အဆင်မပြေမူလေးကို ဒုက္ခလို့ ထင်နေတယ်ဆိုလို့ရှိရင်သေခြင်းတည်းဟူသော ဒုက္ခကြီးကို မြင်အောင် ကြည့်ကြည့်လိုက်စမ်းပါ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ပျက်စီးမူတွေ ကြုံလို့ ဒုက္ခရောက်ရတယ်လို့ ထင်စရာ ရှိတယ်။ သို့သော် တကယ်လေးလေးနက်နက် တွေးမယ်ဆိုရင်တော့ ပျက်စီးမူကြုံတိုင် ဒုက္ခရောက်တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ထောက်ထားပြီးတော့ စွဲမက်မူ မကင်းလို့သာလျှင် ဒုက္ခဖြစ်ရတယ်ဆိုတဲ့ အဖြေမှန်ကို ရအောင် ရှာတတ်ဖို့ လို့တယ်။ ဘာလို့ဆိုတော့ ဦးဇင်းတို့တစ်တွေ ပျက်စီးမူကြုံတိုင်း ဒုက္ခကြုံတာမှ မဟုတ်ဘဲကိုး။ ဘဝရဲ့ ဘေးတွေက အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်း။ အဲဒါကမှ တကယ်ကြီးကျယ်တဲ့ဘေးတွေဗျ။ တစ်ချို့ဘေးတွေက ဘေးတွေလို့ ထင်ကောင်း ထင်လိမ့်မယ်။ အဲဒါတွေလည်း ဘေးမဟုတ်ဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ အဲဒါလည်း ဘေးတွေပါပဲ တကယ်ကတော့လေ။သို့သော် အဲဒီဘေးတွေကို ဘာကြောင့် ကြီးတယ်လို့ ထင်နေသလဲဆိုရင် သေခြင်းတည်းဟူသောဘေးကြီးကို မမြင်သေးလို့။ ဆိုကြပါစို့… တော်ရုံတန်ရုံ အဆင်မပြေမူလေးတွေ ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအဆင်မပြေမူလေးကို ဒုက္ခလို့ ထင်နေတယ်ဆိုလို့ရှိရင် သေခြင်းတည်းဟူသော ဒုက္ခကြီးကို မြင်အောင် ကြည့်ကြည့်လိုက်စမ်း။ ဒါ ဦးဇင်းက အကြံပေးကြည့်ကြည့်တာနော်။ သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော် သစ္စာရွေစည်စာကြည့်တိုက်မှ ကူးယူဖော်ပြသည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L8hQPP

အဆင်မပြေမူလေးကို ဒုက္ခလို့ ထင်နေတယ်ဆိုလို့ရှိရင်သေခြင်းတည်းဟူသော ဒုက္ခကြီးကို မြင်အောင် ကြည့်ကြည့်လိုက်စမ်းပါ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ပျက်စီးမူတွေ ကြုံလို့ ဒုက္ခရောက်ရတယ်လို့ ထင်စရာ ရှိတယ်။ သို့သော် တကယ်လေးလေးနက်နက် တွေးမယ်ဆိုရင်တော့ ပျက်စီးမူကြုံတိုင် ဒုက္ခရောက်တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ထောက်ထားပြီးတော့ စွဲမက်မူ မကင်းလို့သာလျှင် ဒုက္ခဖြစ်ရတယ်ဆိုတဲ့ အဖြေမှန်ကို ရအောင် ရှာတတ်ဖို့ လို့တယ်။ ဘာလို့ဆိုတော့ ဦးဇင်းတို့တစ်တွေ ပျက်စီးမူကြုံတိုင်း ဒုက္ခကြုံတာမှ မဟုတ်ဘဲကိုး။ ဘဝရဲ့ ဘေးတွေက အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်း။ အဲဒါကမှ တကယ်ကြီးကျယ်တဲ့ဘေးတွေဗျ။ တစ်ချို့ဘေးတွေက ဘေးတွေလို့ ထင်ကောင်း ထင်လိမ့်မယ်။ အဲဒါတွေလည်း ဘေးမဟုတ်ဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ အဲဒါလည်း ဘေးတွေပါပဲ တကယ်ကတော့လေ။သို့သော် အဲဒီဘေးတွေကို ဘာကြောင့် ကြီးတယ်လို့ ထင်နေသလဲဆိုရင် သေခြင်းတည်းဟူသောဘေးကြီးကို မမြင်သေးလို့။ ဆိုကြပါစို့… တော်ရုံတန်ရုံ အဆင်မပြေမူလေးတွေ ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအဆင်မပြေမူလေးကို ဒုက္ခလို့ ထင်နေတယ်ဆိုလို့ရှိရင် သေခြင်းတည်းဟူသော ဒုက္ခကြီးကို မြင်အောင် ကြည့်ကြည့်လိုက်စမ်း။ ဒါ ဦးဇင်းက အကြံပေးကြည့်ကြည့်တာနော်။ သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော် သစ္စာရွေစည်စာကြည့်တိုက်မှ ကူးယူဖော်ပြသည်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L8hQPP

ဘုရားရှင့်လက်ထက်တော် တစ်နေ့သောအခါမှာ သိကြားမင်းကြီး ဦးမာဃ လူ့ပြည်ကို ရောက်လာပြီး ဘုရားရှင်ကို လျှောက်ထားပါတယ်။ အကြောင်းရင်းက သူ့မှာ နတ်သက်ကြွေလုလု လက္ခဏာတွေ ပြနေလို့ပါ။ ဒီတော့ သူသည်လဲပဲ စိတ်တွေ ညှိုးနွမ်းနေတာပေါ့။ ဒီမှာတင် ဘုရားရှင်ကို မေးပါတယ်။ "အရှင်ဘုရား..လူ့ပြည်မှာ အနာရောဂါတွေပေါများ လူတွေ စိတ်ဆင်းရဲနေကြရတဲ့ အကြောင်းတရားက ဘာတွေကြောင့်များလဲဘုရား" ပေါ့ ဘုရားရှင်က ပြန်ဖြေတော်မူပါတယ်။ "သိကြားမင်းကြီး...ဒီလောကမှာ တောင့်တရတဲ့စိတ်နဲ့ ကြောင့်ကြရတဲ့စိတ်ဟာ ဒီပြဿနာတွေရဲ့ အကြောင်းရင်းပါပဲ" လို့ ပြန်ဖြေတော်မူပါတယ်။ မရှိရင် တောင့်တလိုချင်တဲ့စိတ်ရယ် ရှိလာခဲ့ရင် ပျက်စီးဆုံးရှုံးသွားမှာ ပူပန်ရတဲ့စိတ်တွေရယ်ဟာ...ဒီလို ပြဿနာတွေ ဖြစ်စေပါလားပေါ့။ ဒီလ်ိုပဲ စိတ်ဝင်စားစရာ ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ရှိပါတယ်။ နတ်မျက်စိတန်ခိုးရှင် အရှင်အနုရုဒ္ဓါရဲ့ ဘုရားရှင်ထံ မေးခွန်းပါ။ နတ်မျက်စိတန်ခိုးရှင် အရှင် အနေနဲ့ ငရဲမှာ ခံနေရတဲ့ အချို့လူတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ မေးတာပါ။ တရားတော်ထဲမှာတော့ အမျိူးသမီးတွေလို့ပါပါတယ်။ လူတွေလို့ ပြောတာ ပိုသင့်လျော်မယ် ထင်မိပါတယ်။ -မနက်ပိုင်းမှာ မစ္ဆရ်ိယစိတ်နဲ့နေ -နေ့လည်ပိုင်းမှာ ဣသာနဲ့နေ -ညပိုင်းမှာ ရာဂနဲ့နေ ဒါမျိူးနဲ့နေတော့ ငရဲကျပါတယ် လို့ မိန့်တော်မူပါတယ်။ မစ္ဆရိယက ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ အရည်အသွေးမျိူး သူများကိုမရစေချင်တာ မရှိစေချင်တာတဲ့။ ဣသာက သူများတခုခု ရရှိအောင်မြင်သွားတာကို မရှုစိမ့်နိုင်တာတဲ့။ တချို့ပညာရှိတွေကတော့ ဒီ ဣသာနဲ့ မစ္ဆရိယကို ဘာမှမကောင်းမှုတောင်မလုပ်လိုက်ရဘဲ အလွန်ဆိုးကျိူးပေးတဲ့ သဘောဆိုးတွေလို့ ဆုံးမပါတယ်။ တကယ့်အပြင်လောကမှာလဲ ဒါတွေကို ဒင်းကြမ်းတွေ့ရပါတယ်။ အတွေ့ရဆုံးကတော့ ကိုယ့်စိတ်မှာပါပဲ။ ဒီတော့ ကိုယ့်ကိုယ်က်ိုသာ နာနာ ဆုံးမရတာပါပဲ။ Credit ဘုရားရှငျ့လကျထကျတောျ တဈနေ့သောအခါမှာ သိကွားမငျးကွီး ဦးမာဃ လူ့ပွညျကို ရောကျလာပွီး ဘုရားရှငျကို လြှောကျထားပါတယျ။ အကွောငျးရငျးက သူ့မှာ နတျသကျကွှလေုလု လက်ခဏာတှေ ပွနလေို့ပါ။ ဒီတော့ သူသညျလဲပဲ စိတျတှေ ညှိုးနှမျးနတောပေါ့။ ဒီမှာတငျ ဘုရားရှငျကို မေးပါတယျ။ "အရှငျဘုရား..လူ့ပွညျမှာ အနာရောဂါတှပေေါမြား လူတှေ စိတျဆငျးရဲနကွေရတဲ့ အကွောငျးတရားက ဘာတှကွေောငျ့မြားလဲဘုရား" ပေါ့ ဘုရားရှငျက ပွနျဖွတေောျမူပါတယျ။ "သိကွားမငျးကွီး...ဒီလောကမှာ တောငျ့တရတဲ့စိတျနဲ့ ကွောငျ့ကွရတဲ့စိတျဟာ ဒီပွူနာတှရေဲ့ အကွောငျးရငျးပါပဲ" လို့ ပွနျဖွတေောျမူပါတယျ။ မရှိရငျ တောငျ့တလိုခငြျတဲ့စိတျရယျ ရှိလာခဲ့ရငျ ပကြျစီးဆုံးရှုံးသှားမှာ ပူပနျရတဲ့စိတျတှရေယျဟာ...ဒီလို ပွူနာတှေ ဖွဈစပေါလားပေါ့။ ဒီလျိုပဲ စိတျဝငျစားစရာ ဖွဈရပျတဈခု ရှိပါတယျ။ နတျမကြျစိတနျခိုးရှငျ အရှငျအနုရုဒ်ဓါရဲ့ ဘုရားရှငျထံ မေးခှနျးပါ။ နတျမကြျစိတနျခိုးရှငျ အရှငျ အနနေဲ့ ငရဲမှာ ခံနရေတဲ့ အခြို့လူတှနေဲ့ ပတျသကျလို့ မေးတာပါ။ တရားတောျထဲမှာတော့ အမြိူးသမီးတှလေို့ပါပါတယျ။ လူတှလေို့ ပွောတာ ပိုသငျ့လြောျမယျ ထငျမိပါတယျ။ -မနကျပိုငျးမှာ မစ်ဆရျိယစိတျနဲ့နေ -နေ့လညျပိုငျးမှာ ဣသာနဲ့နေ -ညပိုငျးမှာ ရာဂနဲ့နေ ဒါမြိူးနဲ့နတေော့ ငရဲကပြါတယျ လို့ မိနျ့တောျမူပါတယျ။ မစ်ဆရိယက ကိုယျ့မှာရှိတဲ့ အရညျအသှေးမြိူး သူမြားကိုမရစခေငြျတာ မရှိစခေငြျတာတဲ့။ ဣသာက သူမြားတခုခု ရရှိအောငျမွငျသှားတာကို မရှုစိမျ့နိုငျတာတဲ့။ တခြို့ပညာရှိတှကေတော့ ဒီ ဣသာနဲ့ မစ်ဆရိယကို ဘာမှမကောငျးမှုတောငျမလုပျလိုကျရဘဲ အလှနျဆိုးကြိူးပေးတဲ့ သဘောဆိုးတှလေို့ ဆုံးမပါတယျ။ တကယျ့အပွငျလောကမှာလဲ ဒါတှကေို ဒငျးကွမျးတှေ့ရပါတယျ။ အတှေ့ရဆုံးကတော့ ကိုယျ့စိတျမှာပါပဲ။ ဒီတော့ ကိုယျ့ကိုယျကျိုသာ နာနာ ဆုံးမရတာပါပဲ။ Credit

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/37PjK1q

ဘုရားရှင့်လက်ထက်တော် တစ်နေ့သောအခါမှာ သိကြားမင်းကြီး ဦးမာဃ လူ့ပြည်ကို ရောက်လာပြီး ဘုရားရှင်ကို လျှောက်ထားပါတယ်။ အကြောင်းရင်းက သူ့မှာ နတ်သက်ကြွေလုလု လက္ခဏာတွေ ပြနေလို့ပါ။ ဒီတော့ သူသည်လဲပဲ စိတ်တွေ ညှိုးနွမ်းနေတာပေါ့။ ဒီမှာတင် ဘုရားရှင်ကို မေးပါတယ်။ "အရှင်ဘုရား..လူ့ပြည်မှာ အနာရောဂါတွေပေါများ လူတွေ စိတ်ဆင်းရဲနေကြရတဲ့ အကြောင်းတရားက ဘာတွေကြောင့်များလဲဘုရား" ပေါ့ ဘုရားရှင်က ပြန်ဖြေတော်မူပါတယ်။ "သိကြားမင်းကြီး...ဒီလောကမှာ တောင့်တရတဲ့စိတ်နဲ့ ကြောင့်ကြရတဲ့စိတ်ဟာ ဒီပြဿနာတွေရဲ့ အကြောင်းရင်းပါပဲ" လို့ ပြန်ဖြေတော်မူပါတယ်။ မရှိရင် တောင့်တလိုချင်တဲ့စိတ်ရယ် ရှိလာခဲ့ရင် ပျက်စီးဆုံးရှုံးသွားမှာ ပူပန်ရတဲ့စိတ်တွေရယ်ဟာ...ဒီလို ပြဿနာတွေ ဖြစ်စေပါလားပေါ့။ ဒီလ်ိုပဲ စိတ်ဝင်စားစရာ ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ရှိပါတယ်။ နတ်မျက်စိတန်ခိုးရှင် အရှင်အနုရုဒ္ဓါရဲ့ ဘုရားရှင်ထံ မေးခွန်းပါ။ နတ်မျက်စိတန်ခိုးရှင် အရှင် အနေနဲ့ ငရဲမှာ ခံနေရတဲ့ အချို့လူတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ မေးတာပါ။ တရားတော်ထဲမှာတော့ အမျိူးသမီးတွေလို့ပါပါတယ်။ လူတွေလို့ ပြောတာ ပိုသင့်လျော်မယ် ထင်မိပါတယ်။ -မနက်ပိုင်းမှာ မစ္ဆရ်ိယစိတ်နဲ့နေ -နေ့လည်ပိုင်းမှာ ဣသာနဲ့နေ -ညပိုင်းမှာ ရာဂနဲ့နေ ဒါမျိူးနဲ့နေတော့ ငရဲကျပါတယ် လို့ မိန့်တော်မူပါတယ်။ မစ္ဆရိယက ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ အရည်အသွေးမျိူး သူများကိုမရစေချင်တာ မရှိစေချင်တာတဲ့။ ဣသာက သူများတခုခု ရရှိအောင်မြင်သွားတာကို မရှုစိမ့်နိုင်တာတဲ့။ တချို့ပညာရှိတွေကတော့ ဒီ ဣသာနဲ့ မစ္ဆရိယကို ဘာမှမကောင်းမှုတောင်မလုပ်လိုက်ရဘဲ အလွန်ဆိုးကျိူးပေးတဲ့ သဘောဆိုးတွေလို့ ဆုံးမပါတယ်။ တကယ့်အပြင်လောကမှာလဲ ဒါတွေကို ဒင်းကြမ်းတွေ့ရပါတယ်။ အတွေ့ရဆုံးကတော့ ကိုယ့်စိတ်မှာပါပဲ။ ဒီတော့ ကိုယ့်ကိုယ်က်ိုသာ နာနာ ဆုံးမရတာပါပဲ။ Credit ဘုရားရှငျ့လကျထကျတောျ တဈနေ့သောအခါမှာ သိကွားမငျးကွီး ဦးမာဃ လူ့ပွညျကို ရောကျလာပွီး ဘုရားရှငျကို လြှောကျထားပါတယျ။ အကွောငျးရငျးက သူ့မှာ နတျသကျကွှလေုလု လက်ခဏာတှေ ပွနလေို့ပါ။ ဒီတော့ သူသညျလဲပဲ စိတျတှေ ညှိုးနှမျးနတောပေါ့။ ဒီမှာတငျ ဘုရားရှငျကို မေးပါတယျ။ "အရှငျဘုရား..လူ့ပွညျမှာ အနာရောဂါတှပေေါမြား လူတှေ စိတျဆငျးရဲနကွေရတဲ့ အကွောငျးတရားက ဘာတှကွေောငျ့မြားလဲဘုရား" ပေါ့ ဘုရားရှငျက ပွနျဖွတေောျမူပါတယျ။ "သိကွားမငျးကွီး...ဒီလောကမှာ တောငျ့တရတဲ့စိတျနဲ့ ကွောငျ့ကွရတဲ့စိတျဟာ ဒီပွူနာတှရေဲ့ အကွောငျးရငျးပါပဲ" လို့ ပွနျဖွတေောျမူပါတယျ။ မရှိရငျ တောငျ့တလိုခငြျတဲ့စိတျရယျ ရှိလာခဲ့ရငျ ပကြျစီးဆုံးရှုံးသှားမှာ ပူပနျရတဲ့စိတျတှရေယျဟာ...ဒီလို ပွူနာတှေ ဖွဈစပေါလားပေါ့။ ဒီလျိုပဲ စိတျဝငျစားစရာ ဖွဈရပျတဈခု ရှိပါတယျ။ နတျမကြျစိတနျခိုးရှငျ အရှငျအနုရုဒ်ဓါရဲ့ ဘုရားရှငျထံ မေးခှနျးပါ။ နတျမကြျစိတနျခိုးရှငျ အရှငျ အနနေဲ့ ငရဲမှာ ခံနရေတဲ့ အခြို့လူတှနေဲ့ ပတျသကျလို့ မေးတာပါ။ တရားတောျထဲမှာတော့ အမြိူးသမီးတှလေို့ပါပါတယျ။ လူတှလေို့ ပွောတာ ပိုသငျ့လြောျမယျ ထငျမိပါတယျ။ -မနကျပိုငျးမှာ မစ်ဆရျိယစိတျနဲ့နေ -နေ့လညျပိုငျးမှာ ဣသာနဲ့နေ -ညပိုငျးမှာ ရာဂနဲ့နေ ဒါမြိူးနဲ့နတေော့ ငရဲကပြါတယျ လို့ မိနျ့တောျမူပါတယျ။ မစ်ဆရိယက ကိုယျ့မှာရှိတဲ့ အရညျအသှေးမြိူး သူမြားကိုမရစခေငြျတာ မရှိစခေငြျတာတဲ့။ ဣသာက သူမြားတခုခု ရရှိအောငျမွငျသှားတာကို မရှုစိမျ့နိုငျတာတဲ့။ တခြို့ပညာရှိတှကေတော့ ဒီ ဣသာနဲ့ မစ်ဆရိယကို ဘာမှမကောငျးမှုတောငျမလုပျလိုကျရဘဲ အလှနျဆိုးကြိူးပေးတဲ့ သဘောဆိုးတှလေို့ ဆုံးမပါတယျ။ တကယျ့အပွငျလောကမှာလဲ ဒါတှကေို ဒငျးကွမျးတှေ့ရပါတယျ။ အတှေ့ရဆုံးကတော့ ကိုယျ့စိတျမှာပါပဲ။ ဒီတော့ ကိုယျ့ကိုယျကျိုသာ နာနာ ဆုံးမရတာပါပဲ။ Credit

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/37PjK1q

အပေါင်းအသင်းဆိုတာ.... 🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ..! ဆင်းရဲချမ်းသာ ၊ ရုပ်ဆိုးရုပ်လှဖို့ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ်ချက်က ရိုးသားဖို့ လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ..! ရာထူးဂုဏ်တွေ ၊ ပညာတတ်တာမတတ်တာ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ်ချက်က ကိုယ်ကျင့်တရား ကောင်းဖို့လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ..! ကိုယ်လိုအပ်နေချိန်မှာ ကူညီချင်မှ ကူညီနိူင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် သစ္စာရှိဖို့တော့လိုတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်းဆိုတာ...! လူမျိုး ၊ ဘာသာ သာသနာ တူဖို့မလိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ချင်းတူဖို့တော့ လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ...! ကိုယ်ဝမ်းနည်းနေချိန်မှာ မထွေးပွေ့နိူင်ရင်တောင် မလှောင်ပြောင်ဖို့ လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်းဆိုတာ..! လိုရင်တစ်မျိုး မလိုရင်တစ်မျိုး မဖြစ်သင့်ဘဲ မျက်ရည်သုတ်ပေးတဲ့ လက်တစ်ချောင်းမဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် မကြာမကြာ ပေါ်လာတတ်တဲ့ ကြယ်လေးတစ်ပွင့်တော့ ဖြစ်ဖို့လိုတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်းဆိုတာ...! တကယ်ကို စိတ်ရင်းနဲ့ ပေါင်းသင်းရင် ဘုရားကပေးတဲ့ ဆုလာဘ်တစ်ခုလို့ပြောလို့ရအောင် တန်ဖိုးကြီးလွန်းလှပါတယ်။ လေးစားစွာဖြင့် ♥ ♥ ♥ ဇင်းနစ် မကွေး အေပါင္းအသင္းဆိုတာ.... 🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ..! ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ၊ ႐ုပ္ဆိုး႐ုပ္လွဖို႔ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က ရိုးသားဖို႔ လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ..! ရာထူးဂုဏ္ေတြ ၊ ပညာတတ္တာမတတ္တာ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းဖို႔လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ..! ကိုယ္လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ ကူညီခ်င္မွ ကူညီနိူင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သစၥာရွိဖို႔ေတာ့လိုတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္းဆိုတာ...! လူမ်ိဳး ၊ ဘာသာ သာသနာ တူဖို႔မလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းတူဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ...! ကိုယ္ဝမ္းနည္းေနခ်ိန္မွာ မေထြးေပြ႕နိူင္ရင္ေတာင္ မေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္းဆိုတာ..! လိုရင္တစ္မ်ိဳး မလိုရင္တစ္မ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘဲ မ်က္ရည္သုတ္ေပးတဲ့ လက္တစ္ေခ်ာင္းမျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ မၾကာမၾကာ ေပၚလာတတ္တဲ့ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ေတာ့ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္းဆိုတာ...! တကယ္ကို စိတ္ရင္းနဲ႕ ေပါင္းသင္းရင္ ဘုရားကေပးတဲ့ ဆုလာဘ္တစ္ခုလို႔ေျပာလို႔ရေအာင္ တန္ဖိုးႀကီးလြန္းလွပါတယ္။ ေလးစားစြာျဖင့္ ♥ ♥ ♥ ဇင္းနစ္ မေကြး

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2rGFVGo

အပေါင်းအသင်းဆိုတာ.... 🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ..! ဆင်းရဲချမ်းသာ ၊ ရုပ်ဆိုးရုပ်လှဖို့ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ်ချက်က ရိုးသားဖို့ လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ..! ရာထူးဂုဏ်တွေ ၊ ပညာတတ်တာမတတ်တာ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ်ချက်က ကိုယ်ကျင့်တရား ကောင်းဖို့လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ..! ကိုယ်လိုအပ်နေချိန်မှာ ကူညီချင်မှ ကူညီနိူင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် သစ္စာရှိဖို့တော့လိုတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်းဆိုတာ...! လူမျိုး ၊ ဘာသာ သာသနာ တူဖို့မလိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ချင်းတူဖို့တော့ လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်း ဆိုတာ...! ကိုယ်ဝမ်းနည်းနေချိန်မှာ မထွေးပွေ့နိူင်ရင်တောင် မလှောင်ပြောင်ဖို့ လိုပါတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်းဆိုတာ..! လိုရင်တစ်မျိုး မလိုရင်တစ်မျိုး မဖြစ်သင့်ဘဲ မျက်ရည်သုတ်ပေးတဲ့ လက်တစ်ချောင်းမဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် မကြာမကြာ ပေါ်လာတတ်တဲ့ ကြယ်လေးတစ်ပွင့်တော့ ဖြစ်ဖို့လိုတယ်။ 🌷အပေါင်းအသင်းဆိုတာ...! တကယ်ကို စိတ်ရင်းနဲ့ ပေါင်းသင်းရင် ဘုရားကပေးတဲ့ ဆုလာဘ်တစ်ခုလို့ပြောလို့ရအောင် တန်ဖိုးကြီးလွန်းလှပါတယ်။ လေးစားစွာဖြင့် ♥ ♥ ♥ ဇင်းနစ် မကွေး အေပါင္းအသင္းဆိုတာ.... 🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ..! ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ၊ ႐ုပ္ဆိုး႐ုပ္လွဖို႔ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က ရိုးသားဖို႔ လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ..! ရာထူးဂုဏ္ေတြ ၊ ပညာတတ္တာမတတ္တာ မလိုပါဘူး။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းဖို႔လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ..! ကိုယ္လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ ကူညီခ်င္မွ ကူညီနိူင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သစၥာရွိဖို႔ေတာ့လိုတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္းဆိုတာ...! လူမ်ိဳး ၊ ဘာသာ သာသနာ တူဖို႔မလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းတူဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္း ဆိုတာ...! ကိုယ္ဝမ္းနည္းေနခ်ိန္မွာ မေထြးေပြ႕နိူင္ရင္ေတာင္ မေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္းဆိုတာ..! လိုရင္တစ္မ်ိဳး မလိုရင္တစ္မ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘဲ မ်က္ရည္သုတ္ေပးတဲ့ လက္တစ္ေခ်ာင္းမျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ မၾကာမၾကာ ေပၚလာတတ္တဲ့ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ေတာ့ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ 🌷အေပါင္းအသင္းဆိုတာ...! တကယ္ကို စိတ္ရင္းနဲ႕ ေပါင္းသင္းရင္ ဘုရားကေပးတဲ့ ဆုလာဘ္တစ္ခုလို႔ေျပာလို႔ရေအာင္ တန္ဖိုးႀကီးလြန္းလွပါတယ္။ ေလးစားစြာျဖင့္ ♥ ♥ ♥ ဇင္းနစ္ မေကြး

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2rGFVGo

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/37T5Tag

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2P1mhx7

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Dxiv9m

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/37T5Tag

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2P1mhx7

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Dxiv9m

ဘဝဆိုတာ ▬▬▬▬▬ ★ များသောအားဖြင့် ဗုဒ္ဓရဲ့ အဆုံးအမကို မရကြတဲ့ အနောက်တိုင်းတို့ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ ပြောလေ့ဆိုလေ့ရှိကြတယ်။ နောင်ဘဝကိုလည်း မယုံကြည်ဘူး၊ အတိတ်ဘဝရှိတယ်ဆိုတာလည်း မယုံကြည်ဘူး။ မယုံကြည့်သည့် အတွက်ကြောင့် ဒီဘဝကို အဆုံးသတ်ရမှာ ကိုတော့ သိတယ်။ ★ ဘဝတစ်ခု အဆုံးသတ်ရမှာကို သိတယ်။ သိသည့်အတွက်ကြောင့် ဘဝတစ်ခု အဆုံးမသတ်ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ ဆိုရင် ပျော်ပျော်နေဖိ့ုပဲ တိုက်တွန်းတယ်။ ဒါကြောင့်မိ့ု သူတို့ရဲ့ လက်သုံးစကား တစ်ခုဟာ “Life is too Short, Enjoy Yourself” ဆိုတာ သူတိ့ု ပြာနေကြစကားတစ်ခုပဲ။ ★ ဘဝဆိုတာ သိပ်တိုတယ်။ ပျော်ပျော်နေပါလိ့ု ပြောတာ။ သို့သော် အဲဒါ မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့ အဆုံးအမ မဟုတ်ဘူး။ ဘဝဆိုတာ တိုတယ်ဆိုတာ မှန်တယ်။ ပျော်ပျော်နေရမှာလား ဆိုတဲ့ အဖြေကိုတော့ ထုတ်လိ့ုမရဘူး။ ★ တကယ်ထုတ်သင့်တဲ့ အဖြေက ဘဝဆိုတာ အလွန်တိုတောင်းတယ်။ ဒါ့ကြောင့်မိ့ု သတိရှိရှိ၊ ပညာရှိရှိနဲ့ ရင်ဆိုင်နိုင်ဖိ့ု ကြိုးစားပါလိ့ုပဲ ပြောရမှာဖြစ်တယ်ပေါ့။ ★ ဘဝရဲ့ အခက်အခဲ တွေကို သတိမကွာ အသိပညာဖြင့်ရင်ဆိုင်လိုက်မှ မှန်ကန်တဲ့ ရင်ဆိုင်မှုဖြစ်တယ်။ အဲဒါမျိုးကို ရင်ဆိုင်ဖိ့ု မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်က ဘဝရဲ့ အခြေနေအရပ်ရပ်ကို သွန်သင်ပြသ ဆုံးမတာသာဖြစ်တယ်။ ★ ခန္ဓာကိုယ်ရလာတာဟာ ဒုက္ခကြီးကို ရလာတာသာဖြစ်တယ် ဆိုတာ အင်မတန်မှ သေချာတယ်ပေါ့။ မျက်စိရလာသည့် အတွက်ကြောင့် အကောင်း မရှိဘူးလားလိ့ု၊ မြတ်စွာဘုရားက နေရာတိုင်းမှာ ခွဲခြားပြီးတော့ ပြောလေ့ရှိတယ်။ ★ အကောင်းချည်းလည်း မပြောဘူး၊ အဆိုးချည်းလည်း မပြောဘူး။ အကောင်းနဲ့ အဆိုး နှစ်ခုရှိတာကို ထုတ်ဖော်ပြီးတော့ ရှင်းပြတယ်။ ဘဝဆိုတာ အကောင်းချည်းပဲလားဆိုတော့ အကောင်းချည်းပဲလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဒါဖြင့် ဘဝဆိုတာ စိတ်ပျက်စရာချည်းပဲလားဆိုတော့ စိတ်ပျက်စရာချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး။ ★ ဘဝမှာ အကောင်းဆိုတာ ဘာလဲ။ အကောင်းကို မြတ်စွာဘုရားက “အဿာဒ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးကို သုံးပြတယ်။ “အဿာဒ” ဆိုတာ ကျေနပ်စရာ။ ကျေနပ်စရာ အခြေအနေ။ ★ ဘဝမှာ ကျေနပ်စရာရှိလိ့ု လူတွေဟာ ဘဝမှာ ပျော်လေ့ရှိတာပေါ့။ ပျော်ကြတယ်လေ၊ ဘဝရလာပြီဆိုလို့ရှိရင် သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ပျော်တယ်။ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ လူ့ဘဝမှာ ကြင်ဖက်တွေနဲ့ ပျော်ကြတယ်၊ သားတွေ သမီးတွေနဲ့ ပျော်ကြတယ်။ ★ ဟော.. ဘဝကို အကြောင်းပြုပြီးတော့ရလာတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ၊ ပီတိ၊ သုခ၊ သောမနဿ လို့ဆိုတဲ့ ကိုယ်ချမ်းသာမှု၊ စိတ်ချမ်းသာမှုတွေ မရှိဘူးလားလို့ဆိုတော့ ရှိပါတယ်။ ★ ဒါဖြင့် ဒီပျော်စရာသက်သက်လားလို့ဆိုတဲ့ အခါကျတော့ ဘဝကြီးဟာ တည်မြဲမှု မရှိဘူး၊ ထာဝရ ပြောင်းလွဲပြီးတော့ နေတယ်။ နုပျိုရာက အိုမင်းလာတယ်၊ ကျန်းမာရာကနေပြီးတော့ မကျန်းမမာတွေ ဖြစ်လာတယ်။ ★ အသက်ရှင်ရာကနေ သေဆုံးလာတယ်ဆိုတာတွေ လူ့ဘဝမှာ မခွဲချင်ဘဲနဲ့ ခွဲရတာတေ၊ွ မိဘတွေနဲ့ ခွဲရတယ်၊ မိသားစုနဲ့ ခွဲရတယ်။ မဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်လာခြင်းဟာ ဘဝရဲ့ “အာဒီနဝ” လိ့ု ခေါ်တဲ့ အပြစ်တွေပဲ ဖြစ်တယ်။ ★ အဲတော့ ဘဝဟာ ကျေနပ်စရာချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး၊ အပြစ်ချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး။ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ရောနေတယ်ဆိုတဲ့ သဘာဝကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်နိုင်ရမယ်လိ့ု ဒီလိုပြောတာ။ ★ အကောင်းချည်း မြင်တဲ့လူကလည်း ဘဝပေါ်မှာ တွယ်တာမှုတွေများမှာပဲ။ အဆိုးချည်းမြင်တဲ့လူကလည်းပဲ အကောင်းဆိုတာ မရှိဘူး၊ ရှိရဲ့သားနဲ့ မရှိအောင် neglect လုပ်ထားရာ ရောက်တယ်ပေါ့။ ★ အဲဒါကြောင့်မိ့ု အကောင်းကိုလည်း သိရမယ်၊ အဆိုးကိုလည်း သိရမယ်။ ဒါဖြင့် ဒီလိုအကောင်းအဆိုး ရောထွေးနေတဲ့ ဘဝကြီးကနေ လွတ်မြောက်ဖိ့ုအတွက် ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ★ ထွက်ပေါက်ကတော့ ဘာလဲလို့ဆိုရင် ဘဝပေါ်မှာ တွယ်တာနေတဲ့ တွယ်တာမှုကို ဖယ်ရှားခြင်းဟာ ထွက်ပေါက်ပဲ ဖြစ်တယ်။ လောကလူတွေဟာ တွယ်တာမှု ရှိတဲ့နေရာမှာ သောက လာနေတယ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ ထင်ရှားတယ်။ ★ မိသားစုပဲကြည့် ကြင်ဖော်ကြင်ဖက်ရွေးကြတဲ့ လောကမှာလူတွေ ပထမဆုံး မသိခင်က၊ တစ်ဦးတစ်ဦး မသိခင်က တွယ်တာမှု မဖြစ်သေးဘူး။ မဖြစ်သေးတဲ့ အချိန်မှာ သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး သောကဆိုတာ မရှိသေးဘူး။ ★ ပစ္စည်းဥစ္စာလည်း ထို့အတူပဲ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်မှု မရှိသေးသမျှကာလပတ်လုံး အဲ့ဒီ ပစ္စည်းဥစ္စာအပေါ်မှာ စိုးရိမ်သောကဆိုတာ မဖြစ်ဘူး။ ကိုယ်နဲ့ ပတ်သက်လာပြီဆိုတာနဲ့ တပြိုင်နက် သောကဆိုတာ ဝင်လာတာပေါ့။ ★ ဒါကြောင့်မိ့ု “Where there is an attachment, there is a worry” ဆိုတာ အဲဒါကိုပြောတာ။ attachment ရှိတဲ့နေရာမှာ worry လာတယ်ဆိုတာ... ဒါ သေချာပေါက်ပဲ။ ★ လူတွေရဲ့ရင်ထဲမှာ တွယ်တာမှု ကင်းစင်မှုမရှိလို့ရှိရင် သောကဟာ ဝင်ရောက်နေအုံးမှာပဲ ဖြစ်တယ်။ တွယ်တာမှု ကင်းစင်တဲ့လူရဲ့ နှလုံးသားကသာလျှင် အေးချမ်းတဲ့ နှလုံးသားဖြစ်နိုင်တယ်။ ★ တွယ်တာမှုတွေ ရှိနေသမျှ သောကတွေလာနေအုံးမှာပဲ ဆိုတာ.. ဒါ မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့ အဆုံးအမ တရားတော်တွေပဲ။ ဘဝဆိုတာ ထာဝရ အဆင်ပြေ နေမှာချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ထာဝရ အဆင်မပြဘူးလည်း မဟုတ်ဘူး။ အဲ့တော့ ဘာလုပ်ရမလ။ဲ ကိုယ်ရလာတဲ့ ဘဝလေးကို တန်ဖိုးရှိရှိ အသုံးချနိုင်မှုသာလျှင် အဓိကဖြစ်တယ်။ ကျေးဇူးတော်ရှင်ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး 🙏🙏🙏 “ဗုဒ္ဓဧ။်သမီးတော်များ၏ ရင်တွင်းစကား တရားတော်အပိုင်း(၁၁)” တရားတော်မှ ကောက်နှုတ်ချက်ဖြစ်ပါသည်။ #mp3_link https://ift.tt/369aapc ဆရာတော်ဘုရား တရားတော်များနာယူရန်⤵️ https://ift.tt/2KxSUjF #PhyoeMayOo

