via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2ppC9kh
Saturday, November 2, 2019
ကိုယ့်ဒေါသနဲ့ ကိုယ်ပါပဲ 🌹☘🌹🍀🌹☘🌹🍀🌹 ရှာသလောက် မလောက်တာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်လောဘနဲ့ကိုယ် မပြည့်ဖြစ်နေတာ။ ဘယ်သူနဲ့မှ မတည့်တာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဒေါသနဲ့ကိုယ် ရန်ဖြစ်နေတာ။ အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြစ်နေတာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်မောဟနဲ့ကိုယ် အမှန်ပျောက်နေတာ။ အောက်ခြေလွတ်သွားတာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်မာနနဲ့ကိုယ် မာန်တက်နေတာ။ ဝမ်းသာမပေးနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဣဿာနဲ့ကိုယ် မနာလိုဖြစ်နေတာ။ အရင်းစစ်တော့ "ဘယ်လိုအဆင်မပြေဘူး၊ ဘယ်လိုခံစားရတယ်၊ ဘာဖြစ်တယ်ညာဖြစ်တယ်" ဆိုတာဟာ ဘယ်သူ့ဘယ်သူကြောင့်မှ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိလေသာတွေက ကိုယ့်ကိုအပူရစတောပဲ။ "လောဘလျှော့ရင် အလိုပြည့်မယ်၊ ဒေါသလျှော့ရင် အားလုံးနဲ့တည့်မယ်၊ မောဟလျှော့ရင် အမှားနည်းမယ်၊ မာနလျှော့ရင် အောက်ခြေမလွတ်တော့ဘူး၊ မနာလိုစိတ်လျှော့ရင် ဝမ်းသာရမယ်" ဒါသဘာဝပဲ။ လက်တွေ့လျှော့ရင် လက်တွေ့ပေါ့မှာပဲပေါ့။ မေတ္တာဖြင့် မနာပ ဒါယီ အရှင်ဝိစိတ္တ.🌹🙏🌹 🐯KAK🐯မျှဝေပူဇော်ပါသည်။🙏🙏🙏
ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ ••••••••••••••••••••••••••••••• သူတို့ဆင်းရဲတယ်။ ငါက ချမ်းသာတယ်ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ ပညာမတတ်ဘူး။ ငါက ပညာတတ်တယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ကမျက်နှာမွဲတွေ ငါက ဆွေကြီးမျိုးကြီး အသိုင်းအဝိုင်းကြီးနဲ့ ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ ရုပ်ဆိုးတယ်။ ငါက ရုပ်ချောတယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့အသိတရားနည်းတယ်။ ငါက အသိတရား ပိုများတယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ ကျန်းမာရေးမကောင်းဘူး။ ငါက ကျန်းမာရေးပိုကောင်းတယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သီလမပါတဲ့ ချမ်းသာ သမာဓိမပါတဲ့ ရုပ်ရည် ဆင်ခြင်တုံတရားမပါတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့တော့ … သေရင် အကျင့်တရားမရှိသူတို့ သွားရာကိုသာ သွားရမှာဆိုတော့ ဘယ်နေရာ သာလို့လဲ။ တစ်ခဏပဲ ကြည့်တတ်လို့ကတော့ တစ်သံသရာလုံးဆိုတဲ့ အကျိုးဆက်ကို မလိုချင်လည်း ယူရတော့မှာ သတိရော ၀င်ရဲ့လား။ မနာလိုတာ အလွယ်ဆုံးအလုပ် အောက်လမ်းသွား အလုပ်။ လူတိုင်းလုပ်နိုင်တဲ့အလုပ်။ သူများအတွက် ၀မ်းသာပေးနိုင်တဲ့ ခက်ခဲတဲ့ မုဒိတာကိုလုပ်နိုင်မှ သူများထက်သာတာ။ ဆဲတာဆိုတာ အပုပ်ချတာ စော်ကားတာ အလွယ်ဆုံးအလုပ်။ အောက်လမ်းသွားအလုပ်။ ရန်သူဖြစ်ပါစေ မေတ္တာထားနိုင်တာကမှ ခက်ခဲတဲ့ သူတော်ကောင်းအလုပ်ဖြစ်ပြီး သူများထက် သာတာ အမှန်ပါပဲ။ သေတောင်မှ အားကိုးရတဲ့ ကုသိုလ်စစ် တွေရှိမှ သူများထက် သာတယ်ပြောပါနော်။ ခဏလေးစံရတဲ့ အနေအထားလေးမှာ ဘဝတွေမေ့ ကာလတွေမေ့ ထာ၀ရတွေထင်ပြီး ကာယကံတွေ ၀စီကံတွေ မနောကံတွေ စင်ကြယ်အောင် သတိမထားမိရင် သူမသာ ကိုယ်မသာ အပါယ်သားတွေပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့။ အားလုံး အချိန်မီသတိ၀င်၍ မိမိကိုယ်ကို အပါယ်မသွားအောင် စောင့်ရှောက်နိုင်ကြပါစေ။ အရှင်သုစိတ္တ (မော်ကျွန်း) ဆရာတော်။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ ••••••••••••••••••••••••••••••• သူတို႔ဆင္းရဲတယ္။ ငါက ခ်မ္းသာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ ပညာမတတ္ဘူး။ ငါက ပညာတတ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ကမ်က္ႏွာမြဲေတြ ငါက ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးနဲ႕ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ ႐ုပ္ဆိုးတယ္။ ငါက ႐ုပ္ေခ်ာတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔အသိတရားနည္းတယ္။ ငါက အသိတရား ပိုမ်ားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး။ ငါက က်န္းမာေရးပိုေကာင္းတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သီလမပါတဲ့ ခ်မ္းသာ သမာဓိမပါတဲ့ ႐ုပ္ရည္ ဆင္ျခင္တုံတရားမပါတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ေတာ့ … ေသရင္ အက်င့္တရားမရွိသူတို႔ သြားရာကိုသာ သြားရမွာဆိုေတာ့ ဘယ္ေနရာ သာလို႔လဲ။ တစ္ခဏပဲ ၾကည့္တတ္လို႔ကေတာ့ တစ္သံသရာလုံးဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို မလိုခ်င္လည္း ယူရေတာ့မွာ သတိေရာ ၀င္ရဲ႕လား။ မနာလိုတာ အလြယ္ဆုံးအလုပ္ ေအာက္လမ္းသြား အလုပ္။ လူတိုင္းလုပ္နိုင္တဲ့အလုပ္။ သူမ်ားအတြက္ ၀မ္းသာေပးနိုင္တဲ့ ခက္ခဲတဲ့ မုဒိတာကိုလုပ္နိုင္မွ သူမ်ားထက္သာတာ။ ဆဲတာဆိုတာ အပုပ္ခ်တာ ေစာ္ကားတာ အလြယ္ဆုံးအလုပ္။ ေအာက္လမ္းသြားအလုပ္။ ရန္သူျဖစ္ပါေစ ေမတၱာထားနိုင္တာကမွ ခက္ခဲတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ျဖစ္ၿပီး သူမ်ားထက္ သာတာ အမွန္ပါပဲ။ ေသေတာင္မွ အားကိုးရတဲ့ ကုသိုလ္စစ္ ေတြရွိမွ သူမ်ားထက္ သာတယ္ေျပာပါေနာ္။ ခဏေလးစံရတဲ့ အေနအထားေလးမွာ ဘဝေတြေမ့ ကာလေတြေမ့ ထာ၀ရေတြထင္ၿပီး ကာယကံေတြ ၀စီကံေတြ မေနာကံေတြ စင္ၾကယ္ေအာင္ သတိမထားမိရင္ သူမသာ ကိုယ္မသာ အပါယ္သားေတြပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ အားလုံး အခ်ိန္မီသတိ၀င္၍ မိမိကိုယ္ကို အပါယ္မသြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ၾကပါေစ။ အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကြၽန္း) ဆရာေတာ္။
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2C3kqS2
ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ ••••••••••••••••••••••••••••••• သူတို့ဆင်းရဲတယ်။ ငါက ချမ်းသာတယ်ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ ပညာမတတ်ဘူး။ ငါက ပညာတတ်တယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ကမျက်နှာမွဲတွေ ငါက ဆွေကြီးမျိုးကြီး အသိုင်းအဝိုင်းကြီးနဲ့ ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ ရုပ်ဆိုးတယ်။ ငါက ရုပ်ချောတယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့အသိတရားနည်းတယ်။ ငါက အသိတရား ပိုများတယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သူတို့ ကျန်းမာရေးမကောင်းဘူး။ ငါက ကျန်းမာရေးပိုကောင်းတယ် ဆိုပါတော့။ ငါက သူတို့ထက် သာသွားပြီလား။ သီလမပါတဲ့ ချမ်းသာ သမာဓိမပါတဲ့ ရုပ်ရည် ဆင်ခြင်တုံတရားမပါတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့တော့ … သေရင် အကျင့်တရားမရှိသူတို့ သွားရာကိုသာ သွားရမှာဆိုတော့ ဘယ်နေရာ သာလို့လဲ။ တစ်ခဏပဲ ကြည့်တတ်လို့ကတော့ တစ်သံသရာလုံးဆိုတဲ့ အကျိုးဆက်ကို မလိုချင်လည်း ယူရတော့မှာ သတိရော ၀င်ရဲ့လား။ မနာလိုတာ အလွယ်ဆုံးအလုပ် အောက်လမ်းသွား အလုပ်။ လူတိုင်းလုပ်နိုင်တဲ့အလုပ်။ သူများအတွက် ၀မ်းသာပေးနိုင်တဲ့ ခက်ခဲတဲ့ မုဒိတာကိုလုပ်နိုင်မှ သူများထက်သာတာ။ ဆဲတာဆိုတာ အပုပ်ချတာ စော်ကားတာ အလွယ်ဆုံးအလုပ်။ အောက်လမ်းသွားအလုပ်။ ရန်သူဖြစ်ပါစေ မေတ္တာထားနိုင်တာကမှ ခက်ခဲတဲ့ သူတော်ကောင်းအလုပ်ဖြစ်ပြီး သူများထက် သာတာ အမှန်ပါပဲ။ သေတောင်မှ အားကိုးရတဲ့ ကုသိုလ်စစ် တွေရှိမှ သူများထက် သာတယ်ပြောပါနော်။ ခဏလေးစံရတဲ့ အနေအထားလေးမှာ ဘဝတွေမေ့ ကာလတွေမေ့ ထာ၀ရတွေထင်ပြီး ကာယကံတွေ ၀စီကံတွေ မနောကံတွေ စင်ကြယ်အောင် သတိမထားမိရင် သူမသာ ကိုယ်မသာ အပါယ်သားတွေပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့။ အားလုံး အချိန်မီသတိ၀င်၍ မိမိကိုယ်ကို အပါယ်မသွားအောင် စောင့်ရှောက်နိုင်ကြပါစေ။ အရှင်သုစိတ္တ (မော်ကျွန်း) ဆရာတော်။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ ••••••••••••••••••••••••••••••• သူတို႔ဆင္းရဲတယ္။ ငါက ခ်မ္းသာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ ပညာမတတ္ဘူး။ ငါက ပညာတတ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ကမ်က္ႏွာမြဲေတြ ငါက ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးနဲ႕ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ ႐ုပ္ဆိုးတယ္။ ငါက ႐ုပ္ေခ်ာတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔အသိတရားနည္းတယ္။ ငါက အသိတရား ပိုမ်ားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သူတို႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး။ ငါက က်န္းမာေရးပိုေကာင္းတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ငါက သူတို႔ထက္ သာသြားၿပီလား။ သီလမပါတဲ့ ခ်မ္းသာ သမာဓိမပါတဲ့ ႐ုပ္ရည္ ဆင္ျခင္တုံတရားမပါတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ေတာ့ … ေသရင္ အက်င့္တရားမရွိသူတို႔ သြားရာကိုသာ သြားရမွာဆိုေတာ့ ဘယ္ေနရာ သာလို႔လဲ။ တစ္ခဏပဲ ၾကည့္တတ္လို႔ကေတာ့ တစ္သံသရာလုံးဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို မလိုခ်င္လည္း ယူရေတာ့မွာ သတိေရာ ၀င္ရဲ႕လား။ မနာလိုတာ အလြယ္ဆုံးအလုပ္ ေအာက္လမ္းသြား အလုပ္။ လူတိုင္းလုပ္နိုင္တဲ့အလုပ္။ သူမ်ားအတြက္ ၀မ္းသာေပးနိုင္တဲ့ ခက္ခဲတဲ့ မုဒိတာကိုလုပ္နိုင္မွ သူမ်ားထက္သာတာ။ ဆဲတာဆိုတာ အပုပ္ခ်တာ ေစာ္ကားတာ အလြယ္ဆုံးအလုပ္။ ေအာက္လမ္းသြားအလုပ္။ ရန္သူျဖစ္ပါေစ ေမတၱာထားနိုင္တာကမွ ခက္ခဲတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ျဖစ္ၿပီး သူမ်ားထက္ သာတာ အမွန္ပါပဲ။ ေသေတာင္မွ အားကိုးရတဲ့ ကုသိုလ္စစ္ ေတြရွိမွ သူမ်ားထက္ သာတယ္ေျပာပါေနာ္။ ခဏေလးစံရတဲ့ အေနအထားေလးမွာ ဘဝေတြေမ့ ကာလေတြေမ့ ထာ၀ရေတြထင္ၿပီး ကာယကံေတြ ၀စီကံေတြ မေနာကံေတြ စင္ၾကယ္ေအာင္ သတိမထားမိရင္ သူမသာ ကိုယ္မသာ အပါယ္သားေတြပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ အားလုံး အခ်ိန္မီသတိ၀င္၍ မိမိကိုယ္ကို အပါယ္မသြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ၾကပါေစ။ အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကြၽန္း) ဆရာေတာ္။
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2C3kqS2
“ကုသိုလ်၊ကံ မပါလို့ရှိရင် " ဘုရားသော်မှကယ်လို့မရ ••••••••••••••••••••••••• ဘုန်းကြီးတစ်ခု ပြောပြချင်တယ်။ မြတ်စွာဘုရား သခင်ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဟာ အနန္တတန်ခိုးရှင်ဖြစ်ပေမယ့်လို့ လူတစ်ယောက် ဒုက္ခရောက် နေလို့ရှိရင် ... အကုသိုလ်ကံတွေက ကြီးမားလွှမ်းမိုးလာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကို မြတ်စွာဘုရား ကယ်လို့မရဘူး။ မကယ်နိုင်ဘူး။ ❖“ကုသိုလ်” မပါရင်လည်း မြတ်စွာဘုရားက မ,မစနိုင်ဘူး။ လောကမှာ ကိုးကွယ်ကြတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေအလိုက် တချို့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက မ,တဲ့ဘုရားကို ကိုးကွယ်ကြတယ်။ ဘုရားသခင်က မ,တယ်နဲ့ ပြောကြတယ်။ တကယ်ကတော့ ဘုရားသခင် မ,တာ မဟုတ်ဘူး။ ကံက မ,တာ နော်။ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ကံက မ,တာ။ တလွဲသွားပြီးတော့ လွဲမှားစွာ ထင်နေမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဒါလည်း မှားယွင်းတဲ့အမြင်တစ်ခုပဲနော်။ ကိုယ့်ကို တကယ် မ,တာက ဘုရားမဟုတ်ဘူး။ ကံတရားပဲ ဖြစ်တယ်။ ❖ကြည့်လေ - မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်က တရားဓမ္မဟောလို့ တရားထူး၊ တရားမြတ် ရသွားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို “ဧဟိ ဘိက္ခု-ချစ်သား ရဟန်း လာခဲ့”လို့ သာသနာတော်မှာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်တဲ့အခါမှာ လူ့အသွင်ပျောက်ပြီးတော့ ရဟန်းအသွင် ရောက်လာတယ်ဆိုတာ ပရိက္ခရာရှစ်ပါး လှူပြီးတော့ ဆုတောင်းခဲ့တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မှ ရတာ။ လူတိုင်းကို လုပ်ပေးချင်လို့ မရဘူး။ အကယ်၍သာ ရရင် မြတ်စွာဘုရားက ကရုဏာရှင် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် လူတိုင်းကို ချမ်းသာအောင် လုပ်ပေးမှာပေါ့။ဒါဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ❖ကံမပါလို့ရှိရင် ဘာမှကို ကယ်တင်လို့ မရဘူး။ ❖ပုံဝတ္ထုလေးတစ်ခု ရှိတယ်။ သိပ်ဆင်းရဲနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို မ,ချင်တယ်။ မ,ချင်တော့ ဘယ်လို လုပ်တုန်းဆို အဲဒီလူက ဒီလမ်းကနေ အမြဲတမ်း သွားတယ်။သွားတိုင်းသွားတိုင် သူက အပေါ်မော့်ပြီး သွားလေ့ရှိတယ်။ဒါ့ကြောင့်မို့ သူမြင်အောင်လို့ ဆိုပြီး အဲဒီပစ္စည်းလေးကို အပေါ်မှာ ချိတ်ထားတယ်။အဲဒီနေ့ကျတော့ ဘာလုပ်သွားလဲ။ ငုံ့သွားတယ်။ ❖ဪ ဒီကောင် ငုံ့သွားတာပဲဆိုပြီး နောက်ရက်ကျတော့ အောက်ချထားပေးတယ်။ အဲဒီကျတော့ မော့သွားပြန်ရော။ ❖ကံမရှိတဲ့လူကျတော့ ကြံဖန်ပြီးတော့ကို လွဲမှာပဲ၊ ဟုတ်လား။ကူညီချင်လို့ မရဘူး။ ကံက မပေးရင် ဘာမှ မရဘူး။ ဒါ့ကြောင့် ကံကောင်းအောင်သာ လုပ်ပေးလို့ ရတယ်။ ❖“မာဃလုလင်” ရဲ့ ဝတ္ထုကို ဖတ်ဖူးကြပါလိမ့်မယ်။ မာဃလုလင်ဘဝက အငယ်ဆုံးဇနီးကို သုဇာတာလို့ ခေါ်တယ်။သုဇာတာဟာ သူ့ကိုယ်သူ ဖြီးလိမ်း အလှပြင်ပြီး နေတာ။ကုသိုလ်ကောင်းမှု လုံးဝမလုပ်ဘူး။ မလုပ်တဲ့အခါ သေတော့ ဘာသွားဖြစ်တုန်းဆို ဗျိုင်းမ သွားဖြစ်တယ်။သိကြားမင်းကြီးက အဲဒီဗျိုင်းမကို နတ် ဖြစ်အောင် သူလုပ်မပေးနိုင်ဘူး။ ဘာလုပ်တုန်းဆိုရင် နည်းလမ်း ပေးတယ်။ ဗျိုင်းဆိုတာမျိုးကလည်းပဲ ငါး သတ်စားတဲ့တိရစ္ဆာန်မျိုးပဲ။ ပါဏာတိပါတကံ ကျူးလွန် တဲ့အကောင်မျိုး။ “ပါဏာတိပါတာ ဝေရမဏိ” သီလ ဆောက်တည်ခိုင်းတယ်။ သိကြားမင်းက သူ့ဆီကို ခေါ်ချင်တာ။ ဒီအတိုင်း ခေါ်လို့မရဘူး။ဘာလုပ်ရလဲ၊ သီလကျင့်ရတယ်။ သီလကို ဆောက်တည်တဲ့အခါ ဗျိုင်းဘဝက လွတ်ပြီး လူ့ဘဝရောက်လာတယ်။ လူ့ဘဝရောက်တော့ သိကြားမင်းက လိုက်ပြီး စောင့်ရှောက်တယ်။ နတ်ပြည်မှာဖြစ်အောင် သီလကို ဆောက်တည်ခိုင်းတာတဲ့။ သီလကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ဆောက်တည်လိုက်ပြီ ဆိုတော့မှ သူဟာ တတိယဘဝမှာ နတ်ပြည်ရောက် သွားတာလေ။ အဲဒီတော့ ဘာလုပ်ရမတုန်းဆို “ကုသိုလ်” ပဲ လုပ်ရတယ်။ -【ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ】 Posted by► https://ift.tt/1tab2NY “ကုသိုလ္၊ကံ မပါလို႔ရွိရင္ " ဘုရားေသာ္မွကယ္လို႔မရ ••••••••••••••••••••••••• ဘုန္းႀကီးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား သခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ အနႏၱတန္ခိုးရွင္ျဖစ္ေပမယ့္လို႔ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ ေနလို႔ရွိရင္ ... အကုသိုလ္ကံေတြက ႀကီးမားလႊမ္းမိုးလာတဲ့ ပုဂၢိုလ္ကို ျမတ္စြာဘုရား ကယ္လို႔မရဘူး။ မကယ္နိုင္ဘူး။ ❖“ကုသိုလ္” မပါရင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက မ,မစနိုင္ဘူး။ ေလာကမွာ ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ပုဂၢိုလ္ေတြအလိုက္ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိုလ္ေတြက မ,တဲ့ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က မ,တယ္နဲ႕ ေျပာၾကတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ဘုရားသခင္ မ,တာ မဟုတ္ဘူး။ ကံက မ,တာ ေနာ္။ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ကံက မ,တာ။ တလြဲသြားၿပီးေတာ့ လြဲမွားစြာ ထင္ေနမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒါလည္း မွားယြင္းတဲ့အျမင္တစ္ခုပဲေနာ္။ ကိုယ့္ကို တကယ္ မ,တာက ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ ကံတရားပဲ ျဖစ္တယ္။ ❖ၾကည့္ေလ - ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က တရားဓမၼေဟာလို႔ တရားထူး၊ တရားျမတ္ ရသြားတဲ့ ပုဂၢိုလ္တစ္ေယာက္ကို “ဧဟိ ဘိကၡဳ-ခ်စ္သား ရဟန္း လာခဲ့”လို႔ သာသနာေတာ္မွာ ဖိတ္ေခၚလိုက္တဲ့အခါမွာ လူ႕အသြင္ေပ်ာက္ၿပီးေတာ့ ရဟန္းအသြင္ ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ပရိကၡရာရွစ္ပါး လႉၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ ပုဂၢိုလ္မွ ရတာ။ လူတိုင္းကို လုပ္ေပးခ်င္လို႔ မရဘူး။ အကယ္၍သာ ရရင္ ျမတ္စြာဘုရားက က႐ုဏာရွင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လူတိုင္းကို ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးမွာေပါ့။ဒါျဖစ္နိုင္ပါ့မလား။မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ❖ကံမပါလို႔ရွိရင္ ဘာမွကို ကယ္တင္လို႔ မရဘူး။ ❖ပုံဝတၳဳေလးတစ္ခု ရွိတယ္။ သိပ္ဆင္းရဲေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို မ,ခ်င္တယ္။ မ,ခ်င္ေတာ့ ဘယ္လို လုပ္တုန္းဆို အဲဒီလူက ဒီလမ္းကေန အၿမဲတမ္း သြားတယ္။သြားတိုင္းသြားတိုင္ သူက အေပၚေမာ့္ၿပီး သြားေလ့ရွိတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ သူျမင္ေအာင္လို႔ ဆိုၿပီး အဲဒီပစၥည္းေလးကို အေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားတယ္။အဲဒီေန႕က်ေတာ့ ဘာလုပ္သြားလဲ။ ငုံ႕သြားတယ္။ ❖ဪ ဒီေကာင္ ငုံ႕သြားတာပဲဆိုၿပီး ေနာက္ရက္က်ေတာ့ ေအာက္ခ်ထားေပးတယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ ေမာ့သြားျပန္ေရာ။ ❖ကံမရွိတဲ့လူက်ေတာ့ ႀကံဖန္ၿပီးေတာ့ကို လြဲမွာပဲ၊ ဟုတ္လား။ကူညီခ်င္လို႔ မရဘူး။ ကံက မေပးရင္ ဘာမွ မရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကံေကာင္းေအာင္သာ လုပ္ေပးလို႔ ရတယ္။ ❖“မာဃလုလင္” ရဲ႕ ဝတၳဳကို ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ မာဃလုလင္ဘဝက အငယ္ဆုံးဇနီးကို သုဇာတာလို႔ ေခၚတယ္။သုဇာတာဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ၿဖီးလိမ္း အလွျပင္ၿပီး ေနတာ။ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုံးဝမလုပ္ဘူး။ မလုပ္တဲ့အခါ ေသေတာ့ ဘာသြားျဖစ္တုန္းဆို ဗ်ိဳင္းမ သြားျဖစ္တယ္။သိၾကားမင္းႀကီးက အဲဒီဗ်ိဳင္းမကို နတ္ ျဖစ္ေအာင္ သူလုပ္မေပးနိုင္ဘူး။ ဘာလုပ္တုန္းဆိုရင္ နည္းလမ္း ေပးတယ္။ ဗ်ိဳင္းဆိုတာမ်ိဳးကလည္းပဲ ငါး သတ္စားတဲ့တိရစ္ဆာန္မ်ိဳးပဲ။ ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ တဲ့အေကာင္မ်ိဳး။ “ပါဏာတိပါတာ ေဝရမဏိ” သီလ ေဆာက္တည္ခိုင္းတယ္။ သိၾကားမင္းက သူ႕ဆီကို ေခၚခ်င္တာ။ ဒီအတိုင္း ေခၚလို႔မရဘူး။ဘာလုပ္ရလဲ၊ သီလက်င့္ရတယ္။ သီလကို ေဆာက္တည္တဲ့အခါ ဗ်ိဳင္းဘဝက လြတ္ၿပီး လူ႕ဘဝေရာက္လာတယ္။ လူ႕ဘဝေရာက္ေတာ့ သိၾကားမင္းက လိုက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ နတ္ျပည္မွာျဖစ္ေအာင္ သီလကို ေဆာက္တည္ခိုင္းတာတဲ့။ သီလကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေဆာက္တည္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့မွ သူဟာ တတိယဘဝမွာ နတ္ျပည္ေရာက္ သြားတာေလ။ အဲဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရမတုန္းဆို “ကုသိုလ္” ပဲ လုပ္ရတယ္။ -【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】 Posted by► https://ift.tt/1tab2NY
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36oFkco
“ကုသိုလ်၊ကံ မပါလို့ရှိရင် " ဘုရားသော်မှကယ်လို့မရ ••••••••••••••••••••••••• ဘုန်းကြီးတစ်ခု ပြောပြချင်တယ်။ မြတ်စွာဘုရား သခင်ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဟာ အနန္တတန်ခိုးရှင်ဖြစ်ပေမယ့်လို့ လူတစ်ယောက် ဒုက္ခရောက် နေလို့ရှိရင် ... အကုသိုလ်ကံတွေက ကြီးမားလွှမ်းမိုးလာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကို မြတ်စွာဘုရား ကယ်လို့မရဘူး။ မကယ်နိုင်ဘူး။ ❖“ကုသိုလ်” မပါရင်လည်း မြတ်စွာဘုရားက မ,မစနိုင်ဘူး။ လောကမှာ ကိုးကွယ်ကြတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေအလိုက် တချို့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက မ,တဲ့ဘုရားကို ကိုးကွယ်ကြတယ်။ ဘုရားသခင်က မ,တယ်နဲ့ ပြောကြတယ်။ တကယ်ကတော့ ဘုရားသခင် မ,တာ မဟုတ်ဘူး။ ကံက မ,တာ နော်။ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ကံက မ,တာ။ တလွဲသွားပြီးတော့ လွဲမှားစွာ ထင်နေမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဒါလည်း မှားယွင်းတဲ့အမြင်တစ်ခုပဲနော်။ ကိုယ့်ကို တကယ် မ,တာက ဘုရားမဟုတ်ဘူး။ ကံတရားပဲ ဖြစ်တယ်။ ❖ကြည့်လေ - မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်က တရားဓမ္မဟောလို့ တရားထူး၊ တရားမြတ် ရသွားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို “ဧဟိ ဘိက္ခု-ချစ်သား ရဟန်း လာခဲ့”လို့ သာသနာတော်မှာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်တဲ့အခါမှာ လူ့အသွင်ပျောက်ပြီးတော့ ရဟန်းအသွင် ရောက်လာတယ်ဆိုတာ ပရိက္ခရာရှစ်ပါး လှူပြီးတော့ ဆုတောင်းခဲ့တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မှ ရတာ။ လူတိုင်းကို လုပ်ပေးချင်လို့ မရဘူး။ အကယ်၍သာ ရရင် မြတ်စွာဘုရားက ကရုဏာရှင် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် လူတိုင်းကို ချမ်းသာအောင် လုပ်ပေးမှာပေါ့။ဒါဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ❖ကံမပါလို့ရှိရင် ဘာမှကို ကယ်တင်လို့ မရဘူး။ ❖ပုံဝတ္ထုလေးတစ်ခု ရှိတယ်။ သိပ်ဆင်းရဲနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို မ,ချင်တယ်။ မ,ချင်တော့ ဘယ်လို လုပ်တုန်းဆို အဲဒီလူက ဒီလမ်းကနေ အမြဲတမ်း သွားတယ်။သွားတိုင်းသွားတိုင် သူက အပေါ်မော့်ပြီး သွားလေ့ရှိတယ်။ဒါ့ကြောင့်မို့ သူမြင်အောင်လို့ ဆိုပြီး အဲဒီပစ္စည်းလေးကို အပေါ်မှာ ချိတ်ထားတယ်။အဲဒီနေ့ကျတော့ ဘာလုပ်သွားလဲ။ ငုံ့သွားတယ်။ ❖ဪ ဒီကောင် ငုံ့သွားတာပဲဆိုပြီး နောက်ရက်ကျတော့ အောက်ချထားပေးတယ်။ အဲဒီကျတော့ မော့သွားပြန်ရော။ ❖ကံမရှိတဲ့လူကျတော့ ကြံဖန်ပြီးတော့ကို လွဲမှာပဲ၊ ဟုတ်လား။ကူညီချင်လို့ မရဘူး။ ကံက မပေးရင် ဘာမှ မရဘူး။ ဒါ့ကြောင့် ကံကောင်းအောင်သာ လုပ်ပေးလို့ ရတယ်။ ❖“မာဃလုလင်” ရဲ့ ဝတ္ထုကို ဖတ်ဖူးကြပါလိမ့်မယ်။ မာဃလုလင်ဘဝက အငယ်ဆုံးဇနီးကို သုဇာတာလို့ ခေါ်တယ်။သုဇာတာဟာ သူ့ကိုယ်သူ ဖြီးလိမ်း အလှပြင်ပြီး နေတာ။ကုသိုလ်ကောင်းမှု လုံးဝမလုပ်ဘူး။ မလုပ်တဲ့အခါ သေတော့ ဘာသွားဖြစ်တုန်းဆို ဗျိုင်းမ သွားဖြစ်တယ်။သိကြားမင်းကြီးက အဲဒီဗျိုင်းမကို နတ် ဖြစ်အောင် သူလုပ်မပေးနိုင်ဘူး။ ဘာလုပ်တုန်းဆိုရင် နည်းလမ်း ပေးတယ်။ ဗျိုင်းဆိုတာမျိုးကလည်းပဲ ငါး သတ်စားတဲ့တိရစ္ဆာန်မျိုးပဲ။ ပါဏာတိပါတကံ ကျူးလွန် တဲ့အကောင်မျိုး။ “ပါဏာတိပါတာ ဝေရမဏိ” သီလ ဆောက်တည်ခိုင်းတယ်။ သိကြားမင်းက သူ့ဆီကို ခေါ်ချင်တာ။ ဒီအတိုင်း ခေါ်လို့မရဘူး။ဘာလုပ်ရလဲ၊ သီလကျင့်ရတယ်။ သီလကို ဆောက်တည်တဲ့အခါ ဗျိုင်းဘဝက လွတ်ပြီး လူ့ဘဝရောက်လာတယ်။ လူ့ဘဝရောက်တော့ သိကြားမင်းက လိုက်ပြီး စောင့်ရှောက်တယ်။ နတ်ပြည်မှာဖြစ်အောင် သီလကို ဆောက်တည်ခိုင်းတာတဲ့။ သီလကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ဆောက်တည်လိုက်ပြီ ဆိုတော့မှ သူဟာ တတိယဘဝမှာ နတ်ပြည်ရောက် သွားတာလေ။ အဲဒီတော့ ဘာလုပ်ရမတုန်းဆို “ကုသိုလ်” ပဲ လုပ်ရတယ်။ -【ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ】 Posted by► https://ift.tt/1tab2NY “ကုသိုလ္၊ကံ မပါလို႔ရွိရင္ " ဘုရားေသာ္မွကယ္လို႔မရ ••••••••••••••••••••••••• ဘုန္းႀကီးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား သခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ အနႏၱတန္ခိုးရွင္ျဖစ္ေပမယ့္လို႔ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ ေနလို႔ရွိရင္ ... အကုသိုလ္ကံေတြက ႀကီးမားလႊမ္းမိုးလာတဲ့ ပုဂၢိုလ္ကို ျမတ္စြာဘုရား ကယ္လို႔မရဘူး။ မကယ္နိုင္ဘူး။ ❖“ကုသိုလ္” မပါရင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက မ,မစနိုင္ဘူး။ ေလာကမွာ ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ပုဂၢိုလ္ေတြအလိုက္ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိုလ္ေတြက မ,တဲ့ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က မ,တယ္နဲ႕ ေျပာၾကတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ဘုရားသခင္ မ,တာ မဟုတ္ဘူး။ ကံက မ,တာ ေနာ္။ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ကံက မ,တာ။ တလြဲသြားၿပီးေတာ့ လြဲမွားစြာ ထင္ေနမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒါလည္း မွားယြင္းတဲ့အျမင္တစ္ခုပဲေနာ္။ ကိုယ့္ကို တကယ္ မ,တာက ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ ကံတရားပဲ ျဖစ္တယ္။ ❖ၾကည့္ေလ - ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က တရားဓမၼေဟာလို႔ တရားထူး၊ တရားျမတ္ ရသြားတဲ့ ပုဂၢိုလ္တစ္ေယာက္ကို “ဧဟိ ဘိကၡဳ-ခ်စ္သား ရဟန္း လာခဲ့”လို႔ သာသနာေတာ္မွာ ဖိတ္ေခၚလိုက္တဲ့အခါမွာ လူ႕အသြင္ေပ်ာက္ၿပီးေတာ့ ရဟန္းအသြင္ ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ပရိကၡရာရွစ္ပါး လႉၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ ပုဂၢိုလ္မွ ရတာ။ လူတိုင္းကို လုပ္ေပးခ်င္လို႔ မရဘူး။ အကယ္၍သာ ရရင္ ျမတ္စြာဘုရားက က႐ုဏာရွင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လူတိုင္းကို ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးမွာေပါ့။ဒါျဖစ္နိုင္ပါ့မလား။မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ❖ကံမပါလို႔ရွိရင္ ဘာမွကို ကယ္တင္လို႔ မရဘူး။ ❖ပုံဝတၳဳေလးတစ္ခု ရွိတယ္။ သိပ္ဆင္းရဲေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို မ,ခ်င္တယ္။ မ,ခ်င္ေတာ့ ဘယ္လို လုပ္တုန္းဆို အဲဒီလူက ဒီလမ္းကေန အၿမဲတမ္း သြားတယ္။သြားတိုင္းသြားတိုင္ သူက အေပၚေမာ့္ၿပီး သြားေလ့ရွိတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ သူျမင္ေအာင္လို႔ ဆိုၿပီး အဲဒီပစၥည္းေလးကို အေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားတယ္။အဲဒီေန႕က်ေတာ့ ဘာလုပ္သြားလဲ။ ငုံ႕သြားတယ္။ ❖ဪ ဒီေကာင္ ငုံ႕သြားတာပဲဆိုၿပီး ေနာက္ရက္က်ေတာ့ ေအာက္ခ်ထားေပးတယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ ေမာ့သြားျပန္ေရာ။ ❖ကံမရွိတဲ့လူက်ေတာ့ ႀကံဖန္ၿပီးေတာ့ကို လြဲမွာပဲ၊ ဟုတ္လား။ကူညီခ်င္လို႔ မရဘူး။ ကံက မေပးရင္ ဘာမွ မရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကံေကာင္းေအာင္သာ လုပ္ေပးလို႔ ရတယ္။ ❖“မာဃလုလင္” ရဲ႕ ဝတၳဳကို ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ မာဃလုလင္ဘဝက အငယ္ဆုံးဇနီးကို သုဇာတာလို႔ ေခၚတယ္။သုဇာတာဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ၿဖီးလိမ္း အလွျပင္ၿပီး ေနတာ။ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုံးဝမလုပ္ဘူး။ မလုပ္တဲ့အခါ ေသေတာ့ ဘာသြားျဖစ္တုန္းဆို ဗ်ိဳင္းမ သြားျဖစ္တယ္။သိၾကားမင္းႀကီးက အဲဒီဗ်ိဳင္းမကို နတ္ ျဖစ္ေအာင္ သူလုပ္မေပးနိုင္ဘူး။ ဘာလုပ္တုန္းဆိုရင္ နည္းလမ္း ေပးတယ္။ ဗ်ိဳင္းဆိုတာမ်ိဳးကလည္းပဲ ငါး သတ္စားတဲ့တိရစ္ဆာန္မ်ိဳးပဲ။ ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ တဲ့အေကာင္မ်ိဳး။ “ပါဏာတိပါတာ ေဝရမဏိ” သီလ ေဆာက္တည္ခိုင္းတယ္။ သိၾကားမင္းက သူ႕ဆီကို ေခၚခ်င္တာ။ ဒီအတိုင္း ေခၚလို႔မရဘူး။ဘာလုပ္ရလဲ၊ သီလက်င့္ရတယ္။ သီလကို ေဆာက္တည္တဲ့အခါ ဗ်ိဳင္းဘဝက လြတ္ၿပီး လူ႕ဘဝေရာက္လာတယ္။ လူ႕ဘဝေရာက္ေတာ့ သိၾကားမင္းက လိုက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ နတ္ျပည္မွာျဖစ္ေအာင္ သီလကို ေဆာက္တည္ခိုင္းတာတဲ့။ သီလကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေဆာက္တည္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့မွ သူဟာ တတိယဘဝမွာ နတ္ျပည္ေရာက္ သြားတာေလ။ အဲဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရမတုန္းဆို “ကုသိုလ္” ပဲ လုပ္ရတယ္။ -【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】 Posted by► https://ift.tt/1tab2NY
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36oFkco
🙏 အစကောင်းမှ အနှောင်းသေချာ 🙏 •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• • ဒါန သီလ ဘာဝနာသုံးဆင့်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်အများစုလုပ်နေကြတာ လုပ်နိုင်ကြတာ ဒါန။ • ဒါနသည် အစကောင်းမှ အနှောင်းသေချာတဲ့ ဘာပဲလှူ လှူ နိဗ္ဗာန်ကိုရည်စူးပြီးလှူ သော်လည်း အကျိုးပေးတာက နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်နဲ့ လူ့ဘုံ။ • ကာမသုဂတိ ခုနှစ်ဘုံဆိုတော့ ကာမဘုံက မလွတ်သေးဘူး။ • ကာမဘုံမှာ ကျင်လည်နေရသမျှ 'အထက်ကိုနေပါဦး အောက်ကိုလုံအောင်ဖုံး' ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ။ • အပါယ်ဘေးဆိုးကြီးက မလွတ်သေးပါဘူး။ • ကာမဘုံသားတို့ရဲ့ ဒါနခန်းကိုကြည့်ရင်. . . ၁။ လှူ တဲ့ကာလ ငါစွဲကြီးနဲ့ လှူ နေရင် အလှူ အကျိုးပေးချိန်မှာလည်း ငါစွဲကြီးသူပဲ ဖြစ်လာတတ်ပါတယ်။ မိမိကိုယ်ကို အထင်ကြီး နေမယ်။ ဘာလုပ်လုပ် ငါကအသားစီးရမှဆိုတဲ့ စိတ်ယုတ်မာတွေ ဝင်လာတတ်တယ်။ ၂။ လှူ တဲ့ကာလ ပစ္စည်းစွဲအားကြီးနေရင် အလှူ အကျိုးပေးချိန်မှာ အာရုံငါးပါးအပေါ်မှာ စွဲမက်မှုအားကြီးနေတတ်တယ်။ ဘာတွေ့တွေ့ အာရုံတို့အပေါ်မှာသာ ပျော်မွေ့နေတတ်တယ်။ ၃။ လှူ တဲ့ကာလ အလှူ ခံပုဂ္ဂို လ်အပေါ် စိတ်ညွှန်နေမယ်ဆိုရင်လည်း နောင်တစ်ချိန် အလှူ အကျိုးပေးတဲ့ကာလ ကိုယ့်စိတ်က သူ့ဘက်ယိုင်နေတတ်တယ်။ သူတစ်ပါးတို့အပေါ် ခင်မင်မှုအားကြီး နေတတ်တယ်။ ဒါကြောင့် အစကောင်း အနှောင်းသေချာအောင် လှူ တဲ့ကာလကလေးမှာ ငါစွဲ ပုဂ္ဂို လ်စွဲ ပစ္စည်းစွဲ အစွဲလွှတ်လှူတတ်အောင် သတိကလေးကပ်ပြီး လှူတတ်ကြပါစေ။ 🙏🙏 မဟာဗောဓိမြိုင် ဆရာတော်ဘုရားကြီး 🙏🙏 [၁၉၉၈ ခုနှစ်၊ သုဝဏ္ဏသျှမ်တောင် သြဝါဒ] •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ပြန်လည်မျှဝေ ကုသိုလ်ပြုပါ၏။ Credit to original uploader. 🙏 အစေကာင္းမွ အႏွောင္းေသခ်ာ 🙏 •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• • ဒါန သီလ ဘာဝနာသုံးဆင့္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစုလုပ္ေနၾကတာ လုပ္နိုင္ၾကတာ ဒါန။ • ဒါနသည္ အစေကာင္းမွ အႏွောင္းေသခ်ာတဲ့ ဘာပဲလႉ လႉ နိဗၺာန္ကိုရည္စူးၿပီးလႉ ေသာ္လည္း အက်ိဳးေပးတာက နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္နဲ႕ လူ႕ဘုံ။ • ကာမသုဂတိ ခုႏွစ္ဘုံဆိုေတာ့ ကာမဘုံက မလြတ္ေသးဘူး။ • ကာမဘုံမွာ က်င္လည္ေနရသမွ် 'အထက္ကိုေနပါဦး ေအာက္ကိုလုံေအာင္ဖုံး' ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ။ • အပါယ္ေဘးဆိုးႀကီးက မလြတ္ေသးပါဘူး။ • ကာမဘုံသားတို႔ရဲ႕ ဒါနခန္းကိုၾကည့္ရင္. . . ၁။ လႉ တဲ့ကာလ ငါစြဲႀကီးနဲ႕ လႉ ေနရင္ အလႉ အက်ိဳးေပးခ်ိန္မွာလည္း ငါစြဲႀကီးသူပဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီး ေနမယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ ငါကအသားစီးရမွဆိုတဲ့ စိတ္ယုတ္မာေတြ ဝင္လာတတ္တယ္။ ၂။ လႉ တဲ့ကာလ ပစၥည္းစြဲအားႀကီးေနရင္ အလႉ အက်ိဳးေပးခ်ိန္မွာ အာ႐ုံငါးပါးအေပၚမွာ စြဲမက္မႈအားႀကီးေနတတ္တယ္။ ဘာေတြ႕ေတြ႕ အာ႐ုံတို႔အေပၚမွာသာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတတ္တယ္။ ၃။ လႉ တဲ့ကာလ အလႉ ခံပုဂၢို လ္အေပၚ စိတ္ၫႊန္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အလႉ အက်ိဳးေပးတဲ့ကာလ ကိုယ့္စိတ္က သူ႕ဘက္ယိုင္ေနတတ္တယ္။ သူတစ္ပါးတို႔အေပၚ ခင္မင္မႈအားႀကီး ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစေကာင္း အႏွောင္းေသခ်ာေအာင္ လႉ တဲ့ကာလကေလးမွာ ငါစြဲ ပုဂၢို လ္စြဲ ပစၥည္းစြဲ အစြဲလႊတ္လႉတတ္ေအာင္ သတိကေလးကပ္ၿပီး လႉတတ္ၾကပါေစ။ 🙏🙏 မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး 🙏🙏 [၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ သုဝဏၰသွ်မ္ေတာင္ ၾသဝါဒ] •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ျပန္လည္မွ်ေဝ ကုသိုလ္ျပဳပါ၏။ Credit to original uploader.
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/326rl7U
🙏 အစကောင်းမှ အနှောင်းသေချာ 🙏 •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• • ဒါန သီလ ဘာဝနာသုံးဆင့်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်အများစုလုပ်နေကြတာ လုပ်နိုင်ကြတာ ဒါန။ • ဒါနသည် အစကောင်းမှ အနှောင်းသေချာတဲ့ ဘာပဲလှူ လှူ နိဗ္ဗာန်ကိုရည်စူးပြီးလှူ သော်လည်း အကျိုးပေးတာက နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်နဲ့ လူ့ဘုံ။ • ကာမသုဂတိ ခုနှစ်ဘုံဆိုတော့ ကာမဘုံက မလွတ်သေးဘူး။ • ကာမဘုံမှာ ကျင်လည်နေရသမျှ 'အထက်ကိုနေပါဦး အောက်ကိုလုံအောင်ဖုံး' ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ။ • အပါယ်ဘေးဆိုးကြီးက မလွတ်သေးပါဘူး။ • ကာမဘုံသားတို့ရဲ့ ဒါနခန်းကိုကြည့်ရင်. . . ၁။ လှူ တဲ့ကာလ ငါစွဲကြီးနဲ့ လှူ နေရင် အလှူ အကျိုးပေးချိန်မှာလည်း ငါစွဲကြီးသူပဲ ဖြစ်လာတတ်ပါတယ်။ မိမိကိုယ်ကို အထင်ကြီး နေမယ်။ ဘာလုပ်လုပ် ငါကအသားစီးရမှဆိုတဲ့ စိတ်ယုတ်မာတွေ ဝင်လာတတ်တယ်။ ၂။ လှူ တဲ့ကာလ ပစ္စည်းစွဲအားကြီးနေရင် အလှူ အကျိုးပေးချိန်မှာ အာရုံငါးပါးအပေါ်မှာ စွဲမက်မှုအားကြီးနေတတ်တယ်။ ဘာတွေ့တွေ့ အာရုံတို့အပေါ်မှာသာ ပျော်မွေ့နေတတ်တယ်။ ၃။ လှူ တဲ့ကာလ အလှူ ခံပုဂ္ဂို လ်အပေါ် စိတ်ညွှန်နေမယ်ဆိုရင်လည်း နောင်တစ်ချိန် အလှူ အကျိုးပေးတဲ့ကာလ ကိုယ့်စိတ်က သူ့ဘက်ယိုင်နေတတ်တယ်။ သူတစ်ပါးတို့အပေါ် ခင်မင်မှုအားကြီး နေတတ်တယ်။ ဒါကြောင့် အစကောင်း အနှောင်းသေချာအောင် လှူ တဲ့ကာလကလေးမှာ ငါစွဲ ပုဂ္ဂို လ်စွဲ ပစ္စည်းစွဲ အစွဲလွှတ်လှူတတ်အောင် သတိကလေးကပ်ပြီး လှူတတ်ကြပါစေ။ 🙏🙏 မဟာဗောဓိမြိုင် ဆရာတော်ဘုရားကြီး 🙏🙏 [၁၉၉၈ ခုနှစ်၊ သုဝဏ္ဏသျှမ်တောင် သြဝါဒ] •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ပြန်လည်မျှဝေ ကုသိုလ်ပြုပါ၏။ Credit to original uploader. 🙏 အစေကာင္းမွ အႏွောင္းေသခ်ာ 🙏 •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• • ဒါန သီလ ဘာဝနာသုံးဆင့္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစုလုပ္ေနၾကတာ လုပ္နိုင္ၾကတာ ဒါန။ • ဒါနသည္ အစေကာင္းမွ အႏွောင္းေသခ်ာတဲ့ ဘာပဲလႉ လႉ နိဗၺာန္ကိုရည္စူးၿပီးလႉ ေသာ္လည္း အက်ိဳးေပးတာက နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္နဲ႕ လူ႕ဘုံ။ • ကာမသုဂတိ ခုႏွစ္ဘုံဆိုေတာ့ ကာမဘုံက မလြတ္ေသးဘူး။ • ကာမဘုံမွာ က်င္လည္ေနရသမွ် 'အထက္ကိုေနပါဦး ေအာက္ကိုလုံေအာင္ဖုံး' ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ။ • အပါယ္ေဘးဆိုးႀကီးက မလြတ္ေသးပါဘူး။ • ကာမဘုံသားတို႔ရဲ႕ ဒါနခန္းကိုၾကည့္ရင္. . . ၁။ လႉ တဲ့ကာလ ငါစြဲႀကီးနဲ႕ လႉ ေနရင္ အလႉ အက်ိဳးေပးခ်ိန္မွာလည္း ငါစြဲႀကီးသူပဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီး ေနမယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ ငါကအသားစီးရမွဆိုတဲ့ စိတ္ယုတ္မာေတြ ဝင္လာတတ္တယ္။ ၂။ လႉ တဲ့ကာလ ပစၥည္းစြဲအားႀကီးေနရင္ အလႉ အက်ိဳးေပးခ်ိန္မွာ အာ႐ုံငါးပါးအေပၚမွာ စြဲမက္မႈအားႀကီးေနတတ္တယ္။ ဘာေတြ႕ေတြ႕ အာ႐ုံတို႔အေပၚမွာသာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတတ္တယ္။ ၃။ လႉ တဲ့ကာလ အလႉ ခံပုဂၢို လ္အေပၚ စိတ္ၫႊန္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အလႉ အက်ိဳးေပးတဲ့ကာလ ကိုယ့္စိတ္က သူ႕ဘက္ယိုင္ေနတတ္တယ္။ သူတစ္ပါးတို႔အေပၚ ခင္မင္မႈအားႀကီး ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစေကာင္း အႏွောင္းေသခ်ာေအာင္ လႉ တဲ့ကာလကေလးမွာ ငါစြဲ ပုဂၢို လ္စြဲ ပစၥည္းစြဲ အစြဲလႊတ္လႉတတ္ေအာင္ သတိကေလးကပ္ၿပီး လႉတတ္ၾကပါေစ။ 🙏🙏 မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး 🙏🙏 [၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ သုဝဏၰသွ်မ္ေတာင္ ၾသဝါဒ] •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ျပန္လည္မွ်ေဝ ကုသိုလ္ျပဳပါ၏။ Credit to original uploader.
