြောင် အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ကင်းရှင်းရုံမျှမကဘဲ ရဟန်း၀တ်ဘိက္ခုနီ၊ သိက္ခမာန်၊ သာမဏေမတွေနဲ့လည်း တွေ့ဆုံဆက်ဆံခြင်း အလျဉ်း ရှိတော်မူပါဘူး။ အမိျုးသားတွေကိုလည်း ဥပဇ္ဈာယ်ဆရာအဖြစ်နဲ့ ရှင်ပြုပေးခြင်း၊ရဟန်း ခံပေးခြင်း၊ တပည့်အဖြစ် လက်ခံခြင်း လုံး၀ ပြုတော်မူသလို ရှင်ငယ်၊ ရဟန်းငယ်တွေ ကိုလည်း အလုပ်အကျွေးအဖြစ် အနီးအပါးမှာ လုံး၀ထားတော်မမူပါ။ ဝါတော်(၈၀) သက်တော်(၁၆၀) ပရိနိဗ္ဗာန်၀င်စံချိန်အထိ ကိုယ့်ဘ၀၊ ကိုယ့်ခန္ဓာ၀န်ကို ကိုယ့်ဘာသာ ထမ်းရွက်တော်မူသွားတဲ့ အံ့ဖွယ်မထေရ်ကြီးတစ်ပါး ဖြစ်တော်မူပါတယ်။ သက်တော်(၁၆၀)ပြည့်လို့ သက်တမ်းကုန်ဆုံးလုနီးတဲ့အခါ အရှင်ဗာကုလမထေရ် ဟာ တစ်ကျောင်း၀င် တစ်ကျောင်းထွက် လှည့်လည်တော်မူကာ"အရှင်ဘုရားတို့ ညီမူရာတန်စောင်းအတွင်းသို့ ကြွတော်မူကြပါ။ ယနေ့ တပည့်တော်ရဲ့ ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံ ချုပ်ငြိမ်းမှု ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ အရှင်ဘုရားတို့ ကြွတော်မူကြပါ"လို့ ကိုယ်တော်တိုင် လျှောက်ထားဖိတ်ကြားပြီး သံဃာစုေ၀းစေပါတယ်။သီတင်းသုံးဖော် သံဃာတော်များ စုရုံးစည်းေ၀းမိတဲ့အခါ "ငါဟာ အသက်ရှင်စဉ်မှာ ငါ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အတွက် သူတစ်ပါး တွေကို တာ၀န်မတက်စေခဲ့သလို ယခုလို ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံချိန်မှာလည်း ငါ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဟာ သီတင်းသုံးဖော် သံဃာတော်တွေအတွက် ပလိဗောဓ ကြောင့်ကြဖွယ် မဖြစ် ပေါ်ပါစေနဲ့"လို့ နှလုံးသွင်းဆင်ခြင်တော်မူကာ ဈာန်အဘိညာဉ်ကို ၀င်စားတော်မူပြီး ရဟန်းသံဃာတော်တွေရဲ့ အလယ်မှာ ထိုင်တော်မူလျက် ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံတော်မူပါတယ်။ ပရိနိဗ္ဗာန် ၀င်စံတော်မူတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ထိုင်တော်မူဆဲ ရုပ်ကလာပ်တော်ဟာ သူအလိုလို မီးထတောက်ပြီး လောင်ကျွမ်းကာ မုလေးပန်းရုံအဆင်းရှိတဲ့ ဓာတ်တော် တွေသာ ကြွင်းကျန်ရစ်တော်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရဟာ လက်၀ဲတော်ရံ မဟာသာ၀ကအပါး(၄၀)ထဲမှာ တစ်ပါး အပါအ၀င်ဖြစ်သလို ကျန်းမာခြင်း အရာမှာ ဧတဒဂ် ရတော်မူပြီး တန်ခိုးကြီးတော်မူတဲ့ သက်တော်ရှည် ရဟန္တာအရှင်မြတ်ကြီးတစ်ပါးလည်း ဖြစ်တေယ်မူပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်မြတ်ရဲ့ ပါရမီခရီးမှာ အားကျကြည်ညိုဖွယ်ရာကောင်းသလို ကိုယ့်ဘ၀ ကိုယ့်ကံကြမ္မာကို ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ပုံစံအတိုင်း ကိုယ်ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်အောင် အကွက်ချစီမံတော်မူပုံဟာလည်း အတုယူ လိုက်နာဖွယ် ကောင်းလှပါတယ်။ အရှင်မြတ် ဟာ သာသနာတော်နဲ့ ကြုံတုန်းဆုံခို်က လူ့ဘ၀ရဲ့ရတောင့်ရခဲ အခွင့်အရေး အရင်းအမြစ် အသီးအပွင့်အားလုံးကို သိမ်းကျုံးထွေးပိုက် ရယူတော်မူလိုက်နိုင်ပါတယ်။ အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာ(အတိတ်ဒါန၊ ကုသိုလ်၊ ပါရမီ) ------------------------------------------------------ အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာဟာ လွန်လေပြီးသော(တစ်သငေ်္ချကမ်ဘာတစ်သိန်း)အနောမဒဿီမြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တွင် ရသေ့ဘဝဖြင့်ရသေ့စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကိုခံစားပြီးတောထဲမှာစံမြန်းတော်မူလျက်ရှိသည်။ တစ်နေ့၌ အနောမဒဿီမြတ်စွာဘုရားသျှင်နှင့်ရဟန္တာအရှင်မြတ်များခြံရံလျက်အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာရသေ့သီးတင်းသုံးနေသောတောအုပ်မှဖြတ်လေ၏။ ရဟန္တာအရှင်မြတ်တစ်ပါးဆီမှအနောမဒဿီမြတ်စွာဘုရားသျှင်လေနာရောဂါခံစားနေရကြောင်းသိရှိ၍ လေနာရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေမည့်ဆေးဖေါ်ပေးရုံသာမကမိမိကိုယ်တိုင်လည်းရသေ့စည်းစိမ်ချမ်းသာစွန့်ကာကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျသွားရောက်ပြုစုကုသပေးပြီး "ဘ၀သံသရာမှာ တပည့်တော်ရဲ့ခန္ဓာဟာ နွားနို့တစ်ညှစ်စာ အချိန်ကလေးတောင်မှ အနာရောဂါမဖြစ်ပါစေသား"လို့ ဆုတောင်းခဲ့သူဖြစ်သလို၊ ကမ်ဘာတစ်သိန်း(သာရကမ်ဘာ)ပဒုမုတ္တရ မြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်မှာလည်း ရသေ့ဘဝဖြင့်ရသေ့စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကိုခံစားပြီးတောထဲမှာစံမြန်းတော်မူလျက်ရှိလေရာ ပဒုမုတ္တရ မြတ်စွာဘုရားရှင်နှင်းရဟန်းရှစ်သောင်းငါးထောင်တို့သည်တောအုပ်ကိုအဖြတ်၌ နွေဦးအချိန် အဆိပ်ပင်၏ဝတ်မှုံပွင့်လွှာပျံ့လွှင့်နေလေအားရူမိပြီးနာမွန်ကြကုန်လျက်ရှိသော် အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာရသေ့သည်နာမွန်ပျောက်စေသောဆေးများဖေါ်ပေးကာကုသပေးပြီး "အနာရောဂါကင်းတဲ့အရာမှာ အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး=ဧတဒဂ်ဘွဲ့ကို ရပါလို၏"လို့ ဆုထူးပန်ဆင်ခဲ့သူ ဖြစ်ပါသည်။ ကိုးဆယ့်နှစ်ကမ်ဘာ(သာရကမ်ဘာ)၀ိပဿီမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်အရှင်ဗာကုလမထေရ်အလောင်းအလျာဟာဆင်းရဲသားတစ်ဦးဖြစ်လေသော်လည်း၊ တစ်နေ့တွင်မိတ်ဆွေရောင်းရင်းတစ်ဦးကိုခေါ်၍အိမ်ပြင်ဆောက်ဖို့သစ်ခုတ်ရန်တောထဲသို့ဝင်သော် ရဟန်းတော်များတရားကျင့်နားနေဆောင်ဟောင်းနွမ်းယိုယွင်းမှုကိုတွေ့မြင်ပြီး၊ အတွေးစိတ်ဖြစ်မိလေသည်။ ကျောင်းဆောင်ကိုအရင်ပြင်ပေးရမလား၊ မိမိတို့မိသားစုနေသောအိမ်ကိုအရင်ပြင်ရမလား။ ထိုနောက်ဖြစ်ပေါ်လာသည်က မိမိတို့နေတ့ဲအိမ်ကိုမပြင်လျှင် မိသားစုသုံးဦးသာ ဆင်းရဲဒုက္ခခံရမည်။ ကျောက်ဆောင်ကိုမပြင်လျှင် ရဟန်းအပြင် သာသနာတော်အားယုံကြည်ကိုးကွယ်လျက်ရှိသောသူတွေပါဆင်းရဲဒုက္ခခံရမည်ဟု။ ထိုအတွက်ကြောင့်ကျောင်းဆောင်အရင်ပြင်ပေးသည့်အပြင် တိုးချဲကာ ရေအိမ်နေရာ၊ ရေချိုးသန့်စင်အခန်း၊ မီးတင်းကုတ်၊ ဆေးတင်းကုတ်များလည်းစနှစ်တကျဆောင်ရွက်ပေးသလို၊ဘဒ္ဒကမ်ဘာ ကဿပမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်တော်မှာ ကျောင်းဆောင်အသစ်တွေကို ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းပြီး ရဟန်းသံဃာတော်တွေကို ဆေးပစ္စည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ မပင်မပန်း ချမ်းသာအောင် ပြုစုလုပ်ကျွေးခဲ့သူလည်း ဖြစ်ပေသည်။ အရှင်မြတ်ရဲ့ လောကီ လောကုတ္တရာ ဘ၀နှစ်ခုစလုံးဟာ အောင်မြင်ကြွယ်၀ မှုတွေ ပြည့်လျှံနေတာပါ။ ဆွေကြီးမျိုးကြီး ၂-အုပ်စုရဲ့ကြား အခြွေအရံ ပရိသတ်တွေ ရဲ့ အလယ်မှာ အသက်ရှည်ရှည်ကျန်းကျန်းမာမာ ချမ်းချမ်းသာသာ လိုတိုင်းရ၊ တတိုင်း ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေဟာ ပျော်မွေ့ဖွယ်ရာဖြစ်သလို ရက်သတ္တပတ်မျှနဲ့ ဆဋ္ဌာဘိည၊ ပဋိသမ်ဘီဒါပတ္တ၊ ဧတဒဂ်ရ၊ မဟာသာ၀က ရဟန္တာအရှင်မြတ်ဘ၀ကို တက်လှမ်းတော်မူ နိုင်ခဲ့တာကလည်း အင်မတန် အားရကျေနပ်စရာ ကောင်းလှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အများအကျိုးသယ်ပိုးဆောင်ရွက်နိုင်မှု ရှုထောင့်ကကြည့်မည်ဆိုလျှင် အရှင်ဗာကုလမထေရ်ရဲ့ အံ့ချီးဖွယ်ရာတွေဟာ ပုဂ္ဂလိကအရာ၀င်ပြီး၊ တသီးတသန့် ဆန်တာမို့ အရှင်ဗာကုလမထေရ်မြတ်ကို"သူတော်ကောင်း"ဆိုတဲ့နာမ၀ိသေသနအစား "သူတော်စင်"ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရနဲ့ ပူဇော်စေချင်ပါသည်။ "သီတဂူဆရာတော်နှင့် ဆရာတော်တော်၀င်နွယ်-အင်းဝ" တရားတော်တို့မှေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားစည္းစိမ္မ်ားႏွင့္လည္းျပည့္စံု သက္ေတာ္ (၁၆၀)တိုင္တစ္ရံတစ္ခါမွ အနာေရာဂါမ႐ွိသူ အ႐ွင္ဗာကုလ မေထရ္ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အရွင္ဗာကုလ။ ဗာ - ႏွစ္ခုေသာ၊ ကုလ- မိသားစု၊ အမ်ိဳး။ ဗာကုလ-(မိသားစု အမ်ိဳးႏွစ္ခုရွိသူ)။တနည္းဆိုရ ေသာ္( အမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးတို႔၏ရင္ခြင္မွာႀကီးျပင္းေသာေယာက္်ား)။ေဒြးကုလ= အမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးတို႔မွေစာက္ေရွာက္ေသာ ေယာက္်ားျမတ္)။ အရွင္ဗာကုလ မေထရ္အေလာင္းသူေတာ္ေကာင္းဟာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္၊ ဘုရားအျဖစ္ပြင့္ထြန္းေတာ္ မမူေသးမီမွာပဲ ေကာသမၻီျပည္ သူေဌးႀကီးရဲ့အိမ္ေတာ္မွာ ပဋိသေႏၶေနပါ တယ္။ ပဋိသေႏၶတည္ေနခ်ိန္ကစျပီး သူေဌးႀကီးရဲ့ အိမ္ေတာ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ၾကြယ္၀မႈ၊ေက်ာ္ေစာမႈေတြနဲ႔ ျပည့္စုံျပီး အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဖြားျမင္ျပီးတဲ့ ေနာက္ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ မိခင္သူေဌးကေတာ္ႀကီးဟာ ဘုန္းကံႀကီးမားတဲ့သားရတနာေလးကုိအသက္ရွည္၊ အနာကင္းဖုိ႔ ရည္ရြယ္ျပီး ယမုံနာျဖစ္အတြင္းကုိ ေရခ်ိဳးဆင္းဖုိ႔ အခမ္းအနားနဲ႔ ပုိ႔ေစပါတယ္။ ေကာသမၻီျပည္ဟာယမုံနာျမစ္ကမ္းနေဘးမွာတည္ရွိၿပီးျပည္သူ၊ ျပည္းသားေတြက ယမုံနာျမစ္ေရျဖင့္ေရခ်ဳိးသန္႔စင္လွ်င္ က်မ္းမာ၊ အနာကင္း၊ အသက္ရွည္တယ္လို႔အယူရွိၾကသလို၊ ယုံလည္းယုံၾကည္ၾကသည့္အျပင္ ယမုံနာျမစ္ကိုလည္း ျဗဟၼာျပည္ကစလို႔ ျဗဟၼာျပည္မွာဆုံးလ်က္ရွိသည္ဟုေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ ယေန႔တိုင္တစ္ခ်ဳိ့အိႏၵယေျမာက္ပိုင္းတြင္ေနထိုင္သူေတြကယူဆယုံၾကည္ေနၾကဆဲျဖစ္၏။ ယမုံနာျမစ္အတြင္းမွာ အထိန္းေတာ္ႀကီးဟာ သားလွရတနာေလးကုိ ငုပ္ခ်ည္၊ ေပၚခ်ည္လုပ္ကာေရခ်ိဳးေပးေနတုန္း ငါးႀကီးတစ္ေကာင္ဟာ သူငယ္ကုိ အစာအမွတ္နဲ႔ ေျပးဟတ္ဖုိ႔ အနားကပ္လာပါတယ္။ အထိန္းေတာ္ႀကီးကတဒင္ကားေၾကာက္လန္႔ျပီး ထြက္ေျပးေသာ္ သားငယ္မွာလက္ထဲကလြတ္ထြက္သြားၿပီး ျမစ္ေရစီးဆင္းမႈန႔ဲေမ်ာပါသြားလ်က္ရွိသည္။ ငါးႀကီးကလည္း ေနာက္မွလိုက္၍အစာအျဖစ္မ်ိဳမိလ၏။ သားငယ္ေလးဟာ ဘုန္းကံ ႀကီးမားသူ ျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ ငါးဗုိက္ထဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ဘဲ အိပ္ရာပုခက္ထဲမွာ အိပ္စက္လဲေလ်ာင္းရသလုိ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူငယ္ေတာ္ရဲ့ တန္ခုိးရွိန္ေၾကာင့္ အဲဒီငါးႀကီးဟာ ခံတြင္းပူေလာင္၍ျပင္းျပေသာဒဏ္၊ ေဝဒနာခံစားရၿပီး ယမုံနာျမစ္ေရစုန္အတိုင္းပါသြားကာဗာရာဏသီျပည္ေသာင္းကမ္းတစ္ခုအနားတြင္တင္လ်က္အသက္ဆုံးရႈံးရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တံငါသည္ေတြက ငါးႀကီးအားေတြ႕ျမင္၍သယ္ေဆာင္ကာဗာရာဏသီျမိဳံ့ထဲလွည့္လည္ေရာင္းခ်ေသာ္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ၾကြယ္၀ျပီးသားသမီးရာတနာမရတဲ့ သူေဌးဇနီးေမာင္နံတို႔သည္ဤငါးကိုအေကာင္လိုက္ဝယ္ေလ၏။ တံငါသည္လက္ထဲက တစ္ဆင့္ သူေဌးကေတာ္ႀကီးလက္ထဲကုိငါးေရာက္သြားေသာအခါ၊ တစ္ခါမွ သားငါးမကုိင္တြယ္ဖူးတဲ့ သူေဌးကေတာ္ႀကီးသည္ ဒီေန႔မွကိုင္ခ်င္စိတ္ေပါက္ၿပီးငါးႀကီးကိုဝမ္းဗိုက္မွမခြဲျခမ္းပဲ ေက်ာဘက္မွဓားနဲ႔ ခြဲျခမ္းေလရာ ၀မ္းဗုိက္ထဲတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေရႊအဆင္းလုိ ၀ါ၀င္းျပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာကေလးငယ္ကုိ ေတြ႔ရေလ၏။ ထိုေနာက္ ၀မ္းသာအားရ ေပြ႔ခ်ီလ်က္ သူေဌးႀကီးအား သားအျဖစ္နဲ႔ေမြးစားန္ ျပသပါတယ္။ သူေဌးႀကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္းဗာရာဏသီျမိဳ႔ထဲကုိ စည္လည္ေစျပီး ဘုရင္ျမင္းျမတ္ထံကုိလည္း သံေတာ္ဦးတင္ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းႀကီးက "ငါး၀မ္းထဲမွာ အနာမဲ့စြာ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏုိင္တဲံ ဒီကေလးဟာ ဧကႏၱဘုန္းကံ ႀကီးမားသူျဖစ္တယ္။ သင္သူေဌးႀကီး သားအျဖစ္နဲ႔ ေမြးစားေစ"လုိ႔ အမိန္႔ ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေပးေလ၏။ သူေဌးႀကီးတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သားအျဖစ္နဲ႔ အိမ္ေတာ္မွာ ျပဳစုေကြ်းေမြးၾကပါတယ္။ မိဘအရင္းျဖစ္ တ့ဲ ေကာသမၻီျပည္က သူေဌးႀကီးေတြကလည္း အထိန္းေတာ္ေျပာၾကားခ်က္အရ ယမုံနာျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္စုန္ဆင္း၍ျမဳိ႕ရြာေသာင္ကမ္းမွန္သမွ်လိုက္လံရွာေဖြလ်က္ရွိၾက၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ တံငါသည္န႔ဲေတြ႕ဆုံၿပီးအေၾကာင္းစုံကို ၾကားသိရတဲ့အခါ ေမြးမယ္ေတာ္နဲ႔ ေကြ်းမယ္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူ့သား ငါ့သား အျငင္းပြားရာမွ ဗာရဏသီမင္းႀကီးခုံ႐ုံးေတာ္ထံ အဆုံးအျဖတ္ခံဖုိ႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ မင္းႀကီးလည္းဘယ္ဘက္ ကုိမွ အသာေပးျပီး မဆုံးျဖတ္ႏုိင္တာမုိ႔ ဒီသားငယ္ဟာ ေကာသမၻီသူေဌးအိမ္၊ ဗာရဏသီ သူေဌးအိမ္ ႏွစ္အိမ္လုံးရဲ့ အေမြခံသာျဖစ္ေစ"လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ေတာ္ မူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး သားငယ္ေတာ္ဟာ သူေဌးႀကီးႏွစ္ဦးရဲ့ အိမ္ေတာ္ေတြမွာပဲ တစ္လ၊ တစ္လမွတိုးကာႏွစ္လ၊ သုံးလ၊ ေလးလ အလွည့္က် ေနထုိင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသလုိ သူငယ္ေတာ္ရဲ့ နာမည္ဟာလည္း"ဗာကုလ သူေဌးသား " လုိ႔ အမည္ တြင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသားရဲ့ လူဘဘ၀စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြဟာ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသား အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ေကာသမၻီျပည္၊ ဗာရဏသီျပည္ ႏွစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္ေတြက ေႏြ မုိး ေဆာင္း ရာသီ သုံးမ်ိဳးအတြက္ စံအိမ္ေတာ္ ၃-ခုစီ တည္ေဆာက္ၾကျပီး ကေခ်သည္ ေမာင္းမ မိႆံ အေျခြအရံ မ်ားစြာေတြကုိ ျပဳစုေဖ်ာ္ေျဖ ခစားေစၾကပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသားဟာ တစ္ျမိဳ႔ တစ္ျမိဳ့မွာ ေလးလ ေလးလပဲ စံေနပါတယ္။ ေကာသမၻီျပည္မွာ ေလးလပတ္လုံး သူေဌးစည္းစိမ္ကုိ ခံစားသုံးေဆာင္ေနထုိင္ျပီးတဲ့အခါ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ နန္းေတာ္ ေဆာင္ပါတဲ့ ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေတာ္ေပၚမွာ ကေခ်သည္ ေမာင္းမမိႆံေတြနဲ႔တကြ ဗာကုလသူေဌးသားကုိ သယ္ေဆာင္ျပီး ဗာရာဏသီျပည္ကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသားဟာ ေဖာင္ေတာ္ေပၚမွာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ သူေဌးစည္းစိမ္ကုိ ေပွ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့စြာ ခံစားသုံးေဆာင္ရင္း ေလးလၾကာမွ ဗာရဏသီကုိ ဆုိက္ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိနည္းနဲံ ေကာသမၻီမွာ ေလးလ၊ လမ္းခရီးမွာ ေလးလ၊ ဗာရဏသီမွာ ေလးလ စသည္ျဖင့္ တစ္ႏွစ္တာကုိ ကုန္လြန္ေစျပီး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနလာခဲ့တာ ႏွးစ္ေပါင္း ရွစ္ဆယ္တုိင္ေအာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗာကုလသူေဌးသား အသက္(၈၀)အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘုရားသွ်င္ဟာပထမဝါဆိုၿပီး ေကာသမၻီျပည္ကုိ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားသွ်င္ရဲ့ တရားေတာ္ကုိ နာယူရတဲ့အခါ ဗာကုလသေဌးသားဟာ သဒၶါတရား ႀကီးမားစြာျဖစ္ေပၚျပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းျပဳပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျပဳေတာ္မူျပီးတဲ့ေနာက္ (၇) ရက္မွ်သာ ပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔ ေနရျပီး (ဂ)ရက္ေျမာက္အရုဏ္မွာ "ဆ႒ာဘိည၊ ပိဋိသမၻီဒါ ပတၱရဟႏၱာ"အရွင္ျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာ ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မ ေခမာေထရီတုိ႔နဲ႔အတူ မဟာအဘိညဥ္ရ ပုဂၢိဳလ္(၄)ဦးထဲမွာ အ၀င္အပါျဖစ္သလုိ ႏွစ္ သတ္မွတ္ခ်က္အလုိက္ မက်ိန္းစက္ မအိပ္ေတာ္မူၾကတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္း အာဇာနည္မေထရ္(၁၁)ပါးထဲမွာလည္း တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျဖစ္ေတာ္မူခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)ကာလပတ္လုံး တံကဲပ်ဥ္၊ နံရံ၊ တုိင္ကုိမွီျပီး တစ္ခါမွ မက်ိန္းစက္ဘူး၊ အိပ္ရာ၀င္ ကာလဲေလ်ာင္းျပီး တစ္ခါမွ မအိပ္ခဲ့ဘူးပါ။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ ရဟန္းျပဳခ်ိန္ကစျပီး ေကာသမၻီျပည္၊ ဗာရဏသီျပည္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေရွးလူျဖစ္စဥ္ သူေဌးသားဘ၀က အလုပ္အေကြ်းအေဖ်ာ္အေျဖ ကေခ် သည္ ေမာင္းမမိႆံေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ့ မိဘအိမ္သုိ႔ ျပန္ၾကကာ မိမိတုိ႔ရဲ့ မိဘအိမ္မွာ ေနထုိင္ၾကရင္းက သကၤန္း၊ ဆြမ္း စတာေတြကုိ စီရင္ျပီး အရွင္ဗာကုလမေထရ္ ျမတ္ထံသုိ႔သာ လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ လ၀က္=(၁၅-ရက္) ပတ္လုံး ေကာသမၻီေနသူေတြက ေပးပုိ႔လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္း၊ ဆြမ္းတုိ႔ကုိ သုံးေဆာင္ေတာ္မူျပီး ၊ ေနာက္လ၀က္(၁၅-ရက္) ပတ္လုံး ဗာရာဏသီေန သူေတြက ပုိ႔သလွဴဒါန္းတဲ့ဆြမ္း၊ သကၤန္းတုိ႔ကုိ ဘုဥ္းေပးသုံး ေဆာင္ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျပဳခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)ကာလအတြင္း ဒါယကာေတြ ပင့္ဖိတ္တဲ့ဆြမ္းကုိ တစ္ႀကိမ္မွ လက္မခံဖူးသလုိ၊ "ဒါယကာတစ္ဦးဦးက ငါ့ကုိ ပင့္ဖိတ္ပါမူ ေကာင္းေလစြ"လုိ႔ စိတ္ေတာင္မွ မကူးမိဖူးသူ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ရြာနီးေက်ာင္းမွာ ၀ါမဆုိဘဲ အျမဲေတာရေဆာက္တည္ေတာ္မူကာ ျမိဳ႔ရြာအတြင္း အိမ္တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ဆြမ္းမစားဖူးသူလည္း ျဖစ္ေတာ္မူပါ တယ္။ ရဟန္း၀ါေတာ္နဲ႔အမွ် အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး ပစၥည္းေလးပါးကိစၥမွာ တစ္စုံတစ္ရာ ေၾကာင့္ၾကစုိက္မႈ တစ္ခုမွ်မရွိဘဲ ပံ့သကူသကၤန္း၊ ပ႑ပတ္ဆြမ္း၊ေတရာေက်ာင္းနဲ့ပဲ ေပွ်ာ္ေမြ႔ေတာ္မူပါတယ္။ လူဘ၀ အႏွစ္(၈၀)ရဟန္း ဘ၀အႏွစ္(၈၀)သက္တမ္း (၁၆၀) အတြင္း နြားနုိ့တစ္ညွစ္စာ အခ်ိန္ကေလးေလာက္ ေတာင္မွ အနာေရာဂါ မျဖစ္ပြားဘူးဘဲ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ဆုိရင္ သွ်ိသွ်ားသီးတစ္စိတ္စာကုိ ေတာင္မွ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ရဖူးျဖင္း ရွိေတာ္မမူပါဘူး။ တစ္သက္တာပတ္လုံး ေညာင္းညာကုိက္ခဲျခင္းမွ် မျဖစ္ေပၚဘူးတာေၾကာင့္ သီတင္းသုံးေဖာ္ တစ္ဦးဦးကုိ တစ္ခါမွ် နွိပ္ နယ္ခုိင္းျခင္းလည္း ရွိေတာ္မမူပါ။ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ၀င္ျပီး ေရမခ်ိဳးဖူးသလုိ၊ ဆပ္ျပာအသုံးျပဳၿပီးေတာ့့လည္း ေရးခ်ိဳးေတာ္မမူဘူးပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာအရွင္ဗာကုလ မေထရ္ကုိ က်န္းမာျခင္းအရာမွာ အသာလြန္ဆုံး ဧတဒဂ္ဘြဲ့ထူးကုိ ေပးအပ္ေတာ္မူခဲ့ တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ ရဟန္းျဖစ္ျပီးခ်ိန္ကစျပီး ၀ါေတာ္(၈၀) အတြင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိတစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် တရားမေဟာဖူးသလုိ"မိန္းမဆုိတဲ့ အမွတ္ လကၡဏာ နဲ႔ လည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်ၾကည့္ျေတာ္မမူဖူးပါဘူး။ ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ ေနစဥ္ ကာလပတ္ လုံး ကာမဂုဏ္အာရုံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စိတ္ကူး အႀကံအစည္ အမွတ္ သညာ တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွလည္း ျဖစ္ဖူးျခင္း လုံး၀ရွိေတာ္မမူပါ။ အမ်က္ေဒါသနဲ႔ စပ္ျပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးကုိ ပ်က္စီးေစလုိတဲ့ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းလုိတဲ့ စိတ္ကူး၊ အႀကံအစည္၊ အမွတ္သညာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ ျဖစ္ေပၚဖူးျခင္း ရွိေတာ္မမူခဲ့ပါ။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မတူညီႏုိင္တဲ့ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ရဲ့ အံ့ဖြယ္ရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ဟာ လူ၀တ္ေၾကာင္ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ကင္းရွင္းရုံမွ်မကဘဲ ရဟန္း၀တ္ဘိကၡဳနီ၊ သိကၡမာန္၊ သာမေဏမေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံျခင္း အလ်ဥ္း ရွိေတာ္မူပါဘူး။ အမိ်ဳးသားေတြကုိလည္း ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာအျဖစ္နဲ့ ရွင္ျပဳေပးျခင္း၊ရဟန္း ခံေပးျခင္း၊ တပည့္အျဖစ္ လက္ခံျခင္း လုံး၀ ျပဳေတာ္မူသလုိ ရွင္ငယ္၊ ရဟန္းငယ္ေတြ ကုိလည္း အလုပ္အေကြ်းအျဖစ္ အနီးအပါးမွာ လုံး၀ထားေတာ္မမူပါ။ ၀ါေတာ္(၈၀) သက္ေတာ္(၁၆၀) ပရိနိဗၺာန္၀င္စံခ်ိန္အထိ ကုိယ့္ဘ၀၊ ကုိယ့္ခႏၶာ၀န္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ထမ္းရြက္ေတာ္မူသြားတဲ့ အံ့ဖြယ္မေထရ္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ သက္ေတာ္(၁၆၀)ျပည့္လုိ႔ သက္တမ္းကုန္ဆုံးလုနီးတဲ့အခါ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ ဟာ တစ္ေက်ာင္း၀င္ တစ္ေက်ာင္းထြက္ လွည့္လည္ေတာ္မူကာ"အရွင္ဘုရားတုိ႔ ညီမူရာတန္ေစာင္းအတြင္းသုိ႔ ၾကြေတာ္မူၾကပါ။ ယေန႔ တပည့္ေတာ္ရဲ့ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံ ခ်ဳပ္ျငိမ္းမႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ ၾကြေတာ္မူၾကပါ"လုိ႔ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေလွ်ာက္ထားဖိတ္ၾကားျပီး သံဃာစုေ၀းေစပါတယ္။သီတင္းသုံးေဖာ္ သံဃာေတာ္မ်ား စုရုံးစည္းေ၀းမိတဲ့အခါ "ငါဟာ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ သူတစ္ပါး ေတြကုိ တာ၀န္မတက္ေစခဲ့သလုိ ယခုလုိ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံခ်ိန္မွာလည္း ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ ဟာ သီတင္းသုံးေဖာ္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ပလိေဗာဓ ေၾကာင့္ၾကဖြယ္ မျဖစ္ ေပၚပါေစနဲ႔"လုိ႔ နွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ေတာ္မူကာ စ်ာန္အဘိညာဥ္ကုိ ၀င္စားေတာ္မူျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ့ အလယ္မွာ ထုိင္ေတာ္မူလ်က္ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူပါတယ္။ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူတာနဲ႔တစ္ျပိဳင္နက္ ထုိင္ေတာ္မူဆဲ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ဟာ သူအလုိလုိ မီးထေတာက္ျပီး ေလာင္ကြ်မ္းကာ မုေလးပန္းရုံအဆင္းရွိတဲ့ ဓာတ္ေတာ္ ေတြသာ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရဟာ လက္၀ဲေတာ္ရံ မဟာသာ၀ကအပါး(၄၀)ထဲမွာ တစ္ပါး အပါအ၀င္ျဖစ္သလုိ က်န္းမာျခင္း အရာမွာ ဧတဒဂ္ ရေတာ္မူျပီး တန္ခုိးႀကီးေတာ္မူတဲ့ သက္ေတာ္ရွည္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ႀကီးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ေတယ္မူပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ျမတ္ရဲ့ ပါရမီခရီးမွာ အားက်ၾကည္ညုိဖြယ္ရာေကာင္းသလုိ ကုိယ့္ဘ၀ ကုိယ့္ကံၾကမၼာကုိ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ပုံစံအတုိင္း ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေအာင္ အကြက္ခ်စီမံေတာ္မူပုံဟာလည္း အတုယူ လုိက္နာဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ အရွင္ျမတ္ ဟာ သာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံတုန္းဆုံခုိ္က လူ့ဘ၀ရဲ့ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရး အရင္းအျမစ္ အသီးအပြင့္အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဳးေထြးပုိက္ ရယူေတာ္မူလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာ(အတိတ္ဒါန၊ ကုသိုလ္၊ ပါရမီ) ------------------------------------------------------ အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာဟာ လြန္ေလၿပီးေသာ(တစ္သေခၤ်ကမ႓ာတစ္သိန္း)အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တြင္ ရေသ့ဘဝျဖင့္ရေသ့စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔ကိုခံစားၿပီးေတာထဲမွာစံျမန္းေတာ္မူလ်က္ရွိသည္။ တစ္ေန႔၌ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ႏွင့္ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားျခံရံလ်က္အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာရေသ့သီးတင္းသုံးေနေသာေတာအုပ္မွျဖတ္ေလ၏။ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တစ္ပါးဆီမွအေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ေလနာေရာဂါခံစားေနရေၾကာင္းသိရွိ၍ ေလနာေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစမည့္ေဆးေဖၚေပး႐ုံသာမကမိမိကိုယ္တိုင္လည္းရေသ့စည္းစိမ္ခ်မ္းသာစြန္႔ကာကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သြားေရာက္ျပဳစုကုသေပးျပီး "ဘ၀သံသရာမွာ တပည့္ေတာ္ရဲ့ခႏၶာဟာ ႏြားနုိ႔တစ္ညွစ္စာ အခ်ိန္ကေလးေတာင္မွ အနာေရာဂါမျဖစ္ပါေစသား"လုိ႔ ဆုေတာင္းခဲ့သူျဖစ္သလုိ၊ ကမ႓ာတစ္သိန္း(သာရကမ႓ာ)ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္မွာလည္း ရေသ့ဘဝျဖင့္ရေသ့စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔ကိုခံစားၿပီးေတာထဲမွာစံျမန္းေတာ္မူလ်က္ရွိေလရာ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင္းရဟန္းရွစ္ေသာင္းငါးေထာင္တို႔သည္ေတာအုပ္ကိုအျဖတ္၌ ေႏြဦးအခ်ိန္ အဆိပ္ပင္၏ဝတ္မႈံပြင့္လႊာပ်ံ႕လႊင့္ေနေလအား႐ူမိၿပီးနာမြန္ၾကကုန္လ်က္ရွိေသာ္ အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာရေသ့သည္နာမြန္ေပ်ာက္ေစေသာေဆးမ်ားေဖၚေပးကာကုသေပးၿပီး "အနာေရာဂါကင္းတဲ့အရာမွာ အသာဆုံး အျမတ္ဆုံး=ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ကုိ ရပါလုိ၏"လုိ႔ ဆုထူးပန္ဆင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုးဆယ့္ႏွစ္ကမ႓ာ(သာရကမ႓ာ)၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္အရွင္ဗာကုလမေထရ္အေလာင္းအလ်ာဟာဆင္းရဲသားတစ္ဦးျဖစ္ေလေသာ္လည္း၊ တစ္ေန႔တြင္မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းတစ္ဦးကိုေခၚ၍အိမ္ျပင္ေဆာက္ဖို႔သစ္ခုတ္ရန္ေတာထဲသို႔ဝင္ေသာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတရားက်င့္နားေနေဆာင္ေဟာင္းႏြမ္းယိုယြင္းမႈကိုေတြ႕ျမင္ၿပီး၊ အေတြးစိတ္ျဖစ္မိေလသည္။ ေက်ာင္းေဆာင္ကိုအရင္ျပင္ေပးရမလား၊ မိမိတို႔မိသားစုေနေသာအိမ္ကိုအရင္ျပင္ရမလား။ ထိုေနာက္ျဖစ္ေပၚလာသည္က မိမိတို႔ေနတ့ဲအိမ္ကိုမျပင္လွ်င္ မိသားစုသုံးဦးသာ ဆင္းရဲဒုကၡခံရမည္။ ေက်ာက္ေဆာင္ကိုမျပင္လွ်င္ ရဟန္းအျပင္ သာသနာေတာ္အားယုံၾကည္ကိုးကြယ္လ်က္ရွိေသာသူေတြပါဆင္းရဲဒုကၡခံရမည္ဟု။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ေက်ာင္းေဆာင္အရင္ျပင္ေပးသည့္အျပင္ တိုးခ်ဲကာ ေရအိမ္ေနရာ၊ ေရခ်ဳိးသန္႔စင္အခန္း၊ မီးတင္းကုတ္၊ ေဆးတင္းကုတ္မ်ားလည္းစႏွစ္တက်ေဆာင္ရြက္ေပးသလို၊ဘဒၵကမ႓ာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္မွာ ေက်ာင္းေဆာင္အသစ္ေတြကုိ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကုိ ေဆးပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ မပင္မပန္း ခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းခဲ့သူလည္း ျဖစ္ေပသည္။ အရွင္ျမတ္ရဲ့ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ဘ၀ႏွစ္ခုစလုံးဟာ ေအာင္ျမင္ၾကြယ္၀ မႈေတြ ျပည့္လွ်ံေနတာပါ။ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး ၂-အုပ္စုရဲ့ၾကား အေျခြအရံ ပရိသတ္ေတြ ရဲ့ အလယ္မွာ အသက္ရွည္ရွည္က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုိတုိင္းရ၊ တတုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနဟာ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ရာျဖစ္သလုိ ရက္သတၱပတ္မွ်နဲ႔ ဆ႒ာဘိည၊ ပဋိသမၻီဒါပတၱ၊ ဧတဒဂ္ရ၊ မဟာသာ၀က ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ဘ၀ကုိ တက္လွမ္းေတာ္မူ ႏုိင္ခဲ့တာကလည္း အင္မတန္ အားရေက်နပ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈ ရႈေထာင့္ကၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ရဲ့ အံ့ခ်ီးဖြယ္ရာေတြဟာ ပုဂၢလိကအရာ၀င္ျပီး၊ တသီးတသန္႔ ဆန္တာမုိ႔ အရွင္ဗာကုလမေထရ္ျမတ္ကုိ"သူေတာ္ေကာင္း"ဆုိတဲ့နာမ၀ိေသသနအစား "သူေတာ္စင္"ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရနဲ႔ ပူေဇာ္ေစခ်င္ပါသည္။ "သီတဂူဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ေတာ္၀င္ႏြယ္-အင္းဝ" တရားေတာ္တုိ႔မွ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2qBcSU5