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Y2bgiQ

၃၁ ဘုံမှာ သတ္တဝါ တွေ ဘာကြောင့် မကုန်နိုင် တာလဲ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 မေး။ ။အရှင် ဘုရား၊ တပည့်တော် တို့၏ ဗုဒ္ဓဘာသာ ပန်းတိုင် သည် နိဗ္ဗာန် ဖြစ်ပါ သည်။ နိဗ္ဗာန် ကို မျက်မှောက် ပြုသွားကြ သူများမှာ လည်း များပြား လှပါ သည်။ ဤသို့ နိဗ္ဗာန် ကို မျက်မှောက် ပြုသွား သူများ များပြား လှသော် လည်း သုံးဆယ့် တဘုံ တွင် သတ္တဝါ များ ကုန်သည် ဟူ၍ မရှိပါ။ လူ့ဘုံ တွင် လည်း လူ့ဘုံ အလျောက်၊ နတ်ဘုံ တွင် လည်း နတ်ဘုံ အလျောက်၊ တိရစ္ဆာန် ဘုံတွင် လည်း တိရစ္ဆာန် ဘုံ အ လျောက် မွေးဖွား ဖြစ်တည် နေဆဲ ပင် ဖြစ် သည်။ ဘုရားရှင် တို့သည် လည်း တဆူ ပွင့်လျှင် တဆူ အလျောက် သတ္တဝါ တို့အား အသင်္ချေ အနန္တ ချွတ်သွား သည်သာ ဖြစ် သည်။ နိဗ္ဗာန် ဟူသည် လည်း မျက်မှောက် ပြုပြီး လျှင် သုံးဆယ့် တဘုံ သို့ ပြန်လှည့် ရိုး ထုံးစံ မရှိ တော့ ပါ။ ထို့ကြောင့် သုံးဆယ့် တဘုံမှ ဝေနေယျ သတ္တဝါ တို့ သည် တချိန် တွင် ကုန်သွား ရ မည် သာ ဖြစ်သည် ဟု ထင်ပါ သည်။ ဤမေးခွန်း ကို တပည့်တော် သည် ဗုဒ္ဓဘာသာ ကို မယုံကြည် ၍ မေးခြင်း မဟုတ် ပါ။ မရှင်းလင်း ၍ သာ မေးခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။ ဥပမာ လေးနှင့် ဖြေလျှင် တပည့် တော် ပို၍ နားလည် မည် ထင်ပါသည် ဘုရား၊ အရှင် ဘုရား ၏ အဖြေ ကို တပည့်တော် စောင့်မျှော် နေပါ သည် ဘုရား။ (ကျော်မင်းထွန်း - ဒဂုံ အရှေ့ပိုင်း၊ ရန်ကုန်) ဖြေ။ ။ အာကာသစက္ကဝါဠဉ္စ၊ သတ္ထာ ဗုဒ္ဓဂုဏာပိစ။ အနန္တာနာမ စတ္တာရော၊ ပရိစ္ဆေဒေါ န ဝိဇ္ဇတိ။ အဆုံး အပိုင်း အခြား မရှိသော အနန္တ တရား တို့သည် ကား - (၁) ကောင်းကင်။ (၂) စကြာ၀ဠာ။ (၃) သတ္တဝါ။ (၄) ဘုရား ဂုဏ်တော် - ဟူ၍ လေးပါး ရှိ၏။ ဤလေးပါး တို့ကို ဤရွေ့ ဤမျှ ဂဏန်း ချလျက် ရေတွက် ပိုင်းခြား ခြင်းငှါ မတတ် နိုင်ချေ။ ဟူသော အနန္တ လေးပါး အရ သတ္တဝါ တို့ သည်လည်း အဆုံး အပိုင်း အခြား မရှိ၊ မကုန် နိုင် မခန်း နိုင် ဖြစ်ချေ ၏။ ဤ လောက ၌ သတ္တဝါ ဟူသည် မကုန် နိုင်၊ မခန်း နိုင် ဖြစ် ၏။ သတ္တဝါ များတွင် လူဟူ သည် အနည်းဆုံး ဖြစ်၏။ လူထက် နတ်ဗြဟ္မာ များ၊ ထို့ထက် တိရစ္ဆာန်၊ ပြိတ္တာ နှင့် ငရဲသူ၊ ငရဲသား များ ကား အသ င်္ချေ အနန္တ ပိုမို များပြား လှ၏။ မျက်မြင် ပင် လူ့လောက ၌ လူဦး ရေ သန်းခြောက် ထောင်ခန့် သာ ရှိမည် ဟု ဆို၏။ ခြတောင်ပို့ တလုံးစာ ပင် မရှိသေး ချေ။ ယူဇနာ တသောင်း စတုရန်း ကျယ်သော အဝီစိ ငရဲကြီး ၌ ငရဲသူ သတ္တဝါ တို့သည် တောင်း ထဲတွင် နှမ်း အပြည့် ထည့်သိပ် ထား သကဲ့သို့ အပေါက် အကြား မရှိ ပြည့် နှက် နေ၏ - ဟုဆို၏။ အခြား ငရဲ ကြီးငယ် တို့မှာ လည်း ထို့ အတူ အပြည့် ရှိ၏။ လူ့ပြည် မှ လူအများ မှာ လည်း ထိုထို ဘုံဘ၀ တို့မှ အကုသိုလ် ကုန်လျှင် ရောက်လာ ကြ၊ တိုးပွား လာကြ ရ၏။ ဘုရား တဆူ ချွတ်၍ ကျွတ်သော သူဟူ သည်မှာ မုဆိုး ပိုက်ကွန် မှ လွတ်ထွက် သွားသော ငှက် သည် တကောင် တလေ မျှ သာ ဖြစ်၍ ပိုက်ကွန် တွင်း ၌ မိနေရစ် သော ငှက်သာ များပြား သကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ မကုန် နိုင် မခန်း နိုင်သော သတ္တဝါ အနန္တ ဟူသည် မှာ လူ့လောက ၌ အလျော့ မရှိ၊ အတိုး သာ ရှိ၏။ ဤသို့ အတိုး သာ ရှိသ ဖြင့် နိဗ္ဗာန် မျက် မှောက် ပြုသွား သော ဝေနေယျ သတ္တဝါ များ ကြောင့် သတ္တဝါ များ ကုန်ခန်း သွားလိမ့် မည် ဟု မကြံစည် အပ် ပါကြောင်း သိစေ လို ပါသည်။ ( ဘဒ္ဒန္တ တိလောက သာရ ( ရဝေထွန်း ) ဆရာတော် ကြီး ဖြေကြား သည် ) Credit ၃၁ ဘုံမွာ သတၱဝါ ေတြ ဘာေၾကာင့္ မကုန္နိုင္ တာလဲ ေမး။ ။အရွင္ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ တို႔၏ ဗုဒၶဘာသာ ပန္းတိုင္ သည္ နိဗၺာန္ ျဖစ္ပါ သည္။ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳသြားၾက သူမ်ားမွာ လည္း မ်ားျပား လွပါ သည္။ ဤသို႔ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳသြား သူမ်ား မ်ားျပား လွေသာ္ လည္း သုံးဆယ့္ တဘုံ တြင္ သတၱဝါ မ်ား ကုန္သည္ ဟူ၍ မရွိပါ။ လူ႕ဘုံ တြင္ လည္း လူ႕ဘုံ အေလ်ာက္၊ နတ္ဘုံ တြင္ လည္း နတ္ဘုံ အေလ်ာက္၊ တိရစ္ဆာန္ ဘုံတြင္ လည္း တိရစ္ဆာန္ ဘုံ အ ေလ်ာက္ ေမြးဖြား ျဖစ္တည္ ေနဆဲ ပင္ ျဖစ္ သည္။ ဘုရားရွင္ တို႔သည္ လည္း တဆူ ပြင့္လွ်င္ တဆူ အေလ်ာက္ သတၱဝါ တို႔အား အသေခၤ် အနႏၱ ခြၽတ္သြား သည္သာ ျဖစ္ သည္။ နိဗၺာန္ ဟူသည္ လည္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳၿပီး လွ်င္ သုံးဆယ့္ တဘုံ သို႔ ျပန္လွည့္ ရိုး ထုံးစံ မရွိ ေတာ့ ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သုံးဆယ့္ တဘုံမွ ေဝေနယ် သတၱဝါ တို႔ သည္ တခ်ိန္ တြင္ ကုန္သြား ရ မည္ သာ ျဖစ္သည္ ဟု ထင္ပါ သည္။ ဤေမးခြန္း ကို တပည့္ေတာ္ သည္ ဗုဒၶဘာသာ ကို မယုံၾကည္ ၍ ေမးျခင္း မဟုတ္ ပါ။ မရွင္းလင္း ၍ သာ ေမးျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ ဥပမာ ေလးႏွင့္ ေျဖလွ်င္ တပည့္ ေတာ္ ပို၍ နားလည္ မည္ ထင္ပါသည္ ဘုရား၊ အရွင္ ဘုရား ၏ အေျဖ ကို တပည့္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနပါ သည္ ဘုရား။ (ေက်ာ္မင္းထြန္း - ဒဂုံ အေရွ႕ပိုင္း၊ ရန္ကုန္) ေျဖ။ ။ အာကာသစကၠဝါဠၪၥ၊ သတၳာ ဗုဒၶဂုဏာပိစ။ အနႏၱာနာမ စတၱာေရာ၊ ပရိစ္ေဆေဒါ န ဝိဇၨတိ။ အဆုံး အပိုင္း အျခား မရွိေသာ အနႏၱ တရား တို႔သည္ ကား - (၁) ေကာင္းကင္။ (၂) စၾကာ၀ဠာ။ (၃) သတၱဝါ။ (၄) ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ - ဟူ၍ ေလးပါး ရွိ၏။ ဤေလးပါး တို႔ကို ဤေ႐ြ႕ ဤမွ် ဂဏန္း ခ်လ်က္ ေရတြက္ ပိုင္းျခား ျခင္းငွါ မတတ္ နိုင္ေခ်။ ဟူေသာ အနႏၱ ေလးပါး အရ သတၱဝါ တို႔ သည္လည္း အဆုံး အပိုင္း အျခား မရွိ၊ မကုန္ နိုင္ မခန္း နိုင္ ျဖစ္ေခ် ၏။ ဤ ေလာက ၌ သတၱဝါ ဟူသည္ မကုန္ နိုင္၊ မခန္း နိုင္ ျဖစ္ ၏။ သတၱဝါ မ်ားတြင္ လူဟူ သည္ အနည္းဆုံး ျဖစ္၏။ လူထက္ နတ္ျဗဟၼာ မ်ား၊ ထို႔ထက္ တိရစ္ဆာန္၊ ၿပိတၱာ ႏွင့္ ငရဲသူ၊ ငရဲသား မ်ား ကား အသ ေခၤ် အနႏၱ ပိုမို မ်ားျပား လွ၏။ မ်က္ျမင္ ပင္ လူ႕ေလာက ၌ လူဦး ေရ သန္းေျခာက္ ေထာင္ခန့္ သာ ရွိမည္ ဟု ဆို၏။ ျခေတာင္ပို႔ တလုံးစာ ပင္ မရွိေသး ေခ်။ ယူဇနာ တေသာင္း စတုရန္း က်ယ္ေသာ အဝီစိ ငရဲႀကီး ၌ ငရဲသူ သတၱဝါ တို႔သည္ ေတာင္း ထဲတြင္ ႏွမ္း အျပည့္ ထည့္သိပ္ ထား သကဲ့သို႔ အေပါက္ အၾကား မရွိ ျပည့္ ႏွက္ ေန၏ - ဟုဆို၏။ အျခား ငရဲ ႀကီးငယ္ တို႔မွာ လည္း ထို႔ အတူ အျပည့္ ရွိ၏။ လူ႕ျပည္ မွ လူအမ်ား မွာ လည္း ထိုထို ဘုံဘ၀ တို႔မွ အကုသိုလ္ ကုန္လွ်င္ ေရာက္လာ ၾက၊ တိုးပြား လာၾက ရ၏။ ဘုရား တဆူ ခြၽတ္၍ ကြၽတ္ေသာ သူဟူ သည္မွာ မုဆိုး ပိုက္ကြန္ မွ လြတ္ထြက္ သြားေသာ ငွက္ သည္ တေကာင္ တေလ မွ် သာ ျဖစ္၍ ပိုက္ကြန္ တြင္း ၌ မိေနရစ္ ေသာ ငွက္သာ မ်ားျပား သကဲ့ သို႔ ျဖစ္၏။ မကုန္ နိုင္ မခန္း နိုင္ေသာ သတၱဝါ အနႏၱ ဟူသည္ မွာ လူ႕ေလာက ၌ အေလ်ာ့ မရွိ၊ အတိုး သာ ရွိ၏။ ဤသို႔ အတိုး သာ ရွိသ ျဖင့္ နိဗၺာန္ မ်က္ ေမွာက္ ျပဳသြား ေသာ ေဝေနယ် သတၱဝါ မ်ား ေၾကာင့္ သတၱဝါ မ်ား ကုန္ခန္း သြားလိမ့္ မည္ ဟု မႀကံစည္ အပ္ ပါေၾကာင္း သိေစ လို ပါသည္။ ( ဘဒၵႏၱ တိေလာက သာရ ( ရေဝထြန္း ) ဆရာေတာ္ ႀကီး ေျဖၾကား သည္ ) Credit

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/33zgDqU

ဘဝဆိုတာ ▬▬▬▬▬ ★ များသောအားဖြင့် ဗုဒ္ဓရဲ့ အဆုံးအမကို မရကြတဲ့ အနောက်တိုင်းတို့ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ ပြောလေ့ဆိုလေ့ရှိကြတယ်။ နောင်ဘဝကိုလည်း မယုံကြည်ဘူး၊ အတိတ်ဘဝရှိတယ်ဆိုတာလည်း မယုံကြည်ဘူး။ မယုံကြည့်သည့် အတွက်ကြောင့် ဒီဘဝကို အဆုံးသတ်ရမှာ ကိုတော့ သိတယ်။ ★ ဘဝတစ်ခု အဆုံးသတ်ရမှာကို သိတယ်။ သိသည့်အတွက်ကြောင့် ဘဝတစ်ခု အဆုံးမသတ်ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ ဆိုရင် ပျော်ပျော်နေဖိ့ုပဲ တိုက်တွန်းတယ်။ ဒါကြောင့်မိ့ု သူတို့ရဲ့ လက်သုံးစကား တစ်ခုဟာ “Life is too Short, Enjoy Yourself” ဆိုတာ သူတိ့ု ပြာနေကြစကားတစ်ခုပဲ။ ★ ဘဝဆိုတာ သိပ်တိုတယ်။ ပျော်ပျော်နေပါလိ့ု ပြောတာ။ သို့သော် အဲဒါ မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့ အဆုံးအမ မဟုတ်ဘူး။ ဘဝဆိုတာ တိုတယ်ဆိုတာ မှန်တယ်။ ပျော်ပျော်နေရမှာလား ဆိုတဲ့ အဖြေကိုတော့ ထုတ်လိ့ုမရဘူး။ ★ တကယ်ထုတ်သင့်တဲ့ အဖြေက ဘဝဆိုတာ အလွန်တိုတောင်းတယ်။ ဒါ့ကြောင့်မိ့ု သတိရှိရှိ၊ ပညာရှိရှိနဲ့ ရင်ဆိုင်နိုင်ဖိ့ု ကြိုးစားပါလိ့ုပဲ ပြောရမှာဖြစ်တယ်ပေါ့။ ★ ဘဝရဲ့ အခက်အခဲ တွေကို သတိမကွာ အသိပညာဖြင့်ရင်ဆိုင်လိုက်မှ မှန်ကန်တဲ့ ရင်ဆိုင်မှုဖြစ်တယ်။ အဲဒါမျိုးကို ရင်ဆိုင်ဖိ့ု မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်က ဘဝရဲ့ အခြေနေအရပ်ရပ်ကို သွန်သင်ပြသ ဆုံးမတာသာဖြစ်တယ်။ ★ ခန္ဓာကိုယ်ရလာတာဟာ ဒုက္ခကြီးကို ရလာတာသာဖြစ်တယ် ဆိုတာ အင်မတန်မှ သေချာတယ်ပေါ့။ မျက်စိရလာသည့် အတွက်ကြောင့် အကောင်း မရှိဘူးလားလိ့ု၊ မြတ်စွာဘုရားက နေရာတိုင်းမှာ ခွဲခြားပြီးတော့ ပြောလေ့ရှိတယ်။ ★ အကောင်းချည်းလည်း မပြောဘူး၊ အဆိုးချည်းလည်း မပြောဘူး။ အကောင်းနဲ့ အဆိုး နှစ်ခုရှိတာကို ထုတ်ဖော်ပြီးတော့ ရှင်းပြတယ်။ ဘဝဆိုတာ အကောင်းချည်းပဲလားဆိုတော့ အကောင်းချည်းပဲလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဒါဖြင့် ဘဝဆိုတာ စိတ်ပျက်စရာချည်းပဲလားဆိုတော့ စိတ်ပျက်စရာချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး။ ★ ဘဝမှာ အကောင်းဆိုတာ ဘာလဲ။ အကောင်းကို မြတ်စွာဘုရားက “အဿာဒ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးကို သုံးပြတယ်။ “အဿာဒ” ဆိုတာ ကျေနပ်စရာ။ ကျေနပ်စရာ အခြေအနေ။ ★ ဘဝမှာ ကျေနပ်စရာရှိလိ့ု လူတွေဟာ ဘဝမှာ ပျော်လေ့ရှိတာပေါ့။ ပျော်ကြတယ်လေ၊ ဘဝရလာပြီဆိုလို့ရှိရင် သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ပျော်တယ်။ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ လူ့ဘဝမှာ ကြင်ဖက်တွေနဲ့ ပျော်ကြတယ်၊ သားတွေ သမီးတွေနဲ့ ပျော်ကြတယ်။ ★ ဟော.. ဘဝကို အကြောင်းပြုပြီးတော့ရလာတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ၊ ပီတိ၊ သုခ၊ သောမနဿ လို့ဆိုတဲ့ ကိုယ်ချမ်းသာမှု၊ စိတ်ချမ်းသာမှုတွေ မရှိဘူးလားလို့ဆိုတော့ ရှိပါတယ်။ ★ ဒါဖြင့် ဒီပျော်စရာသက်သက်လားလို့ဆိုတဲ့ အခါကျတော့ ဘဝကြီးဟာ တည်မြဲမှု မရှိဘူး၊ ထာဝရ ပြောင်းလွဲပြီးတော့ နေတယ်။ နုပျိုရာက အိုမင်းလာတယ်၊ ကျန်းမာရာကနေပြီးတော့ မကျန်းမမာတွေ ဖြစ်လာတယ်။ ★ အသက်ရှင်ရာကနေ သေဆုံးလာတယ်ဆိုတာတွေ လူ့ဘဝမှာ မခွဲချင်ဘဲနဲ့ ခွဲရတာတေ၊ွ မိဘတွေနဲ့ ခွဲရတယ်၊ မိသားစုနဲ့ ခွဲရတယ်။ မဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်လာခြင်းဟာ ဘဝရဲ့ “အာဒီနဝ” လိ့ု ခေါ်တဲ့ အပြစ်တွေပဲ ဖြစ်တယ်။ ★ အဲတော့ ဘဝဟာ ကျေနပ်စရာချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး၊ အပြစ်ချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး။ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ရောနေတယ်ဆိုတဲ့ သဘာဝကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်နိုင်ရမယ်လိ့ု ဒီလိုပြောတာ။ ★ အကောင်းချည်း မြင်တဲ့လူကလည်း ဘဝပေါ်မှာ တွယ်တာမှုတွေများမှာပဲ။ အဆိုးချည်းမြင်တဲ့လူကလည်းပဲ အကောင်းဆိုတာ မရှိဘူး၊ ရှိရဲ့သားနဲ့ မရှိအောင် neglect လုပ်ထားရာ ရောက်တယ်ပေါ့။ ★ အဲဒါကြောင့်မိ့ု အကောင်းကိုလည်း သိရမယ်၊ အဆိုးကိုလည်း သိရမယ်။ ဒါဖြင့် ဒီလိုအကောင်းအဆိုး ရောထွေးနေတဲ့ ဘဝကြီးကနေ လွတ်မြောက်ဖိ့ုအတွက် ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ★ ထွက်ပေါက်ကတော့ ဘာလဲလို့ဆိုရင် ဘဝပေါ်မှာ တွယ်တာနေတဲ့ တွယ်တာမှုကို ဖယ်ရှားခြင်းဟာ ထွက်ပေါက်ပဲ ဖြစ်တယ်။ လောကလူတွေဟာ တွယ်တာမှု ရှိတဲ့နေရာမှာ သောက လာနေတယ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ ထင်ရှားတယ်။ ★ မိသားစုပဲကြည့် ကြင်ဖော်ကြင်ဖက်ရွေးကြတဲ့ လောကမှာလူတွေ ပထမဆုံး မသိခင်က၊ တစ်ဦးတစ်ဦး မသိခင်က တွယ်တာမှု မဖြစ်သေးဘူး။ မဖြစ်သေးတဲ့ အချိန်မှာ သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး သောကဆိုတာ မရှိသေးဘူး။ ★ ပစ္စည်းဥစ္စာလည်း ထို့အတူပဲ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်မှု မရှိသေးသမျှကာလပတ်လုံး အဲ့ဒီ ပစ္စည်းဥစ္စာအပေါ်မှာ စိုးရိမ်သောကဆိုတာ မဖြစ်ဘူး။ ကိုယ်နဲ့ ပတ်သက်လာပြီဆိုတာနဲ့ တပြိုင်နက် သောကဆိုတာ ဝင်လာတာပေါ့။ ★ ဒါကြောင့်မိ့ု “Where there is an attachment, there is a worry” ဆိုတာ အဲဒါကိုပြောတာ။ attachment ရှိတဲ့နေရာမှာ worry လာတယ်ဆိုတာ... ဒါ သေချာပေါက်ပဲ။ ★ လူတွေရဲ့ရင်ထဲမှာ တွယ်တာမှု ကင်းစင်မှုမရှိလို့ရှိရင် သောကဟာ ဝင်ရောက်နေအုံးမှာပဲ ဖြစ်တယ်။ တွယ်တာမှု ကင်းစင်တဲ့လူရဲ့ နှလုံးသားကသာလျှင် အေးချမ်းတဲ့ နှလုံးသားဖြစ်နိုင်တယ်။ ★ တွယ်တာမှုတွေ ရှိနေသမျှ သောကတွေလာနေအုံးမှာပဲ ဆိုတာ.. ဒါ မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့ အဆုံးအမ တရားတော်တွေပဲ။ ဘဝဆိုတာ ထာဝရ အဆင်ပြေ နေမှာချည်းလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ထာဝရ အဆင်မပြဘူးလည်း မဟုတ်ဘူး။ အဲ့တော့ ဘာလုပ်ရမလ။ဲ ကိုယ်ရလာတဲ့ ဘဝလေးကို တန်ဖိုးရှိရှိ အသုံးချနိုင်မှုသာလျှင် အဓိကဖြစ်တယ်။ ကျေးဇူးတော်ရှင်ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး 🙏🙏🙏 “ဗုဒ္ဓဧ။်သမီးတော်များ၏ ရင်တွင်းစကား တရားတော်အပိုင်း(၁၁)” တရားတော်မှ ကောက်နှုတ်ချက်ဖြစ်ပါသည်။ #mp3_link https://ift.tt/369aapc ဆရာတော်ဘုရား တရားတော်များနာယူရန်⤵️ https://ift.tt/2KxSUjF #PhyoeMayOo

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Y2bgiQ

၃၁ ဘုံမှာ သတ္တဝါ တွေ ဘာကြောင့် မကုန်နိုင် တာလဲ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 မေး။ ။အရှင် ဘုရား၊ တပည့်တော် တို့၏ ဗုဒ္ဓဘာသာ ပန်းတိုင် သည် နိဗ္ဗာန် ဖြစ်ပါ သည်။ နိဗ္ဗာန် ကို မျက်မှောက် ပြုသွားကြ သူများမှာ လည်း များပြား လှပါ သည်။ ဤသို့ နိဗ္ဗာန် ကို မျက်မှောက် ပြုသွား သူများ များပြား လှသော် လည်း သုံးဆယ့် တဘုံ တွင် သတ္တဝါ များ ကုန်သည် ဟူ၍ မရှိပါ။ လူ့ဘုံ တွင် လည်း လူ့ဘုံ အလျောက်၊ နတ်ဘုံ တွင် လည်း နတ်ဘုံ အလျောက်၊ တိရစ္ဆာန် ဘုံတွင် လည်း တိရစ္ဆာန် ဘုံ အ လျောက် မွေးဖွား ဖြစ်တည် နေဆဲ ပင် ဖြစ် သည်။ ဘုရားရှင် တို့သည် လည်း တဆူ ပွင့်လျှင် တဆူ အလျောက် သတ္တဝါ တို့အား အသင်္ချေ အနန္တ ချွတ်သွား သည်သာ ဖြစ် သည်။ နိဗ္ဗာန် ဟူသည် လည်း မျက်မှောက် ပြုပြီး လျှင် သုံးဆယ့် တဘုံ သို့ ပြန်လှည့် ရိုး ထုံးစံ မရှိ တော့ ပါ။ ထို့ကြောင့် သုံးဆယ့် တဘုံမှ ဝေနေယျ သတ္တဝါ တို့ သည် တချိန် တွင် ကုန်သွား ရ မည် သာ ဖြစ်သည် ဟု ထင်ပါ သည်။ ဤမေးခွန်း ကို တပည့်တော် သည် ဗုဒ္ဓဘာသာ ကို မယုံကြည် ၍ မေးခြင်း မဟုတ် ပါ။ မရှင်းလင်း ၍ သာ မေးခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။ ဥပမာ လေးနှင့် ဖြေလျှင် တပည့် တော် ပို၍ နားလည် မည် ထင်ပါသည် ဘုရား၊ အရှင် ဘုရား ၏ အဖြေ ကို တပည့်တော် စောင့်မျှော် နေပါ သည် ဘုရား။ (ကျော်မင်းထွန်း - ဒဂုံ အရှေ့ပိုင်း၊ ရန်ကုန်) ဖြေ။ ။ အာကာသစက္ကဝါဠဉ္စ၊ သတ္ထာ ဗုဒ္ဓဂုဏာပိစ။ အနန္တာနာမ စတ္တာရော၊ ပရိစ္ဆေဒေါ န ဝိဇ္ဇတိ။ အဆုံး အပိုင်း အခြား မရှိသော အနန္တ တရား တို့သည် ကား - (၁) ကောင်းကင်။ (၂) စကြာ၀ဠာ။ (၃) သတ္တဝါ။ (၄) ဘုရား ဂုဏ်တော် - ဟူ၍ လေးပါး ရှိ၏။ ဤလေးပါး တို့ကို ဤရွေ့ ဤမျှ ဂဏန်း ချလျက် ရေတွက် ပိုင်းခြား ခြင်းငှါ မတတ် နိုင်ချေ။ ဟူသော အနန္တ လေးပါး အရ သတ္တဝါ တို့ သည်လည်း အဆုံး အပိုင်း အခြား မရှိ၊ မကုန် နိုင် မခန်း နိုင် ဖြစ်ချေ ၏။ ဤ လောက ၌ သတ္တဝါ ဟူသည် မကုန် နိုင်၊ မခန်း နိုင် ဖြစ် ၏။ သတ္တဝါ များတွင် လူဟူ သည် အနည်းဆုံး ဖြစ်၏။ လူထက် နတ်ဗြဟ္မာ များ၊ ထို့ထက် တိရစ္ဆာန်၊ ပြိတ္တာ နှင့် ငရဲသူ၊ ငရဲသား များ ကား အသ င်္ချေ အနန္တ ပိုမို များပြား လှ၏။ မျက်မြင် ပင် လူ့လောက ၌ လူဦး ရေ သန်းခြောက် ထောင်ခန့် သာ ရှိမည် ဟု ဆို၏။ ခြတောင်ပို့ တလုံးစာ ပင် မရှိသေး ချေ။ ယူဇနာ တသောင်း စတုရန်း ကျယ်သော အဝီစိ ငရဲကြီး ၌ ငရဲသူ သတ္တဝါ တို့သည် တောင်း ထဲတွင် နှမ်း အပြည့် ထည့်သိပ် ထား သကဲ့သို့ အပေါက် အကြား မရှိ ပြည့် နှက် နေ၏ - ဟုဆို၏။ အခြား ငရဲ ကြီးငယ် တို့မှာ လည်း ထို့ အတူ အပြည့် ရှိ၏။ လူ့ပြည် မှ လူအများ မှာ လည်း ထိုထို ဘုံဘ၀ တို့မှ အကုသိုလ် ကုန်လျှင် ရောက်လာ ကြ၊ တိုးပွား လာကြ ရ၏။ ဘုရား တဆူ ချွတ်၍ ကျွတ်သော သူဟူ သည်မှာ မုဆိုး ပိုက်ကွန် မှ လွတ်ထွက် သွားသော ငှက် သည် တကောင် တလေ မျှ သာ ဖြစ်၍ ပိုက်ကွန် တွင်း ၌ မိနေရစ် သော ငှက်သာ များပြား သကဲ့ သို့ ဖြစ်၏။ မကုန် နိုင် မခန်း နိုင်သော သတ္တဝါ အနန္တ ဟူသည် မှာ လူ့လောက ၌ အလျော့ မရှိ၊ အတိုး သာ ရှိ၏။ ဤသို့ အတိုး သာ ရှိသ ဖြင့် နိဗ္ဗာန် မျက် မှောက် ပြုသွား သော ဝေနေယျ သတ္တဝါ များ ကြောင့် သတ္တဝါ များ ကုန်ခန်း သွားလိမ့် မည် ဟု မကြံစည် အပ် ပါကြောင်း သိစေ လို ပါသည်။ ( ဘဒ္ဒန္တ တိလောက သာရ ( ရဝေထွန်း ) ဆရာတော် ကြီး ဖြေကြား သည် ) Credit ၃၁ ဘုံမွာ သတၱဝါ ေတြ ဘာေၾကာင့္ မကုန္နိုင္ တာလဲ ေမး။ ။အရွင္ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ တို႔၏ ဗုဒၶဘာသာ ပန္းတိုင္ သည္ နိဗၺာန္ ျဖစ္ပါ သည္။ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳသြားၾက သူမ်ားမွာ လည္း မ်ားျပား လွပါ သည္။ ဤသို႔ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳသြား သူမ်ား မ်ားျပား လွေသာ္ လည္း သုံးဆယ့္ တဘုံ တြင္ သတၱဝါ မ်ား ကုန္သည္ ဟူ၍ မရွိပါ။ လူ႕ဘုံ တြင္ လည္း လူ႕ဘုံ အေလ်ာက္၊ နတ္ဘုံ တြင္ လည္း နတ္ဘုံ အေလ်ာက္၊ တိရစ္ဆာန္ ဘုံတြင္ လည္း တိရစ္ဆာန္ ဘုံ အ ေလ်ာက္ ေမြးဖြား ျဖစ္တည္ ေနဆဲ ပင္ ျဖစ္ သည္။ ဘုရားရွင္ တို႔သည္ လည္း တဆူ ပြင့္လွ်င္ တဆူ အေလ်ာက္ သတၱဝါ တို႔အား အသေခၤ် အနႏၱ ခြၽတ္သြား သည္သာ ျဖစ္ သည္။ နိဗၺာန္ ဟူသည္ လည္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳၿပီး လွ်င္ သုံးဆယ့္ တဘုံ သို႔ ျပန္လွည့္ ရိုး ထုံးစံ မရွိ ေတာ့ ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သုံးဆယ့္ တဘုံမွ ေဝေနယ် သတၱဝါ တို႔ သည္ တခ်ိန္ တြင္ ကုန္သြား ရ မည္ သာ ျဖစ္သည္ ဟု ထင္ပါ သည္။ ဤေမးခြန္း ကို တပည့္ေတာ္ သည္ ဗုဒၶဘာသာ ကို မယုံၾကည္ ၍ ေမးျခင္း မဟုတ္ ပါ။ မရွင္းလင္း ၍ သာ ေမးျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ ဥပမာ ေလးႏွင့္ ေျဖလွ်င္ တပည့္ ေတာ္ ပို၍ နားလည္ မည္ ထင္ပါသည္ ဘုရား၊ အရွင္ ဘုရား ၏ အေျဖ ကို တပည့္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနပါ သည္ ဘုရား။ (ေက်ာ္မင္းထြန္း - ဒဂုံ အေရွ႕ပိုင္း၊ ရန္ကုန္) ေျဖ။ ။ အာကာသစကၠဝါဠၪၥ၊ သတၳာ ဗုဒၶဂုဏာပိစ။ အနႏၱာနာမ စတၱာေရာ၊ ပရိစ္ေဆေဒါ န ဝိဇၨတိ။ အဆုံး အပိုင္း အျခား မရွိေသာ အနႏၱ တရား တို႔သည္ ကား - (၁) ေကာင္းကင္။ (၂) စၾကာ၀ဠာ။ (၃) သတၱဝါ။ (၄) ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ - ဟူ၍ ေလးပါး ရွိ၏။ ဤေလးပါး တို႔ကို ဤေ႐ြ႕ ဤမွ် ဂဏန္း ခ်လ်က္ ေရတြက္ ပိုင္းျခား ျခင္းငွါ မတတ္ နိုင္ေခ်။ ဟူေသာ အနႏၱ ေလးပါး အရ သတၱဝါ တို႔ သည္လည္း အဆုံး အပိုင္း အျခား မရွိ၊ မကုန္ နိုင္ မခန္း နိုင္ ျဖစ္ေခ် ၏။ ဤ ေလာက ၌ သတၱဝါ ဟူသည္ မကုန္ နိုင္၊ မခန္း နိုင္ ျဖစ္ ၏။ သတၱဝါ မ်ားတြင္ လူဟူ သည္ အနည္းဆုံး ျဖစ္၏။ လူထက္ နတ္ျဗဟၼာ မ်ား၊ ထို႔ထက္ တိရစ္ဆာန္၊ ၿပိတၱာ ႏွင့္ ငရဲသူ၊ ငရဲသား မ်ား ကား အသ ေခၤ် အနႏၱ ပိုမို မ်ားျပား လွ၏။ မ်က္ျမင္ ပင္ လူ႕ေလာက ၌ လူဦး ေရ သန္းေျခာက္ ေထာင္ခန့္ သာ ရွိမည္ ဟု ဆို၏။ ျခေတာင္ပို႔ တလုံးစာ ပင္ မရွိေသး ေခ်။ ယူဇနာ တေသာင္း စတုရန္း က်ယ္ေသာ အဝီစိ ငရဲႀကီး ၌ ငရဲသူ သတၱဝါ တို႔သည္ ေတာင္း ထဲတြင္ ႏွမ္း အျပည့္ ထည့္သိပ္ ထား သကဲ့သို႔ အေပါက္ အၾကား မရွိ ျပည့္ ႏွက္ ေန၏ - ဟုဆို၏။ အျခား ငရဲ ႀကီးငယ္ တို႔မွာ လည္း ထို႔ အတူ အျပည့္ ရွိ၏။ လူ႕ျပည္ မွ လူအမ်ား မွာ လည္း ထိုထို ဘုံဘ၀ တို႔မွ အကုသိုလ္ ကုန္လွ်င္ ေရာက္လာ ၾက၊ တိုးပြား လာၾက ရ၏။ ဘုရား တဆူ ခြၽတ္၍ ကြၽတ္ေသာ သူဟူ သည္မွာ မုဆိုး ပိုက္ကြန္ မွ လြတ္ထြက္ သြားေသာ ငွက္ သည္ တေကာင္ တေလ မွ် သာ ျဖစ္၍ ပိုက္ကြန္ တြင္း ၌ မိေနရစ္ ေသာ ငွက္သာ မ်ားျပား သကဲ့ သို႔ ျဖစ္၏။ မကုန္ နိုင္ မခန္း နိုင္ေသာ သတၱဝါ အနႏၱ ဟူသည္ မွာ လူ႕ေလာက ၌ အေလ်ာ့ မရွိ၊ အတိုး သာ ရွိ၏။ ဤသို႔ အတိုး သာ ရွိသ ျဖင့္ နိဗၺာန္ မ်က္ ေမွာက္ ျပဳသြား ေသာ ေဝေနယ် သတၱဝါ မ်ား ေၾကာင့္ သတၱဝါ မ်ား ကုန္ခန္း သြားလိမ့္ မည္ ဟု မႀကံစည္ အပ္ ပါေၾကာင္း သိေစ လို ပါသည္။ ( ဘဒၵႏၱ တိေလာက သာရ ( ရေဝထြန္း ) ဆရာေတာ္ ႀကီး ေျဖၾကား သည္ ) Credit

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/33zgDqU

‼️အကျင့်ဆိုးတွေပြင်လိုက်တော့‼️ သူများအတင်းပြောတဲ့ပါးစပ်လောက် အောက်တန်းကျတဲ့ ပါးစပ်မရှိဘူး..။ သူများပျက်စီးကြောင်းကြံတဲ့ စိတ်ဓာတ်လောက် အောက်တန်းကျတဲ့စိတ်ဓာတ်မရှိဘူး..။ အဲ့ဒီစိတ်ထားမျိုးအတွေး အကျင့်မျိုးတွေ ကိုယ့်ဆီမှာ ရှိသေးလား? ရှိနေသလားဆိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သုံးသပ်ကြည့် မြင့်မြတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က မိမိအကျိုးစီးပွားကိုလည်း မှန်မှန်ကန်ကန် ဆောင်ရွက်သလို အများအကျိုးစီးပွားကိုလည်း အမြဲရှေးရှုလေ့ရှိတယ်။ အများအကျိုးစီးပွား ပျက်ပြားမဲ့အလုပ်ကို ဘယ်တော့မှ မကြံသလို ပြောလည်းမပြောဘူး လုပ်လည်းမလုပ်ဘူး။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တိုက်ခိုက်နေတယ် ရန်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ စိတ်ဓာတ်ခွန်အား မရှိလို့။ အောက်တန်းကျတဲ့ စိတ်ဓာတ်ပိုင်ရှင်တွေက သူတစ်ပါးကို ပြစ်တင်ဖို့ ရှုံ့ချဖို့ ကဲ့ရဲ့ဖို့ပဲ အမြဲတမ်း အာရုံစိုက်နေတယ်။ ကိုယ့်အပြစ်ကျ ကိုယ်မကြည့်ပဲ သူတစ်ပါးကိုချည်း အပြစ်ပြောပြီ ဝေဖန်ရှုံ့ချပြီဆိုကတည်းက အောက်တန်းစားပုဂ္ဂိုလ်လို့သာမှတ်..။ အထက်တန်းကျတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်တယ်။ အမှန်တရားကို လမ်းညွှန်ပြတယ်။ လူ့ဘဝလေး ခဏရခိုက်မှာ ယုတ်မာတဲ့ အလုပ်ကတော့ဖြင့် လူတိုင်းလုပ်တတ်တယ်။ မြင့်မြတ်တဲ့အလုပ်က ဒီဘဝကလေး အခုမြတ်စွာဘုရား သာသနာပွင့်တဲ့ ခဏကလေးပဲ တို့ပြည့်ဝစွာ လုပ်နိုင်မှာ။ ဒီလိုမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာနဲ့ ခဏကြုံရတဲ့ ကံဟာ အလွန်ပဲ ဘုန်းကံထူးလှပါတယ်.. ဒါကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့အရထူးတဲ့ ပြည့်စုံလာတဲ့ အကြောင်းကံကို မကောင်းတဲ့ အတွေး အကြံ အလုပ် အပြောတွေနဲ့တော့ မဖျက်ဆီးလိုက်ကြနဲ့..။ (✍🏻ဆရာတော်ဥူးသုမင်္ဂလ) 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 ဓနကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ ဓန ပျောက်တဲ့နေ့.. အလှကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ အလှ ပျောက်တဲ့နေ့.. နေရာကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ နေရာ ပျောက်တဲ့နေ့.. ပညာကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ ပညာ ပျောက်တဲ့နေ့.. အလုပ်ကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ အလုပ် ပျောက်တဲ့နေ့.. သီလစောင့်မှ အူမတောင့်မယ်.. အူမတောင့်အောင် သီလစောင့်ကြပါ.. ငတ်သေရင် တစ်ဘဝပဲ.. သီလပျက်ရင် ဘဝများစွာ သေရမယ်.. အသုဘခန္ဓာကြီးအတွက် အကုသိုလ်နဲ့ မလုပ်ကျွေးပါနဲ့.. အများစားပြီး တစ်ယောက်ထဲ ခံရလိမ့်မယ်.. အကောင်းအဆိုး အကြောင်းအကျိုး အမှားအမှန် ပိုင်းခြားသိတာ ဉာဏ်.. တရားမသိရင် အသိတရားမရှိဘူး.. အသိတရားမရှိရင် တရားနဲ့လျော်စွာ မနေတတ်ဘူး.. တရားနဲ့လျော်စွာမနေတတ်ရင် အပြစ်မကင်းဘူး.. အပြစ်မကင်းရင် ဆင်းရဲမယ်.. မဆင်းရဲချင်ရင် တရားသိအောင်လုပ်.. ကုသိုလ်ဆိုတာ လောဘ ဒေါသ မောဟ မပါတဲ့အလုပ်.. ဖြစ်သမျှအကြောင်း မကောင်းကောင်းအောင်လုပ်ကြ.. ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံ ပြုတိုင်းပြုတိုင်းမှာ တရားနဲ့လျော်အောင် ကျင့်ကြံနေထိုင်ပါ.. ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်းကင်းအောင် ကျင့်ကြ.. မချစ်တတ် မမုန်းတတ်မှ သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲက လွတ်ကင်းနိုင်မယ်.. ဘုရားကို ယုံသလား?တရားကို ယုံသလား? သံဃာကို ယုံသလား?ဘာကြောင့် ယုံသလဲ? ဘယ်လို ယုံတာလဲ? ဘယ်လောက်အထိ ယုံသလဲ? ကိုယ်တိုင်ပိုင်းခြားပြီး ဖြေကြည့်ကြ.. သာသနာနဲ့တွေ့ခိုက် မရှုံးစေနဲ့.. သစ္စာမသိတာ ကြောက်စရာအကောင်းဆုံး.. ရထားတဲ့ ဘဝတန်ဖိုးကို ကောင်းကောင်းအသုံးချတတ်မှ လူ.. ပုထုဇဉ်ဆိုတာ အင်မတန်စပ်စုတယ်.. လျှာရှည်တယ် အငြိမ်မနေဘူး.. သူများအတင်းပြောတယ်.. ကိုယ့်အကြောင်း မကြည့်ဘူး.. သူများအကြောင်း ကြည့်တယ်.. အဲဒါ ပုထုဇဉ်အရူး.. ဘဝကူးကောင်းအောင် မလုပ်ပါနဲ့.. ဘဝပြတ်အောင် လုပ်ပါ.. ဒါနက သံသရာရှည်တာ မဟုတ်ဘူး.. ဒါနနောက်က အသိမလိုက်လို့ သံသရာရှည်တာ.. (✍🏻ဆရာတော်ဥူးသုမင်္ဂလ)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Y24aec