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/326rl7U
'' မြတ်ဗုဒ္ဓဘုရားရှင် ၏ အံ့ဘွယ် [၁၈] ပါး '' 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ~ ( ၁ ) ~ ၀တ်တော်မူသော သင်္ကန်းတော်သည် ဖွပ်ဆိုးရခြင်း ၊ ဟောင်းနွမ်းခြင်းမရှိခြင်း ။ ~ ~ ( ၂ ) ~ ပရိက္ခရာ ( ၈ ) ပါးကို ဆောင်တော်မူလျှင် ကိုယ်နှင့်မထိ လက်လေးသစ်မျှကွာခြင်း ။ ~ ~ ( ၃ ) ~ တော်ထွက်တော်မူစဉ်က ပယ်ဖြတ်မူသော ဆံတော်သည် လက်နှစ်သစ်မျှသာ တစ်သက်ပတ်လုံး တည်နေတော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၄ ) ~ ဆွမ်းစားပြီးသော် သပိတ်တော်ဆေးလျှင် လက်တော်စင် ၊ လက်တော်ဆေး ၊ သပိတ်တည်တော်မူခြင်း ၊ တော်စင်၏ ။ ~ ( ၅ ) မုန်ညင်းစေ့မျှသော ကြုတ်ထဲသို့ ၀င်နိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၆ ) ~ ရောင်ခြည်တော် ( ၆ ) ပါး လွှတ်တော်မူသော် အရပ် ( ၁၀ ) မျက်နှာကို ဖောက်ထွင်းခြင်း ။ ~ ( ၇ ) ~ ဝေနေယျသတ္တဝါသို့လိုက်၍ ကိုယ်တော်မှ တစ်ပါး နိမ္မိတဘုရားပေါင်းများစွာ ဖန်ဆင်းနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( အေသေင်္ခ ) ~ ~ ( ၈ ) ~ ခေတ်သုံးပါးတို့၌ အမိုက်တိုက်ကိုလည်းကောင်း ၊ အလင်းကိုလည်းကောင်း ပေးနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၉ ) ~ အထက်ကောင်းကင်တွင် လ၀န်းကဲ့သို့ မြင်တော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၀ ) ~ လူနတ်တို့၏စိတ်ကို '' အသာသယာနုသယဉာဏ်တော်ဖြင့် သိစွမ်းတော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၁ ) ~ အသံတော် { ၈ ) ရှစ်ပါး နှင့် တရားဟော်တော်မူရာ အလုံးစုံသော ပရိတ်သတ်တို့၏ အနားသို့ ကပ်၍ ဟောသကဲ့သို့ ကြားရခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၂ ) ~ ကျွတ်အံ့သော သတ္တဝါတို့ကို မဟာဂရုဏာ သမာပတ္တိဉာဏ်တော်ဖြင့် သိနိုင်ခြင်း ။ ခပ်သိမ်းသော သတ္တဝါတို့အပေါ်တွင် ကရုဏာတရား ပွါးများအားကြီးခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၃ ) ~ လူနတ်ဗြဟ္မာတို့၏ ကျွတ်မည့်အခါတည်း ဟူသော အိနြေ္ဒအနု အရင့်ကို သိတော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၄ ) ~ အထက်ပါ ( ၁၃ ) ပါးနှင့် ေဥယဓြံတရား ( ၅ ) ပါးကို သိနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၅ ) ~ အလိုရှိ၍ လက်တော်ကို ဆန့်လိုက်လျှင် သပိတ်တော် အလိုအလျောက် ရောက်လာခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၆ ) ~ ရေအစုံ ၊ မီးအစုံနှင့် တန်ခိုးဖြာဋိကာ ပြနိုင်ခြင်း ။ ~ ( ၁၇ ) ~ တာ၀တိံသာသို့ အဘိ ဓမ္မာ တရား ဟောတော်မူရန် ပကတိ သုံးဖဝါး နှစ်လှမ်းတည်းဖြင့် ကြွတော်မူနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၈ ) ~ ဒေသစာရီကြွချီတော်မူလျှင် ခြေရာမတင်သည့်အပြင် မြေအညီအညွတ်ဖြစ်ရခြင်း ။ ( မြတ်ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်၏ အံ့ဖွယ် [ ၁၈] ပါး ။) ~ " သဗ္ဗဒါနံ ဓမ္မဒါန ဇိနာတိ " အလှူ အားလုံးတို့တွင် တရားအလှူ သည် အမြတ်ဆုံး ဖြစ်၏ ။ Save _ အလိုရှိတိုင်းပြည့်စုံ တောင်းတတိုင်းရရှိကြပါစေ ပြန်လည်မျှဝေပါသည် … မေတ္တာဖြင့် ဓမ္မဒါန … 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 '' ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ ၏ အံ့ဘြယ္ [၁၈] ပါး '' 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ~ ( ၁ ) ~ ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း ၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျခင္း ။ ~ ~ ( ၂ ) ~ ပရိကၡရာ ( ၈ ) ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလၽွင္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မၽွကြာျခင္း ။ ~ ~ ( ၃ ) ~ ေတာ္ထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာ ဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မၽွသာ တစ္သက္ပတ္လုံး တည္ေနေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၄ ) ~ ဆြမ္းစားၿပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလၽွင္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊ သပိတ္တည္ေတာ္မူျခင္း ၊ ေတာ္စင္၏ ။ ~ ( ၅ ) မုန္ညင္းေစ့မၽွေသာ ၾကဳတ္ထဲသို့ ၀င္နိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၆ ) ~ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ( ၆ ) ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္ ( ၁၀ ) မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း ။ ~ ( ၇ ) ~ ေဝေနယ်သတၱဝါသို့လိုက္၍ ကိုယ္ေတာ္မွ တစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ ဖန္ဆင္းနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ေအေသခၤ ) ~ ~ ( ၈ ) ~ ေခတ္သုံးပါးတို့၌ အမိုက္တိုက္ကိုလည္းေကာင္း ၊ အလင္းကိုလည္းေကာင္း ေပးနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၉ ) ~ အထက္ေကာင္းကင္တြင္ လ၀န္းကဲ့သို့ ျမင္ေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၀ ) ~ လူနတ္တို့၏စိတ္ကို '' အသာသယာႏုသယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိစြမ္းေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၁ ) ~ အသံေတာ္ { ၈ ) ရွစ္ပါး ႏွင့္ တရားေဟာ္ေတာ္မူရာ အလုံးစုံေသာ ပရိတ္သတ္တို့၏ အနားသို့ ကပ္၍ ေဟာသကဲ့သို့ ၾကားရျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၂ ) ~ ကၽြတ္အံ့ေသာ သတၱဝါတို့ကို မဟာဂ႐ုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိနိုင္ျခင္း ။ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို့အေပၚတြင္ က႐ုဏာတရား ပြါးမ်ားအားႀကီးျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၃ ) ~ လူနတ္ျဗဟၼာတို့၏ ကၽြတ္မည့္အခါတည္း ဟူေသာ အိေျႏၵအႏု အရင့္ကို သိေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၄ ) ~ အထက္ပါ ( ၁၃ ) ပါးႏွင့္ ေဥယျဓံတရား ( ၅ ) ပါးကို သိနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၅ ) ~ အလိုရွိ၍ လက္ေတာ္ကို ဆန္႔လိုက္လၽွင္ သပိတ္ေတာ္ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္လာျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၆ ) ~ ေရအစုံ ၊ မီးအစုံႏွင့္ တန္ခိုးျဖာဋိကာ ျပနိုင္ျခင္း ။ ~ ( ၁၇ ) ~ တာ၀တႎသာသို့ အဘိ ဓမၼာ တရား ေဟာေတာ္မူရန္ ပကတိ သုံးဖဝါး ႏွစ္လွမ္းတည္းျဖင့္ ႂကြေတာ္မူနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၈ ) ~ ေဒသစာရီႂကြခ်ီေတာ္မူလၽွင္ ေျခရာမတင္သည့္အျပင္ ေျမအညီအညြတ္ျဖစ္ရျခင္း ။ ( ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ [ ၁၈] ပါး ။) ~ " သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါန ဇိနာတိ " အလွူ အားလုံးတို့တြင္ တရားအလွူ သည္ အျမတ္ဆုံး ျဖစ္၏ ။ Save _ အလိုရွိတိုင္းျပည့္စံု ေတာင္းတတိုင္းရရွိႀကပါေစ ျပန္လည္မ်ွေဝပါသည္ … ေမတၱာျဖင့္ ဓမၼဒါန … A A A 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PESpsk
'' မြတ်ဗုဒ္ဓဘုရားရှင် ၏ အံ့ဘွယ် [၁၈] ပါး '' 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ~ ( ၁ ) ~ ၀တ်တော်မူသော သင်္ကန်းတော်သည် ဖွပ်ဆိုးရခြင်း ၊ ဟောင်းနွမ်းခြင်းမရှိခြင်း ။ ~ ~ ( ၂ ) ~ ပရိက္ခရာ ( ၈ ) ပါးကို ဆောင်တော်မူလျှင် ကိုယ်နှင့်မထိ လက်လေးသစ်မျှကွာခြင်း ။ ~ ~ ( ၃ ) ~ တော်ထွက်တော်မူစဉ်က ပယ်ဖြတ်မူသော ဆံတော်သည် လက်နှစ်သစ်မျှသာ တစ်သက်ပတ်လုံး တည်နေတော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၄ ) ~ ဆွမ်းစားပြီးသော် သပိတ်တော်ဆေးလျှင် လက်တော်စင် ၊ လက်တော်ဆေး ၊ သပိတ်တည်တော်မူခြင်း ၊ တော်စင်၏ ။ ~ ( ၅ ) မုန်ညင်းစေ့မျှသော ကြုတ်ထဲသို့ ၀င်နိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၆ ) ~ ရောင်ခြည်တော် ( ၆ ) ပါး လွှတ်တော်မူသော် အရပ် ( ၁၀ ) မျက်နှာကို ဖောက်ထွင်းခြင်း ။ ~ ( ၇ ) ~ ဝေနေယျသတ္တဝါသို့လိုက်၍ ကိုယ်တော်မှ တစ်ပါး နိမ္မိတဘုရားပေါင်းများစွာ ဖန်ဆင်းနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( အေသေင်္ခ ) ~ ~ ( ၈ ) ~ ခေတ်သုံးပါးတို့၌ အမိုက်တိုက်ကိုလည်းကောင်း ၊ အလင်းကိုလည်းကောင်း ပေးနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၉ ) ~ အထက်ကောင်းကင်တွင် လ၀န်းကဲ့သို့ မြင်တော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၀ ) ~ လူနတ်တို့၏စိတ်ကို '' အသာသယာနုသယဉာဏ်တော်ဖြင့် သိစွမ်းတော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၁ ) ~ အသံတော် { ၈ ) ရှစ်ပါး နှင့် တရားဟော်တော်မူရာ အလုံးစုံသော ပရိတ်သတ်တို့၏ အနားသို့ ကပ်၍ ဟောသကဲ့သို့ ကြားရခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၂ ) ~ ကျွတ်အံ့သော သတ္တဝါတို့ကို မဟာဂရုဏာ သမာပတ္တိဉာဏ်တော်ဖြင့် သိနိုင်ခြင်း ။ ခပ်သိမ်းသော သတ္တဝါတို့အပေါ်တွင် ကရုဏာတရား ပွါးများအားကြီးခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၃ ) ~ လူနတ်ဗြဟ္မာတို့၏ ကျွတ်မည့်အခါတည်း ဟူသော အိနြေ္ဒအနု အရင့်ကို သိတော်မူခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၄ ) ~ အထက်ပါ ( ၁၃ ) ပါးနှင့် ေဥယဓြံတရား ( ၅ ) ပါးကို သိနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၅ ) ~ အလိုရှိ၍ လက်တော်ကို ဆန့်လိုက်လျှင် သပိတ်တော် အလိုအလျောက် ရောက်လာခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၆ ) ~ ရေအစုံ ၊ မီးအစုံနှင့် တန်ခိုးဖြာဋိကာ ပြနိုင်ခြင်း ။ ~ ( ၁၇ ) ~ တာ၀တိံသာသို့ အဘိ ဓမ္မာ တရား ဟောတော်မူရန် ပကတိ သုံးဖဝါး နှစ်လှမ်းတည်းဖြင့် ကြွတော်မူနိုင်ခြင်း ။ ~ ~ ( ၁၈ ) ~ ဒေသစာရီကြွချီတော်မူလျှင် ခြေရာမတင်သည့်အပြင် မြေအညီအညွတ်ဖြစ်ရခြင်း ။ ( မြတ်ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်၏ အံ့ဖွယ် [ ၁၈] ပါး ။) ~ " သဗ္ဗဒါနံ ဓမ္မဒါန ဇိနာတိ " အလှူ အားလုံးတို့တွင် တရားအလှူ သည် အမြတ်ဆုံး ဖြစ်၏ ။ Save _ အလိုရှိတိုင်းပြည့်စုံ တောင်းတတိုင်းရရှိကြပါစေ ပြန်လည်မျှဝေပါသည် … မေတ္တာဖြင့် ဓမ္မဒါန … 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 '' ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ ၏ အံ့ဘြယ္ [၁၈] ပါး '' 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ~ ( ၁ ) ~ ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း ၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျခင္း ။ ~ ~ ( ၂ ) ~ ပရိကၡရာ ( ၈ ) ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလၽွင္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မၽွကြာျခင္း ။ ~ ~ ( ၃ ) ~ ေတာ္ထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာ ဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မၽွသာ တစ္သက္ပတ္လုံး တည္ေနေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၄ ) ~ ဆြမ္းစားၿပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလၽွင္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊ သပိတ္တည္ေတာ္မူျခင္း ၊ ေတာ္စင္၏ ။ ~ ( ၅ ) မုန္ညင္းေစ့မၽွေသာ ၾကဳတ္ထဲသို့ ၀င္နိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၆ ) ~ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ( ၆ ) ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္ ( ၁၀ ) မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း ။ ~ ( ၇ ) ~ ေဝေနယ်သတၱဝါသို့လိုက္၍ ကိုယ္ေတာ္မွ တစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ ဖန္ဆင္းနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ေအေသခၤ ) ~ ~ ( ၈ ) ~ ေခတ္သုံးပါးတို့၌ အမိုက္တိုက္ကိုလည္းေကာင္း ၊ အလင္းကိုလည္းေကာင္း ေပးနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၉ ) ~ အထက္ေကာင္းကင္တြင္ လ၀န္းကဲ့သို့ ျမင္ေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၀ ) ~ လူနတ္တို့၏စိတ္ကို '' အသာသယာႏုသယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိစြမ္းေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၁ ) ~ အသံေတာ္ { ၈ ) ရွစ္ပါး ႏွင့္ တရားေဟာ္ေတာ္မူရာ အလုံးစုံေသာ ပရိတ္သတ္တို့၏ အနားသို့ ကပ္၍ ေဟာသကဲ့သို့ ၾကားရျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၂ ) ~ ကၽြတ္အံ့ေသာ သတၱဝါတို့ကို မဟာဂ႐ုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိနိုင္ျခင္း ။ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို့အေပၚတြင္ က႐ုဏာတရား ပြါးမ်ားအားႀကီးျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၃ ) ~ လူနတ္ျဗဟၼာတို့၏ ကၽြတ္မည့္အခါတည္း ဟူေသာ အိေျႏၵအႏု အရင့္ကို သိေတာ္မူျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၄ ) ~ အထက္ပါ ( ၁၃ ) ပါးႏွင့္ ေဥယျဓံတရား ( ၅ ) ပါးကို သိနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၅ ) ~ အလိုရွိ၍ လက္ေတာ္ကို ဆန္႔လိုက္လၽွင္ သပိတ္ေတာ္ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္လာျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၆ ) ~ ေရအစုံ ၊ မီးအစုံႏွင့္ တန္ခိုးျဖာဋိကာ ျပနိုင္ျခင္း ။ ~ ( ၁၇ ) ~ တာ၀တႎသာသို့ အဘိ ဓမၼာ တရား ေဟာေတာ္မူရန္ ပကတိ သုံးဖဝါး ႏွစ္လွမ္းတည္းျဖင့္ ႂကြေတာ္မူနိုင္ျခင္း ။ ~ ~ ( ၁၈ ) ~ ေဒသစာရီႂကြခ်ီေတာ္မူလၽွင္ ေျခရာမတင္သည့္အျပင္ ေျမအညီအညြတ္ျဖစ္ရျခင္း ။ ( ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ [ ၁၈] ပါး ။) ~ " သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါန ဇိနာတိ " အလွူ အားလုံးတို့တြင္ တရားအလွူ သည္ အျမတ္ဆုံး ျဖစ္၏ ။ Save _ အလိုရွိတိုင္းျပည့္စံု ေတာင္းတတိုင္းရရွိႀကပါေစ ျပန္လည္မ်ွေဝပါသည္ … ေမတၱာျဖင့္ ဓမၼဒါန … A A A 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PESpsk
Friday, November 1, 2019
မြတ်စွာဘုရား သာသနာတော်မှာ မြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ လတ်ျာတော်ရံ ဖြစ်ပြီး ဉာဏ်ပညာ ဝင်းထိန်အောင် တောက်ပခဲ့တဲ့ သာသနာ့အာဇာနည် မထေရ်အရှင်မြတ်ကြီး ပညာအရာဧတဒဂ်ရ အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်ရဲ့ သက်တော်အကြောင်း ဗဟုသုတပါ။ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရှင်ဟာ မဟာသက္ကရာဇ် ၆၈ ဖွား၊ အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်က မဟာသက္ကရာဇ် ၇၉ ဖွား၊ မြတ်စွာဘုရားထက် အရှင်မြတ်ဟာ သက်တော် ၁၁နှစ် ငယ်ပါတယ် ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုရတဲ့အခါ ရှေးဘုရားရှင်တို့ရဲ့ လက်ဝဲတော်ရံ လတ်ျာတော်ရံ အဂ္ဂမဟာသာဝကြီးတွေနည်းတူ ဓမ္မတာအားဖြင့် လက်ဝဲရော လတ်ျာရော နှစ်ပါးစလုံး ဘုရားရှင်ထက်ဦးစွာအရင် ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုကြရပါတယ်.... အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်အလောင်း ဥပတိဿလုလင်ဟာ သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်အလောင်း ကောလိတလုလင်နဲ့အတူ တောင်ထိပ်မှာ ကျင်းပတဲ့ နက္ခတ်သဘင်ပွဲကြီးကို သွားကြည့်ကြတဲ့အချိန်မှာ အသက်က ၂၅နှစ်သာ ရှိသေးတယ်။ ဗြဟ္မာကြီးကိုးကွယ်တဲ့ ဗြဟ္မဏအယူရှိသူ မိခင်ကြီးကို ကျေးဇူးဆပ်ပြီး နိဗ္ဗာန်စံမည့်အကြောင်း မြတ်စွာဘုရားကို လျှောက်ထားတဲ့အချိန်ဟာ နိဗ္ဗာန်မဝင်စံမှီ ၇ ရက်အလိုက ဖြစ်ပါတယ်... နိဗ္ဗာန်ဝင်စံတော်မူရဖို့ ၇ ရက်ဖို့သာ လိုပါတော့တယ်လို့ ဆိုလိုတာဖြစ်ပါတယ်။ သောတာပန်ဖြစ်ရရုံလောက်သာ ပါရမီရှိတဲ့ မိခင်ကြီးကို လောကီနည်းနဲ့ ကျေးဇူးမဆပ်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် မြတ်လှတဲ့ လောကုတ္တရာနည်းနဲ့ ကျေးဇူးဆပ် သောတာပန်တည်စေခဲ့ပြီးနောက် နိဗ္ဗာန်ဝင်စံတော်မူချိန်မှာ အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်ရဲ့ သက်တော်ဟာ (၆၉)နှစ် ဖြစ်ပါတယ်။ ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ Mg Thit Nyo ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ လတ္်ာေတာ္ရံ ျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ပညာ ဝင္းထိန္ေအာင္ ေတာက္ပခဲ့တဲ့ သာသနာ့အာဇာနည္ မေထရ္အရွင္ျမတ္ႀကီး ပညာအရာဧတဒဂ္ရ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ရဲ႕ သက္ေတာ္အေၾကာင္း ဗဟုသုတပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ဖြား၊ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က မဟာသကၠရာဇ္ ၇၉ ဖြား၊ ျမတ္စြာဘုရားထက္ အရွင္ျမတ္ဟာ သက္ေတာ္ ၁၁ႏွစ္ ငယ္ပါတယ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရတဲ့အခါ ေရွးဘုရားရွင္တို႔ရဲ႕ လက္ဝဲေတာ္ရံ လတ္်ာေတာ္ရံ အဂၢမဟာသာဝႀကီးေတြနည္းတူ ဓမၼတာအားျဖင့္ လက္ဝဲေရာ လတ္်ာေရာ ႏွစ္ပါးစလုံး ဘုရားရွင္ထက္ဦးစြာအရင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၾကရပါတယ္.... အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္အေလာင္း ဥပတိႆလုလင္ဟာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္အေလာင္း ေကာလိတလုလင္နဲ႕အတူ ေတာင္ထိပ္မွာ က်င္းပတဲ့ နကၡတ္သဘင္ပြဲႀကီးကို သြားၾကည့္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္က ၂၅ႏွစ္သာ ရွိေသးတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးကိုးကြယ္တဲ့ ျဗဟၼဏအယူရွိသူ မိခင္ႀကီးကို ေက်းဇူးဆပ္ၿပီး နိဗၺာန္စံမည့္အေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခ်ိန္ဟာ နိဗၺာန္မဝင္စံမွီ ၇ ရက္အလိုက ျဖစ္ပါတယ္... နိဗၺာန္ဝင္စံေတာ္မူရဖို႔ ၇ ရက္ဖို႔သာ လိုပါေတာ့တယ္လို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ရ႐ုံေလာက္သာ ပါရမီရွိတဲ့ မိခင္ႀကီးကို ေလာကီနည္းနဲ႕ ေက်းဇူးမဆပ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ျမတ္လွတဲ့ ေလာကုတၱရာနည္းနဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္ ေသာတာပန္တည္ေစခဲ့ၿပီးေနာက္ နိဗၺာန္ဝင္စံေတာ္မူခ်ိန္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ရဲ႕ သက္ေတာ္ဟာ (၆၉)ႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ Mg Thit Nyo
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36pot9y
မဂ်လာပါ အလင်းရောင်ဓမ္မ pageဖက်ရှုအားပေးကြတဲ့ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ ဗုဒ္ဓတရားများဖြင့် လောကကို ဥာဏ်အလင်းရောင်များပေးနိုင်ကြပါစေ သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မမှ ကောင်းမွန်သန့်ရှင်းသော တရားပုဒ်များရှာဖွေ၍ ပြန်လည်မျှဝေ ဓမ္မဒါနပြုခြင်းဖြစ်ပါတယ် ဝေဖန်အကြံပြုစရာများရှိက ရေးသားပေးပို့နိုင်ကြပါတယ် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36ohgXd
မဂ်လာပါ အလင်းရောင်ဓမ္မ pageဖက်ရှုအားပေးကြတဲ့ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ ဗုဒ္ဓတရားများဖြင့် လောကကို ဥာဏ်အလင်းရောင်များပေးနိုင်ကြပါစေ သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မမှ ကောင်းမွန်သန့်ရှင်းသော တရားပုဒ်များရှာဖွေ၍ ပြန်လည်မျှဝေ ဓမ္မဒါနပြုခြင်းဖြစ်ပါတယ် ဝေဖန်အကြံပြုစရာများရှိက ရေးသားပေးပို့နိုင်ကြပါတယ် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36ohgXd
အင်္ဂုလိမာလ ဘာကြောင့် အပါယ်မကျရသလဲ။ ⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️ တစ်ခါတစ်ရံ ရောဂါဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဆေးစွမ်းတစ်ခွက်နဲ့တွေ့ရင် ရောဂါတွေ ပျောက်သလို … အကုသိုလ်တွေ ဘယ်လောက် လုပ်ထားထား အစွမ်းထက်တဲ့ ကုသိုလ် ကံတစ်ခုက ကယ်သွားတာလဲ ရှိတာပဲ။ ဥပမာတစ်ခုကြည့် … လူတွေမြောက်များစွာ သတ်လာတဲ့ လူသတ်သမားကြီး အင်္ဂုလိမာလ။ အဂုင်္လိမာလဟာ သာမာန်အားဖြင့် ငရဲက လွတ်စရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်တွေက အကျိုးပေးဖို့ အချိန်မကျသေးလို့သာ… သူရဲ့သန္တန်မှာတော့ အင်ပြည့်အားပြည့်နဲ့ စွမ်းရည်သတ္တိတွေ ရှိနေကြတယ်။ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီးတော့ အင်အားအပြည့်အ၀နဲ့ ရှိနေကြပြီ။ ဒီဘ၀ရဲ့သေဆုံးချိန်ကို စောင့်နေတာ။ သေတာနဲ့တပြိုင်နက် ဒီအကုသိုလ်ဟာ ငရဲကို ကျစေမှာပဲ။ သို့သော် ကံကောင်းချင်တော့ မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမကို ရလိုက်လို့ သူ့ရဲ့ဥာဏ်စွမ်းဥာဏ်စနဲ့ လူဆိုးဗိုလ်ကနေ လူကောင်းအဖြစ် ကိုယ်ကျင့်သီလတွေ ဆောက်တည်ပြီးတဲ့နောက်မှာ… "ပါဏာတိပါတ"အမှုကို လုံး၀ ရှောင်ကြဉ်လိုက်ပြီးတော့ … အစွမ်းထက်တဲ့ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အကျင့်ကို ကျင့်လိုက်တာ … အစွမ်းထက်တဲ့ အရဟတ္တမဂ်ဆိုတဲ့ ကုသိုလ် မဂ်ဆိုတာ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတာ။ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အစုအဝေးကို မဂ်လို့ခေါ်တာ။ အဲဒီ မဂ်စွမ်းအားဟာ နံပတ် ၄ ဖြစ်တဲ့ အရဟတ္တမဂ်။ အရဟတ္တမဂ်ဆိုသည်မှာ သမ္မာဒိဌိ သမ္မာသင်္က သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမန္တ သမ္မာအာဇီ၀ သမ္မာဝါယာမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ တစ်နည်းအားဖြင့် ပြောမယ် ဆိုလို့ရှိရင် "သီလ သမာဓိ ပညာ" အစွမ်းထက်တဲ့ သီလ အစွမ်းထက်တဲ့ သမာဓိ အစွမ်းထက်တဲ့ ပညာကို ရလိုက်တာနဲ့တပြိုင်နက် … သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်တွေဟာ အကုန်လုံး အရှုံးပေးသွားရတယ်။ ဘယ်လိုကြောင့် အရှုံးပေးရတာလဲ ဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ အဖော်ဖြစ်တဲ့ ကိလေသာတွေကို … အရဟတ္တမဂ်က ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ကံတွေဟာ အကျိုးပေး ချင်သော်လည်း ပေးလို့မရတော့ဘူး။ ဒီလိုဆိုလိုတာနော်။ အဲဒါကို မြတ်စွာဘုရားက ဘယ်လိုဟောလိုက်သလဲဆိုတော့ … "မိမိပြုခဲ့သောမကောင်းမှု အကုသိုလ်ကံကို အရဟတ္တမဂ် ကုသိုလ်ဖြင့် ဖုံးအုပ်သူသည် တိမ်တိုက်မှလွတ်သော လကဲ့သို့ ဤလောကကို အရဟတ္တဉာဏ်ရောင်ဖြင့် ထွန်းလင်းတောက်ပစေ၏" လို့ ဒီလိုဟော တယ်။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်တွေအားလုံးကို ကုသိုလ်နဲ့ ဆို့ပိတ်ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တယ်လို့ ပြောတယ်။ ဘယ်ကုသိုလ်လဲလို့ ပြောရင် မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးနဲ့ စုစည်းထားတဲ့ "အရဟတ္တမဂ်"ဆိုတဲ့ကုသိုလ်။ အဲဒီကုသိုလ်ရဲ့စွမ်းအားနဲ့ အကုသိုလ် မှန်သမျှဟာ ဖျက်ဆီးခြင်း ခံလိုက်ရတော့ ဒီအကုသိုလ် ကံတွေက ဘ၀သံသရာမှာ လိုက်ပေးဖို့ အခွင့်အရေးမရတော့ဘူး။ သို့သော် လုံး၀အကျိုးမပေးတာလား ဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ်ကံတွေကြောင့် ရှင်အဂုင်္လိမာလ မထေရ်ဟာ … ဘယ်သူကပဲ ခဲနဲ့ပေါက်ပေါက် သူ့ခေါင်း လာကျတယ်။ သူ့ပေါက်တာ မဟုတ်လဲ သူ့ခေါင်း လာကျတယ်။ ကံဆိုတာလေ ကိုယ့်လုပ်တာ မဟုတ်ပေမယ်လို့ လာထိတက်တယ်။ ဆွမ်းခံသွားတယ်ဆိုရင် သပိတ်ကွဲ သင်္ကန်းတွေစုတ်ပြတ် ဆွမ်းမရဘဲ သွေးသံရဲရဲနဲ့ ပြန်လာရတာချည်းပဲ။ အဲလိုဒုက္ခတွေတော့ သူခံရတယ်။ သို့သော် နောင်ဘ၀ကို ဆက်စပ်ပေးနိုင်တဲ့ တဏှာဆိုတဲ့ ကိလေသာတွေ သူ့မှာမရှိတော့ ဘူးဆိုတဲ့အခါကျတော့ … အပင်ပေါက်စရာ မြေနဲ့ရေတွေ မရှိတော့သည့်အတွက်ကြောင့် … လုပ်လာတဲ့ အကုသိုလ်မျိုးစေ့တွေဟာ ဒီအတိုင်းပဲ ခမ်းခြောက်သွားရတယ်။ ဒီအဓိပ္ပါယ်ကို ပြောတာနော်။ ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော် ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ "ဒုစရိုက်အကျိုး အဆိုးပုံရိပ်"တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ချက် ဖြစ်ပါသည်။ #Via - Paral Lei
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2oAZaA3
အင်္ဂုလိမာလ ဘာကြောင့် အပါယ်မကျရသလဲ။ ⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️ တစ်ခါတစ်ရံ ရောဂါဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဆေးစွမ်းတစ်ခွက်နဲ့တွေ့ရင် ရောဂါတွေ ပျောက်သလို … အကုသိုလ်တွေ ဘယ်လောက် လုပ်ထားထား အစွမ်းထက်တဲ့ ကုသိုလ် ကံတစ်ခုက ကယ်သွားတာလဲ ရှိတာပဲ။ ဥပမာတစ်ခုကြည့် … လူတွေမြောက်များစွာ သတ်လာတဲ့ လူသတ်သမားကြီး အင်္ဂုလိမာလ။ အဂုင်္လိမာလဟာ သာမာန်အားဖြင့် ငရဲက လွတ်စရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်တွေက အကျိုးပေးဖို့ အချိန်မကျသေးလို့သာ… သူရဲ့သန္တန်မှာတော့ အင်ပြည့်အားပြည့်နဲ့ စွမ်းရည်သတ္တိတွေ ရှိနေကြတယ်။ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီးတော့ အင်အားအပြည့်အ၀နဲ့ ရှိနေကြပြီ။ ဒီဘ၀ရဲ့သေဆုံးချိန်ကို စောင့်နေတာ။ သေတာနဲ့တပြိုင်နက် ဒီအကုသိုလ်ဟာ ငရဲကို ကျစေမှာပဲ။ သို့သော် ကံကောင်းချင်တော့ မြတ်စွာဘုရားရဲ့အဆုံးအမကို ရလိုက်လို့ သူ့ရဲ့ဥာဏ်စွမ်းဥာဏ်စနဲ့ လူဆိုးဗိုလ်ကနေ လူကောင်းအဖြစ် ကိုယ်ကျင့်သီလတွေ ဆောက်တည်ပြီးတဲ့နောက်မှာ… "ပါဏာတိပါတ"အမှုကို လုံး၀ ရှောင်ကြဉ်လိုက်ပြီးတော့ … အစွမ်းထက်တဲ့ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အကျင့်ကို ကျင့်လိုက်တာ … အစွမ်းထက်တဲ့ အရဟတ္တမဂ်ဆိုတဲ့ ကုသိုလ် မဂ်ဆိုတာ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတာ။ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အစုအဝေးကို မဂ်လို့ခေါ်တာ။ အဲဒီ မဂ်စွမ်းအားဟာ နံပတ် ၄ ဖြစ်တဲ့ အရဟတ္တမဂ်။ အရဟတ္တမဂ်ဆိုသည်မှာ သမ္မာဒိဌိ သမ္မာသင်္က သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမန္တ သမ္မာအာဇီ၀ သမ္မာဝါယာမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ တစ်နည်းအားဖြင့် ပြောမယ် ဆိုလို့ရှိရင် "သီလ သမာဓိ ပညာ" အစွမ်းထက်တဲ့ သီလ အစွမ်းထက်တဲ့ သမာဓိ အစွမ်းထက်တဲ့ ပညာကို ရလိုက်တာနဲ့တပြိုင်နက် … သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်တွေဟာ အကုန်လုံး အရှုံးပေးသွားရတယ်။ ဘယ်လိုကြောင့် အရှုံးပေးရတာလဲ ဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ အဖော်ဖြစ်တဲ့ ကိလေသာတွေကို … အရဟတ္တမဂ်က ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ကံတွေဟာ အကျိုးပေး ချင်သော်လည်း ပေးလို့မရတော့ဘူး။ ဒီလိုဆိုလိုတာနော်။ အဲဒါကို မြတ်စွာဘုရားက ဘယ်လိုဟောလိုက်သလဲဆိုတော့ … "မိမိပြုခဲ့သောမကောင်းမှု အကုသိုလ်ကံကို အရဟတ္တမဂ် ကုသိုလ်ဖြင့် ဖုံးအုပ်သူသည် တိမ်တိုက်မှလွတ်သော လကဲ့သို့ ဤလောကကို အရဟတ္တဉာဏ်ရောင်ဖြင့် ထွန်းလင်းတောက်ပစေ၏" လို့ ဒီလိုဟော တယ်။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်တွေအားလုံးကို ကုသိုလ်နဲ့ ဆို့ပိတ်ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တယ်လို့ ပြောတယ်။ ဘယ်ကုသိုလ်လဲလို့ ပြောရင် မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးနဲ့ စုစည်းထားတဲ့ "အရဟတ္တမဂ်"ဆိုတဲ့ကုသိုလ်။ အဲဒီကုသိုလ်ရဲ့စွမ်းအားနဲ့ အကုသိုလ် မှန်သမျှဟာ ဖျက်ဆီးခြင်း ခံလိုက်ရတော့ ဒီအကုသိုလ် ကံတွေက ဘ၀သံသရာမှာ လိုက်ပေးဖို့ အခွင့်အရေးမရတော့ဘူး။ သို့သော် လုံး၀အကျိုးမပေးတာလား ဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ်ကံတွေကြောင့် ရှင်အဂုင်္လိမာလ မထေရ်ဟာ … ဘယ်သူကပဲ ခဲနဲ့ပေါက်ပေါက် သူ့ခေါင်း လာကျတယ်။ သူ့ပေါက်တာ မဟုတ်လဲ သူ့ခေါင်း လာကျတယ်။ ကံဆိုတာလေ ကိုယ့်လုပ်တာ မဟုတ်ပေမယ်လို့ လာထိတက်တယ်။ ဆွမ်းခံသွားတယ်ဆိုရင် သပိတ်ကွဲ သင်္ကန်းတွေစုတ်ပြတ် ဆွမ်းမရဘဲ သွေးသံရဲရဲနဲ့ ပြန်လာရတာချည်းပဲ။ အဲလိုဒုက္ခတွေတော့ သူခံရတယ်။ သို့သော် နောင်ဘ၀ကို ဆက်စပ်ပေးနိုင်တဲ့ တဏှာဆိုတဲ့ ကိလေသာတွေ သူ့မှာမရှိတော့ ဘူးဆိုတဲ့အခါကျတော့ … အပင်ပေါက်စရာ မြေနဲ့ရေတွေ မရှိတော့သည့်အတွက်ကြောင့် … လုပ်လာတဲ့ အကုသိုလ်မျိုးစေ့တွေဟာ ဒီအတိုင်းပဲ ခမ်းခြောက်သွားရတယ်။ ဒီအဓိပ္ပါယ်ကို ပြောတာနော်။ ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော် ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ "ဒုစရိုက်အကျိုး အဆိုးပုံရိပ်"တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ချက် ဖြစ်ပါသည်။ #Via - Paral Lei
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2oAZaA3
ပဒေသာပင်ပြုလုပ်လှူဒါန်းရခြင်းအကျိုး 🌷💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫🌷 ပဒေသာပင်လှူခြင်းကြောင့် ရရှိနိုင်တဲ့အကျိုးတွေက အံ့မခန်းပါပဲ။ ပဒေသာပင်ရဲ့သဘောက လိုတိုင်းတရနိုင်တဲ့ အပင်ပါ။ ကမ္ဘာဦးက လူသားတွေ စားဝတ်နေရေးအတွက် အကုန်ဖန်တီးပေးတဲ့အပင်ပါ။ နောက်ပိုင်း လူတွေ လောဘကြီးပြီး ပစ္စည်းတွေ လိုတာထက်ပိုယူ စုဆောင်းထားကြလို့ ပျောက်ကွယ်သွားတာပါ။ အကျင့်သီလပျက်စီးခြင်းကြောင့် ကိလေသာတွေ ထူပြောခြင်းကြောင့် ပျောက်ကွယ်သွားတာပါ။ မြောက်ကျွန်းမှာတော့ ရှိနေသေးတယ်လို့ လေ့လာဖူးပါတယ်။ အခု အဲ့ဒီပဒေသာပင်ကို အတုယူပြီး ပဒေသာပင်ဖန်တီးကာ ကုသိုလ်လုပ်ခဲ့လို့ ဘဝအဆက်ဆက် ကောင်းကျိုးချမ်းသာ ရရှိသွားတဲ့ မထေရ်တပါးအကြောင်း ပြောပါတော့မယ်။ ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာမှ ကိုးဆယ့်လေးကမ္ဘာထက်၌ သိဒ္ဓတ္ထအမည်ရှိတဲ့ မြတ်စွာဘုရား ဖြစ်ထွန်းပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ အလွန်ချမ်းသာတဲ့ အမျိုးကောင်းသားတယောက်ဟာ မြတ်စွာဘုရားကို ကြည်ညိုသဒ္ဓါဖြစ်ပြီး ရတနာ ခုနှစ်ပါးနှင့်တကွ အဝတ်ပုဆိုး စားဖွယ်သောက်ဖွယ်တို့ကို ရွှေနဲ့ပြုလုပ်ထားတဲ့ ပဒေသာပင်မှာ ချိပ်ဆွဲ တန်ဆာဆင်ထားပါတယ်။ အဲ့ဒီပဒေသာပင်ကို သိဒ္ဓတ္ထမြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ စေတီရင်ပြင်မှာ ထားပြီး လှူဒါန်းပူဇော်လိုက်ပါတယ်။ အကျိုးဆက်အနေနဲ့.. ... လူ့သက်တမ်းကုန်တဲ့အခါ သုဂတိဘုံဖြစ်တဲ့ နတ်ပြည်နဲ့ လူ့ပြည်မှာ ကျင်လည်ရပါတယ်။ ဒုဂ္ဂတိဘုံဆိုတာ ကြားကို မကြားဖူးတော့ပါဘူး...တဲ့။ လူ့ပြည်မှာ ဖြစ်ရတဲ့အခါတိုင်း အိမ်ရှေ့မှာ ပဒေသာပင် ပေါက်ပေါက်လာပါတယ်။ သူရော သူ့ပရိသတ်များပါ စားစရာ ဝတ်စရာ နေစရာစသည်အတွက် အဲ့ဒီပဒေသာပင်ကနေ အသာလေး ယူလိုက်ရုံပါပဲ...တဲ့။ ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာမတိုင်မီ ၇ ကမ္ဘာထက်မှာ သုစေဠဆိုတဲ့အမည်နဲ့ စကြာဝတေးမင်း ရှစ်ကြိမ်ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါတယ်...တဲ့။ အရှင်ဂေါတမ သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားလက်ထက်မှာတော့ ချမ်းသာတဲ့အမျိုးမှာ လူလာဖြစ်ပြီး လူ့ချမ်းသာစည်းစိမ်တို့ကို ခံစားကာ ရတနာသုံးပါးကို ကြည်ညိုသည့်အလျှောက် မြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ တရားတော်တပုဒ်ကို နာကြားအပြီးမှာ သာသနာ့ဘောင်အတွင်းဝင်ပြီး ရဟန်းဝတ်ခဲ့ပါတယ်။ သိပ်မကြာမီမှာပဲ ပဋိသမ္ဘိဒါလေးပါး၊ သမာပတ်ရှစ်ပါး၊ အဘိညာဉ်ခြောက်ပါးကို သိမြင်ပိုင်ဆိုင် အရယူနိုင်တဲ့ ရဟန္တာ မထေရ်မြတ်ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ပဒေသာပင်လှူခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ကြောင့် သာသနာတော်မှာ အရှင်ကပ္ပရုက္ခိယမထေရ်လို့ ထင်ရှားကျော်စောခဲ့ပါတယ်။ ပဒေသာပင်ကို အသိဉာဏ်ရှိရှိနဲ့ လှူဒါန်းနိုင်ကြပါစေ... အရှင်ဇဝနဉာဏ ဓမ္မရက္ခိတကျောင်းတိုက် ကျုံတုံးကျေးရွာ အပါဒါန်ပါဠိ၊ ၁၊ ၁၀၀၊ ဋ္ဌ၊ ၂၊ ၆၅ 💥💥💥#LaWarSo ပဒသောပငျပွုလုပျလှူဒါနျးရခွငျးအကြိုး 🌷💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫🌷 ပဒသောပငျလှူခွငျးကွောငျ့ ရရှိနိုငျတဲ့အကြိုးတှကေ အံ့မခနျးပါပဲ။ ပဒသောပငျရဲ့သဘောက လိုတိုငျးတရနိုငျတဲ့ အပငျပါ။ ကမ်ဘာဦးက လူသားတှေ စားဝတျနရေေးအတှကျ အကုနျဖနျတီးပေးတဲ့အပငျပါ။ နောကျပိုငျး လူတှေ လောဘကွီးပွီး ပစ်စညျးတှေ လိုတာထကျပိုယူ စုဆောငျးထားကွလို့ ပြောကျကှယျသှားတာပါ။ အကငြျ့သီလပကြျစီးခွငျးကွောငျ့ ကိလသောတှေ ထူပွောခွငျးကွောငျ့ ပြောကျကှယျသှားတာပါ။ မွောကျကြှနျးမှာတော့ ရှိနသေေးတယျလို့ လေ့လာဖူးပါတယျ။ အခု အဲ့ဒီပဒသောပငျကို အတုယူပွီး ပဒသောပငျဖနျတီးကာ ကုသိုလျလုပျခဲ့လို့ ဘဝအဆကျဆကျ ကောငျးကြိုးခမြျးသာ ရရှိသှားတဲ့ မထရျေတပါးအကွောငျး ပွောပါတော့မယျ။ ဤဘဒ်ဒကမ်ဘာမှ ကိုးဆယျ့လေးကမ်ဘာထကျ၌ သိဒ်ဓတ်ထအမညျရှိတဲ့ မွတျစှာဘုရား ဖွဈထှနျးပေါျပေါကျခဲ့ပါတယျ။ အဲ့ဒီအခြိနျမှာ အလှနျခမြျးသာတဲ့ အမြိုးကောငျးသားတယောကျဟာ မွတျစှာဘုရားကို ကွညျညိုသဒ်ဓါဖွဈပွီး ရတနာ ခုနှဈပါးနှငျ့တကှ အဝတျပုဆိုး စားဖှယျသောကျဖှယျတို့ကို ရှှနေဲ့ပွုလုပျထားတဲ့ ပဒသောပငျမှာ ခြိပျဆှဲ တနျဆာဆငျထားပါတယျ။ အဲ့ဒီပဒသောပငျကို သိဒ်ဓတ်ထမွတျစှာဘုရားရှငျရဲ့ စတေီရငျပွငျမှာ ထားပွီး လှူဒါနျးပူဇောျလိုကျပါတယျ။ အကြိုးဆကျအနနေဲ့.. ... လူ့သကျတမျးကုနျတဲ့အခါ သုဂတိဘုံဖွဈတဲ့ နတျပွညျနဲ့ လူ့ပွညျမှာ ကငြျလညျရပါတယျ။ ဒုဂ်ဂတိဘုံဆိုတာ ကွားကို မကွားဖူးတော့ပါဘူး...တဲ့။ လူ့ပွညျမှာ ဖွဈရတဲ့အခါတိုငျး အိမျရှေ့မှာ ပဒသောပငျ ပေါကျပေါကျလာပါတယျ။ သူရော သူ့ပရိသတျမြားပါ စားစရာ ဝတျစရာ နစေရာစသညျအတှကျ အဲ့ဒီပဒသောပငျကနေ အသာလေး ယူလိုကျရုံပါပဲ...တဲ့။ ဤဘဒ်ဒကမ်ဘာမတိုငျမီ ၇ ကမ်ဘာထကျမှာ သုစဠေဆိုတဲ့အမညျနဲ့ စကွာဝတေးမငျး ရှဈကွိမျဖွဈခဲ့ဖူးပါတယျ...တဲ့။ အရှငျဂေါတမ သဗ်ဗညုမွတျစှာဘုရားလကျထကျမှာတော့ ခမြျးသာတဲ့အမြိုးမှာ လူလာဖွဈပွီး လူ့ခမြျးသာစညျးစိမျတို့ကို ခံစားကာ ရတနာသုံးပါးကို ကွညျညိုသညျ့အလြှောကျ မွတျစှာဘုရားရှငျရဲ့ တရားတောျတပုဒျကို နာကွားအပွီးမှာ သာသနာ့ဘောငျအတှငျးဝငျပွီး ရဟနျးဝတျခဲ့ပါတယျ။ သိပျမကွာမီမှာပဲ ပဋိသမ်ဘိဒါလေးပါး၊ သမာပတျရှဈပါး၊ အဘိညာဉျခွောကျပါးကို သိမွငျပိုငျဆိုငျ အရယူနိုငျတဲ့ ရဟန်တာ မထရျေမွတျဖွဈသှားခဲ့ပါတယျ။ ပဒသောပငျလှူခဲ့တဲ့ကုသိုလျကွောငျ့ သာသနာတောျမှာ အရှငျကပ်ပရုက်ခိယမထရျေလို့ ထငျရှားကြောျစောခဲ့ပါတယျ။ ပဒသောပငျကို အသိဉာဏျရှိရှိနဲ့ လှူဒါနျးနိုငျကွပါစေ... အရှငျဇဝနဉာဏ ဓမ်မရက်ခိတကြောငျးတိုကျ ကြုံတုံးကြေးရှာ အပါဒါနျပါဠိ၊ ၁၊ ၁၀၀၊ ဋ်ဌ၊ ၂၊ ၆၅ 💥💥💥#LaWarSo
