via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36BabBW

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2rNNDPr

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36yHpSo

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36BabBW

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2rNNDPr

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36yHpSo

မယှဉ်အပ်သည့် တန်ဘိုးများ ***************************" လူတစ်ယောက်က မိမိကို "ဟေ့ကောင် မင်း အလကားကောင် မင်းမှာ ဘာမှတန်ဘိုး မရှိဘူး"ဟု ပြောပါက ပြုံး၍ နားထောင်လိုက်ပါ။ ထိုသို့နားထောင်ခြင်းကိုက သင့်တန်ဘိုး မည်မျှမြင့်မားသည်ကို ပြသလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ( ၁ ) ကျောင်းဆရာတစ်ဦးက ကျောက်သင်ပုန်း ပေါ်တွင် မျဉ်းတစ်ကြောင်း ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ "ဒီမျဉ်းကြောင်းကို မဖျက်ပစ်ပဲ တိုအောင် ဘယ်သူလုပ်နိုင်သလဲ" အတန်ကြာသည်အထိ ကျောင်းသား တစ်ယောက်မှ မထွက်လာပါ။ မျဉ်းကြောင်းကို ဖျက်မပစ်ဘဲ ဘယ်သူတိုအောင် လုပ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ဆရာပဲ လုပ်ပြပါ။ သူတို့တောင်း ဆိုသည်။ ဤတွင် ဆရာက မြေဖြူကို ကောက်ယူပြီး စောစောကဆွဲထားသော မျဉ်းကြောင်းကို ယှဉ်လျက် ၄င်းထက် ပို၍ရှည်သော မျဉ်းကြောင်းကို ဆွဲလိုက်သည်။ "ကဲ၊ ကြည့်ကြစမ်း။ ဆရာ့ ပထမမျဉ်းကြောင်း ဟာ တိုနေတယ် မဟုတ်လား" ဟုတ်ပါသည်။ ယှဉ်ကြည့်လိုက်ရင် ပထမမျဉ်းသည် ဒုတိယမျဉ်းထက် တိုသွားလေပြီ။ လောကမှာ အရာရာကို နှိုင်းယှဉ်လိုကြသည်။ အကြီးအသေး အယုတ်အမြတ် နှိုင်းယှဉ် နေကြသူ အများအပြားရှိသည်။ ဘာမဆို နှိုင်းယှဉ်လိုကြသည်။ ယှဉ်ကြည့်လိုက်ပါ။ ဘယ်ဟာ သာလဲလို့ ယှဉ်ခိုင်းကြသည်။ ယှဉ်ကြည့်ကြသည်။ သို့သော် နေရာတကာ ယှဉ်၍မရပါ။ သဘာဝ မတူသည်များကို ယှဉ်ကြည့်ကာ မဟုတ်ကို အဟုတ်ထင်နေသူများ "ထုနဲ့ထေး" ရှိသည်။ ( ၂ ) ဥပမာအနေဖြင့် ပညာနဲ့ ငွေ "ဘယ်ဟာက သာလဲ"တဲ့ ။ နှိုင်းယှဉ် ကြည့်ကြသည်။ နှိုင်းယှဉ်လိုကြသည်။ အချို့က ပညာက ပိုအရေးကြီးသည်ဟုဆိုသည်။ အချို့က ငွေက ပိုအရေးကြီးသည်ဟု ဆိုသည်။ ပညာသမားက "ပညာရွှေအိုး လူမခိုး" ဟု ဆိုသည်။ ငွေသမားက "ရွှေအိုးရှိမှ ပညာရ"ဟု ဆိုသည်။ ပညာရှာမှီးသည်မှာ ငွေကြေးရရှိရန် ဆိုသည်။ ပညာရှင်များက ပညာရှာသည်မှာ အသိဥာဏ် တည်ဆောက်ရန် ဟုဆိုသည်။ ပညာသမားက ပညာသာလျှင် မြင့်မြတ်သည် ဖြစ်၍ ငွေရှင်ကြေးရှင်များက ပညာရှင်များကို အရိုအသေပြုရသည်ဟု ဆိုသည်။ ဘယ်ဟာ မှန်သနည်း။ ဘယ်သူ့စကားကို အမှန်ဟု ယူဆရမည်နည်း။ ဤပြဿနာသည် ရာစုနှစ်များစွာ ဖြစ်ပွားလာသော အငြင်းပွားမှုကြီးပင် ဖြစ်သည်။ တကယ့်တကယ် ဤပြဿနာအတွက် အဖြေမရှိပါ။ အကြောင်းမှာ သဘာဝ မတူသော အရာနှစ်ခုကို နှိုင်းယှဉ်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ပညာနှင့်ငွေသည် နီးစပ်မှုများစွာ ရှိသော်လည်း ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ လူအများ ယူဆသကဲ့သို့ ပညာကို ငွေနှင့်ဖလှယ်၍ မရသကဲ့သို့ ငွေကိုလည်း ပညာနှင့် ဖလှယ်၍ မရပေ။ ပညာကို အသုံးချ၍ ငွေရှာနိုင်သည်။ ငွေကို အသုံးချ၍ ပညာရှာနိုင်သည်။ သို့သော် ငွေပေးရုံနှင့် ပညာမရ။ ပညာရှိရုံနှင့်လည်း ငွေမရပေ။ တကယ်တမ်း ပြောရလျှင် ရွှေအိုးရှိတိုင်းလည်း ပညာမရသည်ကိုတော့ သတိမူသင့်သည်။ ဤအတိုင်းပင် နေနဲ့လ ဘယ်သူက အသုံးပိုကျသလဲ ဟူသော ပြဿနာသည် မကြာမကြာ ကြားရတတ်သော ပြဿနာပင် ဖြစ်သည်။ မိန်းမနဲ့ ယောက်ျားကော… ထိုသို့ပင် နှိုင်းယှဉ်၍ မရနိုင်ပေ။ တူသလိုနှင့် မတူသည့် သဘာဝ။ ယောက်ျားတွေရသော အခွင့်အရေး အားလုံးကို မိန်းမတွေ မရနိုင်သလို… မိန်းမတွေ ရသမျှ အခွင့်အရေးတွေကိုလည်း ယောက်ျားတွေ မရနိုင်ပေ။ ခြားနားသည့် သဘာဝ ရှိသည်များကို နှိုင်းယှဉ် သည့်အခါ မကျေမလည် ဖြစ်ကြကုန်သည်။ ( ၃ ) နှိုင်းယှဉ်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍… "နေရာချင်းတော့ မလဲပါဘူး။ တောင်ပေါ်သား တစ်ယောက် ဖြစ်ရတာ ဂုဏ်ယူပါတယ်ကွာ" ဟူသော ကျော်ကြားလှသည့် စိုင်းထီးဆိုင် သီဆိုထားသည့် သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို သတိရမိသည်။ လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ အလှကိုယ်စီ ရှိကြသည်။ "ဖိုးလမင်းလည်း သူ့အဆင်းနဲ့ အလင်းနဲ့ ဖန်မီးအိမ်လည်း သူ့အရှိန်နှင့် ဂုဏ်သိမ်နှင့်" ဆိုသော ကဗျာကို ကြည့်ပါက ပို၍ ထင်ရှားစွာ မြင်နိုင်သည်။ ဖိုးလမင်းက သာသည်။ ဖန်မီးအိမ်က သာသည် ဟူသော နှိုင်းယှဉ်ချက်သည် မနှိုင်းအပ်သော အရာဖြစ်သည်။ "လမင်းက ကောင်းကင်မှာ လင်းတယ်။ မီးအိမ်က အိမ်ထဲမှာ လင်းတယ်။ နှစ်ခုစလုံး အလင်းဆောင်တာချည်းပဲပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မီးအိမ်နေရာမှာ လမင်း အစားထိုးလို့ မရဘူး။ လမင်းနေရာမှာလည်း မီးအိမ်ကို တက်ပြီး ချိတ်ဆွဲလို့ မရဘူး" တဲ့။ ဒဿနဆရာတစ်ဦး၏ အဆိုအမိန့် ဖြစ်သည်။ တူတော့တူသည်။ သို့သော် လောကကြီးမှာ နေရာချင်းလဲ၍ မရသည့်အရာတွေ တပုံတပင်ကြီး ရှိသည်။ ငါက နင်ဖြစ်ချင်၍ မရ။ ငါသည်ငါသာ ဖြစ်သည်။ ဖိုးစိန်ကို တုပါက ဒုတိယဖိုးစိန်သာ ဖြစ်လာမည်။ ဘယ်အခါမှ (ပထမ) ဖိုးစိန်တော့ ဖြစ်မလာပါ။ ထို့ကြောင့် နေရာလဲ၍ မရပါ။ နှိုင်းတော့ နှိုင်းပါ။ သို့သော် ယှဉ်၍မရ။ မိမိသည် မိမိအဖြစ်သာ ဂုဏ်ယူသင့်သည်။ မိမိသည် မိမိသာလျှင်ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်က ကပ္ပလီလူမည်းများကို အလွန်ဖြူ သော လူဖြူတွေနှင့် နှိုင်းယှဉ်၍ အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်သည် လူရာမ၀င်နိုင်ဟု ယူဆ ခဲ့ကြသည်။ ထိုလူမည်းတွေကလည်း လူဖြူတွေကို တုပကြသည်။ ထိုယူဆချက်များသည် မှားယွင်းကြောင်း တစ်နေ့တခြား သက်သေပြလာသည်။ အရှိကို အရှိအတိုင်း တင်ပြသောအခါ အသားမည်းများ၏ အလှအပကို လူတွေ မြင်လာကြ သည်။ မော်ဒယ်များ စံပြမယ် အလှမယ်များထဲတွင် အသားမည်းမများ အောင်လံထူနိုင်လာကြသည်။ ရုပ်ရှင်တွင်လည်း ဦးဆောင်ကြသည်။ လူမည်းများသည် မိမိတို့၏ သဘာဝကို ဦးစားပေးလိုက်သည့်အခါ အလှများပေါ်ထွက်လာသည်။ နေရာရလာကြသည်။ ဇွန်းခက်ရင်းနှင့်စားသော အနောက်တိုင်းနှင့် လက်ဖြင့်စားသော အရှေ့တိုင်းသားတို့ စားသောက်စရိုက်ကို သူသာကိုယ်သာ ယှဉ်၍မရပေ။ မိမိတို့၏ ရာသီဥတု ပထဝီအနေအထားအရ ယဉ်ကျေးမှုများ ခြားနားကြသည်။ "အခြေအနေ မတူသည်ကို နှိုင်းယှဉ်ပြောကာ တို့တစ်တွေဖြင့် ခေတ်နောက်ကျနေပြီ" ဟူ၍ ခံစားသွားရသူတွေ များစွာရှိသည်။ အထူးသဖြင့် တောမှာနေသော သူတို့သည် အမြဲလိုလို စိုးရိမ်ကြောက်စိတ်ဝင်ကာ လူကြားထဲ မတိုးရဲသည်မှာ နှိုင်းယှဉ်မှုကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ မြို့သားသည် တောသားထက် သာသလား။ အနောက်တိုင်းသားတို့သည် အရှေ့တိုင်းသား တွေထက် အစစ အရာရာ သာသလား။ ဖြစ်နိုင်ခြေကို ဖြေကြည့်ဖို့ လိုသည်။ ထိုအချက်သည်ပင် အင်္ဂလိပ် အစိုးရများ အုပ်ချုပ်စဉ်က အပေါ်စီးရယူကာ မြန်မာတို့ကို ဘုရားထူးစေခြင်း ဖြစ်တန်ရာသည်။ နှိုင်းယှဉ်သည့်အခါ "တို့တစ်တွေဟာဖြင့် အောက်ကျနောက်ကျ ရှိလှတယ်" ဟူသော အားငယ်စိတ်သည် အတော်လေး ဆိုးရွားလှသည်။ တကယ်တော့ "နေရာချင်းတော့ မလဲပါဘူး" ဟူသော စိတ်ဓာတ်သည် အဖိုးအတန်ဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ သူ့နေရာနှင့်သူ သူ့တန်ဘိုးနှင့်သူ ရှိနေသော အရာများကို နှိုင်းယှဉ်ကာ… တန်ဘိုးချခြင်း တန်ဘိုးမြှင့်ခြင်း ပြုလုပ်ကြ သည်မှာ လုပ်ကောင်းသော အရာမဟုတ်ပေ။ လောကကြီးမှာ လူတစ်ယောက်က မိမိကို "ဟေ့ကောင် …မင်းအလကားကောင် မင်းဘာမှ တန်ဘိုးမရှိဘူး" ဟု ပြောပါက ပြုံး၍ နားထာင်လိုက်ပါ။ ထိုသို့ နားထောင်ခြင်းသည်ပင် သင့်တန်ဘိုး မည်မျှမြင့်မားသည်ကို ပြသလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဒေါက်တာခင်မောင်ညို The Ladies News

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2YMW1uE

မယှဉ်အပ်သည့် တန်ဘိုးများ ***************************" လူတစ်ယောက်က မိမိကို "ဟေ့ကောင် မင်း အလကားကောင် မင်းမှာ ဘာမှတန်ဘိုး မရှိဘူး"ဟု ပြောပါက ပြုံး၍ နားထောင်လိုက်ပါ။ ထိုသို့နားထောင်ခြင်းကိုက သင့်တန်ဘိုး မည်မျှမြင့်မားသည်ကို ပြသလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ( ၁ ) ကျောင်းဆရာတစ်ဦးက ကျောက်သင်ပုန်း ပေါ်တွင် မျဉ်းတစ်ကြောင်း ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ "ဒီမျဉ်းကြောင်းကို မဖျက်ပစ်ပဲ တိုအောင် ဘယ်သူလုပ်နိုင်သလဲ" အတန်ကြာသည်အထိ ကျောင်းသား တစ်ယောက်မှ မထွက်လာပါ။ မျဉ်းကြောင်းကို ဖျက်မပစ်ဘဲ ဘယ်သူတိုအောင် လုပ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ဆရာပဲ လုပ်ပြပါ။ သူတို့တောင်း ဆိုသည်။ ဤတွင် ဆရာက မြေဖြူကို ကောက်ယူပြီး စောစောကဆွဲထားသော မျဉ်းကြောင်းကို ယှဉ်လျက် ၄င်းထက် ပို၍ရှည်သော မျဉ်းကြောင်းကို ဆွဲလိုက်သည်။ "ကဲ၊ ကြည့်ကြစမ်း။ ဆရာ့ ပထမမျဉ်းကြောင်း ဟာ တိုနေတယ် မဟုတ်လား" ဟုတ်ပါသည်။ ယှဉ်ကြည့်လိုက်ရင် ပထမမျဉ်းသည် ဒုတိယမျဉ်းထက် တိုသွားလေပြီ။ လောကမှာ အရာရာကို နှိုင်းယှဉ်လိုကြသည်။ အကြီးအသေး အယုတ်အမြတ် နှိုင်းယှဉ် နေကြသူ အများအပြားရှိသည်။ ဘာမဆို နှိုင်းယှဉ်လိုကြသည်။ ယှဉ်ကြည့်လိုက်ပါ။ ဘယ်ဟာ သာလဲလို့ ယှဉ်ခိုင်းကြသည်။ ယှဉ်ကြည့်ကြသည်။ သို့သော် နေရာတကာ ယှဉ်၍မရပါ။ သဘာဝ မတူသည်များကို ယှဉ်ကြည့်ကာ မဟုတ်ကို အဟုတ်ထင်နေသူများ "ထုနဲ့ထေး" ရှိသည်။ ( ၂ ) ဥပမာအနေဖြင့် ပညာနဲ့ ငွေ "ဘယ်ဟာက သာလဲ"တဲ့ ။ နှိုင်းယှဉ် ကြည့်ကြသည်။ နှိုင်းယှဉ်လိုကြသည်။ အချို့က ပညာက ပိုအရေးကြီးသည်ဟုဆိုသည်။ အချို့က ငွေက ပိုအရေးကြီးသည်ဟု ဆိုသည်။ ပညာသမားက "ပညာရွှေအိုး လူမခိုး" ဟု ဆိုသည်။ ငွေသမားက "ရွှေအိုးရှိမှ ပညာရ"ဟု ဆိုသည်။ ပညာရှာမှီးသည်မှာ ငွေကြေးရရှိရန် ဆိုသည်။ ပညာရှင်များက ပညာရှာသည်မှာ အသိဥာဏ် တည်ဆောက်ရန် ဟုဆိုသည်။ ပညာသမားက ပညာသာလျှင် မြင့်မြတ်သည် ဖြစ်၍ ငွေရှင်ကြေးရှင်များက ပညာရှင်များကို အရိုအသေပြုရသည်ဟု ဆိုသည်။ ဘယ်ဟာ မှန်သနည်း။ ဘယ်သူ့စကားကို အမှန်ဟု ယူဆရမည်နည်း။ ဤပြဿနာသည် ရာစုနှစ်များစွာ ဖြစ်ပွားလာသော အငြင်းပွားမှုကြီးပင် ဖြစ်သည်။ တကယ့်တကယ် ဤပြဿနာအတွက် အဖြေမရှိပါ။ အကြောင်းမှာ သဘာဝ မတူသော အရာနှစ်ခုကို နှိုင်းယှဉ်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ပညာနှင့်ငွေသည် နီးစပ်မှုများစွာ ရှိသော်လည်း ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ လူအများ ယူဆသကဲ့သို့ ပညာကို ငွေနှင့်ဖလှယ်၍ မရသကဲ့သို့ ငွေကိုလည်း ပညာနှင့် ဖလှယ်၍ မရပေ။ ပညာကို အသုံးချ၍ ငွေရှာနိုင်သည်။ ငွေကို အသုံးချ၍ ပညာရှာနိုင်သည်။ သို့သော် ငွေပေးရုံနှင့် ပညာမရ။ ပညာရှိရုံနှင့်လည်း ငွေမရပေ။ တကယ်တမ်း ပြောရလျှင် ရွှေအိုးရှိတိုင်းလည်း ပညာမရသည်ကိုတော့ သတိမူသင့်သည်။ ဤအတိုင်းပင် နေနဲ့လ ဘယ်သူက အသုံးပိုကျသလဲ ဟူသော ပြဿနာသည် မကြာမကြာ ကြားရတတ်သော ပြဿနာပင် ဖြစ်သည်။ မိန်းမနဲ့ ယောက်ျားကော… ထိုသို့ပင် နှိုင်းယှဉ်၍ မရနိုင်ပေ။ တူသလိုနှင့် မတူသည့် သဘာဝ။ ယောက်ျားတွေရသော အခွင့်အရေး အားလုံးကို မိန်းမတွေ မရနိုင်သလို… မိန်းမတွေ ရသမျှ အခွင့်အရေးတွေကိုလည်း ယောက်ျားတွေ မရနိုင်ပေ။ ခြားနားသည့် သဘာဝ ရှိသည်များကို နှိုင်းယှဉ် သည့်အခါ မကျေမလည် ဖြစ်ကြကုန်သည်။ ( ၃ ) နှိုင်းယှဉ်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍… "နေရာချင်းတော့ မလဲပါဘူး။ တောင်ပေါ်သား တစ်ယောက် ဖြစ်ရတာ ဂုဏ်ယူပါတယ်ကွာ" ဟူသော ကျော်ကြားလှသည့် စိုင်းထီးဆိုင် သီဆိုထားသည့် သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို သတိရမိသည်။ လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ အလှကိုယ်စီ ရှိကြသည်။ "ဖိုးလမင်းလည်း သူ့အဆင်းနဲ့ အလင်းနဲ့ ဖန်မီးအိမ်လည်း သူ့အရှိန်နှင့် ဂုဏ်သိမ်နှင့်" ဆိုသော ကဗျာကို ကြည့်ပါက ပို၍ ထင်ရှားစွာ မြင်နိုင်သည်။ ဖိုးလမင်းက သာသည်။ ဖန်မီးအိမ်က သာသည် ဟူသော နှိုင်းယှဉ်ချက်သည် မနှိုင်းအပ်သော အရာဖြစ်သည်။ "လမင်းက ကောင်းကင်မှာ လင်းတယ်။ မီးအိမ်က အိမ်ထဲမှာ လင်းတယ်။ နှစ်ခုစလုံး အလင်းဆောင်တာချည်းပဲပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မီးအိမ်နေရာမှာ လမင်း အစားထိုးလို့ မရဘူး။ လမင်းနေရာမှာလည်း မီးအိမ်ကို တက်ပြီး ချိတ်ဆွဲလို့ မရဘူး" တဲ့။ ဒဿနဆရာတစ်ဦး၏ အဆိုအမိန့် ဖြစ်သည်။ တူတော့တူသည်။ သို့သော် လောကကြီးမှာ နေရာချင်းလဲ၍ မရသည့်အရာတွေ တပုံတပင်ကြီး ရှိသည်။ ငါက နင်ဖြစ်ချင်၍ မရ။ ငါသည်ငါသာ ဖြစ်သည်။ ဖိုးစိန်ကို တုပါက ဒုတိယဖိုးစိန်သာ ဖြစ်လာမည်။ ဘယ်အခါမှ (ပထမ) ဖိုးစိန်တော့ ဖြစ်မလာပါ။ ထို့ကြောင့် နေရာလဲ၍ မရပါ။ နှိုင်းတော့ နှိုင်းပါ။ သို့သော် ယှဉ်၍မရ။ မိမိသည် မိမိအဖြစ်သာ ဂုဏ်ယူသင့်သည်။ မိမိသည် မိမိသာလျှင်ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်က ကပ္ပလီလူမည်းများကို အလွန်ဖြူ သော လူဖြူတွေနှင့် နှိုင်းယှဉ်၍ အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်သည် လူရာမ၀င်နိုင်ဟု ယူဆ ခဲ့ကြသည်။ ထိုလူမည်းတွေကလည်း လူဖြူတွေကို တုပကြသည်။ ထိုယူဆချက်များသည် မှားယွင်းကြောင်း တစ်နေ့တခြား သက်သေပြလာသည်။ အရှိကို အရှိအတိုင်း တင်ပြသောအခါ အသားမည်းများ၏ အလှအပကို လူတွေ မြင်လာကြ သည်။ မော်ဒယ်များ စံပြမယ် အလှမယ်များထဲတွင် အသားမည်းမများ အောင်လံထူနိုင်လာကြသည်။ ရုပ်ရှင်တွင်လည်း ဦးဆောင်ကြသည်။ လူမည်းများသည် မိမိတို့၏ သဘာဝကို ဦးစားပေးလိုက်သည့်အခါ အလှများပေါ်ထွက်လာသည်။ နေရာရလာကြသည်။ ဇွန်းခက်ရင်းနှင့်စားသော အနောက်တိုင်းနှင့် လက်ဖြင့်စားသော အရှေ့တိုင်းသားတို့ စားသောက်စရိုက်ကို သူသာကိုယ်သာ ယှဉ်၍မရပေ။ မိမိတို့၏ ရာသီဥတု ပထဝီအနေအထားအရ ယဉ်ကျေးမှုများ ခြားနားကြသည်။ "အခြေအနေ မတူသည်ကို နှိုင်းယှဉ်ပြောကာ တို့တစ်တွေဖြင့် ခေတ်နောက်ကျနေပြီ" ဟူ၍ ခံစားသွားရသူတွေ များစွာရှိသည်။ အထူးသဖြင့် တောမှာနေသော သူတို့သည် အမြဲလိုလို စိုးရိမ်ကြောက်စိတ်ဝင်ကာ လူကြားထဲ မတိုးရဲသည်မှာ နှိုင်းယှဉ်မှုကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ မြို့သားသည် တောသားထက် သာသလား။ အနောက်တိုင်းသားတို့သည် အရှေ့တိုင်းသား တွေထက် အစစ အရာရာ သာသလား။ ဖြစ်နိုင်ခြေကို ဖြေကြည့်ဖို့ လိုသည်။ ထိုအချက်သည်ပင် အင်္ဂလိပ် အစိုးရများ အုပ်ချုပ်စဉ်က အပေါ်စီးရယူကာ မြန်မာတို့ကို ဘုရားထူးစေခြင်း ဖြစ်တန်ရာသည်။ နှိုင်းယှဉ်သည့်အခါ "တို့တစ်တွေဟာဖြင့် အောက်ကျနောက်ကျ ရှိလှတယ်" ဟူသော အားငယ်စိတ်သည် အတော်လေး ဆိုးရွားလှသည်။ တကယ်တော့ "နေရာချင်းတော့ မလဲပါဘူး" ဟူသော စိတ်ဓာတ်သည် အဖိုးအတန်ဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ သူ့နေရာနှင့်သူ သူ့တန်ဘိုးနှင့်သူ ရှိနေသော အရာများကို နှိုင်းယှဉ်ကာ… တန်ဘိုးချခြင်း တန်ဘိုးမြှင့်ခြင်း ပြုလုပ်ကြ သည်မှာ လုပ်ကောင်းသော အရာမဟုတ်ပေ။ လောကကြီးမှာ လူတစ်ယောက်က မိမိကို "ဟေ့ကောင် …မင်းအလကားကောင် မင်းဘာမှ တန်ဘိုးမရှိဘူး" ဟု ပြောပါက ပြုံး၍ နားထာင်လိုက်ပါ။ ထိုသို့ နားထောင်ခြင်းသည်ပင် သင့်တန်ဘိုး မည်မျှမြင့်မားသည်ကို ပြသလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဒေါက်တာခင်မောင်ညို The Ladies News