#အလှူရဲ့ အကျိုး လူတစ်ယောက်ဟာ ဘုန်ကြီးကျောင်းဝင်းတံခါးဝကို ရောက်လာတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါးက တံခါးကို လာဖွင့်ပေးတယ်။ အဲဒီလူက ရဟန်းကို သူ့လက်ထဲမှာ ကိုင်လာတဲ့ စပျစ်သီးတစ်ခိုင်ကို ကပ်ပြီး ခုလို ပြောလိုက်တယ်။ "ဒီစပျစ်သီးက တပည့်တော်ခြံမှာ စိုက်ထားတဲ့ အသီးတွေထဲက အလှဆုံး အကောင်းဆုံးပါ။အရှင်ဘုရားကို လက်ဆောင်ပေးတာပါ ဘုရား" "အေးကွာ၊ တကာတော်ရဲ့ စပျစ်သီးတွေဟာ အရသာရှိပုံရတယ်။ ငါ ဆရာတော်ကို ကပ်လိုက်မယ်" "မဟုတ်ဘူး ဘုရား။ ဒီအသီးတွေဟာ အရှင်ဘုရားအတွက်ပါ။ တပည့်တော် ကျောင်းကို လာတိုင်း အရှင်ဘုရားပဲ တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ မနှစ်က ရေကြီးပြီး တပည့်တော် စိုက်ထားတဲ့ သီးနှံတွေ ပျက်စီးသွားလို့ တပည့်တော်မှာ စားစရာမရှိတုန်း အရှင်ဘုရားရဲ့ ဆွမ်းထဲက တပည့်တော်ကို ခွဲဝေကျွေးတယ်။ အဲဒီအတွက် ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ အရှင်ဘုရားကို ပေးတာပါ ဘုရား" "ဒါဆိုလည်း ကောင်းပါပြီ။ ဘုန်းကြီးယူထားလိုက်မယ်" ရဟန်းလည်း စပျစ်ခိုင်ကို သူ့အခန်းထဲက နံရံမှာ ချိတ်ဆွဲထားပြီး မစားရက်ဘဲ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို စာသင်ပေးတဲ့ ဆရာတော်ကို စားစေချင်တယ်။ ဒါကြောင့် စပျစ်ခိုင်ကို ဆရာတော်ထံ ကပ်လိုက်တယ်။ ဆရာတော်လည်း ရဟန်းကပ်တဲ့ စပျစ်ခိုင်ကို ကြည့်ရင်း စားချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ကပ္ပိယကြီးကို သတိရပြီး သူအစားအသောက် ပျက်နေရှာတယ်။ သူ စပျစ်သီးစားရရင် ဝမ်းသာသွားမယ်လို့ စဉ်းစားပြီး ကပ္ပိယကြီး ကို စပျစ်ခိုင်စွန့်ကြဲလိုက်တယ်။ ကပ္ပိယကြီးလည်း အလွန်လှပပြီး အရသာရှိမယ့် စပျစ်သီးတွေကို စားခါနီးမှ တစ်ခုကို သတိရလိုက်တယ်။ ကျောင်းက ထမင်းချက်ဟာ သူ့အပေါ် အလွန်ကောင်းတယ်။ သူနေမကောင်းတုန်း စားစရလေးတွေကို ကြံဖန်ချက်ကျွေးရှာတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီစပျစ်သီးကို သူစားပါစေဆိုပြီး စပျစ်ခိုင်ကို ထမင်းချက်ကို ပေးလိုက်ပြန်တယ်။ ထမင်းချက်လည်း စပျစ်သီးကို စားခါနီးမှ ကျောင်း မှာ အငယ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ ကိုရင်လေးကို သတိရလိုက်တယ်။ သူဟာ ကိုရင်လေးကို အလွန်ချစ်တယ်။ ဒါကြောင့် စပျစ်ခိုင်ကို ကိုရင်လေးကို ပေးလိုက်ပြန်တယ်။ ကိုရင်လေးဟာ အပြင်က ပြန်လာတိုင်း ကျောင်းတံခါးကို လာဖွင့်ပေးတဲ့ ရဟန်းကို သတိရလိုက်ပြန်တယ်။ ရဟန်းဟာ သူ့ကို ကျောင်းမှာ ဘယ်လိုနေရမယ်၊ ဘယ်လိုထိုင်ရမယ်ဆိုပြီး အမြဲလမ်းညွှန်ဆုံးမတယ်။ ရဟန်းကို သူ အလွန်လေးစားတယ်။ ဒါကြောင့် စပျစ်သီးကို မစားဘဲ ရဟန်းကို ပေးလိုက်တယ်။ ရဟန်းလည်း သူ ဆရာတော်ကို ကပ်လိုက်တဲ့ စပျစ်သီး သူ့ဆီပြန်ရောက်လာတာဟာ သူစားထိုက်လို့ပဲဆိုပြီး စပျစ်သီးတွေကို အားရပါးရ စားလိုက်တယ်။ ဒီအဖြစ်အပျက်လေးဟာ ဘာကိုပြလိုက်သလဲ။ ကျွန်တော်တို့ဟာ တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမမျှော်ကိုးပဲ အလှူအတန်းပြုလိုက်ရင် လှူရတဲ့ အကျိုးဟာ မိမိဆီ မလွဲမသွေ ရောက်လာမယ်ဆိုတာပါ။ ဗန်းမော်သိန်းဖေ Bamaw Thein Pe ၀၇-၁၁-၂၀၁၉ #အလႉရဲ႕ အက်ိဳး လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းဝင္းတံခါးဝကို ေရာက္လာတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးက တံခါးကို လာဖြင့္ေပးတယ္။ အဲဒီလူက ရဟန္းကို သူ႕လက္ထဲမွာ ကိုင္လာတဲ့ စပ်စ္သီးတစ္ခိုင္ကို ကပ္ၿပီး ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။ "ဒီစပ်စ္သီးက တပည့္ေတာ္ၿခံမွာ စိုက္ထားတဲ့ အသီးေတြထဲက အလွဆုံး အေကာင္းဆုံးပါ။အရွင္ဘုရားကို လက္ေဆာင္ေပးတာပါ ဘုရား" "ေအးကြာ၊ တကာေတာ္ရဲ႕ စပ်စ္သီးေတြဟာ အရသာရွိပုံရတယ္။ ငါ ဆရာေတာ္ကို ကပ္လိုက္မယ္" "မဟုတ္ဘူး ဘုရား။ ဒီအသီးေတြဟာ အရွင္ဘုရားအတြက္ပါ။ တပည့္ေတာ္ ေက်ာင္းကို လာတိုင္း အရွင္ဘုရားပဲ တံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္။ မႏွစ္က ေရႀကီးၿပီး တပည့္ေတာ္ စိုက္ထားတဲ့ သီးႏွံေတြ ပ်က္စီးသြားလို႔ တပည့္ေတာ္မွာ စားစရာမရွိတုန္း အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဆြမ္းထဲက တပည့္ေတာ္ကို ခြဲေဝေကြၽးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ အရွင္ဘုရားကို ေပးတာပါ ဘုရား" "ဒါဆိုလည္း ေကာင္းပါၿပီ။ ဘုန္းႀကီးယူထားလိုက္မယ္" ရဟန္းလည္း စပ်စ္ခိုင္ကို သူ႕အခန္းထဲက နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး မစားရက္ဘဲ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ကို စာသင္ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ကို စားေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ်စ္ခိုင္ကို ဆရာေတာ္ထံ ကပ္လိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ရဟန္းကပ္တဲ့ စပ်စ္ခိုင္ကို ၾကည့္ရင္း စားခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ ကပၸိယႀကီးကို သတိရၿပီး သူအစားအေသာက္ ပ်က္ေနရွာတယ္။ သူ စပ်စ္သီးစားရရင္ ဝမ္းသာသြားမယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီး ကပၸိယႀကီး ကို စပ်စ္ခိုင္စြန႔္ႀကဲလိုက္တယ္။ ကပၸိယႀကီးလည္း အလြန္လွပၿပီး အရသာရွိမယ့္ စပ်စ္သီးေတြကို စားခါနီးမွ တစ္ခုကို သတိရလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းက ထမင္းခ်က္ဟာ သူ႕အေပၚ အလြန္ေကာင္းတယ္။ သူေနမေကာင္းတုန္း စားစရေလးေတြကို ႀကံဖန္ခ်က္ေကြၽးရွာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစပ်စ္သီးကို သူစားပါေစဆိုၿပီး စပ်စ္ခိုင္ကို ထမင္းခ်က္ကို ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ ထမင္းခ်က္လည္း စပ်စ္သီးကို စားခါနီးမွ ေက်ာင္း မွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ကိုရင္ေလးကို သတိရလိုက္တယ္။ သူဟာ ကိုရင္ေလးကို အလြန္ခ်စ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ်စ္ခိုင္ကို ကိုရင္ေလးကို ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ ကိုရင္ေလးဟာ အျပင္က ျပန္လာတိုင္း ေက်ာင္းတံခါးကို လာဖြင့္ေပးတဲ့ ရဟန္းကို သတိရလိုက္ျပန္တယ္။ ရဟန္းဟာ သူ႕ကို ေက်ာင္းမွာ ဘယ္လိုေနရမယ္၊ ဘယ္လိုထိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး အၿမဲလမ္းၫႊန္ဆုံးမတယ္။ ရဟန္းကို သူ အလြန္ေလးစားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ်စ္သီးကို မစားဘဲ ရဟန္းကို ေပးလိုက္တယ္။ ရဟန္းလည္း သူ ဆရာေတာ္ကို ကပ္လိုက္တဲ့ စပ်စ္သီး သူ႕ဆီျပန္ေရာက္လာတာဟာ သူစားထိုက္လို႔ပဲဆိုၿပီး စပ်စ္သီးေတြကို အားရပါးရ စားလိုက္တယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးဟာ ဘာကိုျပလိုက္သလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္စုံတစ္ရာ အက်ိဳးမေမွ်ာ္ကိုးပဲ အလႉအတန္းျပဳလိုက္ရင္ လႉရတဲ့ အက်ိဳးဟာ မိမိဆီ မလြဲမေသြ ေရာက္လာမယ္ဆိုတာပါ။ ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ Bamaw Thein Pe ၀၇-၁၁-၂၀၁၉
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2CtS3wx
#အလှူရဲ့ အကျိုး လူတစ်ယောက်ဟာ ဘုန်ကြီးကျောင်းဝင်းတံခါးဝကို ရောက်လာတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါးက တံခါးကို လာဖွင့်ပေးတယ်။ အဲဒီလူက ရဟန်းကို သူ့လက်ထဲမှာ ကိုင်လာတဲ့ စပျစ်သီးတစ်ခိုင်ကို ကပ်ပြီး ခုလို ပြောလိုက်တယ်။ "ဒီစပျစ်သီးက တပည့်တော်ခြံမှာ စိုက်ထားတဲ့ အသီးတွေထဲက အလှဆုံး အကောင်းဆုံးပါ။အရှင်ဘုရားကို လက်ဆောင်ပေးတာပါ ဘုရား" "အေးကွာ၊ တကာတော်ရဲ့ စပျစ်သီးတွေဟာ အရသာရှိပုံရတယ်။ ငါ ဆရာတော်ကို ကပ်လိုက်မယ်" "မဟုတ်ဘူး ဘုရား။ ဒီအသီးတွေဟာ အရှင်ဘုရားအတွက်ပါ။ တပည့်တော် ကျောင်းကို လာတိုင်း အရှင်ဘုရားပဲ တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ မနှစ်က ရေကြီးပြီး တပည့်တော် စိုက်ထားတဲ့ သီးနှံတွေ ပျက်စီးသွားလို့ တပည့်တော်မှာ စားစရာမရှိတုန်း အရှင်ဘုရားရဲ့ ဆွမ်းထဲက တပည့်တော်ကို ခွဲဝေကျွေးတယ်။ အဲဒီအတွက် ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ အရှင်ဘုရားကို ပေးတာပါ ဘုရား" "ဒါဆိုလည်း ကောင်းပါပြီ။ ဘုန်းကြီးယူထားလိုက်မယ်" ရဟန်းလည်း စပျစ်ခိုင်ကို သူ့အခန်းထဲက နံရံမှာ ချိတ်ဆွဲထားပြီး မစားရက်ဘဲ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို စာသင်ပေးတဲ့ ဆရာတော်ကို စားစေချင်တယ်။ ဒါကြောင့် စပျစ်ခိုင်ကို ဆရာတော်ထံ ကပ်လိုက်တယ်။ ဆရာတော်လည်း ရဟန်းကပ်တဲ့ စပျစ်ခိုင်ကို ကြည့်ရင်း စားချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ကပ္ပိယကြီးကို သတိရပြီး သူအစားအသောက် ပျက်နေရှာတယ်။ သူ စပျစ်သီးစားရရင် ဝမ်းသာသွားမယ်လို့ စဉ်းစားပြီး ကပ္ပိယကြီး ကို စပျစ်ခိုင်စွန့်ကြဲလိုက်တယ်။ ကပ္ပိယကြီးလည်း အလွန်လှပပြီး အရသာရှိမယ့် စပျစ်သီးတွေကို စားခါနီးမှ တစ်ခုကို သတိရလိုက်တယ်။ ကျောင်းက ထမင်းချက်ဟာ သူ့အပေါ် အလွန်ကောင်းတယ်။ သူနေမကောင်းတုန်း စားစရလေးတွေကို ကြံဖန်ချက်ကျွေးရှာတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီစပျစ်သီးကို သူစားပါစေဆိုပြီး စပျစ်ခိုင်ကို ထမင်းချက်ကို ပေးလိုက်ပြန်တယ်။ ထမင်းချက်လည်း စပျစ်သီးကို စားခါနီးမှ ကျောင်း မှာ အငယ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ ကိုရင်လေးကို သတိရလိုက်တယ်။ သူဟာ ကိုရင်လေးကို အလွန်ချစ်တယ်။ ဒါကြောင့် စပျစ်ခိုင်ကို ကိုရင်လေးကို ပေးလိုက်ပြန်တယ်။ ကိုရင်လေးဟာ အပြင်က ပြန်လာတိုင်း ကျောင်းတံခါးကို လာဖွင့်ပေးတဲ့ ရဟန်းကို သတိရလိုက်ပြန်တယ်။ ရဟန်းဟာ သူ့ကို ကျောင်းမှာ ဘယ်လိုနေရမယ်၊ ဘယ်လိုထိုင်ရမယ်ဆိုပြီး အမြဲလမ်းညွှန်ဆုံးမတယ်။ ရဟန်းကို သူ အလွန်လေးစားတယ်။ ဒါကြောင့် စပျစ်သီးကို မစားဘဲ ရဟန်းကို ပေးလိုက်တယ်။ ရဟန်းလည်း သူ ဆရာတော်ကို ကပ်လိုက်တဲ့ စပျစ်သီး သူ့ဆီပြန်ရောက်လာတာဟာ သူစားထိုက်လို့ပဲဆိုပြီး စပျစ်သီးတွေကို အားရပါးရ စားလိုက်တယ်။ ဒီအဖြစ်အပျက်လေးဟာ ဘာကိုပြလိုက်သလဲ။ ကျွန်တော်တို့ဟာ တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမမျှော်ကိုးပဲ အလှူအတန်းပြုလိုက်ရင် လှူရတဲ့ အကျိုးဟာ မိမိဆီ မလွဲမသွေ ရောက်လာမယ်ဆိုတာပါ။ ဗန်းမော်သိန်းဖေ Bamaw Thein Pe ၀၇-၁၁-၂၀၁၉ #အလႉရဲ႕ အက်ိဳး လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းဝင္းတံခါးဝကို ေရာက္လာတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးက တံခါးကို လာဖြင့္ေပးတယ္။ အဲဒီလူက ရဟန္းကို သူ႕လက္ထဲမွာ ကိုင္လာတဲ့ စပ်စ္သီးတစ္ခိုင္ကို ကပ္ၿပီး ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။ "ဒီစပ်စ္သီးက တပည့္ေတာ္ၿခံမွာ စိုက္ထားတဲ့ အသီးေတြထဲက အလွဆုံး အေကာင္းဆုံးပါ။အရွင္ဘုရားကို လက္ေဆာင္ေပးတာပါ ဘုရား" "ေအးကြာ၊ တကာေတာ္ရဲ႕ စပ်စ္သီးေတြဟာ အရသာရွိပုံရတယ္။ ငါ ဆရာေတာ္ကို ကပ္လိုက္မယ္" "မဟုတ္ဘူး ဘုရား။ ဒီအသီးေတြဟာ အရွင္ဘုရားအတြက္ပါ။ တပည့္ေတာ္ ေက်ာင္းကို လာတိုင္း အရွင္ဘုရားပဲ တံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္။ မႏွစ္က ေရႀကီးၿပီး တပည့္ေတာ္ စိုက္ထားတဲ့ သီးႏွံေတြ ပ်က္စီးသြားလို႔ တပည့္ေတာ္မွာ စားစရာမရွိတုန္း အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဆြမ္းထဲက တပည့္ေတာ္ကို ခြဲေဝေကြၽးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ အရွင္ဘုရားကို ေပးတာပါ ဘုရား" "ဒါဆိုလည္း ေကာင္းပါၿပီ။ ဘုန္းႀကီးယူထားလိုက္မယ္" ရဟန္းလည္း စပ်စ္ခိုင္ကို သူ႕အခန္းထဲက နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး မစားရက္ဘဲ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ကို စာသင္ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ကို စားေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ်စ္ခိုင္ကို ဆရာေတာ္ထံ ကပ္လိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ရဟန္းကပ္တဲ့ စပ်စ္ခိုင္ကို ၾကည့္ရင္း စားခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ ကပၸိယႀကီးကို သတိရၿပီး သူအစားအေသာက္ ပ်က္ေနရွာတယ္။ သူ စပ်စ္သီးစားရရင္ ဝမ္းသာသြားမယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီး ကပၸိယႀကီး ကို စပ်စ္ခိုင္စြန႔္ႀကဲလိုက္တယ္။ ကပၸိယႀကီးလည္း အလြန္လွပၿပီး အရသာရွိမယ့္ စပ်စ္သီးေတြကို စားခါနီးမွ တစ္ခုကို သတိရလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းက ထမင္းခ်က္ဟာ သူ႕အေပၚ အလြန္ေကာင္းတယ္။ သူေနမေကာင္းတုန္း စားစရေလးေတြကို ႀကံဖန္ခ်က္ေကြၽးရွာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစပ်စ္သီးကို သူစားပါေစဆိုၿပီး စပ်စ္ခိုင္ကို ထမင္းခ်က္ကို ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ ထမင္းခ်က္လည္း စပ်စ္သီးကို စားခါနီးမွ ေက်ာင္း မွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ကိုရင္ေလးကို သတိရလိုက္တယ္။ သူဟာ ကိုရင္ေလးကို အလြန္ခ်စ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ်စ္ခိုင္ကို ကိုရင္ေလးကို ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ ကိုရင္ေလးဟာ အျပင္က ျပန္လာတိုင္း ေက်ာင္းတံခါးကို လာဖြင့္ေပးတဲ့ ရဟန္းကို သတိရလိုက္ျပန္တယ္။ ရဟန္းဟာ သူ႕ကို ေက်ာင္းမွာ ဘယ္လိုေနရမယ္၊ ဘယ္လိုထိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး အၿမဲလမ္းၫႊန္ဆုံးမတယ္။ ရဟန္းကို သူ အလြန္ေလးစားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ်စ္သီးကို မစားဘဲ ရဟန္းကို ေပးလိုက္တယ္။ ရဟန္းလည္း သူ ဆရာေတာ္ကို ကပ္လိုက္တဲ့ စပ်စ္သီး သူ႕ဆီျပန္ေရာက္လာတာဟာ သူစားထိုက္လို႔ပဲဆိုၿပီး စပ်စ္သီးေတြကို အားရပါးရ စားလိုက္တယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးဟာ ဘာကိုျပလိုက္သလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္စုံတစ္ရာ အက်ိဳးမေမွ်ာ္ကိုးပဲ အလႉအတန္းျပဳလိုက္ရင္ လႉရတဲ့ အက်ိဳးဟာ မိမိဆီ မလြဲမေသြ ေရာက္လာမယ္ဆိုတာပါ။ ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ Bamaw Thein Pe ၀၇-၁၁-၂၀၁၉
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2CtS3wx
Thursday, November 7, 2019