‼️အကျင့်ဆိုးတွေပြင်လိုက်တော့‼️ သူများအတင်းပြောတဲ့ပါးစပ်လောက် အောက်တန်းကျတဲ့ ပါးစပ်မရှိဘူး..။ သူများပျက်စီးကြောင်းကြံတဲ့ စိတ်ဓာတ်လောက် အောက်တန်းကျတဲ့စိတ်ဓာတ်မရှိဘူး..။ အဲ့ဒီစိတ်ထားမျိုးအတွေး အကျင့်မျိုးတွေ ကိုယ့်ဆီမှာ ရှိသေးလား? ရှိနေသလားဆိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သုံးသပ်ကြည့် မြင့်မြတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က မိမိအကျိုးစီးပွားကိုလည်း မှန်မှန်ကန်ကန် ဆောင်ရွက်သလို အများအကျိုးစီးပွားကိုလည်း အမြဲရှေးရှုလေ့ရှိတယ်။ အများအကျိုးစီးပွား ပျက်ပြားမဲ့အလုပ်ကို ဘယ်တော့မှ မကြံသလို ပြောလည်းမပြောဘူး လုပ်လည်းမလုပ်ဘူး။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တိုက်ခိုက်နေတယ် ရန်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ စိတ်ဓာတ်ခွန်အား မရှိလို့။ အောက်တန်းကျတဲ့ စိတ်ဓာတ်ပိုင်ရှင်တွေက သူတစ်ပါးကို ပြစ်တင်ဖို့ ရှုံ့ချဖို့ ကဲ့ရဲ့ဖို့ပဲ အမြဲတမ်း အာရုံစိုက်နေတယ်။ ကိုယ့်အပြစ်ကျ ကိုယ်မကြည့်ပဲ သူတစ်ပါးကိုချည်း အပြစ်ပြောပြီ ဝေဖန်ရှုံ့ချပြီဆိုကတည်းက အောက်တန်းစားပုဂ္ဂိုလ်လို့သာမှတ်..။ အထက်တန်းကျတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်တယ်။ အမှန်တရားကို လမ်းညွှန်ပြတယ်။ လူ့ဘဝလေး ခဏရခိုက်မှာ ယုတ်မာတဲ့ အလုပ်ကတော့ဖြင့် လူတိုင်းလုပ်တတ်တယ်။ မြင့်မြတ်တဲ့အလုပ်က ဒီဘဝကလေး အခုမြတ်စွာဘုရား သာသနာပွင့်တဲ့ ခဏကလေးပဲ တို့ပြည့်ဝစွာ လုပ်နိုင်မှာ။ ဒီလိုမြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာနဲ့ ခဏကြုံရတဲ့ ကံဟာ အလွန်ပဲ ဘုန်းကံထူးလှပါတယ်.. ဒါကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့အရထူးတဲ့ ပြည့်စုံလာတဲ့ အကြောင်းကံကို မကောင်းတဲ့ အတွေး အကြံ အလုပ် အပြောတွေနဲ့တော့ မဖျက်ဆီးလိုက်ကြနဲ့..။ (✍🏻ဆရာတော်ဥူးသုမင်္ဂလ) 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 ဓနကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ ဓန ပျောက်တဲ့နေ့.. အလှကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ အလှ ပျောက်တဲ့နေ့.. နေရာကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ နေရာ ပျောက်တဲ့နေ့.. ပညာကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ ပညာ ပျောက်တဲ့နေ့.. အလုပ်ကြောင့် မာနတက်တဲ့နေ့ အလုပ် ပျောက်တဲ့နေ့.. သီလစောင့်မှ အူမတောင့်မယ်.. အူမတောင့်အောင် သီလစောင့်ကြပါ.. ငတ်သေရင် တစ်ဘဝပဲ.. သီလပျက်ရင် ဘဝများစွာ သေရမယ်.. အသုဘခန္ဓာကြီးအတွက် အကုသိုလ်နဲ့ မလုပ်ကျွေးပါနဲ့.. အများစားပြီး တစ်ယောက်ထဲ ခံရလိမ့်မယ်.. အကောင်းအဆိုး အကြောင်းအကျိုး အမှားအမှန် ပိုင်းခြားသိတာ ဉာဏ်.. တရားမသိရင် အသိတရားမရှိဘူး.. အသိတရားမရှိရင် တရားနဲ့လျော်စွာ မနေတတ်ဘူး.. တရားနဲ့လျော်စွာမနေတတ်ရင် အပြစ်မကင်းဘူး.. အပြစ်မကင်းရင် ဆင်းရဲမယ်.. မဆင်းရဲချင်ရင် တရားသိအောင်လုပ်.. ကုသိုလ်ဆိုတာ လောဘ ဒေါသ မောဟ မပါတဲ့အလုပ်.. ဖြစ်သမျှအကြောင်း မကောင်းကောင်းအောင်လုပ်ကြ.. ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံ ပြုတိုင်းပြုတိုင်းမှာ တရားနဲ့လျော်အောင် ကျင့်ကြံနေထိုင်ပါ.. ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်းကင်းအောင် ကျင့်ကြ.. မချစ်တတ် မမုန်းတတ်မှ သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲက လွတ်ကင်းနိုင်မယ်.. ဘုရားကို ယုံသလား?တရားကို ယုံသလား? သံဃာကို ယုံသလား?ဘာကြောင့် ယုံသလဲ? ဘယ်လို ယုံတာလဲ? ဘယ်လောက်အထိ ယုံသလဲ? ကိုယ်တိုင်ပိုင်းခြားပြီး ဖြေကြည့်ကြ.. သာသနာနဲ့တွေ့ခိုက် မရှုံးစေနဲ့.. သစ္စာမသိတာ ကြောက်စရာအကောင်းဆုံး.. ရထားတဲ့ ဘဝတန်ဖိုးကို ကောင်းကောင်းအသုံးချတတ်မှ လူ.. ပုထုဇဉ်ဆိုတာ အင်မတန်စပ်စုတယ်.. လျှာရှည်တယ် အငြိမ်မနေဘူး.. သူများအတင်းပြောတယ်.. ကိုယ့်အကြောင်း မကြည့်ဘူး.. သူများအကြောင်း ကြည့်တယ်.. အဲဒါ ပုထုဇဉ်အရူး.. ဘဝကူးကောင်းအောင် မလုပ်ပါနဲ့.. ဘဝပြတ်အောင် လုပ်ပါ.. ဒါနက သံသရာရှည်တာ မဟုတ်ဘူး.. ဒါနနောက်က အသိမလိုက်လို့ သံသရာရှည်တာ.. (✍🏻ဆရာတော်ဥူးသုမင်္ဂလ)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2Y24aec

မဂ်လာနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2rzl1sR

မဂ်လာနံနက်ခင်းပါ ဓမ္မမိတ်ဆွေအပေါင်း သက်ရှည်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာ လိုရာဆန္ဒပြည့်ကြပါစေ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2rzl1sR

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34xSp1P

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L7ze7n

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35VYdTd

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34xSp1P

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L7ze7n

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35VYdTd

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2DuvHM0

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/33qunV6

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2DuvHM0

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/33qunV6

မဂ်လာညချမ်းပါ မြတ်ဘုရားဂုဏ်အာရုံပြုပါ ။ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 လူတွေဟာ သောကဖြစ်စရာတွေ ကြုံရမယ်။ ဒေါသဖြစ်စရာတွေ ကြုံရမယ်။ အမျိုးမျိုးကြောင့် စိတ်တွေ မတည်ငြိမ်တဲ့အခါမှာ ဘုရားဂုဏ်တော်တွေကို အာရုံပြု ပြီး နေလိုက်မယ်ဆိုရင် စိတ်ကလေးတည်ငြိမ်ပြီးတော့ ငြိမ်းအေးလာလိမ့်မယ်။ ဒီနည်းကို မသိတဲ့သူတွေကျတော့ တစ်ခြားနည်းတွေနဲ့ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ကြတယ်။ အိပ်ဆေးဆွေသောက်တယ်။ မူးယစ်ဆေးတွေသောက်တယ်။ ဒီနည်းတွေရဲ့ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးတွေ အများကြီး ဆက်ခံရတော့တာပါပဲ။ တရားဓမ္မဟာ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးဆိုတာ မရှိဘူး။ တရားဓမ္မနည်းနဲ့ စိတ်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားရင်တော့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေ မရှိဘဲနဲ့ ထာဝရငြိမ်းချမ်းတဲ့ ငြိမ်းအေးမှုမျိုး ရနိုင်တယ်။ ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ မဂ္လာညခ်မ္းပါ ျမတ္ဘုရားဂုဏ္အာ႐ုံျပဳပါ ။ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 လူေတြဟာ ေသာကျဖစ္စရာေတြ ႀကဳံရမယ္။ ေဒါသျဖစ္စရာေတြ ႀကဳံရမယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္ေတြ မတည္ၿငိမ္တဲ့အခါမွာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳ ၿပီး ေနလိုက္မယ္ဆိုရင္ စိတ္ကေလးတည္ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းေအးလာလိမ့္မယ္။ ဒီနည္းကို မသိတဲ့သူေတြက်ေတာ့ တစ္ျခားနည္းေတြနဲ႕ စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ အိပ္ေဆးေဆြေသာက္တယ္။ မူးယစ္ေဆးေတြေသာက္တယ္။ ဒီနည္းေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ဆက္ခံရေတာ့တာပါပဲ။ တရားဓမၼဟာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးဆိုတာ မရွိဘူး။ တရားဓမၼနည္းနဲ႕ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္ေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ မရွိဘဲနဲ႕ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ၿငိမ္းေအးမႈမ်ိဳး ရနိုင္တယ္။ ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/33y2cUj

မဂ်လာညချမ်းပါ မြတ်ဘုရားဂုဏ်အာရုံပြုပါ ။ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 လူတွေဟာ သောကဖြစ်စရာတွေ ကြုံရမယ်။ ဒေါသဖြစ်စရာတွေ ကြုံရမယ်။ အမျိုးမျိုးကြောင့် စိတ်တွေ မတည်ငြိမ်တဲ့အခါမှာ ဘုရားဂုဏ်တော်တွေကို အာရုံပြု ပြီး နေလိုက်မယ်ဆိုရင် စိတ်ကလေးတည်ငြိမ်ပြီးတော့ ငြိမ်းအေးလာလိမ့်မယ်။ ဒီနည်းကို မသိတဲ့သူတွေကျတော့ တစ်ခြားနည်းတွေနဲ့ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ကြတယ်။ အိပ်ဆေးဆွေသောက်တယ်။ မူးယစ်ဆေးတွေသောက်တယ်။ ဒီနည်းတွေရဲ့ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးတွေ အများကြီး ဆက်ခံရတော့တာပါပဲ။ တရားဓမ္မဟာ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးဆိုတာ မရှိဘူး။ တရားဓမ္မနည်းနဲ့ စိတ်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားရင်တော့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေ မရှိဘဲနဲ့ ထာဝရငြိမ်းချမ်းတဲ့ ငြိမ်းအေးမှုမျိုး ရနိုင်တယ်။ ဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ မဂ္လာညခ်မ္းပါ ျမတ္ဘုရားဂုဏ္အာ႐ုံျပဳပါ ။ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 လူေတြဟာ ေသာကျဖစ္စရာေတြ ႀကဳံရမယ္။ ေဒါသျဖစ္စရာေတြ ႀကဳံရမယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္ေတြ မတည္ၿငိမ္တဲ့အခါမွာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳ ၿပီး ေနလိုက္မယ္ဆိုရင္ စိတ္ကေလးတည္ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းေအးလာလိမ့္မယ္။ ဒီနည္းကို မသိတဲ့သူေတြက်ေတာ့ တစ္ျခားနည္းေတြနဲ႕ စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ အိပ္ေဆးေဆြေသာက္တယ္။ မူးယစ္ေဆးေတြေသာက္တယ္။ ဒီနည္းေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ဆက္ခံရေတာ့တာပါပဲ။ တရားဓမၼဟာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးဆိုတာ မရွိဘူး။ တရားဓမၼနည္းနဲ႕ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္ေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ မရွိဘဲနဲ႕ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ၿငိမ္းေအးမႈမ်ိဳး ရနိုင္တယ္။ ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/33y2cUj

ဒီ (၁၆) ချက်ကို အလွတ်မှတ်နိုင်ရင် မင်းဘ၀ ဘယ်တော့မှ “ဒုက္ခ”ဆိုတာ မရှိနိုင်တော့ပါ။ ၁။ ကိုယ့်မျက်စိနဲ့ သေသေချာချာ မတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုရင် ပါးစပ်နဲ့ အလျင်စလိုသက်သေ မပြချင်ပါနဲ့၊ ၂။ ကိုယ်မသိတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို “ မသိဘူး ” လို့ တိုက်ရိုက်ဖြေဆိုလိုက်တာ အပေါ့ပါးဆုံးပါ။ ၃။ တစ်ယောက်ယောက်က သင့်ကို ကျောက်ခဲနဲ့ ပေါက်ခဲ့မယ်ဆိုရင်၊ ပြန်မပေါက်နဲ့တော့၊ အုပ်မြစ်တည်ဖို့ စုဆောင်းထားလိုက်ပါ။ ၄။ လူဆိုတာ ကျော်ကြားလာရင်တော့ အတင်းများမှာပဲ၊ အဲဒီ အတင်းတွေကိုကြောက်ရင် မကျော်ကြားနဲ့ပေါ့၊ ၅။ သီးခံနိုင်ရင် သီးခံပါ။ သီးမခံနိုင်ရင် ပြောင်းလဲပါ။ ပြောင်းလဲလို့မှ မရရင် ကုသိုလ်အဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်ပါ။ ၆။ ပြသနာကြုံရင်၊ ခဏဆိုင်းထားလိုက်၊ စကားပြောရင် ခဏရပ်ကြည့်လိုက်၊ ကိစ္စတော်တော်များများ ကြည်လင်လာလိမ့်မယ်။ ၇။ မိမိအရောင်တောက်ပပါစေ။ သူများဆီမီးကိုလည်း သွားမငြိမ်းမိပါစေနှင့်၊ ၈။ ကလေကခြေတွေနဲ့ သွားရန်မလုပ်နဲ့၊ သူတို့နဲ့ ထိုက်တဲ့ရန် သူတို့တိုးလိမ့်မယ်။ ၉ ။ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဂုဏ်မယူပါ။ တမင်တကာလည်း မနှိမ့်ချပါ။ ၁၀။ သူများမသိစေချင်တဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကို ဘယ်တော့မှ ဖေါ်ထုတ်ရန် မကြိုးစားသင့်ပါ။ ၁၁။ အသီးဆိုတာ မဲ့မှ ခူးသင့်သလို ၊ အတွေးခေါ်ဆိုတာလည်း ပြည့်စုံမှ ဖေါ်ထုတ်သင့်ပါတယ်။ ၁၂။ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်တဲ့ကိစ္စများအတွက် ပြဿနာ အတက် မခံဘူး၊ ရူပ်ထွေးတဲ့ ကိစ္စများအတွက် စိတ်ညစ်မခံဘူး၊ စိတ်ဆိုးတဲ့အချိန်မှာ စကားမပြောဘူး၊ ဒေါသထွက်နေတဲ့အချိန်မှာ မဆုံးဖြတ်ဘူး။ ၁၃။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှားပြီလို့ ဆင်ခြင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်မှန်ကန် စပြုလာပြီ။ ၁၄။ စိတ်ထဲမှာ ရန်လိုနေရင်တော့ တစ်လောကလုံးမှာ ရန်တွေကြီးကြီးပါပဲ။ ၁၅။ သူများကို သွားမလိမ်ပါနဲ့။ ကိုယ်လိမ်လိုက်တဲ့လူအားလုံးဟာ ကိုယ့်ကို ယုံကြည်တဲ့သူများဖြစ်ကြတယ်။ ၁၆။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မူရှိတာ အလွန်ကောင်းပါတယ်။ မောက်မာတဲ့အဆင့်ထိတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှိမ့်ချတာလည်း ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယုံကြည်မူ ထိခိုက်လောက်တဲ့အထိတော့ မဖြစ်သင့်ပါ။ Credit ဒီ (၁၆) ခ်က္ကို အလြတ္မွတ္နိုင္ရင္ မင္းဘ၀ ဘယ္ေတာ့မွ “ဒုကၡ”ဆိုတာ မရွိနိုင္ေတာ့ပါ။ ၁။ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ မေတြ႕ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ပါးစပ္နဲ႕ အလ်င္စလိုသက္ေသ မျပခ်င္ပါနဲ႕၊ ၂။ ကိုယ္မသိတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို “ မသိဘူး ” လို႔ တိုက္ရိုက္ေျဖဆိုလိုက္တာ အေပါ့ပါးဆုံးပါ။ ၃။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကို ေက်ာက္ခဲနဲ႕ ေပါက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္၊ ျပန္မေပါက္နဲ႕ေတာ့၊ အုပ္ျမစ္တည္ဖို႔ စုေဆာင္းထားလိုက္ပါ။ ၄။ လူဆိုတာ ေက်ာ္ၾကားလာရင္ေတာ့ အတင္းမ်ားမွာပဲ၊ အဲဒီ အတင္းေတြကိုေၾကာက္ရင္ မေက်ာ္ၾကားနဲ႕ေပါ့၊ ၅။ သီးခံနိုင္ရင္ သီးခံပါ။ သီးမခံနိုင္ရင္ ေျပာင္းလဲပါ။ ေျပာင္းလဲလို႔မွ မရရင္ ကုသိုလ္အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ပါ။ ၆။ ျပသနာႀကဳံရင္၊ ခဏဆိုင္းထားလိုက္၊ စကားေျပာရင္ ခဏရပ္ၾကည့္လိုက္၊ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည္လင္လာလိမ့္မယ္။ ၇။ မိမိအေရာင္ေတာက္ပပါေစ။ သူမ်ားဆီမီးကိုလည္း သြားမၿငိမ္းမိပါေစႏွင့္၊ ၈။ ကေလကေျခေတြနဲ႕ သြားရန္မလုပ္နဲ႕၊ သူတို႔နဲ႕ ထိုက္တဲ့ရန္ သူတို႔တိုးလိမ့္မယ္။ ၉ ။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဂုဏ္မယူပါ။ တမင္တကာလည္း မႏွိမ့္ခ်ပါ။ ၁၀။ သူမ်ားမသိေစခ်င္တဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေဖၚထုတ္ရန္ မႀကိဳးစားသင့္ပါ။ ၁၁။ အသီးဆိုတာ မဲ့မွ ခူးသင့္သလို ၊ အေတြးေခၚဆိုတာလည္း ျပည့္စုံမွ ေဖၚထုတ္သင့္ပါတယ္။ ၁၂။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္တဲ့ကိစၥမ်ားအတြက္ ျပႆနာ အတက္ မခံဘူး၊ ႐ူပ္ေထြးတဲ့ ကိစၥမ်ားအတြက္ စိတ္ညစ္မခံဘူး၊ စိတ္ဆိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားမေျပာဘူး၊ ေဒါသထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မဆုံးျဖတ္ဘူး။ ၁၃။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွားၿပီလို႔ ဆင္ျခင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္မွန္ကန္ စျပဳလာၿပီ။ ၁၄။ စိတ္ထဲမွာ ရန္လိုေနရင္ေတာ့ တစ္ေလာကလုံးမွာ ရန္ေတြႀကီးႀကီးပါပဲ။ ၁၅။ သူမ်ားကို သြားမလိမ္ပါနဲ႕။ ကိုယ္လိမ္လိုက္တဲ့လူအားလုံးဟာ ကိုယ့္ကို ယုံၾကည္တဲ့သူမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ ၁၆။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မူရွိတာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေမာက္မာတဲ့အဆင့္ထိေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်တာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္မူ ထိခိုက္ေလာက္တဲ့အထိေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါ။ Credit

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L40rI1

ဒီ (၁၆) ချက်ကို အလွတ်မှတ်နိုင်ရင် မင်းဘ၀ ဘယ်တော့မှ “ဒုက္ခ”ဆိုတာ မရှိနိုင်တော့ပါ။ ၁။ ကိုယ့်မျက်စိနဲ့ သေသေချာချာ မတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုရင် ပါးစပ်နဲ့ အလျင်စလိုသက်သေ မပြချင်ပါနဲ့၊ ၂။ ကိုယ်မသိတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို “ မသိဘူး ” လို့ တိုက်ရိုက်ဖြေဆိုလိုက်တာ အပေါ့ပါးဆုံးပါ။ ၃။ တစ်ယောက်ယောက်က သင့်ကို ကျောက်ခဲနဲ့ ပေါက်ခဲ့မယ်ဆိုရင်၊ ပြန်မပေါက်နဲ့တော့၊ အုပ်မြစ်တည်ဖို့ စုဆောင်းထားလိုက်ပါ။ ၄။ လူဆိုတာ ကျော်ကြားလာရင်တော့ အတင်းများမှာပဲ၊ အဲဒီ အတင်းတွေကိုကြောက်ရင် မကျော်ကြားနဲ့ပေါ့၊ ၅။ သီးခံနိုင်ရင် သီးခံပါ။ သီးမခံနိုင်ရင် ပြောင်းလဲပါ။ ပြောင်းလဲလို့မှ မရရင် ကုသိုလ်အဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်ပါ။ ၆။ ပြသနာကြုံရင်၊ ခဏဆိုင်းထားလိုက်၊ စကားပြောရင် ခဏရပ်ကြည့်လိုက်၊ ကိစ္စတော်တော်များများ ကြည်လင်လာလိမ့်မယ်။ ၇။ မိမိအရောင်တောက်ပပါစေ။ သူများဆီမီးကိုလည်း သွားမငြိမ်းမိပါစေနှင့်၊ ၈။ ကလေကခြေတွေနဲ့ သွားရန်မလုပ်နဲ့၊ သူတို့နဲ့ ထိုက်တဲ့ရန် သူတို့တိုးလိမ့်မယ်။ ၉ ။ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဂုဏ်မယူပါ။ တမင်တကာလည်း မနှိမ့်ချပါ။ ၁၀။ သူများမသိစေချင်တဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကို ဘယ်တော့မှ ဖေါ်ထုတ်ရန် မကြိုးစားသင့်ပါ။ ၁၁။ အသီးဆိုတာ မဲ့မှ ခူးသင့်သလို ၊ အတွေးခေါ်ဆိုတာလည်း ပြည့်စုံမှ ဖေါ်ထုတ်သင့်ပါတယ်။ ၁၂။ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်တဲ့ကိစ္စများအတွက် ပြဿနာ အတက် မခံဘူး၊ ရူပ်ထွေးတဲ့ ကိစ္စများအတွက် စိတ်ညစ်မခံဘူး၊ စိတ်ဆိုးတဲ့အချိန်မှာ စကားမပြောဘူး၊ ဒေါသထွက်နေတဲ့အချိန်မှာ မဆုံးဖြတ်ဘူး။ ၁၃။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှားပြီလို့ ဆင်ခြင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်မှန်ကန် စပြုလာပြီ။ ၁၄။ စိတ်ထဲမှာ ရန်လိုနေရင်တော့ တစ်လောကလုံးမှာ ရန်တွေကြီးကြီးပါပဲ။ ၁၅။ သူများကို သွားမလိမ်ပါနဲ့။ ကိုယ်လိမ်လိုက်တဲ့လူအားလုံးဟာ ကိုယ့်ကို ယုံကြည်တဲ့သူများဖြစ်ကြတယ်။ ၁၆။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မူရှိတာ အလွန်ကောင်းပါတယ်။ မောက်မာတဲ့အဆင့်ထိတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှိမ့်ချတာလည်း ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယုံကြည်မူ ထိခိုက်လောက်တဲ့အထိတော့ မဖြစ်သင့်ပါ။ Credit ဒီ (၁၆) ခ်က္ကို အလြတ္မွတ္နိုင္ရင္ မင္းဘ၀ ဘယ္ေတာ့မွ “ဒုကၡ”ဆိုတာ မရွိနိုင္ေတာ့ပါ။ ၁။ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ မေတြ႕ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ပါးစပ္နဲ႕ အလ်င္စလိုသက္ေသ မျပခ်င္ပါနဲ႕၊ ၂။ ကိုယ္မသိတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို “ မသိဘူး ” လို႔ တိုက္ရိုက္ေျဖဆိုလိုက္တာ အေပါ့ပါးဆုံးပါ။ ၃။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကို ေက်ာက္ခဲနဲ႕ ေပါက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္၊ ျပန္မေပါက္နဲ႕ေတာ့၊ အုပ္ျမစ္တည္ဖို႔ စုေဆာင္းထားလိုက္ပါ။ ၄။ လူဆိုတာ ေက်ာ္ၾကားလာရင္ေတာ့ အတင္းမ်ားမွာပဲ၊ အဲဒီ အတင္းေတြကိုေၾကာက္ရင္ မေက်ာ္ၾကားနဲ႕ေပါ့၊ ၅။ သီးခံနိုင္ရင္ သီးခံပါ။ သီးမခံနိုင္ရင္ ေျပာင္းလဲပါ။ ေျပာင္းလဲလို႔မွ မရရင္ ကုသိုလ္အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ပါ။ ၆။ ျပသနာႀကဳံရင္၊ ခဏဆိုင္းထားလိုက္၊ စကားေျပာရင္ ခဏရပ္ၾကည့္လိုက္၊ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည္လင္လာလိမ့္မယ္။ ၇။ မိမိအေရာင္ေတာက္ပပါေစ။ သူမ်ားဆီမီးကိုလည္း သြားမၿငိမ္းမိပါေစႏွင့္၊ ၈။ ကေလကေျခေတြနဲ႕ သြားရန္မလုပ္နဲ႕၊ သူတို႔နဲ႕ ထိုက္တဲ့ရန္ သူတို႔တိုးလိမ့္မယ္။ ၉ ။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဂုဏ္မယူပါ။ တမင္တကာလည္း မႏွိမ့္ခ်ပါ။ ၁၀။ သူမ်ားမသိေစခ်င္တဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေဖၚထုတ္ရန္ မႀကိဳးစားသင့္ပါ။ ၁၁။ အသီးဆိုတာ မဲ့မွ ခူးသင့္သလို ၊ အေတြးေခၚဆိုတာလည္း ျပည့္စုံမွ ေဖၚထုတ္သင့္ပါတယ္။ ၁၂။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္တဲ့ကိစၥမ်ားအတြက္ ျပႆနာ အတက္ မခံဘူး၊ ႐ူပ္ေထြးတဲ့ ကိစၥမ်ားအတြက္ စိတ္ညစ္မခံဘူး၊ စိတ္ဆိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားမေျပာဘူး၊ ေဒါသထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မဆုံးျဖတ္ဘူး။ ၁၃။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွားၿပီလို႔ ဆင္ျခင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္မွန္ကန္ စျပဳလာၿပီ။ ၁၄။ စိတ္ထဲမွာ ရန္လိုေနရင္ေတာ့ တစ္ေလာကလုံးမွာ ရန္ေတြႀကီးႀကီးပါပဲ။ ၁၅။ သူမ်ားကို သြားမလိမ္ပါနဲ႕။ ကိုယ္လိမ္လိုက္တဲ့လူအားလုံးဟာ ကိုယ့္ကို ယုံၾကည္တဲ့သူမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ ၁၆။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မူရွိတာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေမာက္မာတဲ့အဆင့္ထိေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်တာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္မူ ထိခိုက္ေလာက္တဲ့အထိေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါ။ Credit