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2YMW1uE

မဂ်လာညချမ်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34i3naz

မဂ်လာညချမ်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34i3naz

ကုန်ခမ်းခြင်းသုံးပါးတရားတော် ======================== ဓမ္မမိတ်ဆွေတုိ့မှာ နေ့မနား ညမအား နေပူမရှောင် မိုးရွာ မရောင် ရှာဖွေစုဆောင်း ထားကြတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ထိုက်သည့်အား လျော်စွာရှိတတ်ကြပါတယ်။ အဲ့ဒီပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ကုန်ခမ်းသွားရခြင်းဟာ ၃ မျိုးရှိပါတယ်။ ဘာတွေလဲဆိုတော့.......... ၁။စာဂခယ- စွန့်ကြဲပေးကမ်းလှူဒါန်လို့ကုန်ခြင်း၊ ၂။ပရိဘောဂခယ-သုံးဆောင်ခံစားလို့ကုန်ခြင်း၊ ၃။ ဗျသနခယ-ရန်သူမျိုးငါးပါး ဖျက်ဆီးလို့ ကုန်ခြင်းဆိုပြီး ကုန်ခမ်းခြင်း ၃ မျိုးရှိပါတယ်။ ဒီကုန်ခမ်းခြင်း ၃ မျိုးက ကုန်ခမ်းသွားတာက တော့ အတူတူပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုကုန် ခမ်းသွားခြင်းက အကျိုးရှိလဲ၊ အနှစ်သာရ ရှိလဲ၊ အစားပြန်ရသော ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးလား။ ဘယ်လို ကုန်ခမ်းသွားခြင်းမျိုးကို ဘုရားအစရှိ တဲ့ အရိယာသူတော်ကောင်းတွေ ချီးမွမ်းတော် မူကြသလဲဆိုတာ ဘုရားမြတ်စွာ၏ ဒေသနာ တော်အရ ကြည့်ရအောင်။ ဗျသနခယ-ကုန်ခမ်းခြင်းက စကြည့်ရအောင် ဗျသနခယ ဆိုတာ မိမိတို့ ကြိုးစားပြီး ရှာဖွေ စုဆောင်းထားတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို မလှူလည်း မလှူရက်ဘူး။မစားလည်းမစားရက်ဘူး။မသုံး လည်းမသုံးရက်ဘူး။နှမြောတွန့်တိုပြီးတော့ သိမ်းဆည်းထားတယ်။ ထိုပစ္စည်းဥစ္စာများ အကယ်၍ ရေကြောင့်၊ မီးကြောင့်၊ အစိုးရကြောင့်၊သူခိုး ဓားပြကြောင့်၊ အမွေခံသားဆိုး သမီးဆိုးတွေကြောင့် ပျက်စီး ကုန်ခမ်းသွားမယ်။ အဲ့ဒီရန်သူမျိုး ငါးပါးကြောင့် ကုန်ခမ်းသွား မယ်ဆိုရင် ဘာမှမကျိုးမရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်း လို့ခေါ်ပါတယ်။ ထိုရန်သူမျိုးငါးပါးဖျက်ဆီး လို့ ပျက်စီးကုန်ခမ်းသွားတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ အတွက် စိုးရိမ်ပူဆွေးရတဲ့ သောက၊ စိတ်ဆိုး အမျက်ထွက်ရတဲ့ ဒေါသ၊ ထိုအကုသိုလ်စိတ် တွေနဲ့ အကယ်၍များသေသွားမယ်ဆိုရင် အပါယ်ငရဲတောင် ကျနိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့် "ဗျသနခယ"ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးသည် ဘာမှအကျိုးလည်းမရှိ၊အနှစ်သာရလည်းမရှိ၊ အစားလည်းပြန်မရ၊ ဘုရားအစရှိတဲ့ အရိယာ သူတော်ကောင်းတွေကလည်း ချီးမွမ်းတော် မမူကြပါဘူး။ ပြီးတော့ "ပရိဘောဂခယ"ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးကို ကြည့်ရအောင်- ပင်ပန်းကြီးစွာ ရှာဖွေရရှိထား တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို ဇနီး မယား သမီး သား မိသားစု မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေ ငါးဖြာအာရုံ ကာမဂုဏ်တွေနဲ့ မိမိကိုယ်တိုင် သုံးဆောင်ခံစား ပစ်လို့ စီးပွားဥစ္စာတွေကုန်ခမ်းသွားတာပါ။ ဒါကလည်း အချို့ ကိစ္စတွေက မဖြစ်မနေ သုံး ရမှာဖြစ်တယ်။ ဥပမာ-ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီး တည် တံ့ဖို့အတွက် စားသင့်စားထိုက်တဲ့ အစားအစာ တွေ၊ ဆေးဝါးဓာတ်စာတွေစားသုံးပေးရမယ်။ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီး အမြင်တင့်တယ်အောင် အဝတ် အထည်တွေ ဝတ်ဆင်သုံးစွဲရမယ်။ နေဖို့ထိုင်ဖို့ အဆောက်အအုံးတွေဆောက်လုပ် သုံးစွဲရမယ်၊ လိုရာခရီးရောက်ဖို့ရာ ငွေကြေးသုံးစွဲရပါမယ်။ ဒါတွေအတွက် သုံးစွဲလို့ အပြစ်လို့မဆိုပါဘူး။ အဲဒီသုံးစွဲသင့် သုံးစွဲထိုက်တဲ့ အရာတွေထက် ပိုပြီးတော့ အပျော်အပါး လောင်းကစားတွေ အတွက် သုံးမယ်၊ အရက်သေစာ သောက်စား မယ်၊ မူးယစ်ဆေးဝါးတွေသုံးစွဲမယ်၊ အာရုံငါး ပါး ကာမဂုဏ်တရားတို့မှာ ခံစားသုံးစွဲလို့ ကုန် ခမ်းစေမယ်ဆိုရင် တဏှာလောဘတွေ အ ကြောင်းခံနေလို့ အကုသိုလ်မကင်းပါဘူး။ ဒါမို့ကြောင့် "ပရိဘောဂခယ"သုံးစွဲ၍ ကုန်းခမ်း ခြင်းမျိုးဆိုတာလည်း သုံးစွဲလိုက်ရလို့ အကျိုး ရှိတယ်လို့ ထင်ရသော်လည်း တကယ်ကျိုးရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးမဟုတ်လို့ အကျိုးမရှိတဲ့ ကုန် ခမ်းခြင်း၊ အနှစ်သာရမရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်း၊အစားပြန်ရမယ့် ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ ဘုရားအစရှိတဲ့ သူတော်ကောင်းတွေကလည်း ချီးမွမ်းတော်မမူကြပါဘူး။ နောက်ဆုံး"စာဂခယ" ကုန်ခမ်းခြင်းကိုကြည့် ရအောင် -စာဂခယ ဆိုတာ စွန့်ကြဲ ပေးကမ်း လှူဒါန်းလို့ ကုန်ခမ်းသွားတာဖြစ်တယ်။ ဒီလို လှူဒါန်လို့ ကုန်ခမ်းသွားခြင်းမျိုးဟာ အကျိုးရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်း၊ တကယ်အနှစ်သာရ ရှိတဲ့ဘကုန်ခမ်းခြင်း၊ အစားပြန်ရစေမယ့် ကုန် ခမ်းခြင်းလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်.... "တေသံ ပဌမက္ခယောဝ ပသဋ္ဌော ဓမ္မဒဿိနာ" ။ တေသံ-ထိုသုံးမျိုးသော ကုန်ခမ်းခြင်းတို့တွင်၊ ပဌမက္ခယောဝ-ပထမ စွန့်ကြဲပေးကမ်း၍ ကုန် ခမ်းခြင်းမျိုးကိုသာလျှင်၊ ဓမ္မဒဿိနာ-သစ္စာလေးပါး တရားသိမြင် ဘုရား ရှင်တို့သည် ၊ ပသဋ္ဌော-ကောင်းစွာ မသွေ ချီး မွမ်းတော် မူအပ်ပါပေးသတည်း...။ ဘာဖြစ်လို့ ဘုရားမြတ်စွာသည် ပေးလှူ၍ ကုန် ခမ်းခြင်းမျိုးကို ချီးမွမ်းတော်မူသလဲဆိုရင်.... ဟောဒီ သတ္တလောကကြီးအတွင်းမှာ ပန်းသီ ကြိုးနဲ့ ပမာတူလှတဲ့ ဒါနကုသိုလ်ကောင်းမှု သည်..... သက္ကသမ္ပတ္တိ ံ ဒေတိ-သကြားမင်းရဲ့ စိည်းစိမ် ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ မာရသမ္ပတ္တိ ံ ဒေတိ-မာရ်နတ်မင်းရဲ့ စည်းစိမ် ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ ဗြဟ္မသမ္ပတ္တိ ံဒေတိ-ဗြာဟ္မာမင်းရဲ့ စည်းစိမ် ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ စက္ကဝတ္တိသမ္ပတ္တိ ံဒေတိ-စကြာဝတေးမင်းရဲ့ စည်းစိမ်ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ သာဝကပါရမီ ဒေတိ-အဂ္ဂသာဝက၊မဟာသာဝ က၊ ပကတိသာဝကဉာဏ်ကိုလည်း ပေးနိုင် ပါတယ်။ ပစ္စေကဗောဓိဉာဏံ ဒေတိ- ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ အဖြစ် ကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။ အဘိသမ္မောဓိ ဉာဏံ ဒေတိ-သမ္မောသမ္ဗောဓိ ဉာဏ်ကိုလည်း ရနိုင်ပါတယ်။ ဒါသည် ဒါနကောင်းမှုကြောင့် ရနိုင်သော ကောင်းကျိုး ၇ မျိူး၊ ထို ၇ မျိူးထဲက သကြား မင်းစည်းစိမ်၊မာရ်နတ်မင်းစည်းစိမ်၊ ဗြဟ္မာမင်း စည်းစိမ်၊ စကြာဝတေးမင်း စည်းစိမ်တွေဟာ လောကီချမ်းသာတွေဖြစ်ပါတယ်။ လောကီးချမ်းသာ ဒုက္ခပါဆိုတဲ့အတိုင်း လောကီးချမ်းသာတွေရဲ့ နောက်မှာ ပဋိသန္ဓေနေရတဲ့ဒုက္ခ၊အိုရ၊နာရ၊သေရတဲ့ ဒုက္ခ၊ မချစ်ခင် မနှစ်သက်တဲ့ သူတွေနဲ့ အတူနေရတဲ့ ဒုက္ခ၊ ချစ်ခင်နှစ်သက်တဲ့သူ တွေနဲ့ ကွေကွင်းရတဲ့ ဒုက္ခ၊ ရှာဖွေရတဲ့ဒုက္ခ၊ သိမ်းဆည်းရတဲ့ ဒုက္ခ တောင်းတတိုင်းမရ တဲ့ ဒုက္ခ၊ မလိုချင်တာတွေရလာတဲ့ ဒုက္ခ စတဲ့ ဒုက္ခတွေနဲ့ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်း တွေ့ကြုံနေရ မှာ ဖြစ်သည့် အတွက် လောကီး ချမ်းသာတွေ ကို ဆုမတောင်းဘဲနဲ့၊ လောကုတ္တရာချမ်းသာ ဖြစ်တဲ့ သာဝကဗောဓိဉာဏ်၊ပစ္စေက ဗောဓိ ဉာဏ်၊သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်၊ မဂ်ဉာဏ်၊ဖိုလ် ဉာဏ်တို့ကို အာရုံပြုပြီး အလှူဒါနပြုကြပါ လို့ တိုက်တွန်းရင်း ဤဓမ္မစာစုကို နိဂုံးချုပ် လိုက်ပါတယ်။ ဆောင်ပုဒ်... လှူကုန် သုံးကုန် ပျက်၍ကုန် အကုန်သုံးမျိုးရှိပေသည်။ ထိုသုံးမျိုးမှာ လှူကုန်သာ လွန်စွာမြတ်လှသည်။ ထိုသုံးမျိုးမှာ လှူကုန်သာ မြတ်စွာချီးမွမ်းသည်။ ထို့ကြောင့်လူများ အလှူအား ကြိုးစားပြုရမည်။ ။ မေတ္တာဖြင့်... ယထာဘူတခေမိန္ဒ CR# အလင်းရောင်ဓမ္မ ကုနျခမျးခွငျးသုံးပါးတရားတောျ ======================== ဓမ်မမိတျဆှတေို့မှာ နေ့မနား ညမအား နပေူမရှောငျ မိုးရှာ မရောငျ ရှာဖှစေုဆောငျး ထားကွတဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ ထိုကျသညျ့အား လြောျစှာရှိတတျကွပါတယျ။ အဲ့ဒီပစ်စညျးဥစ်စာတှေ ကုနျခမျးသှားရခွငျးဟာ ၃ မြိုးရှိပါတယျ။ ဘာတှလေဲဆိုတော့.......... ၁။စာဂခယ- စှနျ့ကွဲပေးကမျးလှူဒါနျလို့ကုနျခွငျး၊ ၂။ပရိဘောဂခယ-သုံးဆောငျခံစားလို့ကုနျခွငျး၊ ၃။ ဗသြနခယ-ရနျသူမြိုးငါးပါး ဖကြျဆီးလို့ ကုနျခွငျးဆိုပွီး ကုနျခမျးခွငျး ၃ မြိုးရှိပါတယျ။ ဒီကုနျခမျးခွငျး ၃ မြိုးက ကုနျခမျးသှားတာက တော့ အတူတူပါပဲ။ ဒါပမေယျ့ ဘယျလိုကုနျ ခမျးသှားခွငျးက အကြိုးရှိလဲ၊ အနှဈသာရ ရှိလဲ၊ အစားပွနျရသော ကုနျခမျးခွငျးမြိုးလား။ ဘယျလို ကုနျခမျးသှားခွငျးမြိုးကို ဘုရားအစရှိ တဲ့ အရိယာသူတောျကောငျးတှေ ခြီးမှမျးတောျ မူကွသလဲဆိုတာ ဘုရားမွတျစှာ၏ ဒသေနာ တောျအရ ကွညျ့ရအောငျ။ ဗသြနခယ-ကုနျခမျးခွငျးက စကွညျ့ရအောငျ ဗသြနခယ ဆိုတာ မိမိတို့ ကွိုးစားပွီး ရှာဖှေ စုဆောငျးထားတဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှကေို မလှူလညျး မလှူရကျဘူး။မစားလညျးမစားရကျဘူး။မသုံး လညျးမသုံးရကျဘူး။နှမွောတှနျ့တိုပွီးတော့ သိမျးဆညျးထားတယျ။ ထိုပစ်စညျးဥစ်စာမြား အကယျ၍ ရကွေောငျ့၊ မီးကွောငျ့၊ အစိုးရကွောငျ့၊သူခိုး ဓားပွကွောငျ့၊ အမှခေံသားဆိုး သမီးဆိုးတှကွေောငျ့ ပကြျစီး ကုနျခမျးသှားမယျ။ အဲ့ဒီရနျသူမြိုး ငါးပါးကွောငျ့ ကုနျခမျးသှား မယျဆိုရငျ ဘာမှမကြိုးမရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျး လို့ခေါျပါတယျ။ ထိုရနျသူမြိုးငါးပါးဖကြျဆီး လို့ ပကြျစီးကုနျခမျးသှားတဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ အတှကျ စိုးရိမျပူဆှေးရတဲ့ သောက၊ စိတျဆိုး အမကြျထှကျရတဲ့ ဒေါသ၊ ထိုအကုသိုလျစိတျ တှနေဲ့ အကယျ၍မြားသသှေားမယျဆိုရငျ အပါယျငရဲတောငျ ကနြိုငျပါသေးတယျ။ ဒါကွောငျ့ "ဗသြနခယ"ကုနျခမျးခွငျးမြိုးသညျ ဘာမှအကြိုးလညျးမရှိ၊အနှဈသာရလညျးမရှိ၊ အစားလညျးပွနျမရ၊ ဘုရားအစရှိတဲ့ အရိယာ သူတောျကောငျးတှကေလညျး ခြီးမှမျးတောျ မမူကွပါဘူး။ ပွီးတော့ "ပရိဘောဂခယ"ကုနျခမျးခွငျးမြိုးကို ကွညျ့ရအောငျ- ပငျပနျးကွီးစှာ ရှာဖှရေရှိထား တဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှကေို ဇနီး မယား သမီး သား မိသားစု မိတျဆှသေူငယျခငြျးတှေ ငါးဖွာအာရုံ ကာမဂုဏျတှနေဲ့ မိမိကိုယျတိုငျ သုံးဆောငျခံစား ပဈလို့ စီးပှားဥစ်စာတှကေုနျခမျးသှားတာပါ။ ဒါကလညျး အခြို့ ကိစ်စတှကေ မဖွဈမနေ သုံး ရမှာဖွဈတယျ။ ဥပမာ-ဒီခန်ဓာကိုယျကွီး တညျ တံ့ဖို့အတှကျ စားသငျ့စားထိုကျတဲ့ အစားအစာ တှေ၊ ဆေးဝါးဓာတျစာတှစေားသုံးပေးရမယျ။ ဒီခန်ဓာကိုယျကွီး အမွငျတငျ့တယျအောငျ အဝတျ အထညျတှေ ဝတျဆငျသုံးစှဲရမယျ။ နဖေို့ထိုငျဖို့ အဆောကျအအုံးတှဆေောကျလုပျ သုံးစှဲရမယျ၊ လိုရာခရီးရောကျဖို့ရာ ငှကွေေးသုံးစှဲရပါမယျ။ ဒါတှအေတှကျ သုံးစှဲလို့ အပွဈလို့မဆိုပါဘူး။ အဲဒီသုံးစှဲသငျ့ သုံးစှဲထိုကျတဲ့ အရာတှထေကျ ပိုပွီးတော့ အပြောျအပါး လောငျးကစားတှေ အတှကျ သုံးမယျ၊ အရကျသစော သောကျစား မယျ၊ မူးယဈဆေးဝါးတှသေုံးစှဲမယျ၊ အာရုံငါး ပါး ကာမဂုဏျတရားတို့မှာ ခံစားသုံးစှဲလို့ ကုနျ ခမျးစမေယျဆိုရငျ တဏှာလောဘတှေ အ ကွောငျးခံနလေို့ အကုသိုလျမကငျးပါဘူး။ ဒါမို့ကွောငျ့ "ပရိဘောဂခယ"သုံးစှဲ၍ ကုနျးခမျး ခွငျးမြိုးဆိုတာလညျး သုံးစှဲလိုကျရလို့ အကြိုး ရှိတယျလို့ ထငျရသောျလညျး တကယျကြိုးရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျးမြိုးမဟုတျလို့ အကြိုးမရှိတဲ့ ကုနျ ခမျးခွငျး၊ အနှဈသာရမရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျး၊အစားပွနျရမယျ့ ကုနျခမျးခွငျးမြိုးမဟုတျပါဘူး။ ဘုရားအစရှိတဲ့ သူတောျကောငျးတှကေလညျး ခြီးမှမျးတောျမမူကွပါဘူး။ နောကျဆုံး"စာဂခယ" ကုနျခမျးခွငျးကိုကွညျ့ ရအောငျ -စာဂခယ ဆိုတာ စှနျ့ကွဲ ပေးကမျး လှူဒါနျးလို့ ကုနျခမျးသှားတာဖွဈတယျ။ ဒီလို လှူဒါနျလို့ ကုနျခမျးသှားခွငျးမြိုးဟာ အကြိုးရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျး၊ တကယျအနှဈသာရ ရှိတဲ့ဘကုနျခမျးခွငျး၊ အစားပွနျရစမေယျ့ ကုနျ ခမျးခွငျးလို့ ခေါျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့.... "တသေံ ပဌမက်ခယောဝ ပသဋ်ဌော ဓမ်မဒိူနာ" ။ တသေံ-ထိုသုံးမြိုးသော ကုနျခမျးခွငျးတို့တှငျ၊ ပဌမက်ခယောဝ-ပထမ စှနျ့ကွဲပေးကမျး၍ ကုနျ ခမျးခွငျးမြိုးကိုသာလြှငျ၊ ဓမ်မဒိူနာ-သစ်စာလေးပါး တရားသိမွငျ ဘုရား ရှငျတို့သညျ ၊ ပသဋ်ဌော-ကောငျးစှာ မသှေ ခြီး မှမျးတောျ မူအပျပါပေးသတညျး...။ ဘာဖွဈလို့ ဘုရားမွတျစှာသညျ ပေးလှူ၍ ကုနျ ခမျးခွငျးမြိုးကို ခြီးမှမျးတောျမူသလဲဆိုရငျ.... ဟောဒီ သတ်တလောကကွီးအတှငျးမှာ ပနျးသီ ကွိုးနဲ့ ပမာတူလှတဲ့ ဒါနကုသိုလျကောငျးမှု သညျ..... သက်ကသမ်ပတ်တိ ံ ဒတေိ-သကွားမငျးရဲ့ စိညျးစိမျ ခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ မာရသမ်ပတ်တိ ံ ဒတေိ-မာရျနတျမငျးရဲ့ စညျးစိမျ ခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ ဗွဟ်မသမ်ပတ်တိ ံဒတေိ-ဗွာဟ်မာမငျးရဲ့ စညျးစိမျ ခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ စက်ကဝတ်တိသမ်ပတ်တိ ံဒတေိ-စကွာဝတေးမငျးရဲ့ စညျးစိမျခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ သာဝကပါရမီ ဒတေိ-အဂ်ဂသာဝက၊မဟာသာဝ က၊ ပကတိသာဝကဉာဏျကိုလညျး ပေးနိုငျ ပါတယျ။ ပစ်စကေဗောဓိဉာဏံ ဒတေိ- ပစ်စကေဗုဒ်ဓါ အဖွဈ ကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျပါတယျ။ အဘိသမ်မောဓိ ဉာဏံ ဒတေိ-သမ်မောသမ်ဗောဓိ ဉာဏျကိုလညျး ရနိုငျပါတယျ။ ဒါသညျ ဒါနကောငျးမှုကွောငျ့ ရနိုငျသော ကောငျးကြိုး ၇ မြိူး၊ ထို ၇ မြိူးထဲက သကွား မငျးစညျးစိမျ၊မာရျနတျမငျးစညျးစိမျ၊ ဗွဟ်မာမငျး စညျးစိမျ၊ စကွာဝတေးမငျး စညျးစိမျတှဟော လောကီခမြျးသာတှဖွေဈပါတယျ။ လောကီးခမြျးသာ ဒုက်ခပါဆိုတဲ့အတိုငျး လောကီးခမြျးသာတှရေဲ့ နောကျမှာ ပဋိသန်ဓနေရေတဲ့ဒုက်ခ၊အိုရ၊နာရ၊သရေတဲ့ ဒုက်ခ၊ မခစြျခငျ မနှဈသကျတဲ့ သူတှနေဲ့ အတူနရေတဲ့ ဒုက်ခ၊ ခစြျခငျနှဈသကျတဲ့သူ တှနေဲ့ ကှကှေငျးရတဲ့ ဒုက်ခ၊ ရှာဖှရေတဲ့ဒုက်ခ၊ သိမျးဆညျးရတဲ့ ဒုက်ခ တောငျးတတိုငျးမရ တဲ့ ဒုက်ခ၊ မလိုခငြျတာတှရေလာတဲ့ ဒုက်ခ စတဲ့ ဒုက်ခတှနေဲ့ ဘဝတိုငျးဘဝတိုငျး တှေ့ကွုံနရေ မှာ ဖွဈသညျ့ အတှကျ လောကီး ခမြျးသာတှေ ကို ဆုမတောငျးဘဲနဲ့၊ လောကုတ်တရာခမြျးသာ ဖွဈတဲ့ သာဝကဗောဓိဉာဏျ၊ပစ်စကေ ဗောဓိ ဉာဏျ၊သမ်မာသမ်ဗောဓိဉာဏျ၊ မဂျဉာဏျ၊ဖိုလျ ဉာဏျတို့ကို အာရုံပွုပွီး အလှူဒါနပွုကွပါ လို့ တိုကျတှနျးရငျး ဤဓမ်မစာစုကို နိဂုံးခြုပျ လိုကျပါတယျ။ ဆောငျပုဒျ... လှူကုနျ သုံးကုနျ ပကြျ၍ကုနျ အကုနျသုံးမြိုးရှိပသေညျ။ ထိုသုံးမြိုးမှာ လှူကုနျသာ လှနျစှာမွတျလှသညျ။ ထိုသုံးမြိုးမှာ လှူကုနျသာ မွတျစှာခြီးမှမျးသညျ။ ထို့ကွောငျ့လူမြား အလှူအား ကွိုးစားပွုရမညျ။ ။ မတေ်တာဖွငျ့... ယထာဘူတခမေိန်ဒ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2RQI3qk

ကုန်ခမ်းခြင်းသုံးပါးတရားတော် ======================== ဓမ္မမိတ်ဆွေတုိ့မှာ နေ့မနား ညမအား နေပူမရှောင် မိုးရွာ မရောင် ရှာဖွေစုဆောင်း ထားကြတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ထိုက်သည့်အား လျော်စွာရှိတတ်ကြပါတယ်။ အဲ့ဒီပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ကုန်ခမ်းသွားရခြင်းဟာ ၃ မျိုးရှိပါတယ်။ ဘာတွေလဲဆိုတော့.......... ၁။စာဂခယ- စွန့်ကြဲပေးကမ်းလှူဒါန်လို့ကုန်ခြင်း၊ ၂။ပရိဘောဂခယ-သုံးဆောင်ခံစားလို့ကုန်ခြင်း၊ ၃။ ဗျသနခယ-ရန်သူမျိုးငါးပါး ဖျက်ဆီးလို့ ကုန်ခြင်းဆိုပြီး ကုန်ခမ်းခြင်း ၃ မျိုးရှိပါတယ်။ ဒီကုန်ခမ်းခြင်း ၃ မျိုးက ကုန်ခမ်းသွားတာက တော့ အတူတူပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုကုန် ခမ်းသွားခြင်းက အကျိုးရှိလဲ၊ အနှစ်သာရ ရှိလဲ၊ အစားပြန်ရသော ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးလား။ ဘယ်လို ကုန်ခမ်းသွားခြင်းမျိုးကို ဘုရားအစရှိ တဲ့ အရိယာသူတော်ကောင်းတွေ ချီးမွမ်းတော် မူကြသလဲဆိုတာ ဘုရားမြတ်စွာ၏ ဒေသနာ တော်အရ ကြည့်ရအောင်။ ဗျသနခယ-ကုန်ခမ်းခြင်းက စကြည့်ရအောင် ဗျသနခယ ဆိုတာ မိမိတို့ ကြိုးစားပြီး ရှာဖွေ စုဆောင်းထားတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို မလှူလည်း မလှူရက်ဘူး။မစားလည်းမစားရက်ဘူး။မသုံး လည်းမသုံးရက်ဘူး။နှမြောတွန့်တိုပြီးတော့ သိမ်းဆည်းထားတယ်။ ထိုပစ္စည်းဥစ္စာများ အကယ်၍ ရေကြောင့်၊ မီးကြောင့်၊ အစိုးရကြောင့်၊သူခိုး ဓားပြကြောင့်၊ အမွေခံသားဆိုး သမီးဆိုးတွေကြောင့် ပျက်စီး ကုန်ခမ်းသွားမယ်။ အဲ့ဒီရန်သူမျိုး ငါးပါးကြောင့် ကုန်ခမ်းသွား မယ်ဆိုရင် ဘာမှမကျိုးမရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်း လို့ခေါ်ပါတယ်။ ထိုရန်သူမျိုးငါးပါးဖျက်ဆီး လို့ ပျက်စီးကုန်ခမ်းသွားတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ အတွက် စိုးရိမ်ပူဆွေးရတဲ့ သောက၊ စိတ်ဆိုး အမျက်ထွက်ရတဲ့ ဒေါသ၊ ထိုအကုသိုလ်စိတ် တွေနဲ့ အကယ်၍များသေသွားမယ်ဆိုရင် အပါယ်ငရဲတောင် ကျနိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့် "ဗျသနခယ"ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးသည် ဘာမှအကျိုးလည်းမရှိ၊အနှစ်သာရလည်းမရှိ၊ အစားလည်းပြန်မရ၊ ဘုရားအစရှိတဲ့ အရိယာ သူတော်ကောင်းတွေကလည်း ချီးမွမ်းတော် မမူကြပါဘူး။ ပြီးတော့ "ပရိဘောဂခယ"ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးကို ကြည့်ရအောင်- ပင်ပန်းကြီးစွာ ရှာဖွေရရှိထား တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို ဇနီး မယား သမီး သား မိသားစု မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေ ငါးဖြာအာရုံ ကာမဂုဏ်တွေနဲ့ မိမိကိုယ်တိုင် သုံးဆောင်ခံစား ပစ်လို့ စီးပွားဥစ္စာတွေကုန်ခမ်းသွားတာပါ။ ဒါကလည်း အချို့ ကိစ္စတွေက မဖြစ်မနေ သုံး ရမှာဖြစ်တယ်။ ဥပမာ-ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီး တည် တံ့ဖို့အတွက် စားသင့်စားထိုက်တဲ့ အစားအစာ တွေ၊ ဆေးဝါးဓာတ်စာတွေစားသုံးပေးရမယ်။ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီး အမြင်တင့်တယ်အောင် အဝတ် အထည်တွေ ဝတ်ဆင်သုံးစွဲရမယ်။ နေဖို့ထိုင်ဖို့ အဆောက်အအုံးတွေဆောက်လုပ် သုံးစွဲရမယ်၊ လိုရာခရီးရောက်ဖို့ရာ ငွေကြေးသုံးစွဲရပါမယ်။ ဒါတွေအတွက် သုံးစွဲလို့ အပြစ်လို့မဆိုပါဘူး။ အဲဒီသုံးစွဲသင့် သုံးစွဲထိုက်တဲ့ အရာတွေထက် ပိုပြီးတော့ အပျော်အပါး လောင်းကစားတွေ အတွက် သုံးမယ်၊ အရက်သေစာ သောက်စား မယ်၊ မူးယစ်ဆေးဝါးတွေသုံးစွဲမယ်၊ အာရုံငါး ပါး ကာမဂုဏ်တရားတို့မှာ ခံစားသုံးစွဲလို့ ကုန် ခမ်းစေမယ်ဆိုရင် တဏှာလောဘတွေ အ ကြောင်းခံနေလို့ အကုသိုလ်မကင်းပါဘူး။ ဒါမို့ကြောင့် "ပရိဘောဂခယ"သုံးစွဲ၍ ကုန်းခမ်း ခြင်းမျိုးဆိုတာလည်း သုံးစွဲလိုက်ရလို့ အကျိုး ရှိတယ်လို့ ထင်ရသော်လည်း တကယ်ကျိုးရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးမဟုတ်လို့ အကျိုးမရှိတဲ့ ကုန် ခမ်းခြင်း၊ အနှစ်သာရမရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်း၊အစားပြန်ရမယ့် ကုန်ခမ်းခြင်းမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ ဘုရားအစရှိတဲ့ သူတော်ကောင်းတွေကလည်း ချီးမွမ်းတော်မမူကြပါဘူး။ နောက်ဆုံး"စာဂခယ" ကုန်ခမ်းခြင်းကိုကြည့် ရအောင် -စာဂခယ ဆိုတာ စွန့်ကြဲ ပေးကမ်း လှူဒါန်းလို့ ကုန်ခမ်းသွားတာဖြစ်တယ်။ ဒီလို လှူဒါန်လို့ ကုန်ခမ်းသွားခြင်းမျိုးဟာ အကျိုးရှိတဲ့ ကုန်ခမ်းခြင်း၊ တကယ်အနှစ်သာရ ရှိတဲ့ဘကုန်ခမ်းခြင်း၊ အစားပြန်ရစေမယ့် ကုန် ခမ်းခြင်းလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်.... "တေသံ ပဌမက္ခယောဝ ပသဋ္ဌော ဓမ္မဒဿိနာ" ။ တေသံ-ထိုသုံးမျိုးသော ကုန်ခမ်းခြင်းတို့တွင်၊ ပဌမက္ခယောဝ-ပထမ စွန့်ကြဲပေးကမ်း၍ ကုန် ခမ်းခြင်းမျိုးကိုသာလျှင်၊ ဓမ္မဒဿိနာ-သစ္စာလေးပါး တရားသိမြင် ဘုရား ရှင်တို့သည် ၊ ပသဋ္ဌော-ကောင်းစွာ မသွေ ချီး မွမ်းတော် မူအပ်ပါပေးသတည်း...။ ဘာဖြစ်လို့ ဘုရားမြတ်စွာသည် ပေးလှူ၍ ကုန် ခမ်းခြင်းမျိုးကို ချီးမွမ်းတော်မူသလဲဆိုရင်.... ဟောဒီ သတ္တလောကကြီးအတွင်းမှာ ပန်းသီ ကြိုးနဲ့ ပမာတူလှတဲ့ ဒါနကုသိုလ်ကောင်းမှု သည်..... သက္ကသမ္ပတ္တိ ံ ဒေတိ-သကြားမင်းရဲ့ စိည်းစိမ် ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ မာရသမ္ပတ္တိ ံ ဒေတိ-မာရ်နတ်မင်းရဲ့ စည်းစိမ် ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ ဗြဟ္မသမ္ပတ္တိ ံဒေတိ-ဗြာဟ္မာမင်းရဲ့ စည်းစိမ် ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ စက္ကဝတ္တိသမ္ပတ္တိ ံဒေတိ-စကြာဝတေးမင်းရဲ့ စည်းစိမ်ချမ်းသာကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်တယ်။ သာဝကပါရမီ ဒေတိ-အဂ္ဂသာဝက၊မဟာသာဝ က၊ ပကတိသာဝကဉာဏ်ကိုလည်း ပေးနိုင် ပါတယ်။ ပစ္စေကဗောဓိဉာဏံ ဒေတိ- ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ အဖြစ် ကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။ အဘိသမ္မောဓိ ဉာဏံ ဒေတိ-သမ္မောသမ္ဗောဓိ ဉာဏ်ကိုလည်း ရနိုင်ပါတယ်။ ဒါသည် ဒါနကောင်းမှုကြောင့် ရနိုင်သော ကောင်းကျိုး ၇ မျိူး၊ ထို ၇ မျိူးထဲက သကြား မင်းစည်းစိမ်၊မာရ်နတ်မင်းစည်းစိမ်၊ ဗြဟ္မာမင်း စည်းစိမ်၊ စကြာဝတေးမင်း စည်းစိမ်တွေဟာ လောကီချမ်းသာတွေဖြစ်ပါတယ်။ လောကီးချမ်းသာ ဒုက္ခပါဆိုတဲ့အတိုင်း လောကီးချမ်းသာတွေရဲ့ နောက်မှာ ပဋိသန္ဓေနေရတဲ့ဒုက္ခ၊အိုရ၊နာရ၊သေရတဲ့ ဒုက္ခ၊ မချစ်ခင် မနှစ်သက်တဲ့ သူတွေနဲ့ အတူနေရတဲ့ ဒုက္ခ၊ ချစ်ခင်နှစ်သက်တဲ့သူ တွေနဲ့ ကွေကွင်းရတဲ့ ဒုက္ခ၊ ရှာဖွေရတဲ့ဒုက္ခ၊ သိမ်းဆည်းရတဲ့ ဒုက္ခ တောင်းတတိုင်းမရ တဲ့ ဒုက္ခ၊ မလိုချင်တာတွေရလာတဲ့ ဒုက္ခ စတဲ့ ဒုက္ခတွေနဲ့ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်း တွေ့ကြုံနေရ မှာ ဖြစ်သည့် အတွက် လောကီး ချမ်းသာတွေ ကို ဆုမတောင်းဘဲနဲ့၊ လောကုတ္တရာချမ်းသာ ဖြစ်တဲ့ သာဝကဗောဓိဉာဏ်၊ပစ္စေက ဗောဓိ ဉာဏ်၊သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်၊ မဂ်ဉာဏ်၊ဖိုလ် ဉာဏ်တို့ကို အာရုံပြုပြီး အလှူဒါနပြုကြပါ လို့ တိုက်တွန်းရင်း ဤဓမ္မစာစုကို နိဂုံးချုပ် လိုက်ပါတယ်။ ဆောင်ပုဒ်... လှူကုန် သုံးကုန် ပျက်၍ကုန် အကုန်သုံးမျိုးရှိပေသည်။ ထိုသုံးမျိုးမှာ လှူကုန်သာ လွန်စွာမြတ်လှသည်။ ထိုသုံးမျိုးမှာ လှူကုန်သာ မြတ်စွာချီးမွမ်းသည်။ ထို့ကြောင့်လူများ အလှူအား ကြိုးစားပြုရမည်။ ။ မေတ္တာဖြင့်... ယထာဘူတခေမိန္ဒ CR# အလင်းရောင်ဓမ္မ ကုနျခမျးခွငျးသုံးပါးတရားတောျ ======================== ဓမ်မမိတျဆှတေို့မှာ နေ့မနား ညမအား နပေူမရှောငျ မိုးရှာ မရောငျ ရှာဖှစေုဆောငျး ထားကွတဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ ထိုကျသညျ့အား လြောျစှာရှိတတျကွပါတယျ။ အဲ့ဒီပစ်စညျးဥစ်စာတှေ ကုနျခမျးသှားရခွငျးဟာ ၃ မြိုးရှိပါတယျ။ ဘာတှလေဲဆိုတော့.......... ၁။စာဂခယ- စှနျ့ကွဲပေးကမျးလှူဒါနျလို့ကုနျခွငျး၊ ၂။ပရိဘောဂခယ-သုံးဆောငျခံစားလို့ကုနျခွငျး၊ ၃။ ဗသြနခယ-ရနျသူမြိုးငါးပါး ဖကြျဆီးလို့ ကုနျခွငျးဆိုပွီး ကုနျခမျးခွငျး ၃ မြိုးရှိပါတယျ။ ဒီကုနျခမျးခွငျး ၃ မြိုးက ကုနျခမျးသှားတာက တော့ အတူတူပါပဲ။ ဒါပမေယျ့ ဘယျလိုကုနျ ခမျးသှားခွငျးက အကြိုးရှိလဲ၊ အနှဈသာရ ရှိလဲ၊ အစားပွနျရသော ကုနျခမျးခွငျးမြိုးလား။ ဘယျလို ကုနျခမျးသှားခွငျးမြိုးကို ဘုရားအစရှိ တဲ့ အရိယာသူတောျကောငျးတှေ ခြီးမှမျးတောျ မူကွသလဲဆိုတာ ဘုရားမွတျစှာ၏ ဒသေနာ တောျအရ ကွညျ့ရအောငျ။ ဗသြနခယ-ကုနျခမျးခွငျးက စကွညျ့ရအောငျ ဗသြနခယ ဆိုတာ မိမိတို့ ကွိုးစားပွီး ရှာဖှေ စုဆောငျးထားတဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှကေို မလှူလညျး မလှူရကျဘူး။မစားလညျးမစားရကျဘူး။မသုံး လညျးမသုံးရကျဘူး။နှမွောတှနျ့တိုပွီးတော့ သိမျးဆညျးထားတယျ။ ထိုပစ်စညျးဥစ်စာမြား အကယျ၍ ရကွေောငျ့၊ မီးကွောငျ့၊ အစိုးရကွောငျ့၊သူခိုး ဓားပွကွောငျ့၊ အမှခေံသားဆိုး သမီးဆိုးတှကွေောငျ့ ပကြျစီး ကုနျခမျးသှားမယျ။ အဲ့ဒီရနျသူမြိုး ငါးပါးကွောငျ့ ကုနျခမျးသှား မယျဆိုရငျ ဘာမှမကြိုးမရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျး လို့ခေါျပါတယျ။ ထိုရနျသူမြိုးငါးပါးဖကြျဆီး လို့ ပကြျစီးကုနျခမျးသှားတဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ အတှကျ စိုးရိမျပူဆှေးရတဲ့ သောက၊ စိတျဆိုး အမကြျထှကျရတဲ့ ဒေါသ၊ ထိုအကုသိုလျစိတျ တှနေဲ့ အကယျ၍မြားသသှေားမယျဆိုရငျ အပါယျငရဲတောငျ ကနြိုငျပါသေးတယျ။ ဒါကွောငျ့ "ဗသြနခယ"ကုနျခမျးခွငျးမြိုးသညျ ဘာမှအကြိုးလညျးမရှိ၊အနှဈသာရလညျးမရှိ၊ အစားလညျးပွနျမရ၊ ဘုရားအစရှိတဲ့ အရိယာ သူတောျကောငျးတှကေလညျး ခြီးမှမျးတောျ မမူကွပါဘူး။ ပွီးတော့ "ပရိဘောဂခယ"ကုနျခမျးခွငျးမြိုးကို ကွညျ့ရအောငျ- ပငျပနျးကွီးစှာ ရှာဖှရေရှိထား တဲ့ ပစ်စညျးဥစ်စာတှကေို ဇနီး မယား သမီး သား မိသားစု မိတျဆှသေူငယျခငြျးတှေ ငါးဖွာအာရုံ ကာမဂုဏျတှနေဲ့ မိမိကိုယျတိုငျ သုံးဆောငျခံစား ပဈလို့ စီးပှားဥစ်စာတှကေုနျခမျးသှားတာပါ။ ဒါကလညျး အခြို့ ကိစ်စတှကေ မဖွဈမနေ သုံး ရမှာဖွဈတယျ။ ဥပမာ-ဒီခန်ဓာကိုယျကွီး တညျ တံ့ဖို့အတှကျ စားသငျ့စားထိုကျတဲ့ အစားအစာ တှေ၊ ဆေးဝါးဓာတျစာတှစေားသုံးပေးရမယျ။ ဒီခန်ဓာကိုယျကွီး အမွငျတငျ့တယျအောငျ အဝတျ အထညျတှေ ဝတျဆငျသုံးစှဲရမယျ။ နဖေို့ထိုငျဖို့ အဆောကျအအုံးတှဆေောကျလုပျ သုံးစှဲရမယျ၊ လိုရာခရီးရောကျဖို့ရာ ငှကွေေးသုံးစှဲရပါမယျ။ ဒါတှအေတှကျ သုံးစှဲလို့ အပွဈလို့မဆိုပါဘူး။ အဲဒီသုံးစှဲသငျ့ သုံးစှဲထိုကျတဲ့ အရာတှထေကျ ပိုပွီးတော့ အပြောျအပါး လောငျးကစားတှေ အတှကျ သုံးမယျ၊ အရကျသစော သောကျစား မယျ၊ မူးယဈဆေးဝါးတှသေုံးစှဲမယျ၊ အာရုံငါး ပါး ကာမဂုဏျတရားတို့မှာ ခံစားသုံးစှဲလို့ ကုနျ ခမျးစမေယျဆိုရငျ တဏှာလောဘတှေ အ ကွောငျးခံနလေို့ အကုသိုလျမကငျးပါဘူး။ ဒါမို့ကွောငျ့ "ပရိဘောဂခယ"သုံးစှဲ၍ ကုနျးခမျး ခွငျးမြိုးဆိုတာလညျး သုံးစှဲလိုကျရလို့ အကြိုး ရှိတယျလို့ ထငျရသောျလညျး တကယျကြိုးရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျးမြိုးမဟုတျလို့ အကြိုးမရှိတဲ့ ကုနျ ခမျးခွငျး၊ အနှဈသာရမရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျး၊အစားပွနျရမယျ့ ကုနျခမျးခွငျးမြိုးမဟုတျပါဘူး။ ဘုရားအစရှိတဲ့ သူတောျကောငျးတှကေလညျး ခြီးမှမျးတောျမမူကွပါဘူး။ နောကျဆုံး"စာဂခယ" ကုနျခမျးခွငျးကိုကွညျ့ ရအောငျ -စာဂခယ ဆိုတာ စှနျ့ကွဲ ပေးကမျး လှူဒါနျးလို့ ကုနျခမျးသှားတာဖွဈတယျ။ ဒီလို လှူဒါနျလို့ ကုနျခမျးသှားခွငျးမြိုးဟာ အကြိုးရှိတဲ့ ကုနျခမျးခွငျး၊ တကယျအနှဈသာရ ရှိတဲ့ဘကုနျခမျးခွငျး၊ အစားပွနျရစမေယျ့ ကုနျ ခမျးခွငျးလို့ ခေါျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့.... "တသေံ ပဌမက်ခယောဝ ပသဋ်ဌော ဓမ်မဒိူနာ" ။ တသေံ-ထိုသုံးမြိုးသော ကုနျခမျးခွငျးတို့တှငျ၊ ပဌမက်ခယောဝ-ပထမ စှနျ့ကွဲပေးကမျး၍ ကုနျ ခမျးခွငျးမြိုးကိုသာလြှငျ၊ ဓမ်မဒိူနာ-သစ်စာလေးပါး တရားသိမွငျ ဘုရား ရှငျတို့သညျ ၊ ပသဋ်ဌော-ကောငျးစှာ မသှေ ခြီး မှမျးတောျ မူအပျပါပေးသတညျး...။ ဘာဖွဈလို့ ဘုရားမွတျစှာသညျ ပေးလှူ၍ ကုနျ ခမျးခွငျးမြိုးကို ခြီးမှမျးတောျမူသလဲဆိုရငျ.... ဟောဒီ သတ်တလောကကွီးအတှငျးမှာ ပနျးသီ ကွိုးနဲ့ ပမာတူလှတဲ့ ဒါနကုသိုလျကောငျးမှု သညျ..... သက်ကသမ်ပတ်တိ ံ ဒတေိ-သကွားမငျးရဲ့ စိညျးစိမျ ခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ မာရသမ်ပတ်တိ ံ ဒတေိ-မာရျနတျမငျးရဲ့ စညျးစိမျ ခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ ဗွဟ်မသမ်ပတ်တိ ံဒတေိ-ဗွာဟ်မာမငျးရဲ့ စညျးစိမျ ခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ စက်ကဝတ်တိသမ်ပတ်တိ ံဒတေိ-စကွာဝတေးမငျးရဲ့ စညျးစိမျခမြျးသာကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျတယျ။ သာဝကပါရမီ ဒတေိ-အဂ်ဂသာဝက၊မဟာသာဝ က၊ ပကတိသာဝကဉာဏျကိုလညျး ပေးနိုငျ ပါတယျ။ ပစ်စကေဗောဓိဉာဏံ ဒတေိ- ပစ်စကေဗုဒ်ဓါ အဖွဈ ကိုလညျး ပေးစှမျးနိုငျပါတယျ။ အဘိသမ်မောဓိ ဉာဏံ ဒတေိ-သမ်မောသမ်ဗောဓိ ဉာဏျကိုလညျး ရနိုငျပါတယျ။ ဒါသညျ ဒါနကောငျးမှုကွောငျ့ ရနိုငျသော ကောငျးကြိုး ၇ မြိူး၊ ထို ၇ မြိူးထဲက သကွား မငျးစညျးစိမျ၊မာရျနတျမငျးစညျးစိမျ၊ ဗွဟ်မာမငျး စညျးစိမျ၊ စကွာဝတေးမငျး စညျးစိမျတှဟော လောကီခမြျးသာတှဖွေဈပါတယျ။ လောကီးခမြျးသာ ဒုက်ခပါဆိုတဲ့အတိုငျး လောကီးခမြျးသာတှရေဲ့ နောကျမှာ ပဋိသန်ဓနေရေတဲ့ဒုက်ခ၊အိုရ၊နာရ၊သရေတဲ့ ဒုက်ခ၊ မခစြျခငျ မနှဈသကျတဲ့ သူတှနေဲ့ အတူနရေတဲ့ ဒုက်ခ၊ ခစြျခငျနှဈသကျတဲ့သူ တှနေဲ့ ကှကှေငျးရတဲ့ ဒုက်ခ၊ ရှာဖှရေတဲ့ဒုက်ခ၊ သိမျးဆညျးရတဲ့ ဒုက်ခ တောငျးတတိုငျးမရ တဲ့ ဒုက်ခ၊ မလိုခငြျတာတှရေလာတဲ့ ဒုက်ခ စတဲ့ ဒုက်ခတှနေဲ့ ဘဝတိုငျးဘဝတိုငျး တှေ့ကွုံနရေ မှာ ဖွဈသညျ့ အတှကျ လောကီး ခမြျးသာတှေ ကို ဆုမတောငျးဘဲနဲ့၊ လောကုတ်တရာခမြျးသာ ဖွဈတဲ့ သာဝကဗောဓိဉာဏျ၊ပစ်စကေ ဗောဓိ ဉာဏျ၊သမ်မာသမ်ဗောဓိဉာဏျ၊ မဂျဉာဏျ၊ဖိုလျ ဉာဏျတို့ကို အာရုံပွုပွီး အလှူဒါနပွုကွပါ လို့ တိုကျတှနျးရငျး ဤဓမ်မစာစုကို နိဂုံးခြုပျ လိုကျပါတယျ။ ဆောငျပုဒျ... လှူကုနျ သုံးကုနျ ပကြျ၍ကုနျ အကုနျသုံးမြိုးရှိပသေညျ။ ထိုသုံးမြိုးမှာ လှူကုနျသာ လှနျစှာမွတျလှသညျ။ ထိုသုံးမြိုးမှာ လှူကုနျသာ မွတျစှာခြီးမှမျးသညျ။ ထို့ကွောငျ့လူမြား အလှူအား ကွိုးစားပွုရမညျ။ ။ မတေ်တာဖွငျ့... ယထာဘူတခမေိန်ဒ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2RQI3qk