အတွေးနဲ့ ယောဂီ •••••••••••••••••• အတွေးနဲ့ပတ်သက်ရင် အကြီးမားဆုံး အခက်အခဲတစ်ခုက … ဘဝထဲမှာ မတွေးဘဲ မနေနိုင်တာ ဒါမှမဟုတ် မတွေးလို့ကို မဖြစ်တဲ့ အကြောင်းကိစ္စတွေ ရှိနေတဲ့ အဖြစ်ပါပဲ။ အဓိဋ္ဌာန်တရားစခန်းတွေမှာ အားထုတ်နေမယ် ဆိုရင်တောင် … နေ့စဉ်ပြုဖွယ်ကိစ္စတွေမှာ မတွေးပဲ မစဉ်းစားပဲ လုပ်လို့မရပါဘူး။ " ရေသောက်အုံးမှ။ ထမင်းစားအုံးမှ။ ဓမ္မာရုံသွားမယ်။ ရေချိုးမယ်။ အလေး အပေါ့သွားမယ်" စတဲ့ … ထင်ရှားတဲ့ ကိစ္စတွေမှာတောင် တွေးပြီးမှ ဆောင်ရွက်ကြရတာပါ။ စိတ်မဖြစ်ပဲ အတွေးမဖြစ်ပဲ ဘယ်လိုမှကို ဒီအလုပ်တွေကို လုပ်လို့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ကိုယ်မသိလိုက်တဲ့ အတွေးတွေ ဆိုတာလည်း … ကိုယ်က သတိဥာဏ်အားနည်းလို့ မသိ လိုက်တာသာ ရှိချင်ရှိမယ်။ အတွေးက တော့ တစ်ချိန်လုံးဖြစ်နေတာပါ။ နဂိုကထဲက အဲဒီလိုအတွေးတွေ များရတဲ့ အထဲမှာ ကိုယ်ကကို တွေးရတာကို နှစ်သက် စွဲလန်းနေတာတွေ ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ သူသူကိုယ်ကိုယ် အတွေးကို စွဲနေတဲ့ သူတွေ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဘယ်အာရုံနဲ့ပဲဆုံဆုံ ဖြတ်ဆို အလွန်လျင်မြန်စွာ တွေးလိုက်ပြီးသား ဖြစ်နေလောက်အောင်ကို တွေးတဲ့နေရာမှာ အသားကျနေပါတယ်။ အဲဒီလောက်အကျင့်ပါပြီး အားကောင်းနေ တတ်တဲ့ အတွေးတွေကို မတွေးရဘူးလို့ ပိတ်ပင်လို့ မရနိုင်ပါဘူး။ နားလည်လွယ်အောင် ပြောရမယ်ဆိုရင် ဘုရားရှင်လည်း တွေးပါတယ်။ အတိတ်အကြောင်းတွေကို ကမ္ဘာပေါင်း များစွာ တွေးပြီး ဇာတ်ကြောင်းတွေနဲ့ ဟောတတ်ပါတယ်။ အနာဂါတ်ကိုလည်း ဘယ်သူတော့ ဘယ်အချိန်မှာ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ကြိုတွေးလို့ ဗျာဒိတ်ပေးတော်မူပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘုရားရှင်အနေနဲ့ ကိလေသာနဲ့ အကုသိုလ်နဲ့ မတွေးပါဘူး။ ကိလေသာကင်းစင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်တော်နဲ့ တွေးစရာရှိတာတွေကို တွေးတော ဆင်ခြင် တော်မူပါတယ်။ ကျန်တဲ့ အရိယာအရှင်သူမြတ်တွေလည်း သာသနာ့ကိစ္စ သံဃာကိစ္စတွေ တရားဟော စရာ အကြောင်းကိစ္စတွေကို ဆောင်ရွက်ဖို့ တွေးတာပါပဲ။ အရိယာ လူပုဂ္ဂိုလ်တွေလည်း စီးပွားရေး လူမှုရေး ကုသိုလ်အရေးတွေကို မတွေးပဲ ဆောင်ရွက်လို့ရမှ မရတာ။ တွေးသင့်တဲ့ အချိန်မှာ တွေးကို တွေးရမှာပါပဲ။ ထမင်စားတာ သွားတာ လာတာ ပြောတာ ဆိုတာ လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်တာ ဟူသမျှ မတွေးပဲ လုပ်လို့မရပါဘူး။ ဒီတော့ "ဘဝထဲမှာ မတွေးရ" ဆိုတဲ့ တားမြစ်ချက်တွေကို လိုက်နာဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တာ။ မဖြစ်သင့်တာလို့ပဲ မိမိအနေနဲ့ သဘောရမိပါတယ်။ ဘုရားရှင်လက်ထက်တော်က လူကြားသူကြား ထဲမှာ သွားလာနေထိုင် အားထုတ်ရင်း တရားရ သွားတဲ့ ကုရုတိုင်းသားတွေကို သက်သေပြုလို့ သဘောပေါက်စေချင်ပါတယ်။ ဒါကိုလည်း အကြောင်းအကျိုး ဆီလျော်စွာ စဉ်းစားစေချင်ပါတယ်။ ကဲ.....မိမိတို့အနေနဲ့လည်း မတွေးဘဲ နေလို့မရ မတွေးရ မနေနိုင်ဖြစ်နေကြ တာချင်း အတူတူ … တတ်နိုင်သလောက် အကုသိုလ် အတွေး တွေ မဖြစ်အောင် ကြိုးစားကြရအောင်ပါ။ ပြောသာပြောရတယ်။ ခက်နေတာက ကိုယ် ကိုယ်တိုင်ကိုက အကုသိုလ်အတွေးတွေ များနေတတ်တာပါ။ ဘာဝနာနဲ့ ယဉ်ကျေးအောင် ဆုံးမ မထား နိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် အတွေးတွေ မယဉ်ကျေး တာလည်း ဆန်းတော့ မဆန်းလှပါဘူး။ အတိတ်ကို စဉ်းစားလိုက်တော့လည်း အလို မပြည့်ခဲ့တာတွေ မရရှိခဲ့တာတွေ အတွက် မကျေမနပ် ဖြစ်တတ်သလို… မရောက်သေးတဲ့ အနာဂတ်အတွက်လည်း တွေးတော စိတ်မောလို့ ပူပန်နေမိတာပါပဲ။ လိုအပ်လို့ တွေးပူတာပါ။ စားဝတ်နေရေးမို့ သားရေးသမီးရေးမို့ ပူတော့ ပူနေရအုံးမှာပဲလို့့ … ဘယ်လိုပဲ ဆင်ခြေတွေ ပေးနေပေမဲ့ ကိလေသာကတော့ ကိလေသာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ သူတစ်ပါးအပေါ် လောဘ ဒေါသ မာန ဣဿာ မစ္ဆရိယစတဲ့ ကိလေသာတွေနဲ့ အတွေးတွေတွေးပြီး ပူလောင်နေမယ်ဆိုရင် လည်း … သူကောင်းတာ မကောင်းတာက သူ့ကိစ္စ ကိုယ်ကတော့ အကုသိုလ်စိတ်တွေ များစွာ ဖြစ်ရတာပဲ အဖတ်တင်ပါလိမ့်မယ်။ တစ်နာရီ တစ်မနက် တစ်ရက်လောက် "ငါ ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှ ကိလေသာတွေ အရင်းခံလို့ အကုသိုလ်စိတ်နဲ့ မပြုဘဲ မပြောဘဲ မကြံဘဲ နေမယ်"လို့ သံဓိဌာန်ချပြီး နေကြည့် စေချင်ပါတယ်။ အရင်ဆုံးတော့ ကာယကံ ဝစီကံက စကျင့်ရမှာပါပဲ။ အဲဒီကတဆင့် ကိလေသာနဲ့ ပူလောင်စွာ မတွေးဘူးဆိုတဲ့ အထိတော့ ဖြစ်အောင် ကျင့်ရမှာပါ။ ကိလေသာတွေ အလွန်နည်းပါစွာ လုံးဝ ကင်းစင်စွာ ဆိုရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့။ ဒီနေရာမှာ သီလဆောက်တည်သလို ကိုယ့်ရဲ့ အပြု အပြော အကြံတွေကို အကုသိုလ် မဖြစ်အောင် ကန့်သတ်ထားလိုက်တာပါ။ ဘယ်လိုနည်းကိုဘဲသုံးသုံး အဓိကက အကုသိုလ်စိတ် မဖြစ်ဖို့ပါ။ တခါတလေမှာ သူတော်ကောင်းဖြစ်ချင်တဲ့ သူဆိုတာ အကုသိုလ်စိတ် ဖြစ်နေရင် ရှက်စရာကြီးလို့ စဉ်းစားပြီး … အကုသိုလ် မဖြစ်အောင် ကိုယ့်စိတ်ကို ကန့်သတ်ထား လို့ပဲဖြစ်ဖြစ် … ဒီလိုလူတွေ ဒီလိုအကြောင်းအရာတွေ လောက်နဲ့ အကုသိုလ်ဖြစ်ရမှာ မတန်ဘူးလို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်ထားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်… အကုသိုလ်အတွေးတွေ မတွေးမိအောင် ကျင့်လို့ ရနိုင်ပါတယ်။ အရေးကြီးတဲ့အချက်က ကိုယ်သတ်မှတ် ရည်စူးထားတဲ့အတိုင်း အကုသိုလ်မဖြစ်ဖို့ပါ။ ကိုယ်မကြိုက်တာ ကြိုက်တာတွေနဲ့ ပတ်သက်ရင်လည်း အခုလိုပဲ ကျင့်ရမှာပါ။ ကြိုက်တာ မကြိုက်တာတွေ ရှိနေတတ်တဲ့ ပုထုဇဉ်တွေဆိုပေမဲ့ … အဲဒီအာရုံတွေနဲ့ ဆုံခဲ့ရင်လည်း ပြင်းထန်စွာ အတွေးတွေနဲ့ မပူလောင်မိအောင်တော့ ကြိုးစား ရမှာပါ။ အခုအချိန်ထိ မတွေးရဘူးလို့ တစ်ခွန်းမှ မပြောဘူးနော်။ တွေးပါ။ ကုသိုလ်အတွေးဆို တွေးဖြစ်အောင် တွေးပါ။ တတ်နိုင်ရင် တစ်နေကုန် တွေးလို့ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အကုသိုလ် အတွေးတွေကိုတော့ တတ်နိုင်သလောက် လျှော့ချရပါမယ်။ ဒီလောက်တော့ ကျင့်ဖို့လိုပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒါတွေဟာ လူက တမင်တကာ ကြောင့်ကြစိုက်ပြီး ကြိုးစားအားထုတ်ရတဲ့ ပုဂ္ဂလဗျာပါရတွေပါ။ အတွေးတွေကို တိုက်ရိုက် မရှုမှတ်နိုင် သေးတဲ့ သူတွေအတွက် ဒီလောက်ကပဲ စကျင့်ရတာပါ။ မူလတန်းအဆင့်ဟာ မူလတန်း လောက်သာ စွမ်းဆောင်နိုင်ပါတယ်။ ဒါတောင် တကယ်တမ်းပြောရရင် မလွယ်ပါဘူး။ "ထစ်ကနဲဆို ထောင်းကနဲ" မဖြစ်အောင် မနည်းကြိုးစားရမှာပါ။ ငါးပါးသီလကို တကယ်လုံအောင် စောင့်ထိမ်းဖို့ ခက်သလိုပါပဲ။ နေရာတကာ Auto ဖြစ်နေတတ်တဲ့ ကိလေသာက အလွန်မြန်လှပါတယ်။ သူ့ရဲ့အရှိန်ကို ထိမ်းနိုင်ဖို့အတွက် နည်းမျိုးစုံအောင် ကျင့်နေရတာပါ။ အဲဒီလိုနဲ့ လေ့ကျင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အကုသိုလ်အတွေး တွေနည်းလာတာ ဖြစ်ရင်တောင်မှ အရင်တုံးကလောက် မပြင်းထန်တော့တာတွေကိုလည်း သတိထားကြည့်ရင် သိသာနိုင်ပါတယ်။ စိတ်မှာ ပြင်းထန်စွာ ပူလောင်ရတာတွေ နည်းလာတဲ့အခါ အရင်ကထက် စိတ်အေး လက်အေးလည်း ပိုရှိလာမှာ အသေချာပါပဲ။ အရင်က ဝုန်းဒိုင်းကြဲလောက်အောင် အကုသိုလ်အတွေးတွေ ဆက်ကာ ဆက်ကာ ဖြစ်တတ်တဲ့ နေရာတွေမှာ အရင်လောက် မပြင်းထန်တဲ့သဘောတွေ ကိုလည်း သတိထားမိလာမှာပါ။ အဲဒီလို မိမိစိတ်မှာ အကုသိုလ် အတွေးတွေ နည်းလာ ပါးလာမှလည်း ကုသိုလ်အတွေးတွေ ဝင်ခွင့်ရမှာပါ။ အကုသိုလ်အတွေးတွေ အဖြစ်များနေသ၍ ကုသိုလ်အတွေးတွေ ဖြစ်ခွင့်မရှိတာဟာ ဓမ္မသဘာဝပါပဲ။ အဲဒီသဘောတရား အတိုင်းပါပဲလေ။ ကုသိုလ်အတွေးတွေ အချိန်များစွာ နေရာယူ နိုင်လေလေ အကုသိုလ်အတွေးတွေ နည်းပါး လေလေပါပဲ။ တစ်နာရီ တစ်မနက် တစ်ရက်လုံးလုံး ကုသိုလ်အတွေးတွေ ကုသိုလ်စိတ်တွေသာ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့။ ဘာပဲပြောပြော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အကုသိုလ် အတွေးတွေရဲ့ အပြစ်မကင်းတဲ့သဘော ဆင်းရဲတဲ့သဘော ပူလောင်တဲ့သဘောတွေကို တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုမိုနားလည် လာသလို… ကုသိုလ်အတွေးတွေရဲ့ အပြစ်ကင်းတဲ့သဘော ချမ်းသာတဲ့သဘော အေးချမ်းတဲ့သဘောတွေကို လေ့ကျင့်ရင်း ပိုပိုပြီး နားလည်လာမှာအမှန်ပါ။ တရားအားထုတ်တဲ့ လမ်းကြောင်းတစ်ခုမှာ အဲဒီနားလည်မှုဟာ အလွန်တန်ဖိုးကြီး လှပါတယ်။ ကုသိုလ် အကုသိုလ်ရဲ့ သဘာဝတွေကို မိမိတို့သေချာ မသိခဲ့လို့သာ … အပြစ်တွေများစွာ အမှားအယွင်းတွေ များစွာ သီလပျက်ယွင်းမှု များစွာကို လွန်ကြူးမိခဲ့ကြ တာပါ။ တကယ်နားလည်ရင် အကုသိုလ် ဆိုတာ ပြုရဲစရာ မရှိပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ လေ့ကျင့်ရင်းနဲ့ အတွေ့အကြုံ တွေကို အကြောင်းပြုပြီး ကုသိုလ် အကုသိုလ် အတွေးတွေအကြောင်း ပိုမိုနားလည်လာတဲ့ "အတွေးနဲ့ယောဂီ" ရဲ့ သန္တာန်မှာ… ဓမ္မသဘာဝ တစ်ခုဟာ မသိမသာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားကောင်းလို့ လာပါတော့တယ်။ အဲဒါကတော့ "ယောနိသော မနသိကာရ" ပါပဲ။ အလင်းရောင်ဓမ္မ တရားလေးတစ်ပုဒ်ကြောင့် ဘဝအမှောင်တွေကင်းပျောက်ပါစေ Cr# Dr.Pe Thet Tun အေတြးနဲ႕ ေယာဂီ •••••••••••••••••• အေတြးနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အႀကီးမားဆုံး အခက္အခဲတစ္ခုက … ဘဝထဲမွာ မေတြးဘဲ မေနနိုင္တာ ဒါမွမဟုတ္ မေတြးလို႔ကို မျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကိစၥေတြ ရွိေနတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။ အဓိ႒ာန္တရားစခန္းေတြမွာ အားထုတ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ … ေန႕စဥ္ျပဳဖြယ္ကိစၥေတြမွာ မေတြးပဲ မစဥ္းစားပဲ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ " ေရေသာက္အုံးမွ။ ထမင္းစားအုံးမွ။ ဓမၼာ႐ုံသြားမယ္။ ေရခ်ိဳးမယ္။ အေလး အေပါ့သြားမယ္" စတဲ့ … ထင္ရွားတဲ့ ကိစၥေတြမွာေတာင္ ေတြးၿပီးမွ ေဆာင္႐ြက္ၾကရတာပါ။ စိတ္မျဖစ္ပဲ အေတြးမျဖစ္ပဲ ဘယ္လိုမွကို ဒီအလုပ္ေတြကို လုပ္လို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကိုယ္မသိလိုက္တဲ့ အေတြးေတြ ဆိုတာလည္း … ကိုယ္က သတိဥာဏ္အားနည္းလို႔ မသိ လိုက္တာသာ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ အေတြးက ေတာ့ တစ္ခ်ိန္လုံးျဖစ္ေနတာပါ။ နဂိုကထဲက အဲဒီလိုအေတြးေတြ မ်ားရတဲ့ အထဲမွာ ကိုယ္ကကို ေတြးရတာကို ႏွစ္သက္ စြဲလန္းေနတာေတြ ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အေတြးကို စြဲေနတဲ့ သူေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဘယ္အာ႐ုံနဲ႕ပဲဆုံဆုံ ျဖတ္ဆို အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ေတြးလိုက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေလာက္ေအာင္ကို ေတြးတဲ့ေနရာမွာ အသားက်ေနပါတယ္။ အဲဒီေလာက္အက်င့္ပါၿပီး အားေကာင္းေန တတ္တဲ့ အေတြးေတြကို မေတြးရဘူးလို႔ ပိတ္ပင္လို႔ မရနိုင္ပါဘူး။ နားလည္လြယ္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္လည္း ေတြးပါတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းေတြကို ကမၻာေပါင္း မ်ားစြာ ေတြးၿပီး ဇာတ္ေၾကာင္းေတြနဲ႕ ေဟာတတ္ပါတယ္။ အနာဂါတ္ကိုလည္း ဘယ္သူေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳေတြးလို႔ ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရွင္အေနနဲ႕ ကိေလသာနဲ႕ အကုသိုလ္နဲ႕ မေတြးပါဘူး။ ကိေလသာကင္းစင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္နဲ႕ ေတြးစရာရွိတာေတြကို ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ ေတာ္မူပါတယ္။ က်န္တဲ့ အရိယာအရွင္သူျမတ္ေတြလည္း သာသနာ့ကိစၥ သံဃာကိစၥေတြ တရားေဟာ စရာ အေၾကာင္းကိစၥေတြကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ေတြးတာပါပဲ။ အရိယာ လူပုဂၢိုလ္ေတြလည္း စီးပြားေရး လူမႈေရး ကုသိုလ္အေရးေတြကို မေတြးပဲ ေဆာင္႐ြက္လို႔ရမွ မရတာ။ ေတြးသင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတြးကို ေတြးရမွာပါပဲ။ ထမင္စားတာ သြားတာ လာတာ ေျပာတာ ဆိုတာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္တာ ဟူသမွ် မေတြးပဲ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီေတာ့ "ဘဝထဲမွာ မေတြးရ" ဆိုတဲ့ တားျမစ္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္တာ။ မျဖစ္သင့္တာလို႔ပဲ မိမိအေနနဲ႕ သေဘာရမိပါတယ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က လူၾကားသူၾကား ထဲမွာ သြားလာေနထိုင္ အားထုတ္ရင္း တရားရ သြားတဲ့ ကု႐ုတိုင္းသားေတြကို သက္ေသျပဳလို႔ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆီေလ်ာ္စြာ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ကဲ.....