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L40rI1

ဝေဒနာ သို့မဟုတ် ထာဝရမိတ်ဆွေ *********************** တရားရှုမှတ်မှု အရှိန်ကလေးရလာသည် နှင့်အမျှ ယောဂီတိုင်း မလွဲမသွေ တွေ့ဆုံကြရသည် မှာ 'ဝေဒနာ' ဖြစ်ပါသည်။ တကယ်တော့ 'ဝေဒနာ' ဟူသည် ခံစားမှု သဘောသာ ဖြစ်သည်။ 'ကောင်းခံစား'၊ 'ဆိုးခံစား'၊ 'ခံစားမှန်းမသိ ခံစား' နေရသော သဘောများသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် 'ကောင်းခံစား' နှင့် 'ခံစားမှန်းမသိ ခံစား'နေသော သဘောများကို 'ဝေဒနာ'ဟု မှတ်ယူ ခြင်း မပြုကြ။ အစဉ်အဆက် အရိုးစွဲနေသော အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆို ချက်အရ 'ဆိုးခံစား'၏ သဘောကိုသာ 'ဝေဒနာ'ဟု မှတ်ယူတတ်ကြသည်။ 'ဆိုးခံစား'၏သဘောကလည်းသိသာ ထင် ရှားသည်ကိုး .... ရိုက်ချက်ပြင်းထန်သည်ကိုး ... ထို့ကြောင့်ပင် 'ဝေဒနာ'ဟု ဆိုလိုက်သည်နှင့် နာကျင်ခြင်း၊ ကိုက်ခဲခြင်း၊ တင်းတောင့်ခြင်း၊ ထိုးခြင်း၊ ပူပြင်းခြင်း စသည့် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ရမှုများအပေါ် စိတ် ရောက်သွားကြသည်။ နှာသီးဖျား လေဝင်လေထွက်ကို မှတ်၍ဖြစ် စေ၊ ဝမ်းဗိုက် ဖောင်းပိန်ကို မှတ်၍ဖြစ်စေ၊ သမာဓိထူ ထောင်နေချိန်တွင် 'ဆိုးခံစား'မှုကြီးသည် ရောက် ရောက်လာတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သမာဓိအရှိန် အတော်အသင့် အားကောင်းနေချိန်၌လည်း မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်လာတတ်သည်။ 'ဆိုးခံစား'မှုကြီး ရောက်လာသည်နှင့် စိတ် သည် အထိုင်ကျနေရာမှ လှုပ်ရှားလာတတ်သည်။ 'နာဦးမှာလား' 'ဘယ်လောက်ထိ နာဦးမလဲ' စသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အတွေးလုံးတွေ ပေါက်ဖွားလာတတ်သည်။ ဝင်လေ၊ ထွက်လေ သို့မဟုတ် ဖေါင်းပိန်အ ပေါ် ထားနေသည့်စိတ်သည် 'ဆိုးခံစား' မှုကြီးဘက် သို့ ယိုင်ညွှတ်လာသည်။ 'မြန်မြန်ပျောက်သွားရင် ကောင်းမယ်၊ နို့မို့ ရင် သူက မွှေဦးမယ်၊တရားအထိုင်ပျက်အောင် နှောင့် ယှက်ဦးတော့မယ်၊ ဒုက္ခပါပဲ' စသဖြင့် ဆိုးခံစားမှု အပေါ် အပြစ်တင်စိတ်တွေ ဝင်လာတတ်သည်။ စိတ်သည် လှုပ်ခတ်လာပေပြီ၊ဣနြေ္ဒမရ ဖြစ် လာပေပြီ။ အစိုးမရ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသောစိတ်နှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့သောအခါ 'ဆိုးခံစား'ကြီးသည် ပိုမိုကြီး ထွားလာသည်။ ပိုမိုအားကောင်းလာသည်။ 'ဆိုးခံစား'ကြီးသည် မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာ သော စိတ်၏အခြေအနေကို နှစ်သက်သည်၊ သူရပ် တည်ခွင့် ရလာသည်၊ ရှင်သန်ကြီးထွားခွင့် ရလာ သည်။ စိုးမိုးလှုပ်ရှားခွင့် ရလာသည်ကိုး ... ယိုင်နဲ့လှုပ်ခါသွားသောစိတ်နှင့် ဆိုးခံစားမှု တို့၏ အားပြိုင်ပွဲ။ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသော စိတ်သည် ဆိုးခံစား မှုကို အရှုံးပေး လာသည်။ 'ဆိုးခံစားမှု'သည် အောင်မြင်သော မျက်နှာ ကြီးဖြင့် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်သည်။ သူ အနိုင်ယူအောင်မြင်ခဲ့တာ ယောဂီတစ်ဦး တည်းမဟုတ်.. ်ယောဂီပေါင်းများစွာ၊စိတ်ပေါင်းများစွာ။ သူ အနိုင်ယူပုံယူနည်းက တစ်ပုံစံတည်း၊ တစ်နည်းတည်း။ မကောင်းမှုနောက်ခံနှင့်လာသူတို့သည် ပရိယာယ် မည်မျှပင ်ကြွယ်ဝပါစေ သူ့လုပ်နည်းလုပ်ဟန်၊ သူ ရွေးချယ်သော နည်းလမ်းက တစ်မျိုးတည်းသာ။ သူသည် ဉာဏ်မပါ၊ အနိုင်ယူရပြီးရောဆိုပြီး ညာသံပေး ဟစ်ကြွေး၍ လာတတ်သည်။ သို့သော် အနိုင်ယူ၍မရ၊ လှုပ်ကိုင်စိုးမိုး၍ မရသူတို့လည်း ရှိသေးသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် သူ လက်မှိုင်ချ ဒူးထောက် အရှုံးပေး၍ လှည့်ပြန်သွားရ သော အခြေအနေတွေလည်း ရှိသေးသည်။ 'ဆိုးခံစား'မှုရောက်လာသည်နှင့် အခြေအနေ သစ်တစ်ခု စတင်ဖြစ်ထွန်း ပေါ်ပေါက်လာပြီဟု သိ လိုက်သော၊ သတိရှိလိုက်သောယောဂီ၏စိတ်။ ရှုမှတ်နေကျ အာရုံ၏နေရာတွင် ထူးခြားမှုကလေး တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာတာကို ထိုယောဂီက သိလိုက် သည်။ ဘာပါလိမ့် ... ယောဂီသည်ရှုလက်စအာရုံပေါ်မှ ဖြည်းညင်း ညင်သာစွာ ခွာသည်။အသစ်ဝင်လာသော ဧည့်သည် သို့မဟုတ် အသစ်ဖြစ်ပေါ်လာသော အာရုံဆီသို့ လှမ်း ကြည့်လိုက်သည်။ စိတ်ဆိုတာကလည်း အသစ်အဆန်းကြိုက် သည်ကိုး ... ဝင်လေထွက်လေ သို့မဟုတ် ဖေါင်းပိန်ပေါ် မှာ ကြာကြာနေရတော့လည်း ပျင်းရိခြောက်သွေ့ သလို ဖြစ်လာသည်။ 'ဒါကိုပဲ မှတ်နေရတော့တာပဲ' ဟူ၍ အာရုံညောင်းသည့်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် အာရုံအသစ်တစ်ခု မွေးဖွား လာသည့်အတွက် အသစ်အဆန်းကြိုက်သောစိတ်သည် ရွှင်လန်းသွားသည်။ သို့သော် သတိ၊ သမာဓိနှင့်မူလအာရုံပေါ် မှာ ရှုမှတ်နေသောစိတ ်ဖြစ်သဖြင့် သူ့တွင် တည်ငြိမ်မှု ရှိနေသည်၊ အောက်မေ့မှု ရှိနေသည်၊ စူးစိုက်မှုရှိနေ သည်။ တည်ငြိမ်မှု၊ အောက်မေ့မှု၊ စူးစိုက်မှုများကို အာရုံအသစ်အပေါ်သို့ ို့ပြောင်းယူလိုက်သည်။ ကဲ-အာရုံအသစ်ဖြစ်တဲ့ 'ဆိုးခံစားမှု' ငြိမ်ခံ ပေရော့ ...။ သင့်ကို ခွဲစိတ်တော့မည်၊ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာတော့ မည် ...။ အပွဲပွဲအနိုင်ကြဲလာခဲ့သမျှ သည်တစ်ချီ ခံပေ ရော့ ...။ မှန်းစမ်း-ဘယ်နားလေးက'နာ'တာတုံး...။ ဘယ်လို 'နာ' တာတုံး ...။ ဘယ်လောက်'နာ'ခဲ့ပြီးပြီလဲ၊ တော်တော် ကြာပြီလား ...။ နာတာဆိုတာ အတုံးကြီးလား၊ အခဲကြီး လား၊ အပိုင်းအစကလေးတွေလား။ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်ပြလို့ရတဲ့နေရာက နာတာလား ...။ အဲဒီနာတဲ့နေရာကို သွားကိုင်လို့ရလား ...။ မျက်စိမှိတ်ပြီး တရားမှတ်နေတာလေ၊ ဘယ် သူကရော ဓမ္မာရုံထဲ၊ဘုရားခန်းထဲ(တရားထိုင်တဲ့နေရာ မည်သည့်နေရာကိုမဆို) လာဝင်ရိုက်လို့လဲ ...။ ကဲ-ပူတယ်ဆိုပါစို့၊ဘယ်သူက ရေးနွေးနဲ့လာ ပက်သလဲ။ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက သည်အတိုင်း၊သည်အတိုင်း ပါပဲ၊ ဘာမျှမပြောင်းလဲ။ ဒါပေမယ့် ခံစားမှုကတော့ ပြောင်းလဲ သွားတာ သေချာပါသည်။ ခုနက 'မနာ' - ခုမှ 'နာ' လာသည်။ သည် 'နာ'တာကြီး ဘယ်က ရောက်လာ တာလဲ။ ကောင်းပြီ၊ မရောက်ပါနှင့်၊ မလာပါနှင့် ဟု တား၍မရ။ လာနေပြီ၊ ရောက်နေပြီလေ ...။ ရောက်နေ၊ လာနေမှတော့၊ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ရတော့၊ နေလို့ နေရမှန်း သိမည်မဟုတ်၊ နေခွင့် လည်း သာမည်မဟုတ်။ အဲဒီတော့ ပြန်ထွက်သွားတာပဲ ကောင်းပါ တယ်လေ ...။ အနိုင်ယူလို့ရတဲ့၊ အခြေအနေပျက်ယွင်းနေ တဲ့၊ ဆောက်တည်ရာမရ အားငယ်စိုးရိမ်နေတတ်တဲ့ အိမ်တွေဘက်လှည့်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာကမှ ကောင်းဦး မယ် ။ အဲသည်လိုအိမ်တွေက အိမ်ရှင်တွေဟာ 'ဆိုး ခံစားမှု'ကြီး ရောက်လာတာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ဖို့ နေနေသာသာ၊ ကြောက်ကြောက်နဲ့ အတင်းတွန်းလှန် ရုန်းကန်တတ်ကြတာ ...။ ရန်သူလိုသတ်မှတ်ထားကြတာ။ ကောင်းတယ်၊ ဒီကလည်း ရန်သူလို သတ် မှတ်ခံချင်တာ၊ ဒါမှလည်း ထင်တိုင်းကြဲ၊ရမ်းကားချင်တိုင်း ရမ်းကားလို့ရမှာ။ မိတ်ဆွေလို့ထင်ထားတဲ့ အိမ်ကျတော့ ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ သူက ကောင်းနေတော့ ကိုယ်က ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ ဆိုးခံစားမှုဟုသာ ကိုယ်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို နာမည်ပေးလိုက်ရတာ။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ကို ခံစားမှုလို့လည်း ခေါ်ရင်ရပါတယ်။ စရိုက်ကွဲသွားအောင်သာ ဆိုး၊ကောင်း၊ ခံစား မှန်းမသိလို့ နာမည်တပ်ရတာ ...။ စိတ်ရှင်းသွားတဲ့သူ၊ အစွဲအလမ်း မရှိတော့တဲ့ သူ၊ သတ်မှတ်ချက်တွေ မထားတော့တဲ့ သူတွေက တော့ ခံစားမှုလို့ပဲ မြင်မှာပါ ...။ မကြိုက်ရင်တော့ 'ဆိုး'လို့ နာမည်ပေးမှာ ပေါ့။ ကြိုက်ရင်တော့'ကောင်း'လို့ နာမည်ပေးမှာ ပေါ့။ မသိရင်တော့ 'ခံစားမှန်းမသိ'လို့ နာမည် ပေးမှာပေါ့။ နာမည်ပေးတဲ့လူအပေါ် ရွေးချယ်ဆုံးဖြတ်တဲ့ လူအပေါ်မှာမူတည်ပြီး နာမည်တွေကွဲသွားတာပါ... တကယ်တော့ မူရင်းက'ဝေဒနာ' ဆိုတဲ့ ခံစားမှုပါပဲ ... ဝေဒနာမှသည် ကြိုက်စွဲလမ်း၊ မကြိုက်စွဲ လမ်း၊ မသိစွဲလမ်းဆိုတဲ့ ကြိုက် 'တဏှာ' ၊ မကြိုက် 'တဏှာ'၊ မသိ 'တဏှာ'တွေ ဖြစ်မသွားဖို့ ကြိုက် 'လောဘ'၊မကြိုက်'ဒေါသ'၊မသိ 'မောဟ'တွေဖြစ် မသွားဖို့ ဝေဒနာကို ကြည့်တတ်၊မြင်တတ်၊ ရှုတတ် သဘောထားတတ်မှ တော်ပေမည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် 'ဝေဒနာ'ဟူသည် ခန္ဓာ ငါးပါး အပြီးသတ ်မချုပ်ငြိမ်းမီအထိ အမြဲတစေ ရှိနေမည်သာတည်း .. သူ့ကိုပစ်ပယ်၍မရ။ ထိုအခါ 'ဝေဒနာ'ကို ရန်သူလို သဘော မထား၊ မိတ်ဆွေလို သဘောထားတတ်လျှင် ... 'ဝေဒနာ'အပေါ် ရှုမြင်သုံးသပ်ရာ၌ ပိုမိုစနစ်ကျ မှန် ကန်လာပေမည် ။ သို့ဆိုလျှင် 'ဝေဒနာ'ကို ထာဝရမိတ်ဆွေ အဖြစ် သတ်မှတ်ကြည့်ကြရအောင်လား။ ထိုသို့ သဘောထားတတ်လာလျှင် တရားအားထုတ်ရာ၌ ပိုမိုအဆင်ပြေလာမည် ဖြစ်ပါတော့သည်။ ။ ဆရာမြသန်းစံ အပ္ပမာဒဓမ္မရသမဂ္ဂဇင်း ၂၀၀၀ပြည့်နှစ်။ ဝဒေနာ သို့မဟုတျ ထာဝရမိတျဆှေ *********************** တရားရှုမှတျမှု အရှိနျကလေးရလာသညျ နှငျ့အမြှ ယောဂီတိုငျး မလှဲမသှေ တှေ့ဆုံကွရသညျ မှာ 'ဝဒေနာ' ဖွဈပါသညျ။ တကယျတော့ 'ဝဒေနာ' ဟူသညျ ခံစားမှု သဘောသာ ဖွဈသညျ။ 'ကောငျးခံစား'၊ 'ဆိုးခံစား'၊ 'ခံစားမှနျးမသိ ခံစား' နရေသော သဘောမြားသာ ဖွဈသညျ။ သို့သောျ 'ကောငျးခံစား' နှငျ့ 'ခံစားမှနျးမသိ ခံစား'နသေော သဘောမြားကို 'ဝဒေနာ'ဟု မှတျယူ ခွငျး မပွုကွ။ အစဉျအဆကျ အရိုးစှဲနသေော အဓိပ်ပါယျဖှငျ့ဆို ခကြျအရ 'ဆိုးခံစား'၏ သဘောကိုသာ 'ဝဒေနာ'ဟု မှတျယူတတျကွသညျ။ 'ဆိုးခံစား'၏သဘောကလညျးသိသာ ထငျ ရှားသညျကိုး .... ရိုကျခကြျပွငျးထနျသညျကိုး ... ထို့ကွောငျ့ပငျ 'ဝဒေနာ'ဟု ဆိုလိုကျသညျနှငျ့ နာကငြျခွငျး၊ ကိုကျခဲခွငျး၊ တငျးတောငျ့ခွငျး၊ ထိုးခွငျး၊ ပူပွငျးခွငျး စသညျ့ မခံမရပျနိုငျဖွဈရမှုမြားအပေါျ စိတျ ရောကျသှားကွသညျ။ နှာသီးဖြား လဝေငျလထှေကျကို မှတျ၍ဖွဈ စေ၊ ဝမျးဗိုကျ ဖောငျးပိနျကို မှတျ၍ဖွဈစေ၊ သမာဓိထူ ထောငျနခြေိနျတှငျ 'ဆိုးခံစား'မှုကွီးသညျ ရောကျ ရောကျလာတတျသညျ။ တဈခါတဈရံ သမာဓိအရှိနျ အတောျအသငျ့ အားကောငျးနခြေိနျ၌လညျး မထငျမှတျဘဲ ရောကျလာတတျသညျ။ 'ဆိုးခံစား'မှုကွီး ရောကျလာသညျနှငျ့ စိတျ သညျ အထိုငျကနြရောမှ လှုပျရှားလာတတျသညျ။ 'နာဦးမှာလား' 'ဘယျလောကျထိ နာဦးမလဲ' စသဖွငျ့ စိတျထဲမှာ အတှေးလုံးတှေ ပေါကျဖှားလာတတျသညျ။ ဝငျလေ၊ ထှကျလေ သို့မဟုတျ ဖေါငျးပိနျအ ပေါျ ထားနသေညျ့စိတျသညျ 'ဆိုးခံစား' မှုကွီးဘကျ သို့ ယိုငျညှှတျလာသညျ။ 'မွနျမွနျပြောကျသှားရငျ ကောငျးမယျ၊ နို့မို့ ရငျ သူက မှှေဦးမယျ၊တရားအထိုငျပကြျအောငျ နှောင့ျ ယှကျဦးတော့မယျ၊ ဒုက်ခပါပဲ' စသဖွငျ့ ဆိုးခံစားမှု အပေါျ အပွဈတငျစိတျတှေ ဝငျလာတတျသညျ။ စိတျသညျ လှုပျခတျလာပပွေီ၊ဣနွေ်ဒမရ ဖွဈ လာပပွေီ။ အစိုးမရ မတညျမငွိမျဖွဈနသေောစိတျနှငျ့ ရငျဆိုငျတှေ့သောအခါ 'ဆိုးခံစား'ကွီးသညျ ပိုမိုကွီး ထှားလာသညျ။ ပိုမိုအားကောငျးလာသညျ။ 'ဆိုးခံစား'ကွီးသညျ မတညျမငွိမျဖွဈလာ သော စိတျ၏အခွအေနကေို နှဈသကျသညျ၊ သူရပျ တညျခှငျ့ ရလာသညျ၊ ရှငျသနျကွီးထှားခှငျ့ ရလာ သညျ။ စိုးမိုးလှုပျရှားခှငျ့ ရလာသညျကိုး ... ယိုငျနဲ့လှုပျခါသှားသောစိတျနှငျ့ ဆိုးခံစားမှု တို့၏ အားပွိုငျပှဲ။ မတညျမငွိမျဖွဈနသေော စိတျသညျ ဆိုးခံစား မှုကို အရှုံးပေး လာသညျ။ 'ဆိုးခံစားမှု'သညျ အောငျမွငျသော မကြျနှာ ကွီးဖွငျ့ ဟကျဟကျပကျပကျ ရယျမောလိုကျသညျ။ သူ အနိုငျယူအောငျမွငျခဲ့တာ ယောဂီတဈဦး တညျးမဟုတျ.. ျယောဂီပေါငျးမြားစှာ၊စိတျပေါငျးမြားစှာ။ သူ အနိုငျယူပုံယူနညျးက တဈပုံစံတညျး၊ တဈနညျးတညျး။ မကောငျးမှုနောကျခံနှငျ့လာသူတို့သညျ ပရိယာယျ မညျမြှပင ျကွှယျဝပါစေ သူ့လုပျနညျးလုပျဟနျ၊ သူ ရှေးခယြျသော နညျးလမျးက တဈမြိုးတညျးသာ။ သူသညျ ဉာဏျမပါ၊ အနိုငျယူရပွီးရောဆိုပွီး ညာသံပေး ဟဈကွှေး၍ လာတတျသညျ။ သို့သောျ အနိုငျယူ၍မရ၊ လှုပျကိုငျစိုးမိုး၍ မရသူတို့လညျး ရှိသေးသညျ။ တဈနညျးအားဖွငျ့ သူ လကျမှိုငျခြ ဒူးထောကျ အရှုံးပေး၍ လှညျ့ပွနျသှားရ သော အခွအေနတှေလေညျး ရှိသေးသညျ။ 'ဆိုးခံစား'မှုရောကျလာသညျနှငျ့ အခွအေနေ သဈတဈခု စတငျဖွဈထှနျး ပေါျပေါကျလာပွီဟု သိ လိုကျသော၊ သတိရှိလိုကျသောယောဂီ၏စိတျ။ ရှုမှတျနကြေ အာရုံ၏နရောတှငျ ထူးခွားမှုကလေး တဈခု ပေါျပေါကျလာတာကို ထိုယောဂီက သိလိုကျ သညျ။ ဘာပါလိမျ့ ... ယောဂီသညျရှုလကျစအာရုံပေါျမှ ဖွညျးညငျး ညငျသာစှာ ခှာသညျ။အသဈဝငျလာသော ဧညျ့သညျ သို့မဟုတျ အသဈဖွဈပေါျလာသော အာရုံဆီသို့ လှမျး ကွညျ့လိုကျသညျ။ စိတျဆိုတာကလညျး အသဈအဆနျးကွိုကျ သညျကိုး ... ဝငျလထှေကျလေ သို့မဟုတျ ဖေါငျးပိနျပေါျ မှာ ကွာကွာနရေတော့လညျး ပငြျးရိခွောကျသှေ့ သလို ဖွဈလာသညျ။ 'ဒါကိုပဲ မှတျနရေတော့တာပဲ' ဟူ၍ အာရုံညောငျးသညျ့စိတျ ဖွဈလာသညျ။ ထိုအခြိနျတှငျ အာရုံအသဈတဈခု မှေးဖှား လာသညျ့အတှကျ အသဈအဆနျးကွိုကျသောစိတျသညျ ရှှငျလနျးသှားသညျ။ သို့သောျ သတိ၊ သမာဓိနှငျ့မူလအာရုံပေါျ မှာ ရှုမှတျနသေောစိတ ျဖွဈသဖွငျ့ သူ့တှငျ တညျငွိမျမှု ရှိနသေညျ၊ အောကျမေ့မှု ရှိနသေညျ၊ စူးစိုကျမှုရှိနေ သညျ။ တညျငွိမျမှု၊ အောကျမေ့မှု၊ စူးစိုကျမှုမြားကို အာရုံအသဈအပေါျသို့ ို့ပွောငျးယူလိုကျသညျ။ ကဲ-အာရုံအသဈဖွဈတဲ့ 'ဆိုးခံစားမှု' ငွိမျခံ ပရေော့ ...။ သငျ့ကို ခှဲစိတျတော့မညျ၊ ခှဲခွမျးစိတျဖွာတော့ မညျ ...။ အပှဲပှဲအနိုငျကွဲလာခဲ့သမြှ သညျတဈခြီ ခံပေ ရော့ ...။ မှနျးစမျး-ဘယျနားလေးက'နာ'တာတုံး...။ ဘယျလို 'နာ' တာတုံး ...။ ဘယျလောကျ'နာ'ခဲ့ပွီးပွီလဲ၊ တောျတောျ ကွာပွီလား ...။ နာတာဆိုတာ အတုံးကွီးလား၊ အခဲကွီး လား၊ အပိုငျးအစကလေးတှလေား။ လကျဆုပျလကျကိုငျပွလို့ရတဲ့နရောက နာတာလား ...။ အဲဒီနာတဲ့နရောကို သှားကိုငျလို့ရလား ...။ မကြျစိမှိတျပွီး တရားမှတျနတောလေ၊ ဘယျ သူကရော ဓမ်မာရုံထဲ၊ဘုရားခနျးထဲ(တရားထိုငျတဲ့နရော မညျသညျ့နရောကိုမဆို) လာဝငျရိုကျလို့လဲ ...။ ကဲ-ပူတယျဆိုပါစို့၊ဘယျသူက ရေးနှေးနဲ့လာ ပကျသလဲ။ ခန်ဓာကိုယျကွီးက သညျအတိုငျး၊သညျအတိုငျး ပါပဲ၊ ဘာမြှမပွောငျးလဲ။ ဒါပမေယျ့ ခံစားမှုကတော့ ပွောငျးလဲ သှားတာ သခြောပါသညျ။ ခုနက 'မနာ' - ခုမှ 'နာ' လာသညျ။ သညျ 'နာ'တာကွီး ဘယျက ရောကျလာ တာလဲ။ ကောငျးပွီ၊ မရောကျပါနှငျ့၊ မလာပါနှငျ့ ဟု တား၍မရ။ လာနပွေီ၊ ရောကျနပွေီလေ ...။ ရောကျနေ၊ လာနမှေတော့၊ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ တှေ့ရတော့၊ နလေို့ နရေမှနျး သိမညျမဟုတျ၊ နခှေငျ့ လညျး သာမညျမဟုတျ။ အဲဒီတော့ ပွနျထှကျသှားတာပဲ ကောငျးပါ တယျလေ ...။ အနိုငျယူလို့ရတဲ့၊ အခွအေနပေကြျယှငျးနေ တဲ့၊ ဆောကျတညျရာမရ အားငယျစိုးရိမျနတေတျတဲ့ အိမျတှဘေကျလှညျ့ပွီး အနိုငျကငြျ့တာကမှ ကောငျးဦး မယျ ။ အဲသညျလိုအိမျတှကေ အိမျရှငျတှဟော 'ဆိုး ခံစားမှု'ကွီး ရောကျလာတာနဲ့ မကြျနှာခငြျးဆိုငျတှေ့ဖို့ နနေသောသာ၊ ကွောကျကွောကျနဲ့ အတငျးတှနျးလှနျ ရုနျးကနျတတျကွတာ ...။ ရနျသူလိုသတျမှတျထားကွတာ။ ကောငျးတယျ၊ ဒီကလညျး ရနျသူလို သတျ မှတျခံခငြျတာ၊ ဒါမှလညျး ထငျတိုငျးကွဲ၊ရမျးကားခငြျတိုငျး ရမျးကားလို့ရမှာ။ မိတျဆှလေို့ထငျထားတဲ့ အိမျကတြော့ ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ သူက ကောငျးနတေော့ ကိုယျက ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ ဆိုးခံစားမှုဟုသာ ကိုယျက ကိုယျ့ကိုယျကို နာမညျပေးလိုကျရတာ။ တကယျတော့ ကိုယျ့ကို ခံစားမှုလို့လညျး ခေါျရငျရပါတယျ။ စရိုကျကှဲသှားအောငျသာ ဆိုး၊ကောငျး၊ ခံစား မှနျးမသိလို့ နာမညျတပျရတာ ...။ စိတျရှငျးသှားတဲ့သူ၊ အစှဲအလမျး မရှိတော့တဲ့ သူ၊ သတျမှတျခကြျတှေ မထားတော့တဲ့ သူတှကေ တော့ ခံစားမှုလို့ပဲ မွငျမှာပါ ...။ မကွိုကျရငျတော့ 'ဆိုး'လို့ နာမညျပေးမှာ ပေါ့။ ကွိုကျရငျတော့'ကောငျး'လို့ နာမညျပေးမှာ ပေါ့။ မသိရငျတော့ 'ခံစားမှနျးမသိ'လို့ နာမညျ ပေးမှာပေါ့။ နာမညျပေးတဲ့လူအပေါျ ရှေးခယြျဆုံးဖွတျတဲ့ လူအပေါျမှာမူတညျပွီး နာမညျတှကှေဲသှားတာပါ... တကယျတော့ မူရငျးက'ဝဒေနာ' ဆိုတဲ့ ခံစားမှုပါပဲ ... ဝဒေနာမှသညျ ကွိုကျစှဲလမျး၊ မကွိုကျစှဲ လမျး၊ မသိစှဲလမျးဆိုတဲ့ ကွိုကျ 'တဏှာ' ၊ မကွိုကျ 'တဏှာ'၊ မသိ 'တဏှာ'တှေ ဖွဈမသှားဖို့ ကွိုကျ 'လောဘ'၊မကွိုကျ'ဒေါသ'၊မသိ 'မောဟ'တှဖွေဈ မသှားဖို့ ဝဒေနာကို ကွညျ့တတျ၊မွငျတတျ၊ ရှုတတျ သဘောထားတတျမှ တောျပမေညျ။ တဈနညျးအားဖွငျ့ 'ဝဒေနာ'ဟူသညျ ခန်ဓာ ငါးပါး အပွီးသတ ျမခြုပျငွိမျးမီအထိ အမွဲတစေ ရှိနမေညျသာတညျး .. သူ့ကိုပဈပယျ၍မရ။ ထိုအခါ 'ဝဒေနာ'ကို ရနျသူလို သဘော မထား၊ မိတျဆှလေို သဘောထားတတျလြှငျ ... 'ဝဒေနာ'အပေါျ ရှုမွငျသုံးသပျရာ၌ ပိုမိုစနဈကြ မှနျ ကနျလာပမေညျ ။ သို့ဆိုလြှငျ 'ဝဒေနာ'ကို ထာဝရမိတျဆှေ အဖွဈ သတျမှတျကွညျ့ကွရအောငျလား။ ထိုသို့ သဘောထားတတျလာလြှငျ တရားအားထုတျရာ၌ ပိုမိုအဆငျပွလောမညျ ဖွဈပါတော့သညျ။ ။ ဆရာမွသနျးစံ အပ်ပမာဒဓမ်မရသမဂ်ဂဇငျး ၂၀၀၀ပွညျ့နှဈ။

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2QYGgPk

ဝေဒနာ သို့မဟုတ် ထာဝရမိတ်ဆွေ *********************** တရားရှုမှတ်မှု အရှိန်ကလေးရလာသည် နှင့်အမျှ ယောဂီတိုင်း မလွဲမသွေ တွေ့ဆုံကြရသည် မှာ 'ဝေဒနာ' ဖြစ်ပါသည်။ တကယ်တော့ 'ဝေဒနာ' ဟူသည် ခံစားမှု သဘောသာ ဖြစ်သည်။ 'ကောင်းခံစား'၊ 'ဆိုးခံစား'၊ 'ခံစားမှန်းမသိ ခံစား' နေရသော သဘောများသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် 'ကောင်းခံစား' နှင့် 'ခံစားမှန်းမသိ ခံစား'နေသော သဘောများကို 'ဝေဒနာ'ဟု မှတ်ယူ ခြင်း မပြုကြ။ အစဉ်အဆက် အရိုးစွဲနေသော အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆို ချက်အရ 'ဆိုးခံစား'၏ သဘောကိုသာ 'ဝေဒနာ'ဟု မှတ်ယူတတ်ကြသည်။ 'ဆိုးခံစား'၏သဘောကလည်းသိသာ ထင် ရှားသည်ကိုး .... ရိုက်ချက်ပြင်းထန်သည်ကိုး ... ထို့ကြောင့်ပင် 'ဝေဒနာ'ဟု ဆိုလိုက်သည်နှင့် နာကျင်ခြင်း၊ ကိုက်ခဲခြင်း၊ တင်းတောင့်ခြင်း၊ ထိုးခြင်း၊ ပူပြင်းခြင်း စသည့် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ရမှုများအပေါ် စိတ် ရောက်သွားကြသည်။ နှာသီးဖျား လေဝင်လေထွက်ကို မှတ်၍ဖြစ် စေ၊ ဝမ်းဗိုက် ဖောင်းပိန်ကို မှတ်၍ဖြစ်စေ၊ သမာဓိထူ ထောင်နေချိန်တွင် 'ဆိုးခံစား'မှုကြီးသည် ရောက် ရောက်လာတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သမာဓိအရှိန် အတော်အသင့် အားကောင်းနေချိန်၌လည်း မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်လာတတ်သည်။ 'ဆိုးခံစား'မှုကြီး ရောက်လာသည်နှင့် စိတ် သည် အထိုင်ကျနေရာမှ လှုပ်ရှားလာတတ်သည်။ 'နာဦးမှာလား' 'ဘယ်လောက်ထိ နာဦးမလဲ' စသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အတွေးလုံးတွေ ပေါက်ဖွားလာတတ်သည်။ ဝင်လေ၊ ထွက်လေ သို့မဟုတ် ဖေါင်းပိန်အ ပေါ် ထားနေသည့်စိတ်သည် 'ဆိုးခံစား' မှုကြီးဘက် သို့ ယိုင်ညွှတ်လာသည်။ 'မြန်မြန်ပျောက်သွားရင် ကောင်းမယ်၊ နို့မို့ ရင် သူက မွှေဦးမယ်၊တရားအထိုင်ပျက်အောင် နှောင့် ယှက်ဦးတော့မယ်၊ ဒုက္ခပါပဲ' စသဖြင့် ဆိုးခံစားမှု အပေါ် အပြစ်တင်စိတ်တွေ ဝင်လာတတ်သည်။ စိတ်သည် လှုပ်ခတ်လာပေပြီ၊ဣနြေ္ဒမရ ဖြစ် လာပေပြီ။ အစိုးမရ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသောစိတ်နှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့သောအခါ 'ဆိုးခံစား'ကြီးသည် ပိုမိုကြီး ထွားလာသည်။ ပိုမိုအားကောင်းလာသည်။ 'ဆိုးခံစား'ကြီးသည် မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာ သော စိတ်၏အခြေအနေကို နှစ်သက်သည်၊ သူရပ် တည်ခွင့် ရလာသည်၊ ရှင်သန်ကြီးထွားခွင့် ရလာ သည်။ စိုးမိုးလှုပ်ရှားခွင့် ရလာသည်ကိုး ... ယိုင်နဲ့လှုပ်ခါသွားသောစိတ်နှင့် ဆိုးခံစားမှု တို့၏ အားပြိုင်ပွဲ။ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသော စိတ်သည် ဆိုးခံစား မှုကို အရှုံးပေး လာသည်။ 'ဆိုးခံစားမှု'သည် အောင်မြင်သော မျက်နှာ ကြီးဖြင့် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်သည်။ သူ အနိုင်ယူအောင်မြင်ခဲ့တာ ယောဂီတစ်ဦး တည်းမဟုတ်.. ်ယောဂီပေါင်းများစွာ၊စိတ်ပေါင်းများစွာ။ သူ အနိုင်ယူပုံယူနည်းက တစ်ပုံစံတည်း၊ တစ်နည်းတည်း။ မကောင်းမှုနောက်ခံနှင့်လာသူတို့သည် ပရိယာယ် မည်မျှပင ်ကြွယ်ဝပါစေ သူ့လုပ်နည်းလုပ်ဟန်၊ သူ ရွေးချယ်သော နည်းလမ်းက တစ်မျိုးတည်းသာ။ သူသည် ဉာဏ်မပါ၊ အနိုင်ယူရပြီးရောဆိုပြီး ညာသံပေး ဟစ်ကြွေး၍ လာတတ်သည်။ သို့သော် အနိုင်ယူ၍မရ၊ လှုပ်ကိုင်စိုးမိုး၍ မရသူတို့လည်း ရှိသေးသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် သူ လက်မှိုင်ချ ဒူးထောက် အရှုံးပေး၍ လှည့်ပြန်သွားရ သော အခြေအနေတွေလည်း ရှိသေးသည်။ 'ဆိုးခံစား'မှုရောက်လာသည်နှင့် အခြေအနေ သစ်တစ်ခု စတင်ဖြစ်ထွန်း ပေါ်ပေါက်လာပြီဟု သိ လိုက်သော၊ သတိရှိလိုက်သောယောဂီ၏စိတ်။ ရှုမှတ်နေကျ အာရုံ၏နေရာတွင် ထူးခြားမှုကလေး တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာတာကို ထိုယောဂီက သိလိုက် သည်။ ဘာပါလိမ့် ... ယောဂီသည်ရှုလက်စအာရုံပေါ်မှ ဖြည်းညင်း ညင်သာစွာ ခွာသည်။အသစ်ဝင်လာသော ဧည့်သည် သို့မဟုတ် အသစ်ဖြစ်ပေါ်လာသော အာရုံဆီသို့ လှမ်း ကြည့်လိုက်သည်။ စိတ်ဆိုတာကလည်း အသစ်အဆန်းကြိုက် သည်ကိုး ... ဝင်လေထွက်လေ သို့မဟုတ် ဖေါင်းပိန်ပေါ် မှာ ကြာကြာနေရတော့လည်း ပျင်းရိခြောက်သွေ့ သလို ဖြစ်လာသည်။ 'ဒါကိုပဲ မှတ်နေရတော့တာပဲ' ဟူ၍ အာရုံညောင်းသည့်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် အာရုံအသစ်တစ်ခု မွေးဖွား လာသည့်အတွက် အသစ်အဆန်းကြိုက်သောစိတ်သည် ရွှင်လန်းသွားသည်။ သို့သော် သတိ၊ သမာဓိနှင့်မူလအာရုံပေါ် မှာ ရှုမှတ်နေသောစိတ ်ဖြစ်သဖြင့် သူ့တွင် တည်ငြိမ်မှု ရှိနေသည်၊ အောက်မေ့မှု ရှိနေသည်၊ စူးစိုက်မှုရှိနေ သည်။ တည်ငြိမ်မှု၊ အောက်မေ့မှု၊ စူးစိုက်မှုများကို အာရုံအသစ်အပေါ်သို့ ို့ပြောင်းယူလိုက်သည်။ ကဲ-အာရုံအသစ်ဖြစ်တဲ့ 'ဆိုးခံစားမှု' ငြိမ်ခံ ပေရော့ ...။ သင့်ကို ခွဲစိတ်တော့မည်၊ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာတော့ မည် ...။ အပွဲပွဲအနိုင်ကြဲလာခဲ့သမျှ သည်တစ်ချီ ခံပေ ရော့ ...။ မှန်းစမ်း-ဘယ်နားလေးက'နာ'တာတုံး...။ ဘယ်လို 'နာ' တာတုံး ...။ ဘယ်လောက်'နာ'ခဲ့ပြီးပြီလဲ၊ တော်တော် ကြာပြီလား ...။ နာတာဆိုတာ အတုံးကြီးလား၊ အခဲကြီး လား၊ အပိုင်းအစကလေးတွေလား။ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်ပြလို့ရတဲ့နေရာက နာတာလား ...။ အဲဒီနာတဲ့နေရာကို သွားကိုင်လို့ရလား ...။ မျက်စိမှိတ်ပြီး တရားမှတ်နေတာလေ၊ ဘယ် သူကရော ဓမ္မာရုံထဲ၊ဘုရားခန်းထဲ(တရားထိုင်တဲ့နေရာ မည်သည့်နေရာကိုမဆို) လာဝင်ရိုက်လို့လဲ ...။ ကဲ-ပူတယ်ဆိုပါစို့၊ဘယ်သူက ရေးနွေးနဲ့လာ ပက်သလဲ။ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက သည်အတိုင်း၊သည်အတိုင်း ပါပဲ၊ ဘာမျှမပြောင်းလဲ။ ဒါပေမယ့် ခံစားမှုကတော့ ပြောင်းလဲ သွားတာ သေချာပါသည်။ ခုနက 'မနာ' - ခုမှ 'နာ' လာသည်။ သည် 'နာ'တာကြီး ဘယ်က ရောက်လာ တာလဲ။ ကောင်းပြီ၊ မရောက်ပါနှင့်၊ မလာပါနှင့် ဟု တား၍မရ။ လာနေပြီ၊ ရောက်နေပြီလေ ...။ ရောက်နေ၊ လာနေမှတော့၊ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ရတော့၊ နေလို့ နေရမှန်း သိမည်မဟုတ်၊ နေခွင့် လည်း သာမည်မဟုတ်။ အဲဒီတော့ ပြန်ထွက်သွားတာပဲ ကောင်းပါ တယ်လေ ...။ အနိုင်ယူလို့ရတဲ့၊ အခြေအနေပျက်ယွင်းနေ တဲ့၊ ဆောက်တည်ရာမရ အားငယ်စိုးရိမ်နေတတ်တဲ့ အိမ်တွေဘက်လှည့်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာကမှ ကောင်းဦး မယ် ။ အဲသည်လိုအိမ်တွေက အိမ်ရှင်တွေဟာ 'ဆိုး ခံစားမှု'ကြီး ရောက်လာတာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ဖို့ နေနေသာသာ၊ ကြောက်ကြောက်နဲ့ အတင်းတွန်းလှန် ရုန်းကန်တတ်ကြတာ ...။ ရန်သူလိုသတ်မှတ်ထားကြတာ။ ကောင်းတယ်၊ ဒီကလည်း ရန်သူလို သတ် မှတ်ခံချင်တာ၊ ဒါမှလည်း ထင်တိုင်းကြဲ၊ရမ်းကားချင်တိုင်း ရမ်းကားလို့ရမှာ။ မိတ်ဆွေလို့ထင်ထားတဲ့ အိမ်ကျတော့ ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ သူက ကောင်းနေတော့ ကိုယ်က ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ ဆိုးခံစားမှုဟုသာ ကိုယ်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို နာမည်ပေးလိုက်ရတာ။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ကို ခံစားမှုလို့လည်း ခေါ်ရင်ရပါတယ်။ စရိုက်ကွဲသွားအောင်သာ ဆိုး၊ကောင်း၊ ခံစား မှန်းမသိလို့ နာမည်တပ်ရတာ ...။ စိတ်ရှင်းသွားတဲ့သူ၊ အစွဲအလမ်း မရှိတော့တဲ့ သူ၊ သတ်မှတ်ချက်တွေ မထားတော့တဲ့ သူတွေက တော့ ခံစားမှုလို့ပဲ မြင်မှာပါ ...။ မကြိုက်ရင်တော့ 'ဆိုး'လို့ နာမည်ပေးမှာ ပေါ့။ ကြိုက်ရင်တော့'ကောင်း'လို့ နာမည်ပေးမှာ ပေါ့။ မသိရင်တော့ 'ခံစားမှန်းမသိ'လို့ နာမည် ပေးမှာပေါ့။ နာမည်ပေးတဲ့လူအပေါ် ရွေးချယ်ဆုံးဖြတ်တဲ့ လူအပေါ်မှာမူတည်ပြီး နာမည်တွေကွဲသွားတာပါ... တကယ်တော့ မူရင်းက'ဝေဒနာ' ဆိုတဲ့ ခံစားမှုပါပဲ ... ဝေဒနာမှသည် ကြိုက်စွဲလမ်း၊ မကြိုက်စွဲ လမ်း၊ မသိစွဲလမ်းဆိုတဲ့ ကြိုက် 'တဏှာ' ၊ မကြိုက် 'တဏှာ'၊ မသိ 'တဏှာ'တွေ ဖြစ်မသွားဖို့ ကြိုက် 'လောဘ'၊မကြိုက်'ဒေါသ'၊မသိ 'မောဟ'တွေဖြစ် မသွားဖို့ ဝေဒနာကို ကြည့်တတ်၊မြင်တတ်၊ ရှုတတ် သဘောထားတတ်မှ တော်ပေမည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် 'ဝေဒနာ'ဟူသည် ခန္ဓာ ငါးပါး အပြီးသတ ်မချုပ်ငြိမ်းမီအထိ အမြဲတစေ ရှိနေမည်သာတည်း .. သူ့ကိုပစ်ပယ်၍မရ။ ထိုအခါ 'ဝေဒနာ'ကို ရန်သူလို သဘော မထား၊ မိတ်ဆွေလို သဘောထားတတ်လျှင် ... 'ဝေဒနာ'အပေါ် ရှုမြင်သုံးသပ်ရာ၌ ပိုမိုစနစ်ကျ မှန် ကန်လာပေမည် ။ သို့ဆိုလျှင် 'ဝေဒနာ'ကို ထာဝရမိတ်ဆွေ အဖြစ် သတ်မှတ်ကြည့်ကြရအောင်လား။ ထိုသို့ သဘောထားတတ်လာလျှင် တရားအားထုတ်ရာ၌ ပိုမိုအဆင်ပြေလာမည် ဖြစ်ပါတော့သည်။ ။ ဆရာမြသန်းစံ အပ္ပမာဒဓမ္မရသမဂ္ဂဇင်း ၂၀၀၀ပြည့်နှစ်။ ဝဒေနာ သို့မဟုတျ ထာဝရမိတျဆှေ *********************** တရားရှုမှတျမှု အရှိနျကလေးရလာသညျ နှငျ့အမြှ ယောဂီတိုငျး မလှဲမသှေ တှေ့ဆုံကွရသညျ မှာ 'ဝဒေနာ' ဖွဈပါသညျ။ တကယျတော့ 'ဝဒေနာ' ဟူသညျ ခံစားမှု သဘောသာ ဖွဈသညျ။ 'ကောငျးခံစား'၊ 'ဆိုးခံစား'၊ 'ခံစားမှနျးမသိ ခံစား' နရေသော သဘောမြားသာ ဖွဈသညျ။ သို့သောျ 'ကောငျးခံစား' နှငျ့ 'ခံစားမှနျးမသိ ခံစား'နသေော သဘောမြားကို 'ဝဒေနာ'ဟု မှတျယူ ခွငျး မပွုကွ။ အစဉျအဆကျ အရိုးစှဲနသေော အဓိပ်ပါယျဖှငျ့ဆို ခကြျအရ 'ဆိုးခံစား'၏ သဘောကိုသာ 'ဝဒေနာ'ဟု မှတျယူတတျကွသညျ။ 'ဆိုးခံစား'၏သဘောကလညျးသိသာ ထငျ ရှားသညျကိုး .... ရိုကျခကြျပွငျးထနျသညျကိုး ... ထို့ကွောငျ့ပငျ 'ဝဒေနာ'ဟု ဆိုလိုကျသညျနှငျ့ နာကငြျခွငျး၊ ကိုကျခဲခွငျး၊ တငျးတောငျ့ခွငျး၊ ထိုးခွငျး၊ ပူပွငျးခွငျး စသညျ့ မခံမရပျနိုငျဖွဈရမှုမြားအပေါျ စိတျ ရောကျသှားကွသညျ။ နှာသီးဖြား လဝေငျလထှေကျကို မှတျ၍ဖွဈ စေ၊ ဝမျးဗိုကျ ဖောငျးပိနျကို မှတျ၍ဖွဈစေ၊ သမာဓိထူ ထောငျနခြေိနျတှငျ 'ဆိုးခံစား'မှုကွီးသညျ ရောကျ ရောကျလာတတျသညျ။ တဈခါတဈရံ သမာဓိအရှိနျ အတောျအသငျ့ အားကောငျးနခြေိနျ၌လညျး မထငျမှတျဘဲ ရောကျလာတတျသညျ။ 'ဆိုးခံစား'မှုကွီး ရောကျလာသညျနှငျ့ စိတျ သညျ အထိုငျကနြရောမှ လှုပျရှားလာတတျသညျ။ 'နာဦးမှာလား' 'ဘယျလောကျထိ နာဦးမလဲ' စသဖွငျ့ စိတျထဲမှာ အတှေးလုံးတှေ ပေါကျဖှားလာတတျသညျ။ ဝငျလေ၊ ထှကျလေ သို့မဟုတျ ဖေါငျးပိနျအ ပေါျ ထားနသေညျ့စိတျသညျ 'ဆိုးခံစား' မှုကွီးဘကျ သို့ ယိုငျညှှတျလာသညျ။ 'မွနျမွနျပြောကျသှားရငျ ကောငျးမယျ၊ နို့မို့ ရငျ သူက မှှေဦးမယျ၊တရားအထိုငျပကြျအောငျ နှောင့ျ ယှကျဦးတော့မယျ၊ ဒုက်ခပါပဲ' စသဖွငျ့ ဆိုးခံစားမှု အပေါျ အပွဈတငျစိတျတှေ ဝငျလာတတျသညျ။ စိတျသညျ လှုပျခတျလာပပွေီ၊ဣနွေ်ဒမရ ဖွဈ လာပပွေီ။ အစိုးမရ မတညျမငွိမျဖွဈနသေောစိတျနှငျ့ ရငျဆိုငျတှေ့သောအခါ 'ဆိုးခံစား'ကွီးသညျ ပိုမိုကွီး ထှားလာသညျ။ ပိုမိုအားကောငျးလာသညျ။ 'ဆိုးခံစား'ကွီးသညျ မတညျမငွိမျဖွဈလာ သော စိတျ၏အခွအေနကေို နှဈသကျသညျ၊ သူရပျ တညျခှငျ့ ရလာသညျ၊ ရှငျသနျကွီးထှားခှငျ့ ရလာ သညျ။ စိုးမိုးလှုပျရှားခှငျ့ ရလာသညျကိုး ... ယိုငျနဲ့လှုပျခါသှားသောစိတျနှငျ့ ဆိုးခံစားမှု တို့၏ အားပွိုငျပှဲ။ မတညျမငွိမျဖွဈနသေော စိတျသညျ ဆိုးခံစား မှုကို အရှုံးပေး လာသညျ။ 'ဆိုးခံစားမှု'သညျ အောငျမွငျသော မကြျနှာ ကွီးဖွငျ့ ဟကျဟကျပကျပကျ ရယျမောလိုကျသညျ။ သူ အနိုငျယူအောငျမွငျခဲ့တာ ယောဂီတဈဦး တညျးမဟုတျ.. ျယောဂီပေါငျးမြားစှာ၊စိတျပေါငျးမြားစှာ။ သူ အနိုငျယူပုံယူနညျးက တဈပုံစံတညျး၊ တဈနညျးတညျး။ မကောငျးမှုနောကျခံနှငျ့လာသူတို့သညျ ပရိယာယျ မညျမြှပင ျကွှယျဝပါစေ သူ့လုပျနညျးလုပျဟနျ၊ သူ ရှေးခယြျသော နညျးလမျးက တဈမြိုးတညျးသာ။ သူသညျ ဉာဏျမပါ၊ အနိုငျယူရပွီးရောဆိုပွီး ညာသံပေး ဟဈကွှေး၍ လာတတျသညျ။ သို့သောျ အနိုငျယူ၍မရ၊ လှုပျကိုငျစိုးမိုး၍ မရသူတို့လညျး ရှိသေးသညျ။ တဈနညျးအားဖွငျ့ သူ လကျမှိုငျခြ ဒူးထောကျ အရှုံးပေး၍ လှညျ့ပွနျသှားရ သော အခွအေနတှေလေညျး ရှိသေးသညျ။ 'ဆိုးခံစား'မှုရောကျလာသညျနှငျ့ အခွအေနေ သဈတဈခု စတငျဖွဈထှနျး ပေါျပေါကျလာပွီဟု သိ လိုကျသော၊ သတိရှိလိုကျသောယောဂီ၏စိတျ။ ရှုမှတျနကြေ အာရုံ၏နရောတှငျ ထူးခွားမှုကလေး တဈခု ပေါျပေါကျလာတာကို ထိုယောဂီက သိလိုကျ သညျ။ ဘာပါလိမျ့ ... ယောဂီသညျရှုလကျစအာရုံပေါျမှ ဖွညျးညငျး ညငျသာစှာ ခှာသညျ။အသဈဝငျလာသော ဧညျ့သညျ သို့မဟုတျ အသဈဖွဈပေါျလာသော အာရုံဆီသို့ လှမျး ကွညျ့လိုကျသညျ။ စိတျဆိုတာကလညျး အသဈအဆနျးကွိုကျ သညျကိုး ... ဝငျလထှေကျလေ သို့မဟုတျ ဖေါငျးပိနျပေါျ မှာ ကွာကွာနရေတော့လညျး ပငြျးရိခွောကျသှေ့ သလို ဖွဈလာသညျ။ 'ဒါကိုပဲ မှတျနရေတော့တာပဲ' ဟူ၍ အာရုံညောငျးသညျ့စိတျ ဖွဈလာသညျ။ ထိုအခြိနျတှငျ အာရုံအသဈတဈခု မှေးဖှား လာသညျ့အတှကျ အသဈအဆနျးကွိုကျသောစိတျသညျ ရှှငျလနျးသှားသညျ။ သို့သောျ သတိ၊ သမာဓိနှငျ့မူလအာရုံပေါျ မှာ ရှုမှတျနသေောစိတ ျဖွဈသဖွငျ့ သူ့တှငျ တညျငွိမျမှု ရှိနသေညျ၊ အောကျမေ့မှု ရှိနသေညျ၊ စူးစိုကျမှုရှိနေ သညျ။ တညျငွိမျမှု၊ အောကျမေ့မှု၊ စူးစိုကျမှုမြားကို အာရုံအသဈအပေါျသို့ ို့ပွောငျးယူလိုကျသညျ။ ကဲ-အာရုံအသဈဖွဈတဲ့ 'ဆိုးခံစားမှု' ငွိမျခံ ပရေော့ ...။ သငျ့ကို ခှဲစိတျတော့မညျ၊ ခှဲခွမျးစိတျဖွာတော့ မညျ ...။ အပှဲပှဲအနိုငျကွဲလာခဲ့သမြှ သညျတဈခြီ ခံပေ ရော့ ...။ မှနျးစမျး-ဘယျနားလေးက'နာ'တာတုံး...။ ဘယျလို 'နာ' တာတုံး ...။ ဘယျလောကျ'နာ'ခဲ့ပွီးပွီလဲ၊ တောျတောျ ကွာပွီလား ...။ နာတာဆိုတာ အတုံးကွီးလား၊ အခဲကွီး လား၊ အပိုငျးအစကလေးတှလေား။ လကျဆုပျလကျကိုငျပွလို့ရတဲ့နရောက နာတာလား ...။ အဲဒီနာတဲ့နရောကို သှားကိုငျလို့ရလား ...။ မကြျစိမှိတျပွီး တရားမှတျနတောလေ၊ ဘယျ သူကရော ဓမ်မာရုံထဲ၊ဘုရားခနျးထဲ(တရားထိုငျတဲ့နရော မညျသညျ့နရောကိုမဆို) လာဝငျရိုကျလို့လဲ ...။ ကဲ-ပူတယျဆိုပါစို့၊ဘယျသူက ရေးနှေးနဲ့လာ ပကျသလဲ။ ခန်ဓာကိုယျကွီးက သညျအတိုငျး၊သညျအတိုငျး ပါပဲ၊ ဘာမြှမပွောငျးလဲ။ ဒါပမေယျ့ ခံစားမှုကတော့ ပွောငျးလဲ သှားတာ သခြောပါသညျ။ ခုနက 'မနာ' - ခုမှ 'နာ' လာသညျ။ သညျ 'နာ'တာကွီး ဘယျက ရောကျလာ တာလဲ။ ကောငျးပွီ၊ မရောကျပါနှငျ့၊ မလာပါနှငျ့ ဟု တား၍မရ။ လာနပွေီ၊ ရောကျနပွေီလေ ...။ ရောကျနေ၊ လာနမှေတော့၊ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ တှေ့ရတော့၊ နလေို့ နရေမှနျး သိမညျမဟုတျ၊ နခှေငျ့ လညျး သာမညျမဟုတျ။ အဲဒီတော့ ပွနျထှကျသှားတာပဲ ကောငျးပါ တယျလေ ...။ အနိုငျယူလို့ရတဲ့၊ အခွအေနပေကြျယှငျးနေ တဲ့၊ ဆောကျတညျရာမရ အားငယျစိုးရိမျနတေတျတဲ့ အိမျတှဘေကျလှညျ့ပွီး အနိုငျကငြျ့တာကမှ ကောငျးဦး မယျ ။ အဲသညျလိုအိမျတှကေ အိမျရှငျတှဟော 'ဆိုး ခံစားမှု'ကွီး ရောကျလာတာနဲ့ မကြျနှာခငြျးဆိုငျတှေ့ဖို့ နနေသောသာ၊ ကွောကျကွောကျနဲ့ အတငျးတှနျးလှနျ ရုနျးကနျတတျကွတာ ...။ ရနျသူလိုသတျမှတျထားကွတာ။ ကောငျးတယျ၊ ဒီကလညျး ရနျသူလို သတျ မှတျခံခငြျတာ၊ ဒါမှလညျး ထငျတိုငျးကွဲ၊ရမျးကားခငြျတိုငျး ရမျးကားလို့ရမှာ။ မိတျဆှလေို့ထငျထားတဲ့ အိမျကတြော့ ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ သူက ကောငျးနတေော့ ကိုယျက ဆိုးလို့ မရဘူးပေါ့။ ဆိုးခံစားမှုဟုသာ ကိုယျက ကိုယျ့ကိုယျကို နာမညျပေးလိုကျရတာ။ တကယျတော့ ကိုယျ့ကို ခံစားမှုလို့လညျး ခေါျရငျရပါတယျ။ စရိုကျကှဲသှားအောငျသာ ဆိုး၊ကောငျး၊ ခံစား မှနျးမသိလို့ နာမညျတပျရတာ ...။ စိတျရှငျးသှားတဲ့သူ၊ အစှဲအလမျး မရှိတော့တဲ့ သူ၊ သတျမှတျခကြျတှေ မထားတော့တဲ့ သူတှကေ တော့ ခံစားမှုလို့ပဲ မွငျမှာပါ ...။ မကွိုကျရငျတော့ 'ဆိုး'လို့ နာမညျပေးမှာ ပေါ့။ ကွိုကျရငျတော့'ကောငျး'လို့ နာမညျပေးမှာ ပေါ့။ မသိရငျတော့ 'ခံစားမှနျးမသိ'လို့ နာမညျ ပေးမှာပေါ့။ နာမညျပေးတဲ့လူအပေါျ ရှေးခယြျဆုံးဖွတျတဲ့ လူအပေါျမှာမူတညျပွီး နာမညျတှကှေဲသှားတာပါ... တကယျတော့ မူရငျးက'ဝဒေနာ' ဆိုတဲ့ ခံစားမှုပါပဲ ... ဝဒေနာမှသညျ ကွိုကျစှဲလမျး၊ မကွိုကျစှဲ လမျး၊ မသိစှဲလမျးဆိုတဲ့ ကွိုကျ 'တဏှာ' ၊ မကွိုကျ 'တဏှာ'၊ မသိ 'တဏှာ'တှေ ဖွဈမသှားဖို့ ကွိုကျ 'လောဘ'၊မကွိုကျ'ဒေါသ'၊မသိ 'မောဟ'တှဖွေဈ မသှားဖို့ ဝဒေနာကို ကွညျ့တတျ၊မွငျတတျ၊ ရှုတတျ သဘောထားတတျမှ တောျပမေညျ။ တဈနညျးအားဖွငျ့ 'ဝဒေနာ'ဟူသညျ ခန်ဓာ ငါးပါး အပွီးသတ ျမခြုပျငွိမျးမီအထိ အမွဲတစေ ရှိနမေညျသာတညျး .. သူ့ကိုပဈပယျ၍မရ။ ထိုအခါ 'ဝဒေနာ'ကို ရနျသူလို သဘော မထား၊ မိတျဆှလေို သဘောထားတတျလြှငျ ... 'ဝဒေနာ'အပေါျ ရှုမွငျသုံးသပျရာ၌ ပိုမိုစနဈကြ မှနျ ကနျလာပမေညျ ။ သို့ဆိုလြှငျ 'ဝဒေနာ'ကို ထာဝရမိတျဆှေ အဖွဈ သတျမှတျကွညျ့ကွရအောငျလား။ ထိုသို့ သဘောထားတတျလာလြှငျ တရားအားထုတျရာ၌ ပိုမိုအဆငျပွလောမညျ ဖွဈပါတော့သညျ။ ။ ဆရာမွသနျးစံ အပ်ပမာဒဓမ်မရသမဂ်ဂဇငျး ၂၀၀၀ပွညျ့နှဈ။