``အရှင်ဘုရား .... တိုင်ကပ်နာရီကြီးဘယ်ရောက်သွားလဲဘုရား ... ´´ `` ညက ဒကာ ( ၂ ) ယောက် လာယူသွားကြတယ်ကွယ့် ....´´ `` အရှင်ဘုရား ... ဒါဆို .. သူခိုးလာခိုးသွားတာဖြစ်မှာပါဘုရား .. အရှင်ဘုရား မသိလိုက်ဘူးလား ဘုရား ... ´´ `` သိပါတယ်ကွယ် .. သူတို့က မမှီမကမ်းနဲ့ဖြုတ်နေသံကြားတယ် မတော်လွတ်ကျရင် မင်းတို့တွေနိုးကုန်ကြရင် နာရီလဲအကောင်းမရ .. ဒုက္ခလည်းရောက်ကြမှာစိုးတာနဲ့ ပလ္လင်နောက်မှာ ခွေးခြေရှိတယ်လို့တောင် ပြောလိုက်သေးတယ် .. ´´ ``အရှင်ဘုရားနှယ် .. သူခိုးပဲ ဘာလို့ လွှတ်ပေးလိုက်ရတာလဲ .. လှူပစ်လိုက်တယ်ဆိုတာကမှ ဟုတ်သေးတယ် ....´´ `` အခုလဲ မထူးပါဘူးကွာ .. သူတို့လာယူတော့လဲ ကိုယ်ကသွားလှူရ သက်သာသွားတာပေါ့ .. ညကြီးသန်းခေါင် သူများမသိအောင် လာယူတော့လဲ ... အယုတ် ၊ အလတ် ၊ အမြတ် ရွေးမနေရတော့ဘူးပေါ့ .... ´´ {အောင်ခြင်းရှစ်ပါး ဆရာတော်၊အမရပူရမြို့} `` အရှင်ဘုရား ... တပည့်တော်တို့ လှူထားတဲ့ ရေဒီယိုကြီးလဲမမြင်ပါ့လား ... ဘယ်နေရာမှာသွားထားပါသလဲဘုရား .. ´´ `` ဘယ်မှ သွားမထားပါဘူး .. သူ့ပိုင်ရှင်က လာယူသွားတယ် ....´´ ``အို .. အရှင်ဘုရားကလည်း .. ဘယ်ကလာ ပိုင်ရှင်ရှိရဦးမှာလဲ .. တပည့်တော်တို့က အရှင်ဘုရားကို လှူထားတာပဲဥစ္စာ ... အရှင်ဘုရားပိုင်တဲ့ပစ္စည်းဘဲပေါ့ ...´´ ``ငါ မပိုင်လို့ပေါ့ကွာ .. ငါသာပိုင်ရင် ပစ္စည်းက ငါ့အနားမှာရှိနေမှာပေါ့ ၊ ခုတော့ သူ့ပိုင်ရှင် အနားရောက်သွားပြီ ... ´´ ``အို ... အရှင်ဘုရားကလည်း ဝေ့လည်လည်နဲ့ပြောနေပြန်ပါပြီ ... သူခိုး ခိုးသွားတာမဟုတ်လားဘုရား .. ဒါဆို အရှင်ဘုရားရဲ့ ရေဒီယို ဆုံးပြီပေါ့ ...´´ ``မဆုံးပါဘူးကွယ် .... ဆုံးတယ်ဆိုတာ မီးလောင်သွားတာတို့ .. မြစ်ထဲ၊ပင်လယ်ထဲ ကျသွားတာတို့လို ဘယ်သူမှ သုံးခွင့်မရတော့တာမှ ဆုံးတာပါ .... ခုဟာက တစ်နေရာတော့မှာ သုံးလို့ရနေဦးမှာပါကွယ် ... ´´ { နတ်မှီတောရ ဆရာတော်ဘုရားကြီး ၊ တောင်တွင်းကြီးမြို့ } `` ဆရာတော် လုပ်ပါဦးဘုရား .. ဒုက္ခတော့ရောက်ကုန်ပြီ .. ပုလိပ်တိုင်မှ ဖြစ်တော့မယ်ဘုရား ´´ ``ဘာဖြစ်တာတုန်းဟဲ့ ကပ္ပိယရဲ့ .. မင်းဟာက အရင်းမရှိ .. အဖျားမရှိ ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ .. တိုးတိုးသက်သာ ပြောစမ်းပါ ...´´ ``ဆရာတော့်ပစ္စည်းတွေ ညက သူခိုး ဝင်ခိုးသွားပြီဘုရား .. ဒါကြောင့် ပုလိပ်ကိုတိုင်မှ ဖြစ်မယ်လို့ ပြောတာပါဘုရား ... ´´ `` ကပ္ပိယ ကိုယ့်ပစ္စည်း သူများခိုးတာခံရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်ကလည်း သူများပစ္စည်း ခိုးခဲ့ဖူးလို့ ဖြစ်မှာပေါ့ဟဲ့ ... သံသရာမှာ ကိုယ်ပြုခဲ့ဖူးတဲ့ မကောင်းမှုဟာ တစ်ချိန်ချိန်မှာ တူသောအကျိုး ပြန်ပေးတတ်တာ ဓမ္မတာပဲ ... အသာနေပါ ကပ္ပိယရယ် .. မင်းလုပ်လိုက်မှ ငါဟာ သံသရာမှာ သူခိုးဖြစ်ခဲ့ဖူးတာ လူသိကုန်ပါ့မယ် ... ´´ သံသရာဆိုတာ ရှိတယ် ၊ ဝဋ် ဆိုတာ လည်တတ်တယ် ... {ကျေးဇူးတော်ရှင် မဟာစည် ဆရာတော်ဘုရားကြီး} ခရက်ဒစ်။ စန္ဒာ လမင်း ပြန်လည် မျှဝေသည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34q8k1q

``အရှင်ဘုရား .... တိုင်ကပ်နာရီကြီးဘယ်ရောက်သွားလဲဘုရား ... ´´ `` ညက ဒကာ ( ၂ ) ယောက် လာယူသွားကြတယ်ကွယ့် ....´´ `` အရှင်ဘုရား ... ဒါဆို .. သူခိုးလာခိုးသွားတာဖြစ်မှာပါဘုရား .. အရှင်ဘုရား မသိလိုက်ဘူးလား ဘုရား ... ´´ `` သိပါတယ်ကွယ် .. သူတို့က မမှီမကမ်းနဲ့ဖြုတ်နေသံကြားတယ် မတော်လွတ်ကျရင် မင်းတို့တွေနိုးကုန်ကြရင် နာရီလဲအကောင်းမရ .. ဒုက္ခလည်းရောက်ကြမှာစိုးတာနဲ့ ပလ္လင်နောက်မှာ ခွေးခြေရှိတယ်လို့တောင် ပြောလိုက်သေးတယ် .. ´´ ``အရှင်ဘုရားနှယ် .. သူခိုးပဲ ဘာလို့ လွှတ်ပေးလိုက်ရတာလဲ .. လှူပစ်လိုက်တယ်ဆိုတာကမှ ဟုတ်သေးတယ် ....´´ `` အခုလဲ မထူးပါဘူးကွာ .. သူတို့လာယူတော့လဲ ကိုယ်ကသွားလှူရ သက်သာသွားတာပေါ့ .. ညကြီးသန်းခေါင် သူများမသိအောင် လာယူတော့လဲ ... အယုတ် ၊ အလတ် ၊ အမြတ် ရွေးမနေရတော့ဘူးပေါ့ .... ´´ {အောင်ခြင်းရှစ်ပါး ဆရာတော်၊အမရပူရမြို့} `` အရှင်ဘုရား ... တပည့်တော်တို့ လှူထားတဲ့ ရေဒီယိုကြီးလဲမမြင်ပါ့လား ... ဘယ်နေရာမှာသွားထားပါသလဲဘုရား .. ´´ `` ဘယ်မှ သွားမထားပါဘူး .. သူ့ပိုင်ရှင်က လာယူသွားတယ် ....´´ ``အို .. အရှင်ဘုရားကလည်း .. ဘယ်ကလာ ပိုင်ရှင်ရှိရဦးမှာလဲ .. တပည့်တော်တို့က အရှင်ဘုရားကို လှူထားတာပဲဥစ္စာ ... အရှင်ဘုရားပိုင်တဲ့ပစ္စည်းဘဲပေါ့ ...´´ ``ငါ မပိုင်လို့ပေါ့ကွာ .. ငါသာပိုင်ရင် ပစ္စည်းက ငါ့အနားမှာရှိနေမှာပေါ့ ၊ ခုတော့ သူ့ပိုင်ရှင် အနားရောက်သွားပြီ ... ´´ ``အို ... အရှင်ဘုရားကလည်း ဝေ့လည်လည်နဲ့ပြောနေပြန်ပါပြီ ... သူခိုး ခိုးသွားတာမဟုတ်လားဘုရား .. ဒါဆို အရှင်ဘုရားရဲ့ ရေဒီယို ဆုံးပြီပေါ့ ...´´ ``မဆုံးပါဘူးကွယ် .... ဆုံးတယ်ဆိုတာ မီးလောင်သွားတာတို့ .. မြစ်ထဲ၊ပင်လယ်ထဲ ကျသွားတာတို့လို ဘယ်သူမှ သုံးခွင့်မရတော့တာမှ ဆုံးတာပါ .... ခုဟာက တစ်နေရာတော့မှာ သုံးလို့ရနေဦးမှာပါကွယ် ... ´´ { နတ်မှီတောရ ဆရာတော်ဘုရားကြီး ၊ တောင်တွင်းကြီးမြို့ } `` ဆရာတော် လုပ်ပါဦးဘုရား .. ဒုက္ခတော့ရောက်ကုန်ပြီ .. ပုလိပ်တိုင်မှ ဖြစ်တော့မယ်ဘုရား ´´ ``ဘာဖြစ်တာတုန်းဟဲ့ ကပ္ပိယရဲ့ .. မင်းဟာက အရင်းမရှိ .. အဖျားမရှိ ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ .. တိုးတိုးသက်သာ ပြောစမ်းပါ ...´´ ``ဆရာတော့်ပစ္စည်းတွေ ညက သူခိုး ဝင်ခိုးသွားပြီဘုရား .. ဒါကြောင့် ပုလိပ်ကိုတိုင်မှ ဖြစ်မယ်လို့ ပြောတာပါဘုရား ... ´´ `` ကပ္ပိယ ကိုယ့်ပစ္စည်း သူများခိုးတာခံရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်ကလည်း သူများပစ္စည်း ခိုးခဲ့ဖူးလို့ ဖြစ်မှာပေါ့ဟဲ့ ... သံသရာမှာ ကိုယ်ပြုခဲ့ဖူးတဲ့ မကောင်းမှုဟာ တစ်ချိန်ချိန်မှာ တူသောအကျိုး ပြန်ပေးတတ်တာ ဓမ္မတာပဲ ... အသာနေပါ ကပ္ပိယရယ် .. မင်းလုပ်လိုက်မှ ငါဟာ သံသရာမှာ သူခိုးဖြစ်ခဲ့ဖူးတာ လူသိကုန်ပါ့မယ် ... ´´ သံသရာဆိုတာ ရှိတယ် ၊ ဝဋ် ဆိုတာ လည်တတ်တယ် ... {ကျေးဇူးတော်ရှင် မဟာစည် ဆရာတော်ဘုရားကြီး} ခရက်ဒစ်။ စန္ဒာ လမင်း ပြန်လည် မျှဝေသည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34q8k1q

တစ်ဘဝ အလကား မဖြစ်စေနဲ့ ~~~~~~~~~~~~~~~ အလုပ်တွေပြီးမှ တရားအားထုတ်မယ်ဆိုရင် အလုပ်က ဘယ်တော့ပြီးမှာလဲ အိမ်အလုပ်ဆိုသည်မှာ အိမ်ရှိသမျှ ရှုပ်နေဦးမှာပဲ... ရုံးအလုပ်ဆိုသည်မှာ ရုံးရှိသမျှ ရှုပ်နေဦးမှာပဲ... ကျောင်းအလုပ်ဆိုသည်မှာ ကျောင်းရှိသမျှ ရှုပ်နေဦးမှာပဲ... အပူဆိုသည်မှာ ခန္ဓာကြီးရှိနေသမျှ ရှိနေဦးမှာပဲ... အိမ်...အလုပ် စတာတွေ ဦးစားပေးလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ... ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ကိုယ့်အတွက် ဘယ်တုန်းကများ အနားပေးဖူးပါသလဲ... နာခြင်း...သေခြင်းတွေ လက်ဦးသွားရင် တစ်ဘဝ အလကား ဖြစ်သွားမှာပေါ့... ( တိပိဋကဓရ ယောဆရာတော်ဘုရားကြီး ) Credit -original uploader

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PNpfW8

တစ်ဘဝ အလကား မဖြစ်စေနဲ့ ~~~~~~~~~~~~~~~ အလုပ်တွေပြီးမှ တရားအားထုတ်မယ်ဆိုရင် အလုပ်က ဘယ်တော့ပြီးမှာလဲ အိမ်အလုပ်ဆိုသည်မှာ အိမ်ရှိသမျှ ရှုပ်နေဦးမှာပဲ... ရုံးအလုပ်ဆိုသည်မှာ ရုံးရှိသမျှ ရှုပ်နေဦးမှာပဲ... ကျောင်းအလုပ်ဆိုသည်မှာ ကျောင်းရှိသမျှ ရှုပ်နေဦးမှာပဲ... အပူဆိုသည်မှာ ခန္ဓာကြီးရှိနေသမျှ ရှိနေဦးမှာပဲ... အိမ်...အလုပ် စတာတွေ ဦးစားပေးလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ... ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ကိုယ့်အတွက် ဘယ်တုန်းကများ အနားပေးဖူးပါသလဲ... နာခြင်း...သေခြင်းတွေ လက်ဦးသွားရင် တစ်ဘဝ အလကား ဖြစ်သွားမှာပေါ့... ( တိပိဋကဓရ ယောဆရာတော်ဘုရားကြီး ) Credit -original uploader

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PNpfW8

သုဘလုလင်မေးသော မေးခွန်း(၁၄) ခု 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 * သုဘလုလင်အမေး ၁။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အသက်တိုပြီး ၂။ အချို့မှာ အသက်ရှည်ရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ အဖြေ ၁။ အချို့မှာ အသက်တိုရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျား မိန်းမတို့သည် သတ္တဝါတို့ကို သနားကြင်နာခြင်း ကင်းမဲ့လျက် သူတစ်ပါး အသက်ကို ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ်လေ့ရှိသည်။ ထိုသူတို့သည် သေသောအခါ ငရဲသို့ ကျရောက်ရသည်။ ရှေးကုသိုလ်ကံ တစ်ခုခု ထောက်မမှုကြောင့် လူ့ပြည်သို့ ရောက်ပြန်လျှင်လ ည်း ကြာရှည်စွာ နေခွင့်မရ၊ အသက်တိုလေ့ရှိသည်။ ၂။ အချို့မှာ အသက်ရှည်ရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် သတ္တဝါတို့ကို သနားကြင်နာခြင်း ဂရုဏာထားလျှက် သူ့အသက်သတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ကြသည်။ ထိုသူတို့သည် သေသောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ကြသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အသက်ရှည်စွာ နေရသည်။ ...................................................................... သုဘလုလင်အမေး ၃။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အနာရောဂါများပြီး ၄။ အချို့မှာ အနာရောဂါကင်းရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓအဖြေ ၃။ အချို့မှာ အနာရောဂါ များရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် တစ်စုံတစ်ယောက်သော သတ္တဝါကို လက်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊ ခဲ, တုတ်, ဓား စသော လက်နက်များဖြင့် ညှင်းဆဲလေ့ရှိသည်။ ထိုသူတို့သေသောအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျင်လည်း အနာရောဂါ ထူပြောလေ့ရှိသည်။ ၄။ အချို့မှာ အနာရောဂါ ကင်းရှင်းရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် တစ်စုံတစ်ယောက်သော သတ္တဝါကို လက်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း ၊ ခဲ, တုတ်,ဓား စသော လက်နက်များဖြင့် ညှင်းဆဲနှိပ်စက်လေ့မရှိ။ ထိုသူတို့သေသောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျင် လည်း အနာရောဂါ ကင်းရှင်းကြပေသည်။ ......................................................... သုဘလုလင်အမေး ၅။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ ရုပ်ဆိုးပြီး ၆။ အချို့မှာ အဆင်းလှပါသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓအဖြေ ၅။ အချို့မှာ ရုပ်ဆိုးရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် အလွန်ဒေါသကြီး၏။အနည်းငယ်သော စကားကို ပြောလျှင်လည်း သူတစ်ပါးကို စော်ကားပုတ်ခတ်၍ ပြောလေ့ရှိသည်။ ထိုသူတို့သေသောအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း မျက်နှာပုပ်သိုးနှင့် အရုပ်ဆိုးတတ်လေသည်။ ၆။ အချို့မှာ အဆင်းလှရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ဒေါသမထွက်၊ သူတစ်ပါးကို အပြစ်ပြောလေ့မရှိ၊ စိတ်ထားနူးညံ့ သိမ်မွေ့သူများ ဖြစ်သည်။ ထိုသူတို့ သေသောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း ကြည်လင်လှပသော ရုပ်အဆင်းအင်္ဂါနှင့် ချောမောလှပကြသည်။ .......................................... သုဘလုလင်အမေး ၇။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အခြွေအရံတန်ခိုး အာဏာ နည်းပါးပြီး ၈။ အချို့မှာ အခြွေအရံတန်ခိုးအာဏာ ကြီးမားရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ အဖြေ ၇။ အချို့မှာ အခြွေအရံ တန်ခိုးအာဏာ နည်းပါးရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ဣသာ (ငြူစူခြင်း) တရား အားကြီးကြသည်။ ထိုသူတို့သေသာအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အခြွေအရံ တန်ခိုးအာဏာ နည်းပါးရလေသည်။ ဣသာ၏အဓိပ္ပါယ် - သူတစ်ပါးတို့သည်ကံ, ဉာဏ်, ဝိရိယ အားလျော်စွာ စည်းစိမ်၊ ဥစ္စာပေါများခြင်း၊ ရာထူးဂုဏ်သိမ် ကြီးမားခြင်း၊ ထင်ရှားကျော်စော ခြင်း၊ တတ်သိ လိမ္မာခြင်းတို့ကို မနာလိုမှု၊ မကြည်ဖြူနိုင်မှု၊ စောင်းမြောင်းမှု၊ ငြူစူမှု စသည်တို့ကို နှုတ်ခမ်းစူ၍ ပြောဆိုမှုများသည အတွင်းက ဣသာတရား၏ အစွမ်းပင်ဖြစ်သည်။ ၈။ အချို့မှာ အခြွေအရံ တန်ခိုးအာဏာ ကြီးမားရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ဣသာ (ငြူစူခြင်း) တရား မရှိ၏ကြပေ။ ထိုသူတို့သေသာအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အခြွေအရံတန်ခိုးအာဏာ များပြားရလေသည်။ .................................................. သုဘလုလင်အမေး ၉။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ ဥစ္စာမဲ့မွဲ ဆင်းရဲရပြီး ၁၀။ အချို့မှာ ဥစ္စပစ္စည်းကုံလုံ ကြွယ်၀ရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ အဖြေ ၉။ အချို့မှာ ဥစ္စာမဲ့မွဲ ဆင်းရဲရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် စွန့်ကြဲပေးကမ်း လှူဒါန်းလေ့မရှိ၊ မစ္ဆေရ (၀န်တိုခြင်း) တရား အလွန်အားကြီးကြ ကုန်၏။ ထိုသူတို့သေသာအခါ ငရဲသို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း ဥစ္စာမွဲလျှက် ဆင်းရဲကြကုန်၏ ။ မစ္ဆေရ၏ အဓိပ္ပါယ် - မိမိ၌ရှိသောပစ္စည်း၊ မိမိနှင့်ဆိုင်သော ပစ္စည်းများကို သူတစ်ပါးတို့နှင မပတ်သက် မပေးကမ်းလိုမှု၊ မလှူဒါန်းလိုမှု၊ မိမိ၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာများကို သူတစ်ပါးရသွားမှာ စိုးရိမ်ခြင်းတိုိ့ကို မစ္ဆေရ ဟုခေါ်သည်။ ၁၀။ အချို့မှာ ဥစ္စာပြည့်စုံ ကုံလုံကြွယ်ဝြခင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် စွန့်ကြဲပေးကမ်း လှူဒါန်းလေ့ရှိခြင်း၊ မစ္ဆေရ (၀န်တိုခြင်း) တရား မရှိကြကုန်။ ထိုသူတို့ သေသာအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း ဥစ္စာပြည့်စုံ ကုံလုံကြွယ်ဝြခင်းနှင့် ပြည့်စုံကြကုန်၏။ ............................................................................ သုဘလုလင်အမေး ၁၁။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အမျိုးယုတ်ရပြီး ၁၂။ အချို့မှာ အမျိုးမြတ်ရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏အဖြေ ၁၁။ အချို့မှာ အမျိုးယုတ်ရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် အလွန်မာနကြီးကြကုန်၏။ သူတစ်ပါးကိုအလွန် အထင်အမြင် သေးကြကုန်၏။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ အထင်ကြီးကြကုန်၏။ ရိုသေ လေးစားထိုက်သော သူတို့ကို ရိုသေ လေးစားရမှန်း မသိပေ။ ထိုသူတို့ သေသာအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အောက်ကျနောက်ကျြ ပီး ယုတ်ညံ့သော အမျိုးတွင် ဖြစ်ရလေသည်။ ၁၂။ အချို့မှာ အမျိုးမြတ်ရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် မာန်မာနမရှိကြကုန်။ သူတစ်ပါးကို အထင်အမြင်သေးခြင်း မရှိကြကုန်။ ရိုသေလေးစားထိုက်သော သူတို့ကို ရိုသေလေးစားကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သေသာအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ပြန် ရောက်လာလျှင်လည်း မြင့်မြတ်သောအမျိုးတွင် ဖြစ်ရလေသည်။ ....................................................................... သုဘလုလင်အမေး ၁၃။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အသိဥာဏ်ပညာနည်းပါးပြီး ၁၄။ အချို့မှာ အသိဥာဏ်ပညာကြီးမားရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ အဖြေ ၁၃။ အချို့မှာ အသိပညာဉာဏ် နည်းပါးရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ပညာရှိထံ ချဉ်းကပ်၍ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ကို၎င်း၊ အပြစ်ရှိမရှိကိုလည်းကောင်း၊ မိမိမှီဝဲထိုက်၊ မမှီဝဲထိုက်သော အရာကိုလည်းကောင်း၊ နောင်သံသရာ၀ယ် အကျိုးပေး မပေးကို လည်းကောင်း မေးမြန်းလေ့ မရှိ။ မိမိထင်ရာမြင်ရာ ပြုလုပ်ပြီး ဒုစရိုက်များဖြင သေလွန်သည့်အခါ ငရဲ၌ ဖြစ်ရလေသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အသိပညာ ကင်းမဲ့သော လူဖျင်း၊ လူညံ့၊ လူအ၊ လူမိုက်ဖြစ်ရလေသည်။ ၁၄။ အချို့မှာ အသိပညာဉာဏ် ကြီးမားရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ပညာရှိထံချဉ်းကပ်၍ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ကို၎င်း၊ အပြစ်ရှိမရှိကိုလည်းကောင်း၊ မိမိမှီဝဲထိုက်၊ မမှီဝဲထိုက်သော အရာကိုလည်းကောင်း ၊ နောင်သံသရာ၀ယ် အကျိုးပေးမပေးကိုလည်း ကောင်းမေးမြန်းလေ့ရှိသည်။ မိမိထင်ရာမြင်ရာ မပြုလုပ်ဘဲ သုစရိုက်များဖြင့် သေလွန်သည့်အခါ နတ်ပြည်၌ ဖြစ်ရလေသည်။ လူ့ပြည်သို့ပြန် ရောက်လာ လျှင်လည်း အသိပညာဉာဏ်ကြိးမ ားရလေသည်။ (ဥပရိပဏ္ဏာသပါဋ္ဌိတော်၊ ဝိဘင်္ဂ၀ဂ်၊စူဋ္ဌကမ္မ ဝိဘင်္ဂသုတ်) crd-----

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35lBW18

သုဘလုလင်မေးသော မေးခွန်း(၁၄) ခု 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 * သုဘလုလင်အမေး ၁။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အသက်တိုပြီး ၂။ အချို့မှာ အသက်ရှည်ရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ အဖြေ ၁။ အချို့မှာ အသက်တိုရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျား မိန်းမတို့သည် သတ္တဝါတို့ကို သနားကြင်နာခြင်း ကင်းမဲ့လျက် သူတစ်ပါး အသက်ကို ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ်လေ့ရှိသည်။ ထိုသူတို့သည် သေသောအခါ ငရဲသို့ ကျရောက်ရသည်။ ရှေးကုသိုလ်ကံ တစ်ခုခု ထောက်မမှုကြောင့် လူ့ပြည်သို့ ရောက်ပြန်လျှင်လ ည်း ကြာရှည်စွာ နေခွင့်မရ၊ အသက်တိုလေ့ရှိသည်။ ၂။ အချို့မှာ အသက်ရှည်ရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် သတ္တဝါတို့ကို သနားကြင်နာခြင်း ဂရုဏာထားလျှက် သူ့အသက်သတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ကြသည်။ ထိုသူတို့သည် သေသောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ကြသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အသက်ရှည်စွာ နေရသည်။ ...................................................................... သုဘလုလင်အမေး ၃။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အနာရောဂါများပြီး ၄။ အချို့မှာ အနာရောဂါကင်းရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓအဖြေ ၃။ အချို့မှာ အနာရောဂါ များရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် တစ်စုံတစ်ယောက်သော သတ္တဝါကို လက်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊ ခဲ, တုတ်, ဓား စသော လက်နက်များဖြင့် ညှင်းဆဲလေ့ရှိသည်။ ထိုသူတို့သေသောအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျင်လည်း အနာရောဂါ ထူပြောလေ့ရှိသည်။ ၄။ အချို့မှာ အနာရောဂါ ကင်းရှင်းရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် တစ်စုံတစ်ယောက်သော သတ္တဝါကို လက်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း ၊ ခဲ, တုတ်,ဓား စသော လက်နက်များဖြင့် ညှင်းဆဲနှိပ်စက်လေ့မရှိ။ ထိုသူတို့သေသောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျင် လည်း အနာရောဂါ ကင်းရှင်းကြပေသည်။ ......................................................... သုဘလုလင်အမေး ၅။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ ရုပ်ဆိုးပြီး ၆။ အချို့မှာ အဆင်းလှပါသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓအဖြေ ၅။ အချို့မှာ ရုပ်ဆိုးရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် အလွန်ဒေါသကြီး၏။အနည်းငယ်သော စကားကို ပြောလျှင်လည်း သူတစ်ပါးကို စော်ကားပုတ်ခတ်၍ ပြောလေ့ရှိသည်။ ထိုသူတို့သေသောအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း မျက်နှာပုပ်သိုးနှင့် အရုပ်ဆိုးတတ်လေသည်။ ၆။ အချို့မှာ အဆင်းလှရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ဒေါသမထွက်၊ သူတစ်ပါးကို အပြစ်ပြောလေ့မရှိ၊ စိတ်ထားနူးညံ့ သိမ်မွေ့သူများ ဖြစ်သည်။ ထိုသူတို့ သေသောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း ကြည်လင်လှပသော ရုပ်အဆင်းအင်္ဂါနှင့် ချောမောလှပကြသည်။ .......................................... သုဘလုလင်အမေး ၇။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အခြွေအရံတန်ခိုး အာဏာ နည်းပါးပြီး ၈။ အချို့မှာ အခြွေအရံတန်ခိုးအာဏာ ကြီးမားရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ အဖြေ ၇။ အချို့မှာ အခြွေအရံ တန်ခိုးအာဏာ နည်းပါးရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ဣသာ (ငြူစူခြင်း) တရား အားကြီးကြသည်။ ထိုသူတို့သေသာအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အခြွေအရံ တန်ခိုးအာဏာ နည်းပါးရလေသည်။ ဣသာ၏အဓိပ္ပါယ် - သူတစ်ပါးတို့သည်ကံ, ဉာဏ်, ဝိရိယ အားလျော်စွာ စည်းစိမ်၊ ဥစ္စာပေါများခြင်း၊ ရာထူးဂုဏ်သိမ် ကြီးမားခြင်း၊ ထင်ရှားကျော်စော ခြင်း၊ တတ်သိ လိမ္မာခြင်းတို့ကို မနာလိုမှု၊ မကြည်ဖြူနိုင်မှု၊ စောင်းမြောင်းမှု၊ ငြူစူမှု စသည်တို့ကို နှုတ်ခမ်းစူ၍ ပြောဆိုမှုများသည အတွင်းက ဣသာတရား၏ အစွမ်းပင်ဖြစ်သည်။ ၈။ အချို့မှာ အခြွေအရံ တန်ခိုးအာဏာ ကြီးမားရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ဣသာ (ငြူစူခြင်း) တရား မရှိ၏ကြပေ။ ထိုသူတို့သေသာအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အခြွေအရံတန်ခိုးအာဏာ များပြားရလေသည်။ .................................................. သုဘလုလင်အမေး ၉။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ ဥစ္စာမဲ့မွဲ ဆင်းရဲရပြီး ၁၀။ အချို့မှာ ဥစ္စပစ္စည်းကုံလုံ ကြွယ်၀ရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ အဖြေ ၉။ အချို့မှာ ဥစ္စာမဲ့မွဲ ဆင်းရဲရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် စွန့်ကြဲပေးကမ်း လှူဒါန်းလေ့မရှိ၊ မစ္ဆေရ (၀န်တိုခြင်း) တရား အလွန်အားကြီးကြ ကုန်၏။ ထိုသူတို့သေသာအခါ ငရဲသို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း ဥစ္စာမွဲလျှက် ဆင်းရဲကြကုန်၏ ။ မစ္ဆေရ၏ အဓိပ္ပါယ် - မိမိ၌ရှိသောပစ္စည်း၊ မိမိနှင့်ဆိုင်သော ပစ္စည်းများကို သူတစ်ပါးတို့နှင မပတ်သက် မပေးကမ်းလိုမှု၊ မလှူဒါန်းလိုမှု၊ မိမိ၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာများကို သူတစ်ပါးရသွားမှာ စိုးရိမ်ခြင်းတိုိ့ကို မစ္ဆေရ ဟုခေါ်သည်။ ၁၀။ အချို့မှာ ဥစ္စာပြည့်စုံ ကုံလုံကြွယ်ဝြခင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် စွန့်ကြဲပေးကမ်း လှူဒါန်းလေ့ရှိခြင်း၊ မစ္ဆေရ (၀န်တိုခြင်း) တရား မရှိကြကုန်။ ထိုသူတို့ သေသာအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း ဥစ္စာပြည့်စုံ ကုံလုံကြွယ်ဝြခင်းနှင့် ပြည့်စုံကြကုန်၏။ ............................................................................ သုဘလုလင်အမေး ၁၁။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အမျိုးယုတ်ရပြီး ၁၂။ အချို့မှာ အမျိုးမြတ်ရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏အဖြေ ၁၁။ အချို့မှာ အမျိုးယုတ်ရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် အလွန်မာနကြီးကြကုန်၏။ သူတစ်ပါးကိုအလွန် အထင်အမြင် သေးကြကုန်၏။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ အထင်ကြီးကြကုန်၏။ ရိုသေ လေးစားထိုက်သော သူတို့ကို ရိုသေ လေးစားရမှန်း မသိပေ။ ထိုသူတို့ သေသာအခါ ငရဲသို့ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အောက်ကျနောက်ကျြ ပီး ယုတ်ညံ့သော အမျိုးတွင် ဖြစ်ရလေသည်။ ၁၂။ အချို့မှာ အမျိုးမြတ်ရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် မာန်မာနမရှိကြကုန်။ သူတစ်ပါးကို အထင်အမြင်သေးခြင်း မရှိကြကုန်။ ရိုသေလေးစားထိုက်သော သူတို့ကို ရိုသေလေးစားကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သေသာအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ရသည်။ လူ့ပြည်သို့ပြန် ရောက်လာလျှင်လည်း မြင့်မြတ်သောအမျိုးတွင် ဖြစ်ရလေသည်။ ....................................................................... သုဘလုလင်အမေး ၁၃။ လူချင်းတူပါလျက်အချို့မှာ အသိဥာဏ်ပညာနည်းပါးပြီး ၁၄။ အချို့မှာ အသိဥာဏ်ပညာကြီးမားရသနည်း။ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ အဖြေ ၁၃။ အချို့မှာ အသိပညာဉာဏ် နည်းပါးရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ပညာရှိထံ ချဉ်းကပ်၍ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ကို၎င်း၊ အပြစ်ရှိမရှိကိုလည်းကောင်း၊ မိမိမှီဝဲထိုက်၊ မမှီဝဲထိုက်သော အရာကိုလည်းကောင်း၊ နောင်သံသရာ၀ယ် အကျိုးပေး မပေးကို လည်းကောင်း မေးမြန်းလေ့ မရှိ။ မိမိထင်ရာမြင်ရာ ပြုလုပ်ပြီး ဒုစရိုက်များဖြင သေလွန်သည့်အခါ ငရဲ၌ ဖြစ်ရလေသည်။ လူ့ပြည်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်လည်း အသိပညာ ကင်းမဲ့သော လူဖျင်း၊ လူညံ့၊ လူအ၊ လူမိုက်ဖြစ်ရလေသည်။ ၁၄။ အချို့မှာ အသိပညာဉာဏ် ကြီးမားရခြင်း ဤလောက၌ အချို့သော ယောင်္ကျားမိန်းမတ ို့သည် ပညာရှိထံချဉ်းကပ်၍ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ကို၎င်း၊ အပြစ်ရှိမရှိကိုလည်းကောင်း၊ မိမိမှီဝဲထိုက်၊ မမှီဝဲထိုက်သော အရာကိုလည်းကောင်း ၊ နောင်သံသရာ၀ယ် အကျိုးပေးမပေးကိုလည်း ကောင်းမေးမြန်းလေ့ရှိသည်။ မိမိထင်ရာမြင်ရာ မပြုလုပ်ဘဲ သုစရိုက်များဖြင့် သေလွန်သည့်အခါ နတ်ပြည်၌ ဖြစ်ရလေသည်။ လူ့ပြည်သို့ပြန် ရောက်လာ လျှင်လည်း အသိပညာဉာဏ်ကြိးမ ားရလေသည်။ (ဥပရိပဏ္ဏာသပါဋ္ဌိတော်၊ ဝိဘင်္ဂ၀ဂ်၊စူဋ္ဌကမ္မ ဝိဘင်္ဂသုတ်) crd-----

