via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WeaY7I
Saturday, October 26, 2019
ဘဝအတွက် အားဆေး(၁၀)မျိုး **************************** စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့အခါ ဒီအားဆေး (၁၀)မျိုးကို သောက်ပြီး ခရီးဆက်လျှောက်နိုင်ပါစေ... (၁) သူတစ်ပါးရှေ့မှာ ရောက်ရှိနေတဲ့ သင်ဟာ လမ်းပိတ်သူမဖြစ်စေဘဲ လမ်းပြပေးသူဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။ (၂) အောင်မြင်မှုဆိုတာ အချိန် နဲ့ နေရာပေါ် မတည်ပါဘူး။ အားကိုးထိုက်သူဖြစ်အောင် ကြိုးစားနေမှ သင်ရဲ့ လုပ်ငန်းခွင်မှာ ယုံကြည်ထိုက်သူဖြစ်လာမှာပါ။ ထာ၀ရ ရပ်တည်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားမှုပေါ်မှာပဲ မူတည်ပါတယ်။ (၃) အရှုံးတွေနဲ့တွေ့ချိန် စိတ်ညစ်နေသလား ။ အဲဒီအရှုံးထဲက ရခဲ့တဲ့သင်ခန်းစာတွေဟာ နောက်တစ်ကြိမ်အတွက် အမြတ်တွေပါ။ ဘာကိုမှ စိတ်ဓာတ်မကျပါနဲ့။ အခက်အခဲ ဆိုရင် ရင်ကော့ပြီး ရင်ဆိုင်ပစ်လိုက်ပါ။ (၄) အတင်းပြော ကဲရဲ့မှာကို ကြောက်နေသလား။ ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်လုံရင်ပဲ ကျေနပ်စရာမို့ သင့်လမ်းကို သင်ဆက်လျှောက်ပါ။ လမ်းမှာဟောင်သမျှ ခွေးတိုင်းကိုသာ ခဲနဲ့ထုနေမယ်ဆိုရင် သင်သွားချင်တဲ့ ခရီးရဲ့ ပန်းတိုင်ကို ရောက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။ (၅) အဆိပ်ရှိတဲ့သတ္တဝါ၊ ဦးချိုထောင်တဲ့သတ္တဝါ၊ ဆင်ခြင်မှုတရားနည်းပါးသူ ထိုသုံးမျိုးကို တွေ့လျှင် ဝေးဝေးကရှောင်ပါ။ ထိုသုံးမျိုးက သင့်ကို သွေးမျက်ရည်ကျစေနိုင်ပါတယ်။ (၆) လောဘကြီးသူ၊ အယုံလွယ်သူ၊ အားနာတတ်သူ၊ သနားတတ်သူ မဖြစ်အောင် သတိထားစဉ်းစားပါ။ ထိုသူများဟာ လူလိမ်အများဆုံးခံရသူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ (၇) နေချင်သလိုမဖြစ်လို့ ဖြစ်သလိုမနေလိုက်ပါနဲ့။ ရခဲလှတဲ့ ဘဝတစ်ခုကို သင်ကိုယ်တိုင်မှ တန်ဖိုးမထားတတ်ရင် လူဖြစ်ရှုံးလိမ့်မယ်။ (၈) မိမိအလင်းရောင်နဲ့ မိမိဘဝကို ထွန်းလင်းအောင် ကြိုးစားပါ။ ရယူလိုက်ရလို့ ပျော်ရတာထက် ပေးလိုက်ရလို့ ပျော်တဲ့သူကသာ ပျော်ရွှင်မှုအစစ်၊ ပိုင်ဆိုင်မှုအစစ်ဖြစ်တယ်။ (၉) မိမိရဲ့ ပျော်ရွင်မှုက သူတစ်ပါးရဲ့ မျက်ရည်တွေ မဖြစ်ပါစေနဲ့။ မလုပ်သင့်မှန်းသိရက်နဲ့ ခဏပျော်ဖို့ကို ဦးစားပေးပြီး လုပ်လိုက်ရင် ပိုစိတ်ဆင်းရဲရလိမ့်မယ်။ (၁၀) သင့်မျက်နှာမှာ အပြုံးတစ်ပွင့်တပ်ဆင်လိုက်ပါ။ အောင်မြင်ခြင်း၊ ပျော်ရွင်ခြင်းတို့အတွက် လှေကားထစ် တစ်ခုဖြစ်လာပါလိမ့်မယ်။ သင့်ရင်ထဲ ဝမ်းနည်း နာကျင်နေချိန်မှာတောင် ပြုံးနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင် သင်ဟာ ရင့်ကျက်သူဖြစ်လာပါပြီ။ လူတိုင်းရဲ့ ရင်ထဲမှာ ကောင်းတဲ့ စိတ်တစ်လှည့် ဆိုးတဲ့ စိတ်တစ်လှည့် နေထိုင်လှုပ်ရှားပါတယ်။ လောကမှာ စိတ်ကြောင့် အကျိုးမဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်သလို စိတ်ကြောင့်ပဲ ကောင်းကျိုးချမ်းသာရတတ်တယ်။ မကောင်းတဲ့ စိတ်ကြီးစိုးရင် အမှားတွေ ထပ်ဆင့်ထပ်ဆင့်လုပ်မိကြပါတယ်။ ဒီလိုအခါမျိုးတွေမှာ စဉ်းစားချိန်ထိုးနိုင်ဖို့ ဒီစာလေးကို ရေးသားပေးလိုက်ပါတယ်။….. #မေတ္တာဖြင်ပြန်လည်မျှာဝေသူKOMOEWIN
ဘဝအတွက် အားဆေး(၁၀)မျိုး **************************** စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့အခါ ဒီအားဆေး (၁၀)မျိုးကို သောက်ပြီး ခရီးဆက်လျှောက်နိုင်ပါစေ... (၁) သူတစ်ပါးရှေ့မှာ ရောက်ရှိနေတဲ့ သင်ဟာ လမ်းပိတ်သူမဖြစ်စေဘဲ လမ်းပြပေးသူဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။ (၂) အောင်မြင်မှုဆိုတာ အချိန် နဲ့ နေရာပေါ် မတည်ပါဘူး။ အားကိုးထိုက်သူဖြစ်အောင် ကြိုးစားနေမှ သင်ရဲ့ လုပ်ငန်းခွင်မှာ ယုံကြည်ထိုက်သူဖြစ်လာမှာပါ။ ထာ၀ရ ရပ်တည်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားမှုပေါ်မှာပဲ မူတည်ပါတယ်။ (၃) အရှုံးတွေနဲ့တွေ့ချိန် စိတ်ညစ်နေသလား ။ အဲဒီအရှုံးထဲက ရခဲ့တဲ့သင်ခန်းစာတွေဟာ နောက်တစ်ကြိမ်အတွက် အမြတ်တွေပါ။ ဘာကိုမှ စိတ်ဓာတ်မကျပါနဲ့။ အခက်အခဲ ဆိုရင် ရင်ကော့ပြီး ရင်ဆိုင်ပစ်လိုက်ပါ။ (၄) အတင်းပြော ကဲရဲ့မှာကို ကြောက်နေသလား။ ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်လုံရင်ပဲ ကျေနပ်စရာမို့ သင့်လမ်းကို သင်ဆက်လျှောက်ပါ။ လမ်းမှာဟောင်သမျှ ခွေးတိုင်းကိုသာ ခဲနဲ့ထုနေမယ်ဆိုရင် သင်သွားချင်တဲ့ ခရီးရဲ့ ပန်းတိုင်ကို ရောက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။ (၅) အဆိပ်ရှိတဲ့သတ္တဝါ၊ ဦးချိုထောင်တဲ့သတ္တဝါ၊ ဆင်ခြင်မှုတရားနည်းပါးသူ ထိုသုံးမျိုးကို တွေ့လျှင် ဝေးဝေးကရှောင်ပါ။ ထိုသုံးမျိုးက သင့်ကို သွေးမျက်ရည်ကျစေနိုင်ပါတယ်။ (၆) လောဘကြီးသူ၊ အယုံလွယ်သူ၊ အားနာတတ်သူ၊ သနားတတ်သူ မဖြစ်အောင် သတိထားစဉ်းစားပါ။ ထိုသူများဟာ လူလိမ်အများဆုံးခံရသူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ (၇) နေချင်သလိုမဖြစ်လို့ ဖြစ်သလိုမနေလိုက်ပါနဲ့။ ရခဲလှတဲ့ ဘဝတစ်ခုကို သင်ကိုယ်တိုင်မှ တန်ဖိုးမထားတတ်ရင် လူဖြစ်ရှုံးလိမ့်မယ်။ (၈) မိမိအလင်းရောင်နဲ့ မိမိဘဝကို ထွန်းလင်းအောင် ကြိုးစားပါ။ ရယူလိုက်ရလို့ ပျော်ရတာထက် ပေးလိုက်ရလို့ ပျော်တဲ့သူကသာ ပျော်ရွှင်မှုအစစ်၊ ပိုင်ဆိုင်မှုအစစ်ဖြစ်တယ်။ (၉) မိမိရဲ့ ပျော်ရွင်မှုက သူတစ်ပါးရဲ့ မျက်ရည်တွေ မဖြစ်ပါစေနဲ့။ မလုပ်သင့်မှန်းသိရက်နဲ့ ခဏပျော်ဖို့ကို ဦးစားပေးပြီး လုပ်လိုက်ရင် ပိုစိတ်ဆင်းရဲရလိမ့်မယ်။ (၁၀) သင့်မျက်နှာမှာ အပြုံးတစ်ပွင့်တပ်ဆင်လိုက်ပါ။ အောင်မြင်ခြင်း၊ ပျော်ရွင်ခြင်းတို့အတွက် လှေကားထစ် တစ်ခုဖြစ်လာပါလိမ့်မယ်။ သင့်ရင်ထဲ ဝမ်းနည်း နာကျင်နေချိန်မှာတောင် ပြုံးနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင် သင်ဟာ ရင့်ကျက်သူဖြစ်လာပါပြီ။ လူတိုင်းရဲ့ ရင်ထဲမှာ ကောင်းတဲ့ စိတ်တစ်လှည့် ဆိုးတဲ့ စိတ်တစ်လှည့် နေထိုင်လှုပ်ရှားပါတယ်။ လောကမှာ စိတ်ကြောင့် အကျိုးမဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်သလို စိတ်ကြောင့်ပဲ ကောင်းကျိုးချမ်းသာရတတ်တယ်။ မကောင်းတဲ့ စိတ်ကြီးစိုးရင် အမှားတွေ ထပ်ဆင့်ထပ်ဆင့်လုပ်မိကြပါတယ်။ ဒီလိုအခါမျိုးတွေမှာ စဉ်းစားချိန်ထိုးနိုင်ဖို့ ဒီစာလေးကို ရေးသားပေးလိုက်ပါတယ်။….. #မေတ္တာဖြင်ပြန်လည်မျှာဝေသူKOMOEWIN
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WeaY7I
တရားအမှတ် မျက်ခြည်မပြတ်နဲ့ 🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷 အသက်လေးဆယ်…ကံကောင်းတုန်းက ဒါနမှုတွေ အားရအောင်ပြုခဲ့ပြီးပြီ။ အခု အသက်ငါးဆယ်မှာတော့ဖြင့် ဉာဏ်ကောင်းတုန်းမှာ အနည်းဆုံး ကိုယ်စိတ်ငြိမ်သက်အောင် ကြိုးစားသင့်ကြပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာ သတိပြုစရာတွေကတော့… • ကိုယ့်မာနကို ချိုးနှိမ်ဖို့ကြိုးစားပါမှ သူ့မာနက လွှမ်းမိုးလာတတ်တယ်၊ • ကိုယ့်ရာဂကို ပစ်ပယ်ဖို့ကြိုးစားပါမှ သူ့ရာဂက နှိုးဆွလာတတ်တယ်၊ • ကိုယ့်ဒေါသကို ခွာထုတ်နေပါမှ သူ့ဒေါသက ဖိစီးလာတတ်တယ်။ လယ်ကန်သင်း ကတွတ်ပေါက်မှာ ခဲလုံး အတားအဆီးများ ပိတ်ဆို့ချထားစဉ်တုန်းက လာသမျှ ရေ ရှေ့မတိုးသော်လည်းပဲ ပိတ်ဆို့ခဲ ခွာရှဲပေးလိုက်ရင် ရေတွင် ဒလဟောစီးဝင်လာသလိုပါပဲ။ တစ်ဖက်သားတို့ရဲ့ ကြွားဝါဝင့်ကြွားမှု၊ မြှူ ဆွယ်လမ်းပေးမှု၊ စိန်ခေါ်မှုစတဲ့ အပြင်ရန်တွေကလည်းဒုနဲ့ဒေး၊ကိုယ်တွင်းရှိ လက်ထက်လက်ငုတ်များကလည်း ဇောင်းထဲကမြင်းလိုပဲ။ ဟိုတုန်းက အိမ်ထောင်ဝန်၊ စီးပွားဝန်တွေ ထမ်းနေရလို့ ကိုယ်စိတ်နှလုံး ဂျုန်းဂျုန်းကျ(ချုန်းချုန်းကျ)မို့ မထသာပေမယ့် ယခုအားမယ် နားမယ်မှ မကြံသေးဘူး၊ ဒီကိလေသာက အရင်ထကြွတော့တာပဲ။ စိတ်ရဲ့သဘာဝကို ဆရာတော်ဘုရားက အဲဒီလောက်ထိ နှိုက်ချွတ်ပြထားပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့် စိတ်ကို ပေါက်လွှတ်ပဲစား ပစ်ထားရင် သွားနေကျစားကျက်တန်းသွားပြီး သူတစ်ပါးအာရုံတွေကို အတွေ့ဖြင့်ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် သွားစားတော့မယ်။ အာရုံတစ်ချက်မှားလျှင် ကိလေသာဓားတစ်ချက် အခုတ်ခံရတော့မှာ သေချာတယ်။ ကိလေသာ ဓားတစ်ချက်ထိမိလျှင် စိတ်ဒဏ်ရာရမှာကလည်းမလွဲဘူး။ ရာဂစိတ်ကြောင့် ဖြစ်တဲ့ဒဏ်ရာ အဲဒီရာဂဆေး၊ ကာမဆေး ကျွေးမှပျောက်ကင်းသက်သာတတ်တယ်။ မာန၊ ဒေါသ၊ မောဟ စတဲ့ ဒဏ်ရာတွေမှာလည်း သူ့ဆေးနဲ့သူမှ ပျောက်ကင်းတတ်တာမျိုးချည်းပဲ။ အနာထကြွတိုင်း လူမမာညည်းတွားရသလို ကိလေသာထကြွတိုင်း စိတ်ကစားနေလျှင် လူကြီးကိုယ်နဲ့ ကလေးစိတ်ဖြစ်နေတော့ ‘လူကြီးမင်း’ဖြစ်မလာနိုင်တော့ဘူး။ ဒါ့ကြောင့် အရွယ်နဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ စိတ်သဘောထားကြီးမြင့်မှုမျိုး ရောက်အောင် စိတ်ကစားမှုကို ထိန်းကျောင်းပေးနိုင်မယ့် ကျင့်စဉ်တစ်ခု ကို လက်စွဲထားဖို့ လိုအပ်လာပါပြီ။ ဘယ်ကျင့်စဉ်ကျင့်ကျင့် သတိမလွတ်ဖို့သာအဓိက။ စိတ်ဆိုတာ ငယ်ပေါင်းကိလေသာနဲ့ သံယောဇဉ်ပြတ်ဖို့ အခက်သား။ ကိလေသာဆိုတာကလည်း အမြှူ အခွာက ပါးနပ်သား။ မယားလိုချင်တုန်းက မယားနဲ့ပြပြီး လိုချင်တာ ခံစားခဲ့ကြသလို တရားလိုချင်ပြန်တော့လည်းကိလေသာက လိုချင်တာလေးပြပြီး သတိလွတ်အောင် လုပ်ဆောင်တတ်ရဲ့။ သတိတစ်ချက် လွတ်ရင် စိတ်နဲ့ အကြိုက် ပေါင်းမိသွားပြီး ရှုကွက်ထဲ အာရုံကောင်းလေးများ မိနေရင် ကြိုက်စိတ် ပေါ်လာတတ်တယ်။ သတိတစ်ချက်လျော့လို့စိတ်နဲ့မကြိုက်ပေါင်းမိ သွားပြန်ရင်လည်း မကြိုက်စိတ် ထလာပြီး ရှုကွက်ထဲက အာရုံဆိုး ပေါ်လာတာနဲ့ မကျေချမ်းချင်တော့ဘူး။ သတိတစ်ချက်မှေးလို့ အာရုံရေးရေးပေါ်နေပြန်ရင်လည်း စိတ်နဲ့မသိပြန်လည်ပေါင်းမိကြပြီးမသိစိတ် ဖြစ်သွားပြန်ကရော။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း စိတ်နဲ့အကြိုက်ပေါင်းပြီး စိတ်ကြိုက်အာရုံဟောင်းတွေဆီပြန်သွား၊ ကောင်းနိုးရာရာ အဟောင်းအဆွေးများကို နွှေးပြီး စားမြုံ့ပြန်နေတတ်တယ်။ မကြိုက်စိတ်ကလည်း မကျေနပ်တာပြန်အာရုံပြု ပြီး ရင်ထုလား ထုနေရဲ့။ သတိပါသော်မှ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်နေရင် ကိလေသာကြားဝင်ပြီး စိတ်ကစားမှုတွေ တစ်သီတစ်တန်းကြီး ပေါ်နေတတ်လေရဲ့။ ဒါ့ကြောင့် ဘယ်ကျင့်စဉ်နဲ့ကျင့်ကျင့် သတိမလွတ်ဖို့ဟာ စိတ်ကစားမှုကို ထိန်းကျောင်း ခြင်းရဲ့ သော့ချက်လို့မှတ်ပါလေ…လို့ ကျေးဇူးရှင်ဆရာတော်ဘုရားကြီးက အထူးသတိပေးထားပါတယ်။ သည်လိုသာ သတိရဲ့မပြတ်ရှုမှတ်မှုနဲ့ စေ့စပ်မှု၊ စူးစိုက်မှု နှစ်ဖက်ညှပ်ပြီးစိတ်ရိုင်းကို ကျုံးသွင်းလိုက်ရင် စိတ်ရိုင်းဟာ ယဉ်လာမယ်။ ပြေးနေတဲ့စိတ်ငြိမ်လာမယ်။ စိတ်မှာကြိုက် မကြိုက် မသိဆိုတာတွေ မကပ်သာတော့ဘူး၊ မကောင်းမှုတွေအားလုံးထွက်ပြေးသွားကြတဲ့အချိန် ကိုယ်စိတ်ငြိမ်သက်မှုထဲမှာသိရာကို အဖြေရှာကြည့်၊ အရှိကို အမှန်အတိုင်း သိလာမယ်လို့ ဆရာတော်ဘုရားကြီးက အာမခံချက် ပေးတော်မူပါတယ်။ ဒါကြောင့် တရားအမှတ် မျက်ခြည်မပြတ်ခြင်းဟာ မင်္ဂလာရဲ့ ထက်သန် အားကောင်းတဲ့ ခြေလှမ်းဖြစ်ကြောင်း ကောင်းစွာဆင်ခြင်ခွင့် ရကြပါလေပြီ။ ☆Buddhavasa Tiloka☆ credit : Marga Ashin တရားအမွတ္ မ်က္ျခည္မျပတ္နဲ႕ 🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷 အသက္ေလးဆယ္…ကံေကာင္းတုန္းက ဒါနမႈေတြ အားရေအာင္ျပဳခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခု အသက္ငါးဆယ္မွာေတာ့ျဖင့္ ဉာဏ္ေကာင္းတုန္းမွာ အနည္းဆုံး ကိုယ္စိတ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ၾကပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သတိျပဳစရာေတြကေတာ့… • ကိုယ့္မာနကို ခ်ိဳးႏွိမ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါမွ သူ႕မာနက လႊမ္းမိုးလာတတ္တယ္၊ • ကိုယ့္ရာဂကို ပစ္ပယ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါမွ သူ႕ရာဂက ႏွိုးဆြလာတတ္တယ္၊ • ကိုယ့္ေဒါသကို ခြာထုတ္ေနပါမွ သူ႕ေဒါသက ဖိစီးလာတတ္တယ္။ လယ္ကန္သင္း ကတြတ္ေပါက္မွာ ခဲလုံး အတားအဆီးမ်ား ပိတ္ဆို႔ခ်ထားစဥ္တုန္းက လာသမွ် ေရ ေရွ႕မတိုးေသာ္လည္းပဲ ပိတ္ဆို႔ခဲ ခြာရွဲေပးလိုက္ရင္ ေရတြင္ ဒလေဟာစီးဝင္လာသလိုပါပဲ။ တစ္ဖက္သားတို႔ရဲ႕ ႂကြားဝါဝင့္ႂကြားမႈ၊ ျမႇူ ဆြယ္လမ္းေပးမႈ၊ စိန္ေခၚမႈစတဲ့ အျပင္ရန္ေတြကလည္းဒုနဲ႕ေဒး၊ကိုယ္တြင္းရွိ လက္ထက္လက္ငုတ္မ်ားကလည္း ေဇာင္းထဲကျမင္းလိုပဲ။ ဟိုတုန္းက အိမ္ေထာင္ဝန္၊ စီးပြားဝန္ေတြ ထမ္းေနရလို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းက်(ခ်ဳန္းခ်ဳန္းက်)မို႔ မထသာေပမယ့္ ယခုအားမယ္ နားမယ္မွ မႀကံေသးဘူး၊ ဒီကိေလသာက အရင္ထႂကြေတာ့တာပဲ။ စိတ္ရဲ႕သဘာဝကို ဆရာေတာ္ဘုရားက အဲဒီေလာက္ထိ ႏွိုက္ခြၽတ္ျပထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္ကို ေပါက္လႊတ္ပဲစား ပစ္ထားရင္ သြားေနက်စားက်က္တန္းသြားၿပီး သူတစ္ပါးအာ႐ုံေတြကို အေတြ႕ျဖင့္ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ သြားစားေတာ့မယ္။ အာ႐ုံတစ္ခ်က္မွားလွ်င္ ကိေလသာဓားတစ္ခ်က္ အခုတ္ခံရေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ ကိေလသာ ဓားတစ္ခ်က္ထိမိလွ်င္ စိတ္ဒဏ္ရာရမွာကလည္းမလြဲဘူး။ ရာဂစိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ဒဏ္ရာ အဲဒီရာဂေဆး၊ ကာမေဆး ေကြၽးမွေပ်ာက္ကင္းသက္သာတတ္တယ္။ မာန၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စတဲ့ ဒဏ္ရာေတြမွာလည္း သူ႕ေဆးနဲ႕သူမွ ေပ်ာက္ကင္းတတ္တာမ်ိဳးခ်ည္းပဲ။ အနာထႂကြတိုင္း လူမမာညည္းတြားရသလို ကိေလသာထႂကြတိုင္း စိတ္ကစားေနလွ်င္ လူႀကီးကိုယ္နဲ႕ ကေလးစိတ္ျဖစ္ေနေတာ့ ‘လူႀကီးမင္း’ျဖစ္မလာနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အ႐ြယ္နဲ႕လိုက္ဖက္တဲ့ စိတ္သေဘာထားႀကီးျမင့္မႈမ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ စိတ္ကစားမႈကို ထိန္းေက်ာင္းေပးနိုင္မယ့္ က်င့္စဥ္တစ္ခု ကို လက္စြဲထားဖို႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။ ဘယ္က်င့္စဥ္က်င့္က်င့္ သတိမလြတ္ဖို႔သာအဓိက။ စိတ္ဆိုတာ ငယ္ေပါင္းကိေလသာနဲ႕ သံေယာဇဥ္ျပတ္ဖို႔ အခက္သား။ ကိေလသာဆိုတာကလည္း အျမႇူ အခြာက ပါးနပ္သား။ မယားလိုခ်င္တုန္းက မယားနဲ႕ျပၿပီး လိုခ်င္တာ ခံစားခဲ့ၾကသလို တရားလိုခ်င္ျပန္ေတာ့လည္းကိေလသာက လိုခ်င္တာေလးျပၿပီး သတိလြတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္ရဲ႕။ သတိတစ္ခ်က္ လြတ္ရင္ စိတ္နဲ႕ အႀကိဳက္ ေပါင္းမိသြားၿပီး ရႈကြက္ထဲ အာ႐ုံေကာင္းေလးမ်ား မိေနရင္ ႀကိဳက္စိတ္ ေပၚလာတတ္တယ္။ သတိတစ္ခ်က္ေလ်ာ့လို႔စိတ္နဲ႕မႀကိဳက္ေပါင္းမိ သြားျပန္ရင္လည္း မႀကိဳက္စိတ္ ထလာၿပီး ရႈကြက္ထဲက အာ႐ုံဆိုး ေပၚလာတာနဲ႕ မေက်ခ်မ္းခ်င္ေတာ့ဘူး။ သတိတစ္ခ်က္ေမွးလို႔ အာ႐ုံေရးေရးေပၚေနျပန္ရင္လည္း စိတ္နဲ႕မသိျပန္လည္ေပါင္းမိၾကၿပီးမသိစိတ္ ျဖစ္သြားျပန္ကေရာ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း စိတ္နဲ႕အႀကိဳက္ေပါင္းၿပီး စိတ္ႀကိဳက္အာ႐ုံေဟာင္းေတြဆီျပန္သြား၊ ေကာင္းနိုးရာရာ အေဟာင္းအေဆြးမ်ားကို ႏႊေးၿပီး စားၿမဳံ႕ျပန္ေနတတ္တယ္။ မႀကိဳက္စိတ္ကလည္း မေက်နပ္တာျပန္အာ႐ုံျပဳ ၿပီး ရင္ထုလား ထုေနရဲ႕။ သတိပါေသာ္မွ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္ေနရင္ ကိေလသာၾကားဝင္ၿပီး စိတ္ကစားမႈေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ေပၚေနတတ္ေလရဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္က်င့္စဥ္နဲ႕က်င့္က်င့္ သတိမလြတ္ဖို႔ဟာ စိတ္ကစားမႈကို ထိန္းေက်ာင္း ျခင္းရဲ႕ ေသာ့ခ်က္လို႔မွတ္ပါေလ…လို႔ ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အထူးသတိေပးထားပါတယ္။ သည္လိုသာ သတိရဲ႕မျပတ္ရႈမွတ္မႈနဲ႕ ေစ့စပ္မႈ၊ စူးစိုက္မႈ ႏွစ္ဖက္ညွပ္ၿပီးစိတ္ရိုင္းကို က်ဳံးသြင္းလိုက္ရင္ စိတ္ရိုင္းဟာ ယဥ္လာမယ္။ ေျပးေနတဲ့စိတ္ၿငိမ္လာမယ္။ စိတ္မွာႀကိဳက္ မႀကိဳက္ မသိဆိုတာေတြ မကပ္သာေတာ့ဘူး၊ မေကာင္းမႈေတြအားလုံးထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္စိတ္ၿငိမ္သက္မႈထဲမွာသိရာကို အေျဖရွာၾကည့္၊ အရွိကို အမွန္အတိုင္း သိလာမယ္လို႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အာမခံခ်က္ ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားအမွတ္ မ်က္ျခည္မျပတ္ျခင္းဟာ မဂၤလာရဲ႕ ထက္သန္ အားေကာင္းတဲ့ ေျခလွမ္းျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာဆင္ျခင္ခြင့္ ရၾကပါေလၿပီ။ ☆Buddhavasa Tiloka☆ credit : Marga Ashin
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2JpT90n
တရားအမှတ် မျက်ခြည်မပြတ်နဲ့ 🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷 အသက်လေးဆယ်…ကံကောင်းတုန်းက ဒါနမှုတွေ အားရအောင်ပြုခဲ့ပြီးပြီ။ အခု အသက်ငါးဆယ်မှာတော့ဖြင့် ဉာဏ်ကောင်းတုန်းမှာ အနည်းဆုံး ကိုယ်စိတ်ငြိမ်သက်အောင် ကြိုးစားသင့်ကြပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာ သတိပြုစရာတွေကတော့… • ကိုယ့်မာနကို ချိုးနှိမ်ဖို့ကြိုးစားပါမှ သူ့မာနက လွှမ်းမိုးလာတတ်တယ်၊ • ကိုယ့်ရာဂကို ပစ်ပယ်ဖို့ကြိုးစားပါမှ သူ့ရာဂက နှိုးဆွလာတတ်တယ်၊ • ကိုယ့်ဒေါသကို ခွာထုတ်နေပါမှ သူ့ဒေါသက ဖိစီးလာတတ်တယ်။ လယ်ကန်သင်း ကတွတ်ပေါက်မှာ ခဲလုံး အတားအဆီးများ ပိတ်ဆို့ချထားစဉ်တုန်းက လာသမျှ ရေ ရှေ့မတိုးသော်လည်းပဲ ပိတ်ဆို့ခဲ ခွာရှဲပေးလိုက်ရင် ရေတွင် ဒလဟောစီးဝင်လာသလိုပါပဲ။ တစ်ဖက်သားတို့ရဲ့ ကြွားဝါဝင့်ကြွားမှု၊ မြှူ ဆွယ်လမ်းပေးမှု၊ စိန်ခေါ်မှုစတဲ့ အပြင်ရန်တွေကလည်းဒုနဲ့ဒေး၊ကိုယ်တွင်းရှိ လက်ထက်လက်ငုတ်များကလည်း ဇောင်းထဲကမြင်းလိုပဲ။ ဟိုတုန်းက အိမ်ထောင်ဝန်၊ စီးပွားဝန်တွေ ထမ်းနေရလို့ ကိုယ်စိတ်နှလုံး ဂျုန်းဂျုန်းကျ(ချုန်းချုန်းကျ)မို့ မထသာပေမယ့် ယခုအားမယ် နားမယ်မှ မကြံသေးဘူး၊ ဒီကိလေသာက အရင်ထကြွတော့တာပဲ။ စိတ်ရဲ့သဘာဝကို ဆရာတော်ဘုရားက အဲဒီလောက်ထိ နှိုက်ချွတ်ပြထားပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့် စိတ်ကို ပေါက်လွှတ်ပဲစား ပစ်ထားရင် သွားနေကျစားကျက်တန်းသွားပြီး သူတစ်ပါးအာရုံတွေကို အတွေ့ဖြင့်ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် သွားစားတော့မယ်။ အာရုံတစ်ချက်မှားလျှင် ကိလေသာဓားတစ်ချက် အခုတ်ခံရတော့မှာ သေချာတယ်။ ကိလေသာ ဓားတစ်ချက်ထိမိလျှင် စိတ်ဒဏ်ရာရမှာကလည်းမလွဲဘူး။ ရာဂစိတ်ကြောင့် ဖြစ်တဲ့ဒဏ်ရာ အဲဒီရာဂဆေး၊ ကာမဆေး ကျွေးမှပျောက်ကင်းသက်သာတတ်တယ်။ မာန၊ ဒေါသ၊ မောဟ စတဲ့ ဒဏ်ရာတွေမှာလည်း သူ့ဆေးနဲ့သူမှ ပျောက်ကင်းတတ်တာမျိုးချည်းပဲ။ အနာထကြွတိုင်း လူမမာညည်းတွားရသလို ကိလေသာထကြွတိုင်း စိတ်ကစားနေလျှင် လူကြီးကိုယ်နဲ့ ကလေးစိတ်ဖြစ်နေတော့ ‘လူကြီးမင်း’ဖြစ်မလာနိုင်တော့ဘူး။ ဒါ့ကြောင့် အရွယ်နဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ စိတ်သဘောထားကြီးမြင့်မှုမျိုး ရောက်အောင် စိတ်ကစားမှုကို ထိန်းကျောင်းပေးနိုင်မယ့် ကျင့်စဉ်တစ်ခု ကို လက်စွဲထားဖို့ လိုအပ်လာပါပြီ။ ဘယ်ကျင့်စဉ်ကျင့်ကျင့် သတိမလွတ်ဖို့သာအဓိက။ စိတ်ဆိုတာ ငယ်ပေါင်းကိလေသာနဲ့ သံယောဇဉ်ပြတ်ဖို့ အခက်သား။ ကိလေသာဆိုတာကလည်း အမြှူ အခွာက ပါးနပ်သား။ မယားလိုချင်တုန်းက မယားနဲ့ပြပြီး လိုချင်တာ ခံစားခဲ့ကြသလို တရားလိုချင်ပြန်တော့လည်းကိလေသာက လိုချင်တာလေးပြပြီး သတိလွတ်အောင် လုပ်ဆောင်တတ်ရဲ့။ သတိတစ်ချက် လွတ်ရင် စိတ်နဲ့ အကြိုက် ပေါင်းမိသွားပြီး ရှုကွက်ထဲ အာရုံကောင်းလေးများ မိနေရင် ကြိုက်စိတ် ပေါ်လာတတ်တယ်။ သတိတစ်ချက်လျော့လို့စိတ်နဲ့မကြိုက်ပေါင်းမိ သွားပြန်ရင်လည်း မကြိုက်စိတ် ထလာပြီး ရှုကွက်ထဲက အာရုံဆိုး ပေါ်လာတာနဲ့ မကျေချမ်းချင်တော့ဘူး။ သတိတစ်ချက်မှေးလို့ အာရုံရေးရေးပေါ်နေပြန်ရင်လည်း စိတ်နဲ့မသိပြန်လည်ပေါင်းမိကြပြီးမသိစိတ် ဖြစ်သွားပြန်ကရော။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း စိတ်နဲ့အကြိုက်ပေါင်းပြီး စိတ်ကြိုက်အာရုံဟောင်းတွေဆီပြန်သွား၊ ကောင်းနိုးရာရာ အဟောင်းအဆွေးများကို နွှေးပြီး စားမြုံ့ပြန်နေတတ်တယ်။ မကြိုက်စိတ်ကလည်း မကျေနပ်တာပြန်အာရုံပြု ပြီး ရင်ထုလား ထုနေရဲ့။ သတိပါသော်မှ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်နေရင် ကိလေသာကြားဝင်ပြီး စိတ်ကစားမှုတွေ တစ်သီတစ်တန်းကြီး ပေါ်နေတတ်လေရဲ့။ ဒါ့ကြောင့် ဘယ်ကျင့်စဉ်နဲ့ကျင့်ကျင့် သတိမလွတ်ဖို့ဟာ စိတ်ကစားမှုကို ထိန်းကျောင်း ခြင်းရဲ့ သော့ချက်လို့မှတ်ပါလေ…လို့ ကျေးဇူးရှင်ဆရာတော်ဘုရားကြီးက အထူးသတိပေးထားပါတယ်။ သည်လိုသာ သတိရဲ့မပြတ်ရှုမှတ်မှုနဲ့ စေ့စပ်မှု၊ စူးစိုက်မှု နှစ်ဖက်ညှပ်ပြီးစိတ်ရိုင်းကို ကျုံးသွင်းလိုက်ရင် စိတ်ရိုင်းဟာ ယဉ်လာမယ်။ ပြေးနေတဲ့စိတ်ငြိမ်လာမယ်။ စိတ်မှာကြိုက် မကြိုက် မသိဆိုတာတွေ မကပ်သာတော့ဘူး၊ မကောင်းမှုတွေအားလုံးထွက်ပြေးသွားကြတဲ့အချိန် ကိုယ်စိတ်ငြိမ်သက်မှုထဲမှာသိရာကို အဖြေရှာကြည့်၊ အရှိကို အမှန်အတိုင်း သိလာမယ်လို့ ဆရာတော်ဘုရားကြီးက အာမခံချက် ပေးတော်မူပါတယ်။ ဒါကြောင့် တရားအမှတ် မျက်ခြည်မပြတ်ခြင်းဟာ မင်္ဂလာရဲ့ ထက်သန် အားကောင်းတဲ့ ခြေလှမ်းဖြစ်ကြောင်း ကောင်းစွာဆင်ခြင်ခွင့် ရကြပါလေပြီ။ ☆Buddhavasa Tiloka☆ credit : Marga Ashin တရားအမွတ္ မ်က္ျခည္မျပတ္နဲ႕ 🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷🌸🍁🌷 အသက္ေလးဆယ္…ကံေကာင္းတုန္းက ဒါနမႈေတြ အားရေအာင္ျပဳခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခု အသက္ငါးဆယ္မွာေတာ့ျဖင့္ ဉာဏ္ေကာင္းတုန္းမွာ အနည္းဆုံး ကိုယ္စိတ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ၾကပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သတိျပဳစရာေတြကေတာ့… • ကိုယ့္မာနကို ခ်ိဳးႏွိမ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါမွ သူ႕မာနက လႊမ္းမိုးလာတတ္တယ္၊ • ကိုယ့္ရာဂကို ပစ္ပယ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါမွ သူ႕ရာဂက ႏွိုးဆြလာတတ္တယ္၊ • ကိုယ့္ေဒါသကို ခြာထုတ္ေနပါမွ သူ႕ေဒါသက ဖိစီးလာတတ္တယ္။ လယ္ကန္သင္း ကတြတ္ေပါက္မွာ ခဲလုံး အတားအဆီးမ်ား ပိတ္ဆို႔ခ်ထားစဥ္တုန္းက လာသမွ် ေရ ေရွ႕မတိုးေသာ္လည္းပဲ ပိတ္ဆို႔ခဲ ခြာရွဲေပးလိုက္ရင္ ေရတြင္ ဒလေဟာစီးဝင္လာသလိုပါပဲ။ တစ္ဖက္သားတို႔ရဲ႕ ႂကြားဝါဝင့္ႂကြားမႈ၊ ျမႇူ ဆြယ္လမ္းေပးမႈ၊ စိန္ေခၚမႈစတဲ့ အျပင္ရန္ေတြကလည္းဒုနဲ႕ေဒး၊ကိုယ္တြင္းရွိ လက္ထက္လက္ငုတ္မ်ားကလည္း ေဇာင္းထဲကျမင္းလိုပဲ။ ဟိုတုန္းက အိမ္ေထာင္ဝန္၊ စီးပြားဝန္ေတြ ထမ္းေနရလို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းက်(ခ်ဳန္းခ်ဳန္းက်)မို႔ မထသာေပမယ့္ ယခုအားမယ္ နားမယ္မွ မႀကံေသးဘူး၊ ဒီကိေလသာက အရင္ထႂကြေတာ့တာပဲ။ စိတ္ရဲ႕သဘာဝကို ဆရာေတာ္ဘုရားက အဲဒီေလာက္ထိ ႏွိုက္ခြၽတ္ျပထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္ကို ေပါက္လႊတ္ပဲစား ပစ္ထားရင္ သြားေနက်စားက်က္တန္းသြားၿပီး သူတစ္ပါးအာ႐ုံေတြကို အေတြ႕ျဖင့္ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ သြားစားေတာ့မယ္။ အာ႐ုံတစ္ခ်က္မွားလွ်င္ ကိေလသာဓားတစ္ခ်က္ အခုတ္ခံရေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ ကိေလသာ ဓားတစ္ခ်က္ထိမိလွ်င္ စိတ္ဒဏ္ရာရမွာကလည္းမလြဲဘူး။ ရာဂစိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ဒဏ္ရာ အဲဒီရာဂေဆး၊ ကာမေဆး ေကြၽးမွေပ်ာက္ကင္းသက္သာတတ္တယ္။ မာန၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စတဲ့ ဒဏ္ရာေတြမွာလည္း သူ႕ေဆးနဲ႕သူမွ ေပ်ာက္ကင္းတတ္တာမ်ိဳးခ်ည္းပဲ။ အနာထႂကြတိုင္း လူမမာညည္းတြားရသလို ကိေလသာထႂကြတိုင္း စိတ္ကစားေနလွ်င္ လူႀကီးကိုယ္နဲ႕ ကေလးစိတ္ျဖစ္ေနေတာ့ ‘လူႀကီးမင္း’ျဖစ္မလာနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အ႐ြယ္နဲ႕လိုက္ဖက္တဲ့ စိတ္သေဘာထားႀကီးျမင့္မႈမ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ စိတ္ကစားမႈကို ထိန္းေက်ာင္းေပးနိုင္မယ့္ က်င့္စဥ္တစ္ခု ကို လက္စြဲထားဖို႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။ ဘယ္က်င့္စဥ္က်င့္က်င့္ သတိမလြတ္ဖို႔သာအဓိက။ စိတ္ဆိုတာ ငယ္ေပါင္းကိေလသာနဲ႕ သံေယာဇဥ္ျပတ္ဖို႔ အခက္သား။ ကိေလသာဆိုတာကလည္း အျမႇူ အခြာက ပါးနပ္သား။ မယားလိုခ်င္တုန္းက မယားနဲ႕ျပၿပီး လိုခ်င္တာ ခံစားခဲ့ၾကသလို တရားလိုခ်င္ျပန္ေတာ့လည္းကိေလသာက လိုခ်င္တာေလးျပၿပီး သတိလြတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္ရဲ႕။ သတိတစ္ခ်က္ လြတ္ရင္ စိတ္နဲ႕ အႀကိဳက္ ေပါင္းမိသြားၿပီး ရႈကြက္ထဲ အာ႐ုံေကာင္းေလးမ်ား မိေနရင္ ႀကိဳက္စိတ္ ေပၚလာတတ္တယ္။ သတိတစ္ခ်က္ေလ်ာ့လို႔စိတ္နဲ႕မႀကိဳက္ေပါင္းမိ သြားျပန္ရင္လည္း မႀကိဳက္စိတ္ ထလာၿပီး ရႈကြက္ထဲက အာ႐ုံဆိုး ေပၚလာတာနဲ႕ မေက်ခ်မ္းခ်င္ေတာ့ဘူး။ သတိတစ္ခ်က္ေမွးလို႔ အာ႐ုံေရးေရးေပၚေနျပန္ရင္လည္း စိတ္နဲ႕မသိျပန္လည္ေပါင္းမိၾကၿပီးမသိစိတ္ ျဖစ္သြားျပန္ကေရာ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း စိတ္နဲ႕အႀကိဳက္ေပါင္းၿပီး စိတ္ႀကိဳက္အာ႐ုံေဟာင္းေတြဆီျပန္သြား၊ ေကာင္းနိုးရာရာ အေဟာင္းအေဆြးမ်ားကို ႏႊေးၿပီး စားၿမဳံ႕ျပန္ေနတတ္တယ္။ မႀကိဳက္စိတ္ကလည္း မေက်နပ္တာျပန္အာ႐ုံျပဳ ၿပီး ရင္ထုလား ထုေနရဲ႕။ သတိပါေသာ္မွ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္ေနရင္ ကိေလသာၾကားဝင္ၿပီး စိတ္ကစားမႈေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ေပၚေနတတ္ေလရဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္က်င့္စဥ္နဲ႕က်င့္က်င့္ သတိမလြတ္ဖို႔ဟာ စိတ္ကစားမႈကို ထိန္းေက်ာင္း ျခင္းရဲ႕ ေသာ့ခ်က္လို႔မွတ္ပါေလ…လို႔ ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အထူးသတိေပးထားပါတယ္။ သည္လိုသာ သတိရဲ႕မျပတ္ရႈမွတ္မႈနဲ႕ ေစ့စပ္မႈ၊ စူးစိုက္မႈ ႏွစ္ဖက္ညွပ္ၿပီးစိတ္ရိုင္းကို က်ဳံးသြင္းလိုက္ရင္ စိတ္ရိုင္းဟာ ယဥ္လာမယ္။ ေျပးေနတဲ့စိတ္ၿငိမ္လာမယ္။ စိတ္မွာႀကိဳက္ မႀကိဳက္ မသိဆိုတာေတြ မကပ္သာေတာ့ဘူး၊ မေကာင္းမႈေတြအားလုံးထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္စိတ္ၿငိမ္သက္မႈထဲမွာသိရာကို အေျဖရွာၾကည့္၊ အရွိကို အမွန္အတိုင္း သိလာမယ္လို႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အာမခံခ်က္ ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားအမွတ္ မ်က္ျခည္မျပတ္ျခင္းဟာ မဂၤလာရဲ႕ ထက္သန္ အားေကာင္းတဲ့ ေျခလွမ္းျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာဆင္ျခင္ခြင့္ ရၾကပါေလၿပီ။ ☆Buddhavasa Tiloka☆ credit : Marga Ashin
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2JpT90n
ရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်နှင့် မစ္ဆရိယ ကောသိယသူဌေးကြီး 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 လွှတ် ချ လိုက် ပါ _______________ တစ်ခါတုန်းက ရာဇဂြိုဟ်မြို့နဲ့ မနီးမဝေး အရပ်မှာ သက္ကာရနိဂုံးဆိုတဲ့ ရွာတစ်ရွာ ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ရွာရဲ့ အဓိက ဇာတ်ကောင် ကတော့ ကုဋေရှစ်ဆယ် ချမ်းသာတဲ့ သူဋ္ဌေးကြီး မစ္ဆရိယကောသိယ ပါ။ သူက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ကပ်စေးနှဲလွန်း သူကြီးပါ။ သူများတွေ ကပ်စေးနှဲတာက သူတပါးကို မပေးချင်၊ မကျွေးချင်တာ။ ကိုယ်အတွက်တော့ သဒ္ဓါကြပါသေးတယ်။ သူကတော့ လူထူးဆန်း၊ တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်သာ ရှိနိုင်မယ့် လူစားမျိ ုး။ သူများလည်း မကျွေးချင်၊ မပေးချင်သလို ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း အငတ်ခံပြီး ကပ်စေးနှဲတာ။ ဇနီးတွေ၊ သား,သမီးတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေကိုလည်း မသဒ္ဓါဘူး။ ချမ်းသာတယ်ဆိုပေမဲ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မစားရ၊ မ၀တ်ရ၊ မနေရဘူး။ ဇနီးနဲ့ သားသမီးတွေတောင် မသဒ္ဓါတာ၊ ရဟန်သံဃာတွေကို လှူဖို့၊ တန်းဖို့ဆိုတာ ဝေလာဝေးပေါ့။ ကုန်မှာကြောက်တဲ့စိတ်နဲ့ ရသမျှ အကုန် ဂိုဒေါင်ထဲ ထည့်တယ်။ ဒီခေတ်အလိုဆို အကုန်ဘဏ်အပ်ထားတယ် ဆိုရမှာပေါ့။ ဒီဘက်ခေတ်မှာတော့ သူ့လောက်ကပ်စေး နှဲတဲ့သူ ရှိမယ်မထင်ဘူး။ ဦးဇင်းပတ်၀န်း ကျင်မှာတော့ အဲ့လိုသူဋ္ဌေးမျိုး မတွေ့ဖူး သေးဘူး။ ဦးကပ်စေးကြီးက နေ့စဉ် ဘုရင့်နန်းတော်၀င်ပြီး အခစားရတယ်။ အမှုထမ်းရတယ်ပေါ့။ တစ်နေ့ နန်းတော်က အပြန်၊ လမ်းဘေး ဇရပ်တစ်ခုမှာ မုယောမုန့်၊ အိုးကင်းမုန့်တွေကို ပျော်ပျော်ပါးပါး လုပ်စားနေတဲ့သူတွေကို သူတွေ့လိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ သူလည်း စားချင်စိတ်ဖြစ်သွားတယ်။ စားချင်စိတ်က နည်းနည်းမဟုတ်ဘူး။ ပြင်းပြင်း ပြပြကို ဖြစ်တာ။ တစ်ခါတလေ စားစရာ တစ်ခုခုကို အငမ်းမရ ချဉ်ချင်တပ် တဲ့ သဘောမျိုး။ စားလည်း စားချင်တယ်။ စားချင်လို့ လုပ်ခိုင်းရင်လည်း သူများတွေလည်း စားချင်လာမယ်။ အဲ့ကျရင် သူတို့အတွက်ပါ ပိုလုပ်ရမယ်။ ဆန်တွေ၊ ဆီတွေ တအားကုန်မယ် ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ဘယ်သူ့မှ ထုတ်မပြောဘူး။ စားချင်စိတ်က အောင့်ထားလေ။ကြီးလာလေပဲ။ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဟိုဘက်လှည့် အိပ်၊ ဒီဘက်လှည့်အိပ်နဲ့ စားချင်စိတ်ကို ဖျောက်ကြည့်တယ်။ ပိုပို ဆိုးလာလေပဲ။ သူတပါးကို မပေးချင်၊ မကျွေးချင်၊ မမျှချင် တဲ့ မစ္ဆရိယစိတ်က သူ့ကို လောင်ကျွမ်းနေ တာ။ အတွင်းက အပူရှိန်က အပြင်မျက်နှာကိုပါ လာရိုက်တယ်။ မျက်နှာက မှုန်ကုတ်ကုတ် ဖြစ် လာတယ်။ ဟိုလူကို မကြည်သလို ဒီလူကို မကျေနပ်သလိုနဲ့ အကြည့်တွေ၊ အပြောတွေက ဘုဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာတယ်။ ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ဇနီးဖြစ်သူက ဘာဖြစ်ချင်လို့လဲ၊ တစ်ခုခုကို လိုချင်လို့လား"လို့ အတင်းမေးတော့မှ မုန့်စားချင်တဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်။ ဒါတောင် သူများတွေ ကြွေးရမှာစိုးလို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်တိုက်ပေါ် တက်ပြီး လုပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ဇနီးအတွက်တောင် မပါဘူး။ သူတစ်ယောက် စာပဲ လုပ်ရမယ်တဲ့။ သူအတွက်တောင် တကယ် မနေနိုင်၊ မထိုင်နိုင်ဖြစ်လို့ ချက်ခိုင်းတာ။ ဒါတောင် ဆန်ကောင်းနဲ့ မလုပ်ခိုင်းဘူး။ ညံ့ပေ့ ဆိုးပေ့ဆိုတဲ့ ဆန်းကွဲနဲ့ လုပ်ခိုင်းတာ။ ဘုံခုနှစ်ဆင့်၊ တံခါးခုနှစ်ဆင့် အဆင့်ဆင့် ပိတ်ပြီး နှစ်ယောက်ထဲ မုန့်လုပ်စားဖို့ ပြင် ဆင်ပါတယ်။ ထိုအခြင်းအရာကို သိတော်မူ၊ မြင်တော်မူတဲ့ မြတ်စွာဘုရားရှင်က နံနက်စောစော အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကို ခေါ်တော်မူ၍ - ချစ်သား မောဂ္ဂလာန် ... ရာဇဂြိုဟ်မြို့အနီး သက္ကာရနိဂုံးရွာက မစ္ဆရိယကောသိယသူဋ္ဌေးကြီးကတော့ သူများတွေကို မပေးချင်၊ မကျွေးချင်လို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်အထက် တက်ပြီး မုန့်လုပ် စားနေတယ်။ သူဋ္ဌေးကြီးကို ပူလောင်စေတဲ့ မစ္ဆရိယအပူ၊ လောဘမီးကျီးခဲတွေကို ငြိမ်ပေးလိုက်ပါ။ ပြီးတဲ့အခါ ကောင်းနိုးရာရာ စားသောက် ဖွယ်တွေကို ယူဆောင်စေပြီ ဇေတ၀န် ကျောင်းသို့ သင့်အစွမ်းနဲ့ ခေါ်ဆောင်ခဲ့ပါ။ ယနေ့ ငါ ဘုရားရှင်နဲ့ ရဟန်းငါးရာတို့ သူဋ္ဌေးကြီးလှူဒါန်းတဲ့ မုန့်ဆွမ်းကို ဘုဉ်းပေးဖို့ စောင့်နေမယ်လို့ မိန့်တော်မူလိုက် ပါတယ်။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လည်း သင်္ကန်းရုံ သပိတ်လွယ်ကာ သူဋ္ဌေးကြီးလင်မယား မုန့်လုပ်နေတဲ့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်အနားမှာ စင်္ကြန်လျှောက်တော်မူပါတယ်။ တွေးမိတာလေးပါ။ သားသမီးတွေတောင် မကျွေးချင်လို့ အမြင့်ဆုံးအထက်တက်ပြီး လုပ်စားပါတယ်ဆို အလှူခံဘုန်းကြီးက ကြွလာရသေးတယ်ဆိုပြီး သူဋ္ဌေးကြီး ဘယ်လောက်များ စိတ်ဆိုးလိုက်မလဲ မသိဘူး။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်မထေရ်မြတ် ကြီးကလည်း မလှူမချင်း မကြွဘူးဆိုပြီ ပေ လျှောက်နေတယ်။ ကိုယ်တော် ကိုယ်တော့်ဘာသာ စင်္ကြန်လျှောက် နေရုံမကလို့ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေလည်း နည်းနည်းတောင် ရမယ် မထင်နဲ့" လို့ သူဋ္ဌေး ကြီးက ပြောလိုက်တယ်။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လည်း တံခါး၀မှာ တင်ပလ္လင်ခွေကာ ထိုင်နေတော်မူပြန်ပါ တယ်။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ္ဌေးကြီးက ကိုယ့်တော်ဘာသာ တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်နေရုံ မကလို့ အခိုးအငွေ့တွေ လွတ်ရင် တောင် မလှူနိုင်ဘူးလို့ ထပ်ပြောပြန်တယ်။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လည်း ထိုင်နေရာမှ အခန်းတစ်ခုံးလုံးကို မီးအခိုးအငွေ့တွေ လွှတ်ပါတယ်။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ္ဌေးကြီး သူတိုက် မီးလောင်မှာကြောက်လို့ ဘာမှ ထပ်မပြောရဲတော့ဘူး။ မီးခိုးတွေမွှန်ပြီး မျက်စိတွေ ရဲလာတယ်။ ဒီရဟန်း နည်းနည်းမှ မရရင်တော့ ဘယ်လိုပြောပြော၊ ဘယ်လိုနှင်ထုတ် ထုတ် ပြန်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ သိသွားတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ရှင်မရယ် နည်းနည်းလောက် လှူလိုက်စမ်းပါဆိုပြီး ချက်ခိုင်းတယ်။ သူဋ္ဌေးကတော်ကြီးလည်း ဇွန်းလေးနဲ့ မုန့်ဖက် နည်းနည်း ခပ်ပြီ အိုးထဲထည့်လိုက်တာ မုန့်က အကြီးကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ဟယ် ဒီမိန်းမ အသုံးမကျဘူးဆိုပြီး သူဋ္ဌေးကြီး ကိုယ်တိုင် ဇွန်းဖျားလေးနဲ့ ခပ်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ကြော်တာ။ သူကြော်တဲ့မုန့်က ပိုပို ကြီးလာတယ်။ ကြော်လေ ကြီးလေ။ ကြီးလေ သေးအောင်ကြော်လေနဲ့ ချွေးပျံစ ပြုလာတယ်။ မထူးပါဘူး။ ကြော်ပြီးသားထဲက နည်းနည်း ဖဲ့လှူမယ်ဆိုပြီး ဖဲ့ကြည့်တာ မရဘူး။ လုပ်ပြီးသားမုန့်တွေက အကုန်ပူကပ်နေ တယ်။ ခွာလို့ မရဘူး။ သူဋ္ဌေးကြီးတစ် ယောက်ထဲ ဖဲ့မရတော့ လင်းမယားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်ဖက်ကိုင်ပြီး ဖဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရှင်မြတ်ရဲ့ တန်ခိုး တော်ကြောင့် ဖဲ့မရဘူး။ လင်မယားနှစ်ယောက် လုံး ချွေးတစ်လုံးလုံး ဖြစ်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ဘယ်လိုမှ ဖဲ့မရတာနဲ့ အရှင်မရယ် ငါလည်း မောလွန်းလို့ စားချင် စိတ်မရှိတော့ပါဘူး။ တစ်တောင်းလုံးသာ လှူလိုက်တော့ပါဆိုပြီ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချင်လိုက်တယ်။ သူဋ္ဌေးမကြီးလည်း အရှင်မောဂ္ဂလာန်သပိတ်ထဲ သွားလှူတယ်။ အဲ့ဒီအခါ အရှင်မောဂ္ဂလာန်က တရားစဟောပါ တယ်။ သူဋ္ဌေးကြီးနဲ့ သူဋ္ဌေးမကြီးလည်း မောမော ပန်းပန်း မာန်မာနကျနေချိန် ဆိုတော့ တရားတော် အပေါ် စိတ်ညွတ်သွားကြတယ်။ ပေးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းရဲ့ အကျိုးကျေးဇူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ့ ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို ဟောဖော်ညွှန်ပြတော့ သူဋ္ဌေးကြီးတို့ လင်မယားနှစ်ဦးလုံး ရတနာသုံးပါး အပေါ် ကြည်ညိုသွား ကြတယ်။ နောက်ဆုံး မြတ်စွာဘုရားနဲ့ ရဟန်းငါးရာ တို့ကို မုန့်ဆွမ်းတွေနဲ့ ပြုစုလုပ်ကျွေးခဲ့ကြ တယ်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ ဆွမ်းအနုမော ဒနာတရားကို နားယူပြီးတဲ့အခါ လင်မယားနှစ်ဦး လုံး သောတာပန်တွေ တည်သွားကြပြီး သေလွန် တဲ့အခါ နတ်ပြည် ရောက်သွားကြပါတယ်။ #မစ္ဆရိယဆိုတာ ၀န်တိုတဲ့သဘောပါ။ ကိုယ်ပိုင်တဲ့ ပစ္စည်းကို သူတပါးလက်ထဲ မရောက်အောင် ဆုပ်ကိုင်ထားတာ။ မစ္ဆရိယစိတ်ရှိတဲ့သူတွေရဲ့လက်တွေဟာ ဆုပ်ထားတဲ့ လက်တွေပါ။(မစ္ဆရိယနဲ့ ပတ်သက် ပြီး စာပေမှာ မစ္ဆရိယ ငါးမျိုးရှိတယ် ဆိုပြီး ပြထားပေမယ့် ဒီမှာတော့ မရေးလိုတော့ဘူး။) #ပစ္စည်းဥစ္စာဆိုတာ ဒီတစ်ဘ၀ ဒီတစ်နပ်စာပဲ သုံးလို့ရတာ။ နောက်ဘ၀အထိ ယူသွား လို့ မရဘူး။ ပစ္စည်းဥစ္စာဆိုတာ မီးကျီးခဲနဲ့ တူတယ်။ နောက်ပြီးတော့ မီးကျီးခဲဟာ မီးမွှေးတဲ့နေရာ၊ ချက်တဲ့ပြုတ်တဲ့နေရာ၊ မီးထွန်းတဲ့နေရာ စတဲ့ ကောင်းပြီး အကျိုးရှိမဲ့နေရာတွေမှာ စနစ်တကျ အသုံးချရင် အကျိုးများတယ်။ အဲ့လိုစနစ်တကျ အသုံးမချဘဲ ငါ့ မီးကျီးခဲ ဆိုပြီး #ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ကတော့ ဆုပ်ကိုင်ထား တဲ့လက် သေချာပေါက် ပူမှာပဲ။ ဆုတ်ကိုင်လေ ပူရလေပဲ။ လွှတ်မချနိုင်သရွေ့၊ အကျိုးရှိရှိ အသုံးမချနိုင်သရွေ့ ပူလောင်နေရဦးမှာပဲ။ ပစ္စည်းဥစ္စာဆိုတာ လှူ တတ်မှ၊ ယူတတ်မှ၊ အကျိုးရှိရှိ အသုံးချတတ်မှ မြတ်တာ။ အရင်း မရှုံးမှာ ။ မစ္ဆရိယစိတ် များတဲ့လူဟာ အချိန်တိုင် ပူလောင် နေရတတ်တယ်။ ဒီ၀တ္ထုပါတဲ့ သူဋ္ဌေးကြီးကိုပဲ ကြည့်၊ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ကျိကျိတက် ချမ်းသာပေမဲ့ ၀န်တိုတဲ့ စိတ်ကြောင့် ကိုယ်တိုင်လည်း မစားရက် သူတပါးလည်း မပေးရက်ဘူး။ မုန့်လေးတစ်ချက် စားချင်တာတောင် ကုန်ခမ်းသွားမှာ ၊ သူတပါး ကို ပေးရမှာ စိုးတဲ့စိတ်ကြောင့် နေ့နေ့ညည သူ့မှာ ပူလောင်နေရတယ်။ ဘ၀ဆိုတာ ခဏလေးပါ။ ဘာတွေကို မက်မောပြီး ဘာတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထား ချင်နေရတာလဲ။ ဆုပ်ကိုင်လေ ပူရလေပါပဲ။ ပစ္စည်းဥစ္စာမှာ ပူလောင်စေတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ထက်သာမှာ မလိုလားတဲ့စိတ်တွေ၊ ကိုယ်ချမ်းသာသလို မချမ်းသာစေချင်တဲ့ စိတ်တွေ၊ ကိုယ့်ထက် နိမ့်ကျစေချင်တဲ့ စိတ်တွေ၊ မဝေမျှလိုတဲ့ စိတ်တွေ၊ ကိုယ်သာပိုင်ချင် ကိုယ်သာနိုင်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ၊ ကိုယ့်ကိုယ်သာ ချစ်စေချင်တဲ့ စိတ်တွေ,ကရော မပူလောင်စေဘူးလား။ ပူလောင်စေ တာပါပဲ။ နည်းနည်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူဟာ နည်းနည်း ပူလောင်ရသလို များများဆုပ်ကိုင် ထားတဲ့ လူဟာ များများ ပူလောင်ရမှာပဲ။ လူ့ဘ၀ ခဏလေးအတွင်းမှာ အပူတွေနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်ခံ တော့မှာလား။ ပစ္စည်းဥစ္စာ၊ ရာထူး အာဏာပါဝါတွေ၊ မကောင်းတဲ့ စိတ်ဆိုး,စိတ်ယုတ်မာတွေ ဆိုတာ ကိုယ်က မြဲနေအောင် ဘယ်လိုပဲ ဆုပ်ကိုင်ထား ဆုပ်ကိုင်းထား တစ်ချိန်မှာ အကုန်ထားခဲ့ရမှာပါ။ အဲ့ဒီတော့ သူ့မထား ခဲ့ချင်မှာပင် ကိုယ်က အရင်လွှတ်ချလိုက်ပါ။ မစ္ဆရိယကောသိယ သူဋ္ဌေးကြီးဟာ မုန့်တစ်ချက် လွှတ်ချနိုင်တော့ မုန့်တစ်ချက်စာ ချမ်းသာခဲ့ရတယ် မဟုတ်ပါလား။ နောက်ဆုံး မုန့်အချက်ပေါင်းများစွာ လွှတ်ချနိုင်ခဲ့တော့ သောတာပတ္တိမဂ်၊သောတာ ပတ္တိဖိုလ်ရပြီး နတ်ရွာသုဂတိ ရောက်ခဲ့ရတယ် လေ။ မိမိတို့ရဲ့ နေ့စဉ်ဘ၀ထဲမှာရော ဆုပ်ကိုင်ထားတာတွေ ဘယ်လောက်များ များ ရှိနေမလဲ။ မိမိတို့ရဲ့ လက်ထဲမှာရော မသိလိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိသိနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် ဆုပ်ကိုင် ထားမိတဲ့ မီးကျီးခဲတွေ ဘယ်လောက် တောင် များနေပြီလဲ။ ဘယ်လောက်တောင် ပူလောင်ခံနေရပြီလဲ။ လွှတ် ချ လိုက် ပါ ။ နည်းနည်း လွှတ်ချနိုင်လေ နည်းနည်း ချမ်းသာလေ။ များများ လွှတ်ချနိုင်လေ များများ ချမ်းသာလေပါ။ အလုံးစုံ လွှတ် ချနိုင်ရင်တော့ ပြောဖွယ်ရာ မရှိဘူးပေါ့။ #Credit အကိုး ။ ။ ၁။ ကိုယ်ကျင့် အဘိဓမ္မာ ၂။ ဓမ္မပဒ၊ ပုပ္ဖ၀ဂ်၊ မစ္ဆရိယကောသိယသေဋ္ဌိ၀တ္ထု။ 🙏ဓမ္မမိတ်ဆွေများ ကောင်းကျိုး တရား တိုးပွားကြပါစေ🙏 မစ်ဆရိယ ကောသိယသူဌေးကွီး 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 လှှတျ ခြ လိုကျ ပါ _______________ တဈခါတုနျးက ရာဇဂွိုဟျမွို့နဲ့ မနီးမဝေး အရပျမှာ သက်ကာရနိဂုံးဆိုတဲ့ ရှာတဈရှာ ရှိခဲ့ဖူးပါတယျ။ ရှာရဲ့ အဓိက ဇာတျကောငျ ကတော့ ကုဋရှေဈဆယျ ခမြျးသာတဲ့ သူဋ်ဌေးကွီး မစ်ဆရိယကောသိယ ပါ။ သူက နာမညျနဲ့လိုကျအောငျ ကပျစေးနှဲလှနျး သူကွီးပါ။ သူမြားတှေ ကပျစေးနှဲတာက သူတပါးကို မပေးခငြျ၊ မကြှေးခငြျတာ။ ကိုယျအတှကျတော့ သဒ်ဓါကွပါသေးတယျ။ သူကတော့ လူထူးဆနျး၊ တဈရာမှာ တဈယောကျသာ ရှိနိုငျမယျ့ လူစားမြိ ုး။ သူမြားလညျး မကြှေးခငြျ၊ မပေးခငြျသလို ကိုယျကိုယျတိုငျလညျး အငတျခံပွီး ကပျစေးနှဲတာ။ ဇနီးတှေ၊ သား,သမီးတှေ၊ ဆှမြေိုးတှကေိုလညျး မသဒ်ဓါဘူး။ ခမြျးသာတယျဆိုပမေဲ့ ကောငျးကောငျးမှနျမှနျ မစားရ၊ မ၀တျရ၊ မနရေဘူး။ ဇနီးနဲ့ သားသမီးတှတေောငျ မသဒ်ဓါတာ၊ ရဟနျသံဃာတှကေို လှူဖို့၊ တနျးဖို့ဆိုတာ ဝလောဝေးပေါ့။ ကုနျမှာကွောကျတဲ့စိတျနဲ့ ရသမြှ အကုနျ ဂိုဒေါငျထဲ ထညျ့တယျ။ ဒီခတျေအလိုဆို အကုနျဘဏျအပျထားတယျ ဆိုရမှာပေါ့။ ဒီဘကျခတျေမှာတော့ သူ့လောကျကပျစေး နှဲတဲ့သူ ရှိမယျမထငျဘူး။ ဦးဇငျးပတျ၀နျး ကငြျမှာတော့ အဲ့လိုသူဋ်ဌေးမြိုး မတှေ့ဖူး သေးဘူး။ ဦးကပျစေးကွီးက နေ့စဉျ ဘုရငျ့နနျးတောျ၀ငျပွီး အခစားရတယျ။ အမှုထမျးရတယျပေါ့။ တဈနေ့ နနျးတောျက အပွနျ၊ လမျးဘေး ဇရပျတဈခုမှာ မုယောမုနျ့၊ အိုးကငျးမုနျ့တှကေို ပြောျပြောျပါးပါး လုပျစားနတေဲ့သူတှကေို သူတှေ့လိုကျတယျ။ ဒါနဲ့ သူလညျး စားခငြျစိတျဖွဈသှားတယျ။ စားခငြျစိတျက နညျးနညျးမဟုတျဘူး။ ပွငျးပွငျး ပွပွကို ဖွဈတာ။ တဈခါတလေ စားစရာ တဈခုခုကို အငမျးမရ ခဉြျခငြျတပျ တဲ့ သဘောမြိုး။ စားလညျး စားခငြျတယျ။ စားခငြျလို့ လုပျခိုငျးရငျလညျး သူမြားတှလေညျး စားခငြျလာမယျ။ အဲ့ကရြငျ သူတို့အတှကျပါ ပိုလုပျရမယျ။ ဆနျတှေ၊ ဆီတှေ တအားကုနျမယျ ဆိုတဲ့အတှေးနဲ့ ဘယျသူ့မှ ထုတျမပွောဘူး။ စားခငြျစိတျက အောငျ့ထားလေ။ကွီးလာလပေဲ။ ကုတငျပေါျတကျပွီး ဟိုဘကျလှညျ့ အိပျ၊ ဒီဘကျလှညျ့အိပျနဲ့ စားခငြျစိတျကို ဖြောကျကွညျ့တယျ။ ပိုပို ဆိုးလာလပေဲ။ သူတပါးကို မပေးခငြျ၊ မကြှေးခငြျ၊ မမြှခငြျ တဲ့ မစ်ဆရိယစိတျက သူ့ကို လောငျကြှမျးနေ တာ။ အတှငျးက အပူရှိနျက အပွငျမကြျနှာကိုပါ လာရိုကျတယျ။ မကြျနှာက မှုနျကုတျကုတျ ဖွဈ လာတယျ။ ဟိုလူကို မကွညျသလို ဒီလူကို မကြနေပျသလိုနဲ့ အကွညျ့တှေ၊ အပွောတှကေ ဘုဆတျဆတျဖွဈလာတယျ။ ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ဇနီးဖွဈသူက ဘာဖွဈခငြျလို့လဲ၊ တဈခုခုကို လိုခငြျလို့လား"လို့ အတငျးမေးတော့မှ မုနျ့စားခငြျတဲ့အကွောငျး ပွောပွတယျ။ ဒါတောငျ သူမြားတှေ ကွှေးရမှာစိုးလို့ ဘုံခုနှဈဆငျ့တိုကျပေါျ တကျပွီး လုပျခိုငျးတယျ။ သူ့ဇနီးအတှကျတောငျ မပါဘူး။ သူတဈယောကျ စာပဲ လုပျရမယျတဲ့။ သူအတှကျတောငျ တကယျ မနနေိုငျ၊ မထိုငျနိုငျဖွဈလို့ ခကြျခိုငျးတာ။ ဒါတောငျ ဆနျကောငျးနဲ့ မလုပျခိုငျးဘူး။ ညံ့ပေ့ ဆိုးပေ့ဆိုတဲ့ ဆနျးကှဲနဲ့ လုပျခိုငျးတာ။ ဘုံခုနှဈဆငျ့၊ တံခါးခုနှဈဆငျ့ အဆငျ့ဆငျ့ ပိတျပွီး နှဈယောကျထဲ မုနျ့လုပျစားဖို့ ပွငျ ဆငျပါတယျ။ ထိုအခွငျးအရာကို သိတောျမူ၊ မွငျတောျမူတဲ့ မွတျစှာဘုရားရှငျက နံနကျစောစော အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျကို ခေါျတောျမူ၍ - ခစြျသား မောဂ်ဂလာနျ ... ရာဇဂွိုဟျမွို့အနီး သက်ကာရနိဂုံးရှာက မစ်ဆရိယကောသိယသူဋ်ဌေးကွီးကတော့ သူမြားတှကေို မပေးခငြျ၊ မကြှေးခငြျလို့ ဘုံခုနှဈဆငျ့အထကျ တကျပွီး မုနျ့လုပျ စားနတေယျ။ သူဋ်ဌေးကွီးကို ပူလောငျစတေဲ့ မစ်ဆရိယအပူ၊ လောဘမီးကြီးခဲတှကေို ငွိမျပေးလိုကျပါ။ ပွီးတဲ့အခါ ကောငျးနိုးရာရာ စားသောကျ ဖှယျတှကေို ယူဆောငျစပွေီ ဇတေ၀နျ ကြောငျးသို့ သငျ့အစှမျးနဲ့ ခေါျဆောငျခဲ့ပါ။ ယနေ့ ငါ ဘုရားရှငျနဲ့ ရဟနျးငါးရာတို့ သူဋ်ဌေးကွီးလှူဒါနျးတဲ့ မုနျ့ဆှမျးကို ဘုဉျးပေးဖို့ စောငျ့နမေယျလို့ မိနျ့တောျမူလိုကျ ပါတယျ။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျလညျး သငျ်ကနျးရုံ သပိတျလှယျကာ သူဋ်ဌေးကွီးလငျမယား မုနျ့လုပျနတေဲ့ ဘုံခုနှဈဆငျ့အနားမှာ စငျ်ကွနျလြှောကျတောျမူပါတယျ။ တှေးမိတာလေးပါ။ သားသမီးတှတေောငျ မကြှေးခငြျလို့ အမွငျ့ဆုံးအထကျတကျပွီး လုပျစားပါတယျဆို အလှူခံဘုနျးကွီးက ကွှလာရသေးတယျဆိုပွီး သူဋ်ဌေးကွီး ဘယျလောကျမြား စိတျဆိုးလိုကျမလဲ မသိဘူး။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျမထရျေမွတျ ကွီးကလညျး မလှူမခငြျး မကွှဘူးဆိုပွီ ပေ လြှောကျနတေယျ။ ကိုယျတောျ ကိုယျတောျ့ဘာသာ စငျ်ကွနျလြှောကျ နရေုံမကလို့ တငျပလ်လငျခှထေိုငျနလေညျး နညျးနညျးတောငျ ရမယျ မထငျနဲ့" လို့ သူဋ်ဌေး ကွီးက ပွောလိုကျတယျ။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျလညျး တံခါး၀မှာ တငျပလ်လငျခှကော ထိုငျနတေောျမူပွနျပါ တယျ။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ်ဌေးကွီးက ကိုယျ့တောျဘာသာ တငျပလ်လငျခှေ ထိုငျနရေုံ မကလို့ အခိုးအငှေ့တှေ လှတျရငျ တောငျ မလှူနိုငျဘူးလို့ ထပျပွောပွနျတယျ။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျလညျး ထိုငျနရောမှ အခနျးတဈခုံးလုံးကို မီးအခိုးအငှေ့တှေ လှှတျပါတယျ။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ်ဌေးကွီး သူတိုကျ မီးလောငျမှာကွောကျလို့ ဘာမှ ထပျမပွောရဲတော့ဘူး။ မီးခိုးတှမှေှနျပွီး မကြျစိတှေ ရဲလာတယျ။ ဒီရဟနျး နညျးနညျးမှ မရရငျတော့ ဘယျလိုပွောပွော၊ ဘယျလိုနှငျထုတျ ထုတျ ပွနျမှာ မဟုတျတော့ဘူးဆိုတာ သိသှားတယျ။ အဲ့ဒါကွောငျ့ ရှငျမရယျ နညျးနညျးလောကျ လှူလိုကျစမျးပါဆိုပွီး ခကြျခိုငျးတယျ။ သူဋ်ဌေးကတောျကွီးလညျး ဇှနျးလေးနဲ့ မုနျ့ဖကျ နညျးနညျး ခပျပွီ အိုးထဲထညျ့လိုကျတာ မုနျ့က အကွီးကွီး ဖွဈသှားတယျ။ ဟယျ ဒီမိနျးမ အသုံးမကဘြူးဆိုပွီး သူဋ်ဌေးကွီး ကိုယျတိုငျ ဇှနျးဖြားလေးနဲ့ ခပျပွီး သူကိုယျတိုငျ ကွောျတာ။ သူကွောျတဲ့မုနျ့က ပိုပို ကွီးလာတယျ။ ကွောျလေ ကွီးလေ။ ကွီးလေ သေးအောငျကွောျလနေဲ့ ခြှေးပြံစ ပွုလာတယျ။ မထူးပါဘူး။ ကွောျပွီးသားထဲက နညျးနညျး ဖဲ့လှူမယျဆိုပွီး ဖဲ့ကွညျ့တာ မရဘူး။ လုပျပွီးသားမုနျ့တှကေ အကုနျပူကပျနေ တယျ။ ခှာလို့ မရဘူး။ သူဋ်ဌေးကွီးတဈ ယောကျထဲ ဖဲ့မရတော့ လငျးမယားနှဈယောကျ တဈယောကျတဈဖကျကိုငျပွီး ဖဲ့ကွတယျ။ ဒါပမေဲ့ အရှငျမွတျရဲ့ တနျခိုး တောျကွောငျ့ ဖဲ့မရဘူး။ လငျမယားနှဈယောကျ လုံး ခြှေးတဈလုံးလုံး ဖွဈလာတယျ။ နောကျဆုံးတော့ ဘယျလိုမှ ဖဲ့မရတာနဲ့ အရှငျမရယျ ငါလညျး မောလှနျးလို့ စားခငြျ စိတျမရှိတော့ပါဘူး။ တဈတောငျးလုံးသာ လှူလိုကျတော့ပါဆိုပွီ ခွပေဈလကျပဈ ထိုငျခငြျလိုကျတယျ။ သူဋ်ဌေးမကွီးလညျး အရှငျမောဂ်ဂလာနျသပိတျထဲ သှားလှူတယျ။ အဲ့ဒီအခါ အရှငျမောဂ်ဂလာနျက တရားစဟောပါ တယျ။ သူဋ်ဌေးကွီးနဲ့ သူဋ်ဌေးမကွီးလညျး မောမော ပနျးပနျး မာနျမာနကနြခြေိနျ ဆိုတော့ တရားတောျ အပေါျ စိတျညှတျသှားကွတယျ။ ပေးကမျးစှနျ့ကွဲခွငျးရဲ့ အကြိုးကြေးဇူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ့ ဂုဏျကြေးဇူးတှကေို ဟောဖောျညှှနျပွတော့ သူဋ်ဌေးကွီးတို့ လငျမယားနှဈဦးလုံး ရတနာသုံးပါး အပေါျ ကွညျညိုသှား ကွတယျ။ နောကျဆုံး မွတျစှာဘုရားနဲ့ ရဟနျးငါးရာ တို့ကို မုနျ့ဆှမျးတှနေဲ့ ပွုစုလုပျကြှေးခဲ့ကွ တယျ။ မွတျစှာဘုရားရှငျရဲ့ ဆှမျးအနုမော ဒနာတရားကို နားယူပွီးတဲ့အခါ လငျမယားနှဈဦး လုံး သောတာပနျတှေ တညျသှားကွပွီး သလှေနျ တဲ့အခါ နတျပွညျ ရောကျသှားကွပါတယျ။ #မစ်ဆရိယဆိုတာ ၀နျတိုတဲ့သဘောပါ။ ကိုယျပိုငျတဲ့ ပစ်စညျးကို သူတပါးလကျထဲ မရောကျအောငျ ဆုပျကိုငျထားတာ။ မစ်ဆရိယစိတျရှိတဲ့သူတှရေဲ့လကျတှဟော ဆုပျထားတဲ့ လကျတှပေါ။(မစ်ဆရိယနဲ့ ပတျသကျ ပွီး စာပမှော မစ်ဆရိယ ငါးမြိုးရှိတယျ ဆိုပွီး ပွထားပမေယျ့ ဒီမှာတော့ မရေးလိုတော့ဘူး။) #ပစ်စညျးဥစ်စာဆိုတာ ဒီတဈဘ၀ ဒီတဈနပျစာပဲ သုံးလို့ရတာ။ နောကျဘ၀အထိ ယူသှား လို့ မရဘူး။ ပစ်စညျးဥစ်စာဆိုတာ မီးကြီးခဲနဲ့ တူတယျ။ နောကျပွီးတော့ မီးကြီးခဲဟာ မီးမှှေးတဲ့နရော၊ ခကြျတဲ့ပွုတျတဲ့နရော၊ မီးထှနျးတဲ့နရော စတဲ့ ကောငျးပွီး အကြိုးရှိမဲ့နရောတှမှော စနဈတကြ အသုံးခရြငျ အကြိုးမြားတယျ။ အဲ့လိုစနဈတကြ အသုံးမခဘြဲ ငါ့ မီးကြီးခဲ ဆိုပွီး #ဆုပျကိုငျထားလို့ကတော့ ဆုပျကိုငျထား တဲ့လကျ သခြောပေါကျ ပူမှာပဲ။ ဆုတျကိုငျလေ ပူရလပေဲ။ လှှတျမခနြိုငျသရှေ့၊ အကြိုးရှိရှိ အသုံးမခနြိုငျသရှေ့ ပူလောငျနရေဦးမှာပဲ။ ပစ်စညျးဥစ်စာဆိုတာ လှူ တတျမှ၊ ယူတတျမှ၊ အကြိုးရှိရှိ အသုံးခတြတျမှ မွတျတာ။ အရငျး မရှုံးမှာ ။ မစ်ဆရိယစိတျ မြားတဲ့လူဟာ အခြိနျတိုငျ ပူလောငျ နရေတတျတယျ။ ဒီ၀တ်ထုပါတဲ့ သူဋ်ဌေးကွီးကိုပဲ ကွညျ့၊ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ ကြိကြိတကျ ခမြျးသာပမေဲ့ ၀နျတိုတဲ့ စိတျကွောငျ့ ကိုယျတိုငျလညျး မစားရကျ သူတပါးလညျး မပေးရကျဘူး။ မုနျ့လေးတဈခကြျ စားခငြျတာတောငျ ကုနျခမျးသှားမှာ ၊ သူတပါး ကို ပေးရမှာ စိုးတဲ့စိတျကွောငျ့ နေ့နေ့ညည သူ့မှာ ပူလောငျနရေတယျ။ ဘ၀ဆိုတာ ခဏလေးပါ။ ဘာတှကေို မကျမောပွီး ဘာတှကေို ဆုပျကိုငျထား ခငြျနရေတာလဲ။ ဆုပျကိုငျလေ ပူရလပေါပဲ။ ပစ်စညျးဥစ်စာမှာ ပူလောငျစတော မဟုတျပါဘူး။ ကိုယျ့ထကျသာမှာ မလိုလားတဲ့စိတျတှေ၊ ကိုယျခမြျးသာသလို မခမြျးသာစခေငြျတဲ့ စိတျတှေ၊ ကိုယျ့ထကျ နိမျ့ကစြခေငြျတဲ့ စိတျတှေ၊ မဝမြှေလိုတဲ့ စိတျတှေ၊ ကိုယျသာပိုငျခငြျ ကိုယျသာနိုငျခငြျတဲ့ စိတျတှေ၊ ကိုယျ့ကိုယျသာ ခစြျစခေငြျတဲ့ စိတျတှေ,ကရော မပူလောငျစဘေူးလား။ ပူလောငျစေ တာပါပဲ။ နညျးနညျးဆုပျကိုငျထားတဲ့ သူဟာ နညျးနညျး ပူလောငျရသလို မြားမြားဆုပျကိုငျ ထားတဲ့ လူဟာ မြားမြား ပူလောငျရမှာပဲ။ လူ့ဘ၀ ခဏလေးအတှငျးမှာ အပူတှနေဲ့ပဲ အခြိနျကုနျခံ တော့မှာလား။ ပစ်စညျးဥစ်စာ၊ ရာထူး အာဏာပါဝါတှေ၊ မကောငျးတဲ့ စိတျဆိုး,စိတျယုတျမာတှေ ဆိုတာ ကိုယျက မွဲနအေောငျ ဘယျလိုပဲ ဆုပျကိုငျထား ဆုပျကိုငျးထား တဈခြိနျမှာ အကုနျထားခဲ့ရမှာပါ။ အဲ့ဒီတော့ သူ့မထား ခဲ့ခငြျမှာပငျ ကိုယျက အရငျလှှတျခလြိုကျပါ။ မစ်ဆရိယကောသိယ သူဋ်ဌေးကွီးဟာ မုနျ့တဈခကြျ လှှတျခနြိုငျတော့ မုနျ့တဈခကြျစာ ခမြျးသာခဲ့ရတယျ မဟုတျပါလား။ နောကျဆုံး မုနျ့အခကြျပေါငျးမြားစှာ လှှတျခနြိုငျခဲ့တော့ သောတာပတ်တိမဂျ၊သောတာ ပတ်တိဖိုလျရပွီး နတျရှာသုဂတိ ရောကျခဲ့ရတယျ လေ။ မိမိတို့ရဲ့ နေ့စဉျဘ၀ထဲမှာရော ဆုပျကိုငျထားတာတှေ ဘယျလောကျမြား မြား ရှိနမေလဲ။ မိမိတို့ရဲ့ လကျထဲမှာရော မသိလိုပဲဖွဈဖွဈ၊ သိသိနဲ့ပဲဖွဈဖွဈ ဆုပျကိုငျ ထားမိတဲ့ မီးကြီးခဲတှေ ဘယျလောကျ တောငျ မြားနပွေီလဲ။ ဘယျလောကျတောငျ ပူလောငျခံနရေပွီလဲ။ လှှတျ ခြ လိုကျ ပါ ။ နညျးနညျး လှှတျခနြိုငျလေ နညျးနညျး ခမြျးသာလေ။ မြားမြား လှှတျခနြိုငျလေ မြားမြား ခမြျးသာလပေါ။ အလုံးစုံ လှှတျ ခနြိုငျရငျတော့ ပွောဖှယျရာ မရှိဘူးပေါ့။ #Credit အကိုး ။ ။ ၁။ ကိုယျကငြျ့ အဘိဓမ်မာ ၂။ ဓမ်မပဒ၊ ပုပ်ဖ၀ဂျ၊ မစ်ဆရိယကောသိယသဋေ်ဌိ၀တ်ထု။ 🙏ဓမ်မမိတျဆှမြေား ကောငျးကြိုး တရား တိုးပှားကွပါစေ🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pgX9JB
ရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်နှင့် မ္ဆရိယ ကောသိယသူဌေးကြီး 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 လွှတ် ချ လိုက် ပါ _______________ တစ်ခါတုန်းက ရာဇဂြိုဟ်မြို့နဲ့ မနီးမဝေး အရပ်မှာ သက္ကာရနိဂုံးဆိုတဲ့ ရွာတစ်ရွာ ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ရွာရဲ့ အဓိက ဇာတ်ကောင် ကတော့ ကုဋေရှစ်ဆယ် ချမ်းသာတဲ့ သူဋ္ဌေးကြီး မစ္ဆရိယကောသိယ ပါ။ သူက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ကပ်စေးနှဲလွန်း သူကြီးပါ။ သူများတွေ ကပ်စေးနှဲတာက သူတပါးကို မပေးချင်၊ မကျွေးချင်တာ။ ကိုယ်အတွက်တော့ သဒ္ဓါကြပါသေးတယ်။ သူကတော့ လူထူးဆန်း၊ တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်သာ ရှိနိုင်မယ့် လူစားမျိ ုး။ သူများလည်း မကျွေးချင်၊ မပေးချင်သလို ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း အငတ်ခံပြီး ကပ်စေးနှဲတာ။ ဇနီးတွေ၊ သား,သမီးတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေကိုလည်း မသဒ္ဓါဘူး။ ချမ်းသာတယ်ဆိုပေမဲ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မစားရ၊ မ၀တ်ရ၊ မနေရဘူး။ ဇနီးနဲ့ သားသမီးတွေတောင် မသဒ္ဓါတာ၊ ရဟန်သံဃာတွေကို လှူဖို့၊ တန်းဖို့ဆိုတာ ဝေလာဝေးပေါ့။ ကုန်မှာကြောက်တဲ့စိတ်နဲ့ ရသမျှ အကုန် ဂိုဒေါင်ထဲ ထည့်တယ်။ ဒီခေတ်အလိုဆို အကုန်ဘဏ်အပ်ထားတယ် ဆိုရမှာပေါ့။ ဒီဘက်ခေတ်မှာတော့ သူ့လောက်ကပ်စေး နှဲတဲ့သူ ရှိမယ်မထင်ဘူး။ ဦးဇင်းပတ်၀န်း ကျင်မှာတော့ အဲ့လိုသူဋ္ဌေးမျိုး မတွေ့ဖူး သေးဘူး။ ဦးကပ်စေးကြီးက နေ့စဉ် ဘုရင့်နန်းတော်၀င်ပြီး အခစားရတယ်။ အမှုထမ်းရတယ်ပေါ့။ တစ်နေ့ နန်းတော်က အပြန်၊ လမ်းဘေး ဇရပ်တစ်ခုမှာ မုယောမုန့်၊ အိုးကင်းမုန့်တွေကို ပျော်ပျော်ပါးပါး လုပ်စားနေတဲ့သူတွေကို သူတွေ့လိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ သူလည်း စားချင်စိတ်ဖြစ်သွားတယ်။ စားချင်စိတ်က နည်းနည်းမဟုတ်ဘူး။ ပြင်းပြင်း ပြပြကို ဖြစ်တာ။ တစ်ခါတလေ စားစရာ တစ်ခုခုကို အငမ်းမရ ချဉ်ချင်တပ် တဲ့ သဘောမျိုး။ စားလည်း စားချင်တယ်။ စားချင်လို့ လုပ်ခိုင်းရင်လည်း သူများတွေလည်း စားချင်လာမယ်။ အဲ့ကျရင် သူတို့အတွက်ပါ ပိုလုပ်ရမယ်။ ဆန်တွေ၊ ဆီတွေ တအားကုန်မယ် ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ဘယ်သူ့မှ ထုတ်မပြောဘူး။ စားချင်စိတ်က အောင့်ထားလေ။ကြီးလာလေပဲ။ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဟိုဘက်လှည့် အိပ်၊ ဒီဘက်လှည့်အိပ်နဲ့ စားချင်စိတ်ကို ဖျောက်ကြည့်တယ်။ ပိုပို ဆိုးလာလေပဲ။ သူတပါးကို မပေးချင်၊ မကျွေးချင်၊ မမျှချင် တဲ့ မစ္ဆရိယစိတ်က သူ့ကို လောင်ကျွမ်းနေ တာ။ အတွင်းက အပူရှိန်က အပြင်မျက်နှာကိုပါ လာရိုက်တယ်။ မျက်နှာက မှုန်ကုတ်ကုတ် ဖြစ် လာတယ်။ ဟိုလူကို မကြည်သလို ဒီလူကို မကျေနပ်သလိုနဲ့ အကြည့်တွေ၊ အပြောတွေက ဘုဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာတယ်။ ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ဇနီးဖြစ်သူက ဘာဖြစ်ချင်လို့လဲ၊ တစ်ခုခုကို လိုချင်လို့လား"လို့ အတင်းမေးတော့မှ မုန့်စားချင်တဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်။ ဒါတောင် သူများတွေ ကြွေးရမှာစိုးလို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်တိုက်ပေါ် တက်ပြီး လုပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ဇနီးအတွက်တောင် မပါဘူး။ သူတစ်ယောက် စာပဲ လုပ်ရမယ်တဲ့။ သူအတွက်တောင် တကယ် မနေနိုင်၊ မထိုင်နိုင်ဖြစ်လို့ ချက်ခိုင်းတာ။ ဒါတောင် ဆန်ကောင်းနဲ့ မလုပ်ခိုင်းဘူး။ ညံ့ပေ့ ဆိုးပေ့ဆိုတဲ့ ဆန်းကွဲနဲ့ လုပ်ခိုင်းတာ။ ဘုံခုနှစ်ဆင့်၊ တံခါးခုနှစ်ဆင့် အဆင့်ဆင့် ပိတ်ပြီး နှစ်ယောက်ထဲ မုန့်လုပ်စားဖို့ ပြင် ဆင်ပါတယ်။ ထိုအခြင်းအရာကို သိတော်မူ၊ မြင်တော်မူတဲ့ မြတ်စွာဘုရားရှင်က နံနက်စောစော အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကို ခေါ်တော်မူ၍ - ချစ်သား မောဂ္ဂလာန် ... ရာဇဂြိုဟ်မြို့အနီး သက္ကာရနိဂုံးရွာက မစ္ဆရိယကောသိယသူဋ္ဌေးကြီးကတော့ သူများတွေကို မပေးချင်၊ မကျွေးချင်လို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်အထက် တက်ပြီး မုန့်လုပ် စားနေတယ်။ သူဋ္ဌေးကြီးကို ပူလောင်စေတဲ့ မစ္ဆရိယအပူ၊ လောဘမီးကျီးခဲတွေကို ငြိမ်ပေးလိုက်ပါ။ ပြီးတဲ့အခါ ကောင်းနိုးရာရာ စားသောက် ဖွယ်တွေကို ယူဆောင်စေပြီ ဇေတ၀န် ကျောင်းသို့ သင့်အစွမ်းနဲ့ ခေါ်ဆောင်ခဲ့ပါ။ ယနေ့ ငါ ဘုရားရှင်နဲ့ ရဟန်းငါးရာတို့ သူဋ္ဌေးကြီးလှူဒါန်းတဲ့ မုန့်ဆွမ်းကို ဘုဉ်းပေးဖို့ စောင့်နေမယ်လို့ မိန့်တော်မူလိုက် ပါတယ်။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လည်း သင်္ကန်းရုံ သပိတ်လွယ်ကာ သူဋ္ဌေးကြီးလင်မယား မုန့်လုပ်နေတဲ့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်အနားမှာ စင်္ကြန်လျှောက်တော်မူပါတယ်။ တွေးမိတာလေးပါ။ သားသမီးတွေတောင် မကျွေးချင်လို့ အမြင့်ဆုံးအထက်တက်ပြီး လုပ်စားပါတယ်ဆို အလှူခံဘုန်းကြီးက ကြွလာရသေးတယ်ဆိုပြီး သူဋ္ဌေးကြီး ဘယ်လောက်များ စိတ်ဆိုးလိုက်မလဲ မသိဘူး။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်မထေရ်မြတ် ကြီးကလည်း မလှူမချင်း မကြွဘူးဆိုပြီ ပေ လျှောက်နေတယ်။ ကိုယ်တော် ကိုယ်တော့်ဘာသာ စင်္ကြန်လျှောက် နေရုံမကလို့ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေလည်း နည်းနည်းတောင် ရမယ် မထင်နဲ့" လို့ သူဋ္ဌေး ကြီးက ပြောလိုက်တယ်။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လည်း တံခါး၀မှာ တင်ပလ္လင်ခွေကာ ထိုင်နေတော်မူပြန်ပါ တယ်။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ္ဌေးကြီးက ကိုယ့်တော်ဘာသာ တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်နေရုံ မကလို့ အခိုးအငွေ့တွေ လွတ်ရင် တောင် မလှူနိုင်ဘူးလို့ ထပ်ပြောပြန်တယ်။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လည်း ထိုင်နေရာမှ အခန်းတစ်ခုံးလုံးကို မီးအခိုးအငွေ့တွေ လွှတ်ပါတယ်။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ္ဌေးကြီး သူတိုက် မီးလောင်မှာကြောက်လို့ ဘာမှ ထပ်မပြောရဲတော့ဘူး။ မီးခိုးတွေမွှန်ပြီး မျက်စိတွေ ရဲလာတယ်။ ဒီရဟန်း နည်းနည်းမှ မရရင်တော့ ဘယ်လိုပြောပြော၊ ဘယ်လိုနှင်ထုတ် ထုတ် ပြန်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ သိသွားတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ရှင်မရယ် နည်းနည်းလောက် လှူလိုက်စမ်းပါဆိုပြီး ချက်ခိုင်းတယ်။ သူဋ္ဌေးကတော်ကြီးလည်း ဇွန်းလေးနဲ့ မုန့်ဖက် နည်းနည်း ခပ်ပြီ အိုးထဲထည့်လိုက်တာ မုန့်က အကြီးကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ဟယ် ဒီမိန်းမ အသုံးမကျဘူးဆိုပြီး သူဋ္ဌေးကြီး ကိုယ်တိုင် ဇွန်းဖျားလေးနဲ့ ခပ်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ကြော်တာ။ သူကြော်တဲ့မုန့်က ပိုပို ကြီးလာတယ်။ ကြော်လေ ကြီးလေ။ ကြီးလေ သေးအောင်ကြော်လေနဲ့ ချွေးပျံစ ပြုလာတယ်။ မထူးပါဘူး။ ကြော်ပြီးသားထဲက နည်းနည်း ဖဲ့လှူမယ်ဆိုပြီး ဖဲ့ကြည့်တာ မရဘူး။ လုပ်ပြီးသားမုန့်တွေက အကုန်ပူကပ်နေ တယ်။ ခွာလို့ မရဘူး။ သူဋ္ဌေးကြီးတစ် ယောက်ထဲ ဖဲ့မရတော့ လင်းမယားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်ဖက်ကိုင်ပြီး ဖဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရှင်မြတ်ရဲ့ တန်ခိုး တော်ကြောင့် ဖဲ့မရဘူး။ လင်မယားနှစ်ယောက် လုံး ချွေးတစ်လုံးလုံး ဖြစ်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ဘယ်လိုမှ ဖဲ့မရတာနဲ့ အရှင်မရယ် ငါလည်း မောလွန်းလို့ စားချင် စိတ်မရှိတော့ပါဘူး။ တစ်တောင်းလုံးသာ လှူလိုက်တော့ပါဆိုပြီ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချင်လိုက်တယ်။ သူဋ္ဌေးမကြီးလည်း အရှင်မောဂ္ဂလာန်သပိတ်ထဲ သွားလှူတယ်။ အဲ့ဒီအခါ အရှင်မောဂ္ဂလာန်က တရားစဟောပါ တယ်။ သူဋ္ဌေးကြီးနဲ့ သူဋ္ဌေးမကြီးလည်း မောမော ပန်းပန်း မာန်မာနကျနေချိန် ဆိုတော့ တရားတော် အပေါ် စိတ်ညွတ်သွားကြတယ်။ ပေးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းရဲ့ အကျိုးကျေးဇူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ့ ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို ဟောဖော်ညွှန်ပြတော့ သူဋ္ဌေးကြီးတို့ လင်မယားနှစ်ဦးလုံး ရတနာသုံးပါး အပေါ် ကြည်ညိုသွား ကြတယ်။ နောက်ဆုံး မြတ်စွာဘုရားနဲ့ ရဟန်းငါးရာ တို့ကို မုန့်ဆွမ်းတွေနဲ့ ပြုစုလုပ်ကျွေးခဲ့ကြ တယ်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်ရဲ့ ဆွမ်းအနုမော ဒနာတရားကို နားယူပြီးတဲ့အခါ လင်မယားနှစ်ဦး လုံး သောတာပန်တွေ တည်သွားကြပြီး သေလွန် တဲ့အခါ နတ်ပြည် ရောက်သွားကြပါတယ်။ #မစ္ဆရိယဆိုတာ ၀န်တိုတဲ့သဘောပါ။ ကိုယ်ပိုင်တဲ့ ပစ္စည်းကို သူတပါးလက်ထဲ မရောက်အောင် ဆုပ်ကိုင်ထားတာ။ မစ္ဆရိယစိတ်ရှိတဲ့သူတွေရဲ့လက်တွေဟာ ဆုပ်ထားတဲ့ လက်တွေပါ။(မစ္ဆရိယနဲ့ ပတ်သက် ပြီး စာပေမှာ မစ္ဆရိယ ငါးမျိုးရှိတယ် ဆိုပြီး ပြထားပေမယ့် ဒီမှာတော့ မရေးလိုတော့ဘူး။) #ပစ္စည်းဥစ္စာဆိုတာ ဒီတစ်ဘ၀ ဒီတစ်နပ်စာပဲ သုံးလို့ရတာ။ နောက်ဘ၀အထိ ယူသွား လို့ မရဘူး။ ပစ္စည်းဥစ္စာဆိုတာ မီးကျီးခဲနဲ့ တူတယ်။ နောက်ပြီးတော့ မီးကျီးခဲဟာ မီးမွှေးတဲ့နေရာ၊ ချက်တဲ့ပြုတ်တဲ့နေရာ၊ မီးထွန်းတဲ့နေရာ စတဲ့ ကောင်းပြီး အကျိုးရှိမဲ့နေရာတွေမှာ စနစ်တကျ အသုံးချရင် အကျိုးများတယ်။ အဲ့လိုစနစ်တကျ အသုံးမချဘဲ ငါ့ မီးကျီးခဲ ဆိုပြီး #ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ကတော့ ဆုပ်ကိုင်ထား တဲ့လက် သေချာပေါက် ပူမှာပဲ။ ဆုတ်ကိုင်လေ ပူရလေပဲ။ လွှတ်မချနိုင်သရွေ့၊ အကျိုးရှိရှိ အသုံးမချနိုင်သရွေ့ ပူလောင်နေရဦးမှာပဲ။ ပစ္စည်းဥစ္စာဆိုတာ လှူ တတ်မှ၊ ယူတတ်မှ၊ အကျိုးရှိရှိ အသုံးချတတ်မှ မြတ်တာ။ အရင်း မရှုံးမှာ ။ မစ္ဆရိယစိတ် များတဲ့လူဟာ အချိန်တိုင် ပူလောင် နေရတတ်တယ်။ ဒီ၀တ္ထုပါတဲ့ သူဋ္ဌေးကြီးကိုပဲ ကြည့်၊ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ကျိကျိတက် ချမ်းသာပေမဲ့ ၀န်တိုတဲ့ စိတ်ကြောင့် ကိုယ်တိုင်လည်း မစားရက် သူတပါးလည်း မပေးရက်ဘူး။ မုန့်လေးတစ်ချက် စားချင်တာတောင် ကုန်ခမ်းသွားမှာ ၊ သူတပါး ကို ပေးရမှာ စိုးတဲ့စိတ်ကြောင့် နေ့နေ့ညည သူ့မှာ ပူလောင်နေရတယ်။ ဘ၀ဆိုတာ ခဏလေးပါ။ ဘာတွေကို မက်မောပြီး ဘာတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထား ချင်နေရတာလဲ။ ဆုပ်ကိုင်လေ ပူရလေပါပဲ။ ပစ္စည်းဥစ္စာမှာ ပူလောင်စေတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ထက်သာမှာ မလိုလားတဲ့စိတ်တွေ၊ ကိုယ်ချမ်းသာသလို မချမ်းသာစေချင်တဲ့ စိတ်တွေ၊ ကိုယ့်ထက် နိမ့်ကျစေချင်တဲ့ စိတ်တွေ၊ မဝေမျှလိုတဲ့ စိတ်တွေ၊ ကိုယ်သာပိုင်ချင် ကိုယ်သာနိုင်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ၊ ကိုယ့်ကိုယ်သာ ချစ်စေချင်တဲ့ စိတ်တွေ,ကရော မပူလောင်စေဘူးလား။ ပူလောင်စေ တာပါပဲ။ နည်းနည်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူဟာ နည်းနည်း ပူလောင်ရသလို များများဆုပ်ကိုင် ထားတဲ့ လူဟာ များများ ပူလောင်ရမှာပဲ။ လူ့ဘ၀ ခဏလေးအတွင်းမှာ အပူတွေနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်ခံ တော့မှာလား။ ပစ္စည်းဥစ္စာ၊ ရာထူး အာဏာပါဝါတွေ၊ မကောင်းတဲ့ စိတ်ဆိုး,စိတ်ယုတ်မာတွေ ဆိုတာ ကိုယ်က မြဲနေအောင် ဘယ်လိုပဲ ဆုပ်ကိုင်ထား ဆုပ်ကိုင်းထား တစ်ချိန်မှာ အကုန်ထားခဲ့ရမှာပါ။ အဲ့ဒီတော့ သူ့မထား ခဲ့ချင်မှာပင် ကိုယ်က အရင်လွှတ်ချလိုက်ပါ။ မစ္ဆရိယကောသိယ သူဋ္ဌေးကြီးဟာ မုန့်တစ်ချက် လွှတ်ချနိုင်တော့ မုန့်တစ်ချက်စာ ချမ်းသာခဲ့ရတယ် မဟုတ်ပါလား။ နောက်ဆုံး မုန့်အချက်ပေါင်းများစွာ လွှတ်ချနိုင်ခဲ့တော့ သောတာပတ္တိမဂ်၊သောတာ ပတ္တိဖိုလ်ရပြီး နတ်ရွာသုဂတိ ရောက်ခဲ့ရတယ် လေ။ မိမိတို့ရဲ့ နေ့စဉ်ဘ၀ထဲမှာရော ဆုပ်ကိုင်ထားတာတွေ ဘယ်လောက်များ များ ရှိနေမလဲ။ မိမိတို့ရဲ့ လက်ထဲမှာရော မသိလိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိသိနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် ဆုပ်ကိုင် ထားမိတဲ့ မီးကျီးခဲတွေ ဘယ်လောက် တောင် များနေပြီလဲ။ ဘယ်လောက်တောင် ပူလောင်ခံနေရပြီလဲ။ လွှတ် ချ လိုက် ပါ ။ နည်းနည်း လွှတ်ချနိုင်လေ နည်းနည်း ချမ်းသာလေ။ များများ လွှတ်ချနိုင်လေ များများ ချမ်းသာလေပါ။ အလုံးစုံ လွှတ် ချနိုင်ရင်တော့ ပြောဖွယ်ရာ မရှိဘူးပေါ့။ #Credit အကိုး ။ ။ ၁။ ကိုယ်ကျင့် အဘိဓမ္မာ ၂။ ဓမ္မပဒ၊ ပုပ္ဖ၀ဂ်၊ မစ္ဆရိယကောသိယသေဋ္ဌိ၀တ္ထု။ 🙏ဓမ္မမိတ်ဆွေများ ကောင်းကျိုး တရား တိုးပွားကြပါစေ🙏 မစ်ဆရိယ ကောသိယသူဌေးကွီး 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 လှှတျ ခြ လိုကျ ပါ _______________ တဈခါတုနျးက ရာဇဂွိုဟျမွို့နဲ့ မနီးမဝေး အရပျမှာ သက်ကာရနိဂုံးဆိုတဲ့ ရှာတဈရှာ ရှိခဲ့ဖူးပါတယျ။ ရှာရဲ့ အဓိက ဇာတျကောငျ ကတော့ ကုဋရှေဈဆယျ ခမြျးသာတဲ့ သူဋ်ဌေးကွီး မစ်ဆရိယကောသိယ ပါ။ သူက နာမညျနဲ့လိုကျအောငျ ကပျစေးနှဲလှနျး သူကွီးပါ။ သူမြားတှေ ကပျစေးနှဲတာက သူတပါးကို မပေးခငြျ၊ မကြှေးခငြျတာ။ ကိုယျအတှကျတော့ သဒ်ဓါကွပါသေးတယျ။ သူကတော့ လူထူးဆနျး၊ တဈရာမှာ တဈယောကျသာ ရှိနိုငျမယျ့ လူစားမြိ ုး။ သူမြားလညျး မကြှေးခငြျ၊ မပေးခငြျသလို ကိုယျကိုယျတိုငျလညျး အငတျခံပွီး ကပျစေးနှဲတာ။ ဇနီးတှေ၊ သား,သမီးတှေ၊ ဆှမြေိုးတှကေိုလညျး မသဒ်ဓါဘူး။ ခမြျးသာတယျဆိုပမေဲ့ ကောငျးကောငျးမှနျမှနျ မစားရ၊ မ၀တျရ၊ မနရေဘူး။ ဇနီးနဲ့ သားသမီးတှတေောငျ မသဒ်ဓါတာ၊ ရဟနျသံဃာတှကေို လှူဖို့၊ တနျးဖို့ဆိုတာ ဝလောဝေးပေါ့။ ကုနျမှာကွောကျတဲ့စိတျနဲ့ ရသမြှ အကုနျ ဂိုဒေါငျထဲ ထညျ့တယျ။ ဒီခတျေအလိုဆို အကုနျဘဏျအပျထားတယျ ဆိုရမှာပေါ့။ ဒီဘကျခတျေမှာတော့ သူ့လောကျကပျစေး နှဲတဲ့သူ ရှိမယျမထငျဘူး။ ဦးဇငျးပတျ၀နျး ကငြျမှာတော့ အဲ့လိုသူဋ်ဌေးမြိုး မတှေ့ဖူး သေးဘူး။ ဦးကပျစေးကွီးက နေ့စဉျ ဘုရငျ့နနျးတောျ၀ငျပွီး အခစားရတယျ။ အမှုထမျးရတယျပေါ့။ တဈနေ့ နနျးတောျက အပွနျ၊ လမျးဘေး ဇရပျတဈခုမှာ မုယောမုနျ့၊ အိုးကငျးမုနျ့တှကေို ပြောျပြောျပါးပါး လုပျစားနတေဲ့သူတှကေို သူတှေ့လိုကျတယျ။ ဒါနဲ့ သူလညျး စားခငြျစိတျဖွဈသှားတယျ။ စားခငြျစိတျက နညျးနညျးမဟုတျဘူး။ ပွငျးပွငျး ပွပွကို ဖွဈတာ။ တဈခါတလေ စားစရာ တဈခုခုကို အငမျးမရ ခဉြျခငြျတပျ တဲ့ သဘောမြိုး။ စားလညျး စားခငြျတယျ။ စားခငြျလို့ လုပျခိုငျးရငျလညျး သူမြားတှလေညျး စားခငြျလာမယျ။ အဲ့ကရြငျ သူတို့အတှကျပါ ပိုလုပျရမယျ။ ဆနျတှေ၊ ဆီတှေ တအားကုနျမယျ ဆိုတဲ့အတှေးနဲ့ ဘယျသူ့မှ ထုတျမပွောဘူး။ စားခငြျစိတျက အောငျ့ထားလေ။ကွီးလာလပေဲ။ ကုတငျပေါျတကျပွီး ဟိုဘကျလှညျ့ အိပျ၊ ဒီဘကျလှညျ့အိပျနဲ့ စားခငြျစိတျကို ဖြောကျကွညျ့တယျ။ ပိုပို ဆိုးလာလပေဲ။ သူတပါးကို မပေးခငြျ၊ မကြှေးခငြျ၊ မမြှခငြျ တဲ့ မစ်ဆရိယစိတျက သူ့ကို လောငျကြှမျးနေ တာ။ အတှငျးက အပူရှိနျက အပွငျမကြျနှာကိုပါ လာရိုကျတယျ။ မကြျနှာက မှုနျကုတျကုတျ ဖွဈ လာတယျ။ ဟိုလူကို မကွညျသလို ဒီလူကို မကြနေပျသလိုနဲ့ အကွညျ့တှေ၊ အပွောတှကေ ဘုဆတျဆတျဖွဈလာတယျ။ ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ဇနီးဖွဈသူက ဘာဖွဈခငြျလို့လဲ၊ တဈခုခုကို လိုခငြျလို့လား"လို့ အတငျးမေးတော့မှ မုနျ့စားခငြျတဲ့အကွောငျး ပွောပွတယျ။ ဒါတောငျ သူမြားတှေ ကွှေးရမှာစိုးလို့ ဘုံခုနှဈဆငျ့တိုကျပေါျ တကျပွီး လုပျခိုငျးတယျ။ သူ့ဇနီးအတှကျတောငျ မပါဘူး။ သူတဈယောကျ စာပဲ လုပျရမယျတဲ့။ သူအတှကျတောငျ တကယျ မနနေိုငျ၊ မထိုငျနိုငျဖွဈလို့ ခကြျခိုငျးတာ။ ဒါတောငျ ဆနျကောငျးနဲ့ မလုပျခိုငျးဘူး။ ညံ့ပေ့ ဆိုးပေ့ဆိုတဲ့ ဆနျးကှဲနဲ့ လုပျခိုငျးတာ။ ဘုံခုနှဈဆငျ့၊ တံခါးခုနှဈဆငျ့ အဆငျ့ဆငျ့ ပိတျပွီး နှဈယောကျထဲ မုနျ့လုပျစားဖို့ ပွငျ ဆငျပါတယျ။ ထိုအခွငျးအရာကို သိတောျမူ၊ မွငျတောျမူတဲ့ မွတျစှာဘုရားရှငျက နံနကျစောစော အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျကို ခေါျတောျမူ၍ - ခစြျသား မောဂ်ဂလာနျ ... ရာဇဂွိုဟျမွို့အနီး သက်ကာရနိဂုံးရှာက မစ်ဆရိယကောသိယသူဋ်ဌေးကွီးကတော့ သူမြားတှကေို မပေးခငြျ၊ မကြှေးခငြျလို့ ဘုံခုနှဈဆငျ့အထကျ တကျပွီး မုနျ့လုပျ စားနတေယျ။ သူဋ်ဌေးကွီးကို ပူလောငျစတေဲ့ မစ်ဆရိယအပူ၊ လောဘမီးကြီးခဲတှကေို ငွိမျပေးလိုကျပါ။ ပွီးတဲ့အခါ ကောငျးနိုးရာရာ စားသောကျ ဖှယျတှကေို ယူဆောငျစပွေီ ဇတေ၀နျ ကြောငျးသို့ သငျ့အစှမျးနဲ့ ခေါျဆောငျခဲ့ပါ။ ယနေ့ ငါ ဘုရားရှငျနဲ့ ရဟနျးငါးရာတို့ သူဋ်ဌေးကွီးလှူဒါနျးတဲ့ မုနျ့ဆှမျးကို ဘုဉျးပေးဖို့ စောငျ့နမေယျလို့ မိနျ့တောျမူလိုကျ ပါတယျ။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျလညျး သငျ်ကနျးရုံ သပိတျလှယျကာ သူဋ်ဌေးကွီးလငျမယား မုနျ့လုပျနတေဲ့ ဘုံခုနှဈဆငျ့အနားမှာ စငျ်ကွနျလြှောကျတောျမူပါတယျ။ တှေးမိတာလေးပါ။ သားသမီးတှတေောငျ မကြှေးခငြျလို့ အမွငျ့ဆုံးအထကျတကျပွီး လုပျစားပါတယျဆို အလှူခံဘုနျးကွီးက ကွှလာရသေးတယျဆိုပွီး သူဋ်ဌေးကွီး ဘယျလောကျမြား စိတျဆိုးလိုကျမလဲ မသိဘူး။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျမထရျေမွတျ ကွီးကလညျး မလှူမခငြျး မကွှဘူးဆိုပွီ ပေ လြှောကျနတေယျ။ ကိုယျတောျ ကိုယျတောျ့ဘာသာ စငျ်ကွနျလြှောကျ နရေုံမကလို့ တငျပလ်လငျခှထေိုငျနလေညျး နညျးနညျးတောငျ ရမယျ မထငျနဲ့" လို့ သူဋ်ဌေး ကွီးက ပွောလိုကျတယျ။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျလညျး တံခါး၀မှာ တငျပလ်လငျခှကော ထိုငျနတေောျမူပွနျပါ တယျ။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ်ဌေးကွီးက ကိုယျ့တောျဘာသာ တငျပလ်လငျခှေ ထိုငျနရေုံ မကလို့ အခိုးအငှေ့တှေ လှတျရငျ တောငျ မလှူနိုငျဘူးလို့ ထပျပွောပွနျတယျ။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျလညျး ထိုငျနရောမှ အခနျးတဈခုံးလုံးကို မီးအခိုးအငှေ့တှေ လှှတျပါတယျ။ အဲ့ဒီအခါ သူဋ်ဌေးကွီး သူတိုကျ မီးလောငျမှာကွောကျလို့ ဘာမှ ထပျမပွောရဲတော့ဘူး။ မီးခိုးတှမှေှနျပွီး မကြျစိတှေ ရဲလာတယျ။ ဒီရဟနျး နညျးနညျးမှ မရရငျတော့ ဘယျလိုပွောပွော၊ ဘယျလိုနှငျထုတျ ထုတျ ပွနျမှာ မဟုတျတော့ဘူးဆိုတာ သိသှားတယျ။ အဲ့ဒါကွောငျ့ ရှငျမရယျ နညျးနညျးလောကျ လှူလိုကျစမျးပါဆိုပွီး ခကြျခိုငျးတယျ။ သူဋ်ဌေးကတောျကွီးလညျး ဇှနျးလေးနဲ့ မုနျ့ဖကျ နညျးနညျး ခပျပွီ အိုးထဲထညျ့လိုကျတာ မုနျ့က အကွီးကွီး ဖွဈသှားတယျ။ ဟယျ ဒီမိနျးမ အသုံးမကဘြူးဆိုပွီး သူဋ်ဌေးကွီး ကိုယျတိုငျ ဇှနျးဖြားလေးနဲ့ ခပျပွီး သူကိုယျတိုငျ ကွောျတာ။ သူကွောျတဲ့မုနျ့က ပိုပို ကွီးလာတယျ။ ကွောျလေ ကွီးလေ။ ကွီးလေ သေးအောငျကွောျလနေဲ့ ခြှေးပြံစ ပွုလာတယျ။ မထူးပါဘူး။ ကွောျပွီးသားထဲက နညျးနညျး ဖဲ့လှူမယျဆိုပွီး ဖဲ့ကွညျ့တာ မရဘူး။ လုပျပွီးသားမုနျ့တှကေ အကုနျပူကပျနေ တယျ။ ခှာလို့ မရဘူး။ သူဋ်ဌေးကွီးတဈ ယောကျထဲ ဖဲ့မရတော့ လငျးမယားနှဈယောကျ တဈယောကျတဈဖကျကိုငျပွီး ဖဲ့ကွတယျ။ ဒါပမေဲ့ အရှငျမွတျရဲ့ တနျခိုး တောျကွောငျ့ ဖဲ့မရဘူး။ လငျမယားနှဈယောကျ လုံး ခြှေးတဈလုံးလုံး ဖွဈလာတယျ။ နောကျဆုံးတော့ ဘယျလိုမှ ဖဲ့မရတာနဲ့ အရှငျမရယျ ငါလညျး မောလှနျးလို့ စားခငြျ စိတျမရှိတော့ပါဘူး။ တဈတောငျးလုံးသာ လှူလိုကျတော့ပါဆိုပွီ ခွပေဈလကျပဈ ထိုငျခငြျလိုကျတယျ။ သူဋ်ဌေးမကွီးလညျး အရှငျမောဂ်ဂလာနျသပိတျထဲ သှားလှူတယျ။ အဲ့ဒီအခါ အရှငျမောဂ်ဂလာနျက တရားစဟောပါ တယျ။ သူဋ်ဌေးကွီးနဲ့ သူဋ်ဌေးမကွီးလညျး မောမော ပနျးပနျး မာနျမာနကနြခြေိနျ ဆိုတော့ တရားတောျ အပေါျ စိတျညှတျသှားကွတယျ။ ပေးကမျးစှနျ့ကွဲခွငျးရဲ့ အကြိုးကြေးဇူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ့ ဂုဏျကြေးဇူးတှကေို ဟောဖောျညှှနျပွတော့ သူဋ်ဌေးကွီးတို့ လငျမယားနှဈဦးလုံး ရတနာသုံးပါး အပေါျ ကွညျညိုသှား ကွတယျ။ နောကျဆုံး မွတျစှာဘုရားနဲ့ ရဟနျးငါးရာ တို့ကို မုနျ့ဆှမျးတှနေဲ့ ပွုစုလုပျကြှေးခဲ့ကွ တယျ။ မွတျစှာဘုရားရှငျရဲ့ ဆှမျးအနုမော ဒနာတရားကို နားယူပွီးတဲ့အခါ လငျမယားနှဈဦး လုံး သောတာပနျတှေ တညျသှားကွပွီး သလှေနျ တဲ့အခါ နတျပွညျ ရောကျသှားကွပါတယျ။ #မစ်ဆရိယဆိုတာ ၀နျတိုတဲ့သဘောပါ။ ကိုယျပိုငျတဲ့ ပစ်စညျးကို သူတပါးလကျထဲ မရောကျအောငျ ဆုပျကိုငျထားတာ။ မစ်ဆရိယစိတျရှိတဲ့သူတှရေဲ့လကျတှဟော ဆုပျထားတဲ့ လကျတှပေါ။(မစ်ဆရိယနဲ့ ပတျသကျ ပွီး စာပမှော မစ်ဆရိယ ငါးမြိုးရှိတယျ ဆိုပွီး ပွထားပမေယျ့ ဒီမှာတော့ မရေးလိုတော့ဘူး။) #ပစ်စညျးဥစ်စာဆိုတာ ဒီတဈဘ၀ ဒီတဈနပျစာပဲ သုံးလို့ရတာ။ နောကျဘ၀အထိ ယူသှား လို့ မရဘူး။ ပစ်စညျးဥစ်စာဆိုတာ မီးကြီးခဲနဲ့ တူတယျ။ နောကျပွီးတော့ မီးကြီးခဲဟာ မီးမှှေးတဲ့နရော၊ ခကြျတဲ့ပွုတျတဲ့နရော၊ မီးထှနျးတဲ့နရော စတဲ့ ကောငျးပွီး အကြိုးရှိမဲ့နရောတှမှော စနဈတကြ အသုံးခရြငျ အကြိုးမြားတယျ။ အဲ့လိုစနဈတကြ အသုံးမခဘြဲ ငါ့ မီးကြီးခဲ ဆိုပွီး #ဆုပျကိုငျထားလို့ကတော့ ဆုပျကိုငျထား တဲ့လကျ သခြောပေါကျ ပူမှာပဲ။ ဆုတျကိုငျလေ ပူရလပေဲ။ လှှတျမခနြိုငျသရှေ့၊ အကြိုးရှိရှိ အသုံးမခနြိုငျသရှေ့ ပူလောငျနရေဦးမှာပဲ။ ပစ်စညျးဥစ်စာဆိုတာ လှူ တတျမှ၊ ယူတတျမှ၊ အကြိုးရှိရှိ အသုံးခတြတျမှ မွတျတာ။ အရငျး မရှုံးမှာ ။ မစ်ဆရိယစိတျ မြားတဲ့လူဟာ အခြိနျတိုငျ ပူလောငျ နရေတတျတယျ။ ဒီ၀တ်ထုပါတဲ့ သူဋ်ဌေးကွီးကိုပဲ ကွညျ့၊ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ ကြိကြိတကျ ခမြျးသာပမေဲ့ ၀နျတိုတဲ့ စိတျကွောငျ့ ကိုယျတိုငျလညျး မစားရကျ သူတပါးလညျး မပေးရကျဘူး။ မုနျ့လေးတဈခကြျ စားခငြျတာတောငျ ကုနျခမျးသှားမှာ ၊ သူတပါး ကို ပေးရမှာ စိုးတဲ့စိတျကွောငျ့ နေ့နေ့ညည သူ့မှာ ပူလောငျနရေတယျ။ ဘ၀ဆိုတာ ခဏလေးပါ။ ဘာတှကေို မကျမောပွီး ဘာတှကေို ဆုပျကိုငျထား ခငြျနရေတာလဲ။ ဆုပျကိုငျလေ ပူရလပေါပဲ။ ပစ်စညျးဥစ်စာမှာ ပူလောငျစတော မဟုတျပါဘူး။ ကိုယျ့ထကျသာမှာ မလိုလားတဲ့စိတျတှေ၊ ကိုယျခမြျးသာသလို မခမြျးသာစခေငြျတဲ့ စိတျတှေ၊ ကိုယျ့ထကျ နိမျ့ကစြခေငြျတဲ့ စိတျတှေ၊ မဝမြှေလိုတဲ့ စိတျတှေ၊ ကိုယျသာပိုငျခငြျ ကိုယျသာနိုငျခငြျတဲ့ စိတျတှေ၊ ကိုယျ့ကိုယျသာ ခစြျစခေငြျတဲ့ စိတျတှေ,ကရော မပူလောငျစဘေူးလား။ ပူလောငျစေ တာပါပဲ။ နညျးနညျးဆုပျကိုငျထားတဲ့ သူဟာ နညျးနညျး ပူလောငျရသလို မြားမြားဆုပျကိုငျ ထားတဲ့ လူဟာ မြားမြား ပူလောငျရမှာပဲ။ လူ့ဘ၀ ခဏလေးအတှငျးမှာ အပူတှနေဲ့ပဲ အခြိနျကုနျခံ တော့မှာလား။ ပစ်စညျးဥစ်စာ၊ ရာထူး အာဏာပါဝါတှေ၊ မကောငျးတဲ့ စိတျဆိုး,စိတျယုတျမာတှေ ဆိုတာ ကိုယျက မွဲနအေောငျ ဘယျလိုပဲ ဆုပျကိုငျထား ဆုပျကိုငျးထား တဈခြိနျမှာ အကုနျထားခဲ့ရမှာပါ။ အဲ့ဒီတော့ သူ့မထား ခဲ့ခငြျမှာပငျ ကိုယျက အရငျလှှတျခလြိုကျပါ။ မစ်ဆရိယကောသိယ သူဋ်ဌေးကွီးဟာ မုနျ့တဈခကြျ လှှတျခနြိုငျတော့ မုနျ့တဈခကြျစာ ခမြျးသာခဲ့ရတယျ မဟုတျပါလား။ နောကျဆုံး မုနျ့အခကြျပေါငျးမြားစှာ လှှတျခနြိုငျခဲ့တော့ သောတာပတ်တိမဂျ၊သောတာ ပတ်တိဖိုလျရပွီး နတျရှာသုဂတိ ရောကျခဲ့ရတယျ လေ။ မိမိတို့ရဲ့ နေ့စဉျဘ၀ထဲမှာရော ဆုပျကိုငျထားတာတှေ ဘယျလောကျမြား မြား ရှိနမေလဲ။ မိမိတို့ရဲ့ လကျထဲမှာရော မသိလိုပဲဖွဈဖွဈ၊ သိသိနဲ့ပဲဖွဈဖွဈ ဆုပျကိုငျ ထားမိတဲ့ မီးကြီးခဲတှေ ဘယျလောကျ တောငျ မြားနပွေီလဲ။ ဘယျလောကျတောငျ ပူလောငျခံနရေပွီလဲ။ လှှတျ ခြ လိုကျ ပါ ။ နညျးနညျး လှှတျခနြိုငျလေ နညျးနညျး ခမြျးသာလေ။ မြားမြား လှှတျခနြိုငျလေ မြားမြား ခမြျးသာလပေါ။ အလုံးစုံ လှှတျ ခနြိုငျရငျတော့ ပွောဖှယျရာ မရှိဘူးပေါ့။ #Credit အကိုး ။ ။ ၁။ ကိုယျကငြျ့ အဘိဓမ်မာ ၂။ ဓမ်မပဒ၊ ပုပ်ဖ၀ဂျ၊ မစ်ဆရိယကောသိယသဋေ်ဌိ၀တ်ထု။ 🙏ဓမ်မမိတျဆှမြေား ကောငျးကြိုး တရား တိုးပှားကွပါစေ🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pgX9JB
ကိလေသာတောက ရုန်းထွက်လိုက်စမ်းပါ ဒကာကြီး။ ဒကာကြီး"--------"သို့ ဒကာကြီးရဲ့ ဒါန အမေးကို ဖြေပေးတာ ဒီလောက်ဆိုရင် လိုရင်းတော့ မိမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒကာကြီးက အလုပ်သိပ်များတော့ ဒကာကြီးရဲ့ခံယူချက်နဲ့ အတွေးအခေါ် ရည်ရွယ်ချက်တွေက မှားနေတယ်လို့တော့ ဦးဇင်း - မဝေဖန်လိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒကာကြီးရေ- တရားအားထုတ်တယ်ဆိုတာ တောထွက်မှ သားမယားကိုစွန့်မှ ပစ္စည်းဥစ္စာကိုစွန့်မှ ရမယ်ထင်နေရင်တော့ "မှားနေပြီ"လို့ ဦးဇင်း- ပြောပါရစေ။ အပြင်ဘန်း ရုပ်ဝတ္ထုကြီး တောထွက်သွားတာ သားမယားတွေ စွန့်သွားတာ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ စွန့်သွားတာ ဒါတွေက အထောက်အပံ့ကောင်းတော့ မှန်တယ် တရားရကြောင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အပြင်က အမြင်နဲ့ စွန့်တာထက် အတွင်းက အသိနဲ့စွန့်တာက လိုရင်းပါ။ ဒီလိုပြောတော့ တောထွက်တာ အပိုပဲလို့ ဆိုတာမဟုတ်ဘူးနော်။ ထွက်နိုင်ရင်တော့ ကြံ့ဂျိုလို အငြိအတွယ် မရှိ သွားရတာ ဖြောင့်တန်းတာပေါ့။ မထွက်နိုင်ရင်လည်း သမင်ဂျိုလို ငြိလိုက်ဖယ်လိုက်နဲ့တော့ သွားရမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ရောက်တာခြင်းတော့ အတူတူပါပဲ။ မိုင်တစ်ရာခရီးဟာ ဘယ်လောက်ပဲ ဝေးကွာပါစေ ပထမဆုံးထွက်တဲ့ ခြေလှမ်းက အရေးကြီးဆုံးပါ။ အဲဒီခြေလှမ်း မပါရင် အဲဒီ မိုင်တစ်ရာခရီးဟာ ဘယ်လိုမှ ရောက်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ ပထမဆုံးခြေလှမ်းသာ စထွက်လိုက်မယ်ဆိုရင် အချိန်တန် လိုရာခရီး ရောက်ပါတယ်။ နှေးနှေးသွားရင် နှေးနှေးမှရောက်မယ်။ မြန်မြန်သွားနိုင်တဲ့သူက မြန်မြန်ရောက်မယ်။ ဒါပဲ ကွာသွားတာပါ။ ဒီမှာလည်း ဓမ္မအလုပ်ကို လုပ်ချင်တဲ့စိတ်လေးနဲ့သာ ယုံကြည်ချက်ပါပါနဲ့ စ- လုပ်လိုက်စမ်းပါ။ အချိန်တန်ရင် လိုရာခရီး ရောက်ပါလိမ့်မယ်။ အပြင်စွန့်နိုင်တာထက် အတွင်းစွန့်နိုင်ဖို့က ပိုအရေးကြီးပါတယ်။ အပြင်မှာ အမြင်ကောင်းဖို့ထက် အတွင်းစိတ် လုပ်ဆောင်ချက် တကယ်ကောင်းဖို့က ပိုအရေးကြီးပါတယ်။ ဥပမာလေးတစ်ခု ဦးဇင်း- ပြောပြမယ့့့့် ရွာတစ်ရွာမှာ တံငါလုပ်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့။ တစ်နေ့တော့ ချောင်းထဲမှာ ငါးဖမ်းရင်း တစ်ယောက်သော သူငယ်ချင်းက သူနဲ့အတူ ငါးဖမ်းနေတဲ့သူ့ သူငယ်ချင်းကို ပြောသတဲ့- "သူငယ်ချင်း ဒီနေ့ ဥပုသ်နေ့ မဟုတ်လား။ ငါတို့တစ်ထွေ အရွယ်ရောက်ကတည်းက ငါးဖမ်းလာရတာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလည်း တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။ ဒီနေ့ ငါတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းကို သွားပြီး ဥပုသ်စောင့်ချင်တယ်။ အဲဒါ မင်းလဲ လိုက်ခဲ့ပါ"လို့ ခေါ်သတဲ့။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကလည်း - "လုပ်နိုင်ရင် ကောင်းတာပေါ့ သူငယ်ချင်းရယ်။ ဒါပေမယ့် ငါကတော့ သားသမီးတွေကများတော့ နားလို့ မရဘူး။ ဒီတော့ မင်းပဲသွားပါ။ ငါကတော့ မလိုက်နိုင်သေးပါဘူးကွာ။ မင်း- ဥပုသ်စောင့်သွားမယ်ဆိုရင် သွားပါ။ မင်းရဲ့ ငါးဖမ်းမြှုံးတွေကို ငါ ဖော်ပေးထားပါမယ်။ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်သာ သွားပါ"လို့ ဆိုသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ဥပုသ်စောင့် သွားတယ်။ တစ်ယောက်ကတော့ ချောင်းထဲမှာ ငါးဖမ်းရင်း နေရစ်ခဲ့သတဲ့။ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းစတာပဲ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ရောက်နေတဲ့သူက လူပုဂ္ဂိုလ်ကြီးက ဘုန်းကြီးရှေ့မှာ သီလယူနေပေမယ့် စိတ်က ငါးဖမ်းတဲ့ဆီကို ရောက်နေတယ်။ "ငါ့သူငယ်ချင်း- ငါ့မြှုံး(ငါးထောင်ပုံး)တွေကို ကုန်အောင်မှ ဖော်ပေးပါ့မလား။ ဖမ်းလို့မိတဲ့ ငါးတွေရော ငါ့ကို အကုန်မှ ပြန်ပေးပါ့မလား။ ယူများ ထားမလား" ဆိုပြီး သောကဖြစ်နေတယ်တဲ့။ လူကတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာနော်။ ပါးစပ်က သီလပေးတာကို လိုက်ဆိုနေရပေမယ့် စိတ်ကတော့ ငါးဖမ်းတဲ့ဆီကို ရောက်နေတယ်။ နောက်တစ်ယောက့့့် သူကတော့ ချောင်းထဲမှာ သူ့အတွက်ရော သူ့- သူငယ်ချင်းအတွက်ရော ငါးဖမ်းနေရတယ်။ ထောင်ထားတဲ့ မြှုံးတွေ လိုက်ဖော်နေရတယ်။ နှစ်ယောက်စာ လုပ်နေရတော့ ပင်ပန်းပြီး နားတဲ့အခိုက်မှာ စဉ်းစားသတဲ့။ "အင်းးးး ငါ့သူငယ်ချင်းကတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကောင်းမှုကုသိုလ် လုပ်နေတယ်။ တော်ပါပေတယ်။ ငါကတော့ သူလိုမလုပ်နိုင်တော့ နားတဲ့အချိန်မှာ ငါ ငယ်ငယ်က သင်ဖူးထားတဲ့ ဘုရားဂုဏ်တော် တရားဂုဏ်တော် သံဃာဂုဏ်တော် တွေကို ပွားများနေမယ်" ဆိုပြီး ငါးဖမ်းလှေပေါ်မှာ ဂုဏ်တော်ပွားနေသတဲ့။ လူက ငါးဖမ်းလှေပေါ်မှာ။ စိတ်က ဘုရားဂုဏ် တရားဂုဏ် သံဃာဂုဏ်ကို ရောက်နေတယ်။ ဒီနေရာမှာ ဦးဇင်း- ပြောချင်တာက "ခန္ဓာ"ရောက်နေတဲ့ နေရာဟာ အဓိကမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်တွေးနေတဲ့ ကိုယ်သိနေတဲ့ ကိုယ့်စိတ်ရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ကသာ အဓိကပဲ။ ရောက်တဲ့နေရာရော ထားတဲ့- စိတ်ထားရော နှစ်ခုလုံး ပြည့်စုံရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။ တရားအားထုတ်တဲ့အလုပ်ဟာ ခန္ဓာနဲ့ လုပ်ရတဲ့အလုပ် မဟုတ်ဘူး။ စိတ်နဲ့ ဉာဏ်နဲ့ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။ ကိုယ့်စိတ် ကိုယ့်အသိ ဒီခန္ဓာရဲ့ ဣရိယာပုဒ် လေးပါးစလုံးအပေါ်မှာ လှုပ်ရှားတိုင်းသိ ပြောင်းလဲတိုင်းသိနေဖို့ အဓိကပါ။ "သိ- ပြီးရော" "ဘာမှလုပ်စရာမလိုဘူး"လို့ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ခန္ဓာရဲ့ပြောင်းလဲမှုတိုင်းကို "သိနေ"လို့ပြောတာ။ လုပ်ငန်းစဉ်သဘာဝကို ဂဃနဏ သိဖို့တော့လိုတယ်။ နောက်တစ်ခါ - အများနဲ့နေတဲ့အခါမှာလည်း ချီးမွမ်း-ကဲ့ရဲ့ခြင်းဒဏ်ခံနိုင်ဖို့ သည်းခံနိုင်ဖို့ လိုတယ်။ တစ်ယောက်ထဲနေတဲ့အခါ ကိုယ့်ခန္ဓာအကြောင်း ကိုယ်သိနေဖို့ လိုတယ်။ ဝေဖန်မှုတွေ ငြင်းခုံမှုတွေ သုံးသပ်မှုတွေနဲ့ အချိန်တွေကို မဖြုန်းမိပါနဲ့။ ဝေဖန်ချင်ရင် ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ပဲ ဝေဖန်ပါ။ သုံးသပ်ချင်ရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ သုံးသပ်ပါ။ ကဲ့ရဲ့ချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့မကောင်းမှုကိုပဲ ကဲ့ရဲ့လိုက်ပါ။ ချီးမွမ်းချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့ကောင်းမှုကို ချီးမွမ်းလိုက်ပါ။ သားမယားကြားမှာ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကြားမှာ အများသူငါနဲ့ နေရတဲ့ကြားမှာ ဆိုတော့ သမင်ဂျိုလိုတော့ သွားရမှာပေါ့လေ။ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာဖို့တော့ လိုတယ်ပေါ့နော်။ မဖြစ်နိုင်ဘူး မလုပ်နိုင်ပါဘူး ဆိုပြီး မသွားဘဲတော့ မနေပါနဲ့ ဒကာကြီး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒီခန္ဓာက အသေဘက်ကို မနားတမ်း ပြေးနေလို့။ ကိုယ်ကသာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး နေ့ရွေ့ညရွေ့ လုပ်နေပေမယ့် အချိန်နဲ့ သေလမ်းက မနားတမ်းပြေးသွားနေတာ။ နားချိန် ရပ်နေတဲ့အချိန်ဆိုတာ မရှိဘူးတဲ့။ ဒါကြောင့် "ဒါန သီလ"လောက်နဲ့ တင်းတိမ်မနေဘဲနဲ့ ခန္ဓာက တောမထွက်နိုင်တောင် ကိလေသာတောက ရုန်းထွက်လိုက်ပါ ဒကာကြီး့့့ သံသရာလွတ်လမ်း ရှာလိုက်စမ်းပါ ဒကာကြီး့့့ ကာမေ ကာမေသနာယျေယ ကာလော ကာလောမတေဋ္ဌိတာ ပူရေ ပူရေတဗ္ဗံ ဓမ္မံ အဒ္ဓါ အဒ္ဓါန သံသရံ။ ကာမေသနာယျေယ - သောက်လေငတ်လေ ဆားငံရေသို့ ငါးထွေအာရုံ ကာမဂုံကို တော်ရုံနှိုင်းခြင့် သင့်ရုံနှင့်မနေ အထွေထွေရှာမှီးသဖြင့်။ မေ - ငါ့အား။ ကာ - အဘယ်မှာလျှင် သံသရာလမ်းကြောင်း ကောင်းနိုင်ဖို့ ရှိပါတော့မည်နည်း။ ကာလော- အသက်ကိုခွင်း စက်ကြိုးသွင်းသည့် သေမင်းယုတ် အမိုက်ဆိုးကြီးသည်။ ဧယျ - နှစ်…လ…နေ့ရက် မချိန်းချက်ဘဲ ဆက်ဆက်ကြီး လာရောက်တော့မည်တကား။ အမတေဋ္ဌိတာ- စက်ရှင်သေမင်း သူ့လက်တွင်းက လွတ်ကင်းဝေးကွာ ချမ်းသာရာကို ခန္ဓာအသက် မငဲ့ကွက်ဘဲ ရက်ရက်ရဲရဲ အားခဲ၍ ရှာမှီးခြင်းငှာ။ ကာလော - သီးမျိုးစုံ ပဒေသာဘဝ ခုတွေ့ရ၍ နေ့ညမကွာ ချိန်ခါသင့်မြတ်လှပေပြီ။ အဒ္ဓါနံ - ဘဝ ဘဝါ ဤမျှသာဟု သင်္ချာဂဏန်း ဆုံးခန်းမရှိ ရှည်လျားစွာ ကာလပတ်လုံး(ဝါ) နာပွဲ သေပွဲ ချိမ့်ချိမ့်သဲ၍ ထပ်လဲပူပန် သိမ့်သိမ့်ညံသော သံသရာခရီး လမ်းရှည်ကြီး၌။ သံသရံ - မြုပ်ချည်ပေါ်ချည် အတည်မနား သံသရန္တော ဆုံလည်နွားသို့ ကျက်စားရသူ ရှင်လူ အများသည်။ ပူရေတဗ္ဗံ - စ လယ် ဆုံး သုံးပါးလုံးပင် ကောင်းစုံလင်၍ တွင်တွင်ဆည်းပူး အထူးဖြည့်ကျင့်အပ်သော။ ဓမ္မံ - ကျွတ်ဖို့ဧကန် တရားမှန်ကို။ အဒ္ဓါ - မချွတ်မလွဲ တစ်သန်ထဲသာလျှင်။ ပူရေ ပူရေယျ- ဥခေါင်းလောင်မီး အရေးကြီးသို့ သုတ်သီးသုတ်ပြာ ပါယ်နှင့်ကွာအောင် ဘာဘာကိုမျှ မယုယဘဲ စိတ်ချ၍သာ ဖြည့်ကျင့် ဆည်းပူးကြရာသတည်း။ ဒကာတော် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အမြင်မှန်မှသည် အမှန်မြင်ဆီသို့ ရောက်နိုင်ပါစေ။ မေတ္တာများစွာဖြင့်- ဦးဓမ္မသာရ(ဆေးသဲ့တောင်) #ဓမ္မနှစ်သက်သူ ကိလသောတောက ရုနျးထှကျလိုကျစမျးပါ ဒကာကွီး။ ဒကာကွီး"--------"သို့ ဒကာကွီးရဲ့ ဒါန အမေးကို ဖွပေေးတာ ဒီလောကျဆိုရငျ လိုရငျးတော့ မိမယျထငျပါတယျ။ ဒကာကွီးက အလုပျသိပျမြားတော့ ဒကာကွီးရဲ့ခံယူခကြျနဲ့ အတှေးအခေါျ ရညျရှယျခကြျတှကေ မှားနတေယျလို့တော့ ဦးဇငျး - မဝဖေနျလိုပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ ဒကာကွီးရေ- တရားအားထုတျတယျဆိုတာ တောထှကျမှ သားမယားကိုစှနျ့မှ ပစ်စညျးဥစ်စာကိုစှနျ့မှ ရမယျထငျနရေငျတော့ "မှားနပွေီ"လို့ ဦးဇငျး- ပွောပါရစေ။ အပွငျဘနျး ရုပျဝတ်ထုကွီး တောထှကျသှားတာ သားမယားတှေ စှနျ့သှားတာ ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ စှနျ့သှားတာ ဒါတှကေ အထောကျအပံ့ကောငျးတော့ မှနျတယျ တရားရကွောငျးတော့ မဟုတျပါဘူး။ အပွငျက အမွငျနဲ့ စှနျ့တာထကျ အတှငျးက အသိနဲ့စှနျ့တာက လိုရငျးပါ။ ဒီလိုပွောတော့ တောထှကျတာ အပိုပဲလို့ ဆိုတာမဟုတျဘူးနောျ။ ထှကျနိုငျရငျတော့ ကွံ့ဂြိုလို အငွိအတှယျ မရှိ သှားရတာ ဖွောငျ့တနျးတာပေါ့။ မထှကျနိုငျရငျလညျး သမငျဂြိုလို ငွိလိုကျဖယျလိုကျနဲ့တော့ သှားရမှာပေါ့။ ဒါပမေယျ့ ရောကျတာခွငျးတော့ အတူတူပါပဲ။ မိုငျတဈရာခရီးဟာ ဘယျလောကျပဲ ဝေးကှာပါစေ ပထမဆုံးထှကျတဲ့ ခွလှေမျးက အရေးကွီးဆုံးပါ။ အဲဒီခွလှေမျး မပါရငျ အဲဒီ မိုငျတဈရာခရီးဟာ ဘယျလိုမှ ရောကျစရာ အကွောငျးမရှိပါဘူး။ ပထမဆုံးခွလှေမျးသာ စထှကျလိုကျမယျဆိုရငျ အခြိနျတနျ လိုရာခရီး ရောကျပါတယျ။ နှေးနှေးသှားရငျ နှေးနှေးမှရောကျမယျ။ မွနျမွနျသှားနိုငျတဲ့သူက မွနျမွနျရောကျမယျ။ ဒါပဲ ကှာသှားတာပါ။ ဒီမှာလညျး ဓမ်မအလုပျကို လုပျခငြျတဲ့စိတျလေးနဲ့သာ ယုံကွညျခကြျပါပါနဲ့ စ- လုပျလိုကျစမျးပါ။ အခြိနျတနျရငျ လိုရာခရီး ရောကျပါလိမ့ျမယျ။ အပွငျစှနျ့နိုငျတာထကျ အတှငျးစှနျ့နိုငျဖို့က ပိုအရေးကွီးပါတယျ။ အပွငျမှာ အမွငျကောငျးဖို့ထကျ အတှငျးစိတျ လုပျဆောငျခကြျ တကယျကောငျးဖို့က ပိုအရေးကွီးပါတယျ။ ဥပမာလေးတဈခု ဦးဇငျး- ပွောပွမယျ့့့့ ရှာတဈရှာမှာ တံငါလုပျနတေဲ့ သူငယျခငြျးနှဈယောကျ ရှိတယျတဲ့။ တဈနေ့တော့ ခြောငျးထဲမှာ ငါးဖမျးရငျး တဈယောကျသော သူငယျခငြျးက သူနဲ့အတူ ငါးဖမျးနတေဲ့သူ့ သူငယျခငြျးကို ပွောသတဲ့- "သူငယျခငြျး ဒီနေ့ ဥပုသျနေ့ မဟုတျလား။ ငါတို့တဈထှေ အရှယျရောကျကတညျးက ငါးဖမျးလာရတာ ကုသိုလျကောငျးမှုလညျး တဈခါမှ မလုပျဖူးဘူး။ ဒီနေ့ ငါတော့ ဘုနျးကွီးကြောငျးကို သှားပွီး ဥပုသျစောငျ့ခငြျတယျ။ အဲဒါ မငျးလဲ လိုကျခဲ့ပါ"လို့ ခေါျသတဲ့။ သူငယျခငြျးဖွဈသူကလညျး - "လုပျနိုငျရငျ ကောငျးတာပေါ့ သူငယျခငြျးရယျ။ ဒါပမေယျ့ ငါကတော့ သားသမီးတှကေမြားတော့ နားလို့ မရဘူး။ ဒီတော့ မငျးပဲသှားပါ။ ငါကတော့ မလိုကျနိုငျသေးပါဘူးကှာ။ မငျး- ဥပုသျစောငျ့သှားမယျဆိုရငျ သှားပါ။ မငျးရဲ့ ငါးဖမျးမွှုံးတှကေို ငါ ဖောျပေးထားပါမယျ။ စိတျဖွောငျ့ဖွောငျ့သာ သှားပါ"လို့ ဆိုသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယျခငြျးတဈယောကျက ဘုနျးကွီးကြောငျးကို ဥပုသျစောငျ့ သှားတယျ။ တဈယောကျကတော့ ခြောငျးထဲမှာ ငါးဖမျးရငျး နရေဈခဲ့သတဲ့။ အဲဒီမှာ ဇာတျလမျးစတာပဲ။ ဘုနျးကွီးကြောငျးကို ရောကျနတေဲ့သူက လူပုဂ်ဂိုလျကွီးက ဘုနျးကွီးရှေ့မှာ သီလယူနပေမေယျ့ စိတျက ငါးဖမျးတဲ့ဆီကို ရောကျနတေယျ။ "ငါ့သူငယျခငြျး- ငါ့မွှုံး(ငါးထောငျပုံး)တှကေို ကုနျအောငျမှ ဖောျပေးပါ့မလား။ ဖမျးလို့မိတဲ့ ငါးတှရေော ငါ့ကို အကုနျမှ ပွနျပေးပါ့မလား။ ယူမြား ထားမလား" ဆိုပွီး သောကဖွဈနတေယျတဲ့။ လူကတော့ ဘုနျးကွီးကြောငျးမှာနောျ။ ပါးစပျက သီလပေးတာကို လိုကျဆိုနရေပမေယျ့ စိတျကတော့ ငါးဖမျးတဲ့ဆီကို ရောကျနတေယျ။ နောကျတဈယောကျ့့့ သူကတော့ ခြောငျးထဲမှာ သူ့အတှကျရော သူ့- သူငယျခငြျးအတှကျရော ငါးဖမျးနရေတယျ။ ထောငျထားတဲ့ မွှုံးတှေ လိုကျဖောျနရေတယျ။ နှဈယောကျစာ လုပျနရေတော့ ပငျပနျးပွီး နားတဲ့အခိုကျမှာ စဉျးစားသတဲ့။ "အငျးးးး ငါ့သူငယျခငြျးကတော့ ဘုနျးကွီးကြောငျးမှာ ကောငျးမှုကုသိုလျ လုပျနတေယျ။ တောျပါပတေယျ။ ငါကတော့ သူလိုမလုပျနိုငျတော့ နားတဲ့အခြိနျမှာ ငါ ငယျငယျက သငျဖူးထားတဲ့ ဘုရားဂုဏျတောျ တရားဂုဏျတောျ သံဃာဂုဏျတောျ တှကေို ပှားမြားနမေယျ" ဆိုပွီး ငါးဖမျးလှပေေါျမှာ ဂုဏျတောျပှားနသေတဲ့။ လူက ငါးဖမျးလှပေေါျမှာ။ စိတျက ဘုရားဂုဏျ တရားဂုဏျ သံဃာဂုဏျကို ရောကျနတေယျ။ ဒီနရောမှာ ဦးဇငျး- ပွောခငြျတာက "ခန်ဓာ"ရောကျနတေဲ့ နရောဟာ အဓိကမဟုတျဘူး။ ကိုယျတှေးနတေဲ့ ကိုယျသိနတေဲ့ ကိုယျ့စိတျရဲ့ လုပျဆောငျခကြျကသာ အဓိကပဲ။ ရောကျတဲ့နရောရော ထားတဲ့- စိတျထားရော နှဈခုလုံး ပွညျ့စုံရငျတော့ အကောငျးဆုံးပေါ့။ တရားအားထုတျတဲ့အလုပျဟာ ခန်ဓာနဲ့ လုပျရတဲ့အလုပျ မဟုတျဘူး။ စိတျနဲ့ ဉာဏျနဲ့ လုပျရတဲ့အလုပျဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။ ကိုယျ့စိတျ ကိုယျ့အသိ ဒီခန်ဓာရဲ့ ဣရိယာပုဒျ လေးပါးစလုံးအပေါျမှာ လှုပျရှားတိုငျးသိ ပွောငျးလဲတိုငျးသိနဖေို့ အဓိကပါ။ "သိ- ပွီးရော" "ဘာမှလုပျစရာမလိုဘူး"လို့ပွောတာ မဟုတျဘူးနောျ။ ခန်ဓာရဲ့ပွောငျးလဲမှုတိုငျးကို "သိနေ"လို့ပွောတာ။ လုပျငနျးစဉျသဘာဝကို ဂဃနဏ သိဖို့တော့လိုတယျ။ နောကျတဈခါ - အမြားနဲ့နတေဲ့အခါမှာလညျး ခြီးမှမျး-ကဲ့ရဲ့ခွငျးဒဏျခံနိုငျဖို့ သညျးခံနိုငျဖို့ လိုတယျ။ တဈယောကျထဲနတေဲ့အခါ ကိုယျ့ခန်ဓာအကွောငျး ကိုယျသိနဖေို့ လိုတယျ။ ဝဖေနျမှုတှေ ငွငျးခုံမှုတှေ သုံးသပျမှုတှနေဲ့ အခြိနျတှကေို မဖွုနျးမိပါနဲ့။ ဝဖေနျခငြျရငျ ကိုယျ့ခန်ဓာကိုယျပဲ ဝဖေနျပါ။ သုံးသပျခငြျရငျ ကိုယျ့ကိုယျကိုပဲ သုံးသပျပါ။ ကဲ့ရဲ့ခငြျရငျ ကိုယျ့ရဲ့မကောငျးမှုကိုပဲ ကဲ့ရဲ့လိုကျပါ။ ခြီးမှမျးခငြျရငျ ကိုယျ့ရဲ့ကောငျးမှုကို ခြီးမှမျးလိုကျပါ။ သားမယားကွားမှာ ပစ်စညျးဥစ်စာတှကွေားမှာ အမြားသူငါနဲ့ နရေတဲ့ကွားမှာ ဆိုတော့ သမငျဂြိုလိုတော့ သှားရမှာပေါ့လေ။ စိတျဓာတျခိုငျမာဖို့တော့ လိုတယျပေါ့နောျ။ မဖွဈနိုငျဘူး မလုပျနိုငျပါဘူး ဆိုပွီး မသှားဘဲတော့ မနပေါနဲ့ ဒကာကွီး။ ဘာဖွဈလို့လဲဆိုတော့ ဒီခန်ဓာက အသဘေကျကို မနားတမျး ပွေးနလေို့။ ကိုယျကသာ အကွောငျးအမြိုးမြိုးပွပွီး နေ့ရှေ့ညရှေ့ လုပျနပေမေယျ့ အခြိနျနဲ့ သလေမျးက မနားတမျးပွေးသှားနတော။ နားခြိနျ ရပျနတေဲ့အခြိနျဆိုတာ မရှိဘူးတဲ့။ ဒါကွောငျ့ "ဒါန သီလ"လောကျနဲ့ တငျးတိမျမနဘေဲနဲ့ ခန်ဓာက တောမထှကျနိုငျတောငျ ကိလသောတောက ရုနျးထှကျလိုကျပါ ဒကာကွီး့့့ သံသရာလှတျလမျး ရှာလိုကျစမျးပါ ဒကာကွီး့့့ ကာမေ ကာမသေနာယြယေ ကာလော ကာလောမတဋေ်ဌိတာ ပူရေ ပူရတေဗ်ဗံ ဓမ်မံ အဒ်ဓါ အဒ်ဓါန သံသရံ။ ကာမသေနာယြယေ - သောကျလငေတျလေ ဆားငံရသေို့ ငါးထှအောရုံ ကာမဂုံကို တောျရုံနှိုငျးခွငျ့ သငျ့ရုံနှငျ့မနေ အထှထှေရှောမှီးသဖွငျ့။ မေ - ငါ့အား။ ကာ - အဘယျမှာလြှငျ သံသရာလမျးကွောငျး ကောငျးနိုငျဖို့ ရှိပါတော့မညျနညျး။ ကာလော- အသကျကိုခှငျး စကျကွိုးသှငျးသညျ့ သမေငျးယုတျ အမိုကျဆိုးကွီးသညျ။ ဧယြ - နှဈ…လ…နေ့ရကျ မခြိနျးခကြျဘဲ ဆကျဆကျကွီး လာရောကျတော့မညျတကား။ အမတဋေ်ဌိတာ- စကျရှငျသမေငျး သူ့လကျတှငျးက လှတျကငျးဝေးကှာ ခမြျးသာရာကို ခန်ဓာအသကျ မငဲ့ကှကျဘဲ ရကျရကျရဲရဲ အားခဲ၍ ရှာမှီးခွငျးငှာ။ ကာလော - သီးမြိုးစုံ ပဒသောဘဝ ခုတှေ့ရ၍ နေ့ညမကှာ ခြိနျခါသငျ့မွတျလှပပွေီ။ အဒ်ဓါနံ - ဘဝ ဘဝါ ဤမြှသာဟု သငျ်ခြာဂဏနျး ဆုံးခနျးမရှိ ရှညျလြားစှာ ကာလပတျလုံး(ဝါ) နာပှဲ သပှေဲ ခြိမျ့ခြိမျ့သဲ၍ ထပျလဲပူပနျ သိမ့ျသိမ့ျညံသော သံသရာခရီး လမျးရှညျကွီး၌။ သံသရံ - မွုပျခညြျပေါျခညြျ အတညျမနား သံသရန်တော ဆုံလညျနှားသို့ ကကြျစားရသူ ရှငျလူ အမြားသညျ။ ပူရတေဗ်ဗံ - စ လယျ ဆုံး သုံးပါးလုံးပငျ ကောငျးစုံလငျ၍ တှငျတှငျဆညျးပူး အထူးဖွညျ့ကငြျ့အပျသော။ ဓမ်မံ - ကြှတျဖို့ဧကနျ တရားမှနျကို။ အဒ်ဓါ - မခြှတျမလှဲ တဈသနျထဲသာလြှငျ။ ပူရေ ပူရယြေ- ဥခေါငျးလောငျမီး အရေးကွီးသို့ သုတျသီးသုတျပွာ ပါယျနှငျ့ကှာအောငျ ဘာဘာကိုမြှ မယုယဘဲ စိတျခြ၍သာ ဖွညျ့ကငြျ့ ဆညျးပူးကွရာသတညျး။ ဒကာတောျ သူငယျခငြျးတဈယောကျ အမွငျမှနျမှသညျ အမှနျမွငျဆီသို့ ရောကျနိုငျပါစေ။ မတေ်တာမြားစှာဖွငျ့- ဦးဓမ်မသာရ(ဆေးသဲ့တောငျ) #ဓမ်မနှဈသကျသူ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/344gDjq