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36oMFZG
ပဒေသာပင်ပြုလုပ်လှူဒါန်းရခြင်းအကျိုး 🌷💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫🌷 ပဒေသာပင်လှူခြင်းကြောင့် ရရှိနိုင်တဲ့အကျိုးတွေက အံ့မခန်းပါပဲ။ ပဒေသာပင်ရဲ့သဘောက လိုတိုင်းတရနိုင်တဲ့ အပင်ပါ။ ကမ္ဘာဦးက လူသားတွေ စားဝတ်နေရေးအတွက် အကုန်ဖန်တီးပေးတဲ့အပင်ပါ။ နောက်ပိုင်း လူတွေ လောဘကြီးပြီး ပစ္စည်းတွေ လိုတာထက်ပိုယူ စုဆောင်းထားကြလို့ ပျောက်ကွယ်သွားတာပါ။ အကျင့်သီလပျက်စီးခြင်းကြောင့် ကိလေသာတွေ ထူပြောခြင်းကြောင့် ပျောက်ကွယ်သွားတာပါ။ မြောက်ကျွန်းမှာတော့ ရှိနေသေးတယ်လို့ လေ့လာဖူးပါတယ်။ အခု အဲ့ဒီပဒေသာပင်ကို အတုယူပြီး ပဒေသာပင်ဖန်တီးကာ ကုသိုလ်လုပ်ခဲ့လို့ ဘဝအဆက်ဆက် ကောင်းကျိုးချမ်းသာ ရရှိသွားတဲ့ မထေရ်တပါးအကြောင်း ပြောပါတော့မယ်။ ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာမှ ကိုးဆယ့်လေးကမ္ဘာထက်၌ သိဒ္ဓတ္ထအမည်ရှိတဲ့ မြတ်စွာဘုရား ဖြစ်ထွန်းပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ အလွန်ချမ်းသာတဲ့ အမျိုးကောင်းသားတယောက်ဟာ မြတ်စွာဘုရားကို ကြည်ညိုသဒ္ဓါဖြစ်ပြီး ရတနာ ခုနှစ်ပါးနှင့်တကွ အဝတ်ပုဆိုး စားဖွယ်သောက်ဖွယ်တို့ကို ရွှေနဲ့ပြုလုပ်ထားတဲ့ ပဒေသာပင်မှာ ချိပ်ဆွဲ တန်ဆာဆင်ထားပါတယ်။ အဲ့ဒီပဒေသာပင်ကို သိဒ္ဓတ္ထမြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ စေတီရင်ပြင်မှာ ထားပြီး လှူဒါန်းပူဇော်လိုက်ပါတယ်။ အကျိုးဆက်အနေနဲ့.. ... လူ့သက်တမ်းကုန်တဲ့အခါ သုဂတိဘုံဖြစ်တဲ့ နတ်ပြည်နဲ့ လူ့ပြည်မှာ ကျင်လည်ရပါတယ်။ ဒုဂ္ဂတိဘုံဆိုတာ ကြားကို မကြားဖူးတော့ပါဘူး...တဲ့။ လူ့ပြည်မှာ ဖြစ်ရတဲ့အခါတိုင်း အိမ်ရှေ့မှာ ပဒေသာပင် ပေါက်ပေါက်လာပါတယ်။ သူရော သူ့ပရိသတ်များပါ စားစရာ ဝတ်စရာ နေစရာစသည်အတွက် အဲ့ဒီပဒေသာပင်ကနေ အသာလေး ယူလိုက်ရုံပါပဲ...တဲ့။ ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာမတိုင်မီ ၇ ကမ္ဘာထက်မှာ သုစေဠဆိုတဲ့အမည်နဲ့ စကြာဝတေးမင်း ရှစ်ကြိမ်ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါတယ်...တဲ့။ အရှင်ဂေါတမ သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားလက်ထက်မှာတော့ ချမ်းသာတဲ့အမျိုးမှာ လူလာဖြစ်ပြီး လူ့ချမ်းသာစည်းစိမ်တို့ကို ခံစားကာ ရတနာသုံးပါးကို ကြည်ညိုသည့်အလျှောက် မြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ တရားတော်တပုဒ်ကို နာကြားအပြီးမှာ သာသနာ့ဘောင်အတွင်းဝင်ပြီး ရဟန်းဝတ်ခဲ့ပါတယ်။ သိပ်မကြာမီမှာပဲ ပဋိသမ္ဘိဒါလေးပါး၊ သမာပတ်ရှစ်ပါး၊ အဘိညာဉ်ခြောက်ပါးကို သိမြင်ပိုင်ဆိုင် အရယူနိုင်တဲ့ ရဟန္တာ မထေရ်မြတ်ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ပဒေသာပင်လှူခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ကြောင့် သာသနာတော်မှာ အရှင်ကပ္ပရုက္ခိယမထေရ်လို့ ထင်ရှားကျော်စောခဲ့ပါတယ်။ ပဒေသာပင်ကို အသိဉာဏ်ရှိရှိနဲ့ လှူဒါန်းနိုင်ကြပါစေ... အရှင်ဇဝနဉာဏ ဓမ္မရက္ခိတကျောင်းတိုက် ကျုံတုံးကျေးရွာ အပါဒါန်ပါဠိ၊ ၁၊ ၁၀၀၊ ဋ္ဌ၊ ၂၊ ၆၅ 💥💥💥#LaWarSo ပဒသောပငျပွုလုပျလှူဒါနျးရခွငျးအကြိုး 🌷💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫🌷 ပဒသောပငျလှူခွငျးကွောငျ့ ရရှိနိုငျတဲ့အကြိုးတှကေ အံ့မခနျးပါပဲ။ ပဒသောပငျရဲ့သဘောက လိုတိုငျးတရနိုငျတဲ့ အပငျပါ။ ကမ်ဘာဦးက လူသားတှေ စားဝတျနရေေးအတှကျ အကုနျဖနျတီးပေးတဲ့အပငျပါ။ နောကျပိုငျး လူတှေ လောဘကွီးပွီး ပစ်စညျးတှေ လိုတာထကျပိုယူ စုဆောငျးထားကွလို့ ပြောကျကှယျသှားတာပါ။ အကငြျ့သီလပကြျစီးခွငျးကွောငျ့ ကိလသောတှေ ထူပွောခွငျးကွောငျ့ ပြောကျကှယျသှားတာပါ။ မွောကျကြှနျးမှာတော့ ရှိနသေေးတယျလို့ လေ့လာဖူးပါတယျ။ အခု အဲ့ဒီပဒသောပငျကို အတုယူပွီး ပဒသောပငျဖနျတီးကာ ကုသိုလျလုပျခဲ့လို့ ဘဝအဆကျဆကျ ကောငျးကြိုးခမြျးသာ ရရှိသှားတဲ့ မထရျေတပါးအကွောငျး ပွောပါတော့မယျ။ ဤဘဒ်ဒကမ်ဘာမှ ကိုးဆယျ့လေးကမ်ဘာထကျ၌ သိဒ်ဓတ်ထအမညျရှိတဲ့ မွတျစှာဘုရား ဖွဈထှနျးပေါျပေါကျခဲ့ပါတယျ။ အဲ့ဒီအခြိနျမှာ အလှနျခမြျးသာတဲ့ အမြိုးကောငျးသားတယောကျဟာ မွတျစှာဘုရားကို ကွညျညိုသဒ်ဓါဖွဈပွီး ရတနာ ခုနှဈပါးနှငျ့တကှ အဝတျပုဆိုး စားဖှယျသောကျဖှယျတို့ကို ရှှနေဲ့ပွုလုပျထားတဲ့ ပဒသောပငျမှာ ခြိပျဆှဲ တနျဆာဆငျထားပါတယျ။ အဲ့ဒီပဒသောပငျကို သိဒ်ဓတ်ထမွတျစှာဘုရားရှငျရဲ့ စတေီရငျပွငျမှာ ထားပွီး လှူဒါနျးပူဇောျလိုကျပါတယျ။ အကြိုးဆကျအနနေဲ့.. ... လူ့သကျတမျးကုနျတဲ့အခါ သုဂတိဘုံဖွဈတဲ့ နတျပွညျနဲ့ လူ့ပွညျမှာ ကငြျလညျရပါတယျ။ ဒုဂ်ဂတိဘုံဆိုတာ ကွားကို မကွားဖူးတော့ပါဘူး...တဲ့။ လူ့ပွညျမှာ ဖွဈရတဲ့အခါတိုငျး အိမျရှေ့မှာ ပဒသောပငျ ပေါကျပေါကျလာပါတယျ။ သူရော သူ့ပရိသတျမြားပါ စားစရာ ဝတျစရာ နစေရာစသညျအတှကျ အဲ့ဒီပဒသောပငျကနေ အသာလေး ယူလိုကျရုံပါပဲ...တဲ့။ ဤဘဒ်ဒကမ်ဘာမတိုငျမီ ၇ ကမ်ဘာထကျမှာ သုစဠေဆိုတဲ့အမညျနဲ့ စကွာဝတေးမငျး ရှဈကွိမျဖွဈခဲ့ဖူးပါတယျ...တဲ့။ အရှငျဂေါတမ သဗ်ဗညုမွတျစှာဘုရားလကျထကျမှာတော့ ခမြျးသာတဲ့အမြိုးမှာ လူလာဖွဈပွီး လူ့ခမြျးသာစညျးစိမျတို့ကို ခံစားကာ ရတနာသုံးပါးကို ကွညျညိုသညျ့အလြှောကျ မွတျစှာဘုရားရှငျရဲ့ တရားတောျတပုဒျကို နာကွားအပွီးမှာ သာသနာ့ဘောငျအတှငျးဝငျပွီး ရဟနျးဝတျခဲ့ပါတယျ။ သိပျမကွာမီမှာပဲ ပဋိသမ်ဘိဒါလေးပါး၊ သမာပတျရှဈပါး၊ အဘိညာဉျခွောကျပါးကို သိမွငျပိုငျဆိုငျ အရယူနိုငျတဲ့ ရဟန်တာ မထရျေမွတျဖွဈသှားခဲ့ပါတယျ။ ပဒသောပငျလှူခဲ့တဲ့ကုသိုလျကွောငျ့ သာသနာတောျမှာ အရှငျကပ်ပရုက်ခိယမထရျေလို့ ထငျရှားကြောျစောခဲ့ပါတယျ။ ပဒသောပငျကို အသိဉာဏျရှိရှိနဲ့ လှူဒါနျးနိုငျကွပါစေ... အရှငျဇဝနဉာဏ ဓမ်မရက်ခိတကြောငျးတိုကျ ကြုံတုံးကြေးရှာ အပါဒါနျပါဠိ၊ ၁၊ ၁၀၀၊ ဋ်ဌ၊ ၂၊ ၆၅ 💥💥💥#LaWarSo
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36oMFZG
"ဗုဒ္ဒရုပ်ပွားတော်အား ဆွမ်းကပ်လှူသောအကျိုးကြောင့် နတ်ပြည်တွင် နတ်ဗိမာန်ကြိုပေါက်သူ" 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ဖြူးမြို့နယ်ထဲမှာ ဝဲကြီးအောက်ခုံရွာ ဆိုတာ ရှိတယ် ။ အဲဒီရွာက ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီး ဦးဇာဂရဟာ သက်တော်ကြီးရင့်လာတော့ ရောဂါ တစ်ခုကို အပြင်းအထန် ခံစားရင်း ဆရာတော်ကြီးရဲ့ စိတ်အစဉ်မှာ နတ်ပြညါအာရုံ ထင်လာတယ် ။ လူ့ပြည်မှာ စီးပွားရှာနိုင်သလောက် ချမ်းသာသလို နတ်ပြည်မှာလည်းလူ့ဘဝက ကုသိုလ်များများပြုခဲ့ရင် ပြုခဲ့သလောက် စည်းစိမ် ဥစ္စာ များပြားတယ်။ တစ်ချို့က ရွှေဗိမာန် , တစ်ချို့က ငွေဗိမာန် , တစ်ချို့က ပတ္တမြားဗိမာန် , စတဲ့ ဗိမာန်မျိုးစုံ ရင်သပ်ရှုမော တွေ့ရတယ်။ ဆရာတော်ဟာ နတ်ဗိမာန်တွေ လျှောက်ကြည့်ရင်း ရွှေဗိမာန်ကြီး တစ်ခုအနား ရောက်တော့ အံ့သြစရာတွေ့တယ် ။ အဲဒီဗိမာန်မှာ ပိုင်ရှင်နတ်သား , နတ်သမီး တယောက်မှ မတွေ့ရတာပဲ ။ အဲဒီဗိမာန်ဟာ အခြား ဗိမာန်နဲ့ အရောင်အဆင်းဟာ အရမ်းကို ကွာနေတယ် ။ အခြွေအရံနတ်သား, နတ်သမီး တွေကို မေးကြည့်တော့ ပိုင်ရှင်ဟာ လူ့ပြည်မှာ သက်ရှိထင်ရှား ရှိနေပါတယ် တဲ့ ။ နာမည်က ဒေါ်ကုလားမ လို့ ခေါ်ပါတယ် ။ ပဲခူးတိုင်း , ဖြူးမြို့နယ် စမ်းမြိုင်ရပ်ကွက်မှာ နေထိုင်၏။ ဒီဗိမာန်ပိုင်ရှင်ကို ပြန်ပြောပေးပါတဲ့ ။ ဆင်းရဲတဲ့ လူ့ဘဝကို မြန်မြန်ပစ်ထားခဲ့ပြီး ချမ်းသာတဲ့ နတ်ပြည်ကို မြန်မြန်လာခဲ့ပါလို့ မှာလိုက်ပါတယ် တဲ့ ။ ဆရာတော်ဟာအံ့သြလွန်းလို့ လိပ်စာကို သေခြာ မှတ်မိအောင် မှတ်တယ် ။ သတိရလာတော့ ဒေါ်ကုလားမ အိမ်ကို ရှာပြီး ဘယ်လို ဒါနမျိုးတွေ ပြုသလဲ ဆိုတာကို မေးခိုင်းပါတယ် ။ ဆရာတော်ကြီးရဲ့ ကပ္ပိယကြီးတွေ အကြောင်းစုံ ပြောပြပြီး နောက်ဆုံးမှာ ဒေါ်ကုလားမက. . . သူ့အနေနဲ့ သိန်းနဲ့ သန်းနဲ့ချီပြီး မလှူဖူးပါဘူး ။ဒါပေမယ့် အိမ်မှာ ကိုးကွယ်တဲ့ ဗုဒ္ဓရုပ်ပွားတော်ကို အရုဏ်ဆွမ်း , နေ့ဆွမ်း ကပ်လှူခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၃၀ ကျော်လောက် ရှိခဲ့ပါပြီတဲ့ ။ ဒါကြောင့် နတ်ပြည်မှာ ဗိမာန်ပေါက်တယ် ဆိုရင် ရုပ်ပွားတော်ကို နေ့စဉ် ဆွမ်းကပ်လှူတဲ့ ကုသိုလ် ကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်တဲ့ ။ ဒေါ်ကုလားမဟာ ရုပ်ပွားတော်ကို တကယ့် သက်တော်ထင်ရှား ဘုရားရှင်လို သဘောထားပြီး ဆွမ်းကပ်တဲ့အခါ တစ်ပါးစာ ဝလောက်အောင် ပြင်ပြီးတော့ ကပ်တယ် ။ အိမ်မှာချက်တဲ့ဟင်း ၃မျိုးရှိရင် ပန်းကန် ၃ပန်းကန်နဲ့ ထည့်ကပ်တယ် ။ လက်ဆေးရေ , ဇွန်း , လက်သုပ်ပုဝါ အကုန်ထည့်ပြီး သေခြာ ကပ်တယ် ။ ဒီလိုကပ်လှူတာဟာ ဘယ , လာဘ , ကုလာစာရ ကြောင့် မဟုတ်ဘူး ။ ဘုရားရှင်အပေါ် ကြည်ညိုတဲ့ သဒ္ဓါတရား သက်သက်နဲ့ကို ကပ်လှူတာ ။ ဒါကြောင့်လဲ မသေခင်မှာကိုပဲ နတ်ပြည်မှာ ကြိုတင် ဗိမာန် ပေါက်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပေသည် ။ ဤအကြောင်းအရာအားလေ့လာခြင်းဖြင့် ၁။ ဒေါ်ကုလားမသည် အာရုံဆွမ်း နေ့စဉ်ကပ်လှူသည် မှာ နှစ် ၃၀ ကျော်လောက်ရှိ၏။စီးပွားတက်ချင်၍ ကပ်လှူခြင်းမဟုတ်ဘဲ သက်ရှိဘုရားရှင်လို သဘောထားကာ သဒ္ဒါတရားအပြည့်ဖြင့် ကပ်လှူခြင်းဖြစ်၏။ ၂။ လူကဆင်းရဲသော်လည်း စေတနာသဒ္ဒါတရားကား ချမ်းသာသည်ကို တွေ့ရ၏။ ၃။ မည်သည့်မျှော်လင့်ချက်မှမထားဘဲ ဘုရားရှင်တည်း ဟူသော အသိဖြင့်ကပ်လှူသောကြောင့် ရွှေဗိမာန် ပေါက်ရခြင်းဖြစ်၏။ ၄။ ဗုဒ္ဓဘုရား၏ ရုပ်ပွားတော်အား ယုံကြည်စိတ်ဖြင့်ပင် နတ်ပြည်နတ်ရွာလားရကြောင်း ဤသာဓကအား ဖတ်ရှု့ခြင်းဖြင့် သိရှိနိုင်ပေသည်။ =========တရား ရတနာ========= " မေတ္တာရှင် ရွှေပြည်သာ (အရှုံးမရှိသောဒဿနမှ) ပြန်လည်မျှဝေပါသည်။ "ဗုဒ်ဒရုပျပှားတောျအား ဆှမျးကပျလှူသောအကြိုးကွောငျ့ နတျပွညျတှငျ နတျဗိမာနျကွိုပေါကျသူ" 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ဖွူးမွို့နယျထဲမှာ ဝဲကွီးအောကျခုံရှာ ဆိုတာ ရှိတယျ ။ အဲဒီရှာက ကြောငျးထိုငျဘုနျးကွီး ဦးဇာဂရဟာ သကျတောျကွီးရငျ့လာတော့ ရောဂါ တဈခုကို အပွငျးအထနျ ခံစားရငျး ဆရာတောျကွီးရဲ့ စိတျအစဉျမှာ နတျပွညါအာရုံ ထငျလာတယျ ။ လူ့ပွညျမှာ စီးပှားရှာနိုငျသလောကျ ခမြျးသာသလို နတျပွညျမှာလညျးလူ့ဘဝက ကုသိုလျမြားမြားပွုခဲ့ရငျ ပွုခဲ့သလောကျ စညျးစိမျ ဥစ်စာ မြားပွားတယျ။ တဈခြို့က ရှှဗေိမာနျ , တဈခြို့က ငှဗေိမာနျ , တဈခြို့က ပတ်တမွားဗိမာနျ , စတဲ့ ဗိမာနျမြိုးစုံ ရငျသပျရှုမော တှေ့ရတယျ။ ဆရာတောျဟာ နတျဗိမာနျတှေ လြှောကျကွညျ့ရငျး ရှှဗေိမာနျကွီး တဈခုအနား ရောကျတော့ အံ့သွစရာတှေ့တယျ ။ အဲဒီဗိမာနျမှာ ပိုငျရှငျနတျသား , နတျသမီး တယောကျမှ မတှေ့ရတာပဲ ။ အဲဒီဗိမာနျဟာ အခွား ဗိမာနျနဲ့ အရောငျအဆငျးဟာ အရမျးကို ကှာနတေယျ ။ အခွှအေရံနတျသား, နတျသမီး တှကေို မေးကွညျ့တော့ ပိုငျရှငျဟာ လူ့ပွညျမှာ သကျရှိထငျရှား ရှိနပေါတယျ တဲ့ ။ နာမညျက ဒေါျကုလားမ လို့ ခေါျပါတယျ ။ ပဲခူးတိုငျး , ဖွူးမွို့နယျ စမျးမွိုငျရပျကှကျမှာ နထေိုငျ၏။ ဒီဗိမာနျပိုငျရှငျကို ပွနျပွောပေးပါတဲ့ ။ ဆငျးရဲတဲ့ လူ့ဘဝကို မွနျမွနျပဈထားခဲ့ပွီး ခမြျးသာတဲ့ နတျပွညျကို မွနျမွနျလာခဲ့ပါလို့ မှာလိုကျပါတယျ တဲ့ ။ ဆရာတောျဟာအံ့သွလှနျးလို့ လိပျစာကို သခွော မှတျမိအောငျ မှတျတယျ ။ သတိရလာတော့ ဒေါျကုလားမ အိမျကို ရှာပွီး ဘယျလို ဒါနမြိုးတှေ ပွုသလဲ ဆိုတာကို မေးခိုငျးပါတယျ ။ ဆရာတောျကွီးရဲ့ ကပ်ပိယကွီးတှေ အကွောငျးစုံ ပွောပွပွီး နောကျဆုံးမှာ ဒေါျကုလားမက. . . သူ့အနနေဲ့ သိနျးနဲ့ သနျးနဲ့ခြီပွီး မလှူဖူးပါဘူး ။ဒါပမေယျ့ အိမျမှာ ကိုးကှယျတဲ့ ဗုဒ်ဓရုပျပှားတောျကို အရုဏျဆှမျး , နေ့ဆှမျး ကပျလှူခဲ့တာ နှဈပေါငျး ၃၀ ကြောျလောကျ ရှိခဲ့ပါပွီတဲ့ ။ ဒါကွောငျ့ နတျပွညျမှာ ဗိမာနျပေါကျတယျ ဆိုရငျ ရုပျပှားတောျကို နေ့စဉျ ဆှမျးကပျလှူတဲ့ ကုသိုလျ ကွောငျ့ပဲ ဖွဈပါလိမျ့မယျတဲ့ ။ ဒေါျကုလားမဟာ ရုပျပှားတောျကို တကယျ့ သကျတောျထငျရှား ဘုရားရှငျလို သဘောထားပွီး ဆှမျးကပျတဲ့အခါ တဈပါးစာ ဝလောကျအောငျ ပွငျပွီးတော့ ကပျတယျ ။ အိမျမှာခကြျတဲ့ဟငျး ၃မြိုးရှိရငျ ပနျးကနျ ၃ပနျးကနျနဲ့ ထညျ့ကပျတယျ ။ လကျဆေးရေ , ဇှနျး , လကျသုပျပုဝါ အကုနျထညျ့ပွီး သခွော ကပျတယျ ။ ဒီလိုကပျလှူတာဟာ ဘယ , လာဘ , ကုလာစာရ ကွောငျ့ မဟုတျဘူး ။ ဘုရားရှငျအပေါျ ကွညျညိုတဲ့ သဒ်ဓါတရား သကျသကျနဲ့ကို ကပျလှူတာ ။ ဒါကွောငျ့လဲ မသခေငျမှာကိုပဲ နတျပွညျမှာ ကွိုတငျ ဗိမာနျ ပေါကျခဲ့ရခွငျးဖွဈပသေညျ ။ ဤအကွောငျးအရာအားလေ့လာခွငျးဖွငျ့ ၁။ ဒေါျကုလားမသညျ အာရုံဆှမျး နေ့စဉျကပျလှူသညျ မှာ နှဈ ၃၀ ကြောျလောကျရှိ၏။စီးပှားတကျခငြျ၍ ကပျလှူခွငျးမဟုတျဘဲ သကျရှိဘုရားရှငျလို သဘောထားကာ သဒ်ဒါတရားအပွညျ့ဖွငျ့ ကပျလှူခွငျးဖွဈ၏။ ၂။ လူကဆငျးရဲသောျလညျး စတေနာသဒ်ဒါတရားကား ခမြျးသာသညျကို တှေ့ရ၏။ ၃။ မညျသညျ့မြှောျလငျ့ခကြျမှမထားဘဲ ဘုရားရှငျတညျး ဟူသော အသိဖွငျ့ကပျလှူသောကွောငျ့ ရှှဗေိမာနျ ပေါကျရခွငျးဖွဈ၏။ ၄။ ဗုဒ်ဓဘုရား၏ ရုပျပှားတောျအား ယုံကွညျစိတျဖွငျ့ပငျ နတျပွညျနတျရှာလားရကွောငျး ဤသာဓကအား ဖတျရှု့ခွငျးဖွငျ့ သိရှိနိုငျပသေညျ။ =========တရား ရတနာ========= " မတေ်တာရှငျ ရှှပွေညျသာ (အရှုံးမရှိသောဒူနမှ) ပွနျလညျမြှဝပေါသညျ။
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36nYsHo
"ဗုဒ္ဒရုပ်ပွားတော်အား ဆွမ်းကပ်လှူသောအကျိုးကြောင့် နတ်ပြည်တွင် နတ်ဗိမာန်ကြိုပေါက်သူ" 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ဖြူးမြို့နယ်ထဲမှာ ဝဲကြီးအောက်ခုံရွာ ဆိုတာ ရှိတယ် ။ အဲဒီရွာက ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီး ဦးဇာဂရဟာ သက်တော်ကြီးရင့်လာတော့ ရောဂါ တစ်ခုကို အပြင်းအထန် ခံစားရင်း ဆရာတော်ကြီးရဲ့ စိတ်အစဉ်မှာ နတ်ပြညါအာရုံ ထင်လာတယ် ။ လူ့ပြည်မှာ စီးပွားရှာနိုင်သလောက် ချမ်းသာသလို နတ်ပြည်မှာလည်းလူ့ဘဝက ကုသိုလ်များများပြုခဲ့ရင် ပြုခဲ့သလောက် စည်းစိမ် ဥစ္စာ များပြားတယ်။ တစ်ချို့က ရွှေဗိမာန် , တစ်ချို့က ငွေဗိမာန် , တစ်ချို့က ပတ္တမြားဗိမာန် , စတဲ့ ဗိမာန်မျိုးစုံ ရင်သပ်ရှုမော တွေ့ရတယ်။ ဆရာတော်ဟာ နတ်ဗိမာန်တွေ လျှောက်ကြည့်ရင်း ရွှေဗိမာန်ကြီး တစ်ခုအနား ရောက်တော့ အံ့သြစရာတွေ့တယ် ။ အဲဒီဗိမာန်မှာ ပိုင်ရှင်နတ်သား , နတ်သမီး တယောက်မှ မတွေ့ရတာပဲ ။ အဲဒီဗိမာန်ဟာ အခြား ဗိမာန်နဲ့ အရောင်အဆင်းဟာ အရမ်းကို ကွာနေတယ် ။ အခြွေအရံနတ်သား, နတ်သမီး တွေကို မေးကြည့်တော့ ပိုင်ရှင်ဟာ လူ့ပြည်မှာ သက်ရှိထင်ရှား ရှိနေပါတယ် တဲ့ ။ နာမည်က ဒေါ်ကုလားမ လို့ ခေါ်ပါတယ် ။ ပဲခူးတိုင်း , ဖြူးမြို့နယ် စမ်းမြိုင်ရပ်ကွက်မှာ နေထိုင်၏။ ဒီဗိမာန်ပိုင်ရှင်ကို ပြန်ပြောပေးပါတဲ့ ။ ဆင်းရဲတဲ့ လူ့ဘဝကို မြန်မြန်ပစ်ထားခဲ့ပြီး ချမ်းသာတဲ့ နတ်ပြည်ကို မြန်မြန်လာခဲ့ပါလို့ မှာလိုက်ပါတယ် တဲ့ ။ ဆရာတော်ဟာအံ့သြလွန်းလို့ လိပ်စာကို သေခြာ မှတ်မိအောင် မှတ်တယ် ။ သတိရလာတော့ ဒေါ်ကုလားမ အိမ်ကို ရှာပြီး ဘယ်လို ဒါနမျိုးတွေ ပြုသလဲ ဆိုတာကို မေးခိုင်းပါတယ် ။ ဆရာတော်ကြီးရဲ့ ကပ္ပိယကြီးတွေ အကြောင်းစုံ ပြောပြပြီး နောက်ဆုံးမှာ ဒေါ်ကုလားမက. . . သူ့အနေနဲ့ သိန်းနဲ့ သန်းနဲ့ချီပြီး မလှူဖူးပါဘူး ။ဒါပေမယ့် အိမ်မှာ ကိုးကွယ်တဲ့ ဗုဒ္ဓရုပ်ပွားတော်ကို အရုဏ်ဆွမ်း , နေ့ဆွမ်း ကပ်လှူခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၃၀ ကျော်လောက် ရှိခဲ့ပါပြီတဲ့ ။ ဒါကြောင့် နတ်ပြည်မှာ ဗိမာန်ပေါက်တယ် ဆိုရင် ရုပ်ပွားတော်ကို နေ့စဉ် ဆွမ်းကပ်လှူတဲ့ ကုသိုလ် ကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်တဲ့ ။ ဒေါ်ကုလားမဟာ ရုပ်ပွားတော်ကို တကယ့် သက်တော်ထင်ရှား ဘုရားရှင်လို သဘောထားပြီး ဆွမ်းကပ်တဲ့အခါ တစ်ပါးစာ ဝလောက်အောင် ပြင်ပြီးတော့ ကပ်တယ် ။ အိမ်မှာချက်တဲ့ဟင်း ၃မျိုးရှိရင် ပန်းကန် ၃ပန်းကန်နဲ့ ထည့်ကပ်တယ် ။ လက်ဆေးရေ , ဇွန်း , လက်သုပ်ပုဝါ အကုန်ထည့်ပြီး သေခြာ ကပ်တယ် ။ ဒီလိုကပ်လှူတာဟာ ဘယ , လာဘ , ကုလာစာရ ကြောင့် မဟုတ်ဘူး ။ ဘုရားရှင်အပေါ် ကြည်ညိုတဲ့ သဒ္ဓါတရား သက်သက်နဲ့ကို ကပ်လှူတာ ။ ဒါကြောင့်လဲ မသေခင်မှာကိုပဲ နတ်ပြည်မှာ ကြိုတင် ဗိမာန် ပေါက်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပေသည် ။ ဤအကြောင်းအရာအားလေ့လာခြင်းဖြင့် ၁။ ဒေါ်ကုလားမသည် အာရုံဆွမ်း နေ့စဉ်ကပ်လှူသည် မှာ နှစ် ၃၀ ကျော်လောက်ရှိ၏။စီးပွားတက်ချင်၍ ကပ်လှူခြင်းမဟုတ်ဘဲ သက်ရှိဘုရားရှင်လို သဘောထားကာ သဒ္ဒါတရားအပြည့်ဖြင့် ကပ်လှူခြင်းဖြစ်၏။ ၂။ လူကဆင်းရဲသော်လည်း စေတနာသဒ္ဒါတရားကား ချမ်းသာသည်ကို တွေ့ရ၏။ ၃။ မည်သည့်မျှော်လင့်ချက်မှမထားဘဲ ဘုရားရှင်တည်း ဟူသော အသိဖြင့်ကပ်လှူသောကြောင့် ရွှေဗိမာန် ပေါက်ရခြင်းဖြစ်၏။ ၄။ ဗုဒ္ဓဘုရား၏ ရုပ်ပွားတော်အား ယုံကြည်စိတ်ဖြင့်ပင် နတ်ပြည်နတ်ရွာလားရကြောင်း ဤသာဓကအား ဖတ်ရှု့ခြင်းဖြင့် သိရှိနိုင်ပေသည်။ =========တရား ရတနာ========= " မေတ္တာရှင် ရွှေပြည်သာ (အရှုံးမရှိသောဒဿနမှ) ပြန်လည်မျှဝေပါသည်။ "ဗုဒ်ဒရုပျပှားတောျအား ဆှမျးကပျလှူသောအကြိုးကွောငျ့ နတျပွညျတှငျ နတျဗိမာနျကွိုပေါကျသူ" 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ဖွူးမွို့နယျထဲမှာ ဝဲကွီးအောကျခုံရှာ ဆိုတာ ရှိတယျ ။ အဲဒီရှာက ကြောငျးထိုငျဘုနျးကွီး ဦးဇာဂရဟာ သကျတောျကွီးရငျ့လာတော့ ရောဂါ တဈခုကို အပွငျးအထနျ ခံစားရငျး ဆရာတောျကွီးရဲ့ စိတျအစဉျမှာ နတျပွညါအာရုံ ထငျလာတယျ ။ လူ့ပွညျမှာ စီးပှားရှာနိုငျသလောကျ ခမြျးသာသလို နတျပွညျမှာလညျးလူ့ဘဝက ကုသိုလျမြားမြားပွုခဲ့ရငျ ပွုခဲ့သလောကျ စညျးစိမျ ဥစ်စာ မြားပွားတယျ။ တဈခြို့က ရှှဗေိမာနျ , တဈခြို့က ငှဗေိမာနျ , တဈခြို့က ပတ်တမွားဗိမာနျ , စတဲ့ ဗိမာနျမြိုးစုံ ရငျသပျရှုမော တှေ့ရတယျ။ ဆရာတောျဟာ နတျဗိမာနျတှေ လြှောကျကွညျ့ရငျး ရှှဗေိမာနျကွီး တဈခုအနား ရောကျတော့ အံ့သွစရာတှေ့တယျ ။ အဲဒီဗိမာနျမှာ ပိုငျရှငျနတျသား , နတျသမီး တယောကျမှ မတှေ့ရတာပဲ ။ အဲဒီဗိမာနျဟာ အခွား ဗိမာနျနဲ့ အရောငျအဆငျးဟာ အရမျးကို ကှာနတေယျ ။ အခွှအေရံနတျသား, နတျသမီး တှကေို မေးကွညျ့တော့ ပိုငျရှငျဟာ လူ့ပွညျမှာ သကျရှိထငျရှား ရှိနပေါတယျ တဲ့ ။ နာမညျက ဒေါျကုလားမ လို့ ခေါျပါတယျ ။ ပဲခူးတိုငျး , ဖွူးမွို့နယျ စမျးမွိုငျရပျကှကျမှာ နထေိုငျ၏။ ဒီဗိမာနျပိုငျရှငျကို ပွနျပွောပေးပါတဲ့ ။ ဆငျးရဲတဲ့ လူ့ဘဝကို မွနျမွနျပဈထားခဲ့ပွီး ခမြျးသာတဲ့ နတျပွညျကို မွနျမွနျလာခဲ့ပါလို့ မှာလိုကျပါတယျ တဲ့ ။ ဆရာတောျဟာအံ့သွလှနျးလို့ လိပျစာကို သခွော မှတျမိအောငျ မှတျတယျ ။ သတိရလာတော့ ဒေါျကုလားမ အိမျကို ရှာပွီး ဘယျလို ဒါနမြိုးတှေ ပွုသလဲ ဆိုတာကို မေးခိုငျးပါတယျ ။ ဆရာတောျကွီးရဲ့ ကပ်ပိယကွီးတှေ အကွောငျးစုံ ပွောပွပွီး နောကျဆုံးမှာ ဒေါျကုလားမက. . . သူ့အနနေဲ့ သိနျးနဲ့ သနျးနဲ့ခြီပွီး မလှူဖူးပါဘူး ။ဒါပမေယျ့ အိမျမှာ ကိုးကှယျတဲ့ ဗုဒ်ဓရုပျပှားတောျကို အရုဏျဆှမျး , နေ့ဆှမျး ကပျလှူခဲ့တာ နှဈပေါငျး ၃၀ ကြောျလောကျ ရှိခဲ့ပါပွီတဲ့ ။ ဒါကွောငျ့ နတျပွညျမှာ ဗိမာနျပေါကျတယျ ဆိုရငျ ရုပျပှားတောျကို နေ့စဉျ ဆှမျးကပျလှူတဲ့ ကုသိုလျ ကွောငျ့ပဲ ဖွဈပါလိမျ့မယျတဲ့ ။ ဒေါျကုလားမဟာ ရုပျပှားတောျကို တကယျ့ သကျတောျထငျရှား ဘုရားရှငျလို သဘောထားပွီး ဆှမျးကပျတဲ့အခါ တဈပါးစာ ဝလောကျအောငျ ပွငျပွီးတော့ ကပျတယျ ။ အိမျမှာခကြျတဲ့ဟငျး ၃မြိုးရှိရငျ ပနျးကနျ ၃ပနျးကနျနဲ့ ထညျ့ကပျတယျ ။ လကျဆေးရေ , ဇှနျး , လကျသုပျပုဝါ အကုနျထညျ့ပွီး သခွော ကပျတယျ ။ ဒီလိုကပျလှူတာဟာ ဘယ , လာဘ , ကုလာစာရ ကွောငျ့ မဟုတျဘူး ။ ဘုရားရှငျအပေါျ ကွညျညိုတဲ့ သဒ်ဓါတရား သကျသကျနဲ့ကို ကပျလှူတာ ။ ဒါကွောငျ့လဲ မသခေငျမှာကိုပဲ နတျပွညျမှာ ကွိုတငျ ဗိမာနျ ပေါကျခဲ့ရခွငျးဖွဈပသေညျ ။ ဤအကွောငျးအရာအားလေ့လာခွငျးဖွငျ့ ၁။ ဒေါျကုလားမသညျ အာရုံဆှမျး နေ့စဉျကပျလှူသညျ မှာ နှဈ ၃၀ ကြောျလောကျရှိ၏။စီးပှားတကျခငြျ၍ ကပျလှူခွငျးမဟုတျဘဲ သကျရှိဘုရားရှငျလို သဘောထားကာ သဒ်ဒါတရားအပွညျ့ဖွငျ့ ကပျလှူခွငျးဖွဈ၏။ ၂။ လူကဆငျးရဲသောျလညျး စတေနာသဒ်ဒါတရားကား ခမြျးသာသညျကို တှေ့ရ၏။ ၃။ မညျသညျ့မြှောျလငျ့ခကြျမှမထားဘဲ ဘုရားရှငျတညျး ဟူသော အသိဖွငျ့ကပျလှူသောကွောငျ့ ရှှဗေိမာနျ ပေါကျရခွငျးဖွဈ၏။ ၄။ ဗုဒ်ဓဘုရား၏ ရုပျပှားတောျအား ယုံကွညျစိတျဖွငျ့ပငျ နတျပွညျနတျရှာလားရကွောငျး ဤသာဓကအား ဖတျရှု့ခွငျးဖွငျ့ သိရှိနိုငျပသေညျ။ =========တရား ရတနာ========= " မတေ်တာရှငျ ရှှပွေညျသာ (အရှုံးမရှိသောဒူနမှ) ပွနျလညျမြှဝပေါသညျ။
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36nYsHo
အာနာပါန သမထ ဝိပဿနာအကြောင်း သိကောင်းစရာများစုံစုံလင်လင် ******************************** အာနာပါနကျင့်စဉ် သည် အလွန်ရှေးကျသော တရားကျင့်စဉ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ သမထ Samatha (calm and concentration) ဟူသည် အာရုံခြောက်ပါး၌ လွင့်ပါးချောက်ချား၍ နေသောစိတ်ကို တစ်ခုတည်းသော အာရုံ၌ သတိ(Right mindfulness) စွဲမြဲစွာ သက်ဝင် စေ၍ စူးစူးစိုက်စိုက်သမာဓိ(Right Concentration) တည်တည်တံ့တံ့ ရှုခြင်းသဘောဖြစ်သည်။ အာနာပါန သမထ သည် ထွက်လေ၀င်လေ ကို အဖန်ဖန် အထပ်ထပ် ရှုရသော သတိပဌာန်ကို ခေါ်ပါသည်။ ထွက်လေ ၀င်လေကို သတိနဲ့ ၀င်၊ သတိနဲ့ထွက်စေရမည်။ ထွက်လေ ၀င်လေကိုသာ မမေ့တဲ့ သတိကောင်းကောင်းနဲ့ ထွက်တိုင်း ၀င်တိုင်း ထွက်လေကို လိုက်သိနေပါ၊ ၀င်လေကို လိုက်သိနေပါ၊ သတိအလုပ် မမေ့စေနဲ့၊ မမေ့ရ ပါ၊ အာနာပါန သည် “ထွက်သက် ၀င်သက် “ ဟု အဓိပ္ပာယ်ရ၏၊ ထို့ကြောင့် အာနာပါနရူမှတ်ပွားများနည်းဆိုသည်မှာ.. ထွက်သက် ၀င်သက်(ထွက်လေ၊ ၀င်လေ) ကို သတိကပ်၍ ရူမှတ်ပွားများရသော နည်းဖြစ်သည်။ အာနာပါန ရူမှတ်သူသည် ထွက်လေ ၀င်လေတိုးထိရာ နှာသီးဖျားကို သတိစိုက်၍ ထွက်လျှင် ထွက်လေ၊ ၀င်လျှင် ၀င်လေဟု အဖန်ဖန် နှလုံးသွင်းရူမှတ်ရမည်။ ဤအခြေခံ ရူမှတ်သည့်အဆင့်တွင် အသက်ကို ရှူသွင်း ရှူထုတ်တိုင်း ရှူသွင်း ရှူထုတ်မှန်းသိအောင် သတိထားရမည်၊ ထို့ပြင် ထွက်လေ ၀င်လေကို နှာသီးဖျားတွင် သတိကပ်ရူမှတ်ရမည်။ ထွက်လေ ၀င်လေနောက်သို့ စိတ်ကလိုက်ပါပြီး မရှူမှတ်ရ၊ နှာသီးဖျား၌ သတိကပ်ထားပြီး ၀င်တိုင်း ထွက်တိုင်း သိသိနေရပါမည်၊ ထွက်လေ ၀င်လေ နှာသီးဖျား၌ တိုးနေ ထိနေသည်ကို သိရမည်၊ သတိကောင်းလေ ပို၍ ထင်ရှားလာလေ ဖြစ်လိမ့်မည်။ နှာသီးဖျား၌ စိတ်စိုက်ထားပြီး ထွက်လေ ၀င်လေ ကို ထွက်လျှင် ထွက်မှန်းသိ၊ ၀င်လျှင် ၀င်မှန်းသိနေအောင် ရူမှတ်ရမည်။ အချုပ်အားဖြင့် ဤအခြေခံရူမှတ်ခြင်းသည် သတိကို ဦးစားပေးထူထောင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အာနာပါနရူမှတ်ခြင်း၏ အကျိုးများ အာနာပါနကို ရူမှတ်ပွားများသူသည် - (၁) စိတ်ငြိမ်သက် အေးချမ်းခြင်း၊ (၂) မှန်ကန်စွာ တွေးခေါ်ကြံစည်နိုင်ခြင်း၊ (၃) ကိုယ်စိတ်ချမ်းသာစွာ နေရခြင်း၊ (၄) စတုက္ကနည်းအရ ရူပါ၀စရစျာန် ၄-ပါးကို ရနိုင်ခြင်း၊ (၅) သတိပဋ္ဌာန်(၄)ပါး၊ ဗောဇ္စျင် (၇)ပါးတို့နှင့် ပြည့်စုံခြင်း၊ (၆) ဘ၀၏နောက်ဆုံး ထွက်သက် ၀င်သက်ကို သိခြင်း၊ (၇) မိမိ၏ အသက်အပိုင်းအခြားကို သိခြင်း၊ (၈) မဂ်ဖိုလ်၏ အခြေခံကိုရရှိခြင်း၊ အစရှိသော အကျိုးတရားများကို မျက်မှောက်ဘ၀၌ပင် ခံစားရရှိမည်ဖြစ်သည်။ ဝိပဿ နာ အလုပ်သည် မဂ်ချမ်းသာ၊ ဖိုလ်ချမ်းသာတွေရရှိစေပါသည်။ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကိုရစေ ပါသည်။ ကိလေသာများစင်ကြယ်ပြီး နောက်ဆုံး နိဗ္ဗာန်ထိတက်လှမ်းနိုင်ပါသည်။ ဒါန- သီလ- သမထ ကုသိုလ်များ က အထောက်အပံ့ပေးနိုင်ရုံသာ ပေးနိုင်ပါသည်။ နိဗ္ဗာန်ကိုတိုက်ရိုက်မရောက်နိုင်ပါ။ နိဗ္ဗာန်သွားရာလမ်း ကြောင်းမှာလည်း ဒါန သီလ သမထ ကုသိုလ်များရှိရပါသည်။ ဒါန- သီလ- သမထ သည် နိဗ္ဗာန်ကိုတိုက်ရိုက် မရောက်နိုင်ပါ။ နိဗ္ဗာန်ရောက်အောင် ရအောင် အထောက်အပံ့လောက်တော့ပေးနိုင်ပါသည်။ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုစေနိုင်သော ကုသိုလ်သည် ဝိပဿ နာ ကုသိုလ်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ လောဘ၊ ဒေါသ ၊ မောဟ စတဲ့ ကိလေသာတွေစင်ကြယ်စေပါသည်။ ဝိပဿ နာ အလုပ်သည် စိတ်ဆင်းရဲမှုများမှ လွန်မြောက်စေခြင်း။ ကိုယ်ဆင်းရဲမှုများမှ လွန်မြောက်စေခြင်း။ မဂ်ဥာဏ်ဖိုလ်ဥာဏ်များကိုရရှိစေခြင်း။ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်ခြင်း။ ကိလေသာစင်စေခြင်း။ အကျိုးတရား များ ရနိုင်ပါသည်။ သမထ နှင့် ဝိပဿ နာ သည် Two-In-One အစုံလိုက် ထူထောင်ရသော တရားနှစ်ပါးဖြစ်သည်။ ဝိပဿ နာ Vipassana ဆိုသည်မှာ အရှိကိုအရှိအတိုင်း မှန်ကန်စွာသိမြင်ခြင်း၊ အထူးရှုမှတ်ခြင်း ဟု အဓိပ္ပါယ်ရရှိသည်။ တရားရှုမှတ်ခြင်းသည် အရာအားလုံးကို ထိန်းချုပ်လေ့ကျင့်မှု တစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် လေ့ကျင့်သူသည် “သိစိတ်ပျံ့လွင့်စိတ်” ကို ကျော်လွန်ပြီး စိတ်အနားပေးခြင်း (သို့မဟုတ် ) အထူးရှုမှတ်ခြင်း (သို့မဟုတ် ) သိမှတ်နေခြင်း၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးသောအဆင့် သို့ ရောက်ရှိရန် ကြိုးပမ်း အားထုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဗုဒ္ဓဘာသာ သည် (ခရစ်တော်မပေါ်မီ ဘီစီ ၅၈၈) လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း၂၆၀၂ ကျော် မဟာသက္ကရာဇ်(၁၀၃) ခု ကဆုန်လပြည့် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့တွင် စတင် ပွင့်ထွန်း ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါသည်။ မဟာသက္ကရာဇ် (၁၀၃) ခု ဝါဆို လပြည့် စနေနေ့ ဘီစီ(၅၈၈) မှာ ဓမ္မရတနာ စတင်ခဲ့သည်။ မဟာသက္ကရာဇ် (၁၀၃)ခု ဝါဆိုလပြည့်ကျော် ၂ ရက် ဘီစီ (၅၈၈) တွင် သံဃာရတနာ စတင်ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါသည်။ ဂေါတမဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဝိပဿ နာ နှင့် ဝိပဿ နာကျင့်စဉ်ကို ဘီစီ (၅၈၈) လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း၂၆၀၂ -ကျော်တွင်ပထမဆုံးသော စတင်တွေ့ရှိကျင့်ကြံအားထုတ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားအဖြစ်နှင့် (၄၅) နှစ်နေပြီး မဟာသက္ကရာဇ် ၁၄၈ ခု ကဆုန်လပြည့် နေ့ ဘီစီ ၅၄၃ မှာ ပရိနိဗ္ဗာန် စံလွန်တော်မူသည်။ ဗုဒ္ဓအဖြစ် (ဘီစီ ၅၈၈ - ဘီစီ ၅၄၃ ) ၄၅ နှစ်အတွင်း တာဝန်ကြီး ၂ ရပ်ကို တစ်နေ့လျှင် ၂၂ နာရီ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှ နေမအား ညမနား လူသား, သတ္တဝါတို့၏ ကောင်းကျိုးကို မျှော်ကိုး၍ ထမ်းဆောင်တော်မူခဲ့သည်။ သမထ Samatha နှင့် ဝိပဿ နာ Vipassana တရားရှုမှတ်ကျင့် ကြံအားထုတ်ခြင်းသည် ထင်ရှားသည်။ သမထ Samatha နှင့် ဝိပဿ နာ Vipassana နှစ်မျိုးစလုံးသည် ဉာဏ်အလင်းရရှိရန်အတွက်လိုအပ်သည်။ သမထ တွင်အမှတ်တစ်ခုတည်းအာရုံစိုက်ကြည့်ခြင်း စိတ်တည်ငြိမ်မှုစွမ်းရည်ကိုတိုး တက်ဖြစ်ထွန်းအောင်လေ့ကျင့်အားထုတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ဝိပဿ နာ သည် ပကတိသဘာဝအမှန်များကိုရှုမြင်ခြင်းအားဖြင့် ထိုးထွင်းသိမြင်ခြင်းနှင့် ပညာတို့ တိုးတက် ဖွံ့ဖြိုး လာစေရန်ဖြစ်သည်။ (Vipassana in the Buddhism means insight into the true nature of reality, namely as the Three marks of existence: impermanence, suffering or unsatisfactoriness, and the realisation of non-self) ဝိပဿ နာ အကျိုးကြီးမားပုံ … မြတ်ဗုဒ္ဓရှင်တော်ဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်မွန် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးတော်မူနေစဉ်အခါ၌ ကျောင်းဒါယကာကြီး အနာထပိဏ် သူဌေးအား အလှူဒါနနှင့် ပတ်သက်၍ ဝေလာမသုတ် တရားတော်ကို မိန်.တော်မူသည်။ ၁။ ဝေလာမသုတ်တရားတော် အကျဉ်းချုပ်ကား … ရှေးအခါက ဝေလာမ အမည်ရှိ ပုဏ္ဏားသူဌေးကြီးသည် မဟာဒါနအလှူတ်ာကို ပေးလှူ၏။ ယင်းအလှူ၌ ငွေဒင်္ဂါး အပြည့်ပါသော ရွှေခွက်ကြီး ရှစ်သောင်းလေးထောင်၊ ရွှေဒင်္ဂါး အပြည့်ပါသော ငွေခွက်ကြီးပေါင်း ရှစ်သောင်းလေးထောင် စသည်ဖြင့် ရှစ်သောင်းလေးထောင်ပေါင်း များစွာသော ရတနာ ခုနှစ်ပါး ဆင်မြင်းကျွဲနွား၊ အဝတ်အထည် အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းအစုံပေါင်း များစွာကို ပေးလှူသည်။ အလှူတော်ကြီးသည်ကား မြစ်ရေအလျင်ကြီး တရဟောစီးသကဲ့သို. အကြီးအကျယ်လှူခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ၂။ သာသနာပ အခါ၌ ဤမျှကြီးကျယ်သော ဝေလာမပုဏ္ဏား၏ မဟာအလှူတော်ကြီးသည် သာသနာတော်တွင်း၌ အယူသီလနှင့်ပြည့်စုံသော ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူဝတ်ကြောင်တစ်ယောက်အား ထမင်းတစ်ထပ် ပေးလှူ ရသလောက် အကျိုးမကြီးချေ။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူဝတ်ကြောင် တစ်ယောက်အား ထမင်းတစ်ထပ် ပေးလှူ ရသည်က အကျိုးပို၍ ကြီးမားသည်။ ၃။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူဝတ်ကြောင်တစ်ရာကို ကျွေးမွေးပေးလှူ ရသည်ထက် သောတာပန်တစ်ယောက်အား ပေးလှူ ရသည်က အကျိုးပို၍ ကြီးမားသည်။ ၄။ သောတာပန်တစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် သကဒါဂါမ် တစ်ယောက်အား ပေးလှူ ရသည်က အကျိုးပို၍ ကြီးမားသည်။ ၅။ သကဒါဂါမ်တစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် အနာဂါမ် တစ်ယောက်ကို ပေးလှူ ရသည်က ပို၍ အကျိုး ကြီးမားသည်။ ၆။ အနာဂါမ်တစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် ရဟ န္တာတစ်ပါးကို ပေးလှူ ရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၇။ ရဟ န္တာတစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတစ်ပါးကို ပေးလှူ ရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၈။ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် သဗ္ဗညုဘုရားတစ်ဆူကို ပေးလှူရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၉။ ဘုရားရှင်အားပေးလှူ ရသည်ထက် သံဃိကကျောင်းတစ်ဆောင် ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၁၀။ ထို.ထက် မိမိကိုယ်တိုင် သရဏဂုံ ဆောက်တည်ခြင်းက ပို၍အကျိုးကြီး၏။ ၁၁။ ထို.ထက် မိမိကိုယ်တိုင် ငါးပါးသီလစောင့်ထိန်းခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီးမား၏။ ၁၂။ ထို.ထက် မေတ္တာဘာဝနာကို နံ.သာတစ်ခါရှူမျှ ပွားခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီး၏။ ၁၃။ ထို.ထက် အနိစ္စဝိပဿနာ ဘာဝနာကို နို.တစ်ညှစ်မျှ ပွားခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီးမား၏။ …ဟူ၍ ဟောကြားတော်မူပေသည်။ ယင်းတရားအားလုံးကို ခြုံ၍ သုံးသပ်လိုက်သောအခါ … (၁) မှ(၉) အထိသည် … ဒါန ကုသိုလ်တရားမျိုး ဖြစ်သည်၊ (၂) မှ(၁၁) အထိသည်… သီလ ကုသိုလ်တရားမျိုး ဖြစ်သည်၊ (၁၂) မှာ သမထဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုး ဖြစ်၍ (၁၃) မှာ ဝိပဿနာ ဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုးဖြစ်သည်။ သို.