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2QYGgPk

လူတစ်ယောက်က မြတ်ဗုဒ္ဓကိုမေးတယ်။ " ကျနော်တို့ တရားထိုင်ရင် ဘာတွေရနိုင်သလဲ " မြတ်ဗုဒ္ဓက ပြန်ဖြေတယ် " ဘာမှမရဘူး" တဲ့။ " ဒါဆို ကျနော်တို့ ဘာကိစ္စတရားထိုင်တော့မှာလဲတဲ့ " ထိုသူက ထပ်ပြောတယ်။ မြတ်ဗုဒ္ဓက ပြန်ဖြေတယ်။ " ဒါပေမယ့် ငါ့မှာ ဆုံးရှုံးသွားတဲ့အရာတွေကိုတော့ မင်းကိုပြောပြနိုင်တယ်၊ ဘာတွေလဲဆိုတော့ .. ဒေါသ၊ မောဟ၊ အမုန်းနဲ့ မကောင်းမြင်တတ်တဲ့စိတ်တွေဖြစ်တယ်၊ ဒါ့အပြင် စိတ်ထဲက အမှောင့်တရားတွေလည်း ဆုံးရှုံးသွားတယ်။ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှု၊ တွေဝေမှု၊ လောဘကြီးမှု ဆိုတဲ့အဆိပ်ကြီးသုံးခုလည်း ဆုံးရှုံးသွားတယ် " အဓိပ္ပါယ် အင်မတန်လေးနက်သည်။ ================== လူတိုင်းဒီကမ္ဘာမြေပေါ် ရောက်လာပြီဆိုကတည်းက ကိစ္စနှစ်ရပ်ကို မလွဲမသေဖြတ်ကျော်ရမယ်။ မွေးဖွားခြင်း နှင့် သေဆုံးခြင်း။ ကိစ္စတစ်ခုကို ဖြတ်ကျော်ပြီးပြီမယ့် နောက်တစ်ခု ကိုကော ? ၁။ ရေစက်ကြောင့်တွေ့ဆုံရတယ်၊ ရေစက်ကုန်တဲ့အခါ ခွဲခွာကြရတယ်။ လာသင့်တဲ့သူက သူ့ကိုယ်သူ လာပြီး ခွဲခွာသင့်တဲ့သူကို တားမရဘူး။ လာတဲ့သူကို ဝမ်းပန်းတသာကြိုဆိုပြီး ခွဲခွာသွားတဲ့သူကို ပျော်ပျော်ကြီးလိုက်ပို့လိုက်ပေါ့။ အားလုံးက ကံစီရာမံအတိုင်းပါပဲ။ ကံရေစီးနဲ့သင့်ရာကို သဘာဝအတိုင်း စုန်သွားတာ အေးချမ်းပါတယ်။ ၂။ အသိဉာဏ်မြင့်တဲ့သူဟာ ဘယ်တော့မှ သူတစ်ပါး ပါးစပ်ထဲမှာ မရှင်သန်နေဘူး၊ သူတစ်ပါးရဲ့ အမြင်ထဲမှာ မရှင်သန်ဘူး။ မိမိကိုယ်တိုင်စိတ်တစ်ခုထဲနဲ့အသက်ရှင်တယ်။ မိမိအကျင့်ကောင်းကိုသာ ဦးစားပေးတယ်။ ရေစက်ဆုံတာ၊ကုန်တာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ ဘာမှမလိုချင်လို့ဘာမှ မတောင့်တဘူး။ စိတ်က သဘာဝနဲ့ သဟဇာတဖြစ်နေတယ်။ အမြဲငြိမ်းအေးနေတယ်။ စိတ်ဟာ အမြဲလွတ်လပ်နေတယ်။ ခေါင်းထဲမှာအမြဲတရားဓမ္မတို့နဲ့ ပျော်မွေ့နေတယ် ။ အများနဲ့ဆက်ဆံဖို့ မျက်နှာဖုံးအတု တပ်စရာမလိုဘူး ။ ၃။ လူ့ဘဝရဲ့ အကြီးမားဆုံးနာကျင်မှုက စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ်တာပဲ။ သင်သိမသိ၊ ဝန်ခံမခံတော့မသိဘူးပေါ့။ စိတ်ကို အေးချမ်းလှပအောင်ထားပြီး ဦးနှောက်ကို အရှုပ်ထုတ်ကိစ္စတွေ မစဉ်းစားခိုင်းရင် အမုန်းမပိုက်ထားတဲ့ အသည်းနှလုံးတစ်ခုရှိရင် အသက်ရှုရတာပေါ့ပါးပြီး လူဖြစ်ရတာ ပျော်ရွှင်စရာကြီးပါ။ စိတ်ကို လေဟာနယ်ကြီးတစ်ခုလို အမြဲရှင်းထားပြီး ငြိမ်သက်အေးချမ်းမှုအချိန် တစ်ခုအမြဲပေးပေးပါ။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလုပ်ပြီး သူတစ်ပါးကိုကူညီပါ။ ၄။ တကယ့်တရားထိုင်ခြင်းက နာရီအရေအတွက်မဟုတ်ပါဘူး။ နားကနေ ပန်းပွင့်လာတဲ့ အသံတောင်ကြားနိုင်လောက်အောင် စိတ်က ကြည်လင်နေမယ်၊ လှိုင်းတစ်ချက်တောင်မရှိဘဲ ငြိမ်သက်နေတဲ့ရေပြင်တစ်ခုလိုဖြစ်နေမယ်။ ဘာမှဆုပ်ကိုင်စရာမရှိတဲ့ လေဟာနယ်ထဲကိုရောက်နေမယ်။ အိပ်ရင်းတရားမှတ်နိုင်တယ်၊ ထိုင်ရင်းတရားမှတ်တယ်၊ စားရင်းတရားမှတ်တယ်။ ၅။ ဓာတ်ကြီးလေးပါးဟာ မတည့်ကြဘူး။ အမြဲတစ်ခုကို တစ်ခု တွန်းထုတ်တိုက်ခိုက်နေတယ်။ ပထဝီ၊ အာပေါ၊ ဝါယော၊ တေဇော၊ ဆိုတဲ့ မြေ၊ ရေ၊ မီး၊ လေ။ ပထဝီဓာတ်ဖြစ်တဲ့သစ်သားကို မီးက လောင်မြိုက်တယ်။ မီးကို လေနဲ့ ရေက ငြိမ်းတယ်။ သဲနဲ့ဖို့ငြိမ်းတယ်။ ရေကိုမီးနဲ့အငွေ့လုပ်ပစ်တယ်၊ လေထဲမှာပါတဲ့ အောက်စီဂျင်ကို မီးက လောင်ကျွမ်းတယ်။ လူကိုယ်က ဓာတ်ကြီးလေးပါးနဲ့ တည်ဆောက်ထားတာမို့ တစ်ခုကိုတစ်ခု အမြဲတွန်းထုတ်နေတယ်။ ဆဲလ်တွေ စဉ်ဆက်မပြတ်ဖြစ်နေတယ်၊ ပျက်စီးနေတယ်။ အသားဆိုတဲ့ ပထဝီဓာတ်၊ သွေးနဲ့အရည်ဆိုတဲ့ အာပေါဓာတ်၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက အစာချေဖျက်နိုင်တဲ့ မီးဆိုတဲ့တေဇောဓာတ်၊ ရှုရှိုက်တဲ့ကိုယ်ထဲက လေဓာတ် တစ်ခုကိုတစ်ခုအမြဲ သဟဇာတ ဖြစ်ဖို့ကြိုးစားရင်း တိုက်ခိုက်နေကြတယ်။ ၆။ ငါ ဆိုတာ ဘာလဲ? ငါ့ဆီမှာမျက်လုံး ရှိတယ်။ ခြေလက်ရှိတယ်။ ဒါဆို မျက်လုံးကို လူလို့ခေါ်တာလား၊ ခြေလက်ကို လူလို့ခေါ်တာလား? ဒါဆို မျက်လုံးဆိုတာကကော ဘာလဲ? မျက်ကြည်လွှာကိုမျက်လုံးလို့ခေါ်တာလား၊ မျက်လုံးအဆံနက်ကို မျက်လုံးလို့ခေါ်တာလား၊တကယ်လို့ လူကို အလုံးကြီးတစ်ခုလုပ်လိုက်မယ်ဆို အဲဒီအသားလုံးကြီးက လူဖြစ်သေးရဲ့လား။ တကယ်တော့ ပညတ်( တကယ်မရှိတာနဲ့) ပရမတ် ( တကယ်ရှိတာ) ဆိုပြီး နှစ်မျိုးရှိတယ်။ လူဆိုတာ တကယ်တော့ အခေါ်အဝေါ် တစ်ခုပါ။ တစ်ကယ်မရှိပါဘူး။ ဒါဆို ကျနော်တို့က တကယ်မရှိတဲ့ငါ အပေါ် ဘာဖြစ်လို့ မာနတွေကြီးနေရတာလဲ၊ အာဃာတတွေထားနေရတာလဲ။ အားလုံးကိုနားလည်ပြီး လွှတ်ချလိုက်ပါ။ ၇။ လူ့ဘဝမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အရာတိုင်းကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လို့မရပါဘူး၊ ဖြတ်သန်းသွားခွင့်ပဲပေးလို့ရမယ်။ ကျနော်တို့အားလုံးဟာ အချိန်တစ်ခု၊ ခေတ်တစ်ခုရဲ့ ဧည့်သည်အချို့ပါ။ တစ်နေ့မှာ ကျနော်တို့လည်း အရာအားလုံးကို နှုတ်ဆက်ရမှာ..... Credit. Copy ထပ်ဆင့်မျှဝေ အပ်ပါသည် ငြိမ်းအေး ကြပါစေ.။ #ဓမ္မဘဏ်တိုက်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2OsACU8

လူတစ်ယောက်က မြတ်ဗုဒ္ဓကိုမေးတယ်။ " ကျနော်တို့ တရားထိုင်ရင် ဘာတွေရနိုင်သလဲ " မြတ်ဗုဒ္ဓက ပြန်ဖြေတယ် " ဘာမှမရဘူး" တဲ့။ " ဒါဆို ကျနော်တို့ ဘာကိစ္စတရားထိုင်တော့မှာလဲတဲ့ " ထိုသူက ထပ်ပြောတယ်။ မြတ်ဗုဒ္ဓက ပြန်ဖြေတယ်။ " ဒါပေမယ့် ငါ့မှာ ဆုံးရှုံးသွားတဲ့အရာတွေကိုတော့ မင်းကိုပြောပြနိုင်တယ်၊ ဘာတွေလဲဆိုတော့ .. ဒေါသ၊ မောဟ၊ အမုန်းနဲ့ မကောင်းမြင်တတ်တဲ့စိတ်တွေဖြစ်တယ်၊ ဒါ့အပြင် စိတ်ထဲက အမှောင့်တရားတွေလည်း ဆုံးရှုံးသွားတယ်။ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှု၊ တွေဝေမှု၊ လောဘကြီးမှု ဆိုတဲ့အဆိပ်ကြီးသုံးခုလည်း ဆုံးရှုံးသွားတယ် " အဓိပ္ပါယ် အင်မတန်လေးနက်သည်။ ================== လူတိုင်းဒီကမ္ဘာမြေပေါ် ရောက်လာပြီဆိုကတည်းက ကိစ္စနှစ်ရပ်ကို မလွဲမသေဖြတ်ကျော်ရမယ်။ မွေးဖွားခြင်း နှင့် သေဆုံးခြင်း။ ကိစ္စတစ်ခုကို ဖြတ်ကျော်ပြီးပြီမယ့် နောက်တစ်ခု ကိုကော ? ၁။ ရေစက်ကြောင့်တွေ့ဆုံရတယ်၊ ရေစက်ကုန်တဲ့အခါ ခွဲခွာကြရတယ်။ လာသင့်တဲ့သူက သူ့ကိုယ်သူ လာပြီး ခွဲခွာသင့်တဲ့သူကို တားမရဘူး။ လာတဲ့သူကို ဝမ်းပန်းတသာကြိုဆိုပြီး ခွဲခွာသွားတဲ့သူကို ပျော်ပျော်ကြီးလိုက်ပို့လိုက်ပေါ့။ အားလုံးက ကံစီရာမံအတိုင်းပါပဲ။ ကံရေစီးနဲ့သင့်ရာကို သဘာဝအတိုင်း စုန်သွားတာ အေးချမ်းပါတယ်။ ၂။ အသိဉာဏ်မြင့်တဲ့သူဟာ ဘယ်တော့မှ သူတစ်ပါး ပါးစပ်ထဲမှာ မရှင်သန်နေဘူး၊ သူတစ်ပါးရဲ့ အမြင်ထဲမှာ မရှင်သန်ဘူး။ မိမိကိုယ်တိုင်စိတ်တစ်ခုထဲနဲ့အသက်ရှင်တယ်။ မိမိအကျင့်ကောင်းကိုသာ ဦးစားပေးတယ်။ ရေစက်ဆုံတာ၊ကုန်တာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ ဘာမှမလိုချင်လို့ဘာမှ မတောင့်တဘူး။ စိတ်က သဘာဝနဲ့ သဟဇာတဖြစ်နေတယ်။ အမြဲငြိမ်းအေးနေတယ်။ စိတ်ဟာ အမြဲလွတ်လပ်နေတယ်။ ခေါင်းထဲမှာအမြဲတရားဓမ္မတို့နဲ့ ပျော်မွေ့နေတယ် ။ အများနဲ့ဆက်ဆံဖို့ မျက်နှာဖုံးအတု တပ်စရာမလိုဘူး ။ ၃။ လူ့ဘဝရဲ့ အကြီးမားဆုံးနာကျင်မှုက စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ်တာပဲ။ သင်သိမသိ၊ ဝန်ခံမခံတော့မသိဘူးပေါ့။ စိတ်ကို အေးချမ်းလှပအောင်ထားပြီး ဦးနှောက်ကို အရှုပ်ထုတ်ကိစ္စတွေ မစဉ်းစားခိုင်းရင် အမုန်းမပိုက်ထားတဲ့ အသည်းနှလုံးတစ်ခုရှိရင် အသက်ရှုရတာပေါ့ပါးပြီး လူဖြစ်ရတာ ပျော်ရွှင်စရာကြီးပါ။ စိတ်ကို လေဟာနယ်ကြီးတစ်ခုလို အမြဲရှင်းထားပြီး ငြိမ်သက်အေးချမ်းမှုအချိန် တစ်ခုအမြဲပေးပေးပါ။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလုပ်ပြီး သူတစ်ပါးကိုကူညီပါ။ ၄။ တကယ့်တရားထိုင်ခြင်းက နာရီအရေအတွက်မဟုတ်ပါဘူး။ နားကနေ ပန်းပွင့်လာတဲ့ အသံတောင်ကြားနိုင်လောက်အောင် စိတ်က ကြည်လင်နေမယ်၊ လှိုင်းတစ်ချက်တောင်မရှိဘဲ ငြိမ်သက်နေတဲ့ရေပြင်တစ်ခုလိုဖြစ်နေမယ်။ ဘာမှဆုပ်ကိုင်စရာမရှိတဲ့ လေဟာနယ်ထဲကိုရောက်နေမယ်။ အိပ်ရင်းတရားမှတ်နိုင်တယ်၊ ထိုင်ရင်းတရားမှတ်တယ်၊ စားရင်းတရားမှတ်တယ်။ ၅။ ဓာတ်ကြီးလေးပါးဟာ မတည့်ကြဘူး။ အမြဲတစ်ခုကို တစ်ခု တွန်းထုတ်တိုက်ခိုက်နေတယ်။ ပထဝီ၊ အာပေါ၊ ဝါယော၊ တေဇော၊ ဆိုတဲ့ မြေ၊ ရေ၊ မီး၊ လေ။ ပထဝီဓာတ်ဖြစ်တဲ့သစ်သားကို မီးက လောင်မြိုက်တယ်။ မီးကို လေနဲ့ ရေက ငြိမ်းတယ်။ သဲနဲ့ဖို့ငြိမ်းတယ်။ ရေကိုမီးနဲ့အငွေ့လုပ်ပစ်တယ်၊ လေထဲမှာပါတဲ့ အောက်စီဂျင်ကို မီးက လောင်ကျွမ်းတယ်။ လူကိုယ်က ဓာတ်ကြီးလေးပါးနဲ့ တည်ဆောက်ထားတာမို့ တစ်ခုကိုတစ်ခု အမြဲတွန်းထုတ်နေတယ်။ ဆဲလ်တွေ စဉ်ဆက်မပြတ်ဖြစ်နေတယ်၊ ပျက်စီးနေတယ်။ အသားဆိုတဲ့ ပထဝီဓာတ်၊ သွေးနဲ့အရည်ဆိုတဲ့ အာပေါဓာတ်၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက အစာချေဖျက်နိုင်တဲ့ မီးဆိုတဲ့တေဇောဓာတ်၊ ရှုရှိုက်တဲ့ကိုယ်ထဲက လေဓာတ် တစ်ခုကိုတစ်ခုအမြဲ သဟဇာတ ဖြစ်ဖို့ကြိုးစားရင်း တိုက်ခိုက်နေကြတယ်။ ၆။ ငါ ဆိုတာ ဘာလဲ? ငါ့ဆီမှာမျက်လုံး ရှိတယ်။ ခြေလက်ရှိတယ်။ ဒါဆို မျက်လုံးကို လူလို့ခေါ်တာလား၊ ခြေလက်ကို လူလို့ခေါ်တာလား? ဒါဆို မျက်လုံးဆိုတာကကော ဘာလဲ? မျက်ကြည်လွှာကိုမျက်လုံးလို့ခေါ်တာလား၊ မျက်လုံးအဆံနက်ကို မျက်လုံးလို့ခေါ်တာလား၊တကယ်လို့ လူကို အလုံးကြီးတစ်ခုလုပ်လိုက်မယ်ဆို အဲဒီအသားလုံးကြီးက လူဖြစ်သေးရဲ့လား။ တကယ်တော့ ပညတ်( တကယ်မရှိတာနဲ့) ပရမတ် ( တကယ်ရှိတာ) ဆိုပြီး နှစ်မျိုးရှိတယ်။ လူဆိုတာ တကယ်တော့ အခေါ်အဝေါ် တစ်ခုပါ။ တစ်ကယ်မရှိပါဘူး။ ဒါဆို ကျနော်တို့က တကယ်မရှိတဲ့ငါ အပေါ် ဘာဖြစ်လို့ မာနတွေကြီးနေရတာလဲ၊ အာဃာတတွေထားနေရတာလဲ။ အားလုံးကိုနားလည်ပြီး လွှတ်ချလိုက်ပါ။ ၇။ လူ့ဘဝမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အရာတိုင်းကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လို့မရပါဘူး၊ ဖြတ်သန်းသွားခွင့်ပဲပေးလို့ရမယ်။ ကျနော်တို့အားလုံးဟာ အချိန်တစ်ခု၊ ခေတ်တစ်ခုရဲ့ ဧည့်သည်အချို့ပါ။ တစ်နေ့မှာ ကျနော်တို့လည်း အရာအားလုံးကို နှုတ်ဆက်ရမှာ..... Credit. Copy ထပ်ဆင့်မျှဝေ အပ်ပါသည် ငြိမ်းအေး ကြပါစေ.။ #ဓမ္မဘဏ်တိုက်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2OsACU8