ကိလေသာတောက ရုန်းထွက်လိုက်စမ်းပါ ဒကာကြီး။ ဒကာကြီး"--------"သို့ ဒကာကြီးရဲ့ ဒါန အမေးကို ဖြေပေးတာ ဒီလောက်ဆိုရင် လိုရင်းတော့ မိမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒကာကြီးက အလုပ်သိပ်များတော့ ဒကာကြီးရဲ့ခံယူချက်နဲ့ အတွေးအခေါ် ရည်ရွယ်ချက်တွေက မှားနေတယ်လို့တော့ ဦးဇင်း - မဝေဖန်လိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒကာကြီးရေ- တရားအားထုတ်တယ်ဆိုတာ တောထွက်မှ သားမယားကိုစွန့်မှ ပစ္စည်းဥစ္စာကိုစွန့်မှ ရမယ်ထင်နေရင်တော့ "မှားနေပြီ"လို့ ဦးဇင်း- ပြောပါရစေ။ အပြင်ဘန်း ရုပ်ဝတ္ထုကြီး တောထွက်သွားတာ သားမယားတွေ စွန့်သွားတာ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ စွန့်သွားတာ ဒါတွေက အထောက်အပံ့ကောင်းတော့ မှန်တယ် တရားရကြောင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အပြင်က အမြင်နဲ့ စွန့်တာထက် အတွင်းက အသိနဲ့စွန့်တာက လိုရင်းပါ။ ဒီလိုပြောတော့ တောထွက်တာ အပိုပဲလို့ ဆိုတာမဟုတ်ဘူးနော်။ ထွက်နိုင်ရင်တော့ ကြံ့ဂျိုလို အငြိအတွယ် မရှိ သွားရတာ ဖြောင့်တန်းတာပေါ့။ မထွက်နိုင်ရင်လည်း သမင်ဂျိုလို ငြိလိုက်ဖယ်လိုက်နဲ့တော့ သွားရမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ရောက်တာခြင်းတော့ အတူတူပါပဲ။ မိုင်တစ်ရာခရီးဟာ ဘယ်လောက်ပဲ ဝေးကွာပါစေ ပထမဆုံးထွက်တဲ့ ခြေလှမ်းက အရေးကြီးဆုံးပါ။ အဲဒီခြေလှမ်း မပါရင် အဲဒီ မိုင်တစ်ရာခရီးဟာ ဘယ်လိုမှ ရောက်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ ပထမဆုံးခြေလှမ်းသာ စထွက်လိုက်မယ်ဆိုရင် အချိန်တန် လိုရာခရီး ရောက်ပါတယ်။ နှေးနှေးသွားရင် နှေးနှေးမှရောက်မယ်။ မြန်မြန်သွားနိုင်တဲ့သူက မြန်မြန်ရောက်မယ်။ ဒါပဲ ကွာသွားတာပါ။ ဒီမှာလည်း ဓမ္မအလုပ်ကို လုပ်ချင်တဲ့စိတ်လေးနဲ့သာ ယုံကြည်ချက်ပါပါနဲ့ စ- လုပ်လိုက်စမ်းပါ။ အချိန်တန်ရင် လိုရာခရီး ရောက်ပါလိမ့်မယ်။ အပြင်စွန့်နိုင်တာထက် အတွင်းစွန့်နိုင်ဖို့က ပိုအရေးကြီးပါတယ်။ အပြင်မှာ အမြင်ကောင်းဖို့ထက် အတွင်းစိတ် လုပ်ဆောင်ချက် တကယ်ကောင်းဖို့က ပိုအရေးကြီးပါတယ်။ ဥပမာလေးတစ်ခု ဦးဇင်း- ပြောပြမယ့့့့် ရွာတစ်ရွာမှာ တံငါလုပ်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့။ တစ်နေ့တော့ ချောင်းထဲမှာ ငါးဖမ်းရင်း တစ်ယောက်သော သူငယ်ချင်းက သူနဲ့အတူ ငါးဖမ်းနေတဲ့သူ့ သူငယ်ချင်းကို ပြောသတဲ့- "သူငယ်ချင်း ဒီနေ့ ဥပုသ်နေ့ မဟုတ်လား။ ငါတို့တစ်ထွေ အရွယ်ရောက်ကတည်းက ငါးဖမ်းလာရတာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလည်း တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။ ဒီနေ့ ငါတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းကို သွားပြီး ဥပုသ်စောင့်ချင်တယ်။ အဲဒါ မင်းလဲ လိုက်ခဲ့ပါ"လို့ ခေါ်သတဲ့။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကလည်း - "လုပ်နိုင်ရင် ကောင်းတာပေါ့ သူငယ်ချင်းရယ်။ ဒါပေမယ့် ငါကတော့ သားသမီးတွေကများတော့ နားလို့ မရဘူး။ ဒီတော့ မင်းပဲသွားပါ။ ငါကတော့ မလိုက်နိုင်သေးပါဘူးကွာ။ မင်း- ဥပုသ်စောင့်သွားမယ်ဆိုရင် သွားပါ။ မင်းရဲ့ ငါးဖမ်းမြှုံးတွေကို ငါ ဖော်ပေးထားပါမယ်။ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်သာ သွားပါ"လို့ ဆိုသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ဥပုသ်စောင့် သွားတယ်။ တစ်ယောက်ကတော့ ချောင်းထဲမှာ ငါးဖမ်းရင်း နေရစ်ခဲ့သတဲ့။ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းစတာပဲ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ရောက်နေတဲ့သူက လူပုဂ္ဂိုလ်ကြီးက ဘုန်းကြီးရှေ့မှာ သီလယူနေပေမယ့် စိတ်က ငါးဖမ်းတဲ့ဆီကို ရောက်နေတယ်။ "ငါ့သူငယ်ချင်း- ငါ့မြှုံး(ငါးထောင်ပုံး)တွေကို ကုန်အောင်မှ ဖော်ပေးပါ့မလား။ ဖမ်းလို့မိတဲ့ ငါးတွေရော ငါ့ကို အကုန်မှ ပြန်ပေးပါ့မလား။ ယူများ ထားမလား" ဆိုပြီး သောကဖြစ်နေတယ်တဲ့။ လူကတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာနော်။ ပါးစပ်က သီလပေးတာကို လိုက်ဆိုနေရပေမယ့် စိတ်ကတော့ ငါးဖမ်းတဲ့ဆီကို ရောက်နေတယ်။ နောက်တစ်ယောက့့့် သူကတော့ ချောင်းထဲမှာ သူ့အတွက်ရော သူ့- သူငယ်ချင်းအတွက်ရော ငါးဖမ်းနေရတယ်။ ထောင်ထားတဲ့ မြှုံးတွေ လိုက်ဖော်နေရတယ်။ နှစ်ယောက်စာ လုပ်နေရတော့ ပင်ပန်းပြီး နားတဲ့အခိုက်မှာ စဉ်းစားသတဲ့။ "အင်းးးး ငါ့သူငယ်ချင်းကတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကောင်းမှုကုသိုလ် လုပ်နေတယ်။ တော်ပါပေတယ်။ ငါကတော့ သူလိုမလုပ်နိုင်တော့ နားတဲ့အချိန်မှာ ငါ ငယ်ငယ်က သင်ဖူးထားတဲ့ ဘုရားဂုဏ်တော် တရားဂုဏ်တော် သံဃာဂုဏ်တော် တွေကို ပွားများနေမယ်" ဆိုပြီး ငါးဖမ်းလှေပေါ်မှာ ဂုဏ်တော်ပွားနေသတဲ့။ လူက ငါးဖမ်းလှေပေါ်မှာ။ စိတ်က ဘုရားဂုဏ် တရားဂုဏ် သံဃာဂုဏ်ကို ရောက်နေတယ်။ ဒီနေရာမှာ ဦးဇင်း- ပြောချင်တာက "ခန္ဓာ"ရောက်နေတဲ့ နေရာဟာ အဓိကမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်တွေးနေတဲ့ ကိုယ်သိနေတဲ့ ကိုယ့်စိတ်ရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ကသာ အဓိကပဲ။ ရောက်တဲ့နေရာရော ထားတဲ့- စိတ်ထားရော နှစ်ခုလုံး ပြည့်စုံရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။ တရားအားထုတ်တဲ့အလုပ်ဟာ ခန္ဓာနဲ့ လုပ်ရတဲ့အလုပ် မဟုတ်ဘူး။ စိတ်နဲ့ ဉာဏ်နဲ့ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။ ကိုယ့်စိတ် ကိုယ့်အသိ ဒီခန္ဓာရဲ့ ဣရိယာပုဒ် လေးပါးစလုံးအပေါ်မှာ လှုပ်ရှားတိုင်းသိ ပြောင်းလဲတိုင်းသိနေဖို့ အဓိကပါ။ "သိ- ပြီးရော" "ဘာမှလုပ်စရာမလိုဘူး"လို့ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ခန္ဓာရဲ့ပြောင်းလဲမှုတိုင်းကို "သိနေ"လို့ပြောတာ။ လုပ်ငန်းစဉ်သဘာဝကို ဂဃနဏ သိဖို့တော့လိုတယ်။ နောက်တစ်ခါ - အများနဲ့နေတဲ့အခါမှာလည်း ချီးမွမ်း-ကဲ့ရဲ့ခြင်းဒဏ်ခံနိုင်ဖို့ သည်းခံနိုင်ဖို့ လိုတယ်။ တစ်ယောက်ထဲနေတဲ့အခါ ကိုယ့်ခန္ဓာအကြောင်း ကိုယ်သိနေဖို့ လိုတယ်။ ဝေဖန်မှုတွေ ငြင်းခုံမှုတွေ သုံးသပ်မှုတွေနဲ့ အချိန်တွေကို မဖြုန်းမိပါနဲ့။ ဝေဖန်ချင်ရင် ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ပဲ ဝေဖန်ပါ။ သုံးသပ်ချင်ရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ သုံးသပ်ပါ။ ကဲ့ရဲ့ချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့မကောင်းမှုကိုပဲ ကဲ့ရဲ့လိုက်ပါ။ ချီးမွမ်းချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့ကောင်းမှုကို ချီးမွမ်းလိုက်ပါ။ သားမယားကြားမှာ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကြားမှာ အများသူငါနဲ့ နေရတဲ့ကြားမှာ ဆိုတော့ သမင်ဂျိုလိုတော့ သွားရမှာပေါ့လေ။ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာဖို့တော့ လိုတယ်ပေါ့နော်။ မဖြစ်နိုင်ဘူး မလုပ်နိုင်ပါဘူး ဆိုပြီး မသွားဘဲတော့ မနေပါနဲ့ ဒကာကြီး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒီခန္ဓာက အသေဘက်ကို မနားတမ်း ပြေးနေလို့။ ကိုယ်ကသာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး နေ့ရွေ့ညရွေ့ လုပ်နေပေမယ့် အချိန်နဲ့ သေလမ်းက မနားတမ်းပြေးသွားနေတာ။ နားချိန် ရပ်နေတဲ့အချိန်ဆိုတာ မရှိဘူးတဲ့။ ဒါကြောင့် "ဒါန သီလ"လောက်နဲ့ တင်းတိမ်မနေဘဲနဲ့ ခန္ဓာက တောမထွက်နိုင်တောင် ကိလေသာတောက ရုန်းထွက်လိုက်ပါ ဒကာကြီး့့့ သံသရာလွတ်လမ်း ရှာလိုက်စမ်းပါ ဒကာကြီး့့့ ကာမေ ကာမေသနာယျေယ ကာလော ကာလောမတေဋ္ဌိတာ ပူရေ ပူရေတဗ္ဗံ ဓမ္မံ အဒ္ဓါ အဒ္ဓါန သံသရံ။ ကာမေသနာယျေယ - သောက်လေငတ်လေ ဆားငံရေသို့ ငါးထွေအာရုံ ကာမဂုံကို တော်ရုံနှိုင်းခြင့် သင့်ရုံနှင့်မနေ အထွေထွေရှာမှီးသဖြင့်။ မေ - ငါ့အား။ ကာ - အဘယ်မှာလျှင် သံသရာလမ်းကြောင်း ကောင်းနိုင်ဖို့ ရှိပါတော့မည်နည်း။ ကာလော- အသက်ကိုခွင်း စက်ကြိုးသွင်းသည့် သေမင်းယုတ် အမိုက်ဆိုးကြီးသည်။ ဧယျ - နှစ်…လ…နေ့ရက် မချိန်းချက်ဘဲ ဆက်ဆက်ကြီး လာရောက်တော့မည်တကား။ အမတေဋ္ဌိတာ- စက်ရှင်သေမင်း သူ့လက်တွင်းက လွတ်ကင်းဝေးကွာ ချမ်းသာရာကို ခန္ဓာအသက် မငဲ့ကွက်ဘဲ ရက်ရက်ရဲရဲ အားခဲ၍ ရှာမှီးခြင်းငှာ။ ကာလော - သီးမျိုးစုံ ပဒေသာဘဝ ခုတွေ့ရ၍ နေ့ညမကွာ ချိန်ခါသင့်မြတ်လှပေပြီ။ အဒ္ဓါနံ - ဘဝ ဘဝါ ဤမျှသာဟု သင်္ချာဂဏန်း ဆုံးခန်းမရှိ ရှည်လျားစွာ ကာလပတ်လုံး(ဝါ) နာပွဲ သေပွဲ ချိမ့်ချိမ့်သဲ၍ ထပ်လဲပူပန် သိမ့်သိမ့်ညံသော သံသရာခရီး လမ်းရှည်ကြီး၌။ သံသရံ - မြုပ်ချည်ပေါ်ချည် အတည်မနား သံသရန္တော ဆုံလည်နွားသို့ ကျက်စားရသူ ရှင်လူ အများသည်။ ပူရေတဗ္ဗံ - စ လယ် ဆုံး သုံးပါးလုံးပင် ကောင်းစုံလင်၍ တွင်တွင်ဆည်းပူး အထူးဖြည့်ကျင့်အပ်သော။ ဓမ္မံ - ကျွတ်ဖို့ဧကန် တရားမှန်ကို။ အဒ္ဓါ - မချွတ်မလွဲ တစ်သန်ထဲသာလျှင်။ ပူရေ ပူရေယျ- ဥခေါင်းလောင်မီး အရေးကြီးသို့ သုတ်သီးသုတ်ပြာ ပါယ်နှင့်ကွာအောင် ဘာဘာကိုမျှ မယုယဘဲ စိတ်ချ၍သာ ဖြည့်ကျင့် ဆည်းပူးကြရာသတည်း။ ဒကာတော် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အမြင်မှန်မှသည် အမှန်မြင်ဆီသို့ ရောက်နိုင်ပါစေ။ မေတ္တာများစွာဖြင့်- ဦးဓမ္မသာရ(ဆေးသဲ့တောင်) #ဓမ္မနှစ်သက်သူ ကိလသောတောက ရုနျးထှကျလိုကျစမျးပါ ဒကာကွီး။ ဒကာကွီး"--------"သို့ ဒကာကွီးရဲ့ ဒါန အမေးကို ဖွပေေးတာ ဒီလောကျဆိုရငျ လိုရငျးတော့ မိမယျထငျပါတယျ။ ဒကာကွီးက အလုပျသိပျမြားတော့ ဒကာကွီးရဲ့ခံယူခကြျနဲ့ အတှေးအခေါျ ရညျရှယျခကြျတှကေ မှားနတေယျလို့တော့ ဦးဇငျး - မဝဖေနျလိုပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ ဒကာကွီးရေ- တရားအားထုတျတယျဆိုတာ တောထှကျမှ သားမယားကိုစှနျ့မှ ပစ်စညျးဥစ်စာကိုစှနျ့မှ ရမယျထငျနရေငျတော့ "မှားနပွေီ"လို့ ဦးဇငျး- ပွောပါရစေ။ အပွငျဘနျး ရုပျဝတ်ထုကွီး တောထှကျသှားတာ သားမယားတှေ စှနျ့သှားတာ ပစ်စညျးဥစ်စာတှေ စှနျ့သှားတာ ဒါတှကေ အထောကျအပံ့ကောငျးတော့ မှနျတယျ တရားရကွောငျးတော့ မဟုတျပါဘူး။ အပွငျက အမွငျနဲ့ စှနျ့တာထကျ အတှငျးက အသိနဲ့စှနျ့တာက လိုရငျးပါ။ ဒီလိုပွောတော့ တောထှကျတာ အပိုပဲလို့ ဆိုတာမဟုတျဘူးနောျ။ ထှကျနိုငျရငျတော့ ကွံ့ဂြိုလို အငွိအတှယျ မရှိ သှားရတာ ဖွောငျ့တနျးတာပေါ့။ မထှကျနိုငျရငျလညျး သမငျဂြိုလို ငွိလိုကျဖယျလိုကျနဲ့တော့ သှားရမှာပေါ့။ ဒါပမေယျ့ ရောကျတာခွငျးတော့ အတူတူပါပဲ။ မိုငျတဈရာခရီးဟာ ဘယျလောကျပဲ ဝေးကှာပါစေ ပထမဆုံးထှကျတဲ့ ခွလှေမျးက အရေးကွီးဆုံးပါ။ အဲဒီခွလှေမျး မပါရငျ အဲဒီ မိုငျတဈရာခရီးဟာ ဘယျလိုမှ ရောကျစရာ အကွောငျးမရှိပါဘူး။ ပထမဆုံးခွလှေမျးသာ စထှကျလိုကျမယျဆိုရငျ အခြိနျတနျ လိုရာခရီး ရောကျပါတယျ။ နှေးနှေးသှားရငျ နှေးနှေးမှရောကျမယျ။ မွနျမွနျသှားနိုငျတဲ့သူက မွနျမွနျရောကျမယျ။ ဒါပဲ ကှာသှားတာပါ။ ဒီမှာလညျး ဓမ်မအလုပျကို လုပျခငြျတဲ့စိတျလေးနဲ့သာ ယုံကွညျခကြျပါပါနဲ့ စ- လုပျလိုကျစမျးပါ။ အခြိနျတနျရငျ လိုရာခရီး ရောကျပါလိမ့ျမယျ။ အပွငျစှနျ့နိုငျတာထကျ အတှငျးစှနျ့နိုငျဖို့က ပိုအရေးကွီးပါတယျ။ အပွငျမှာ အမွငျကောငျးဖို့ထကျ အတှငျးစိတျ လုပျဆောငျခကြျ တကယျကောငျးဖို့က ပိုအရေးကွီးပါတယျ။ ဥပမာလေးတဈခု ဦးဇငျး- ပွောပွမယျ့့့့ ရှာတဈရှာမှာ တံငါလုပျနတေဲ့ သူငယျခငြျးနှဈယောကျ ရှိတယျတဲ့။ တဈနေ့တော့ ခြောငျးထဲမှာ ငါးဖမျးရငျး တဈယောကျသော သူငယျခငြျးက သူနဲ့အတူ ငါးဖမျးနတေဲ့သူ့ သူငယျခငြျးကို ပွောသတဲ့- "သူငယျခငြျး ဒီနေ့ ဥပုသျနေ့ မဟုတျလား။ ငါတို့တဈထှေ အရှယျရောကျကတညျးက ငါးဖမျးလာရတာ ကုသိုလျကောငျးမှုလညျး တဈခါမှ မလုပျဖူးဘူး။ ဒီနေ့ ငါတော့ ဘုနျးကွီးကြောငျးကို သှားပွီး ဥပုသျစောငျ့ခငြျတယျ။ အဲဒါ မငျးလဲ လိုကျခဲ့ပါ"လို့ ခေါျသတဲ့။ သူငယျခငြျးဖွဈသူကလညျး - "လုပျနိုငျရငျ ကောငျးတာပေါ့ သူငယျခငြျးရယျ။ ဒါပမေယျ့ ငါကတော့ သားသမီးတှကေမြားတော့ နားလို့ မရဘူး။ ဒီတော့ မငျးပဲသှားပါ။ ငါကတော့ မလိုကျနိုငျသေးပါဘူးကှာ။ မငျး- ဥပုသျစောငျ့သှားမယျဆိုရငျ သှားပါ။ မငျးရဲ့ ငါးဖမျးမွှုံးတှကေို ငါ ဖောျပေးထားပါမယျ။ စိတျဖွောငျ့ဖွောငျ့သာ သှားပါ"လို့ ဆိုသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူငယျခငြျးတဈယောကျက ဘုနျးကွီးကြောငျးကို ဥပုသျစောငျ့ သှားတယျ။ တဈယောကျကတော့ ခြောငျးထဲမှာ ငါးဖမျးရငျး နရေဈခဲ့သတဲ့။ အဲဒီမှာ ဇာတျလမျးစတာပဲ။ ဘုနျးကွီးကြောငျးကို ရောကျနတေဲ့သူက လူပုဂ်ဂိုလျကွီးက ဘုနျးကွီးရှေ့မှာ သီလယူနပေမေယျ့ စိတျက ငါးဖမျးတဲ့ဆီကို ရောကျနတေယျ။ "ငါ့သူငယျခငြျး- ငါ့မွှုံး(ငါးထောငျပုံး)တှကေို ကုနျအောငျမှ ဖောျပေးပါ့မလား။ ဖမျးလို့မိတဲ့ ငါးတှရေော ငါ့ကို အကုနျမှ ပွနျပေးပါ့မလား။ ယူမြား ထားမလား" ဆိုပွီး သောကဖွဈနတေယျတဲ့။ လူကတော့ ဘုနျးကွီးကြောငျးမှာနောျ။ ပါးစပျက သီလပေးတာကို လိုကျဆိုနရေပမေယျ့ စိတျကတော့ ငါးဖမျးတဲ့ဆီကို ရောကျနတေယျ။ နောကျတဈယောကျ့့့ သူကတော့ ခြောငျးထဲမှာ သူ့အတှကျရော သူ့- သူငယျခငြျးအတှကျရော ငါးဖမျးနရေတယျ။ ထောငျထားတဲ့ မွှုံးတှေ လိုကျဖောျနရေတယျ။ နှဈယောကျစာ လုပျနရေတော့ ပငျပနျးပွီး နားတဲ့အခိုကျမှာ စဉျးစားသတဲ့။ "အငျးးးး ငါ့သူငယျခငြျးကတော့ ဘုနျးကွီးကြောငျးမှာ ကောငျးမှုကုသိုလျ လုပျနတေယျ။ တောျပါပတေယျ။ ငါကတော့ သူလိုမလုပျနိုငျတော့ နားတဲ့အခြိနျမှာ ငါ ငယျငယျက သငျဖူးထားတဲ့ ဘုရားဂုဏျတောျ တရားဂုဏျတောျ သံဃာဂုဏျတောျ တှကေို ပှားမြားနမေယျ" ဆိုပွီး ငါးဖမျးလှပေေါျမှာ ဂုဏျတောျပှားနသေတဲ့။ လူက ငါးဖမျးလှပေေါျမှာ။ စိတျက ဘုရားဂုဏျ တရားဂုဏျ သံဃာဂုဏျကို ရောကျနတေယျ။ ဒီနရောမှာ ဦးဇငျး- ပွောခငြျတာက "ခန်ဓာ"ရောကျနတေဲ့ နရောဟာ အဓိကမဟုတျဘူး။ ကိုယျတှေးနတေဲ့ ကိုယျသိနတေဲ့ ကိုယျ့စိတျရဲ့ လုပျဆောငျခကြျကသာ အဓိကပဲ။ ရောကျတဲ့နရောရော ထားတဲ့- စိတျထားရော နှဈခုလုံး ပွညျ့စုံရငျတော့ အကောငျးဆုံးပေါ့။ တရားအားထုတျတဲ့အလုပျဟာ ခန်ဓာနဲ့ လုပျရတဲ့အလုပျ မဟုတျဘူး။ စိတျနဲ့ ဉာဏျနဲ့ လုပျရတဲ့အလုပျဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။ ကိုယျ့စိတျ ကိုယျ့အသိ ဒီခန်ဓာရဲ့ ဣရိယာပုဒျ လေးပါးစလုံးအပေါျမှာ လှုပျရှားတိုငျးသိ ပွောငျးလဲတိုငျးသိနဖေို့ အဓိကပါ။ "သိ- ပွီးရော" "ဘာမှလုပျစရာမလိုဘူး"လို့ပွောတာ မဟုတျဘူးနောျ။ ခန်ဓာရဲ့ပွောငျးလဲမှုတိုငျးကို "သိနေ"လို့ပွောတာ။ လုပျငနျးစဉျသဘာဝကို ဂဃနဏ သိဖို့တော့လိုတယျ။ နောကျတဈခါ - အမြားနဲ့နတေဲ့အခါမှာလညျး ခြီးမှမျး-ကဲ့ရဲ့ခွငျးဒဏျခံနိုငျဖို့ သညျးခံနိုငျဖို့ လိုတယျ။ တဈယောကျထဲနတေဲ့အခါ ကိုယျ့ခန်ဓာအကွောငျး ကိုယျသိနဖေို့ လိုတယျ။ ဝဖေနျမှုတှေ ငွငျးခုံမှုတှေ သုံးသပျမှုတှနေဲ့ အခြိနျတှကေို မဖွုနျးမိပါနဲ့။ ဝဖေနျခငြျရငျ ကိုယျ့ခန်ဓာကိုယျပဲ ဝဖေနျပါ။ သုံးသပျခငြျရငျ ကိုယျ့ကိုယျကိုပဲ သုံးသပျပါ။ ကဲ့ရဲ့ခငြျရငျ ကိုယျ့ရဲ့မကောငျးမှုကိုပဲ ကဲ့ရဲ့လိုကျပါ။ ခြီးမှမျးခငြျရငျ ကိုယျ့ရဲ့ကောငျးမှုကို ခြီးမှမျးလိုကျပါ။ သားမယားကွားမှာ ပစ်စညျးဥစ်စာတှကွေားမှာ အမြားသူငါနဲ့ နရေတဲ့ကွားမှာ ဆိုတော့ သမငျဂြိုလိုတော့ သှားရမှာပေါ့လေ။ စိတျဓာတျခိုငျမာဖို့တော့ လိုတယျပေါ့နောျ။ မဖွဈနိုငျဘူး မလုပျနိုငျပါဘူး ဆိုပွီး မသှားဘဲတော့ မနပေါနဲ့ ဒကာကွီး။ ဘာဖွဈလို့လဲဆိုတော့ ဒီခန်ဓာက အသဘေကျကို မနားတမျး ပွေးနလေို့။ ကိုယျကသာ အကွောငျးအမြိုးမြိုးပွပွီး နေ့ရှေ့ညရှေ့ လုပျနပေမေယျ့ အခြိနျနဲ့ သလေမျးက မနားတမျးပွေးသှားနတော။ နားခြိနျ ရပျနတေဲ့အခြိနျဆိုတာ မရှိဘူးတဲ့။ ဒါကွောငျ့ "ဒါန သီလ"လောကျနဲ့ တငျးတိမျမနဘေဲနဲ့ ခန်ဓာက တောမထှကျနိုငျတောငျ ကိလသောတောက ရုနျးထှကျလိုကျပါ ဒကာကွီး့့့ သံသရာလှတျလမျး ရှာလိုကျစမျးပါ ဒကာကွီး့့့ ကာမေ ကာမသေနာယြယေ ကာလော ကာလောမတဋေ်ဌိတာ ပူရေ ပူရတေဗ်ဗံ ဓမ်မံ အဒ်ဓါ အဒ်ဓါန သံသရံ။ ကာမသေနာယြယေ - သောကျလငေတျလေ ဆားငံရသေို့ ငါးထှအောရုံ ကာမဂုံကို တောျရုံနှိုငျးခွငျ့ သငျ့ရုံနှငျ့မနေ အထှထှေရှောမှီးသဖွငျ့။ မေ - ငါ့အား။ ကာ - အဘယျမှာလြှငျ သံသရာလမျးကွောငျး ကောငျးနိုငျဖို့ ရှိပါတော့မညျနညျး။ ကာလော- အသကျကိုခှငျး စကျကွိုးသှငျးသညျ့ သမေငျးယုတျ အမိုကျဆိုးကွီးသညျ။ ဧယြ - နှဈ…လ…နေ့ရကျ မခြိနျးခကြျဘဲ ဆကျဆကျကွီး လာရောကျတော့မညျတကား။ အမတဋေ်ဌိတာ- စကျရှငျသမေငျး သူ့လကျတှငျးက လှတျကငျးဝေးကှာ ခမြျးသာရာကို ခန်ဓာအသကျ မငဲ့ကှကျဘဲ ရကျရကျရဲရဲ အားခဲ၍ ရှာမှီးခွငျးငှာ။ ကာလော - သီးမြိုးစုံ ပဒသောဘဝ ခုတှေ့ရ၍ နေ့ညမကှာ ခြိနျခါသငျ့မွတျလှပပွေီ။ အဒ်ဓါနံ - ဘဝ ဘဝါ ဤမြှသာဟု သငျ်ခြာဂဏနျး ဆုံးခနျးမရှိ ရှညျလြားစှာ ကာလပတျလုံး(ဝါ) နာပှဲ သပှေဲ ခြိမျ့ခြိမျ့သဲ၍ ထပျလဲပူပနျ သိမ့ျသိမ့ျညံသော သံသရာခရီး လမျးရှညျကွီး၌။ သံသရံ - မွုပျခညြျပေါျခညြျ အတညျမနား သံသရန်တော ဆုံလညျနှားသို့ ကကြျစားရသူ ရှငျလူ အမြားသညျ။ ပူရတေဗ်ဗံ - စ လယျ ဆုံး သုံးပါးလုံးပငျ ကောငျးစုံလငျ၍ တှငျတှငျဆညျးပူး အထူးဖွညျ့ကငြျ့အပျသော။ ဓမ်မံ - ကြှတျဖို့ဧကနျ တရားမှနျကို။ အဒ်ဓါ - မခြှတျမလှဲ တဈသနျထဲသာလြှငျ။ ပူရေ ပူရယြေ- ဥခေါငျးလောငျမီး အရေးကွီးသို့ သုတျသီးသုတျပွာ ပါယျနှငျ့ကှာအောငျ ဘာဘာကိုမြှ မယုယဘဲ စိတျခြ၍သာ ဖွညျ့ကငြျ့ ဆညျးပူးကွရာသတညျး။ ဒကာတောျ သူငယျခငြျးတဈယောကျ အမွငျမှနျမှသညျ အမှနျမွငျဆီသို့ ရောကျနိုငျပါစေ။ မတေ်တာမြားစှာဖွငျ့- ဦးဓမ်မသာရ(ဆေးသဲ့တောငျ) #ဓမ်မနှဈသကျသူ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/344gDjq
ဆပ်၍မကုန်သော မိဘ ဂုဏ်ရည် ၁၃ လီ မိဘကျေးဇူး ဆပ်ဖူးနိုင်ကြပါစေ ===================== (၁) သုဟဒယဂုဏ် ဆိုတဲ့ အရိုး ၊ အကြော ၊ အသွေး သားထဲက စိမ့်ပြီးသားသ္မီးကိုချစ်ခြင်း ။ (၂) ဗြဟ္မာဂုဏ် ဆိုတဲ့ မေတ္တာ ၊ ဂရုဏာ ၊မုဒိတာ ၊ ဥပေက္ခာ လေးပါးနှင့် စောင့်ရှောက် ခြင်း ။ ( ၃) ဇနေတ္တိဂုဏ် ဆိုတဲ့ အသက်စွန့်ပြီး မွေးသော အမေ ၊ အသက်စွန့်ပြီး ရှာကျွေးသောအဖေဖြစ်ခြင်း (၄) ပေါသကဂုဏ် ဆိုတဲ့ အေးမြပြီး သန့်ရှင်းကြည်လင်သော မိဘနှစ်ပါး၏အရိပ် ရခြင်း ။ (၅) ပေါသနန္တိဂုဏ် ဆိုတဲ့ လေပူနေပူ အအေးဒဏ်မျိုးစုံကို ကာကွယ်ပြီး ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးခြင်း ။ (၆)ဒေဿတာရာဂုဏ် ဆိုတဲ့ စကားပြောသင်ခြင်းမှအစ ဘုရားရှိခိုးနည်း ၊ဆွမ်းကပ်နည်း ၊ ကြီးသူကို ရိုသေငယ်သူကိုညှာတာတတ်အောင် သင်ကြားပေးခြင်း ။ (၇) အာပါဒကာဂုဏ် ဆိုတဲ့ ဘေးရန်ကင်းစေ ရန်အသက်စွန့်ပြီး ကာကွယ်စောင့်ရှောင့်ခြင်း ။ (၈) တေသယန္တိဂုဏ် ဆိုတဲ့ တေးသီချင်းတို့ဖြင့် သံငြိမ့်ညူးရင်း နှစ်သိမ့်တတ်ခြင်း ။ (၉) ပုဗ္ဗာဒေ၀တာဂုဏ် ဆိုတဲ့ အိမ်ဦးနတ် ဖခင် ၊မိခင် ဖြစ်ခြင်း ။ (၁၀)ပုဗ္ဗာစရိယဂုဏ် ဆိုတဲ့ လက်ဦးဆရာမည်ထိုက်စွာ စာရိတ္တမပျက်စီးစေရန်ဘာသာရေးနှင့် သိမ်းသွင်းခြင်း။ (၁၁)ဂေါပါယန္တိဂုဏ် ဆို တဲ့ စား၀တ်နေရေး၊ ပညာရေး မပူပင်ရအောင်လုပ်ဆောင်ပေးသော အေးသောအရိပ်ပေးခြင်း ။ (၁၂) အာယုနေယျဂုဏ် ဆိုတဲ့ ပစ္စည်း လေးပါးဖြင့် ကန်တော့ခံရသည် ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ခြင်း ။ (၁၃)အနာမဋ္ဌဂုဏ် ဆိုတဲ့ ရဟန်းဆွမ်းမဘုဉ်းမပေးမိ မိဘနှစ်ပါးအား အရင်ဆုံးဆွမ်းစားစေခြင်း အခွင့်ရရှိသောမိဘနှစ်ပါးဖြစ်ခြင်းတို့ဖြစ်၏။ Cd# Naung Yoe
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31KlogI
ဆပ်၍မကုန်သော မိဘ ဂုဏ်ရည် ၁၃ လီ မိဘကျေးဇူး ဆပ်ဖူးနိုင်ကြပါစေ ===================== (၁) သုဟဒယဂုဏ် ဆိုတဲ့ အရိုး ၊ အကြော ၊ အသွေး သားထဲက စိမ့်ပြီးသားသ္မီးကိုချစ်ခြင်း ။ (၂) ဗြဟ္မာဂုဏ် ဆိုတဲ့ မေတ္တာ ၊ ဂရုဏာ ၊မုဒိတာ ၊ ဥပေက္ခာ လေးပါးနှင့် စောင့်ရှောက် ခြင်း ။ ( ၃) ဇနေတ္တိဂုဏ် ဆိုတဲ့ အသက်စွန့်ပြီး မွေးသော အမေ ၊ အသက်စွန့်ပြီး ရှာကျွေးသောအဖေဖြစ်ခြင်း (၄) ပေါသကဂုဏ် ဆိုတဲ့ အေးမြပြီး သန့်ရှင်းကြည်လင်သော မိဘနှစ်ပါး၏အရိပ် ရခြင်း ။ (၅) ပေါသနန္တိဂုဏ် ဆိုတဲ့ လေပူနေပူ အအေးဒဏ်မျိုးစုံကို ကာကွယ်ပြီး ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးခြင်း ။ (၆)ဒေဿတာရာဂုဏ် ဆိုတဲ့ စကားပြောသင်ခြင်းမှအစ ဘုရားရှိခိုးနည်း ၊ဆွမ်းကပ်နည်း ၊ ကြီးသူကို ရိုသေငယ်သူကိုညှာတာတတ်အောင် သင်ကြားပေးခြင်း ။ (၇) အာပါဒကာဂုဏ် ဆိုတဲ့ ဘေးရန်ကင်းစေ ရန်အသက်စွန့်ပြီး ကာကွယ်စောင့်ရှောင့်ခြင်း ။ (၈) တေသယန္တိဂုဏ် ဆိုတဲ့ တေးသီချင်းတို့ဖြင့် သံငြိမ့်ညူးရင်း နှစ်သိမ့်တတ်ခြင်း ။ (၉) ပုဗ္ဗာဒေ၀တာဂုဏ် ဆိုတဲ့ အိမ်ဦးနတ် ဖခင် ၊မိခင် ဖြစ်ခြင်း ။ (၁၀)ပုဗ္ဗာစရိယဂုဏ် ဆိုတဲ့ လက်ဦးဆရာမည်ထိုက်စွာ စာရိတ္တမပျက်စီးစေရန်ဘာသာရေးနှင့် သိမ်းသွင်းခြင်း။ (၁၁)ဂေါပါယန္တိဂုဏ် ဆို တဲ့ စား၀တ်နေရေး၊ ပညာရေး မပူပင်ရအောင်လုပ်ဆောင်ပေးသော အေးသောအရိပ်ပေးခြင်း ။ (၁၂) အာယုနေယျဂုဏ် ဆိုတဲ့ ပစ္စည်း လေးပါးဖြင့် ကန်တော့ခံရသည် ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ခြင်း ။ (၁၃)အနာမဋ္ဌဂုဏ် ဆိုတဲ့ ရဟန်းဆွမ်းမဘုဉ်းမပေးမိ မိဘနှစ်ပါးအား အရင်ဆုံးဆွမ်းစားစေခြင်း အခွင့်ရရှိသောမိဘနှစ်ပါးဖြစ်ခြင်းတို့ဖြစ်၏။ Cd# Naung Yoe
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31KlogI
"သူမကောင်းလည်း ကိုယ်ကောင်းပါ " ═════════════════ ❖ မြတ်စွာဘုရားက . . . လောကမှာတဲ့ .... ❖ တစ်ချို့လူတွေက . . . ကိုယ့်အပေါ်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်က ကောင်းလို့ ကိုယ်ကကောင်းနေတာ ။ ဆိုလိုတာက သူများတွေက တော်နေလို့ ကောင်းနေတဲ့ သူတော်ကောင်း ဖြစ်နေရတာ။ ❖ တစ်ချို့ကျတော့ . . . ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်က သိပ်ကောင်းတယ်လေ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ကိုယ့့်အလိုအတိုင်းပြည့်နေတော့ သဘောကောင်းလိုက်တာ။ ပတ်ဝန်းကျင်အဆိုးနဲ့ တွေ့ရတဲ့အခါမှာ . . သဘောကောင်းသလား၊ မကောင်းဘူးလား? ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ကြည့်ရမယ်။ ❖ တစ်ချို့ကျတော့လည်း . . . တစ်စုံတစ်ခုရပြီးတော့ ဦးစားပေးခံနေရလို့ သဘောကောင်းနေတာလည်းရှိသေးတယ်။ ဦးစားပေးခံရလို့ သဘောကောင်းနေတာမျိုးဟာလည်း ရှိတတ်ပါတယ်။ ❖ အဲဒီလိုပုဂ္ဂိုလ်မျိုးဟာ တကယ်သဘောကောင်းတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းနေတာကြောင့့်ဆိုရင် တကယ်ယဉ်ကျေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ " နိဝါတ" ဘယ်တော့မှ စိတ်မဆိုးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ " ဥပသန ္တ" စိတ်နှလုံးငြိမ်းအေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ ❖ ငါဟာ တကယ်သဘောကောင်းတဲ့သူလား ? ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလို့ ကောင်းတာ၊ စိတ်မဆိုးတတ်တာလား ? စိတ်ဆိုးစရာမရှိလို့ စိတ်မဆိုးတာလား ? စိတ်ဆိုးစရာတွေ့ရင် စိတ်ဆိုးမှာပါလား ? ❖ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလို့ ငါကောင်းနေတာပါလား။ တကယ့်ကို ပတ်ဝန်းကျင်ကမကောင်းတဲ့ကြားမှာ ငါကောင်းအောင်နေနိုင်ရဲ့လား ? ကိုယ့့်ကို ထော်လော်ကန့်လန့်လုပ်နေတဲ့ သူတွေရဲ့ကြားမှာ ကိုယ့့်စိတ်ကို ဘယ်လောက်ထိန်းနိုင်သလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ...................................................................... မြတ်စွာဘုရားက လောကမှာတဲ့ ... ပတ်ဝန်းကျင်က ကောင်းလို့ ကိုယ်က ကောင်းနေတာ ။ ဆိုလိုတာက သူများတွေက တော်နေလို့ ကိုယ်က ကောင်းနေတဲ့ သူတော်ကောင်း ဖြစ်နေရတာ ။ တစ်ချို့က တစ်စုံတစ်ခုရပြီး ဦးစားပေးခံနေရလို့ သဘောကောင်းနေတာ ။ အဲလို ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးဟာ တကယ်သဘောကောင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းနဲ့ တွေ့နေလို့ ယဉ်ကျေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်နေတာ။ " နိဝါတ " - ဘယ်တော့မှ စိတ်မဆိုးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူးတဲ့ ။ "ဥပသန္တ " - စိတ်နှလုံးအေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီး စဉ်းစားကြည့်ပါ ။ - ငါဟာ တကယ်သဘောကောင်းတဲ့သူလား ? - ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလို့ စိတ်မဆိုးတတ်တာလား ? - စိတ်ဆိုးစရာ မရှိလို့ စိတ်မဆိုးတာလား ? - စိတ်ဆိုးစရာတွေ့ရင် စိတ်ဆိုးမှာလား ? - ကိုယ့်စိတ်ကို ဘယ်လောက်ထိန်းနိုင်သလဲ ? ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ------------------------------------ ဒါကြောင့်မို့ မြတ်စွာဘုရားက ဒီသုတ္တန်ရဲ့ အစ ရှေ့ပိုင်းမှာ သာဝတ္ထိပြည်မှာတဲ့ . . . .။ " ဝေဒေဟိကာ " ဆိုတဲ့ အိမ်ရှင်သူဌေးမကြီး တစ်ယောက် ရှိတယ်။ အဲဒီသူဋ္ဌေးမကြီးမှာ " ကာဠီ " ဆိုတဲ့ အိမ်စေ တစ်ယောက်ရှိတယ် ။ ကာဠီဟာ အရမ်းတော်တယ် ။ အိမ်ရှင်သူဌေးမကြီး ဘာမှ ပြန်ကြည့်စရာမလိုအောင် အိမ်မှုကိစ္စတွေအားလုံး အကုန်ဖြည့်ဆည်းလုပ်ကိုင်ပေးတယ်။ အဲဒီအခါ အိမ်ရှင်မကြီးဟာ နှလုံးအေးချမ်းတဲ့အတွက် ဒေါသထွက်တာ မရှိဘူး ။ ဒါကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က အိမ်ရှင်သူဌေးမကြီးဟာ အလွန်စိတ်ကောင်းရှိတယ် ဆိုပြီး ချီးကျူးစကား ပြောဆိုကြတယ်။ အဲဒါကို ကာဠီဆိုတဲ့ ကျွန်မက စဉ်းစားတယ် ။ ငါတော်လို့ ငါကောင်းလို့ ငါလုပ်ပေးနေလို့ သူဌေးမကြီးက ကောင်းနေတာလား ? ငါမလုပ်ပဲထားရင် ငါ့အပေါ် သူကောင်းနိုင်ပါ့မလား ဆိုပြီး သူဌေးမကြီးရဲ့စိတ်ကို စမ်းသပ်တယ် ။ ------------------------------------------------ နောက်တနေ့မနက်ကစပြီး ကာဠီဟာ အိပ်ယာမထဘူး။ သူဌေးမကြီးက နေမကောင်းလို့ အိပ်နေတာလား မေးတော့ မထချင်လို့ လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။ သူဌေးမကြီး ဒေါသအနည်းငယ်ဖြစ်လာတဲ့အတွက် လေသံမာလာတယ်။ အဲဒီတစ်နေ့တော့ ဒီတိုင်း ထားလိုက်တယ် ။ နောက်တစ်နေ့ကျပြန်တော့လဲ မထပြန်ဘူး။ အိမ်ရှင်သူဌေးမဟာ ဒေါသစိတ်ကနေ ကိုယ်ထိလက်ရောက် ဖြစ်လာပြီး ကာဠီကို ရိုက်နှက်တော့တယ် ။ ကာဠီရဲ့ခေါင်းကို ရိုက်မိပြီး သွေးထွက်လာတယ် ။ ဒီအခါ ကာဠီက အိမ်နီးချင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပြီး . . . " ဒီမှာ ကြည့်ကြပါဦး , အရမ်းသဘောကောင်းပြီး စိတ်ထား ကောင်းတဲ့ , အရပ်က ချီးမွမ်းကြတဲ့ သူဌေးမကြီးရဲ့ ရက်စက်ပုံကို ကြည့်ပါ " ဆိုပြီး အော်တယ် ။ ကာဠီက ခေါင်းအကွဲခံပြီး စမ်းသပ်ခံတယ် ။ အဲဒီနေ့ကစပြီး သဘောကောင်းတဲ့ အိမ်ရှင်မဟာ ဆိုးတဲ့ အိမ်ရှင်မ ဖြစ်သွားတော့တယ် ။ --------------------------------------- ဒီနေရာမှာ အဋ္ဌာကထာဆရာကြီးက ရေးထားတာ မှတ်သားစရာ ကောင်းတယ် ။ ၁ - " ဂုဏာ နာမ သဏိကံ အာဂစ္ဆန္တိ " ဂုဏ်ဆိုတာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာတယ်။ ၂ - " ဒေါသော ခဏေနေဝ ပတ္တယတိ" မကောင်းသတင်းကျတော့ ချက်ချင်း ပြန့်တယ် တဲ့ ။ ဂုဏ်တစ်ခုရဖို့ ဆိုတာ အချိန်အများကြီး လိုတယ် ။ လူတစ်ယောက် ဂုဏ်တက်လာဖို့ " ဝုန်း " "ဒိုင်း " ဆိုပြီး တက်မလာဘူး ။ သို့သော် အပြစ်ကျတော့ မကောင်းသတင်းက ချက်ချင်းထွက်တယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီးတော့ ဝေဒေဟိကာ သူဌေးမကြီးဟာ ဆိုးလိုက်တာ ဆိုးလိုက်တာ လို့ ဖြစ်လာတော့တာပဲ ။ ဒါကြောင့် မြတ်စွာဘုရားက ဘယ်လိုဟောသလဲ ဆိုရင် - သူများတော်နေလို့ , ကောင်းနေတဲ့အကောင်းမျိုး မဖြစ်စေနဲ့တဲ့ ။ ပင်ကိုယ်က ကောင်းအောင်ကျင့်ပါ . . .လို့ ဒီလို ဟောတယ် ။ ပင်ကိုယ်က ကောင်းနေလို့ရှိရင် ဒီလို ရိုက်နှက်သည်အထိ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ။ ----------------------------------- အဲဒီနောက်မှာ မြတ်စွာဘုရားက - လောကမှာ လူတွေဟာ အချင်းချင်း ဆက်ဆံကြတဲ့အခါ - မဟုတ်မမှန် ပြောတာတွေလည်း ရှိချင်ရှိမယ် ။ - ရိုင်းရိုင်းပြပြ ပြောတာတွေလည်း ကြုံရမယ် ။ - ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှု မရှိတာတွေလည်း ပြောတာတွေ ကြုံရမယ်။ - အဲလိုကြုံလာခဲ့လို့ရှိရင် မြတ်စွာဘုရားက အဲဒီစကားမုန်တိုင်းတွေကို ဘာနဲ့ ခံယူမလဲတဲ့ ။ - " မေတ္တာ " နဲ့ ခံယူပါ တဲ့။ - အဲဒီနေရာမှာ မေတ္တာနှလုံး အစဉ်သုံးလို့ ပြောတာနော် ။ "ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ" ( မေတ္တာနှလုံးအစဉ်သုံး ၊ စာ- ၁၈- ၂၄ ) မှ ကောက်နုတ်ပူဇော်ပါ၏ Credit - ဓမ္မ နှစ်သက်သူ ★ _/\\_ သဗ္ဗဒါနံ ဓမ္မဒါနံ ဇိနာတိ၊ _/\\_ ★ ❖ မေတ္တာဖြင့် ဓမ္မဒါန မျှဝေပူဇော်ပါသည်။ Thank_ Ko Lin. "သူမေကာင္းလည္း ကိုယ္ေကာင္းပါ " ═════════════════ ❖ ျမတ္စြာဘုရားက . . . ေလာကမွာတဲ့ .... ❖ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက . . . ကိုယ့္အေပၚမွာ ပတ္ဝန္းက်င္က ေကာင္းလို႔ ကိုယ္ကေကာင္းေနတာ ။ ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ေကာင္းေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ။ ❖ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ . . . ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က သိပ္ေကာင္းတယ္ေလ။ ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ့့္အလိုအတိုင္းျပည့္ေနေတာ့ သေဘာေကာင္းလိုက္တာ။ ပတ္ဝန္းက်င္အဆိုးနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ . . သေဘာေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား? ဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္ၾကည့္ရမယ္။ ❖ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း . . . တစ္စုံတစ္ခုရၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာလည္းရွိေသးတယ္။ ဦးစားေပးခံရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာမ်ိဳးဟာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ❖ အဲဒီလိုပုဂၢိုလ္မ်ိဳးဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းေနတာေၾကာင့့္ဆိုရင္ တကယ္ယဥ္ေက်းတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ " နိဝါတ" ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ " ဥပသန ၱ" စိတ္ႏွလုံးၿငိမ္းေအးတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ❖ ငါဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား ? ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ေကာင္းတာ၊ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား ? စိတ္ဆိုးစရာမရွိလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား ? စိတ္ဆိုးစရာေတြ႕ရင္ စိတ္ဆိုးမွာပါလား ? ❖ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ငါေကာင္းေနတာပါလား။ တကယ့္ကို ပတ္ဝန္းက်င္ကမေကာင္းတဲ့ၾကားမွာ ငါေကာင္းေအာင္ေနနိုင္ရဲ႕လား ? ကိုယ့့္ကို ေထာ္ေလာ္ကန့္လန့္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကိုယ့့္စိတ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းနိုင္သလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ...................................................................... ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကမွာတဲ့ ... ပတ္ဝန္းက်င္က ေကာင္းလို႔ ကိုယ္က ေကာင္းေနတာ ။ ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ကိုယ္က ေကာင္းေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္စုံတစ္ခုရၿပီး ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာ ။ အဲလို ပုဂၢိုလ္မ်ိဳးဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းနဲ႕ ေတြ႕ေနလို႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ပုဂၢိုလ္ ျဖစ္ေနတာ။ " နိဝါတ " - ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူးတဲ့ ။ "ဥပသႏၱ " - စိတ္ႏွလုံးေအးတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ပါ ။ - ငါဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား ? - ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား ? - စိတ္ဆိုးစရာ မရွိလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား ? - စိတ္ဆိုးစရာေတြ႕ရင္ စိတ္ဆိုးမွာလား ? - ကိုယ့္စိတ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းနိုင္သလဲ ? ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ------------------------------------ ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီသုတၱန္ရဲ႕ အစ ေရွ႕ပိုင္းမွာ သာဝတၳိျပည္မွာတဲ့ . . . .။ " ေဝေဒဟိကာ " ဆိုတဲ့ အိမ္ရွင္သူေဌးမႀကီး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီသူ႒ေးမႀကီးမွာ " ကာဠီ " ဆိုတဲ့ အိမ္ေစ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ ကာဠီဟာ အရမ္းေတာ္တယ္ ။ အိမ္ရွင္သူေဌးမႀကီး ဘာမွ ျပန္ၾကည့္စရာမလိုေအာင္ အိမ္မႈကိစၥေတြအားလုံး အကုန္ျဖည့္ဆည္းလုပ္ကိုင္ေပးတယ္။ အဲဒီအခါ အိမ္ရွင္မႀကီးဟာ ႏွလုံးေအးခ်မ္းတဲ့အတြက္ ေဒါသထြက္တာ မရွိဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က အိမ္ရွင္သူေဌးမႀကီးဟာ အလြန္စိတ္ေကာင္းရွိတယ္ ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာဆိုၾကတယ္။ အဲဒါကို ကာဠီဆိုတဲ့ ကြၽန္မက စဥ္းစားတယ္ ။ ငါေတာ္လို႔ ငါေကာင္းလို႔ ငါလုပ္ေပးေနလို႔ သူေဌးမႀကီးက ေကာင္းေနတာလား ? ငါမလုပ္ပဲထားရင္ ငါ့အေပၚ သူေကာင္းနိုင္ပါ့မလား ဆိုၿပီး သူေဌးမႀကီးရဲ႕စိတ္ကို စမ္းသပ္တယ္ ။ ------------------------------------------------ ေနာက္တေန႕မနက္ကစၿပီး ကာဠီဟာ အိပ္ယာမထဘူး။ သူေဌးမႀကီးက ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ေနတာလား ေမးေတာ့ မထခ်င္လို႔ လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။ သူေဌးမႀကီး ေဒါသအနည္းငယ္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ေလသံမာလာတယ္။ အဲဒီတစ္ေန႕ေတာ့ ဒီတိုင္း ထားလိုက္တယ္ ။ ေနာက္တစ္ေန႕က်ျပန္ေတာ့လဲ မထျပန္ဘူး။ အိမ္ရွင္သူေဌးမဟာ ေဒါသစိတ္ကေန ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျဖစ္လာၿပီး ကာဠီကို ရိုက္ႏွက္ေတာ့တယ္ ။ ကာဠီရဲ႕ေခါင္းကို ရိုက္မိၿပီး ေသြးထြက္လာတယ္ ။ ဒီအခါ ကာဠီက အိမ္နီးခ်င္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ၿပီး . . . " ဒီမွာ ၾကည့္ၾကပါဦး , အရမ္းသေဘာေကာင္းၿပီး စိတ္ထား ေကာင္းတဲ့ , အရပ္က ခ်ီးမြမ္းၾကတဲ့ သူေဌးမႀကီးရဲ႕ ရက္စက္ပုံကို ၾကည့္ပါ " ဆိုၿပီး ေအာ္တယ္ ။ ကာဠီက ေခါင္းအကြဲခံၿပီး စမ္းသပ္ခံတယ္ ။ အဲဒီေန႕ကစၿပီး သေဘာေကာင္းတဲ့ အိမ္ရွင္မဟာ ဆိုးတဲ့ အိမ္ရွင္မ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္ ။ --------------------------------------- ဒီေနရာမွာ အ႒ာကထာဆရာႀကီးက ေရးထားတာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းတယ္ ။ ၁ - " ဂုဏာ နာမ သဏိကံ အာဂစ္ဆႏၱိ " ဂုဏ္ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လာတယ္။ ၂ - " ေဒါေသာ ခေဏေနဝ ပတၱယတိ" မေကာင္းသတင္းက်ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျပန့္တယ္ တဲ့ ။ ဂုဏ္တစ္ခုရဖို႔ ဆိုတာ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး လိုတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ ဂုဏ္တက္လာဖို႔ " ဝုန္း " "ဒိုင္း " ဆိုၿပီး တက္မလာဘူး ။ သို႔ေသာ္ အျပစ္က်ေတာ့ မေကာင္းသတင္းက ခ်က္ခ်င္းထြက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ေဝေဒဟိကာ သူေဌးမႀကီးဟာ ဆိုးလိုက္တာ ဆိုးလိုက္တာ လို႔ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုေဟာသလဲ ဆိုရင္ - သူမ်ားေတာ္ေနလို႔ , ေကာင္းေနတဲ့အေကာင္းမ်ိဳး မျဖစ္ေစနဲ႕တဲ့ ။ ပင္ကိုယ္က ေကာင္းေအာင္က်င့္ပါ . . .လို႔ ဒီလို ေဟာတယ္ ။ ပင္ကိုယ္က ေကာင္းေနလို႔ရွိရင္ ဒီလို ရိုက္ႏွက္သည္အထိ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ။ ----------------------------------- အဲဒီေနာက္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက - ေလာကမွာ လူေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ - မဟုတ္မမွန္ ေျပာတာေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္ ။ - ရိုင္းရိုင္းျပျပ ေျပာတာေတြလည္း ႀကဳံရမယ္ ။ - က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈ မရွိတာေတြလည္း ေျပာတာေတြ ႀကဳံရမယ္။ - အဲလိုႀကဳံလာခဲ့လို႔ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီစကားမုန္တိုင္းေတြကို ဘာနဲ႕ ခံယူမလဲတဲ့ ။ - " ေမတၱာ " နဲ႕ ခံယူပါ တဲ့။ - အဲဒီေနရာမွာ ေမတၱာႏွလုံး အစဥ္သုံးလို႔ ေျပာတာေနာ္ ။ "ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ" ( ေမတၱာႏွလုံးအစဥ္သုံး ၊ စာ- ၁၈- ၂၄ ) မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါ၏ Credit - ဓမၼ ႏွစ္သက္သူ ★ _/\\_ သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ၊ _/\\_ ★ ❖ ေမတၱာျဖင့္ ဓမၼဒါန မွ်ေဝပူေဇာ္ပါသည္။ Thank_ Ko Lin.
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31TCatW
"သူမကောင်းလည်း ကိုယ်ကောင်းပါ " ═════════════════ ❖ မြတ်စွာဘုရားက . . . လောကမှာတဲ့ .... ❖ တစ်ချို့လူတွေက . . . ကိုယ့်အပေါ်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်က ကောင်းလို့ ကိုယ်ကကောင်းနေတာ ။ ဆိုလိုတာက သူများတွေက တော်နေလို့ ကောင်းနေတဲ့ သူတော်ကောင်း ဖြစ်နေရတာ။ ❖ တစ်ချို့ကျတော့ . . . ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်က သိပ်ကောင်းတယ်လေ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ကိုယ့့်အလိုအတိုင်းပြည့်နေတော့ သဘောကောင်းလိုက်တာ။ ပတ်ဝန်းကျင်အဆိုးနဲ့ တွေ့ရတဲ့အခါမှာ . . သဘောကောင်းသလား၊ မကောင်းဘူးလား? ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ကြည့်ရမယ်။ ❖ တစ်ချို့ကျတော့လည်း . . . တစ်စုံတစ်ခုရပြီးတော့ ဦးစားပေးခံနေရလို့ သဘောကောင်းနေတာလည်းရှိသေးတယ်။ ဦးစားပေးခံရလို့ သဘောကောင်းနေတာမျိုးဟာလည်း ရှိတတ်ပါတယ်။ ❖ အဲဒီလိုပုဂ္ဂိုလ်မျိုးဟာ တကယ်သဘောကောင်းတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းနေတာကြောင့့်ဆိုရင် တကယ်ယဉ်ကျေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ " နိဝါတ" ဘယ်တော့မှ စိတ်မဆိုးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ " ဥပသန ္တ" စိတ်နှလုံးငြိမ်းအေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ ❖ ငါဟာ တကယ်သဘောကောင်းတဲ့သူလား ? ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလို့ ကောင်းတာ၊ စိတ်မဆိုးတတ်တာလား ? စိတ်ဆိုးစရာမရှိလို့ စိတ်မဆိုးတာလား ? စိတ်ဆိုးစရာတွေ့ရင် စိတ်ဆိုးမှာပါလား ? ❖ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလို့ ငါကောင်းနေတာပါလား။ တကယ့်ကို ပတ်ဝန်းကျင်ကမကောင်းတဲ့ကြားမှာ ငါကောင်းအောင်နေနိုင်ရဲ့လား ? ကိုယ့့်ကို ထော်လော်ကန့်လန့်လုပ်နေတဲ့ သူတွေရဲ့ကြားမှာ ကိုယ့့်စိတ်ကို ဘယ်လောက်ထိန်းနိုင်သလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ...................................................................... မြတ်စွာဘုရားက လောကမှာတဲ့ ... ပတ်ဝန်းကျင်က ကောင်းလို့ ကိုယ်က ကောင်းနေတာ ။ ဆိုလိုတာက သူများတွေက တော်နေလို့ ကိုယ်က ကောင်းနေတဲ့ သူတော်ကောင်း ဖြစ်နေရတာ ။ တစ်ချို့က တစ်စုံတစ်ခုရပြီး ဦးစားပေးခံနေရလို့ သဘောကောင်းနေတာ ။ အဲလို ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးဟာ တကယ်သဘောကောင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းနဲ့ တွေ့နေလို့ ယဉ်ကျေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်နေတာ။ " နိဝါတ " - ဘယ်တော့မှ စိတ်မဆိုးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူးတဲ့ ။ "ဥပသန္တ " - စိတ်နှလုံးအေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီး စဉ်းစားကြည့်ပါ ။ - ငါဟာ တကယ်သဘောကောင်းတဲ့သူလား ? - ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလို့ စိတ်မဆိုးတတ်တာလား ? - စိတ်ဆိုးစရာ မရှိလို့ စိတ်မဆိုးတာလား ? - စိတ်ဆိုးစရာတွေ့ရင် စိတ်ဆိုးမှာလား ? - ကိုယ့်စိတ်ကို ဘယ်လောက်ထိန်းနိုင်သလဲ ? ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ------------------------------------ ဒါကြောင့်မို့ မြတ်စွာဘုရားက ဒီသုတ္တန်ရဲ့ အစ ရှေ့ပိုင်းမှာ သာဝတ္ထိပြည်မှာတဲ့ . . . .။ " ဝေဒေဟိကာ " ဆိုတဲ့ အိမ်ရှင်သူဌေးမကြီး တစ်ယောက် ရှိတယ်။ အဲဒီသူဋ္ဌေးမကြီးမှာ " ကာဠီ " ဆိုတဲ့ အိမ်စေ တစ်ယောက်ရှိတယ် ။ ကာဠီဟာ အရမ်းတော်တယ် ။ အိမ်ရှင်သူဌေးမကြီး ဘာမှ ပြန်ကြည့်စရာမလိုအောင် အိမ်မှုကိစ္စတွေအားလုံး အကုန်ဖြည့်ဆည်းလုပ်ကိုင်ပေးတယ်။ အဲဒီအခါ အိမ်ရှင်မကြီးဟာ နှလုံးအေးချမ်းတဲ့အတွက် ဒေါသထွက်တာ မရှိဘူး ။ ဒါကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က အိမ်ရှင်သူဌေးမကြီးဟာ အလွန်စိတ်ကောင်းရှိတယ် ဆိုပြီး ချီးကျူးစကား ပြောဆိုကြတယ်။ အဲဒါကို ကာဠီဆိုတဲ့ ကျွန်မက စဉ်းစားတယ် ။ ငါတော်လို့ ငါကောင်းလို့ ငါလုပ်ပေးနေလို့ သူဌေးမကြီးက ကောင်းနေတာလား ? ငါမလုပ်ပဲထားရင် ငါ့အပေါ် သူကောင်းနိုင်ပါ့မလား ဆိုပြီး သူဌေးမကြီးရဲ့စိတ်ကို စမ်းသပ်တယ် ။ ------------------------------------------------ နောက်တနေ့မနက်ကစပြီး ကာဠီဟာ အိပ်ယာမထဘူး။ သူဌေးမကြီးက နေမကောင်းလို့ အိပ်နေတာလား မေးတော့ မထချင်လို့ လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။ သူဌေးမကြီး ဒေါသအနည်းငယ်ဖြစ်လာတဲ့အတွက် လေသံမာလာတယ်။ အဲဒီတစ်နေ့တော့ ဒီတိုင်း ထားလိုက်တယ် ။ နောက်တစ်နေ့ကျပြန်တော့လဲ မထပြန်ဘူး။ အိမ်ရှင်သူဌေးမဟာ ဒေါသစိတ်ကနေ ကိုယ်ထိလက်ရောက် ဖြစ်လာပြီး ကာဠီကို ရိုက်နှက်တော့တယ် ။ ကာဠီရဲ့ခေါင်းကို ရိုက်မိပြီး သွေးထွက်လာတယ် ။ ဒီအခါ ကာဠီက အိမ်နီးချင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပြီး . . . " ဒီမှာ ကြည့်ကြပါဦး , အရမ်းသဘောကောင်းပြီး စိတ်ထား ကောင်းတဲ့ , အရပ်က ချီးမွမ်းကြတဲ့ သူဌေးမကြီးရဲ့ ရက်စက်ပုံကို ကြည့်ပါ " ဆိုပြီး အော်တယ် ။ ကာဠီက ခေါင်းအကွဲခံပြီး စမ်းသပ်ခံတယ် ။ အဲဒီနေ့ကစပြီး သဘောကောင်းတဲ့ အိမ်ရှင်မဟာ ဆိုးတဲ့ အိမ်ရှင်မ ဖြစ်သွားတော့တယ် ။ --------------------------------------- ဒီနေရာမှာ အဋ္ဌာကထာဆရာကြီးက ရေးထားတာ မှတ်သားစရာ ကောင်းတယ် ။ ၁ - " ဂုဏာ နာမ သဏိကံ အာဂစ္ဆန္တိ " ဂုဏ်ဆိုတာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာတယ်။ ၂ - " ဒေါသော ခဏေနေဝ ပတ္တယတိ" မကောင်းသတင်းကျတော့ ချက်ချင်း ပြန့်တယ် တဲ့ ။ ဂုဏ်တစ်ခုရဖို့ ဆိုတာ အချိန်အများကြီး လိုတယ် ။ လူတစ်ယောက် ဂုဏ်တက်လာဖို့ " ဝုန်း " "ဒိုင်း " ဆိုပြီး တက်မလာဘူး ။ သို့သော် အပြစ်ကျတော့ မကောင်းသတင်းက ချက်ချင်းထွက်တယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီးတော့ ဝေဒေဟိကာ သူဌေးမကြီးဟာ ဆိုးလိုက်တာ ဆိုးလိုက်တာ လို့ ဖြစ်လာတော့တာပဲ ။ ဒါကြောင့် မြတ်စွာဘုရားက ဘယ်လိုဟောသလဲ ဆိုရင် - သူများတော်နေလို့ , ကောင်းနေတဲ့အကောင်းမျိုး မဖြစ်စေနဲ့တဲ့ ။ ပင်ကိုယ်က ကောင်းအောင်ကျင့်ပါ . . .လို့ ဒီလို ဟောတယ် ။ ပင်ကိုယ်က ကောင်းနေလို့ရှိရင် ဒီလို ရိုက်နှက်သည်အထိ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ။ ----------------------------------- အဲဒီနောက်မှာ မြတ်စွာဘုရားက - လောကမှာ လူတွေဟာ အချင်းချင်း ဆက်ဆံကြတဲ့အခါ - မဟုတ်မမှန် ပြောတာတွေလည်း ရှိချင်ရှိမယ် ။ - ရိုင်းရိုင်းပြပြ ပြောတာတွေလည်း ကြုံရမယ် ။ - ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှု မရှိတာတွေလည်း ပြောတာတွေ ကြုံရမယ်။ - အဲလိုကြုံလာခဲ့လို့ရှိရင် မြတ်စွာဘုရားက အဲဒီစကားမုန်တိုင်းတွေကို ဘာနဲ့ ခံယူမလဲတဲ့ ။ - " မေတ္တာ " နဲ့ ခံယူပါ တဲ့။ - အဲဒီနေရာမှာ မေတ္တာနှလုံး အစဉ်သုံးလို့ ပြောတာနော် ။ "ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ" ( မေတ္တာနှလုံးအစဉ်သုံး ၊ စာ- ၁၈- ၂၄ ) မှ ကောက်နုတ်ပူဇော်ပါ၏ Credit - ဓမ္မ နှစ်သက်သူ ★ _/\\_ သဗ္ဗဒါနံ ဓမ္မဒါနံ ဇိနာတိ၊ _/\\_ ★ ❖ မေတ္တာဖြင့် ဓမ္မဒါန မျှဝေပူဇော်ပါသည်။ Thank_ Ko Lin. "သူမေကာင္းလည္း ကိုယ္ေကာင္းပါ " ═════════════════ ❖ ျမတ္စြာဘုရားက . . . ေလာကမွာတဲ့ .... ❖ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက . . . ကိုယ့္အေပၚမွာ ပတ္ဝန္းက်င္က ေကာင္းလို႔ ကိုယ္ကေကာင္းေနတာ ။ ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ေကာင္းေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ။ ❖ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ . . . ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က သိပ္ေကာင္းတယ္ေလ။ ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ့့္အလိုအတိုင္းျပည့္ေနေတာ့ သေဘာေကာင္းလိုက္တာ။ ပတ္ဝန္းက်င္အဆိုးနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ . . သေဘာေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား? ဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္ၾကည့္ရမယ္။ ❖ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း . . . တစ္စုံတစ္ခုရၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာလည္းရွိေသးတယ္။ ဦးစားေပးခံရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာမ်ိဳးဟာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ❖ အဲဒီလိုပုဂၢိုလ္မ်ိဳးဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းေနတာေၾကာင့့္ဆိုရင္ တကယ္ယဥ္ေက်းတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ " နိဝါတ" ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ " ဥပသန ၱ" စိတ္ႏွလုံးၿငိမ္းေအးတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ❖ ငါဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား ? ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ေကာင္းတာ၊ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား ? စိတ္ဆိုးစရာမရွိလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား ? စိတ္ဆိုးစရာေတြ႕ရင္ စိတ္ဆိုးမွာပါလား ? ❖ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ငါေကာင္းေနတာပါလား။ တကယ့္ကို ပတ္ဝန္းက်င္ကမေကာင္းတဲ့ၾကားမွာ ငါေကာင္းေအာင္ေနနိုင္ရဲ႕လား ? ကိုယ့့္ကို ေထာ္ေလာ္ကန့္လန့္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကိုယ့့္စိတ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းနိုင္သလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ...................................................................... ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကမွာတဲ့ ... ပတ္ဝန္းက်င္က ေကာင္းလို႔ ကိုယ္က ေကာင္းေနတာ ။ ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ကိုယ္က ေကာင္းေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္စုံတစ္ခုရၿပီး ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာ ။ အဲလို ပုဂၢိုလ္မ်ိဳးဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းနဲ႕ ေတြ႕ေနလို႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ပုဂၢိုလ္ ျဖစ္ေနတာ။ " နိဝါတ " - ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူးတဲ့ ။ "ဥပသႏၱ " - စိတ္ႏွလုံးေအးတဲ့ ပုဂၢိုလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ပါ ။ - ငါဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား ? - ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား ? - စိတ္ဆိုးစရာ မရွိလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား ? - စိတ္ဆိုးစရာေတြ႕ရင္ စိတ္ဆိုးမွာလား ? - ကိုယ့္စိတ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းနိုင္သလဲ ? ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ------------------------------------ ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီသုတၱန္ရဲ႕ အစ ေရွ႕ပိုင္းမွာ သာဝတၳိျပည္မွာတဲ့ . . . .။ " ေဝေဒဟိကာ " ဆိုတဲ့ အိမ္ရွင္သူေဌးမႀကီး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီသူ႒ေးမႀကီးမွာ " ကာဠီ " ဆိုတဲ့ အိမ္ေစ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ ကာဠီဟာ အရမ္းေတာ္တယ္ ။ အိမ္ရွင္သူေဌးမႀကီး ဘာမွ ျပန္ၾကည့္စရာမလိုေအာင္ အိမ္မႈကိစၥေတြအားလုံး အကုန္ျဖည့္ဆည္းလုပ္ကိုင္ေပးတယ္။ အဲဒီအခါ အိမ္ရွင္မႀကီးဟာ ႏွလုံးေအးခ်မ္းတဲ့အတြက္ ေဒါသထြက္တာ မရွိဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က အိမ္ရွင္သူေဌးမႀကီးဟာ အလြန္စိတ္ေကာင္းရွိတယ္ ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာဆိုၾကတယ္။ အဲဒါကို ကာဠီဆိုတဲ့ ကြၽန္မက စဥ္းစားတယ္ ။ ငါေတာ္လို႔ ငါေကာင္းလို႔ ငါလုပ္ေပးေနလို႔ သူေဌးမႀကီးက ေကာင္းေနတာလား ? ငါမလုပ္ပဲထားရင္ ငါ့အေပၚ သူေကာင္းနိုင္ပါ့မလား ဆိုၿပီး သူေဌးမႀကီးရဲ႕စိတ္ကို စမ္းသပ္တယ္ ။ ------------------------------------------------ ေနာက္တေန႕မနက္ကစၿပီး ကာဠီဟာ အိပ္ယာမထဘူး။ သူေဌးမႀကီးက ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ေနတာလား ေမးေတာ့ မထခ်င္လို႔ လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။ သူေဌးမႀကီး ေဒါသအနည္းငယ္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ေလသံမာလာတယ္။ အဲဒီတစ္ေန႕ေတာ့ ဒီတိုင္း ထားလိုက္တယ္ ။ ေနာက္တစ္ေန႕က်ျပန္ေတာ့လဲ မထျပန္ဘူး။ အိမ္ရွင္သူေဌးမဟာ ေဒါသစိတ္ကေန ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျဖစ္လာၿပီး ကာဠီကို ရိုက္ႏွက္ေတာ့တယ္ ။ ကာဠီရဲ႕ေခါင္းကို ရိုက္မိၿပီး ေသြးထြက္လာတယ္ ။ ဒီအခါ ကာဠီက အိမ္နီးခ်င္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ၿပီး . . . " ဒီမွာ ၾကည့္ၾကပါဦး , အရမ္းသေဘာေကာင္းၿပီး စိတ္ထား ေကာင္းတဲ့ , အရပ္က ခ်ီးမြမ္းၾကတဲ့ သူေဌးမႀကီးရဲ႕ ရက္စက္ပုံကို ၾကည့္ပါ " ဆိုၿပီး ေအာ္တယ္ ။ ကာဠီက ေခါင္းအကြဲခံၿပီး စမ္းသပ္ခံတယ္ ။ အဲဒီေန႕ကစၿပီး သေဘာေကာင္းတဲ့ အိမ္ရွင္မဟာ ဆိုးတဲ့ အိမ္ရွင္မ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္ ။ --------------------------------------- ဒီေနရာမွာ အ႒ာကထာဆရာႀကီးက ေရးထားတာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းတယ္ ။ ၁ - " ဂုဏာ နာမ သဏိကံ အာဂစ္ဆႏၱိ " ဂုဏ္ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လာတယ္။ ၂ - " ေဒါေသာ ခေဏေနဝ ပတၱယတိ" မေကာင္းသတင္းက်ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျပန့္တယ္ တဲ့ ။ ဂုဏ္တစ္ခုရဖို႔ ဆိုတာ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး လိုတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ ဂုဏ္တက္လာဖို႔ " ဝုန္း " "ဒိုင္း " ဆိုၿပီး တက္မလာဘူး ။ သို႔ေသာ္ အျပစ္က်ေတာ့ မေကာင္းသတင္းက ခ်က္ခ်င္းထြက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ေဝေဒဟိကာ သူေဌးမႀကီးဟာ ဆိုးလိုက္တာ ဆိုးလိုက္တာ လို႔ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုေဟာသလဲ ဆိုရင္ - သူမ်ားေတာ္ေနလို႔ , ေကာင္းေနတဲ့အေကာင္းမ်ိဳး မျဖစ္ေစနဲ႕တဲ့ ။ ပင္ကိုယ္က ေကာင္းေအာင္က်င့္ပါ . . .လို႔ ဒီလို ေဟာတယ္ ။ ပင္ကိုယ္က ေကာင္းေနလို႔ရွိရင္ ဒီလို ရိုက္ႏွက္သည္အထိ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ။ ----------------------------------- အဲဒီေနာက္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက - ေလာကမွာ လူေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ - မဟုတ္မမွန္ ေျပာတာေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္ ။ - ရိုင္းရိုင္းျပျပ ေျပာတာေတြလည္း ႀကဳံရမယ္ ။ - က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈ မရွိတာေတြလည္း ေျပာတာေတြ ႀကဳံရမယ္။ - အဲလိုႀကဳံလာခဲ့လို႔ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီစကားမုန္တိုင္းေတြကို ဘာနဲ႕ ခံယူမလဲတဲ့ ။ - " ေမတၱာ " နဲ႕ ခံယူပါ တဲ့။ - အဲဒီေနရာမွာ ေမတၱာႏွလုံး အစဥ္သုံးလို႔ ေျပာတာေနာ္ ။ "ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ" ( ေမတၱာႏွလုံးအစဥ္သုံး ၊ စာ- ၁၈- ၂၄ ) မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါ၏ Credit - ဓမၼ ႏွစ္သက္သူ ★ _/\\_ သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ၊ _/\\_ ★ ❖ ေမတၱာျဖင့္ ဓမၼဒါန မွ်ေဝပူေဇာ္ပါသည္။ Thank_ Ko Lin.
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31TCatW
ကိုယ့်ရဲ့ဖေဖေ မေမေ အသက်ကြီးလေလည်း ဝိုင်းကာလုကာလုပ်ကြွေးကြပါ ဘဝအတွက် နောင်တမရစေရပါ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2BF0wwN
Friday, October 25, 2019
ကိုယ့်ရဲ့ဖေဖေ မေမေ အသက်ကြီးလေလည်း ဝိုင်းကာလုကာလုပ်ကြွေးကြပါ ဘဝအတွက် နောင်တမရစေရပါ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2BF0wwN
လောကဓံတရားထဲက သုခလောကဓံတွေ့ပြီဆိုရင် ဘရိတ်လေးထားပြီး ဒါန သီလ ဘာဝနာ နှင့် သတိလက်ကိုင်ထားနေသွားဖို့ပါပဲ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31Jv8HN
လောကဓံတရားထဲက သုခလောကဓံတွေ့ပြီဆိုရ ဘရိတ်လေးထားပြီး ဒါန သီလ ဘာဝနာ နှင့် သတိလက်ကိုင်ထားနေသွားဖို့ပါပဲ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31Jv8HN
တင်းတိမ်ရောင့်ရဲမှုနဲ့ မျှဝေနိုင်မှုရှိမှ စိတ်ကျေနပ်မှုရနိုင်မှာနော်
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2BEzaH5
တင်းတိမ်ရောင့်ရဲမှုနဲ့ မျှဝေနိုင်မှုရှိမှ စိတ်ကျေနပ်မှုရနိုင်မှာနော်
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2BEzaH5
နွေးထွေးအေးချမ်းသာယာ လှပမှုရှိတဲ့အရာတိုင်းမှာတော့ မေတ္တာ ဂရုဏာ အကြင်နာ စေတနာတွေရှိလို့ ကိုယ့်မှာရှိပြီးလောကကြီးကိုပေးနိုင်ပါစေနော်
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WfD8iY
နွေးထွေးအေးချမ်းသာယာ လှပမှုရှိတဲ့အရာတိုင်းမှာတော့ မေတ္တာ ဂရုဏာ အကြင်နာ စေတနာတွေရှိလို့ ကိုယ့်မှာရှိပြီးလောကကြီးကိုပေးနိုင်ပါစေနော်
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2WfD8iY
ဘယ်သွားသွားပါမှာ ကောင်းကျိုးတွေပေးမှာ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pfwWuZ
ဘယ်သွားသွားပါမှာ ကောင်းကျိုးတွေပေးမှာ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pfwWuZ
" ဘုရားရှင်မကယ်နိုင်တဲ့ မိသားစု " 💫💫💫💫💫💫💫💫💫 အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကိုယ်တော်မြတ် ဂိဇ္စျကုဋ်တောင်ဘက် ကြွနေစဉ် လမ်းမှာပြိတ္တာလေးယောက်ကို တွေ့လိုက်တော့ တအံ့တသြနဲ့ မေးလိုက်မိတယ်။ “ပြိတ္တာမ၊ မြင်ရတာ စိတ်မချမ်းသာလိုက်တာ။ တစ်ယောက်က ရဲရဲတောက်နေတဲ့ သလေးစပါး ဖျင်းတွေကို ခေါင်းပေါ် မှာ ဖြန့်ကြဲပြီး ပူလောင်တဲ့ဒဏ်ကို မပြတ်ခံစားနေရတယ်။ တစ်ယောက်ကတော့ တင်းပုတ်နဲ့ ကိုယ့်ခေါင်း ကို ပြန်ရိုက်ခွဲနေတယ်။ တစ်ယောက်ကတော့ ကိုယ့်အသားအသွေးကို ပြန်ဖဲ့စားနေတယ်။ နင်ကတော့ ညစ်ပတ်တဲ့ မစင်တွေကို စားနေတယ်။ ဘယ်လို အကုသိုလ်ကြောင့် ခုလို ခံစားရတာလဲ ပြောပါဦး” မှန်ပါဘုရား။ ဒါ တပည့်တော်တို့ အရင်က မိသားစုတွေပါ။ ရဲရဲတောက်လောင်နေတဲ့ သလေးစပါးဖျင်းတွေ ကြဲနေတဲ့ သူက သားပါဘုရား။ လူ့ဘ၀တုန်းက အမေကို ညဉ်းဆဲခဲ့လို့ပါ။ တင်းပုတ်နဲ့ပြန်ထုနေတဲ့ ကောင်က လင်ပါ။ ကောက်ကျစ်စင်းလဲတဲ့ ကုန်သည်ပေါ့ဘုရား။ ကိုယ့်အသားကို ဖဲ့စားနေတာက ချွေးမပါဘုရား။ သူမကတော့ အိမ်မှာ အသားချက်တော့ မသိအောင် အသားတွေ ခိုးစားခဲ့တယ်။ မေးတော့ မစားဘူးလို့လိမ်တယ်။ အဲဒါကြောင့် ခုလိုဖြစ်နေတာပါ။ တပည့်တော်မကတော့ အဲတုန်းက တစ်အိမ်လုံးကို ဦးစီးတဲ့ အိမ်ရှင်မပါ။ အရမ်းကပ်စေးနဲခဲ့တယ်။ ဥစ္စာရှိသားနဲ့ မရှိဘူးလို့ လိမ်ခဲ့တယ်။ ဝှက်ခဲ့တယ်။ သူများကို ပေးကမ်းကူညီချင်းမရှိခဲ့ဘူး။ “ငါ့အိမ်မှာ ဘာပစ္စည်းမှ မရှိဘူး။ ရှိရဲ့သားနဲ့ လှိူ့ဝှက်ခဲ့ရင် မစင်စားရပါစေသား” လို့လိမ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီမကောင်းတဲ့ ကံတွေကြောင့် တပည့်တော်မ ခုလို ပိုးလောက်ပြည့်နေတဲ့ မစင်တွေ စားနေရပါတယ်ဘုရား။ “အိုး.. တယ်လည်း အပြစ်ကြီးလှပေတယ်။” မှန်ပါဘုရား၊ ဒါကြောင့် ကုသိုလ်ကံ၊ အကုသိုလ်ကံဆိုတာ အချည်းအနှီးမဖြစ်ပါဘူး။ အကျိုး ပေးမြဲပါပဲဘုရား။ အကျိုးမပေးပဲနဲ့ မနေပါဘူး။ ဒါကြောင့်လဲ မကောင်းတဲ့ ပိုးလောက်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မစင်တွေစားနေရတာ၊ သောက်လည်းသောက်နေရ တာပါဘုရား။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကိုယ်တော်မြတ်လည်း သက်ပြင်းရှည်ချကာ ပြိတ္တာမိသားစုနှင့် ကံ၊ ကံရဲ့အကျိုး၏ ဆန်းကြယ်မူကို သံဝေဂဖြစ်ပြီး စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ပဲ ပြန်ကြွလာပါတော့တယ်။ မကောင်းတာလုပ်မိသူကို ဘုရားတောင်မကယ်နိုင်ပါဘူး။ သူလုပ်ရပ်ကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ပေးဆပ်ရမြဲပါပဲ။ ကိုယ်တော်မြတ် လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံကလွဲလို့ ဘာမှမတက်နိုင်။ ဘုရားရှင်ကို အသိပေးလျှောက်ထားပြီးတော့ လက်ရှိလူ့ဘ၀ရရှိနေ တဲ့ နောင်လာနောက်သားများကို ဒီပြိတ္တာမိသားစုကို ဥပမာပြပြီး မကောင်းတာမလုပ်မိအောင် နိုးဆော်ဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။ “ပုညံ၀ သုခံ ဇနေတိ၊ အပုညံ ဒုက္ခံ ဇနေတိ။ တသ္မာ ပုညံ၀ ကာတဗ္ဗံ၊ အပုညံ န စ ကာတဗ္ဗံ။” “ ကောင်းကံဟာ ကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေတယ်။ မကောင်းကံဟာ မကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေတယ်။ ဒါကြောင့် ကောင်းကံကို ပြုရမယ်။ မကောင်းကံကို မပြုအပ်ပါဘူး။” ဒါကြောင့် စာဖတ်သူများအားလုံးလည်း ဒီပြိတ္တာမိသားစုကို ဆင်ခြင် သတိ၀င်ပြီး မကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေတဲ့ကံများကို အတက်နိုင်ဆုံးရှောင်ပါ။ ကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေမယ့် ကောင်းကံတွေကို တက်နိုင်သမျှဆည်းပူးပါလို့ တိုက်တွန်းလိုက်ရပါတယ်။ ရွှေစမ်းမြေ အရှင်ကဝိဓဇသာရ 💥💥💥 မေတ္တာဖြင့် La WarSo" ဘုရားရှငျမကယျနိုငျတဲ့ မိသားစု " 💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫 အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျကိုယျတောျမွတျ ဂိဇ်စကြုဋျတောငျဘကျ ကွှနစေဉျ လမျးမှာပွိတ်တာလေးယောကျကို တှေ့လိုကျတော့ တအံ့တသွနဲ့ မေးလိုကျမိတယျ။ “ပွိတ်တာမ၊ မွငျရတာ စိတျမခမြျးသာလိုကျတာ။ တဈယောကျက ရဲရဲတောကျနတေဲ့ သလေးစပါး ဖငြျးတှကေို ခေါငျးပေါျ မှာ ဖွနျ့ကွဲပွီး ပူလောငျတဲ့ဒဏျကို မပွတျခံစားနရေတယျ။ တဈယောကျကတော့ တငျးပုတျနဲ့ ကိုယျ့ခေါငျး ကို ပွနျရိုကျခှဲနတေယျ။ တဈယောကျကတော့ ကိုယျ့အသားအသှေးကို ပွနျဖဲ့စားနတေယျ။ နငျကတော့ ညဈပတျတဲ့ မစငျတှကေို စားနတေယျ။ ဘယျလို အကုသိုလျကွောငျ့ ခုလို ခံစားရတာလဲ ပွောပါဦး” မှနျပါဘုရား။ ဒါ တပညျ့တောျတို့ အရငျက မိသားစုတှပေါ။ ရဲရဲတောကျလောငျနတေဲ့ သလေးစပါးဖငြျးတှေ ကွဲနတေဲ့ သူက သားပါဘုရား။ လူ့ဘ၀တုနျးက အမကေို ညဉျးဆဲခဲ့လို့ပါ။ တငျးပုတျနဲ့ပွနျထုနတေဲ့ ကောငျက လငျပါ။ ကောကျကစြျစငျးလဲတဲ့ ကုနျသညျပေါ့ဘုရား။ ကိုယျ့အသားကို ဖဲ့စားနတောက ခြှေးမပါဘုရား။ သူမကတော့ အိမျမှာ အသားခကြျတော့ မသိအောငျ အသားတှေ ခိုးစားခဲ့တယျ။ မေးတော့ မစားဘူးလို့လိမျတယျ။ အဲဒါကွောငျ့ ခုလိုဖွဈနတောပါ။ တပညျ့တောျမကတော့ အဲတုနျးက တဈအိမျလုံးကို ဦးစီးတဲ့ အိမျရှငျမပါ။ အရမျးကပျစေးနဲခဲ့တယျ။ ဥစ်စာရှိသားနဲ့ မရှိဘူးလို့ လိမျခဲ့တယျ။ ဝှကျခဲ့တယျ။ သူမြားကို ပေးကမျးကူညီခငြျးမရှိခဲ့ဘူး။ “ငါ့အိမျမှာ ဘာပစ်စညျးမှ မရှိဘူး။ ရှိရဲ့သားနဲ့ လှိူ့ဝှကျခဲ့ရငျ မစငျစားရပါစသေား” လို့လိမျခဲ့တယျ။ အဲဒီမကောငျးတဲ့ ကံတှကွေောငျ့ တပညျ့တောျမ ခုလို ပိုးလောကျပွညျ့နတေဲ့ မစငျတှေ စားနရေပါတယျဘုရား။ “အိုး.. တယျလညျး အပွဈကွီးလှပတေယျ။” မှနျပါဘုရား၊ ဒါကွောငျ့ ကုသိုလျကံ၊ အကုသိုလျကံဆိုတာ အခညြျးအနှီးမဖွဈပါဘူး။ အကြိုး ပေးမွဲပါပဲဘုရား။ အကြိုးမပေးပဲနဲ့ မနပေါဘူး။ ဒါကွောငျ့လဲ မကောငျးတဲ့ ပိုးလောကျတှေ ပွညျ့နတေဲ့ မစငျတှစေားနရေတာ၊ သောကျလညျးသောကျနရေ တာပါဘုရား။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျကိုယျတောျမွတျလညျး သကျပွငျးရှညျခကြာ ပွိတ်တာမိသားစုနှငျ့ ကံ၊ ကံရဲ့အကြိုး၏ ဆနျးကွယျမူကို သံဝဂေဖွဈပွီး စိတျမကောငျးစှာနဲ့ပဲ ပွနျကွှလာပါတော့တယျ။ မကောငျးတာလုပျမိသူကို ဘုရားတောငျမကယျနိုငျပါဘူး။ သူလုပျရပျကို သူကိုယျတိုငျပဲ ပေးဆပျရမွဲပါပဲ။ ကိုယျတောျမွတျ လညျး စိတျမကောငျးဖွဈရုံကလှဲလို့ ဘာမှမတကျနိုငျ။ ဘုရားရှငျကို အသိပေးလြှောကျထားပွီးတော့ လကျရှိလူ့ဘ၀ရရှိနေ တဲ့ နောငျလာနောကျသားမြားကို ဒီပွိတ်တာမိသားစုကို ဥပမာပွပွီး မကောငျးတာမလုပျမိအောငျ နိုးဆောျဖို့ပဲ ရှိပါတယျ။ “ပုညံ၀ သုခံ ဇနတေိ၊ အပုညံ ဒုက်ခံ ဇနတေိ။ တသ်မာ ပုညံ၀ ကာတဗ်ဗံ၊ အပုညံ န စ ကာတဗ်ဗံ။” “ ကောငျးကံဟာ ကောငျးကြိုးကို ဖွဈစတေယျ။ မကောငျးကံဟာ မကောငျးကြိုးကို ဖွဈစတေယျ။ ဒါကွောငျ့ ကောငျးကံကို ပွုရမယျ။ မကောငျးကံကို မပွုအပျပါဘူး။” ဒါကွောငျ့ စာဖတျသူမြားအားလုံးလညျး ဒီပွိတ်တာမိသားစုကို ဆငျခွငျ သတိ၀ငျပွီး မကောငျးကြိုးကို ဖွဈစတေဲ့ကံမြားကို အတကျနိုငျဆုံးရှောငျပါ။ ကောငျးကြိုးကို ဖွဈစမေယျ့ ကောငျးကံတှကေို တကျနိုငျသမြှဆညျးပူးပါလို့ တိုကျတှနျးလိုကျရပါတယျ။ ရှှစေမျးမွေ အရှငျကဝိဓဇသာရ 💥💥💥 မတေ်တာဖွငျ့ La WarSo
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31NDcr4
" ဘုရားရှင်မကယ်နိုင်တဲ့ မိသားစု " 💫💫💫💫💫💫💫💫💫 အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကိုယ်တော်မြတ် ဂိဇ္စျကုဋ်တောင်ဘက် ကြွနေစဉ် လမ်းမှာပြိတ္တာလေးယောက်ကို တွေ့လိုက်တော့ တအံ့တသြနဲ့ မေးလိုက်မိတယ်။ “ပြိတ္တာမ၊ မြင်ရတာ စိတ်မချမ်းသာလိုက်တာ။ တစ်ယောက်က ရဲရဲတောက်နေတဲ့ သလေးစပါး ဖျင်းတွေကို ခေါင်းပေါ် မှာ ဖြန့်ကြဲပြီး ပူလောင်တဲ့ဒဏ်ကို မပြတ်ခံစားနေရတယ်။ တစ်ယောက်ကတော့ တင်းပုတ်နဲ့ ကိုယ့်ခေါင်း ကို ပြန်ရိုက်ခွဲနေတယ်။ တစ်ယောက်ကတော့ ကိုယ့်အသားအသွေးကို ပြန်ဖဲ့စားနေတယ်။ နင်ကတော့ ညစ်ပတ်တဲ့ မစင်တွေကို စားနေတယ်။ ဘယ်လို အကုသိုလ်ကြောင့် ခုလို ခံစားရတာလဲ ပြောပါဦး” မှန်ပါဘုရား။ ဒါ တပည့်တော်တို့ အရင်က မိသားစုတွေပါ။ ရဲရဲတောက်လောင်နေတဲ့ သလေးစပါးဖျင်းတွေ ကြဲနေတဲ့ သူက သားပါဘုရား။ လူ့ဘ၀တုန်းက အမေကို ညဉ်းဆဲခဲ့လို့ပါ။ တင်းပုတ်နဲ့ပြန်ထုနေတဲ့ ကောင်က လင်ပါ။ ကောက်ကျစ်စင်းလဲတဲ့ ကုန်သည်ပေါ့ဘုရား။ ကိုယ့်အသားကို ဖဲ့စားနေတာက ချွေးမပါဘုရား။ သူမကတော့ အိမ်မှာ အသားချက်တော့ မသိအောင် အသားတွေ ခိုးစားခဲ့တယ်။ မေးတော့ မစားဘူးလို့လိမ်တယ်။ အဲဒါကြောင့် ခုလိုဖြစ်နေတာပါ။ တပည့်တော်မကတော့ အဲတုန်းက တစ်အိမ်လုံးကို ဦးစီးတဲ့ အိမ်ရှင်မပါ။ အရမ်းကပ်စေးနဲခဲ့တယ်။ ဥစ္စာရှိသားနဲ့ မရှိဘူးလို့ လိမ်ခဲ့တယ်။ ဝှက်ခဲ့တယ်။ သူများကို ပေးကမ်းကူညီချင်းမရှိခဲ့ဘူး။ “ငါ့အိမ်မှာ ဘာပစ္စည်းမှ မရှိဘူး။ ရှိရဲ့သားနဲ့ လှိူ့ဝှက်ခဲ့ရင် မစင်စားရပါစေသား” လို့လိမ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီမကောင်းတဲ့ ကံတွေကြောင့် တပည့်တော်မ ခုလို ပိုးလောက်ပြည့်နေတဲ့ မစင်တွေ စားနေရပါတယ်ဘုရား။ “အိုး.. တယ်လည်း အပြစ်ကြီးလှပေတယ်။” မှန်ပါဘုရား၊ ဒါကြောင့် ကုသိုလ်ကံ၊ အကုသိုလ်ကံဆိုတာ အချည်းအနှီးမဖြစ်ပါဘူး။ အကျိုး ပေးမြဲပါပဲဘုရား။ အကျိုးမပေးပဲနဲ့ မနေပါဘူး။ ဒါကြောင့်လဲ မကောင်းတဲ့ ပိုးလောက်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မစင်တွေစားနေရတာ၊ သောက်လည်းသောက်နေရ တာပါဘုရား။ အရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကိုယ်တော်မြတ်လည်း သက်ပြင်းရှည်ချကာ ပြိတ္တာမိသားစုနှင့် ကံ၊ ကံရဲ့အကျိုး၏ ဆန်းကြယ်မူကို သံဝေဂဖြစ်ပြီး စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ပဲ ပြန်ကြွလာပါတော့တယ်။ မကောင်းတာလုပ်မိသူကို ဘုရားတောင်မကယ်နိုင်ပါဘူး။ သူလုပ်ရပ်ကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ပေးဆပ်ရမြဲပါပဲ။ ကိုယ်တော်မြတ် လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံကလွဲလို့ ဘာမှမတက်နိုင်။ ဘုရားရှင်ကို အသိပေးလျှောက်ထားပြီးတော့ လက်ရှိလူ့ဘ၀ရရှိနေ တဲ့ နောင်လာနောက်သားများကို ဒီပြိတ္တာမိသားစုကို ဥပမာပြပြီး မကောင်းတာမလုပ်မိအောင် နိုးဆော်ဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။ “ပုညံ၀ သုခံ ဇနေတိ၊ အပုညံ ဒုက္ခံ ဇနေတိ။ တသ္မာ ပုညံ၀ ကာတဗ္ဗံ၊ အပုညံ န စ ကာတဗ္ဗံ။” “ ကောင်းကံဟာ ကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေတယ်။ မကောင်းကံဟာ မကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေတယ်။ ဒါကြောင့် ကောင်းကံကို ပြုရမယ်။ မကောင်းကံကို မပြုအပ်ပါဘူး။” ဒါကြောင့် စာဖတ်သူများအားလုံးလည်း ဒီပြိတ္တာမိသားစုကို ဆင်ခြင် သတိ၀င်ပြီး မကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေတဲ့ကံများကို အတက်နိုင်ဆုံးရှောင်ပါ။ ကောင်းကျိုးကို ဖြစ်စေမယ့် ကောင်းကံတွေကို တက်နိုင်သမျှဆည်းပူးပါလို့ တိုက်တွန်းလိုက်ရပါတယ်။ ရွှေစမ်းမြေ အရှင်ကဝိဓဇသာရ 💥💥💥 မေတ္တာဖြင့် La WarSo" ဘုရားရှငျမကယျနိုငျတဲ့ မိသားစု " 💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫 အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျကိုယျတောျမွတျ ဂိဇ်စကြုဋျတောငျဘကျ ကွှနစေဉျ လမျးမှာပွိတ်တာလေးယောကျကို တှေ့လိုကျတော့ တအံ့တသွနဲ့ မေးလိုကျမိတယျ။ “ပွိတ်တာမ၊ မွငျရတာ စိတျမခမြျးသာလိုကျတာ။ တဈယောကျက ရဲရဲတောကျနတေဲ့ သလေးစပါး ဖငြျးတှကေို ခေါငျးပေါျ မှာ ဖွနျ့ကွဲပွီး ပူလောငျတဲ့ဒဏျကို မပွတျခံစားနရေတယျ။ တဈယောကျကတော့ တငျးပုတျနဲ့ ကိုယျ့ခေါငျး ကို ပွနျရိုကျခှဲနတေယျ။ တဈယောကျကတော့ ကိုယျ့အသားအသှေးကို ပွနျဖဲ့စားနတေယျ။ နငျကတော့ ညဈပတျတဲ့ မစငျတှကေို စားနတေယျ။ ဘယျလို အကုသိုလျကွောငျ့ ခုလို ခံစားရတာလဲ ပွောပါဦး” မှနျပါဘုရား။ ဒါ တပညျ့တောျတို့ အရငျက မိသားစုတှပေါ။ ရဲရဲတောကျလောငျနတေဲ့ သလေးစပါးဖငြျးတှေ ကွဲနတေဲ့ သူက သားပါဘုရား။ လူ့ဘ၀တုနျးက အမကေို ညဉျးဆဲခဲ့လို့ပါ။ တငျးပုတျနဲ့ပွနျထုနတေဲ့ ကောငျက လငျပါ။ ကောကျကစြျစငျးလဲတဲ့ ကုနျသညျပေါ့ဘုရား။ ကိုယျ့အသားကို ဖဲ့စားနတောက ခြှေးမပါဘုရား။ သူမကတော့ အိမျမှာ အသားခကြျတော့ မသိအောငျ အသားတှေ ခိုးစားခဲ့တယျ။ မေးတော့ မစားဘူးလို့လိမျတယျ။ အဲဒါကွောငျ့ ခုလိုဖွဈနတောပါ။ တပညျ့တောျမကတော့ အဲတုနျးက တဈအိမျလုံးကို ဦးစီးတဲ့ အိမျရှငျမပါ။ အရမျးကပျစေးနဲခဲ့တယျ။ ဥစ်စာရှိသားနဲ့ မရှိဘူးလို့ လိမျခဲ့တယျ။ ဝှကျခဲ့တယျ။ သူမြားကို ပေးကမျးကူညီခငြျးမရှိခဲ့ဘူး။ “ငါ့အိမျမှာ ဘာပစ်စညျးမှ မရှိဘူး။ ရှိရဲ့သားနဲ့ လှိူ့ဝှကျခဲ့ရငျ မစငျစားရပါစသေား” လို့လိမျခဲ့တယျ။ အဲဒီမကောငျးတဲ့ ကံတှကွေောငျ့ တပညျ့တောျမ ခုလို ပိုးလောကျပွညျ့နတေဲ့ မစငျတှေ စားနရေပါတယျဘုရား။ “အိုး.. တယျလညျး အပွဈကွီးလှပတေယျ။” မှနျပါဘုရား၊ ဒါကွောငျ့ ကုသိုလျကံ၊ အကုသိုလျကံဆိုတာ အခညြျးအနှီးမဖွဈပါဘူး။ အကြိုး ပေးမွဲပါပဲဘုရား။ အကြိုးမပေးပဲနဲ့ မနပေါဘူး။ ဒါကွောငျ့လဲ မကောငျးတဲ့ ပိုးလောကျတှေ ပွညျ့နတေဲ့ မစငျတှစေားနရေတာ၊ သောကျလညျးသောကျနရေ တာပါဘုရား။ အရှငျမဟာမောဂ်ဂလာနျကိုယျတောျမွတျလညျး သကျပွငျးရှညျခကြာ ပွိတ်တာမိသားစုနှငျ့ ကံ၊ ကံရဲ့အကြိုး၏ ဆနျးကွယျမူကို သံဝဂေဖွဈပွီး စိတျမကောငျးစှာနဲ့ပဲ ပွနျကွှလာပါတော့တယျ။ မကောငျးတာလုပျမိသူကို ဘုရားတောငျမကယျနိုငျပါဘူး။ သူလုပျရပျကို သူကိုယျတိုငျပဲ ပေးဆပျရမွဲပါပဲ။ ကိုယျတောျမွတျ လညျး စိတျမကောငျးဖွဈရုံကလှဲလို့ ဘာမှမတကျနိုငျ။ ဘုရားရှငျကို အသိပေးလြှောကျထားပွီးတော့ လကျရှိလူ့ဘ၀ရရှိနေ တဲ့ နောငျလာနောကျသားမြားကို ဒီပွိတ်တာမိသားစုကို ဥပမာပွပွီး မကောငျးတာမလုပျမိအောငျ နိုးဆောျဖို့ပဲ ရှိပါတယျ။ “ပုညံ၀ သုခံ ဇနတေိ၊ အပုညံ ဒုက်ခံ ဇနတေိ။ တသ်မာ ပုညံ၀ ကာတဗ်ဗံ၊ အပုညံ န စ ကာတဗ်ဗံ။” “ ကောငျးကံဟာ ကောငျးကြိုးကို ဖွဈစတေယျ။ မကောငျးကံဟာ မကောငျးကြိုးကို ဖွဈစတေယျ။ ဒါကွောငျ့ ကောငျးကံကို ပွုရမယျ။ မကောငျးကံကို မပွုအပျပါဘူး။” ဒါကွောငျ့ စာဖတျသူမြားအားလုံးလညျး ဒီပွိတ်တာမိသားစုကို ဆငျခွငျ သတိ၀ငျပွီး မကောငျးကြိုးကို ဖွဈစတေဲ့ကံမြားကို အတကျနိုငျဆုံးရှောငျပါ။ ကောငျးကြိုးကို ဖွဈစမေယျ့ ကောငျးကံတှကေို တကျနိုငျသမြှဆညျးပူးပါလို့ တိုကျတှနျးလိုကျရပါတယျ။ ရှှစေမျးမွေ အရှငျကဝိဓဇသာရ 💥💥💥 မတေ်တာဖွငျ့ La WarSo
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31NDcr4
တစ်ခါ တစ်ခါ ပြောမိတတ်တယ်။ အဘိဓမ္မာ လေ့လာတော့ သုတ္တန်တရားတွေ မနာတတ်တော့ဘူးလို့။ အဲဒီတော့ သုတ္တန်နဲ့ အဘိဓမ္မာကို မကွဲလို့ အဲဒီလို သွားပြောမိတာ။ ဘုရားဟောတာ သုတ္တန်နဲ့ အဘိဓမ္မာဆိုတာ Explain လုပ်တာလေးလောက်ပဲ ကွာတာ။ အနှစ်သာရချင်းက အတူတူပဲ။ အဘိဓမ္မာဆိုတာ ပုဂ္ဂိုလ်မပါပဲနဲ့ ဓမ္မသက်သက်ကို Point out လုပ်ပြီးတော့ Explain လုပ်ထားတာ။ အများအားဖြင့်။ အဘိဓမ္မာရဲ့ system ကပေါ့နော်။ System လေးတွေပဲ မတူတာ တရားအနှစ်သာရက အတူတူပဲ။ အဘိဓမ္မာ သင်နေတဲ့သူတွေအနေနဲ့ တို့က အဘိဓမ္မမှဆိုပြီး သုတ္တန်ကို မျက်စောင်း သွားမထိုးလေနဲ့။ သုတ္တန်နဲ့ အဘိဓမ္မာ အတူတူပဲလို့ မှတ်ရမယ်။ သုတ္တန္တ ဆိုတာ မြတ်စွာဘုရားက တရားထူး တရားမြတ်ရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေက သုတ္တန္တနဲ့ ရကြတာလေ။ ဓမ္မစင်္ကြာတို့ အနတ္တလက္ခဏသုတ်တို့ဆိုတာတွေက သုတ္တန္တ၊ တစ်ချိူ့ အဲဒီလို ပြောတာ သွားကြည့်မိတယ်။ သြော် ဘာဖြစ်လို့များ ဒီလို ပြောလိုကိပါလိမ့်လို့။ အဘိဓမ္မာသင်နေလို့ သုတ္တန်တရားတောင် မနာတတ် တဲ့ သူတွေ သွားတွေ့လိုက်တယ်ပေါ့။ စိတ်ထဲမှာ အံ့သြတုန်လှုပ်မိသွားတယ်။ တစ်ဖက်ကို ဦးစားပေးရင် တစ်ဖက်ကို ပယ်ဖျက်တာမျိုးတွေက မဖြစ်သင့်တဲ့ဟာ တွေ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ တစ်ခါတစ်ခါ ဟောပြောကြတာ တွေ ကြားရတယ်။ဝိပဿနာ ကျင့်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ သမထက ဘုရားဟော မဟုတ်ဘူး။ သံသရာဝဋ်က မလွတ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အပြောတွေ ပြောလာကြတယ်။ ဝိပဿနာကို emphasis လုပ်ရင်းကနေပြီးတော့ သမထကို သွားပြီး ရှုံ့ချပုတ်ခတ်တာမျိုး သွားလုပ် တယ်။ အဲဒါမျိုးလည်း တစ်ကယ် မလုပ်သင့်တဲ့ဟာ တွေနော်။ မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တိုင်ကိုက ဒွေမေဘိက္ခဝေ ဓမ္မာဘာဝေတဗ္ဗ သမထောစ ဝိပဿနာစ ဒီတရားနှစ်ခုဟာ ပွားအောင်လုပ်ရမဲ့ ဖြစ်ပွားစေရမဲ့ တရားတွေ။ ဘာတွေတုန်းဆိုတော့ သမထ နဲ့ ဝိပဿနာလို့ ဒီလို ဟောခဲ့တာ။ အဲဒီတော့ တစ်ဖက်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘုရားမဟော တာကို၊ ဘုရားဟောတာကို ပယ်ဖျက်ပြီးသား ဖြစ်သွား တယ်ဆိုတော့ တစ်ကယ်ကတော့ မကောင်းဘူး။ အတော် အန္တရာယ်ကြီးတဲ့ အပြောမျိုးတွေပေါ့။ အဲဒါတွေက။ ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ ဆရာတော်ဟောကြားသော ဝိဘင်္ဂကျမ်းတရားတော် အား နာယူ၍ ပြန်လည်ပူဇော်မျှဝေပါသည်။ Posted by Words of Buddha တစ္ခါ တစ္ခါ ေျပာမိတတ္တယ္။ အဘိဓမၼာ ေလ့လာေတာ့ သုတၱန္တရားေတြ မနာတတ္ေတာ့ဘူးလို႔။ အဲဒီေတာ့ သုတၱန္နဲ႕ အဘိဓမၼာကို မကြဲလို႔ အဲဒီလို သြားေျပာမိတာ။ ဘုရားေဟာတာ သုတၱန္နဲ႕ အဘိဓမၼာဆိုတာ Explain လုပ္တာေလးေလာက္ပဲ ကြာတာ။ အႏွစ္သာရခ်င္းက အတူတူပဲ။ အဘိဓမၼာဆိုတာ ပုဂၢိုလ္မပါပဲနဲ႕ ဓမၼသက္သက္ကို Point out လုပ္ၿပီးေတာ့ Explain လုပ္ထားတာ။ အမ်ားအားျဖင့္။ အဘိဓမၼာရဲ႕ system ကေပါ့ေနာ္။ System ေလးေတြပဲ မတူတာ တရားအႏွစ္သာရက အတူတူပဲ။ အဘိဓမၼာ သင္ေနတဲ့သူေတြအေနနဲ႕ တို႔က အဘိဓမၼမွဆိုၿပီး သုတၱန္ကို မ်က္ေစာင္း သြားမထိုးေလနဲ႕။ သုတၱန္နဲ႕ အဘိဓမၼာ အတူတူပဲလို႔ မွတ္ရမယ္။ သုတၱႏၱ ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားက တရားထူး တရားျမတ္ရတဲ့ ပုဂၢိုလ္ေတြက သုတၱႏၱနဲ႕ ရၾကတာေလ။ ဓမၼစၾကၤာတို႔ အနတၱလကၡဏသုတ္တို႔ဆိုတာေတြက သုတၱႏၱ၊ တစ္ခ်ိဴ႕ အဲဒီလို ေျပာတာ သြားၾကည့္မိတယ္။ ေၾသာ္ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ဒီလို ေျပာလိုကိပါလိမ့္လို႔။ အဘိဓမၼာသင္ေနလို႔ သုတၱန္တရားေတာင္ မနာတတ္ တဲ့ သူေတြ သြားေတြ႕လိုက္တယ္ေပါ့။ စိတ္ထဲမွာ အံ့ၾသတုန္လႈပ္မိသြားတယ္။ တစ္ဖက္ကို ဦးစားေပးရင္ တစ္ဖက္ကို ပယ္ဖ်က္တာမ်ိဳးေတြက မျဖစ္သင့္တဲ့ဟာ ေတြ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ တစ္ခါတစ္ခါ ေဟာေျပာၾကတာ ေတြ ၾကားရတယ္။ဝိပႆနာ က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢိုလ္ဟာ သမထက ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဘူး။ သံသရာဝဋ္က မလြတ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေျပာေတြ ေျပာလာၾကတယ္။ ဝိပႆနာကို emphasis လုပ္ရင္းကေနၿပီးေတာ့ သမထကို သြားၿပီး ရႈံ႕ခ်ပဳတ္ခတ္တာမ်ိဳး သြားလုပ္ တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးလည္း တစ္ကယ္ မလုပ္သင့္တဲ့ဟာ ေတြေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကိုက ေဒြေမဘိကၡေဝ ဓမၼာဘာေဝတဗၺ သမေထာစ ဝိပႆနာစ ဒီတရားႏွစ္ခုဟာ ပြားေအာင္လုပ္ရမဲ့ ျဖစ္ပြားေစရမဲ့ တရားေတြ။ ဘာေတြတုန္းဆိုေတာ့ သမထ နဲ႕ ဝိပႆနာလို႔ ဒီလို ေဟာခဲ့တာ။ အဲဒီေတာ့ တစ္ဖက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားမေဟာ တာကို၊ ဘုရားေဟာတာကို ပယ္ဖ်က္ၿပီးသား ျဖစ္သြား တယ္ဆိုေတာ့ တစ္ကယ္ကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ အေတာ္ အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ အေျပာမ်ိဳးေတြေပါ့။ အဲဒါေတြက။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ ဆရာေတာ္ေဟာၾကားေသာ ဝိဘဂၤက်မ္းတရားေတာ္ အား နာယူ၍ ျပန္လည္ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။ Posted by Words of Buddha
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/32OgKPS