ဖြစ်၍ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဝေလာမသုတ်တော်ဖြင့် …. ဒါနကုသိုလ်ထက် သီလကုသိုလ်မျိုးက မြတ်သည်၊ သီလကုသိုလ်မျိုးထက် သမထ-ဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုးက မြတ်သည်၊ သမထ ဘာဝနာကုသိုလ်မျိုးထက် ဝိပဿနာဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုးက မြတ်သည် ဟူ၍ ခွဲခြားသတ်မှတ်တော် မူကြောင်းကို သိရှိရပေသည်။ ဤသည်ကို သိရှိခြင်းဖြင့် ဝိပဿ နာ ဘာဝနာသည် မည်မျှ အကျိုးကျေးဇူးကြီးမားသည်ကို နှိုင်းယှဉ် သိရှိနိုင်မည် ဖြစ်ပါသည်။ (ကျော်နန္ဒအောင် ၏ ကျေးဇူးတော်ရှင် ဆရာတော်ကြီးများ၏ ဝိပဿ နာရှုနည်းများ ပထမတွဲမှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြပါသည်။) အာနာပါန Anapanasati သည် သမထကျင့်စဉ် ၏ အစ တာထွက်ဟု ပြောနိုင်သော်လည်း အဆင့်အမျိုး မျိုးကိုဖြတ်သန်းသွားပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဝိပဿ နာကျင့်စဉ်သို့ ရောက် ရှိအဆုံးသတ်သွားသည်။ ဂေါတမဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဝိပဿ နာ ကျင့်စဉ်ကို ဘီစီ ၅၈၈ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း၂၆၀၂ -ကျော်တွင်ပထမဆုံးသော စတင်တွေ့ရှိကျင့်ကြံအားထုတ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ မိမိ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို မိမိကိုယ်တိုင်ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် မိမိ၏ မတင့်တယ်သော စိတ်တို့ကို ဖြူစင်စေသော ကျင့်စဉ်ဖြစ်သည် ။ မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို မိမိကိုယ်တိုင်ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် မိမိ၏ မတင့်တယ်သော စိတ်တို့ကို ဖြူစင်စေသော ကျင့်စဉ်ဖြစ်သည် ။ ပြန့်လွင့်နေသောစိတ်ကို စုစည်းနိုင်ရန်အတွက် ပုံမှန်အတိုင်း အသက်ရှုမှုကို အာရုံစူးစိုက်ပြီး စတင်ရှုမှတ်လေ့ကျင့်မှု ပြုလုပ်ကြရသည်။ စိတ်သည် တည်ကြည်စူးရှမှုရှိပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို အာရုံစူးစိုက်၍ ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် ရုပ်သည်လည်းကောင်း၊ စိတ်သည်လည်းကောင်း၊ ခဏမစဲ မရပ်မနား ပြောင်းလဲနေကြသောတရား၊ စကြာဝဋ္ဌဌာတစ်ခုလုံး၏ သဘာဝဓမ္မ အမှန်တရားကို တွေ့ရှိလာသောအခါ မမြဲခြင်း သဘာဝ ( အနိစ္စ impermanent (anicca)၊ ဆင်းရဲခြင်း( ဒုက္ခ suffering (dukkha) နှင့် အစိုး မရသော( အနတ္တ Egolessness /not-self (anatta) သဘော သဘာဝ အမှန်တို့ကို သိရှိကြသည်။ ဤကဲ့သို့ အမှန်တရား ဓမ္မလက္ခဏာကို ကိုယ်တိုင်ကိုကြ တိုက်ရိုက်သိလာသောအခါ စိတ်အတွင်း၌ မတင့်တယ် မစင်ကြယ်မှုများမှ လွတ်မြောက်၍ စိတ်ကို ဖြူစင်မှု ဖြစ်စေသော တရားကျင့်စဉ်ဖြစ်သည်။ ဝိပဿ နာကျင့်စဉ်၏ ရည်မှန်းချက်သည် စိတ်၏ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီး၊ သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲဒုက္ခအပေါင်းမှ လွတ်မြောက်ခြင်း၊ ပညာ-ဉာဏ်စဉ်အဆုံးတိုင် ပေါက်ရောက်စေရန် ဖြစ်ပေသည်။ ဉာဏ်စဉ် ၁၆ ပါး ရှိသည်။ ကြိုးစားပြီး ဆက်လက်ကျင့်ကြံအားထုတ်ပါလျှင် အားထုတ်သူ၏ နေ့စဉ်ဆင်းရဲ ပင်ပန်းမှုများမှ သက်သာစေပြီး ယခင်အကျင့်ဟောင်းပုံစံများ၏ တည်ငြိမ်မှုမရှိသော တုန့်ပြန်မှုများတို့ဖြင့် နှစ်သက်သာယာဖွယ်၊ မနှစ်သက်သာယာဖွယ် ကိစ္စများ ကြုံရသောအခါ စိတ်ထဲတွင် ထုံးဖွဲ့ချည်နှောင်မှု၊ ဆင်းရဲမှု အစိုင်အခဲများစွာ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းတို့မှ ဖြေလျော့ပြီးလျှင် ချမ်းသာမှုများ ဖြစ်လာပါလိမ့်မည်။ ဝိပဿ နာကျင့်စဉ် သည် ဗုဒ္ဓမြတ်စွာက သင်ကြားပေးခဲ့သည် မှန်သော်လည်း၊ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များ အတွက်သာ မဟုတ်ပဲ လူအားလုံးနှင့် သက်ဆိုင်သောကျင့်စဉ် ဖြစ်သည်။ စကြာဝဌာ ရှိ အားလုံးသောလူတို့အတွက် ဝဋ်ဆင်းရဲမှ လွတ်မြောက်စေသော နည်းလမ်း သာဖြစ်သည်။ ဝေဘူဆရာတော်ဘုရားကြီး က “သီလ ဆောက်တည်ပြီးလျှင် ပြည့်စုံအောင် ဖြည့်ကြ၊ ဖြည့်လို့ ပြည့်စုံပြီ ဆိုလျှင် မိမိစိတ်အလို တောင့်တတဲ့အတိုင်း ပြီးမယ်၊ ယခုလည်း ချမ်းသာမယ်၊ နောင်လည်း ချမ်းသာမယ်။ ပစ္စုပ္ပန် ချမ်းသာ၊ သံသရာ ချမ်းသာ ၂-ဖြာကို ပေးစွမ်းနိုင်တာဟာ ဘုရားရှင် အဆုံးအမတော်က လွဲလို့ တခြားမရှိဘူး။ ဘုရားရှင် အဆုံးအမဆိုတာ ပိဋက ၃-ပုံပဲ၊ ပိဋက ၃-ပုံ ဆိုတာ အလွန် ကျယ်ဝန်းတယ်။ ပိဋက ၃-ပုံကို အဆီ ထုတ်ပါလျှင် “ဗောဓိပက္ခိယ ၃၇-ပါး” ရတယ်၊ ဗောဓိပက္ခယ တရား ၃၇-ပါးကို အဆီ ထုတ်လျှင် “မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး” ရတယ်။ မဂ္ဂင် ရှစ်ပါးကို အဆီထုတ်လျှင် “သိက္ခာ သုံးပါး” ရတယ်။ သိက္ခာ သုံးပါးဆိုတာ အဓိသီလ၊ အဓိစိတ္တ၊ အဓိပညာ ပါပဲ။သိက္ခာသုံးပါးကို အဆီထုတ်လျှင် “ဧကော ဓမ္မော” တစ်ခု ရတယ်။ ရုပ်ပေါ် နာမ်ပေါ်မှာ နေပြီး ယခုလို ဆောင်ထားတော့ (ရှုမှတ်နေတော့) ကာယကံ သောင်းကျန်းမှု၊ ဝစီကံ သောင်းကျန်းမှု မရှိဘူး။ ဒါ “အဓိသီလ” လို့ ခေါ်တယ်။ အဓိသီလ အားကောင်းလျှင် စိတ်တွေ သောင်းကျန်းမှု မရှိဘဲ ငြိမ်ဝပ် ပိပြားပြီး တည်နေတော့တယ်။ အဲဒါ “အဓိစိတ္တ” လို့ ခေါ်တယ်။ အဓိစိတ္တ (သမာဓိ) အားကောင်းလို့ အချိန်ကြာလျှင် ဘယ်လူ၊ ဘယ်နတ်၊ ဘယ်ဗြဟ္မာမှ ဖန်တီးလို့ မဖြစ်ဘူး၊ လျှပ်တစ်ပြတ်အတွင်း ကုဋေတစ်သိန်း ဖြစ်ပြီး ပျက်နေတယ်။ ရုပ်ကို နာမ်က သိနေလျှင် ဖြစ်ပျက်ကို သိတော့တာပဲ၊ ဖြစ်ပျက်ကို သိတာ “အဓိပညာ” လို့ ခေါ်တယ်။ အများနားလည်အောင် ပြောရမယ်ဆိုလျှင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ထင်ရှားတဲ့ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခု ဖြစ်တဲ့ နှာဖျား နှာဝတွင် ထွက်လေ ဝင်လေ နှစ်ရပ်ဟာ အမြဲ တိုက်ဝင်၊ တိုက်ထွက် နေတယ်။ နှာဖျား နှာဝ မှာ ကာယပသာဒ အကြည်က အထိခံ၊ ထွက်လေ ဝင်လေဖြစ်တဲ့ လေနှစ်ရပ် ဝါယော ဖောဋ္ဌဗ္ဗက ထိတယ်၊ ထိုအထိခံနဲ့ ထိတာက ရုပ်၊ သိတာက နာမ် ဆိုတော့ ဒကာကြီး၊ ဒကာမကြီးတို့ သူများ မေးမနေနဲ့၊ ကိုယ့်နှာဝကို ဉာဏ်နဲ့ စောင့်ကြည့်၊ ဝင်တော့ ထိဝင်မယ်၊ ထွက်တော့လည်း ထိထွက်မယ်။ ထိတာကို သိလျှင် သိနေလျှင် လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ ဖြစ်ခွင့် မရလို့ လောဘမီး၊ ဒေါသမီး၊ မောဟမီး ငြိမ်းတယ်၊ ငြိမ်းတော့ အေးတယ်။ မထိခင်ကလည်း သိလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ထိပြီး ပြန်တော့လည်း သိလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ထိတုန်းကိုသာ သိဖြစ်တယ်၊ အဲဒါကို “ပစ္စုပ္ပန် တည့်တည့်” လို့ ဆိုတယ်။ အဲသလို တစ်ထိတည်း(ထဲ) ထိနေတာကို တစ်ဆက်တည်း(ထဲ) သိနေအောင် ဆောင်ကြဗျ။ တစ်ရက် ၂၄-နာရီ တစ်စပ်လောက် ရလျှင် အလွန် သိသာပါတယ်။ အဲသလို ထိတာကို မသိမှတ် နိုင်ရင် လျှပ်တစ်ပြတ် အတွင်းတွင်ပဲ ကုဋေတစ်သိန်း ကြွေးတင် သွားရောဗျ။ ထိတာကို သိနေလျှင် “ရုပ်နှင့် နာမ်သာ ရှိပါကလား” လို့ သိလိမ့်မယ်။ ရုပ်နာမ် မှ တစ်ပါး ငါ၊ သူတစ်ပါး၊ ယောကျာ်း၊ မိန်းမ မရှိဘူးဆိုတာ “ဘုရားရှင်၏ တရားတော် အမှန်ပါလား” လို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိလိမ့်မယ်။ သူများကို မေးနေဖို့ မလိုပါဘူး၊ နှာဝမှာ လေထိတာကို သိနေလျှင် ထိုအချိန်မှာ အတ္တဆိုတဲ့ ကိုယ်မရှိဘူး။ ထို သိနေတဲ့ အချိန်မှာ ဉာဏ်အမြင် စင်ကြယ်တယ်၊ သမ္မာဒိဋ္ဌိ ဖြစ်တယ်။ ထိတာကို သိနေတဲ့ အချိန်မှာ “ရုပ် နာမ် မှတစ်ပါး ဘာမျှ မရှိပါကလား” လို့ သိတာကို နာမ်ရုပ် ပိုင်းခြားပြီး သိလို့ “နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒဉာဏ်” လို့ ခေါ်တယ်။ တစ်ထိတည်း(ထဲ) ထိ၊ တစ်သိတည်း(ထဲ) သိနေလျှင် အတ္တစင်၍ ဉာဏ်အမြင် စင်ကြယ်တဲ့ အကျိုးရတယ်၊ ဒါဟာ တဒင်္ဂပဟာန် ခဏ အချိန်လေးမှာ ရတဲ့ အကျိုး၊ နည်းတယ်လို့ မမှတ်ကြနဲ့။ “ကမ္မဋ္ဌာန်း ထိုင်ရတာများ ဘာမှလည်း မတွေ့ပေါင်၊ ဘာမှလည်း မရပေါင်” လို့များ မမှတ်လိုက်ကြ ပါနဲ့။ ဘုရား သာသနာနဲ့ ကြုံကြိုက်တဲ့ အခါမှာ ဒီလို အကျိုးထူးများ ရနိုင်တယ်။ စားဖို့ သောက်ဖို့ အသာထားပြီး အထူး ကြိုးစားကြ… သီလ ကို ပြည့်စုံအောင်စေတိယင်္ဂဏဝတ်၊ ဗောဓိယင်္ဂဏဝတ်၊ ဆရာသမား မိဘဝတ်၊ သားမယားဝတ် ဒါတွေ လုပ်ရတာက စရဏ ကုသိုလ် သီလဘက်ကဗျ။ ဒါတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ဆောင်လို့၊ ရှုမှတ်လို့ကော မရဘူးလား။ ဒီဝတ်တွေ မဖြည့်ဘဲနဲ့ သီလ ပြည့်စုံပါ့မလား၊ သီလ မပြည့်စုံရင် လိုလား တောင့်တတဲ့ ချမ်းသာကော ရပါ့မလားဗျာ။ ချမ်းသာမှု မရှိရင် သမာဓိ မရဘူး၊ သမာဓိ မရတော့ ပညာလည်း မရနိုင်ဘူးဗျ”…. လို့ ဟောကြားတော်မူသည် ။ ဉာဏ္စဉ် ၁၆ ပါး (The Sixteen Stages of Insight) (၁) နာမ ရူပ ပရိစ္ဆေဒဉာဏ် (ခွဲခြား) -ဘုံသုံးပါး၌ ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးကို ပိုင်းခြား၍ သိသောဉာဏ်၊ Namarupa Pariccheda Nana (Knowledge to distinguish mental and physical states) (၂) ပစ္စယ ပရိဂ္ဂဟဉာဏ် (သိမ်းဆည်း)-ရုပ်နာမ်နှစ်ပါး၏ ဖြစ်ကြောင်းတရားကို သိမ်းဆည်းသောဉာဏ်၊ Paccaya Pariggaha Nana (Knowledge of the cause-and-effect relationship between mental and physical states) (၃) သမ္မသနဉာဏ် (လက္ခဏာ) ဖြစ်ပျက်မြင်သုံးသပ်၍ရှု- ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးအား အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ လက္ခဏာ သုံးပါးဖြင့် သုံးသပ်၍ရှုသောဉာဏ်။ Sammasana Nana (Knowledge of mental and physical processes as impermanent, unsatisfactory and non self) (၄) ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ် (ဖြစ်ပျက်) ရုပ်နာမ်နှစ်ပါး ခန္ဓာငါးပါးတို့၏ ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းကိုအဖန်တလဲလဲရှုသောဉာဏ်။ Udayabbaya Nana (Knowledge of arising and passing away) (၅) ဘင်္ဂဉာဏ် (ပျက်) ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးတို့၏ ပျက်ခြင်းကိုသာ အဖန်တလဲလဲ ရှုသောဉာဏ်။ Bhanga Nana (Knowledge of the dissolution of formations) (၆) ဘယ ဉာဏ် (ကြောက်) ခန္ဓာငါးပါးရုပ်နာမ်နှစ်ပါးကို ကြောက်မက်ဖွယ်ဘေးကြီးဟု အဖန်တလဲလဲ ရှုသောဉာဏ်။ Bhaya Nana (Knowledge of the fearful nature of mental and physical states) (၇) အာဒီနဝဉာဏ် (အပြစ်ရှာ) ဖြစ်ပျက်မုန်း- ခန္ဓာငါးပါးရုပ်နာမ်နှစ်ပါးတို့အား အပြစ်အားဖြင့် ရှုသောဉာဏ်။ Adinava Nana (Knowledge of mental and physical states as unsatisfactory) (၈) နိဗ္ဗိဒါဉာဏ် (ငြီးငွေ့) ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးတို့၌ ငြီးငွေ့သောအစွမ်းအားဖြင့် ရှုသောဉာဏ်။ Nibbida Nana (Knowledge of disenchantment) (၉) မုစ္စိတုကမျတာဉာဏ် (လွတ်) ခန္ဓာငါးပါးတို့မှ လွတ်မြောက်ခြင်းငှါ ရှုသောဉာဏ်။ Muncitukamayata Nana (Knowledge of the desire to abandon the worldly state) (၁၀) ပဋိသင်္ခါဉာဏ် (အဖန်တလဲလဲ) ခန္ဓာငါးပါးတို့အား သိမ်းဆည်းခြင်းအစွမ်းဖြင့် အဖန်တလဲလဲ ရှုသောဉာဏ်။ Patisankha Nana (Knowledge which investigates the path to deliverance and instills a decision to practice further) (၁၁) သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ် (ဥပေက္ခာ) ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ ကြောက်ခြင်း နှစ်သက်ခြင်းနှင့် လျစ်လျူရှုသောဉာဏ်။ Sankharupekha Nana (Knowledge which regards mental and physical states with equanimity) (၁၂) အနုလောမ ဉာဏ် (လျော်) - လက္ခဏာသုံးပါးကို ရှုသည်၏အဖြစ်ဖြင့် မဂ်အားလျော်စွာရသော သတိပဋ္ဌဌာန်စသော ဗောဓိပက္ခိယ တရား (၃၇) ပါးတို့အားလျော်စွာ ဖြစ်သောဉာဏ်။ Anuloma Nana (Knowledge which conforms to the Four Noble Truths) အရိယာဉာဏ္ ၄ ပါး (၁၃) ဂေါတြဘူဉာဏ် (လွှဲ) -ပုထုဇဉ်အနွယ်ကို ဖြတ်၍ အရိယာအနွယ်ကို ဖြစ်စေသောဉာဏ်၊ Gotrabhu Nana (Knowledge of deliverance from the worldly condition) (၁၄) သောတပတ္တိ ‘မဂ်’ ဉာဏ် (ဆိုက်) -နိဗ္ဗာန်ကို သိမြင်သော မဂ်ဉာဏ်၊ Magga Nana (Knowledge by which defilements are abandoned and are overcome by destruction) (၁၅) သောတပတ္တိ ‘ဖိုလ်’ ဉာဏ် (ခံစား)- နိဗ္ဗာန်ကို ခံစားသိမြင်သော ဖိုလ်ဉာဏ်၊ Phala Nana (Knowledge which realizes the fruit of the path and has nibbana as object) (၁၆) ပစ္စဝေကဉာဏ် (သုံးသပ်) ရခဲ့ပြီး တရားတို့ကို ပြန်လည်ဆင်ခြင်သုံးသပ်သောဉာဏ်။ Paccavekkhana Nana (Knowledge which reviews the defilements still remaining) အသင်္ခ္တဓါတ်၊ နိဗ္ဗာနဓါတ်၊ နိဗ္ဗာန် -‘အရှုခံ’ မှန်ရမည်။ ‘ရှုဉာဏ်’ မှန်ရမည်။ by Myoma Myint Kywe buddhawasborn623bc blog မှတဆင့်ဓမ္မဒါနကူးယူတင်ပြအပ်ပါသည်ခင်ဗျာ (ဗဟုသုတတိုးပွားပြီး အသိတရားများရယူနိုင်ကြ ပါစေခင်ဗျာ) ©©©©©©©©©©©©©©©© #ကောင်းကျိူးလိုရာပြည့်ကြပါစေ အာနာပါန သမထ ဝိပူနာအကွောငျး သိကောငျးစရာမြားစုံစုံလငျလငျ ******************************** အာနာပါနကငြျ့စဉျ သညျ အလှနျရှေးကသြော တရားကငြျ့စဉျတဈခုဖွဈသညျ။ သမထ Samatha (calm and concentration) ဟူသညျ အာရုံခွောကျပါး၌ လှငျ့ပါးခြောကျခြား၍ နသေောစိတျကို တဈခုတညျးသော အာရုံ၌ သတိ(Right mindfulness) စှဲမွဲစှာ သကျဝငျ စေ၍ စူးစူးစိုကျစိုကျသမာဓိ(Right Concentration) တညျတညျတံ့တံ့ ရှုခွငျးသဘောဖွဈသညျ။ အာနာပါန သမထ သညျ ထှကျလေ၀ငျလေ ကို အဖနျဖနျ အထပျထပျ ရှုရသော သတိပဌာနျကို ခေါျပါသညျ။ ထှကျလေ ၀ငျလကေို သတိနဲ့ ၀ငျ၊ သတိနဲ့ထှကျစရေမညျ။ ထှကျလေ ၀ငျလကေိုသာ မမေ့တဲ့ သတိကောငျးကောငျးနဲ့ ထှကျတိုငျး ၀ငျတိုငျး ထှကျလကေို လိုကျသိနပေါ၊ ၀ငျလကေို လိုကျသိနပေါ၊ သတိအလုပျ မမေ့စနေဲ့၊ မမေ့ရ ပါ၊ အာနာပါန သညျ “ထှကျသကျ ၀ငျသကျ “ ဟု အဓိပ်ပာယျရ၏၊ ထို့ကွောငျ့ အာနာပါနရူမှတျပှားမြားနညျးဆိုသညျမှာ.. ထှကျသကျ ၀ငျသကျ(ထှကျလေ၊ ၀ငျလေ) ကို သတိကပျ၍ ရူမှတျပှားမြားရသော နညျးဖွဈသညျ။ အာနာပါန ရူမှတျသူသညျ ထှကျလေ ၀ငျလတေိုးထိရာ နှာသီးဖြားကို သတိစိုကျ၍ ထှကျလြှငျ ထှကျလေ၊ ၀ငျလြှငျ ၀ငျလဟေု အဖနျဖနျ နှလုံးသှငျးရူမှတျရမညျ။ ဤအခွခေံ ရူမှတျသညျ့အဆငျ့တှငျ အသကျကို ရှူသှငျး ရှူထုတျတိုငျး ရှူသှငျး ရှူထုတျမှနျးသိအောငျ သတိထားရမညျ၊ ထို့ပွငျ ထှကျလေ ၀ငျလကေို နှာသီးဖြားတှငျ သတိကပျရူမှတျရမညျ။ ထှကျလေ ၀ငျလနေောကျသို့ စိတျကလိုကျပါပွီး မရှူမှတျရ၊ နှာသီးဖြား၌ သတိကပျထားပွီး ၀ငျတိုငျး ထှကျတိုငျး သိသိနရေပါမညျ၊ ထှကျလေ ၀ငျလေ နှာသီးဖြား၌ တိုးနေ ထိနသေညျကို သိရမညျ၊ သတိကောငျးလေ ပို၍ ထငျရှားလာလေ ဖွဈလိမျ့မညျ။ နှာသီးဖြား၌ စိတျစိုကျထားပွီး ထှကျလေ ၀ငျလေ ကို ထှကျလြှငျ ထှကျမှနျးသိ၊ ၀ငျလြှငျ ၀ငျမှနျးသိနအေောငျ ရူမှတျရမညျ။ အခြုပျအားဖွငျ့ ဤအခွခေံရူမှတျခွငျးသညျ သတိကို ဦးစားပေးထူထောငျခွငျးပငျဖွဈသညျ။ အာနာပါနရူမှတျခွငျး၏ အကြိုးမြား အာနာပါနကို ရူမှတျပှားမြားသူသညျ - (၁) စိတျငွိမျသကျ အေးခမြျးခွငျး၊ (၂) မှနျကနျစှာ တှေးခေါျကွံစညျနိုငျခွငျး၊ (၃) ကိုယျစိတျခမြျးသာစှာ နရေခွငျး၊ (၄) စတုက်ကနညျးအရ ရူပါ၀စရစြာနျ ၄-ပါးကို ရနိုငျခွငျး၊ (၅) သတိပဋ်ဌာနျ(၄)ပါး၊ ဗောဇ်စငြျ (၇)ပါးတို့နှငျ့ ပွညျ့စုံခွငျး၊ (၆) ဘ၀၏နောကျဆုံး ထှကျသကျ ၀ငျသကျကို သိခွငျး၊ (၇) မိမိ၏ အသကျအပိုငျးအခွားကို သိခွငျး၊ (၈) မဂျဖိုလျ၏ အခွခေံကိုရရှိခွငျး၊ အစရှိသော အကြိုးတရားမြားကို မကြျမှောကျဘ၀၌ပငျ ခံစားရရှိမညျဖွဈသညျ။ ဝိပူ နာ အလုပျသညျ မဂျခမြျးသာ၊ ဖိုလျခမြျးသာတှရေရှိစပေါသညျ။ နိဗ်ဗာနျခမြျးသာကိုရစေ ပါသညျ။ ကိလသောမြားစငျကွယျပွီး နောကျဆုံး နိဗ်ဗာနျထိတကျလှမျးနိုငျပါသညျ။ ဒါန- သီလ- သမထ ကုသိုလျမြား က အထောကျအပံ့ပေးနိုငျရုံသာ ပေးနိုငျပါသညျ။ နိဗ်ဗာနျကိုတိုကျရိုကျမရောကျနိုငျပါ။ နိဗ်ဗာနျသှားရာလမျး ကွောငျးမှာလညျး ဒါန သီလ သမထ ကုသိုလျမြားရှိရပါသညျ။ ဒါန- သီလ- သမထ သညျ နိဗ်ဗာနျကိုတိုကျရိုကျ မရောကျနိုငျပါ။ နိဗ်ဗာနျရောကျအောငျ ရအောငျ အထောကျအပံ့လောကျတော့ပေးနိုငျပါသညျ။ နိဗ်ဗာနျကို မကြျမှောကျပွုစနေိုငျသော ကုသိုလျသညျ ဝိပူ နာ ကုသိုလျပငျဖွဈပါသညျ။ လောဘ၊ ဒေါသ ၊ မောဟ စတဲ့ ကိလသောတှစေငျကွယျစပေါသညျ။ ဝိပူ နာ အလုပျသညျ စိတျဆငျးရဲမှုမြားမှ လှနျမွောကျစခွေငျး။ ကိုယျဆငျးရဲမှုမြားမှ လှနျမွောကျစခွေငျး။ မဂျဉာဏျဖိုလျဉာဏျမြားကိုရရှိစခွေငျး။ နိဗ်ဗာနျကို မကြျမှောကျပွုနိုငျခွငျး။ ကိလသောစငျစခွေငျး။ အကြိုးတရား မြား ရနိုငျပါသညျ။ သမထ နှင့ျ ဝိပူ နာ သညျ Two-In-One အစုံလိုကျ ထူထောငျရသော တရားနှဈပါးဖွဈသညျ။ ဝိပူ နာ Vipassana ဆိုသညျမှာ အရှိကိုအရှိအတိုငျး မှနျကနျစှာသိမွငျခွငျး၊ အထူးရှုမှတျခွငျး ဟု အဓိပ်ပါယျရရှိသညျ။ တရားရှုမှတျခွငျးသညျ အရာအားလုံးကို ထိနျးခြုပျလေ့ကငြျ့မှု တဈရပျဖွဈပွီး ရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ လေ့ကငြျ့သူသညျ “သိစိတျပြံ့လှငျ့စိတျ” ကို ကြောျလှနျပွီး စိတျအနားပေးခွငျး (သို့မဟုတျ ) အထူးရှုမှတျခွငျး (သို့မဟုတျ ) သိမှတျနခွေငျး၏ အနကျရှိုငျးဆုံးသောအဆငျ့ သို့ ရောကျရှိရနျ ကွိုးပမျး အားထုတျခွငျးဖွဈသညျ။ ကမ်ဘာပေါျတှငျ ဗုဒ်ဓဘာသာ သညျ (ခရဈတောျမပေါျမီ ဘီစီ ၅၈၈) လှနျခဲ့သောနှဈပေါငျး၂၆၀၂ ကြောျ မဟာသက်ကရာဇျ(၁၀၃) ခု ကဆုနျလပွညျ့ ဗုဒ်ဓဟူးနေ့တှငျ စတငျ ပှငျ့ထှနျး ပေါျပေါကျခဲ့ပါသညျ။ မဟာသက်ကရာဇျ (၁၀၃) ခု ဝါဆို လပွညျ့ စနနေေ့ ဘီစီ(၅၈၈) မှာ ဓမ်မရတနာ စတငျခဲ့သညျ။ မဟာသက်ကရာဇျ (၁၀၃)ခု ဝါဆိုလပွညျ့ကြောျ ၂ ရကျ ဘီစီ (၅၈၈) တှငျ သံဃာရတနာ စတငျပေါျပေါကျခဲ့ပါသညျ။ ဂေါတမဗုဒ်ဓမွတျစှာဘုရားသညျ ကမ်ဘာပေါျတှငျ ဝိပူ နာ နှငျ့ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျကို ဘီစီ (၅၈၈) လှနျခဲ့သော နှဈပေါငျး၂၆၀၂ -ကြောျတှငျပထမဆုံးသော စတငျတှေ့ရှိကငြျ့ကွံအားထုတျခဲ့သူဖွဈသညျ။ ဗုဒ်ဓမွတျစှာဘုရားသညျ ဘုရားအဖွဈနှငျ့ (၄၅) နှဈနပွေီး မဟာသက်ကရာဇျ ၁၄၈ ခု ကဆုနျလပွညျ့ နေ့ ဘီစီ ၅၄၃ မှာ ပရိနိဗ်ဗာနျ စံလှနျတောျမူသညျ။ ဗုဒ်ဓအဖွဈ (ဘီစီ ၅၈၈ - ဘီစီ ၅၄၃ ) ၄၅ နှဈအတှငျး တာဝနျကွီး ၂ ရပျကို တဈနေ့လြှငျ ၂၂ နာရီ မိနဈ ၂၀ ခနျ့မြှ နမေအား ညမနား လူသား, သတ်တဝါတို့၏ ကောငျးကြိုးကို မြှောျကိုး၍ ထမျးဆောငျတောျမူခဲ့သညျ။ သမထ Samatha နှငျ့ ဝိပူ နာ Vipassana တရားရှုမှတျကငြျ့ ကွံအားထုတျခွငျးသညျ ထငျရှားသညျ။ သမထ Samatha နှငျ့ ဝိပူ နာ Vipassana နှဈမြိုးစလုံးသညျ ဉာဏျအလငျးရရှိရနျအတှကျလိုအပျသညျ။ သမထ တှငျအမှတျတဈခုတညျးအာရုံစိုကျကွညျ့ခွငျး စိတျတညျငွိမျမှုစှမျးရညျကိုတိုး တကျဖွဈထှနျးအောငျလေ့ကငြျ့အားထုတျခွငျးဖွဈပွီး၊ ဝိပူ နာ သညျ ပကတိသဘာဝအမှနျမြားကိုရှုမွငျခွငျးအားဖွငျ့ ထိုးထှငျးသိမွငျခွငျးနှငျ့ ပညာတို့ တိုးတကျ ဖှံ့ဖွိုး လာစရေနျဖွဈသညျ။ (Vipassana in the Buddhism means insight into the true nature of reality, namely as the Three marks of existence: impermanence, suffering or unsatisfactoriness, and the realisation of non-self) ဝိပူ နာ အကြိုးကွီးမားပုံ … မွတျဗုဒ်ဓရှငျတောျဘုရားသညျ သာဝတ်ထိပွညျမှနျ ဇတေဝနျကြောငျးတောျ၌ သီတငျးသုံးတောျမူနစေဉျအခါ၌ ကြောငျးဒါယကာကွီး အနာထပိဏျ သူဌေးအား အလှူဒါနနှင့ျ ပတျသကျ၍ ဝလောမသုတျ တရားတောျကို မိနျ.တောျမူသညျ။ ၁။ ဝလောမသုတျတရားတောျ အကဉြျးခြုပျကား … ရှေးအခါက ဝလောမ အမညျရှိ ပုဏ်ဏားသူဌေးကွီးသညျ မဟာဒါနအလှူတျာကို ပေးလှူ၏။ ယငျးအလှူ၌ ငှဒေငျ်ဂါး အပွညျ့ပါသော ရှှခှေကျကွီး ရှဈသောငျးလေးထောငျ၊ ရှှဒေငျ်ဂါး အပွညျ့ပါသော ငှခှေကျကွီးပေါငျး ရှဈသောငျးလေးထောငျ စသညျဖွငျ့ ရှဈသောငျးလေးထောငျပေါငျး မြားစှာသော ရတနာ ခုနှဈပါး ဆငျမွငျးကြှဲနှား၊ အဝတျအထညျ အသုံးအဆောငျ ပစ်စညျးအစုံပေါငျး မြားစှာကို ပေးလှူသညျ။ အလှူတောျကွီးသညျကား မွဈရအေလငြျကွီး တရဟောစီးသကဲ့သို. အကွီးအကယြျလှူခွငျး ဖွဈပသေညျ။ ၂။ သာသနာပ အခါ၌ ဤမြှကွီးကယြျသော ဝလောမပုဏ်ဏား၏ မဟာအလှူတောျကွီးသညျ သာသနာတောျတှငျး၌ အယူသီလနှငျ့ပွညျ့စုံသော ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျ လူဝတျကွောငျတဈယောကျအား ထမငျးတဈထပျ ပေးလှူ ရသလောကျ အကြိုးမကွီးခြေ။ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျ လူဝတျကွောငျ တဈယောကျအား ထမငျးတဈထပျ ပေးလှူ ရသညျက အကြိုးပို၍ ကွီးမားသညျ။ ၃။ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျ လူဝတျကွောငျတဈရာကို ကြှေးမှေးပေးလှူ ရသညျထကျ သောတာပနျတဈယောကျအား ပေးလှူ ရသညျက အကြိုးပို၍ ကွီးမားသညျ။ ၄။ သောတာပနျတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ သကဒါဂါမျ တဈယောကျအား ပေးလှူ ရသညျက အကြိုးပို၍ ကွီးမားသညျ။ ၅။ သကဒါဂါမျတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ အနာဂါမျ တဈယောကျကို ပေးလှူ ရသညျက ပို၍ အကြိုး ကွီးမားသညျ။ ၆။ အနာဂါမျတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ ရဟ န်တာတဈပါးကို ပေးလှူ ရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၇။ ရဟ န်တာတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ ပစ်စကေဗုဒ်ဓါတဈပါးကို ပေးလှူ ရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၈။ ပစ်စကေဗုဒ်ဓါတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ သဗ်ဗညုဘုရားတဈဆူကို ပေးလှူရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၉။ ဘုရားရှငျအားပေးလှူ ရသညျထကျ သံဃိကကြောငျးတဈဆောငျ ဆောကျလုပျလှူဒါနျးရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၁၀။ ထို.ထကျ မိမိကိုယျတိုငျ သရဏဂုံ ဆောကျတညျခွငျးက ပို၍အကြိုးကွီး၏။ ၁၁။ ထို.ထကျ မိမိကိုယျတိုငျ ငါးပါးသီလစောငျ့ထိနျးခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီးမား၏။ ၁၂။ ထို.ထကျ မတေ်တာဘာဝနာကို နံ.သာတဈခါရှူမြှ ပှားခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီး၏။ ၁၃။ ထို.ထကျ အနိစ်စဝိပူနာ ဘာဝနာကို နို.တဈညှဈမြှ ပှားခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီးမား၏။ …ဟူ၍ ဟောကွားတောျမူပသေညျ။ ယငျးတရားအားလုံးကို ခွုံ၍ သုံးသပျလိုကျသောအခါ … (၁) မှ(၉) အထိသညျ … ဒါန ကုသိုလျတရားမြိုး ဖွဈသညျ၊ (၂) မှ(၁၁) အထိသညျ… သီလ ကုသိုလျတရားမြိုး ဖွဈသညျ၊ (၁၂) မှာ သမထဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုး ဖွဈ၍ (၁၃) မှာ ဝိပူနာ ဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုးဖွဈသညျ။ သို.ဖွဈ၍ မွတျစှာဘုရားသညျ ဤဝလောမသုတျတောျဖွငျ့ …. ဒါနကုသိုလျထကျ သီလကုသိုလျမြိုးက မွတျသညျ၊ သီလကုသိုလျမြိုးထကျ သမထ-ဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုးက မွတျသညျ၊ သမထ ဘာဝနာကုသိုလျမြိုးထကျ ဝိပူနာဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုးက မွတျသညျ ဟူ၍ ခှဲခွားသတျမှတျတောျ မူကွောငျးကို သိရှိရပသေညျ။ ဤသညျကို သိရှိခွငျးဖွငျ့ ဝိပူ နာ ဘာဝနာသညျ မညျမြှ အကြိုးကြေးဇူးကွီးမားသညျကို နှိုငျးယှဉျ သိရှိနိုငျမညျ ဖွဈပါသညျ။ (ကြောျနန်ဒအောငျ ၏ ကြေးဇူးတောျရှငျ ဆရာတောျကွီးမြား၏ ဝိပူ နာရှုနညျးမြား ပထမတှဲမှ ကောကျနုတျဖောျပွပါသညျ။) အာနာပါန Anapanasati သညျ သမထကငြျ့စဉျ ၏ အစ တာထှကျဟု ပွောနိုငျသောျလညျး အဆငျ့အမြိုး မြိုးကိုဖွတျသနျးသှားပွီး နောကျဆုံးတှငျ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျသို့ ရောကျ ရှိအဆုံးသတျသှားသညျ။ ဂေါတမဗုဒ်ဓမွတျစှာဘုရားသညျ ကမ်ဘာပေါျတှငျ ဝိပူ နာ ကငြျ့စဉျကို ဘီစီ ၅၈၈ လှနျခဲ့သော နှဈပေါငျး၂၆၀၂ -ကြောျတှငျပထမဆုံးသော စတငျတှေ့ရှိကငြျ့ကွံအားထုတျခဲ့သူဖွဈသညျ။ မိမိ၏ခန်ဓာကိုယျကို မိမိကိုယျတိုငျရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ မိမိ၏ မတငျ့တယျသော စိတျတို့ကို ဖွူစငျစသေော ကငြျ့စဉျဖွဈသညျ ။ မိမိ၏ ခန်ဓာကိုယျကို မိမိကိုယျတိုငျရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ မိမိ၏ မတငျ့တယျသော စိတျတို့ကို ဖွူစငျစသေော ကငြျ့စဉျဖွဈသညျ ။ ပွနျ့လှငျ့နသေောစိတျကို စုစညျးနိုငျရနျအတှကျ ပုံမှနျအတိုငျး အသကျရှုမှုကို အာရုံစူးစိုကျပွီး စတငျရှုမှတျလေ့ကငြျ့မှု ပွုလုပျကွရသညျ။ စိတျသညျ တညျကွညျစူးရှမှုရှိပွီး ခန်ဓာကိုယျကို အာရုံစူးစိုကျ၍ ရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ ရုပျသညျလညျးကောငျး၊ စိတျသညျလညျးကောငျး၊ ခဏမစဲ မရပျမနား ပွောငျးလဲနကွေသောတရား၊ စကွာဝဋ်ဌဌာတဈခုလုံး၏ သဘာဝဓမ်မ အမှနျတရားကို တှေ့ရှိလာသောအခါ မမွဲခွငျး သဘာဝ ( အနိစ်စ impermanent (anicca)၊ ဆငျးရဲခွငျး( ဒုက်ခ suffering (dukkha) နှငျ့ အစိုး မရသော( အနတ်တ Egolessness /not-self (anatta) သဘော သဘာဝ အမှနျတို့ကို သိရှိကွသညျ။ ဤကဲ့သို့ အမှနျတရား ဓမ်မလက်ခဏာကို ကိုယျတိုငျကိုကွ တိုကျရိုကျသိလာသောအခါ စိတျအတှငျး၌ မတငျ့တယျ မစငျကွယျမှုမြားမှ လှတျမွောကျ၍ စိတျကို ဖွူစငျမှု ဖွဈစသေော တရားကငြျ့စဉျဖွဈသညျ။ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျ၏ ရညျမှနျးခကြျသညျ စိတျ၏ အထှဋျအထိပျသို့ရောကျပွီး၊ သံသရာဝဋျဆငျးရဲဒုက်ခအပေါငျးမှ လှတျမွောကျခွငျး၊ ပညာ-ဉာဏျစဉျအဆုံးတိုငျ ပေါကျရောကျစရေနျ ဖွဈပသေညျ။ ဉာဏျစဉျ ၁၆ ပါး ရှိသညျ။ ကွိုးစားပွီး ဆကျလကျကငြျ့ကွံအားထုတျပါလြှငျ အားထုတျသူ၏ နေ့စဉျဆငျးရဲ ပငျပနျးမှုမြားမှ သကျသာစပွေီး ယခငျအကငြျ့ဟောငျးပုံစံမြား၏ တညျငွိမျမှုမရှိသော တုနျ့ပွနျမှုမြားတို့ဖွငျ့ နှဈသကျသာယာဖှယျ၊ မနှဈသကျသာယာဖှယျ ကိစ်စမြား ကွုံရသောအခါ စိတျထဲတှငျ ထုံးဖှဲ့ခညြျနှောငျမှု၊ ဆငျးရဲမှု အစိုငျအခဲမြားစှာ ဖွဈပေါျခွငျးတို့မှ ဖွလြေော့ပွီးလြှငျ ခမြျးသာမှုမြား ဖွဈလာပါလိမျ့မညျ။ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျ သညျ ဗုဒ်ဓမွတျစှာက သငျကွားပေးခဲ့သညျ မှနျသောျလညျး၊ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျမြား အတှကျသာ မဟုတျပဲ လူအားလုံးနှငျ့ သကျဆိုငျသောကငြျ့စဉျ ဖွဈသညျ။ စကွာဝဌာ ရှိ အားလုံးသောလူတို့အတှကျ ဝဋျဆငျးရဲမှ လှတျမွောကျစသေော နညျးလမျး သာဖွဈသညျ။ ဝဘေူဆရာတောျဘုရားကွီး က “သီလ ဆောကျတညျပွီးလြှငျ ပွညျ့စုံအောငျ ဖွညျ့ကွ၊ ဖွညျ့လို့ ပွညျ့စုံပွီ ဆိုလြှငျ မိမိစိတျအလို တောငျ့တတဲ့အတိုငျး ပွီးမယျ၊ ယခုလညျး ခမြျးသာမယျ၊ နောငျလညျး ခမြျးသာမယျ။ ပစ်စုပ်ပနျ ခမြျးသာ၊ သံသရာ ခမြျးသာ ၂-ဖွာကို ပေးစှမျးနိုငျတာဟာ ဘုရားရှငျ အဆုံးအမတောျက လှဲလို့ တခွားမရှိဘူး။ ဘုရားရှငျ အဆုံးအမဆိုတာ ပိဋက ၃-ပုံပဲ၊ ပိဋက ၃-ပုံ ဆိုတာ အလှနျ ကယြျဝနျးတယျ။ ပိဋက ၃-ပုံကို အဆီ ထုတျပါလြှငျ “ဗောဓိပက်ခိယ ၃၇-ပါး” ရတယျ၊ ဗောဓိပက်ခယ တရား ၃၇-ပါးကို အဆီ ထုတျလြှငျ “မဂ်ဂငျရှဈပါး” ရတယျ။ မဂ်ဂငျ ရှဈပါးကို အဆီထုတျလြှငျ “သိက်ခာ သုံးပါး” ရတယျ။ သိက်ခာ သုံးပါးဆိုတာ အဓိသီလ၊ အဓိစိတ်တ၊ အဓိပညာ ပါပဲ။သိက်ခာသုံးပါးကို အဆီထုတျလြှငျ “ဧကော ဓမ်မော” တဈခု ရတယျ။ ရုပျပေါျ နာမျပေါျမှာ နပွေီး ယခုလို ဆောငျထားတော့ (ရှုမှတျနတေော့) ကာယကံ သောငျးကနြျးမှု၊ ဝစီကံ သောငျးကနြျးမှု မရှိဘူး။ ဒါ “အဓိသီလ” လို့ ခေါျတယျ။ အဓိသီလ အားကောငျးလြှငျ စိတျတှေ သောငျးကနြျးမှု မရှိဘဲ ငွိမျဝပျ ပိပွားပွီး တညျနတေော့တယျ။ အဲဒါ “အဓိစိတ်တ” လို့ ခေါျတယျ။ အဓိစိတ်တ (သမာဓိ) အားကောငျးလို့ အခြိနျကွာလြှငျ ဘယျလူ၊ ဘယျနတျ၊ ဘယျဗွဟ်မာမှ ဖနျတီးလို့ မဖွဈဘူး၊ လြှပျတဈပွတျအတှငျး ကုဋတေဈသိနျး ဖွဈပွီး ပကြျနတေယျ။ ရုပျကို နာမျက သိနလြှေငျ ဖွဈပကြျကို သိတော့တာပဲ၊ ဖွဈပကြျကို သိတာ “အဓိပညာ” လို့ ခေါျတယျ။ အမြားနားလညျအောငျ ပွောရမယျဆိုလြှငျ ခန်ဓာကိုယျမှာ ထငျရှားတဲ့ အစိတျအပိုငျး တဈခု ဖွဈတဲ့ နှာဖြား နှာဝတှငျ ထှကျလေ ဝငျလေ နှဈရပျဟာ အမွဲ တိုကျဝငျ၊ တိုကျထှကျ နတေယျ။ နှာဖြား နှာဝ မှာ ကာယပသာဒ အကွညျက အထိခံ၊ ထှကျလေ ဝငျလဖွေဈတဲ့ လနှေဈရပျ ဝါယော ဖောဋ်ဌဗ်ဗက ထိတယျ၊ ထိုအထိခံနဲ့ ထိတာက ရုပျ၊ သိတာက နာမျ ဆိုတော့ ဒကာကွီး၊ ဒကာမကွီးတို့ သူမြား မေးမနနေဲ့၊ ကိုယျ့နှာဝကို ဉာဏျနဲ့ စောငျ့ကွညျ့၊ ဝငျတော့ ထိဝငျမယျ၊ ထှကျတော့လညျး ထိထှကျမယျ။ ထိတာကို သိလြှငျ သိနလြှေငျ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ ဖွဈခှငျ့ မရလို့ လောဘမီး၊ ဒေါသမီး၊ မောဟမီး ငွိမျးတယျ၊ ငွိမျးတော့ အေးတယျ။ မထိခငျကလညျး သိလို့ မဖွဈဘူး၊ ထိပွီး ပွနျတော့လညျး သိလို့ မဖွဈဘူး၊ ထိတုနျးကိုသာ သိဖွဈတယျ၊ အဲဒါကို “ပစ်စုပ်ပနျ တညျ့တညျ့” လို့ ဆိုတယျ။ အဲသလို တဈထိတညျး(ထဲ) ထိနတောကို တဈဆကျတညျး(ထဲ) သိနအေောငျ ဆောငျကွဗြ။ တဈရကျ ၂၄-နာရီ တဈစပျလောကျ ရလြှငျ အလှနျ သိသာပါတယျ။ အဲသလို ထိတာကို မသိမှတျ နိုငျရငျ လြှပျတဈပွတျ အတှငျးတှငျပဲ ကုဋတေဈသိနျး ကွှေးတငျ သှားရောဗြ။ ထိတာကို သိနလြှေငျ “ရုပျနှငျ့ နာမျသာ ရှိပါကလား” လို့ သိလိမျ့မယျ။ ရုပျနာမျ မှ တဈပါး ငါ၊ သူတဈပါး၊ ယောကြာျး၊ မိနျးမ မရှိဘူးဆိုတာ “ဘုရားရှငျ၏ တရားတောျ အမှနျပါလား” လို့ ကိုယျ့ဟာကိုယျ သိလိမျ့မယျ။ သူမြားကို မေးနဖေို့ မလိုပါဘူး၊ နှာဝမှာ လထေိတာကို သိနလြှေငျ ထိုအခြိနျမှာ အတ်တဆိုတဲ့ ကိုယျမရှိဘူး။ ထို သိနတေဲ့ အခြိနျမှာ ဉာဏျအမွငျ စငျကွယျတယျ၊ သမ်မာဒိဋ်ဌိ ဖွဈတယျ။ ထိတာကို သိနတေဲ့ အခြိနျမှာ “ရုပျ နာမျ မှတဈပါး ဘာမြှ မရှိပါကလား” လို့ သိတာကို နာမျရုပျ ပိုငျးခွားပွီး သိလို့ “နာမရူပ ပရိစ်ဆဒေဉာဏျ” လို့ ခေါျတယျ။ တဈထိတညျး(ထဲ) ထိ၊ တဈသိတညျး(ထဲ) သိနလြှေငျ အတ်တစငျ၍ ဉာဏျအမွငျ စငျကွယျတဲ့ အကြိုးရတယျ၊ ဒါဟာ တဒငျ်ဂပဟာနျ ခဏ အခြိနျလေးမှာ ရတဲ့ အကြိုး၊ နညျးတယျလို့ မမှတျကွနဲ့။ “ကမ်မဋ်ဌာနျး ထိုငျရတာမြား ဘာမှလညျး မတှေ့ပေါငျ၊ ဘာမှလညျး မရပေါငျ” လို့မြား မမှတျလိုကျကွ ပါနဲ့။ ဘုရား သာသနာနဲ့ ကွုံကွိုကျတဲ့ အခါမှာ ဒီလို အကြိုးထူးမြား ရနိုငျတယျ။ စားဖို့ သောကျဖို့ အသာထားပွီး အထူး ကွိုးစားကွ… သီလ ကို ပွညျ့စုံအောငျစတေိယငျ်ဂဏဝတျ၊ ဗောဓိယငျ်ဂဏဝတျ၊ ဆရာသမား မိဘဝတျ၊ သားမယားဝတျ ဒါတှေ လုပျရတာက စရဏ ကုသိုလျ သီလဘကျကဗြ။ ဒါတှေ လုပျရငျးနဲ့ ဆောငျလို့၊ ရှုမှတျလို့ကော မရဘူးလား။ ဒီဝတျတှေ မဖွညျ့ဘဲနဲ့ သီလ ပွညျ့စုံပါ့မလား၊ သီလ မပွညျ့စုံရငျ လိုလား တောငျ့တတဲ့ ခမြျးသာကော ရပါ့မလားဗြာ။ ခမြျးသာမှု မရှိရငျ သမာဓိ မရဘူး၊ သမာဓိ မရတော့ ပညာလညျး မရနိုငျဘူးဗြ”…. လို့ ဟောကွားတောျမူသညျ ။ ဉာဏ်စဉျ ၁၆ ပါး (The Sixteen Stages of Insight) (၁) နာမ ရူပ ပရိစ်ဆဒေဉာဏျ (ခှဲခွား) -ဘုံသုံးပါး၌ ရုပျနာမျနှဈပါးကို ပိုငျးခွား၍ သိသောဉာဏျ၊ Namarupa Pariccheda Nana (Knowledge to distinguish mental and physical states) (၂) ပစ်စယ ပရိဂ်ဂဟဉာဏျ (သိမျးဆညျး)-ရုပျနာမျနှဈပါး၏ ဖွဈကွောငျးတရားကို သိမျးဆညျးသောဉာဏျ၊ Paccaya Pariggaha Nana (Knowledge of the cause-and-effect relationship between mental and physical states) (၃) သမ်မသနဉာဏျ (လက်ခဏာ) ဖွဈပကြျမွငျသုံးသပျ၍ရှု- ခန်ဓာငါးပါး ရုပျနာမျနှဈပါးအား အနိစ်စ၊ ဒုက်ခ၊ အနတ်တ လက်ခဏာ သုံးပါးဖွငျ့ သုံးသပျ၍ရှုသောဉာဏျ။ Sammasana Nana (Knowledge of mental and physical processes as impermanent, unsatisfactory and non self) (၄) ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျ (ဖွဈပကြျ) ရုပျနာမျနှဈပါး ခန်ဓာငါးပါးတို့၏ ဖွဈခွငျးပကြျခွငျးကိုအဖနျတလဲလဲရှုသောဉာဏျ။ Udayabbaya Nana (Knowledge of arising and passing away) (၅) ဘငျ်ဂဉာဏျ (ပကြျ) ခန်ဓာငါးပါး ရုပျနာမျနှဈပါးတို့၏ ပကြျခွငျးကိုသာ အဖနျတလဲလဲ ရှုသောဉာဏျ။ Bhanga Nana (Knowledge of the dissolution of formations) (၆) ဘယ ဉာဏျ (ကွောကျ) ခန်ဓာငါးပါးရုပျနာမျနှဈပါးကို ကွောကျမကျဖှယျဘေးကွီးဟု အဖနျတလဲလဲ ရှုသောဉာဏျ။ Bhaya Nana (Knowledge of the fearful nature of mental and physical states) (၇) အာဒီနဝဉာဏျ (အပွဈရှာ) ဖွဈပကြျမုနျး- ခန်ဓာငါးပါးရုပျနာမျနှဈပါးတို့အား အပွဈအားဖွငျ့ ရှုသောဉာဏျ။ Adinava Nana (Knowledge of mental and physical states as unsatisfactory) (၈) နိဗ်ဗိဒါဉာဏျ (ငွီးငှေ့) ခန်ဓာငါးပါး ရုပျနာမျနှဈပါးတို့၌ ငွီးငှေ့သောအစှမျးအားဖွငျ့ ရှုသောဉာဏျ။ Nibbida Nana (Knowledge of disenchantment) (၉) မုစ်စိတုကမတြာဉာဏျ (လှတျ) ခန်ဓာငါးပါးတို့မှ လှတျမွောကျခွငျးငှါ ရှုသောဉာဏျ။ Muncitukamayata Nana (Knowledge of the desire to abandon the worldly state) (၁၀) ပဋိသငျ်ခါဉာဏျ (အဖနျတလဲလဲ) ခန်ဓာငါးပါးတို့အား သိမျးဆညျးခွငျးအစှမျးဖွငျ့ အဖနျတလဲလဲ ရှုသောဉာဏျ။ Patisankha Nana (Knowledge which investigates the path to deliverance and instills a decision to practice further) (၁၁) သငျ်ခါရုပကေ်ခာဉာဏျ (ဥပကေ်ခာ) ခန်ဓာငါးပါးတို့၌ ကွောကျခွငျး နှဈသကျခွငျးနှငျ့ လစြျလြူရှုသောဉာဏျ။ Sankharupekha Nana (Knowledge which regards mental and physical states with equanimity) (၁၂) အနုလောမ ဉာဏျ (လြောျ) - လက်ခဏာသုံးပါးကို ရှုသညျ၏အဖွဈဖွငျ့ မဂျအားလြောျစှာရသော သတိပဋ်ဌဌာနျစသော ဗောဓိပက်ခိယ တရား (၃၇) ပါးတို့အားလြောျစှာ ဖွဈသောဉာဏျ။ Anuloma Nana (Knowledge which conforms to the Four Noble Truths) အရိယာဉာဏ် ၄ ပါး (၁၃) ဂေါတွဘူဉာဏျ (လှှဲ) -ပုထုဇဉျအနှယျကို ဖွတျ၍ အရိယာအနှယျကို ဖွဈစသေောဉာဏျ၊ Gotrabhu Nana (Knowledge of deliverance from the worldly condition) (၁၄) သောတပတ်တိ ‘မဂျ’ ဉာဏျ (ဆိုကျ) -နိဗ်ဗာနျကို သိမွငျသော မဂျဉာဏျ၊ Magga Nana (Knowledge by which defilements are abandoned and are overcome by destruction) (၁၅) သောတပတ်တိ ‘ဖိုလျ’ ဉာဏျ (ခံစား)- နိဗ်ဗာနျကို ခံစားသိမွငျသော ဖိုလျဉာဏျ၊ Phala Nana (Knowledge which realizes the fruit of the path and has nibbana as object) (၁၆) ပစ်စဝကေဉာဏျ (သုံးသပျ) ရခဲ့ပွီး တရားတို့ကို ပွနျလညျဆငျခွငျသုံးသပျသောဉာဏျ။ Paccavekkhana Nana (Knowledge which reviews the defilements still remaining) အသငျ်ခ်တဓါတျ၊ နိဗ်ဗာနဓါတျ၊ နိဗ်ဗာနျ -‘အရှုခံ’ မှနျရမညျ။ ‘ရှုဉာဏျ’ မှနျရမညျ။ by Myoma Myint Kywe buddhawasborn623bc blog မှတဆငျ့ဓမ်မဒါနကူးယူတငျပွအပျပါသညျခငျဗြာ (ဗဟုသုတတိုးပှားပွီး အသိတရားမြားရယူနိုငျကွ ပါစခေငျဗြာ) ©©©©©©©©©©©©©©©© #ကောငျးကြိူးလိုရာပွညျ့ကွပါ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/335FfZ1