သမာဓိ မြန်မြန်တက်တဲ့နည်း ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ . တရားထိုင်တဲ့အခါ သမာဓိ မြန်မြန်တက်တဲ့နည်းလေး မသိသေးတဲ့သူတွေအတွက်ပါ။ ဝင်လေ ထွက်လေကို သေချာစောင့် ဖမ်းနေရပါတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာက ယားတယ်ဆိုလဲ ယားတဲ့ပေါ် ဖြစ်ပျက် မမှတ်ဘဲ။ အာရုံက နှာသီးဖျားပေါ်မှာ ရှိနေပေးပါ။ ဥပမာ- သီချင်းသံတွေ ဘယ်လောက်ဆူညံပါစေ အာရုံက တစ်ခြားနေရာရောက်နေတဲ့ သူတွေအနေနဲ့ ဘာစာသားတွေ ဆိုသွားတယ်ဆိုတာတွေ ကျယ်လောင်နေတာဘဲဆိုတာတွေ မသိနိုင်သလိုပါဘဲ။ တကယ် တရားထိုင်တဲ့အခါမှာ လူတော်တော်များများက ဘာကို ဘယ်လို ထိုင်ရမယ်ဆိုတာ မသိကြပါဘူး။ နားလည်သူတွေကို မေးမြန်းကြတာတွေလဲ နည်းပါတယ်။ ကြာကြာထိုင်ပေမယ့် သမာဓိမတက်။ ဒုံရင်းက ဒုံရင်းဖြစ်နေကြတာ။ မထိုင်တတ်ကြလို့ပါ။ နှာသီးဝမှာ ထားတယ်ဆိုရာမှာ စလုံးရေ စတဲ့ သူတွေအနေနဲ့ ပြဿ နာ တစ်ရပ်က အတွေးလေးတွေ ဝင်လာတာပါဘဲ။ အတွေးတွေ မဝင်ရဘူးလို့ ပြောလို့မရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သတိကပ်လိုက်တဲ့အခါ အတွေးကို ဖျက်လိုက်ပါ။ ငါ အတွေးဝင်သွားပါလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့အပြိုင် ငါတရားထိုင်နေပါလားဆိုတာ သိပါ။ ပြီးရင် နှာသီးဖျားမှာ ဆက်ထားပါ။ အတွေးပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်လေး ဖြစ်သွားပါလားဆိုတဲ့ ဟာလေး နှလုံးသွင်းနိုင်ရင် ပိုကောင်းပါတယ်။ တရားနိမိတ်တွေ ပေါ်လာရင်လဲ ထူးဆန်းအံ့သြမှုတွေ ထဲမှာ မျောပါမသွားဘဲ။ ငါ တရားထိုင်နေတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးလေးနဲ့ ဖြတ်ပစ်ရပါမယ်။ ဒီနေရာမှာ သမထနဲ့ ဝိပဿ နာခွဲဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။ သမာဓိ ထူထောင်တဲ့အထိက သမထနည်းနဲ့တူတူပါဘဲ။ သမာဓိ အားကောင်းလာပြီဆို အာရုံထူး နိမိတ်ထူး ခံစားချက်ထူး တွေနဲ့ တွေ့လာတဲ့အခါမှာ သမထက အာရုံတွေပေါ်မှ နှစ်သက် မြောပါသွားပါတယ်။ ဝိပဿ နာက ဘာအာရုံတွေဘဲလာလာ အပျက်ဆိုတဲ့ ဘက်ကို ရှေ့ရှုရမှာပါ။ ပျော်ဝင်မသွားရပါဘူး။ အနတ္တမှာ လမ်းဆုံးမှ ဝိပဿနာပါ။ ဒီနည်းလေးက တန်ဖိုးသိတဲ့သူတွေအတွက် အရမ်းအသုံးဝင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒီနည်းလမ်းလေးကို ရှေးကျမ်းစာ တစ်အုပ်ထဲမှာ ဖတ်ရတာပါ ဖြတ်လမ်းနည်းလေးပါ။ _____________________________________________________ အာနာပါနစတင်အားထုတ်သူ၏ ထိုင်ပုံနည်းစနစ် . တင်မလ္လင်ခွေဖြစ်စေ မိန်းမထိုင်ဖြစ်စေ အဆင်ပြေသလိုထိုင်နိုင်ပါတယ် ။ အထက်ပိုင်းကိုယ်ကိုဖြောင့်မတ်စွာထားဖို့လိုပါတယ်။တစ်ခါတစ်ရံ လေရှူသွင်းတာကို လိုက်တာများပါက နောက်သို့လန်တတ်ပါတယ်။ လေထုတ်မှုနောက်သို့လိုက်တာများပါက အရှေ့သို့ငိုက်တတ်ပါတယ်၊ ဒါမျိုးမဖြစ်စေရန်မတ်နေဖို့လိုအပ်ပါတယ် ။ တင်းပါးအောက်မှာ လက်နှစ်လုံးစာလောက် ခေါင်းအုံးလေးဖြစ်စေ သင့်တော်မည့် အဝတ်စောင် စသည်တို့အား ထား၍ထိုင်မည်ဆိုပါက အလိုအလျောက်ခါးမတ်လာပါလိမ့်မည်။ အာနာပါအားထုတ်သူသည် ခါးမတ်ဖို့ကအလွန်အရေးကြီးပါတယ်၊ ခါးမတ်မှ လေကိုမှန်မှန်ဖြောင့်ဖြောင့်ရှူသွင်းရှူထုတ် လုပ်နိုင်ပါမယ်၊ အဝတ်အစားတို့အားလည်းတင်းကျပ်မနေဖို့လိုအပ်ပါတယ် ၊ ပြေလျော့သော အဝတ်တို့ကိုဝတ်သင့်ပါတယ် ၊ ရာသီဥတုကိုလိုက်ပြီး အဝတ်အစားကို ဝတ်သင့်ပါတယ် ။ တင်မလ္လင်ခွေထိုင်တဲ့နေရာမှာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအားထပ်၍ မထိုင်သင့်ပါဘူး ၊ ဘယ်ဖြစ်စေ ညာဖြစ်စေ ရှေ့သို့တစ်ချောင်းထားနောက်သို့တစ်ချောင်းထား၍ ထိုင်ပါက ကြာရှည်ထိုင်နိုင်ပါလိမ့်မယ် ။ လက်နှစ်ဖက်လည်း ဘယ်လက်ဖဝါးပေါ် ညာလက်ဖဝါးတင်၍ ထိုင်နိုင်ပါတယ် ၊ ဒါမှမဟုတ် အဆင်ပြေသလိုထားနိုင်ပါတယ်။ (လက်နှစ်ဖက် ထပ်ထားတဲ့နေရာမှာ လက်မနှစ်ခုအား ထိ၍အတင်းဖိတွန်းမထားရပါ) လက်သည်လိုရင်းမဟုတ်ပါ ခါးရှေ့သို့မငိုက်ရန်အထိန်းဖြစ်ပါတယ် ။ သင်ခန္ဓာကိုယ်သည် ကုလားထိုင်တစ်လုံးလိုဖြောင့်နေပါပြီ ။ရှေ့ခြေနှစ်ခြောင်း တင်ပါးနှစ်ခုတို့၏ လေးချောင်းထောင့်ထားသော ကုလားထိုင်ကဲ့သို့ မတ်နေပါပြီ ။ အာနာပါန စတင်အားထုတ်တော့မယ် ရှေ့ကဖြစ်သော ဝမ်းသာစရာ ဝမ်းနည်းစရာ အတွေးတွေမဝင်အောင် စောင့်ထိန်းမယ်ဆိုပြီး စိတ်ကိုမွေးမြူပါ။ တရားအားလိုခြင်သော ဆန္ဒအားမွေးမြူကာ မလျော့သောဝီရိယ အစဉ်မပြတ်သောသတိဖြင့် အားထုတ်ပါ ။ _____________________________________________________ အာနာပါနအားထုတ်စ ယောဂီများတွင် ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိသော အခက်အခဲလေးများ . အသံသည် သမာဓိ၏ဆူးငြောင့် ဖြစ်သည်ဟုဆိုသည့် အတိုင်း ပတ်ဝန်းကျင်၏ အသံတို့ကြောင့် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ဒါကိုစိတ်ထဲတွင် မကျေမနပ်မဖြစ်သင့်ပါ ၊ တောတောင်ထဲသည်ပင် ကျေးငှက် သားရဲ တိရစ္ဆာန်တို့၏ အသံပင်ရှိသေး၏ ။ မိမိစိတ်၌ မကျေမနပ်မှုကြောင့် ဒေါသစိတ်တို့ ဝင်ရောက်သဖြင့် ကမ္မဋ္ဌာန်း ဆုတ်ယုတ်တတ်၏ ။ ဒီအသံတို့အားလည်း ကြားရကောင်းမလားဟု မိမိကိုယ်လည်း အပြစ်မတင်သင့်ပါ ။ ဒီအချိန်သည် အသံများမကြားရလောက်အောင် ဖြစ်ပေါ်စေသော သမာဓိမျိုးကား မဟုတ်သေးပေ ။ ကြားသင့်သလောက်ကြားနိုင်သေး၏ ။ ငါသည် ခန္ဓီပါရမီ ဖြည့်သည်ဟူ၍ မိမိကိုယ်ကိုဆုံးမကာ သတိကြီးစွာဖြင့် လေကိုသာမှတ်နေပါ ။ ယောဂီများတွင်ဖြစ်တတ်ခြင်းမှာ နှာသီးအတွင်းကိုလိုက်မိ၍ တင်းကျပ်မှုကိုခံရတတ်ပါတယ် ။ ထိုသို့ဖြစ်လာလျှင် အတွင်းသို့ မလိုက်မိစေရန် သတိကြီးစွာထား၍ နှာသီးဖျား(သို့) အထက်နှုတ်ခမ်း၌သာ ဝင်လေထွက်လေကိုသာမှတ်နေပါ ။ ပူမှု အေးမှု မာမှု တင်းမှု တို့အားနှလုံးမသွင်းရပါ ။ ဓာတ်ဘက်သို့ရောက်၍ ကမ္မဋ္ဌာန်းဆုတ်ယုတ်တတ်ပါတယ် ။ သမာဓိသည် အားကောင်းလာပါက တစ်ခါတစ်ရံ မျက်နှာပြင် ဒါမှမဟုတ် နှာသီးဖျားတို့၌ ပိုးရွတို့ သွားသကဲ့သို့ ဖြစ်တတ်ပါတယ် ။ ထိုသို့ဖြစ်ပေါ်လာပါက ကမ္မဋ္ဌာန်းကိုရပ်ပြစ်ခြင်း မပြုပါနှင့် ၊ စိတ်ရှည်သည်းခံစွာ ဝင်လေထွက်လေကိုသာမှတ်နေပါ မကြာမှီပင် ပျောက်သွားတတ်ပါတယ် ။ ____________________________________________________ အာနာပါနသမာဓိကို အောင်မြင်ပေါက်မြောက်ခြင်း . သမထပိုင်းရဲ့ အဆင့်လေးဆင့်( ၀င်လေ ထွက်လေ ရှစ်မျိုး) သမာဓိထူထောင်တဲ့အပိုင်းမှာ ကမ္မဋ္ဌာန်းလေးဆယ်ရှိတဲ့အနက် ကြိုက်တဲ့ကမ္မဋ္ဌာန်းနှင့် သမာဓိကို ထူထောင်နိုင်ပါ တယ်။ အာနာပါနကမ္မဋ္ဌာန်းကို အတိုချုပ်ပြီး သမာဓိထူထောင်ပုံပြောဖို့ ရည်ရွယ်ထားတယ်၊ ဒီတော့ ဘုရားရှင်က ဒီအာနာပါနကမ္မဋ္ဌာန်းကို ညွှန်ကြားတဲ့အချိန်အခါမှာ နံပါတ်တစ် ဒီဃ - အရှည်၊ နံပါတ်နှစ် ရဿ - အတို၊ နံပါတ်သုံး သဗ္ဗကာယ- ပဋိသံဝေဒီ - အစအဆုံး အကုန်လုံး၊ နံပါတ်လေး ပဿမ ္ဘယံ - ငြိမ်းအောင် ကျင့်ပါဆိုပြီး အဆင့် လေးဆင့် ချမှတ်ပေးပါတယ်၊ အဲဒီ သမာဓိ ပိုင်း၊ လေးဆင့်စလုံးမှာ ယောဂါ၀စရပုဂ္ဂိုလ်က ဘယ်လိုအားထုတ်ရမလဲ၊သော သတော၀ အဿသတိ သတော၀ ပဿသတိ။ (မ-၁-၇၀။) အရှည်မှာလည်း သတိမြဲရမယ်၊ အတိုမှာလည်း သတိမြဲ ရမယ်၊ အစအဆုံး အကုန်လုံးမှာလည်း သတိမြဲနေရမယ်၊ ငြိမ်းအောင်ကျင့် တဲ့နေရာမှာလည်း သတိမြဲရမယ်လို့ ဒီလိုဆိုလိုတယ်၊ဒီတော့ အရှည်မှာလည်း ၀င်သက် ထွက်သက်က နှစ်မျိုး၊ အတိုကျတော့လည်း ၀င်သက် ထွက်သက်က နှစ်မျိုး၊ အစအဆုံးအကုန်လုံး ထင်ထင်ရှားရှား သိရာမှာလည်း ၀င်သက် ထွက်သက်က နှစ်မျိုး၊ ငြိမ်းအောင်ကျင့်တဲ့အပိုင်းမှာလည်း ၀င်သက် ထွက်သက် နှစ်မျိုးပဲ၊ ပေါင်းလိုက်တော့ ဘယ်နှစ်မျိုးရှိသွားသလဲ၊ - ရှစ်မျိုး၊ ဒါက သမထပိုင်းအတွက် ကွက်ပြီး ပြောတာပါ။ ဒီတော့ အရှည်၊ အတို၊ အစအဆုံး အကုန်လုံးကို ထင်ထင်ရှားရှား သိအောင် ပထမလေ့ကျင့်ရမှာဖြစ်တော့ ယောဂါ၀စရပုဂ္ဂိုလ်က အဲဒီ ၀င်လေ ထွက်လေကို ရှုပွားသုံးသပ်တဲ့အပိုင်းမှာ --- ထိမှုထင်ရှားရာမှာ စိတ်ထားပြီး လေကိုကြည့်ပါ ဖုဋ္ဌဖုဋ္ဌောကာသေ ပန သတိံ ဌပေတွာ ဘာဝေန္တေဿ၀ ဘာ၀နာ သမ္ပဇ္ဇတိ (ဝိသုဒ္ဓိ-၁-၂၇၁။) လို့ ဝိသုဒ္ဓိမဂ်အဋ္ဌကထာက ညွှန်ကြားထားတဲ့အတိုင်း --- ၀င်တဲ့လေ ထွက်တဲ့လေ ထိမှုထင်ရှားတဲ့ တစ်နေရာကနေ စောင့်ပြီး တော့ စိတ်ကို ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ကြည့်ရမှာက ဘာကို ကြည့်ရမှာလဲ၊ ၀င်သက်လေ ထွက်သက်လေကို ကြည့်ရမယ်။ အဲဒီလေသည် အထဲ၀င်တော့ အထဲလည်း လိုက်မကြည့်နဲ့၊ အပြင် ထွက် တော့ အပြင်လည်း လိုက်မကြည့်နဲ့၊ ထိတဲ့နေရာက စောင့်ပြီး ဒီလေကလေး ကိုကြည့်ပါ၊ အဲဒီ လေကလေးမှာ စိတ်ကိုငြိမ်အောင် ကပ်ကြည့်၊ ကပ်လို့မှ မရဘူးဆိုရင်တော့ အဋ္ဌကထာများက ရေတွက်တဲ့နည်းကို အသုံးပြုဖို့ ညွှန် ကြားထားပါတယ်။ ရေတွက်ခြင်းဂဏနာနည်း . ၀င်လေ ထွက်လေ နှစ်ခုပေါင်းကို .. တစ် ၀င်လေ ထွက်လေ .. နှစ် ၀င်လေ ထွက်လေ .. သုံး ၀င်လေ ထွက်လေ ..လေး ၀င်လေ ထွက်လေ .. ငါး ၀င်လေ ထွက်လေ .. ခြောက် ၀င်လေ ထွက်လေ .. ခုနစ် ၀င်လေ ထွက်လေ .. ရှစ် အဲဒီ တစ်ကနေ ရှစ်အထိ ငါ့စိတ် ဘယ်မှမထွက်ရဘူးလို့ ဒီလို လေ့ကျင့်ရတယ်၊ လေ့ကျင့်ဖန် များလာပြီဆိုရင်တော့ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သွား တတ်ပါတယ်။ တစ်ကနေ တစ်ဆယ်ထိလည်း ရေတွက်နိုင်တယ်။ တစ်ကနေ ငါးထိလည်း ရေတွက်နိုင်တယ်။ ငါးအောက် မလျော့စေနဲ့၊ တစ်ဆယ်ထက် လည်း မပိုစေနဲ့ ဒီလို သတ်မှတ်ချက် ရှိပါတယ်။ ရှစ်အထိကတော့ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အကျင့်မြတ်တရားကို ပူဇော်တဲ့အနေနှင့် ဆိုပြီး ဆရာသမားများက ဒီလို ညွှန်ကြားပေးတဲ့အတွက် ဘုန်းကြီးလည်း ဒီဌာနမှာ ရှစ်အထိပဲ သင်ပေးပါတယ်၊ ဘုရားဂုဏ်တော်ကိုးပါးကို ပူဇော်တဲ့ အနေနဲ့ ကိုးအထိ ရေတွက်လည်းရတယ်၊ ဉာဏ်တော်အား ဆယ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူတဲ့ ဘုရားရှင်အား ပူဇော်တဲ့အနေတဲ့ တစ်ဆယ်အထိ ရေတွက်လည်း ရပါတယ်၊ ကိုယ်ကြိုက်သလို ယူလို့ရပါတယ်။ အဲဒီတော့ တစ်ကနေ ရှစ်အထိ ရေတွက်ပြီဆိုကြစို့၊ အဲဒီ တစ်ကနေ ရှစ်အထိ စိတ်ကို ဘယ်မှ မထွက်အောင် လေ့ကျင့်ရတယ်၊ လေ့ကျင့်တဲ့အခါ နာရီ၀က်လောက် သို့မဟုတ် တစ်နာရီလောက်အထိတော့ ငြိမ်အောင် လေ့ကျင့်ရတယ်၊ အရှည် အတို (အသက်ရှုအနှေး အမြန်) . အောင်မြင်မှုရပြီဆိုရင်တော့ အရှည် အတိုကို ကူးနိုင်တယ်။ အရှည်ဆိုတာက အသက်ရှူနှေးတာ၊ အတိုဆိုတာက အသက်ရှူမြန်တာကို ဆိုလိုတယ်၊ နှေးလည်း နှေးတဲ့အတိုင်းသိ၊ မြန်လည်း မြန်တဲ့အတိုင်းသိ၊ နှေး အောင် မြန်အောင် ရှည်အောင် တိုအောင် သက်သက် မကြိုးစားပါနှင့်၊ အရှည်-အတိုလို့လည်း မမှတ်နှင့်၊ အနှေး-အမြန်လို့လည်း မမှတ်နှင့်၊ မမှတ်ဘဲ မနေနိုင်ရင်တော့ ဘယ်လိုသာမှတ်ရမလဲ၊ .. ၀င်လေ ထွက်လေ.. ဒါလောက်ပဲ မှတ်ပါ။ အဲဒီ လေကလေးအပေါ်မှာ စိတ်ကလေး ငြိမ်အောင်ကပ်ထား၊ ရှည်လည်း ရှည်တဲ့အတိုင်းသိ၊ တိုလည်း တိုတဲ့အတိုင်းသိ၊ ဣရိယာပုထ်အနေအထား . အဲဒီလို ရှုရတဲ့အပိုင်းမှာ အာနာပါနရဲ့ စည်းကမ်းတစ်ခုကတော့ ေ့ရှ နောက် ဝဲ ယာ ခန္ဓာကိုယ်ကို နည်းနည်းလေးမှ မလှုပ်အောင် ထိန်းရမယ်ဆိုတဲ့အချက်ပဲ၊ ဣရိယာပုထ် မပြင်ကောင်းဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မခံနိုင်ရင်တော့ ပြင်ပါ၊ ဆင်းရဲ နေတဲ့ ဝေဒနာကို အောင့်အီးသည်းခံရမယ်လို့တော့ မဆိုလိုဘူး၊ ငြိမ်သက်မှု သမာဓိကို မရဘူးဆိုရင်တော့ ဣရိယာပုထ် ပြင်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့လို့ မိမိက နာရီ၀က်အဓိဋ္ဌာန်ပြီးတော့ ငြိမ်အောင်ရှုရမယ်လို့ အဓိဋ္ဌာန်ပြီးထိုင်ခဲ့ရင် နာရီ၀က်တော့ မလှုပ်ရှားဘဲ ထိုင်နိုင်ရင် ပိုကောင်းတယ်၊ တစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင်လည်း တစ်နာရီထိုင်နိုင်ရင်တော့ ပိုကောင်းတယ်၊ အဲဒီတော့ ဒီအရှည် အတိုပေါ်မှာ စိတ်ကလေးငြိမ်အောင် ကပ်ထားလိုက်တဲ့အချိန် အခါမှာ ဒီအပိုင်းမှာ ထိုင်တိုင်း ထိုင်တိုင်း ၀င်လေ ထွက်လေ၊ အရှည် အတို အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတ်က တစ်နာရီလောက် အနည်းဆုံး ကပ်အောင်တော့ လေ့ကျင့်ရပါတယ်၊ ထိုင်တိုင်း ထိုင်တိုင်း ကပ်ပြီဆိုရင်တော့ လေး၊ ငါး၊ ခြောက် ထိုင်အတွင်းမှာ၊ အချို့ ပါရမီရင့်ညောင်းရင်လည်း တစ်ထိုင် နှစ်ထိုင် အတွင်းလောက်မှာ နိမိတ် စပေါ်တတ်ပါတယ်။ ဆယ်ကြိမ်၊ တစ်ဆယ့်ငါးကြိမ်လောက်၊ နှစ်ရက်၊ သုံးရက်လောက် ဒီ အရှည်အတိုမှာ ရှုနေလို့မှ နိမိတ်က မပေါ်ရင်တော့ အစအဆုံးကျင့်စဉ်ကို ကူးကြည့်ပါ။ အစ အဆုံး အကုန်းလုံးတောက်လျှောက်သိပါ . ၀င်လေ-ထွက်လေက ရှည်ရင်လည်း ထိုလေရဲ့ အစ အဆုံး အကုန်လုံးကို တောက်လျှောက်သိဖို့၊ ၀င်လေ-ထွက်လေက တိုရင်လည်း ထို လေရဲ့ အစအဆုံး အကုန်လုံးကို တောက်လျှောက်သိဖို့ ကြိုးစားပါ။ အထဲ လည်း လိုက်မကြည့်ရဘူး၊ အပြင်လည်း လိုက်မကြည့်ရဘူး၊ ထိတဲ့နေရာက လေးမှာ စပြီး ထိတဲ့နေရာမှာ ဆုံးသွားတဲ့အထိ ထိတဲ့နေရာကလေးက စောင့် နေပြီး အစ အဆုံး တောက်လျှောက်သိအောင် ရှုရပါတယ်။ အဲဒီလို အစ အဆုံးကို တောက်လျှောက်သိအောင်ရှုတော့ - သဗ္ဗကာယ ပဋိသံဝေဒီ - လို့ ခေါ်ပါတယ်၊ အစ အဆုံး အကုန်လုံးကို ထင်ထင်ရှားရှား သိအောင် ရှုတာပဲ။. အဲဒီအပိုင်းမှာလည်း ဒါက အစ၊ ဒါက အလယ်၊ ဒါက အဆုံး - ဒီလို မမှတ်နဲ့၊ မှတ်ရင်တော့ ဉာဏ်က မလိုက်နိုင်တော့ မောလာတတ်တယ်၊ မမှတ်ဘဲ မနေနိုင်ရင် ဘယ်လိုသာမှတ်မလဲ၊ ၀င်လေ ထွက်လေ ဒီလောက်ပဲမှတ်ပါ၊ ၀င်သက်လေ ထွက်သက်လေလို့ မှတ်ချင်လည်း မှတ်ရတယ်၊ အဲဒီတော့ ဒီ လေအာရုံပေါ်မှာ စိတ်က ကပ်နေဖို့လိုတယ်၊ မမှတ်ဘဲ မနေတတ်သူကိုသာ မှတ်ခိုင်းတာပါ၊ မမှတ်ဘဲ နေနိုင်ခဲ့ရင်တော့ မမှတ်နဲ့၊ လေပေါ်မှာ စိတ်က တောက်လျှောက် သိနေဖို့ လိုရင်းပဲ။ အလင်းရောင်နဲ့ နိမိတ် . အဲဒီလေကလေးမှာ တောက်လျှောက် သိနေတော့ လေကလေးမှာ ဘာ၀နာစိတ်က ငြိမ်သက်စွာ ကပ်ပြီးတည်လာပြီ ဆိုရင်တော့ အရှည်အတိုအပိုင်းမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အခု အစအဆုံးအပိုင်းမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် များသောအားဖြင့် အလင်းရောင်တွေ စပြီးပေါ်တတ်ပါတယ်၊ အဲဒီ အလင်းရောင်တွေကိုတော့ သွားပြီးမကြည့်ရဘူး။ အလင်းရောင်နှင့် နိမိတ်သည် တခြားစီဖြစ်တယ်၊ နိမိတ်ဆိုတာကတော့ အဲဒီ အာနာပါန လေကြောင်းလေးပဲ၊ များသောအားဖြင့် လေကြောင်းလို့ ပြောတာကတော့ အချောင်းစပေါ်တတ်လို့သာ ပြောတာပါ၊ ဘာ၀နာသညာနှင့် နိမိတ်ပေါ်စအခြေအနေများ . ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တို့ရဲ့ နိမိတ်မပေါ်မီမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အမှတ်သညာကို ဘာ၀နာသညာလို့ ခေါ်တယ်။ ထိုဘာ၀နာသညာကွဲပြားမှုကို အခြေခံပြီးတော့ နိမိတ်တွေက ပုံသဏ္ဌာန် အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲတတ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့် ဒီအပိုင်းမှာ ယောဂီတို့ကို စိတ် မကစားဖို့ကိုတော့ သတိပေးထားရပါတယ်၊ လေပေါ်မှာ စိတ်ငြိမ်အောင်ကပ် ပါလို့သာ ဒီလောက်ပဲ သတိပေးရတယ်။ အဲဒီလို သတိပေးလိုက်တဲ့ အချိန် အခါမှာ လင်းရောင်ခြည်တွေက သိပ်အားကောင်းလာတော့ မျက်လုံးက ဒီလင်းရောင်ခြည်ရဲ့ ဒဏ်ကို မခံနိုင်တဲ့အတွက် မျက်ရည်တွေ ကျတတ်ပါတယ်၊ အောင့်အီးသည်းခံပြီးတော့ မျက်လုံးဘက်ကို အာရုံ မရောက်စေဘဲ လေပေါ်မှာသာ စိတ်ကလေးက ငြိမ်အောင်ကပ်နေပါ။ အဲဒီလို လေပေါ်မှာ စိတ်ကလေးက ငြိမ်အောင် ကပ်ထားလိုက်ပြီဆိုလို့ရှိရင် တဖြည်းဖြည်း ဒီလင်း ရောင်ခြည်စွမ်းအင် အကူအညီနှင့် ဒီလေကြောင်းကလေးကို စတွေ့တတ်ပါတယ်၊ အများအားဖြင့်တော့ မီးခိုးရောင်ကို စတွေ့တတ်ပါတယ်။ အဲဒီကနေ သမာဓိက ငြိမ်သထက် ငြိမ်လာပြီဆိုလို့ရှိရင် ဝါဂွမ်းဆိုင်လို ဖြူနေတဲ့ အဖြူကို တွေ့တတ်ပါတယ်။ အဲဒီဝါဂွမ်းဆိုင်လို ဖြူနေတဲ့ အဖြူ ကလည်း အချို့လည်း အချောင်း၊ အချို့ကလည်း အဝုိင်း - စသည်ဖြင့် ပုံသဏ္ဌာန်အမျိုးမျိုး ရှိတတ်ပါတယ်။.. နိမိတ်ပေါ်မှာ စိတ်ကပ်ရမယ့်အချိန် . အဲဒီလို ဖြူနေတဲ့အဖြူချောင်းကို တွေ့ပြီ ဆိုရင် တစ်ခါတစ်ရံ ယောဂီက အဲဒီ အဖြူချောင်းပေါ်မှာ တစ်ခါတစ်လေ ဘာ၀နာစိတ်ကလေးကို ငြိမ်၀ပ်စွာ တည်နေအောင် ကြိုးစားရင် ကြိုးစားလို့ ရပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စပေါ်စမှာ သူက မခိုင်ဘူး၊ အများစုမှာ မခိုင်တဲ့အတွက် ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက် ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ဒီနိမိတ်ချောင်းပေါ်မှာ ဘာ၀နာစိတ်ကို မကပ်ဘဲ မူလရှုမြဲ ဖြစ်တဲ့ ၀င်သက်လေ ထွက်သက်လေ အာရုံပေါ်မှာသာ ဘာ၀နာစိတ်ကို ငြိမ်၀ပ်စွာ ကပ်ပြီးတည်နေအောင် ကြိုးစားရတယ်၊ အဲဒီလို ကြိုးစားရင်းကနေပြီး တော့ ဒီနိမိတ်ပေါ်လာလို့ နိမိတ်ပေါ်မှာ ဘာ၀နာစိတ်က ကပ်နေပြီဆိုရင် လည်း မခွာချနဲ့၊ ကပ်မြဲသာ ကပ်ထားလိုက်တော့၊ အဲဒီ ဘာ၀နာစိတ်က ဒီ နိမိတ်အာရုံပေါ်မှာ ကပ်နေတဲ့ အချိန်အခါမှာ ပကတိ ၀င်လေ ထွက်လေကို ပြန်မကြည့်နဲ့၊ ပကတိ ၀င်လေ ထွက်လေကို ကြည့်လိုက်၊ နိမိတ်ကို ကြည့်လိုက် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပြုလုပ်နေခဲ့ရင် ဒီသမာဓိသည် ငြိမ်၀ပ်မှုမရှိတဲ့အတွက် စိတ်သည် အာရုံတစ်ခုအပေါ်မှာ ကျရောက်နေတာ မဟုတ်တဲ့အတွက်ကြောင့် သမာဓိ ပျက်သွားတတ်တယ်။ အကယ်၍ ဒီနိမိတ်ချောင်းက မခိုင်သေးဘူးဆိုရင်တော့ ပကတိ ၀င်လေ ထွက်လေကိုသာ ရှုနေပါ၊ ရှုနေရာကနေ နိမိတ်က ခိုင်ပြီး နာရီ၀က်လောက် တစ်နာရီလောက် မပျောက်တော့ဘူးဆိုရင်တော့ အဲဒီနိမိတ်မှာ ပြောင်းကပ်ပါ၊ ထိုနိမိတ်သည် ဝေးနေခဲ့ရင်တော့ အကပ်မခံဘူး၊ နှာသီးဖျားနှင့် အနီးကပ်ဆုံး နေရာမှာ ပေါ်မှ များသောအားဖြင့် အကပ်ခံတယ်။ ပေါ်တဲ့ အချိန်အခါမှာလည်း နိမိတ်ချောင်းက သိပ်ရှည်နေရင်လည်း ရှည်တဲ့အတိုင်း တောက်လျှောက်လိုက်မကပ်နဲ့၊ နှာသီးဖျားနှင့် အနီးကပ်ဆုံး နေရာမှာ တည်ရှိနေတဲ့ နိမိတ်ပေါ်မှာသာ စိတ်ကလေးကို ကပ်သာထားလိုက်။ ဥဂ္ဂဟနိမိတ်၊ ပဋိဘာဂနိမိတ် . အဲဒီလို ကပ်ထားလိုက်လို့ ဘာ၀နာစိတ်က ဒီအာနာပါနနိမိတ်အာရုံမှာ တစ်နာရီ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့် ငြိမ်ပြီး ကပ်လာပြီဆိုရင်တော့ တဖြည်းဖြည်း ဒီနိမိတ်သည် ဖြူရာကနေ ကြည်ပြီး တောက်လာတတ်ပါတယ်။ ဖြူနေတဲ့နိမိတ်ကိုတော့ ဥဂ္ဂဟနိမိတ်လို့ ခေါ်ပါတယ်၊ ကြည်ပြီး အရောင်ထွက်လာတဲ့ နိမိတ်ကိုတော့ ပဋိဘာဂနိမိတ်လို့ ခေါ်ပါတယ်၊ အဲဒီ ပဋိဘာဂနိမိတ်ဆိုတဲ့ အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတ်ကို တစ်နာရီ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့် ငြိမ်၀ပ်စွာ ကပ်ပြီးတည်နေအောင် ထိုင်တိုင်း ထိုင်တိုင်း ရအောင် လေ့ကျင့်ရတယ်၊ ထိုအချိန်အခါမှာ သွားရင်လည်းရှု၊ ရပ်လည်းရှု၊ ထိုင်လည်းရှု၊ အိပ်လည်းရှု လေ့ကျင့်ပေးရပါတယ်။ စျာန် နှင့် အဘိညာဏ် . အဲဒီလို လေ့ကျင့်လိုက်တဲ့အချိန်အခါမှာ သမာဓိက ငြိမ်၀ပ်စွာ ကပ်ပြီး တည်နေပြီး တစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် တစ်နာရီ၊ တစ်မိနစ်အဓိဋ္ဌာန်ရင် တစ်မိနစ် ရပြီ၊ နှစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် နှစ်နာရီ ရပြီ၊ အဓိဋ္ဌာန်တဲ့အတိုင်း အောင်မြင်မှု ရှိနေပြီဆိုရင်တော့ ထိုအချိန်အခါမှာ ထိုယောဂီပုဂ္ဂိုလ်က စျာန်အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်လို့ရပြီ။ အားထုတ်စပုဂ္ဂိုလ်သည် စျာန်အင်္ဂါ ဆင်ခြင်မှု နည်းပါစေ၊ ၀င်စားမှု များပါစေလို့ ဝိသုဒ္ဓိမဂ်အဋ္ဌကထာက (ဝိသုဒ္ဓိ-၁-၁၄၈။ မဟာဋီ-၁-၁၇၈။) သတ်မှတ်ပေးထားတယ်။ အားထုတ်စပုဂ္ဂိုလ် အခုလို နိမိတ်ရစပုဂ္ဂိုလ်က နိမိတ်အပေါ်မှာ ဘာ၀နာစိတ်ကို ငြိမ်၀ပ်စွာကပ်ပြီး တစ်နာရီ၊ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့် တည်နေအောင် လေ့ကျင့်ပေးရတယ်၊ အဲဒီလို လေ့ကျင့်တဲ့လုပ်ငန်းကို (စိုက်စိုက်စူးစူး အထူးမြဲမြံ ရှုအားသန် စျာန်ဟုခေါ်သတတ်) ဒီလို လယ်တီဆရာတော် ဘုရားက မိန့်ဆိုထားတယ်၊ အာရမ္မဏူပနိဇ္ဈာနစျာန်လို့ ခေါ်ပါတယ်။ အလွန် ကြည်လင်တောက်ပနေတဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံကို စိုက်စိုက်စူးစူးနှင့် မြဲမြဲမြံမြံ တည်တံ့နေအောင် စိတ်ကလေးကို တည်ပြီးကပ်နေ အောင် ရှုနေတဲ့လုပ်ငန်းဖြစ်လို့ ဒါကို စျာန်လို့ ခေါ်တယ်။ မြေလျှိုး မိုးပျံနေတာကို စျာန်လို့ခေါ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မြေလျှိုး မိုးပျံတဲ့ လုပ်ငန်းကတော့ အဘိညာဏ်နှင့် ဆိုင်တယ်၊ အဲဒါက အဘိညာဏ်ပိုင်း။ အခုပြောနေတာက စျာန်ပိုင်းပဲ၊ အဲဒီတော့ စျာန်၀င်စားမှုများရမယ်၊ စျာန် အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်တာ နည်းရမယ်။ ပထမစျာန်သမာဓိ . ဒီတော့ ဒီအာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံမှာ အနည်းဆုံး လေး ငါး ဆယ်ထိုင်လောက် ဘာ၀နာစိတ်က အဓိဋ္ဌာန်တဲ့ အတိုင်း တစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် တစ်နာရီ၊ နှစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် နှစ်နာရီ ငြိမ် ၀ပ်စွာ ကပ်ပြီးတည်နေပြီဆိုရင်တော့ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ဟာ စျာန်အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်နိုင်တယ်။ သို့သော် မှတ်ကျောက်တစ်ခုကတော့ အဲဒီ အာနာပါနပဋိဘာဂ နိမိတ်မှာ တစ်နာရီ အဓိဋ္ဌာန်ပြီး တစ်နာရီထိုင်လိုက်လို့ တစ်နာရီလုံး စိတ်က ကပ်နေတယ်ဆိုရင် အဲဒီအချိန်မှာ မိမိက ဘေးအသံတွေကို ကြား-မကြား နည်းနည်း အကဲခတ်ကြည့်ပါ။ ကြားနေသေးတယ်ဆိုရင်တော့ ဒီစျာန်သည် ဆက်တိုက် မရသေးဘူး၊ ကြိုးကြား ကြိုးကြား စျာန်က လျှောလျှောနေတဲ့သဘော ရှိတယ်၊ ဆက်တိုက် ရပြီ၊ ဘာသံမှလည်း မကြားတော့ဘူး၊ အလွန် ကြည်လင်တောက်ပနေတဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်ကလေးနှင့် မိမိရဲ့ဘာ၀နာစိတ် ဒီနှစ်ခုပဲရှိတော့တယ်လို့လည်း သိနေပြီ၊ ဘာ၀နာစိတ်ကလည်း အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံ မှာပဲ ငြိမ်၀ပ်စွာကပ်ပြီး တည်နေပြီ၊ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံထဲမှာပဲ ဘာ၀နာစိတ်က နစ်မြုပ်နေပြီဆိုရင် တော့ ထိုအချိန်အခါမှာ စျာန်အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်လို့ ရနိုင်ပါပြီ။ . ( ဖားအောက်ဆရာတော်ကြီးဟောကြားသောတရားတော်မှ ဦးတေဇိန္ဒက ကောက်နုတ်တင်ပြခြင်းဖြစ်သည်..........) သမာဓိ မွနျမွနျတကျတဲ့နညျး ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ . တရားထိုငျတဲ့အခါ သမာဓိ မွနျမွနျတကျတဲ့နညျးလေး မသိသေးတဲ့သူတှအေတှကျပါ။ ဝငျလေ ထှကျလကေို သခြောစောငျ့ ဖမျးနရေပါတယျ။ ကိုယျခန်ဓာက ယားတယျဆိုလဲ ယားတဲ့ပေါျ ဖွဈပကြျ မမှတျဘဲ။ အာရုံက နှာသီးဖြားပေါျမှာ ရှိနပေေးပါ။ ဥပမာ- သီခငြျးသံတှေ ဘယျလောကျဆူညံပါစေ အာရုံက တဈခွားနရောရောကျနတေဲ့ သူတှအေနနေဲ့ ဘာစာသားတှေ ဆိုသှားတယျဆိုတာတှေ ကယြျလောငျနတောဘဲဆိုတာတှေ မသိနိုငျသလိုပါဘဲ။ တကယျ တရားထိုငျတဲ့အခါမှာ လူတောျတောျမြားမြားက ဘာကို ဘယျလို ထိုငျရမယျဆိုတာ မသိကွပါဘူး။ နားလညျသူတှကေို မေးမွနျးကွတာတှလေဲ နညျးပါတယျ။ ကွာကွာထိုငျပမေယျ့ သမာဓိမတကျ။ ဒုံရငျးက ဒုံရငျးဖွဈနကွေတာ။ မထိုငျတတျကွလို့ပါ။ နှာသီးဝမှာ ထားတယျဆိုရာမှာ စလုံးရေ စတဲ့ သူတှအေနနေဲ့ ပွူ နာ တဈရပျက အတှေးလေးတှေ ဝငျလာတာပါဘဲ။ အတှေးတှေ မဝငျရဘူးလို့ ပွောလို့မရပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ သတိကပျလိုကျတဲ့အခါ အတှေးကို ဖကြျလိုကျပါ။ ငါ အတှေးဝငျသှားပါလားဆိုတဲ့အတှေးနဲ့အပွိုငျ ငါတရားထိုငျနပေါလားဆိုတာ သိပါ။ ပွီးရငျ နှာသီးဖြားမှာ ဆကျထားပါ။ အတှေးပေါျမှာ ဖွဈပကြျလေး ဖွဈသှားပါလားဆိုတဲ့ ဟာလေး နှလုံးသှငျးနိုငျရငျ ပိုကောငျးပါတယျ။ တရားနိမိတျတှေ ပေါျလာရငျလဲ ထူးဆနျးအံ့သွမှုတှေ ထဲမှာ မြောပါမသှားဘဲ။ ငါ တရားထိုငျနတေယျဆိုတဲ့ အတှေးလေးနဲ့ ဖွတျပဈရပါမယျ။ ဒီနရောမှာ သမထနဲ့ ဝိပူ နာခှဲဖို့ လိုပါလိမျ့မယျ။ သမာဓိ ထူထောငျတဲ့အထိက သမထနညျးနဲ့တူတူပါဘဲ။ သမာဓိ အားကောငျးလာပွီဆို အာရုံထူး နိမိတျထူး ခံစားခကြျထူး တှနေဲ့ တှေ့လာတဲ့အခါမှာ သမထက အာရုံတှပေေါျမှ နှဈသကျ မွောပါသှားပါတယျ။ ဝိပူ နာက ဘာအာရုံတှဘေဲလာလာ အပကြျဆိုတဲ့ ဘကျကို ရှေ့ရှုရမှာပါ။ ပြောျဝငျမသှားရပါဘူး။ အနတ်တမှာ လမျးဆုံးမှ ဝိပူနာပါ။ ဒီနညျးလေးက တနျဖိုးသိတဲ့သူတှအေတှကျ အရမျးအသုံးဝငျပါလိမျ့မယျ။ ဒီနညျးလမျးလေးကို ရှေးကမြျးစာ တဈအုပျထဲမှာ ဖတျရတာပါ ဖွတျလမျးနညျးလေးပါ။ _____________________________________________________ အာနာပါနစတငျအားထုတျသူ၏ ထိုငျပုံနညျးစနဈ . တငျမလ်လငျခှဖွေဈစေ မိနျးမထိုငျဖွဈစေ အဆငျပွသေလိုထိုငျနိုငျပါတယျ ။ အထကျပိုငျးကိုယျကိုဖွောငျ့မတျစှာထားဖို့လိုပါတယျ။တဈခါတဈရံ လရှေူသှငျးတာကို လိုကျတာမြားပါက နောကျသို့လနျတတျပါတယျ။ လထေုတျမှုနောကျသို့လိုကျတာမြားပါက အရှေ့သို့ငိုကျတတျပါတယျ၊ ဒါမြိုးမဖွဈစရေနျမတျနဖေို့လိုအပျပါတယျ ။ တငျးပါးအောကျမှာ လကျနှဈလုံးစာလောကျ ခေါငျးအုံးလေးဖွဈစေ သငျ့တောျမညျ့ အဝတျစောငျ စသညျတို့အား ထား၍ထိုငျမညျဆိုပါက အလိုအလြောကျခါးမတျလာပါလိမျ့မညျ။ အာနာပါအားထုတျသူသညျ ခါးမတျဖို့ကအလှနျအရေးကွီးပါတယျ၊ ခါးမတျမှ လကေိုမှနျမှနျဖွောငျ့ဖွောငျ့ရှူသှငျးရှူထုတျ လုပျနိုငျပါမယျ၊ အဝတျအစားတို့အားလညျးတငျးကပြျမနဖေို့လိုအပျပါတယျ ၊ ပွလြေော့သော အဝတျတို့ကိုဝတျသငျ့ပါတယျ ၊ ရာသီဥတုကိုလိုကျပွီး အဝတျအစားကို ဝတျသငျ့ပါတယျ ။ တငျမလ်လငျခှထေိုငျတဲ့နရောမှာ ခွထေောကျနှဈခြောငျးအားထပျ၍ မထိုငျသငျ့ပါဘူး ၊ ဘယျဖွဈစေ ညာဖွဈစေ ရှေ့သို့တဈခြောငျးထားနောကျသို့တဈခြောငျးထား၍ ထိုငျပါက ကွာရှညျထိုငျနိုငျပါလိမျ့မယျ ။ လကျနှဈဖကျလညျး ဘယျလကျဖဝါးပေါျ ညာလကျဖဝါးတငျ၍ ထိုငျနိုငျပါတယျ ၊ ဒါမှမဟုတျ အဆငျပွသေလိုထားနိုငျပါတယျ။ (လကျနှဈဖကျ ထပျထားတဲ့နရောမှာ လကျမနှဈခုအား ထိ၍အတငျးဖိတှနျးမထားရပါ) လကျသညျလိုရငျးမဟုတျပါ ခါးရှေ့သို့မငိုကျရနျအထိနျးဖွဈပါတယျ ။ သငျခန်ဓာကိုယျသညျ ကုလားထိုငျတဈလုံးလိုဖွောငျ့နပေါပွီ ။ရှေ့ခွနှေဈခွောငျး တငျပါးနှဈခုတို့၏ လေးခြောငျးထောငျ့ထားသော ကုလားထိုငျကဲ့သို့ မတျနပေါပွီ ။ အာနာပါန စတငျအားထုတျတော့မယျ ရှေ့ကဖွဈသော ဝမျးသာစရာ ဝမျးနညျးစရာ အတှေးတှမေဝငျအောငျ စောငျ့ထိနျးမယျဆိုပွီး စိတျကိုမှေးမွူပါ။ တရားအားလိုခွငျသော ဆန်ဒအားမှေးမွူကာ မလြော့သောဝီရိယ အစဉျမပွတျသောသတိဖွငျ့ အားထုတျပါ ။ _____________________________________________________ အာနာပါနအားထုတျစ ယောဂီမြားတှငျ ဖွဈလေ့ဖွဈထရှိသော အခကျအခဲလေးမြား . အသံသညျ သမာဓိ၏ဆူးငွောငျ့ ဖွဈသညျဟုဆိုသညျ့ အတိုငျး ပတျဝနျးကငြျ၏ အသံတို့ကွောငျ့ စိတျအနှောကျအယှကျဖွဈတတျပါတယျ။ ဒါကိုစိတျထဲတှငျ မကြမေနပျမဖွဈသငျ့ပါ ၊ တောတောငျထဲသညျပငျ ကြေးငှကျ သားရဲ တိရစ်ဆာနျတို့၏ အသံပငျရှိသေး၏ ။ မိမိစိတျ၌ မကြမေနပျမှုကွောငျ့ ဒေါသစိတျတို့ ဝငျရောကျသဖွငျ့ ကမ်မဋ်ဌာနျး ဆုတျယုတျတတျ၏ ။ ဒီအသံတို့အားလညျး ကွားရကောငျးမလားဟု မိမိကိုယျလညျး အပွဈမတငျသငျ့ပါ ။ ဒီအခြိနျသညျ အသံမြားမကွားရလောကျအောငျ ဖွဈပေါျစသေော သမာဓိမြိုးကား မဟုတျသေးပေ ။ ကွားသငျ့သလောကျကွားနိုငျသေး၏ ။ ငါသညျ ခန်ဓီပါရမီ ဖွညျ့သညျဟူ၍ မိမိကိုယျကိုဆုံးမကာ သတိကွီးစှာဖွငျ့ လကေိုသာမှတျနပေါ ။ ယောဂီမြားတှငျဖွဈတတျခွငျးမှာ နှာသီးအတှငျးကိုလိုကျမိ၍ တငျးကပြျမှုကိုခံရတတျပါတယျ ။ ထိုသို့ဖွဈလာလြှငျ အတှငျးသို့ မလိုကျမိစရေနျ သတိကွီးစှာထား၍ နှာသီးဖြား(သို့) အထကျနှုတျခမျး၌သာ ဝငျလထှေကျလကေိုသာမှတျနပေါ ။ ပူမှု အေးမှု မာမှု တငျးမှု တို့အားနှလုံးမသှငျးရပါ ။ ဓာတျဘကျသို့ရောကျ၍ ကမ်မဋ်ဌာနျးဆုတျယုတျတတျပါတယျ ။ သမာဓိသညျ အားကောငျးလာပါက တဈခါတဈရံ မကြျနှာပွငျ ဒါမှမဟုတျ နှာသီးဖြားတို့၌ ပိုးရှတို့ သှားသကဲ့သို့ ဖွဈတတျပါတယျ ။ ထိုသို့ဖွဈပေါျလာပါက ကမ်မဋ်ဌာနျးကိုရပျပွဈခွငျး မပွုပါနှငျ့ ၊ စိတျရှညျသညျးခံစှာ ဝငျလထှေကျလကေိုသာမှတျနပေါ မကွာမှီပငျ ပြောကျသှားတတျပါတယျ ။ ____________________________________________________ အာနာပါနသမာဓိကို အောငျမွငျပေါကျမွောကျခွငျး . သမထပိုငျးရဲ့ အဆင့ျလေးဆင့ျ( ၀ငျလေ ထှကျလေ ရှဈမြိုး) သမာဓိထူထောငျတဲ့အပိုငျးမှာ ကမ်မဋ်ဌာနျးလေးဆယျရှိတဲ့အနကျ ကွိုကျတဲ့ကမ်မဋ်ဌာနျးနှင့ျ သမာဓိကို ထူထောငျနိုငျပါ တယျ။ အာနာပါနကမ်မဋ်ဌာနျးကို အတိုခြုပျပွီး သမာဓိထူထောငျပုံပွောဖို့ ရညျရှယျထားတယျ၊ ဒီတော့ ဘုရားရှငျက ဒီအာနာပါနကမ်မဋ်ဌာနျးကို ညှှနျကွားတဲ့အခြိနျအခါမှာ နံပါတျတဈ ဒီဃ - အရှညျ၊ နံပါတျနှဈ ရူ - အတို၊ နံပါတျသုံး သဗ်ဗကာယ- ပဋိသံဝဒေီ - အစအဆုံး အကုနျလုံး၊ နံပါတျလေး ပူမ ်ဘယံ - ငွိမျးအောငျ ကငြ့ျပါဆိုပွီး အဆင့ျ လေးဆငျ့ ခမြှတျပေးပါတယျ၊ အဲဒီ သမာဓိ ပိုငျး၊ လေးဆင့ျစလုံးမှာ ယောဂါ၀စရပုဂ်ဂိုလျက ဘယျလိုအားထုတျရမလဲ၊သော သတော၀ အူသတိ သတော၀ ပူသတိ။ (မ-၁-၇၀။) အရှညျမှာလညျး သတိမွဲရမယျ၊ အတိုမှာလညျး သတိမွဲ ရမယျ၊ အစအဆုံး အကုနျလုံးမှာလညျး သတိမွဲနရေမယျ၊ ငွိမျးအောငျကငြ့ျ တဲ့နရောမှာလညျး သတိမွဲရမယျလို့ ဒီလိုဆိုလိုတယျ၊ဒီတော့ အရှညျမှာလညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျက နှဈမြိုး၊ အတိုကတြော့လညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျက နှဈမြိုး၊ အစအဆုံးအကုနျလုံး ထငျထငျရှားရှား သိရာမှာလညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျက နှဈမြိုး၊ ငွိမျးအောငျကငြ့ျတဲ့အပိုငျးမှာလညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျ နှဈမြိုးပဲ၊ ပေါငျးလိုကျတော့ ဘယျနှဈမြိုးရှိသှားသလဲ၊ - ရှဈမြိုး၊ ဒါက သမထပိုငျးအတှကျ ကှကျပွီး ပွောတာပါ။ ဒီတော့ အရှညျ၊ အတို၊ အစအဆုံး အကုနျလုံးကို ထငျထငျရှားရှား သိအောငျ ပထမလေ့ကငြ့ျရမှာဖွဈတော့ ယောဂါ၀စရပုဂ်ဂိုလျက အဲဒီ ၀ငျလေ ထှကျလကေို ရှုပှားသုံးသပျတဲ့အပိုငျးမှာ --- ထိမှုထငျရှားရာမှာ စိတျထားပွီး လကေိုကွည့ျပါ ဖုဋ်ဌဖုဋ်ဌောကာသေ ပန သတိံ ဌပတှော ဘာဝနေ်တေူ၀ ဘာ၀နာ သမ်ပဇ်ဇတိ (ဝိသုဒ်ဓိ-၁-၂၇၁။) လို့ ဝိသုဒ်ဓိမဂျအဋ်ဌကထာက ညှှနျကွားထားတဲ့အတိုငျး --- ၀ငျတဲ့လေ ထှကျတဲ့လေ ထိမှုထငျရှားတဲ့ တဈနရောကနေ စောင့ျပွီး တော့ စိတျကို ထားဖို့ လိုအပျပါတယျ။ ကွည့ျရမှာက ဘာကို ကွည့ျရမှာလဲ၊ ၀ငျသကျလေ ထှကျသကျလကေို ကွည့ျရမယျ။ အဲဒီလသေညျ အထဲ၀ငျတော့ အထဲလညျး လိုကျမကွည့ျနဲ့၊ အပွငျ ထှကျ တော့ အပွငျလညျး လိုကျမကွည့ျနဲ့၊ ထိတဲ့နရောက စောင့ျပွီး ဒီလကေလေး ကိုကွည့ျပါ၊ အဲဒီ လကေလေးမှာ စိတျကိုငွိမျအောငျ ကပျကွည့ျ၊ ကပျလို့မှ မရဘူးဆိုရငျတော့ အဋ်ဌကထာမြားက ရတှေကျတဲ့နညျးကို အသုံးပွုဖို့ ညှှနျ ကွားထားပါတယျ။ ရတှေကျခွငျးဂဏနာနညျး . ၀ငျလေ ထှကျလေ နှဈခုပေါငျးကို .. တဈ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. နှဈ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. သုံး ၀ငျလေ ထှကျလေ ..လေး ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ငါး ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ခွောကျ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ခုနဈ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ရှဈ အဲဒီ တဈကနေ ရှဈအထိ ငါ့စိတျ ဘယျမှမထှကျရဘူးလို့ ဒီလို လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ လေ့ကငြ့ျဖနျ မြားလာပွီဆိုရငျတော့ တဖွညျးဖွညျး ငွိမျသှား တတျပါတယျ။ တဈကနေ တဈဆယျထိလညျး ရတှေကျနိုငျတယျ။ တဈကနေ ငါးထိလညျး ရတှေကျနိုငျတယျ။ ငါးအောကျ မလြော့စနေဲ့၊ တဈဆယျထကျ လညျး မပိုစနေဲ့ ဒီလို သတျမှတျခကြျ ရှိပါတယျ။ ရှဈအထိကတော့ မဂ်ဂငျရှဈပါး အကငြ့ျမွတျတရားကို ပူဇောျတဲ့အနနှေင့ျ ဆိုပွီး ဆရာသမားမြားက ဒီလို ညှှနျကွားပေးတဲ့အတှကျ ဘုနျးကွီးလညျး ဒီဌာနမှာ ရှဈအထိပဲ သငျပေးပါတယျ၊ ဘုရားဂုဏျတောျကိုးပါးကို ပူဇောျတဲ့ အနနေဲ့ ကိုးအထိ ရတှေကျလညျးရတယျ၊ ဉာဏျတောျအား ဆယျပါးနှင့ျ ပွည့ျစုံတောျမူတဲ့ ဘုရားရှငျအား ပူဇောျတဲ့အနတေဲ့ တဈဆယျအထိ ရတှေကျလညျး ရပါတယျ၊ ကိုယျကွိုကျသလို ယူလို့ရပါတယျ။ အဲဒီတော့ တဈကနေ ရှဈအထိ ရတှေကျပွီဆိုကွစို့၊ အဲဒီ တဈကနေ ရှဈအထိ စိတျကို ဘယျမှ မထှကျအောငျ လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ လေ့ကငြ့ျတဲ့အခါ နာရီ၀ကျလောကျ သို့မဟုတျ တဈနာရီလောကျအထိတော့ ငွိမျအောငျ လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ အရှညျ အတို (အသကျရှုအနှေး အမွနျ) . အောငျမွငျမှုရပွီဆိုရငျတော့ အရှညျ အတိုကို ကူးနိုငျတယျ။ အရှညျဆိုတာက အသကျရှူနှေးတာ၊ အတိုဆိုတာက အသကျရှူမွနျတာကို ဆိုလိုတယျ၊ နှေးလညျး နှေးတဲ့အတိုငျးသိ၊ မွနျလညျး မွနျတဲ့အတိုငျးသိ၊ နှေး အောငျ မွနျအောငျ ရှညျအောငျ တိုအောငျ သကျသကျ မကွိုးစားပါနှင့ျ၊ အရှညျ-အတိုလို့လညျး မမှတျနှင့ျ၊ အနှေး-အမွနျလို့လညျး မမှတျနှင့ျ၊ မမှတျဘဲ မနနေိုငျရငျတော့ ဘယျလိုသာမှတျရမလဲ၊ .. ၀ငျလေ ထှကျလေ.. ဒါလောကျပဲ မှတျပါ။ အဲဒီ လကေလေးအပေါျမှာ စိတျကလေး ငွိမျအောငျကပျထား၊ ရှညျလညျး ရှညျတဲ့အတိုငျးသိ၊ တိုလညျး တိုတဲ့အတိုငျးသိ၊ ဣရိယာပုထျအနအေထား . အဲဒီလို ရှုရတဲ့အပိုငျးမှာ အာနာပါနရဲ့ စညျးကမျးတဈခုကတော့ ေ့ရှ နောကျ ဝဲ ယာ ခန်ဓာကိုယျကို နညျးနညျးလေးမှ မလှုပျအောငျ ထိနျးရမယျဆိုတဲ့အခကြျပဲ၊ ဣရိယာပုထျ မပွငျကောငျးဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါဘူး၊ ဒါပမေဲ့ မခံနိုငျရငျတော့ ပွငျပါ၊ ဆငျးရဲ နတေဲ့ ဝဒေနာကို အောင့ျအီးသညျးခံရမယျလို့တော့ မဆိုလိုဘူး၊ ငွိမျသကျမှု သမာဓိကို မရဘူးဆိုရငျတော့ ဣရိယာပုထျ ပွငျနိုငျတယျ။ ဒါပမေဲ့လို့ မိမိက နာရီ၀ကျအဓိဋ်ဌာနျပွီးတော့ ငွိမျအောငျရှုရမယျလို့ အဓိဋ်ဌာနျပွီးထိုငျခဲ့ရငျ နာရီ၀ကျတော့ မလှုပျရှားဘဲ ထိုငျနိုငျရငျ ပိုကောငျးတယျ၊ တဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျလညျး တဈနာရီထိုငျနိုငျရငျတော့ ပိုကောငျးတယျ၊ အဲဒီတော့ ဒီအရှညျ အတိုပေါျမှာ စိတျကလေးငွိမျအောငျ ကပျထားလိုကျတဲ့အခြိနျ အခါမှာ ဒီအပိုငျးမှာ ထိုငျတိုငျး ထိုငျတိုငျး ၀ငျလေ ထှကျလေ၊ အရှညျ အတို အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတျက တဈနာရီလောကျ အနညျးဆုံး ကပျအောငျတော့ လေ့ကငြ့ျရပါတယျ၊ ထိုငျတိုငျး ထိုငျတိုငျး ကပျပွီဆိုရငျတော့ လေး၊ ငါး၊ ခွောကျ ထိုငျအတှငျးမှာ၊ အခြို့ ပါရမီရင့ျညောငျးရငျလညျး တဈထိုငျ နှဈထိုငျ အတှငျးလောကျမှာ နိမိတျ စပေါျတတျပါတယျ။ ဆယျကွိမျ၊ တဈဆယ့ျငါးကွိမျလောကျ၊ နှဈရကျ၊ သုံးရကျလောကျ ဒီ အရှညျအတိုမှာ ရှုနလေို့မှ နိမိတျက မပေါျရငျတော့ အစအဆုံးကငြ့ျစဉျကို ကူးကွည့ျပါ။ အစ အဆုံး အကုနျးလုံးတောကျလြှောကျသိပါ . ၀ငျလေ-ထှကျလကေ ရှညျရငျလညျး ထိုလရေဲ့ အစ အဆုံး အကုနျလုံးကို တောကျလြှောကျသိဖို့၊ ၀ငျလေ-ထှကျလကေ တိုရငျလညျး ထို လရေဲ့ အစအဆုံး အကုနျလုံးကို တောကျလြှောကျသိဖို့ ကွိုးစားပါ။ အထဲ လညျး လိုကျမကွည့ျရဘူး၊ အပွငျလညျး လိုကျမကွည့ျရဘူး၊ ထိတဲ့နရောက လေးမှာ စပွီး ထိတဲ့နရောမှာ ဆုံးသှားတဲ့အထိ ထိတဲ့နရောကလေးက စောင့ျ နပွေီး အစ အဆုံး တောကျလြှောကျသိအောငျ ရှုရပါတယျ။ အဲဒီလို အစ အဆုံးကို တောကျလြှောကျသိအောငျရှုတော့ - သဗ်ဗကာယ ပဋိသံဝဒေီ - လို့ ခေါျပါတယျ၊ အစ အဆုံး အကုနျလုံးကို ထငျထငျရှားရှား သိအောငျ ရှုတာပဲ။. အဲဒီအပိုငျးမှာလညျး ဒါက အစ၊ ဒါက အလယျ၊ ဒါက အဆုံး - ဒီလို မမှတျနဲ့၊ မှတျရငျတော့ ဉာဏျက မလိုကျနိုငျတော့ မောလာတတျတယျ၊ မမှတျဘဲ မနနေိုငျရငျ ဘယျလိုသာမှတျမလဲ၊ ၀ငျလေ ထှကျလေ ဒီလောကျပဲမှတျပါ၊ ၀ငျသကျလေ ထှကျသကျလလေို့ မှတျခငြျလညျး မှတျရတယျ၊ အဲဒီတော့ ဒီ လအောရုံပေါျမှာ စိတျက ကပျနဖေို့လိုတယျ၊ မမှတျဘဲ မနတေတျသူကိုသာ မှတျခိုငျးတာပါ၊ မမှတျဘဲ နနေိုငျခဲ့ရငျတော့ မမှတျနဲ့၊ လပေေါျမှာ စိတျက တောကျလြှောကျ သိနဖေို့ လိုရငျးပဲ။ အလငျးရောငျနဲ့ နိမိတျ . အဲဒီလကေလေးမှာ တောကျလြှောကျ သိနတေော့ လကေလေးမှာ ဘာ၀နာစိတျက ငွိမျသကျစှာ ကပျပွီးတညျလာပွီ ဆိုရငျတော့ အရှညျအတိုအပိုငျးမှာပဲဖွဈဖွဈ၊ အခု အစအဆုံးအပိုငျးမှာပဲ ဖွဈဖွဈ မြားသောအားဖွင့ျ အလငျးရောငျတှေ စပွီးပေါျတတျပါတယျ၊ အဲဒီ အလငျးရောငျတှကေိုတော့ သှားပွီးမကွည့ျရဘူး။ အလငျးရောငျနှင့ျ နိမိတျသညျ တခွားစီဖွဈတယျ၊ နိမိတျဆိုတာကတော့ အဲဒီ အာနာပါန လကွေောငျးလေးပဲ၊ မြားသောအားဖွင့ျ လကွေောငျးလို့ ပွောတာကတော့ အခြောငျးစပေါျတတျလို့သာ ပွောတာပါ၊ ဘာ၀နာသညာနှင့ျ နိမိတျပေါျစအခွအေနမြေား . ယောဂီပုဂ်ဂိုလျတို့ရဲ့ နိမိတျမပေါျမီမှာ ဖွဈပေါျနတေဲ့ အမှတျသညာကို ဘာ၀နာသညာလို့ ခေါျတယျ။ ထိုဘာ၀နာသညာကှဲပွားမှုကို အခွခေံပွီးတော့ နိမိတျတှကေ ပုံသဏ်ဌာနျ အမြိုးမြိုး ပွောငျးလဲတတျပါတယျ၊ ဒါကွောင့ျ ဒီအပိုငျးမှာ ယောဂီတို့ကို စိတျ မကစားဖို့ကိုတော့ သတိပေးထားရပါတယျ၊ လပေေါျမှာ စိတျငွိမျအောငျကပျ ပါလို့သာ ဒီလောကျပဲ သတိပေးရတယျ။ အဲဒီလို သတိပေးလိုကျတဲ့ အခြိနျ အခါမှာ လငျးရောငျခွညျတှကေ သိပျအားကောငျးလာတော့ မကြျလုံးက ဒီလငျးရောငျခွညျရဲ့ ဒဏျကို မခံနိုငျတဲ့အတှကျ မကြျရညျတှေ ကတြတျပါတယျ၊ အောင့ျအီးသညျးခံပွီးတော့ မကြျလုံးဘကျကို အာရုံ မရောကျစဘေဲ လပေေါျမှာသာ စိတျကလေးက ငွိမျအောငျကပျနပေါ။ အဲဒီလို လပေေါျမှာ စိတျကလေးက ငွိမျအောငျ ကပျထားလိုကျပွီဆိုလို့ရှိရငျ တဖွညျးဖွညျး ဒီလငျး ရောငျခွညျစှမျးအငျ အကူအညီနှင့ျ ဒီလကွေောငျးကလေးကို စတှေ့တတျပါတယျ၊ အမြားအားဖွင့ျတော့ မီးခိုးရောငျကို စတှေ့တတျပါတယျ။ အဲဒီကနေ သမာဓိက ငွိမျသထကျ ငွိမျလာပွီဆိုလို့ရှိရငျ ဝါဂှမျးဆိုငျလို ဖွူနတေဲ့ အဖွူကို တှေ့တတျပါတယျ။ အဲဒီဝါဂှမျးဆိုငျလို ဖွူနတေဲ့ အဖွူ ကလညျး အခြို့လညျး အခြောငျး၊ အခြို့ကလညျး အဝိုငျး - စသညျဖွင့ျ ပုံသဏ်ဌာနျအမြိုးမြိုး ရှိတတျပါတယျ။.. နိမိတျပေါျမှာ စိတျကပျရမယ့ျအခြိနျ . အဲဒီလို ဖွူနတေဲ့အဖွူခြောငျးကို တှေ့ပွီ ဆိုရငျ တဈခါတဈရံ ယောဂီက အဲဒီ အဖွူခြောငျးပေါျမှာ တဈခါတဈလေ ဘာ၀နာစိတျကလေးကို ငွိမျ၀ပျစှာ တညျနအေောငျ ကွိုးစားရငျ ကွိုးစားလို့ ရပါတယျ၊ ဒါပမေဲ့ စပေါျစမှာ သူက မခိုငျဘူး၊ အမြားစုမှာ မခိုငျတဲ့အတှကျ ပေါျလိုကျ ပြောကျလိုကျ ပေါျလိုကျ ပြောကျလိုကျ ဖွဈတတျပါတယျ။ အဲဒီအခါမှာ ဒီနိမိတျခြောငျးပေါျမှာ ဘာ၀နာစိတျကို မကပျဘဲ မူလရှုမွဲ ဖွဈတဲ့ ၀ငျသကျလေ ထှကျသကျလေ အာရုံပေါျမှာသာ ဘာ၀နာစိတျကို ငွိမျ၀ပျစှာ ကပျပွီးတညျနအေောငျ ကွိုးစားရတယျ၊ အဲဒီလို ကွိုးစားရငျးကနပွေီး တော့ ဒီနိမိတျပေါျလာလို့ နိမိတျပေါျမှာ ဘာ၀နာစိတျက ကပျနပွေီဆိုရငျ လညျး မခှာခနြဲ့၊ ကပျမွဲသာ ကပျထားလိုကျတော့၊ အဲဒီ ဘာ၀နာစိတျက ဒီ နိမိတျအာရုံပေါျမှာ ကပျနတေဲ့ အခြိနျအခါမှာ ပကတိ ၀ငျလေ ထှကျလကေို ပွနျမကွည့ျနဲ့၊ ပကတိ ၀ငျလေ ထှကျလကေို ကွည့ျလိုကျ၊ နိမိတျကို ကွည့ျလိုကျ ခေါကျတုံ့ခေါကျပွနျ ပွုလုပျနခေဲ့ရငျ ဒီသမာဓိသညျ ငွိမျ၀ပျမှုမရှိတဲ့အတှကျ စိတျသညျ အာရုံတဈခုအပေါျမှာ ကရြောကျနတော မဟုတျတဲ့အတှကျကွောင့ျ သမာဓိ ပကြျသှားတတျတယျ။ အကယျ၍ ဒီနိမိတျခြောငျးက မခိုငျသေးဘူးဆိုရငျတော့ ပကတိ ၀ငျလေ ထှကျလကေိုသာ ရှုနပေါ၊ ရှုနရောကနေ နိမိတျက ခိုငျပွီး နာရီ၀ကျလောကျ တဈနာရီလောကျ မပြောကျတော့ဘူးဆိုရငျတော့ အဲဒီနိမိတျမှာ ပွောငျးကပျပါ၊ ထိုနိမိတျသညျ ဝေးနခေဲ့ရငျတော့ အကပျမခံဘူး၊ နှာသီးဖြားနှင့ျ အနီးကပျဆုံး နရောမှာ ပေါျမှ မြားသောအားဖွင့ျ အကပျခံတယျ။ ပေါျတဲ့ အခြိနျအခါမှာလညျး နိမိတျခြောငျးက သိပျရှညျနရေငျလညျး ရှညျတဲ့အတိုငျး တောကျလြှောကျလိုကျမကပျနဲ့၊ နှာသီးဖြားနှင့ျ အနီးကပျဆုံး နရောမှာ တညျရှိနတေဲ့ နိမိတျပေါျမှာသာ စိတျကလေးကို ကပျသာထားလိုကျ။ ဥဂ်ဂဟနိမိတျ၊ ပဋိဘာဂနိမိတျ . အဲဒီလို ကပျထားလိုကျလို့ ဘာ၀နာစိတျက ဒီအာနာပါနနိမိတျအာရုံမှာ တဈနာရီ နှဈနာရီ စသညျဖွင့ျ ငွိမျပွီး ကပျလာပွီဆိုရငျတော့ တဖွညျးဖွညျး ဒီနိမိတျသညျ ဖွူရာကနေ ကွညျပွီး တောကျလာတတျပါတယျ။ ဖွူနတေဲ့နိမိတျကိုတော့ ဥဂ်ဂဟနိမိတျလို့ ခေါျပါတယျ၊ ကွညျပွီး အရောငျထှကျလာတဲ့ နိမိတျကိုတော့ ပဋိဘာဂနိမိတျလို့ ခေါျပါတယျ၊ အဲဒီ ပဋိဘာဂနိမိတျဆိုတဲ့ အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတျကို တဈနာရီ နှဈနာရီ စသညျဖွင့ျ ငွိမျ၀ပျစှာ ကပျပွီးတညျနအေောငျ ထိုငျတိုငျး ထိုငျတိုငျး ရအောငျ လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ ထိုအခြိနျအခါမှာ သှားရငျလညျးရှု၊ ရပျလညျးရှု၊ ထိုငျလညျးရှု၊ အိပျလညျးရှု လေ့ကငြ့ျပေးရပါတယျ။ စြာနျ နှင့ျ အဘိညာဏျ . အဲဒီလို လေ့ကငြ့ျလိုကျတဲ့အခြိနျအခါမှာ သမာဓိက ငွိမျ၀ပျစှာ ကပျပွီး တညျနပွေီး တဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ တဈနာရီ၊ တဈမိနဈအဓိဋ်ဌာနျရငျ တဈမိနဈ ရပွီ၊ နှဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ နှဈနာရီ ရပွီ၊ အဓိဋ်ဌာနျတဲ့အတိုငျး အောငျမွငျမှု ရှိနပွေီဆိုရငျတော့ ထိုအခြိနျအခါမှာ ထိုယောဂီပုဂ်ဂိုလျက စြာနျအငျ်ဂါကို ဆငျခွငျလို့ရပွီ။ အားထုတျစပုဂ်ဂိုလျသညျ စြာနျအငျ်ဂါ ဆငျခွငျမှု နညျးပါစေ၊ ၀ငျစားမှု မြားပါစလေို့ ဝိသုဒ်ဓိမဂျအဋ်ဌကထာက (ဝိသုဒ်ဓိ-၁-၁၄၈။ မဟာဋီ-၁-၁၇၈။) သတျမှတျပေးထားတယျ။ အားထုတျစပုဂ်ဂိုလျ အခုလို နိမိတျရစပုဂ်ဂိုလျက နိမိတျအပေါျမှာ ဘာ၀နာစိတျကို ငွိမျ၀ပျစှာကပျပွီး တဈနာရီ၊ နှဈနာရီ စသညျဖွင့ျ တညျနအေောငျ လေ့ကငြ့ျပေးရတယျ၊ အဲဒီလို လေ့ကငြ့ျတဲ့လုပျငနျးကို (စိုကျစိုကျစူးစူး အထူးမွဲမွံ ရှုအားသနျ စြာနျဟုခေါျသတတျ) ဒီလို လယျတီဆရာတောျ ဘုရားက မိနျ့ဆိုထားတယျ၊ အာရမ်မဏူပနိဇ်ဈာနစြာနျလို့ ခေါျပါတယျ။ အလှနျ ကွညျလငျတောကျပနတေဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံကို စိုကျစိုကျစူးစူးနှင့ျ မွဲမွဲမွံမွံ တညျတံ့နအေောငျ စိတျကလေးကို တညျပွီးကပျနေ အောငျ ရှုနတေဲ့လုပျငနျးဖွဈလို့ ဒါကို စြာနျလို့ ခေါျတယျ။ မွလြှေိုး မိုးပြံနတောကို စြာနျလို့ခေါျတာ မဟုတျဘူး၊ မွလြှေိုး မိုးပြံတဲ့ လုပျငနျးကတော့ အဘိညာဏျနှင့ျ ဆိုငျတယျ၊ အဲဒါက အဘိညာဏျပိုငျး။ အခုပွောနတောက စြာနျပိုငျးပဲ၊ အဲဒီတော့ စြာနျ၀ငျစားမှုမြားရမယျ၊ စြာနျ အငျ်ဂါကို ဆငျခွငျတာ နညျးရမယျ။ ပထမစြာနျသမာဓိ . ဒီတော့ ဒီအာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံမှာ အနညျးဆုံး လေး ငါး ဆယျထိုငျလောကျ ဘာ၀နာစိတျက အဓိဋ်ဌာနျတဲ့ အတိုငျး တဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ တဈနာရီ၊ နှဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ နှဈနာရီ ငွိမျ ၀ပျစှာ ကပျပွီးတညျနပွေီဆိုရငျတော့ ထိုပုဂ်ဂိုလျဟာ စြာနျအငျ်ဂါကို ဆငျခွငျနိုငျတယျ။ သို့သောျ မှတျကြောကျတဈခုကတော့ အဲဒီ အာနာပါနပဋိဘာဂ နိမိတျမှာ တဈနာရီ အဓိဋ်ဌာနျပွီး တဈနာရီထိုငျလိုကျလို့ တဈနာရီလုံး စိတျက ကပျနတေယျဆိုရငျ အဲဒီအခြိနျမှာ မိမိက ဘေးအသံတှကေို ကွား-မကွား နညျးနညျး အကဲခတျကွည့ျပါ။ ကွားနသေေးတယျဆိုရငျတော့ ဒီစြာနျသညျ ဆကျတိုကျ မရသေးဘူး၊ ကွိုးကွား ကွိုးကွား စြာနျက လြှောလြှောနတေဲ့သဘော ရှိတယျ၊ ဆကျတိုကျ ရပွီ၊ ဘာသံမှလညျး မကွားတော့ဘူး၊ အလှနျ ကွညျလငျတောကျပနတေဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျကလေးနှင့ျ မိမိရဲ့ဘာ၀နာစိတျ ဒီနှဈခုပဲရှိတော့တယျလို့လညျး သိနပွေီ၊ ဘာ၀နာစိတျကလညျး အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံ မှာပဲ ငွိမျ၀ပျစှာကပျပွီး တညျနပွေီ၊ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံထဲမှာပဲ ဘာ၀နာစိတျက နဈမွုပျနပွေီဆိုရငျ တော့ ထိုအခြိနျအခါမှာ စြာနျအငျ်ဂါကို ဆငျခွငျလို့ ရနိုငျပါပွီ။ . ( ဖားအောကျဆရာတောျကွီးဟောကွားသောတရားတောျမှ ဦးတဇေိန်ဒက ကောကျနုတျတငျပွခွငျးဖွဈသညျ..........)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2QYRvr6