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35lBW18

အလင်းရောင် လိုချင်လို့ရှိရင် ⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️ ဘုန်းကြီးတို့တစ်တွေ အကျိုးကိုလိုချင်လို့ရှိရင် အကြောင်းကို ဆည်းပူးရတယ်။ အကျိုးကို မှန်းမျှော်ပြီး အကြောင်းတရားကို နားမလည်ဘူးဆိုရင် ရပါ့မလား၊ မရဘူး။ အလင်းရောင် လိုချင်လို့ရှိရင် လျှပ်စစ်မီးဖြစ်စေ၊ ဖယောင်းတိုင်မီးဖြစ်စေ တစ်ခုခုထွန်းရမယ်မဟုတ်လား။ အလင်းရောင် တိုက်ရိုက်ယူလို့ရတာမဟုတ်ဘူး။ အလင်းရခြင်းရဲ့အကြောင်းတစ်ခုကို ရှာဖွေရတာပဲ။ ထို့အတူပဲ ကောင်းကျိုးချမ်းသာကို ရချင်ပြီဆိုလို့ရှိရင် ကောင်းကျိုးချမ်းသာရနိုင်တဲ့အကြောင်း တရားတွေ လုပ်ဖို့လိုတယ်။ မလုပ်ဘဲနဲ့ ဘာမှဖြစ်မလာဘူး။ လောကလူတွေကြည့်လေ… မျက်စိက ကောင်းတာ၊ လှတာလေး၊ နှစ်သက်စရာလေး မြင်လိုက်လို့ရှိရင် ဟယ်-မင်္ဂလာရှိလိုက်တာ ပြောကြတယ်မဟုတ်လား။ နားက သာယာတဲ့အသံလေး ကြားလိုက်ရင်လည်း ဟယ်-မင်္ဂလာရှိလိုက်တာ။ ဒါ ဒီကနေ့ လောကလူတွေ ပြောနေကြတဲ့ မင်္ဂလာနော်။ မြတ်စွာဘုရားက အဲ့ဒီလိုမဟုတ်ဘူး။ ကောင်းတာလေးမြင်တာနဲ့ မင်္ဂလာရှိတယ်လို့ မေဟာပါဘူး။ ကောင်းတဲ့အသံလေးကြားရရုံနဲ့ မင်္ဂလာရှိတယ်လို့မဟောဘူး။ မင်္ဂလာရှိတယ်ဆိုတာ လူမိုက်ကို မပေါင်းတာ မင်္ဂလာရှိတယ်။ ပညာရှိ လူသူတော်ကောင်းကို ပေါင်းသင်းဆက်ဆံတာ မင်္ဂလာရှိတယ်လို့ (၃၈)ဖြာ မင်္ဂလာတရားကို ဟောသွားတာ။ မင်္ဂလာမှန်သမျှ အကြောင်းတရားတွေချည်းပဲ။ ဒါတွေလုပ်လို့ ပြောတာနော်။ လုပ်ရမှာနဲ့ မလုပ်ရမှာ ဒီနှစ်ခုပဲ ပြောသွားတာ။ “အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ၊ မဇ္ဇပါနာ စ သံယမော” မလုပ်ရမည့်ဟာတွေကို ပြောထားတာနော်။ အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ- မကောင်းတာတွေရှောင်တဲ့ မဇ္ဇါနာ စ သံယမော- အရက်သေစာ၊ဘီယာ ဒါတွေမသောက်နဲ့တဲ့။ ဟော… ကိုယ်ကဒါတွေမရှောင်ဘူး။ မင်္ဂလာရှိပါ့မလား။မရှိနိုင်ဘူး။ မင်္ဂလာဆိုတာ ဘာလဲဆိုရင် ဘ၀မှာ အောင်မြင်ကြီးပွားမှုနဲ့ ချမ်းသာသုခရရှိမှုဟာ မင်္ဂလာပဲ။ အဲ့ဒီ မင်္ဂလာတွေကို ရချင်ရင် မင်္ဂလာရကြောင်းတရားတွေကို ဆည်းပူး အားထုတ်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ -【ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ】 ထာဝရ ကုသိုလ်အဖွဲ့ page မှ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2LSMflw

အလင်းရောင် လိုချင်လို့ရှိရင် ⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️ ဘုန်းကြီးတို့တစ်တွေ အကျိုးကိုလိုချင်လို့ရှိရင် အကြောင်းကို ဆည်းပူးရတယ်။ အကျိုးကို မှန်းမျှော်ပြီး အကြောင်းတရားကို နားမလည်ဘူးဆိုရင် ရပါ့မလား၊ မရဘူး။ အလင်းရောင် လိုချင်လို့ရှိရင် လျှပ်စစ်မီးဖြစ်စေ၊ ဖယောင်းတိုင်မီးဖြစ်စေ တစ်ခုခုထွန်းရမယ်မဟုတ်လား။ အလင်းရောင် တိုက်ရိုက်ယူလို့ရတာမဟုတ်ဘူး။ အလင်းရခြင်းရဲ့အကြောင်းတစ်ခုကို ရှာဖွေရတာပဲ။ ထို့အတူပဲ ကောင်းကျိုးချမ်းသာကို ရချင်ပြီဆိုလို့ရှိရင် ကောင်းကျိုးချမ်းသာရနိုင်တဲ့အကြောင်း တရားတွေ လုပ်ဖို့လိုတယ်။ မလုပ်ဘဲနဲ့ ဘာမှဖြစ်မလာဘူး။ လောကလူတွေကြည့်လေ… မျက်စိက ကောင်းတာ၊ လှတာလေး၊ နှစ်သက်စရာလေး မြင်လိုက်လို့ရှိရင် ဟယ်-မင်္ဂလာရှိလိုက်တာ ပြောကြတယ်မဟုတ်လား။ နားက သာယာတဲ့အသံလေး ကြားလိုက်ရင်လည်း ဟယ်-မင်္ဂလာရှိလိုက်တာ။ ဒါ ဒီကနေ့ လောကလူတွေ ပြောနေကြတဲ့ မင်္ဂလာနော်။ မြတ်စွာဘုရားက အဲ့ဒီလိုမဟုတ်ဘူး။ ကောင်းတာလေးမြင်တာနဲ့ မင်္ဂလာရှိတယ်လို့ မေဟာပါဘူး။ ကောင်းတဲ့အသံလေးကြားရရုံနဲ့ မင်္ဂလာရှိတယ်လို့မဟောဘူး။ မင်္ဂလာရှိတယ်ဆိုတာ လူမိုက်ကို မပေါင်းတာ မင်္ဂလာရှိတယ်။ ပညာရှိ လူသူတော်ကောင်းကို ပေါင်းသင်းဆက်ဆံတာ မင်္ဂလာရှိတယ်လို့ (၃၈)ဖြာ မင်္ဂလာတရားကို ဟောသွားတာ။ မင်္ဂလာမှန်သမျှ အကြောင်းတရားတွေချည်းပဲ။ ဒါတွေလုပ်လို့ ပြောတာနော်။ လုပ်ရမှာနဲ့ မလုပ်ရမှာ ဒီနှစ်ခုပဲ ပြောသွားတာ။ “အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ၊ မဇ္ဇပါနာ စ သံယမော” မလုပ်ရမည့်ဟာတွေကို ပြောထားတာနော်။ အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ- မကောင်းတာတွေရှောင်တဲ့ မဇ္ဇါနာ စ သံယမော- အရက်သေစာ၊ဘီယာ ဒါတွေမသောက်နဲ့တဲ့။ ဟော… ကိုယ်ကဒါတွေမရှောင်ဘူး။ မင်္ဂလာရှိပါ့မလား။မရှိနိုင်ဘူး။ မင်္ဂလာဆိုတာ ဘာလဲဆိုရင် ဘ၀မှာ အောင်မြင်ကြီးပွားမှုနဲ့ ချမ်းသာသုခရရှိမှုဟာ မင်္ဂလာပဲ။ အဲ့ဒီ မင်္ဂလာတွေကို ရချင်ရင် မင်္ဂလာရကြောင်းတရားတွေကို ဆည်းပူး အားထုတ်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ -【ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ】 ထာဝရ ကုသိုလ်အဖွဲ့ page မှ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2LSMflw

မဂ်လာနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PCus2U

မဂ်လာနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PCus2U

"အဆင့်အတန်းဆိုတာ" အဆင့်အတန်း ဆိုတာ အပြင်ပန်းနဲ့ သတ်မှတ်လို့ မရဘူး ကြည့်တဲ့သူက သူ့အမြင်နဲ့သူ သူ့စံနဲ့သူ သတ်မှတ်မှာပဲ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လောက်ပဲ အဆင့်အတန်း ခွဲခြားပါစေ ကိုယ့်အဆင့်အတန်း ကွဲပြားဖို့ပဲ လိုတယ် ရာထူးဌာနန္တရ ဂုဏ်ပကာသနတွေနဲ့ သတ်မှတ်တဲ့အဆင့်အတန်းဟာ အပြင်ပိုင်း သတ်မှတ်ချက် ဖြစ်ပြီး အနှစ်သာရအားဖြင့် တန်ဖိုး ရှိချင်မှ ရှိမယ် အကျင့်စာရိတ္တပိုင်းနဲ့ သတ်မှတ်တဲ့ အဆင့်အတန်း ကတော့ အသွင်မလှပေမယ့် ဘဝင်ကျစေ၊အနှစ်ရစေ၊ တန်ဖိုးတက်စေတယ် "မရှိပေမယ့် မခိုးဘူး မလှပေမယ့် မညှိုးဘူး မသိပေမယ့် မလိမ်ဘူး မဟုတ်ပေမယ့် မယုတ်ဘူး " စသဖြင့် ခဏ အဆင်ပြေဖို့ အတွက် အကျင့်မဖျက်တာမျိုးမှသာ အဆင့်ရှိတယ်လို့ ပြောရမှာပါ (မနာပဒါယီ အရှင်ဝိစိတ္တ) 🌼Nge Nge Myat Aung🌼 acc မှ ကူးယူဖော်ပြသည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2taD35n

"အဆင့်အတန်းဆိုတာ" အဆင့်အတန်း ဆိုတာ အပြင်ပန်းနဲ့ သတ်မှတ်လို့ မရဘူး ကြည့်တဲ့သူက သူ့အမြင်နဲ့သူ သူ့စံနဲ့သူ သတ်မှတ်မှာပဲ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လောက်ပဲ အဆင့်အတန်း ခွဲခြားပါစေ ကိုယ့်အဆင့်အတန်း ကွဲပြားဖို့ပဲ လိုတယ် ရာထူးဌာနန္တရ ဂုဏ်ပကာသနတွေနဲ့ သတ်မှတ်တဲ့အဆင့်အတန်းဟာ အပြင်ပိုင်း သတ်မှတ်ချက် ဖြစ်ပြီး အနှစ်သာရအားဖြင့် တန်ဖိုး ရှိချင်မှ ရှိမယ် အကျင့်စာရိတ္တပိုင်းနဲ့ သတ်မှတ်တဲ့ အဆင့်အတန်း ကတော့ အသွင်မလှပေမယ့် ဘဝင်ကျစေ၊အနှစ်ရစေ၊ တန်ဖိုးတက်စေတယ် "မရှိပေမယ့် မခိုးဘူး မလှပေမယ့် မညှိုးဘူး မသိပေမယ့် မလိမ်ဘူး မဟုတ်ပေမယ့် မယုတ်ဘူး " စသဖြင့် ခဏ အဆင်ပြေဖို့ အတွက် အကျင့်မဖျက်တာမျိုးမှသာ အဆင့်ရှိတယ်လို့ ပြောရမှာပါ (မနာပဒါယီ အရှင်ဝိစိတ္တ) 🌼Nge Nge Myat Aung🌼 acc မှ ကူးယူဖော်ပြသည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2taD35n

ဝိပဿနာထိုက်ရန် နည်းလမ်းညွှန် ••••••••••••••••••••••••••••••••• 🌹 ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ... လေလေး ဝဝလင်လင် ရှူပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အကဲခတ်လိုက်တဲ့အခါ .. ပထမက "ဝင်လေ - ထွက်လေ" "ဝင်လေ - ထွက်လေ" တော်တော်လေး မှတ်လို့ ရလာပြီဆိုရင် ... အဲဒီ ဝင်လေ- ထွက်လေကို "ဝိပဿနာ ထိုက်အောက် မှတ်ရမယ်" 🌹ရှူသွင်းတဲ့လေလေးဟာ ဖျတ်ခနဲ မပေါ်လာဘူးလား ? ( ပေါ်လာပါတယ် ဘုရား ) ပေါ်လာပြီး ဘာဖြစ်သွားပါလိမ့် ... ( ပျက်သွားပါတယ်ဘုရား ) 🌹 ဘုန်းကြီးတို့ ဒီမဟာသမယသုတ္တန်မှာ ... "ပေါ်တာ , ပျောက်တာကိုသာ မြင်အောင် ကြည့် " ဒီလို ပြောတာ နော်... "တခြား မကြည့်ပါနဲ့ကွာ ခယဓမ္မ၊ ဝယဓမ္မ ပေါ်တာ ပျောက်တာပဲ မြင်အောင် ကြည့်ရင် မင်း တရားရမှာပါ" လို့ သကြားမင်းကို ဟောတယ်...။ 🌹 ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ,ဒကာမတွေ ... တို့ခန္ဓာကို ကြည့်တဲ့အခါ ဘာကို ကြည့်ရမှာလဲ .. မေးရင် ... "ပေါ်တာ , ပျောက်တာ" ကို ကြည့်ရမှာ နော် ပေါ်တာလည်း မတွေ့ဘူး , ပျောက်တာလည်း မတွေ့ဘူး ဆို "ဝိပဿနာဉာဏ်" * ဖြစ်ပါ့မလား .. ( မဖြစ်ပါဘုရား ) စောင့်ကြည့်ရင် ... * တစ်ကြိမ်တစ်ခါလား * အဖန်ဖန်အထပ်ထပ်လား ဆိုရင် ... * အဖန်ဖန်အထပ်ထပ် စောင့်ကြည့်ရမယ်တဲ့ ဟုတ်လား ...? 🌹 အကြိမ်ပေါင်းများစွာ စောင့်ကြည့်ဖန်များလာရင် ဖျတ်ခနဲ ဖျတ်ခနဲ ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက် , ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက်နဲ့ * မှတ်ဖန် များလာတော့မှ .... * ရုပ်သဘော ၊ * နာမ်သဘောလေးကို... * ရုပ်, * နာမ်တရားရဲ့ ပြောင်းလဲမှုသဘောကို * ဉာဏ်ထဲမှာ မြင်လာသည်ရှိသော်... ဒုက္ခရဲ့အဆုံးကို မျက်မှောက်ပြုသွားလိမ့်မယ် တဲ့...။ 🌹ဒီတော့ ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ,ဒကာမတွေ တရားမှတ်ရင် * နံပါတ်(၁) သတိနဲ့ စောင့်ကြည့်ရမယ် ဘယ်ပေါ်မှာလဲ ဆိုရင် * (နှာသီးဝ) ပေါ်မှာ၊ ဒါ ဘုရားရှင်အလိုတော်အရ နော်... *ပညတ်ပေါ်မှာ *ပရမတ် ထင်အောင် ရှုမှတ်ရမယ် ဖြစ်ပျက်ကို *တွေ့ရမယ် ဝင်လေ ဆိုရင် ဝင်လေရဲ့* ဖြစ်တာ,ပျက်တာ တွေ့ရမယ် ထွက်လေဆို ထွက်လေရဲ့* ဖြစ်တာ,ပျက်တာ တွေ့ရမယ် ဖျတ်ဆို "သူ့ဟာသူ ပေါ်ပြီး သူ့ဟာသူ ပျက်သွားတာ" * ဉာဏ်က တွေ့ရမယ်...။ * ဖော်ပြမယ့်အလုပ်က * ခန္ဓာရဲ့အလုပ် * မြင်ရမယ့်အလုပ်က * ဉာဏ်ရဲ့အလုပ် * ခန္ဓာ့ကိစ္စက * ဖောက်ပြန်ပျက်စီး တာ * လှမ်း ပြီးတော့ တွေ့ထိရမယ့် ကိစ္စက * ဉာဏ်ရဲ့ကိစ္စ * ကိစ္စဉာဏ် ဖြစ်သွားပြီ ....။ 🌹 ဘုန်းကြီးတို့ သူတော်ကောင်းများ ... ကိစ္စဉာဏ် ဆိုတာ "ဝိပဿနာဉာဏ်" ကို ခေါ်တာ၊ ဝိပဿနာဉာဏ် ဖြစ်ဖို့အတွက် ... ဝင်လေ ထွက်လေ၊ ဖောင်းတယ် ပိန်တယ် စတဲ့ ကမ္မဋ္ဌာန်းတွေကို မှတ်ရတာ...။ 🌹 ဒီလို မှတ်ရင်းနဲ့ ... ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တမွမွ တရွရွတွေ ... တခါတရံ စူးတွေနဲ့ ထိုးသလို ... တခါတရံ လဲကျမတတ် ဖောက်ပြန်သွားတတ်တယ်.. အဲဒီအချိန် ယောဂီက ..."သြော် ဖောက်ပြန်နေပါပေါ့လား" ဆိုပြီး အဲဒီ ဖောက်ပြန်တဲ့နေရာကို * ဉာဏ်ကလေးနဲ့ အကဲခတ်ထားမယ် "နာတယ် - နာတယ်" လို့ သွားမမှတ်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေတာကို ဖောက်ပြန်မှန်းသာ * သိ ဟုတ်တယ် နော် ...။ "နာတယ်" ဆိုတာ * လောကအခေါ် ၊ တကယ်မရှိဘူး ၊ တကယ် ရှိတာက ဖောက်ပြန်တာ။ * ရုပ်တို့မည်သည်မှာ * ဖောက်ပြန်တတ်တဲ့ သဘော ဖောက်ပြန်နေပါပေါ့လား ဆိုပြီး အဲဒီ ဖောက်ပြန်တဲ့ နေရာလေးကို စိုက်ပြီးကြည့်ရင် တသမတ်တည်း * မြဲမံနေသလား ...? * တိုးတိုးလာသလား , * လျော့လျော့လာသလား ဆိုပြီး မတူတဲ့ လက္ခဏာကို ကြည့်ရမယ်။ 🌹 ဝိပဿနာဉာဏ်ဖြင့် ဘာကို မြင်ရမလဲ ဆိုရင်.. မတူတဲ့သဘောကိုနော်... တစ်စိတ်နဲ့တစ်စိတ်မတူ တအာရုံနဲ့ တအာရုံ မတူတဲ့ * သဘောကို ကြည့်ရမယ်။ 🌹 ကျင်တာလေး ပေါ်တဲ့ခဏမှာ ... အဲဒီ ကျင်တာလေးကို * ဉာဏ်နဲ့ အကဲခတ်ထားပါ ကျင်တဲ့ဝေဒနာသည် များများ ပေါ်နေမယ်ဆိုရင်.. လေရှူတာ အောင့်ထားတတ်တယ်။ ဝင်လေ ထွက်လေဟာ ပုံမှန်မရှိပဲ အောင့်ပြီး ထားနေတတ်တယ်။ ပြီးရင် ဝေဒနာကို အောင့်အီးပြီး ရှုမှတ်နေတတ်တယ်၊ အဲဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ လျော့ချပြီး သက်တောက့်သက်သာ အနေအထားမျိုး ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီးမှ အကဲခတ်ရမယ်...။ မဟုတ်ရင် ရှုမှတ်, ရှုကွက်ဟာ လွဲနေတတ်တယ်၊ တချို့ဆို လေရှူတာ အသံကြီးတွေတောင် ထွက်နေတတ်တယ်၊ အဲဒါက မှတ်စိတ်တွေ မှတ်ကွက်တွေ လွဲနေလို့နော်.. 🌹 ဒီ ကြမ်းတမ်းစွာ ရှူရှိုက်မှုကို အရင်ပြုပြင်ရမယ်.. * သတိနဲ့ ပြုပြင်ရမယ် လေသံ မထွက်စေနဲ့ , ပုံမှန်လေးပေါ့ ဟုတ်လား ကိုယ်က ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ရှူရှိုက်မှ သမာဓိဖြစ်တယ် ဆိုဦးတော့ ...အဲဒီအသံကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိခိုက်စေတတ်တယ်, ဟုတ်လား.... 🌹 တရားအလုပ်ဆိုတာ ဒကာ,ဒကာမတွေ .. သိပ်သိမ်မွေ့တယ်နော် ၊ အသံကြီးတွေ သိပ်ပြီး ရှူးရှူးရှဲရှဲ လုပ်တာဟာ တရားမဟုတ်ဘူး ၊ ဒီလို မှတ်ရင်ရော တရား မရဘူးလား ဆိုတော့ တရား ရချင်တော့ ရမှာပေါ့ 🌸 ဘုန်းကြီးတို့ ရိပ်သာတစ်ခုမှာ တရားစခန်းသွားဝင်တယ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက.. အဲဒီမှာ (၇)ရက်နဲ့ ပြန်ပြေးလာခဲ့တယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဘုန်းကြီးက ... 🌸 ဆရာတော်ကြီးက ... ရှူးရှူးရှဲရှဲ မှတ်ခိုင်းတဲ့အခါ နှာခေါင်းထဲက အရည်တွေ တအား ထွက်လာတယ် ၊ ထွက်လာတော့လည်း မသုတ်ရဘူး... ဆက်မှတ်, ဆက်မှတ်နဲ့ အတင်း မှတ်ခိုင်းတာ ဘေးနားကတစ်ယောက်ကလည်း မှတ်ရင်းနဲ့ ဘိုင်း ဆို လဲသွားတယ်၊ လဲသွားလဲ မထရဘူး ၊ လှဲနေရင်း ... ဆက်မှတ် ဆက်မှတ်နဲ့ အတင်းမှတ်ခိုင်းတယ် ..၊ အသက်(၇၀)လောက်ရှိတဲ့ ဒကာကြီးတစ်ယောက်ကလဲ ဘေးကို ကိုင်းသွားတာ ... အဲဒါလည်း ဆက်မှတ်ရတယ်... အဲဒါနဲ့ ဘုန်းကြီးက ပြန်ပြေးလာခဲ့တယ်၊ 🌹 အဲဒီတော့ ဒကာ,ဒကာမများ ... တရားဆိုတာ သိမ်မွေ့နက်နဲလှပါတယ်... ပရမတ်ဆိုတာ သိမ်မွေ့တယ် ဒကာ,ဒကာမများရဲ့ ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ,ဒကာမများ လိုလားတောင့်တအပ်သော * နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ * အလွန် သိမ်မွေ့လှပါတယ် အဲဒီ သိမ်မွေ့နက်နဲလှစွာသော နိဗ္ဗာန်ဓာတ် ကို တွေ့ဖို့ဆိုတာ... * ကိုယ်အမူအရာ * နှုတ်အမူအရာ , * စိတ်အမူအရာတွေကို ***သိမ်မွေ့အောင် ကြိုးစားရမယ်၊ 🌹 ရုပ်ဟာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလည်း ပေါ်တတ်တယ် ဒီရုပ်ကြမ်းကို * သတိနဲ့ * ရှုမှတ်ဖန့်များတဲ့အခါ သိမ်မွေ့လာတယ်၊ ကြမ်းတမ်းမှုကို လိုက်ပြီး ရှူးရှဲ လုပ်နေမယ် ဆိုရင် ဘယ်လိုမှ မရဘူး ... ကြိုးစားစေချင်ပါတယ်...။ 🌷 တခါတခါ မှတ်ရင်းနဲ့ ဉာဏ်ပိုင်းကလည်း စကားပြောလာတယ် ဒကာ,ဒကာမများ... 🌷 သာသနာတော်ကလည်း အမြီးဖျား ရောက်လာတယ်နော် ... လူတွေဟာ တရားတွေ အားထုတ်ပင်ငြားသော်လည်း တရား မတက်နိုင်တာ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ 🌷 ဉာဏ်ကို ထက်မြက်စေတတ်တဲ့ အစားအစာဟာလည်း မရှိတော့ဘူး... 🌷 အစားအစာ အာဟာရတွေက ဒီခေတ်မှာ မဆန်းကျယ်ဘူးလား ဒကာ,ဒကာမတို့.... အသီးတစ်လုံးဟာလည်း အကြီးကြီးဖြစ်အောင် မဖန်တီးထားဘူးလား ...? 🌷 အဲဒီလို ဓာတ်အမျိုးမျိုး ဖန်တီးပြီး ဖြစ်ပေါ်လာသော ဒီအာဟာရတွေကို * စားသုံးခြင်းကြောင့် ... * စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ, * ဉာဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာဟာ မထက်မြက်နိုင်တော့ဘူး... * လောဘတွေကို လွန်ကဲစေတတ်တယ် * ဒေါသတွေကို လွန်ကဲစေတတ်တယ် * ရာဂတွေကို လွန်ကဲစေတတ်တယ် အဲဒါကြောင့် သာသနာတော် နောက်ပိုင်းမှာ တရား အားထုတ်ရတာဟာ * ခက်ခဲလာတယ်....။ 🌷အဲဒါမှာ သက်သတ်လွတ်စားတဲ့ သူတွေမှာဆိုရင် ပိုတောက် ဆိုးသေးတယ်၊ ဘာဖြစ်လို့ ဆိုးလာသလဲဆိုရင် ... လောလောဆယ်တော့ ပေါ့ပါတယ် 🌷 ဒါပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဉာဏ်သွင်းတဲ့အခါမှာ အထက်ပိုင်း ရောက်တဲ့အခါ မဂ်ဉာဏ်, ဖိုလ်ဉာဏ်နား ရောက်တဲ့အခါ လိုက်မမှီနိုင်ဘူး...။ 🌷 ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ... စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းမှာ ဆေးမျိုးစုံ သုံးထားတော့ အဲဒါတွေက * ဉာဏ်ကို ထုံထိုင်းစေတယ်။ * အလောဘဓာတ်၊ * အဒေါသဓာတ်ကို ထိုင်းမှိုင်းစေတယ် * အမောဟ ဉာဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာကို ဆုတ်ယုတ်စေတယ်၊ ဟုတ်လား....? 🌹 ဒါကြောင့် ဆရာသမားများကသာ အနီးကပ် ပြုပြင်မှု မရှိဘူးဆိုရင်.... * အချိန်တွေ မြောက်များစွာသာ ကုန်ပြီး * တရားက ဝေးရင်း ဝေးရင်း ကြာလေ ဝေးလေ ဖြစ်သွားတာပေါ့ .....။ 🌹 ဒါကြောင့် 🌹 ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး ကောင်းတဲ့အခါ အားထုတ်ရတယ် 🌹 ဝီရိယတွေ တင်လို့ ကောင်းတဲ့အချိန် 🌹 ဇွဲတင်လို ရတဲ့အချိန် အဲဒီအချိန်တွေ ကြိုးစားပြီး အားထုတ်ထားရတယ်...။ <<<< ခန္ဓာကြီးကို ခိုင်းလို့ရတုန်း * များများခိုင်းနိုင်ပါမှ တရား အသင့်အတင့် တိုးတက်လာနိုင်မယ်..>>>>> မြောက်ဦးဆရာတော်ဘုရား [ ဝိပဿနာထိုက်ရန် နည်းလမ်းညွှန်၊ စာ- ၃၁-၅၀ ] ဓမ္မ နှစ်သက်သူ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PH2WkZ

ဝိပဿနာထိုက်ရန် နည်းလမ်းညွှန် ••••••••••••••••••••••••••••••••• 🌹 ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ... လေလေး ဝဝလင်လင် ရှူပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အကဲခတ်လိုက်တဲ့အခါ .. ပထမက "ဝင်လေ - ထွက်လေ" "ဝင်လေ - ထွက်လေ" တော်တော်လေး မှတ်လို့ ရလာပြီဆိုရင် ... အဲဒီ ဝင်လေ- ထွက်လေကို "ဝိပဿနာ ထိုက်အောက် မှတ်ရမယ်" 🌹ရှူသွင်းတဲ့လေလေးဟာ ဖျတ်ခနဲ မပေါ်လာဘူးလား ? ( ပေါ်လာပါတယ် ဘုရား ) ပေါ်လာပြီး ဘာဖြစ်သွားပါလိမ့် ... ( ပျက်သွားပါတယ်ဘုရား ) 🌹 ဘုန်းကြီးတို့ ဒီမဟာသမယသုတ္တန်မှာ ... "ပေါ်တာ , ပျောက်တာကိုသာ မြင်အောင် ကြည့် " ဒီလို ပြောတာ နော်... "တခြား မကြည့်ပါနဲ့ကွာ ခယဓမ္မ၊ ဝယဓမ္မ ပေါ်တာ ပျောက်တာပဲ မြင်အောင် ကြည့်ရင် မင်း တရားရမှာပါ" လို့ သကြားမင်းကို ဟောတယ်...။ 🌹 ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ,ဒကာမတွေ ... တို့ခန္ဓာကို ကြည့်တဲ့အခါ ဘာကို ကြည့်ရမှာလဲ .. မေးရင် ... "ပေါ်တာ , ပျောက်တာ" ကို ကြည့်ရမှာ နော် ပေါ်တာလည်း မတွေ့ဘူး , ပျောက်တာလည်း မတွေ့ဘူး ဆို "ဝိပဿနာဉာဏ်" * ဖြစ်ပါ့မလား .. ( မဖြစ်ပါဘုရား ) စောင့်ကြည့်ရင် ... * တစ်ကြိမ်တစ်ခါလား * အဖန်ဖန်အထပ်ထပ်လား ဆိုရင် ... * အဖန်ဖန်အထပ်ထပ် စောင့်ကြည့်ရမယ်တဲ့ ဟုတ်လား ...? 🌹 အကြိမ်ပေါင်းများစွာ စောင့်ကြည့်ဖန်များလာရင် ဖျတ်ခနဲ ဖျတ်ခနဲ ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက် , ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက်နဲ့ * မှတ်ဖန် များလာတော့မှ .... * ရုပ်သဘော ၊ * နာမ်သဘောလေးကို... * ရုပ်, * နာမ်တရားရဲ့ ပြောင်းလဲမှုသဘောကို * ဉာဏ်ထဲမှာ မြင်လာသည်ရှိသော်... ဒုက္ခရဲ့အဆုံးကို မျက်မှောက်ပြုသွားလိမ့်မယ် တဲ့...။ 🌹ဒီတော့ ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ,ဒကာမတွေ တရားမှတ်ရင် * နံပါတ်(၁) သတိနဲ့ စောင့်ကြည့်ရမယ် ဘယ်ပေါ်မှာလဲ ဆိုရင် * (နှာသီးဝ) ပေါ်မှာ၊ ဒါ ဘုရားရှင်အလိုတော်အရ နော်... *ပညတ်ပေါ်မှာ *ပရမတ် ထင်အောင် ရှုမှတ်ရမယ် ဖြစ်ပျက်ကို *တွေ့ရမယ် ဝင်လေ ဆိုရင် ဝင်လေရဲ့* ဖြစ်တာ,ပျက်တာ တွေ့ရမယ် ထွက်လေဆို ထွက်လေရဲ့* ဖြစ်တာ,ပျက်တာ တွေ့ရမယ် ဖျတ်ဆို "သူ့ဟာသူ ပေါ်ပြီး သူ့ဟာသူ ပျက်သွားတာ" * ဉာဏ်က တွေ့ရမယ်...။ * ဖော်ပြမယ့်အလုပ်က * ခန္ဓာရဲ့အလုပ် * မြင်ရမယ့်အလုပ်က * ဉာဏ်ရဲ့အလုပ် * ခန္ဓာ့ကိစ္စက * ဖောက်ပြန်ပျက်စီး တာ * လှမ်း ပြီးတော့ တွေ့ထိရမယ့် ကိစ္စက * ဉာဏ်ရဲ့ကိစ္စ * ကိစ္စဉာဏ် ဖြစ်သွားပြီ ....။ 🌹 ဘုန်းကြီးတို့ သူတော်ကောင်းများ ... ကိစ္စဉာဏ် ဆိုတာ "ဝိပဿနာဉာဏ်" ကို ခေါ်တာ၊ ဝိပဿနာဉာဏ် ဖြစ်ဖို့အတွက် ... ဝင်လေ ထွက်လေ၊ ဖောင်းတယ် ပိန်တယ် စတဲ့ ကမ္မဋ္ဌာန်းတွေကို မှတ်ရတာ...။ 🌹 ဒီလို မှတ်ရင်းနဲ့ ... ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တမွမွ တရွရွတွေ ... တခါတရံ စူးတွေနဲ့ ထိုးသလို ... တခါတရံ လဲကျမတတ် ဖောက်ပြန်သွားတတ်တယ်.. အဲဒီအချိန် ယောဂီက ..."သြော် ဖောက်ပြန်နေပါပေါ့လား" ဆိုပြီး အဲဒီ ဖောက်ပြန်တဲ့နေရာကို * ဉာဏ်ကလေးနဲ့ အကဲခတ်ထားမယ် "နာတယ် - နာတယ်" လို့ သွားမမှတ်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေတာကို ဖောက်ပြန်မှန်းသာ * သိ ဟုတ်တယ် နော် ...။ "နာတယ်" ဆိုတာ * လောကအခေါ် ၊ တကယ်မရှိဘူး ၊ တကယ် ရှိတာက ဖောက်ပြန်တာ။ * ရုပ်တို့မည်သည်မှာ * ဖောက်ပြန်တတ်တဲ့ သဘော ဖောက်ပြန်နေပါပေါ့လား ဆိုပြီး အဲဒီ ဖောက်ပြန်တဲ့ နေရာလေးကို စိုက်ပြီးကြည့်ရင် တသမတ်တည်း * မြဲမံနေသလား ...? * တိုးတိုးလာသလား , * လျော့လျော့လာသလား ဆိုပြီး မတူတဲ့ လက္ခဏာကို ကြည့်ရမယ်။ 🌹 ဝိပဿနာဉာဏ်ဖြင့် ဘာကို မြင်ရမလဲ ဆိုရင်.. မတူတဲ့သဘောကိုနော်... တစ်စိတ်နဲ့တစ်စိတ်မတူ တအာရုံနဲ့ တအာရုံ မတူတဲ့ * သဘောကို ကြည့်ရမယ်။ 🌹 ကျင်တာလေး ပေါ်တဲ့ခဏမှာ ... အဲဒီ ကျင်တာလေးကို * ဉာဏ်နဲ့ အကဲခတ်ထားပါ ကျင်တဲ့ဝေဒနာသည် များများ ပေါ်နေမယ်ဆိုရင်.. လေရှူတာ အောင့်ထားတတ်တယ်။ ဝင်လေ ထွက်လေဟာ ပုံမှန်မရှိပဲ အောင့်ပြီး ထားနေတတ်တယ်။ ပြီးရင် ဝေဒနာကို အောင့်အီးပြီး ရှုမှတ်နေတတ်တယ်၊ အဲဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ လျော့ချပြီး သက်တောက့်သက်သာ အနေအထားမျိုး ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီးမှ အကဲခတ်ရမယ်...။ မဟုတ်ရင် ရှုမှတ်, ရှုကွက်ဟာ လွဲနေတတ်တယ်၊ တချို့ဆို လေရှူတာ အသံကြီးတွေတောင် ထွက်နေတတ်တယ်၊ အဲဒါက မှတ်စိတ်တွေ မှတ်ကွက်တွေ လွဲနေလို့နော်.. 🌹 ဒီ ကြမ်းတမ်းစွာ ရှူရှိုက်မှုကို အရင်ပြုပြင်ရမယ်.. * သတိနဲ့ ပြုပြင်ရမယ် လေသံ မထွက်စေနဲ့ , ပုံမှန်လေးပေါ့ ဟုတ်လား ကိုယ်က ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ရှူရှိုက်မှ သမာဓိဖြစ်တယ် ဆိုဦးတော့ ...အဲဒီအသံကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိခိုက်စေတတ်တယ်, ဟုတ်လား.... 🌹 တရားအလုပ်ဆိုတာ ဒကာ,ဒကာမတွေ .. သိပ်သိမ်မွေ့တယ်နော် ၊ အသံကြီးတွေ သိပ်ပြီး ရှူးရှူးရှဲရှဲ လုပ်တာဟာ တရားမဟုတ်ဘူး ၊ ဒီလို မှတ်ရင်ရော တရား မရဘူးလား ဆိုတော့ တရား ရချင်တော့ ရမှာပေါ့ 🌸 ဘုန်းကြီးတို့ ရိပ်သာတစ်ခုမှာ တရားစခန်းသွားဝင်တယ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက.. အဲဒီမှာ (၇)ရက်နဲ့ ပြန်ပြေးလာခဲ့တယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဘုန်းကြီးက ... 🌸 ဆရာတော်ကြီးက ... ရှူးရှူးရှဲရှဲ မှတ်ခိုင်းတဲ့အခါ နှာခေါင်းထဲက အရည်တွေ တအား ထွက်လာတယ် ၊ ထွက်လာတော့လည်း မသုတ်ရဘူး... ဆက်မှတ်, ဆက်မှတ်နဲ့ အတင်း မှတ်ခိုင်းတာ ဘေးနားကတစ်ယောက်ကလည်း မှတ်ရင်းနဲ့ ဘိုင်း ဆို လဲသွားတယ်၊ လဲသွားလဲ မထရဘူး ၊ လှဲနေရင်း ... ဆက်မှတ် ဆက်မှတ်နဲ့ အတင်းမှတ်ခိုင်းတယ် ..၊ အသက်(၇၀)လောက်ရှိတဲ့ ဒကာကြီးတစ်ယောက်ကလဲ ဘေးကို ကိုင်းသွားတာ ... အဲဒါလည်း ဆက်မှတ်ရတယ်... အဲဒါနဲ့ ဘုန်းကြီးက ပြန်ပြေးလာခဲ့တယ်၊ 🌹 အဲဒီတော့ ဒကာ,ဒကာမများ ... တရားဆိုတာ သိမ်မွေ့နက်နဲလှပါတယ်... ပရမတ်ဆိုတာ သိမ်မွေ့တယ် ဒကာ,ဒကာမများရဲ့ ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ,ဒကာမများ လိုလားတောင့်တအပ်သော * နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ * အလွန် သိမ်မွေ့လှပါတယ် အဲဒီ သိမ်မွေ့နက်နဲလှစွာသော နိဗ္ဗာန်ဓာတ် ကို တွေ့ဖို့ဆိုတာ... * ကိုယ်အမူအရာ * နှုတ်အမူအရာ , * စိတ်အမူအရာတွေကို ***သိမ်မွေ့အောင် ကြိုးစားရမယ်၊ 🌹 ရုပ်ဟာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလည်း ပေါ်တတ်တယ် ဒီရုပ်ကြမ်းကို * သတိနဲ့ * ရှုမှတ်ဖန့်များတဲ့အခါ သိမ်မွေ့လာတယ်၊ ကြမ်းတမ်းမှုကို လိုက်ပြီး ရှူးရှဲ လုပ်နေမယ် ဆိုရင် ဘယ်လိုမှ မရဘူး ... ကြိုးစားစေချင်ပါတယ်...။ 🌷 တခါတခါ မှတ်ရင်းနဲ့ ဉာဏ်ပိုင်းကလည်း စကားပြောလာတယ် ဒကာ,ဒကာမများ... 🌷 သာသနာတော်ကလည်း အမြီးဖျား ရောက်လာတယ်နော် ... လူတွေဟာ တရားတွေ အားထုတ်ပင်ငြားသော်လည်း တရား မတက်နိုင်တာ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ 🌷 ဉာဏ်ကို ထက်မြက်စေတတ်တဲ့ အစားအစာဟာလည်း မရှိတော့ဘူး... 🌷 အစားအစာ အာဟာရတွေက ဒီခေတ်မှာ မဆန်းကျယ်ဘူးလား ဒကာ,ဒကာမတို့.... အသီးတစ်လုံးဟာလည်း အကြီးကြီးဖြစ်အောင် မဖန်တီးထားဘူးလား ...? 🌷 အဲဒီလို ဓာတ်အမျိုးမျိုး ဖန်တီးပြီး ဖြစ်ပေါ်လာသော ဒီအာဟာရတွေကို * စားသုံးခြင်းကြောင့် ... * စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ, * ဉာဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာဟာ မထက်မြက်နိုင်တော့ဘူး... * လောဘတွေကို လွန်ကဲစေတတ်တယ် * ဒေါသတွေကို လွန်ကဲစေတတ်တယ် * ရာဂတွေကို လွန်ကဲစေတတ်တယ် အဲဒါကြောင့် သာသနာတော် နောက်ပိုင်းမှာ တရား အားထုတ်ရတာဟာ * ခက်ခဲလာတယ်....။ 🌷အဲဒါမှာ သက်သတ်လွတ်စားတဲ့ သူတွေမှာဆိုရင် ပိုတောက် ဆိုးသေးတယ်၊ ဘာဖြစ်လို့ ဆိုးလာသလဲဆိုရင် ... လောလောဆယ်တော့ ပေါ့ပါတယ် 🌷 ဒါပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဉာဏ်သွင်းတဲ့အခါမှာ အထက်ပိုင်း ရောက်တဲ့အခါ မဂ်ဉာဏ်, ဖိုလ်ဉာဏ်နား ရောက်တဲ့အခါ လိုက်မမှီနိုင်ဘူး...။ 🌷 ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ... စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းမှာ ဆေးမျိုးစုံ သုံးထားတော့ အဲဒါတွေက * ဉာဏ်ကို ထုံထိုင်းစေတယ်။ * အလောဘဓာတ်၊ * အဒေါသဓာတ်ကို ထိုင်းမှိုင်းစေတယ် * အမောဟ ဉာဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာကို ဆုတ်ယုတ်စေတယ်၊ ဟုတ်လား....? 🌹 ဒါကြောင့် ဆရာသမားများကသာ အနီးကပ် ပြုပြင်မှု မရှိဘူးဆိုရင်.... * အချိန်တွေ မြောက်များစွာသာ ကုန်ပြီး * တရားက ဝေးရင်း ဝေးရင်း ကြာလေ ဝေးလေ ဖြစ်သွားတာပေါ့ .....။ 🌹 ဒါကြောင့် 🌹 ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး ကောင်းတဲ့အခါ အားထုတ်ရတယ် 🌹 ဝီရိယတွေ တင်လို့ ကောင်းတဲ့အချိန် 🌹 ဇွဲတင်လို ရတဲ့အချိန် အဲဒီအချိန်တွေ ကြိုးစားပြီး အားထုတ်ထားရတယ်...။ <<<< ခန္ဓာကြီးကို ခိုင်းလို့ရတုန်း * များများခိုင်းနိုင်ပါမှ တရား အသင့်အတင့် တိုးတက်လာနိုင်မယ်..>>>>> မြောက်ဦးဆရာတော်ဘုရား [ ဝိပဿနာထိုက်ရန် နည်းလမ်းညွှန်၊ စာ- ၃၁-၅၀ ] ဓမ္မ နှစ်သက်သူ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PH2WkZ