မိမိတို႔အေနနဲ႕လည္း မေတြးဘဲ ေနလို႔မရ မေတြးရ မေနနိုင္ျဖစ္ေနၾက တာခ်င္း အတူတူ … တတ္နိုင္သေလာက္ အကုသိုလ္ အေတြး ေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရေအာင္ပါ။ ေျပာသာေျပာရတယ္။ ခက္ေနတာက ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ကိုက အကုသိုလ္အေတြးေတြ မ်ားေနတတ္တာပါ။ ဘာဝနာနဲ႕ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမ မထား နိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အေတြးေတြ မယဥ္ေက်း တာလည္း ဆန္းေတာ့ မဆန္းလွပါဘူး။ အတိတ္ကို စဥ္းစားလိုက္ေတာ့လည္း အလို မျပည့္ခဲ့တာေတြ မရရွိခဲ့တာေတြ အတြက္ မေက်မနပ္ ျဖစ္တတ္သလို… မေရာက္ေသးတဲ့ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေတြးေတာ စိတ္ေမာလို႔ ပူပန္ေနမိတာပါပဲ။ လိုအပ္လို႔ ေတြးပူတာပါ။ စားဝတ္ေနေရးမို႔ သားေရးသမီးေရးမို႔ ပူေတာ့ ပူေနရအုံးမွာပဲလို႔့ … ဘယ္လိုပဲ ဆင္ေျခေတြ ေပးေနေပမဲ့ ကိေလသာကေတာ့ ကိေလသာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ သူတစ္ပါးအေပၚ ေလာဘ ေဒါသ မာန ဣႆာ မစ္ဆရိယစတဲ့ ကိေလသာေတြနဲ႕ အေတြးေတြေတြးၿပီး ပူေလာင္ေနမယ္ဆိုရင္ လည္း … သူေကာင္းတာ မေကာင္းတာက သူ႕ကိစၥ ကိုယ္ကေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ မ်ားစြာ ျဖစ္ရတာပဲ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္နာရီ တစ္မနက္ တစ္ရက္ေလာက္ "ငါ ဘယ္သူ႕အေပၚမွာမွ ကိေလသာေတြ အရင္းခံလို႔ အကုသိုလ္စိတ္နဲ႕ မျပဳဘဲ မေျပာဘဲ မႀကံဘဲ ေနမယ္"လို႔ သံဓိဌာန္ခ်ၿပီး ေနၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အရင္ဆုံးေတာ့ ကာယကံ ဝစီကံက စက်င့္ရမွာပါပဲ။ အဲဒီကတဆင့္ ကိေလသာနဲ႕ ပူေလာင္စြာ မေတြးဘူးဆိုတဲ့ အထိေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ က်င့္ရမွာပါ။ ကိေလသာေတြ အလြန္နည္းပါစြာ လုံးဝ ကင္းစင္စြာ ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။ ဒီေနရာမွာ သီလေဆာက္တည္သလို ကိုယ့္ရဲ႕ အျပဳ အေျပာ အႀကံေတြကို အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ကန့္သတ္ထားလိုက္တာပါ။ ဘယ္လိုနည္းကိုဘဲသုံးသုံး အဓိကက အကုသိုလ္စိတ္ မျဖစ္ဖို႔ပါ။ တခါတေလမွာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူဆိုတာ အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္ေနရင္ ရွက္စရာႀကီးလို႔ စဥ္းစားၿပီး … အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကန့္သတ္ထား လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ … ဒီလိုလူေတြ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြ ေလာက္နဲ႕ အကုသိုလ္ျဖစ္ရမွာ မတန္ဘူးလို႔ ႀကိဳတင္ဆုံးျဖတ္ထားလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္… အကုသိုလ္အေတြးေတြ မေတြးမိေအာင္ က်င့္လို႔ ရနိုင္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကိုယ္သတ္မွတ္ ရည္စူးထားတဲ့အတိုင္း အကုသိုလ္မျဖစ္ဖို႔ပါ။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာ ႀကိဳက္တာေတြနဲ႕ ပတ္သက္ရင္လည္း အခုလိုပဲ က်င့္ရမွာပါ။ ႀကိဳက္တာ မႀကိဳက္တာေတြ ရွိေနတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေပမဲ့ … အဲဒီအာ႐ုံေတြနဲ႕ ဆုံခဲ့ရင္လည္း ျပင္းထန္စြာ အေတြးေတြနဲ႕ မပူေလာင္မိေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစား ရမွာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိ မေတြးရဘူးလို႔ တစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူးေနာ္။ ေတြးပါ။ ကုသိုလ္အေတြးဆို ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးပါ။ တတ္နိုင္ရင္ တစ္ေနကုန္ ေတြးလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အကုသိုလ္ အေတြးေတြကိုေတာ့ တတ္နိုင္သေလာက္ ေလွ်ာ့ခ်ရပါမယ္။ ဒီေလာက္ေတာ့ က်င့္ဖို႔လိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ လူက တမင္တကာ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ရတဲ့ ပုဂၢလဗ်ာပါရေတြပါ။ အေတြးေတြကို တိုက္ရိုက္ မရႈမွတ္နိုင္ ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ ဒီေလာက္ကပဲ စက်င့္ရတာပါ။ မူလတန္းအဆင့္ဟာ မူလတန္း ေလာက္သာ စြမ္းေဆာင္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ မလြယ္ပါဘူး။ "ထစ္ကနဲဆို ေထာင္းကနဲ" မျဖစ္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားရမွာပါ။ ငါးပါးသီလကို တကယ္လုံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းဖို႔ ခက္သလိုပါပဲ။ ေနရာတကာ Auto ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကိေလသာက အလြန္ျမန္လွပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အရွိန္ကို ထိမ္းနိုင္ဖို႔အတြက္ နည္းမ်ိဳးစုံေအာင္ က်င့္ေနရတာပါ။ အဲဒီလိုနဲ႕ ေလ့က်င့္ရင္း တျဖည္းျဖည္း အကုသိုလ္အေတြး ေတြနည္းလာတာ ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ အရင္တုံးကေလာက္ မျပင္းထန္ေတာ့တာေတြကိုလည္း သတိထားၾကည့္ရင္ သိသာနိုင္ပါတယ္။ စိတ္မွာ ျပင္းထန္စြာ ပူေလာင္ရတာေတြ နည္းလာတဲ့အခါ အရင္ကထက္ စိတ္ေအး လက္ေအးလည္း ပိုရွိလာမွာ အေသခ်ာပါပဲ။ အရင္က ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေလာက္ေအာင္ အကုသိုလ္အေတြးေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ အရင္ေလာက္ မျပင္းထန္တဲ့သေဘာေတြ ကိုလည္း သတိထားမိလာမွာပါ။ အဲဒီလို မိမိစိတ္မွာ အကုသိုလ္ အေတြးေတြ နည္းလာ ပါးလာမွလည္း ကုသိုလ္အေတြးေတြ ဝင္ခြင့္ရမွာပါ။ အကုသိုလ္အေတြးေတြ အျဖစ္မ်ားေနသ၍ ကုသိုလ္အေတြးေတြ ျဖစ္ခြင့္မရွိတာဟာ ဓမၼသဘာဝပါပဲ။ အဲဒီသေဘာတရား အတိုင္းပါပဲေလ။ ကုသိုလ္အေတြးေတြ အခ်ိန္မ်ားစြာ ေနရာယူ နိုင္ေလေလ အကုသိုလ္အေတြးေတြ နည္းပါး ေလေလပါပဲ။ တစ္နာရီ တစ္မနက္ တစ္ရက္လုံးလုံး ကုသိုလ္အေတြးေတြ ကုသိုလ္စိတ္ေတြသာ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အကုသိုလ္ အေတြးေတြရဲ႕ အျပစ္မကင္းတဲ့သေဘာ ဆင္းရဲတဲ့သေဘာ ပူေလာင္တဲ့သေဘာေတြကို တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုမိုနားလည္ လာသလို… ကုသိုလ္အေတြးေတြရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ့သေဘာ ခ်မ္းသာတဲ့သေဘာ ေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာေတြကို ေလ့က်င့္ရင္း ပိုပိုၿပီး နားလည္လာမွာအမွန္ပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမွာ အဲဒီနားလည္မႈဟာ အလြန္တန္ဖိုးႀကီး လွပါတယ္။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ရဲ႕ သဘာဝေတြကို မိမိတို႔ေသခ်ာ မသိခဲ့လို႔သာ … အျပစ္ေတြမ်ားစြာ အမွားအယြင္းေတြ မ်ားစြာ သီလပ်က္ယြင္းမႈ မ်ားစြာကို လြန္ၾကဴးမိခဲ့ၾက တာပါ။ တကယ္နားလည္ရင္ အကုသိုလ္ ဆိုတာ ျပဳရဲစရာ မရွိပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ေလ့က်င့္ရင္းနဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံ ေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အေတြးေတြအေၾကာင္း ပိုမိုနားလည္လာတဲ့ "အေတြးနဲ႕ေယာဂီ" ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ… ဓမၼသဘာဝ တစ္ခုဟာ မသိမသာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အားေကာင္းလို႔ လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ "ေယာနိေသာ မနသိကာရ" ပါပဲ။ Dr.Pe Thet Tun
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Nolkz2
အတွေးနဲ့ ယောဂီ •••••••••••••••••• အတွေးနဲ့ပတ်သက်ရင် အကြီးမားဆုံး အခက်အခဲတစ်ခုက … ဘဝထဲမှာ မတွေးဘဲ မနေနိုင်တာ ဒါမှမဟုတ် မတွေးလို့ကို မဖြစ်တဲ့ အကြောင်းကိစ္စတွေ ရှိနေတဲ့ အဖြစ်ပါပဲ။ အဓိဋ္ဌာန်တရားစခန်းတွေမှာ အားထုတ်နေမယ် ဆိုရင်တောင် … နေ့စဉ်ပြုဖွယ်ကိစ္စတွေမှာ မတွေးပဲ မစဉ်းစားပဲ လုပ်လို့မရပါဘူး။ " ရေသောက်အုံးမှ။ ထမင်းစားအုံးမှ။ ဓမ္မာရုံသွားမယ်။ ရေချိုးမယ်။ အလေး အပေါ့သွားမယ်" စတဲ့ … ထင်ရှားတဲ့ ကိစ္စတွေမှာတောင် တွေးပြီးမှ ဆောင်ရွက်ကြရတာပါ။ စိတ်မဖြစ်ပဲ အတွေးမဖြစ်ပဲ ဘယ်လိုမှကို ဒီအလုပ်တွေကို လုပ်လို့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ကိုယ်မသိလိုက်တဲ့ အတွေးတွေ ဆိုတာလည်း … ကိုယ်က သတိဥာဏ်အားနည်းလို့ မသိ လိုက်တာသာ ရှိချင်ရှိမယ်။ အတွေးက တော့ တစ်ချိန်လုံးဖြစ်နေတာပါ။ နဂိုကထဲက အဲဒီလိုအတွေးတွေ များရတဲ့ အထဲမှာ ကိုယ်ကကို တွေးရတာကို နှစ်သက် စွဲလန်းနေတာတွေ ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ သူသူကိုယ်ကိုယ် အတွေးကို စွဲနေတဲ့ သူတွေ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဘယ်အာရုံနဲ့ပဲဆုံဆုံ ဖြတ်ဆို အလွန်လျင်မြန်စွာ တွေးလိုက်ပြီးသား ဖြစ်နေလောက်အောင်ကို တွေးတဲ့နေရာမှာ အသားကျနေပါတယ်။ အဲဒီလောက်အကျင့်ပါပြီး အားကောင်းနေ တတ်တဲ့ အတွေးတွေကို မတွေးရဘူးလို့ ပိတ်ပင်လို့ မရနိုင်ပါဘူး။ နားလည်လွယ်အောင် ပြောရမယ်ဆိုရင် ဘုရားရှင်လည်း တွေးပါတယ်။ အတိတ်အကြောင်းတွေကို ကမ္ဘာပေါင်း များစွာ တွေးပြီး ဇာတ်ကြောင်းတွေနဲ့ ဟောတတ်ပါတယ်။ အနာဂါတ်ကိုလည်း ဘယ်သူတော့ ဘယ်အချိန်မှာ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ကြိုတွေးလို့ ဗျာဒိတ်ပေးတော်မူပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘုရားရှင်အနေနဲ့ ကိလေသာနဲ့ အကုသိုလ်နဲ့ မတွေးပါဘူး။ ကိလေသာကင်းစင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်တော်နဲ့ တွေးစရာရှိတာတွေကို တွေးတော ဆင်ခြင် တော်မူပါတယ်။ ကျန်တဲ့ အရိယာအရှင်သူမြတ်တွေလည်း သာသနာ့ကိစ္စ သံဃာကိစ္စတွေ တရားဟော စရာ အကြောင်းကိစ္စတွေကို ဆောင်ရွက်ဖို့ တွေးတာပါပဲ။ အရိယာ လူပုဂ္ဂိုလ်တွေလည်း စီးပွားရေး လူမှုရေး ကုသိုလ်အရေးတွေကို မတွေးပဲ ဆောင်ရွက်လို့ရမှ မရတာ။ တွေးသင့်တဲ့ အချိန်မှာ တွေးကို တွေးရမှာပါပဲ။ ထမင်စားတာ သွားတာ လာတာ ပြောတာ ဆိုတာ လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်တာ ဟူသမျှ မတွေးပဲ လုပ်လို့မရပါဘူး။ ဒီတော့ "ဘဝထဲမှာ မတွေးရ" ဆိုတဲ့ တားမြစ်ချက်တွေကို လိုက်နာဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တာ။ မဖြစ်သင့်တာလို့ပဲ မိမိအနေနဲ့ သဘောရမိပါတယ်။ ဘုရားရှင်လက်ထက်တော်က လူကြားသူကြား ထဲမှာ သွားလာနေထိုင် အားထုတ်ရင်း တရားရ သွားတဲ့ ကုရုတိုင်းသားတွေကို သက်သေပြုလို့ သဘောပေါက်စေချင်ပါတယ်။ ဒါကိုလည်း အကြောင်းအကျိုး ဆီလျော်စွာ စဉ်းစားစေချင်ပါတယ်။ ကဲ.....မိမိတို့အနေနဲ့လည်း မတွေးဘဲ နေလို့မရ မတွေးရ မနေနိုင်ဖြစ်နေကြ တာချင်း အတူတူ … တတ်နိုင်သလောက် အကုသိုလ် အတွေး တွေ မဖြစ်အောင် ကြိုးစားကြရအောင်ပါ။ ပြောသာပြောရတယ်။ ခက်နေတာက ကိုယ် ကိုယ်တိုင်ကိုက အကုသိုလ်အတွေးတွေ များနေတတ်တာပါ။ ဘာဝနာနဲ့ ယဉ်ကျေးအောင် ဆုံးမ မထား နိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် အတွေးတွေ မယဉ်ကျေး တာလည်း ဆန်းတော့ မဆန်းလှပါဘူး။ အတိတ်ကို စဉ်းစားလိုက်တော့လည်း အလို မပြည့်ခဲ့တာတွေ မရရှိခဲ့တာတွေ အတွက် မကျေမနပ် ဖြစ်တတ်သလို… မရောက်သေးတဲ့ အနာဂတ်အတွက်လည်း တွေးတော စိတ်မောလို့ ပူပန်နေမိတာပါပဲ။ လိုအပ်လို့ တွေးပူတာပါ။ စားဝတ်နေရေးမို့ သားရေးသမီးရေးမို့ ပူတော့ ပူနေရအုံးမှာပဲလို့့ … ဘယ်လိုပဲ ဆင်ခြေတွေ ပေးနေပေမဲ့ ကိလေသာကတော့ ကိလေသာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ သူတစ်ပါးအပေါ် လောဘ ဒေါသ မာန ဣဿာ မစ္ဆရိယစတဲ့ ကိလေသာတွေနဲ့ အတွေးတွေတွေးပြီး ပူလောင်နေမယ်ဆိုရင် လည်း … သူကောင်းတာ မကောင်းတာက သူ့ကိစ္စ ကိုယ်ကတော့ အကုသိုလ်စိတ်တွေ များစွာ ဖြစ်ရတာပဲ အဖတ်တင်ပါလိမ့်မယ်။ တစ်နာရီ တစ်မနက် တစ်ရက်လောက် "ငါ ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှ ကိလေသာတွေ အရင်းခံလို့ အကုသိုလ်စိတ်နဲ့ မပြုဘဲ မပြောဘဲ မကြံဘဲ နေမယ်"လို့ သံဓိဌာန်ချပြီး နေကြည့် စေချင်ပါတယ်။ အရင်ဆုံးတော့ ကာယကံ ဝစီကံက စကျင့်ရမှာပါပဲ။ အဲဒီကတဆင့် ကိလေသာနဲ့ ပူလောင်စွာ မတွေးဘူးဆိုတဲ့ အထိတော့ ဖြစ်အောင် ကျင့်ရမှာပါ။ ကိလေသာတွေ အလွန်နည်းပါစွာ လုံးဝ ကင်းစင်စွာ ဆိုရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့။ ဒီနေရာမှာ သီလဆောက်တည်သလို ကိုယ့်ရဲ့ အပြု အပြော အကြံတွေကို အကုသိုလ် မဖြစ်အောင် ကန့်သတ်ထားလိုက်တာပါ။ ဘယ်လိုနည်းကိုဘဲသုံးသုံး အဓိကက အကုသိုလ်စိတ် မဖြစ်ဖို့ပါ။ တခါတလေမှာ သူတော်ကောင်းဖြစ်ချင်တဲ့ သူဆိုတာ အကုသိုလ်စိတ် ဖြစ်နေရင် ရှက်စရာကြီးလို့ စဉ်းစားပြီး … အကုသိုလ် မဖြစ်အောင် ကိုယ့်စိတ်ကို ကန့်သတ်ထား လို့ပဲဖြစ်ဖြစ် … ဒီလိုလူတွေ ဒီလိုအကြောင်းအရာတွေ လောက်နဲ့ အကုသိုလ်ဖြစ်ရမှာ မတန်ဘူးလို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်ထားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်… အကုသိုလ်အတွေးတွေ မတွေးမိအောင် ကျင့်လို့ ရနိုင်ပါတယ်။ အရေးကြီးတဲ့အချက်က ကိုယ်သတ်မှတ် ရည်စူးထားတဲ့အတိုင်း အကုသိုလ်မဖြစ်ဖို့ပါ။ ကိုယ်မကြိုက်တာ ကြိုက်တာတွေနဲ့ ပတ်သက်ရင်လည်း အခုလိုပဲ ကျင့်ရမှာပါ။ ကြိုက်တာ မကြိုက်တာတွေ ရှိနေတတ်တဲ့ ပုထုဇဉ်တွေဆိုပေမဲ့ … အဲဒီအာရုံတွေနဲ့ ဆုံခဲ့ရင်လည်း ပြင်းထန်စွာ အတွေးတွေနဲ့ မပူလောင်မိအောင်တော့ ကြိုးစား ရမှာပါ။ အခုအချိန်ထိ မတွေးရဘူးလို့ တစ်ခွန်းမှ မပြောဘူးနော်။ တွေးပါ။ ကုသိုလ်အတွေးဆို တွေးဖြစ်အောင် တွေးပါ။ တတ်နိုင်ရင် တစ်နေကုန် တွေးလို့ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အကုသိုလ် အတွေးတွေကိုတော့ တတ်နိုင်သလောက် လျှော့ချရပါမယ်။ ဒီလောက်တော့ ကျင့်ဖို့လိုပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒါတွေဟာ လူက တမင်တကာ ကြောင့်ကြစိုက်ပြီး ကြိုးစားအားထုတ်ရတဲ့ ပုဂ္ဂလဗျာပါရတွေပါ။ အတွေးတွေကို တိုက်ရိုက် မရှုမှတ်နိုင် သေးတဲ့ သူတွေအတွက် ဒီလောက်ကပဲ စကျင့်ရတာပါ။ မူလတန်းအဆင့်ဟာ မူလတန်း လောက်သာ စွမ်းဆောင်နိုင်ပါတယ်။ ဒါတောင် တကယ်တမ်းပြောရရင် မလွယ်ပါဘူး။ "ထစ်ကနဲဆို ထောင်းကနဲ" မဖြစ်အောင် မနည်းကြိုးစားရမှာပါ။ ငါးပါးသီလကို တကယ်လုံအောင် စောင့်ထိမ်းဖို့ ခက်သလိုပါပဲ။ နေရာတကာ Auto ဖြစ်နေတတ်တဲ့ ကိလေသာက အလွန်မြန်လှပါတယ်။ သူ့ရဲ့အရှိန်ကို ထိမ်းနိုင်ဖို့အတွက် နည်းမျိုးစုံအောင် ကျင့်နေရတာပါ။ အဲဒီလိုနဲ့ လေ့ကျင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အကုသိုလ်အတွေး တွေနည်းလာတာ ဖြစ်ရင်တောင်မှ အရင်တုံးကလောက် မပြင်းထန်တော့တာတွေကိုလည်း သတိထားကြည့်ရင် သိသာနိုင်ပါတယ်။ စိတ်မှာ ပြင်းထန်စွာ ပူလောင်ရတာတွေ နည်းလာတဲ့အခါ အရင်ကထက် စိတ်အေး လက်အေးလည်း ပိုရှိလာမှာ အသေချာပါပဲ။ အရင်က ဝုန်းဒိုင်းကြဲလောက်အောင် အကုသိုလ်အတွေးတွေ ဆက်ကာ ဆက်ကာ ဖြစ်တတ်တဲ့ နေရာတွေမှာ အရင်လောက် မပြင်းထန်တဲ့သဘောတွေ ကိုလည်း သတိထားမိလာမှာပါ။ အဲဒီလို မိမိစိတ်မှာ အကုသိုလ် အတွေးတွေ နည်းလာ ပါးလာမှလည်း ကုသိုလ်အတွေးတွေ ဝင်ခွင့်ရမှာပါ။ အကုသိုလ်အတွေးတွေ အဖြစ်များနေသ၍ ကုသိုလ်အတွေးတွေ ဖြစ်ခွင့်မရှိတာဟာ ဓမ္မသဘာဝပါပဲ။ အဲဒီသဘောတရား အတိုင်းပါပဲလေ။ ကုသိုလ်အတွေးတွေ အချိန်များစွာ နေရာယူ နိုင်လေလေ အကုသိုလ်အတွေးတွေ နည်းပါး လေလေပါပဲ။ တစ်နာရီ တစ်မနက် တစ်ရက်လုံးလုံး ကုသိုလ်အတွေးတွေ ကုသိုလ်စိတ်တွေသာ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့။ ဘာပဲပြောပြော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အကုသိုလ် အတွေးတွေရဲ့ အပြစ်မကင်းတဲ့သဘော ဆင်းရဲတဲ့သဘော ပူလောင်တဲ့သဘောတွေကို တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုမိုနားလည် လာသလို… ကုသိုလ်အတွေးတွေရဲ့ အပြစ်ကင်းတဲ့သဘော ချမ်းသာတဲ့သဘော အေးချမ်းတဲ့သဘောတွေကို လေ့ကျင့်ရင်း ပိုပိုပြီး နားလည်လာမှာအမှန်ပါ။ တရားအားထုတ်တဲ့ လမ်းကြောင်းတစ်ခုမှာ အဲဒီနားလည်မှုဟာ အလွန်တန်ဖိုးကြီး လှပါတယ်။ ကုသိုလ် အကုသိုလ်ရဲ့ သဘာဝတွေကို မိမိတို့သေချာ မသိခဲ့လို့သာ … အပြစ်တွေများစွာ အမှားအယွင်းတွေ များစွာ သီလပျက်ယွင်းမှု များစွာကို လွန်ကြူးမိခဲ့ကြ တာပါ။ တကယ်နားလည်ရင် အကုသိုလ် ဆိုတာ ပြုရဲစရာ မရှိပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ လေ့ကျင့်ရင်းနဲ့ အတွေ့အကြုံ တွေကို အကြောင်းပြုပြီး ကုသိုလ် အကုသိုလ် အတွေးတွေအကြောင်း ပိုမိုနားလည်လာတဲ့ "အတွေးနဲ့ယောဂီ" ရဲ့ သန္တာန်မှာ… ဓမ္မသဘာဝ တစ်ခုဟာ မသိမသာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားကောင်းလို့ လာပါတော့တယ်။ အဲဒါကတော့ "ယောနိသော မနသိကာရ" ပါပဲ။ အလင်းရောင်ဓမ္မ တရားလေးတစ်ပုဒ်ကြောင့် ဘဝအမှောင်တွေကင်းပျောက်ပါစေ Cr# Dr.Pe Thet Tun အေတြးနဲ႕ ေယာဂီ •••••••••••••••••• အေတြးနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အႀကီးမားဆုံး အခက္အခဲတစ္ခုက … ဘဝထဲမွာ မေတြးဘဲ မေနနိုင္တာ ဒါမွမဟုတ္ မေတြးလို႔ကို မျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကိစၥေတြ ရွိေနတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။ အဓိ႒ာန္တရားစခန္းေတြမွာ အားထုတ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ … ေန႕စဥ္ျပဳဖြယ္ကိစၥေတြမွာ မေတြးပဲ မစဥ္းစားပဲ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ " ေရေသာက္အုံးမွ။ ထမင္းစားအုံးမွ။ ဓမၼာ႐ုံသြားမယ္။ ေရခ်ိဳးမယ္။ အေလး အေပါ့သြားမယ္" စတဲ့ … ထင္ရွားတဲ့ ကိစၥေတြမွာေတာင္ ေတြးၿပီးမွ ေဆာင္႐ြက္ၾကရတာပါ။ စိတ္မျဖစ္ပဲ အေတြးမျဖစ္ပဲ ဘယ္လိုမွကို ဒီအလုပ္ေတြကို လုပ္လို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကိုယ္မသိလိုက္တဲ့ အေတြးေတြ ဆိုတာလည္း … ကိုယ္က သတိဥာဏ္အားနည္းလို႔ မသိ လိုက္တာသာ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ အေတြးက ေတာ့ တစ္ခ်ိန္လုံးျဖစ္ေနတာပါ။ နဂိုကထဲက အဲဒီလိုအေတြးေတြ မ်ားရတဲ့ အထဲမွာ ကိုယ္ကကို ေတြးရတာကို ႏွစ္သက္ စြဲလန္းေနတာေတြ ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အေတြးကို စြဲေနတဲ့ သူေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဘယ္အာ႐ုံနဲ႕ပဲဆုံဆုံ ျဖတ္ဆို အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ေတြးလိုက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေလာက္ေအာင္ကို ေတြးတဲ့ေနရာမွာ အသားက်ေနပါတယ္။ အဲဒီေလာက္အက်င့္ပါၿပီး အားေကာင္းေန တတ္တဲ့ အေတြးေတြကို မေတြးရဘူးလို႔ ပိတ္ပင္လို႔ မရနိုင္ပါဘူး။ နားလည္လြယ္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္လည္း ေတြးပါတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းေတြကို ကမၻာေပါင္း မ်ားစြာ ေတြးၿပီး ဇာတ္ေၾကာင္းေတြနဲ႕ ေဟာတတ္ပါတယ္။ အနာဂါတ္ကိုလည္း ဘယ္သူေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳေတြးလို႔ ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရွင္အေနနဲ႕ ကိေလသာနဲ႕ အကုသိုလ္နဲ႕ မေတြးပါဘူး။ ကိေလသာကင္းစင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္နဲ႕ ေတြးစရာရွိတာေတြကို ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ ေတာ္မူပါတယ္။ က်န္တဲ့ အရိယာအရွင္သူျမတ္ေတြလည္း သာသနာ့ကိစၥ သံဃာကိစၥေတြ တရားေဟာ စရာ အေၾကာင္းကိစၥေတြကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ေတြးတာပါပဲ။ အရိယာ လူပုဂၢိုလ္ေတြလည္း စီးပြားေရး လူမႈေရး ကုသိုလ္အေရးေတြကို မေတြးပဲ ေဆာင္႐ြက္လို႔ရမွ မရတာ။ ေတြးသင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတြးကို ေတြးရမွာပါပဲ။ ထမင္စားတာ သြားတာ လာတာ ေျပာတာ ဆိုတာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္တာ ဟူသမွ် မေတြးပဲ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီေတာ့ "ဘဝထဲမွာ မေတြးရ" ဆိုတဲ့ တားျမစ္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္တာ။ မျဖစ္သင့္တာလို႔ပဲ မိမိအေနနဲ႕ သေဘာရမိပါတယ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က လူၾကားသူၾကား ထဲမွာ သြားလာေနထိုင္ အားထုတ္ရင္း တရားရ သြားတဲ့ ကု႐ုတိုင္းသားေတြကို သက္ေသျပဳလို႔ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆီေလ်ာ္စြာ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ကဲ.....မိမိတို႔အေနနဲ႕လည္း မေတြးဘဲ ေနလို႔မရ မေတြးရ မေနနိုင္ျဖစ္ေနၾက တာခ်င္း အတူတူ … တတ္နိုင္သေလာက္ အကုသိုလ္ အေတြး ေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရေအာင္ပါ။ ေျပာသာေျပာရတယ္။ ခက္ေနတာက ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ကိုက အကုသိုလ္အေတြးေတြ မ်ားေနတတ္တာပါ။ ဘာဝနာနဲ႕ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမ မထား နိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အေတြးေတြ မယဥ္ေက်း တာလည္း ဆန္းေတာ့ မဆန္းလွပါဘူး။ အတိတ္ကို စဥ္းစားလိုက္ေတာ့လည္း အလို မျပည့္ခဲ့တာေတြ မရရွိခဲ့တာေတြ အတြက္ မေက်မနပ္ ျဖစ္တတ္သလို… မေရာက္ေသးတဲ့ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေတြးေတာ စိတ္ေမာလို႔ ပူပန္ေနမိတာပါပဲ။ လိုအပ္လို႔ ေတြးပူတာပါ။ စားဝတ္ေနေရးမို႔ သားေရးသမီးေရးမို႔ ပူေတာ့ ပူေနရအုံးမွာပဲလို႔့ … ဘယ္လိုပဲ ဆင္ေျခေတြ ေပးေနေပမဲ့ ကိေလသာကေတာ့ ကိေလသာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ သူတစ္ပါးအေပၚ ေလာဘ ေဒါသ မာန ဣႆာ မစ္ဆရိယစတဲ့ ကိေလသာေတြနဲ႕ အေတြးေတြေတြးၿပီး ပူေလာင္ေနမယ္ဆိုရင္ လည္း … သူေကာင္းတာ မေကာင္းတာက သူ႕ကိစၥ ကိုယ္ကေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ မ်ားစြာ ျဖစ္ရတာပဲ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္နာရီ တစ္မနက္ တစ္ရက္ေလာက္ "ငါ ဘယ္သူ႕အေပၚမွာမွ ကိေလသာေတြ အရင္းခံလို႔ အကုသိုလ္စိတ္နဲ႕ မျပဳဘဲ မေျပာဘဲ မႀကံဘဲ ေနမယ္"လို႔ သံဓိဌာန္ခ်ၿပီး ေနၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အရင္ဆုံးေတာ့ ကာယကံ ဝစီကံက စက်င့္ရမွာပါပဲ။ အဲဒီကတဆင့္ ကိေလသာနဲ႕ ပူေလာင္စြာ မေတြးဘူးဆိုတဲ့ အထိေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ က်င့္ရမွာပါ။ ကိေလသာေတြ အလြန္နည္းပါစြာ လုံးဝ ကင္းစင္စြာ ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။ ဒီေနရာမွာ သီလေဆာက္တည္သလို ကိုယ့္ရဲ႕ အျပဳ အေျပာ အႀကံေတြကို အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ကန့္သတ္ထားလိုက္တာပါ။ ဘယ္လိုနည္းကိုဘဲသုံးသုံး အဓိကက အကုသိုလ္စိတ္ မျဖစ္ဖို႔ပါ။ တခါတေလမွာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူဆိုတာ အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္ေနရင္ ရွက္စရာႀကီးလို႔ စဥ္းစားၿပီး … အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကန့္သတ္ထား လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ … ဒီလိုလူေတြ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြ ေလာက္နဲ႕ အကုသိုလ္ျဖစ္ရမွာ မတန္ဘူးလို႔ ႀကိဳတင္ဆုံးျဖတ္ထားလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္… အကုသိုလ္အေတြးေတြ မေတြးမိေအာင္ က်င့္လို႔ ရနိုင္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကိုယ္သတ္မွတ္ ရည္စူးထားတဲ့အတိုင္း အကုသိုလ္မျဖစ္ဖို႔ပါ။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာ ႀကိဳက္တာေတြနဲ႕ ပတ္သက္ရင္လည္း အခုလိုပဲ က်င့္ရမွာပါ။ ႀကိဳက္တာ မႀကိဳက္တာေတြ ရွိေနတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေပမဲ့ … အဲဒီအာ႐ုံေတြနဲ႕ ဆုံခဲ့ရင္လည္း ျပင္းထန္စြာ အေတြးေတြနဲ႕ မပူေလာင္မိေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစား ရမွာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိ မေတြးရဘူးလို႔ တစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူးေနာ္။ ေတြးပါ။ ကုသိုလ္အေတြးဆို ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးပါ။ တတ္နိုင္ရင္ တစ္ေနကုန္ ေတြးလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အကုသိုလ္ အေတြးေတြကိုေတာ့ တတ္နိုင္သေလာက္ ေလွ်ာ့ခ်ရပါမယ္။ ဒီေလာက္ေတာ့ က်င့္ဖို႔လိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ လူက တမင္တကာ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ရတဲ့ ပုဂၢလဗ်ာပါရေတြပါ။ အေတြးေတြကို တိုက္ရိုက္ မရႈမွတ္နိုင္ ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ ဒီေလာက္ကပဲ စက်င့္ရတာပါ။ မူလတန္းအဆင့္ဟာ မူလတန္း ေလာက္သာ စြမ္းေဆာင္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ မလြယ္ပါဘူး။ "ထစ္ကနဲဆို ေထာင္းကနဲ" မျဖစ္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားရမွာပါ။ ငါးပါးသီလကို တကယ္လုံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းဖို႔ ခက္သလိုပါပဲ။ ေနရာတကာ Auto ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကိေလသာက အလြန္ျမန္လွပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အရွိန္ကို ထိမ္းနိုင္ဖို႔အတြက္ နည္းမ်ိဳးစုံေအာင္ က်င့္ေနရတာပါ။ အဲဒီလိုနဲ႕ ေလ့က်င့္ရင္း တျဖည္းျဖည္း အကုသိုလ္အေတြး ေတြနည္းလာတာ ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ အရင္တုံးကေလာက္ မျပင္းထန္ေတာ့တာေတြကိုလည္း သတိထားၾကည့္ရင္ သိသာနိုင္ပါတယ္။ စိတ္မွာ ျပင္းထန္စြာ ပူေလာင္ရတာေတြ နည္းလာတဲ့အခါ အရင္ကထက္ စိတ္ေအး လက္ေအးလည္း ပိုရွိလာမွာ အေသခ်ာပါပဲ။ အရင္က ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေလာက္ေအာင္ အကုသိုလ္အေတြးေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ အရင္ေလာက္ မျပင္းထန္တဲ့သေဘာေတြ ကိုလည္း သတိထားမိလာမွာပါ။ အဲဒီလို မိမိစိတ္မွာ အကုသိုလ္ အေတြးေတြ နည္းလာ ပါးလာမွလည္း ကုသိုလ္အေတြးေတြ ဝင္ခြင့္ရမွာပါ။ အကုသိုလ္အေတြးေတြ အျဖစ္မ်ားေနသ၍ ကုသိုလ္အေတြးေတြ ျဖစ္ခြင့္မရွိတာဟာ ဓမၼသဘာဝပါပဲ။ အဲဒီသေဘာတရား အတိုင္းပါပဲေလ။ ကုသိုလ္အေတြးေတြ အခ်ိန္မ်ားစြာ ေနရာယူ နိုင္ေလေလ အကုသိုလ္အေတြးေတြ နည္းပါး ေလေလပါပဲ။ တစ္နာရီ တစ္မနက္ တစ္ရက္လုံးလုံး ကုသိုလ္အေတြးေတြ ကုသိုလ္စိတ္ေတြသာ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အကုသိုလ္ အေတြးေတြရဲ႕ အျပစ္မကင္းတဲ့သေဘာ ဆင္းရဲတဲ့သေဘာ ပူေလာင္တဲ့သေဘာေတြကို တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုမိုနားလည္ လာသလို… ကုသိုလ္အေတြးေတြရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ့သေဘာ ခ်မ္းသာတဲ့သေဘာ ေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာေတြကို ေလ့က်င့္ရင္း ပိုပိုၿပီး နားလည္လာမွာအမွန္ပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမွာ အဲဒီနားလည္မႈဟာ အလြန္တန္ဖိုးႀကီး လွပါတယ္။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ရဲ႕ သဘာဝေတြကို မိမိတို႔ေသခ်ာ မသိခဲ့လို႔သာ … အျပစ္ေတြမ်ားစြာ အမွားအယြင္းေတြ မ်ားစြာ သီလပ်က္ယြင္းမႈ မ်ားစြာကို လြန္ၾကဴးမိခဲ့ၾက တာပါ။ တကယ္နားလည္ရင္ အကုသိုလ္ ဆိုတာ ျပဳရဲစရာ မရွိပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ေလ့က်င့္ရင္းနဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံ ေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အေတြးေတြအေၾကာင္း ပိုမိုနားလည္လာတဲ့ "အေတြးနဲ႕ေယာဂီ" ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ… ဓမၼသဘာဝ တစ္ခုဟာ မသိမသာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အားေကာင္းလို႔ လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ "ေယာနိေသာ မနသိကာရ" ပါပဲ။ Dr.Pe Thet Tun
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Nolkz2
ဟိုတုန်းက လိုချင်တာတွေရရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကံကောင်းတယ်လို့ ထင်မှတ်ခဲ့ဖူးတယ် ။ တကယ်တော့ လိုချင်တာတွေရမှ ကံကောင်းတာမဟုတ်ပါဘူး ။ ကောင်းတဲ့ကံတွေ လုပ်ခွင့်နေရတာဟာလည်း ကံကောင်းတယ်လို့ သတ်မှတ်လို့ရပါတယ် ။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ လိုချင်တာတွေရလာရင် မလိုချင်တာတွေက ကိုယ့်ဆီကို ကပ်ပြီးရောက်ချင်ရင် ရောက်လာအုန်းမှာ ။ ကောင်းတဲ့ကံတွေလုပ်နေရင် ကံကောင်းခြင်းတွေက ထပ်ပြီးရင်ထပ် ကိုယ့်ဆီကို ရောက်လာအုန်းမှာလေ ။ ဒါကြောင့် ကောင်းတဲ့ကံတွေ လုပ်ခွင့်ရနေတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကံကောင်းနေတယ်လို့ သတ်မှတ်ထားပါ ။ မျိုးဆက်သစ်အရှင်(ဖိုလေးလုံး) ဟိုတုန္းက လိုခ်င္တာေတြရရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ လိုခ်င္တာေတြရမွ ကံေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး ။ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ လုပ္ခြင့္ေနရတာဟာလည္း ကံေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္ ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာေတြရလာရင္ မလိုခ်င္တာေတြက ကိုယ့္ဆီကို ကပ္ၿပီးေရာက္ခ်င္ရင္ ေရာက္လာအုန္းမွာ ။ ေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္ေနရင္ ကံေကာင္းျခင္းေတြက ထပ္ၿပီးရင္ထပ္ ကိုယ့္ဆီကို ေရာက္လာအုန္းမွာေလ ။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ လုပ္ခြင့္ရေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကံေကာင္းေနတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါ ။ မ်ိဳးဆက္သစ္အရွင္(ဖိုေလးလုံး)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PWNCCn
ဟိုတုန်းက လိုချင်တာတွေရရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကံကောင်းတယ်လို့ ထင်မှတ်ခဲ့ဖူးတယ် ။ တကယ်တော့ လိုချင်တာတွေရမှ ကံကောင်းတာမဟုတ်ပါဘူး ။ ကောင်းတဲ့ကံတွေ လုပ်ခွင့်နေရတာဟာလည်း ကံကောင်းတယ်လို့ သတ်မှတ်လို့ရပါတယ် ။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ လိုချင်တာတွေရလာရင် မလိုချင်တာတွေက ကိုယ့်ဆီကို ကပ်ပြီးရောက်ချင်ရင် ရောက်လာအုန်းမှာ ။ ကောင်းတဲ့ကံတွေလုပ်နေရင် ကံကောင်းခြင်းတွေက ထပ်ပြီးရင်ထပ် ကိုယ့်ဆီကို ရောက်လာအုန်းမှာလေ ။ ဒါကြောင့် ကောင်းတဲ့ကံတွေ လုပ်ခွင့်ရနေတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကံကောင်းနေတယ်လို့ သတ်မှတ်ထားပါ ။ မျိုးဆက်သစ်အရှင်(ဖိုလေးလုံး) ဟိုတုန္းက လိုခ်င္တာေတြရရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ လိုခ်င္တာေတြရမွ ကံေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး ။ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ လုပ္ခြင့္ေနရတာဟာလည္း ကံေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္ ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာေတြရလာရင္ မလိုခ်င္တာေတြက ကိုယ့္ဆီကို ကပ္ၿပီးေရာက္ခ်င္ရင္ ေရာက္လာအုန္းမွာ ။ ေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္ေနရင္ ကံေကာင္းျခင္းေတြက ထပ္ၿပီးရင္ထပ္ ကိုယ့္ဆီကို ေရာက္လာအုန္းမွာေလ ။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ လုပ္ခြင့္ရေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကံေကာင္းေနတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါ ။ မ်ိဳးဆက္သစ္အရွင္(ဖိုေလးလုံး)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PWNCCn
