အလင်းရောင် ဓမ္မ: ေကာင္းလြန္းလို႔ျပန္တင္ေပးပါရေစ ❝ ေသရမည့္အခ်ိန္ကို ႀကိဳသိသူ ❞ ====================== " တပည့္ေတာ္မ ဒီေန႔ ညေန ငါးနာရီတိတိမွာ ဆံုးမွာျဖစ္လို႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕တရားစခန္း အလုပ္မပ်က္ေအာင္... အိမ္ကိုျပန္ခြင့္ျပဳပါဘုရား " တဲ့။ ဆရာေတာ္က ေအးေအးသက္သာပဲ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အာနာပါန သမာဓိကေန ဝိပႆနာကို တက္ၾကတဲ့ ေယာဂီတခ်ိဳ႕ဟာ ခုလိုပဲ မိမိေသမယ့္ရက္ကို ႀကိဳသိေနတတ္ပါတယ္။ အာနာပါန သမာဓိစြမ္းအားေၾကာင့္ သိရတာပါ။ ေယာဂီတိုင္းေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ေသတယ္ ဆိုတာ... တရားမသိတဲ့သူေတြအတြက္ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ တရားသိတဲ့သူေတြအတြက္ ကေတာ့ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ပရမတ္ ႐ုပ္နာမ္ ေတြရဲ႕ ခဏေသေနမႈ (ခဏိကမရဏ) ကို အျမဲ ၾကည့္ေနတဲ့ ေယာဂီ အတြက္ အမ်ားက သမုတ္ထားတဲ့ တခါတရံေသမႈ (သမုတိမရဏ) ဟာ အထူးအဆန္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒါယိကာမႀကီးဟာ... သမီးအငယ္ဆံုး အိမ္မွာ ေသဖို႔ေနရာ ေရြးလိုက္တယ္။ အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ ျပန္လာတဲ့ အေမကိုေတြ႔ရေတာ့... သမီးငယ္က တရားစခန္း မၿပီးေသးပဲ ဘာေၾကာင့္ ထြက္လာခဲ့တာလဲလို႔ ေမးေတာ့... " အေမ ဒီေန႔ ညေန ငါးနာရီဆံုးမွာ သမီး အေမ့ကို ေနာက္ဆံုးျပဳစုခြင့္ ရေအာင္ သမီးအိမ္ကို ေရြးလိုက္တာ" တဲ့။ အသက္ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လိႈက္ ျဖစ္ေနတဲ့သူမ်ိဳးက ေျပာရမယ့္စကားကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မာမာက်န္းက်န္းနဲ႔ မိခင္က ေျပာေနတာဆိုေတာ့ သမီးငယ္က မယံုဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အကိုေတြ အစ္မေတြကိုေတာင္ သြားၿပီး အေၾကာင္းမၾကားဘူး။ မိခင္ရဲ႕စကားကို မယံုေပမယ့္ အေမစိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီး လိုအပ္တာေတြ အကုန္ျပဳစုေပးတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳး ေခါင္းပါ ေလ်ွာ္ၿပီးတာနဲ႔ ညေန(၄)နာရီေလာက္မွာ ညစာ,စားတယ္။ စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ကုတင္တစ္လံုးကို ျပင္ခိုင္းတယ္။ ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ ဝိပႆနာတရားကို နာၾကား အားထုတ္သင့္တဲ့အေၾကာင္း သမီးကို ႐ွင္းျပတယ္။ မွတ္သားစရာ အေကာင္းဆံုး စကားတခြန္းကေတာ့... " သမီး ေရ တခ်ိဳ႕က- ေနာင္ပြင့္မယ့္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ကို ဆီမီးငါးတိုင္၊ ၾကာငါးခိုင္နဲ႔ လက္ဦးဖူးေတြ႔ ပူေဇာ္ရပါလို၏လို႔ ဆုေတာင္းေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုဘဝမွာေတာ့... ဝိပသနာတရား နာၾကာရေကာင္းမွန္း ႐ႈပြားရေကာင္းမွန္း မသိၾကဘူး။ ဝိပႆနာနဲ႔ ပက္သက္လို႔ ႐ုပ္နာမ္အဓိပၸါယ္ကိုေတာင္ က်က်နန မသိခဲ့သူေတြဟာ အရိေမတၱယ်ဘုရားနဲ႔ေတြ႕လည္း တရားရဖို႔ ေနေနသာသာ ဘုရားမွန္းေတာင္ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ သမီးရယ္... တရားျမင္မွ ဘုရားျမင္တာပါ။ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူစက ပဥၥဝဂီငါးဦးကို ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာရေအာင္ မိဂဒါဝုန္ေတာကို တပါးတည္း ႂကြလာတယ္။ လမ္းမွာ ဥပကအမည္႐ွိတဲ့ တကၠတြန္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ကိေလသာကင္းစင္သူေတြရဲ႕ တင့္တယ္သပၸါယ္မႈဟာ ေဘးလူေတြအေနနဲ႔ ၾကည္ညိဳလို႔ မဝႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ၾကည္ညိဳ ေလးစားသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အမည္ရွိတယ္။ ဘယ္ဆရာထံ နည္းခံၿပီး တရားက်င့္တယ္ဆိုတာကို ေမးျမန္းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရား႐ွင္က မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္လို႔ ငါ့အမည္ကို " ဇိန " လို႔ ေခၚတယ္။ ငါ့မွာ ဆရာမ႐ွိ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိျမင္ေတာ္မူေတာ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဥပက က ေခါင္းေလး တစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ ဇိန ဆိုဆာ ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္လို႔- မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း ဘုရား႐ွင္အနားက ခြာသြားတယ္။ ဘာတရားမွ နာမသြားခဲ့ဘူး။ ဥပကတကၠတြန္းဟာ... အရင္ ကသပဘုရား႐ွင္ သာသနာေနာက္ပိုင္း ကာလတုန္းက ဝိပသနာတရားကို နာၾကား႐ႈပြားျခင္းမ႐ွိပဲ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကို သူတပါးထက္ အရင္ဖူးေတြ႔ရပါလို၏ လို႔ ဆုေတာင္းဖူးခဲ့လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္ဘဝတုန္းက တရားကိုျမင္ေအာင္ မႀကိဳးစားေတာ့ ခုဘဝမွာ ဘုရားကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ္လည္း တရားရဖို႔ ေနေနသာသာ ဘုရားမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သမီးလည္း ဘုရားကို တကယ္ျမင္ခ်င္ရင္ အခုဘဝကတည္းက တရားကို တကယ္ျမင္ေအာင္ ဝိပႆနာကို နာၾကာအားထုတ္ပါ " တဲ့။ ဒီစကားေလးကိုေျပာၿပီး ညေနငါးနာရီထိုးတိတိမွာပဲ ေခါင္းအံုးေပၚအသာအယာလွဲခ်ၿပီး ျပံဳးျပံဳးေလး ႐ုပ္နာမ္ခ်ဳပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ျပံဳးတယ္ဆိုတာကေတာ့... မမဲ့တာကို ေျပာင္းျပန္ ျပန္ၿပီး ေျပာေနၾကတာပါ။ အမွန္ကေတာ့... ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ႐ုပ္နာမ္ခ်ဳပ္သြားတာပါ။ ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) မဂ္ဖိုလ္ရမည့္သမာဓိအဆင့္အဆင့္ (မယ္ေတာ္ႀကီးထံဝိပႆနာေပးစာ) စာမ်က္ႏွာ (၁၀၇) မွ ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။ 📌အေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာက္ပါေစ။📌