ဘာယူရမလဲ ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေက ဘာပေးရမလဲ တွေးနေတဲ့ နှလုံးသားကို မမြင်တတ်ကြဘူး ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ ပြင်နေတဲ့ ပါးစပ်တွေက ဘယ်လောက်နာကျင်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ တစ်ဖက်လူကို မစာနာတတ်ကြဘူး ။ ဘယ်အထိ ကိုယ့်အတွက်ကျန်မလဲ တွက်နေတဲ့ အတ္တတွေက ဘယ်လို ဒုက္ခရောက်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ ဘဝတွေကို မသနားတတ်ကြပါဘူး ။ မမေ့စေချင်တာကတော့ ကံကြမ္မာ ဆိုတာ တစ်ပတ်လည် တတ်တဲ့ အရာပါ ။ ဘာတွေမှ ပြန်မလာရင် တောင် ကိုယ်ပြုတဲ့ ကံတွေဟာ ကိုယ့်ဆီကို ပြန်လာစမြဲပါပဲ ။ တစ်ဘဝစံပြီး တစ်သံသရာလုံး ခံမလား။ တစ်ခဏရှုံးပြီး တစ်သံသရာလုံးပြုံးမလား။ ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက် ကိုယ့်လုပ်ရပ်သည်သာ ကိုယ့် ကံ ကြ မ္မာ ပါ ။ အေး ချမ်း ကြပါ စေ ။ Ashin Vicitta.. Credit.. copy

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34iwcni

ဘာယူရမလဲ ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေက ဘာပေးရမလဲ တွေးနေတဲ့ နှလုံးသားကို မမြင်တတ်ကြဘူး ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ ပြင်နေတဲ့ ပါးစပ်တွေက ဘယ်လောက်နာကျင်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ တစ်ဖက်လူကို မစာနာတတ်ကြဘူး ။ ဘယ်အထိ ကိုယ့်အတွက်ကျန်မလဲ တွက်နေတဲ့ အတ္တတွေက ဘယ်လို ဒုက္ခရောက်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ ဘဝတွေကို မသနားတတ်ကြပါဘူး ။ မမေ့စေချင်တာကတော့ ကံကြမ္မာ ဆိုတာ တစ်ပတ်လည် တတ်တဲ့ အရာပါ ။ ဘာတွေမှ ပြန်မလာရင် တောင် ကိုယ်ပြုတဲ့ ကံတွေဟာ ကိုယ့်ဆီကို ပြန်လာစမြဲပါပဲ ။ တစ်ဘဝစံပြီး တစ်သံသရာလုံး ခံမလား။ တစ်ခဏရှုံးပြီး တစ်သံသရာလုံးပြုံးမလား။ ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက် ကိုယ့်လုပ်ရပ်သည်သာ ကိုယ့် ကံ ကြ မ္မာ ပါ ။ အေး ချမ်း ကြပါ စေ ။ Ashin Vicitta.. Credit.. copy

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34iwcni

❀ သီလစောင့်တဲ့အခါမှာ 🙏🙏🙏 ၁။ ပြင်ပပစ္စည်းတွေကို အပျက်ခံပြီးတော့ ဆောက်တည်တဲ့သီလကို သီလပါရမီလို့ခေါ်တယ်။ ❀ ၂။ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကိုယ်လက်အင်္ဂါတွေကို အပျက်စီးခံပြီး ဆောက်တည်တဲ့သီလကို သီလဥပပါရမီလို့ ခေါ်တယ်။ ❀ ၃။ အသက်အသေခံပြီး စောင့်တည်တဲ့သီလကို သီလပရမတ္ထပါရမီလို့ ခေါ်တယ်။ ❀ ဘူရိဒတ္တ နဂါးမင်းကြီးဆောက်တည်တဲ့ သီလကိုတော့ သီလပရမတ္ထပါရမီလို့ ခေါ်တယ်။ အဆင့်အမြင့်ဆုံးသီလကို ဆောက်တည်တယ်။ `အကယ်၍များ ငါ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ငါ့ရဲ့အသက်ကို ရန် ရှာမယ်ဆိုလည်း ငါဒီနေ့စောင့်တဲ့သီလကို လုံးဝ မစွန့်လွှတ်ဘူး၊ လုံးဝ မဖောက်ဖျက်ဘူး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး သေချင်သေပါစေ´ ဆိုပြီး တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်မှာ ခွေပြီးတော့ ဘူရိဒတ္တ နဂါးမင်းကြီးက သီလစောင့်တယ်။ ❀ အားလုံးသိကြတဲ့အတိုင်းပဲ မြွေအလမ္ပာယ်သမားက ဖမ်းပြီး ညှင်းဆဲတဲ့အခါမှာ မြွေအလမ္ပာယ်သမားကို သူ အန္တရာယ်ပြုချင်ရင် လွယ်လွယ်လေးပဲ၊ နဂါးရဲ့အဆိပ်က အင်မတန်မှ ပြင်းတယ်နော်။ `ဖူး´လို့ တစ်ချက်မှုတ်လိုက်တာနဲ့ ဟိုလူ ပြာဖြစ်သွားမှာနော်။ သူ့မှာ အဲဒီလောက်ထိအောင် ပြင်းထန်တဲ့ အစွမ်းလက်နက်ရှိသော်လည်း သီလပျက်မှာစိုးလို့ လုံးဝ မလုပ်ဘူး၊ `အသေခံပြီးသီလစောင့်မယ်´လို့ အဓိဋ္ဌာန်ထားတဲ့အတိုင်းကိုယ်ကျင့်တရားကို မဖျက်ဘဲနဲ့ သီလဆောက်တည်တယ်။ ❀ ဒါ ဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်နိုင်တာတုန်းဆို `အနှစ်နဲ့အကာ´ကို ခွဲခြားသိလို့ ၊ ရုပ်ခန္ဓာကြီးဟာ အနှစ်မဟုတ်ဘူး၊ အကာကြီး၊ တစ်နေ့ကျတော့ သူ့ဘာသူ ပျက်စီးသွားမှာပဲ၊ အဲဒီအခါကျတော့ ဘာမှ ရလိုက်မှာမဟုတ်ဘူး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးမှာ ဖြစ်နေတဲ့ နာမ်တရားကို မှီနေတဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားလေးကသာ အနှစ်။ ဒီအနှစ်လေးကိုတော့ ငါ အပျက်မခံဘူး လို့ ဆောက်တည်တာနော်။ ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသဆရာတော်🙏🙏🙏 ❀ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏တရားတော်များကို လူတိုင်းရင်ထဲတွင် ကိန်းဝပ်စေချင်သော ဆရာတော်၏ဆန္ဒမွန်ကို ပါရမ်ီဖြည့်ဆည်းခြင်း၊ တရားအသိဉာဏ်ပေးလှူခြင်း သက်သက်ဖြစ်ပါ၍ တရားဓမ္မကို လိုလားသော, တရားဓမ္မကို ဖြန့်ဝေလိုသော မည်သူမဆို လွတ်လပ်စွာ ဓမ္မဒါနပြုနိုင်ပါသည်။ ❀ ဤဓမ္မဒါနကုသိုလ်သည် ပညာပါရမီ၏ အားကြီးသောအထောက်အပံ့ဖြစ်ပါစေသား အရှင်မြတ်ဘုရား 🙏🙏🙏 🇲🇲🇲🇲🇲🇲 မေတ္တာဖြင့် 🇲🇲🇲🇲🇲🇲 🙏🙏🙏 Crd / Shr 🙏🙏🙏 📖📖📖 အရှင်သု 📖📖📖

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EaULrF

❀ သီလစောင့်တဲ့အခါမှာ 🙏🙏🙏 ၁။ ပြင်ပပစ္စည်းတွေကို အပျက်ခံပြီးတော့ ဆောက်တည်တဲ့သီလကို သီလပါရမီလို့ခေါ်တယ်။ ❀ ၂။ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကိုယ်လက်အင်္ဂါတွေကို အပျက်စီးခံပြီး ဆောက်တည်တဲ့သီလကို သီလဥပပါရမီလို့ ခေါ်တယ်။ ❀ ၃။ အသက်အသေခံပြီး စောင့်တည်တဲ့သီလကို သီလပရမတ္ထပါရမီလို့ ခေါ်တယ်။ ❀ ဘူရိဒတ္တ နဂါးမင်းကြီးဆောက်တည်တဲ့ သီလကိုတော့ သီလပရမတ္ထပါရမီလို့ ခေါ်တယ်။ အဆင့်အမြင့်ဆုံးသီလကို ဆောက်တည်တယ်။ `အကယ်၍များ ငါ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ငါ့ရဲ့အသက်ကို ရန် ရှာမယ်ဆိုလည်း ငါဒီနေ့စောင့်တဲ့သီလကို လုံးဝ မစွန့်လွှတ်ဘူး၊ လုံးဝ မဖောက်ဖျက်ဘူး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး သေချင်သေပါစေ´ ဆိုပြီး တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်မှာ ခွေပြီးတော့ ဘူရိဒတ္တ နဂါးမင်းကြီးက သီလစောင့်တယ်။ ❀ အားလုံးသိကြတဲ့အတိုင်းပဲ မြွေအလမ္ပာယ်သမားက ဖမ်းပြီး ညှင်းဆဲတဲ့အခါမှာ မြွေအလမ္ပာယ်သမားကို သူ အန္တရာယ်ပြုချင်ရင် လွယ်လွယ်လေးပဲ၊ နဂါးရဲ့အဆိပ်က အင်မတန်မှ ပြင်းတယ်နော်။ `ဖူး´လို့ တစ်ချက်မှုတ်လိုက်တာနဲ့ ဟိုလူ ပြာဖြစ်သွားမှာနော်။ သူ့မှာ အဲဒီလောက်ထိအောင် ပြင်းထန်တဲ့ အစွမ်းလက်နက်ရှိသော်လည်း သီလပျက်မှာစိုးလို့ လုံးဝ မလုပ်ဘူး၊ `အသေခံပြီးသီလစောင့်မယ်´လို့ အဓိဋ္ဌာန်ထားတဲ့အတိုင်းကိုယ်ကျင့်တရားကို မဖျက်ဘဲနဲ့ သီလဆောက်တည်တယ်။ ❀ ဒါ ဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်နိုင်တာတုန်းဆို `အနှစ်နဲ့အကာ´ကို ခွဲခြားသိလို့ ၊ ရုပ်ခန္ဓာကြီးဟာ အနှစ်မဟုတ်ဘူး၊ အကာကြီး၊ တစ်နေ့ကျတော့ သူ့ဘာသူ ပျက်စီးသွားမှာပဲ၊ အဲဒီအခါကျတော့ ဘာမှ ရလိုက်မှာမဟုတ်ဘူး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးမှာ ဖြစ်နေတဲ့ နာမ်တရားကို မှီနေတဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားလေးကသာ အနှစ်။ ဒီအနှစ်လေးကိုတော့ ငါ အပျက်မခံဘူး လို့ ဆောက်တည်တာနော်။ ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသဆရာတော်🙏🙏🙏 ❀ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏တရားတော်များကို လူတိုင်းရင်ထဲတွင် ကိန်းဝပ်စေချင်သော ဆရာတော်၏ဆန္ဒမွန်ကို ပါရမ်ီဖြည့်ဆည်းခြင်း၊ တရားအသိဉာဏ်ပေးလှူခြင်း သက်သက်ဖြစ်ပါ၍ တရားဓမ္မကို လိုလားသော, တရားဓမ္မကို ဖြန့်ဝေလိုသော မည်သူမဆို လွတ်လပ်စွာ ဓမ္မဒါနပြုနိုင်ပါသည်။ ❀ ဤဓမ္မဒါနကုသိုလ်သည် ပညာပါရမီ၏ အားကြီးသောအထောက်အပံ့ဖြစ်ပါစေသား အရှင်မြတ်ဘုရား 🙏🙏🙏 🇲🇲🇲🇲🇲🇲 မေတ္တာဖြင့် 🇲🇲🇲🇲🇲🇲 🙏🙏🙏 Crd / Shr 🙏🙏🙏 📖📖📖 အရှင်သု 📖📖📖

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EaULrF

ဘာပဲလုပ်လုပ် သတိနဲ့သာလုပ်ပါ ********************* နည်းလမ်းတွေ ဘယ်လောက်များများ တို့ဗုဒ္ဓက သတိတစ်လုံးပဲဗျာ။ ဘာလုပ်လုပ် လုပ်တဲ့အလုပ်ကို သတိနဲ့တွဲလုပ်။ အဲဒါဝိပဿနာဖြစ်သွားတာပဲ။ သတိနဲ့လုပ်တော့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ့်ဆီမှာရှိတယ်။ ရှိတော့ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိတာပဲ။ အဲဒါ ဝိပဿနာဗျ။ ကိုယ်ထဲမှာ နှစ်သက်ရာကိုမှတ်။ တို့ ဘုရားတိုင်း ဘုရားတိုင်းမှတ်တာ နှာခေါင်းပဲ။ နှာခေါင်းမှာ ၀င်လေလေး၀င်တာထွက်တာကို စာလို ၀င်သက်ထွက်သက်ခေါ်တယ်ဗျာ။ အဲဒါ အသက်ပဲဗျာ။ လူတစ်ယောက်လုံးရဲ့အသက်ဟာ နှာခေါင်းမှာရှိတယ်။ ၀င်လေထွက်လေကိုပြောတာ။ ဒီနှာခေါင်းကနေထိုင်ပြီးမှတ်ရင် တစ်ကိုယ် လုံးအကုန်သိတယ်ဗျာ။ စာလို ပင်တိုင်ကမ္မဋ္ဌာန်းလို့ ခေါ်တယ်။ ကျန်တဲ့အလုပ်တွေလုပ်ရင်းလည်း နှာခေါင်း၀ကိုမှတ်ဗျာ။ ဝေဘူဆရာတော်ကြီးက ဒီအတိုင်းမှတ်သွားတာဗျ။ မှတ်နိုင်ပါ့မလားဗျအဲဒါကျတော့ဗျာ။ မျက်စိကမြင်တဲ့အခါ ကြည့်စရာရှိရင် မျက်စိမှာ သတိချထားဗျာ။ နားကကြားတဲ့အခါမှာ နားထိပ်မှာ ချထားဗျာ။ သတိနဲ့သွားဗျာ။ တသက်လုံးလုပ်သွားဗျ။ ဘယ်တော့မှ မလွှတ်နဲ့ သိရုံသိသွားဗျာ။ တွေးတဲ့စိတ်ကတော့ တွေးမှာပဲ။ ၀ိပဿနာဉာဏ်တွေဘယ်လောက်တက်တက်တွေးမှာပဲ။ စိတ်ကိုမနိုင်ရကောင်းလားဆိုပြီး ရန်မလုပ်ရဘူး။ လျှော့လည်းမလျှော့ရဘူး။ မှတ်စရာရှိတာသာမှတ်။ အမှတ်များရင်အတွေးက သူ့ဟာသူလျော့သွားလိမ့်မယ်။ လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ မွေးကတည်းက အတွေးနဲ့မွေးလာတာ။ တစ်သက်လုံးလည်းအတွေးနဲ့နေတာ။ လုပ်စရာရှိလည်း အတွေးနဲ့လုပ်နေတာ။ အဲဒါ ထိုင်မှတ်တာ ခဏလေးရှိသေးတယ်။ ချက်ချင်းတော့ မရနိုင်သေးဘူး။ မှတ်အားကောင်းရင်သူ့ဟာ သူတက်သွားမှာပဲ။ ဘုရားဟောတဲ့အထဲမှာ သတိ ပဋ္ဌာန်ဆိုတာရှိတယ်။ အဲဒါ သတိပဋ္ဌာန်ခေါ်တယ်။ နှာခေါင်းမှတ်မှု ပင်တိုင်ထားပြီး တွေးတာနဲ့နှာခေါင်းနဲ့ ဘယ်ကို စိတ်ရောက်များလဲ။ တွေးတဲ့စိတ်ကိုအရောက်များရင် နှာခေါင်းမှတ်တာ ခဏလွှတ်လိုက် တွေးပြီးတာနဲ့ နှာခေါင်းပြန်မှတ်။ တစ်ခါနှာခေါင်းမှတ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်က နာလာမယ်ဆိုရင် နာတဲ့ဘက်စိတ်အရောက်များရင် နှာခေါင်းမှတ်တာကိုလွှတ်ပစ်ပြီး နာတာကိုမှတ်။ ပြီးမှ နှာခေါင်းကိုပြန်မှတ်။ အသံကိုကြားလို့ ကြားတာဘက်စိတ်ရောက်တာများသွားလို့ရှိရင် နှာခေါင်းအမှတ်ကိုလွှတ်ပြီး ကြားတဲ့ဘက်ကို မှတ်။ ပြီးမှ နှာခေါင်းကိုပြန်မှတ်။ တို့ ရန်ကုန်ကတည်းက ဒီမေးတာတွေ အိမ်တွင်းရေးတွေက အစ မေးလျှောက်တာ တွေ အဲဒါတွေ ဒိုင်ခံပြောလာတာ တစ်ယောက်ကစ တစ်ရာဆိုသလို ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီကတည်းက ကြောက်လာတာ။ တစ်ဦးပြောလိုက်ရင် တစ်တိုင်းပြည်လုံးကလာမှာ။ ဒီလောကီကိစ္စတွေကလျှောက်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ တို့ဒီတောထဲကနေအာရုံပြုပေးနေတာပဲ။ တို့ရှုမှတ်နေတာဟာ ဒေါသကင်းနေတဲ့အတွက် မေတ္တာပဲ။ ဘုရားတို့ ရဟန္တာတို့ဆိုတာက ဘယ်သူဘယ်ဝါ ကျန်းမာပါစေလို့တိုက်ရိုက်ပေးတာမဟုတ်ဘူး။ ရှုမှတ်နေတာဟာ ဓမ္မဓါတ်လှိုင်းပေးနေတာပဲ။ လ ဟာတစ်ကမ္ဘာလုံးသာနေတာပဲ။ မော့ကြည့်သူ ထွက်ကြည့်သူအေးတာပေါ့။ ကိုယ့်ဘက်က ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ လထွက်ကြည့် သလိုထွက်ကြည့်နေရင် အကုန်ပြီးတယ်။ ထပ်ပြီးအဆစ်ပေးလိုက်ဦးမယ်။ သမာဓိ(၃)မျိုးရှိတယ်။တစ်ခါမှတ်တစ်ခါတည်ရင် ပထမ သမာဓိပဲ။(၅)မိနစ် (၁၀)မိနစ်ကလေးတည်နေရင် အဲဒါဒုတိယ သမာဓိပဲ။ ဝိပဿနာအထက်ပိုင်းရောက်ရင် စိတ်ကဘယ်မှမထွက်တော့ဘူး။ အဲဒါတတိယ သမာဓိပဲ။ ထိုင်လို့ သတိမြဲနေပြီဆိုပါစို့။ သတိမြဲကြောင်းကိုနှာခေါင်းရှုရင် နှာခေါင်းမှာ လေနိမိတ်ပေါ်ရတယ်။ တို့တုန်းက ဖောင်းပိန်မှတ်တော့ ဖောင်းနိမိတ် ပိန်နိမိတ် ပေါ်တာပေါ့။ စိတ်တည်ကြောင်းပြတဲ့နိမိတ်ခေါ်တယ်။ စက်များဆိုရင် ဘယ်နှစ်မိုင်ရောက်ရင် ဘယ်နှစ်မိုင်ရောက်ကြောင်းအချက်ပြသလို တို့ဒီမှာလည်း နှာခေါင်းမှတ်ရင်နှာခေါင်း အချက်ပြရှိတယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ တို့သံသရာအဆက်ဆက်က ပါလာတဲ့ဉာဉ်နဲ့ ဒီကသတိနဲ့သွားတဲ့ဉာဏ်နဲ့ အဲဒီနေရာမှာ အတိုက်အခံ သွားလုပ်တော့ ဉာဉ်ဘက်က အာရုံဆန်းတွေပေါ်တတ်တယ်။ တခြားက လာပြီးပြတာမဟုတ်ဘူး။ စရိုက်လိုက်ပြီး ပေါ်တတ်တယ်။ ဒေါသကြီးသူ ဒေါသကြီးတဲ့အလျောက်ပြမှာ။ ရာဂကြီးတဲ့သူ ရာဂအလိုက်ပြမှာ။ လာချင်တာ လာမှတ်မှာပဲ။ အများဆုံးတွေ့ရတာက သမာဓိတည်ကြည်ခါစ ဝိပဿနာဉာဏ်တက်တော့ စာလို အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ လက္ခဏာမြင်ရတာကိုတို့ကအတ္တစွဲတာကိုး။ ဟိုက အနတ္တပြမှာ တို့က နိစ္စစွဲတာ။ ဟိုက အနိစ္စပြမှာ တို့က သုခလို့ထင်တာကို။ အဲဒီအချိန်မှာပေါ်တာပဲ။ သဒ္ဓါထက်သူကျတော့ ဘုရား ရဟန္တာတို့ပေါ်တယ်။ နတ်တို့ပေါ်တယ်။ ပေါ်ရုံတင်မက လာကိုပြောတာရှိတယ်။ မြင်ရုံမြင်တာပဲရှိတယ်။ အဲဒါကို ဘယ်ကိုမှမလိုက်ဘဲ ကိုယ့်ရှုကွက်ကို လက်မလွှတ်နဲ့။ အဲဒါဆိုရင် မှားစရာမရှိဘူး။ ကိုယ့်ရှု့ကွက်ကို လက်လွှတ်ပြီး အဲဒီနောက်သွားရင် လမ်းမှားပြီ။ တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်နဲ့တော့ မတွေ့နိုင်ဘူး။ သတိအားကောင်းမှ အတွေးမ၀င်မှ ပေါ်တာ။ တို့ကိုယ်ခန္ဓာမှာ သွေးကလည်ပတ်နေတာ။ အတွေးနဲ့လည်တယ်။ သောကနဲ့လည်တယ်။ မာနနဲ့လည်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာတို့သွေးက မည်းနေတာ။ သွေးကမကြည်ဘူး။ နောက်နေတာ။ အဲဒီတော့ မှတ်ဟဲ့။ မှတ်ပါများတော့ အဲဒီ စိတ်တွေမပါဘူး။ အတွေးမပါတော့ သွေးကြည်တာပေါ့လေ။ သွေးကြည်ပါများတော့ မှန်ကြည့်တော့ အရိပ်ပေါ်သလိုပေါ့လေ။ အဲဒီတော့မှနိမိတ်ပေါ်တာ။ တရားရအောင်လုပ်မယ်လို့ စိတ်ဘယ်တော့မှ မထားနဲ့။ ကြိုးစားချင်တဲ့စိတ်သာ ရှိရမယ်။ ရချင်တဲ့စိတ်မရှိရဘူး။ သူပြတဲ့နေရာကို ကြည့်နေရင် တရားက သူ့ဟာသူ ဇာတ်ကောင် တွေက ပြလာမှာ။ လိုချင်စိတ်နဲ့ကြည့်ရင် တွေ့ခဲတယ်။ စိတ်မပါလက်မပါကြည့်ရင် သွေးကမဲနေလို့မမြင်ရဘူး။ မရရအောင် မခံချင်စိတ်နဲ့လုပ်တော့ သွေးကမည်းတယ်။ အဲဒီတော့ မမြင်ရဘူးပေါ့။ အဲဒီတော့ တရားရှာတဲ့အခါ အဲဒီစိတ် (၃)စိတ်မပါရဘူး။ သတိနဲ့မှတ်တော့ ကိုယ်မမြင်ဖူးတဲ့ရှု့ကွက်တွေထဲက အရာတွေမြင်လိမ့်မယ်။ နှာသီး၀ဆိုနှာသီးဝပေါ့။ လေရဲ့နိမိတ်တွေ လေတန်းတွေမြင်ချင်မြင်မှာပေါ့။ မြင်လာတော့ ယုံလာတယ်။ ခန္ဓာဖြစ်ပျက်မြင်လေလေ ယုံလေလေပဲ။ ဆရာသမားအပေါ် ယုံတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီလိုယုံလာရင်သွေးကကြည်လာတာ။ ကြည်လာမှ ဒီဖြစ်ပျက်မြင်လာတာ။ ထိုင်မယ့်အချိန်မှာ သီလယူပါ။ သီလယူတယ်ဆိုတာ အရင်တုန်းကဟာတွေကို အဖြတ်ခိုင်းတာပဲ။ ဘာစည်းမှ ချဖို့မလိုဘူး။ ဘေးက အနှောင့်အယှက်မလုပ်နိုင်အောင် သာသနာတော်စောင့်နတ်တွေက စောင့်ရှောက်ပေးရတယ်။ ဆိုင်ရာနတ်တွေက စောင့်ရှောက်ပေးရမယ်။ သာသနာတော်စောင့်နတ်တွေက တာ၀န်ယူပေးရတာ။ ဒါကြောင့် သီလယူရတာ။ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကိုလုပ်၊ သတိလေးနဲ့လုပ်၊ သတိမပါရင် တို့ဉာဉ်ကခိုင်းတာလုပ်ရလိမ့် မယ်။ သတိပါတော့ တို့ခိုင်းတာကို ဉာဉ်ကလုပ်ပေးရမှာ။ ဘုရားတရားအပေါ်မှာ ဖြည်ချုပ်ပြီး ၀ယ်ရတာမရှိဘူး။ အောင့်ပြီးဖယ်ရတာမရှိဘူး။ အမှတ်မှတ်ရင်းနဲ့ နောက်တော့ သူ့ဟာသူသိသွားပြီး သတိက ၀ယ်သွားတာ။ တို့၀ယ်တာမဟုတ်ဘူး။ သတိရှိရင် ဘုရားသားပဲ။ သတိမရှိရင် အလကားပဲ။ ဘုရားသားဖြစ်ချင်ရင် သတိရှိမှဖြစ်တာ။ တို့ဒကာဒကာမတွေ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ ကျေးဇူးတော်ရှင်မဟာဗောဓိမြိုင် ဆရာတော်ဘုရားကြီး Credit to ဒုလ္လဘ ရဟန်း သာဓု သာဓု သာဓုပါအရှင်ဘုရား ကူးယူပူဇော်ပါဧ။် နန်းမီ acc မှ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EdEAtL