အာနာပါန သမထ ဝိပဿနာအကြောင်း သိကောင်းစရာများစုံစုံလင်လင် ******************************** အာနာပါနကျင့်စဉ် သည် အလွန်ရှေးကျသော တရားကျင့်စဉ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ သမထ Samatha (calm and concentration) ဟူသည် အာရုံခြောက်ပါး၌ လွင့်ပါးချောက်ချား၍ နေသောစိတ်ကို တစ်ခုတည်းသော အာရုံ၌ သတိ(Right mindfulness) စွဲမြဲစွာ သက်ဝင် စေ၍ စူးစူးစိုက်စိုက်သမာဓိ(Right Concentration) တည်တည်တံ့တံ့ ရှုခြင်းသဘောဖြစ်သည်။ အာနာပါန သမထ သည် ထွက်လေ၀င်လေ ကို အဖန်ဖန် အထပ်ထပ် ရှုရသော သတိပဌာန်ကို ခေါ်ပါသည်။ ထွက်လေ ၀င်လေကို သတိနဲ့ ၀င်၊ သတိနဲ့ထွက်စေရမည်။ ထွက်လေ ၀င်လေကိုသာ မမေ့တဲ့ သတိကောင်းကောင်းနဲ့ ထွက်တိုင်း ၀င်တိုင်း ထွက်လေကို လိုက်သိနေပါ၊ ၀င်လေကို လိုက်သိနေပါ၊ သတိအလုပ် မမေ့စေနဲ့၊ မမေ့ရ ပါ၊ အာနာပါန သည် “ထွက်သက် ၀င်သက် “ ဟု အဓိပ္ပာယ်ရ၏၊ ထို့ကြောင့် အာနာပါနရူမှတ်ပွားများနည်းဆိုသည်မှာ.. ထွက်သက် ၀င်သက်(ထွက်လေ၊ ၀င်လေ) ကို သတိကပ်၍ ရူမှတ်ပွားများရသော နည်းဖြစ်သည်။ အာနာပါန ရူမှတ်သူသည် ထွက်လေ ၀င်လေတိုးထိရာ နှာသီးဖျားကို သတိစိုက်၍ ထွက်လျှင် ထွက်လေ၊ ၀င်လျှင် ၀င်လေဟု အဖန်ဖန် နှလုံးသွင်းရူမှတ်ရမည်။ ဤအခြေခံ ရူမှတ်သည့်အဆင့်တွင် အသက်ကို ရှူသွင်း ရှူထုတ်တိုင်း ရှူသွင်း ရှူထုတ်မှန်းသိအောင် သတိထားရမည်၊ ထို့ပြင် ထွက်လေ ၀င်လေကို နှာသီးဖျားတွင် သတိကပ်ရူမှတ်ရမည်။ ထွက်လေ ၀င်လေနောက်သို့ စိတ်ကလိုက်ပါပြီး မရှူမှတ်ရ၊ နှာသီးဖျား၌ သတိကပ်ထားပြီး ၀င်တိုင်း ထွက်တိုင်း သိသိနေရပါမည်၊ ထွက်လေ ၀င်လေ နှာသီးဖျား၌ တိုးနေ ထိနေသည်ကို သိရမည်၊ သတိကောင်းလေ ပို၍ ထင်ရှားလာလေ ဖြစ်လိမ့်မည်။ နှာသီးဖျား၌ စိတ်စိုက်ထားပြီး ထွက်လေ ၀င်လေ ကို ထွက်လျှင် ထွက်မှန်းသိ၊ ၀င်လျှင် ၀င်မှန်းသိနေအောင် ရူမှတ်ရမည်။ အချုပ်အားဖြင့် ဤအခြေခံရူမှတ်ခြင်းသည် သတိကို ဦးစားပေးထူထောင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အာနာပါနရူမှတ်ခြင်း၏ အကျိုးများ အာနာပါနကို ရူမှတ်ပွားများသူသည် - (၁) စိတ်ငြိမ်သက် အေးချမ်းခြင်း၊ (၂) မှန်ကန်စွာ တွေးခေါ်ကြံစည်နိုင်ခြင်း၊ (၃) ကိုယ်စိတ်ချမ်းသာစွာ နေရခြင်း၊ (၄) စတုက္ကနည်းအရ ရူပါ၀စရစျာန် ၄-ပါးကို ရနိုင်ခြင်း၊ (၅) သတိပဋ္ဌာန်(၄)ပါး၊ ဗောဇ္စျင် (၇)ပါးတို့နှင့် ပြည့်စုံခြင်း၊ (၆) ဘ၀၏နောက်ဆုံး ထွက်သက် ၀င်သက်ကို သိခြင်း၊ (၇) မိမိ၏ အသက်အပိုင်းအခြားကို သိခြင်း၊ (၈) မဂ်ဖိုလ်၏ အခြေခံကိုရရှိခြင်း၊ အစရှိသော အကျိုးတရားများကို မျက်မှောက်ဘ၀၌ပင် ခံစားရရှိမည်ဖြစ်သည်။ ဝိပဿ နာ အလုပ်သည် မဂ်ချမ်းသာ၊ ဖိုလ်ချမ်းသာတွေရရှိစေပါသည်။ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကိုရစေ ပါသည်။ ကိလေသာများစင်ကြယ်ပြီး နောက်ဆုံး နိဗ္ဗာန်ထိတက်လှမ်းနိုင်ပါသည်။ ဒါန- သီလ- သမထ ကုသိုလ်များ က အထောက်အပံ့ပေးနိုင်ရုံသာ ပေးနိုင်ပါသည်။ နိဗ္ဗာန်ကိုတိုက်ရိုက်မရောက်နိုင်ပါ။ နိဗ္ဗာန်သွားရာလမ်း ကြောင်းမှာလည်း ဒါန သီလ သမထ ကုသိုလ်များရှိရပါသည်။ ဒါန- သီလ- သမထ သည် နိဗ္ဗာန်ကိုတိုက်ရိုက် မရောက်နိုင်ပါ။ နိဗ္ဗာန်ရောက်အောင် ရအောင် အထောက်အပံ့လောက်တော့ပေးနိုင်ပါသည်။ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုစေနိုင်သော ကုသိုလ်သည် ဝိပဿ နာ ကုသိုလ်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ လောဘ၊ ဒေါသ ၊ မောဟ စတဲ့ ကိလေသာတွေစင်ကြယ်စေပါသည်။ ဝိပဿ နာ အလုပ်သည် စိတ်ဆင်းရဲမှုများမှ လွန်မြောက်စေခြင်း။ ကိုယ်ဆင်းရဲမှုများမှ လွန်မြောက်စေခြင်း။ မဂ်ဥာဏ်ဖိုလ်ဥာဏ်များကိုရရှိစေခြင်း။ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်ခြင်း။ ကိလေသာစင်စေခြင်း။ အကျိုးတရား များ ရနိုင်ပါသည်။ သမထ နှင့် ဝိပဿ နာ သည် Two-In-One အစုံလိုက် ထူထောင်ရသော တရားနှစ်ပါးဖြစ်သည်။ ဝိပဿ နာ Vipassana ဆိုသည်မှာ အရှိကိုအရှိအတိုင်း မှန်ကန်စွာသိမြင်ခြင်း၊ အထူးရှုမှတ်ခြင်း ဟု အဓိပ္ပါယ်ရရှိသည်။ တရားရှုမှတ်ခြင်းသည် အရာအားလုံးကို ထိန်းချုပ်လေ့ကျင့်မှု တစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် လေ့ကျင့်သူသည် “သိစိတ်ပျံ့လွင့်စိတ်” ကို ကျော်လွန်ပြီး စိတ်အနားပေးခြင်း (သို့မဟုတ် ) အထူးရှုမှတ်ခြင်း (သို့မဟုတ် ) သိမှတ်နေခြင်း၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးသောအဆင့် သို့ ရောက်ရှိရန် ကြိုးပမ်း အားထုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဗုဒ္ဓဘာသာ သည် (ခရစ်တော်မပေါ်မီ ဘီစီ ၅၈၈) လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း၂၆၀၂ ကျော် မဟာသက္ကရာဇ်(၁၀၃) ခု ကဆုန်လပြည့် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့တွင် စတင် ပွင့်ထွန်း ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါသည်။ မဟာသက္ကရာဇ် (၁၀၃) ခု ဝါဆို လပြည့် စနေနေ့ ဘီစီ(၅၈၈) မှာ ဓမ္မရတနာ စတင်ခဲ့သည်။ မဟာသက္ကရာဇ် (၁၀၃)ခု ဝါဆိုလပြည့်ကျော် ၂ ရက် ဘီစီ (၅၈၈) တွင် သံဃာရတနာ စတင်ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါသည်။ ဂေါတမဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဝိပဿ နာ နှင့် ဝိပဿ နာကျင့်စဉ်ကို ဘီစီ (၅၈၈) လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း၂၆၀၂ -ကျော်တွင်ပထမဆုံးသော စတင်တွေ့ရှိကျင့်ကြံအားထုတ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားအဖြစ်နှင့် (၄၅) နှစ်နေပြီး မဟာသက္ကရာဇ် ၁၄၈ ခု ကဆုန်လပြည့် နေ့ ဘီစီ ၅၄၃ မှာ ပရိနိဗ္ဗာန် စံလွန်တော်မူသည်။ ဗုဒ္ဓအဖြစ် (ဘီစီ ၅၈၈ - ဘီစီ ၅၄၃ ) ၄၅ နှစ်အတွင်း တာဝန်ကြီး ၂ ရပ်ကို တစ်နေ့လျှင် ၂၂ နာရီ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှ နေမအား ညမနား လူသား, သတ္တဝါတို့၏ ကောင်းကျိုးကို မျှော်ကိုး၍ ထမ်းဆောင်တော်မူခဲ့သည်။ သမထ Samatha နှင့် ဝိပဿ နာ Vipassana တရားရှုမှတ်ကျင့် ကြံအားထုတ်ခြင်းသည် ထင်ရှားသည်။ သမထ Samatha နှင့် ဝိပဿ နာ Vipassana နှစ်မျိုးစလုံးသည် ဉာဏ်အလင်းရရှိရန်အတွက်လိုအပ်သည်။ သမထ တွင်အမှတ်တစ်ခုတည်းအာရုံစိုက်ကြည့်ခြင်း စိတ်တည်ငြိမ်မှုစွမ်းရည်ကိုတိုး တက်ဖြစ်ထွန်းအောင်လေ့ကျင့်အားထုတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ဝိပဿ နာ သည် ပကတိသဘာဝအမှန်များကိုရှုမြင်ခြင်းအားဖြင့် ထိုးထွင်းသိမြင်ခြင်းနှင့် ပညာတို့ တိုးတက် ဖွံ့ဖြိုး လာစေရန်ဖြစ်သည်။ (Vipassana in the Buddhism means insight into the true nature of reality, namely as the Three marks of existence: impermanence, suffering or unsatisfactoriness, and the realisation of non-self) ဝိပဿ နာ အကျိုးကြီးမားပုံ … မြတ်ဗုဒ္ဓရှင်တော်ဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်မွန် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးတော်မူနေစဉ်အခါ၌ ကျောင်းဒါယကာကြီး အနာထပိဏ် သူဌေးအား အလှူဒါနနှင့် ပတ်သက်၍ ဝေလာမသုတ် တရားတော်ကို မိန်.တော်မူသည်။ ၁။ ဝေလာမသုတ်တရားတော် အကျဉ်းချုပ်ကား … ရှေးအခါက ဝေလာမ အမည်ရှိ ပုဏ္ဏားသူဌေးကြီးသည် မဟာဒါနအလှူတ်ာကို ပေးလှူ၏။ ယင်းအလှူ၌ ငွေဒင်္ဂါး အပြည့်ပါသော ရွှေခွက်ကြီး ရှစ်သောင်းလေးထောင်၊ ရွှေဒင်္ဂါး အပြည့်ပါသော ငွေခွက်ကြီးပေါင်း ရှစ်သောင်းလေးထောင် စသည်ဖြင့် ရှစ်သောင်းလေးထောင်ပေါင်း များစွာသော ရတနာ ခုနှစ်ပါး ဆင်မြင်းကျွဲနွား၊ အဝတ်အထည် အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းအစုံပေါင်း များစွာကို ပေးလှူသည်။ အလှူတော်ကြီးသည်ကား မြစ်ရေအလျင်ကြီး တရဟောစီးသကဲ့သို. အကြီးအကျယ်လှူခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ၂။ သာသနာပ အခါ၌ ဤမျှကြီးကျယ်သော ဝေလာမပုဏ္ဏား၏ မဟာအလှူတော်ကြီးသည် သာသနာတော်တွင်း၌ အယူသီလနှင့်ပြည့်စုံသော ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူဝတ်ကြောင်တစ်ယောက်အား ထမင်းတစ်ထပ် ပေးလှူ ရသလောက် အကျိုးမကြီးချေ။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူဝတ်ကြောင် တစ်ယောက်အား ထမင်းတစ်ထပ် ပေးလှူ ရသည်က အကျိုးပို၍ ကြီးမားသည်။ ၃။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူဝတ်ကြောင်တစ်ရာကို ကျွေးမွေးပေးလှူ ရသည်ထက် သောတာပန်တစ်ယောက်အား ပေးလှူ ရသည်က အကျိုးပို၍ ကြီးမားသည်။ ၄။ သောတာပန်တစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် သကဒါဂါမ် တစ်ယောက်အား ပေးလှူ ရသည်က အကျိုးပို၍ ကြီးမားသည်။ ၅။ သကဒါဂါမ်တစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် အနာဂါမ် တစ်ယောက်ကို ပေးလှူ ရသည်က ပို၍ အကျိုး ကြီးမားသည်။ ၆။ အနာဂါမ်တစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် ရဟ န္တာတစ်ပါးကို ပေးလှူ ရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၇။ ရဟ န္တာတစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတစ်ပါးကို ပေးလှူ ရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၈။ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတစ်ရာကို ပေးလှူ ရသည်ထက် သဗ္ဗညုဘုရားတစ်ဆူကို ပေးလှူရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၉။ ဘုရားရှင်အားပေးလှူ ရသည်ထက် သံဃိကကျောင်းတစ်ဆောင် ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းရသည်က ပို၍ အကျိုးကြီးမားသည်။ ၁၀။ ထို.ထက် မိမိကိုယ်တိုင် သရဏဂုံ ဆောက်တည်ခြင်းက ပို၍အကျိုးကြီး၏။ ၁၁။ ထို.ထက် မိမိကိုယ်တိုင် ငါးပါးသီလစောင့်ထိန်းခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီးမား၏။ ၁၂။ ထို.ထက် မေတ္တာဘာဝနာကို နံ.သာတစ်ခါရှူမျှ ပွားခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီး၏။ ၁၃။ ထို.ထက် အနိစ္စဝိပဿနာ ဘာဝနာကို နို.တစ်ညှစ်မျှ ပွားခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီးမား၏။ …ဟူ၍ ဟောကြားတော်မူပေသည်။ ယင်းတရားအားလုံးကို ခြုံ၍ သုံးသပ်လိုက်သောအခါ … (၁) မှ(၉) အထိသည် … ဒါန ကုသိုလ်တရားမျိုး ဖြစ်သည်၊ (၂) မှ(၁၁) အထိသည်… သီလ ကုသိုလ်တရားမျိုး ဖြစ်သည်၊ (၁၂) မှာ သမထဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုး ဖြစ်၍ (၁၃) မှာ ဝိပဿနာ ဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုးဖြစ်သည်။ သို.ဖြစ်၍ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဝေလာမသုတ်တော်ဖြင့် …. ဒါနကုသိုလ်ထက် သီလကုသိုလ်မျိုးက မြတ်သည်၊ သီလကုသိုလ်မျိုးထက် သမထ-ဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုးက မြတ်သည်၊ သမထ ဘာဝနာကုသိုလ်မျိုးထက် ဝိပဿနာဘာဝနာ ကုသိုလ်မျိုးက မြတ်သည် ဟူ၍ ခွဲခြားသတ်မှတ်တော် မူကြောင်းကို သိရှိရပေသည်။ ဤသည်ကို သိရှိခြင်းဖြင့် ဝိပဿ နာ ဘာဝနာသည် မည်မျှ အကျိုးကျေးဇူးကြီးမားသည်ကို နှိုင်းယှဉ် သိရှိနိုင်မည် ဖြစ်ပါသည်။ (ကျော်နန္ဒအောင် ၏ ကျေးဇူးတော်ရှင် ဆရာတော်ကြီးများ၏ ဝိပဿ နာရှုနည်းများ ပထမတွဲမှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြပါသည်။) အာနာပါန Anapanasati သည် သမထကျင့်စဉ် ၏ အစ တာထွက်ဟု ပြောနိုင်သော်လည်း အဆင့်အမျိုး မျိုးကိုဖြတ်သန်းသွားပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဝိပဿ နာကျင့်စဉ်သို့ ရောက် ရှိအဆုံးသတ်သွားသည်။ ဂေါတမဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဝိပဿ နာ ကျင့်စဉ်ကို ဘီစီ ၅၈၈ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း၂၆၀၂ -ကျော်တွင်ပထမဆုံးသော စတင်တွေ့ရှိကျင့်ကြံအားထုတ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ မိမိ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို မိမိကိုယ်တိုင်ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် မိမိ၏ မတင့်တယ်သော စိတ်တို့ကို ဖြူစင်စေသော ကျင့်စဉ်ဖြစ်သည် ။ မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို မိမိကိုယ်တိုင်ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် မိမိ၏ မတင့်တယ်သော စိတ်တို့ကို ဖြူစင်စေသော ကျင့်စဉ်ဖြစ်သည် ။ ပြန့်လွင့်နေသောစိတ်ကို စုစည်းနိုင်ရန်အတွက် ပုံမှန်အတိုင်း အသက်ရှုမှုကို အာရုံစူးစိုက်ပြီး စတင်ရှုမှတ်လေ့ကျင့်မှု ပြုလုပ်ကြရသည်။ စိတ်သည် တည်ကြည်စူးရှမှုရှိပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို အာရုံစူးစိုက်၍ ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် ရုပ်သည်လည်းကောင်း၊ စိတ်သည်လည်းကောင်း၊ ခဏမစဲ မရပ်မနား ပြောင်းလဲနေကြသောတရား၊ စကြာဝဋ္ဌဌာတစ်ခုလုံး၏ သဘာဝဓမ္မ အမှန်တရားကို တွေ့ရှိလာသောအခါ မမြဲခြင်း သဘာဝ ( အနိစ္စ impermanent (anicca)၊ ဆင်းရဲခြင်း( ဒုက္ခ suffering (dukkha) နှင့် အစိုး မရသော( အနတ္တ Egolessness /not-self (anatta) သဘော သဘာဝ အမှန်တို့ကို သိရှိကြသည်။ ဤကဲ့သို့ အမှန်တရား ဓမ္မလက္ခဏာကို ကိုယ်တိုင်ကိုကြ တိုက်ရိုက်သိလာသောအခါ စိတ်အတွင်း၌ မတင့်တယ် မစင်ကြယ်မှုများမှ လွတ်မြောက်၍ စိတ်ကို ဖြူစင်မှု ဖြစ်စေသော တရားကျင့်စဉ်ဖြစ်သည်။ ဝိပဿ နာကျင့်စဉ်၏ ရည်မှန်းချက်သည် စိတ်၏ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီး၊ သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲဒုက္ခအပေါင်းမှ လွတ်မြောက်ခြင်း၊ ပညာ-ဉာဏ်စဉ်အဆုံးတိုင် ပေါက်ရောက်စေရန် ဖြစ်ပေသည်။ ဉာဏ်စဉ် ၁၆ ပါး ရှိသည်။ ကြိုးစားပြီး ဆက်လက်ကျင့်ကြံအားထုတ်ပါလျှင် အားထုတ်သူ၏ နေ့စဉ်ဆင်းရဲ ပင်ပန်းမှုများမှ သက်သာစေပြီး ယခင်အကျင့်ဟောင်းပုံစံများ၏ တည်ငြိမ်မှုမရှိသော တုန့်ပြန်မှုများတို့ဖြင့် နှစ်သက်သာယာဖွယ်၊ မနှစ်သက်သာယာဖွယ် ကိစ္စများ ကြုံရသောအခါ စိတ်ထဲတွင် ထုံးဖွဲ့ချည်နှောင်မှု၊ ဆင်းရဲမှု အစိုင်အခဲများစွာ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းတို့မှ ဖြေလျော့ပြီးလျှင် ချမ်းသာမှုများ ဖြစ်လာပါလိမ့်မည်။ ဝိပဿ နာကျင့်စဉ် သည် ဗုဒ္ဓမြတ်စွာက သင်ကြားပေးခဲ့သည် မှန်သော်လည်း၊ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များ အတွက်သာ မဟုတ်ပဲ လူအားလုံးနှင့် သက်ဆိုင်သောကျင့်စဉ် ဖြစ်သည်။ စကြာဝဌာ ရှိ အားလုံးသောလူတို့အတွက် ဝဋ်ဆင်းရဲမှ လွတ်မြောက်စေသော နည်းလမ်း သာဖြစ်သည်။ ဝေဘူဆရာတော်ဘုရားကြီး က “သီလ ဆောက်တည်ပြီးလျှင် ပြည့်စုံအောင် ဖြည့်ကြ၊ ဖြည့်လို့ ပြည့်စုံပြီ ဆိုလျှင် မိမိစိတ်အလို တောင့်တတဲ့အတိုင်း ပြီးမယ်၊ ယခုလည်း ချမ်းသာမယ်၊ နောင်လည်း ချမ်းသာမယ်။ ပစ္စုပ္ပန် ချမ်းသာ၊ သံသရာ ချမ်းသာ ၂-ဖြာကို ပေးစွမ်းနိုင်တာဟာ ဘုရားရှင် အဆုံးအမတော်က လွဲလို့ တခြားမရှိဘူး။ ဘုရားရှင် အဆုံးအမဆိုတာ ပိဋက ၃-ပုံပဲ၊ ပိဋက ၃-ပုံ ဆိုတာ အလွန် ကျယ်ဝန်းတယ်။ ပိဋက ၃-ပုံကို အဆီ ထုတ်ပါလျှင် “ဗောဓိပက္ခိယ ၃၇-ပါး” ရတယ်၊ ဗောဓိပက္ခယ တရား ၃၇-ပါးကို အဆီ ထုတ်လျှင် “မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး” ရတယ်။ မဂ္ဂင် ရှစ်ပါးကို အဆီထုတ်လျှင် “သိက္ခာ သုံးပါး” ရတယ်။ သိက္ခာ သုံးပါးဆိုတာ အဓိသီလ၊ အဓိစိတ္တ၊ အဓိပညာ ပါပဲ။သိက္ခာသုံးပါးကို အဆီထုတ်လျှင် “ဧကော ဓမ္မော” တစ်ခု ရတယ်။ ရုပ်ပေါ် နာမ်ပေါ်မှာ နေပြီး ယခုလို ဆောင်ထားတော့ (ရှုမှတ်နေတော့) ကာယကံ သောင်းကျန်းမှု၊ ဝစီကံ သောင်းကျန်းမှု မရှိဘူး။ ဒါ “အဓိသီလ” လို့ ခေါ်တယ်။ အဓိသီလ အားကောင်းလျှင် စိတ်တွေ သောင်းကျန်းမှု မရှိဘဲ ငြိမ်ဝပ် ပိပြားပြီး တည်နေတော့တယ်။ အဲဒါ “အဓိစိတ္တ” လို့ ခေါ်တယ်။ အဓိစိတ္တ (သမာဓိ) အားကောင်းလို့ အချိန်ကြာလျှင် ဘယ်လူ၊ ဘယ်နတ်၊ ဘယ်ဗြဟ္မာမှ ဖန်တီးလို့ မဖြစ်ဘူး၊ လျှပ်တစ်ပြတ်အတွင်း ကုဋေတစ်သိန်း ဖြစ်ပြီး ပျက်နေတယ်။ ရုပ်ကို နာမ်က သိနေလျှင် ဖြစ်ပျက်ကို သိတော့တာပဲ၊ ဖြစ်ပျက်ကို သိတာ “အဓိပညာ” လို့ ခေါ်တယ်။ အများနားလည်အောင် ပြောရမယ်ဆိုလျှင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ထင်ရှားတဲ့ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခု ဖြစ်တဲ့ နှာဖျား နှာဝတွင် ထွက်လေ ဝင်လေ နှစ်ရပ်ဟာ အမြဲ တိုက်ဝင်၊ တိုက်ထွက် နေတယ်။ နှာဖျား နှာဝ မှာ ကာယပသာဒ အကြည်က အထိခံ၊ ထွက်လေ ဝင်လေဖြစ်တဲ့ လေနှစ်ရပ် ဝါယော ဖောဋ္ဌဗ္ဗက ထိတယ်၊ ထိုအထိခံနဲ့ ထိတာက ရုပ်၊ သိတာက နာမ် ဆိုတော့ ဒကာကြီး၊ ဒကာမကြီးတို့ သူများ မေးမနေနဲ့၊ ကိုယ့်နှာဝကို ဉာဏ်နဲ့ စောင့်ကြည့်၊ ဝင်တော့ ထိဝင်မယ်၊ ထွက်တော့လည်း ထိထွက်မယ်။ ထိတာကို သိလျှင် သိနေလျှင် လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ ဖြစ်ခွင့် မရလို့ လောဘမီး၊ ဒေါသမီး၊ မောဟမီး ငြိမ်းတယ်၊ ငြိမ်းတော့ အေးတယ်။ မထိခင်ကလည်း သိလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ထိပြီး ပြန်တော့လည်း သိလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ထိတုန်းကိုသာ သိဖြစ်တယ်၊ အဲဒါကို “ပစ္စုပ္ပန် တည့်တည့်” လို့ ဆိုတယ်။ အဲသလို တစ်ထိတည်း(ထဲ) ထိနေတာကို တစ်ဆက်တည်း(ထဲ) သိနေအောင် ဆောင်ကြဗျ။ တစ်ရက် ၂၄-နာရီ တစ်စပ်လောက် ရလျှင် အလွန် သိသာပါတယ်။ အဲသလို ထိတာကို မသိမှတ် နိုင်ရင် လျှပ်တစ်ပြတ် အတွင်းတွင်ပဲ ကုဋေတစ်သိန်း ကြွေးတင် သွားရောဗျ။ ထိတာကို သိနေလျှင် “ရုပ်နှင့် နာမ်သာ ရှိပါကလား” လို့ သိလိမ့်မယ်။ ရုပ်နာမ် မှ တစ်ပါး ငါ၊ သူတစ်ပါး၊ ယောကျာ်း၊ မိန်းမ မရှိဘူးဆိုတာ “ဘုရားရှင်၏ တရားတော် အမှန်ပါလား” လို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိလိမ့်မယ်။ သူများကို မေးနေဖို့ မလိုပါဘူး၊ နှာဝမှာ လေထိတာကို သိနေလျှင် ထိုအချိန်မှာ အတ္တဆိုတဲ့ ကိုယ်မရှိဘူး။ ထို သိနေတဲ့ အချိန်မှာ ဉာဏ်အမြင် စင်ကြယ်တယ်၊ သမ္မာဒိဋ္ဌိ ဖြစ်တယ်။ ထိတာကို သိနေတဲ့ အချိန်မှာ “ရုပ် နာမ် မှတစ်ပါး ဘာမျှ မရှိပါကလား” လို့ သိတာကို နာမ်ရုပ် ပိုင်းခြားပြီး သိလို့ “နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒဉာဏ်” လို့ ခေါ်တယ်။ တစ်ထိတည်း(ထဲ) ထိ၊ တစ်သိတည်း(ထဲ) သိနေလျှင် အတ္တစင်၍ ဉာဏ်အမြင် စင်ကြယ်တဲ့ အကျိုးရတယ်၊ ဒါဟာ တဒင်္ဂပဟာန် ခဏ အချိန်လေးမှာ ရတဲ့ အကျိုး၊ နည်းတယ်လို့ မမှတ်ကြနဲ့။ “ကမ္မဋ္ဌာန်း ထိုင်ရတာများ ဘာမှလည်း မတွေ့ပေါင်၊ ဘာမှလည်း မရပေါင်” လို့များ မမှတ်လိုက်ကြ ပါနဲ့။ ဘုရား သာသနာနဲ့ ကြုံကြိုက်တဲ့ အခါမှာ ဒီလို အကျိုးထူးများ ရနိုင်တယ်။ စားဖို့ သောက်ဖို့ အသာထားပြီး အထူး ကြိုးစားကြ… သီလ ကို ပြည့်စုံအောင်စေတိယင်္ဂဏဝတ်၊ ဗောဓိယင်္ဂဏဝတ်၊ ဆရာသမား မိဘဝတ်၊ သားမယားဝတ် ဒါတွေ လုပ်ရတာက စရဏ ကုသိုလ် သီလဘက်ကဗျ။ ဒါတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ဆောင်လို့၊ ရှုမှတ်လို့ကော မရဘူးလား။ ဒီဝတ်တွေ မဖြည့်ဘဲနဲ့ သီလ ပြည့်စုံပါ့မလား၊ သီလ မပြည့်စုံရင် လိုလား တောင့်တတဲ့ ချမ်းသာကော ရပါ့မလားဗျာ။ ချမ်းသာမှု မရှိရင် သမာဓိ မရဘူး၊ သမာဓိ မရတော့ ပညာလည်း မရနိုင်ဘူးဗျ”…. လို့ ဟောကြားတော်မူသည် ။ ဉာဏ္စဉ် ၁၆ ပါး (The Sixteen Stages of Insight) (၁) နာမ ရူပ ပရိစ္ဆေဒဉာဏ် (ခွဲခြား) -ဘုံသုံးပါး၌ ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးကို ပိုင်းခြား၍ သိသောဉာဏ်၊ Namarupa Pariccheda Nana (Knowledge to distinguish mental and physical states) (၂) ပစ္စယ ပရိဂ္ဂဟဉာဏ် (သိမ်းဆည်း)-ရုပ်နာမ်နှစ်ပါး၏ ဖြစ်ကြောင်းတရားကို သိမ်းဆည်းသောဉာဏ်၊ Paccaya Pariggaha Nana (Knowledge of the cause-and-effect relationship between mental and physical states) (၃) သမ္မသနဉာဏ် (လက္ခဏာ) ဖြစ်ပျက်မြင်သုံးသပ်၍ရှု- ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးအား အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ လက္ခဏာ သုံးပါးဖြင့် သုံးသပ်၍ရှုသောဉာဏ်။ Sammasana Nana (Knowledge of mental and physical processes as impermanent, unsatisfactory and non self) (၄) ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ် (ဖြစ်ပျက်) ရုပ်နာမ်နှစ်ပါး ခန္ဓာငါးပါးတို့၏ ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းကိုအဖန်တလဲလဲရှုသောဉာဏ်။ Udayabbaya Nana (Knowledge of arising and passing away) (၅) ဘင်္ဂဉာဏ် (ပျက်) ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးတို့၏ ပျက်ခြင်းကိုသာ အဖန်တလဲလဲ ရှုသောဉာဏ်။ Bhanga Nana (Knowledge of the dissolution of formations) (၆) ဘယ ဉာဏ် (ကြောက်) ခန္ဓာငါးပါးရုပ်နာမ်နှစ်ပါးကို ကြောက်မက်ဖွယ်ဘေးကြီးဟု အဖန်တလဲလဲ ရှုသောဉာဏ်။ Bhaya Nana (Knowledge of the fearful nature of mental and physical states) (၇) အာဒီနဝဉာဏ် (အပြစ်ရှာ) ဖြစ်ပျက်မုန်း- ခန္ဓာငါးပါးရုပ်နာမ်နှစ်ပါးတို့အား အပြစ်အားဖြင့် ရှုသောဉာဏ်။ Adinava Nana (Knowledge of mental and physical states as unsatisfactory) (၈) နိဗ္ဗိဒါဉာဏ် (ငြီးငွေ့) ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးတို့၌ ငြီးငွေ့သောအစွမ်းအားဖြင့် ရှုသောဉာဏ်။ Nibbida Nana (Knowledge of disenchantment) (၉) မုစ္စိတုကမျတာဉာဏ် (လွတ်) ခန္ဓာငါးပါးတို့မှ လွတ်မြောက်ခြင်းငှါ ရှုသောဉာဏ်။ Muncitukamayata Nana (Knowledge of the desire to abandon the worldly state) (၁၀) ပဋိသင်္ခါဉာဏ် (အဖန်တလဲလဲ) ခန္ဓာငါးပါးတို့အား သိမ်းဆည်းခြင်းအစွမ်းဖြင့် အဖန်တလဲလဲ ရှုသောဉာဏ်။ Patisankha Nana (Knowledge which investigates the path to deliverance and instills a decision to practice further) (၁၁) သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ် (ဥပေက္ခာ) ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ ကြောက်ခြင်း နှစ်သက်ခြင်းနှင့် လျစ်လျူရှုသောဉာဏ်။ Sankharupekha Nana (Knowledge which regards mental and physical states with equanimity) (၁၂) အနုလောမ ဉာဏ် (လျော်) - လက္ခဏာသုံးပါးကို ရှုသည်၏အဖြစ်ဖြင့် မဂ်အားလျော်စွာရသော သတိပဋ္ဌဌာန်စသော ဗောဓိပက္ခိယ တရား (၃၇) ပါးတို့အားလျော်စွာ ဖြစ်သောဉာဏ်။ Anuloma Nana (Knowledge which conforms to the Four Noble Truths) အရိယာဉာဏ္ ၄ ပါး (၁၃) ဂေါတြဘူဉာဏ် (လွှဲ) -ပုထုဇဉ်အနွယ်ကို ဖြတ်၍ အရိယာအနွယ်ကို ဖြစ်စေသောဉာဏ်၊ Gotrabhu Nana (Knowledge of deliverance from the worldly condition) (၁၄) သောတပတ္တိ ‘မဂ်’ ဉာဏ် (ဆိုက်) -နိဗ္ဗာန်ကို သိမြင်သော မဂ်ဉာဏ်၊ Magga Nana (Knowledge by which defilements are abandoned and are overcome by destruction) (၁၅) သောတပတ္တိ ‘ဖိုလ်’ ဉာဏ် (ခံစား)- နိဗ္ဗာန်ကို ခံစားသိမြင်သော ဖိုလ်ဉာဏ်၊ Phala Nana (Knowledge which realizes the fruit of the path and has nibbana as object) (၁၆) ပစ္စဝေကဉာဏ် (သုံးသပ်) ရခဲ့ပြီး တရားတို့ကို ပြန်လည်ဆင်ခြင်သုံးသပ်သောဉာဏ်။ Paccavekkhana Nana (Knowledge which reviews the defilements still remaining) အသင်္ခ္တဓါတ်၊ နိဗ္ဗာနဓါတ်၊ နိဗ္ဗာန် -‘အရှုခံ’ မှန်ရမည်။ ‘ရှုဉာဏ်’ မှန်ရမည်။ by Myoma Myint Kywe buddhawasborn623bc blog မှတဆင့်ဓမ္မဒါနကူးယူတင်ပြအပ်ပါသည်ခင်ဗျာ (ဗဟုသုတတိုးပွားပြီး အသိတရားများရယူနိုင်ကြ ပါစေခင်ဗျာ) ©©©©©©©©©©©©©©©© #ကောင်းကျိူးလိုရာပြည့်ကြပါစေ အာနာပါန သမထ ဝိပူနာအကွောငျး သိကောငျးစရာမြားစုံစုံလငျလငျ ******************************** အာနာပါနကငြျ့စဉျ သညျ အလှနျရှေးကသြော တရားကငြျ့စဉျတဈခုဖွဈသညျ။ သမထ Samatha (calm and concentration) ဟူသညျ အာရုံခွောကျပါး၌ လှငျ့ပါးခြောကျခြား၍ နသေောစိတျကို တဈခုတညျးသော အာရုံ၌ သတိ(Right mindfulness) စှဲမွဲစှာ သကျဝငျ စေ၍ စူးစူးစိုကျစိုကျသမာဓိ(Right Concentration) တညျတညျတံ့တံ့ ရှုခွငျးသဘောဖွဈသညျ။ အာနာပါန သမထ သညျ ထှကျလေ၀ငျလေ ကို အဖနျဖနျ အထပျထပျ ရှုရသော သတိပဌာနျကို ခေါျပါသညျ။ ထှကျလေ ၀ငျလကေို သတိနဲ့ ၀ငျ၊ သတိနဲ့ထှကျစရေမညျ။ ထှကျလေ ၀ငျလကေိုသာ မမေ့တဲ့ သတိကောငျးကောငျးနဲ့ ထှကျတိုငျး ၀ငျတိုငျး ထှကျလကေို လိုကျသိနပေါ၊ ၀ငျလကေို လိုကျသိနပေါ၊ သတိအလုပျ မမေ့စနေဲ့၊ မမေ့ရ ပါ၊ အာနာပါန သညျ “ထှကျသကျ ၀ငျသကျ “ ဟု အဓိပ်ပာယျရ၏၊ ထို့ကွောငျ့ အာနာပါနရူမှတျပှားမြားနညျးဆိုသညျမှာ.. ထှကျသကျ ၀ငျသကျ(ထှကျလေ၊ ၀ငျလေ) ကို သတိကပျ၍ ရူမှတျပှားမြားရသော နညျးဖွဈသညျ။ အာနာပါန ရူမှတျသူသညျ ထှကျလေ ၀ငျလတေိုးထိရာ နှာသီးဖြားကို သတိစိုကျ၍ ထှကျလြှငျ ထှကျလေ၊ ၀ငျလြှငျ ၀ငျလဟေု အဖနျဖနျ နှလုံးသှငျးရူမှတျရမညျ။ ဤအခွခေံ ရူမှတျသညျ့အဆငျ့တှငျ အသကျကို ရှူသှငျး ရှူထုတျတိုငျး ရှူသှငျး ရှူထုတျမှနျးသိအောငျ သတိထားရမညျ၊ ထို့ပွငျ ထှကျလေ ၀ငျလကေို နှာသီးဖြားတှငျ သတိကပျရူမှတျရမညျ။ ထှကျလေ ၀ငျလနေောကျသို့ စိတျကလိုကျပါပွီး မရှူမှတျရ၊ နှာသီးဖြား၌ သတိကပျထားပွီး ၀ငျတိုငျး ထှကျတိုငျး သိသိနရေပါမညျ၊ ထှကျလေ ၀ငျလေ နှာသီးဖြား၌ တိုးနေ ထိနသေညျကို သိရမညျ၊ သတိကောငျးလေ ပို၍ ထငျရှားလာလေ ဖွဈလိမျ့မညျ။ နှာသီးဖြား၌ စိတျစိုကျထားပွီး ထှကျလေ ၀ငျလေ ကို ထှကျလြှငျ ထှကျမှနျးသိ၊ ၀ငျလြှငျ ၀ငျမှနျးသိနအေောငျ ရူမှတျရမညျ။ အခြုပျအားဖွငျ့ ဤအခွခေံရူမှတျခွငျးသညျ သတိကို ဦးစားပေးထူထောငျခွငျးပငျဖွဈသညျ။ အာနာပါနရူမှတျခွငျး၏ အကြိုးမြား အာနာပါနကို ရူမှတျပှားမြားသူသညျ - (၁) စိတျငွိမျသကျ အေးခမြျးခွငျး၊ (၂) မှနျကနျစှာ တှေးခေါျကွံစညျနိုငျခွငျး၊ (၃) ကိုယျစိတျခမြျးသာစှာ နရေခွငျး၊ (၄) စတုက်ကနညျးအရ ရူပါ၀စရစြာနျ ၄-ပါးကို ရနိုငျခွငျး၊ (၅) သတိပဋ်ဌာနျ(၄)ပါး၊ ဗောဇ်စငြျ (၇)ပါးတို့နှငျ့ ပွညျ့စုံခွငျး၊ (၆) ဘ၀၏နောကျဆုံး ထှကျသကျ ၀ငျသကျကို သိခွငျး၊ (၇) မိမိ၏ အသကျအပိုငျးအခွားကို သိခွငျး၊ (၈) မဂျဖိုလျ၏ အခွခေံကိုရရှိခွငျး၊ အစရှိသော အကြိုးတရားမြားကို မကြျမှောကျဘ၀၌ပငျ ခံစားရရှိမညျဖွဈသညျ။ ဝိပူ နာ အလုပျသညျ မဂျခမြျးသာ၊ ဖိုလျခမြျးသာတှရေရှိစပေါသညျ။ နိဗ်ဗာနျခမြျးသာကိုရစေ ပါသညျ။ ကိလသောမြားစငျကွယျပွီး နောကျဆုံး နိဗ်ဗာနျထိတကျလှမျးနိုငျပါသညျ။ ဒါန- သီလ- သမထ ကုသိုလျမြား က အထောကျအပံ့ပေးနိုငျရုံသာ ပေးနိုငျပါသညျ။ နိဗ်ဗာနျကိုတိုကျရိုကျမရောကျနိုငျပါ။ နိဗ်ဗာနျသှားရာလမျး ကွောငျးမှာလညျး ဒါန သီလ သမထ ကုသိုလျမြားရှိရပါသညျ။ ဒါန- သီလ- သမထ သညျ နိဗ်ဗာနျကိုတိုကျရိုကျ မရောကျနိုငျပါ။ နိဗ်ဗာနျရောကျအောငျ ရအောငျ အထောကျအပံ့လောကျတော့ပေးနိုငျပါသညျ။ နိဗ်ဗာနျကို မကြျမှောကျပွုစနေိုငျသော ကုသိုလျသညျ ဝိပူ နာ ကုသိုလျပငျဖွဈပါသညျ။ လောဘ၊ ဒေါသ ၊ မောဟ စတဲ့ ကိလသောတှစေငျကွယျစပေါသညျ။ ဝိပူ နာ အလုပျသညျ စိတျဆငျးရဲမှုမြားမှ လှနျမွောကျစခွေငျး။ ကိုယျဆငျးရဲမှုမြားမှ လှနျမွောကျစခွေငျး။ မဂျဉာဏျဖိုလျဉာဏျမြားကိုရရှိစခွေငျး။ နိဗ်ဗာနျကို မကြျမှောကျပွုနိုငျခွငျး။ ကိလသောစငျစခွေငျး။ အကြိုးတရား မြား ရနိုငျပါသညျ။ သမထ နှင့ျ ဝိပူ နာ သညျ Two-In-One အစုံလိုကျ ထူထောငျရသော တရားနှဈပါးဖွဈသညျ။ ဝိပူ နာ Vipassana ဆိုသညျမှာ အရှိကိုအရှိအတိုငျး မှနျကနျစှာသိမွငျခွငျး၊ အထူးရှုမှတျခွငျး ဟု အဓိပ်ပါယျရရှိသညျ။ တရားရှုမှတျခွငျးသညျ အရာအားလုံးကို ထိနျးခြုပျလေ့ကငြျ့မှု တဈရပျဖွဈပွီး ရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ လေ့ကငြျ့သူသညျ “သိစိတျပြံ့လှငျ့စိတျ” ကို ကြောျလှနျပွီး စိတျအနားပေးခွငျး (သို့မဟုတျ ) အထူးရှုမှတျခွငျး (သို့မဟုတျ ) သိမှတျနခွေငျး၏ အနကျရှိုငျးဆုံးသောအဆငျ့ သို့ ရောကျရှိရနျ ကွိုးပမျး အားထုတျခွငျးဖွဈသညျ။ ကမ်ဘာပေါျတှငျ ဗုဒ်ဓဘာသာ သညျ (ခရဈတောျမပေါျမီ ဘီစီ ၅၈၈) လှနျခဲ့သောနှဈပေါငျး၂၆၀၂ ကြောျ မဟာသက်ကရာဇျ(၁၀၃) ခု ကဆုနျလပွညျ့ ဗုဒ်ဓဟူးနေ့တှငျ စတငျ ပှငျ့ထှနျး ပေါျပေါကျခဲ့ပါသညျ။ မဟာသက်ကရာဇျ (၁၀၃) ခု ဝါဆို လပွညျ့ စနနေေ့ ဘီစီ(၅၈၈) မှာ ဓမ်မရတနာ စတငျခဲ့သညျ။ မဟာသက်ကရာဇျ (၁၀၃)ခု ဝါဆိုလပွညျ့ကြောျ ၂ ရကျ ဘီစီ (၅၈၈) တှငျ သံဃာရတနာ စတငျပေါျပေါကျခဲ့ပါသညျ။ ဂေါတမဗုဒ်ဓမွတျစှာဘုရားသညျ ကမ်ဘာပေါျတှငျ ဝိပူ နာ နှငျ့ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျကို ဘီစီ (၅၈၈) လှနျခဲ့သော နှဈပေါငျး၂၆၀၂ -ကြောျတှငျပထမဆုံးသော စတငျတှေ့ရှိကငြျ့ကွံအားထုတျခဲ့သူဖွဈသညျ။ ဗုဒ်ဓမွတျစှာဘုရားသညျ ဘုရားအဖွဈနှငျ့ (၄၅) နှဈနပွေီး မဟာသက်ကရာဇျ ၁၄၈ ခု ကဆုနျလပွညျ့ နေ့ ဘီစီ ၅၄၃ မှာ ပရိနိဗ်ဗာနျ စံလှနျတောျမူသညျ။ ဗုဒ်ဓအဖွဈ (ဘီစီ ၅၈၈ - ဘီစီ ၅၄၃ ) ၄၅ နှဈအတှငျး တာဝနျကွီး ၂ ရပျကို တဈနေ့လြှငျ ၂၂ နာရီ မိနဈ ၂၀ ခနျ့မြှ နမေအား ညမနား လူသား, သတ်တဝါတို့၏ ကောငျးကြိုးကို မြှောျကိုး၍ ထမျးဆောငျတောျမူခဲ့သညျ။ သမထ Samatha နှငျ့ ဝိပူ နာ Vipassana တရားရှုမှတျကငြျ့ ကွံအားထုတျခွငျးသညျ ထငျရှားသညျ။ သမထ Samatha နှငျ့ ဝိပူ နာ Vipassana နှဈမြိုးစလုံးသညျ ဉာဏျအလငျးရရှိရနျအတှကျလိုအပျသညျ။ သမထ တှငျအမှတျတဈခုတညျးအာရုံစိုကျကွညျ့ခွငျး စိတျတညျငွိမျမှုစှမျးရညျကိုတိုး တကျဖွဈထှနျးအောငျလေ့ကငြျ့အားထုတျခွငျးဖွဈပွီး၊ ဝိပူ နာ သညျ ပကတိသဘာဝအမှနျမြားကိုရှုမွငျခွငျးအားဖွငျ့ ထိုးထှငျးသိမွငျခွငျးနှငျ့ ပညာတို့ တိုးတကျ ဖှံ့ဖွိုး လာစရေနျဖွဈသညျ။ (Vipassana in the Buddhism means insight into the true nature of reality, namely as the Three marks of existence: impermanence, suffering or unsatisfactoriness, and the realisation of non-self) ဝိပူ နာ အကြိုးကွီးမားပုံ … မွတျဗုဒ်ဓရှငျတောျဘုရားသညျ သာဝတ်ထိပွညျမှနျ ဇတေဝနျကြောငျးတောျ၌ သီတငျးသုံးတောျမူနစေဉျအခါ၌ ကြောငျးဒါယကာကွီး အနာထပိဏျ သူဌေးအား အလှူဒါနနှင့ျ ပတျသကျ၍ ဝလောမသုတျ တရားတောျကို မိနျ.တောျမူသညျ။ ၁။ ဝလောမသုတျတရားတောျ အကဉြျးခြုပျကား … ရှေးအခါက ဝလောမ အမညျရှိ ပုဏ်ဏားသူဌေးကွီးသညျ မဟာဒါနအလှူတျာကို ပေးလှူ၏။ ယငျးအလှူ၌ ငှဒေငျ်ဂါး အပွညျ့ပါသော ရှှခှေကျကွီး ရှဈသောငျးလေးထောငျ၊ ရှှဒေငျ်ဂါး အပွညျ့ပါသော ငှခှေကျကွီးပေါငျး ရှဈသောငျးလေးထောငျ စသညျဖွငျ့ ရှဈသောငျးလေးထောငျပေါငျး မြားစှာသော ရတနာ ခုနှဈပါး ဆငျမွငျးကြှဲနှား၊ အဝတျအထညျ အသုံးအဆောငျ ပစ်စညျးအစုံပေါငျး မြားစှာကို ပေးလှူသညျ။ အလှူတောျကွီးသညျကား မွဈရအေလငြျကွီး တရဟောစီးသကဲ့သို. အကွီးအကယြျလှူခွငျး ဖွဈပသေညျ။ ၂။ သာသနာပ အခါ၌ ဤမြှကွီးကယြျသော ဝလောမပုဏ်ဏား၏ မဟာအလှူတောျကွီးသညျ သာသနာတောျတှငျး၌ အယူသီလနှငျ့ပွညျ့စုံသော ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျ လူဝတျကွောငျတဈယောကျအား ထမငျးတဈထပျ ပေးလှူ ရသလောကျ အကြိုးမကွီးခြေ။ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျ လူဝတျကွောငျ တဈယောကျအား ထမငျးတဈထပျ ပေးလှူ ရသညျက အကြိုးပို၍ ကွီးမားသညျ။ ၃။ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျ လူဝတျကွောငျတဈရာကို ကြှေးမှေးပေးလှူ ရသညျထကျ သောတာပနျတဈယောကျအား ပေးလှူ ရသညျက အကြိုးပို၍ ကွီးမားသညျ။ ၄။ သောတာပနျတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ သကဒါဂါမျ တဈယောကျအား ပေးလှူ ရသညျက အကြိုးပို၍ ကွီးမားသညျ။ ၅။ သကဒါဂါမျတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ အနာဂါမျ တဈယောကျကို ပေးလှူ ရသညျက ပို၍ အကြိုး ကွီးမားသညျ။ ၆။ အနာဂါမျတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ ရဟ န်တာတဈပါးကို ပေးလှူ ရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၇။ ရဟ န်တာတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ ပစ်စကေဗုဒ်ဓါတဈပါးကို ပေးလှူ ရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၈။ ပစ်စကေဗုဒ်ဓါတဈရာကို ပေးလှူ ရသညျထကျ သဗ်ဗညုဘုရားတဈဆူကို ပေးလှူရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၉။ ဘုရားရှငျအားပေးလှူ ရသညျထကျ သံဃိကကြောငျးတဈဆောငျ ဆောကျလုပျလှူဒါနျးရသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးမားသညျ။ ၁၀။ ထို.ထကျ မိမိကိုယျတိုငျ သရဏဂုံ ဆောကျတညျခွငျးက ပို၍အကြိုးကွီး၏။ ၁၁။ ထို.ထကျ မိမိကိုယျတိုငျ ငါးပါးသီလစောငျ့ထိနျးခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီးမား၏။ ၁၂။ ထို.ထကျ မတေ်တာဘာဝနာကို နံ.သာတဈခါရှူမြှ ပှားခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီး၏။ ၁၃။ ထို.ထကျ အနိစ်စဝိပူနာ ဘာဝနာကို နို.တဈညှဈမြှ ပှားခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီးမား၏။ …ဟူ၍ ဟောကွားတောျမူပသေညျ။ ယငျးတရားအားလုံးကို ခွုံ၍ သုံးသပျလိုကျသောအခါ … (၁) မှ(၉) အထိသညျ … ဒါန ကုသိုလျတရားမြိုး ဖွဈသညျ၊ (၂) မှ(၁၁) အထိသညျ… သီလ ကုသိုလျတရားမြိုး ဖွဈသညျ၊ (၁၂) မှာ သမထဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုး ဖွဈ၍ (၁၃) မှာ ဝိပူနာ ဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုးဖွဈသညျ။ သို.ဖွဈ၍ မွတျစှာဘုရားသညျ ဤဝလောမသုတျတောျဖွငျ့ …. ဒါနကုသိုလျထကျ သီလကုသိုလျမြိုးက မွတျသညျ၊ သီလကုသိုလျမြိုးထကျ သမထ-ဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုးက မွတျသညျ၊ သမထ ဘာဝနာကုသိုလျမြိုးထကျ ဝိပူနာဘာဝနာ ကုသိုလျမြိုးက မွတျသညျ ဟူ၍ ခှဲခွားသတျမှတျတောျ မူကွောငျးကို သိရှိရပသေညျ။ ဤသညျကို သိရှိခွငျးဖွငျ့ ဝိပူ နာ ဘာဝနာသညျ မညျမြှ အကြိုးကြေးဇူးကွီးမားသညျကို နှိုငျးယှဉျ သိရှိနိုငျမညျ ဖွဈပါသညျ။ (ကြောျနန်ဒအောငျ ၏ ကြေးဇူးတောျရှငျ ဆရာတောျကွီးမြား၏ ဝိပူ နာရှုနညျးမြား ပထမတှဲမှ ကောကျနုတျဖောျပွပါသညျ။) အာနာပါန Anapanasati သညျ သမထကငြျ့စဉျ ၏ အစ တာထှကျဟု ပွောနိုငျသောျလညျး အဆငျ့အမြိုး မြိုးကိုဖွတျသနျးသှားပွီး နောကျဆုံးတှငျ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျသို့ ရောကျ ရှိအဆုံးသတျသှားသညျ။ ဂေါတမဗုဒ်ဓမွတျစှာဘုရားသညျ ကမ်ဘာပေါျတှငျ ဝိပူ နာ ကငြျ့စဉျကို ဘီစီ ၅၈၈ လှနျခဲ့သော နှဈပေါငျး၂၆၀၂ -ကြောျတှငျပထမဆုံးသော စတငျတှေ့ရှိကငြျ့ကွံအားထုတျခဲ့သူဖွဈသညျ။ မိမိ၏ခန်ဓာကိုယျကို မိမိကိုယျတိုငျရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ မိမိ၏ မတငျ့တယျသော စိတျတို့ကို ဖွူစငျစသေော ကငြျ့စဉျဖွဈသညျ ။ မိမိ၏ ခန်ဓာကိုယျကို မိမိကိုယျတိုငျရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ မိမိ၏ မတငျ့တယျသော စိတျတို့ကို ဖွူစငျစသေော ကငြျ့စဉျဖွဈသညျ ။ ပွနျ့လှငျ့နသေောစိတျကို စုစညျးနိုငျရနျအတှကျ ပုံမှနျအတိုငျး အသကျရှုမှုကို အာရုံစူးစိုကျပွီး စတငျရှုမှတျလေ့ကငြျ့မှု ပွုလုပျကွရသညျ။ စိတျသညျ တညျကွညျစူးရှမှုရှိပွီး ခန်ဓာကိုယျကို အာရုံစူးစိုကျ၍ ရှုမှတျခွငျးဖွငျ့ ရုပျသညျလညျးကောငျး၊ စိတျသညျလညျးကောငျး၊ ခဏမစဲ မရပျမနား ပွောငျးလဲနကွေသောတရား၊ စကွာဝဋ်ဌဌာတဈခုလုံး၏ သဘာဝဓမ်မ အမှနျတရားကို တှေ့ရှိလာသောအခါ မမွဲခွငျး သဘာဝ ( အနိစ်စ impermanent (anicca)၊ ဆငျးရဲခွငျး( ဒုက်ခ suffering (dukkha) နှငျ့ အစိုး မရသော( အနတ်တ Egolessness /not-self (anatta) သဘော သဘာဝ အမှနျတို့ကို သိရှိကွသညျ။ ဤကဲ့သို့ အမှနျတရား ဓမ်မလက်ခဏာကို ကိုယျတိုငျကိုကွ တိုကျရိုကျသိလာသောအခါ စိတျအတှငျး၌ မတငျ့တယျ မစငျကွယျမှုမြားမှ လှတျမွောကျ၍ စိတျကို ဖွူစငျမှု ဖွဈစသေော တရားကငြျ့စဉျဖွဈသညျ။ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျ၏ ရညျမှနျးခကြျသညျ စိတျ၏ အထှဋျအထိပျသို့ရောကျပွီး၊ သံသရာဝဋျဆငျးရဲဒုက်ခအပေါငျးမှ လှတျမွောကျခွငျး၊ ပညာ-ဉာဏျစဉျအဆုံးတိုငျ ပေါကျရောကျစရေနျ ဖွဈပသေညျ။ ဉာဏျစဉျ ၁၆ ပါး ရှိသညျ။ ကွိုးစားပွီး ဆကျလကျကငြျ့ကွံအားထုတျပါလြှငျ အားထုတျသူ၏ နေ့စဉျဆငျးရဲ ပငျပနျးမှုမြားမှ သကျသာစပွေီး ယခငျအကငြျ့ဟောငျးပုံစံမြား၏ တညျငွိမျမှုမရှိသော တုနျ့ပွနျမှုမြားတို့ဖွငျ့ နှဈသကျသာယာဖှယျ၊ မနှဈသကျသာယာဖှယျ ကိစ်စမြား ကွုံရသောအခါ စိတျထဲတှငျ ထုံးဖှဲ့ခညြျနှောငျမှု၊ ဆငျးရဲမှု အစိုငျအခဲမြားစှာ ဖွဈပေါျခွငျးတို့မှ ဖွလြေော့ပွီးလြှငျ ခမြျးသာမှုမြား ဖွဈလာပါလိမျ့မညျ။ ဝိပူ နာကငြျ့စဉျ သညျ ဗုဒ်ဓမွတျစှာက သငျကွားပေးခဲ့သညျ မှနျသောျလညျး၊ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျမြား အတှကျသာ မဟုတျပဲ လူအားလုံးနှငျ့ သကျဆိုငျသောကငြျ့စဉျ ဖွဈသညျ။ စကွာဝဌာ ရှိ အားလုံးသောလူတို့အတှကျ ဝဋျဆငျးရဲမှ လှတျမွောကျစသေော နညျးလမျး သာဖွဈသညျ။ ဝဘေူဆရာတောျဘုရားကွီး က “သီလ ဆောကျတညျပွီးလြှငျ ပွညျ့စုံအောငျ ဖွညျ့ကွ၊ ဖွညျ့လို့ ပွညျ့စုံပွီ ဆိုလြှငျ မိမိစိတျအလို တောငျ့တတဲ့အတိုငျး ပွီးမယျ၊ ယခုလညျး ခမြျးသာမယျ၊ နောငျလညျး ခမြျးသာမယျ။ ပစ်စုပ်ပနျ ခမြျးသာ၊ သံသရာ ခမြျးသာ ၂-ဖွာကို ပေးစှမျးနိုငျတာဟာ ဘုရားရှငျ အဆုံးအမတောျက လှဲလို့ တခွားမရှိဘူး။ ဘုရားရှငျ အဆုံးအမဆိုတာ ပိဋက ၃-ပုံပဲ၊ ပိဋက ၃-ပုံ ဆိုတာ အလှနျ ကယြျဝနျးတယျ။ ပိဋက ၃-ပုံကို အဆီ ထုတျပါလြှငျ “ဗောဓိပက်ခိယ ၃၇-ပါး” ရတယျ၊ ဗောဓိပက်ခယ တရား ၃၇-ပါးကို အဆီ ထုတျလြှငျ “မဂ်ဂငျရှဈပါး” ရတယျ။ မဂ်ဂငျ ရှဈပါးကို အဆီထုတျလြှငျ “သိက်ခာ သုံးပါး” ရတယျ။ သိက်ခာ သုံးပါးဆိုတာ အဓိသီလ၊ အဓိစိတ်တ၊ အဓိပညာ ပါပဲ။သိက်ခာသုံးပါးကို အဆီထုတျလြှငျ “ဧကော ဓမ်မော” တဈခု ရတယျ။ ရုပျပေါျ နာမျပေါျမှာ နပွေီး ယခုလို ဆောငျထားတော့ (ရှုမှတျနတေော့) ကာယကံ သောငျးကနြျးမှု၊ ဝစီကံ သောငျးကနြျးမှု မရှိဘူး။ ဒါ “အဓိသီလ” လို့ ခေါျတယျ။ အဓိသီလ အားကောငျးလြှငျ စိတျတှေ သောငျးကနြျးမှု မရှိဘဲ ငွိမျဝပျ ပိပွားပွီး တညျနတေော့တယျ။ အဲဒါ “အဓိစိတ်တ” လို့ ခေါျတယျ။ အဓိစိတ်တ (သမာဓိ) အားကောငျးလို့ အခြိနျကွာလြှငျ ဘယျလူ၊ ဘယျနတျ၊ ဘယျဗွဟ်မာမှ ဖနျတီးလို့ မဖွဈဘူး၊ လြှပျတဈပွတျအတှငျး ကုဋတေဈသိနျး ဖွဈပွီး ပကြျနတေယျ။ ရုပျကို နာမျက သိနလြှေငျ ဖွဈပကြျကို သိတော့တာပဲ၊ ဖွဈပကြျကို သိတာ “အဓိပညာ” လို့ ခေါျတယျ။ အမြားနားလညျအောငျ ပွောရမယျဆိုလြှငျ ခန်ဓာကိုယျမှာ ထငျရှားတဲ့ အစိတျအပိုငျး တဈခု ဖွဈတဲ့ နှာဖြား နှာဝတှငျ ထှကျလေ ဝငျလေ နှဈရပျဟာ အမွဲ တိုကျဝငျ၊ တိုကျထှကျ နတေယျ။ နှာဖြား နှာဝ မှာ ကာယပသာဒ အကွညျက အထိခံ၊ ထှကျလေ ဝငျလဖွေဈတဲ့ လနှေဈရပျ ဝါယော ဖောဋ်ဌဗ်ဗက ထိတယျ၊ ထိုအထိခံနဲ့ ထိတာက ရုပျ၊ သိတာက နာမျ ဆိုတော့ ဒကာကွီး၊ ဒကာမကွီးတို့ သူမြား မေးမနနေဲ့၊ ကိုယျ့နှာဝကို ဉာဏျနဲ့ စောငျ့ကွညျ့၊ ဝငျတော့ ထိဝငျမယျ၊ ထှကျတော့လညျး ထိထှကျမယျ။ ထိတာကို သိလြှငျ သိနလြှေငျ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ ဖွဈခှငျ့ မရလို့ လောဘမီး၊ ဒေါသမီး၊ မောဟမီး ငွိမျးတယျ၊ ငွိမျးတော့ အေးတယျ။ မထိခငျကလညျး သိလို့ မဖွဈဘူး၊ ထိပွီး ပွနျတော့လညျး သိလို့ မဖွဈဘူး၊ ထိတုနျးကိုသာ သိဖွဈတယျ၊ အဲဒါကို “ပစ်စုပ်ပနျ တညျ့တညျ့” လို့ ဆိုတယျ။ အဲသလို တဈထိတညျး(ထဲ) ထိနတောကို တဈဆကျတညျး(ထဲ) သိနအေောငျ ဆောငျကွဗြ။ တဈရကျ ၂၄-နာရီ တဈစပျလောကျ ရလြှငျ အလှနျ သိသာပါတယျ။ အဲသလို ထိတာကို မသိမှတျ နိုငျရငျ လြှပျတဈပွတျ အတှငျးတှငျပဲ ကုဋတေဈသိနျး ကွှေးတငျ သှားရောဗြ။ ထိတာကို သိနလြှေငျ “ရုပျနှငျ့ နာမျသာ ရှိပါကလား” လို့ သိလိမျ့မယျ။ ရုပျနာမျ မှ တဈပါး ငါ၊ သူတဈပါး၊ ယောကြာျး၊ မိနျးမ မရှိဘူးဆိုတာ “ဘုရားရှငျ၏ တရားတောျ အမှနျပါလား” လို့ ကိုယျ့ဟာကိုယျ သိလိမျ့မယျ။ သူမြားကို မေးနဖေို့ မလိုပါဘူး၊ နှာဝမှာ လထေိတာကို သိနလြှေငျ ထိုအခြိနျမှာ အတ်တဆိုတဲ့ ကိုယျမရှိဘူး။ ထို သိနတေဲ့ အခြိနျမှာ ဉာဏျအမွငျ စငျကွယျတယျ၊ သမ်မာဒိဋ်ဌိ ဖွဈတယျ။ ထိတာကို သိနတေဲ့ အခြိနျမှာ “ရုပျ နာမျ မှတဈပါး ဘာမြှ မရှိပါကလား” လို့ သိတာကို နာမျရုပျ ပိုငျးခွားပွီး သိလို့ “နာမရူပ ပရိစ်ဆဒေဉာဏျ” လို့ ခေါျတယျ။ တဈထိတညျး(ထဲ) ထိ၊ တဈသိတညျး(ထဲ) သိနလြှေငျ အတ်တစငျ၍ ဉာဏျအမွငျ စငျကွယျတဲ့ အကြိုးရတယျ၊ ဒါဟာ တဒငျ်ဂပဟာနျ ခဏ အခြိနျလေးမှာ ရတဲ့ အကြိုး၊ နညျးတယျလို့ မမှတျကွနဲ့။ “ကမ်မဋ်ဌာနျး ထိုငျရတာမြား ဘာမှလညျး မတှေ့ပေါငျ၊ ဘာမှလညျး မရပေါငျ” လို့မြား မမှတျလိုကျကွ ပါနဲ့။ ဘုရား သာသနာနဲ့ ကွုံကွိုကျတဲ့ အခါမှာ ဒီလို အကြိုးထူးမြား ရနိုငျတယျ။ စားဖို့ သောကျဖို့ အသာထားပွီး အထူး ကွိုးစားကွ… သီလ ကို ပွညျ့စုံအောငျစတေိယငျ်ဂဏဝတျ၊ ဗောဓိယငျ်ဂဏဝတျ၊ ဆရာသမား မိဘဝတျ၊ သားမယားဝတျ ဒါတှေ လုပျရတာက စရဏ ကုသိုလျ သီလဘကျကဗြ။ ဒါတှေ လုပျရငျးနဲ့ ဆောငျလို့၊ ရှုမှတျလို့ကော မရဘူးလား။ ဒီဝတျတှေ မဖွညျ့ဘဲနဲ့ သီလ ပွညျ့စုံပါ့မလား၊ သီလ မပွညျ့စုံရငျ လိုလား တောငျ့တတဲ့ ခမြျးသာကော ရပါ့မလားဗြာ။ ခမြျးသာမှု မရှိရငျ သမာဓိ မရဘူး၊ သမာဓိ မရတော့ ပညာလညျး မရနိုငျဘူးဗြ”…. လို့ ဟောကွားတောျမူသညျ ။ ဉာဏ်စဉျ ၁၆ ပါး (The Sixteen Stages of Insight) (၁) နာမ ရူပ ပရိစ်ဆဒေဉာဏျ (ခှဲခွား) -ဘုံသုံးပါး၌ ရုပျနာမျနှဈပါးကို ပိုငျးခွား၍ သိသောဉာဏျ၊ Namarupa Pariccheda Nana (Knowledge to distinguish mental and physical states) (၂) ပစ်စယ ပရိဂ်ဂဟဉာဏျ (သိမျးဆညျး)-ရုပျနာမျနှဈပါး၏ ဖွဈကွောငျးတရားကို သိမျးဆညျးသောဉာဏျ၊ Paccaya Pariggaha Nana (Knowledge of the cause-and-effect relationship between mental and physical states) (၃) သမ်မသနဉာဏျ (လက်ခဏာ) ဖွဈပကြျမွငျသုံးသပျ၍ရှု- ခန်ဓာငါးပါး ရုပျနာမျနှဈပါးအား အနိစ်စ၊ ဒုက်ခ၊ အနတ်တ လက်ခဏာ သုံးပါးဖွငျ့ သုံးသပျ၍ရှုသောဉာဏျ။ Sammasana Nana (Knowledge of mental and physical processes as impermanent, unsatisfactory and non self) (၄) ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျ (ဖွဈပကြျ) ရုပျနာမျနှဈပါး ခန်ဓာငါးပါးတို့၏ ဖွဈခွငျးပကြျခွငျးကိုအဖနျတလဲလဲရှုသောဉာဏျ။ Udayabbaya Nana (Knowledge of arising and passing away) (၅) ဘငျ်ဂဉာဏျ (ပကြျ) ခန်ဓာငါးပါး ရုပျနာမျနှဈပါးတို့၏ ပကြျခွငျးကိုသာ အဖနျတလဲလဲ ရှုသောဉာဏျ။ Bhanga Nana (Knowledge of the dissolution of formations) (၆) ဘယ ဉာဏျ (ကွောကျ) ခန်ဓာငါးပါးရုပျနာမျနှဈပါးကို ကွောကျမကျဖှယျဘေးကွီးဟု အဖနျတလဲလဲ ရှုသောဉာဏျ။ Bhaya Nana (Knowledge of the fearful nature of mental and physical states) (၇) အာဒီနဝဉာဏျ (အပွဈရှာ) ဖွဈပကြျမုနျး- ခန်ဓာငါးပါးရုပျနာမျနှဈပါးတို့အား အပွဈအားဖွငျ့ ရှုသောဉာဏျ။ Adinava Nana (Knowledge of mental and physical states as unsatisfactory) (၈) နိဗ်ဗိဒါဉာဏျ (ငွီးငှေ့) ခန်ဓာငါးပါး ရုပျနာမျနှဈပါးတို့၌ ငွီးငှေ့သောအစှမျးအားဖွငျ့ ရှုသောဉာဏျ။ Nibbida Nana (Knowledge of disenchantment) (၉) မုစ်စိတုကမတြာဉာဏျ (လှတျ) ခန်ဓာငါးပါးတို့မှ လှတျမွောကျခွငျးငှါ ရှုသောဉာဏျ။ Muncitukamayata Nana (Knowledge of the desire to abandon the worldly state) (၁၀) ပဋိသငျ်ခါဉာဏျ (အဖနျတလဲလဲ) ခန်ဓာငါးပါးတို့အား သိမျးဆညျးခွငျးအစှမျးဖွငျ့ အဖနျတလဲလဲ ရှုသောဉာဏျ။ Patisankha Nana (Knowledge which investigates the path to deliverance and instills a decision to practice further) (၁၁) သငျ်ခါရုပကေ်ခာဉာဏျ (ဥပကေ်ခာ) ခန်ဓာငါးပါးတို့၌ ကွောကျခွငျး နှဈသကျခွငျးနှငျ့ လစြျလြူရှုသောဉာဏျ။ Sankharupekha Nana (Knowledge which regards mental and physical states with equanimity) (၁၂) အနုလောမ ဉာဏျ (လြောျ) - လက်ခဏာသုံးပါးကို ရှုသညျ၏အဖွဈဖွငျ့ မဂျအားလြောျစှာရသော သတိပဋ်ဌဌာနျစသော ဗောဓိပက်ခိယ တရား (၃၇) ပါးတို့အားလြောျစှာ ဖွဈသောဉာဏျ။ Anuloma Nana (Knowledge which conforms to the Four Noble Truths) အရိယာဉာဏ် ၄ ပါး (၁၃) ဂေါတွဘူဉာဏျ (လှှဲ) -ပုထုဇဉျအနှယျကို ဖွတျ၍ အရိယာအနှယျကို ဖွဈစသေောဉာဏျ၊ Gotrabhu Nana (Knowledge of deliverance from the worldly condition) (၁၄) သောတပတ်တိ ‘မဂျ’ ဉာဏျ (ဆိုကျ) -နိဗ်ဗာနျကို သိမွငျသော မဂျဉာဏျ၊ Magga Nana (Knowledge by which defilements are abandoned and are overcome by destruction) (၁၅) သောတပတ်တိ ‘ဖိုလျ’ ဉာဏျ (ခံစား)- နိဗ်ဗာနျကို ခံစားသိမွငျသော ဖိုလျဉာဏျ၊ Phala Nana (Knowledge which realizes the fruit of the path and has nibbana as object) (၁၆) ပစ်စဝကေဉာဏျ (သုံးသပျ) ရခဲ့ပွီး တရားတို့ကို ပွနျလညျဆငျခွငျသုံးသပျသောဉာဏျ။ Paccavekkhana Nana (Knowledge which reviews the defilements still remaining) အသငျ်ခ်တဓါတျ၊ နိဗ်ဗာနဓါတျ၊ နိဗ်ဗာနျ -‘အရှုခံ’ မှနျရမညျ။ ‘ရှုဉာဏျ’ မှနျရမညျ။ by Myoma Myint Kywe buddhawasborn623bc blog မှတဆငျ့ဓမ်မဒါနကူးယူတငျပွအပျပါသညျခငျဗြာ (ဗဟုသုတတိုးပှားပွီး အသိတရားမြားရယူနိုငျကွ ပါစခေငျဗြာ) ©©©©©©©©©©©©©©©© #ကောငျးကြိူးလိုရာပွညျ့ကွပါ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/335FfZ1
#သာသနာက (၃) ထောင်ထက်မပိုဘူး ➖🍒➖🍒➖🍒➖🍒➖ ➖သာသနာနောက်ဆုံး။ 🌻တို့ဥပဇ္ဇယ်မိန့်သွားတာ၊ (၃၀၀၀) ထက်မပိုဘူးတဲ့ သာသနာက။ ဘာဖြစ်လို့တုန်း၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အာရုံရဲ့ အတိုက်ကြမ်းမှု၊ ကိလေသာရဲ့ အတိုက်ကြမ်းမှု၊ ဟုတ်ကလား။ 🌻ပြီးတော့ တက်တဲ့အချိန်မှာ တို့အာရှတိုက်က ဦးဆောင်တယ်။ ဆုတ်တဲ့အချိန်မှာ တခြားတိုက်က ဦးဆောင်တာ။ *ဆုတ်ခေတ်က တဏှာဦးစီးတာကိုး။ တက်ခေတ်က သဒ္ဓါဦးစီးရမှာကိုး။ တို့အာရှတိုက်ဆိုတာ စာလို "အရိယ" "အရိယ" ကို ဘိုလိုရေးတော့ "အေးရှ" ဒါနဲ့ အခုလို အာရှဖြစ်လာတာ။ အဲဒါ ပါဋိစကား။ "အရိယာ" ကို ဘိုလိုရေးတော့ "အာရှ"ဖြစ်နေတာ အရိယတိုက်ဗျ။ 🌻အဲ့တော့ အတက်မှာ တို့က ဦးဆောင်ရတာ။ အကျမှာ သူတို့ဘက်က။ အဲ့တော့ သူတို့ဦးဆောင်တာ တော်တော်ကို ပီပြင်နေပြီဗျ။ အကုန်လုံး သူတို့နောက် လိုက်နေရတာလေ။ ကွဲမယ် အဲ့ခါကျ။ ဆန့်ကျင်ဘက် ၊သူတို့က တဏှာ မာန ဒိဌိ ဦးဆောင်တယ် ဒါနဲ့ ချဲ့ရတာ မဟုတ်ဘူးလား။ သူတို့က တဏှာ မာန ဒိဌိ နဲ့ ချဲ့ရတာ။ တို့က သဒ္ဓါ ပညာ သမ္မာဒိဌိ နဲ့သွားရမှာ။ မတူဘူး ဆန့်ကျင်ဘက်။ အဲ့တော့ ဟိုဘက်က အားကောင်းရင် ဒီဘက်က အားလျှော့ပေးရမှာ။ (၃၀၀၀)ထက် မပိုဘူး။ အဲ့တော့ အခုပဲ (၂၅၀၀) ကျော်နေပြီပဲ။ (၄၀၀) ကျော်လောက်ပဲ ကျန်တော့တာ။ 💥အဲ့ဒီ (၄၀၀) ကျော်က နောက်တစ်ခါ လူလာဖြစ်ရင် ဒီသာသနာနဲ့ ကြုံပါဦးမလား?။ (၄၀၀) ကျော်ပဲ ကျန်တော့တာ။ ကျုပ်တို့က အထက်တက်မလား?၊ အောက်ဆင်းမလား? သိမှ မသိပဲ။ အထက်တက်လဲ တမျော်တခေါ်။ တို့ စတုမဟာရာဇ် နတ်မင်းရဲ့ သက်တမ်းက အနှစ် (၅၀၀) ၊တို့ လူသက်နဲ့ဆို အနှစ် (၉) သန်း။ သူတို့ (၅၀၀) က တို့လူသက်နဲ့ဆို အနှစ်(၉) သန်း ညီမျှတယ်။ အခု ရုပ်ကစိုးနတ်တွေက စတုမဟာရာဇ်နတ်တွေပေါ့။ အနှစ်(၉) သန်းဗျ။ မှီမလား ဒီ(၄၀၀) ကျော်ကို။ 🙏မမှီပါဘုရား🙏 💥နောက်တခါ လူလာဖြစ်ရင် မမှီနိုင်ဘူး။ ငရဲသက်တမ်းလဲ တွက်ကြည့်ပေါ့ဗျာ။ ဟုတ်တယ်နော်။ အဲ နောက်ဆုံး။ ဒီအတိုင်းကြီးမနေနဲ့။ ဒါနောက်ဆုံး နောက်နှစ် ဒီ့ထက် တိုးလာမယ် မ ထင်နဲ့။ ဆုတ်သထက် ဆုတ်မှာ။ တို့အရွယ်တွေကကော နောက်ဆို ဒီ့ထက် အရွယ် ကောင်းမှာတဲ့လား? 🙏မကောင်းပါဘုရား🙏 💥ဆုတ်မှာ ခင်ဗျားတို့ တနှစ်ထက် တနှစ်။ အခုက အချိန်ကောင်းလေး၊ ယူထားတော့။ စာလိုပြောရရင်တော့ သောတပန်အဆင့်က ခေါင်းပါးတဲ့ အကျင့် ကျင့်ဖို့မလိုဘူး။ (၅) ပါးနဲ့ရပါတယ် ဖြစ်ပျက်ရှု့ပြီး ထိသိ မြင်ရမှာ မဟုတ်လား။ ထိသိမြင်ရင် ငါစွဲဒိဌိ ရှိဦးမလား။ 💥သူက ဒိဌိတစ်လုံး ပြုတ်တာလေ။ အဲ့တော့ သတိနဲ့ ရှု့နေလို့ဖြစ်ပျက် မြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်၊ ထိသိမြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ဘယ်လိုလုပ် ငါစွဲဝင်နိုင်မှာလဲ။ 💥ငါတွေး မတွေးမိတာ ကြာရှည်လေလေ၊ အစွဲပြုတ်လေပဲ။ ငါစွဲ ပါးရာကနဲ၊ နဲရာက စဲသွားမှာပေါ့။ ခေါင်းပါးတဲ့ အကျင့် ကျင့်ဖို့မလိုဘူး။ ရွာထဲနေရင်လည်း ရနိုင်ပါတယ်။ ရိပ်သာသွားပြီး ၁၀ ရက်၊ ၁၅ ရက်၊ တစ်လ၊ နှစ်လ ဒီလိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး 💥လုပ်စမ်း အချိန်မရှိဘူး။ ဝမ်းစာနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကတော့ ဓာတ်ကောင်နဲ့ ဓာတ်ဥာဉ်က လုပ်လိမ့်မယ်။ သူတို့အလုပ် ခင်ဗျားတို့တောင် ဝင်မရှုပ်နဲ့။ တို့က ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ရင် မရနိုင်ဘူလား? သူတို့ ဓာတ်ရုပ်၊ ဓာတ်ကောင်ကတော့ ဓာတ်ရုပ်၊ ဓာတ်ဥာဉ်က ဦးဆောင်ပြီး လုပ်လိမ့်မယ်။ ကိုယ်တောင် လိုက်လုပ်နေဖို့တောင် မလိုပါဘူး။ ကိုယ်က ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ရင် မရနိုင်ဘူလား။ 🙏ရနိုင်ပါတယ် ဘုရား🙏 💥တခါတည်း ၂လုပ် လုပ်ထား။ သာသနာနောက်ပိုင်း။ 💥ခုဏက စကားကျန်ရစ်သေးတယ်၊ ခုဏက ငါသေရတော့မယ် ဒါနံပါတ် (၁)စည်း။ ငါ့မိသားစုနဲ့ ခွဲရတော့မယ် နံပါတ် (၂) စည်းနော်။ နံပါတ် (၃) စည်းက ဝေဒနာပြင်းထန်လာရင် ကျော်ဖို့ရာ ဒီစိတ်စည်းလုံးမှု အားမကောင်းရင် ကျော်နိုင်ပါ့မလား? 🙏မကျော်နိုင်ပါဘုရား🙏 💥ဝေဒနာ ဖြစ်ပျက်မမြင်နိုင်ပဲနဲ့ မကျော်နိုင်ဘူး။ ➖ဝေဒနာကျော်ဖို့ အရေးကြီးဆုံး။ 💥ကျော်နိုင်ပါ့မလား? ➖ကျော်နိုင်အောင် လုပ်နော်။ 💥နံပါတ် (၃) စည်း အခက်ဆုံး။ ➖အဲ့ဒီ အချိန်မှာ သတိလွတ်မယ်။ 💥သတိလွတ်ရင် ပင်ကိုယ်စိတ်လွတ်တော့မှာ။ ➖ပင်ကိုယ်စိတ်လွတ်ရင် အစွဲစွဲရာ ပါရမှာ။ 💥ပင်ကိုယ်စိတ် မလွတ်သေးရင်တော့ ကိုင်လိုချင်သလိုရတာပေါ့။ ပင်ကိုယ်စိတ် လွတ်ရင် သွားပြီ။ 💥အဲ့ဒီ သေခါနီးရဲ့စည်းကျော်ဖို့က စိတ်စည်းလုံးမှု ကိုယ့်ဘက်က စိတ်အားကောင်းထားမှ ကိုယ့်ဘက်က ဥာဏ်အရှိန်အဟုန်ကောင်းမှ ကျော်နိုင်မှာနော် အဲ့လောက်ထိ လုပ်ထားရမှာဗျ။ 💥လူ့ဘဝရောက်တုန်းလေး ၊သာသနာနဲ့ ကြုံတုန်းလေး တို့လက်ဆောင်ပေးလိုက်တာဗျာ။ 🙏🙏🙏 {မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး} ဟောကြားသော "တကယ်ကြောက်ရင် အဟုတ်လုပ်" တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ချက် မဟာဗောဓိမြို င်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ တရားဓမ္မများပေစ့်မှ ထပ်ဆင့်ကူးယ်ူမျှဝေ ပူဇော်ပါသည်။ Credit ##Loce coffee
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WAjjD8
#သာသနာက (၃) ထောင်ထက်မပိုဘူး ➖🍒➖🍒➖🍒➖🍒➖ ➖သာသနာနောက်ဆုံး။ 🌻တို့ဥပဇ္ဇယ်မိန့်သွားတာ၊ (၃၀၀၀) ထက်မပိုဘူးတဲ့ သာသနာက။ ဘာဖြစ်လို့တုန်း၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အာရုံရဲ့ အတိုက်ကြမ်းမှု၊ ကိလေသာရဲ့ အတိုက်ကြမ်းမှု၊ ဟုတ်ကလား။ 🌻ပြီးတော့ တက်တဲ့အချိန်မှာ တို့အာရှတိုက်က ဦးဆောင်တယ်။ ဆုတ်တဲ့အချိန်မှာ တခြားတိုက်က ဦးဆောင်တာ။ *ဆုတ်ခေတ်က တဏှာဦးစီးတာကိုး။ တက်ခေတ်က သဒ္ဓါဦးစီးရမှာကိုး။ တို့အာရှတိုက်ဆိုတာ စာလို "အရိယ" "အရိယ" ကို ဘိုလိုရေးတော့ "အေးရှ" ဒါနဲ့ အခုလို အာရှဖြစ်လာတာ။ အဲဒါ ပါဋိစကား။ "အရိယာ" ကို ဘိုလိုရေးတော့ "အာရှ"ဖြစ်နေတာ အရိယတိုက်ဗျ။ 🌻အဲ့တော့ အတက်မှာ တို့က ဦးဆောင်ရတာ။ အကျမှာ သူတို့ဘက်က။ အဲ့တော့ သူတို့ဦးဆောင်တာ တော်တော်ကို ပီပြင်နေပြီဗျ။ အကုန်လုံး သူတို့နောက် လိုက်နေရတာလေ။ ကွဲမယ် အဲ့ခါကျ။ ဆန့်ကျင်ဘက် ၊သူတို့က တဏှာ မာန ဒိဌိ ဦးဆောင်တယ် ဒါနဲ့ ချဲ့ရတာ မဟုတ်ဘူးလား။ သူတို့က တဏှာ မာန ဒိဌိ နဲ့ ချဲ့ရတာ။ တို့က သဒ္ဓါ ပညာ သမ္မာဒိဌိ နဲ့သွားရမှာ။ မတူဘူး ဆန့်ကျင်ဘက်။ အဲ့တော့ ဟိုဘက်က အားကောင်းရင် ဒီဘက်က အားလျှော့ပေးရမှာ။ (၃၀၀၀)ထက် မပိုဘူး။ အဲ့တော့ အခုပဲ (၂၅၀၀) ကျော်နေပြီပဲ။ (၄၀၀) ကျော်လောက်ပဲ ကျန်တော့တာ။ 💥အဲ့ဒီ (၄၀၀) ကျော်က နောက်တစ်ခါ လူလာဖြစ်ရင် ဒီသာသနာနဲ့ ကြုံပါဦးမလား?။ (၄၀၀) ကျော်ပဲ ကျန်တော့တာ။ ကျုပ်တို့က အထက်တက်မလား?၊ အောက်ဆင်းမလား? သိမှ မသိပဲ။ အထက်တက်လဲ တမျော်တခေါ်။ တို့ စတုမဟာရာဇ် နတ်မင်းရဲ့ သက်တမ်းက အနှစ် (၅၀၀) ၊တို့ လူသက်နဲ့ဆို အနှစ် (၉) သန်း။ သူတို့ (၅၀၀) က တို့လူသက်နဲ့ဆို အနှစ်(၉) သန်း ညီမျှတယ်။ အခု ရုပ်ကစိုးနတ်တွေက စတုမဟာရာဇ်နတ်တွေပေါ့။ အနှစ်(၉) သန်းဗျ။ မှီမလား ဒီ(၄၀၀) ကျော်ကို။ 🙏မမှီပါဘုရား🙏 💥နောက်တခါ လူလာဖြစ်ရင် မမှီနိုင်ဘူး။ ငရဲသက်တမ်းလဲ တွက်ကြည့်ပေါ့ဗျာ။ ဟုတ်တယ်နော်။ အဲ နောက်ဆုံး။ ဒီအတိုင်းကြီးမနေနဲ့။ ဒါနောက်ဆုံး နောက်နှစ် ဒီ့ထက် တိုးလာမယ် မ ထင်နဲ့။ ဆုတ်သထက် ဆုတ်မှာ။ တို့အရွယ်တွေကကော နောက်ဆို ဒီ့ထက် အရွယ် ကောင်းမှာတဲ့လား? 🙏မကောင်းပါဘုရား🙏 💥ဆုတ်မှာ ခင်ဗျားတို့ တနှစ်ထက် တနှစ်။ အခုက အချိန်ကောင်းလေး၊ ယူထားတော့။ စာလိုပြောရရင်တော့ သောတပန်အဆင့်က ခေါင်းပါးတဲ့ အကျင့် ကျင့်ဖို့မလိုဘူး။ (၅) ပါးနဲ့ရပါတယ် ဖြစ်ပျက်ရှု့ပြီး ထိသိ မြင်ရမှာ မဟုတ်လား။ ထိသိမြင်ရင် ငါစွဲဒိဌိ ရှိဦးမလား။ 💥သူက ဒိဌိတစ်လုံး ပြုတ်တာလေ။ အဲ့တော့ သတိနဲ့ ရှု့နေလို့ဖြစ်ပျက် မြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်၊ ထိသိမြင်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ဘယ်လိုလုပ် ငါစွဲဝင်နိုင်မှာလဲ။ 💥ငါတွေး မတွေးမိတာ ကြာရှည်လေလေ၊ အစွဲပြုတ်လေပဲ။ ငါစွဲ ပါးရာကနဲ၊ နဲရာက စဲသွားမှာပေါ့။ ခေါင်းပါးတဲ့ အကျင့် ကျင့်ဖို့မလိုဘူး။ ရွာထဲနေရင်လည်း ရနိုင်ပါတယ်။ ရိပ်သာသွားပြီး ၁၀ ရက်၊ ၁၅ ရက်၊ တစ်လ၊ နှစ်လ ဒီလိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး 💥လုပ်စမ်း အချိန်မရှိဘူး။ ဝမ်းစာနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကတော့ ဓာတ်ကောင်နဲ့ ဓာတ်ဥာဉ်က လုပ်လိမ့်မယ်။ သူတို့အလုပ် ခင်ဗျားတို့တောင် ဝင်မရှုပ်နဲ့။ တို့က ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ရင် မရနိုင်ဘူလား? သူတို့ ဓာတ်ရုပ်၊ ဓာတ်ကောင်ကတော့ ဓာတ်ရုပ်၊ ဓာတ်ဥာဉ်က ဦးဆောင်ပြီး လုပ်လိမ့်မယ်။ ကိုယ်တောင် လိုက်လုပ်နေဖို့တောင် မလိုပါဘူး။ ကိုယ်က ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ရင် မရနိုင်ဘူလား။ 🙏ရနိုင်ပါတယ် ဘုရား🙏 💥တခါတည်း ၂လုပ် လုပ်ထား။ သာသနာနောက်ပိုင်း။ 💥ခုဏက စကားကျန်ရစ်သေးတယ်၊ ခုဏက ငါသေရတော့မယ် ဒါနံပါတ် (၁)စည်း။ ငါ့မိသားစုနဲ့ ခွဲရတော့မယ် နံပါတ် (၂) စည်းနော်။ နံပါတ် (၃) စည်းက ဝေဒနာပြင်းထန်လာရင် ကျော်ဖို့ရာ ဒီစိတ်စည်းလုံးမှု အားမကောင်းရင် ကျော်နိုင်ပါ့မလား? 🙏မကျော်နိုင်ပါဘုရား🙏 💥ဝေဒနာ ဖြစ်ပျက်မမြင်နိုင်ပဲနဲ့ မကျော်နိုင်ဘူး။ ➖ဝေဒနာကျော်ဖို့ အရေးကြီးဆုံး။ 💥ကျော်နိုင်ပါ့မလား? ➖ကျော်နိုင်အောင် လုပ်နော်။ 💥နံပါတ် (၃) စည်း အခက်ဆုံး။ ➖အဲ့ဒီ အချိန်မှာ သတိလွတ်မယ်။ 💥သတိလွတ်ရင် ပင်ကိုယ်စိတ်လွတ်တော့မှာ။ ➖ပင်ကိုယ်စိတ်လွတ်ရင် အစွဲစွဲရာ ပါရမှာ။ 💥ပင်ကိုယ်စိတ် မလွတ်သေးရင်တော့ ကိုင်လိုချင်သလိုရတာပေါ့။ ပင်ကိုယ်စိတ် လွတ်ရင် သွားပြီ။ 💥အဲ့ဒီ သေခါနီးရဲ့စည်းကျော်ဖို့က စိတ်စည်းလုံးမှု ကိုယ့်ဘက်က စိတ်အားကောင်းထားမှ ကိုယ့်ဘက်က ဥာဏ်အရှိန်အဟုန်ကောင်းမှ ကျော်နိုင်မှာနော် အဲ့လောက်ထိ လုပ်ထားရမှာဗျ။ 💥လူ့ဘဝရောက်တုန်းလေး ၊သာသနာနဲ့ ကြုံတုန်းလေး တို့လက်ဆောင်ပေးလိုက်တာဗျာ။ 🙏🙏🙏 {မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး} ဟောကြားသော "တကယ်ကြောက်ရင် အဟုတ်လုပ်" တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ချက် မဟာဗောဓိမြို င်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ တရားဓမ္မများပေစ့်မှ ထပ်ဆင့်ကူးယ်ူမျှဝေ ပူဇော်ပါသည်။ Credit ##Loce coffee
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WAjjD8
`စွန့်နိုင်မှ ချမ်းသာမည်´ ✿✿✿✿✿✿✿✿✿ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော် ကာလတုန်းက ရာဇဂြိုဟ်မြို့မှာ သုပ္ပဗုဒ္ဓဆိုတဲ့ ဆင်းရဲသား တစ်ယောက် ရှိခဲ့တယ်။ သူဆင်းရဲပုံကတော့ အမိဝမ်းထဲ ပဋိသန္ဓေနေ ကတည်းက ဆင်းရဲလာခဲ့တယ်။ အမိဝမ်းတွင်း ကတည်းက နူနာရောဂါ စွဲကပ်လာခဲ့တယ်။ နှာခေါင်းနဲ့ နားရွက်တွေ ပျက်စီးလာခဲ့တယ်။ သူ့မိခင်လည်း သူပဋိသန္ဓေနေကတည်းက စားစရာ မပြည့်စုံဘဲ ဆင်းရဲဒုက္ခ ရောက်လာခဲ့ရတယ်။ မွေးဖွားပြီးတဲ့နောက်လည်း ဆင်းဆင်းရဲရဲနဲ့ သူ့ကို စောင့်ရှောက်လာခဲ့ရတယ်။ ခွက်လက်ဆွဲပြီး တောင်းရမ်းစားနိုင်လောက်တဲ့ အရွယ်ရောက်တဲ့အခါကျတော့ မိခင်ကလည်း သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ သူ့အား တောင်းရမ်းစားဖို့ ခွက်တစ်ခုပေးပြီး စွန့်ပစ်သွားတယ်။ အဲဒီ ကလေးအရွယ်ကတည်းက စောင့်ရှောက်မည့်သူ မရှိဘဲ အလွန် ဆင်းရဲ ပင်ပန်းစွာနဲ့ တောင်းရမ်းစားသောက်ပြီး အသက်မွေးလာခဲ့ရတယ်။ နေစရာလည်း သူ့မှာ မရှိဘူး။ မြို့ထဲက လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ အိပ်ရတယ်။ နူနာရောဂါကလည်း အပြင်းအထန် နှိပ်စက်လို့ အလွန် နာကျင်တဲ့အတွက် ညမှာလည်း ကောင်းကောင်း မအိပ်ရဘူး။ ညည်းညူ မြည်တမ်း နေရတယ်။ အဲဒီ ညည်းညူမြည်တမ်းသံကြောင့် အနီးအပါးက အိမ်များက လူတွေလည်း ကောင်းကောင်း မအိပ်ရဘူး။ နိုးနေကြရတယ်။ အဲဒီလို ဖြစ်ပုံကြောင့် သူ့ကို `သုပ္ပဗုဒ္ဓ´လို့ ခေါ်ကြတယ်။ သု = ကောင်းစွာ ပဗုဒ္ဓ = နိုးစေတယ် သုပ္ပဗုဒ္ဓ = `ကောင်းစွာ နိုးစေလျက် အိပ်ရေးပျက်စေတဲ့ သူ´လို့ ဆိုလိုပါတယ်။ အဲဒီလို အတိဒုက္ခရောက်ရခြင်း၏ အကြောင်း ကတော့ သူဟာ တစ်ခုသော ဘဝတုန်းက `တဂရသိခီ´အမည်ရှိတဲ့ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါကို `အနာကြီးရောဂါသည် အဝတ်ကို ရုံပြီး လှည့်လည်နေတဲ့ လူနူကြီးဟာ ဘယ်သူလဲ?´လို့ ဆဲရေးပြီး ပြစ်မှားခဲ့ဖူးတဲ့ အကုသိုလ်ကံကြောင့်ပဲ။ အဲဒီ အကုသိုလ်ကံကြောင့် ငရဲကျပြီးတော့ ကြာမြင့်စွာ ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတဲ့အပြင် အဲဒီ ကံကြွင်းကြောင့် လူနူလူဆင်းရဲ ဖြစ်ပြီး ဒုက္ခရောက်နေရရှာပါသတဲ့။ တစ်နေ့သောအခါမှာ မြတ်စွာဘုရားက ဆွမ်းခံကြွ၍ ဆွမ်းဘုဉ်းပေးပြီးနောက် မြို့ထဲတွင် သင့်လျော်တဲ့ တစ်နေရာမှာ ခေတ္တနေစဉ် ရဟန်းတော်များနှင့် ဆွမ်းလှူတဲ့ ဒါယကာတွေ လာရောက်ပြီး စုဝေးမိတဲ့အခါ တရားတော်ကို ဟောကြားနေတော်မူတယ်။ အဲဒီအခါ သုပ္ပဗုဒ္ဓက အရပ်ထဲ လှည့်ပြီး တောင်းရမ်းနေရင်း လူထုပရိသတ်ကို တွေ့မြင်ရတော့ စားစရာ ဝေငှနေတယ် ထင်ပြီး တောင်းခံဖို့ရာ ချဉ်းကပ်လာတယ်။ ချဉ်းကပ်မိတဲ့အခါမှာ မြတ်စွာဘုရားရှင်၏ တရားသံကို ကြားနာရပြီးတော့ အစွန်အဖျားကပင် ထိုင်ပြီး ရိုသေစွာ တရားနာနေတယ်။ အဲဒီအခါ မြတ်စွာဘုရားက သုပ္ပဗုဒ္ဓ၏ ဥပနိဿယကို သိတော်မူတဲ့အတွက် သူနဲ့သင့်လျော်တဲ့ တရားကို ဟောတော်မူပါတယ်။ အဲဒီတရားကို နာနေရင်း နှလုံးသွင်း ရှုသိပြီး ဝိပဿနာဉာဏ်အစဉ်ဖြင့် သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို ရောက်ပြီး သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာ သောတာပန် ဖြစ်သွားပါသတဲ့။ ... .. . သုပ္ပဗုဒ္ဓ သောတာပန်ဖြစ်ရာမှာ ပဓာနအကြောင်းက နှစ်ခု ရှိတယ်။တစ်ခုက မဂ်ဖိုလ်ရနိုင်လောက်တဲ့ ပါရမီ ဥပနိဿယပါပဲ။ အခြားတစ်ခုကတော့ ဆင်းရဲအကြောင်းပြုပြီး သံဝေဂစိတ်ဖြင့် တရားကို ရိုရိုသေသေ နာပြီး၊ တရားကို ရိုရိုသေသေ နှလုံးသွင်းတာပါပဲ။ လူတွေဟာ ချမ်းသာနေရင် အများအားဖြင့် သံဝေဂစိတ် မဖြစ်ဘဲ ရှိနေတတ်တယ်။ တရားနဲ့စပ်ပြီး သဒ္ဓါတရားလည်း မထက်သန်ဘဲ ရှိနေတတ်တယ်။ သုပ္ပဗုဒ္ဓမှာတော့ စားရမဲ့ သောက်ရမဲ့ ဖြစ်နေတာက တစ်ကြောင်း၊ နူနာရောဂါနှိပ်စက်ခံနေရတာက တစ်ကြောင်း၊ ဒီဆင်းရဲဒုက္ခရောက်နေတဲ့အကြောင်း နှစ်ပါးကြောင့် သံဝေဂရပြီး သဒ္ဓါတရားထက်သန်စွာ ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် တရားကို ရိုရိုသေသေ နာယူနှလုံးသွင်းပြီး တရားနာနေစဉ်မှာပဲ သောတပတ္တိမဂ်ဖိုလ်ကို ရသွားတယ်။ အဲဒီလို တရားထူးရပြီးတော့ မိမိရထားတဲ့ တရားထူးကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထားချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် လူထုပရိသတ်ကြီးထဲ မဝင်ဝံ့တာနဲ့ မြတ်စွာဘုရား ကျောင်းသို့ ပြန်ကြွသွားတဲ့အခါ လျှောက်ထားရန် မြတ်စွာဘုရား၏ ကျောင်းတော်သို့ လိုက်သွားတယ်။ အဲဒီအခါ သိကြားမင်းက စုံစမ်းလိုတဲ့အတွက် လမ်းခုလတ်က ဆီးကြိုပြီး သုပ္ပဗုဒ္ဓအား မိမိ၏ တန်ခိုးအရှိန်အဝါများကိုလည်း ပြပြီး ဒီလို ပြောတယ်။ `ဟော့ သုပ္ပဗုဒ္ဓ၊ သင်ဟာ အင်မတန် ဆင်းရဲတယ်။ ငါပြောတဲ့ စကားကို လိုက်နာပြီး ပြုကျင့်ရင် သင့်အား ငါက မစ,မယ်။ သင့်ရောဂါကိုလည်း ပျောက်စေမယ်၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကိုလည်း ပေးမယ်´လို့ ပြောပြီးတော့ `ဂေါတမဘုရားဟာ ဗုဒ္ဓဘုရား မဟုတ်ဘူး၊ ဂေါတမဘုရား ဟောတဲ့ တရားဟာလည်း တရားအစစ် မဟုတ်ဘူး၊ ဂေါတမဘုရား၏ တပည့်သံဃာဟာလည်း သံဃာအစစ် မဟုတ်ဘူး၊ ငါဟာ ဂေါတမဘုရားဖြင့် အလိုမရှိ၊ တရားဖြင့် အလိုမရှိ၊ သံဃာဖြင့် အလိုမရှိဘူးလို့ ကြေညာပြောဆိုပါ။ အဲဒီလို ကြေညာ ပြောဆိုရင် သင့်အား အတိုင်းမသိ များစွာသော ဥစ္စာကို ပေးမယ်´လို့ သိကြားမင်းက ပြောတယ်။ `ခင်ဗျားက ဘယ်သူလဲ?´လို့ သုပ္ပဗုဒ္ဓက မေးတယ်။ `ငါက သိကြားမင်း´လို့ သိကြားမင်းက ဖြေကြားတယ်။ ဒီတော့ သုပ္ပဗုဒ္ဓက - `ခင်ဗျားဟာ သိကြားမင်းဆိုပေမယ့် မပြောသင့်တာတွေကို ပြောတယ်။ အန္ဓဗာလ-မိုက်ကန်းတဲ့သူ၊ အဟိရိက-အရှက်မဲ့တဲ့သူပဲ။ ကျွန်ုပ်နှင့် စကားပြောဖို့တောင် မထိုက်တန်ပါဘူး။ နောက်ပြီးတော့ ခင်ဗျားက ကျွန်ုပ်ကို အင်မတန် ဆင်းရဲတဲ့သူလို့ ဆိုတယ်။ ကျွန်ုပ်ဟာ မြတ်စွာဘုရား၏ သြရသပုတ္တ သားတော်အစစ် ဖြစ်ပါတယ်။ လူဆင်းရဲ လူမွဲ မဟုတ်ပါ။ သဒ္ဓါ၊ သီလ၊ ဟိရီ၊ သြတ္တပ္ပ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ ဆိုတဲ့ အရိယာသူတော်ကောင်းဥစ္စာ ခုနစ်ပါးတို့နှင့် ပြည့်စုံတဲ့သူကို ဆင်းရဲသူမဟုတ် ချမ်းသာကြွယ်ဝသူလို့ ဘုရားအစရှိသော ပညာရှိတို့က မိန့်ဆိုတော်မူကြပါတယ်။ အဲဒီ အရိယာသူတော်ကောင်းဥစ္စာ ခုနစ်ပါး ကျွန်ုပ်မှာ ရှိနေပါတယ်´လို့ ချေပ ပြောဆိုလိုက်ပါသတဲ့။ သိကြားမင်းက မြတ်စွာဘုရားထံ အရင် သွားရောက်ပြီး အဲဒီ အကြောင်းအရာများကို လျှောက်ထားတယ်။ အဲဒီတော့ မြတ်စွာဘုရားက သုပ္ပဗုဒ္ဓကို ဘုရားမဟုတ် စသည်ဖြင့် ယူဆစေရန် ပြောဆိုစေရန် သင်သိကြားမင်းလို နတ်တွေ တစ်ရာလည်း မဖြားယောင်းနိုင်ဘူး၊ တစ်ထောင်လည်း မဖြားယောင်းနိုင်ဘူး´လို့ မိန့်တော်မူလိုက်ပါတယ်။ အဲဒါဟာ တရားအစစ်အမှန်ကို တကယ် တွေ့သိထားပြီး ဖြစ်လို့ပါပဲ။ သုပ္ပဗုဒ္ဓလည်း မြတ်စွာဘုရားထံ သွားရောက်ပြီးတော့ သူ ရသိထားတဲ့ တရားဂုဏ်များကို လျှောက်ထားတယ်။ မြတ်စွာဘုရားကလည်း သင့်လျော်တဲ့ တရားစကားကို ဟောကြားတော်မူပါတယ်။ အဲဒီ တရားစကားကို ရိုသေစွာ နာယူပြီး မြို့ဆီ ပြန်လာတဲ့အခါ - အစိရပက္ကန္တံ - ဘုရားထံမှ ပြန်လာစဉ် မကြာမီပင်၊ သုပ္ပဗုဒ္ဓကုဋ္ဌိံ - သုပ္ပဗုဒ္ဓဆိုတဲ့ လူနူကို၊ ဂါဝီတရုဏဝစ္ဆာ - သားငယ်ရှိသော နွားမသည်၊ အဓိပတိတွာ - ဝှေ့၍၊ ဇီဝိတာ ဝေါရောပေသိ - အသက်မှ ကျစေ သေစေသည် လို့ ဥဒါန်းပါဠိမှာ ပြဆိုထားပါတယ်။ ဒီပါဠိအရဆိုရင် နွားမဝှေ့သတ်လို့ သေတာပါပဲ။ အဋ္ဌကထာများမှာတော့ တစ်ခုသော ဘဝတုန်းက သေဋ္ဌေသား လေးယောက်ဟာ အခစားလိုက်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဆိတ်ကွယ်တဲ့ အရပ်သို့ ခေါ်လာခဲ့ပြီး ကာမဂုဏ်ဖြင့် ပျော်ပါးကြတယ်။ ပျော်ပါးပြီးတော့ အဲဒီ မိန်းမကို သတ်ပြီး သူ့လက်ဝတ်လက်စား ပစ္စည်းတွေကို ယူကြတယ်။ အဲဒီတော့ အဲဒီ မိန်းမက `တယ်ဆိုးတဲ့ လူတွေပဲ၊ ငါ့ကိုလည်း ခေါ်လာပြီး ပျော်ပါးကြတဲ့အပြင် ငါ့ကိုသတ်ပြီး ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုလည်း ယူကြသေးတယ်၊ သူတို့က ငါ့ကို ဒီတစ်ကြိမ်သတ်တာ ရှိပါစေတော့၊ နောက်နောက်ဘဝတွေမှာ ငါက ဘီလူးမဖြစ်ပြီး သူတို့ကို အကြိမ်များစွာ သတ်ရပါစေ´ဟု ဆုတောင်းသွားသတဲ့။ အဲဒီဆုတောင်းအတိုင်း အဲဒီ လူလေးယောက်ကို အဲဒီ မိန်းမက ဘီလူးမအဖြစ်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လိုက်သတ်နေပါသတဲ့။ ဘုရားလက်ထက်က နောက်ဆုံးဘဝမှာလည်း ပုက္ကုသာတိရယ်၊ ဒါရုစီရိယရယ်၊ တမ္ဗဒါဌိကရယ်၊ သုပ္ပဗုဒ္ဓရယ် ဒီလေးဦးဟာ အဲဒီ သေဋ္ဌေးသားလေးယောက်က ဖြစ်လာတဲ့ သူတွေလို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီလေးဦးကို ဝှေ့သတ်တဲ့ နွားမဟာလည်း ဟိုတုန်းက အသတ်ခံရတဲ့ မိန်းမက ဖြစ်လာတဲ့ ဘီလူးမပဲလို့လည်း ဆိုပါတယ်။ အဲဒီ ဘီလူးမက ရန်ငြိုးရှိခဲ့တဲ့အတွက် နွားမယောင် ဖန်ဆင်းပြီး ဝှေ့သတ်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီ အဋ္ဌကထာအဆိုကို ယခုခေတ် လူငယ်တွေ တချို့က သဘောမကျဘဲ ရှိကောင်း ရှိကြပေလိမ့်မယ်။ အဲဒီလို သဘောမကျရင် ဘီလူးမက နွားမကိုယ်မှာ ပူးကပ်ပြီး ဝှေ့သတ်တယ်လို့လည်း ယူနိုင်ပါတယ်။ အဲဒါကိုလည်း သဘောမကျနိုင်ရင်တော့ ပါဠိတော်မှာ ရှိရင်းအတိုင်း နွားမကပဲ ဝှေ့သတ်တယ်လို့ ယူရုံ ရှိတာပဲ။ ဒီနေရာမှာ အထူးသတိပြုစရာ အချက်တစ်ခု ရှိပါတယ်။ ဘာလဲဆိုတော့ ရန်ငြိုးထားပြီး လက်စားချေရန် ဆုတောင်းတာဟာ မိမိအတွက် အကျိုးမဲ့ နစ်နာဖို့သာ ဖြစ်တယ် ဆိုတာပါပဲ။ ဟိုအသတ်ခံရတဲ့ မိန်းမဟာ ရန်ငြိုးဖွဲ့ပြီး လက်စားချေဖို့ ဆုတောင်းခဲ့တယ်။ ဘုရားလက်ထက်တော်က နောက်ဆုံးအကြိမ်ကျတော့ ရဟန္တာဖြစ်တဲ့ အရှင်ဒါရုစီရိယကို သတ်ရတယ်။ အလွန် အပြစ်ကြီးမှာပေါ့။ အနာဂါမ်ဖြစ်တဲ့ ပုက္ကုသာတိကိုလည်း သတ်ရတယ်။ ဒါလည်း အပြစ်ကြီးမှာပဲ။ တမ္ဗဒါဌိကဆိုတာကတော့ ဝိပဿနာဉာဏ်လောက်သာ ရတဲ့ ပုထုဇဉ်ပါပဲ။ အဲဒီ တမ္ဗဒါဌိကကို သတ်တာလည်း သာမန်ပုထုဇဉ် သတ်တာထက်တော့ အပြစ်ကြီးမှာပဲ။ သေသွားရတဲ့ သူတွေမှာတော့ ဘာမှ မနစ်နာလှပါဘူး။ ဒါရုစီရိယက ပရိနိဗ္ဗာန်စံသွားတယ်။ ပုက္ကုသာတိက သုဒ္ဓါဝါသဗြဟ္မာ့ဘုံကို ရောက်သွားတယ်။ တမ္ဗဒါဌိကက တုသိတာနတ်ပြည် ရောက်သွားတယ်။ ယခု ပြောနေတဲ့ သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာလည်း သောတာပန်ပဲ။ သောတာပန် သတ်တာလည်း အပြစ်ငယ်လှမယ် မဟုတ်ဘူး။ သုပ္ပဗုဒ္ဓဘက်ကနေ ကြည့်ရင် အမြတ်ထွက်တယ်လို့တောင် ဆိုနိုင်ပါသေးတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာ စားဝတ်နေရေး အတွက် ဆင်းရဲသည့်ပြင် နူနာရောဂါက အကြီးအကျယ် နှိပ်စက်နေတဲ့အတွက်လည်း အလွန်ပင် ဆင်းရဲနေပါတယ်။ နွားမက ဝှေ့သတ်လို့ စုတိစိတ်ဖြင့် သေသွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် တာဝတိံသာနတ်ပြည်မှာ ဘုံဗိမာန် နတ်သမီးများစွာ အခြွေအရံနှင့်တကွ အိပ်ရာမှ နိုးလာတဲ့လူလိုပင် နတ်သားကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ရှေ့ဘဝမှ စုတိဆိုတဲ့ နောက်ဆုံးစိတ် ပြတ်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ပဋိသန္ဓေစိတ်ဆိုတဲ့ နတ်ဘဝ၌ အစဆုံးစိတ်ဖြင့် နတ်ဖြစ်သွားတာဟာ တစ်စက္ကန့်လောက်တောင် မကြာခင် ပြောင်းလဲသွားတာပဲ။ ရှေးဘဝက ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် နူနာရောဂါတွေလည်း ဘာမှ မရှိတော့ဘူး။ လူ့ရုပ်ကိုယ် အယုတ်အညံ့ထဲမှ နတ်ရုပ်ကိုယ် အမြင့်အမြတ်ထဲ ဝင်ရောက်ပြီး ဖြစ်ရသလိုပင် ချက်ချင်းပဲ ချမ်းသာသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် အများက ထင်ကြသလို လူ့ဘဝ အသက်ကောင်က နတ်ဘဝကိုယ်ထဲ ဝင်ရောက်သွားတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လူ့ဘဝက စုတိစိတ် ချုပ်ဆုံးသွားတာနဲ့ နတ်ဘဝ ပဋိသန္ဓေစိတ် အသစ် ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ အကယ်၍သာ နွားမက မဝှေ့သတ်ရင် သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာ လူ့ဘဝမှာ ဆင်းဆင်းရဲရဲ နေရဖို့ ရှိပါတယ်။ နွားမက ဝှေ့သတ်လိုက်တော့ အဲဒီ လူ့ဘဝ ဆင်းရဲတွေမှ တစ်ခဏကလေးအတွင်းမှာပဲ လွတ်မြောက်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် သုပ္ပဗုဒ္ဓဘက်ကနေ ကြည့်ရင် အမြတ်ထွက်တယ်လို့ ဆိုနိုင်တဲ့အကြောင်း ပြောခဲ့ပါတယ်။ အဋ္ဌကထာများမှာလည်း အလွန်ယုတ်ညံ့တဲ့ သူ့ကိုယ်နဲ့ သောတာပန်အဖြစ်ဟာ မသင့်လျော်တဲ့အတွက် မြန်မြန်သေဖို့ အကြောင်းပေါ်လာရတဲ့ သဘောကို ပြဆိုထားကြပါတယ်။ ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━ Written by ►►► ✍✍ ဓမ္မ ကုန်သည် ((ဖတ်ရှူ ှ , နာယူ , မှတ်သားမိသမျှ ပြန်လည်မျှဝေသည်..။))