သံဝေဂတရား အချိန်မရွေးသေနိုင်သည် ____________ သတ္တဝါများ မသိနိုင်ခြင်း { ၅ } မျိုး ____________ ဇီဝိတံ ဗျာဓိ ကာလော စ၊ ဒေဟနိက္ခေပနံ ဂတိ။ (၁)ငါသည် ဘယ်အသက်အရွယ်မှ သေရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၂)ငါသည် ဘယ်အနာရောဂါနဲ့ သေရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၃)ငါသည် ဘယ်အချိန်မှာ သရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၄)ငါသည် ဘယ်သုသာန်မှာ စွန့်ပစ်မီးရှို့ခံရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၅)ငါသည် သေပြီးရင်ဘယ်ဘဝရောက်မလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ ဘယ်သက်ရွယ်မှာ၊ ဘယ်ရောဂါနှင့်၊ ဘယ်ခါကာလ၊ ဘယ်ဒေသ၌၊ သေရမည်မှာ၊တို့ သူ ငါ မှန်စွာမသိပါတကား။ ငါနှင့်ရွယ်တူ ၊ ငါအောက်လူ ၊ ကြီးသူသေကြ ၊ များလှပြီ။ ခဏမစဲ ၊ အိုစမြဲ ၊ ငါလည်းသေဘက် ၊ နီးခဲ့ပြီ ။ မသေသေးမှီ ၊ ပါရမီ ၊ ငါသည်ဖြည့်မှ ၊ သင့်တော့မည် ။ သေခြင်းတရားဟာ ကွေးသောလက်မဆန့်မှီ ဆန့်သောလက်မကွေးမှီပါ။ နေ့မြင်ညပျောက်၊ ညမြင်နေ့ပျောက်ဆိုတာလို မနက်ဖြန်ဆိုတာကပဲ့ဝေးအုံးမယ်၊ နောင်ဘဝဆိုတာက အနီးလေး၊ လျှပ်တပြက် အချိန်မရွှေး သေဆုံးပြီး နောက်ဘဝကူးသွားနိုင်တယ် ။ သေမင်းနဲ့က အချိန်းအချက်မရှိ၊ ဘယ်အချိန်လာခေါ်မယ်ဆိုတာလည်းမသိ၊ ရုတ်တရက်ကြီးလည်း သေမင်းက လာခေါ်နိုင်တယ် ။ သူလာခေါ်စဉ် ထလိုက်သွားရတဲ့အချိန် ကုသိုလ်ရိက္ခာတွေပါသွားမှ သင့်တော်မယ်။ ကုသိုလ်ရိက္ခာ ပါသွားမှလည်း ဘဝသံရာမှာ ကျင်လည်စဉ် အထက်တန်းကျကျ မျက်နာပန်းလှလှနေကြရမှာပါ...။ ကုသိုလ်ရိက္ခာတွေပါသွားရအာင် ခုလို ရှင်သန်နေစဉ် အချိန်းလေးမှာ ကောင်းမှု့ကုသိုလ်တွေ ရသမျှ စုဆောင်းထားဖို့ လိုအပ်တယ်။ အကြီးအကျယ် ကုသိုလ်ကောင်းမှုမလုပ်နိုင်တောင် လောဘ၊ဒေါသ၊မောဟ အတ္တမာန်မာနတွေ လျှော့၊ သတ္တဝါတွေအပေါ်မေတ္တာထားဆက်ဆံ၊ စိတ်ကောင်းလေး နေ့စဉ်မွေးပြီး နေမှပဲ့ သင်တော်မယ်လို့မိမိကိုယ်ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ် နေမိပါတော့တယ်...။ အချိန်မရွေးသေဆုံးနိုင်သည် သတိလေးနဲ့နေကြပါ ။ မျိုးဆက်သစ်အရှင်(ဖိုလေးလုံး) သံေဝဂတရား အခ်ိန္မေ႐ြးေသနိုင္သည္ ____________ သတၱဝါမ်ား မသိနိုင္ျခင္း { ၅ } မ်ိဳး ____________ ဇီဝိတံ ဗ်ာဓိ ကာေလာ စ၊ ေဒဟနိေကၡပနံ ဂတိ။ (၁)ငါသည္ ဘယ္အသက္အ႐ြယ္မွ ေသရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၂)ငါသည္ ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႕ ေသရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၃)ငါသည္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ သရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၄)ငါသည္ ဘယ္သုသာန္မွာ စြန့္ပစ္မီးရွို႔ခံရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၅)ငါသည္ ေသၿပီးရင္ဘယ္ဘဝေရာက္မလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ ဘယ္သက္႐ြယ္မွာ၊ ဘယ္ေရာဂါႏွင့္၊ ဘယ္ခါကာလ၊ ဘယ္ေဒသ၌၊ ေသရမည္မွာ၊တို႔ သူ ငါ မွန္စြာမသိပါတကား။ ငါႏွင့္႐ြယ္တူ ၊ ငါေအာက္လူ ၊ ႀကီးသူေသၾက ၊ မ်ားလွၿပီ။ ခဏမစဲ ၊ အိုစၿမဲ ၊ ငါလည္းေသဘက္ ၊ နီးခဲ့ၿပီ ။ မေသေသးမွီ ၊ ပါရမီ ၊ ငါသည္ျဖည့္မွ ၊ သင့္ေတာ့မည္ ။ ေသျခင္းတရားဟာ ေကြးေသာလက္မဆန့္မွီ ဆန့္ေသာလက္မေကြးမွီပါ။ ေန႕ျမင္ညေပ်ာက္၊ ညျမင္ေန႕ေပ်ာက္ဆိုတာလို မနက္ျဖန္ဆိုတာကပဲ့ေဝးအုံးမယ္၊ ေနာင္ဘဝဆိုတာက အနီးေလး၊ လွ်ပ္တျပက္ အခ်ိန္မေ႐ႊး ေသဆုံးၿပီး ေနာက္ဘဝကူးသြားနိုင္တယ္ ။ ေသမင္းနဲ႕က အခ်ိန္းအခ်က္မရွိ၊ ဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမယ္ဆိုတာလည္းမသိ၊ ႐ုတ္တရက္ႀကီးလည္း ေသမင္းက လာေခၚနိုင္တယ္ ။ သူလာေခၚစဥ္ ထလိုက္သြားရတဲ့အခ်ိန္ ကုသိုလ္ရိကၡာေတြပါသြားမွ သင့္ေတာ္မယ္။ ကုသိုလ္ရိကၡာ ပါသြားမွလည္း ဘဝသံရာမွာ က်င္လည္စဥ္ အထက္တန္းက်က် မ်က္နာပန္းလွလွေနၾကရမွာပါ...။ ကုသိုလ္ရိကၡာေတြပါသြားရအာင္ ခုလို ရွင္သန္ေနစဥ္ အခ်ိန္းေလးမွာ ေကာင္းမႈ႕ကုသိုလ္ေတြ ရသမွ် စုေဆာင္းထားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အႀကီးအက်ယ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမလုပ္နိုင္ေတာင္ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ အတၱမာန္မာနေတြ ေလွ်ာ့၊ သတၱဝါေတြအေပၚေမတၱာထားဆက္ဆံ၊ စိတ္ေကာင္းေလး ေန႕စဥ္ေမြးၿပီး ေနမွပဲ့ သင္ေတာ္မယ္လို႔မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ေနမိပါေတာ့တယ္...။ အခ်ိန္မေ႐ြးေသဆုံးနိုင္သည္ သတိေလးနဲ႕ေနၾကပါ ။ မ်ိဳးဆက္သစ္အရွင္(ဖိုေလးလုံး)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2oV29Uh
သံဝေဂတရား အချိန်မရွေးသေနိုင်သည် ____________ သတ္တဝါများ မသိနိုင်ခြင်း { ၅ } မျိုး ____________ ဇီဝိတံ ဗျာဓိ ကာလော စ၊ ဒေဟနိက္ခေပနံ ဂတိ။ (၁)ငါသည် ဘယ်အသက်အရွယ်မှ သေရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၂)ငါသည် ဘယ်အနာရောဂါနဲ့ သေရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၃)ငါသည် ဘယ်အချိန်မှာ သရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၄)ငါသည် ဘယ်သုသာန်မှာ စွန့်ပစ်မီးရှို့ခံရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၅)ငါသည် သေပြီးရင်ဘယ်ဘဝရောက်မလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ ဘယ်သက်ရွယ်မှာ၊ ဘယ်ရောဂါနှင့်၊ ဘယ်ခါကာလ၊ ဘယ်ဒေသ၌၊ သေရမည်မှာ၊တို့ သူ ငါ မှန်စွာမသိပါတကား။ ငါနှင့်ရွယ်တူ ၊ ငါအောက်လူ ၊ ကြီးသူသေကြ ၊ များလှပြီ။ ခဏမစဲ ၊ အိုစမြဲ ၊ ငါလည်းသေဘက် ၊ နီးခဲ့ပြီ ။ မသေသေးမှီ ၊ ပါရမီ ၊ ငါသည်ဖြည့်မှ ၊ သင့်တော့မည် ။ သေခြင်းတရားဟာ ကွေးသောလက်မဆန့်မှီ ဆန့်သောလက်မကွေးမှီပါ။ နေ့မြင်ညပျောက်၊ ညမြင်နေ့ပျောက်ဆိုတာလို မနက်ဖြန်ဆိုတာကပဲ့ဝေးအုံးမယ်၊ နောင်ဘဝဆိုတာက အနီးလေး၊ လျှပ်တပြက် အချိန်မရွှေး သေဆုံးပြီး နောက်ဘဝကူးသွားနိုင်တယ် ။ သေမင်းနဲ့က အချိန်းအချက်မရှိ၊ ဘယ်အချိန်လာခေါ်မယ်ဆိုတာလည်းမသိ၊ ရုတ်တရက်ကြီးလည်း သေမင်းက လာခေါ်နိုင်တယ် ။ သူလာခေါ်စဉ် ထလိုက်သွားရတဲ့အချိန် ကုသိုလ်ရိက္ခာတွေပါသွားမှ သင့်တော်မယ်။ ကုသိုလ်ရိက္ခာ ပါသွားမှလည်း ဘဝသံရာမှာ ကျင်လည်စဉ် အထက်တန်းကျကျ မျက်နာပန်းလှလှနေကြရမှာပါ...။ ကုသိုလ်ရိက္ခာတွေပါသွားရအာင် ခုလို ရှင်သန်နေစဉ် အချိန်းလေးမှာ ကောင်းမှု့ကုသိုလ်တွေ ရသမျှ စုဆောင်းထားဖို့ လိုအပ်တယ်။ အကြီးအကျယ် ကုသိုလ်ကောင်းမှုမလုပ်နိုင်တောင် လောဘ၊ဒေါသ၊မောဟ အတ္တမာန်မာနတွေ လျှော့၊ သတ္တဝါတွေအပေါ်မေတ္တာထားဆက်ဆံ၊ စိတ်ကောင်းလေး နေ့စဉ်မွေးပြီး နေမှပဲ့ သင်တော်မယ်လို့မိမိကိုယ်ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ် နေမိပါတော့တယ်...။ အချိန်မရွေးသေဆုံးနိုင်သည် သတိလေးနဲ့နေကြပါ ။ မျိုးဆက်သစ်အရှင်(ဖိုလေးလုံး) သံေဝဂတရား အခ်ိန္မေ႐ြးေသနိုင္သည္ ____________ သတၱဝါမ်ား မသိနိုင္ျခင္း { ၅ } မ်ိဳး ____________ ဇီဝိတံ ဗ်ာဓိ ကာေလာ စ၊ ေဒဟနိေကၡပနံ ဂတိ။ (၁)ငါသည္ ဘယ္အသက္အ႐ြယ္မွ ေသရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၂)ငါသည္ ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႕ ေသရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၃)ငါသည္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ သရမလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ (၄)ငါသည္ ဘယ္သုသာန္မွာ စြန့္ပစ္မီးရွို႔ခံရမလဲဆိုတာမသိရပါ ။ (၅)ငါသည္ ေသၿပီးရင္ဘယ္ဘဝေရာက္မလဲဆိုတာ မသိရပါ ။ ဘယ္သက္႐ြယ္မွာ၊ ဘယ္ေရာဂါႏွင့္၊ ဘယ္ခါကာလ၊ ဘယ္ေဒသ၌၊ ေသရမည္မွာ၊တို႔ သူ ငါ မွန္စြာမသိပါတကား။ ငါႏွင့္႐ြယ္တူ ၊ ငါေအာက္လူ ၊ ႀကီးသူေသၾက ၊ မ်ားလွၿပီ။ ခဏမစဲ ၊ အိုစၿမဲ ၊ ငါလည္းေသဘက္ ၊ နီးခဲ့ၿပီ ။ မေသေသးမွီ ၊ ပါရမီ ၊ ငါသည္ျဖည့္မွ ၊ သင့္ေတာ့မည္ ။ ေသျခင္းတရားဟာ ေကြးေသာလက္မဆန့္မွီ ဆန့္ေသာလက္မေကြးမွီပါ။ ေန႕ျမင္ညေပ်ာက္၊ ညျမင္ေန႕ေပ်ာက္ဆိုတာလို မနက္ျဖန္ဆိုတာကပဲ့ေဝးအုံးမယ္၊ ေနာင္ဘဝဆိုတာက အနီးေလး၊ လွ်ပ္တျပက္ အခ်ိန္မေ႐ႊး ေသဆုံးၿပီး ေနာက္ဘဝကူးသြားနိုင္တယ္ ။ ေသမင္းနဲ႕က အခ်ိန္းအခ်က္မရွိ၊ ဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမယ္ဆိုတာလည္းမသိ၊ ႐ုတ္တရက္ႀကီးလည္း ေသမင္းက လာေခၚနိုင္တယ္ ။ သူလာေခၚစဥ္ ထလိုက္သြားရတဲ့အခ်ိန္ ကုသိုလ္ရိကၡာေတြပါသြားမွ သင့္ေတာ္မယ္။ ကုသိုလ္ရိကၡာ ပါသြားမွလည္း ဘဝသံရာမွာ က်င္လည္စဥ္ အထက္တန္းက်က် မ်က္နာပန္းလွလွေနၾကရမွာပါ...။ ကုသိုလ္ရိကၡာေတြပါသြားရအာင္ ခုလို ရွင္သန္ေနစဥ္ အခ်ိန္းေလးမွာ ေကာင္းမႈ႕ကုသိုလ္ေတြ ရသမွ် စုေဆာင္းထားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အႀကီးအက်ယ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမလုပ္နိုင္ေတာင္ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ အတၱမာန္မာနေတြ ေလွ်ာ့၊ သတၱဝါေတြအေပၚေမတၱာထားဆက္ဆံ၊ စိတ္ေကာင္းေလး ေန႕စဥ္ေမြးၿပီး ေနမွပဲ့ သင္ေတာ္မယ္လို႔မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ေနမိပါေတာ့တယ္...။ အခ်ိန္မေ႐ြးေသဆုံးနိုင္သည္ သတိေလးနဲ႕ေနၾကပါ ။ မ်ိဳးဆက္သစ္အရွင္(ဖိုေလးလုံး)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2oV29Uh
"ကောင်းသော ရက်၊ လ၊ နှစ်တွေ ဖြစ်လာအောင်ဆိုရင်" ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားက ပုဗ္ဗဏှသုတ်မှာ အတိအလင်း ဟောထားပါတယ်။ ကောင်းသော ရက်၊ လ၊ နှစ်တွေ ဖြစ်လာအောင်ဆိုရင် - နံနက်ခင်းမှာ အပြစ်ကင်းတဲ့ အတွေးတွေတွေးမယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အပြောတွေပြောမယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အလုပ်တွေလုပ်မယ်။ ဆိုလိုတာက မနက်ခင်းမှာ ကာယသုစရိုက်၊ ၀စီသုစရိုက်၊ မနောသုစရိုက်ဆိုတဲ့ အကျင့်တရားတွေ ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်မယ်ဆိုရင် အဲဒီနံနက်ခင်းဟာ… ကောင်းသောနံနက်ခင်းပါ။ နေ့လည်ခင်းမှာ - ကောင်းတာပြောတယ်၊ ကောင်းတာတွေးတယ်၊ ကောင်းတာလုပ်တယ် ဆိုလို့ရှိရင်လည်း… ကောင်းသော နေ့လည်ခင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ညနေခင်းမှာလည်းပဲ အပြစ်ကင်းတဲ့ အတွေးတွေတွေးတယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ စကားတွေပြောတယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အလုပ်တွေလုပ်လို့ရှိရင် ကောင်းသော ညနေခင်း ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ … ကောင်းတာလုပ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်အဖို့ ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် နက္ခတ်က အကောင်းပါပဲ။ အဆိုးမရှိပါ။ သို့သော်… လူတွေက အကောင်း အဆိုးဆိုတာ နက္ခတ်ကိုပဲ သွားရှာကြတယ်။ ဗေဒင်ကိုပဲ သွားမေးကြတယ်။ ကိုယ့်ရင်ထဲက အရာကိုတော့ မေ့နေကြပါတယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ကိုယ့်သန္တာန်မှာဖြစ်နေတဲ့ လောဘတွေ၊ ဒေါသတွေ မာန်မာနတွေ၊ ဣဿာတွေကိုတော့ အကောင်းထင်နေကြပါတယ်။ လောကမှာ လူဆိုးဖြစ်တယ်၊ ရာဇ၀တ်မှုကို … ကျူးလွန်တယ်ဆိုတဲ့ လူတွေဟာ သူ့စိတ်ကပဲ ကျူးလွန်တာပါ။ သူ့သန္တာန်မှာဖြစ်တဲ့ အကုသိုလ်တရားတွေက ဒီအလုပ်ကို လုပ်စေတာပါ။ ဆွဲခေါ်သွားတာက - ကိုယ့်ရင်ထဲဖြစ်တဲ့ လောဘ၊ ဒေါသတွေက ဆွဲခေါ်သွားတာပါ။ ခံရတော့လည်း ကိုယ်ပဲ ခံရတာပါ။ အဲဒါကြောင့်မို့ … ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ အရာတွေဟာ၊ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ မကောင်းတဲ့… သဘောထားတွေဟာ အင်မတန်မှ ကြောက်စရာကောင်းပါတယ်။ အပါယ်ငရဲဆိုတာ အပြင်က လာမချဘူး။ ကိုယ်လုပ်တော့ ကိုယ်ကပဲ ချတာပါ။ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ ဒီတရားတွေက အပါယ်ချတာပါ။ အဲဒီတော့ ကိုယ့်သန္တာန်မှာ လောဘတွေ၊ ဒေါသတွေ မောဟတွေ နည်းအောင် ဂရုစိုက်ဖို့ လိုပါတယ်။ အဲဒီလို လောဘ၊ ဒေါသ မောဟတွေနည်းအောင် ကြိုးစားတဲ့အချိန်ဟာ… “သုနက္ခတ္တံ” ကောင်းသောနက္ခတ်ပါပဲ။ ကိုယ့်အတွက် “သုမင်္ဂလံ” မင်္ဂလာအရှိဆုံး အချိန်ပါ။ စိတ်ဆိုးနေတဲ့အချိန်ဟာ မင်္ဂလာမရှိပါ …။ စိတ်မဆိုးဘူး၊ မေတ္တာဘာ၀နာ ပွားနေတယ်၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သင့်သင့်မြတ်မြတ် ရှိနေတယ်၊ မိတ်ဆွေမပျက်ဘူးဆိုရင် မင်္ဂလာရှိတဲ့ အချိန်ပါပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ မနက်မိုးသောက် အလင်းရောက်တဲ့ အချိန်မှာဖြစ်စေ၊ နေ့လယ်အခါမှာဖြစ်စေ၊ ညနေအခါမှာဖြစ်စေ၊ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားထားတဲ့ လမ်းစဉ်အတိုင်း … ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်သွားကြမယ်ဆိုရင် - ကောင်းသောနံနက်ခင်း၊ ကောင်းသောနေ့လယ်ခင်း၊ ကောင်းသောညနေခင်း ဆိုတဲ့ အချိန်ပိုင်းတွေနဲ့ ကြုံတွေ့ပြီးတော့ ကောင်းသောဘ၀ကြီး တစ်ခုလုံးကို ဖြတ်သန်းပြီး နောက်ဆုံးမှာ … သံသရာ၀ဋ်ကလွတ်မြောက်တဲ့ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာသုခကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်ကြမှာ ဖြစ်တယ်လို့… ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ သဘောကျပြီး … "ပုဗ္ဗဏှသုတ်"လာ ကျင့်စဉ်အတိုင်း မိမိဘ၀ တိုးတက်အောင် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်တော် မူနိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း …။ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ(Ph.D) ဟောကြားသော "ပုဗ္ဗဏှသုတ် အနှစ်ချုပ်" တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ရေးသားပူဇော်ပါသည်။ (နေလင်း) "ေကာင္းေသာ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ဆိုရင္" ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက ပုဗၺဏွသုတ္မွာ အတိအလင္း ေဟာထားပါတယ္။ ေကာင္းေသာ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ဆိုရင္ - နံနက္ခင္းမွာ အျပစ္ကင္းတဲ့ အေတြးေတြေတြးမယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ အေျပာေတြေျပာမယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္မယ္။ ဆိုလိုတာက မနက္ခင္းမွာ ကာယသုစရိုက္၊ ၀စီသုစရိုက္၊ မေနာသုစရိုက္ဆိုတဲ့ အက်င့္တရားေတြ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီနံနက္ခင္းဟာ… ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းပါ။ ေန႔လည္ခင္းမွာ - ေကာင္းတာေျပာတယ္၊ ေကာင္းတာေတြးတယ္၊ ေကာင္းတာလုပ္တယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း… ေကာင္းေသာ ေန႔လည္ခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ညေနခင္းမွာလည္းပဲ အျပစ္ကင္းတဲ့ အေတြးေတြေတြးတယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ စကားေတြေျပာတယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္လို႔ရွိရင္ ေကာင္းေသာ ညေနခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ … ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အဖို႔ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ နကၡတ္က အေကာင္းပါပဲ။ အဆိုးမရွိပါ။ သို႔ေသာ္… လူေတြက အေကာင္း အဆိုးဆိုတာ နကၡတ္ကိုပဲ သြားရွာၾကတယ္။ ေဗဒင္ကုိပဲ သြားေမးၾကတယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲက အရာကိုေတာ့ ေမ့ေနၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ မာန္မာနေတြ၊ ဣႆာေတြကိုေတာ့ အေကာင္းထင္ေနၾကပါတယ္။ ေလာကမွာ လူဆိုးျဖစ္တယ္၊ ရာဇ၀တ္မွဳကို … က်ဴးလြန္တယ္ဆိုတဲ့ လူေတြဟာ သူ႔စိတ္ကပဲ က်ဴးလြန္တာပါ။ သူ႔သႏၱာန္မွာျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္တရားေတြက ဒီအလုပ္ကို လုပ္ေစတာပါ။ ဆြဲေခၚသြားတာက - ကိုယ့္ရင္ထဲျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသေတြက ဆြဲေခၚသြားတာပါ။ ခံရေတာ့လည္း ကိုယ္ပဲ ခံရတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ … ကိုယ့္ရင္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ အရာေတြဟာ၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့… သေဘာထားေတြဟာ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ အပါယ္ငရဲဆိုတာ အျပင္က လာမခ်ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ခ်တာပါ။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဆိုတဲ့ ဒီတရားေတြက အပါယ္ခ်တာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ ေမာဟေတြ နည္းေအာင္ ဂရုစိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီလို ေလာဘ၊ ေဒါသ ေမာဟေတြနည္းေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့အခ်ိန္ဟာ… “သုနကၡတၱံ” ေကာင္းေသာနကၡတ္ပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ “သုမဂၤလံ” မဂၤလာအရွိဆံုး အခ်ိန္ပါ။ စိတ္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ မဂၤလာမရွိပါ …။ စိတ္မဆိုးဘူး၊ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားေနတယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ ရွိေနတယ္၊ မိတ္ေဆြမပ်က္ဘူးဆိုရင္ မဂၤလာရွိတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ၊ ေန႔လယ္အခါမွာျဖစ္ေစ၊ ညေနအခါမွာျဖစ္ေစ၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားတဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း … က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္သြားၾကမယ္ဆိုရင္ - ေကာင္းေသာနံနက္ခင္း၊ ေကာင္းေသာေန႔လယ္ခင္း၊ ေကာင္းေသာညေနခင္း ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ျပီးေတာ့ ေကာင္းေသာဘ၀ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ျဖတ္သန္းၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ … သံသရာ၀ဋ္ကလြတ္ေျမာက္တဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသုခကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္လို႔… ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီး … "ပုဗၺဏွသုတ္"လာ က်င့္စဥ္အတိုင္း မိမိဘ၀ တိုးတက္ေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေတာ္ မူႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း …။ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ(Ph.D) ေဟာၾကားေသာ "ပုဗၺဏွသုတ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ (ေနလင္း)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Nm1gNP
"ကောင်းသော ရက်၊ လ၊ နှစ်တွေ ဖြစ်လာအောင်ဆိုရင်" ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားက ပုဗ္ဗဏှသုတ်မှာ အတိအလင်း ဟောထားပါတယ်။ ကောင်းသော ရက်၊ လ၊ နှစ်တွေ ဖြစ်လာအောင်ဆိုရင် - နံနက်ခင်းမှာ အပြစ်ကင်းတဲ့ အတွေးတွေတွေးမယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အပြောတွေပြောမယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အလုပ်တွေလုပ်မယ်။ ဆိုလိုတာက မနက်ခင်းမှာ ကာယသုစရိုက်၊ ၀စီသုစရိုက်၊ မနောသုစရိုက်ဆိုတဲ့ အကျင့်တရားတွေ ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်မယ်ဆိုရင် အဲဒီနံနက်ခင်းဟာ… ကောင်းသောနံနက်ခင်းပါ။ နေ့လည်ခင်းမှာ - ကောင်းတာပြောတယ်၊ ကောင်းတာတွေးတယ်၊ ကောင်းတာလုပ်တယ် ဆိုလို့ရှိရင်လည်း… ကောင်းသော နေ့လည်ခင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ညနေခင်းမှာလည်းပဲ အပြစ်ကင်းတဲ့ အတွေးတွေတွေးတယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ စကားတွေပြောတယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အလုပ်တွေလုပ်လို့ရှိရင် ကောင်းသော ညနေခင်း ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ … ကောင်းတာလုပ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်အဖို့ ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် နက္ခတ်က အကောင်းပါပဲ။ အဆိုးမရှိပါ။ သို့သော်… လူတွေက အကောင်း အဆိုးဆိုတာ နက္ခတ်ကိုပဲ သွားရှာကြတယ်။ ဗေဒင်ကိုပဲ သွားမေးကြတယ်။ ကိုယ့်ရင်ထဲက အရာကိုတော့ မေ့နေကြပါတယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ကိုယ့်သန္တာန်မှာဖြစ်နေတဲ့ လောဘတွေ၊ ဒေါသတွေ မာန်မာနတွေ၊ ဣဿာတွေကိုတော့ အကောင်းထင်နေကြပါတယ်။ လောကမှာ လူဆိုးဖြစ်တယ်၊ ရာဇ၀တ်မှုကို … ကျူးလွန်တယ်ဆိုတဲ့ လူတွေဟာ သူ့စိတ်ကပဲ ကျူးလွန်တာပါ။ သူ့သန္တာန်မှာဖြစ်တဲ့ အကုသိုလ်တရားတွေက ဒီအလုပ်ကို လုပ်စေတာပါ။ ဆွဲခေါ်သွားတာက - ကိုယ့်ရင်ထဲဖြစ်တဲ့ လောဘ၊ ဒေါသတွေက ဆွဲခေါ်သွားတာပါ။ ခံရတော့လည်း ကိုယ်ပဲ ခံရတာပါ။ အဲဒါကြောင့်မို့ … ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ အရာတွေဟာ၊ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ မကောင်းတဲ့… သဘောထားတွေဟာ အင်မတန်မှ ကြောက်စရာကောင်းပါတယ်။ အပါယ်ငရဲဆိုတာ အပြင်က လာမချဘူး။ ကိုယ်လုပ်တော့ ကိုယ်ကပဲ ချတာပါ။ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ ဒီတရားတွေက အပါယ်ချတာပါ။ အဲဒီတော့ ကိုယ့်သန္တာန်မှာ လောဘတွေ၊ ဒေါသတွေ မောဟတွေ နည်းအောင် ဂရုစိုက်ဖို့ လိုပါတယ်။ အဲဒီလို လောဘ၊ ဒေါသ မောဟတွေနည်းအောင် ကြိုးစားတဲ့အချိန်ဟာ… “သုနက္ခတ္တံ” ကောင်းသောနက္ခတ်ပါပဲ။ ကိုယ့်အတွက် “သုမင်္ဂလံ” မင်္ဂလာအရှိဆုံး အချိန်ပါ။ စိတ်ဆိုးနေတဲ့အချိန်ဟာ မင်္ဂလာမရှိပါ …။ စိတ်မဆိုးဘူး၊ မေတ္တာဘာ၀နာ ပွားနေတယ်၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သင့်သင့်မြတ်မြတ် ရှိနေတယ်၊ မိတ်ဆွေမပျက်ဘူးဆိုရင် မင်္ဂလာရှိတဲ့ အချိန်ပါပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ မနက်မိုးသောက် အလင်းရောက်တဲ့ အချိန်မှာဖြစ်စေ၊ နေ့လယ်အခါမှာဖြစ်စေ၊ ညနေအခါမှာဖြစ်စေ၊ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားထားတဲ့ လမ်းစဉ်အတိုင်း … ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်သွားကြမယ်ဆိုရင် - ကောင်းသောနံနက်ခင်း၊ ကောင်းသောနေ့လယ်ခင်း၊ ကောင်းသောညနေခင်း ဆိုတဲ့ အချိန်ပိုင်းတွေနဲ့ ကြုံတွေ့ပြီးတော့ ကောင်းသောဘ၀ကြီး တစ်ခုလုံးကို ဖြတ်သန်းပြီး နောက်ဆုံးမှာ … သံသရာ၀ဋ်ကလွတ်မြောက်တဲ့ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာသုခကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်ကြမှာ ဖြစ်တယ်လို့… ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ သဘောကျပြီး … "ပုဗ္ဗဏှသုတ်"လာ ကျင့်စဉ်အတိုင်း မိမိဘ၀ တိုးတက်အောင် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်တော် မူနိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း …။ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ(Ph.D) ဟောကြားသော "ပုဗ္ဗဏှသုတ် အနှစ်ချုပ်" တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ရေးသားပူဇော်ပါသည်။ (နေလင်း) "ေကာင္းေသာ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ဆိုရင္" ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက ပုဗၺဏွသုတ္မွာ အတိအလင္း ေဟာထားပါတယ္။ ေကာင္းေသာ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ဆိုရင္ - နံနက္ခင္းမွာ အျပစ္ကင္းတဲ့ အေတြးေတြေတြးမယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ အေျပာေတြေျပာမယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္မယ္။ ဆိုလိုတာက မနက္ခင္းမွာ ကာယသုစရိုက္၊ ၀စီသုစရိုက္၊ မေနာသုစရိုက္ဆိုတဲ့ အက်င့္တရားေတြ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီနံနက္ခင္းဟာ… ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းပါ။ ေန႔လည္ခင္းမွာ - ေကာင္းတာေျပာတယ္၊ ေကာင္းတာေတြးတယ္၊ ေကာင္းတာလုပ္တယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း… ေကာင္းေသာ ေန႔လည္ခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ညေနခင္းမွာလည္းပဲ အျပစ္ကင္းတဲ့ အေတြးေတြေတြးတယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ စကားေတြေျပာတယ္၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္လို႔ရွိရင္ ေကာင္းေသာ ညေနခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ … ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အဖို႔ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ နကၡတ္က အေကာင္းပါပဲ။ အဆိုးမရွိပါ။ သို႔ေသာ္… လူေတြက အေကာင္း အဆိုးဆိုတာ နကၡတ္ကိုပဲ သြားရွာၾကတယ္။ ေဗဒင္ကုိပဲ သြားေမးၾကတယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲက အရာကိုေတာ့ ေမ့ေနၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ မာန္မာနေတြ၊ ဣႆာေတြကိုေတာ့ အေကာင္းထင္ေနၾကပါတယ္။ ေလာကမွာ လူဆိုးျဖစ္တယ္၊ ရာဇ၀တ္မွဳကို … က်ဴးလြန္တယ္ဆိုတဲ့ လူေတြဟာ သူ႔စိတ္ကပဲ က်ဴးလြန္တာပါ။ သူ႔သႏၱာန္မွာျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္တရားေတြက ဒီအလုပ္ကို လုပ္ေစတာပါ။ ဆြဲေခၚသြားတာက - ကိုယ့္ရင္ထဲျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသေတြက ဆြဲေခၚသြားတာပါ။ ခံရေတာ့လည္း ကိုယ္ပဲ ခံရတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ … ကိုယ့္ရင္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ အရာေတြဟာ၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့… သေဘာထားေတြဟာ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ အပါယ္ငရဲဆိုတာ အျပင္က လာမခ်ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ခ်တာပါ။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဆိုတဲ့ ဒီတရားေတြက အပါယ္ခ်တာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ ေမာဟေတြ နည္းေအာင္ ဂရုစိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီလို ေလာဘ၊ ေဒါသ ေမာဟေတြနည္းေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့အခ်ိန္ဟာ… “သုနကၡတၱံ” ေကာင္းေသာနကၡတ္ပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ “သုမဂၤလံ” မဂၤလာအရွိဆံုး အခ်ိန္ပါ။ စိတ္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ မဂၤလာမရွိပါ …။ စိတ္မဆိုးဘူး၊ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားေနတယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ ရွိေနတယ္၊ မိတ္ေဆြမပ်က္ဘူးဆိုရင္ မဂၤလာရွိတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ၊ ေန႔လယ္အခါမွာျဖစ္ေစ၊ ညေနအခါမွာျဖစ္ေစ၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားတဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း … က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္သြားၾကမယ္ဆိုရင္ - ေကာင္းေသာနံနက္ခင္း၊ ေကာင္းေသာေန႔လယ္ခင္း၊ ေကာင္းေသာညေနခင္း ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ျပီးေတာ့ ေကာင္းေသာဘ၀ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ျဖတ္သန္းၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ … သံသရာ၀ဋ္ကလြတ္ေျမာက္တဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသုခကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္လို႔… ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီး … "ပုဗၺဏွသုတ္"လာ က်င့္စဥ္အတိုင္း မိမိဘ၀ တိုးတက္ေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေတာ္ မူႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း …။ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ(Ph.D) ေဟာၾကားေသာ "ပုဗၺဏွသုတ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ (ေနလင္း)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Nm1gNP
မဂ်ခါနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ ယနေ့မှစ အထူးကံကောင်းကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WOSjje
မဂ်ခါနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ ယနေ့မှစ အထူးကံကောင်းကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WOSjje
Subscribe to:
Posts (Atom)