ဘာပဲလုပ်လုပ် သတိနဲ့သာလုပ်ပါ ********************* နည်းလမ်းတွေ ဘယ်လောက်များများ တို့ဗုဒ္ဓက သတိတစ်လုံးပဲဗျာ။ ဘာလုပ်လုပ် လုပ်တဲ့အလုပ်ကို သတိနဲ့တွဲလုပ်။ အဲဒါဝိပဿနာဖြစ်သွားတာပဲ။ သတိနဲ့လုပ်တော့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ့်ဆီမှာရှိတယ်။ ရှိတော့ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိတာပဲ။ အဲဒါ ဝိပဿနာဗျ။ ကိုယ်ထဲမှာ နှစ်သက်ရာကိုမှတ်။ တို့ ဘုရားတိုင်း ဘုရားတိုင်းမှတ်တာ နှာခေါင်းပဲ။ နှာခေါင်းမှာ ၀င်လေလေး၀င်တာထွက်တာကို စာလို ၀င်သက်ထွက်သက်ခေါ်တယ်ဗျာ။ အဲဒါ အသက်ပဲဗျာ။ လူတစ်ယောက်လုံးရဲ့အသက်ဟာ နှာခေါင်းမှာရှိတယ်။ ၀င်လေထွက်လေကိုပြောတာ။ ဒီနှာခေါင်းကနေထိုင်ပြီးမှတ်ရင် တစ်ကိုယ် လုံးအကုန်သိတယ်ဗျာ။ စာလို ပင်တိုင်ကမ္မဋ္ဌာန်းလို့ ခေါ်တယ်။ ကျန်တဲ့အလုပ်တွေလုပ်ရင်းလည်း နှာခေါင်း၀ကိုမှတ်ဗျာ။ ဝေဘူဆရာတော်ကြီးက ဒီအတိုင်းမှတ်သွားတာဗျ။ မှတ်နိုင်ပါ့မလားဗျအဲဒါကျတော့ဗျာ။ မျက်စိကမြင်တဲ့အခါ ကြည့်စရာရှိရင် မျက်စိမှာ သတိချထားဗျာ။ နားကကြားတဲ့အခါမှာ နားထိပ်မှာ ချထားဗျာ။ သတိနဲ့သွားဗျာ။ တသက်လုံးလုပ်သွားဗျ။ ဘယ်တော့မှ မလွှတ်နဲ့ သိရုံသိသွားဗျာ။ တွေးတဲ့စိတ်ကတော့ တွေးမှာပဲ။ ၀ိပဿနာဉာဏ်တွေဘယ်လောက်တက်တက်တွေးမှာပဲ။ စိတ်ကိုမနိုင်ရကောင်းလားဆိုပြီး ရန်မလုပ်ရဘူး။ လျှော့လည်းမလျှော့ရဘူး။ မှတ်စရာရှိတာသာမှတ်။ အမှတ်များရင်အတွေးက သူ့ဟာသူလျော့သွားလိမ့်မယ်။ လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ မွေးကတည်းက အတွေးနဲ့မွေးလာတာ။ တစ်သက်လုံးလည်းအတွေးနဲ့နေတာ။ လုပ်စရာရှိလည်း အတွေးနဲ့လုပ်နေတာ။ အဲဒါ ထိုင်မှတ်တာ ခဏလေးရှိသေးတယ်။ ချက်ချင်းတော့ မရနိုင်သေးဘူး။ မှတ်အားကောင်းရင်သူ့ဟာ သူတက်သွားမှာပဲ။ ဘုရားဟောတဲ့အထဲမှာ သတိ ပဋ္ဌာန်ဆိုတာရှိတယ်။ အဲဒါ သတိပဋ္ဌာန်ခေါ်တယ်။ နှာခေါင်းမှတ်မှု ပင်တိုင်ထားပြီး တွေးတာနဲ့နှာခေါင်းနဲ့ ဘယ်ကို စိတ်ရောက်များလဲ။ တွေးတဲ့စိတ်ကိုအရောက်များရင် နှာခေါင်းမှတ်တာ ခဏလွှတ်လိုက် တွေးပြီးတာနဲ့ နှာခေါင်းပြန်မှတ်။ တစ်ခါနှာခေါင်းမှတ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်က နာလာမယ်ဆိုရင် နာတဲ့ဘက်စိတ်အရောက်များရင် နှာခေါင်းမှတ်တာကိုလွှတ်ပစ်ပြီး နာတာကိုမှတ်။ ပြီးမှ နှာခေါင်းကိုပြန်မှတ်။ အသံကိုကြားလို့ ကြားတာဘက်စိတ်ရောက်တာများသွားလို့ရှိရင် နှာခေါင်းအမှတ်ကိုလွှတ်ပြီး ကြားတဲ့ဘက်ကို မှတ်။ ပြီးမှ နှာခေါင်းကိုပြန်မှတ်။ တို့ ရန်ကုန်ကတည်းက ဒီမေးတာတွေ အိမ်တွင်းရေးတွေက အစ မေးလျှောက်တာ တွေ အဲဒါတွေ ဒိုင်ခံပြောလာတာ တစ်ယောက်ကစ တစ်ရာဆိုသလို ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီကတည်းက ကြောက်လာတာ။ တစ်ဦးပြောလိုက်ရင် တစ်တိုင်းပြည်လုံးကလာမှာ။ ဒီလောကီကိစ္စတွေကလျှောက်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ တို့ဒီတောထဲကနေအာရုံပြုပေးနေတာပဲ။ တို့ရှုမှတ်နေတာဟာ ဒေါသကင်းနေတဲ့အတွက် မေတ္တာပဲ။ ဘုရားတို့ ရဟန္တာတို့ဆိုတာက ဘယ်သူဘယ်ဝါ ကျန်းမာပါစေလို့တိုက်ရိုက်ပေးတာမဟုတ်ဘူး။ ရှုမှတ်နေတာဟာ ဓမ္မဓါတ်လှိုင်းပေးနေတာပဲ။ လ ဟာတစ်ကမ္ဘာလုံးသာနေတာပဲ။ မော့ကြည့်သူ ထွက်ကြည့်သူအေးတာပေါ့။ ကိုယ့်ဘက်က ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ လထွက်ကြည့် သလိုထွက်ကြည့်နေရင် အကုန်ပြီးတယ်။ ထပ်ပြီးအဆစ်ပေးလိုက်ဦးမယ်။ သမာဓိ(၃)မျိုးရှိတယ်။တစ်ခါမှတ်တစ်ခါတည်ရင် ပထမ သမာဓိပဲ။(၅)မိနစ် (၁၀)မိနစ်ကလေးတည်နေရင် အဲဒါဒုတိယ သမာဓိပဲ။ ဝိပဿနာအထက်ပိုင်းရောက်ရင် စိတ်ကဘယ်မှမထွက်တော့ဘူး။ အဲဒါတတိယ သမာဓိပဲ။ ထိုင်လို့ သတိမြဲနေပြီဆိုပါစို့။ သတိမြဲကြောင်းကိုနှာခေါင်းရှုရင် နှာခေါင်းမှာ လေနိမိတ်ပေါ်ရတယ်။ တို့တုန်းက ဖောင်းပိန်မှတ်တော့ ဖောင်းနိမိတ် ပိန်နိမိတ် ပေါ်တာပေါ့။ စိတ်တည်ကြောင်းပြတဲ့နိမိတ်ခေါ်တယ်။ စက်များဆိုရင် ဘယ်နှစ်မိုင်ရောက်ရင် ဘယ်နှစ်မိုင်ရောက်ကြောင်းအချက်ပြသလို တို့ဒီမှာလည်း နှာခေါင်းမှတ်ရင်နှာခေါင်း အချက်ပြရှိတယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ တို့သံသရာအဆက်ဆက်က ပါလာတဲ့ဉာဉ်နဲ့ ဒီကသတိနဲ့သွားတဲ့ဉာဏ်နဲ့ အဲဒီနေရာမှာ အတိုက်အခံ သွားလုပ်တော့ ဉာဉ်ဘက်က အာရုံဆန်းတွေပေါ်တတ်တယ်။ တခြားက လာပြီးပြတာမဟုတ်ဘူး။ စရိုက်လိုက်ပြီး ပေါ်တတ်တယ်။ ဒေါသကြီးသူ ဒေါသကြီးတဲ့အလျောက်ပြမှာ။ ရာဂကြီးတဲ့သူ ရာဂအလိုက်ပြမှာ။ လာချင်တာ လာမှတ်မှာပဲ။ အများဆုံးတွေ့ရတာက သမာဓိတည်ကြည်ခါစ ဝိပဿနာဉာဏ်တက်တော့ စာလို အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ လက္ခဏာမြင်ရတာကိုတို့ကအတ္တစွဲတာကိုး။ ဟိုက အနတ္တပြမှာ တို့က နိစ္စစွဲတာ။ ဟိုက အနိစ္စပြမှာ တို့က သုခလို့ထင်တာကို။ အဲဒီအချိန်မှာပေါ်တာပဲ။ သဒ္ဓါထက်သူကျတော့ ဘုရား ရဟန္တာတို့ပေါ်တယ်။ နတ်တို့ပေါ်တယ်။ ပေါ်ရုံတင်မက လာကိုပြောတာရှိတယ်။ မြင်ရုံမြင်တာပဲရှိတယ်။ အဲဒါကို ဘယ်ကိုမှမလိုက်ဘဲ ကိုယ့်ရှုကွက်ကို လက်မလွှတ်နဲ့။ အဲဒါဆိုရင် မှားစရာမရှိဘူး။ ကိုယ့်ရှု့ကွက်ကို လက်လွှတ်ပြီး အဲဒီနောက်သွားရင် လမ်းမှားပြီ။ တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်နဲ့တော့ မတွေ့နိုင်ဘူး။ သတိအားကောင်းမှ အတွေးမ၀င်မှ ပေါ်တာ။ တို့ကိုယ်ခန္ဓာမှာ သွေးကလည်ပတ်နေတာ။ အတွေးနဲ့လည်တယ်။ သောကနဲ့လည်တယ်။ မာနနဲ့လည်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာတို့သွေးက မည်းနေတာ။ သွေးကမကြည်ဘူး။ နောက်နေတာ။ အဲဒီတော့ မှတ်ဟဲ့။ မှတ်ပါများတော့ အဲဒီ စိတ်တွေမပါဘူး။ အတွေးမပါတော့ သွေးကြည်တာပေါ့လေ။ သွေးကြည်ပါများတော့ မှန်ကြည့်တော့ အရိပ်ပေါ်သလိုပေါ့လေ။ အဲဒီတော့မှနိမိတ်ပေါ်တာ။ တရားရအောင်လုပ်မယ်လို့ စိတ်ဘယ်တော့မှ မထားနဲ့။ ကြိုးစားချင်တဲ့စိတ်သာ ရှိရမယ်။ ရချင်တဲ့စိတ်မရှိရဘူး။ သူပြတဲ့နေရာကို ကြည့်နေရင် တရားက သူ့ဟာသူ ဇာတ်ကောင် တွေက ပြလာမှာ။ လိုချင်စိတ်နဲ့ကြည့်ရင် တွေ့ခဲတယ်။ စိတ်မပါလက်မပါကြည့်ရင် သွေးကမဲနေလို့မမြင်ရဘူး။ မရရအောင် မခံချင်စိတ်နဲ့လုပ်တော့ သွေးကမည်းတယ်။ အဲဒီတော့ မမြင်ရဘူးပေါ့။ အဲဒီတော့ တရားရှာတဲ့အခါ အဲဒီစိတ် (၃)စိတ်မပါရဘူး။ သတိနဲ့မှတ်တော့ ကိုယ်မမြင်ဖူးတဲ့ရှု့ကွက်တွေထဲက အရာတွေမြင်လိမ့်မယ်။ နှာသီး၀ဆိုနှာသီးဝပေါ့။ လေရဲ့နိမိတ်တွေ လေတန်းတွေမြင်ချင်မြင်မှာပေါ့။ မြင်လာတော့ ယုံလာတယ်။ ခန္ဓာဖြစ်ပျက်မြင်လေလေ ယုံလေလေပဲ။ ဆရာသမားအပေါ် ယုံတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီလိုယုံလာရင်သွေးကကြည်လာတာ။ ကြည်လာမှ ဒီဖြစ်ပျက်မြင်လာတာ။ ထိုင်မယ့်အချိန်မှာ သီလယူပါ။ သီလယူတယ်ဆိုတာ အရင်တုန်းကဟာတွေကို အဖြတ်ခိုင်းတာပဲ။ ဘာစည်းမှ ချဖို့မလိုဘူး။ ဘေးက အနှောင့်အယှက်မလုပ်နိုင်အောင် သာသနာတော်စောင့်နတ်တွေက စောင့်ရှောက်ပေးရတယ်။ ဆိုင်ရာနတ်တွေက စောင့်ရှောက်ပေးရမယ်။ သာသနာတော်စောင့်နတ်တွေက တာ၀န်ယူပေးရတာ။ ဒါကြောင့် သီလယူရတာ။ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကိုလုပ်၊ သတိလေးနဲ့လုပ်၊ သတိမပါရင် တို့ဉာဉ်ကခိုင်းတာလုပ်ရလိမ့် မယ်။ သတိပါတော့ တို့ခိုင်းတာကို ဉာဉ်ကလုပ်ပေးရမှာ။ ဘုရားတရားအပေါ်မှာ ဖြည်ချုပ်ပြီး ၀ယ်ရတာမရှိဘူး။ အောင့်ပြီးဖယ်ရတာမရှိဘူး။ အမှတ်မှတ်ရင်းနဲ့ နောက်တော့ သူ့ဟာသူသိသွားပြီး သတိက ၀ယ်သွားတာ။ တို့၀ယ်တာမဟုတ်ဘူး။ သတိရှိရင် ဘုရားသားပဲ။ သတိမရှိရင် အလကားပဲ။ ဘုရားသားဖြစ်ချင်ရင် သတိရှိမှဖြစ်တာ။ တို့ဒကာဒကာမတွေ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ ကျေးဇူးတော်ရှင်မဟာဗောဓိမြိုင် ဆရာတော်ဘုရားကြီး Credit to ဒုလ္လဘ ရဟန်း သာဓု သာဓု သာဓုပါအရှင်ဘုရား ကူးယူပူဇော်ပါဧ။် နန်းမီ acc မှ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EdEAtL

မဂ်လာနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EeX6SI

မဂ်လာနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EeX6SI

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2YI5HXx

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2t3Whtp

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2YI5HXx

မဂ်လာညချမ်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35e9Ww9

မဂ်လာညချမ်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 အလင်းရောင်ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35e9Ww9

" ဘဝမှ လွတ်မြောက်ဖို့ နည်းလမ်းကောင်းများ '' 🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮 ◆ ဒီဘဝြပီးသွားရင် ဘယ်ရောက်မယ်ဆိုတာ သာမန်ပုထုဇဉ်တွေ မသိနိုင်ပါ။ မြတ်စွာဘုရား တရားတော်တွေ တို့တတွေ နာခွင့်ရကြပါတယ်။ တရားတော်တွေဆိုတာ ရောဂါပျောက်အောင် ကုသနိုင်တဲ့ဆေးနဲ့ အလားတူပါတယ်။ ဆေးဆိုတာ မသောက်ဘဲနဲ့ နေလို့ရှိရင်တော့ ရောဂါမပျောက်နိုင်ပါ။ ရောဂါပျောက်ချင်ရင် ဆေးကိုမှန်မှန် သောက်ရပါတယ်။ တရားဆိုတာလည်း ဘ၀မှလွတ်မြောက်အောင် မှန်မှန်နှလုံးသွင်းရပါတယ်။ ◆ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ နှလုံးသွင်းခြင်းဖြင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းချက်တွေ စိတ်ရဲ့အညစ်အကြေးတွေဟာ တဖြည်းဖြည်း သန့်စင်ပြီးတော့ နောက်ဆုံးမှာ ကိုယ့်စိတ်ဟာ ကြံ့ခိုင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်မျိုးကို ရလာပါမယ်။ ကိုယ့်စိတ်ဓာတ်ကို ကြံ့ခိုင်လာအောင် ကိုယ်ပဲလုပ်ရပါတယ်။ ◆ အဲဒါကြောင့် မြတ်စွာဘုရားက “အတ္တာဟိ အတ္တနော နာထော” လို့ ဟောခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ်လုပ်မှ ကိုယ်ရတယ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ လက်တွေ့လည်းကျပါတယ်။ တရားဟာ မိမိရဲ့ဘ၀ပဲ။ ကိုယ့်ဘ၀ပဲ။ တရားလို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ စီးပွား၊ ရာထူး၊ သားသမီး၊ ဇနီးမယားကိုစွန့်ပြီး အမျိုးသမီးတွေက မယ်သီလရှင်၀တ်ဖို့ မလိုပါ။ အမျိုးသားတွေက ဘုန်းကြီး၀တ်ဖို့ မလိုပါ။ မိသားစုနဲ့နေရင်းလည်း တရားရနိုင်ပါတယ်။ ကျင့်ဖို့ရာ အဓိက ဖြစ်ပါတယ်။ နှလုံးသွင်းတရားဟာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ ◆ မြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တုန်းက မိသားစုနဲ့နေရင်း သောတာပန်၊ သကဒါဂါမ်၊ အနာဂါမ်တွေဖြစ်တာ ရှိပါတယ်။ အနာဂါမ် ဖြစ်သည်အထိအောင်တောင်မှ မိသားစု အသိုင်းအ၀န်းထဲမှာ ရှိနေသေးပါတယ်။ နောက်ဆုံး ရဟန္တာဖြစ်သွားရင်တော့ သူက မိသားစုနဲ့ မနေတော့ပါ။အဲဒီလို တရားဆိုတာ ဘယ်လိုပုဂ္ဂိုလ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျင့်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်မှာ ရနိုင်ပါတယ်။ ◆ ပစ္စည်းသံယောဇဉ်၊ သားသံယောဇဉ်၊ သမီးသံယောဇဉ်ဆိုတော့ ပစ္စည်းကို စွန့်ရမှာလား၊ သားကိုစွန့်ရမှာလား၊ သမီးကိုစွန့်ရမှာလားလို့ လူတွေက ထင်နေကြတယ်။ ဘယ်ဟာမှစွန့်စရာ မလိုပါဘူး။ စွန့်ရမှာက ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့တွယ်တာမှုကို စွန့်ရမှာပါ။ အတွယ်အတာမရှိဘဲနဲ့နေတာ မေတ္တာနဲ့ နေတာပါ။ အဲဒီတော့ သားစွန့်ဖို့လည်း မလိုပါ။ သမီးစွန့်ဖို့လည်း မလိုပါ။ ရာထူးစွန့်ဖို့လည်း မလိုပါ။ တွယ်တာမှုကိုပဲ စွန့်ဖို့ လိုပါတယ်။ ◆ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ မြတ်စွာဘုရားက တရားတော်တွေဟာ “သတိသမ္ပဇည” တရားကိုယ့်သန္တာန်မှာ ဖြစ်ပွားအောင် ကြိုးစားပြီးတော့ အမှန်အကန်သိမယ်ဆိုရင် ဘ၀မှာ နေပျော်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ ဘ၀က လွတ်မြောက်တဲ့ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်မှာ ဖြစ်တယ်လို့ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ သဘောကျကာ ကျင့်ကြံအားထုတ်နိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ။ ➢ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ (Ph.D) ဘေသဇ္ဇဂုရုတရားတော် +++++++++++++++++++++ "ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ငြိမ်းချင်ရင် '' 🛡🛡🛡🛡🛡🛡🛡🛡🛡 ◆ မြတ်စွာဘုရားက ဒုက္ခဖြစ်တယ် ဆိုတာ တခြားကြောင့် မဟုတ်ဘူး။ ဟောဒီ တွယ်တာမှုကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒုက္ခဖြစ်ခြင်းအကြောင်းက တွယ်တာမှုပဲ။ ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းချင်ရင် ဒီ တွယ်တာမှုကို ဖယ်ရှားရမယ်။ တွယ်တာမှုကို ဖယ်လိုက်နိုင်တာနဲ့ တပြိုင်နက် ဒုက္ခဟာ ချုပ်ငြိမ်းသွားတယ်။ နှစ်သက်တွယ်တာမှုဆိုတဲ့ အတွယ်အတာ တဏှာရှိနေသေးသမျှ ဘယ်ခေတ်ဘယ်ကာလမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒုက္ခဆိုတာ လာဦးမှာပဲ။ ◆ ဒီ အတွယ်အတာ တဏှာကို ဖယ်ရှားခြင်းဟာ ဒုက္ခချုပ်ခြင်းပါပဲ။ ရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်မြတ်က အနာထပိဏ်သူဌေးကြီးကို မျက်စိကမြင်တဲ့အာရုံကနေစပြီးတော့ တွယ်တာမှုတွေ တစ်ခုချင်း တစ်ခုချင်း ဖြုတ်သွားသလို တို့တစ်တွေလည်းပဲ နံပါတ်(၁) ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေပေါ်မှာ တွယ်တာတဲ့တဏှာကို ဖြုတ်၊ နံပါတ်(၂)က ကိုယ်နဲ့ ခင်မင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပေါ်မှာ တွယ်တာတဲ့တဏှာကိုဖြုတ်၊ နောက်ဆုံး နံပါတ်(၃) ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွယ်တာနေတဲ့တဏှာကို ဖြုတ်ရမှာပါ။ ◆ အဲဒီ အဆင့် သုံးဆင့်နဲ့ ဖြုတ်လိုက်နိုင်ပြီဆိုရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မတွယ်တာတော့ဘူး။ အတွယ်အတာတွေ လုံးဝြပတ်သွားပြီဆိုရင် “ဧသေဝန္တော ဒုက္ခဿ" ဒါ ဆင်းရဲဒုက္ခရဲ့ အဆုံးသတ်ခြင်းပါပဲ။ အကယ်၍ အတွယ်အတာတွေ ကျန်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ ဒုက္ခတွေ အဆုံးမသတ်နိုင်သေးဘူး။ ◆ ဒါကြောင့် ခန္ဓာငါးပါးကို တွယ်တာတဲ့ အတွယ်အတာမှန်သမျှကို တစ်စချင်း ဖြုတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားကြရမယ်။ ထိုသို့ ဖြုတ်ဖို့အတွက်က ထိုခန္ဓာငါးပါးရဲ့ အပြစ်တွေကို မြင်အောင်၊ သဘာ၀အစစ်အမှန်တွေကို မြင်အောင် ရှုမြင်သုံးသပ်မှ အတွယ်အတာဆိုတာ ပြုတ်နိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။ ◆ ဒါကြောင့် တရားချစ်ခင် ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်းတို့ကလည်း သဘာ၀တရားကို ရှုမြင်သုံးသပ်နိုင်တဲ့ ဝိပဿနာဉာဏ်မျိုးရအောင် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်ခြင်းဖြင့် အတွယ်အတာ မှန်သမျှ ပြုတ်ပြီး ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ငြိမ်းရာမှန် မြတ်နိဗ္ဗာန်သို့ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ မျက်မှောက်ပြုနိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ။ ...................... ➢ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ နန္ဒီ ဒုက္ခဿ မူလံ တရားတော် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/38wVf9G

" ဘဝမှ လွတ်မြောက်ဖို့ နည်းလမ်းကောင်းများ '' 🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮 ◆ ဒီဘဝြပီးသွားရင် ဘယ်ရောက်မယ်ဆိုတာ သာမန်ပုထုဇဉ်တွေ မသိနိုင်ပါ။ မြတ်စွာဘုရား တရားတော်တွေ တို့တတွေ နာခွင့်ရကြပါတယ်။ တရားတော်တွေဆိုတာ ရောဂါပျောက်အောင် ကုသနိုင်တဲ့ဆေးနဲ့ အလားတူပါတယ်။ ဆေးဆိုတာ မသောက်ဘဲနဲ့ နေလို့ရှိရင်တော့ ရောဂါမပျောက်နိုင်ပါ။ ရောဂါပျောက်ချင်ရင် ဆေးကိုမှန်မှန် သောက်ရပါတယ်။ တရားဆိုတာလည်း ဘ၀မှလွတ်မြောက်အောင် မှန်မှန်နှလုံးသွင်းရပါတယ်။ ◆ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ နှလုံးသွင်းခြင်းဖြင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းချက်တွေ စိတ်ရဲ့အညစ်အကြေးတွေဟာ တဖြည်းဖြည်း သန့်စင်ပြီးတော့ နောက်ဆုံးမှာ ကိုယ့်စိတ်ဟာ ကြံ့ခိုင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်မျိုးကို ရလာပါမယ်။ ကိုယ့်စိတ်ဓာတ်ကို ကြံ့ခိုင်လာအောင် ကိုယ်ပဲလုပ်ရပါတယ်။ ◆ အဲဒါကြောင့် မြတ်စွာဘုရားက “အတ္တာဟိ အတ္တနော နာထော” လို့ ဟောခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ်လုပ်မှ ကိုယ်ရတယ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ လက်တွေ့လည်းကျပါတယ်။ တရားဟာ မိမိရဲ့ဘ၀ပဲ။ ကိုယ့်ဘ၀ပဲ။ တရားလို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ စီးပွား၊ ရာထူး၊ သားသမီး၊ ဇနီးမယားကိုစွန့်ပြီး အမျိုးသမီးတွေက မယ်သီလရှင်၀တ်ဖို့ မလိုပါ။ အမျိုးသားတွေက ဘုန်းကြီး၀တ်ဖို့ မလိုပါ။ မိသားစုနဲ့နေရင်းလည်း တရားရနိုင်ပါတယ်။ ကျင့်ဖို့ရာ အဓိက ဖြစ်ပါတယ်။ နှလုံးသွင်းတရားဟာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ ◆ မြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တုန်းက မိသားစုနဲ့နေရင်း သောတာပန်၊ သကဒါဂါမ်၊ အနာဂါမ်တွေဖြစ်တာ ရှိပါတယ်။ အနာဂါမ် ဖြစ်သည်အထိအောင်တောင်မှ မိသားစု အသိုင်းအ၀န်းထဲမှာ ရှိနေသေးပါတယ်။ နောက်ဆုံး ရဟန္တာဖြစ်သွားရင်တော့ သူက မိသားစုနဲ့ မနေတော့ပါ။အဲဒီလို တရားဆိုတာ ဘယ်လိုပုဂ္ဂိုလ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျင့်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်မှာ ရနိုင်ပါတယ်။ ◆ ပစ္စည်းသံယောဇဉ်၊ သားသံယောဇဉ်၊ သမီးသံယောဇဉ်ဆိုတော့ ပစ္စည်းကို စွန့်ရမှာလား၊ သားကိုစွန့်ရမှာလား၊ သမီးကိုစွန့်ရမှာလားလို့ လူတွေက ထင်နေကြတယ်။ ဘယ်ဟာမှစွန့်စရာ မလိုပါဘူး။ စွန့်ရမှာက ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့တွယ်တာမှုကို စွန့်ရမှာပါ။ အတွယ်အတာမရှိဘဲနဲ့နေတာ မေတ္တာနဲ့ နေတာပါ။ အဲဒီတော့ သားစွန့်ဖို့လည်း မလိုပါ။ သမီးစွန့်ဖို့လည်း မလိုပါ။ ရာထူးစွန့်ဖို့လည်း မလိုပါ။ တွယ်တာမှုကိုပဲ စွန့်ဖို့ လိုပါတယ်။ ◆ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ မြတ်စွာဘုရားက တရားတော်တွေဟာ “သတိသမ္ပဇည” တရားကိုယ့်သန္တာန်မှာ ဖြစ်ပွားအောင် ကြိုးစားပြီးတော့ အမှန်အကန်သိမယ်ဆိုရင် ဘ၀မှာ နေပျော်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ ဘ၀က လွတ်မြောက်တဲ့ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်မှာ ဖြစ်တယ်လို့ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ သဘောကျကာ ကျင့်ကြံအားထုတ်နိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ။ ➢ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ (Ph.D) ဘေသဇ္ဇဂုရုတရားတော် +++++++++++++++++++++ "ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ငြိမ်းချင်ရင် '' 🛡🛡🛡🛡🛡🛡🛡🛡🛡 ◆ မြတ်စွာဘုရားက ဒုက္ခဖြစ်တယ် ဆိုတာ တခြားကြောင့် မဟုတ်ဘူး။ ဟောဒီ တွယ်တာမှုကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒုက္ခဖြစ်ခြင်းအကြောင်းက တွယ်တာမှုပဲ။ ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းချင်ရင် ဒီ တွယ်တာမှုကို ဖယ်ရှားရမယ်။ တွယ်တာမှုကို ဖယ်လိုက်နိုင်တာနဲ့ တပြိုင်နက် ဒုက္ခဟာ ချုပ်ငြိမ်းသွားတယ်။ နှစ်သက်တွယ်တာမှုဆိုတဲ့ အတွယ်အတာ တဏှာရှိနေသေးသမျှ ဘယ်ခေတ်ဘယ်ကာလမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒုက္ခဆိုတာ လာဦးမှာပဲ။ ◆ ဒီ အတွယ်အတာ တဏှာကို ဖယ်ရှားခြင်းဟာ ဒုက္ခချုပ်ခြင်းပါပဲ။ ရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်မြတ်က အနာထပိဏ်သူဌေးကြီးကို မျက်စိကမြင်တဲ့အာရုံကနေစပြီးတော့ တွယ်တာမှုတွေ တစ်ခုချင်း တစ်ခုချင်း ဖြုတ်သွားသလို တို့တစ်တွေလည်းပဲ နံပါတ်(၁) ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေပေါ်မှာ တွယ်တာတဲ့တဏှာကို ဖြုတ်၊ နံပါတ်(၂)က ကိုယ်နဲ့ ခင်မင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပေါ်မှာ တွယ်တာတဲ့တဏှာကိုဖြုတ်၊ နောက်ဆုံး နံပါတ်(၃) ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွယ်တာနေတဲ့တဏှာကို ဖြုတ်ရမှာပါ။ ◆ အဲဒီ အဆင့် သုံးဆင့်နဲ့ ဖြုတ်လိုက်နိုင်ပြီဆိုရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မတွယ်တာတော့ဘူး။ အတွယ်အတာတွေ လုံးဝြပတ်သွားပြီဆိုရင် “ဧသေဝန္တော ဒုက္ခဿ" ဒါ ဆင်းရဲဒုက္ခရဲ့ အဆုံးသတ်ခြင်းပါပဲ။ အကယ်၍ အတွယ်အတာတွေ ကျန်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ ဒုက္ခတွေ အဆုံးမသတ်နိုင်သေးဘူး။ ◆ ဒါကြောင့် ခန္ဓာငါးပါးကို တွယ်တာတဲ့ အတွယ်အတာမှန်သမျှကို တစ်စချင်း ဖြုတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားကြရမယ်။ ထိုသို့ ဖြုတ်ဖို့အတွက်က ထိုခန္ဓာငါးပါးရဲ့ အပြစ်တွေကို မြင်အောင်၊ သဘာ၀အစစ်အမှန်တွေကို မြင်အောင် ရှုမြင်သုံးသပ်မှ အတွယ်အတာဆိုတာ ပြုတ်နိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။ ◆ ဒါကြောင့် တရားချစ်ခင် ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်းတို့ကလည်း သဘာ၀တရားကို ရှုမြင်သုံးသပ်နိုင်တဲ့ ဝိပဿနာဉာဏ်မျိုးရအောင် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်ခြင်းဖြင့် အတွယ်အတာ မှန်သမျှ ပြုတ်ပြီး ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ငြိမ်းရာမှန် မြတ်နိဗ္ဗာန်သို့ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ မျက်မှောက်ပြုနိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ။ ...................... ➢ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ နန္ဒီ ဒုက္ခဿ မူလံ တရားတော် 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/38wVf9G

ခင်ဗျားတို့က ဘုရားနားသွားပြီး ရှေ့ကနေပိတ်ထိုင် ပြီးတော့… ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် မျက်စုံမှိတ်လို့ ဘုရားရှိခိုးကြတယ်။ တကယ်ဆို... ! ခင်ဗျားတို့ဟာက ကျက်ထားတဲ့စာ,မေ့မှာစိုးလို့ ဘုရားရှေ့သွား စာပြန်နေတာနဲ့ တူနေတယ်။ ဘာလို့လဲဆို ပါးစပျကသာ ဆိုနတော... စိတ်အာရုံက...ဘုရားဆီ ...ရောက်မှမရောက်ပဲ။ နှုတ်တက်ရနေလို့သာ စာကဆုံးသွားတာ ဒီတော့ .... စာပြန်နေတာနဲ့အတူတူပဲ။ ပြီးတော့ ... ဆုကတောင်းကြသေးတာ။ ဒီလို.... ! ဘုရားရှိခိုးရတဲ့ အတွက်ကြောင့် ... ပဋိသန္ဓေ အို နာ သေဘေးက လွတ်ရပါလို၏ လွတ်ပါရစေ..တဲ့။ ဒီဆုမျိုးကို ဘယ်ဘုရားက ပေးလိမ့်မလဲ။ ဘုရားက...ပေးနိုင်တာမှမဟုတ်ပဲ။ ဒါကို ... ! ခင်ဗျားတို့ဇွတ်တောင်းတယ်။ ဘုရားကို ...နားပူနားဆာလုပ်တယ်။ ရုပ်ထုတော်...ချည်း မို့လို့သာပေါ့ဗျာ။ သက်တော်ထင်ရှား ဘုရားသာဆို "နားငြီးတယ်"ဆိုရင်း ခြေထောက်နဲ့ဆီးပြီးကန်ချင်စရာ။ အဲ့တော့ ...ခင်ဗျားတို့ဟာ အင်မတန်မှ အတောင်းအရမ်းထူတဲ့လူတွေ။ အတောင်းအရမ်း ထူတဲ့လူဆိုတာ ဘာအမျိုးတုံးဆို - သူတောင်းစားမျိုး ဗျ။ ဒါမျိုးက ... ! ဆုတောင်းယူလို့ ရတာမဟုတ်ဘူး။ လုပ်ယူ ...ကြိုးစားယူမှ ရပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့်… တစာစာ.... တောင်းမနေကြပါနဲ့။ တန်ရာတန်ကြေး လုပ်အားပေးပြီးယူကြပါ။ ( မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး ) credit to original writer Copy by Hades

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35fFjXk

ခင်ဗျားတို့က ဘုရားနားသွားပြီး ရှေ့ကနေပိတ်ထိုင် ပြီးတော့… ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် မျက်စုံမှိတ်လို့ ဘုရားရှိခိုးကြတယ်။ တကယ်ဆို... ! ခင်ဗျားတို့ဟာက ကျက်ထားတဲ့စာ,မေ့မှာစိုးလို့ ဘုရားရှေ့သွား စာပြန်နေတာနဲ့ တူနေတယ်။ ဘာလို့လဲဆို ပါးစပျကသာ ဆိုနတော... စိတ်အာရုံက...ဘုရားဆီ ...ရောက်မှမရောက်ပဲ။ နှုတ်တက်ရနေလို့သာ စာကဆုံးသွားတာ ဒီတော့ .... စာပြန်နေတာနဲ့အတူတူပဲ။ ပြီးတော့ ... ဆုကတောင်းကြသေးတာ။ ဒီလို.... ! ဘုရားရှိခိုးရတဲ့ အတွက်ကြောင့် ... ပဋိသန္ဓေ အို နာ သေဘေးက လွတ်ရပါလို၏ လွတ်ပါရစေ..တဲ့။ ဒီဆုမျိုးကို ဘယ်ဘုရားက ပေးလိမ့်မလဲ။ ဘုရားက...ပေးနိုင်တာမှမဟုတ်ပဲ။ ဒါကို ... ! ခင်ဗျားတို့ဇွတ်တောင်းတယ်။ ဘုရားကို ...နားပူနားဆာလုပ်တယ်။ ရုပ်ထုတော်...ချည်း မို့လို့သာပေါ့ဗျာ။ သက်တော်ထင်ရှား ဘုရားသာဆို "နားငြီးတယ်"ဆိုရင်း ခြေထောက်နဲ့ဆီးပြီးကန်ချင်စရာ။ အဲ့တော့ ...ခင်ဗျားတို့ဟာ အင်မတန်မှ အတောင်းအရမ်းထူတဲ့လူတွေ။ အတောင်းအရမ်း ထူတဲ့လူဆိုတာ ဘာအမျိုးတုံးဆို - သူတောင်းစားမျိုး ဗျ။ ဒါမျိုးက ... ! ဆုတောင်းယူလို့ ရတာမဟုတ်ဘူး။ လုပ်ယူ ...ကြိုးစားယူမှ ရပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့်… တစာစာ.... တောင်းမနေကြပါနဲ့။ တန်ရာတန်ကြေး လုပ်အားပေးပြီးယူကြပါ။ ( မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး ) credit to original writer Copy by Hades