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Wxtqse
`စွန့်နိုင်မှ ချမ်းသာမည်´ ✿✿✿✿✿✿✿✿✿ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော် ကာလတုန်းက ရာဇဂြိုဟ်မြို့မှာ သုပ္ပဗုဒ္ဓဆိုတဲ့ ဆင်းရဲသား တစ်ယောက် ရှိခဲ့တယ်။ သူဆင်းရဲပုံကတော့ အမိဝမ်းထဲ ပဋိသန္ဓေနေ ကတည်းက ဆင်းရဲလာခဲ့တယ်။ အမိဝမ်းတွင်း ကတည်းက နူနာရောဂါ စွဲကပ်လာခဲ့တယ်။ နှာခေါင်းနဲ့ နားရွက်တွေ ပျက်စီးလာခဲ့တယ်။ သူ့မိခင်လည်း သူပဋိသန္ဓေနေကတည်းက စားစရာ မပြည့်စုံဘဲ ဆင်းရဲဒုက္ခ ရောက်လာခဲ့ရတယ်။ မွေးဖွားပြီးတဲ့နောက်လည်း ဆင်းဆင်းရဲရဲနဲ့ သူ့ကို စောင့်ရှောက်လာခဲ့ရတယ်။ ခွက်လက်ဆွဲပြီး တောင်းရမ်းစားနိုင်လောက်တဲ့ အရွယ်ရောက်တဲ့အခါကျတော့ မိခင်ကလည်း သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ သူ့အား တောင်းရမ်းစားဖို့ ခွက်တစ်ခုပေးပြီး စွန့်ပစ်သွားတယ်။ အဲဒီ ကလေးအရွယ်ကတည်းက စောင့်ရှောက်မည့်သူ မရှိဘဲ အလွန် ဆင်းရဲ ပင်ပန်းစွာနဲ့ တောင်းရမ်းစားသောက်ပြီး အသက်မွေးလာခဲ့ရတယ်။ နေစရာလည်း သူ့မှာ မရှိဘူး။ မြို့ထဲက လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ အိပ်ရတယ်။ နူနာရောဂါကလည်း အပြင်းအထန် နှိပ်စက်လို့ အလွန် နာကျင်တဲ့အတွက် ညမှာလည်း ကောင်းကောင်း မအိပ်ရဘူး။ ညည်းညူ မြည်တမ်း နေရတယ်။ အဲဒီ ညည်းညူမြည်တမ်းသံကြောင့် အနီးအပါးက အိမ်များက လူတွေလည်း ကောင်းကောင်း မအိပ်ရဘူး။ နိုးနေကြရတယ်။ အဲဒီလို ဖြစ်ပုံကြောင့် သူ့ကို `သုပ္ပဗုဒ္ဓ´လို့ ခေါ်ကြတယ်။ သု = ကောင်းစွာ ပဗုဒ္ဓ = နိုးစေတယ် သုပ္ပဗုဒ္ဓ = `ကောင်းစွာ နိုးစေလျက် အိပ်ရေးပျက်စေတဲ့ သူ´လို့ ဆိုလိုပါတယ်။ အဲဒီလို အတိဒုက္ခရောက်ရခြင်း၏ အကြောင်း ကတော့ သူဟာ တစ်ခုသော ဘဝတုန်းက `တဂရသိခီ´အမည်ရှိတဲ့ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါကို `အနာကြီးရောဂါသည် အဝတ်ကို ရုံပြီး လှည့်လည်နေတဲ့ လူနူကြီးဟာ ဘယ်သူလဲ?´လို့ ဆဲရေးပြီး ပြစ်မှားခဲ့ဖူးတဲ့ အကုသိုလ်ကံကြောင့်ပဲ။ အဲဒီ အကုသိုလ်ကံကြောင့် ငရဲကျပြီးတော့ ကြာမြင့်စွာ ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတဲ့အပြင် အဲဒီ ကံကြွင်းကြောင့် လူနူလူဆင်းရဲ ဖြစ်ပြီး ဒုက္ခရောက်နေရရှာပါသတဲ့။ တစ်နေ့သောအခါမှာ မြတ်စွာဘုရားက ဆွမ်းခံကြွ၍ ဆွမ်းဘုဉ်းပေးပြီးနောက် မြို့ထဲတွင် သင့်လျော်တဲ့ တစ်နေရာမှာ ခေတ္တနေစဉ် ရဟန်းတော်များနှင့် ဆွမ်းလှူတဲ့ ဒါယကာတွေ လာရောက်ပြီး စုဝေးမိတဲ့အခါ တရားတော်ကို ဟောကြားနေတော်မူတယ်။ အဲဒီအခါ သုပ္ပဗုဒ္ဓက အရပ်ထဲ လှည့်ပြီး တောင်းရမ်းနေရင်း လူထုပရိသတ်ကို တွေ့မြင်ရတော့ စားစရာ ဝေငှနေတယ် ထင်ပြီး တောင်းခံဖို့ရာ ချဉ်းကပ်လာတယ်။ ချဉ်းကပ်မိတဲ့အခါမှာ မြတ်စွာဘုရားရှင်၏ တရားသံကို ကြားနာရပြီးတော့ အစွန်အဖျားကပင် ထိုင်ပြီး ရိုသေစွာ တရားနာနေတယ်။ အဲဒီအခါ မြတ်စွာဘုရားက သုပ္ပဗုဒ္ဓ၏ ဥပနိဿယကို သိတော်မူတဲ့အတွက် သူနဲ့သင့်လျော်တဲ့ တရားကို ဟောတော်မူပါတယ်။ အဲဒီတရားကို နာနေရင်း နှလုံးသွင်း ရှုသိပြီး ဝိပဿနာဉာဏ်အစဉ်ဖြင့် သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို ရောက်ပြီး သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာ သောတာပန် ဖြစ်သွားပါသတဲ့။ ... .. . သုပ္ပဗုဒ္ဓ သောတာပန်ဖြစ်ရာမှာ ပဓာနအကြောင်းက နှစ်ခု ရှိတယ်။တစ်ခုက မဂ်ဖိုလ်ရနိုင်လောက်တဲ့ ပါရမီ ဥပနိဿယပါပဲ။ အခြားတစ်ခုကတော့ ဆင်းရဲအကြောင်းပြုပြီး သံဝေဂစိတ်ဖြင့် တရားကို ရိုရိုသေသေ နာပြီး၊ တရားကို ရိုရိုသေသေ နှလုံးသွင်းတာပါပဲ။ လူတွေဟာ ချမ်းသာနေရင် အများအားဖြင့် သံဝေဂစိတ် မဖြစ်ဘဲ ရှိနေတတ်တယ်။ တရားနဲ့စပ်ပြီး သဒ္ဓါတရားလည်း မထက်သန်ဘဲ ရှိနေတတ်တယ်။ သုပ္ပဗုဒ္ဓမှာတော့ စားရမဲ့ သောက်ရမဲ့ ဖြစ်နေတာက တစ်ကြောင်း၊ နူနာရောဂါနှိပ်စက်ခံနေရတာက တစ်ကြောင်း၊ ဒီဆင်းရဲဒုက္ခရောက်နေတဲ့အကြောင်း နှစ်ပါးကြောင့် သံဝေဂရပြီး သဒ္ဓါတရားထက်သန်စွာ ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် တရားကို ရိုရိုသေသေ နာယူနှလုံးသွင်းပြီး တရားနာနေစဉ်မှာပဲ သောတပတ္တိမဂ်ဖိုလ်ကို ရသွားတယ်။ အဲဒီလို တရားထူးရပြီးတော့ မိမိရထားတဲ့ တရားထူးကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထားချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် လူထုပရိသတ်ကြီးထဲ မဝင်ဝံ့တာနဲ့ မြတ်စွာဘုရား ကျောင်းသို့ ပြန်ကြွသွားတဲ့အခါ လျှောက်ထားရန် မြတ်စွာဘုရား၏ ကျောင်းတော်သို့ လိုက်သွားတယ်။ အဲဒီအခါ သိကြားမင်းက စုံစမ်းလိုတဲ့အတွက် လမ်းခုလတ်က ဆီးကြိုပြီး သုပ္ပဗုဒ္ဓအား မိမိ၏ တန်ခိုးအရှိန်အဝါများကိုလည်း ပြပြီး ဒီလို ပြောတယ်။ `ဟော့ သုပ္ပဗုဒ္ဓ၊ သင်ဟာ အင်မတန် ဆင်းရဲတယ်။ ငါပြောတဲ့ စကားကို လိုက်နာပြီး ပြုကျင့်ရင် သင့်အား ငါက မစ,မယ်။ သင့်ရောဂါကိုလည်း ပျောက်စေမယ်၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကိုလည်း ပေးမယ်´လို့ ပြောပြီးတော့ `ဂေါတမဘုရားဟာ ဗုဒ္ဓဘုရား မဟုတ်ဘူး၊ ဂေါတမဘုရား ဟောတဲ့ တရားဟာလည်း တရားအစစ် မဟုတ်ဘူး၊ ဂေါတမဘုရား၏ တပည့်သံဃာဟာလည်း သံဃာအစစ် မဟုတ်ဘူး၊ ငါဟာ ဂေါတမဘုရားဖြင့် အလိုမရှိ၊ တရားဖြင့် အလိုမရှိ၊ သံဃာဖြင့် အလိုမရှိဘူးလို့ ကြေညာပြောဆိုပါ။ အဲဒီလို ကြေညာ ပြောဆိုရင် သင့်အား အတိုင်းမသိ များစွာသော ဥစ္စာကို ပေးမယ်´လို့ သိကြားမင်းက ပြောတယ်။ `ခင်ဗျားက ဘယ်သူလဲ?´လို့ သုပ္ပဗုဒ္ဓက မေးတယ်။ `ငါက သိကြားမင်း´လို့ သိကြားမင်းက ဖြေကြားတယ်။ ဒီတော့ သုပ္ပဗုဒ္ဓက - `ခင်ဗျားဟာ သိကြားမင်းဆိုပေမယ့် မပြောသင့်တာတွေကို ပြောတယ်။ အန္ဓဗာလ-မိုက်ကန်းတဲ့သူ၊ အဟိရိက-အရှက်မဲ့တဲ့သူပဲ။ ကျွန်ုပ်နှင့် စကားပြောဖို့တောင် မထိုက်တန်ပါဘူး။ နောက်ပြီးတော့ ခင်ဗျားက ကျွန်ုပ်ကို အင်မတန် ဆင်းရဲတဲ့သူလို့ ဆိုတယ်။ ကျွန်ုပ်ဟာ မြတ်စွာဘုရား၏ သြရသပုတ္တ သားတော်အစစ် ဖြစ်ပါတယ်။ လူဆင်းရဲ လူမွဲ မဟုတ်ပါ။ သဒ္ဓါ၊ သီလ၊ ဟိရီ၊ သြတ္တပ္ပ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ ဆိုတဲ့ အရိယာသူတော်ကောင်းဥစ္စာ ခုနစ်ပါးတို့နှင့် ပြည့်စုံတဲ့သူကို ဆင်းရဲသူမဟုတ် ချမ်းသာကြွယ်ဝသူလို့ ဘုရားအစရှိသော ပညာရှိတို့က မိန့်ဆိုတော်မူကြပါတယ်။ အဲဒီ အရိယာသူတော်ကောင်းဥစ္စာ ခုနစ်ပါး ကျွန်ုပ်မှာ ရှိနေပါတယ်´လို့ ချေပ ပြောဆိုလိုက်ပါသတဲ့။ သိကြားမင်းက မြတ်စွာဘုရားထံ အရင် သွားရောက်ပြီး အဲဒီ အကြောင်းအရာများကို လျှောက်ထားတယ်။ အဲဒီတော့ မြတ်စွာဘုရားက သုပ္ပဗုဒ္ဓကို ဘုရားမဟုတ် စသည်ဖြင့် ယူဆစေရန် ပြောဆိုစေရန် သင်သိကြားမင်းလို နတ်တွေ တစ်ရာလည်း မဖြားယောင်းနိုင်ဘူး၊ တစ်ထောင်လည်း မဖြားယောင်းနိုင်ဘူး´လို့ မိန့်တော်မူလိုက်ပါတယ်။ အဲဒါဟာ တရားအစစ်အမှန်ကို တကယ် တွေ့သိထားပြီး ဖြစ်လို့ပါပဲ။ သုပ္ပဗုဒ္ဓလည်း မြတ်စွာဘုရားထံ သွားရောက်ပြီးတော့ သူ ရသိထားတဲ့ တရားဂုဏ်များကို လျှောက်ထားတယ်။ မြတ်စွာဘုရားကလည်း သင့်လျော်တဲ့ တရားစကားကို ဟောကြားတော်မူပါတယ်။ အဲဒီ တရားစကားကို ရိုသေစွာ နာယူပြီး မြို့ဆီ ပြန်လာတဲ့အခါ - အစိရပက္ကန္တံ - ဘုရားထံမှ ပြန်လာစဉ် မကြာမီပင်၊ သုပ္ပဗုဒ္ဓကုဋ္ဌိံ - သုပ္ပဗုဒ္ဓဆိုတဲ့ လူနူကို၊ ဂါဝီတရုဏဝစ္ဆာ - သားငယ်ရှိသော နွားမသည်၊ အဓိပတိတွာ - ဝှေ့၍၊ ဇီဝိတာ ဝေါရောပေသိ - အသက်မှ ကျစေ သေစေသည် လို့ ဥဒါန်းပါဠိမှာ ပြဆိုထားပါတယ်။ ဒီပါဠိအရဆိုရင် နွားမဝှေ့သတ်လို့ သေတာပါပဲ။ အဋ္ဌကထာများမှာတော့ တစ်ခုသော ဘဝတုန်းက သေဋ္ဌေသား လေးယောက်ဟာ အခစားလိုက်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဆိတ်ကွယ်တဲ့ အရပ်သို့ ခေါ်လာခဲ့ပြီး ကာမဂုဏ်ဖြင့် ပျော်ပါးကြတယ်။ ပျော်ပါးပြီးတော့ အဲဒီ မိန်းမကို သတ်ပြီး သူ့လက်ဝတ်လက်စား ပစ္စည်းတွေကို ယူကြတယ်။ အဲဒီတော့ အဲဒီ မိန်းမက `တယ်ဆိုးတဲ့ လူတွေပဲ၊ ငါ့ကိုလည်း ခေါ်လာပြီး ပျော်ပါးကြတဲ့အပြင် ငါ့ကိုသတ်ပြီး ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုလည်း ယူကြသေးတယ်၊ သူတို့က ငါ့ကို ဒီတစ်ကြိမ်သတ်တာ ရှိပါစေတော့၊ နောက်နောက်ဘဝတွေမှာ ငါက ဘီလူးမဖြစ်ပြီး သူတို့ကို အကြိမ်များစွာ သတ်ရပါစေ´ဟု ဆုတောင်းသွားသတဲ့။ အဲဒီဆုတောင်းအတိုင်း အဲဒီ လူလေးယောက်ကို အဲဒီ မိန်းမက ဘီလူးမအဖြစ်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လိုက်သတ်နေပါသတဲ့။ ဘုရားလက်ထက်က နောက်ဆုံးဘဝမှာလည်း ပုက္ကုသာတိရယ်၊ ဒါရုစီရိယရယ်၊ တမ္ဗဒါဌိကရယ်၊ သုပ္ပဗုဒ္ဓရယ် ဒီလေးဦးဟာ အဲဒီ သေဋ္ဌေးသားလေးယောက်က ဖြစ်လာတဲ့ သူတွေလို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီလေးဦးကို ဝှေ့သတ်တဲ့ နွားမဟာလည်း ဟိုတုန်းက အသတ်ခံရတဲ့ မိန်းမက ဖြစ်လာတဲ့ ဘီလူးမပဲလို့လည်း ဆိုပါတယ်။ အဲဒီ ဘီလူးမက ရန်ငြိုးရှိခဲ့တဲ့အတွက် နွားမယောင် ဖန်ဆင်းပြီး ဝှေ့သတ်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီ အဋ္ဌကထာအဆိုကို ယခုခေတ် လူငယ်တွေ တချို့က သဘောမကျဘဲ ရှိကောင်း ရှိကြပေလိမ့်မယ်။ အဲဒီလို သဘောမကျရင် ဘီလူးမက နွားမကိုယ်မှာ ပူးကပ်ပြီး ဝှေ့သတ်တယ်လို့လည်း ယူနိုင်ပါတယ်။ အဲဒါကိုလည်း သဘောမကျနိုင်ရင်တော့ ပါဠိတော်မှာ ရှိရင်းအတိုင်း နွားမကပဲ ဝှေ့သတ်တယ်လို့ ယူရုံ ရှိတာပဲ။ ဒီနေရာမှာ အထူးသတိပြုစရာ အချက်တစ်ခု ရှိပါတယ်။ ဘာလဲဆိုတော့ ရန်ငြိုးထားပြီး လက်စားချေရန် ဆုတောင်းတာဟာ မိမိအတွက် အကျိုးမဲ့ နစ်နာဖို့သာ ဖြစ်တယ် ဆိုတာပါပဲ။ ဟိုအသတ်ခံရတဲ့ မိန်းမဟာ ရန်ငြိုးဖွဲ့ပြီး လက်စားချေဖို့ ဆုတောင်းခဲ့တယ်။ ဘုရားလက်ထက်တော်က နောက်ဆုံးအကြိမ်ကျတော့ ရဟန္တာဖြစ်တဲ့ အရှင်ဒါရုစီရိယကို သတ်ရတယ်။ အလွန် အပြစ်ကြီးမှာပေါ့။ အနာဂါမ်ဖြစ်တဲ့ ပုက္ကုသာတိကိုလည်း သတ်ရတယ်။ ဒါလည်း အပြစ်ကြီးမှာပဲ။ တမ္ဗဒါဌိကဆိုတာကတော့ ဝိပဿနာဉာဏ်လောက်သာ ရတဲ့ ပုထုဇဉ်ပါပဲ။ အဲဒီ တမ္ဗဒါဌိကကို သတ်တာလည်း သာမန်ပုထုဇဉ် သတ်တာထက်တော့ အပြစ်ကြီးမှာပဲ။ သေသွားရတဲ့ သူတွေမှာတော့ ဘာမှ မနစ်နာလှပါဘူး။ ဒါရုစီရိယက ပရိနိဗ္ဗာန်စံသွားတယ်။ ပုက္ကုသာတိက သုဒ္ဓါဝါသဗြဟ္မာ့ဘုံကို ရောက်သွားတယ်။ တမ္ဗဒါဌိကက တုသိတာနတ်ပြည် ရောက်သွားတယ်။ ယခု ပြောနေတဲ့ သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာလည်း သောတာပန်ပဲ။ သောတာပန် သတ်တာလည်း အပြစ်ငယ်လှမယ် မဟုတ်ဘူး။ သုပ္ပဗုဒ္ဓဘက်ကနေ ကြည့်ရင် အမြတ်ထွက်တယ်လို့တောင် ဆိုနိုင်ပါသေးတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာ စားဝတ်နေရေး အတွက် ဆင်းရဲသည့်ပြင် နူနာရောဂါက အကြီးအကျယ် နှိပ်စက်နေတဲ့အတွက်လည်း အလွန်ပင် ဆင်းရဲနေပါတယ်။ နွားမက ဝှေ့သတ်လို့ စုတိစိတ်ဖြင့် သေသွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် တာဝတိံသာနတ်ပြည်မှာ ဘုံဗိမာန် နတ်သမီးများစွာ အခြွေအရံနှင့်တကွ အိပ်ရာမှ နိုးလာတဲ့လူလိုပင် နတ်သားကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ရှေ့ဘဝမှ စုတိဆိုတဲ့ နောက်ဆုံးစိတ် ပြတ်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ပဋိသန္ဓေစိတ်ဆိုတဲ့ နတ်ဘဝ၌ အစဆုံးစိတ်ဖြင့် နတ်ဖြစ်သွားတာဟာ တစ်စက္ကန့်လောက်တောင် မကြာခင် ပြောင်းလဲသွားတာပဲ။ ရှေးဘဝက ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် နူနာရောဂါတွေလည်း ဘာမှ မရှိတော့ဘူး။ လူ့ရုပ်ကိုယ် အယုတ်အညံ့ထဲမှ နတ်ရုပ်ကိုယ် အမြင့်အမြတ်ထဲ ဝင်ရောက်ပြီး ဖြစ်ရသလိုပင် ချက်ချင်းပဲ ချမ်းသာသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် အများက ထင်ကြသလို လူ့ဘဝ အသက်ကောင်က နတ်ဘဝကိုယ်ထဲ ဝင်ရောက်သွားတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လူ့ဘဝက စုတိစိတ် ချုပ်ဆုံးသွားတာနဲ့ နတ်ဘဝ ပဋိသန္ဓေစိတ် အသစ် ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ အကယ်၍သာ နွားမက မဝှေ့သတ်ရင် သုပ္ပဗုဒ္ဓဟာ လူ့ဘဝမှာ ဆင်းဆင်းရဲရဲ နေရဖို့ ရှိပါတယ်။ နွားမက ဝှေ့သတ်လိုက်တော့ အဲဒီ လူ့ဘဝ ဆင်းရဲတွေမှ တစ်ခဏကလေးအတွင်းမှာပဲ လွတ်မြောက်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် သုပ္ပဗုဒ္ဓဘက်ကနေ ကြည့်ရင် အမြတ်ထွက်တယ်လို့ ဆိုနိုင်တဲ့အကြောင်း ပြောခဲ့ပါတယ်။ အဋ္ဌကထာများမှာလည်း အလွန်ယုတ်ညံ့တဲ့ သူ့ကိုယ်နဲ့ သောတာပန်အဖြစ်ဟာ မသင့်လျော်တဲ့အတွက် မြန်မြန်သေဖို့ အကြောင်းပေါ်လာရတဲ့ သဘောကို ပြဆိုထားကြပါတယ်။ ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━ Written by ►►► ✍✍ ဓမ္မ ကုန်သည် ((ဖတ်ရှူ ှ , နာယူ , မှတ်သားမိသမျှ ပြန်လည်မျှဝေသည်..။))
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Wxtqse
ရေဘူးနှင့် ဖိနပ်မပါလျင် နွေအခါမှသိမယ် ဒါနနှင့် သီလမပါလျင် သေခါမှသိမယ် ဒါန နည်းတော့ မွဲတတ်တယ် သီလ နည်းတော့ ရောဂါတွယ် သမထ နည်းတော့ စိတ်ဆင်းရဲရမယ် ဝိပဿနာ နည်းတော့ နိဗ္ဗာန်နဲ့လွဲတတ်တယ် ဒါန မရှိလျင် ရိက္ခာမပါသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ဒါန နည်းလျင် ရိက္ခာနည်းသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ သီလမရှိလျင် ခြေကျိုးသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ သီလနည်းလျင် ခြေမသန်သော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ဘာဝနာ မရှိလျင် မျက်စိမမြင်သော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ဘာဝနာ နည်းလျင် မျက်စိမွဲသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ( ရှေးဆရာတော် ဘုရားကြီးများ အဆုံးအမ)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WvQhnR
ရေဘူးနှင့် ဖိနပ်မပါလျင် နွေအခါမှသိမယ် ဒါနနှင့် သီလမပါလျင် သေခါမှသိမယ် ဒါန နည်းတော့ မွဲတတ်တယ် သီလ နည်းတော့ ရောဂါတွယ် သမထ နည်းတော့ စိတ်ဆင်းရဲရမယ် ဝိပဿနာ နည်းတော့ နိဗ္ဗာန်နဲ့လွဲတတ်တယ် ဒါန မရှိလျင် ရိက္ခာမပါသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ဒါန နည်းလျင် ရိက္ခာနည်းသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ သီလမရှိလျင် ခြေကျိုးသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ သီလနည်းလျင် ခြေမသန်သော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ဘာဝနာ မရှိလျင် မျက်စိမမြင်သော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ဘာဝနာ နည်းလျင် မျက်စိမွဲသော ခရီးသွားနှင့်တူ၏ ( ရှေးဆရာတော် ဘုရားကြီးများ အဆုံးအမ)
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WvQhnR
Thursday, October 31, 2019
တရားဘာလို့ ဟောရတယ် ================ ဘုရားလက်ထက်တုံးက -ကုမာရမင်းသားလေးက ဘုရားကိုမေးတယ်၊ သူတပါးနားထောင် ချင်မှန်းမသိ နားမထောင်ချင်မှန်းမသိပါဘဲ။အဘယ်ကြောင့်အတင်းတရားတွေဟောပြောနေရ သနည်း ဟု မေးလတ်သော် မြတ်စွာဘုရားဖြေကြားသည်မှာ ကုမာရ- သင့်မှာသားသမီးရှိသလား ၊ ( တွားသွားအရွယ်-သားငယ်လေးရှိပါသည်ဘုရား ဟုဖြေ၏)။ ထိုအခါဘုရားကမေးပြန်သည်မှာ- ထိုသားလေး ပုလင်းကွဲတွေကို ပါးစပ်ထဲငုံထားတာမြင်ရင် မင်းရဲ့ သားလေး ကို ဒီအတိုင်းကြည့်နေမလား၊ အတင်းပါးစပ်ဟပြီးပုလင်းကွဲတွေထုတ်ပြစ် မလား၊ ကုမာရမင်းသားလေးဖြေဆိုသည်မှာ ပုလင်းကွဲများမျိူချလျှင် အူများပြတ်ကာ သေပွဲဝင်ရတော့မှာမို့သားတော် ပါးစပ်ထဲ ငုံထားသော ပုလင်းကွဲများကို အတင်းပါးစပ်ဟကာထုတ်ပစ်ရ ပါမည်ဘုရားဟုဆိုလေသည်။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားက သွေးတွေထွက်မှပေါ့ဟုဆိုရာ ဖခင်ဖြစ်သူ ကုမာရမင်းသားသည် မြတ်စွာဘုရား၊ တပည့်တော် ၏သားသည် ပါးစပ်မှသွေး ထွက်၍ မသေပါ။ ပုလင်းကွဲများမျိုချလိုက်ခဲ့လျှင် သေရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် မမျိုချခင်၊ ဗိုက်ထဲ မရောက်ခင်ရသလို အတင်းထုတ်ရပါမည်ဘုရားဟုပြောခဲ့သောအခါ မြတ်စွာဘုရား အရှင်၏ ပြန်လည်ဆုံးမ ပြောကြားသည်မှာ - အေး ငါဘုရားလည်း သတ္တဝါတွေကို အရမ်းသနားတော်မူသော်ကြောင့် အပယ်လေးပုံကို ရောက်ကြရမှာစိုးရိမ်လွန်းလို့၊သတ္တဝါတွေဟာအကုသိုလ် လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ၊ တွေကိုပါးစပ်ထဲမှာ ငုံထားပြီးပြီ။ ဒါ့ကြောင့် ငါဘုရား မဂ္ဂင်ဆေးတိုက်ကြွေးကာ အတင်းအန်ထုတ်ခိုင်းနေရတာပါ။ ငါဘုရားသည် မဂ္ဂင်ဆိုတဲ့ အန်ဆေးကြီးကျွေးနေတာပါလို့ဖြေခဲ့တယ်၊ကုမာရမင်းသားလေး သည် ဘုရားရှင်၏တရားကိုနားကြားကာမြတ်စွာ ဘုရား၏မေတ္တာ ဂရုဏာကိုနားလည် သဘောပေါက်ခဲ့ရလေသည်။ အဲသလိုဘဲဘုန်းဘုန်းတို့ကလည်းအပယ်ရောက်စေတတ်တဲ့အကုသိုလ်များကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားနေသော၊ ဗိုက်ထဲကိုမျိုချထားပြီးသောဒီဒကာဒကာမများကိုဘုရားကိုယ်စား မေတ္တာထား ကာ ရေမြေခြားသော်လည်း အရောက်လာပြီးတရားတွေ ပြပေး၊ ဟောပြောပေး၊ဘာဝနာ မဂ္ဂင်ဆေးတွေတိုက်ကျွေးနေရတာပါဘဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ- သေရင် မကောင်းတဲ့ဘဝတွေ ရောက်သွားမှာစိုးရိမ်လို့၊ဒကာ၊ဒကာမတွေရဲ့ သန္တာန်ထဲမှာ အကုသိုလ်တွေပြည့်နှက်နေတာကိုဘာနဲ့ဖျက်ဆီးပြစ်ရမလဲ။ ကုသိုလ်တွေနဲ့ဖျက်ဆီးရမယ်။ ကုသိုလ်၄ မျိုးရှိတယ်၊ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပဿနာ ၊ ကုသိုလ်၄ မျိုးရှိ သော်လည်း ဒါနကုသိုလ်နှင့်လည်း မပယ်နိုင်၊သီလကုသိုလ်ဖြင့် လည်း မကာကွယ်နိုင်၊ သမထကုသိုလ် ဖြင့်လည်း လမ်းမဆုံးနိုင်ပါဘူး၊ ဝိပဿနာဘာဝနာကုသိုလ်တခုတည်း ဖြင့်သာဖျက်ဆီးပြစ်နိုင်တာပါ။ ချိုမယောင်ခါး Post အားမျှဝေပါသည်။ ____________________________________ #Credit to Original Uploader. 💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝 ပြန်လည်မျှဝေသူ။ ©KoNyanHtun… 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍 တရားဘာလို႔ ေဟာရတယ္ ================ ဘုရားလက္ထက္တုံးက -ကုမာရမင္းသားေလးက ဘုရားကိုေမးတယ္၊ သူတပါးနားေထာင္ ခ်င္မွန္းမသိ နားမေထာင္ခ်င္မွန္းမသိပါဘဲ။အဘယ္ေၾကာင့္အတင္းတရားေတြေဟာေျပာေနရ သနည္း ဟု ေမးလတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားေျဖၾကားသည္မွာ ကုမာရ- သင့္မွာသားသမီးရွိသလား ၊ ( တြားသြားအ႐ြယ္-သားငယ္ေလးရွိပါသည္ဘုရား ဟုေျဖ၏)။ ထိုအခါဘုရားကေမးျပန္သည္မွာ- ထိုသားေလး ပုလင္းကြဲေတြကို ပါးစပ္ထဲငုံထားတာျမင္ရင္ မင္းရဲ႕ သားေလး ကို ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနမလား၊ အတင္းပါးစပ္ဟၿပီးပုလင္းကြဲေတြထုတ္ျပစ္ မလား၊ ကုမာရမင္းသားေလးေျဖဆိုသည္မွာ ပုလင္းကြဲမ်ားမ်ိဴခ်လွ်င္ အူမ်ားျပတ္ကာ ေသပြဲဝင္ရေတာ့မွာမို႔သားေတာ္ ပါးစပ္ထဲ ငုံထားေသာ ပုလင္းကြဲမ်ားကို အတင္းပါးစပ္ဟကာထုတ္ပစ္ရ ပါမည္ဘုရားဟုဆိုေလသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ေသြးေတြထြက္မွေပါ့ဟုဆိုရာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကုမာရမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ၏သားသည္ ပါးစပ္မွေသြး ထြက္၍ မေသပါ။ ပုလင္းကြဲမ်ားမ်ိဳခ်လိဳက္ခဲ့လွ်င္ ေသရေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ မမ်ိဳခ်ခင္၊ ဗိုက္ထဲ မေရာက္ခင္ရသလို အတင္းထုတ္ရပါမည္ဘုရားဟုေျပာခဲ့ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား အရွင္၏ ျပန္လည္ဆုံးမ ေျပာၾကားသည္မွာ - ေအး ငါဘုရားလည္း သတၱဝါေတြကို အရမ္းသနားေတာ္မူေသာ္ေၾကာင့္ အပယ္ေလးပုံကို ေရာက္ၾကရမွာစိုးရိမ္လြန္းလို႔၊သတၱဝါေတြဟာအကုသိုလ္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ေတြကိုပါးစပ္ထဲမွာ ငုံထားၿပီးၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါဘုရား မဂၢင္ေဆးတိုက္ေႂကြးကာ အတင္းအန္ထုတ္ခိုင္းေနရတာပါ။ ငါဘုရားသည္ မဂၢင္ဆိုတဲ့ အန္ေဆးႀကီးေကြၽးေနတာပါလို႔ေျဖခဲ့တယ္၊ကုမာရမင္းသားေလး သည္ ဘုရားရွင္၏တရားကိုနားၾကားကာျမတ္စြာ ဘုရား၏ေမတၱာ ဂ႐ုဏာကိုနားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ရေလသည္။ အဲသလိုဘဲဘုန္းဘုန္းတို႔ကလည္းအပယ္ေရာက္ေစတတ္တဲ့အကုသိုလ္မ်ားကို ပါးစပ္ထဲ ငုံထားေနေသာ၊ ဗိုက္ထဲကိုမ်ိဳခ်ထားၿပီးေသာဒီဒကာဒကာမမ်ားကိုဘုရားကိုယ္စား ေမတၱာထား ကာ ေရေျမျခားေသာ္လည္း အေရာက္လာၿပီးတရားေတြ ျပေပး၊ ေဟာေျပာေပး၊ဘာဝနာ မဂၢင္ေဆးေတြတိုက္ေကြၽးေနရတာပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ- ေသရင္ မေကာင္းတဲ့ဘဝေတြ ေရာက္သြားမွာစိုးရိမ္လို႔၊ဒကာ၊ဒကာမေတြရဲ႕ သႏၱာန္ထဲမွာ အကုသိုလ္ေတြျပည့္ႏွက္ေနတာကိုဘာနဲ႕ဖ်က္ဆီးျပစ္ရမလဲ။ ကုသိုလ္ေတြနဲ႕ဖ်က္ဆီးရမယ္။ ကုသိုလ္၄ မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာ ၊ ကုသိုလ္၄ မ်ိဳးရွိ ေသာ္လည္း ဒါနကုသိုလ္ႏွင့္လည္း မပယ္နိုင္၊သီလကုသိုလ္ျဖင့္ လည္း မကာကြယ္နိုင္၊ သမထကုသိုလ္ ျဖင့္လည္း လမ္းမဆုံးနိုင္ပါဘူး၊ ဝိပႆနာဘာဝနာကုသိုလ္တခုတည္း ျဖင့္သာဖ်က္ဆီးျပစ္နိုင္တာပါ။ ခ်ိဳမေယာင္ခါး Post အားမွ်ေဝပါသည္။ ____________________________________ #Credit to Original Uploader. 💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝 ျပန္လည္မွ်ေဝသူ။ ©KoNyanHtun… 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2N1Ofst
တရားဘာလို့ ဟောရတယ် ================ ဘုရားလက်ထက်တုံးက -ကုမာရမင်းသားလေးက ဘုရားကိုမေးတယ်၊ သူတပါးနားထောင် ချင်မှန်းမသိ နားမထောင်ချင်မှန်းမသိပါဘဲ။အဘယ်ကြောင့်အတင်းတရားတွေဟောပြောနေရ သနည်း ဟု မေးလတ်သော် မြတ်စွာဘုရားဖြေကြားသည်မှာ ကုမာရ- သင့်မှာသားသမီးရှိသလား ၊ ( တွားသွားအရွယ်-သားငယ်လေးရှိပါသည်ဘုရား ဟုဖြေ၏)။ ထိုအခါဘုရားကမေးပြန်သည်မှာ- ထိုသားလေး ပုလင်းကွဲတွေကို ပါးစပ်ထဲငုံထားတာမြင်ရင် မင်းရဲ့ သားလေး ကို ဒီအတိုင်းကြည့်နေမလား၊ အတင်းပါးစပ်ဟပြီးပုလင်းကွဲတွေထုတ်ပြစ် မလား၊ ကုမာရမင်းသားလေးဖြေဆိုသည်မှာ ပုလင်းကွဲများမျိူချလျှင် အူများပြတ်ကာ သေပွဲဝင်ရတော့မှာမို့သားတော် ပါးစပ်ထဲ ငုံထားသော ပုလင်းကွဲများကို အတင်းပါးစပ်ဟကာထုတ်ပစ်ရ ပါမည်ဘုရားဟုဆိုလေသည်။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားက သွေးတွေထွက်မှပေါ့ဟုဆိုရာ ဖခင်ဖြစ်သူ ကုမာရမင်းသားသည် မြတ်စွာဘုရား၊ တပည့်တော် ၏သားသည် ပါးစပ်မှသွေး ထွက်၍ မသေပါ။ ပုလင်းကွဲများမျိုချလိုက်ခဲ့လျှင် သေရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် မမျိုချခင်၊ ဗိုက်ထဲ မရောက်ခင်ရသလို အတင်းထုတ်ရပါမည်ဘုရားဟုပြောခဲ့သောအခါ မြတ်စွာဘုရား အရှင်၏ ပြန်လည်ဆုံးမ ပြောကြားသည်မှာ - အေး ငါဘုရားလည်း သတ္တဝါတွေကို အရမ်းသနားတော်မူသော်ကြောင့် အပယ်လေးပုံကို ရောက်ကြရမှာစိုးရိမ်လွန်းလို့၊သတ္တဝါတွေဟာအကုသိုလ် လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ၊ တွေကိုပါးစပ်ထဲမှာ ငုံထားပြီးပြီ။ ဒါ့ကြောင့် ငါဘုရား မဂ္ဂင်ဆေးတိုက်ကြွေးကာ အတင်းအန်ထုတ်ခိုင်းနေရတာပါ။ ငါဘုရားသည် မဂ္ဂင်ဆိုတဲ့ အန်ဆေးကြီးကျွေးနေတာပါလို့ဖြေခဲ့တယ်၊ကုမာရမင်းသားလေး သည် ဘုရားရှင်၏တရားကိုနားကြားကာမြတ်စွာ ဘုရား၏မေတ္တာ ဂရုဏာကိုနားလည် သဘောပေါက်ခဲ့ရလေသည်။ အဲသလိုဘဲဘုန်းဘုန်းတို့ကလည်းအပယ်ရောက်စေတတ်တဲ့အကုသိုလ်များကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားနေသော၊ ဗိုက်ထဲကိုမျိုချထားပြီးသောဒီဒကာဒကာမများကိုဘုရားကိုယ်စား မေတ္တာထား ကာ ရေမြေခြားသော်လည်း အရောက်လာပြီးတရားတွေ ပြပေး၊ ဟောပြောပေး၊ဘာဝနာ မဂ္ဂင်ဆေးတွေတိုက်ကျွေးနေရတာပါဘဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ- သေရင် မကောင်းတဲ့ဘဝတွေ ရောက်သွားမှာစိုးရိမ်လို့၊ဒကာ၊ဒကာမတွေရဲ့ သန္တာန်ထဲမှာ အကုသိုလ်တွေပြည့်နှက်နေတာကိုဘာနဲ့ဖျက်ဆီးပြစ်ရမလဲ။ ကုသိုလ်တွေနဲ့ဖျက်ဆီးရမယ်။ ကုသိုလ်၄ မျိုးရှိတယ်၊ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပဿနာ ၊ ကုသိုလ်၄ မျိုးရှိ သော်လည်း ဒါနကုသိုလ်နှင့်လည်း မပယ်နိုင်၊သီလကုသိုလ်ဖြင့် လည်း မကာကွယ်နိုင်၊ သမထကုသိုလ် ဖြင့်လည်း လမ်းမဆုံးနိုင်ပါဘူး၊ ဝိပဿနာဘာဝနာကုသိုလ်တခုတည်း ဖြင့်သာဖျက်ဆီးပြစ်နိုင်တာပါ။ ချိုမယောင်ခါး Post အားမျှဝေပါသည်။ ____________________________________ #Credit to Original Uploader. 💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝 ပြန်လည်မျှဝေသူ။ ©KoNyanHtun… 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍 တရားဘာလို႔ ေဟာရတယ္ ================ ဘုရားလက္ထက္တုံးက -ကုမာရမင္းသားေလးက ဘုရားကိုေမးတယ္၊ သူတပါးနားေထာင္ ခ်င္မွန္းမသိ နားမေထာင္ခ်င္မွန္းမသိပါဘဲ။အဘယ္ေၾကာင့္အတင္းတရားေတြေဟာေျပာေနရ သနည္း ဟု ေမးလတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားေျဖၾကားသည္မွာ ကုမာရ- သင့္မွာသားသမီးရွိသလား ၊ ( တြားသြားအ႐ြယ္-သားငယ္ေလးရွိပါသည္ဘုရား ဟုေျဖ၏)။ ထိုအခါဘုရားကေမးျပန္သည္မွာ- ထိုသားေလး ပုလင္းကြဲေတြကို ပါးစပ္ထဲငုံထားတာျမင္ရင္ မင္းရဲ႕ သားေလး ကို ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနမလား၊ အတင္းပါးစပ္ဟၿပီးပုလင္းကြဲေတြထုတ္ျပစ္ မလား၊ ကုမာရမင္းသားေလးေျဖဆိုသည္မွာ ပုလင္းကြဲမ်ားမ်ိဴခ်လွ်င္ အူမ်ားျပတ္ကာ ေသပြဲဝင္ရေတာ့မွာမို႔သားေတာ္ ပါးစပ္ထဲ ငုံထားေသာ ပုလင္းကြဲမ်ားကို အတင္းပါးစပ္ဟကာထုတ္ပစ္ရ ပါမည္ဘုရားဟုဆိုေလသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ေသြးေတြထြက္မွေပါ့ဟုဆိုရာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကုမာရမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ၏သားသည္ ပါးစပ္မွေသြး ထြက္၍ မေသပါ။ ပုလင္းကြဲမ်ားမ်ိဳခ်လိဳက္ခဲ့လွ်င္ ေသရေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ မမ်ိဳခ်ခင္၊ ဗိုက္ထဲ မေရာက္ခင္ရသလို အတင္းထုတ္ရပါမည္ဘုရားဟုေျပာခဲ့ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား အရွင္၏ ျပန္လည္ဆုံးမ ေျပာၾကားသည္မွာ - ေအး ငါဘုရားလည္း သတၱဝါေတြကို အရမ္းသနားေတာ္မူေသာ္ေၾကာင့္ အပယ္ေလးပုံကို ေရာက္ၾကရမွာစိုးရိမ္လြန္းလို႔၊သတၱဝါေတြဟာအကုသိုလ္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ေတြကိုပါးစပ္ထဲမွာ ငုံထားၿပီးၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါဘုရား မဂၢင္ေဆးတိုက္ေႂကြးကာ အတင္းအန္ထုတ္ခိုင္းေနရတာပါ။ ငါဘုရားသည္ မဂၢင္ဆိုတဲ့ အန္ေဆးႀကီးေကြၽးေနတာပါလို႔ေျဖခဲ့တယ္၊ကုမာရမင္းသားေလး သည္ ဘုရားရွင္၏တရားကိုနားၾကားကာျမတ္စြာ ဘုရား၏ေမတၱာ ဂ႐ုဏာကိုနားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ရေလသည္။ အဲသလိုဘဲဘုန္းဘုန္းတို႔ကလည္းအပယ္ေရာက္ေစတတ္တဲ့အကုသိုလ္မ်ားကို ပါးစပ္ထဲ ငုံထားေနေသာ၊ ဗိုက္ထဲကိုမ်ိဳခ်ထားၿပီးေသာဒီဒကာဒကာမမ်ားကိုဘုရားကိုယ္စား ေမတၱာထား ကာ ေရေျမျခားေသာ္လည္း အေရာက္လာၿပီးတရားေတြ ျပေပး၊ ေဟာေျပာေပး၊ဘာဝနာ မဂၢင္ေဆးေတြတိုက္ေကြၽးေနရတာပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ- ေသရင္ မေကာင္းတဲ့ဘဝေတြ ေရာက္သြားမွာစိုးရိမ္လို႔၊ဒကာ၊ဒကာမေတြရဲ႕ သႏၱာန္ထဲမွာ အကုသိုလ္ေတြျပည့္ႏွက္ေနတာကိုဘာနဲ႕ဖ်က္ဆီးျပစ္ရမလဲ။ ကုသိုလ္ေတြနဲ႕ဖ်က္ဆီးရမယ္။ ကုသိုလ္၄ မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာ ၊ ကုသိုလ္၄ မ်ိဳးရွိ ေသာ္လည္း ဒါနကုသိုလ္ႏွင့္လည္း မပယ္နိုင္၊သီလကုသိုလ္ျဖင့္ လည္း မကာကြယ္နိုင္၊ သမထကုသိုလ္ ျဖင့္လည္း လမ္းမဆုံးနိုင္ပါဘူး၊ ဝိပႆနာဘာဝနာကုသိုလ္တခုတည္း ျဖင့္သာဖ်က္ဆီးျပစ္နိုင္တာပါ။ ခ်ိဳမေယာင္ခါး Post အားမွ်ေဝပါသည္။ ____________________________________ #Credit to Original Uploader. 💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝 ျပန္လည္မွ်ေဝသူ။ ©KoNyanHtun… 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2N1Ofst