တစ်ခါ တစ်ခါ ပြောမိတတ်တယ်။ အဘိဓမ္မာ လေ့လာတော့ သုတ္တန်တရားတွေ မနာတတ်တော့ဘူးလို့။ အဲဒီတော့ သုတ္တန်နဲ့ အဘိဓမ္မာကို မကွဲလို့ အဲဒီလို သွားပြောမိတာ။ ဘုရားဟောတာ သုတ္တန်နဲ့ အဘိဓမ္မာဆိုတာ Explain လုပ်တာလေးလောက်ပဲ ကွာတာ။ အနှစ်သာရချင်းက အတူတူပဲ။ အဘိဓမ္မာဆိုတာ ပုဂ္ဂိုလ်မပါပဲနဲ့ ဓမ္မသက်သက်ကို Point out လုပ်ပြီးတော့ Explain လုပ်ထားတာ။ အများအားဖြင့်။ အဘိဓမ္မာရဲ့ system ကပေါ့နော်။ System လေးတွေပဲ မတူတာ တရားအနှစ်သာရက အတူတူပဲ။ အဘိဓမ္မာ သင်နေတဲ့သူတွေအနေနဲ့ တို့က အဘိဓမ္မမှဆိုပြီး သုတ္တန်ကို မျက်စောင်း သွားမထိုးလေနဲ့။ သုတ္တန်နဲ့ အဘိဓမ္မာ အတူတူပဲလို့ မှတ်ရမယ်။ သုတ္တန္တ ဆိုတာ မြတ်စွာဘုရားက တရားထူး တရားမြတ်ရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေက သုတ္တန္တနဲ့ ရကြတာလေ။ ဓမ္မစင်္ကြာတို့ အနတ္တလက္ခဏသုတ်တို့ဆိုတာတွေက သုတ္တန္တ၊ တစ်ချိူ့ အဲဒီလို ပြောတာ သွားကြည့်မိတယ်။ သြော် ဘာဖြစ်လို့များ ဒီလို ပြောလိုကိပါလိမ့်လို့။ အဘိဓမ္မာသင်နေလို့ သုတ္တန်တရားတောင် မနာတတ် တဲ့ သူတွေ သွားတွေ့လိုက်တယ်ပေါ့။ စိတ်ထဲမှာ အံ့သြတုန်လှုပ်မိသွားတယ်။ တစ်ဖက်ကို ဦးစားပေးရင် တစ်ဖက်ကို ပယ်ဖျက်တာမျိုးတွေက မဖြစ်သင့်တဲ့ဟာ တွေ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ တစ်ခါတစ်ခါ ဟောပြောကြတာ တွေ ကြားရတယ်။ဝိပဿနာ ကျင့်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ သမထက ဘုရားဟော မဟုတ်ဘူး။ သံသရာဝဋ်က မလွတ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အပြောတွေ ပြောလာကြတယ်။ ဝိပဿနာကို emphasis လုပ်ရင်းကနေပြီးတော့ သမထကို သွားပြီး ရှုံ့ချပုတ်ခတ်တာမျိုး သွားလုပ် တယ်။ အဲဒါမျိုးလည်း တစ်ကယ် မလုပ်သင့်တဲ့ဟာ တွေနော်။ မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တိုင်ကိုက ဒွေမေဘိက္ခဝေ ဓမ္မာဘာဝေတဗ္ဗ သမထောစ ဝိပဿနာစ ဒီတရားနှစ်ခုဟာ ပွားအောင်လုပ်ရမဲ့ ဖြစ်ပွားစေရမဲ့ တရားတွေ။ ဘာတွေတုန်းဆိုတော့ သမထ နဲ့ ဝိပဿနာလို့ ဒီလို ဟောခဲ့တာ။ အဲဒီတော့ တစ်ဖက်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘုရားမဟော တာကို၊ ဘုရားဟောတာကို ပယ်ဖျက်ပြီးသား ဖြစ်သွား တယ်ဆိုတော့ တစ်ကယ်ကတော့ မကောင်းဘူး။ အတော် အန္တရာယ်ကြီးတဲ့ အပြောမျိုးတွေပေါ့။ အဲဒါတွေက။ ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ ဆရာတော်ဟောကြားသော ဝိဘင်္ဂကျမ်းတရားတော် အား နာယူ၍ ပြန်လည်ပူဇော်မျှဝေပါသည်။ Posted by Words of Buddha တစ္ခါ တစ္ခါ ေျပာမိတတ္တယ္။ အဘိဓမၼာ ေလ့လာေတာ့ သုတၱန္တရားေတြ မနာတတ္ေတာ့ဘူးလို႔။ အဲဒီေတာ့ သုတၱန္နဲ႕ အဘိဓမၼာကို မကြဲလို႔ အဲဒီလို သြားေျပာမိတာ။ ဘုရားေဟာတာ သုတၱန္နဲ႕ အဘိဓမၼာဆိုတာ Explain လုပ္တာေလးေလာက္ပဲ ကြာတာ။ အႏွစ္သာရခ်င္းက အတူတူပဲ။ အဘိဓမၼာဆိုတာ ပုဂၢိုလ္မပါပဲနဲ႕ ဓမၼသက္သက္ကို Point out လုပ္ၿပီးေတာ့ Explain လုပ္ထားတာ။ အမ်ားအားျဖင့္။ အဘိဓမၼာရဲ႕ system ကေပါ့ေနာ္။ System ေလးေတြပဲ မတူတာ တရားအႏွစ္သာရက အတူတူပဲ။ အဘိဓမၼာ သင္ေနတဲ့သူေတြအေနနဲ႕ တို႔က အဘိဓမၼမွဆိုၿပီး သုတၱန္ကို မ်က္ေစာင္း သြားမထိုးေလနဲ႕။ သုတၱန္နဲ႕ အဘိဓမၼာ အတူတူပဲလို႔ မွတ္ရမယ္။ သုတၱႏၱ ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားက တရားထူး တရားျမတ္ရတဲ့ ပုဂၢိုလ္ေတြက သုတၱႏၱနဲ႕ ရၾကတာေလ။ ဓမၼစၾကၤာတို႔ အနတၱလကၡဏသုတ္တို႔ဆိုတာေတြက သုတၱႏၱ၊ တစ္ခ်ိဴ႕ အဲဒီလို ေျပာတာ သြားၾကည့္မိတယ္။ ေၾသာ္ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ဒီလို ေျပာလိုကိပါလိမ့္လို႔။ အဘိဓမၼာသင္ေနလို႔ သုတၱန္တရားေတာင္ မနာတတ္ တဲ့ သူေတြ သြားေတြ႕လိုက္တယ္ေပါ့။ စိတ္ထဲမွာ အံ့ၾသတုန္လႈပ္မိသြားတယ္။ တစ္ဖက္ကို ဦးစားေပးရင္ တစ္ဖက္ကို ပယ္ဖ်က္တာမ်ိဳးေတြက မျဖစ္သင့္တဲ့ဟာ ေတြ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ တစ္ခါတစ္ခါ ေဟာေျပာၾကတာ ေတြ ၾကားရတယ္။ဝိပႆနာ က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢိုလ္ဟာ သမထက ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဘူး။ သံသရာဝဋ္က မလြတ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေျပာေတြ ေျပာလာၾကတယ္။ ဝိပႆနာကို emphasis လုပ္ရင္းကေနၿပီးေတာ့ သမထကို သြားၿပီး ရႈံ႕ခ်ပဳတ္ခတ္တာမ်ိဳး သြားလုပ္ တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးလည္း တစ္ကယ္ မလုပ္သင့္တဲ့ဟာ ေတြေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကိုက ေဒြေမဘိကၡေဝ ဓမၼာဘာေဝတဗၺ သမေထာစ ဝိပႆနာစ ဒီတရားႏွစ္ခုဟာ ပြားေအာင္လုပ္ရမဲ့ ျဖစ္ပြားေစရမဲ့ တရားေတြ။ ဘာေတြတုန္းဆိုေတာ့ သမထ နဲ႕ ဝိပႆနာလို႔ ဒီလို ေဟာခဲ့တာ။ အဲဒီေတာ့ တစ္ဖက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားမေဟာ တာကို၊ ဘုရားေဟာတာကို ပယ္ဖ်က္ၿပီးသား ျဖစ္သြား တယ္ဆိုေတာ့ တစ္ကယ္ကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ အေတာ္ အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ အေျပာမ်ိဳးေတြေပါ့။ အဲဒါေတြက။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ ဆရာေတာ္ေဟာၾကားေသာ ဝိဘဂၤက်မ္းတရားေတာ္ အား နာယူ၍ ျပန္လည္ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။ Posted by Words of Buddha
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/32OgKPS
လောကမှာ အလကားရတယ်ဆိုတာ မကောင်းတဲ့အရာတွေပါပဲ ။ အပြစ်ပြောဖို့ကို လူတိုင်းဟာ မသင်ပဲနဲ့ တတ်မြောက်ကြတယ် ။ ခွင့်လွတ်တတ်ဖို့ကိုကြ လူတိုင်းက မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ။ တကယ်တော့ လွယ်တဲ့အရာတွေဟာ မိမိဘဝအတွက်ကို အကျိုးမများစေတာက များပါတယ် ။ ခက်ခဲးတာတွေလည်းဖြစ် သူများတွေမလုပ်နိုင်တဲ့ ကောင်းတဲ့အလုပ်တွေကို ကြိုးစားလုပ်မှ အကျိုးများစေနိုင်တာပါ ။ ဘယ်သူနဲ့မှ မတူချင်ဘူးဆိုရင်တော့ ကိုယ်ဟာ ပြုလို့ခက်တဲ့ ကောင်းကျိုးတွေကို ပြုလုပ်နေဖို့လိုပါတယ် ။ (သာရ ဂ ဝေ သီ) 🙏🙏🙏 🙏ဓမ္မမိတ်ဆွေများ ကောင်းကျိုးတရား တိုးပွားကြပါစေ🙏 ေလာကမွာ အလကားရတယ္ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့အရာေတြပါပဲ ။ အျပစ္ေျပာဖို႔ကို လူတိုင္းဟာ မသင္ပဲနဲ႕ တတ္ေျမာက္ၾကတယ္ ။ ခြင့္လြတ္တတ္ဖို႔ကိုၾက လူတိုင္းက မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး ။ တကယ္ေတာ့ လြယ္တဲ့အရာေတြဟာ မိမိဘဝအတြက္ကို အက်ိဳးမမ်ားေစတာက မ်ားပါတယ္ ။ ခက္ခဲးတာေတြလည္းျဖစ္ သူမ်ားေတြမလုပ္နိုင္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကို ႀကိဳးစားလုပ္မွ အက်ိဳးမ်ားေစနိုင္တာပါ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ မတူခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ ျပဳလို႔ခက္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ျပဳလုပ္ေနဖို႔လိုပါတယ္ ။ (သာရ ဂ ေဝ သီ) 🙏🙏🙏 🙏ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ေကာင္းက်ိဳးတရား တိုးပြားၾကပါေစ🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2W8nq9c
လောကမှာ အလကားရတယ်ဆိုတာ မကောင်းတဲ့အရာတွေပါပဲ ။ အပြစ်ပြောဖို့ကို လူတိုင်းဟာ မသင်ပဲနဲ့ တတ်မြောက်ကြတယ် ။ ခွင့်လွတ်တတ်ဖို့ကိုကြ လူတိုင်းက မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ။ တကယ်တော့ လွယ်တဲ့အရာတွေဟာ မိမိဘဝအတွက်ကို အကျိုးမများစေတာက များပါတယ် ။ ခက်ခဲးတာတွေလည်းဖြစ် သူများတွေမလုပ်နိုင်တဲ့ ကောင်းတဲ့အလုပ်တွေကို ကြိုးစားလုပ်မှ အကျိုးများစေနိုင်တာပါ ။ ဘယ်သူနဲ့မှ မတူချင်ဘူးဆိုရင်တော့ ကိုယ်ဟာ ပြုလို့ခက်တဲ့ ကောင်းကျိုးတွေကို ပြုလုပ်နေဖို့လိုပါတယ် ။ (သာရ ဂ ဝေ သီ) 🙏🙏🙏 🙏ဓမ္မမိတ်ဆွေများ ကောင်းကျိုးတရား တိုးပွားကြပါစေ🙏 ေလာကမွာ အလကားရတယ္ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့အရာေတြပါပဲ ။ အျပစ္ေျပာဖို႔ကို လူတိုင္းဟာ မသင္ပဲနဲ႕ တတ္ေျမာက္ၾကတယ္ ။ ခြင့္လြတ္တတ္ဖို႔ကိုၾက လူတိုင္းက မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး ။ တကယ္ေတာ့ လြယ္တဲ့အရာေတြဟာ မိမိဘဝအတြက္ကို အက်ိဳးမမ်ားေစတာက မ်ားပါတယ္ ။ ခက္ခဲးတာေတြလည္းျဖစ္ သူမ်ားေတြမလုပ္နိုင္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကို ႀကိဳးစားလုပ္မွ အက်ိဳးမ်ားေစနိုင္တာပါ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ မတူခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ ျပဳလို႔ခက္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ျပဳလုပ္ေနဖို႔လိုပါတယ္ ။ (သာရ ဂ ေဝ သီ) 🙏🙏🙏 🙏ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ေကာင္းက်ိဳးတရား တိုးပြားၾကပါေစ🙏
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2W8nq9c
Thursday, October 24, 2019
အရာရာဟာ ဧည့်သည်ပါ ********************* ဖတ်ကြည့်နော်… အသက်ရလာတော့ အရင်တုန်းက တသက်လုံး အတူတူနေသွားကြမယ် ဆိုတဲ့ မိသားစုဆိုတာလည်း ခွဲနေတဲ့လူက ခွဲနေ သေသွားတဲ့လူက သေနဲ့ လူတွေ ရေရှည်အတူတူနေဖို့ဆိုတာ ရေစက်ရှိသလောက်ပဲဆိုတာ သိလာတယ်။ ငါတို့ အတူတူနေကြမယ်ဆိုပြီး သူငယ်ချင်းတွေ အတူတူ တိုင်ပင်ခဲ့ကြဘူးတယ်။ အသက်ကြီးလာရင်… ခရီးတွေသွားကြမယ်။ Club တွေ ဆက်တက်ကြဦးမယ်။ ပရဟိတတွေ လုပ်ကြမယ်။ တူတူနေကြ တူတူခွီးကြမယ်လို့လည်း စီစဉ်ခဲ့ကြဘူးတယ်။ ဒါပေမဲ့… ကြာလာတဲ့အခါ လူအမျိုးမျိုးဟာ အကြောင်းအဖုံဖုံနဲ့ ရေရှည်မှာ အတူတူဆုံနေကြဖို့ ဆိုတာ သိပ်မသေချာတော့မှန်း သိလာတယ်။ ချစ်သူနဲ့ အတူတူနေသွားဖို့လည်း ကြိုးစားခဲ့ကြဘူးတယ်။ ဒါပေမဲ့… ကိုယ်တောင် မနက်ဖြန်ဆိုတာ နေရ မနေရ မသေချာတဲ့လောကမှာ… လူတစ်ယောက်နဲ့ တသက်လုံး နေရဖို့ဆိုတာ ရေစက်ကလည်း ရှိဦးမှ ကံကလည်း ပါဦးမှဆိုတာ ရိပ်မိလာတယ်။ ပြဿနာကြီးငယ်တွေနဲ့ မတူညီတဲ့ အယူအဆတွေနဲ့ လမ်းခွဲကြ ပြတ်ဆဲကြ ထပ်ရှာကြ ထပ်ကွဲကြနဲ့ ထာဝရလက်တွဲနိုင်ဖို့ဆိုတာ တော်ရုံရေစက်နဲ့မရမှန်း သဘောပေါက်လာမိတယ်။ အိမ်ထောင်သည်တွေတောင် ဒီလင်ဒီမယား တသက်လုံးလက်တွဲသွားကြဖို့ မသေချာတဲ့လောက။ မွေးထားတဲ့ သားသမီးဆိုတာကလည်း ကိုယ်နဲ့ အတူတူနေပေးဖို့ ကိုယ့်ကိုပြန်ပြီး လုပ်ကျွေးပြုစုဖို့ မကျိန်းသေတဲ့လောကမှာ… ကျွန်တော်တို့အတွက် သေချာခြင်းဆိုတာ တကယ်တော့ ရှိမနေခဲ့ပါဘူး။ ခုနောက်ပိုင်းမှာတော့… မိသားစုအပေါ် ချစ်သူအပေါ် သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေအပေါ် အရမ်းမှီခိုနေတာတွေ အရမ်းဆွဲထားတာတွေ အလွန်အကျွံ တွယ်တာနေတာတွေကို ရသလောက် လျှော့လိုက်တယ်။ ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ကံရှိသလောက် ရေစက်ရှိသလောက်သာ နေခွင့်ရတာမို့ ဆုံနေတုန်း တွေ့နေတုန်းအချိန်မှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်အာင်သာ နေပေးဖို့ စတင်ကြိုးစားနေတယ်။ မဆွဲထားတော့ဘူး။ မစွဲလန်းနိုင်အောင် ကြိုးစားနေတယ်။ အထူးသဖြင့်… ထာဝရ ဆိုတဲ့စကားကို မပြောမိအောင် သတိနဲ့နေနိုင်အောင် ကြိုးစားနေတယ်။ နေခွင့်ရတုန်းလေးတော့ ချစ်ပါရစေ ရယ်ပါရစေ ပြုံးပါရစေ ပျော်ပါရစေ....☺ မရတော့တဲ့အချိန် ကိုယ်ထွက်လာခဲ့တဲ့အချိန် ( သို့မဟုတ် ) သူတို့ထွက်သွားကြတဲ့ အချိန်ရောက်ရင် လည်း😩 ဒါ…လောကသဘာဝ လို့ နှလုံးသွင်းနိုင်အောင်တော့ တော်တော်ကြိုးစားရဦးမယ်။ Credit မေတ္တာဖြင့်… အရှင်ပုည( ဝကုန်း ) အရာရာဟာ ဧည့္သည္ပါ ********************* ဖတ္ၾကည့္ေနာ္… အသက္ရလာေတာ့ အရင္တုန္းက တသက္လုံး အတူတူေနသြားၾကမယ္ ဆိုတဲ့ မိသားစုဆိုတာလည္း ခြဲေနတဲ့လူက ခြဲေန ေသသြားတဲ့လူက ေသနဲ႕ လူေတြ ေရရွည္အတူတူေနဖို႔ဆိုတာ ေရစက္ရွိသေလာက္ပဲဆိုတာ သိလာတယ္။ ငါတို႔ အတူတူေနၾကမယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ အသက္ႀကီးလာရင္… ခရီးေတြသြားၾကမယ္။ Club ေတြ ဆက္တက္ၾကဦးမယ္။ ပရဟိတေတြ လုပ္ၾကမယ္။ တူတူေနၾက တူတူခြီးၾကမယ္လို႔လည္း စီစဥ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့… ၾကာလာတဲ့အခါ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဟာ အေၾကာင္းအဖုံဖုံနဲ႕ ေရရွည္မွာ အတူတူဆုံေနၾကဖို႔ ဆိုတာ သိပ္မေသခ်ာေတာ့မွန္း သိလာတယ္။ ခ်စ္သူနဲ႕ အတူတူေနသြားဖို႔လည္း ႀကိဳးစားခဲ့ၾကဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့… ကိုယ္ေတာင္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေနရ မေနရ မေသခ်ာတဲ့ေလာကမွာ… လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တသက္လုံး ေနရဖို႔ဆိုတာ ေရစက္ကလည္း ရွိဦးမွ ကံကလည္း ပါဦးမွဆိုတာ ရိပ္မိလာတယ္။ ျပႆနာႀကီးငယ္ေတြနဲ႕ မတူညီတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႕ လမ္းခြဲၾက ျပတ္ဆဲၾက ထပ္ရွာၾက ထပ္ကြဲၾကနဲ႕ ထာဝရလက္တြဲနိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္႐ုံေရစက္နဲ႕မရမွန္း သေဘာေပါက္လာမိတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြေတာင္ ဒီလင္ဒီမယား တသက္လုံးလက္တြဲသြားၾကဖို႔ မေသခ်ာတဲ့ေလာက။ ေမြးထားတဲ့ သားသမီးဆိုတာကလည္း ကိုယ္နဲ႕ အတူတူေနေပးဖို႔ ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး လုပ္ေကြၽးျပဳစုဖို႔ မက်ိန္းေသတဲ့ေလာကမွာ… ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေသခ်ာျခင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး။ ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့… မိသားစုအေပၚ ခ်စ္သူအေပၚ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအေပၚ အရမ္းမွီခိုေနတာေတြ အရမ္းဆြဲထားတာေတြ အလြန္အကြၽံ တြယ္တာေနတာေတြကို ရသေလာက္ ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ဘယ္သူနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ ကံရွိသေလာက္ ေရစက္ရွိသေလာက္သာ ေနခြင့္ရတာမို႔ ဆုံေနတုန္း ေတြ႕ေနတုန္းအခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္အာင္သာ ေနေပးဖို႔ စတင္ႀကိဳးစားေနတယ္။ မဆြဲထားေတာ့ဘူး။ မစြဲလန္းနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။ အထူးသျဖင့္… ထာဝရ ဆိုတဲ့စကားကို မေျပာမိေအာင္ သတိနဲ႕ေနနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ေနခြင့္ရတုန္းေလးေတာ့ ခ်စ္ပါရေစ ရယ္ပါရေစ ၿပဳံးပါရေစ ေပ်ာ္ပါရေစ....☺ မရေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္ထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ( သို႔မဟုတ္ ) သူတို႔ထြက္သြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ လည္း😩 ဒါ…ေလာကသဘာဝ လို႔ ႏွလုံးသြင္းနိုင္ေအာင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ Credit ေမတၱာျဖင့္… အရွင္ပုည( ဝကုန္း )
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31LT5OK
အရာရာဟာ ဧည့်သည်ပါ ********************* ဖတ်ကြည့်နော်… အသက်ရလာတော့ အရင်တုန်းက တသက်လုံး အတူတူနေသွားကြမယ် ဆိုတဲ့ မိသားစုဆိုတာလည်း ခွဲနေတဲ့လူက ခွဲနေ သေသွားတဲ့လူက သေနဲ့ လူတွေ ရေရှည်အတူတူနေဖို့ဆိုတာ ရေစက်ရှိသလောက်ပဲဆိုတာ သိလာတယ်။ ငါတို့ အတူတူနေကြမယ်ဆိုပြီး သူငယ်ချင်းတွေ အတူတူ တိုင်ပင်ခဲ့ကြဘူးတယ်။ အသက်ကြီးလာရင်… ခရီးတွေသွားကြမယ်။ Club တွေ ဆက်တက်ကြဦးမယ်။ ပရဟိတတွေ လုပ်ကြမယ်။ တူတူနေကြ တူတူခွီးကြမယ်လို့လည်း စီစဉ်ခဲ့ကြဘူးတယ်။ ဒါပေမဲ့… ကြာလာတဲ့အခါ လူအမျိုးမျိုးဟာ အကြောင်းအဖုံဖုံနဲ့ ရေရှည်မှာ အတူတူဆုံနေကြဖို့ ဆိုတာ သိပ်မသေချာတော့မှန်း သိလာတယ်။ ချစ်သူနဲ့ အတူတူနေသွားဖို့လည်း ကြိုးစားခဲ့ကြဘူးတယ်။ ဒါပေမဲ့… ကိုယ်တောင် မနက်ဖြန်ဆိုတာ နေရ မနေရ မသေချာတဲ့လောကမှာ… လူတစ်ယောက်နဲ့ တသက်လုံး နေရဖို့ဆိုတာ ရေစက်ကလည်း ရှိဦးမှ ကံကလည်း ပါဦးမှဆိုတာ ရိပ်မိလာတယ်။ ပြဿနာကြီးငယ်တွေနဲ့ မတူညီတဲ့ အယူအဆတွေနဲ့ လမ်းခွဲကြ ပြတ်ဆဲကြ ထပ်ရှာကြ ထပ်ကွဲကြနဲ့ ထာဝရလက်တွဲနိုင်ဖို့ဆိုတာ တော်ရုံရေစက်နဲ့မရမှန်း သဘောပေါက်လာမိတယ်။ အိမ်ထောင်သည်တွေတောင် ဒီလင်ဒီမယား တသက်လုံးလက်တွဲသွားကြဖို့ မသေချာတဲ့လောက။ မွေးထားတဲ့ သားသမီးဆိုတာကလည်း ကိုယ်နဲ့ အတူတူနေပေးဖို့ ကိုယ့်ကိုပြန်ပြီး လုပ်ကျွေးပြုစုဖို့ မကျိန်းသေတဲ့လောကမှာ… ကျွန်တော်တို့အတွက် သေချာခြင်းဆိုတာ တကယ်တော့ ရှိမနေခဲ့ပါဘူး။ ခုနောက်ပိုင်းမှာတော့… မိသားစုအပေါ် ချစ်သူအပေါ် သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေအပေါ် အရမ်းမှီခိုနေတာတွေ အရမ်းဆွဲထားတာတွေ အလွန်အကျွံ တွယ်တာနေတာတွေကို ရသလောက် လျှော့လိုက်တယ်။ ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ကံရှိသလောက် ရေစက်ရှိသလောက်သာ နေခွင့်ရတာမို့ ဆုံနေတုန်း တွေ့နေတုန်းအချိန်မှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်အာင်သာ နေပေးဖို့ စတင်ကြိုးစားနေတယ်။ မဆွဲထားတော့ဘူး။ မစွဲလန်းနိုင်အောင် ကြိုးစားနေတယ်။ အထူးသဖြင့်… ထာဝရ ဆိုတဲ့စကားကို မပြောမိအောင် သတိနဲ့နေနိုင်အောင် ကြိုးစားနေတယ်။ နေခွင့်ရတုန်းလေးတော့ ချစ်ပါရစေ ရယ်ပါရစေ ပြုံးပါရစေ ပျော်ပါရစေ....☺ မရတော့တဲ့အချိန် ကိုယ်ထွက်လာခဲ့တဲ့အချိန် ( သို့မဟုတ် ) သူတို့ထွက်သွားကြတဲ့ အချိန်ရောက်ရင် လည်း😩 ဒါ…လောကသဘာဝ လို့ နှလုံးသွင်းနိုင်အောင်တော့ တော်တော်ကြိုးစားရဦးမယ်။ Credit မေတ္တာဖြင့်… အရှင်ပုည( ဝကုန်း ) အရာရာဟာ ဧည့္သည္ပါ ********************* ဖတ္ၾကည့္ေနာ္… အသက္ရလာေတာ့ အရင္တုန္းက တသက္လုံး အတူတူေနသြားၾကမယ္ ဆိုတဲ့ မိသားစုဆိုတာလည္း ခြဲေနတဲ့လူက ခြဲေန ေသသြားတဲ့လူက ေသနဲ႕ လူေတြ ေရရွည္အတူတူေနဖို႔ဆိုတာ ေရစက္ရွိသေလာက္ပဲဆိုတာ သိလာတယ္။ ငါတို႔ အတူတူေနၾကမယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ အသက္ႀကီးလာရင္… ခရီးေတြသြားၾကမယ္။ Club ေတြ ဆက္တက္ၾကဦးမယ္။ ပရဟိတေတြ လုပ္ၾကမယ္။ တူတူေနၾက တူတူခြီးၾကမယ္လို႔လည္း စီစဥ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့… ၾကာလာတဲ့အခါ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဟာ အေၾကာင္းအဖုံဖုံနဲ႕ ေရရွည္မွာ အတူတူဆုံေနၾကဖို႔ ဆိုတာ သိပ္မေသခ်ာေတာ့မွန္း သိလာတယ္။ ခ်စ္သူနဲ႕ အတူတူေနသြားဖို႔လည္း ႀကိဳးစားခဲ့ၾကဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့… ကိုယ္ေတာင္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေနရ မေနရ မေသခ်ာတဲ့ေလာကမွာ… လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တသက္လုံး ေနရဖို႔ဆိုတာ ေရစက္ကလည္း ရွိဦးမွ ကံကလည္း ပါဦးမွဆိုတာ ရိပ္မိလာတယ္။ ျပႆနာႀကီးငယ္ေတြနဲ႕ မတူညီတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႕ လမ္းခြဲၾက ျပတ္ဆဲၾက ထပ္ရွာၾက ထပ္ကြဲၾကနဲ႕ ထာဝရလက္တြဲနိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္႐ုံေရစက္နဲ႕မရမွန္း သေဘာေပါက္လာမိတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြေတာင္ ဒီလင္ဒီမယား တသက္လုံးလက္တြဲသြားၾကဖို႔ မေသခ်ာတဲ့ေလာက။ ေမြးထားတဲ့ သားသမီးဆိုတာကလည္း ကိုယ္နဲ႕ အတူတူေနေပးဖို႔ ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး လုပ္ေကြၽးျပဳစုဖို႔ မက်ိန္းေသတဲ့ေလာကမွာ… ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေသခ်ာျခင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး။ ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့… မိသားစုအေပၚ ခ်စ္သူအေပၚ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအေပၚ အရမ္းမွီခိုေနတာေတြ အရမ္းဆြဲထားတာေတြ အလြန္အကြၽံ တြယ္တာေနတာေတြကို ရသေလာက္ ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ဘယ္သူနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ ကံရွိသေလာက္ ေရစက္ရွိသေလာက္သာ ေနခြင့္ရတာမို႔ ဆုံေနတုန္း ေတြ႕ေနတုန္းအခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္အာင္သာ ေနေပးဖို႔ စတင္ႀကိဳးစားေနတယ္။ မဆြဲထားေတာ့ဘူး။ မစြဲလန္းနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။ အထူးသျဖင့္… ထာဝရ ဆိုတဲ့စကားကို မေျပာမိေအာင္ သတိနဲ႕ေနနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ေနခြင့္ရတုန္းေလးေတာ့ ခ်စ္ပါရေစ ရယ္ပါရေစ ၿပဳံးပါရေစ ေပ်ာ္ပါရေစ....☺ မရေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္ထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ( သို႔မဟုတ္ ) သူတို႔ထြက္သြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ လည္း😩 ဒါ…ေလာကသဘာဝ လို႔ ႏွလုံးသြင္းနိုင္ေအာင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ Credit ေမတၱာျဖင့္… အရွင္ပုည( ဝကုန္း )
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31LT5OK
<^>#ပစ္စုပ္ပန်ကံကို_ကောင်းအောင်လုပ် ••••••••••••••••••••••••••••••• ဒီနေ့ကစပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်နဲ့။ ပစ္စုပ္ပန်ကံကိုသာ ကောင်းအောင် လုပ်နေ။ အတိတ်ကံက ကောင်းသည်ဖြစ်စေ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ ပြင်လို့မရတော့့ဘူး။ သူ့အကျိုးပေးအတိုင်း လာတော့မှာ... ဘယ်ဗေဒင်ဆရာဆီမှလည်း သွားမနေနဲ့။ မရဘူးနော်။ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်နေတဲ့အခါ… တစ်ချိန်က အကြောင်းကောင်းခဲ့လို့ အကျိုးလာကောင်းတာ။ ဒီအချိန်မှာ ဘဝင်မမြင့်မိစေနဲ့။ မဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်နေတဲ့အခါ… တစ်ချိန်က အကြောင်းမကောင်းခဲ့လို့ အကျိုးပေးကလည်း လာမကောင်းတာ။ ဒီအချိန်မှာ နှလုံးသွင်း မမှားမိစေနဲ့။ အရေးကြီးတယ်။ မကောင်းတဲ့သူတွေနဲ့ တွေ့ရတာဟာလည်း ကိုယ်တစ်ချိန်က မကောင်းခဲ့လို့။ အကြောင်းမကောင်းခဲ့လို့ အကျိုးမကောင်းတာ။ ဒါက သဘာဝတရားနော်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်တင်မနေနဲ့။ တူသော အကျိုးပေးတာ... လက်ရှိ ပစ္စုပ္ပန်ကံကိုသာ ကောင်းအောင် လုပ်ထား။ ခုအကြောင်းကောင်းအောင် လုပ်နေရင် နောင်အကျိုးပေး ကောင်းလာလိမ့်မယ်။ အတိတ်က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ပူဆွေးခြင်းတွေကို ဖြတ်တောက်ပစ်။ နောင်ဖြစ်လတ္တံ့ ပူဆွေးခြင်းတွေကိုလည်း မဖြစ်စေနဲ့။ လက်ရှိ ပူဆွေးခြင်းတွေကိုလည်း သိမ်းပိုက်မထားနဲ့။ ဒါဆိုရင် လွတ်မြောက် ငြိမ်းချမ်းပါလိမ့်မယ်။ ဒယ်အိုးဆရာတော် ဥူးသုမင်္ဂလ Paral Lel 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 #ကောင်းကျိူးလိုရာပြည့်ကြပါစေ <^>#ပစၥဳပၸန္ကံကို_ေကာင္းေအာင္လုပ္ ••••••••••••••••••••••••••••••• ဒီေန႕ကစၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္မတင္နဲ႕။ ပစၥဳပၸန္ကံကိုသာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေန။ အတိတ္ကံက ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ျပင္လို႔မရေတာ့့ဘူး။ သူ႕အက်ိဳးေပးအတိုင္း လာေတာ့မွာ... ဘယ္ေဗဒင္ဆရာဆီမွလည္း သြားမေနနဲ႕။ မရဘူးေနာ္။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ… တစ္ခ်ိန္က အေၾကာင္းေကာင္းခဲ့လို႔ အက်ိဳးလာေကာင္းတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘဝင္မျမင့္မိေစနဲ႕။ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ… တစ္ခ်ိန္က အေၾကာင္းမေကာင္းခဲ့လို႔ အက်ိဳးေပးကလည္း လာမေကာင္းတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏွလုံးသြင္း မမွားမိေစနဲ႕။ အေရးႀကီးတယ္။ မေကာင္းတဲ့သူေတြနဲ႕ ေတြ႕ရတာဟာလည္း ကိုယ္တစ္ခ်ိန္က မေကာင္းခဲ့လို႔။ အေၾကာင္းမေကာင္းခဲ့လို႔ အက်ိဳးမေကာင္းတာ။ ဒါက သဘာဝတရားေနာ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္တင္မေနနဲ႕။ တူေသာ အက်ိဳးေပးတာ... လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ကံကိုသာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ထား။ ခုအေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနရင္ ေနာင္အက်ိဳးေပး ေကာင္းလာလိမ့္မယ္။ အတိတ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပူေဆြးျခင္းေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္။ ေနာင္ျဖစ္လတၱံ့ ပူေဆြးျခင္းေတြကိုလည္း မျဖစ္ေစနဲ႕။ လက္ရွိ ပူေဆြးျခင္းေတြကိုလည္း သိမ္းပိုက္မထားနဲ႕။ ဒါဆိုရင္ လြတ္ေျမာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါလိမ့္မယ္။ ဒယ္အိုးဆရာေတာ္ ၪူးသုမဂၤလ Paral Lel 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 #ေကာင္းက်ိဴးလိုရာျပည့္ၾကပါေစ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PgPTIA
<^>#ပစ္စုပ္ပန်ကံကို_ကောင်းအောင်လုပ် ••••••••••••••••••••••••••••••• ဒီနေ့ကစပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်နဲ့။ ပစ္စုပ္ပန်ကံကိုသာ ကောင်းအောင် လုပ်နေ။ အတိတ်ကံက ကောင်းသည်ဖြစ်စေ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ ပြင်လို့မရတော့့ဘူး။ သူ့အကျိုးပေးအတိုင်း လာတော့မှာ... ဘယ်ဗေဒင်ဆရာဆီမှလည်း သွားမနေနဲ့။ မရဘူးနော်။ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်နေတဲ့အခါ… တစ်ချိန်က အကြောင်းကောင်းခဲ့လို့ အကျိုးလာကောင်းတာ။ ဒီအချိန်မှာ ဘဝင်မမြင့်မိစေနဲ့။ မဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်နေတဲ့အခါ… တစ်ချိန်က အကြောင်းမကောင်းခဲ့လို့ အကျိုးပေးကလည်း လာမကောင်းတာ။ ဒီအချိန်မှာ နှလုံးသွင်း မမှားမိစေနဲ့။ အရေးကြီးတယ်။ မကောင်းတဲ့သူတွေနဲ့ တွေ့ရတာဟာလည်း ကိုယ်တစ်ချိန်က မကောင်းခဲ့လို့။ အကြောင်းမကောင်းခဲ့လို့ အကျိုးမကောင်းတာ။ ဒါက သဘာဝတရားနော်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်တင်မနေနဲ့။ တူသော အကျိုးပေးတာ... လက်ရှိ ပစ္စုပ္ပန်ကံကိုသာ ကောင်းအောင် လုပ်ထား။ ခုအကြောင်းကောင်းအောင် လုပ်နေရင် နောင်အကျိုးပေး ကောင်းလာလိမ့်မယ်။ အတိတ်က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ပူဆွေးခြင်းတွေကို ဖြတ်တောက်ပစ်။ နောင်ဖြစ်လတ္တံ့ ပူဆွေးခြင်းတွေကိုလည်း မဖြစ်စေနဲ့။ လက်ရှိ ပူဆွေးခြင်းတွေကိုလည်း သိမ်းပိုက်မထားနဲ့။ ဒါဆိုရင် လွတ်မြောက် ငြိမ်းချမ်းပါလိမ့်မယ်။ ဒယ်အိုးဆရာတော် ဥူးသုမင်္ဂလ Paral Lel 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 #ကောင်းကျိူးလိုရာပြည့်ကြပါစေ <^>#ပစၥဳပၸန္ကံကို_ေကာင္းေအာင္လုပ္ ••••••••••••••••••••••••••••••• ဒီေန႕ကစၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္မတင္နဲ႕။ ပစၥဳပၸန္ကံကိုသာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေန။ အတိတ္ကံက ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ျပင္လို႔မရေတာ့့ဘူး။ သူ႕အက်ိဳးေပးအတိုင္း လာေတာ့မွာ... ဘယ္ေဗဒင္ဆရာဆီမွလည္း သြားမေနနဲ႕။ မရဘူးေနာ္။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ… တစ္ခ်ိန္က အေၾကာင္းေကာင္းခဲ့လို႔ အက်ိဳးလာေကာင္းတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘဝင္မျမင့္မိေစနဲ႕။ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ… တစ္ခ်ိန္က အေၾကာင္းမေကာင္းခဲ့လို႔ အက်ိဳးေပးကလည္း လာမေကာင္းတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏွလုံးသြင္း မမွားမိေစနဲ႕။ အေရးႀကီးတယ္။ မေကာင္းတဲ့သူေတြနဲ႕ ေတြ႕ရတာဟာလည္း ကိုယ္တစ္ခ်ိန္က မေကာင္းခဲ့လို႔။ အေၾကာင္းမေကာင္းခဲ့လို႔ အက်ိဳးမေကာင္းတာ။ ဒါက သဘာဝတရားေနာ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္တင္မေနနဲ႕။ တူေသာ အက်ိဳးေပးတာ... လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ကံကိုသာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ထား။ ခုအေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနရင္ ေနာင္အက်ိဳးေပး ေကာင္းလာလိမ့္မယ္။ အတိတ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပူေဆြးျခင္းေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္။ ေနာင္ျဖစ္လတၱံ့ ပူေဆြးျခင္းေတြကိုလည္း မျဖစ္ေစနဲ႕။ လက္ရွိ ပူေဆြးျခင္းေတြကိုလည္း သိမ္းပိုက္မထားနဲ႕။ ဒါဆိုရင္ လြတ္ေျမာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါလိမ့္မယ္။ ဒယ္အိုးဆရာေတာ္ ၪူးသုမဂၤလ Paral Lel 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 #ေကာင္းက်ိဴးလိုရာျပည့္ၾကပါေစ
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2PgPTIA
စင်ကြယ်မှု (၇)မျိုး မေး။ ။ ဝိပဿနာအလုပ််ထူထောင်နည်း များကို ကျင့်ရိုးကျင့်စဉ်အတိုင်း သိရှိရန်ကျမ်းဂန်တို့၌ ပြဆိုသောအတိုင်း အချုပ်အားဖြင့်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ဝိပဿနာအလုပ််တည်ထောင်ပုံကျင့်လမ်းအစဉ်မှာ ဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါးပင်ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါး သရုပ်ကို ဖော်ထုတ်၍ပြပါ။ ဖြေ။ ။ သီလဝိသုဒ္ဓိ, စိတ္တဝိသုဒ္ဓိ, ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိ, ကင်္ခါဝိတရဏဝိသုဒ္ဓိ, ပဋိပဒါဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ, မဂ္ဂါမဂ္ဂ ဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ, လောကုတ္တရာဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ, ဤသည်ကား ဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါးဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုခုနစ်ပါးတို့တွင် သီလဝိသုဒ္ဓိ၏ သဘောကို အချုပ်အားဖြင့် ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ အကျင့်သီလ စင်ကြယ်မှုကိုသီလဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်၊ ရဟန်းဖြစ်လျှင် စတုပါရိသုဒ္ဓိသီလကြီး လေးပါးကိုစင်ကြယ်အောင် ကျင့်ဆောင်ရပါသည်၊ လူဖြစ်လျှင် ငါးပါးသီလ, ရှစ်ပါးသီလ,ဆယ်ပါးသီလများကို စင်ကြယ်အောင်ကျင့်ဆောင်ရပါသည်၊ သီလဝိသုဒ္ဓိဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံပါမှ အထက်စခန်းများသို့ တက်လှမ်းနိုင်ပါသည်၊ သမာဓိအခြေခံ ပညာအခြေခံ ဖြစ်သောသီလမျိုးကို အဓိသီလ ခေါ်ပါသည်။ သီလဝိသုဒ္ဓိပြီး၏။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို စိတ္တဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ နီဝရဏ အညစ်အကြေးတို့မှကင်းဝေးစင်ကြယ်၍ သမာဓိမဏ္ဍိုင် ခံ့ခိုင်တည်ကြည်သော စိတ်မျိုးကို စိတ္တဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ အချုပ်အားဖြင့်ဖြေဆိုရပါလျှင် အပ္ပနာဈာန်စိတ်အပေါင်းကို စိတ္တဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်၊ ထိုစိတ္တဝိသုဒ္ဓိကိုပင်လျှင် အဓိစိတ္တ ခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ စိတ္တဝိသုဒ္ဓိစခန်းကို ထူထောင်ရန် အဘယ်တရားကို ပွားများရပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ သမာဓိတရားကို တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် ကြီးရင့်ထက်သန်အောင် ပွားများရပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိကို ပွားများကြောင်း ဖြစ်သောကမ္မဋ္ဌာန်းအာရုံတို့သည် အဘယ်မျှအပြားရှိပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ သမာဓိ၏အာရုံဖြစ်သော သမထကမ္မဋ္ဌာန်းတို့သည် အပြားအားဖြင့် လေးဆယ်ရှိပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသမထ ကမ္မဋ္ဌာန်းလေးဆယ်တို့၏ သရုပ်ကို အချုပ်အားဖြင့် ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ကသိုဏ်းဆယ်ပါး, အသုဘဆယ်ပါး,အနုဿတိဆယ်ပါး, ဗြဟ္မစိုရ်တရားဆယ်ပါး, အာဟာရေပဋိကုလသညာတစ်ပါး, စတုဓာတုဝ၀တ္ထာန်တစ်ပါး, အရူပကမ္မဋ္ဌာန်းလေးပါး ဤသို့အားဖြင့် သမထကမ္မဋ္ဌာန်း လေးဆယ်ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုလေးဆယ်တို့တွင် ကသိုဏ်းဆယ်ပါးကို သဘောအဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ သိလွယ်အောင်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ပထဝီ=မြေကသိုဏ်း, အာပေါ=ရေကသိုဏ်း, တေဇော=မီးကသိုဏ်း, ဝါယော=လေကသိုဏ်း, နီလ=ညိုသောကသိုဏ်း, ပီတ=ရွှေသောကသိုဏ်း, လောဟိတ=နီသောကသိုဏ်း, ဩဒါတ=ဖြူသောကသိုဏ်း, အာကာသ=အပေါက်ဟင်းလင်းကသိုဏ်း, အာလောက=အလင်းရောင်ကသိုဏ်း ဤသည်ကား ကသိုဏ်းဆယ်ပါး ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ်- မြေ, ရေ, မီး, လေ၊ ညို, ရွှေ, နီ, ဖြူ၊ ပေါက်လင်းဟူ၊ ဆယ်ဆူကသိဏ။ မေး။ ။ အသုဘဆယ်ပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ဥဒ္ဒုမာတက =ဖူးဖူးရောင်သောအကောင်, ဝိနီလက=ညိုမဲ၍နေသောအကောင်, ဝိပုဗ္ဗက= ပြည်လိမ်းကျံ၍ နေသောအကောင်, ဝိစ္ဆိဒ္ဒက=အပိုင်းအပိုင်းဖြတ်၍ထားအပ်သောအကာင်, ဝိက္ခာယိတက=ခွေး,ကျီး,လင်းတတို့ ကိုက်ခဲအပ်သောအကောင်, ဝိက္ခိတ္တက=ဖရိုဖရဲပစ်၍ ထားအပ်သောအကောင်, ဟတဝိက္ခိတ္တက= သတ်ဖြတ်၍ပစ်ထားအပ်သောအကောင်, လောဟိတက=သွေးပွက်ပွက်ယိုစီး၍ နေသောအကာင်, ပုဠုဝက= တရွရွနှင့် ပိုးလောက်ကျ၍ နေသောအကောင်, အဋ္ဌိက=အရိုးကောင်, ဤသည်ကား အသုဘကမ္မဋ္ဌာန်းဆယ်ပါးဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ်- ရောင်, ညို, ပြည်, ပြတ်၊ ခဲအပ်, ပစ်ထား၊ ဓားဖြတ်ပစ်ရေး၊ သွေးယို, ပိုးစု၊ အရိုးစု၊ ဆယ်ခု အသုဘာ။ မေး။ ။ အနုဿတိဆယ်ပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ဗုဒ္ဓါနုဿတိ=ဘုရားဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဓမ္မာနုဿတိ=တရားဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ ဆင်ခြင်ခြင်း သံဃာနုဿတိ=သံဃာ့ဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း သီလာနုဿတိ=အကျင့်သီလဂုဏ်ကို သတိပြု၍ဆင်ခြင်ခြင်း စာဂါနုဿတိ=အလှူဒါနဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဒေဝတာနုဿတိ= နတ်တို့၏ ကုသိုလ်ဂုဏ်နှင့် မိမိ၏ကုသိုလ်ဂုဏ်ကို နှိုင်းယှဉ်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဥပသမာနုဿတိ ကိလေသာငြိမ်းပြီးသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ် အရှင်မြတ်ကြီးတို့၏ ငြိမ်းမှုဂုဏ်ကို အာရုံစိုက်၍ ဆင်ခြင်ခြင်း မရဏာနုဿတိ=သေရမည့်အရေးကို မြှော်တွေးစူးစိုက်၍ ဆင်ခြင်ခြင်း ကာယဂတာသတိ=ဆံအစရှိသော ကိုယ်အစုကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း အာနာပါနဿတိ=ထွက်သက်ဝင်သက်နှစ်ပါးကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဤသည်ကား အနုဿတိဆယ်ပါး ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - ဗု, ဓမ်, သံ, သီ၊ စာဂီ, ဒေဝတာ၊ သမာဥပ၊ မရဏနှင့်၊ ကာယဂတာ၊ အာနာပါ၊ ဆယ်ဖြာနုဿတိ။ မေး။ ။ ဗြဟ္မစိုရ်တရားလေးပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ အလုံးစုံသောသတ္တဝါတို့၌ မိမိအသွင်ချစ်ခင်ခြင်းတည်းဟူသော မေတ္တာတစ်ပါး ဆင်းရဲသော ဒုက္ခိတသတ္တဝါတို့၌ ညှာတာသနားခြင်းဟူသော ကရုဏာတစ်ပါး ချမ်းသာသောသုခိတသတ္တဝါတို့၌ ဝမ်းသာနှစ်ခြိုက်ခြင်းဟူသော မုဒိတာတစ်ပါး ဆင်းရဲသောသတ္တဝါ ချမ်းသာသော သတ္တဝါအလုံးစုံတို့၌ မုန်းချစ်မပြု လစ်လျူရှုသော ဥပေက္ခာတစ်ပါး ဤသည်ကား ဗြဟ္မစိုရ်တရားလေးပါးဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - မေ, က, မု, ဥ၊ ပွါးများမှု၊ လေးခု ပမညာ။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို အာဟာရေပဋိကုလသညာခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ စားသောက်အပ်သော အစာအာဟာရတို့၌ နှစ်သက်ဖွယ်မထင်ဘဲ စက်ဆုပ်ဖွယ်ဟု ဆင်ခြင်ခြင်းကို အာဟာရေပဋိကုလသညာခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - အာဟာရတွင်၊ ရွံဘွယ်လျှင်၊ မှတ်ထင် ဧက်သညာ။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို စတုဓာတုဝ၀တ္ထာန်ခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပထီ=မြေဓာတ်၊ အာပေါ=ရေဓာတ်၊ တေဇော=မီးဓာတ်၊ ဝါယော=လေဓာတ်၊ ဤဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့၏ သဘောကို အသီးအသီး ပိုင်းခြားဝေဖန်မှုကို စတုဓာတုဝ၀တ္ထာန်ခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - ဓာတ်ကြီးလေးခု၊ ပိုင်းခြားမှု၊ စတုဝ၀တ္ထာ။ မေး။ ။ အရူပကမ္မဋ္ဌာန်း လေးပါးကို ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ အာကာသာနဉ္စာယတန တစ်ပါးç ဝိညာဏဉ္စာယတနတစ်ပါးç အာကိဉ္စညာယတနတစ်ပါးç နေဝသညာ နာသညာယတနတစ်ပါး ဤသည်ကား အရူပကမ္မဋ္ဌာန်းလေးပါး ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - အာ, ဝိဉ်, အာ, နေ၊ ဤလေးထွေ၊ မှတ်လေ အရူပါ။ အလုံးစုံကိုပေါင်း၍ ရေတွက်သောအခါ သမထကမ္မဋ္ဌာန်းပေါင်း လေးဆယ်ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုကမ္မဋ္ဌာန်း လေးဆယ်တို့ကို ဆင်ခြင်သောအခါ အဘယ်သို့သောနိမိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပါ သနည်း။ ဖြေ။ ။ ပရိကမ္မနိမိတ်, ဥဂ္ဂဟနိမိတ်,ပဋိဘာဂနိမိတ် ဤနိမိတ်သုံးပါးထင်လာပါသည်။ မေး။ ။ ထိုနိမိတ်သုံးပါး၏ အဓိပ္ပါယ်ကို သိလွယ်ရုံအကျဉ်းမျှ ဖြေဆိုပါ။ ဖြေ။ ။ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းစအခါ၌ ထင်မြင်လာသောနိမိတ်မျိုးကို ပရိကမ္မနိမိတ်ခေါ်ပါသည်၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းစီးဖြန်းမှု ကျင့်သားရ၍ ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ စိတ်၌စွဲထင်သော နိမိတ်အာရုံကို ဥဂ္ဂဟနိမိတ်ခေါ်ပါသည်၊ ထို့နောက်တစ်ဖန် ရှုစားပြန်သည်ရှိသော် ထိုနိမိတ်အာရုံသည် တဖိတ်ဖိတ်ဝင်းပြောင်လျက် နေရောင်လရောင် ကြယ်တာရာရောင်တို့ကဲ့သို့ အံ့ဩစဖွယ် အဆန်းတကြယ်ဖြစ်၍လာပါသည်၊ ထိုနိမိတ်အာရုံကို ပဋိဘာဂနိမိတ် ခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ နိမိတ်သုံးပါးကို ခွဲခြား၍သိရပေပြီ၊ ထိုနိမိတ်သုံးပါးတို့၌ စူးစိုက်တည်တံ့သော သမာဓိအပြား ဘယ်နှစ်ပါးရှိပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပရိကမ္မသမာဓိ, ဥပစာရသမာဓိ, အပ္ပနာသမာဓိအားဖြင့် သုံးပါးရှိပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိသုံးပါးတို့၏ အဓိပ္ပါယ်ကို သိလွယ်အောင်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ပရိကမ္မနိမိတ်, ဥဂ္ဂဟနိမိတ်, ဤနိမိတ်နှစ်ပါးဖြစ်ပေါ်ခိုက်၌ စူးစိုက်တည်တံ့သော သမာဓိကို ပရိကမ္မသမာဓိခေါ်ပါသည်၊ ပဋိဘာဂနိမိတ်ဖြစ်ပေါ်ခိုက်၌ စူးစိုက်တည်တံ့သော သမာဓိကို ဥပစာရသမာဓိ ခေါ်ပါသည်။ ဈာန်ဖြစ်ပေါ်သောအခါ ထိုဈာန်နှင့်ယှဉ်သောသမာဓိကို အပ္ပနာသမာဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ ပဋိဘာဂနိမိတ်ထင်၍ ဥပစာရသမာဓိဖြစ်ပေါ်သောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏ သန္တာန်မှာ အဘယ်သို့သော အကျိုးထူးများဖြစ်ပေါ်လာပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ထိုအခါ ါယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သန္တာန်မှာ နီဝရဏအညစ်အကြေး ကင်းကွာ၍စိတ်ဓာတ်အလွန်စင်ကြယ် ပါသည်၊ ထိုနောက်တဖန် ပွားများပြန်သည်ရှိသော် ပထမဈာန်တရား ဘွားခနဲပေါ်ပေါက်လာပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် (က) ပဋိဘာဂ၊ ထင်လာက၊ နီဝရဏ-ကွာ။ (ခ ) နီဝရဏ၊ ကွာတုံက၊ ဥပစာရ-လာ။ (ဂ ) ထိုနောက်ဖန်ဖန်၊ ပွားတုံပြန်၊ ပ-ဈာန်အပ္ပနာ။ မေး။ ။ အဓိစိတ္တခေါ်သော သမာဓိဈာန်တရားများသည် အဘယ်မျှလောက်ခရီးပေါက်အောင် ပြီးမြောက်ကြီးပွားနိုင်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပထမဈာန်ကအစပြု၍ အဘိညာဉ်စခန်း ဝိဇ္ဇာလမ်းပေါက်အောင် ပြီးမြောက်ကြီးပွားနိုင်ပါသည်။ မေး။ ။ ဖြေကြားခဲ့သော စကားရပ်၌ပါရှိသည့် အဘိညာဉ်သဘောကို သရုပ်အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ သိလွယ်အောင်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ မိုးပျံမြေလျှိုး ရုပ်သွင်သဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုး တန်ခိုးအစုံ ဖန်ဆင်းနိုင်ခြင်းကို ဣဒ္ဓိဝိဓအဘိညာဉ် ခေါ်ပါသည်။ အဆင်းမျိုးစုံမြင်နိုင်ခြင်းကို ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ အသံမျိုးစုံကြားနိုင်ခြင်းကို ဒိဗ္ဗသောတအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်။ သူတစ်ပါးတို့၏ စိတ်အကြံမျိုးစုံ သိနိုင်ခြင်းကို စေတောပရိယအဘိညာဉ် ခေါ်ပါသည်၊ ရှေး၌ဖြစ်ခဲ့ဘူးသော ဘဝအမျိုးစုံသိနိုင်ခြင်းကို ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ သတ္တဝါတို့၏ ကံအားလျော်စွာ ဖြစ်မှုအမျိုးစုံ သိနိုင်ခြင်းကို ယထာကမ္မုပဂအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ နောင်ဖြစ်လတံ့အမျိုးစုံ သိနိုင်ခြင်းကို အနာဂတံသအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ ဤသည်ကား အဘိညာဉ်၏ သရုပ်အဓိပ္ပါယ်ကို ဖြေဆိုချက်ဖြစ်ပါသည်။ စိတ္တဝိသုဒ္ဓိပြီး၏။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိဆိုပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ, ငါ, သူတစ်ပါး, ယောကျာ်း, မိန်းမ, အတ္တဇီဝ, ဟုဆိုအပ်သော အထင်အမြင်တို့၏ စင်ကြယ်သန့်ရှင်းမှုကို ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို ကင်္ခါဝိတရဏဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၏ အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်သဘောအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်၍ နေကြပုံများကို ထင်ရှားစွာသိမြင်သောအခါ ငါဖြစ်သည်çသူဖြစ်သည်çယောကျာ်းဖြစ်သည်çမိန်းမဖြစ်သည်ç ဤသို့စသောအားဖြင့် ယုံမှားခြင်းအမျိုးမျိုး ပျောက်ကင်းစင်ကြယ်ပါသည်၊ ထိုကဲ့သို့ယုံမှားခြင်းအမျိုးမျိုး ပျောက်ကင်းစင်ကြယ်မှုကို ကင်္ခါဝိတရဏဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်မျိုးတို့ဖြင့် ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၏ မမြဲပုံçဆင်းရဲပုံç အစိုးမရပုံများကို စုံလင်စွာ ရှုဆင်ခြင်၍ မဂ်ဟုတ်သည် မဟုတ်သည် ခွဲခြားပြီးလျှင် ဉာဏ်အမြင်စင်ကြယ်မှုကို မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿန ဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ ဖြေကြားအပ်သော စကားတွင်ပါရှိသည့် ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်ပါးကို သရုပ်အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ သိလွယ်အောင်ဖေါ်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ (၁) ရုပ်နာမ်တရားတို့ကို ခန္ဓာအာယတနစသည်ဖြင့် ဖွဲ့စည်းကာ လက္ခဏာရေးသုံးပါးသို့တင်၍ အကြမ်းအားဖြင့်ရှုစား ဆင်ခြင်သောဉာဏ်သည် သမ္မသနဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- ခန္ဓာဒိနည်း၊ ဖွဲ့စည်းပြီးကာ၊ သုံးဖြာလက္ခဏ၊ သုံးသပ်ရ၊ သမ္မသနဉာဏ်။ (၂) ထိုရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၏ အဖြစ်အပျက် နှစ်ပါးစုံကို ရှုဆင်ခြင်သောဉာဏ်သည် ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - ဖြစ်ပွားပျက်မှု၊ အစုံရှု၊ ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်။ (၃) ဖြစ်မှုကိုလွှတ်၍ ပျက်မှုသက်သက်ကိုသာ ရှုသောဉာဏ်သည် ဘင်္ဂဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- အပျက်ကိုသာ၊ ရှုတုံပါ၊ သညာဘင်္ဂဉာဏ်။ (၄) ပျက်မှုတွေကို မြင်သဖြင့် ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ ကြောက်ဖွယ်ဘေးကြီးထင်လာသော ဉာဏ်သည် ဘယဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - အပျက်မြင်က၊ ဘယမစ္စု၊ ပျက်မှုခပင်း၊ ဘေးသေမင်းဟု၊ ကြောက်ခင်းထွေထွေ၊ ရှုတုံပေ၊ မှတ်လေ ဘယဉာဏ်။ (၅) ရုပ်နာမ်ခန္ဓာမျိုး၌ ခိုကိုးဖွယ်မရှိ အပြစ်အတိသာဟု ထင်မြင်သောဉာဏ်သည် အာဒိနဝဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - ကြောက်ဖွယ်ခပင်း၊ မြင်တုံလျင်းက၊ ဘေးဘယမျိုး၊ ရုပ်နာမ်ဆိုး၌၊ ကိုးရာမရှိ၊ ခက်မှန်းသိ၊ အာဒိနဝဉာဏ်။ (၆) အပြစ်ကိုထင်ရှားစွာမြင်သဖြင့် ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ လွန်စွာငြီးငွေ့သောဉာဏ်သည် နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - ကိုးရာမထင်၊ ခက်ပုံမြင်က၊ မရွှင်မလန်း၊ စိတ်ကုန်ခန်း၍ မချမ်းမမြေ့၊ ငြီးငွေ့သောထွေ၊ စိတ်အနေ၊ မှတ်လေ နိဗ္ဗိဒံ။ (၇) ငြီးငွေ့လှသဖြင့် အမြန်ထွက်ရအောင် လိုလားသောဉာဏ်သည် မုစ္စိတုကမျတာဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- ငြီးငွေ့အားသန်၊ စိတ်ပူပန်က၊ လျင်မြန်တစိ၊ လွတ်လိုဘိ၊ မုစ္စိတုကမျတာဉာဏ်။ (၈) လွက်မြောက်လိုလှသဖြင့် ရှေးကထက်တိုး၍ အားတိုက်ကြိုးစားကာ ရှုဆင်ခြင်သောဉာဏ်သည် ပဋိသင်္ခါဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- လွက်လိုလှ၍၊ လွတ်ရတဲ့ငှါ၊ ဘာဝနာလေးဆယ်၊ အကျယ်ဖြန့်ချိ၊ အားတိုက်ဘိ၊ ပဋိသင်္ခါဉာဏ်။ (၉) ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ မုန်းချစ်မပြု လျစ်လျူရှုနိုင်သောဉာဏ်သည် သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- အားတိုက်ရှု၍၊ လွတ်မှုလွတ်ရန်၊ အမြင်သန်က၊ ရုပ်နာမ်ဓမ္မ၊ သင်္ခါရဝယ်၊ မတွယ်သမှု၊ လျစ်လျူရှု၊ သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်။ (၁၀) မဂ်ဉာဏ်ဖြစ်ပေါ်အောင် သင့်လျော်စွာ ရင့်သန်၍နေသောဉာဏ်သည် အနုလောမဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- မဂ်ရောက်လိုသော်၊ အဆော်အနှူး၊ မဂ်လေးဦးအား၊ အထူးလျော်မှု၊ ကျေးဇူးပြု၊ အနုလောမဉာဏ်။ ဤသည်ကား ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်ပါးကို သရုပ်အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ အကျယ်ဖြေဆိုချက် ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်ပါး ရင့်သန်လာသောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏သန္တာန်မှာ အဘယ်ကဲ့သို့သော အန္တရာယ်များ ဖြစ်ပေါ်လာတတ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ထိုအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏သန္တာန်မှာ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ ထွက်ပေါ်၍လာခြင်းç အနှစ်သိမ့်ကြီး နှစ်သိမ့်ခြင်း အငြိမ်းကြီးငြိမ်းချမ်းခြင်းç အစရှိသော အန္တရာယ်ဆယ်ပါး ဖြစ်ပေါ်လာတတ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုအန္တရာယ််ဆယ်ပါးဖြစ်ပေါ်လာသောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏စိတ်တွင် အဘယ်ကဲ့သို့ ထင်မြင်လာတတ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ ထွက်ခြင်းမှစ၍ အန္တရာယ်ဆယ်ပါးဖြစ်ပေါ်လာ သောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် မဂ်ကိုမရသေးပါဘဲလျက် ငါသည်မဂ်ကိုရပြီဟု မှားယွင်းသောအထင်အမြင်များ ဖြစ်ပေါ်၍လာတတ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသို့ထင်မြင်သောအခါ အဘယ်ဉာဏ်ဖြင့် ရှင်းလင်းရပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ မဂ်ဟုတ်သည် မဟုတ်သည် အတည်တကျဆုံးဖြတ်နိုင်သော ဝိပဿနာဉာဏ်ဖြင့် အဖန်ဖန် ဆင်ခြင်၍ ရှင်းလင်းရပါသည်။ထိုဉာဏ်ကိုပင် မဂ္ဂါမဂ္ဂ ဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် (က) ဥဒယဉာဏ်၊ ရင့်သန်တုံလတ်၊ ဖြစ်လာတတ်၊ ဆယ်ရပ်အန္တရာယ်။ (ခ ) ထိုဆယ်ချက်တွင်၊ မဂ်အထင်ကို၊ ပယ်ထွင်ရှင်းကာ၊ အလင်းသာ၊ မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ။ မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိပြီး၏။ ----------- မေး။ ။ အဘယ်ကဲ့သို့သော ဉာဏ်မျိုးကို ပဋိပဒါဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိဟုခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ မဂ် ဟုတ်သည် မဟုတ်သည်ကို ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်ကစ၍ ဝိပဿနာဉာဏ်ကိုးပါး တို့ဖြင့် တစ်ဖန်ကြိုးစား၍ ဆင်ခြင်သောဉာဏ်ကို ပဋိပဒါဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - ဥဒယဉာဏ်၊ တဖန်ပျိုးကာ၊ ကိုးဖြာဉာဏ်စဉ်၊ စခန်းထွင်၍၊ အမြင်လင်းဘိ၊ ထိုးထွင်းသိ၊ ပဋိပဒါဉာဏဒဿန ဝိသုဒ္ဓိ။ မေး။ ။ အဘယ်ကဲ့သို့သော ဉာဏ်မျိုးကို လောကုတ္တရာ ဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ဝိပဿနာဉာဏ် ဆယ်ပါးဖြင့် ရှုစားဆင်ခြင်၍ ဉာဏ်အမြင် စူးရှထက်သန််လာသောအခါ ရှေးဦးစွာ သောတာပတ္တိမဂ်ဉာဏ်ပေါ်ပေါက်လာပါသည်။ ။ ထိုသောတာပတ္တိမဂ်မှစ၍ လောကုတ္တရာစိတ်ရှစ်ပါးတို့၌ အစဉ်အတိုင်းဖြစ်ပွါးပါရှိသောညာဏ်ကို လောကုတ္တရာ ညာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ ဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါးပြီး၏။ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး၏ အနတ္တလက္ခဏသုတ် အမေးအဖြေမှ... #Credit ရနံ့စံအိမ်။ စငျကွယျမှု (၇)မြိုး မေး။ ။ ဝိပူနာအလုပျျထူထောငျနညျး မြားကို ကငြျ့ရိုးကငြျ့စဉျအတိုငျး သိရှိရနျကမြျးဂနျတို့၌ ပွဆိုသောအတိုငျး အခြုပျအားဖွငျ့ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ဝိပူနာအလုပျျတညျထောငျပုံကငြျ့လမျးအစဉျမှာ ဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါးပငျဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါး သရုပျကို ဖောျထုတျ၍ပွပါ။ ဖွေ။ ။ သီလဝိသုဒ်ဓိ, စိတ်တဝိသုဒ်ဓိ, ဒိဋ်ဌိဝိသုဒ်ဓိ, ကငျ်ခါဝိတရဏဝိသုဒ်ဓိ, ပဋိပဒါဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ, မဂ်ဂါမဂ်ဂ ဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ, လောကုတ်တရာဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ, ဤသညျကား ဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါးဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုခုနဈပါးတို့တှငျ သီလဝိသုဒ်ဓိ၏ သဘောကို အခြုပျအားဖွငျ့ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ အကငြျ့သီလ စငျကွယျမှုကိုသီလဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ၊ ရဟနျးဖွဈလြှငျ စတုပါရိသုဒ်ဓိသီလကွီး လေးပါးကိုစငျကွယျအောငျ ကငြျ့ဆောငျရပါသညျ၊ လူဖွဈလြှငျ ငါးပါးသီလ, ရှဈပါးသီလ,ဆယျပါးသီလမြားကို စငျကွယျအောငျကငြျ့ဆောငျရပါသညျ၊ သီလဝိသုဒ်ဓိဂုဏျနှငျ့ ပွညျ့စုံပါမှ အထကျစခနျးမြားသို့ တကျလှမျးနိုငျပါသညျ၊ သမာဓိအခွခေံ ပညာအခွခေံ ဖွဈသောသီလမြိုးကို အဓိသီလ ခေါျပါသညျ။ သီလဝိသုဒ်ဓိပွီး၏။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို စိတ်တဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ နီဝရဏ အညဈအကွေးတို့မှကငျးဝေးစငျကွယျ၍ သမာဓိမဏ်ဍိုငျ ခံ့ခိုငျတညျကွညျသော စိတျမြိုးကို စိတ်တဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ အခြုပျအားဖွငျ့ဖွဆေိုရပါလြှငျ အပ်ပနာဈာနျစိတျအပေါငျးကို စိတ်တဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ၊ ထိုစိတ်တဝိသုဒ်ဓိကိုပငျလြှငျ အဓိစိတ်တ ခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ စိတ်တဝိသုဒ်ဓိစခနျးကို ထူထောငျရနျ အဘယျတရားကို ပှားမြားရပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ သမာဓိတရားကို တဈဆငျ့ထကျတဈဆငျ့ ကွီးရငျ့ထကျသနျအောငျ ပှားမြားရပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိကို ပှားမြားကွောငျး ဖွဈသောကမ်မဋ်ဌာနျးအာရုံတို့သညျ အဘယျမြှအပွားရှိပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ သမာဓိ၏အာရုံဖွဈသော သမထကမ်မဋ်ဌာနျးတို့သညျ အပွားအားဖွငျ့ လေးဆယျရှိပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသမထ ကမ်မဋ်ဌာနျးလေးဆယျတို့၏ သရုပျကို အခြုပျအားဖွငျ့ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ကသိုဏျးဆယျပါး, အသုဘဆယျပါး,အနုူတိဆယျပါး, ဗွဟ်မစိုရျတရားဆယျပါး, အာဟာရပေဋိကုလသညာတဈပါး, စတုဓာတုဝ၀တ်ထာနျတဈပါး, အရူပကမ်မဋ်ဌာနျးလေးပါး ဤသို့အားဖွငျ့ သမထကမ်မဋ်ဌာနျး လေးဆယျဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုလေးဆယျတို့တှငျ ကသိုဏျးဆယျပါးကို သဘောအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ သိလှယျအောငျဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ပထဝီ=မွကေသိုဏျး, အာပေါ=ရကေသိုဏျး, တဇေော=မီးကသိုဏျး, ဝါယော=လကေသိုဏျး, နီလ=ညိုသောကသိုဏျး, ပီတ=ရှှသေောကသိုဏျး, လောဟိတ=နီသောကသိုဏျး, ဩဒါတ=ဖွူသောကသိုဏျး, အာကာသ=အပေါကျဟငျးလငျးကသိုဏျး, အာလောက=အလငျးရောငျကသိုဏျး ဤသညျကား ကသိုဏျးဆယျပါး ဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ- မွေ, ရေ, မီး, လေ၊ ညို, ရှှေ, နီ, ဖွူ၊ ပေါကျလငျးဟူ၊ ဆယျဆူကသိဏ။ မေး။ ။ အသုဘဆယျပါးကို အဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ဥဒ်ဒုမာတက =ဖူးဖူးရောငျသောအကောငျ, ဝိနီလက=ညိုမဲ၍နသေောအကောငျ, ဝိပုဗ်ဗက= ပွညျလိမျးကြံ၍ နသေောအကောငျ, ဝိစ်ဆိဒ်ဒက=အပိုငျးအပိုငျးဖွတျ၍ထားအပျသောအကာငျ, ဝိက်ခာယိတက=ခှေး,ကြီး,လငျးတတို့ ကိုကျခဲအပျသောအကောငျ, ဝိက်ခိတ်တက=ဖရိုဖရဲပဈ၍ ထားအပျသောအကောငျ, ဟတဝိက်ခိတ်တက= သတျဖွတျ၍ပဈထားအပျသောအကောငျ, လောဟိတက=သှေးပှကျပှကျယိုစီး၍ နသေောအကာငျ, ပုဠုဝက= တရှရှနှငျ့ ပိုးလောကျကြ၍ နသေောအကောငျ, အဋ်ဌိက=အရိုးကောငျ, ဤသညျကား အသုဘကမ်မဋ်ဌာနျးဆယျပါးဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ- ရောငျ, ညို, ပွညျ, ပွတျ၊ ခဲအပျ, ပဈထား၊ ဓားဖွတျပဈရေး၊ သှေးယို, ပိုးစု၊ အရိုးစု၊ ဆယျခု အသုဘာ။ မေး။ ။ အနုူတိဆယျပါးကို အဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ဗုဒ်ဓါနုူတိ=ဘုရားဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဓမ်မာနုူတိ=တရားဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ ဆငျခွငျခွငျး သံဃာနုူတိ=သံဃာ့ဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး သီလာနုူတိ=အကငြျ့သီလဂုဏျကို သတိပွု၍ဆငျခွငျခွငျး စာဂါနုူတိ=အလှူဒါနဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဒဝေတာနုူတိ= နတျတို့၏ ကုသိုလျဂုဏျနှငျ့ မိမိ၏ကုသိုလျဂုဏျကို နှိုငျးယှဉျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဥပသမာနုူတိ ကိလသောငွိမျးပွီးသော ရဟန်တာပုဂ်ဂိုလျ အရှငျမွတျကွီးတို့၏ ငွိမျးမှုဂုဏျကို အာရုံစိုကျ၍ ဆငျခွငျခွငျး မရဏာနုူတိ=သရေမညျ့အရေးကို မွှောျတှေးစူးစိုကျ၍ ဆငျခွငျခွငျး ကာယဂတာသတိ=ဆံအစရှိသော ကိုယျအစုကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး အာနာပါနူတိ=ထှကျသကျဝငျသကျနှဈပါးကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဤသညျကား အနုူတိဆယျပါး ဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - ဗု, ဓမျ, သံ, သီ၊ စာဂီ, ဒဝေတာ၊ သမာဥပ၊ မရဏနှငျ့၊ ကာယဂတာ၊ အာနာပါ၊ ဆယျဖွာနုူတိ။ မေး။ ။ ဗွဟ်မစိုရျတရားလေးပါးကို အဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ အလုံးစုံသောသတ်တဝါတို့၌ မိမိအသှငျခစြျခငျခွငျးတညျးဟူသော မတေ်တာတဈပါး ဆငျးရဲသော ဒုက်ခိတသတ်တဝါတို့၌ ညှာတာသနားခွငျးဟူသော ကရုဏာတဈပါး ခမြျးသာသောသုခိတသတ်တဝါတို့၌ ဝမျးသာနှဈခွိုကျခွငျးဟူသော မုဒိတာတဈပါး ဆငျးရဲသောသတ်တဝါ ခမြျးသာသော သတ်တဝါအလုံးစုံတို့၌ မုနျးခစြျမပွု လဈလြူရှုသော ဥပကေ်ခာတဈပါး ဤသညျကား ဗွဟ်မစိုရျတရားလေးပါးဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - မေ, က, မု, ဥ၊ ပှါးမြားမှု၊ လေးခု ပမညာ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို အာဟာရပေဋိကုလသညာခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ စားသောကျအပျသော အစာအာဟာရတို့၌ နှဈသကျဖှယျမထငျဘဲ စကျဆုပျဖှယျဟု ဆငျခွငျခွငျးကို အာဟာရပေဋိကုလသညာခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - အာဟာရတှငျ၊ ရှံဘှယျလြှငျ၊ မှတျထငျ ဧကျသညာ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို စတုဓာတုဝ၀တ်ထာနျခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပထီ=မွဓောတျ၊ အာပေါ=ရဓောတျ၊ တဇေော=မီးဓာတျ၊ ဝါယော=လဓောတျ၊ ဤဓာတျကွီးလေးပါးတို့၏ သဘောကို အသီးအသီး ပိုငျးခွားဝဖေနျမှုကို စတုဓာတုဝ၀တ်ထာနျခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - ဓာတျကွီးလေးခု၊ ပိုငျးခွားမှု၊ စတုဝ၀တ်ထာ။ မေး။ ။ အရူပကမ်မဋ်ဌာနျး လေးပါးကို ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ အာကာသာနဉ်စာယတန တဈပါးç ဝိညာဏဉ်စာယတနတဈပါးç အာကိဉ်စညာယတနတဈပါးç နဝေသညာ နာသညာယတနတဈပါး ဤသညျကား အရူပကမ်မဋ်ဌာနျးလေးပါး ဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - အာ, ဝိဉျ, အာ, နေ၊ ဤလေးထှေ၊ မှတျလေ အရူပါ။ အလုံးစုံကိုပေါငျး၍ ရတှေကျသောအခါ သမထကမ်မဋ်ဌာနျးပေါငျး လေးဆယျဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုကမ်မဋ်ဌာနျး လေးဆယျတို့ကို ဆငျခွငျသောအခါ အဘယျသို့သောနိမိတျမြား ဖွဈပေါျလာပါ သနညျး။ ဖွေ။ ။ ပရိကမ်မနိမိတျ, ဥဂ်ဂဟနိမိတျ,ပဋိဘာဂနိမိတျ ဤနိမိတျသုံးပါးထငျလာပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုနိမိတျသုံးပါး၏ အဓိပ်ပါယျကို သိလှယျရုံအကဉြျးမြှ ဖွဆေိုပါ။ ဖွေ။ ။ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို စီးဖွနျးစအခါ၌ ထငျမွငျလာသောနိမိတျမြိုးကို ပရိကမ်မနိမိတျခေါျပါသညျ၊ ကမ်မဋ်ဌာနျးစီးဖွနျးမှု ကငြျ့သားရ၍ ခိုငျခိုငျမွဲမွဲ စိတျ၌စှဲထငျသော နိမိတျအာရုံကို ဥဂ်ဂဟနိမိတျခေါျပါသညျ၊ ထို့နောကျတဈဖနျ ရှုစားပွနျသညျရှိသောျ ထိုနိမိတျအာရုံသညျ တဖိတျဖိတျဝငျးပွောငျလကြျ နရေောငျလရောငျ ကွယျတာရာရောငျတို့ကဲ့သို့ အံ့ဩစဖှယျ အဆနျးတကွယျဖွဈ၍လာပါသညျ၊ ထိုနိမိတျအာရုံကို ပဋိဘာဂနိမိတျ ခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ နိမိတျသုံးပါးကို ခှဲခွား၍သိရပပွေီ၊ ထိုနိမိတျသုံးပါးတို့၌ စူးစိုကျတညျတံ့သော သမာဓိအပွား ဘယျနှဈပါးရှိပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပရိကမ်မသမာဓိ, ဥပစာရသမာဓိ, အပ်ပနာသမာဓိအားဖွငျ့ သုံးပါးရှိပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိသုံးပါးတို့၏ အဓိပ်ပါယျကို သိလှယျအောငျဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ပရိကမ်မနိမိတျ, ဥဂ်ဂဟနိမိတျ, ဤနိမိတျနှဈပါးဖွဈပေါျခိုကျ၌ စူးစိုကျတညျတံ့သော သမာဓိကို ပရိကမ်မသမာဓိခေါျပါသညျ၊ ပဋိဘာဂနိမိတျဖွဈပေါျခိုကျ၌ စူးစိုကျတညျတံ့သော သမာဓိကို ဥပစာရသမာဓိ ခေါျပါသညျ။ ဈာနျဖွဈပေါျသောအခါ ထိုဈာနျနှငျ့ယှဉျသောသမာဓိကို အပ်ပနာသမာဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ ပဋိဘာဂနိမိတျထငျ၍ ဥပစာရသမာဓိဖွဈပေါျသောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏ သန်တာနျမှာ အဘယျသို့သော အကြိုးထူးမြားဖွဈပေါျလာပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ထိုအခါ ါယောဂီပုဂ်ဂိုလျသန်တာနျမှာ နီဝရဏအညဈအကွေး ကငျးကှာ၍စိတျဓာတျအလှနျစငျကွယျ ပါသညျ၊ ထိုနောကျတဖနျ ပှားမြားပွနျသညျရှိသောျ ပထမဈာနျတရား ဘှားခနဲပေါျပေါကျလာပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ (က) ပဋိဘာဂ၊ ထငျလာက၊ နီဝရဏ-ကှာ။ (ခ ) နီဝရဏ၊ ကှာတုံက၊ ဥပစာရ-လာ။ (ဂ ) ထိုနောကျဖနျဖနျ၊ ပှားတုံပွနျ၊ ပ-ဈာနျအပ်ပနာ။ မေး။ ။ အဓိစိတ်တခေါျသော သမာဓိဈာနျတရားမြားသညျ အဘယျမြှလောကျခရီးပေါကျအောငျ ပွီးမွောကျကွီးပှားနိုငျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပထမဈာနျကအစပွု၍ အဘိညာဉျစခနျး ဝိဇ်ဇာလမျးပေါကျအောငျ ပွီးမွောကျကွီးပှားနိုငျပါသညျ။ မေး။ ။ ဖွကွေားခဲ့သော စကားရပျ၌ပါရှိသညျ့ အဘိညာဉျသဘောကို သရုပျအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ သိလှယျအောငျဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ မိုးပြံမွလြှေိုး ရုပျသှငျသဏ်ဍာနျအမြိုးမြိုး တနျခိုးအစုံ ဖနျဆငျးနိုငျခွငျးကို ဣဒ်ဓိဝိဓအဘိညာဉျ ခေါျပါသညျ။ အဆငျးမြိုးစုံမွငျနိုငျခွငျးကို ဒိဗ်ဗစက်ခုအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ အသံမြိုးစုံကွားနိုငျခွငျးကို ဒိဗ်ဗသောတအဘိညာဉျခေါျပါသညျ။ သူတဈပါးတို့၏ စိတျအကွံမြိုးစုံ သိနိုငျခွငျးကို စတေောပရိယအဘိညာဉျ ခေါျပါသညျ၊ ရှေး၌ဖွဈခဲ့ဘူးသော ဘဝအမြိုးစုံသိနိုငျခွငျးကို ပုဗ်ဗနေိဝါသာနုူတိအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ သတ်တဝါတို့၏ ကံအားလြောျစှာ ဖွဈမှုအမြိုးစုံ သိနိုငျခွငျးကို ယထာကမ်မုပဂအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ နောငျဖွဈလတံ့အမြိုးစုံ သိနိုငျခွငျးကို အနာဂတံသအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ ဤသညျကား အဘိညာဉျ၏ သရုပျအဓိပ်ပါယျကို ဖွဆေိုခကြျဖွဈပါသညျ။ စိတ်တဝိသုဒ်ဓိပွီး၏။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို ဒိဋ်ဌိဝိသုဒ်ဓိဆိုပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပုဂ်ဂိုလျသတ်တဝါ, ငါ, သူတဈပါး, ယောကြာျး, မိနျးမ, အတ်တဇီဝ, ဟုဆိုအပျသော အထငျအမွငျတို့၏ စငျကွယျသနျ့ရှငျးမှုကို ဒိဋ်ဌိဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို ကငျ်ခါဝိတရဏဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၏ အကွောငျးအကြိုးဆကျစပျ၍ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျသဘောအတိုငျး ဖွဈပေါျ၍ နကွေပုံမြားကို ထငျရှားစှာသိမွငျသောအခါ ငါဖွဈသညျçသူဖွဈသညျçယောကြာျးဖွဈသညျçမိနျးမဖွဈသညျç ဤသို့စသောအားဖွငျ့ ယုံမှားခွငျးအမြိုးမြိုး ပြောကျကငျးစငျကွယျပါသညျ၊ ထိုကဲ့သို့ယုံမှားခွငျးအမြိုးမြိုး ပြောကျကငျးစငျကွယျမှုကို ကငျ်ခါဝိတရဏဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ဝိပူနာဉာဏျဆယျမြိုးတို့ဖွငျ့ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၏ မမွဲပုံçဆငျးရဲပုံç အစိုးမရပုံမြားကို စုံလငျစှာ ရှုဆငျခွငျ၍ မဂျဟုတျသညျ မဟုတျသညျ ခှဲခွားပွီးလြှငျ ဉာဏျအမွငျစငျကွယျမှုကို မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူန ဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ ဖွကွေားအပျသော စကားတှငျပါရှိသညျ့ ဝိပူနာဉာဏျဆယျပါးကို သရုပျအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ သိလှယျအောငျဖေါျပွပါ။ ဖွေ။ ။ (၁) ရုပျနာမျတရားတို့ကို ခန်ဓာအာယတနစသညျဖွငျ့ ဖှဲ့စညျးကာ လက်ခဏာရေးသုံးပါးသို့တငျ၍ အကွမျးအားဖွငျ့ရှုစား ဆငျခွငျသောဉာဏျသညျ သမ်မသနဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- ခန်ဓာဒိနညျး၊ ဖှဲ့စညျးပွီးကာ၊ သုံးဖွာလက်ခဏ၊ သုံးသပျရ၊ သမ်မသနဉာဏျ။ (၂) ထိုရုပျနာမျခန်ဓာတို့၏ အဖွဈအပကြျ နှဈပါးစုံကို ရှုဆငျခွငျသောဉာဏျသညျ ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - ဖွဈပှားပကြျမှု၊ အစုံရှု၊ ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျ။ (၃) ဖွဈမှုကိုလှှတျ၍ ပကြျမှုသကျသကျကိုသာ ရှုသောဉာဏျသညျ ဘငျ်ဂဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- အပကြျကိုသာ၊ ရှုတုံပါ၊ သညာဘငျ်ဂဉာဏျ။ (၄) ပကြျမှုတှကေို မွငျသဖွငျ့ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၌ ကွောကျဖှယျဘေးကွီးထငျလာသော ဉာဏျသညျ ဘယဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - အပကြျမွငျက၊ ဘယမစ်စု၊ ပကြျမှုခပငျး၊ ဘေးသမေငျးဟု၊ ကွောကျခငျးထှထှေေ၊ ရှုတုံပေ၊ မှတျလေ ဘယဉာဏျ။ (၅) ရုပျနာမျခန်ဓာမြိုး၌ ခိုကိုးဖှယျမရှိ အပွဈအတိသာဟု ထငျမွငျသောဉာဏျသညျ အာဒိနဝဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - ကွောကျဖှယျခပငျး၊ မွငျတုံလငြျးက၊ ဘေးဘယမြိုး၊ ရုပျနာမျဆိုး၌၊ ကိုးရာမရှိ၊ ခကျမှနျးသိ၊ အာဒိနဝဉာဏျ။ (၆) အပွဈကိုထငျရှားစှာမွငျသဖွငျ့ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၌ လှနျစှာငွီးငှေ့သောဉာဏျသညျ နိဗ်ဗိန်ဒဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - ကိုးရာမထငျ၊ ခကျပုံမွငျက၊ မရှှငျမလနျး၊ စိတျကုနျခနျး၍ မခမြျးမမွေ့၊ ငွီးငှေ့သောထှေ၊ စိတျအနေ၊ မှတျလေ နိဗ်ဗိဒံ။ (၇) ငွီးငှေ့လှသဖွငျ့ အမွနျထှကျရအောငျ လိုလားသောဉာဏျသညျ မုစ်စိတုကမတြာဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- ငွီးငှေ့အားသနျ၊ စိတျပူပနျက၊ လငြျမွနျတစိ၊ လှတျလိုဘိ၊ မုစ်စိတုကမတြာဉာဏျ။ (၈) လှကျမွောကျလိုလှသဖွငျ့ ရှေးကထကျတိုး၍ အားတိုကျကွိုးစားကာ ရှုဆငျခွငျသောဉာဏျသညျ ပဋိသငျ်ခါဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- လှကျလိုလှ၍၊ လှတျရတဲ့ငှါ၊ ဘာဝနာလေးဆယျ၊ အကယြျဖွနျ့ခြိ၊ အားတိုကျဘိ၊ ပဋိသငျ်ခါဉာဏျ။ (၉) ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၌ မုနျးခစြျမပွု လစြျလြူရှုနိုငျသောဉာဏျသညျ သငျ်ခါရုပကေ်ခာဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- အားတိုကျရှု၍၊ လှတျမှုလှတျရနျ၊ အမွငျသနျက၊ ရုပျနာမျဓမ်မ၊ သငျ်ခါရဝယျ၊ မတှယျသမှု၊ လစြျလြူရှု၊ သငျ်ခါရုပကေ်ခာဉာဏျ။ (၁၀) မဂျဉာဏျဖွဈပေါျအောငျ သငျ့လြောျစှာ ရငျ့သနျ၍နသေောဉာဏျသညျ အနုလောမဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- မဂျရောကျလိုသောျ၊ အဆောျအနှူး၊ မဂျလေးဦးအား၊ အထူးလြောျမှု၊ ကြေးဇူးပွု၊ အနုလောမဉာဏျ။ ဤသညျကား ဝိပူနာဉာဏျဆယျပါးကို သရုပျအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ အကယြျဖွဆေိုခကြျ ဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ဝိပူနာဉာဏျဆယျပါး ရငျ့သနျလာသောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏သန်တာနျမှာ အဘယျကဲ့သို့သော အန်တရာယျမြား ဖွဈပေါျလာတတျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ထိုအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏သန်တာနျမှာ ကိုယျရောငျကိုယျဝါ ထှကျပေါျ၍လာခွငျးç အနှဈသိမျ့ကွီး နှဈသိမျ့ခွငျး အငွိမျးကွီးငွိမျးခမြျးခွငျးç အစရှိသော အန်တရာယျဆယျပါး ဖွဈပေါျလာတတျပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုအန်တရာယျျဆယျပါးဖွဈပေါျလာသောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏စိတျတှငျ အဘယျကဲ့သို့ ထငျမွငျလာတတျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ကိုယျရောငျကိုယျဝါ ထှကျခွငျးမှစ၍ အန်တရာယျဆယျပါးဖွဈပေါျလာ သောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျသညျ မဂျကိုမရသေးပါဘဲလကြျ ငါသညျမဂျကိုရပွီဟု မှားယှငျးသောအထငျအမွငျမြား ဖွဈပေါျ၍လာတတျပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသို့ထငျမွငျသောအခါ အဘယျဉာဏျဖွငျ့ ရှငျးလငျးရပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ မဂျဟုတျသညျ မဟုတျသညျ အတညျတကဆြုံးဖွတျနိုငျသော ဝိပူနာဉာဏျဖွငျ့ အဖနျဖနျ ဆငျခွငျ၍ ရှငျးလငျးရပါသညျ။ထိုဉာဏျကိုပငျ မဂ်ဂါမဂ်ဂ ဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ (က) ဥဒယဉာဏျ၊ ရငျ့သနျတုံလတျ၊ ဖွဈလာတတျ၊ ဆယျရပျအန်တရာယျ။ (ခ ) ထိုဆယျခကြျတှငျ၊ မဂျအထငျကို၊ ပယျထှငျရှငျးကာ၊ အလငျးသာ၊ မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ။ မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိပွီး၏။ ----------- မေး။ ။ အဘယျကဲ့သို့သော ဉာဏျမြိုးကို ပဋိပဒါဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိဟုခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ မဂျ ဟုတျသညျ မဟုတျသညျကို ဆုံးဖွတျပွီးနောကျ ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျကစ၍ ဝိပူနာဉာဏျကိုးပါး တို့ဖွငျ့ တဈဖနျကွိုးစား၍ ဆငျခွငျသောဉာဏျကို ပဋိပဒါဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - ဥဒယဉာဏျ၊ တဖနျပြိုးကာ၊ ကိုးဖွာဉာဏျစဉျ၊ စခနျးထှငျ၍၊ အမွငျလငျးဘိ၊ ထိုးထှငျးသိ၊ ပဋိပဒါဉာဏဒူန ဝိသုဒ်ဓိ။ မေး။ ။ အဘယျကဲ့သို့သော ဉာဏျမြိုးကို လောကုတ်တရာ ဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ဝိပူနာဉာဏျ ဆယျပါးဖွငျ့ ရှုစားဆငျခွငျ၍ ဉာဏျအမွငျ စူးရှထကျသနျျလာသောအခါ ရှေးဦးစှာ သောတာပတ်တိမဂျဉာဏျပေါျပေါကျလာပါသညျ။ ။ ထိုသောတာပတ်တိမဂျမှစ၍ လောကုတ်တရာစိတျရှဈပါးတို့၌ အစဉျအတိုငျးဖွဈပှါးပါရှိသောညာဏျကို လောကုတ်တရာ ညာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ ဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါးပွီး၏။ လယျတီပဏ်ဍိတ ဦးမောငျကွီး၏ အနတ်တလက်ခဏသုတျ အမေးအဖွမှေ... #Credit ရနံ့စံအိမျ။
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31K6Tcu
စင်ကြယ်မှု (၇)မျိုး မေး။ ။ ဝိပဿနာအလုပ််ထူထောင်နည်း များကို ကျင့်ရိုးကျင့်စဉ်အတိုင်း သိရှိရန်ကျမ်းဂန်တို့၌ ပြဆိုသောအတိုင်း အချုပ်အားဖြင့်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ဝိပဿနာအလုပ််တည်ထောင်ပုံကျင့်လမ်းအစဉ်မှာ ဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါးပင်ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါး သရုပ်ကို ဖော်ထုတ်၍ပြပါ။ ဖြေ။ ။ သီလဝိသုဒ္ဓိ, စိတ္တဝိသုဒ္ဓိ, ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိ, ကင်္ခါဝိတရဏဝိသုဒ္ဓိ, ပဋိပဒါဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ, မဂ္ဂါမဂ္ဂ ဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ, လောကုတ္တရာဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ, ဤသည်ကား ဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါးဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုခုနစ်ပါးတို့တွင် သီလဝိသုဒ္ဓိ၏ သဘောကို အချုပ်အားဖြင့် ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ အကျင့်သီလ စင်ကြယ်မှုကိုသီလဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်၊ ရဟန်းဖြစ်လျှင် စတုပါရိသုဒ္ဓိသီလကြီး လေးပါးကိုစင်ကြယ်အောင် ကျင့်ဆောင်ရပါသည်၊ လူဖြစ်လျှင် ငါးပါးသီလ, ရှစ်ပါးသီလ,ဆယ်ပါးသီလများကို စင်ကြယ်အောင်ကျင့်ဆောင်ရပါသည်၊ သီလဝိသုဒ္ဓိဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံပါမှ အထက်စခန်းများသို့ တက်လှမ်းနိုင်ပါသည်၊ သမာဓိအခြေခံ ပညာအခြေခံ ဖြစ်သောသီလမျိုးကို အဓိသီလ ခေါ်ပါသည်။ သီလဝိသုဒ္ဓိပြီး၏။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို စိတ္တဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ နီဝရဏ အညစ်အကြေးတို့မှကင်းဝေးစင်ကြယ်၍ သမာဓိမဏ္ဍိုင် ခံ့ခိုင်တည်ကြည်သော စိတ်မျိုးကို စိတ္တဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ အချုပ်အားဖြင့်ဖြေဆိုရပါလျှင် အပ္ပနာဈာန်စိတ်အပေါင်းကို စိတ္တဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်၊ ထိုစိတ္တဝိသုဒ္ဓိကိုပင်လျှင် အဓိစိတ္တ ခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ စိတ္တဝိသုဒ္ဓိစခန်းကို ထူထောင်ရန် အဘယ်တရားကို ပွားများရပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ သမာဓိတရားကို တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် ကြီးရင့်ထက်သန်အောင် ပွားများရပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိကို ပွားများကြောင်း ဖြစ်သောကမ္မဋ္ဌာန်းအာရုံတို့သည် အဘယ်မျှအပြားရှိပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ သမာဓိ၏အာရုံဖြစ်သော သမထကမ္မဋ္ဌာန်းတို့သည် အပြားအားဖြင့် လေးဆယ်ရှိပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသမထ ကမ္မဋ္ဌာန်းလေးဆယ်တို့၏ သရုပ်ကို အချုပ်အားဖြင့် ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ကသိုဏ်းဆယ်ပါး, အသုဘဆယ်ပါး,အနုဿတိဆယ်ပါး, ဗြဟ္မစိုရ်တရားဆယ်ပါး, အာဟာရေပဋိကုလသညာတစ်ပါး, စတုဓာတုဝ၀တ္ထာန်တစ်ပါး, အရူပကမ္မဋ္ဌာန်းလေးပါး ဤသို့အားဖြင့် သမထကမ္မဋ္ဌာန်း လေးဆယ်ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုလေးဆယ်တို့တွင် ကသိုဏ်းဆယ်ပါးကို သဘောအဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ သိလွယ်အောင်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ပထဝီ=မြေကသိုဏ်း, အာပေါ=ရေကသိုဏ်း, တေဇော=မီးကသိုဏ်း, ဝါယော=လေကသိုဏ်း, နီလ=ညိုသောကသိုဏ်း, ပီတ=ရွှေသောကသိုဏ်း, လောဟိတ=နီသောကသိုဏ်း, ဩဒါတ=ဖြူသောကသိုဏ်း, အာကာသ=အပေါက်ဟင်းလင်းကသိုဏ်း, အာလောက=အလင်းရောင်ကသိုဏ်း ဤသည်ကား ကသိုဏ်းဆယ်ပါး ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ်- မြေ, ရေ, မီး, လေ၊ ညို, ရွှေ, နီ, ဖြူ၊ ပေါက်လင်းဟူ၊ ဆယ်ဆူကသိဏ။ မေး။ ။ အသုဘဆယ်ပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ဥဒ္ဒုမာတက =ဖူးဖူးရောင်သောအကောင်, ဝိနီလက=ညိုမဲ၍နေသောအကောင်, ဝိပုဗ္ဗက= ပြည်လိမ်းကျံ၍ နေသောအကောင်, ဝိစ္ဆိဒ္ဒက=အပိုင်းအပိုင်းဖြတ်၍ထားအပ်သောအကာင်, ဝိက္ခာယိတက=ခွေး,ကျီး,လင်းတတို့ ကိုက်ခဲအပ်သောအကောင်, ဝိက္ခိတ္တက=ဖရိုဖရဲပစ်၍ ထားအပ်သောအကောင်, ဟတဝိက္ခိတ္တက= သတ်ဖြတ်၍ပစ်ထားအပ်သောအကောင်, လောဟိတက=သွေးပွက်ပွက်ယိုစီး၍ နေသောအကာင်, ပုဠုဝက= တရွရွနှင့် ပိုးလောက်ကျ၍ နေသောအကောင်, အဋ္ဌိက=အရိုးကောင်, ဤသည်ကား အသုဘကမ္မဋ္ဌာန်းဆယ်ပါးဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ်- ရောင်, ညို, ပြည်, ပြတ်၊ ခဲအပ်, ပစ်ထား၊ ဓားဖြတ်ပစ်ရေး၊ သွေးယို, ပိုးစု၊ အရိုးစု၊ ဆယ်ခု အသုဘာ။ မေး။ ။ အနုဿတိဆယ်ပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ဗုဒ္ဓါနုဿတိ=ဘုရားဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဓမ္မာနုဿတိ=တရားဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ ဆင်ခြင်ခြင်း သံဃာနုဿတိ=သံဃာ့ဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း သီလာနုဿတိ=အကျင့်သီလဂုဏ်ကို သတိပြု၍ဆင်ခြင်ခြင်း စာဂါနုဿတိ=အလှူဒါနဂုဏ်ကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဒေဝတာနုဿတိ= နတ်တို့၏ ကုသိုလ်ဂုဏ်နှင့် မိမိ၏ကုသိုလ်ဂုဏ်ကို နှိုင်းယှဉ်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဥပသမာနုဿတိ ကိလေသာငြိမ်းပြီးသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ် အရှင်မြတ်ကြီးတို့၏ ငြိမ်းမှုဂုဏ်ကို အာရုံစိုက်၍ ဆင်ခြင်ခြင်း မရဏာနုဿတိ=သေရမည့်အရေးကို မြှော်တွေးစူးစိုက်၍ ဆင်ခြင်ခြင်း ကာယဂတာသတိ=ဆံအစရှိသော ကိုယ်အစုကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း အာနာပါနဿတိ=ထွက်သက်ဝင်သက်နှစ်ပါးကို သတိစိုက်၍ဆင်ခြင်ခြင်း ဤသည်ကား အနုဿတိဆယ်ပါး ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - ဗု, ဓမ်, သံ, သီ၊ စာဂီ, ဒေဝတာ၊ သမာဥပ၊ မရဏနှင့်၊ ကာယဂတာ၊ အာနာပါ၊ ဆယ်ဖြာနုဿတိ။ မေး။ ။ ဗြဟ္မစိုရ်တရားလေးပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ အလုံးစုံသောသတ္တဝါတို့၌ မိမိအသွင်ချစ်ခင်ခြင်းတည်းဟူသော မေတ္တာတစ်ပါး ဆင်းရဲသော ဒုက္ခိတသတ္တဝါတို့၌ ညှာတာသနားခြင်းဟူသော ကရုဏာတစ်ပါး ချမ်းသာသောသုခိတသတ္တဝါတို့၌ ဝမ်းသာနှစ်ခြိုက်ခြင်းဟူသော မုဒိတာတစ်ပါး ဆင်းရဲသောသတ္တဝါ ချမ်းသာသော သတ္တဝါအလုံးစုံတို့၌ မုန်းချစ်မပြု လစ်လျူရှုသော ဥပေက္ခာတစ်ပါး ဤသည်ကား ဗြဟ္မစိုရ်တရားလေးပါးဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - မေ, က, မု, ဥ၊ ပွါးများမှု၊ လေးခု ပမညာ။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို အာဟာရေပဋိကုလသညာခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ စားသောက်အပ်သော အစာအာဟာရတို့၌ နှစ်သက်ဖွယ်မထင်ဘဲ စက်ဆုပ်ဖွယ်ဟု ဆင်ခြင်ခြင်းကို အာဟာရေပဋိကုလသညာခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - အာဟာရတွင်၊ ရွံဘွယ်လျှင်၊ မှတ်ထင် ဧက်သညာ။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို စတုဓာတုဝ၀တ္ထာန်ခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပထီ=မြေဓာတ်၊ အာပေါ=ရေဓာတ်၊ တေဇော=မီးဓာတ်၊ ဝါယော=လေဓာတ်၊ ဤဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့၏ သဘောကို အသီးအသီး ပိုင်းခြားဝေဖန်မှုကို စတုဓာတုဝ၀တ္ထာန်ခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - ဓာတ်ကြီးလေးခု၊ ပိုင်းခြားမှု၊ စတုဝ၀တ္ထာ။ မေး။ ။ အရူပကမ္မဋ္ဌာန်း လေးပါးကို ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ အာကာသာနဉ္စာယတန တစ်ပါးç ဝိညာဏဉ္စာယတနတစ်ပါးç အာကိဉ္စညာယတနတစ်ပါးç နေဝသညာ နာသညာယတနတစ်ပါး ဤသည်ကား အရူပကမ္မဋ္ဌာန်းလေးပါး ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - အာ, ဝိဉ်, အာ, နေ၊ ဤလေးထွေ၊ မှတ်လေ အရူပါ။ အလုံးစုံကိုပေါင်း၍ ရေတွက်သောအခါ သမထကမ္မဋ္ဌာန်းပေါင်း လေးဆယ်ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုကမ္မဋ္ဌာန်း လေးဆယ်တို့ကို ဆင်ခြင်သောအခါ အဘယ်သို့သောနိမိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပါ သနည်း။ ဖြေ။ ။ ပရိကမ္မနိမိတ်, ဥဂ္ဂဟနိမိတ်,ပဋိဘာဂနိမိတ် ဤနိမိတ်သုံးပါးထင်လာပါသည်။ မေး။ ။ ထိုနိမိတ်သုံးပါး၏ အဓိပ္ပါယ်ကို သိလွယ်ရုံအကျဉ်းမျှ ဖြေဆိုပါ။ ဖြေ။ ။ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းစအခါ၌ ထင်မြင်လာသောနိမိတ်မျိုးကို ပရိကမ္မနိမိတ်ခေါ်ပါသည်၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းစီးဖြန်းမှု ကျင့်သားရ၍ ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ စိတ်၌စွဲထင်သော နိမိတ်အာရုံကို ဥဂ္ဂဟနိမိတ်ခေါ်ပါသည်၊ ထို့နောက်တစ်ဖန် ရှုစားပြန်သည်ရှိသော် ထိုနိမိတ်အာရုံသည် တဖိတ်ဖိတ်ဝင်းပြောင်လျက် နေရောင်လရောင် ကြယ်တာရာရောင်တို့ကဲ့သို့ အံ့ဩစဖွယ် အဆန်းတကြယ်ဖြစ်၍လာပါသည်၊ ထိုနိမိတ်အာရုံကို ပဋိဘာဂနိမိတ် ခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ နိမိတ်သုံးပါးကို ခွဲခြား၍သိရပေပြီ၊ ထိုနိမိတ်သုံးပါးတို့၌ စူးစိုက်တည်တံ့သော သမာဓိအပြား ဘယ်နှစ်ပါးရှိပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပရိကမ္မသမာဓိ, ဥပစာရသမာဓိ, အပ္ပနာသမာဓိအားဖြင့် သုံးပါးရှိပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိသုံးပါးတို့၏ အဓိပ္ပါယ်ကို သိလွယ်အောင်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ ပရိကမ္မနိမိတ်, ဥဂ္ဂဟနိမိတ်, ဤနိမိတ်နှစ်ပါးဖြစ်ပေါ်ခိုက်၌ စူးစိုက်တည်တံ့သော သမာဓိကို ပရိကမ္မသမာဓိခေါ်ပါသည်၊ ပဋိဘာဂနိမိတ်ဖြစ်ပေါ်ခိုက်၌ စူးစိုက်တည်တံ့သော သမာဓိကို ဥပစာရသမာဓိ ခေါ်ပါသည်။ ဈာန်ဖြစ်ပေါ်သောအခါ ထိုဈာန်နှင့်ယှဉ်သောသမာဓိကို အပ္ပနာသမာဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ ပဋိဘာဂနိမိတ်ထင်၍ ဥပစာရသမာဓိဖြစ်ပေါ်သောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏ သန္တာန်မှာ အဘယ်သို့သော အကျိုးထူးများဖြစ်ပေါ်လာပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ထိုအခါ ါယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သန္တာန်မှာ နီဝရဏအညစ်အကြေး ကင်းကွာ၍စိတ်ဓာတ်အလွန်စင်ကြယ် ပါသည်၊ ထိုနောက်တဖန် ပွားများပြန်သည်ရှိသော် ပထမဈာန်တရား ဘွားခနဲပေါ်ပေါက်လာပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် (က) ပဋိဘာဂ၊ ထင်လာက၊ နီဝရဏ-ကွာ။ (ခ ) နီဝရဏ၊ ကွာတုံက၊ ဥပစာရ-လာ။ (ဂ ) ထိုနောက်ဖန်ဖန်၊ ပွားတုံပြန်၊ ပ-ဈာန်အပ္ပနာ။ မေး။ ။ အဓိစိတ္တခေါ်သော သမာဓိဈာန်တရားများသည် အဘယ်မျှလောက်ခရီးပေါက်အောင် ပြီးမြောက်ကြီးပွားနိုင်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပထမဈာန်ကအစပြု၍ အဘိညာဉ်စခန်း ဝိဇ္ဇာလမ်းပေါက်အောင် ပြီးမြောက်ကြီးပွားနိုင်ပါသည်။ မေး။ ။ ဖြေကြားခဲ့သော စကားရပ်၌ပါရှိသည့် အဘိညာဉ်သဘောကို သရုပ်အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ သိလွယ်အောင်ဖော်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ မိုးပျံမြေလျှိုး ရုပ်သွင်သဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုး တန်ခိုးအစုံ ဖန်ဆင်းနိုင်ခြင်းကို ဣဒ္ဓိဝိဓအဘိညာဉ် ခေါ်ပါသည်။ အဆင်းမျိုးစုံမြင်နိုင်ခြင်းကို ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ အသံမျိုးစုံကြားနိုင်ခြင်းကို ဒိဗ္ဗသောတအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်။ သူတစ်ပါးတို့၏ စိတ်အကြံမျိုးစုံ သိနိုင်ခြင်းကို စေတောပရိယအဘိညာဉ် ခေါ်ပါသည်၊ ရှေး၌ဖြစ်ခဲ့ဘူးသော ဘဝအမျိုးစုံသိနိုင်ခြင်းကို ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ သတ္တဝါတို့၏ ကံအားလျော်စွာ ဖြစ်မှုအမျိုးစုံ သိနိုင်ခြင်းကို ယထာကမ္မုပဂအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ နောင်ဖြစ်လတံ့အမျိုးစုံ သိနိုင်ခြင်းကို အနာဂတံသအဘိညာဉ်ခေါ်ပါသည်၊ ဤသည်ကား အဘိညာဉ်၏ သရုပ်အဓိပ္ပါယ်ကို ဖြေဆိုချက်ဖြစ်ပါသည်။ စိတ္တဝိသုဒ္ဓိပြီး၏။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိဆိုပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ, ငါ, သူတစ်ပါး, ယောကျာ်း, မိန်းမ, အတ္တဇီဝ, ဟုဆိုအပ်သော အထင်အမြင်တို့၏ စင်ကြယ်သန့်ရှင်းမှုကို ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို ကင်္ခါဝိတရဏဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၏ အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်သဘောအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်၍ နေကြပုံများကို ထင်ရှားစွာသိမြင်သောအခါ ငါဖြစ်သည်çသူဖြစ်သည်çယောကျာ်းဖြစ်သည်çမိန်းမဖြစ်သည်ç ဤသို့စသောအားဖြင့် ယုံမှားခြင်းအမျိုးမျိုး ပျောက်ကင်းစင်ကြယ်ပါသည်၊ ထိုကဲ့သို့ယုံမှားခြင်းအမျိုးမျိုး ပျောက်ကင်းစင်ကြယ်မှုကို ကင်္ခါဝိတရဏဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ အဘယ်သဘောမျိုးကို မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်မျိုးတို့ဖြင့် ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၏ မမြဲပုံçဆင်းရဲပုံç အစိုးမရပုံများကို စုံလင်စွာ ရှုဆင်ခြင်၍ မဂ်ဟုတ်သည် မဟုတ်သည် ခွဲခြားပြီးလျှင် ဉာဏ်အမြင်စင်ကြယ်မှုကို မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿန ဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ မေး။ ။ ဖြေကြားအပ်သော စကားတွင်ပါရှိသည့် ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်ပါးကို သရုပ်အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ သိလွယ်အောင်ဖေါ်ပြပါ။ ဖြေ။ ။ (၁) ရုပ်နာမ်တရားတို့ကို ခန္ဓာအာယတနစသည်ဖြင့် ဖွဲ့စည်းကာ လက္ခဏာရေးသုံးပါးသို့တင်၍ အကြမ်းအားဖြင့်ရှုစား ဆင်ခြင်သောဉာဏ်သည် သမ္မသနဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- ခန္ဓာဒိနည်း၊ ဖွဲ့စည်းပြီးကာ၊ သုံးဖြာလက္ခဏ၊ သုံးသပ်ရ၊ သမ္မသနဉာဏ်။ (၂) ထိုရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၏ အဖြစ်အပျက် နှစ်ပါးစုံကို ရှုဆင်ခြင်သောဉာဏ်သည် ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - ဖြစ်ပွားပျက်မှု၊ အစုံရှု၊ ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်။ (၃) ဖြစ်မှုကိုလွှတ်၍ ပျက်မှုသက်သက်ကိုသာ ရှုသောဉာဏ်သည် ဘင်္ဂဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- အပျက်ကိုသာ၊ ရှုတုံပါ၊ သညာဘင်္ဂဉာဏ်။ (၄) ပျက်မှုတွေကို မြင်သဖြင့် ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ ကြောက်ဖွယ်ဘေးကြီးထင်လာသော ဉာဏ်သည် ဘယဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - အပျက်မြင်က၊ ဘယမစ္စု၊ ပျက်မှုခပင်း၊ ဘေးသေမင်းဟု၊ ကြောက်ခင်းထွေထွေ၊ ရှုတုံပေ၊ မှတ်လေ ဘယဉာဏ်။ (၅) ရုပ်နာမ်ခန္ဓာမျိုး၌ ခိုကိုးဖွယ်မရှိ အပြစ်အတိသာဟု ထင်မြင်သောဉာဏ်သည် အာဒိနဝဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - ကြောက်ဖွယ်ခပင်း၊ မြင်တုံလျင်းက၊ ဘေးဘယမျိုး၊ ရုပ်နာမ်ဆိုး၌၊ ကိုးရာမရှိ၊ ခက်မှန်းသိ၊ အာဒိနဝဉာဏ်။ (၆) အပြစ်ကိုထင်ရှားစွာမြင်သဖြင့် ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ လွန်စွာငြီးငွေ့သောဉာဏ်သည် နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ် - ကိုးရာမထင်၊ ခက်ပုံမြင်က၊ မရွှင်မလန်း၊ စိတ်ကုန်ခန်း၍ မချမ်းမမြေ့၊ ငြီးငွေ့သောထွေ၊ စိတ်အနေ၊ မှတ်လေ နိဗ္ဗိဒံ။ (၇) ငြီးငွေ့လှသဖြင့် အမြန်ထွက်ရအောင် လိုလားသောဉာဏ်သည် မုစ္စိတုကမျတာဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- ငြီးငွေ့အားသန်၊ စိတ်ပူပန်က၊ လျင်မြန်တစိ၊ လွတ်လိုဘိ၊ မုစ္စိတုကမျတာဉာဏ်။ (၈) လွက်မြောက်လိုလှသဖြင့် ရှေးကထက်တိုး၍ အားတိုက်ကြိုးစားကာ ရှုဆင်ခြင်သောဉာဏ်သည် ပဋိသင်္ခါဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- လွက်လိုလှ၍၊ လွတ်ရတဲ့ငှါ၊ ဘာဝနာလေးဆယ်၊ အကျယ်ဖြန့်ချိ၊ အားတိုက်ဘိ၊ ပဋိသင်္ခါဉာဏ်။ (၉) ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ မုန်းချစ်မပြု လျစ်လျူရှုနိုင်သောဉာဏ်သည် သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- အားတိုက်ရှု၍၊ လွတ်မှုလွတ်ရန်၊ အမြင်သန်က၊ ရုပ်နာမ်ဓမ္မ၊ သင်္ခါရဝယ်၊ မတွယ်သမှု၊ လျစ်လျူရှု၊ သင်္ခါရုပေက္ခာဉာဏ်။ (၁၀) မဂ်ဉာဏ်ဖြစ်ပေါ်အောင် သင့်လျော်စွာ ရင့်သန်၍နေသောဉာဏ်သည် အနုလောမဉာဏ်မည်၏။ ဆောင်ပုဒ်- မဂ်ရောက်လိုသော်၊ အဆော်အနှူး၊ မဂ်လေးဦးအား၊ အထူးလျော်မှု၊ ကျေးဇူးပြု၊ အနုလောမဉာဏ်။ ဤသည်ကား ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်ပါးကို သရုပ်အဓိပ္ပါယ်နှင့်တကွ အကျယ်ဖြေဆိုချက် ဖြစ်ပါသည်။ မေး။ ။ ဝိပဿနာဉာဏ်ဆယ်ပါး ရင့်သန်လာသောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏သန္တာန်မှာ အဘယ်ကဲ့သို့သော အန္တရာယ်များ ဖြစ်ပေါ်လာတတ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ထိုအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏သန္တာန်မှာ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ ထွက်ပေါ်၍လာခြင်းç အနှစ်သိမ့်ကြီး နှစ်သိမ့်ခြင်း အငြိမ်းကြီးငြိမ်းချမ်းခြင်းç အစရှိသော အန္တရာယ်ဆယ်ပါး ဖြစ်ပေါ်လာတတ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုအန္တရာယ််ဆယ်ပါးဖြစ်ပေါ်လာသောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏စိတ်တွင် အဘယ်ကဲ့သို့ ထင်မြင်လာတတ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ ထွက်ခြင်းမှစ၍ အန္တရာယ်ဆယ်ပါးဖြစ်ပေါ်လာ သောအခါ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် မဂ်ကိုမရသေးပါဘဲလျက် ငါသည်မဂ်ကိုရပြီဟု မှားယွင်းသောအထင်အမြင်များ ဖြစ်ပေါ်၍လာတတ်ပါသည်။ မေး။ ။ ထိုသို့ထင်မြင်သောအခါ အဘယ်ဉာဏ်ဖြင့် ရှင်းလင်းရပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ မဂ်ဟုတ်သည် မဟုတ်သည် အတည်တကျဆုံးဖြတ်နိုင်သော ဝိပဿနာဉာဏ်ဖြင့် အဖန်ဖန် ဆင်ခြင်၍ ရှင်းလင်းရပါသည်။ထိုဉာဏ်ကိုပင် မဂ္ဂါမဂ္ဂ ဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် (က) ဥဒယဉာဏ်၊ ရင့်သန်တုံလတ်၊ ဖြစ်လာတတ်၊ ဆယ်ရပ်အန္တရာယ်။ (ခ ) ထိုဆယ်ချက်တွင်၊ မဂ်အထင်ကို၊ ပယ်ထွင်ရှင်းကာ၊ အလင်းသာ၊ မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိ။ မဂ္ဂါမဂ္ဂဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိပြီး၏။ ----------- မေး။ ။ အဘယ်ကဲ့သို့သော ဉာဏ်မျိုးကို ပဋိပဒါဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိဟုခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ မဂ် ဟုတ်သည် မဟုတ်သည်ကို ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်ကစ၍ ဝိပဿနာဉာဏ်ကိုးပါး တို့ဖြင့် တစ်ဖန်ကြိုးစား၍ ဆင်ခြင်သောဉာဏ်ကို ပဋိပဒါဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ ဆောင်ပုဒ် - ဥဒယဉာဏ်၊ တဖန်ပျိုးကာ၊ ကိုးဖြာဉာဏ်စဉ်၊ စခန်းထွင်၍၊ အမြင်လင်းဘိ၊ ထိုးထွင်းသိ၊ ပဋိပဒါဉာဏဒဿန ဝိသုဒ္ဓိ။ မေး။ ။ အဘယ်ကဲ့သို့သော ဉာဏ်မျိုးကို လောကုတ္တရာ ဉာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသနည်း။ ဖြေ။ ။ ဝိပဿနာဉာဏ် ဆယ်ပါးဖြင့် ရှုစားဆင်ခြင်၍ ဉာဏ်အမြင် စူးရှထက်သန််လာသောအခါ ရှေးဦးစွာ သောတာပတ္တိမဂ်ဉာဏ်ပေါ်ပေါက်လာပါသည်။ ။ ထိုသောတာပတ္တိမဂ်မှစ၍ လောကုတ္တရာစိတ်ရှစ်ပါးတို့၌ အစဉ်အတိုင်းဖြစ်ပွါးပါရှိသောညာဏ်ကို လောကုတ္တရာ ညာဏဒဿနဝိသုဒ္ဓိခေါ်ပါသည်။ ဝိသုဒ္ဓိခုနစ်ပါးပြီး၏။ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး၏ အနတ္တလက္ခဏသုတ် အမေးအဖြေမှ... #Credit ရနံ့စံအိမ်။ စငျကွယျမှု (၇)မြိုး မေး။ ။ ဝိပူနာအလုပျျထူထောငျနညျး မြားကို ကငြျ့ရိုးကငြျ့စဉျအတိုငျး သိရှိရနျကမြျးဂနျတို့၌ ပွဆိုသောအတိုငျး အခြုပျအားဖွငျ့ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ဝိပူနာအလုပျျတညျထောငျပုံကငြျ့လမျးအစဉျမှာ ဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါးပငျဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါး သရုပျကို ဖောျထုတျ၍ပွပါ။ ဖွေ။ ။ သီလဝိသုဒ်ဓိ, စိတ်တဝိသုဒ်ဓိ, ဒိဋ်ဌိဝိသုဒ်ဓိ, ကငျ်ခါဝိတရဏဝိသုဒ်ဓိ, ပဋိပဒါဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ, မဂ်ဂါမဂ်ဂ ဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ, လောကုတ်တရာဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ, ဤသညျကား ဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါးဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုခုနဈပါးတို့တှငျ သီလဝိသုဒ်ဓိ၏ သဘောကို အခြုပျအားဖွငျ့ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ အကငြျ့သီလ စငျကွယျမှုကိုသီလဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ၊ ရဟနျးဖွဈလြှငျ စတုပါရိသုဒ်ဓိသီလကွီး လေးပါးကိုစငျကွယျအောငျ ကငြျ့ဆောငျရပါသညျ၊ လူဖွဈလြှငျ ငါးပါးသီလ, ရှဈပါးသီလ,ဆယျပါးသီလမြားကို စငျကွယျအောငျကငြျ့ဆောငျရပါသညျ၊ သီလဝိသုဒ်ဓိဂုဏျနှငျ့ ပွညျ့စုံပါမှ အထကျစခနျးမြားသို့ တကျလှမျးနိုငျပါသညျ၊ သမာဓိအခွခေံ ပညာအခွခေံ ဖွဈသောသီလမြိုးကို အဓိသီလ ခေါျပါသညျ။ သီလဝိသုဒ်ဓိပွီး၏။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို စိတ်တဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ နီဝရဏ အညဈအကွေးတို့မှကငျးဝေးစငျကွယျ၍ သမာဓိမဏ်ဍိုငျ ခံ့ခိုငျတညျကွညျသော စိတျမြိုးကို စိတ်တဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ အခြုပျအားဖွငျ့ဖွဆေိုရပါလြှငျ အပ်ပနာဈာနျစိတျအပေါငျးကို စိတ်တဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ၊ ထိုစိတ်တဝိသုဒ်ဓိကိုပငျလြှငျ အဓိစိတ်တ ခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ စိတ်တဝိသုဒ်ဓိစခနျးကို ထူထောငျရနျ အဘယျတရားကို ပှားမြားရပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ သမာဓိတရားကို တဈဆငျ့ထကျတဈဆငျ့ ကွီးရငျ့ထကျသနျအောငျ ပှားမြားရပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိကို ပှားမြားကွောငျး ဖွဈသောကမ်မဋ်ဌာနျးအာရုံတို့သညျ အဘယျမြှအပွားရှိပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ သမာဓိ၏အာရုံဖွဈသော သမထကမ်မဋ်ဌာနျးတို့သညျ အပွားအားဖွငျ့ လေးဆယျရှိပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသမထ ကမ်မဋ်ဌာနျးလေးဆယျတို့၏ သရုပျကို အခြုပျအားဖွငျ့ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ကသိုဏျးဆယျပါး, အသုဘဆယျပါး,အနုူတိဆယျပါး, ဗွဟ်မစိုရျတရားဆယျပါး, အာဟာရပေဋိကုလသညာတဈပါး, စတုဓာတုဝ၀တ်ထာနျတဈပါး, အရူပကမ်မဋ်ဌာနျးလေးပါး ဤသို့အားဖွငျ့ သမထကမ်မဋ်ဌာနျး လေးဆယျဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုလေးဆယျတို့တှငျ ကသိုဏျးဆယျပါးကို သဘောအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ သိလှယျအောငျဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ပထဝီ=မွကေသိုဏျး, အာပေါ=ရကေသိုဏျး, တဇေော=မီးကသိုဏျး, ဝါယော=လကေသိုဏျး, နီလ=ညိုသောကသိုဏျး, ပီတ=ရှှသေောကသိုဏျး, လောဟိတ=နီသောကသိုဏျး, ဩဒါတ=ဖွူသောကသိုဏျး, အာကာသ=အပေါကျဟငျးလငျးကသိုဏျး, အာလောက=အလငျးရောငျကသိုဏျး ဤသညျကား ကသိုဏျးဆယျပါး ဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ- မွေ, ရေ, မီး, လေ၊ ညို, ရှှေ, နီ, ဖွူ၊ ပေါကျလငျးဟူ၊ ဆယျဆူကသိဏ။ မေး။ ။ အသုဘဆယျပါးကို အဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ဥဒ်ဒုမာတက =ဖူးဖူးရောငျသောအကောငျ, ဝိနီလက=ညိုမဲ၍နသေောအကောငျ, ဝိပုဗ်ဗက= ပွညျလိမျးကြံ၍ နသေောအကောငျ, ဝိစ်ဆိဒ်ဒက=အပိုငျးအပိုငျးဖွတျ၍ထားအပျသောအကာငျ, ဝိက်ခာယိတက=ခှေး,ကြီး,လငျးတတို့ ကိုကျခဲအပျသောအကောငျ, ဝိက်ခိတ်တက=ဖရိုဖရဲပဈ၍ ထားအပျသောအကောငျ, ဟတဝိက်ခိတ်တက= သတျဖွတျ၍ပဈထားအပျသောအကောငျ, လောဟိတက=သှေးပှကျပှကျယိုစီး၍ နသေောအကာငျ, ပုဠုဝက= တရှရှနှငျ့ ပိုးလောကျကြ၍ နသေောအကောငျ, အဋ်ဌိက=အရိုးကောငျ, ဤသညျကား အသုဘကမ်မဋ်ဌာနျးဆယျပါးဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ- ရောငျ, ညို, ပွညျ, ပွတျ၊ ခဲအပျ, ပဈထား၊ ဓားဖွတျပဈရေး၊ သှေးယို, ပိုးစု၊ အရိုးစု၊ ဆယျခု အသုဘာ။ မေး။ ။ အနုူတိဆယျပါးကို အဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ဗုဒ်ဓါနုူတိ=ဘုရားဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဓမ်မာနုူတိ=တရားဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ ဆငျခွငျခွငျး သံဃာနုူတိ=သံဃာ့ဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး သီလာနုူတိ=အကငြျ့သီလဂုဏျကို သတိပွု၍ဆငျခွငျခွငျး စာဂါနုူတိ=အလှူဒါနဂုဏျကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဒဝေတာနုူတိ= နတျတို့၏ ကုသိုလျဂုဏျနှငျ့ မိမိ၏ကုသိုလျဂုဏျကို နှိုငျးယှဉျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဥပသမာနုူတိ ကိလသောငွိမျးပွီးသော ရဟန်တာပုဂ်ဂိုလျ အရှငျမွတျကွီးတို့၏ ငွိမျးမှုဂုဏျကို အာရုံစိုကျ၍ ဆငျခွငျခွငျး မရဏာနုူတိ=သရေမညျ့အရေးကို မွှောျတှေးစူးစိုကျ၍ ဆငျခွငျခွငျး ကာယဂတာသတိ=ဆံအစရှိသော ကိုယျအစုကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး အာနာပါနူတိ=ထှကျသကျဝငျသကျနှဈပါးကို သတိစိုကျ၍ဆငျခွငျခွငျး ဤသညျကား အနုူတိဆယျပါး ဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - ဗု, ဓမျ, သံ, သီ၊ စာဂီ, ဒဝေတာ၊ သမာဥပ၊ မရဏနှငျ့၊ ကာယဂတာ၊ အာနာပါ၊ ဆယျဖွာနုူတိ။ မေး။ ။ ဗွဟ်မစိုရျတရားလေးပါးကို အဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ အလုံးစုံသောသတ်တဝါတို့၌ မိမိအသှငျခစြျခငျခွငျးတညျးဟူသော မတေ်တာတဈပါး ဆငျးရဲသော ဒုက်ခိတသတ်တဝါတို့၌ ညှာတာသနားခွငျးဟူသော ကရုဏာတဈပါး ခမြျးသာသောသုခိတသတ်တဝါတို့၌ ဝမျးသာနှဈခွိုကျခွငျးဟူသော မုဒိတာတဈပါး ဆငျးရဲသောသတ်တဝါ ခမြျးသာသော သတ်တဝါအလုံးစုံတို့၌ မုနျးခစြျမပွု လဈလြူရှုသော ဥပကေ်ခာတဈပါး ဤသညျကား ဗွဟ်မစိုရျတရားလေးပါးဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - မေ, က, မု, ဥ၊ ပှါးမြားမှု၊ လေးခု ပမညာ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို အာဟာရပေဋိကုလသညာခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ စားသောကျအပျသော အစာအာဟာရတို့၌ နှဈသကျဖှယျမထငျဘဲ စကျဆုပျဖှယျဟု ဆငျခွငျခွငျးကို အာဟာရပေဋိကုလသညာခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - အာဟာရတှငျ၊ ရှံဘှယျလြှငျ၊ မှတျထငျ ဧကျသညာ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို စတုဓာတုဝ၀တ်ထာနျခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပထီ=မွဓောတျ၊ အာပေါ=ရဓောတျ၊ တဇေော=မီးဓာတျ၊ ဝါယော=လဓောတျ၊ ဤဓာတျကွီးလေးပါးတို့၏ သဘောကို အသီးအသီး ပိုငျးခွားဝဖေနျမှုကို စတုဓာတုဝ၀တ်ထာနျခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - ဓာတျကွီးလေးခု၊ ပိုငျးခွားမှု၊ စတုဝ၀တ်ထာ။ မေး။ ။ အရူပကမ်မဋ်ဌာနျး လေးပါးကို ဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ အာကာသာနဉ်စာယတန တဈပါးç ဝိညာဏဉ်စာယတနတဈပါးç အာကိဉ်စညာယတနတဈပါးç နဝေသညာ နာသညာယတနတဈပါး ဤသညျကား အရူပကမ်မဋ်ဌာနျးလေးပါး ဖွဈပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - အာ, ဝိဉျ, အာ, နေ၊ ဤလေးထှေ၊ မှတျလေ အရူပါ။ အလုံးစုံကိုပေါငျး၍ ရတှေကျသောအခါ သမထကမ်မဋ်ဌာနျးပေါငျး လေးဆယျဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုကမ်မဋ်ဌာနျး လေးဆယျတို့ကို ဆငျခွငျသောအခါ အဘယျသို့သောနိမိတျမြား ဖွဈပေါျလာပါ သနညျး။ ဖွေ။ ။ ပရိကမ်မနိမိတျ, ဥဂ်ဂဟနိမိတျ,ပဋိဘာဂနိမိတျ ဤနိမိတျသုံးပါးထငျလာပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုနိမိတျသုံးပါး၏ အဓိပ်ပါယျကို သိလှယျရုံအကဉြျးမြှ ဖွဆေိုပါ။ ဖွေ။ ။ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို စီးဖွနျးစအခါ၌ ထငျမွငျလာသောနိမိတျမြိုးကို ပရိကမ်မနိမိတျခေါျပါသညျ၊ ကမ်မဋ်ဌာနျးစီးဖွနျးမှု ကငြျ့သားရ၍ ခိုငျခိုငျမွဲမွဲ စိတျ၌စှဲထငျသော နိမိတျအာရုံကို ဥဂ်ဂဟနိမိတျခေါျပါသညျ၊ ထို့နောကျတဈဖနျ ရှုစားပွနျသညျရှိသောျ ထိုနိမိတျအာရုံသညျ တဖိတျဖိတျဝငျးပွောငျလကြျ နရေောငျလရောငျ ကွယျတာရာရောငျတို့ကဲ့သို့ အံ့ဩစဖှယျ အဆနျးတကွယျဖွဈ၍လာပါသညျ၊ ထိုနိမိတျအာရုံကို ပဋိဘာဂနိမိတျ ခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ နိမိတျသုံးပါးကို ခှဲခွား၍သိရပပွေီ၊ ထိုနိမိတျသုံးပါးတို့၌ စူးစိုကျတညျတံ့သော သမာဓိအပွား ဘယျနှဈပါးရှိပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပရိကမ်မသမာဓိ, ဥပစာရသမာဓိ, အပ်ပနာသမာဓိအားဖွငျ့ သုံးပါးရှိပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသမာဓိသုံးပါးတို့၏ အဓိပ်ပါယျကို သိလှယျအောငျဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ ပရိကမ်မနိမိတျ, ဥဂ်ဂဟနိမိတျ, ဤနိမိတျနှဈပါးဖွဈပေါျခိုကျ၌ စူးစိုကျတညျတံ့သော သမာဓိကို ပရိကမ်မသမာဓိခေါျပါသညျ၊ ပဋိဘာဂနိမိတျဖွဈပေါျခိုကျ၌ စူးစိုကျတညျတံ့သော သမာဓိကို ဥပစာရသမာဓိ ခေါျပါသညျ။ ဈာနျဖွဈပေါျသောအခါ ထိုဈာနျနှငျ့ယှဉျသောသမာဓိကို အပ်ပနာသမာဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ ပဋိဘာဂနိမိတျထငျ၍ ဥပစာရသမာဓိဖွဈပေါျသောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏ သန်တာနျမှာ အဘယျသို့သော အကြိုးထူးမြားဖွဈပေါျလာပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ထိုအခါ ါယောဂီပုဂ်ဂိုလျသန်တာနျမှာ နီဝရဏအညဈအကွေး ကငျးကှာ၍စိတျဓာတျအလှနျစငျကွယျ ပါသညျ၊ ထိုနောကျတဖနျ ပှားမြားပွနျသညျရှိသောျ ပထမဈာနျတရား ဘှားခနဲပေါျပေါကျလာပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ (က) ပဋိဘာဂ၊ ထငျလာက၊ နီဝရဏ-ကှာ။ (ခ ) နီဝရဏ၊ ကှာတုံက၊ ဥပစာရ-လာ။ (ဂ ) ထိုနောကျဖနျဖနျ၊ ပှားတုံပွနျ၊ ပ-ဈာနျအပ်ပနာ။ မေး။ ။ အဓိစိတ်တခေါျသော သမာဓိဈာနျတရားမြားသညျ အဘယျမြှလောကျခရီးပေါကျအောငျ ပွီးမွောကျကွီးပှားနိုငျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပထမဈာနျကအစပွု၍ အဘိညာဉျစခနျး ဝိဇ်ဇာလမျးပေါကျအောငျ ပွီးမွောကျကွီးပှားနိုငျပါသညျ။ မေး။ ။ ဖွကွေားခဲ့သော စကားရပျ၌ပါရှိသညျ့ အဘိညာဉျသဘောကို သရုပျအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ သိလှယျအောငျဖောျပွပါ။ ဖွေ။ ။ မိုးပြံမွလြှေိုး ရုပျသှငျသဏ်ဍာနျအမြိုးမြိုး တနျခိုးအစုံ ဖနျဆငျးနိုငျခွငျးကို ဣဒ်ဓိဝိဓအဘိညာဉျ ခေါျပါသညျ။ အဆငျးမြိုးစုံမွငျနိုငျခွငျးကို ဒိဗ်ဗစက်ခုအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ အသံမြိုးစုံကွားနိုငျခွငျးကို ဒိဗ်ဗသောတအဘိညာဉျခေါျပါသညျ။ သူတဈပါးတို့၏ စိတျအကွံမြိုးစုံ သိနိုငျခွငျးကို စတေောပရိယအဘိညာဉျ ခေါျပါသညျ၊ ရှေး၌ဖွဈခဲ့ဘူးသော ဘဝအမြိုးစုံသိနိုငျခွငျးကို ပုဗ်ဗနေိဝါသာနုူတိအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ သတ်တဝါတို့၏ ကံအားလြောျစှာ ဖွဈမှုအမြိုးစုံ သိနိုငျခွငျးကို ယထာကမ်မုပဂအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ နောငျဖွဈလတံ့အမြိုးစုံ သိနိုငျခွငျးကို အနာဂတံသအဘိညာဉျခေါျပါသညျ၊ ဤသညျကား အဘိညာဉျ၏ သရုပျအဓိပ်ပါယျကို ဖွဆေိုခကြျဖွဈပါသညျ။ စိတ်တဝိသုဒ်ဓိပွီး၏။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို ဒိဋ်ဌိဝိသုဒ်ဓိဆိုပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ပုဂ်ဂိုလျသတ်တဝါ, ငါ, သူတဈပါး, ယောကြာျး, မိနျးမ, အတ်တဇီဝ, ဟုဆိုအပျသော အထငျအမွငျတို့၏ စငျကွယျသနျ့ရှငျးမှုကို ဒိဋ်ဌိဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို ကငျ်ခါဝိတရဏဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၏ အကွောငျးအကြိုးဆကျစပျ၍ ပဋိစ်စသမုပ်ပါဒျသဘောအတိုငျး ဖွဈပေါျ၍ နကွေပုံမြားကို ထငျရှားစှာသိမွငျသောအခါ ငါဖွဈသညျçသူဖွဈသညျçယောကြာျးဖွဈသညျçမိနျးမဖွဈသညျç ဤသို့စသောအားဖွငျ့ ယုံမှားခွငျးအမြိုးမြိုး ပြောကျကငျးစငျကွယျပါသညျ၊ ထိုကဲ့သို့ယုံမှားခွငျးအမြိုးမြိုး ပြောကျကငျးစငျကွယျမှုကို ကငျ်ခါဝိတရဏဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ အဘယျသဘောမြိုးကို မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ဝိပူနာဉာဏျဆယျမြိုးတို့ဖွငျ့ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၏ မမွဲပုံçဆငျးရဲပုံç အစိုးမရပုံမြားကို စုံလငျစှာ ရှုဆငျခွငျ၍ မဂျဟုတျသညျ မဟုတျသညျ ခှဲခွားပွီးလြှငျ ဉာဏျအမွငျစငျကွယျမှုကို မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူန ဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ မေး။ ။ ဖွကွေားအပျသော စကားတှငျပါရှိသညျ့ ဝိပူနာဉာဏျဆယျပါးကို သရုပျအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ သိလှယျအောငျဖေါျပွပါ။ ဖွေ။ ။ (၁) ရုပျနာမျတရားတို့ကို ခန်ဓာအာယတနစသညျဖွငျ့ ဖှဲ့စညျးကာ လက်ခဏာရေးသုံးပါးသို့တငျ၍ အကွမျးအားဖွငျ့ရှုစား ဆငျခွငျသောဉာဏျသညျ သမ်မသနဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- ခန်ဓာဒိနညျး၊ ဖှဲ့စညျးပွီးကာ၊ သုံးဖွာလက်ခဏ၊ သုံးသပျရ၊ သမ်မသနဉာဏျ။ (၂) ထိုရုပျနာမျခန်ဓာတို့၏ အဖွဈအပကြျ နှဈပါးစုံကို ရှုဆငျခွငျသောဉာဏျသညျ ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - ဖွဈပှားပကြျမှု၊ အစုံရှု၊ ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျ။ (၃) ဖွဈမှုကိုလှှတျ၍ ပကြျမှုသကျသကျကိုသာ ရှုသောဉာဏျသညျ ဘငျ်ဂဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- အပကြျကိုသာ၊ ရှုတုံပါ၊ သညာဘငျ်ဂဉာဏျ။ (၄) ပကြျမှုတှကေို မွငျသဖွငျ့ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၌ ကွောကျဖှယျဘေးကွီးထငျလာသော ဉာဏျသညျ ဘယဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - အပကြျမွငျက၊ ဘယမစ်စု၊ ပကြျမှုခပငျး၊ ဘေးသမေငျးဟု၊ ကွောကျခငျးထှထှေေ၊ ရှုတုံပေ၊ မှတျလေ ဘယဉာဏျ။ (၅) ရုပျနာမျခန်ဓာမြိုး၌ ခိုကိုးဖှယျမရှိ အပွဈအတိသာဟု ထငျမွငျသောဉာဏျသညျ အာဒိနဝဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - ကွောကျဖှယျခပငျး၊ မွငျတုံလငြျးက၊ ဘေးဘယမြိုး၊ ရုပျနာမျဆိုး၌၊ ကိုးရာမရှိ၊ ခကျမှနျးသိ၊ အာဒိနဝဉာဏျ။ (၆) အပွဈကိုထငျရှားစှာမွငျသဖွငျ့ ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၌ လှနျစှာငွီးငှေ့သောဉာဏျသညျ နိဗ်ဗိန်ဒဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ - ကိုးရာမထငျ၊ ခကျပုံမွငျက၊ မရှှငျမလနျး၊ စိတျကုနျခနျး၍ မခမြျးမမွေ့၊ ငွီးငှေ့သောထှေ၊ စိတျအနေ၊ မှတျလေ နိဗ်ဗိဒံ။ (၇) ငွီးငှေ့လှသဖွငျ့ အမွနျထှကျရအောငျ လိုလားသောဉာဏျသညျ မုစ်စိတုကမတြာဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- ငွီးငှေ့အားသနျ၊ စိတျပူပနျက၊ လငြျမွနျတစိ၊ လှတျလိုဘိ၊ မုစ်စိတုကမတြာဉာဏျ။ (၈) လှကျမွောကျလိုလှသဖွငျ့ ရှေးကထကျတိုး၍ အားတိုကျကွိုးစားကာ ရှုဆငျခွငျသောဉာဏျသညျ ပဋိသငျ်ခါဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- လှကျလိုလှ၍၊ လှတျရတဲ့ငှါ၊ ဘာဝနာလေးဆယျ၊ အကယြျဖွနျ့ခြိ၊ အားတိုကျဘိ၊ ပဋိသငျ်ခါဉာဏျ။ (၉) ရုပျနာမျခန်ဓာတို့၌ မုနျးခစြျမပွု လစြျလြူရှုနိုငျသောဉာဏျသညျ သငျ်ခါရုပကေ်ခာဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- အားတိုကျရှု၍၊ လှတျမှုလှတျရနျ၊ အမွငျသနျက၊ ရုပျနာမျဓမ်မ၊ သငျ်ခါရဝယျ၊ မတှယျသမှု၊ လစြျလြူရှု၊ သငျ်ခါရုပကေ်ခာဉာဏျ။ (၁၀) မဂျဉာဏျဖွဈပေါျအောငျ သငျ့လြောျစှာ ရငျ့သနျ၍နသေောဉာဏျသညျ အနုလောမဉာဏျမညျ၏။ ဆောငျပုဒျ- မဂျရောကျလိုသောျ၊ အဆောျအနှူး၊ မဂျလေးဦးအား၊ အထူးလြောျမှု၊ ကြေးဇူးပွု၊ အနုလောမဉာဏျ။ ဤသညျကား ဝိပူနာဉာဏျဆယျပါးကို သရုပျအဓိပ်ပါယျနှငျ့တကှ အကယြျဖွဆေိုခကြျ ဖွဈပါသညျ။ မေး။ ။ ဝိပူနာဉာဏျဆယျပါး ရငျ့သနျလာသောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏သန်တာနျမှာ အဘယျကဲ့သို့သော အန်တရာယျမြား ဖွဈပေါျလာတတျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ထိုအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏သန်တာနျမှာ ကိုယျရောငျကိုယျဝါ ထှကျပေါျ၍လာခွငျးç အနှဈသိမျ့ကွီး နှဈသိမျ့ခွငျး အငွိမျးကွီးငွိမျးခမြျးခွငျးç အစရှိသော အန်တရာယျဆယျပါး ဖွဈပေါျလာတတျပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုအန်တရာယျျဆယျပါးဖွဈပေါျလာသောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျ၏စိတျတှငျ အဘယျကဲ့သို့ ထငျမွငျလာတတျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ကိုယျရောငျကိုယျဝါ ထှကျခွငျးမှစ၍ အန်တရာယျဆယျပါးဖွဈပေါျလာ သောအခါ ယောဂီပုဂ်ဂိုလျသညျ မဂျကိုမရသေးပါဘဲလကြျ ငါသညျမဂျကိုရပွီဟု မှားယှငျးသောအထငျအမွငျမြား ဖွဈပေါျ၍လာတတျပါသညျ။ မေး။ ။ ထိုသို့ထငျမွငျသောအခါ အဘယျဉာဏျဖွငျ့ ရှငျးလငျးရပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ မဂျဟုတျသညျ မဟုတျသညျ အတညျတကဆြုံးဖွတျနိုငျသော ဝိပူနာဉာဏျဖွငျ့ အဖနျဖနျ ဆငျခွငျ၍ ရှငျးလငျးရပါသညျ။ထိုဉာဏျကိုပငျ မဂ်ဂါမဂ်ဂ ဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ (က) ဥဒယဉာဏျ၊ ရငျ့သနျတုံလတျ၊ ဖွဈလာတတျ၊ ဆယျရပျအန်တရာယျ။ (ခ ) ထိုဆယျခကြျတှငျ၊ မဂျအထငျကို၊ ပယျထှငျရှငျးကာ၊ အလငျးသာ၊ မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိ။ မဂ်ဂါမဂ်ဂဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိပွီး၏။ ----------- မေး။ ။ အဘယျကဲ့သို့သော ဉာဏျမြိုးကို ပဋိပဒါဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိဟုခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ မဂျ ဟုတျသညျ မဟုတျသညျကို ဆုံးဖွတျပွီးနောကျ ဥဒယဗ်ဗယဉာဏျကစ၍ ဝိပူနာဉာဏျကိုးပါး တို့ဖွငျ့ တဈဖနျကွိုးစား၍ ဆငျခွငျသောဉာဏျကို ပဋိပဒါဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ ဆောငျပုဒျ - ဥဒယဉာဏျ၊ တဖနျပြိုးကာ၊ ကိုးဖွာဉာဏျစဉျ၊ စခနျးထှငျ၍၊ အမွငျလငျးဘိ၊ ထိုးထှငျးသိ၊ ပဋိပဒါဉာဏဒူန ဝိသုဒ်ဓိ။ မေး။ ။ အဘယျကဲ့သို့သော ဉာဏျမြိုးကို လောကုတ်တရာ ဉာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသနညျး။ ဖွေ။ ။ ဝိပူနာဉာဏျ ဆယျပါးဖွငျ့ ရှုစားဆငျခွငျ၍ ဉာဏျအမွငျ စူးရှထကျသနျျလာသောအခါ ရှေးဦးစှာ သောတာပတ်တိမဂျဉာဏျပေါျပေါကျလာပါသညျ။ ။ ထိုသောတာပတ်တိမဂျမှစ၍ လောကုတ်တရာစိတျရှဈပါးတို့၌ အစဉျအတိုငျးဖွဈပှါးပါရှိသောညာဏျကို လောကုတ်တရာ ညာဏဒူနဝိသုဒ်ဓိခေါျပါသညျ။ ဝိသုဒ်ဓိခုနဈပါးပွီး၏။ လယျတီပဏ်ဍိတ ဦးမောငျကွီး၏ အနတ်တလက်ခဏသုတျ အမေးအဖွမှေ... #Credit ရနံ့စံအိမျ။
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/31K6Tcu
{သီလရနံ့ သီလဟူသည်} အခါတပါး မြတ်စွာဘုရားအား အရှင်အာနန္ဒာက ဤသို့လျှောက်ထား၏။ "မြတ်စွာဘုရား၊ အမြစ်နံ့သာ၊ အနှစ်နံ့သာ၊ အပွင့်နံ့သာသုံးမျိုးတို့၏ အနံ့သည် လေစုန် လေအောက်သို့သာလျှင် သွားပါ၏။ လေညာ လေဆန်သို့ မသွားပါ။ လေစုန် လေကြေသို့လည်းကောင်း၊ လေဆန် လေညာသို့လည်းကောင်း သွားနိုင်သော တစ်စုံတစ်ခုသော အနံ့ရှိပါသလော" ဘုရားရှင်က- "အာနန္ဒာ-ပန်းအနံ့သည် လေဆန်လေညာသို့ မသွား၊ စန္ဒကူး၊ တောဇလပ်၊ စပယ်၊ ကြက်ရုံးပန်းအနံ့တို့သည်လည်း လေဆန် လေညာသို့မသွား၊ သူတော်ကောင်းတို့၏ အနံ့သည်သာ လေဆန် လေညာသို့ သွား၏။ သူတော်ကောင်းတို့၏ အနံ့သည် အရပ်မျက်နှာအားလုံးတို့သို့ ပျံ့နှံ့လှိုင်ကြူ၏" "အာနန္ဒာ-စန္ဒကူး၊ တောင်ဇလပ်၊ ကြာညို၊ မြတ်လေး၊ ကြက်ရုံးပန်းတို့၏ အနံ့အမျိုးမျိုးတို့ထက် ထိန်းသိမ်းစောင့်စည်းအပ်သော သီလရနံ့သည်သာ အတုမရှိ မြတ်၏" ဟု ဟောကြားတော်မူသည်။ ကိုယ်ကျင့်တရား ကောင်းသူ၊ သီလရှိသူသည် မိမိ၏ အပြော၊ အလုပ်၊ ကြံစည်စိတ်ကူးမှုတို့၏ သန့်စင်မှုကြောင့် တစ်စုံတစ်ရာ စိုးရိမ်သောက ဗျာပါဒ မရှိချေ။ စိတ်အေးချမ်းသာ နေရသည်။ မိမိ၏ ကောင်းသော ဂုဏ်သတင်းကို ပတ်ဝန်းကျင်က ဆောင်ကြဉ်းပေးသည်။ ကိုယ်တိုင် လုံ့လစိုက်ရန် မလိုပေ။ လက်ရှိဘဝတွင် ကောင်းကျိုးရှိရုံသာမက သေလွန်သည့်အခါတွင်လည်း ကောင်းရာသုဂတိဘုံမှ လွဲ၍ အခြားရောက်စရာ မရှိပေ။ ထို့ကြောင့်ပင်- သဂ္ဂါရောဟဏ သောပါနံ၊ အညံ သီလသမံကုတော ဒွါရံဝါပန၊ နိဗ္ဗာန၊ နဂရဿ ပဝေသန သီလနှင့်တူသော အခြားသောနတ်ပြည်တက်ကြောင်း စောင်းတန်းလေခါးသည် အဘယ်မှာ ရှိအံ့နည်း။ နိဗ္ဗာန်ရွှေပြည်သို့ဝင်ခြင်း၌ သီလနှင့်တူသောတံခါးသည် အဘယ်မှာ ရှိအံ့နည်းဟူ၍ မြတ်စွာ ဘုရားရှင်က ဟောကြားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။ သီလလှေခါး၊ သီလတံခါးမှ သုဂတိဘုံသို့ တက်လှမ်းဝင်ရောက်ကြရုံသာ။ #သီလဟူသည် သီလဟူသောစကားသည် ပါဠိအတိုင်း ခေါ်ဆိုထားသော မြန်မာဝေါဟာရ ဖြစ်သည်။ ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ်ပါဠိတော်၌- "ကိံသီလန္တိ စေတနာသီလံ စေတသိကံသီလံ၊ အဝီတက္ကမောသီလန္တိ" ဟူ၍ ဟောတော်မူသည်။ အဓိပ္ပါယ်မှာ စေတနာသည် သီလမည်၏။ စေတသိက်တို့သည် သီလမည်၏။ ပိတ်ဆို့စောင့်ရှောက်ခြင်း သံဝရ တရားသည် သီလမည်၏။ မလွန်ကျူးခြင်းသည် သီလမည်၏ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ မျက်စိ၊ နား၊ နှာခေါင်း၊ လျှာ၊ ကိုယ်၊ စိတ်ဟူသော ဣနြေ္ဒခြောက်ပါးတို့ကို မကောင်းသောအာရုံများဘက်သို့ မရောက်အောင် ပိတ်ဆို့စောင့်ရှောက်ခြင်း၊ မကောင်းမှုကို မကျူးလွန်ခြင်း၊ ထိုသို့ မကောင်းမှု မကျူးလွန်မိစေရန် တိုက်တွန်းသည့် စိတ်စေတသိက် ဖြစ်ပေါ်အောင် မွေးမြူခြင်းတို့သည် သီလပင် ဖြစ်သည်။ "သီလန"ဟူသော အနက်သဘောကြောင့်လည်း သီလဟူ၍ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ သီလနအနက်မှာ ကာယကံ၊ ဝစီကံတို့ကို သိမ်းသိမ်းဆည်းဆည်း ကောင်းစွာ သိုမှီးထားခြင်း၊ ကုသိုလ်ဖြစ်ကုန်သော တရားတို့၏ တည်ရာ မှီရာ ဖြစ်ခြင်းတို့ပင် ဖြစ်သည်။ ချုပ်၍ ဆိုရလျှင် "ကာယကံမှု၊ ဝစီကံမှုတို့ကို ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းစွာ ဖြစ်ခွင့်မပေးဘဲ သိမ်မွေ့နူးညံ့အောင် ကောင်းစွာထားတတ်သောကြောင့်လည်းကောင်း၊ ကုသိုလ်တရားများ အဆင့်ဆင့် ဖြစ်ပွားအောင် အခြေခံအကြောင်းရင်းအဖြစ် ဆောင်ရွက်တတ်သောကြောင့်လည်းကောင်း သီလဟု ခေါ်ဆိုခြင်း ဖြစ်သည်။ [သီလ (သို့မဟုတ်) ကိုယ်ကျင့်တရား စာအုပ် စာ ၇၊ ၁၀] share & copy {သီလရနံ့ သီလဟူသညျ} အခါတပါး မွတျစှာဘုရားအား အရှငျအာနန်ဒာက ဤသို့လြှောကျထား၏။ "မွတျစှာဘုရား၊ အမွဈနံ့သာ၊ အနှဈနံ့သာ၊ အပှငျ့နံ့သာသုံးမြိုးတို့၏ အနံ့သညျ လစေုနျ လအေောကျသို့သာလြှငျ သှားပါ၏။ လညော လဆေနျသို့ မသှားပါ။ လစေုနျ လကွေသေို့လညျးကောငျး၊ လဆေနျ လညောသို့လညျးကောငျး သှားနိုငျသော တဈစုံတဈခုသော အနံ့ရှိပါသလော" ဘုရားရှငျက- "အာနန်ဒာ-ပနျးအနံ့သညျ လဆေနျလညောသို့ မသှား၊ စန်ဒကူး၊ တောဇလပျ၊ စပယျ၊ ကွကျရုံးပနျးအနံ့တို့သညျလညျး လဆေနျ လညောသို့မသှား၊ သူတောျကောငျးတို့၏ အနံ့သညျသာ လဆေနျ လညောသို့ သှား၏။ သူတောျကောငျးတို့၏ အနံ့သညျ အရပျမကြျနှာအားလုံးတို့သို့ ပြံ့နှံ့လှိုငျကွူ၏" "အာနန်ဒာ-စန်ဒကူး၊ တောငျဇလပျ၊ ကွာညို၊ မွတျလေး၊ ကွကျရုံးပနျးတို့၏ အနံ့အမြိုးမြိုးတို့ထကျ ထိနျးသိမျးစောငျ့စညျးအပျသော သီလရနံ့သညျသာ အတုမရှိ မွတျ၏" ဟု ဟောကွားတောျမူသညျ။ ကိုယျကငြျ့တရား ကောငျးသူ၊ သီလရှိသူသညျ မိမိ၏ အပွော၊ အလုပျ၊ ကွံစညျစိတျကူးမှုတို့၏ သနျ့စငျမှုကွောငျ့ တဈစုံတဈရာ စိုးရိမျသောက ဗြာပါဒ မရှိခြေ။ စိတျအေးခမြျးသာ နရေသညျ။ မိမိ၏ ကောငျးသော ဂုဏျသတငျးကို ပတျဝနျးကငြျက ဆောငျကွဉျးပေးသညျ။ ကိုယျတိုငျ လုံ့လစိုကျရနျ မလိုပေ။ လကျရှိဘဝတှငျ ကောငျးကြိုးရှိရုံသာမက သလှေနျသညျ့အခါတှငျလညျး ကောငျးရာသုဂတိဘုံမှ လှဲ၍ အခွားရောကျစရာ မရှိပေ။ ထို့ကွောငျ့ပငျ- သဂ်ဂါရောဟဏ သောပါနံ၊ အညံ သီလသမံကုတော ဒှါရံဝါပန၊ နိဗ်ဗာန၊ နဂရူ ပဝသေန သီလနှငျ့တူသော အခွားသောနတျပွညျတကျကွောငျး စောငျးတနျးလခေါးသညျ အဘယျမှာ ရှိအံ့နညျး။ နိဗ်ဗာနျရှှပွေညျသို့ဝငျခွငျး၌ သီလနှငျ့တူသောတံခါးသညျ အဘယျမှာ ရှိအံ့နညျးဟူ၍ မွတျစှာ ဘုရားရှငျက ဟောကွားခဲ့ခွငျးဖွဈပသေညျ။ သီလလှခေါး၊ သီလတံခါးမှ သုဂတိဘုံသို့ တကျလှမျးဝငျရောကျကွရုံသာ။ #သီလဟူသညျ သီလဟူသောစကားသညျ ပါဠိအတိုငျး ခေါျဆိုထားသော မွနျမာဝေါဟာရ ဖွဈသညျ။ ပဋိသမ်ဘိဒါမဂျပါဠိတောျ၌- "ကိံသီလန်တိ စတေနာသီလံ စတေသိကံသီလံ၊ အဝီတက်ကမောသီလန်တိ" ဟူ၍ ဟောတောျမူသညျ။ အဓိပ်ပါယျမှာ စတေနာသညျ သီလမညျ၏။ စတေသိကျတို့သညျ သီလမညျ၏။ ပိတျဆို့စောငျ့ရှောကျခွငျး သံဝရ တရားသညျ သီလမညျ၏။ မလှနျကြူးခွငျးသညျ သီလမညျ၏ဟူ၍ ဖွဈသညျ။ မကြျစိ၊ နား၊ နှာခေါငျး၊ လြှာ၊ ကိုယျ၊ စိတျဟူသော ဣနွေ်ဒခွောကျပါးတို့ကို မကောငျးသောအာရုံမြားဘကျသို့ မရောကျအောငျ ပိတျဆို့စောငျ့ရှောကျခွငျး၊ မကောငျးမှုကို မကြူးလှနျခွငျး၊ ထိုသို့ မကောငျးမှု မကြူးလှနျမိစရေနျ တိုကျတှနျးသညျ့ စိတျစတေသိကျ ဖွဈပေါျအောငျ မှေးမွူခွငျးတို့သညျ သီလပငျ ဖွဈသညျ။ "သီလန"ဟူသော အနကျသဘောကွောငျ့လညျး သီလဟူ၍ ခေါျခွငျးဖွဈသညျ။ သီလနအနကျမှာ ကာယကံ၊ ဝစီကံတို့ကို သိမျးသိမျးဆညျးဆညျး ကောငျးစှာ သိုမှီးထားခွငျး၊ ကုသိုလျဖွဈကုနျသော တရားတို့၏ တညျရာ မှီရာ ဖွဈခွငျးတို့ပငျ ဖွဈသညျ။ ခြုပျ၍ ဆိုရလြှငျ "ကာယကံမှု၊ ဝစီကံမှုတို့ကို ရုနျ့ရငျးကွမျးတမျးစှာ ဖွဈခှငျ့မပေးဘဲ သိမျမှေ့နူးညံ့အောငျ ကောငျးစှာထားတတျသောကွောငျ့လညျးကောငျး၊ ကုသိုလျတရားမြား အဆငျ့ဆငျ့ ဖွဈပှားအောငျ အခွခေံအကွောငျးရငျးအဖွဈ ဆောငျရှကျတတျသောကွောငျ့လညျးကောငျး သီလဟု ခေါျဆိုခွငျး ဖွဈသညျ။ [သီလ (သို့မဟုတျ) ကိုယျကငြျ့တရား စာအုပျ စာ ၇၊ ၁၀] share & copy
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pQ9Kni
{သီလရနံ့ သီလဟူသည်} အခါတပါး မြတ်စွာဘုရားအား အရှင်အာနန္ဒာက ဤသို့လျှောက်ထား၏။ "မြတ်စွာဘုရား၊ အမြစ်နံ့သာ၊ အနှစ်နံ့သာ၊ အပွင့်နံ့သာသုံးမျိုးတို့၏ အနံ့သည် လေစုန် လေအောက်သို့သာလျှင် သွားပါ၏။ လေညာ လေဆန်သို့ မသွားပါ။ လေစုန် လေကြေသို့လည်းကောင်း၊ လေဆန် လေညာသို့လည်းကောင်း သွားနိုင်သော တစ်စုံတစ်ခုသော အနံ့ရှိပါသလော" ဘုရားရှင်က- "အာနန္ဒာ-ပန်းအနံ့သည် လေဆန်လေညာသို့ မသွား၊ စန္ဒကူး၊ တောဇလပ်၊ စပယ်၊ ကြက်ရုံးပန်းအနံ့တို့သည်လည်း လေဆန် လေညာသို့မသွား၊ သူတော်ကောင်းတို့၏ အနံ့သည်သာ လေဆန် လေညာသို့ သွား၏။ သူတော်ကောင်းတို့၏ အနံ့သည် အရပ်မျက်နှာအားလုံးတို့သို့ ပျံ့နှံ့လှိုင်ကြူ၏" "အာနန္ဒာ-စန္ဒကူး၊ တောင်ဇလပ်၊ ကြာညို၊ မြတ်လေး၊ ကြက်ရုံးပန်းတို့၏ အနံ့အမျိုးမျိုးတို့ထက် ထိန်းသိမ်းစောင့်စည်းအပ်သော သီလရနံ့သည်သာ အတုမရှိ မြတ်၏" ဟု ဟောကြားတော်မူသည်။ ကိုယ်ကျင့်တရား ကောင်းသူ၊ သီလရှိသူသည် မိမိ၏ အပြော၊ အလုပ်၊ ကြံစည်စိတ်ကူးမှုတို့၏ သန့်စင်မှုကြောင့် တစ်စုံတစ်ရာ စိုးရိမ်သောက ဗျာပါဒ မရှိချေ။ စိတ်အေးချမ်းသာ နေရသည်။ မိမိ၏ ကောင်းသော ဂုဏ်သတင်းကို ပတ်ဝန်းကျင်က ဆောင်ကြဉ်းပေးသည်။ ကိုယ်တိုင် လုံ့လစိုက်ရန် မလိုပေ။ လက်ရှိဘဝတွင် ကောင်းကျိုးရှိရုံသာမက သေလွန်သည့်အခါတွင်လည်း ကောင်းရာသုဂတိဘုံမှ လွဲ၍ အခြားရောက်စရာ မရှိပေ။ ထို့ကြောင့်ပင်- သဂ္ဂါရောဟဏ သောပါနံ၊ အညံ သီလသမံကုတော ဒွါရံဝါပန၊ နိဗ္ဗာန၊ နဂရဿ ပဝေသန သီလနှင့်တူသော အခြားသောနတ်ပြည်တက်ကြောင်း စောင်းတန်းလေခါးသည် အဘယ်မှာ ရှိအံ့နည်း။ နိဗ္ဗာန်ရွှေပြည်သို့ဝင်ခြင်း၌ သီလနှင့်တူသောတံခါးသည် အဘယ်မှာ ရှိအံ့နည်းဟူ၍ မြတ်စွာ ဘုရားရှင်က ဟောကြားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။ သီလလှေခါး၊ သီလတံခါးမှ သုဂတိဘုံသို့ တက်လှမ်းဝင်ရောက်ကြရုံသာ။ #သီလဟူသည် သီလဟူသောစကားသည် ပါဠိအတိုင်း ခေါ်ဆိုထားသော မြန်မာဝေါဟာရ ဖြစ်သည်။ ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ်ပါဠိတော်၌- "ကိံသီလန္တိ စေတနာသီလံ စေတသိကံသီလံ၊ အဝီတက္ကမောသီလန္တိ" ဟူ၍ ဟောတော်မူသည်။ အဓိပ္ပါယ်မှာ စေတနာသည် သီလမည်၏။ စေတသိက်တို့သည် သီလမည်၏။ ပိတ်ဆို့စောင့်ရှောက်ခြင်း သံဝရ တရားသည် သီလမည်၏။ မလွန်ကျူးခြင်းသည် သီလမည်၏ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ မျက်စိ၊ နား၊ နှာခေါင်း၊ လျှာ၊ ကိုယ်၊ စိတ်ဟူသော ဣနြေ္ဒခြောက်ပါးတို့ကို မကောင်းသောအာရုံများဘက်သို့ မရောက်အောင် ပိတ်ဆို့စောင့်ရှောက်ခြင်း၊ မကောင်းမှုကို မကျူးလွန်ခြင်း၊ ထိုသို့ မကောင်းမှု မကျူးလွန်မိစေရန် တိုက်တွန်းသည့် စိတ်စေတသိက် ဖြစ်ပေါ်အောင် မွေးမြူခြင်းတို့သည် သီလပင် ဖြစ်သည်။ "သီလန"ဟူသော အနက်သဘောကြောင့်လည်း သီလဟူ၍ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ သီလနအနက်မှာ ကာယကံ၊ ဝစီကံတို့ကို သိမ်းသိမ်းဆည်းဆည်း ကောင်းစွာ သိုမှီးထားခြင်း၊ ကုသိုလ်ဖြစ်ကုန်သော တရားတို့၏ တည်ရာ မှီရာ ဖြစ်ခြင်းတို့ပင် ဖြစ်သည်။ ချုပ်၍ ဆိုရလျှင် "ကာယကံမှု၊ ဝစီကံမှုတို့ကို ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းစွာ ဖြစ်ခွင့်မပေးဘဲ သိမ်မွေ့နူးညံ့အောင် ကောင်းစွာထားတတ်သောကြောင့်လည်းကောင်း၊ ကုသိုလ်တရားများ အဆင့်ဆင့် ဖြစ်ပွားအောင် အခြေခံအကြောင်းရင်းအဖြစ် ဆောင်ရွက်တတ်သောကြောင့်လည်းကောင်း သီလဟု ခေါ်ဆိုခြင်း ဖြစ်သည်။ [သီလ (သို့မဟုတ်) ကိုယ်ကျင့်တရား စာအုပ် စာ ၇၊ ၁၀] share & copy {သီလရနံ့ သီလဟူသညျ} အခါတပါး မွတျစှာဘုရားအား အရှငျအာနန်ဒာက ဤသို့လြှောကျထား၏။ "မွတျစှာဘုရား၊ အမွဈနံ့သာ၊ အနှဈနံ့သာ၊ အပှငျ့နံ့သာသုံးမြိုးတို့၏ အနံ့သညျ လစေုနျ လအေောကျသို့သာလြှငျ သှားပါ၏။ လညော လဆေနျသို့ မသှားပါ။ လစေုနျ လကွေသေို့လညျးကောငျး၊ လဆေနျ လညောသို့လညျးကောငျး သှားနိုငျသော တဈစုံတဈခုသော အနံ့ရှိပါသလော" ဘုရားရှငျက- "အာနန်ဒာ-ပနျးအနံ့သညျ လဆေနျလညောသို့ မသှား၊ စန်ဒကူး၊ တောဇလပျ၊ စပယျ၊ ကွကျရုံးပနျးအနံ့တို့သညျလညျး လဆေနျ လညောသို့မသှား၊ သူတောျကောငျးတို့၏ အနံ့သညျသာ လဆေနျ လညောသို့ သှား၏။ သူတောျကောငျးတို့၏ အနံ့သညျ အရပျမကြျနှာအားလုံးတို့သို့ ပြံ့နှံ့လှိုငျကွူ၏" "အာနန်ဒာ-စန်ဒကူး၊ တောငျဇလပျ၊ ကွာညို၊ မွတျလေး၊ ကွကျရုံးပနျးတို့၏ အနံ့အမြိုးမြိုးတို့ထကျ ထိနျးသိမျးစောငျ့စညျးအပျသော သီလရနံ့သညျသာ အတုမရှိ မွတျ၏" ဟု ဟောကွားတောျမူသညျ။ ကိုယျကငြျ့တရား ကောငျးသူ၊ သီလရှိသူသညျ မိမိ၏ အပွော၊ အလုပျ၊ ကွံစညျစိတျကူးမှုတို့၏ သနျ့စငျမှုကွောငျ့ တဈစုံတဈရာ စိုးရိမျသောက ဗြာပါဒ မရှိခြေ။ စိတျအေးခမြျးသာ နရေသညျ။ မိမိ၏ ကောငျးသော ဂုဏျသတငျးကို ပတျဝနျးကငြျက ဆောငျကွဉျးပေးသညျ။ ကိုယျတိုငျ လုံ့လစိုကျရနျ မလိုပေ။ လကျရှိဘဝတှငျ ကောငျးကြိုးရှိရုံသာမက သလှေနျသညျ့အခါတှငျလညျး ကောငျးရာသုဂတိဘုံမှ လှဲ၍ အခွားရောကျစရာ မရှိပေ။ ထို့ကွောငျ့ပငျ- သဂ်ဂါရောဟဏ သောပါနံ၊ အညံ သီလသမံကုတော ဒှါရံဝါပန၊ နိဗ်ဗာန၊ နဂရူ ပဝသေန သီလနှငျ့တူသော အခွားသောနတျပွညျတကျကွောငျး စောငျးတနျးလခေါးသညျ အဘယျမှာ ရှိအံ့နညျး။ နိဗ်ဗာနျရှှပွေညျသို့ဝငျခွငျး၌ သီလနှငျ့တူသောတံခါးသညျ အဘယျမှာ ရှိအံ့နညျးဟူ၍ မွတျစှာ ဘုရားရှငျက ဟောကွားခဲ့ခွငျးဖွဈပသေညျ။ သီလလှခေါး၊ သီလတံခါးမှ သုဂတိဘုံသို့ တကျလှမျးဝငျရောကျကွရုံသာ။ #သီလဟူသညျ သီလဟူသောစကားသညျ ပါဠိအတိုငျး ခေါျဆိုထားသော မွနျမာဝေါဟာရ ဖွဈသညျ။ ပဋိသမ်ဘိဒါမဂျပါဠိတောျ၌- "ကိံသီလန်တိ စတေနာသီလံ စတေသိကံသီလံ၊ အဝီတက်ကမောသီလန်တိ" ဟူ၍ ဟောတောျမူသညျ။ အဓိပ်ပါယျမှာ စတေနာသညျ သီလမညျ၏။ စတေသိကျတို့သညျ သီလမညျ၏။ ပိတျဆို့စောငျ့ရှောကျခွငျး သံဝရ တရားသညျ သီလမညျ၏။ မလှနျကြူးခွငျးသညျ သီလမညျ၏ဟူ၍ ဖွဈသညျ။ မကြျစိ၊ နား၊ နှာခေါငျး၊ လြှာ၊ ကိုယျ၊ စိတျဟူသော ဣနွေ်ဒခွောကျပါးတို့ကို မကောငျးသောအာရုံမြားဘကျသို့ မရောကျအောငျ ပိတျဆို့စောငျ့ရှောကျခွငျး၊ မကောငျးမှုကို မကြူးလှနျခွငျး၊ ထိုသို့ မကောငျးမှု မကြူးလှနျမိစရေနျ တိုကျတှနျးသညျ့ စိတျစတေသိကျ ဖွဈပေါျအောငျ မှေးမွူခွငျးတို့သညျ သီလပငျ ဖွဈသညျ။ "သီလန"ဟူသော အနကျသဘောကွောငျ့လညျး သီလဟူ၍ ခေါျခွငျးဖွဈသညျ။ သီလနအနကျမှာ ကာယကံ၊ ဝစီကံတို့ကို သိမျးသိမျးဆညျးဆညျး ကောငျးစှာ သိုမှီးထားခွငျး၊ ကုသိုလျဖွဈကုနျသော တရားတို့၏ တညျရာ မှီရာ ဖွဈခွငျးတို့ပငျ ဖွဈသညျ။ ခြုပျ၍ ဆိုရလြှငျ "ကာယကံမှု၊ ဝစီကံမှုတို့ကို ရုနျ့ရငျးကွမျးတမျးစှာ ဖွဈခှငျ့မပေးဘဲ သိမျမှေ့နူးညံ့အောငျ ကောငျးစှာထားတတျသောကွောငျ့လညျးကောငျး၊ ကုသိုလျတရားမြား အဆငျ့ဆငျ့ ဖွဈပှားအောငျ အခွခေံအကွောငျးရငျးအဖွဈ ဆောငျရှကျတတျသောကွောငျ့လညျးကောငျး သီလဟု ခေါျဆိုခွငျး ဖွဈသညျ။ [သီလ (သို့မဟုတျ) ကိုယျကငြျ့တရား စာအုပျ စာ ၇၊ ၁၀] share & copy
via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2pQ9Kni
Subscribe to:
Posts (Atom)