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35fFjXk

"တကယ့်ဥပေက္ခာ" ---------------- ဥပေက္ခာရဲ့ သဘောတရားကို လူတွေက အဓိပ္ပါယ်ကောက်လွဲနေတယ်။ မခေါ်မပြော၊ ဂရုမစိုက်ဘဲနေတာကို ဥပေက္ခာလို့ ထင်နေကြတယ်။ အမှန်မှာ ဥပေက္ခာက မေတ္တာထက်လည်းသာတယ်၊ ကရုဏာထက်လည်းသာတယ်။ ဥပေက္ခာဆိုတဲ့ သဘောတရားက .... လူဆိုတာ သူ့ကံနဲ့သူဖြစ်တယ်။ ဆဲသွားရင်လည်း ငါ့ဆဲရမလားလို့ စိတ်မဆိုးဘူး။ ဥပေက္ခာသမားသည် လာရောက်ပြီးတော့ ချီးမွမ်းပြီးတော့ အကူအညီပေးရင်လည်း ``သြော် ... ဒီကောင်က တော်တယ်၊ ငါ့ကို ချီးမွမ်းဖော်ရတယ်၊ ငါ့ကို ကူညီဖော်ရတယ်´´ ဆိုပြီးတော့ ဝမ်းမသာဘူး။ ဆိုလိုတာက စိတ်ဓာတ်အလွန်တည်ငြိမ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်အနေအထားမျိုးကို ဥပေက္ခာလို့ခေါ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်အလွန်တည်ငြိမ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်တည်ငြိမ်ပြီး လူကိုလျစ်လျူမရှုဘူး၊ လူ့ရဲ့ အပြုအမှုကိုသာ လျစ်လျူရှုပြီး လုပ်သင့်တာ လုပ်တယ်။ ဆိုပါစို့ .... လူတစ်ယောက် အကူအညီလိုနေတယ်။ ဒုက္ခရောက်နေတယ်။ သို့သော် သူက ဆဲပြီးတော့ ခိုင်းတယ်။ စိတ်မဆိုးဘူး။ လုပ်ပေးတယ်။ တစ်ယောက်က ချော့ပြီးတော့ ခိုင်းတယ်။ ဝမ်းမသာဘူး လုပ်ပေးတယ်။ အဲဒါ ဥပေက္ခာ။ ဝမ်းသာနေတယ်တို့၊ စိတ်ဆိုးနေတာတို့ဆိုတာက စိတ်မှာ တည်ငြိမ်မှု မရှိတာကိုပြတယ်။ တည်ငြိမ်မှုမရှိတဲ့ သဘောကိုပြနေတာ။ အခု လူတွေက ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်ကောက်လဲဆိုလို့ရှိရင် ဥပေက္ခာဆိုတာ အေး ... ကိုယ်နဲ့ မတည့်တဲ့သူ ဒီကောင်မ မခေါ်မပြောဘဲနေလိုက်တယ်၊ ဥပေက္ခာပြုထားတယ် မခေါ်မပြောဘူး၊ စကားလည်း မပြောဘူး၊ သူ့ ဘာမှမလုပ်ဘူး၊ အဲဒါ ဥပေက္ခာ။ ဒီလို မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီဥပေက္ခာက တစ်မျိုး၊ ဒီမွန်မြတ်တဲ့ ဥပေက္ခာ မဟုတ်ဘူး။ မွန်မြတ်တဲ့ဥပေက္ခာဆိုတာ တစ်ဖက်သားလုပ်တာကို ဂရုစိုက်ပြီးတော့ မနေဘူး၊ လုပ်သင့်တာလုပ်တယ်၊ ဒါမှ တကယ့် ဥပေက္ခာ။ ဆဲလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး၊ လုပ်သင့်တာလုပ်မယ်။ ချီးမွမ်းရင်လည်း ဂရုမစိုက်ဘူး၊ လုပ်သင့်တာလုပ်မယ်။ လုပ်သင့်တာကို လုပ်ပေးမယ်။ စိတ်ဓာတ်ကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထားတယ်။ ဒါမှ တကယ့်ဥပေက္ခာပါ။ ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော် ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ ___________________________________________________ """ဥပေက္ခာ""" လူတွေမှာ ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်း ဆိုတာရှိတယ်။ ချစ်ရင် ချစ်မယ်.. မချစ်ရင် မုန်းမယ်..။ ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ဆိုတာ အစွန်းနှစ်ခုပဲ၊ စိတ်ဓာတ်မှာ balance မဖြစ်လို့ အစွန်းနှစ်ဖက်ထွက်နေတဲ့ စိတ်ဓာတ်။ အဲဒီအစွန်းထွက်နေတဲ့ စိတ်ဓာတ်က လွတ်မြောက်ချင်လို့ရှိရင် ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတော့ ဥပေက္ခာ ပွားရမယ်တဲ့။ ဥပေက္ခာဆိုတာ ဘယ်လိုပွားရသလဲဆိုရင် “သဗ္ဗေသတ္တာ ကမ္မဿကာ” - သတ္တဝါဆိုတာ သူ့ကံနဲ့သူ လာတာလို့ပွားရတယ်။ ချစ်ခြင်းကိုလည်း ရှောင်မယ်၊ မုန်းခြင်းကိုလည်း ရှောင်မယ်။ ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ထိုနှစ်မျိုးလုံးမပါဘဲနဲ့ တည်ငြိမ်တဲ့သဘာ၀တရားတစ်ခုကို #ဥပေက္ခာလို့ခေါ်တယ်။ ဒီကနေ့ အရပ်ထဲမှာတော့ “ဥပေက္ခာ” ဆိုတာ ကိုယ်နဲ့မတည့်လို့ မခေါ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို “ဥပေက္ခာပြုတယ်”လို့ ပြောနေကြတယ်။ အဲဒီလို အဓိပ္ပါယ် မဟုတ်ဘူး။ ဥပေက္ခာက အလွန်မွန်မြတ်တယ်။ ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်းဆိုတဲ့ အစွန်းနှစ်ဖက်မရှိစေဘဲ တည့်မတ်တည်ငြိမ်တဲ့ သဘောထား..။ ဒါကြောင့်မို့ equanimity လို့အင်္ဂလိပ်လို ပြန်တယ်။ equanimity ဆိုတာ စိတ်ရဲ့တည်ငြိမ်မှုပဲ။ အဲဒီတည်ငြိမ်မှုဟာ စိတ်မတည်ငြိမ်တဲ့ emotion ဆိုတဲ့ရာဂတို့ ဒေါသတို့ရဲ့ထွက်ပေါက်ပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ မြတ်စွာဘုရားက ဥပေက္ခာဆိုတဲ့ စေတောဝိမုတ္တိဟာ ဒေါသရာဂရဲ့ထွက်ပေါက်ပါလို့ ဟောထားတယ်နော်။ ဒါကြောင့်မို့ အဲဒါကိုလည်းပဲ လေ့ကျင့်ပွားများခြင်းဖြင့် မိမိတို့ရဲ့မှန်ကန်တဲ့ ထွက်ပေါက်တစ်ခုကို ရရှိနိုင်ပါတယ်။ (ပါချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ) (“စိတ်၏ထွက်ပေါက်များ” တရားတော်မှ ကောက်နှုတ်ချက်) မည်သည့်ပို့စ်ကိုမဆို လွတ်လပ်စွာ ကူးယူ မျှဝေ ထပ်ဆင့် ဓမ္မဒါန ပြုနိုင်ပါသည်။ ဦးဇာတိ acc မှ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2E78pMy

"တကယ့်ဥပေက္ခာ" ---------------- ဥပေက္ခာရဲ့ သဘောတရားကို လူတွေက အဓိပ္ပါယ်ကောက်လွဲနေတယ်။ မခေါ်မပြော၊ ဂရုမစိုက်ဘဲနေတာကို ဥပေက္ခာလို့ ထင်နေကြတယ်။ အမှန်မှာ ဥပေက္ခာက မေတ္တာထက်လည်းသာတယ်၊ ကရုဏာထက်လည်းသာတယ်။ ဥပေက္ခာဆိုတဲ့ သဘောတရားက .... လူဆိုတာ သူ့ကံနဲ့သူဖြစ်တယ်။ ဆဲသွားရင်လည်း ငါ့ဆဲရမလားလို့ စိတ်မဆိုးဘူး။ ဥပေက္ခာသမားသည် လာရောက်ပြီးတော့ ချီးမွမ်းပြီးတော့ အကူအညီပေးရင်လည်း ``သြော် ... ဒီကောင်က တော်တယ်၊ ငါ့ကို ချီးမွမ်းဖော်ရတယ်၊ ငါ့ကို ကူညီဖော်ရတယ်´´ ဆိုပြီးတော့ ဝမ်းမသာဘူး။ ဆိုလိုတာက စိတ်ဓာတ်အလွန်တည်ငြိမ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်အနေအထားမျိုးကို ဥပေက္ခာလို့ခေါ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်အလွန်တည်ငြိမ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်တည်ငြိမ်ပြီး လူကိုလျစ်လျူမရှုဘူး၊ လူ့ရဲ့ အပြုအမှုကိုသာ လျစ်လျူရှုပြီး လုပ်သင့်တာ လုပ်တယ်။ ဆိုပါစို့ .... လူတစ်ယောက် အကူအညီလိုနေတယ်။ ဒုက္ခရောက်နေတယ်။ သို့သော် သူက ဆဲပြီးတော့ ခိုင်းတယ်။ စိတ်မဆိုးဘူး။ လုပ်ပေးတယ်။ တစ်ယောက်က ချော့ပြီးတော့ ခိုင်းတယ်။ ဝမ်းမသာဘူး လုပ်ပေးတယ်။ အဲဒါ ဥပေက္ခာ။ ဝမ်းသာနေတယ်တို့၊ စိတ်ဆိုးနေတာတို့ဆိုတာက စိတ်မှာ တည်ငြိမ်မှု မရှိတာကိုပြတယ်။ တည်ငြိမ်မှုမရှိတဲ့ သဘောကိုပြနေတာ။ အခု လူတွေက ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်ကောက်လဲဆိုလို့ရှိရင် ဥပေက္ခာဆိုတာ အေး ... ကိုယ်နဲ့ မတည့်တဲ့သူ ဒီကောင်မ မခေါ်မပြောဘဲနေလိုက်တယ်၊ ဥပေက္ခာပြုထားတယ် မခေါ်မပြောဘူး၊ စကားလည်း မပြောဘူး၊ သူ့ ဘာမှမလုပ်ဘူး၊ အဲဒါ ဥပေက္ခာ။ ဒီလို မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီဥပေက္ခာက တစ်မျိုး၊ ဒီမွန်မြတ်တဲ့ ဥပေက္ခာ မဟုတ်ဘူး။ မွန်မြတ်တဲ့ဥပေက္ခာဆိုတာ တစ်ဖက်သားလုပ်တာကို ဂရုစိုက်ပြီးတော့ မနေဘူး၊ လုပ်သင့်တာလုပ်တယ်၊ ဒါမှ တကယ့် ဥပေက္ခာ။ ဆဲလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး၊ လုပ်သင့်တာလုပ်မယ်။ ချီးမွမ်းရင်လည်း ဂရုမစိုက်ဘူး၊ လုပ်သင့်တာလုပ်မယ်။ လုပ်သင့်တာကို လုပ်ပေးမယ်။ စိတ်ဓာတ်ကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထားတယ်။ ဒါမှ တကယ့်ဥပေက္ခာပါ။ ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော် ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ ___________________________________________________ """ဥပေက္ခာ""" လူတွေမှာ ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်း ဆိုတာရှိတယ်။ ချစ်ရင် ချစ်မယ်.. မချစ်ရင် မုန်းမယ်..။ ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ဆိုတာ အစွန်းနှစ်ခုပဲ၊ စိတ်ဓာတ်မှာ balance မဖြစ်လို့ အစွန်းနှစ်ဖက်ထွက်နေတဲ့ စိတ်ဓာတ်။ အဲဒီအစွန်းထွက်နေတဲ့ စိတ်ဓာတ်က လွတ်မြောက်ချင်လို့ရှိရင် ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတော့ ဥပေက္ခာ ပွားရမယ်တဲ့။ ဥပေက္ခာဆိုတာ ဘယ်လိုပွားရသလဲဆိုရင် “သဗ္ဗေသတ္တာ ကမ္မဿကာ” - သတ္တဝါဆိုတာ သူ့ကံနဲ့သူ လာတာလို့ပွားရတယ်။ ချစ်ခြင်းကိုလည်း ရှောင်မယ်၊ မုန်းခြင်းကိုလည်း ရှောင်မယ်။ ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ထိုနှစ်မျိုးလုံးမပါဘဲနဲ့ တည်ငြိမ်တဲ့သဘာ၀တရားတစ်ခုကို #ဥပေက္ခာလို့ခေါ်တယ်။ ဒီကနေ့ အရပ်ထဲမှာတော့ “ဥပေက္ခာ” ဆိုတာ ကိုယ်နဲ့မတည့်လို့ မခေါ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို “ဥပေက္ခာပြုတယ်”လို့ ပြောနေကြတယ်။ အဲဒီလို အဓိပ္ပါယ် မဟုတ်ဘူး။ ဥပေက္ခာက အလွန်မွန်မြတ်တယ်။ ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်းဆိုတဲ့ အစွန်းနှစ်ဖက်မရှိစေဘဲ တည့်မတ်တည်ငြိမ်တဲ့ သဘောထား..။ ဒါကြောင့်မို့ equanimity လို့အင်္ဂလိပ်လို ပြန်တယ်။ equanimity ဆိုတာ စိတ်ရဲ့တည်ငြိမ်မှုပဲ။ အဲဒီတည်ငြိမ်မှုဟာ စိတ်မတည်ငြိမ်တဲ့ emotion ဆိုတဲ့ရာဂတို့ ဒေါသတို့ရဲ့ထွက်ပေါက်ပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ မြတ်စွာဘုရားက ဥပေက္ခာဆိုတဲ့ စေတောဝိမုတ္တိဟာ ဒေါသရာဂရဲ့ထွက်ပေါက်ပါလို့ ဟောထားတယ်နော်။ ဒါကြောင့်မို့ အဲဒါကိုလည်းပဲ လေ့ကျင့်ပွားများခြင်းဖြင့် မိမိတို့ရဲ့မှန်ကန်တဲ့ ထွက်ပေါက်တစ်ခုကို ရရှိနိုင်ပါတယ်။ (ပါချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ) (“စိတ်၏ထွက်ပေါက်များ” တရားတော်မှ ကောက်နှုတ်ချက်) မည်သည့်ပို့စ်ကိုမဆို လွတ်လပ်စွာ ကူးယူ မျှဝေ ထပ်ဆင့် ဓမ္မဒါန ပြုနိုင်ပါသည်။ ဦးဇာတိ acc မှ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2E78pMy

အဆိုးတွေကုန်အောင် လုပ်သင့်တာလုပ်ရမည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EbYxkQ

အဆိုးတွေကုန်အောင် လုပ်သင့်တာလုပ်ရမည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2EbYxkQ

အတ္တာဟိ အတ္တနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ စကားတစ်ခွန်းဟာ အလွန်တန်ဖိုးရှိတယ်။ "အတ္တာဟိ အတ္တနော နာထော" မိမိသာလျှင် မိမိ၏ ကိုးကွယ်ရာလို့ တခြားလူ ကိုးကွယ်ရာမဟုတ်ဘူး။ အရာခပ်သိမ်းမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားကိုးရမယ်။ ကိုယ့်အစွမ်းအစကို ကိုယ်ယုံကြည်ပြီးတော့ ကိုယ်တိုင်လုပ်ကိုင် ဆောင်ရွက်ရမယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်နားလည်ရမယ်။ မိမိသည်သာ ကိုးကွယ်ရာဆိုတာ ကိုယ်ရဲ့ဆန္ဒ ကိုယ်ရဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယ်ရဲ့အသိဉာဏ်ကို တန်ဖိုးထားပြီး… ဆန္ဒဖြင့် မျှော်လင့်ပြီး လုံ့လဝီရိယဖြင့် မရရ အောင်ကြိုးစားပြီး အသိဉာဏ်ဖြင့် မှန်ကန်တဲ့ နည်းလမ်းတွေကို ရှာဖွေအားထုတ်ရမယ်။ ဒါဟာ လက်တွေ့ အင်မတန်ကျတဲ့ ကျင့်စဉ် တစ်ခုကို မြတ်စွာဘုရားက ဖော်ထုတ်တယ်။ အဲတော့ မေးစရာတစ်ခုရှိလာတယ်။ "အတ္တာ ဟိ အတ္တနော နာထော" မိမိသည်သာလျှင် မိမိ၏ ကိုးကိုယ်ရာလို့ မြတ်စွာဘုရားက ဒီအတိုင်းဟောထားတာ ဟုတ်ပြီ။ ဗုဒ္ဓ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏။ ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ တရားကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ သံဃာကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆန့်ကျင်နေဘူးလားလို့ မေးကောင်းမေးကြလိမ့်မယ်။ မိမိကိုယ်ကို အားကိုးခြင်း ဘုရားကို အားကိုးခြင်းဆိုတာ အတိုင်းအတာ အကန့်အသတ်ခြင်း မတူဘူး။ မြတ်စွာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယ်အဆင့် နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှန်တရားကို သိဖို့အတွက် အားကိုးတာ။ မြတ်စွာဘုရားက ကယ်တင်တာလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတ်ဘူး။ သို့သော် ဘုရားက လမ်းပြပေးတာ။ လောကမှာ သွားရမယ့် လမ်းကို မသိတာ အင်မတန်မှ ဒုက္ခရောက်တယ်။ ပြဿနာကြီး တစ်ခုပဲ။ အဲတော့ သွားရမယ့်လမ်းကို ပြနိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးတာပေ့ါ။ မြတ်စွာဘုရားကို အားကိုးပါတယ်ဆိုတာ မြတ်စွာဘုရားက လုပ်သင့်တာနဲ့ မလုပ်သင့် တာကို ခွဲခြားဟောပြီး … မလုပ်သင့်တာတွေကို ရှောင်ရမယ်။ လုပ်သင့် တာတွေကို လုပ်ရမယ်လို့ အတိုင်းအတာတစ်ခု အနေနဲ့ သတ္တဝါတွေကို ဆုံးမသြ၀ါဒပေးထား တယ်။ အဲဒီ ဆုံးမသြ၀ါဒကို လိုက်နာကျင့်သုံးဖို့ ကိုယ့်ဟာကိုလုပ်ရမယ်၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုန်းတန်ခိုးတွေကို မှီခိုပြီး မြတ်စွာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖြတ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ တမျှော်မျှော် တခေါ်ခေါ်နေရမယ့် ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဘုရားက ဒါလုပ်။ ဒါမလုပ်နဲ့။ ဒါမလုပ်နဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောင်ပြီးတော့ ဒါလုပ်ဆိုတာကို လုပ်ဖို့ ဒါကိုဟောတာ။ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုင်း ဘုန်းကြီး တို့တစ်တွေ ကျင့်သုံးနေထိုင်တာ။ ဒါ "အတ္တာ ဟိ အတ္တနော နာထော" ပဲ။ မိမိသည်သာ ကိုးကွယ်ရာပဲ။ ဒီ့ထက်ရှင်းတဲ့ ဥပမာတစ်ခု ပြောရမယ်ဆိုရင် လူတွေဟာ နေမကောင်းထိုင်မသာဖြစ်တဲ့အခါ ဘယ်သွားလဲဆိုရင် ဆရာ၀န်ဆီသွားကြတယ်။ ဆရာ၀န်ဆီ ဘာအတွက် သွားတာလဲဆိုရင် ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကြောင့် ဒီရောဂါ ဖြစ်တာလဲ။ ဒီရောဂါဖြစ်လာလို့ရှိရင် ဘယ်ဆေးသောက် ဘယ်လိုနေရင်ပျောက်မလဲ။ ဒါသိဖို့ သွားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀န်က ရောဂါပျောက်အာင် လုပ်ပေးနိုင်သလားဆိုရင် မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး။ လုပ်မပေးနိုင်ဘူးဆိုတာ အင်မတန်ထင်ရှားတယ်။ ဘာပြုလို့လဲ ဆိုရင် ဆရာ၀န်က ဆေးထိုးပေးရင် ပေးတယ်၊ သောက်ဆေး ပေးရင်ပေးမယ်။ လူနာကိုယ်တိုင်က ဆေးသောက်ရမယ်။ အဲဒီကတည်းက ကိုယ်တိုင်လုပ်ရတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀န်ဆီ သွားတာဟာ ဒီရောဂါတွက် ဘာဆေးသောက်ရမလဲဆိုတာ သိဖို့သွားတာ။ ဆရာ၀န်ညွှန်ကြားတဲ့အတိုင်း လိုက်နာပြီးတော့ ဆေးသောက်မှ ရောဂါပျောက်မယ်။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လက်တွေ့ပဲ။ ကျေးဇူးတော်ရှင်ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော််ဘုရားကြီး။ ‘မြတ်ဗုဒ္ဓ၏အဆုံးအမနှင့်အညီနေထိုင်ခြင်း’ တရားတော်မှ ကောက်နှုတ်ချက်ဖြစ်ပါသည်။ #သုတရသဓမ္မစာပေ Crd အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မွတျစှာဘုရားရဲ့ စကားတဈခှနျးဟာ အလှနျတနျဖိုးရှိတယျ။ "အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကှယျရာလို့ တခွားလူ ကိုးကှယျရာမဟုတျဘူး။ အရာခပျသိမျးမှာ ကိုယျ့ကိုယျကို အားကိုးရမယျ။ ကိုယ့ျအစှမျးအစကို ကိုယျယုံကွညျပွီးတော့ ကိုယျတိုငျလုပျကိုငျ ဆောငျရှကျရမယျဆိုတာ သဘောပေါကျနားလညျရမယျ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာဆိုတာ ကိုယျရဲ့ဆန်ဒ ကိုယျရဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယျရဲ့အသိဉာဏျကို တနျဖိုးထားပွီး… ဆန်ဒဖွငျ့ မြှောျလငျ့ပွီး လုံ့လဝီရိယဖွငျ့ မရရ အောငျကွိုးစားပွီး အသိဉာဏျဖွငျ့ မှနျကနျတဲ့ နညျးလမျးတှကေို ရှာဖှအေားထုတျရမယျ။ ဒါဟာ လကျတှေ့ အငျမတနျကတြဲ့ ကငြျ့စဉျ တဈခုကို မွတျစှာဘုရားက ဖောျထုတျတယျ။ အဲတော့ မေးစရာတဈခုရှိလာတယျ။ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသညျသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကိုယျရာလို့ မွတျစှာဘုရားက ဒီအတိုငျးဟောထားတာ ဟုတျပွီ။ ဗုဒ်ဓ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဓမ်မံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ တရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ သံဃာကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆနျ့ကငြျနဘေူးလားလို့ မေးကောငျးမေးကွလိမျ့မယျ။ မိမိကိုယျကို အားကိုးခွငျး ဘုရားကို အားကိုးခွငျးဆိုတာ အတိုငျးအတာ အကနျ့အသတျခွငျး မတူဘူး။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယျအဆငျ့ နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှနျတရားကို သိဖို့အတှကျ အားကိုးတာ။ မွတျစှာဘုရားက ကယျတငျတာလဲ မဟုတျဘူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတျဘူး။ သို့သောျ ဘုရားက လမျးပွပေးတာ။ လောကမှာ သှားရမယျ့ လမျးကို မသိတာ အငျမတနျမှ ဒုက်ခရောကျတယျ။ ပွူနာကွီး တဈခုပဲ။ အဲတော့ သှားရမယျ့လမျးကို ပွနိုငျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ အငျမတနျမှ အရေးကွီးတာပေ့ါ။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးပါတယျဆိုတာ မွတျစှာဘုရားက လုပျသငျ့တာနဲ့ မလုပျသငျ့ တာကို ခှဲခွားဟောပွီး … မလုပျသငျ့တာတှကေို ရှောငျရမယျ။ လုပျသငျ့ တာတှကေို လုပျရမယျလို့ အတိုငျးအတာတဈခု အနနေဲ့ သတ်တဝါတှကေို ဆုံးမသွဝါဒပေးထား တယျ။ အဲဒီ ဆုံးမသွဝါဒကို လိုကျနာကငြျ့သုံးဖို့ ကိုယျ့ဟာကိုလုပျရမယျ၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုနျးတနျခိုးတှကေို မှီခိုပွီး မွတျစှာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖွတျပေးလိမ့ျမယျလို့ တမြှောျမြှောျ တခေါျခေါျနရေမယျ့ ကိစ်စမြိုး မဟုတျဘူး။ ဘုရားက ဒါလုပျ။ ဒါမလုပျနဲ့။ ဒါမလုပျနဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောငျပွီးတော့ ဒါလုပျဆိုတာကို လုပျဖို့ ဒါကိုဟောတာ။ မွတျစှာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုငျး ဘုနျးကွီး တို့တဈတှေ ကငြျ့သုံးနထေိုငျတာ။ ဒါ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" ပဲ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာပဲ။ ဒီ့ထကျရှငျးတဲ့ ဥပမာတဈခု ပွောရမယျဆိုရငျ လူတှဟော နမေကောငျးထိုငျမသာဖွဈတဲ့အခါ ဘယျသှားလဲဆိုရငျ ဆရာ၀နျဆီသှားကွတယျ။ ဆရာ၀နျဆီ ဘာအတှကျ သှားတာလဲဆိုရငျ ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကွောငျ့ ဒီရောဂါ ဖွဈတာလဲ။ ဒီရောဂါဖွဈလာလို့ရှိရငျ ဘယျဆေးသောကျ ဘယျလိုနရေငျပြောကျမလဲ။ ဒါသိဖို့ သှားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀နျက ရောဂါပြောကျအာငျ လုပျပေးနိုငျသလားဆိုရငျ မလုပျပေးနိုငျဘူး။ လုပျမပေးနိုငျဘူးဆိုတာ အငျမတနျထငျရှားတယျ။ ဘာပွုလို့လဲ ဆိုရငျ ဆရာ၀နျက ဆေးထိုးပေးရငျ ပေးတယျ၊ သောကျဆေး ပေးရငျပေးမယျ။ လူနာကိုယျတိုငျက ဆေးသောကျရမယျ။ အဲဒီကတညျးက ကိုယျတိုငျလုပျရတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀နျဆီ သှားတာဟာ ဒီရောဂါတှကျ ဘာဆေးသောကျရမလဲဆိုတာ သိဖို့သှားတာ။ ဆရာ၀နျညှှနျကွားတဲ့အတိုငျး လိုကျနာပွီးတော့ ဆေးသောကျမှ ရောဂါပြောကျမယျ။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လကျတှေ့ပဲ။ ကြေးဇူးတောျရှငျပါမောက်ခခြုပျ ဆရာတောျျဘုရားကွီး။ ‘မွတျဗုဒ်ဓ၏အဆုံးအမနှငျ့အညီနထေိုငျခွငျး’ တရားတောျမှ ကောကျနှုတျခကြျဖွဈပါသညျ။ #သုတရသဓမ်မစာပေ Crd အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မွတျစှာဘုရားရဲ့ စကားတဈခှနျးဟာ အလှနျတနျဖိုးရှိတယျ။ "အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကှယျရာလို့ တခွားလူ ကိုးကှယျရာမဟုတျဘူး။ အရာခပျသိမျးမှာ ကိုယျ့ကိုယျကို အားကိုးရမယျ။ ကိုယ့ျအစှမျးအစကို ကိုယျယုံကွညျပွီးတော့ ကိုယျတိုငျလုပျကိုငျ ဆောငျရှကျရမယျဆိုတာ သဘောပေါကျနားလညျရမယျ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာဆိုတာ ကိုယျရဲ့ဆန်ဒ ကိုယျရဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယျရဲ့အသိဉာဏျကို တနျဖိုးထားပွီး… ဆန်ဒဖွငျ့ မြှောျလငျ့ပွီး လုံ့လဝီရိယဖွငျ့ မရရ အောငျကွိုးစားပွီး အသိဉာဏျဖွငျ့ မှနျကနျတဲ့ နညျးလမျးတှကေို ရှာဖှအေားထုတျရမယျ။ ဒါဟာ လကျတှေ့ အငျမတနျကတြဲ့ ကငြျ့စဉျ တဈခုကို မွတျစှာဘုရားက ဖောျထုတျတယျ။ အဲတော့ မေးစရာတဈခုရှိလာတယျ။ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသညျသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကိုယျရာလို့ မွတျစှာဘုရားက ဒီအတိုငျးဟောထားတာ ဟုတျပွီ။ ဗုဒ်ဓ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဓမ်မံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ တရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ သံဃာကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆနျ့ကငြျနဘေူးလားလို့ မေးကောငျးမေးကွလိမျ့မယျ။ မိမိကိုယျကို အားကိုးခွငျး ဘုရားကို အားကိုးခွငျးဆိုတာ အတိုငျးအတာ အကနျ့အသတျခွငျး မတူဘူး။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယျအဆငျ့ နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှနျတရားကို သိဖို့အတှကျ အားကိုးတာ။ မွတျစှာဘုရားက ကယျတငျတာလဲ မဟုတျဘူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတျဘူး။ သို့သောျ ဘုရားက လမျးပွပေးတာ။ လောကမှာ သှားရမယျ့ လမျးကို မသိတာ အငျမတနျမှ ဒုက်ခရောကျတယျ။ ပွူနာကွီး တဈခုပဲ။ အဲတော့ သှားရမယျ့လမျးကို ပွနိုငျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ အငျမတနျမှ အရေးကွီးတာပေ့ါ။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးပါတယျဆိုတာ မွတျစှာဘုရားက လုပျသငျ့တာနဲ့ မလုပျသငျ့ တာကို ခှဲခွားဟောပွီး … မလုပျသငျ့တာတှကေို ရှောငျရမယျ။ လုပျသငျ့ တာတှကေို လုပျရမယျလို့ အတိုငျးအတာတဈခု အနနေဲ့ သတ်တဝါတှကေို ဆုံးမသွဝါဒပေးထား တယျ။ အဲဒီ ဆုံးမသွဝါဒကို လိုကျနာကငြျ့သုံးဖို့ ကိုယျ့ဟာကိုလုပျရမယျ၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုနျးတနျခိုးတှကေို မှီခိုပွီး မွတျစှာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖွတျပေးလိမ့ျမယျလို့ တမြှောျမြှောျ တခေါျခေါျနရေမယျ့ ကိစ်စမြိုး မဟုတျဘူး။ ဘုရားက ဒါလုပျ။ ဒါမလုပျနဲ့။ ဒါမလုပျနဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောငျပွီးတော့ ဒါလုပျဆိုတာကို လုပျဖို့ ဒါကိုဟောတာ။ မွတျစှာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုငျး ဘုနျးကွီး တို့တဈတှေ ကငြျ့သုံးနထေိုငျတာ။ ဒါ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" ပဲ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာပဲ။ ဒီ့ထကျရှငျးတဲ့ ဥပမာတဈခု ပွောရမယျဆိုရငျ လူတှဟော နမေကောငျးထိုငျမသာဖွဈတဲ့အခါ ဘယျသှားလဲဆိုရငျ ဆရာ၀နျဆီသှားကွတယျ။ ဆရာ၀နျဆီ ဘာအတှကျ သှားတာလဲဆိုရငျ ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကွောငျ့ ဒီရောဂါ ဖွဈတာလဲ။ ဒီရောဂါဖွဈလာလို့ရှိရငျ ဘယျဆေးသောကျ ဘယျလိုနရေငျပြောကျမလဲ။ ဒါသိဖို့ သှားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀နျက ရောဂါပြောကျအာငျ လုပျပေးနိုငျသလားဆိုရငျ မလုပျပေးနိုငျဘူး။ လုပျမပေးနိုငျဘူးဆိုတာ အငျမတနျထငျရှားတယျ။ ဘာပွုလို့လဲ ဆိုရငျ ဆရာ၀နျက ဆေးထိုးပေးရငျ ပေးတယျ၊ သောကျဆေး ပေးရငျပေးမယျ။ လူနာကိုယျတိုငျက ဆေးသောကျရမယျ။ အဲဒီကတညျးက ကိုယျတိုငျလုပျရတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀နျဆီ သှားတာဟာ ဒီရောဂါတှကျ ဘာဆေးသောကျရမလဲဆိုတာ သိဖို့သှားတာ။ ဆရာ၀နျညှှနျကွားတဲ့အတိုငျး လိုကျနာပွီးတော့ ဆေးသောကျမှ ရောဂါပြောကျမယျ။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လကျတှေ့ပဲ။ ကြေးဇူးတောျရှငျပါမောက်ခခြုပျ ဆရာတောျျဘုရားကွီး။ ‘မွတျဗုဒ်ဓ၏အဆုံးအမနှငျ့အညီနထေိုငျခွငျး’ တရားတောျမှ ကောကျနှုတျခကြျဖွဈပါသညျ။ #သုတရသဓမ်မစာပေ Crd အတျတာဟိ အတျတနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မှတစြှာဘုရားရဲ့ စကားတဈခှနြးဟာ အလှနတြနဖြိုးရှိတယြ။ "အတျတာဟိ အတျတနော နာထော" မိမိသာလွှငြ မိမိ၏ ကိုးကှယရြာလို့ တခှားလူ ကိုးကှယရြာမဟုတဘြူး။ အရာခပသြိမြးမှာ ကိုယြ့ကိုယကြို အားကိုးရမယြ။ ကိုယ့အြစှမြးအစကို ကိုယယြုံကှညပြှီးတော့ ကိုယတြိုငလြုပကြိုငြ ဆောငရြှကရြမယဆြိုတာ သဘောပေါကနြားလညရြမယြ။ မိမိသညသြာ ကိုးကှယရြာဆိုတာ ကိုယရြဲ့ဆနျဒ ကိုယရြဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယရြဲ့အသိဉာဏကြို တနဖြိုးထားပှီး… ဆနျဒဖှငြ့ မွှောလြငြ့ပှီး လုံ့လဝီရိယဖှငြ့ မရရ အောငကြှိုးစားပှီး အသိဉာဏဖြှငြ့ မှနကြနတြဲ့ နညြးလမြးတှကေို ရှာဖှအေားထုတရြမယြ။ ဒါဟာ လကတြှေ့ အငမြတနကြတွဲ့ ကငွြ့စဉြ တဈခုကို မှတစြှာဘုရားက ဖောထြုတတြယြ။ အဲတော့ မေးစရာတဈခုရှိလာတယြ။ "အတျတာ ဟိ အတျတနော နာထော" မိမိသညသြာလွှငြ မိမိ၏ ကိုးကိုယရြာလို့ မှတစြှာဘုရားက ဒီအတိုငြးဟောထားတာ ဟုတပြှီ။ ဗုဒျဓ သရဏံ ဂဈဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကှယရြာဟူ၍ ဆညြးကပပြါ၏။ ဓမျမံ သရဏံ ဂဈဆာမိ တရားကို ကိုးကှယရြာဟူ၍ ဆညြးကပပြါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂဈဆာမိ သံဃာကို ကိုးကှယရြာဟူ၍ ဆညြးကပပြါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆနြ့ကငွနြဘေူးလားလို့ မေးကောငြးမေးကှလိမြ့မယြ။ မိမိကိုယကြို အားကိုးခှငြး ဘုရားကို အားကိုးခှငြးဆိုတာ အတိုငြးအတာ အကနြ့အသတခြှငြး မတူဘူး။ မှတစြှာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယအြဆငြ့ နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှနတြရားကို သိဖို့အတှကြ အားကိုးတာ။ မှတစြှာဘုရားက ကယတြငတြာလဲ မဟုတဘြူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတဘြူး။ သို့သောြ ဘုရားက လမြးပှပေးတာ။ လောကမှာ သှားရမယြ့ လမြးကို မသိတာ အငမြတနမြှ ဒုကျခရောကတြယြ။ ပှူနာကှီး တဈခုပဲ။ အဲတော့ သှားရမယြ့လမြးကို ပှနိုငတြဲ့ ပုဂျဂိုလဟြာ အငမြတနမြှ အရေးကှီးတာပေ့ါ။ မှတစြှာဘုရားကို အားကိုးပါတယဆြိုတာ မှတစြှာဘုရားက လုပသြငြ့တာနဲ့ မလုပသြငြ့ တာကို ခှဲခှားဟောပှီး … မလုပသြငြ့တာတှကေို ရှောငရြမယြ။ လုပသြငြ့ တာတှကေို လုပရြမယလြို့ အတိုငြးအတာတဈခု အနနေဲ့ သတျတဝါတှကေို ဆုံးမသှဝါဒပေးထား တယြ။ အဲဒီ ဆုံးမသှဝါဒကို လိုကနြာကငွြ့သုံးဖို့ ကိုယြ့ဟာကိုလုပရြမယြ၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုနြးတနခြိုးတှကေို မှီခိုပှီး မှတစြှာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖှတပြေးလိမ့မြယလြို့ တမွှောမြွှောြ တခေါခြေါနြရမေယြ့ ကိဈစမွိုး မဟုတဘြူး။ ဘုရားက ဒါလုပြ။ ဒါမလုပနြဲ့။ ဒါမလုပနြဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောငပြှီးတော့ ဒါလုပဆြိုတာကို လုပဖြို့ ဒါကိုဟောတာ။ မှတစြှာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုငြး ဘုနြးကှီး တို့တဈတှေ ကငွြ့သုံးနထေိုငတြာ။ ဒါ "အတျတာ ဟိ အတျတနော နာထော" ပဲ။ မိမိသညသြာ ကိုးကှယရြာပဲ။ ဒီ့ထကရြှငြးတဲ့ ဥပမာတဈခု ပှောရမယဆြိုရငြ လူတှဟော နမကေောငြးထိုငမြသာဖှဈတဲ့အခါ ဘယသြှားလဲဆိုရငြ ဆရာ၀နဆြီသှားကှတယြ။ ဆရာ၀နဆြီ ဘာအတှကြ သှားတာလဲဆိုရငြ ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကှောငြ့ ဒီရောဂါ ဖှဈတာလဲ။ ဒီရောဂါဖှဈလာလို့ရှိရငြ ဘယဆြေးသောကြ ဘယလြိုနရငေပြွောကမြလဲ။ ဒါသိဖို့ သှားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀နကြ ရောဂါပွောကအြာငြ လုပပြေးနိုငသြလားဆိုရငြ မလုပပြေးနိုငဘြူး။ လုပမြပေးနိုငဘြူးဆိုတာ အငမြတနထြငရြှားတယြ။ ဘာပှုလို့လဲ ဆိုရငြ ဆရာ၀နကြ ဆေးထိုးပေးရငြ ပေးတယြ၊ သောကဆြေး ပေးရငပြေးမယြ။ လူနာကိုယတြိုငကြ ဆေးသောကရြမယြ။ အဲဒီကတညြးက ကိုယတြိုငလြုပရြတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀နဆြီ သှားတာဟာ ဒီရောဂါတှကြ ဘာဆေးသောကရြမလဲဆိုတာ သိဖို့သှားတာ။ ဆရာ၀နညြှှနကြှားတဲ့အတိုငြး လိုကနြာပှီးတော့ ဆေးသောကမြှ ရောဂါပွောကမြယြ။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လကတြှေ့ပဲ။ ကွေးဇူးတောရြှငပြါမောကျခခွုပြ ဆရာတောြဘြုရားကှီး။ ‘မှတဗြုဒျဓ၏အဆုံးအမနှငြ့အညီနထေိုငခြှငြး’ တရားတောမြှ ကောကနြှုတခြကွဖြှဈပါသညြ။ #သုတရသဓမျမစာပေ Crd