စေတနာပါမှ ဒါနဖြစ်တယ် (ဓမ္မ ပုံပြင်) ⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜ တစ်ခါတုန်းက ဗာရာဏသီပြည်မှာ အင်မတန် ချမ်းသာကြွယ်၀တဲ့ သူဋ္ဌေးနှစ်ဦးရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အဲဒီသူဋ္ဌေးနှစ်ဦးဟာ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တာမို့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အင်မတန်ချစ်ခင်ကြသတဲ့။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စရိုက်ချင်းမတူကြဘူး။ သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်က ဂုဏ်ပကာသနတွေကို ခင်မင်ပြီး အလွန်ကြွားဝါချင်တယ်။ စေတနာ သဒ္ဓါမပါဘဲ နာမည်ကောင်းရအောင်ဆိုပြီးအလွန်အကျွံ အလှူအတန်းလုပ်တယ်။ ကျန်သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်ကတော့ လှူသင့်သလောက်လှူ စားသင့်သလောက်စားပြီး ရိုးရိုးအေးအေးပဲနေထိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့နှစ်အနည်းငယ်ကြာတဲ့အခါမှာ ဂုဏ်လိုချင်လို့ အလှူအတန်း အများကြီးလုပ်တဲ့ သူဋ္ဌေးဟာ တဖြည်းဖြည်း ပစ္စည်းဥစ္စာတွေဆုံးပါးပြီး ဆင်းရဲသွားသတဲ့။ ဒါနဲ့ဆင်းရဲသွားတဲ့ သူဋ္ဌေးဟာ သူ့မှာ ဘာမျှရောင်းချသုံးစွဲစရာ ပစ္စည်းမရှိတော့လို့ သူ ပြုလုပ်ထားတဲ့ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေကိုပဲ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးထံရောင်းချ တော့မယ်လို့ စိတ်ကူးနဲ့ဇနီးဖြစ်သူကိုပါ အတူခေါ်ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း သူဋ္ဌေးထံကိုထွက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီလိုခရီးထွက်လာရင်းလမ်းခုလတ်မှာ အမောအပန်းဖြေကာပါလာတဲ့ ထမင်းထုပ်ကိုစားမယ် ဆိုပြီးဖြေလိုက်တယ်။ ထမင်းထုပ်ကလည်း ငယ်ငယ်မို့ နှစ်ယောက်ဝေမျှပြီးစားရတယ်။ အဲဒီအခိုက်မှာ ခွေးပိန်ကလေးတစ်ကောင်ဟာ ယိုင်တိယိုင်ထိုးနဲ့ ဇရပ်နားကပ်လာသတဲ့။ အဲဒီအခါမှာ ထမင်းစားနေတဲ့ သူဋ္ဌေးဆင်းရဲက ရှင်မရယ် ကြည့်စမ်းပါဦး ခွေးပိန်ကလေးဟာ အစာမစားရတာကြာလို့ လမ်းကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်တာနဲ့ တူပါရဲ့။ သနားစရာလေးကွာ။ အခုတို့စားနေတဲ့ထမင်းထုပ်ကို ခွေးက လေးကိုကျွေးလိုက်ရအောင်လို့ ဇနီးဖြစ်သူကို ပြောလိုက်တယ်။ ဇနီးဖြစ်သူကလည်း သဘောတူကြည်ဖြူစွာ သူတို့စားမယ့်ထမင်းထုပ်ကို ခွေးပိန်ကလေး ဝအောင်စားပါစေဆိုတဲ့စေတနာနဲ့ အကုန်လုံး ချကျွေးပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ဇရပ်နဘေးက ရေအိုးစင်မှာ ရေအ၀ခပ်သောက်ပြီး ခရီးဆက်ခဲ့ကြသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးထံ သူတို့ဇနီးမောင်နှံ ရောက်သွားတဲ့အခါ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးကိုဆင်းရဲသွားတဲ့သူဋ္ဌေးက ငါတို့ပြုထားတဲ့ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ ရောင်းချဖို့ သူငယ်ချင်းထံလာခဲ့တာပဲ။ သဘောတူ၀ယ်မယ်ဆိုရင် တစ်ဘ၀လုံးပြုထားတဲ့ ကုသိုလ်အကုန်ရောင်းခဲ့မှာလို့ ပြောပြသတဲ့။ အဲဒီအခါ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးကလည်း ၀မ်းသာအားရနဲ့ ရောင်းသမျှကုသိုလ်ကောင်းမှုကို ၀ယ်ယူပါ့မယ်ဗျာလို့ ဆိုလိုက်ကာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုများကို ချိန်ခွင်ထဲမှာထည့်ပြီးချိန်ခိုင်းပါတယ်။ အဲဒီအခါ စေတနာအရင်းမခံဘဲ ဂုဏ်ပကာသနတွေကို လိုချင်တာနဲ့ပြုလုပ်ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်တွေဖြစ်တာမို့ လေးတယ်လို့မရှိဘဲ ငွေဘက်ကပဲအမြဲ အလေးသာနေသတဲ့။ ကျောင်းကုသိုလ်၊ ဇရပ် ကုသိုလ်၊ ရေကန်ကုသိုလ်၊ ဘာကုသိုလ်ပဲ ထည့်ထည့် ကုသိုလ်ဘက်က အလေးမသာဘဲ ငွေဘက်ကဘဲအလေးသာနေတယ်။ ဒီလိုနဲ့တစ်ဘ၀လုံးပြုခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေချပြီး ချိန်ကြည့်လိုက်တာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ အလေးချိန်ကတော့တက်မလာဘူးတဲ့။ ချိန်ခွင်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့ ငွေသားကလည်းမဖြစ်စလောက် (၁)ပိဿာပဲရှိသတဲ့။ ဒါတောင် ကုသိုလ်ကမနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ အဲဒီအခါမှာကုသိုလ်၀ယ်မယ့်သူဋ္ဌေးကလည်း ဟင် သူငယ်ချင်း မင်းကုသိုလ်တွေက ဒါအကုန်ပဲလား၊ ကျန်နေတာရှိရင် စဉ်းစားပါဦးလို့ ပြောပြတယ်။ ဆင်းရဲသွားတဲ့သူဋ္ဌေးလည်း ခေါင်းကုတ်ပြီး စဉ်းစားလိုက်တာ နောက်ဆုံးလမ်းခရီးမှာ ခွေးပိန်ကလေးတစ်ကောင်ကို ထမင်းတစ်နပ် အငတ်ခံပြီးတော့ ကျွေးခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ကပေါ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့သူဋ္ဌေးဆင်းရဲလည်း ဟာ သူငယ်ချင်း။ တို့လင်မယား အခုမင်းဆီလာတုန်းက လမ်းမှာ ခွေးပိန်ကလေးကို ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်ကျန်သေးတယ်။ အဲဒီကုသိုလ်ကိုလည်း ထည့်ချိန်လိုက်ပါလို့ ၀မ်းသာအားရပြောပြတယ်။ အဲဒီအခါ ငတ်သေလုဆဲဆဲခွေးပိန်ကလေးကို စေတနာရှိရှိနဲ့ ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ဟာ အနှစ်သာရအပြည့်အ၀ပါတာမို့ ကုသိုလ်ဘက်က အလေးသာလာတယ်။ ကုသိုလ်၀ယ်တဲ့ သူဋ္ဌေးကလည်း သူပိုင် ငွေသားတွေမက ရွှေသားတွေပါ ထပ်ဖြည့်ပေမယ့် ကုသိုလ်ဘက်ကပဲ အလေးသာနေတယ်။ နောက်ဆုံးသူပိုင်သမျှဥစ္စာဓနတွေ အကုန်လုံးပုံထည့်ပေးတာတောင်မှ ခွေးပိန်ကလေးကို ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်ဘက်ကပဲ အလေး သာနေလေတော့ ကုသိုလ်၀ယ်တဲ့သူဋ္ဌေးက ကဲ သူငယ်ချင်း ငါ့စည်းစိမ်တော့ကုန်ပြီ။ ငါ့အတွက် ပစ္စည်းတစ်၀က်ချန်ထားပြီး မင်းကုသိုလ်တစ်၀က်အတွက် ငါ့ပစ္စည်းတစ်၀က်ကိုသာ ယူသွားပေ တော့လို့ဆိုပြီး ကုသိုလ်တစ်၀က်ဖိုးအဖြစ် သူ့ဥစ္စာဓန တစ်၀က်ဖိုး ဆင်းရဲသွားတဲ့ သူဋ္ဌေးကို ခွဲဝေပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း နောက်ဆိုရင် သဘောပေါက် စေတနာရှိမှ လှူပါကွာ။ ဂုဏ်ပကာသနကို မမက်ပါနဲ့။ ပျော်ရုံသက်သက် ပြုလုပ်ထားတဲ့ အရေခြုံကုသိုလ်ဆိုတာ ငွေကုန်တာကလွဲလို့ ဘာအကျိုးမျှ မဖြစ်ထွန်းပါဘူး။ အသိဉာဏ်နဲ့ယှဉ်ပြီး ကုသိုလ်ပြုတတ်ရင် ငွေကုန်နည်းပေမယ့် တစ်လုံးတစ်ခဲတည်း အကျိုးပေးပါတယ်လို့ သတိပေးစကားလည်း ပြောကြားလိုက်ပါသတဲ့။ ဒီပုံပြင်ကလေးဟာ နည်းနည်းဒဏ္ဍာရီဆန်ပေမယ့် တကယ့်ဘ၀က လူသားတွေကိုတော့ ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်စေပါတယ်။ ဒါနကောင်းမှုပြုတဲ့အခါ စေတနာ ဒါန၊ ၀တ္ထုဒါန နှစ်မျိုးမှာ စေတနာဒါနကပိုပြီးတော့ ပဓာနကျပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ တစ်ခါတစ်ရံညောင်စေ့ကလေးလောက်လှူပြီးတော့ ညောင်ပင်ကြီးလောက် အကျိုးတွေရတာရှိသလို ညောင်ပင်ကြီး လောက်လှူဒါန်းပြီး ညောင်စေ့ကလေးလောက်ပဲ အကျိုးတွေရတာလဲ ရှိတတ်ပါတယ်။ ကံအကျိုး ပေးနေရာမှာတော့ စေတနာဟာ အဓိကဇာတ်ကောင်ပဲဖြစ်ပါတယ်။ စေတနာကောင်းရင် ကံအကျိုးပေးလည်း ကောင်းတတ်တာမို့ ကံကောင်းလိုသူတွေဟာ စေတနာကောင်းမွန်အောင် ဂရုစိုက်ကြရမှာပါ။ များသောအားဖြင့် စေတနာဆိုတာကလည်း သူ့အလိုလို ကောင်းမွန်ခဲ့တာမို့ ကိုယ့်ဘက်က သဒ္ဓါ၊ မေတ္တာ ပညာအားတွေ များများစိုက်ထုတ်ပြီး ပြုပြင်ယူကြရမှာပါ။ သဒ္ဓါတရားဆိုတာ ကံ ကံရဲ့အကျိုးပေးနဲ့ရတနာသုံးပါးရဲ့ စွမ်းရည်သတ္တိဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို သိမြင်ယုံကြည် လက်ခံနိုင်တဲ့သဘောပါ။ သူကရှေးကကောင်းလို့ အခုကောင်းတယ်။ အခုကောင်း နောင်ကောင်းပါလိမ့်မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း အကျိုးကွင်းဆက်ကို လက်ညှိုးထိုးညွှန်ပြပေးပါလိမ့်မယ်။ မေတ္တာတရားဆိုတာကောင်းကျိုးလိုလားတဲ့ ချစ်ခင်ကြင်နာမှုပါ။ သူကတော့ မုန်းငြိုးပစ်မှားဒေါသအာဃာတတရားတွေကို ဖယ်ရှားပြီး အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တွေအပေါ်မှာ ချစ်ကြင်နာမှုနဲ့အတူ နူးညံ့သိမ်မွေ့ စိတ်အားပြည့်စေပါလိမ့်မယ်။ ပညာဆိုတာ အမှောင်ပယ်ခွင်း စိတ်ဓါတ်ကို အလင်းရစေခြင်းပါပဲ။ သူကဒါနကုသိုလ်ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက် အညစ်အကြေးတွေဖြစ်တဲ့အရာရာမှာတက်မက်တွယ်တာလိုမှုလောဘနဲ့ကပ်စေးနှဲနှမျောတွန့်တိုမှု မစ္ဆရိယတရားတွေကို ပယ်ဖျက်ချိုးနှိမ်ပေးတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်အလှူဒါနတစ်ခုပြုတဲ့အခါမှာ နာမည်ကောင်းရရေး၊ ကြွားဝါရရေးထက် သဒ္ဓါ၊ မေတ္တာ ပညာပြည့်ဝရေးကိုသာ အထူးဂရုပြုကြရမှာပါ။ ဘ၀သံသရာမှာ ကျင်လည်နေကြရပြီဆိုရင် လောကပကာသနနောက်လိုက်ပြီး ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ပြုလုပ်ထားတဲ့ ဆေးဆိုးပန်းရိုက် စိတ်စေတနာတွေထက် သဒ္ဓါ မေတ္တာ၊ ပညာတရားတွေပြည့်၀တဲ့ သဘာ၀အလှ စိတ်စေတနာတွေကသာ တကယ့်အားကိုးရာအစစ်ဖြစ်ပါတယ်။ တော်၀င်နွယ် အပ္ပမာဒ ဓမ္မရသမဂ္ဂဇင်း ၂၀၀၂ခုနှစ် ဇွန်လ။ မေတ္တာဖြင့်မျှဝေပေးပါသည်။ #Argyi 4-10-2019 စတေနာပါမှ ဒါနဖွဈတယျ (ဓမ်မ ပုံပွငျ) ⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜ တဈခါတုနျးက ဗာရာဏသီပွညျမှာ အငျမတနျ ခမြျးသာကွှယျ၀တဲ့ သူဋ်ဌေးနှဈဦးရှိခဲ့ဖူးတယျ။ အဲဒီသူဋ်ဌေးနှဈဦးဟာ ငယျသူငယျခငြျးတှေ ဖွဈတာမို့ တဈဦးနဲ့တဈဦး အငျမတနျခစြျခငျကွသတဲ့။ ဒါပမေယ့ျ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးနှဈယောကျဟာ တဈယောကျနဲ့ တဈယောကျ စရိုကျခငြျးမတူကွဘူး။ သူဋ်ဌေးတဈယောကျက ဂုဏျပကာသနတှကေို ခငျမငျပွီး အလှနျကွှားဝါခငြျတယျ။ စတေနာ သဒ်ဓါမပါဘဲ နာမညျကောငျးရအောငျဆိုပွီးအလှနျအကြှံ အလှူအတနျးလုပျတယျ။ ကနြျသူဋ်ဌေးတဈယောကျကတော့ လှူသငျ့သလောကျလှူ စားသငျ့သလောကျစားပွီး ရိုးရိုးအေးအေးပဲနထေိုငျပါတယျ။ ဒီလိုနဲ့နှဈအနညျးငယျကွာတဲ့အခါမှာ ဂုဏျလိုခငြျလို့ အလှူအတနျး အမြားကွီးလုပျတဲ့ သူဋ်ဌေးဟာ တဖွညျးဖွညျး ပစ်စညျးဥစ်စာတှဆေုံးပါးပွီး ဆငျးရဲသှားသတဲ့။ ဒါနဲ့ဆငျးရဲသှားတဲ့ သူဋ်ဌေးဟာ သူ့မှာ ဘာမြှရောငျးခသြုံးစှဲစရာ ပစ်စညျးမရှိတော့လို့ သူ ပွုလုပျထားတဲ့ကုသိုလျကောငျးမှုတှကေိုပဲ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးထံရောငျးခြ တော့မယျလို့ စိတျကူးနဲ့ဇနီးဖွဈသူကိုပါ အတူခေါျပွီးတော့ သူငယျခငြျး သူဋ်ဌေးထံကိုထှကျလာခဲ့တယျ။ အဲဒီလိုခရီးထှကျလာရငျးလမျးခုလတျမှာ အမောအပနျးဖွကောပါလာတဲ့ ထမငျးထုပျကိုစားမယျ ဆိုပွီးဖွလေိုကျတယျ။ ထမငျးထုပျကလညျး ငယျငယျမို့ နှဈယောကျဝမြှေပွီးစားရတယျ။ အဲဒီအခိုကျမှာ ခှေးပိနျကလေးတဈကောငျဟာ ယိုငျတိယိုငျထိုးနဲ့ ဇရပျနားကပျလာသတဲ့။ အဲဒီအခါမှာ ထမငျးစားနတေဲ့ သူဋ်ဌေးဆငျးရဲက ရှငျမရယျ ကွည့ျစမျးပါဦး ခှေးပိနျကလေးဟာ အစာမစားရတာကွာလို့ လမျးကောငျးကောငျး မလြှောကျနိုငျတာနဲ့ တူပါရဲ့။ သနားစရာလေးကှာ။ အခုတို့စားနတေဲ့ထမငျးထုပျကို ခှေးက လေးကိုကြှေးလိုကျရအောငျလို့ ဇနီးဖွဈသူကို ပွောလိုကျတယျ။ ဇနီးဖွဈသူကလညျး သဘောတူကွညျဖွူစှာ သူတို့စားမယျ့ထမငျးထုပျကို ခှေးပိနျကလေး ဝအောငျစားပါစဆေိုတဲ့စတေနာနဲ့ အကုနျလုံး ခကြြှေးပါတယျ။ သူတို့နှဈယောကျကတော့ ဇရပျနဘေးက ရအေိုးစငျမှာ ရအေ၀ခပျသောကျပွီး ခရီးဆကျခဲ့ကွသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးထံ သူတို့ဇနီးမောငျနှံ ရောကျသှားတဲ့အခါ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးကိုဆငျးရဲသှားတဲ့သူဋ်ဌေးက ငါတို့ပွုထားတဲ့ ကုသိုလျကောငျးမှုတှေ ရောငျးခဖြို့ သူငယျခငြျးထံလာခဲ့တာပဲ။ သဘောတူ၀ယျမယျဆိုရငျ တဈဘ၀လုံးပွုထားတဲ့ ကုသိုလျအကုနျရောငျးခဲ့မှာလို့ ပွောပွသတဲ့။ အဲဒီအခါ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးကလညျး ၀မျးသာအားရနဲ့ ရောငျးသမြှကုသိုလျကောငျးမှုကို ၀ယျယူပါ့မယျဗြာလို့ ဆိုလိုကျကာ ကုသိုလျကောငျးမှုမြားကို ခြိနျခှငျထဲမှာထညျ့ပွီးခြိနျခိုငျးပါတယျ။ အဲဒီအခါ စတေနာအရငျးမခံဘဲ ဂုဏျပကာသနတှကေို လိုခငြျတာနဲ့ပွုလုပျခဲ့တဲ့ ကုသိုလျတှဖွေဈတာမို့ လေးတယျလို့မရှိဘဲ ငှဘေကျကပဲအမွဲ အလေးသာနသေတဲ့။ ကြောငျးကုသိုလျ၊ ဇရပျ ကုသိုလျ၊ ရကေနျကုသိုလျ၊ ဘာကုသိုလျပဲ ထညျ့ထညျ့ ကုသိုလျဘကျက အလေးမသာဘဲ ငှဘေကျကဘဲအလေးသာနတေယျ။ ဒီလိုနဲ့တဈဘ၀လုံးပွုခဲ့တဲ့ ကုသိုလျကောငျးမှုတှခေပြွီး ခြိနျကွည့ျလိုကျတာ ကုသိုလျကောငျးမှုတှသော ကုနျသှားတယျ။ အလေးခြိနျကတော့တကျမလာဘူးတဲ့။ ခြိနျခှငျထဲမှာထညျ့ထားတဲ့ ငှသေားကလညျးမဖွဈစလောကျ (၁)ပိူာပဲရှိသတဲ့။ ဒါတောငျ ကုသိုလျကမနိုငျဘူးဖွဈနတေယျ။ အဲဒီအခါမှာကုသိုလျ၀ယျမယျ့သူဋ်ဌေးကလညျး ဟငျ သူငယျခငြျး မငျးကုသိုလျတှကေ ဒါအကုနျပဲလား၊ ကနြျနတောရှိရငျ စဉျးစားပါဦးလို့ ပွောပွတယျ။ ဆငျးရဲသှားတဲ့သူဋ်ဌေးလညျး ခေါငျးကုတျပွီး စဉျးစားလိုကျတာ နောကျဆုံးလမျးခရီးမှာ ခှေးပိနျကလေးတဈကောငျကို ထမငျးတဈနပျ အငတျခံပွီးတော့ ကြှေးခဲ့တဲ့ကုသိုလျကပေါျလာတယျ။ အဲဒါနဲ့သူဋ်ဌေးဆငျးရဲလညျး ဟာ သူငယျခငြျး။ တို့လငျမယား အခုမငျးဆီလာတုနျးက လမျးမှာ ခှေးပိနျကလေးကို ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလျကနြျသေးတယျ။ အဲဒီကုသိုလျကိုလညျး ထည့ျခြိနျလိုကျပါလို့ ၀မျးသာအားရပွောပွတယျ။ အဲဒီအခါ ငတျသလေုဆဲဆဲခှေးပိနျကလေးကို စတေနာရှိရှိနဲ့ ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ကုသိုလျဟာ အနှဈသာရအပွည့ျအ၀ပါတာမို့ ကုသိုလျဘကျက အလေးသာလာတယျ။ ကုသိုလျ၀ယျတဲ့ သူဋ်ဌေးကလညျး သူပိုငျ ငှသေားတှမေက ရှှသေားတှပေါ ထပျဖွည့ျပမေယျ့ ကုသိုလျဘကျကပဲ အလေးသာနတေယျ။ နောကျဆုံးသူပိုငျသမြှဥစ်စာဓနတှေ အကုနျလုံးပုံထညျ့ပေးတာတောငျမှ ခှေးပိနျကလေးကို ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလျဘကျကပဲ အလေး သာနလေတေော့ ကုသိုလျ၀ယျတဲ့သူဋ်ဌေးက ကဲ သူငယျခငြျး ငါ့စညျးစိမျတော့ကုနျပွီ။ ငါ့အတှကျ ပစ်စညျးတဈ၀ကျခနြျထားပွီး မငျးကုသိုလျတဈ၀ကျအတှကျ ငါ့ပစ်စညျးတဈ၀ကျကိုသာ ယူသှားပေ တော့လို့ဆိုပွီး ကုသိုလျတဈ၀ကျဖိုးအဖွဈ သူ့ဥစ်စာဓန တဈ၀ကျဖိုး ဆငျးရဲသှားတဲ့ သူဋ်ဌေးကို ခှဲဝပေေးလိုကျပါတယျ။ ပွီးတော့ သူငယျခငြျး နောကျဆိုရငျ သဘောပေါကျ စတေနာရှိမှ လှူပါကှာ။ ဂုဏျပကာသနကို မမကျပါနဲ့။ ပြောျရုံသကျသကျ ပွုလုပျထားတဲ့ အရခွေုံကုသိုလျဆိုတာ ငှကေုနျတာကလှဲလို့ ဘာအကြိုးမြှ မဖွဈထှနျးပါဘူး။ အသိဉာဏျနဲ့ယှဉျပွီး ကုသိုလျပွုတတျရငျ ငှကေုနျနညျးပမေယျ့ တဈလုံးတဈခဲတညျး အကြိုးပေးပါတယျလို့ သတိပေးစကားလညျး ပွောကွားလိုကျပါသတဲ့။ ဒီပုံပွငျကလေးဟာ နညျးနညျးဒဏ်ဍာရီဆနျပမေယျ့ တကယျ့ဘ၀က လူသားတှကေိုတော့ ထငျဟပျပေါျလှငျစပေါတယျ။ ဒါနကောငျးမှုပွုတဲ့အခါ စတေနာ ဒါန၊ ၀တ်ထုဒါန နှဈမြိုးမှာ စတေနာဒါနကပိုပွီးတော့ ပဓာနကပြါတယျ။ ဒါကွောငျ့မို့ တဈခါတဈရံညောငျစေ့ကလေးလောကျလှူပွီးတော့ ညောငျပငျကွီးလောကျ အကြိုးတှရေတာရှိသလို ညောငျပငျကွီး လောကျလှူဒါနျးပွီး ညောငျစေ့ကလေးလောကျပဲ အကြိုးတှရေတာလဲ ရှိတတျပါတယျ။ ကံအကြိုး ပေးနရောမှာတော့ စတေနာဟာ အဓိကဇာတျကောငျပဲဖွဈပါတယျ။ စတေနာကောငျးရငျ ကံအကြိုးပေးလညျး ကောငျးတတျတာမို့ ကံကောငျးလိုသူတှဟော စတေနာကောငျးမှနျအောငျ ဂရုစိုကျကွရမှာပါ။ မြားသောအားဖွငျ့ စတေနာဆိုတာကလညျး သူ့အလိုလို ကောငျးမှနျခဲ့တာမို့ ကိုယျ့ဘကျက သဒ်ဓါ၊ မတေ်တာ ပညာအားတှေ မြားမြားစိုကျထုတျပွီး ပွုပွငျယူကွရမှာပါ။ သဒ်ဓါတရားဆိုတာ ကံ ကံရဲ့အကြိုးပေးနဲ့ရတနာသုံးပါးရဲ့ စှမျးရညျသတ်တိဂုဏျကြေးဇူးတှကေို သိမွငျယုံကွညျ လကျခံနိုငျတဲ့သဘောပါ။ သူကရှေးကကောငျးလို့ အခုကောငျးတယျ။ အခုကောငျး နောငျကောငျးပါလိမျ့မယျဆိုတဲ့အကွောငျး အကြိုးကှငျးဆကျကို လကျညှိုးထိုးညှှနျပွပေးပါလိမ့ျမယျ။ မတေ်တာတရားဆိုတာကောငျးကြိုးလိုလားတဲ့ ခစြျခငျကွငျနာမှုပါ။ သူကတော့ မုနျးငွိုးပဈမှားဒေါသအာဃာတတရားတှကေို ဖယျရှားပွီး အလှူခံပုဂ်ဂိုလျတှအေပေါျမှာ ခစြျကွငျနာမှုနဲ့အတူ နူးညံ့သိမျမှေ့ စိတျအားပွညျ့စပေါလိမျ့မယျ။ ပညာဆိုတာ အမှောငျပယျခှငျး စိတျဓါတျကို အလငျးရစခွေငျးပါပဲ။ သူကဒါနကုသိုလျရဲ့ဆနျ့ကငြျဘကျ အညဈအကွေးတှဖွေဈတဲ့အရာရာမှာတကျမကျတှယျတာလိုမှုလောဘနဲ့ကပျစေးနှဲနှမြောတှနျ့တိုမှု မစ်ဆရိယတရားတှကေို ပယျဖကြျခြိုးနှိမျပေးတတျပါတယျ။ ဒါကွောင့ျအလှူဒါနတဈခုပွုတဲ့အခါမှာ နာမညျကောငျးရရေး၊ ကွှားဝါရရေးထကျ သဒ်ဓါ၊ မတေ်တာ ပညာပွည့ျဝရေးကိုသာ အထူးဂရုပွုကွရမှာပါ။ ဘ၀သံသရာမှာ ကငြျလညျနကွေရပွီဆိုရငျ လောကပကာသနနောကျလိုကျပွီး ဟနျဆောငျပနျဆောငျ ပွုလုပျထားတဲ့ ဆေးဆိုးပနျးရိုကျ စိတျစတေနာတှထေကျ သဒ်ဓါ မတေ်တာ၊ ပညာတရားတှပွေည့ျ၀တဲ့ သဘာ၀အလှ စိတျစတေနာတှကေသာ တကယျ့အားကိုးရာအစဈဖွဈပါတယျ။ တောျ၀ငျနှယျ အပ်ပမာဒ ဓမ်မရသမဂ်ဂဇငျး ၂၀၀၂ခုနှဈ ဇှနျလ။ မတေ်တာဖွငျ့မြှဝပေေးပါသညျ။ #Argyi 4-10-2019
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2N22qOf
စေတနာပါမှ ဒါနဖြစ်တယ် (ဓမ္မ ပုံပြင်) ⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜ တစ်ခါတုန်းက ဗာရာဏသီပြည်မှာ အင်မတန် ချမ်းသာကြွယ်၀တဲ့ သူဋ္ဌေးနှစ်ဦးရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အဲဒီသူဋ္ဌေးနှစ်ဦးဟာ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တာမို့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အင်မတန်ချစ်ခင်ကြသတဲ့။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စရိုက်ချင်းမတူကြဘူး။ သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်က ဂုဏ်ပကာသနတွေကို ခင်မင်ပြီး အလွန်ကြွားဝါချင်တယ်။ စေတနာ သဒ္ဓါမပါဘဲ နာမည်ကောင်းရအောင်ဆိုပြီးအလွန်အကျွံ အလှူအတန်းလုပ်တယ်။ ကျန်သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်ကတော့ လှူသင့်သလောက်လှူ စားသင့်သလောက်စားပြီး ရိုးရိုးအေးအေးပဲနေထိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့နှစ်အနည်းငယ်ကြာတဲ့အခါမှာ ဂုဏ်လိုချင်လို့ အလှူအတန်း အများကြီးလုပ်တဲ့ သူဋ္ဌေးဟာ တဖြည်းဖြည်း ပစ္စည်းဥစ္စာတွေဆုံးပါးပြီး ဆင်းရဲသွားသတဲ့။ ဒါနဲ့ဆင်းရဲသွားတဲ့ သူဋ္ဌေးဟာ သူ့မှာ ဘာမျှရောင်းချသုံးစွဲစရာ ပစ္စည်းမရှိတော့လို့ သူ ပြုလုပ်ထားတဲ့ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေကိုပဲ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးထံရောင်းချ တော့မယ်လို့ စိတ်ကူးနဲ့ဇနီးဖြစ်သူကိုပါ အတူခေါ်ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း သူဋ္ဌေးထံကိုထွက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီလိုခရီးထွက်လာရင်းလမ်းခုလတ်မှာ အမောအပန်းဖြေကာပါလာတဲ့ ထမင်းထုပ်ကိုစားမယ် ဆိုပြီးဖြေလိုက်တယ်။ ထမင်းထုပ်ကလည်း ငယ်ငယ်မို့ နှစ်ယောက်ဝေမျှပြီးစားရတယ်။ အဲဒီအခိုက်မှာ ခွေးပိန်ကလေးတစ်ကောင်ဟာ ယိုင်တိယိုင်ထိုးနဲ့ ဇရပ်နားကပ်လာသတဲ့။ အဲဒီအခါမှာ ထမင်းစားနေတဲ့ သူဋ္ဌေးဆင်းရဲက ရှင်မရယ် ကြည့်စမ်းပါဦး ခွေးပိန်ကလေးဟာ အစာမစားရတာကြာလို့ လမ်းကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်တာနဲ့ တူပါရဲ့။ သနားစရာလေးကွာ။ အခုတို့စားနေတဲ့ထမင်းထုပ်ကို ခွေးက လေးကိုကျွေးလိုက်ရအောင်လို့ ဇနီးဖြစ်သူကို ပြောလိုက်တယ်။ ဇနီးဖြစ်သူကလည်း သဘောတူကြည်ဖြူစွာ သူတို့စားမယ့်ထမင်းထုပ်ကို ခွေးပိန်ကလေး ဝအောင်စားပါစေဆိုတဲ့စေတနာနဲ့ အကုန်လုံး ချကျွေးပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ဇရပ်နဘေးက ရေအိုးစင်မှာ ရေအ၀ခပ်သောက်ပြီး ခရီးဆက်ခဲ့ကြသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးထံ သူတို့ဇနီးမောင်နှံ ရောက်သွားတဲ့အခါ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးကိုဆင်းရဲသွားတဲ့သူဋ္ဌေးက ငါတို့ပြုထားတဲ့ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ ရောင်းချဖို့ သူငယ်ချင်းထံလာခဲ့တာပဲ။ သဘောတူ၀ယ်မယ်ဆိုရင် တစ်ဘ၀လုံးပြုထားတဲ့ ကုသိုလ်အကုန်ရောင်းခဲ့မှာလို့ ပြောပြသတဲ့။ အဲဒီအခါ သူငယ်ချင်းသူဋ္ဌေးကလည်း ၀မ်းသာအားရနဲ့ ရောင်းသမျှကုသိုလ်ကောင်းမှုကို ၀ယ်ယူပါ့မယ်ဗျာလို့ ဆိုလိုက်ကာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုများကို ချိန်ခွင်ထဲမှာထည့်ပြီးချိန်ခိုင်းပါတယ်။ အဲဒီအခါ စေတနာအရင်းမခံဘဲ ဂုဏ်ပကာသနတွေကို လိုချင်တာနဲ့ပြုလုပ်ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်တွေဖြစ်တာမို့ လေးတယ်လို့မရှိဘဲ ငွေဘက်ကပဲအမြဲ အလေးသာနေသတဲ့။ ကျောင်းကုသိုလ်၊ ဇရပ် ကုသိုလ်၊ ရေကန်ကုသိုလ်၊ ဘာကုသိုလ်ပဲ ထည့်ထည့် ကုသိုလ်ဘက်က အလေးမသာဘဲ ငွေဘက်ကဘဲအလေးသာနေတယ်။ ဒီလိုနဲ့တစ်ဘ၀လုံးပြုခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေချပြီး ချိန်ကြည့်လိုက်တာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ အလေးချိန်ကတော့တက်မလာဘူးတဲ့။ ချိန်ခွင်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့ ငွေသားကလည်းမဖြစ်စလောက် (၁)ပိဿာပဲရှိသတဲ့။ ဒါတောင် ကုသိုလ်ကမနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ အဲဒီအခါမှာကုသိုလ်၀ယ်မယ့်သူဋ္ဌေးကလည်း ဟင် သူငယ်ချင်း မင်းကုသိုလ်တွေက ဒါအကုန်ပဲလား၊ ကျန်နေတာရှိရင် စဉ်းစားပါဦးလို့ ပြောပြတယ်။ ဆင်းရဲသွားတဲ့သူဋ္ဌေးလည်း ခေါင်းကုတ်ပြီး စဉ်းစားလိုက်တာ နောက်ဆုံးလမ်းခရီးမှာ ခွေးပိန်ကလေးတစ်ကောင်ကို ထမင်းတစ်နပ် အငတ်ခံပြီးတော့ ကျွေးခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ကပေါ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့သူဋ္ဌေးဆင်းရဲလည်း ဟာ သူငယ်ချင်း။ တို့လင်မယား အခုမင်းဆီလာတုန်းက လမ်းမှာ ခွေးပိန်ကလေးကို ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်ကျန်သေးတယ်။ အဲဒီကုသိုလ်ကိုလည်း ထည့်ချိန်လိုက်ပါလို့ ၀မ်းသာအားရပြောပြတယ်။ အဲဒီအခါ ငတ်သေလုဆဲဆဲခွေးပိန်ကလေးကို စေတနာရှိရှိနဲ့ ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ဟာ အနှစ်သာရအပြည့်အ၀ပါတာမို့ ကုသိုလ်ဘက်က အလေးသာလာတယ်။ ကုသိုလ်၀ယ်တဲ့ သူဋ္ဌေးကလည်း သူပိုင် ငွေသားတွေမက ရွှေသားတွေပါ ထပ်ဖြည့်ပေမယ့် ကုသိုလ်ဘက်ကပဲ အလေးသာနေတယ်။ နောက်ဆုံးသူပိုင်သမျှဥစ္စာဓနတွေ အကုန်လုံးပုံထည့်ပေးတာတောင်မှ ခွေးပိန်ကလေးကို ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်ဘက်ကပဲ အလေး သာနေလေတော့ ကုသိုလ်၀ယ်တဲ့သူဋ္ဌေးက ကဲ သူငယ်ချင်း ငါ့စည်းစိမ်တော့ကုန်ပြီ။ ငါ့အတွက် ပစ္စည်းတစ်၀က်ချန်ထားပြီး မင်းကုသိုလ်တစ်၀က်အတွက် ငါ့ပစ္စည်းတစ်၀က်ကိုသာ ယူသွားပေ တော့လို့ဆိုပြီး ကုသိုလ်တစ်၀က်ဖိုးအဖြစ် သူ့ဥစ္စာဓန တစ်၀က်ဖိုး ဆင်းရဲသွားတဲ့ သူဋ္ဌေးကို ခွဲဝေပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း နောက်ဆိုရင် သဘောပေါက် စေတနာရှိမှ လှူပါကွာ။ ဂုဏ်ပကာသနကို မမက်ပါနဲ့။ ပျော်ရုံသက်သက် ပြုလုပ်ထားတဲ့ အရေခြုံကုသိုလ်ဆိုတာ ငွေကုန်တာကလွဲလို့ ဘာအကျိုးမျှ မဖြစ်ထွန်းပါဘူး။ အသိဉာဏ်နဲ့ယှဉ်ပြီး ကုသိုလ်ပြုတတ်ရင် ငွေကုန်နည်းပေမယ့် တစ်လုံးတစ်ခဲတည်း အကျိုးပေးပါတယ်လို့ သတိပေးစကားလည်း ပြောကြားလိုက်ပါသတဲ့။ ဒီပုံပြင်ကလေးဟာ နည်းနည်းဒဏ္ဍာရီဆန်ပေမယ့် တကယ့်ဘ၀က လူသားတွေကိုတော့ ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်စေပါတယ်။ ဒါနကောင်းမှုပြုတဲ့အခါ စေတနာ ဒါန၊ ၀တ္ထုဒါန နှစ်မျိုးမှာ စေတနာဒါနကပိုပြီးတော့ ပဓာနကျပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ တစ်ခါတစ်ရံညောင်စေ့ကလေးလောက်လှူပြီးတော့ ညောင်ပင်ကြီးလောက် အကျိုးတွေရတာရှိသလို ညောင်ပင်ကြီး လောက်လှူဒါန်းပြီး ညောင်စေ့ကလေးလောက်ပဲ အကျိုးတွေရတာလဲ ရှိတတ်ပါတယ်။ ကံအကျိုး ပေးနေရာမှာတော့ စေတနာဟာ အဓိကဇာတ်ကောင်ပဲဖြစ်ပါတယ်။ စေတနာကောင်းရင် ကံအကျိုးပေးလည်း ကောင်းတတ်တာမို့ ကံကောင်းလိုသူတွေဟာ စေတနာကောင်းမွန်အောင် ဂရုစိုက်ကြရမှာပါ။ များသောအားဖြင့် စေတနာဆိုတာကလည်း သူ့အလိုလို ကောင်းမွန်ခဲ့တာမို့ ကိုယ့်ဘက်က သဒ္ဓါ၊ မေတ္တာ ပညာအားတွေ များများစိုက်ထုတ်ပြီး ပြုပြင်ယူကြရမှာပါ။ သဒ္ဓါတရားဆိုတာ ကံ ကံရဲ့အကျိုးပေးနဲ့ရတနာသုံးပါးရဲ့ စွမ်းရည်သတ္တိဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို သိမြင်ယုံကြည် လက်ခံနိုင်တဲ့သဘောပါ။ သူကရှေးကကောင်းလို့ အခုကောင်းတယ်။ အခုကောင်း နောင်ကောင်းပါလိမ့်မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း အကျိုးကွင်းဆက်ကို လက်ညှိုးထိုးညွှန်ပြပေးပါလိမ့်မယ်။ မေတ္တာတရားဆိုတာကောင်းကျိုးလိုလားတဲ့ ချစ်ခင်ကြင်နာမှုပါ။ သူကတော့ မုန်းငြိုးပစ်မှားဒေါသအာဃာတတရားတွေကို ဖယ်ရှားပြီး အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တွေအပေါ်မှာ ချစ်ကြင်နာမှုနဲ့အတူ နူးညံ့သိမ်မွေ့ စိတ်အားပြည့်စေပါလိမ့်မယ်။ ပညာဆိုတာ အမှောင်ပယ်ခွင်း စိတ်ဓါတ်ကို အလင်းရစေခြင်းပါပဲ။ သူကဒါနကုသိုလ်ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက် အညစ်အကြေးတွေဖြစ်တဲ့အရာရာမှာတက်မက်တွယ်တာလိုမှုလောဘနဲ့ကပ်စေးနှဲနှမျောတွန့်တိုမှု မစ္ဆရိယတရားတွေကို ပယ်ဖျက်ချိုးနှိမ်ပေးတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်အလှူဒါနတစ်ခုပြုတဲ့အခါမှာ နာမည်ကောင်းရရေး၊ ကြွားဝါရရေးထက် သဒ္ဓါ၊ မေတ္တာ ပညာပြည့်ဝရေးကိုသာ အထူးဂရုပြုကြရမှာပါ။ ဘ၀သံသရာမှာ ကျင်လည်နေကြရပြီဆိုရင် လောကပကာသနနောက်လိုက်ပြီး ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ပြုလုပ်ထားတဲ့ ဆေးဆိုးပန်းရိုက် စိတ်စေတနာတွေထက် သဒ္ဓါ မေတ္တာ၊ ပညာတရားတွေပြည့်၀တဲ့ သဘာ၀အလှ စိတ်စေတနာတွေကသာ တကယ့်အားကိုးရာအစစ်ဖြစ်ပါတယ်။ တော်၀င်နွယ် အပ္ပမာဒ ဓမ္မရသမဂ္ဂဇင်း ၂၀၀၂ခုနှစ် ဇွန်လ။ မေတ္တာဖြင့်မျှဝေပေးပါသည်။ #Argyi 4-10-2019 စတေနာပါမှ ဒါနဖွဈတယျ (ဓမ်မ ပုံပွငျ) ⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜ တဈခါတုနျးက ဗာရာဏသီပွညျမှာ အငျမတနျ ခမြျးသာကွှယျ၀တဲ့ သူဋ်ဌေးနှဈဦးရှိခဲ့ဖူးတယျ။ အဲဒီသူဋ်ဌေးနှဈဦးဟာ ငယျသူငယျခငြျးတှေ ဖွဈတာမို့ တဈဦးနဲ့တဈဦး အငျမတနျခစြျခငျကွသတဲ့။ ဒါပမေယ့ျ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးနှဈယောကျဟာ တဈယောကျနဲ့ တဈယောကျ စရိုကျခငြျးမတူကွဘူး။ သူဋ်ဌေးတဈယောကျက ဂုဏျပကာသနတှကေို ခငျမငျပွီး အလှနျကွှားဝါခငြျတယျ။ စတေနာ သဒ်ဓါမပါဘဲ နာမညျကောငျးရအောငျဆိုပွီးအလှနျအကြှံ အလှူအတနျးလုပျတယျ။ ကနြျသူဋ်ဌေးတဈယောကျကတော့ လှူသငျ့သလောကျလှူ စားသငျ့သလောကျစားပွီး ရိုးရိုးအေးအေးပဲနထေိုငျပါတယျ။ ဒီလိုနဲ့နှဈအနညျးငယျကွာတဲ့အခါမှာ ဂုဏျလိုခငြျလို့ အလှူအတနျး အမြားကွီးလုပျတဲ့ သူဋ်ဌေးဟာ တဖွညျးဖွညျး ပစ်စညျးဥစ်စာတှဆေုံးပါးပွီး ဆငျးရဲသှားသတဲ့။ ဒါနဲ့ဆငျးရဲသှားတဲ့ သူဋ်ဌေးဟာ သူ့မှာ ဘာမြှရောငျးခသြုံးစှဲစရာ ပစ်စညျးမရှိတော့လို့ သူ ပွုလုပျထားတဲ့ကုသိုလျကောငျးမှုတှကေိုပဲ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးထံရောငျးခြ တော့မယျလို့ စိတျကူးနဲ့ဇနီးဖွဈသူကိုပါ အတူခေါျပွီးတော့ သူငယျခငြျး သူဋ်ဌေးထံကိုထှကျလာခဲ့တယျ။ အဲဒီလိုခရီးထှကျလာရငျးလမျးခုလတျမှာ အမောအပနျးဖွကောပါလာတဲ့ ထမငျးထုပျကိုစားမယျ ဆိုပွီးဖွလေိုကျတယျ။ ထမငျးထုပျကလညျး ငယျငယျမို့ နှဈယောကျဝမြှေပွီးစားရတယျ။ အဲဒီအခိုကျမှာ ခှေးပိနျကလေးတဈကောငျဟာ ယိုငျတိယိုငျထိုးနဲ့ ဇရပျနားကပျလာသတဲ့။ အဲဒီအခါမှာ ထမငျးစားနတေဲ့ သူဋ်ဌေးဆငျးရဲက ရှငျမရယျ ကွည့ျစမျးပါဦး ခှေးပိနျကလေးဟာ အစာမစားရတာကွာလို့ လမျးကောငျးကောငျး မလြှောကျနိုငျတာနဲ့ တူပါရဲ့။ သနားစရာလေးကှာ။ အခုတို့စားနတေဲ့ထမငျးထုပျကို ခှေးက လေးကိုကြှေးလိုကျရအောငျလို့ ဇနီးဖွဈသူကို ပွောလိုကျတယျ။ ဇနီးဖွဈသူကလညျး သဘောတူကွညျဖွူစှာ သူတို့စားမယျ့ထမငျးထုပျကို ခှေးပိနျကလေး ဝအောငျစားပါစဆေိုတဲ့စတေနာနဲ့ အကုနျလုံး ခကြြှေးပါတယျ။ သူတို့နှဈယောကျကတော့ ဇရပျနဘေးက ရအေိုးစငျမှာ ရအေ၀ခပျသောကျပွီး ခရီးဆကျခဲ့ကွသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးထံ သူတို့ဇနီးမောငျနှံ ရောကျသှားတဲ့အခါ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးကိုဆငျးရဲသှားတဲ့သူဋ်ဌေးက ငါတို့ပွုထားတဲ့ ကုသိုလျကောငျးမှုတှေ ရောငျးခဖြို့ သူငယျခငြျးထံလာခဲ့တာပဲ။ သဘောတူ၀ယျမယျဆိုရငျ တဈဘ၀လုံးပွုထားတဲ့ ကုသိုလျအကုနျရောငျးခဲ့မှာလို့ ပွောပွသတဲ့။ အဲဒီအခါ သူငယျခငြျးသူဋ်ဌေးကလညျး ၀မျးသာအားရနဲ့ ရောငျးသမြှကုသိုလျကောငျးမှုကို ၀ယျယူပါ့မယျဗြာလို့ ဆိုလိုကျကာ ကုသိုလျကောငျးမှုမြားကို ခြိနျခှငျထဲမှာထညျ့ပွီးခြိနျခိုငျးပါတယျ။ အဲဒီအခါ စတေနာအရငျးမခံဘဲ ဂုဏျပကာသနတှကေို လိုခငြျတာနဲ့ပွုလုပျခဲ့တဲ့ ကုသိုလျတှဖွေဈတာမို့ လေးတယျလို့မရှိဘဲ ငှဘေကျကပဲအမွဲ အလေးသာနသေတဲ့။ ကြောငျးကုသိုလျ၊ ဇရပျ ကုသိုလျ၊ ရကေနျကုသိုလျ၊ ဘာကုသိုလျပဲ ထညျ့ထညျ့ ကုသိုလျဘကျက အလေးမသာဘဲ ငှဘေကျကဘဲအလေးသာနတေယျ။ ဒီလိုနဲ့တဈဘ၀လုံးပွုခဲ့တဲ့ ကုသိုလျကောငျးမှုတှခေပြွီး ခြိနျကွည့ျလိုကျတာ ကုသိုလျကောငျးမှုတှသော ကုနျသှားတယျ။ အလေးခြိနျကတော့တကျမလာဘူးတဲ့။ ခြိနျခှငျထဲမှာထညျ့ထားတဲ့ ငှသေားကလညျးမဖွဈစလောကျ (၁)ပိူာပဲရှိသတဲ့။ ဒါတောငျ ကုသိုလျကမနိုငျဘူးဖွဈနတေယျ။ အဲဒီအခါမှာကုသိုလျ၀ယျမယျ့သူဋ်ဌေးကလညျး ဟငျ သူငယျခငြျး မငျးကုသိုလျတှကေ ဒါအကုနျပဲလား၊ ကနြျနတောရှိရငျ စဉျးစားပါဦးလို့ ပွောပွတယျ။ ဆငျးရဲသှားတဲ့သူဋ်ဌေးလညျး ခေါငျးကုတျပွီး စဉျးစားလိုကျတာ နောကျဆုံးလမျးခရီးမှာ ခှေးပိနျကလေးတဈကောငျကို ထမငျးတဈနပျ အငတျခံပွီးတော့ ကြှေးခဲ့တဲ့ကုသိုလျကပေါျလာတယျ။ အဲဒါနဲ့သူဋ်ဌေးဆငျးရဲလညျး ဟာ သူငယျခငြျး။ တို့လငျမယား အခုမငျးဆီလာတုနျးက လမျးမှာ ခှေးပိနျကလေးကို ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလျကနြျသေးတယျ။ အဲဒီကုသိုလျကိုလညျး ထည့ျခြိနျလိုကျပါလို့ ၀မျးသာအားရပွောပွတယျ။ အဲဒီအခါ ငတျသလေုဆဲဆဲခှေးပိနျကလေးကို စတေနာရှိရှိနဲ့ ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ကုသိုလျဟာ အနှဈသာရအပွည့ျအ၀ပါတာမို့ ကုသိုလျဘကျက အလေးသာလာတယျ။ ကုသိုလျ၀ယျတဲ့ သူဋ်ဌေးကလညျး သူပိုငျ ငှသေားတှမေက ရှှသေားတှပေါ ထပျဖွည့ျပမေယျ့ ကုသိုလျဘကျကပဲ အလေးသာနတေယျ။ နောကျဆုံးသူပိုငျသမြှဥစ်စာဓနတှေ အကုနျလုံးပုံထညျ့ပေးတာတောငျမှ ခှေးပိနျကလေးကို ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ ကုသိုလျဘကျကပဲ အလေး သာနလေတေော့ ကုသိုလျ၀ယျတဲ့သူဋ်ဌေးက ကဲ သူငယျခငြျး ငါ့စညျးစိမျတော့ကုနျပွီ။ ငါ့အတှကျ ပစ်စညျးတဈ၀ကျခနြျထားပွီး မငျးကုသိုလျတဈ၀ကျအတှကျ ငါ့ပစ်စညျးတဈ၀ကျကိုသာ ယူသှားပေ တော့လို့ဆိုပွီး ကုသိုလျတဈ၀ကျဖိုးအဖွဈ သူ့ဥစ်စာဓန တဈ၀ကျဖိုး ဆငျးရဲသှားတဲ့ သူဋ်ဌေးကို ခှဲဝပေေးလိုကျပါတယျ။ ပွီးတော့ သူငယျခငြျး နောကျဆိုရငျ သဘောပေါကျ စတေနာရှိမှ လှူပါကှာ။ ဂုဏျပကာသနကို မမကျပါနဲ့။ ပြောျရုံသကျသကျ ပွုလုပျထားတဲ့ အရခွေုံကုသိုလျဆိုတာ ငှကေုနျတာကလှဲလို့ ဘာအကြိုးမြှ မဖွဈထှနျးပါဘူး။ အသိဉာဏျနဲ့ယှဉျပွီး ကုသိုလျပွုတတျရငျ ငှကေုနျနညျးပမေယျ့ တဈလုံးတဈခဲတညျး အကြိုးပေးပါတယျလို့ သတိပေးစကားလညျး ပွောကွားလိုကျပါသတဲ့။ ဒီပုံပွငျကလေးဟာ နညျးနညျးဒဏ်ဍာရီဆနျပမေယျ့ တကယျ့ဘ၀က လူသားတှကေိုတော့ ထငျဟပျပေါျလှငျစပေါတယျ။ ဒါနကောငျးမှုပွုတဲ့အခါ စတေနာ ဒါန၊ ၀တ်ထုဒါန နှဈမြိုးမှာ စတေနာဒါနကပိုပွီးတော့ ပဓာနကပြါတယျ။ ဒါကွောငျ့မို့ တဈခါတဈရံညောငျစေ့ကလေးလောကျလှူပွီးတော့ ညောငျပငျကွီးလောကျ အကြိုးတှရေတာရှိသလို ညောငျပငျကွီး လောကျလှူဒါနျးပွီး ညောငျစေ့ကလေးလောကျပဲ အကြိုးတှရေတာလဲ ရှိတတျပါတယျ။ ကံအကြိုး ပေးနရောမှာတော့ စတေနာဟာ အဓိကဇာတျကောငျပဲဖွဈပါတယျ။ စတေနာကောငျးရငျ ကံအကြိုးပေးလညျး ကောငျးတတျတာမို့ ကံကောငျးလိုသူတှဟော စတေနာကောငျးမှနျအောငျ ဂရုစိုကျကွရမှာပါ။ မြားသောအားဖွငျ့ စတေနာဆိုတာကလညျး သူ့အလိုလို ကောငျးမှနျခဲ့တာမို့ ကိုယျ့ဘကျက သဒ်ဓါ၊ မတေ်တာ ပညာအားတှေ မြားမြားစိုကျထုတျပွီး ပွုပွငျယူကွရမှာပါ။ သဒ်ဓါတရားဆိုတာ ကံ ကံရဲ့အကြိုးပေးနဲ့ရတနာသုံးပါးရဲ့ စှမျးရညျသတ်တိဂုဏျကြေးဇူးတှကေို သိမွငျယုံကွညျ လကျခံနိုငျတဲ့သဘောပါ။ သူကရှေးကကောငျးလို့ အခုကောငျးတယျ။ အခုကောငျး နောငျကောငျးပါလိမျ့မယျဆိုတဲ့အကွောငျး အကြိုးကှငျးဆကျကို လကျညှိုးထိုးညှှနျပွပေးပါလိမ့ျမယျ။ မတေ်တာတရားဆိုတာကောငျးကြိုးလိုလားတဲ့ ခစြျခငျကွငျနာမှုပါ။ သူကတော့ မုနျးငွိုးပဈမှားဒေါသအာဃာတတရားတှကေို ဖယျရှားပွီး အလှူခံပုဂ်ဂိုလျတှအေပေါျမှာ ခစြျကွငျနာမှုနဲ့အတူ နူးညံ့သိမျမှေ့ စိတျအားပွညျ့စပေါလိမျ့မယျ။ ပညာဆိုတာ အမှောငျပယျခှငျး စိတျဓါတျကို အလငျးရစခွေငျးပါပဲ။ သူကဒါနကုသိုလျရဲ့ဆနျ့ကငြျဘကျ အညဈအကွေးတှဖွေဈတဲ့အရာရာမှာတကျမကျတှယျတာလိုမှုလောဘနဲ့ကပျစေးနှဲနှမြောတှနျ့တိုမှု မစ်ဆရိယတရားတှကေို ပယျဖကြျခြိုးနှိမျပေးတတျပါတယျ။ ဒါကွောင့ျအလှူဒါနတဈခုပွုတဲ့အခါမှာ နာမညျကောငျးရရေး၊ ကွှားဝါရရေးထကျ သဒ်ဓါ၊ မတေ်တာ ပညာပွည့ျဝရေးကိုသာ အထူးဂရုပွုကွရမှာပါ။ ဘ၀သံသရာမှာ ကငြျလညျနကွေရပွီဆိုရငျ လောကပကာသနနောကျလိုကျပွီး ဟနျဆောငျပနျဆောငျ ပွုလုပျထားတဲ့ ဆေးဆိုးပနျးရိုကျ စိတျစတေနာတှထေကျ သဒ်ဓါ မတေ်တာ၊ ပညာတရားတှပွေည့ျ၀တဲ့ သဘာ၀အလှ စိတျစတေနာတှကေသာ တကယျ့အားကိုးရာအစဈဖွဈပါတယျ။ တောျ၀ငျနှယျ အပ်ပမာဒ ဓမ်မရသမဂ်ဂဇငျး ၂၀၀၂ခုနှဈ ဇှနျလ။ မတေ်တာဖွငျ့မြှဝပေေးပါသညျ။ #Argyi 4-10-2019
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2N22qOf
Subscribe to:
Posts (Atom)