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36tsR6x

"ဣဿာ မစ္ဆရိယ ဟူသည်" 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 ဣဿာ ဣဿာဆိုတာ သူတစ်ပါးကို ဂုဏ်မပြုနိုင်တာ၊ အကောင်းမပြောနိုင်တာ၊ ဣဿာရှိရင် အကောင်းမပြောနိုင်ဘူး၊ congratulations မလုပ်နိုင်ဘူးပေါ့လေ။ လူတစ်ယောက် အောင်မြင်လာပြီး စည်းစိမ်ချမ်းသာ ရလာတာကို အခြားတစ်ယောက်က မကျေနပ်နိုင်ဘူး၊ မပျော်နိုင်ဘူး၊ လူတစ်ယောက် ကြီးပွားသွားရင် မကြည့်နိုင်ဘူး၊ မရှု့စိမ့်ဘူး၊ မနာလို မရှုစိမ့်ဖြစ်တယ်လို့ ပြောတယ်၊ Jealousy ပေါ့၊ ဒါကလည်း ဒေါသနဲ့ ယှဉ်တွဲပြီး ဖြစ်တာမို့ ဒေါသမူစိတ်မှာ ယှဉ်တယ်၊ စိတ်ဆိုးတာ မဟုတ်ဘူး၊ သို့သော် စိတ်ယုတ်တာ စိတ်ပုတ်တာ ဖြစ်တယ်၊ လူတစ်ယောက် အောင်မြင်နေလို့ရှိရင် မနာလိုဖြစ်တယ်၊ အကောင်းမပြောနိုင်ဘူး၊ ဒါ ဣဿာပဲ။ မစ်ဆရိယ နောက်တစ်ခု ‘မစ္ဆရိယ’ ဆိုတာ ကိုယ့် အရည်အသွေးမျိုး သူများကို မရစေချင်တာ၊ ကိုယ့်အခြေအနေမျိုး သူများ မရစေချင်တာ၊ ကိုယ်နဲ့ လာယှဉ်ပြိုင်မယ်ဆိုရင် ကိုယ့်အရည်အသွေးမျိုးကို ကိုယ်ပဲ ပိုင်ဆိုင်ထားချင်တယ်၊ ဒါ မစ္ဆရိယ ခေါ်တယ်။ မစ္ဆရိယဆိုတာလည်း အတူတူပဲ၊ ဒေါသနဲ့ ယှဉ်တွဲတယ်၊ အရပ်ထဲမှာတော့ မစ္ဆရိယ ဆိုတာ နှမြောတာ၊ ‘နှမြောအိုးမို့ ဘာမှ မလှူဘူး၊ မတန်းဘူး၊ မပေးဘူး၊ မကမ်းဘူး’ လို့ ပြောကြတယ်။ မစ္ဆရိယက နှမြောတာချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး၊ မစ္ဆရိယဆိုတာ ကိုယ်ကြီးပွားသလို သူများ မကြီးပွားစေချင်ဘူး၊ ကိုယ်အောင်မြင်သလို သူများ မအောင်မြင်စေချင်ဘူး၊ အဲဒါမျိုးကို မစ္ဆရိယလို့ ပြောတာ။ မစ္ဆရိယ ၅-မျိုး မစ္ဆရိယ ၅-မျိုးရှိတယ်။ (၁) အာဝါသမစ်ဆရိယ တဲ့၊ ကိုယ့်နေတဲ့ နေရာမှာ သူများလာနေရင် မကြိုက်တာ၊ ဟုတ်လား၊ ကိုယ့်အဆောက်အဦးထဲ သူများလာရင် မကြိုက်တာ ‘အာဝါသမစ္ဆရိယနော်’။ ‘အာဝါသမစ္ဆရိယ’ ဆိုတာ အိမ်မှာတင် မစ္ဆရိယ ဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး၊ မီးရထားနဲ့ သွားတာတောင် ပေါင်ကားထိုင်သေးတယ်၊ အနားနားမှာ ဒိပြင်လူ လာထိုင်မှာ စိုးလို့၊ အထုပ်လေး တင်ထားမယ်၊ မထိုင်စေချင်ဘူး၊ နေရာ မပေးချင်ဘူး၊ အဲဒါမျိုး ပြောတာ အာဝါသမစ္ဆရိယ ဆိုတာ။ (၂) ‘ကုလမစ်ဆရိယ’ ကိုယ်နဲ့ပေါင်းသင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို လာပြီးတော့ မိတ်ဆွေဖွဲ့ရင် မကြိုက်တာ၊ ကုလမစ္ဆရိယ၊ ဘုန်းကြီးတွေကျတော့ ကိုယ့်ဒကာ, ဒကာမများကို သူများ ဒကာ, ဒကာမဖြစ်မှာ မကြိုက်တာ ကုလမစ္ဆရိယပဲ၊ ကိုယ့်မိတ်ဆွေ သူ့မိတ်ဆွေ လာလုပ်မှာ မကြိုက်ဘူး၊ ကုလမစ္ဆရိယ။ (၃) ‘လာဘမစၦရိယ’၊ ကိုယ်ရတာမျိုး သူများ မရစေချင်တာ လာဘမစ္ဆရိယ။ (၄) ‘ဝဏ်ဏမစ်ဆရိယ’ ဆိုတာ ကျော်ကြားမှုနဲ့ သတ်သက်လာလို့ ရှိရင် ကိုယ်ပဲကျော်ကြားချင်တယ်၊ သူများ မကျော်ကြားစေချင်ဘူး။ (၅) ‘ဓမၼမစၦရိယ’ဆိုတာ ကိုယ်သိတဲ့တရားကို သူများ မပေးချင်ဘူး၊ ကိုယ်သိတဲ့ ဗဟုသုတတွေ သူများကို မဖြန့်ဝေချင်ဘူး၊ သူတစ်ယောက်ထဲပဲ တကယ့်ကို ဂုရုကြီး လုပ်ချင်တယ် ပေါ့လေ၊ တစ်လောကလုံးရဲ့ ဂုရုကြီး၊ သူပဲ သိတယ်၊ ကျန်တဲ့လူတွေ မသိရဘူး၊ အဲဒါမျိုး လုပ်ချင်တာ၊ အဲဒါ ဓမ္မမစ္ဆရိယ လို့ခေါ်တယ်။ ‘အာဝါသမစ္ဆရိယ၊ ကုလမစ္ဆရိယ၊ လာဘမစ္ဆရိယ၊ ဝဏ္ဏမစ္ဆရိယ၊ ဓမ္မမစ္ဆရိယ’ ဆိုပြီးတော့ မစ္ဆရိယငါးမျိုး ရှိတယ်၊ မစ္ဆရိယဆိုတာ ကိုယ်ရထားတဲ့ အနေအထားမျိုး သူများကို မရစေချင်တာ အဲဒါကို ပြောတာနော်၊ ဒါလည်းပဲ မရစေချင်ဘူး ဆိုတော့ သူက ဒေါသနဲ့ ယှဉ်တယ်။ ဘုန်းကြီးတို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ရန်ကုန်ရောက်ရင် ရွှေတိဂုံဘုရားဖူးပြီး တိရစ္ဆာန်ရုံကို သွားကြည့်တာပေါ့၊ တိရစ္ဆာန်ရုံ သွားတဲ့အခါမှာ အထူးအားဖြင့် ဘာကြည့် ချင်တုန်းဆိုတော့ ညနေဘက် ကျားတွေ ခြင်္သေ့တွေ အစာကျွေးတာကို ကြည့်ချင်တယ်၊ ပိုစိတ်ဝင်စားတယ်၊ အဲဒီမှာ ဘာအကဲခတ်မိလဲဆို ကျားတွေ ခြင်္သေ့တွေက အစာဝဝစားရတာ မဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ခမျာ ပိန်ပြီး ဆာလောင်နေတာလေ၊ ညနေ အစာကျွေးမယ့်သူ လာလို့ရှိရင် သူတို့ ယောက်ယက်ခတ်နေပြီ၊ အစာကျွေးမယ့်လူက အမဲသားတစ်ပေါင်လောက် တစ်တုံးလောက် အထဲကို ပစ်ထည့်လိုက်ပြီဆိုရင် အဲဒီ ကျားတွေ ခြင်္သေ့တွေက ပါးစပ်နဲ့ အစာကို ကိုက်ပြီး ဟိုလိုက်ရန်လုပ် ဒီလိုက်ရန်လုပ်နဲ့၊ ဆာနေတာ စားလိုက်ပါလား၊ အေးအေးဆေးဆေး မစားဘူး။ ဘာကြောင့် အဲဒီလို ဖြစ်တာတုန်းဆိုရင် မစ္ဆရိယကြောင့်၊ သူရထားတဲ့ အစာကို လာမထိနဲ့ပေါ့၊ အဲဒီအဓိပ္ပါယ်မျိုး ရှိတယ်။ ကြောင်လေးတွေ ကြွက်ခုတ်ပြီးရင် ပါးစပ်ထဲမှာ အစာရောက်သွားရင် မာန်ဖီတော့တာပဲ မဟုတ်လား၊ အဲဒီတော့ မစ္ဆရိယက ဒေါသနဲ့ ယှဉ်တယ်ဆိုတာ သိပ်ထင်ရှားတယ်၊ ခွေးကလေး နှစ်ကောင်၊ ကစားနေတဲ့ ကြားထဲမှာ အမဲရိုးလေး ပစ်ချကြည့်၊ ကိုက်ကြပြီ၊ ဒါကြောင့်မို့ မစ္ဆရိယဟာ ဒေါသနဲ့ ယှဉ်တယ်လို့ ပြောတာ၊ မစ္ဆရိယ ပေါ်လာရင် ဒေါသ ဝင်လာတာပဲ၊ ဣဿာ ပေါ်လာရင်လည်း ဒေါသပဲ။ သို့သော် အဲဒီ မစ္ဆရိယနဲ့ ဣဿာဟာ တစ်ပြိုင်တည်း ဖြစ်သလားဆို မဖြစ်ဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့တုံး၊ အာရုံချင်း မတူဘူး၊ စိတ်ရဲ့ ဦးတည်ချက်တွေဟာ မတူကြဘူးတဲ့၊ ဣဿာဆိုတာ သူများ အောင်မြင်မှုပေါ် ဦးတည်တယ်၊ မစ္ဆရိယ ဆိုတာ ကိုယ့်အောင်မြင်မှုပေါ် ဦးတည်တယ်၊ မတူကြဘူး။ ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ ၏ အဘိဓမ္မာ မြတ်ဒေသနာ (ပထမတွဲ)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36jZp2O

အတ္တာဟိ အတ္တနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ စကားတစ်ခွန်းဟာ အလွန်တန်ဖိုးရှိတယ်။ "အတ္တာဟိ အတ္တနော နာထော" မိမိသာလျှင် မိမိ၏ ကိုးကွယ်ရာလို့ တခြားလူ ကိုးကွယ်ရာမဟုတ်ဘူး။ အရာခပ်သိမ်းမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားကိုးရမယ်။ ကိုယ့်အစွမ်းအစကို ကိုယ်ယုံကြည်ပြီးတော့ ကိုယ်တိုင်လုပ်ကိုင် ဆောင်ရွက်ရမယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်နားလည်ရမယ်။ မိမိသည်သာ ကိုးကွယ်ရာဆိုတာ ကိုယ်ရဲ့ဆန္ဒ ကိုယ်ရဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယ်ရဲ့အသိဉာဏ်ကို တန်ဖိုးထားပြီး… ဆန္ဒဖြင့် မျှော်လင့်ပြီး လုံ့လဝီရိယဖြင့် မရရ အောင်ကြိုးစားပြီး အသိဉာဏ်ဖြင့် မှန်ကန်တဲ့ နည်းလမ်းတွေကို ရှာဖွေအားထုတ်ရမယ်။ ဒါဟာ လက်တွေ့ အင်မတန်ကျတဲ့ ကျင့်စဉ် တစ်ခုကို မြတ်စွာဘုရားက ဖော်ထုတ်တယ်။ အဲတော့ မေးစရာတစ်ခုရှိလာတယ်။ "အတ္တာ ဟိ အတ္တနော နာထော" မိမိသည်သာလျှင် မိမိ၏ ကိုးကိုယ်ရာလို့ မြတ်စွာဘုရားက ဒီအတိုင်းဟောထားတာ ဟုတ်ပြီ။ ဗုဒ္ဓ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏။ ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ တရားကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ သံဃာကို ကိုးကွယ်ရာဟူ၍ ဆည်းကပ်ပါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆန့်ကျင်နေဘူးလားလို့ မေးကောင်းမေးကြလိမ့်မယ်။ မိမိကိုယ်ကို အားကိုးခြင်း ဘုရားကို အားကိုးခြင်းဆိုတာ အတိုင်းအတာ အကန့်အသတ်ခြင်း မတူဘူး။ မြတ်စွာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယ်အဆင့် နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှန်တရားကို သိဖို့အတွက် အားကိုးတာ။ မြတ်စွာဘုရားက ကယ်တင်တာလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတ်ဘူး။ သို့သော် ဘုရားက လမ်းပြပေးတာ။ လောကမှာ သွားရမယ့် လမ်းကို မသိတာ အင်မတန်မှ ဒုက္ခရောက်တယ်။ ပြဿနာကြီး တစ်ခုပဲ။ အဲတော့ သွားရမယ့်လမ်းကို ပြနိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးတာပေ့ါ။ မြတ်စွာဘုရားကို အားကိုးပါတယ်ဆိုတာ မြတ်စွာဘုရားက လုပ်သင့်တာနဲ့ မလုပ်သင့် တာကို ခွဲခြားဟောပြီး … မလုပ်သင့်တာတွေကို ရှောင်ရမယ်။ လုပ်သင့် တာတွေကို လုပ်ရမယ်လို့ အတိုင်းအတာတစ်ခု အနေနဲ့ သတ္တဝါတွေကို ဆုံးမသြ၀ါဒပေးထား တယ်။ အဲဒီ ဆုံးမသြ၀ါဒကို လိုက်နာကျင့်သုံးဖို့ ကိုယ့်ဟာကိုလုပ်ရမယ်၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုန်းတန်ခိုးတွေကို မှီခိုပြီး မြတ်စွာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖြတ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ တမျှော်မျှော် တခေါ်ခေါ်နေရမယ့် ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဘုရားက ဒါလုပ်။ ဒါမလုပ်နဲ့။ ဒါမလုပ်နဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောင်ပြီးတော့ ဒါလုပ်ဆိုတာကို လုပ်ဖို့ ဒါကိုဟောတာ။ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုင်း ဘုန်းကြီး တို့တစ်တွေ ကျင့်သုံးနေထိုင်တာ။ ဒါ "အတ္တာ ဟိ အတ္တနော နာထော" ပဲ။ မိမိသည်သာ ကိုးကွယ်ရာပဲ။ ဒီ့ထက်ရှင်းတဲ့ ဥပမာတစ်ခု ပြောရမယ်ဆိုရင် လူတွေဟာ နေမကောင်းထိုင်မသာဖြစ်တဲ့အခါ ဘယ်သွားလဲဆိုရင် ဆရာ၀န်ဆီသွားကြတယ်။ ဆရာ၀န်ဆီ ဘာအတွက် သွားတာလဲဆိုရင် ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကြောင့် ဒီရောဂါ ဖြစ်တာလဲ။ ဒီရောဂါဖြစ်လာလို့ရှိရင် ဘယ်ဆေးသောက် ဘယ်လိုနေရင်ပျောက်မလဲ။ ဒါသိဖို့ သွားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀န်က ရောဂါပျောက်အာင် လုပ်ပေးနိုင်သလားဆိုရင် မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး။ လုပ်မပေးနိုင်ဘူးဆိုတာ အင်မတန်ထင်ရှားတယ်။ ဘာပြုလို့လဲ ဆိုရင် ဆရာ၀န်က ဆေးထိုးပေးရင် ပေးတယ်၊ သောက်ဆေး ပေးရင်ပေးမယ်။ လူနာကိုယ်တိုင်က ဆေးသောက်ရမယ်။ အဲဒီကတည်းက ကိုယ်တိုင်လုပ်ရတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀န်ဆီ သွားတာဟာ ဒီရောဂါတွက် ဘာဆေးသောက်ရမလဲဆိုတာ သိဖို့သွားတာ။ ဆရာ၀န်ညွှန်ကြားတဲ့အတိုင်း လိုက်နာပြီးတော့ ဆေးသောက်မှ ရောဂါပျောက်မယ်။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လက်တွေ့ပဲ။ ကျေးဇူးတော်ရှင်ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော််ဘုရားကြီး။ ‘မြတ်ဗုဒ္ဓ၏အဆုံးအမနှင့်အညီနေထိုင်ခြင်း’ တရားတော်မှ ကောက်နှုတ်ချက်ဖြစ်ပါသည်။ #သုတရသဓမ္မစာပေ Crd အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မွတျစှာဘုရားရဲ့ စကားတဈခှနျးဟာ အလှနျတနျဖိုးရှိတယျ။ "အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကှယျရာလို့ တခွားလူ ကိုးကှယျရာမဟုတျဘူး။ အရာခပျသိမျးမှာ ကိုယျ့ကိုယျကို အားကိုးရမယျ။ ကိုယ့ျအစှမျးအစကို ကိုယျယုံကွညျပွီးတော့ ကိုယျတိုငျလုပျကိုငျ ဆောငျရှကျရမယျဆိုတာ သဘောပေါကျနားလညျရမယျ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာဆိုတာ ကိုယျရဲ့ဆန်ဒ ကိုယျရဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယျရဲ့အသိဉာဏျကို တနျဖိုးထားပွီး… ဆန်ဒဖွငျ့ မြှောျလငျ့ပွီး လုံ့လဝီရိယဖွငျ့ မရရ အောငျကွိုးစားပွီး အသိဉာဏျဖွငျ့ မှနျကနျတဲ့ နညျးလမျးတှကေို ရှာဖှအေားထုတျရမယျ။ ဒါဟာ လကျတှေ့ အငျမတနျကတြဲ့ ကငြျ့စဉျ တဈခုကို မွတျစှာဘုရားက ဖောျထုတျတယျ။ အဲတော့ မေးစရာတဈခုရှိလာတယျ။ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသညျသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကိုယျရာလို့ မွတျစှာဘုရားက ဒီအတိုငျးဟောထားတာ ဟုတျပွီ။ ဗုဒ်ဓ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဓမ်မံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ တရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ သံဃာကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆနျ့ကငြျနဘေူးလားလို့ မေးကောငျးမေးကွလိမျ့မယျ။ မိမိကိုယျကို အားကိုးခွငျး ဘုရားကို အားကိုးခွငျးဆိုတာ အတိုငျးအတာ အကနျ့အသတျခွငျး မတူဘူး။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယျအဆငျ့ နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှနျတရားကို သိဖို့အတှကျ အားကိုးတာ။ မွတျစှာဘုရားက ကယျတငျတာလဲ မဟုတျဘူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတျဘူး။ သို့သောျ ဘုရားက လမျးပွပေးတာ။ လောကမှာ သှားရမယျ့ လမျးကို မသိတာ အငျမတနျမှ ဒုက်ခရောကျတယျ။ ပွူနာကွီး တဈခုပဲ။ အဲတော့ သှားရမယျ့လမျးကို ပွနိုငျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ အငျမတနျမှ အရေးကွီးတာပေ့ါ။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးပါတယျဆိုတာ မွတျစှာဘုရားက လုပျသငျ့တာနဲ့ မလုပျသငျ့ တာကို ခှဲခွားဟောပွီး … မလုပျသငျ့တာတှကေို ရှောငျရမယျ။ လုပျသငျ့ တာတှကေို လုပျရမယျလို့ အတိုငျးအတာတဈခု အနနေဲ့ သတ်တဝါတှကေို ဆုံးမသွဝါဒပေးထား တယျ။ အဲဒီ ဆုံးမသွဝါဒကို လိုကျနာကငြျ့သုံးဖို့ ကိုယျ့ဟာကိုလုပျရမယျ၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုနျးတနျခိုးတှကေို မှီခိုပွီး မွတျစှာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖွတျပေးလိမ့ျမယျလို့ တမြှောျမြှောျ တခေါျခေါျနရေမယျ့ ကိစ်စမြိုး မဟုတျဘူး။ ဘုရားက ဒါလုပျ။ ဒါမလုပျနဲ့။ ဒါမလုပျနဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောငျပွီးတော့ ဒါလုပျဆိုတာကို လုပျဖို့ ဒါကိုဟောတာ။ မွတျစှာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုငျး ဘုနျးကွီး တို့တဈတှေ ကငြျ့သုံးနထေိုငျတာ။ ဒါ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" ပဲ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာပဲ။ ဒီ့ထကျရှငျးတဲ့ ဥပမာတဈခု ပွောရမယျဆိုရငျ လူတှဟော နမေကောငျးထိုငျမသာဖွဈတဲ့အခါ ဘယျသှားလဲဆိုရငျ ဆရာ၀နျဆီသှားကွတယျ။ ဆရာ၀နျဆီ ဘာအတှကျ သှားတာလဲဆိုရငျ ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကွောငျ့ ဒီရောဂါ ဖွဈတာလဲ။ ဒီရောဂါဖွဈလာလို့ရှိရငျ ဘယျဆေးသောကျ ဘယျလိုနရေငျပြောကျမလဲ။ ဒါသိဖို့ သှားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀နျက ရောဂါပြောကျအာငျ လုပျပေးနိုငျသလားဆိုရငျ မလုပျပေးနိုငျဘူး။ လုပျမပေးနိုငျဘူးဆိုတာ အငျမတနျထငျရှားတယျ။ ဘာပွုလို့လဲ ဆိုရငျ ဆရာ၀နျက ဆေးထိုးပေးရငျ ပေးတယျ၊ သောကျဆေး ပေးရငျပေးမယျ။ လူနာကိုယျတိုငျက ဆေးသောကျရမယျ။ အဲဒီကတညျးက ကိုယျတိုငျလုပျရတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀နျဆီ သှားတာဟာ ဒီရောဂါတှကျ ဘာဆေးသောကျရမလဲဆိုတာ သိဖို့သှားတာ။ ဆရာ၀နျညှှနျကွားတဲ့အတိုငျး လိုကျနာပွီးတော့ ဆေးသောကျမှ ရောဂါပြောကျမယျ။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လကျတှေ့ပဲ။ ကြေးဇူးတောျရှငျပါမောက်ခခြုပျ ဆရာတောျျဘုရားကွီး။ ‘မွတျဗုဒ်ဓ၏အဆုံးအမနှငျ့အညီနထေိုငျခွငျး’ တရားတောျမှ ကောကျနှုတျခကြျဖွဈပါသညျ။ #သုတရသဓမ်မစာပေ Crd အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မွတျစှာဘုရားရဲ့ စကားတဈခှနျးဟာ အလှနျတနျဖိုးရှိတယျ။ "အတ်တာဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကှယျရာလို့ တခွားလူ ကိုးကှယျရာမဟုတျဘူး။ အရာခပျသိမျးမှာ ကိုယျ့ကိုယျကို အားကိုးရမယျ။ ကိုယ့ျအစှမျးအစကို ကိုယျယုံကွညျပွီးတော့ ကိုယျတိုငျလုပျကိုငျ ဆောငျရှကျရမယျဆိုတာ သဘောပေါကျနားလညျရမယျ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာဆိုတာ ကိုယျရဲ့ဆန်ဒ ကိုယျရဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယျရဲ့အသိဉာဏျကို တနျဖိုးထားပွီး… ဆန်ဒဖွငျ့ မြှောျလငျ့ပွီး လုံ့လဝီရိယဖွငျ့ မရရ အောငျကွိုးစားပွီး အသိဉာဏျဖွငျ့ မှနျကနျတဲ့ နညျးလမျးတှကေို ရှာဖှအေားထုတျရမယျ။ ဒါဟာ လကျတှေ့ အငျမတနျကတြဲ့ ကငြျ့စဉျ တဈခုကို မွတျစှာဘုရားက ဖောျထုတျတယျ။ အဲတော့ မေးစရာတဈခုရှိလာတယျ။ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" မိမိသညျသာလြှငျ မိမိ၏ ကိုးကိုယျရာလို့ မွတျစှာဘုရားက ဒီအတိုငျးဟောထားတာ ဟုတျပွီ။ ဗုဒ်ဓ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဓမ်မံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ တရားကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂစ်ဆာမိ သံဃာကို ကိုးကှယျရာဟူ၍ ဆညျးကပျပါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆနျ့ကငြျနဘေူးလားလို့ မေးကောငျးမေးကွလိမျ့မယျ။ မိမိကိုယျကို အားကိုးခွငျး ဘုရားကို အားကိုးခွငျးဆိုတာ အတိုငျးအတာ အကနျ့အသတျခွငျး မတူဘူး။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယျအဆငျ့ နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှနျတရားကို သိဖို့အတှကျ အားကိုးတာ။ မွတျစှာဘုရားက ကယျတငျတာလဲ မဟုတျဘူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတျဘူး။ သို့သောျ ဘုရားက လမျးပွပေးတာ။ လောကမှာ သှားရမယျ့ လမျးကို မသိတာ အငျမတနျမှ ဒုက်ခရောကျတယျ။ ပွူနာကွီး တဈခုပဲ။ အဲတော့ သှားရမယျ့လမျးကို ပွနိုငျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျဟာ အငျမတနျမှ အရေးကွီးတာပေ့ါ။ မွတျစှာဘုရားကို အားကိုးပါတယျဆိုတာ မွတျစှာဘုရားက လုပျသငျ့တာနဲ့ မလုပျသငျ့ တာကို ခှဲခွားဟောပွီး … မလုပျသငျ့တာတှကေို ရှောငျရမယျ။ လုပျသငျ့ တာတှကေို လုပျရမယျလို့ အတိုငျးအတာတဈခု အနနေဲ့ သတ်တဝါတှကေို ဆုံးမသွဝါဒပေးထား တယျ။ အဲဒီ ဆုံးမသွဝါဒကို လိုကျနာကငြျ့သုံးဖို့ ကိုယျ့ဟာကိုလုပျရမယျ၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုနျးတနျခိုးတှကေို မှီခိုပွီး မွတျစှာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖွတျပေးလိမ့ျမယျလို့ တမြှောျမြှောျ တခေါျခေါျနရေမယျ့ ကိစ်စမြိုး မဟုတျဘူး။ ဘုရားက ဒါလုပျ။ ဒါမလုပျနဲ့။ ဒါမလုပျနဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောငျပွီးတော့ ဒါလုပျဆိုတာကို လုပျဖို့ ဒါကိုဟောတာ။ မွတျစှာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုငျး ဘုနျးကွီး တို့တဈတှေ ကငြျ့သုံးနထေိုငျတာ။ ဒါ "အတ်တာ ဟိ အတ်တနော နာထော" ပဲ။ မိမိသညျသာ ကိုးကှယျရာပဲ။ ဒီ့ထကျရှငျးတဲ့ ဥပမာတဈခု ပွောရမယျဆိုရငျ လူတှဟော နမေကောငျးထိုငျမသာဖွဈတဲ့အခါ ဘယျသှားလဲဆိုရငျ ဆရာ၀နျဆီသှားကွတယျ။ ဆရာ၀နျဆီ ဘာအတှကျ သှားတာလဲဆိုရငျ ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကွောငျ့ ဒီရောဂါ ဖွဈတာလဲ။ ဒီရောဂါဖွဈလာလို့ရှိရငျ ဘယျဆေးသောကျ ဘယျလိုနရေငျပြောကျမလဲ။ ဒါသိဖို့ သှားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀နျက ရောဂါပြောကျအာငျ လုပျပေးနိုငျသလားဆိုရငျ မလုပျပေးနိုငျဘူး။ လုပျမပေးနိုငျဘူးဆိုတာ အငျမတနျထငျရှားတယျ။ ဘာပွုလို့လဲ ဆိုရငျ ဆရာ၀နျက ဆေးထိုးပေးရငျ ပေးတယျ၊ သောကျဆေး ပေးရငျပေးမယျ။ လူနာကိုယျတိုငျက ဆေးသောကျရမယျ။ အဲဒီကတညျးက ကိုယျတိုငျလုပျရတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀နျဆီ သှားတာဟာ ဒီရောဂါတှကျ ဘာဆေးသောကျရမလဲဆိုတာ သိဖို့သှားတာ။ ဆရာ၀နျညှှနျကွားတဲ့အတိုငျး လိုကျနာပွီးတော့ ဆေးသောကျမှ ရောဂါပြောကျမယျ။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လကျတှေ့ပဲ။ ကြေးဇူးတောျရှငျပါမောက်ခခြုပျ ဆရာတောျျဘုရားကွီး။ ‘မွတျဗုဒ်ဓ၏အဆုံးအမနှငျ့အညီနထေိုငျခွငျး’ တရားတောျမှ ကောကျနှုတျခကြျဖွဈပါသညျ။ #သုတရသဓမ်မစာပေ Crd အတျတာဟိ အတျတနော နာထော ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ မှတစြှာဘုရားရဲ့ စကားတဈခှနြးဟာ အလှနတြနဖြိုးရှိတယြ။ "အတျတာဟိ အတျတနော နာထော" မိမိသာလွှငြ မိမိ၏ ကိုးကှယရြာလို့ တခှားလူ ကိုးကှယရြာမဟုတဘြူး။ အရာခပသြိမြးမှာ ကိုယြ့ကိုယကြို အားကိုးရမယြ။ ကိုယ့အြစှမြးအစကို ကိုယယြုံကှညပြှီးတော့ ကိုယတြိုငလြုပကြိုငြ ဆောငရြှကရြမယဆြိုတာ သဘောပေါကနြားလညရြမယြ။ မိမိသညသြာ ကိုးကှယရြာဆိုတာ ကိုယရြဲ့ဆနျဒ ကိုယရြဲ့လုံ့လဝီရိယ၊ ကိုယရြဲ့အသိဉာဏကြို တနဖြိုးထားပှီး… ဆနျဒဖှငြ့ မွှောလြငြ့ပှီး လုံ့လဝီရိယဖှငြ့ မရရ အောငကြှိုးစားပှီး အသိဉာဏဖြှငြ့ မှနကြနတြဲ့ နညြးလမြးတှကေို ရှာဖှအေားထုတရြမယြ။ ဒါဟာ လကတြှေ့ အငမြတနကြတွဲ့ ကငွြ့စဉြ တဈခုကို မှတစြှာဘုရားက ဖောထြုတတြယြ။ အဲတော့ မေးစရာတဈခုရှိလာတယြ။ "အတျတာ ဟိ အတျတနော နာထော" မိမိသညသြာလွှငြ မိမိ၏ ကိုးကိုယရြာလို့ မှတစြှာဘုရားက ဒီအတိုငြးဟောထားတာ ဟုတပြှီ။ ဗုဒျဓ သရဏံ ဂဈဆာမိ ဘုရားကို ကိုးကှယရြာဟူ၍ ဆညြးကပပြါ၏။ ဓမျမံ သရဏံ ဂဈဆာမိ တရားကို ကိုးကှယရြာဟူ၍ ဆညြးကပပြါ၏။ သံဃံ သရဏံ ဂဈဆာမိ သံဃာကို ကိုးကှယရြာဟူ၍ ဆညြးကပပြါ၏။ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ မဆနြ့ကငွနြဘေူးလားလို့ မေးကောငြးမေးကှလိမြ့မယြ။ မိမိကိုယကြို အားကိုးခှငြး ဘုရားကို အားကိုးခှငြးဆိုတာ အတိုငြးအတာ အကနြ့အသတခြှငြး မတူဘူး။ မှတစြှာဘုရားကို အားကိုးတာ ဘယအြဆငြ့ နဲ့ အားကိုးတာလဲဆိုတာ အမှနတြရားကို သိဖို့အတှကြ အားကိုးတာ။ မှတစြှာဘုရားက ကယတြငတြာလဲ မဟုတဘြူး၊ ‘မ’ မှာလဲ မဟုတဘြူး။ သို့သောြ ဘုရားက လမြးပှပေးတာ။ လောကမှာ သှားရမယြ့ လမြးကို မသိတာ အငမြတနမြှ ဒုကျခရောကတြယြ။ ပှူနာကှီး တဈခုပဲ။ အဲတော့ သှားရမယြ့လမြးကို ပှနိုငတြဲ့ ပုဂျဂိုလဟြာ အငမြတနမြှ အရေးကှီးတာပေ့ါ။ မှတစြှာဘုရားကို အားကိုးပါတယဆြိုတာ မှတစြှာဘုရားက လုပသြငြ့တာနဲ့ မလုပသြငြ့ တာကို ခှဲခှားဟောပှီး … မလုပသြငြ့တာတှကေို ရှောငရြမယြ။ လုပသြငြ့ တာတှကေို လုပရြမယလြို့ အတိုငြးအတာတဈခု အနနေဲ့ သတျတဝါတှကေို ဆုံးမသှဝါဒပေးထား တယြ။ အဲဒီ ဆုံးမသှဝါဒကို လိုကနြာကငွြ့သုံးဖို့ ကိုယြ့ဟာကိုလုပရြမယြ၊ ဒီလိုဆိုလိုတာပေ့ါ။ ဘုရားရဲ့ဘုနြးတနခြိုးတှကေို မှီခိုပှီး မှတစြှာ ဘုရားက အရာရာကို ဆုံးဖှတပြေးလိမ့မြယလြို့ တမွှောမြွှောြ တခေါခြေါနြရမေယြ့ ကိဈစမွိုး မဟုတဘြူး။ ဘုရားက ဒါလုပြ။ ဒါမလုပနြဲ့။ ဒါမလုပနြဲ့ ဆိုတာ ကို ရှောငပြှီးတော့ ဒါလုပဆြိုတာကို လုပဖြို့ ဒါကိုဟောတာ။ မှတစြှာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမအတိုငြး ဘုနြးကှီး တို့တဈတှေ ကငွြ့သုံးနထေိုငတြာ။ ဒါ "အတျတာ ဟိ အတျတနော နာထော" ပဲ။ မိမိသညသြာ ကိုးကှယရြာပဲ။ ဒီ့ထကရြှငြးတဲ့ ဥပမာတဈခု ပှောရမယဆြိုရငြ လူတှဟော နမကေောငြးထိုငမြသာဖှဈတဲ့အခါ ဘယသြှားလဲဆိုရငြ ဆရာ၀နဆြီသှားကှတယြ။ ဆရာ၀နဆြီ ဘာအတှကြ သှားတာလဲဆိုရငြ ဘာရောဂါလဲသိဖို့ ဘာကှောငြ့ ဒီရောဂါ ဖှဈတာလဲ။ ဒီရောဂါဖှဈလာလို့ရှိရငြ ဘယဆြေးသောကြ ဘယလြိုနရငေပြွောကမြလဲ။ ဒါသိဖို့ သှားတာ။ အဲတော့ ဆရာ၀နကြ ရောဂါပွောကအြာငြ လုပပြေးနိုငသြလားဆိုရငြ မလုပပြေးနိုငဘြူး။ လုပမြပေးနိုငဘြူးဆိုတာ အငမြတနထြငရြှားတယြ။ ဘာပှုလို့လဲ ဆိုရငြ ဆရာ၀နကြ ဆေးထိုးပေးရငြ ပေးတယြ၊ သောကဆြေး ပေးရငပြေးမယြ။ လူနာကိုယတြိုငကြ ဆေးသောကရြမယြ။ အဲဒီကတညြးက ကိုယတြိုငလြုပရြတဲ့ဟာ။ ဆရာ၀နဆြီ သှားတာဟာ ဒီရောဂါတှကြ ဘာဆေးသောကရြမလဲဆိုတာ သိဖို့သှားတာ။ ဆရာ၀နညြှှနကြှားတဲ့အတိုငြး လိုကနြာပှီးတော့ ဆေးသောကမြှ ရောဂါပွောကမြယြ။ ဒီလို ဆိုလို တာ။ ဒါ လကတြှေ့ပဲ။ ကွေးဇူးတောရြှငပြါမောကျခခွုပြ ဆရာတောြဘြုရားကှီး။ ‘မှတဗြုဒျဓ၏အဆုံးအမနှငြ့အညီနထေိုငခြှငြး’ တရားတောမြှ ကောကနြှုတခြကွဖြှဈပါသညြ။ #သုတရသဓမျမစာပေ Crd

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/36tsR6x