သမာဓိ မြန်မြန်တက်တဲ့နည်း ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ . တရားထိုင်တဲ့အခါ သမာဓိ မြန်မြန်တက်တဲ့နည်းလေး မသိသေးတဲ့သူတွေအတွက်ပါ။ ဝင်လေ ထွက်လေကို သေချာစောင့် ဖမ်းနေရပါတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာက ယားတယ်ဆိုလဲ ယားတဲ့ပေါ် ဖြစ်ပျက် မမှတ်ဘဲ။ အာရုံက နှာသီးဖျားပေါ်မှာ ရှိနေပေးပါ။ ဥပမာ- သီချင်းသံတွေ ဘယ်လောက်ဆူညံပါစေ အာရုံက တစ်ခြားနေရာရောက်နေတဲ့ သူတွေအနေနဲ့ ဘာစာသားတွေ ဆိုသွားတယ်ဆိုတာတွေ ကျယ်လောင်နေတာဘဲဆိုတာတွေ မသိနိုင်သလိုပါဘဲ။ တကယ် တရားထိုင်တဲ့အခါမှာ လူတော်တော်များများက ဘာကို ဘယ်လို ထိုင်ရမယ်ဆိုတာ မသိကြပါဘူး။ နားလည်သူတွေကို မေးမြန်းကြတာတွေလဲ နည်းပါတယ်။ ကြာကြာထိုင်ပေမယ့် သမာဓိမတက်။ ဒုံရင်းက ဒုံရင်းဖြစ်နေကြတာ။ မထိုင်တတ်ကြလို့ပါ။ နှာသီးဝမှာ ထားတယ်ဆိုရာမှာ စလုံးရေ စတဲ့ သူတွေအနေနဲ့ ပြဿ နာ တစ်ရပ်က အတွေးလေးတွေ ဝင်လာတာပါဘဲ။ အတွေးတွေ မဝင်ရဘူးလို့ ပြောလို့မရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သတိကပ်လိုက်တဲ့အခါ အတွေးကို ဖျက်လိုက်ပါ။ ငါ အတွေးဝင်သွားပါလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့အပြိုင် ငါတရားထိုင်နေပါလားဆိုတာ သိပါ။ ပြီးရင် နှာသီးဖျားမှာ ဆက်ထားပါ။ အတွေးပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်လေး ဖြစ်သွားပါလားဆိုတဲ့ ဟာလေး နှလုံးသွင်းနိုင်ရင် ပိုကောင်းပါတယ်။ တရားနိမိတ်တွေ ပေါ်လာရင်လဲ ထူးဆန်းအံ့သြမှုတွေ ထဲမှာ မျောပါမသွားဘဲ။ ငါ တရားထိုင်နေတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးလေးနဲ့ ဖြတ်ပစ်ရပါမယ်။ ဒီနေရာမှာ သမထနဲ့ ဝိပဿ နာခွဲဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။ သမာဓိ ထူထောင်တဲ့အထိက သမထနည်းနဲ့တူတူပါဘဲ။ သမာဓိ အားကောင်းလာပြီဆို အာရုံထူး နိမိတ်ထူး ခံစားချက်ထူး တွေနဲ့ တွေ့လာတဲ့အခါမှာ သမထက အာရုံတွေပေါ်မှ နှစ်သက် မြောပါသွားပါတယ်။ ဝိပဿ နာက ဘာအာရုံတွေဘဲလာလာ အပျက်ဆိုတဲ့ ဘက်ကို ရှေ့ရှုရမှာပါ။ ပျော်ဝင်မသွားရပါဘူး။ အနတ္တမှာ လမ်းဆုံးမှ ဝိပဿနာပါ။ ဒီနည်းလေးက တန်ဖိုးသိတဲ့သူတွေအတွက် အရမ်းအသုံးဝင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒီနည်းလမ်းလေးကို ရှေးကျမ်းစာ တစ်အုပ်ထဲမှာ ဖတ်ရတာပါ ဖြတ်လမ်းနည်းလေးပါ။ _____________________________________________________ အာနာပါနစတင်အားထုတ်သူ၏ ထိုင်ပုံနည်းစနစ် . တင်မလ္လင်ခွေဖြစ်စေ မိန်းမထိုင်ဖြစ်စေ အဆင်ပြေသလိုထိုင်နိုင်ပါတယ် ။ အထက်ပိုင်းကိုယ်ကိုဖြောင့်မတ်စွာထားဖို့လိုပါတယ်။တစ်ခါတစ်ရံ လေရှူသွင်းတာကို လိုက်တာများပါက နောက်သို့လန်တတ်ပါတယ်။ လေထုတ်မှုနောက်သို့လိုက်တာများပါက အရှေ့သို့ငိုက်တတ်ပါတယ်၊ ဒါမျိုးမဖြစ်စေရန်မတ်နေဖို့လိုအပ်ပါတယ် ။ တင်းပါးအောက်မှာ လက်နှစ်လုံးစာလောက် ခေါင်းအုံးလေးဖြစ်စေ သင့်တော်မည့် အဝတ်စောင် စသည်တို့အား ထား၍ထိုင်မည်ဆိုပါက အလိုအလျောက်ခါးမတ်လာပါလိမ့်မည်။ အာနာပါအားထုတ်သူသည် ခါးမတ်ဖို့ကအလွန်အရေးကြီးပါတယ်၊ ခါးမတ်မှ လေကိုမှန်မှန်ဖြောင့်ဖြောင့်ရှူသွင်းရှူထုတ် လုပ်နိုင်ပါမယ်၊ အဝတ်အစားတို့အားလည်းတင်းကျပ်မနေဖို့လိုအပ်ပါတယ် ၊ ပြေလျော့သော အဝတ်တို့ကိုဝတ်သင့်ပါတယ် ၊ ရာသီဥတုကိုလိုက်ပြီး အဝတ်အစားကို ဝတ်သင့်ပါတယ် ။ တင်မလ္လင်ခွေထိုင်တဲ့နေရာမှာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအားထပ်၍ မထိုင်သင့်ပါဘူး ၊ ဘယ်ဖြစ်စေ ညာဖြစ်စေ ရှေ့သို့တစ်ချောင်းထားနောက်သို့တစ်ချောင်းထား၍ ထိုင်ပါက ကြာရှည်ထိုင်နိုင်ပါလိမ့်မယ် ။ လက်နှစ်ဖက်လည်း ဘယ်လက်ဖဝါးပေါ် ညာလက်ဖဝါးတင်၍ ထိုင်နိုင်ပါတယ် ၊ ဒါမှမဟုတ် အဆင်ပြေသလိုထားနိုင်ပါတယ်။ (လက်နှစ်ဖက် ထပ်ထားတဲ့နေရာမှာ လက်မနှစ်ခုအား ထိ၍အတင်းဖိတွန်းမထားရပါ) လက်သည်လိုရင်းမဟုတ်ပါ ခါးရှေ့သို့မငိုက်ရန်အထိန်းဖြစ်ပါတယ် ။ သင်ခန္ဓာကိုယ်သည် ကုလားထိုင်တစ်လုံးလိုဖြောင့်နေပါပြီ ။ရှေ့ခြေနှစ်ခြောင်း တင်ပါးနှစ်ခုတို့၏ လေးချောင်းထောင့်ထားသော ကုလားထိုင်ကဲ့သို့ မတ်နေပါပြီ ။ အာနာပါန စတင်အားထုတ်တော့မယ် ရှေ့ကဖြစ်သော ဝမ်းသာစရာ ဝမ်းနည်းစရာ အတွေးတွေမဝင်အောင် စောင့်ထိန်းမယ်ဆိုပြီး စိတ်ကိုမွေးမြူပါ။ တရားအားလိုခြင်သော ဆန္ဒအားမွေးမြူကာ မလျော့သောဝီရိယ အစဉ်မပြတ်သောသတိဖြင့် အားထုတ်ပါ ။ _____________________________________________________ အာနာပါနအားထုတ်စ ယောဂီများတွင် ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိသော အခက်အခဲလေးများ . အသံသည် သမာဓိ၏ဆူးငြောင့် ဖြစ်သည်ဟုဆိုသည့် အတိုင်း ပတ်ဝန်းကျင်၏ အသံတို့ကြောင့် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ဒါကိုစိတ်ထဲတွင် မကျေမနပ်မဖြစ်သင့်ပါ ၊ တောတောင်ထဲသည်ပင် ကျေးငှက် သားရဲ တိရစ္ဆာန်တို့၏ အသံပင်ရှိသေး၏ ။ မိမိစိတ်၌ မကျေမနပ်မှုကြောင့် ဒေါသစိတ်တို့ ဝင်ရောက်သဖြင့် ကမ္မဋ္ဌာန်း ဆုတ်ယုတ်တတ်၏ ။ ဒီအသံတို့အားလည်း ကြားရကောင်းမလားဟု မိမိကိုယ်လည်း အပြစ်မတင်သင့်ပါ ။ ဒီအချိန်သည် အသံများမကြားရလောက်အောင် ဖြစ်ပေါ်စေသော သမာဓိမျိုးကား မဟုတ်သေးပေ ။ ကြားသင့်သလောက်ကြားနိုင်သေး၏ ။ ငါသည် ခန္ဓီပါရမီ ဖြည့်သည်ဟူ၍ မိမိကိုယ်ကိုဆုံးမကာ သတိကြီးစွာဖြင့် လေကိုသာမှတ်နေပါ ။ ယောဂီများတွင်ဖြစ်တတ်ခြင်းမှာ နှာသီးအတွင်းကိုလိုက်မိ၍ တင်းကျပ်မှုကိုခံရတတ်ပါတယ် ။ ထိုသို့ဖြစ်လာလျှင် အတွင်းသို့ မလိုက်မိစေရန် သတိကြီးစွာထား၍ နှာသီးဖျား(သို့) အထက်နှုတ်ခမ်း၌သာ ဝင်လေထွက်လေကိုသာမှတ်နေပါ ။ ပူမှု အေးမှု မာမှု တင်းမှု တို့အားနှလုံးမသွင်းရပါ ။ ဓာတ်ဘက်သို့ရောက်၍ ကမ္မဋ္ဌာန်းဆုတ်ယုတ်တတ်ပါတယ် ။ သမာဓိသည် အားကောင်းလာပါက တစ်ခါတစ်ရံ မျက်နှာပြင် ဒါမှမဟုတ် နှာသီးဖျားတို့၌ ပိုးရွတို့ သွားသကဲ့သို့ ဖြစ်တတ်ပါတယ် ။ ထိုသို့ဖြစ်ပေါ်လာပါက ကမ္မဋ္ဌာန်းကိုရပ်ပြစ်ခြင်း မပြုပါနှင့် ၊ စိတ်ရှည်သည်းခံစွာ ဝင်လေထွက်လေကိုသာမှတ်နေပါ မကြာမှီပင် ပျောက်သွားတတ်ပါတယ် ။ ____________________________________________________ အာနာပါနသမာဓိကို အောင်မြင်ပေါက်မြောက်ခြင်း . သမထပိုင်းရဲ့ အဆင့်လေးဆင့်( ၀င်လေ ထွက်လေ ရှစ်မျိုး) သမာဓိထူထောင်တဲ့အပိုင်းမှာ ကမ္မဋ္ဌာန်းလေးဆယ်ရှိတဲ့အနက် ကြိုက်တဲ့ကမ္မဋ္ဌာန်းနှင့် သမာဓိကို ထူထောင်နိုင်ပါ တယ်။ အာနာပါနကမ္မဋ္ဌာန်းကို အတိုချုပ်ပြီး သမာဓိထူထောင်ပုံပြောဖို့ ရည်ရွယ်ထားတယ်၊ ဒီတော့ ဘုရားရှင်က ဒီအာနာပါနကမ္မဋ္ဌာန်းကို ညွှန်ကြားတဲ့အချိန်အခါမှာ နံပါတ်တစ် ဒီဃ - အရှည်၊ နံပါတ်နှစ် ရဿ - အတို၊ နံပါတ်သုံး သဗ္ဗကာယ- ပဋိသံဝေဒီ - အစအဆုံး အကုန်လုံး၊ နံပါတ်လေး ပဿမ ္ဘယံ - ငြိမ်းအောင် ကျင့်ပါဆိုပြီး အဆင့် လေးဆင့် ချမှတ်ပေးပါတယ်၊ အဲဒီ သမာဓိ ပိုင်း၊ လေးဆင့်စလုံးမှာ ယောဂါ၀စရပုဂ္ဂိုလ်က ဘယ်လိုအားထုတ်ရမလဲ၊သော သတော၀ အဿသတိ သတော၀ ပဿသတိ။ (မ-၁-၇၀။) အရှည်မှာလည်း သတိမြဲရမယ်၊ အတိုမှာလည်း သတိမြဲ ရမယ်၊ အစအဆုံး အကုန်လုံးမှာလည်း သတိမြဲနေရမယ်၊ ငြိမ်းအောင်ကျင့် တဲ့နေရာမှာလည်း သတိမြဲရမယ်လို့ ဒီလိုဆိုလိုတယ်၊ဒီတော့ အရှည်မှာလည်း ၀င်သက် ထွက်သက်က နှစ်မျိုး၊ အတိုကျတော့လည်း ၀င်သက် ထွက်သက်က နှစ်မျိုး၊ အစအဆုံးအကုန်လုံး ထင်ထင်ရှားရှား သိရာမှာလည်း ၀င်သက် ထွက်သက်က နှစ်မျိုး၊ ငြိမ်းအောင်ကျင့်တဲ့အပိုင်းမှာလည်း ၀င်သက် ထွက်သက် နှစ်မျိုးပဲ၊ ပေါင်းလိုက်တော့ ဘယ်နှစ်မျိုးရှိသွားသလဲ၊ - ရှစ်မျိုး၊ ဒါက သမထပိုင်းအတွက် ကွက်ပြီး ပြောတာပါ။ ဒီတော့ အရှည်၊ အတို၊ အစအဆုံး အကုန်လုံးကို ထင်ထင်ရှားရှား သိအောင် ပထမလေ့ကျင့်ရမှာဖြစ်တော့ ယောဂါ၀စရပုဂ္ဂိုလ်က အဲဒီ ၀င်လေ ထွက်လေကို ရှုပွားသုံးသပ်တဲ့အပိုင်းမှာ --- ထိမှုထင်ရှားရာမှာ စိတ်ထားပြီး လေကိုကြည့်ပါ ဖုဋ္ဌဖုဋ္ဌောကာသေ ပန သတိံ ဌပေတွာ ဘာဝေန္တေဿ၀ ဘာ၀နာ သမ္ပဇ္ဇတိ (ဝိသုဒ္ဓိ-၁-၂၇၁။) လို့ ဝိသုဒ္ဓိမဂ်အဋ္ဌကထာက ညွှန်ကြားထားတဲ့အတိုင်း --- ၀င်တဲ့လေ ထွက်တဲ့လေ ထိမှုထင်ရှားတဲ့ တစ်နေရာကနေ စောင့်ပြီး တော့ စိတ်ကို ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ကြည့်ရမှာက ဘာကို ကြည့်ရမှာလဲ၊ ၀င်သက်လေ ထွက်သက်လေကို ကြည့်ရမယ်။ အဲဒီလေသည် အထဲ၀င်တော့ အထဲလည်း လိုက်မကြည့်နဲ့၊ အပြင် ထွက် တော့ အပြင်လည်း လိုက်မကြည့်နဲ့၊ ထိတဲ့နေရာက စောင့်ပြီး ဒီလေကလေး ကိုကြည့်ပါ၊ အဲဒီ လေကလေးမှာ စိတ်ကိုငြိမ်အောင် ကပ်ကြည့်၊ ကပ်လို့မှ မရဘူးဆိုရင်တော့ အဋ္ဌကထာများက ရေတွက်တဲ့နည်းကို အသုံးပြုဖို့ ညွှန် ကြားထားပါတယ်။ ရေတွက်ခြင်းဂဏနာနည်း . ၀င်လေ ထွက်လေ နှစ်ခုပေါင်းကို .. တစ် ၀င်လေ ထွက်လေ .. နှစ် ၀င်လေ ထွက်လေ .. သုံး ၀င်လေ ထွက်လေ ..လေး ၀င်လေ ထွက်လေ .. ငါး ၀င်လေ ထွက်လေ .. ခြောက် ၀င်လေ ထွက်လေ .. ခုနစ် ၀င်လေ ထွက်လေ .. ရှစ် အဲဒီ တစ်ကနေ ရှစ်အထိ ငါ့စိတ် ဘယ်မှမထွက်ရဘူးလို့ ဒီလို လေ့ကျင့်ရတယ်၊ လေ့ကျင့်ဖန် များလာပြီဆိုရင်တော့ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သွား တတ်ပါတယ်။ တစ်ကနေ တစ်ဆယ်ထိလည်း ရေတွက်နိုင်တယ်။ တစ်ကနေ ငါးထိလည်း ရေတွက်နိုင်တယ်။ ငါးအောက် မလျော့စေနဲ့၊ တစ်ဆယ်ထက် လည်း မပိုစေနဲ့ ဒီလို သတ်မှတ်ချက် ရှိပါတယ်။ ရှစ်အထိကတော့ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အကျင့်မြတ်တရားကို ပူဇော်တဲ့အနေနှင့် ဆိုပြီး ဆရာသမားများက ဒီလို ညွှန်ကြားပေးတဲ့အတွက် ဘုန်းကြီးလည်း ဒီဌာနမှာ ရှစ်အထိပဲ သင်ပေးပါတယ်၊ ဘုရားဂုဏ်တော်ကိုးပါးကို ပူဇော်တဲ့ အနေနဲ့ ကိုးအထိ ရေတွက်လည်းရတယ်၊ ဉာဏ်တော်အား ဆယ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူတဲ့ ဘုရားရှင်အား ပူဇော်တဲ့အနေတဲ့ တစ်ဆယ်အထိ ရေတွက်လည်း ရပါတယ်၊ ကိုယ်ကြိုက်သလို ယူလို့ရပါတယ်။ အဲဒီတော့ တစ်ကနေ ရှစ်အထိ ရေတွက်ပြီဆိုကြစို့၊ အဲဒီ တစ်ကနေ ရှစ်အထိ စိတ်ကို ဘယ်မှ မထွက်အောင် လေ့ကျင့်ရတယ်၊ လေ့ကျင့်တဲ့အခါ နာရီ၀က်လောက် သို့မဟုတ် တစ်နာရီလောက်အထိတော့ ငြိမ်အောင် လေ့ကျင့်ရတယ်၊ အရှည် အတို (အသက်ရှုအနှေး အမြန်) . အောင်မြင်မှုရပြီဆိုရင်တော့ အရှည် အတိုကို ကူးနိုင်တယ်။ အရှည်ဆိုတာက အသက်ရှူနှေးတာ၊ အတိုဆိုတာက အသက်ရှူမြန်တာကို ဆိုလိုတယ်၊ နှေးလည်း နှေးတဲ့အတိုင်းသိ၊ မြန်လည်း မြန်တဲ့အတိုင်းသိ၊ နှေး အောင် မြန်အောင် ရှည်အောင် တိုအောင် သက်သက် မကြိုးစားပါနှင့်၊ အရှည်-အတိုလို့လည်း မမှတ်နှင့်၊ အနှေး-အမြန်လို့လည်း မမှတ်နှင့်၊ မမှတ်ဘဲ မနေနိုင်ရင်တော့ ဘယ်လိုသာမှတ်ရမလဲ၊ .. ၀င်လေ ထွက်လေ.. ဒါလောက်ပဲ မှတ်ပါ။ အဲဒီ လေကလေးအပေါ်မှာ စိတ်ကလေး ငြိမ်အောင်ကပ်ထား၊ ရှည်လည်း ရှည်တဲ့အတိုင်းသိ၊ တိုလည်း တိုတဲ့အတိုင်းသိ၊ ဣရိယာပုထ်အနေအထား . အဲဒီလို ရှုရတဲ့အပိုင်းမှာ အာနာပါနရဲ့ စည်းကမ်းတစ်ခုကတော့ ေ့ရှ နောက် ဝဲ ယာ ခန္ဓာကိုယ်ကို နည်းနည်းလေးမှ မလှုပ်အောင် ထိန်းရမယ်ဆိုတဲ့အချက်ပဲ၊ ဣရိယာပုထ် မပြင်ကောင်းဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မခံနိုင်ရင်တော့ ပြင်ပါ၊ ဆင်းရဲ နေတဲ့ ဝေဒနာကို အောင့်အီးသည်းခံရမယ်လို့တော့ မဆိုလိုဘူး၊ ငြိမ်သက်မှု သမာဓိကို မရဘူးဆိုရင်တော့ ဣရိယာပုထ် ပြင်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့လို့ မိမိက နာရီ၀က်အဓိဋ္ဌာန်ပြီးတော့ ငြိမ်အောင်ရှုရမယ်လို့ အဓိဋ္ဌာန်ပြီးထိုင်ခဲ့ရင် နာရီ၀က်တော့ မလှုပ်ရှားဘဲ ထိုင်နိုင်ရင် ပိုကောင်းတယ်၊ တစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင်လည်း တစ်နာရီထိုင်နိုင်ရင်တော့ ပိုကောင်းတယ်၊ အဲဒီတော့ ဒီအရှည် အတိုပေါ်မှာ စိတ်ကလေးငြိမ်အောင် ကပ်ထားလိုက်တဲ့အချိန် အခါမှာ ဒီအပိုင်းမှာ ထိုင်တိုင်း ထိုင်တိုင်း ၀င်လေ ထွက်လေ၊ အရှည် အတို အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတ်က တစ်နာရီလောက် အနည်းဆုံး ကပ်အောင်တော့ လေ့ကျင့်ရပါတယ်၊ ထိုင်တိုင်း ထိုင်တိုင်း ကပ်ပြီဆိုရင်တော့ လေး၊ ငါး၊ ခြောက် ထိုင်အတွင်းမှာ၊ အချို့ ပါရမီရင့်ညောင်းရင်လည်း တစ်ထိုင် နှစ်ထိုင် အတွင်းလောက်မှာ နိမိတ် စပေါ်တတ်ပါတယ်။ ဆယ်ကြိမ်၊ တစ်ဆယ့်ငါးကြိမ်လောက်၊ နှစ်ရက်၊ သုံးရက်လောက် ဒီ အရှည်အတိုမှာ ရှုနေလို့မှ နိမိတ်က မပေါ်ရင်တော့ အစအဆုံးကျင့်စဉ်ကို ကူးကြည့်ပါ။ အစ အဆုံး အကုန်းလုံးတောက်လျှောက်သိပါ . ၀င်လေ-ထွက်လေက ရှည်ရင်လည်း ထိုလေရဲ့ အစ အဆုံး အကုန်လုံးကို တောက်လျှောက်သိဖို့၊ ၀င်လေ-ထွက်လေက တိုရင်လည်း ထို လေရဲ့ အစအဆုံး အကုန်လုံးကို တောက်လျှောက်သိဖို့ ကြိုးစားပါ။ အထဲ လည်း လိုက်မကြည့်ရဘူး၊ အပြင်လည်း လိုက်မကြည့်ရဘူး၊ ထိတဲ့နေရာက လေးမှာ စပြီး ထိတဲ့နေရာမှာ ဆုံးသွားတဲ့အထိ ထိတဲ့နေရာကလေးက စောင့် နေပြီး အစ အဆုံး တောက်လျှောက်သိအောင် ရှုရပါတယ်။ အဲဒီလို အစ အဆုံးကို တောက်လျှောက်သိအောင်ရှုတော့ - သဗ္ဗကာယ ပဋိသံဝေဒီ - လို့ ခေါ်ပါတယ်၊ အစ အဆုံး အကုန်လုံးကို ထင်ထင်ရှားရှား သိအောင် ရှုတာပဲ။. အဲဒီအပိုင်းမှာလည်း ဒါက အစ၊ ဒါက အလယ်၊ ဒါက အဆုံး - ဒီလို မမှတ်နဲ့၊ မှတ်ရင်တော့ ဉာဏ်က မလိုက်နိုင်တော့ မောလာတတ်တယ်၊ မမှတ်ဘဲ မနေနိုင်ရင် ဘယ်လိုသာမှတ်မလဲ၊ ၀င်လေ ထွက်လေ ဒီလောက်ပဲမှတ်ပါ၊ ၀င်သက်လေ ထွက်သက်လေလို့ မှတ်ချင်လည်း မှတ်ရတယ်၊ အဲဒီတော့ ဒီ လေအာရုံပေါ်မှာ စိတ်က ကပ်နေဖို့လိုတယ်၊ မမှတ်ဘဲ မနေတတ်သူကိုသာ မှတ်ခိုင်းတာပါ၊ မမှတ်ဘဲ နေနိုင်ခဲ့ရင်တော့ မမှတ်နဲ့၊ လေပေါ်မှာ စိတ်က တောက်လျှောက် သိနေဖို့ လိုရင်းပဲ။ အလင်းရောင်နဲ့ နိမိတ် . အဲဒီလေကလေးမှာ တောက်လျှောက် သိနေတော့ လေကလေးမှာ ဘာ၀နာစိတ်က ငြိမ်သက်စွာ ကပ်ပြီးတည်လာပြီ ဆိုရင်တော့ အရှည်အတိုအပိုင်းမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အခု အစအဆုံးအပိုင်းမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် များသောအားဖြင့် အလင်းရောင်တွေ စပြီးပေါ်တတ်ပါတယ်၊ အဲဒီ အလင်းရောင်တွေကိုတော့ သွားပြီးမကြည့်ရဘူး။ အလင်းရောင်နှင့် နိမိတ်သည် တခြားစီဖြစ်တယ်၊ နိမိတ်ဆိုတာကတော့ အဲဒီ အာနာပါန လေကြောင်းလေးပဲ၊ များသောအားဖြင့် လေကြောင်းလို့ ပြောတာကတော့ အချောင်းစပေါ်တတ်လို့သာ ပြောတာပါ၊ ဘာ၀နာသညာနှင့် နိမိတ်ပေါ်စအခြေအနေများ . ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်တို့ရဲ့ နိမိတ်မပေါ်မီမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အမှတ်သညာကို ဘာ၀နာသညာလို့ ခေါ်တယ်။ ထိုဘာ၀နာသညာကွဲပြားမှုကို အခြေခံပြီးတော့ နိမိတ်တွေက ပုံသဏ္ဌာန် အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲတတ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့် ဒီအပိုင်းမှာ ယောဂီတို့ကို စိတ် မကစားဖို့ကိုတော့ သတိပေးထားရပါတယ်၊ လေပေါ်မှာ စိတ်ငြိမ်အောင်ကပ် ပါလို့သာ ဒီလောက်ပဲ သတိပေးရတယ်။ အဲဒီလို သတိပေးလိုက်တဲ့ အချိန် အခါမှာ လင်းရောင်ခြည်တွေက သိပ်အားကောင်းလာတော့ မျက်လုံးက ဒီလင်းရောင်ခြည်ရဲ့ ဒဏ်ကို မခံနိုင်တဲ့အတွက် မျက်ရည်တွေ ကျတတ်ပါတယ်၊ အောင့်အီးသည်းခံပြီးတော့ မျက်လုံးဘက်ကို အာရုံ မရောက်စေဘဲ လေပေါ်မှာသာ စိတ်ကလေးက ငြိမ်အောင်ကပ်နေပါ။ အဲဒီလို လေပေါ်မှာ စိတ်ကလေးက ငြိမ်အောင် ကပ်ထားလိုက်ပြီဆိုလို့ရှိရင် တဖြည်းဖြည်း ဒီလင်း ရောင်ခြည်စွမ်းအင် အကူအညီနှင့် ဒီလေကြောင်းကလေးကို စတွေ့တတ်ပါတယ်၊ အများအားဖြင့်တော့ မီးခိုးရောင်ကို စတွေ့တတ်ပါတယ်။ အဲဒီကနေ သမာဓိက ငြိမ်သထက် ငြိမ်လာပြီဆိုလို့ရှိရင် ဝါဂွမ်းဆိုင်လို ဖြူနေတဲ့ အဖြူကို တွေ့တတ်ပါတယ်။ အဲဒီဝါဂွမ်းဆိုင်လို ဖြူနေတဲ့ အဖြူ ကလည်း အချို့လည်း အချောင်း၊ အချို့ကလည်း အဝုိင်း - စသည်ဖြင့် ပုံသဏ္ဌာန်အမျိုးမျိုး ရှိတတ်ပါတယ်။.. နိမိတ်ပေါ်မှာ စိတ်ကပ်ရမယ့်အချိန် . အဲဒီလို ဖြူနေတဲ့အဖြူချောင်းကို တွေ့ပြီ ဆိုရင် တစ်ခါတစ်ရံ ယောဂီက အဲဒီ အဖြူချောင်းပေါ်မှာ တစ်ခါတစ်လေ ဘာ၀နာစိတ်ကလေးကို ငြိမ်၀ပ်စွာ တည်နေအောင် ကြိုးစားရင် ကြိုးစားလို့ ရပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စပေါ်စမှာ သူက မခိုင်ဘူး၊ အများစုမှာ မခိုင်တဲ့အတွက် ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက် ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ဒီနိမိတ်ချောင်းပေါ်မှာ ဘာ၀နာစိတ်ကို မကပ်ဘဲ မူလရှုမြဲ ဖြစ်တဲ့ ၀င်သက်လေ ထွက်သက်လေ အာရုံပေါ်မှာသာ ဘာ၀နာစိတ်ကို ငြိမ်၀ပ်စွာ ကပ်ပြီးတည်နေအောင် ကြိုးစားရတယ်၊ အဲဒီလို ကြိုးစားရင်းကနေပြီး တော့ ဒီနိမိတ်ပေါ်လာလို့ နိမိတ်ပေါ်မှာ ဘာ၀နာစိတ်က ကပ်နေပြီဆိုရင် လည်း မခွာချနဲ့၊ ကပ်မြဲသာ ကပ်ထားလိုက်တော့၊ အဲဒီ ဘာ၀နာစိတ်က ဒီ နိမိတ်အာရုံပေါ်မှာ ကပ်နေတဲ့ အချိန်အခါမှာ ပကတိ ၀င်လေ ထွက်လေကို ပြန်မကြည့်နဲ့၊ ပကတိ ၀င်လေ ထွက်လေကို ကြည့်လိုက်၊ နိမိတ်ကို ကြည့်လိုက် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပြုလုပ်နေခဲ့ရင် ဒီသမာဓိသည် ငြိမ်၀ပ်မှုမရှိတဲ့အတွက် စိတ်သည် အာရုံတစ်ခုအပေါ်မှာ ကျရောက်နေတာ မဟုတ်တဲ့အတွက်ကြောင့် သမာဓိ ပျက်သွားတတ်တယ်။ အကယ်၍ ဒီနိမိတ်ချောင်းက မခိုင်သေးဘူးဆိုရင်တော့ ပကတိ ၀င်လေ ထွက်လေကိုသာ ရှုနေပါ၊ ရှုနေရာကနေ နိမိတ်က ခိုင်ပြီး နာရီ၀က်လောက် တစ်နာရီလောက် မပျောက်တော့ဘူးဆိုရင်တော့ အဲဒီနိမိတ်မှာ ပြောင်းကပ်ပါ၊ ထိုနိမိတ်သည် ဝေးနေခဲ့ရင်တော့ အကပ်မခံဘူး၊ နှာသီးဖျားနှင့် အနီးကပ်ဆုံး နေရာမှာ ပေါ်မှ များသောအားဖြင့် အကပ်ခံတယ်။ ပေါ်တဲ့ အချိန်အခါမှာလည်း နိမိတ်ချောင်းက သိပ်ရှည်နေရင်လည်း ရှည်တဲ့အတိုင်း တောက်လျှောက်လိုက်မကပ်နဲ့၊ နှာသီးဖျားနှင့် အနီးကပ်ဆုံး နေရာမှာ တည်ရှိနေတဲ့ နိမိတ်ပေါ်မှာသာ စိတ်ကလေးကို ကပ်သာထားလိုက်။ ဥဂ္ဂဟနိမိတ်၊ ပဋိဘာဂနိမိတ် . အဲဒီလို ကပ်ထားလိုက်လို့ ဘာ၀နာစိတ်က ဒီအာနာပါနနိမိတ်အာရုံမှာ တစ်နာရီ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့် ငြိမ်ပြီး ကပ်လာပြီဆိုရင်တော့ တဖြည်းဖြည်း ဒီနိမိတ်သည် ဖြူရာကနေ ကြည်ပြီး တောက်လာတတ်ပါတယ်။ ဖြူနေတဲ့နိမိတ်ကိုတော့ ဥဂ္ဂဟနိမိတ်လို့ ခေါ်ပါတယ်၊ ကြည်ပြီး အရောင်ထွက်လာတဲ့ နိမိတ်ကိုတော့ ပဋိဘာဂနိမိတ်လို့ ခေါ်ပါတယ်၊ အဲဒီ ပဋိဘာဂနိမိတ်ဆိုတဲ့ အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတ်ကို တစ်နာရီ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့် ငြိမ်၀ပ်စွာ ကပ်ပြီးတည်နေအောင် ထိုင်တိုင်း ထိုင်တိုင်း ရအောင် လေ့ကျင့်ရတယ်၊ ထိုအချိန်အခါမှာ သွားရင်လည်းရှု၊ ရပ်လည်းရှု၊ ထိုင်လည်းရှု၊ အိပ်လည်းရှု လေ့ကျင့်ပေးရပါတယ်။ စျာန် နှင့် အဘိညာဏ် . အဲဒီလို လေ့ကျင့်လိုက်တဲ့အချိန်အခါမှာ သမာဓိက ငြိမ်၀ပ်စွာ ကပ်ပြီး တည်နေပြီး တစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် တစ်နာရီ၊ တစ်မိနစ်အဓိဋ္ဌာန်ရင် တစ်မိနစ် ရပြီ၊ နှစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် နှစ်နာရီ ရပြီ၊ အဓိဋ္ဌာန်တဲ့အတိုင်း အောင်မြင်မှု ရှိနေပြီဆိုရင်တော့ ထိုအချိန်အခါမှာ ထိုယောဂီပုဂ္ဂိုလ်က စျာန်အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်လို့ရပြီ။ အားထုတ်စပုဂ္ဂိုလ်သည် စျာန်အင်္ဂါ ဆင်ခြင်မှု နည်းပါစေ၊ ၀င်စားမှု များပါစေလို့ ဝိသုဒ္ဓိမဂ်အဋ္ဌကထာက (ဝိသုဒ္ဓိ-၁-၁၄၈။ မဟာဋီ-၁-၁၇၈။) သတ်မှတ်ပေးထားတယ်။ အားထုတ်စပုဂ္ဂိုလ် အခုလို နိမိတ်ရစပုဂ္ဂိုလ်က နိမိတ်အပေါ်မှာ ဘာ၀နာစိတ်ကို ငြိမ်၀ပ်စွာကပ်ပြီး တစ်နာရီ၊ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့် တည်နေအောင် လေ့ကျင့်ပေးရတယ်၊ အဲဒီလို လေ့ကျင့်တဲ့လုပ်ငန်းကို (စိုက်စိုက်စူးစူး အထူးမြဲမြံ ရှုအားသန် စျာန်ဟုခေါ်သတတ်) ဒီလို လယ်တီဆရာတော် ဘုရားက မိန့်ဆိုထားတယ်၊ အာရမ္မဏူပနိဇ္ဈာနစျာန်လို့ ခေါ်ပါတယ်။ အလွန် ကြည်လင်တောက်ပနေတဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံကို စိုက်စိုက်စူးစူးနှင့် မြဲမြဲမြံမြံ တည်တံ့နေအောင် စိတ်ကလေးကို တည်ပြီးကပ်နေ အောင် ရှုနေတဲ့လုပ်ငန်းဖြစ်လို့ ဒါကို စျာန်လို့ ခေါ်တယ်။ မြေလျှိုး မိုးပျံနေတာကို စျာန်လို့ခေါ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မြေလျှိုး မိုးပျံတဲ့ လုပ်ငန်းကတော့ အဘိညာဏ်နှင့် ဆိုင်တယ်၊ အဲဒါက အဘိညာဏ်ပိုင်း။ အခုပြောနေတာက စျာန်ပိုင်းပဲ၊ အဲဒီတော့ စျာန်၀င်စားမှုများရမယ်၊ စျာန် အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်တာ နည်းရမယ်။ ပထမစျာန်သမာဓိ . ဒီတော့ ဒီအာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံမှာ အနည်းဆုံး လေး ငါး ဆယ်ထိုင်လောက် ဘာ၀နာစိတ်က အဓိဋ္ဌာန်တဲ့ အတိုင်း တစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် တစ်နာရီ၊ နှစ်နာရီအဓိဋ္ဌာန်ရင် နှစ်နာရီ ငြိမ် ၀ပ်စွာ ကပ်ပြီးတည်နေပြီဆိုရင်တော့ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ဟာ စျာန်အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်နိုင်တယ်။ သို့သော် မှတ်ကျောက်တစ်ခုကတော့ အဲဒီ အာနာပါနပဋိဘာဂ နိမိတ်မှာ တစ်နာရီ အဓိဋ္ဌာန်ပြီး တစ်နာရီထိုင်လိုက်လို့ တစ်နာရီလုံး စိတ်က ကပ်နေတယ်ဆိုရင် အဲဒီအချိန်မှာ မိမိက ဘေးအသံတွေကို ကြား-မကြား နည်းနည်း အကဲခတ်ကြည့်ပါ။ ကြားနေသေးတယ်ဆိုရင်တော့ ဒီစျာန်သည် ဆက်တိုက် မရသေးဘူး၊ ကြိုးကြား ကြိုးကြား စျာန်က လျှောလျှောနေတဲ့သဘော ရှိတယ်၊ ဆက်တိုက် ရပြီ၊ ဘာသံမှလည်း မကြားတော့ဘူး၊ အလွန် ကြည်လင်တောက်ပနေတဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်ကလေးနှင့် မိမိရဲ့ဘာ၀နာစိတ် ဒီနှစ်ခုပဲရှိတော့တယ်လို့လည်း သိနေပြီ၊ ဘာ၀နာစိတ်ကလည်း အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံ မှာပဲ ငြိမ်၀ပ်စွာကပ်ပြီး တည်နေပြီ၊ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ်အာရုံထဲမှာပဲ ဘာ၀နာစိတ်က နစ်မြုပ်နေပြီဆိုရင် တော့ ထိုအချိန်အခါမှာ စျာန်အင်္ဂါကို ဆင်ခြင်လို့ ရနိုင်ပါပြီ။ . ( ဖားအောက်ဆရာတော်ကြီးဟောကြားသောတရားတော်မှ ဦးတေဇိန္ဒက ကောက်နုတ်တင်ပြခြင်းဖြစ်သည်..........) သမာဓိ မွနျမွနျတကျတဲ့နညျး ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ . တရားထိုငျတဲ့အခါ သမာဓိ မွနျမွနျတကျတဲ့နညျးလေး မသိသေးတဲ့သူတှအေတှကျပါ။ ဝငျလေ ထှကျလကေို သခြောစောငျ့ ဖမျးနရေပါတယျ။ ကိုယျခန်ဓာက ယားတယျဆိုလဲ ယားတဲ့ပေါျ ဖွဈပကြျ မမှတျဘဲ။ အာရုံက နှာသီးဖြားပေါျမှာ ရှိနပေေးပါ။ ဥပမာ- သီခငြျးသံတှေ ဘယျလောကျဆူညံပါစေ အာရုံက တဈခွားနရောရောကျနတေဲ့ သူတှအေနနေဲ့ ဘာစာသားတှေ ဆိုသှားတယျဆိုတာတှေ ကယြျလောငျနတောဘဲဆိုတာတှေ မသိနိုငျသလိုပါဘဲ။ တကယျ တရားထိုငျတဲ့အခါမှာ လူတောျတောျမြားမြားက ဘာကို ဘယျလို ထိုငျရမယျဆိုတာ မသိကွပါဘူး။ နားလညျသူတှကေို မေးမွနျးကွတာတှလေဲ နညျးပါတယျ။ ကွာကွာထိုငျပမေယျ့ သမာဓိမတကျ။ ဒုံရငျးက ဒုံရငျးဖွဈနကွေတာ။ မထိုငျတတျကွလို့ပါ။ နှာသီးဝမှာ ထားတယျဆိုရာမှာ စလုံးရေ စတဲ့ သူတှအေနနေဲ့ ပွူ နာ တဈရပျက အတှေးလေးတှေ ဝငျလာတာပါဘဲ။ အတှေးတှေ မဝငျရဘူးလို့ ပွောလို့မရပါဘူး။ ဒါပမေယျ့ သတိကပျလိုကျတဲ့အခါ အတှေးကို ဖကြျလိုကျပါ။ ငါ အတှေးဝငျသှားပါလားဆိုတဲ့အတှေးနဲ့အပွိုငျ ငါတရားထိုငျနပေါလားဆိုတာ သိပါ။ ပွီးရငျ နှာသီးဖြားမှာ ဆကျထားပါ။ အတှေးပေါျမှာ ဖွဈပကြျလေး ဖွဈသှားပါလားဆိုတဲ့ ဟာလေး နှလုံးသှငျးနိုငျရငျ ပိုကောငျးပါတယျ။ တရားနိမိတျတှေ ပေါျလာရငျလဲ ထူးဆနျးအံ့သွမှုတှေ ထဲမှာ မြောပါမသှားဘဲ။ ငါ တရားထိုငျနတေယျဆိုတဲ့ အတှေးလေးနဲ့ ဖွတျပဈရပါမယျ။ ဒီနရောမှာ သမထနဲ့ ဝိပူ နာခှဲဖို့ လိုပါလိမျ့မယျ။ သမာဓိ ထူထောငျတဲ့အထိက သမထနညျးနဲ့တူတူပါဘဲ။ သမာဓိ အားကောငျးလာပွီဆို အာရုံထူး နိမိတျထူး ခံစားခကြျထူး တှနေဲ့ တှေ့လာတဲ့အခါမှာ သမထက အာရုံတှပေေါျမှ နှဈသကျ မွောပါသှားပါတယျ။ ဝိပူ နာက ဘာအာရုံတှဘေဲလာလာ အပကြျဆိုတဲ့ ဘကျကို ရှေ့ရှုရမှာပါ။ ပြောျဝငျမသှားရပါဘူး။ အနတ်တမှာ လမျးဆုံးမှ ဝိပူနာပါ။ ဒီနညျးလေးက တနျဖိုးသိတဲ့သူတှအေတှကျ အရမျးအသုံးဝငျပါလိမျ့မယျ။ ဒီနညျးလမျးလေးကို ရှေးကမြျးစာ တဈအုပျထဲမှာ ဖတျရတာပါ ဖွတျလမျးနညျးလေးပါ။ _____________________________________________________ အာနာပါနစတငျအားထုတျသူ၏ ထိုငျပုံနညျးစနဈ . တငျမလ်လငျခှဖွေဈစေ မိနျးမထိုငျဖွဈစေ အဆငျပွသေလိုထိုငျနိုငျပါတယျ ။ အထကျပိုငျးကိုယျကိုဖွောငျ့မတျစှာထားဖို့လိုပါတယျ။တဈခါတဈရံ လရှေူသှငျးတာကို လိုကျတာမြားပါက နောကျသို့လနျတတျပါတယျ။ လထေုတျမှုနောကျသို့လိုကျတာမြားပါက အရှေ့သို့ငိုကျတတျပါတယျ၊ ဒါမြိုးမဖွဈစရေနျမတျနဖေို့လိုအပျပါတယျ ။ တငျးပါးအောကျမှာ လကျနှဈလုံးစာလောကျ ခေါငျးအုံးလေးဖွဈစေ သငျ့တောျမညျ့ အဝတျစောငျ စသညျတို့အား ထား၍ထိုငျမညျဆိုပါက အလိုအလြောကျခါးမတျလာပါလိမျ့မညျ။ အာနာပါအားထုတျသူသညျ ခါးမတျဖို့ကအလှနျအရေးကွီးပါတယျ၊ ခါးမတျမှ လကေိုမှနျမှနျဖွောငျ့ဖွောငျ့ရှူသှငျးရှူထုတျ လုပျနိုငျပါမယျ၊ အဝတျအစားတို့အားလညျးတငျးကပြျမနဖေို့လိုအပျပါတယျ ၊ ပွလြေော့သော အဝတျတို့ကိုဝတျသငျ့ပါတယျ ၊ ရာသီဥတုကိုလိုကျပွီး အဝတျအစားကို ဝတျသငျ့ပါတယျ ။ တငျမလ်လငျခှထေိုငျတဲ့နရောမှာ ခွထေောကျနှဈခြောငျးအားထပျ၍ မထိုငျသငျ့ပါဘူး ၊ ဘယျဖွဈစေ ညာဖွဈစေ ရှေ့သို့တဈခြောငျးထားနောကျသို့တဈခြောငျးထား၍ ထိုငျပါက ကွာရှညျထိုငျနိုငျပါလိမျ့မယျ ။ လကျနှဈဖကျလညျး ဘယျလကျဖဝါးပေါျ ညာလကျဖဝါးတငျ၍ ထိုငျနိုငျပါတယျ ၊ ဒါမှမဟုတျ အဆငျပွသေလိုထားနိုငျပါတယျ။ (လကျနှဈဖကျ ထပျထားတဲ့နရောမှာ လကျမနှဈခုအား ထိ၍အတငျးဖိတှနျးမထားရပါ) လကျသညျလိုရငျးမဟုတျပါ ခါးရှေ့သို့မငိုကျရနျအထိနျးဖွဈပါတယျ ။ သငျခန်ဓာကိုယျသညျ ကုလားထိုငျတဈလုံးလိုဖွောငျ့နပေါပွီ ။ရှေ့ခွနှေဈခွောငျး တငျပါးနှဈခုတို့၏ လေးခြောငျးထောငျ့ထားသော ကုလားထိုငျကဲ့သို့ မတျနပေါပွီ ။ အာနာပါန စတငျအားထုတျတော့မယျ ရှေ့ကဖွဈသော ဝမျးသာစရာ ဝမျးနညျးစရာ အတှေးတှမေဝငျအောငျ စောငျ့ထိနျးမယျဆိုပွီး စိတျကိုမှေးမွူပါ။ တရားအားလိုခွငျသော ဆန်ဒအားမှေးမွူကာ မလြော့သောဝီရိယ အစဉျမပွတျသောသတိဖွငျ့ အားထုတျပါ ။ _____________________________________________________ အာနာပါနအားထုတျစ ယောဂီမြားတှငျ ဖွဈလေ့ဖွဈထရှိသော အခကျအခဲလေးမြား . အသံသညျ သမာဓိ၏ဆူးငွောငျ့ ဖွဈသညျဟုဆိုသညျ့ အတိုငျး ပတျဝနျးကငြျ၏ အသံတို့ကွောငျ့ စိတျအနှောကျအယှကျဖွဈတတျပါတယျ။ ဒါကိုစိတျထဲတှငျ မကြမေနပျမဖွဈသငျ့ပါ ၊ တောတောငျထဲသညျပငျ ကြေးငှကျ သားရဲ တိရစ်ဆာနျတို့၏ အသံပငျရှိသေး၏ ။ မိမိစိတျ၌ မကြမေနပျမှုကွောငျ့ ဒေါသစိတျတို့ ဝငျရောကျသဖွငျ့ ကမ်မဋ်ဌာနျး ဆုတျယုတျတတျ၏ ။ ဒီအသံတို့အားလညျး ကွားရကောငျးမလားဟု မိမိကိုယျလညျး အပွဈမတငျသငျ့ပါ ။ ဒီအခြိနျသညျ အသံမြားမကွားရလောကျအောငျ ဖွဈပေါျစသေော သမာဓိမြိုးကား မဟုတျသေးပေ ။ ကွားသငျ့သလောကျကွားနိုငျသေး၏ ။ ငါသညျ ခန်ဓီပါရမီ ဖွညျ့သညျဟူ၍ မိမိကိုယျကိုဆုံးမကာ သတိကွီးစှာဖွငျ့ လကေိုသာမှတျနပေါ ။ ယောဂီမြားတှငျဖွဈတတျခွငျးမှာ နှာသီးအတှငျးကိုလိုကျမိ၍ တငျးကပြျမှုကိုခံရတတျပါတယျ ။ ထိုသို့ဖွဈလာလြှငျ အတှငျးသို့ မလိုကျမိစရေနျ သတိကွီးစှာထား၍ နှာသီးဖြား(သို့) အထကျနှုတျခမျး၌သာ ဝငျလထှေကျလကေိုသာမှတျနပေါ ။ ပူမှု အေးမှု မာမှု တငျးမှု တို့အားနှလုံးမသှငျးရပါ ။ ဓာတျဘကျသို့ရောကျ၍ ကမ်မဋ်ဌာနျးဆုတျယုတျတတျပါတယျ ။ သမာဓိသညျ အားကောငျးလာပါက တဈခါတဈရံ မကြျနှာပွငျ ဒါမှမဟုတျ နှာသီးဖြားတို့၌ ပိုးရှတို့ သှားသကဲ့သို့ ဖွဈတတျပါတယျ ။ ထိုသို့ဖွဈပေါျလာပါက ကမ်မဋ်ဌာနျးကိုရပျပွဈခွငျး မပွုပါနှငျ့ ၊ စိတျရှညျသညျးခံစှာ ဝငျလထှေကျလကေိုသာမှတျနပေါ မကွာမှီပငျ ပြောကျသှားတတျပါတယျ ။ ____________________________________________________ အာနာပါနသမာဓိကို အောငျမွငျပေါကျမွောကျခွငျး . သမထပိုငျးရဲ့ အဆင့ျလေးဆင့ျ( ၀ငျလေ ထှကျလေ ရှဈမြိုး) သမာဓိထူထောငျတဲ့အပိုငျးမှာ ကမ်မဋ်ဌာနျးလေးဆယျရှိတဲ့အနကျ ကွိုကျတဲ့ကမ်မဋ်ဌာနျးနှင့ျ သမာဓိကို ထူထောငျနိုငျပါ တယျ။ အာနာပါနကမ်မဋ်ဌာနျးကို အတိုခြုပျပွီး သမာဓိထူထောငျပုံပွောဖို့ ရညျရှယျထားတယျ၊ ဒီတော့ ဘုရားရှငျက ဒီအာနာပါနကမ်မဋ်ဌာနျးကို ညှှနျကွားတဲ့အခြိနျအခါမှာ နံပါတျတဈ ဒီဃ - အရှညျ၊ နံပါတျနှဈ ရူ - အတို၊ နံပါတျသုံး သဗ်ဗကာယ- ပဋိသံဝဒေီ - အစအဆုံး အကုနျလုံး၊ နံပါတျလေး ပူမ ်ဘယံ - ငွိမျးအောငျ ကငြ့ျပါဆိုပွီး အဆင့ျ လေးဆငျ့ ခမြှတျပေးပါတယျ၊ အဲဒီ သမာဓိ ပိုငျး၊ လေးဆင့ျစလုံးမှာ ယောဂါ၀စရပုဂ်ဂိုလျက ဘယျလိုအားထုတျရမလဲ၊သော သတော၀ အူသတိ သတော၀ ပူသတိ။ (မ-၁-၇၀။) အရှညျမှာလညျး သတိမွဲရမယျ၊ အတိုမှာလညျး သတိမွဲ ရမယျ၊ အစအဆုံး အကုနျလုံးမှာလညျး သတိမွဲနရေမယျ၊ ငွိမျးအောငျကငြ့ျ တဲ့နရောမှာလညျး သတိမွဲရမယျလို့ ဒီလိုဆိုလိုတယျ၊ဒီတော့ အရှညျမှာလညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျက နှဈမြိုး၊ အတိုကတြော့လညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျက နှဈမြိုး၊ အစအဆုံးအကုနျလုံး ထငျထငျရှားရှား သိရာမှာလညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျက နှဈမြိုး၊ ငွိမျးအောငျကငြ့ျတဲ့အပိုငျးမှာလညျး ၀ငျသကျ ထှကျသကျ နှဈမြိုးပဲ၊ ပေါငျးလိုကျတော့ ဘယျနှဈမြိုးရှိသှားသလဲ၊ - ရှဈမြိုး၊ ဒါက သမထပိုငျးအတှကျ ကှကျပွီး ပွောတာပါ။ ဒီတော့ အရှညျ၊ အတို၊ အစအဆုံး အကုနျလုံးကို ထငျထငျရှားရှား သိအောငျ ပထမလေ့ကငြ့ျရမှာဖွဈတော့ ယောဂါ၀စရပုဂ်ဂိုလျက အဲဒီ ၀ငျလေ ထှကျလကေို ရှုပှားသုံးသပျတဲ့အပိုငျးမှာ --- ထိမှုထငျရှားရာမှာ စိတျထားပွီး လကေိုကွည့ျပါ ဖုဋ်ဌဖုဋ်ဌောကာသေ ပန သတိံ ဌပတှော ဘာဝနေ်တေူ၀ ဘာ၀နာ သမ်ပဇ်ဇတိ (ဝိသုဒ်ဓိ-၁-၂၇၁။) လို့ ဝိသုဒ်ဓိမဂျအဋ်ဌကထာက ညှှနျကွားထားတဲ့အတိုငျး --- ၀ငျတဲ့လေ ထှကျတဲ့လေ ထိမှုထငျရှားတဲ့ တဈနရောကနေ စောင့ျပွီး တော့ စိတျကို ထားဖို့ လိုအပျပါတယျ။ ကွည့ျရမှာက ဘာကို ကွည့ျရမှာလဲ၊ ၀ငျသကျလေ ထှကျသကျလကေို ကွည့ျရမယျ။ အဲဒီလသေညျ အထဲ၀ငျတော့ အထဲလညျး လိုကျမကွည့ျနဲ့၊ အပွငျ ထှကျ တော့ အပွငျလညျး လိုကျမကွည့ျနဲ့၊ ထိတဲ့နရောက စောင့ျပွီး ဒီလကေလေး ကိုကွည့ျပါ၊ အဲဒီ လကေလေးမှာ စိတျကိုငွိမျအောငျ ကပျကွည့ျ၊ ကပျလို့မှ မရဘူးဆိုရငျတော့ အဋ်ဌကထာမြားက ရတှေကျတဲ့နညျးကို အသုံးပွုဖို့ ညှှနျ ကွားထားပါတယျ။ ရတှေကျခွငျးဂဏနာနညျး . ၀ငျလေ ထှကျလေ နှဈခုပေါငျးကို .. တဈ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. နှဈ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. သုံး ၀ငျလေ ထှကျလေ ..လေး ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ငါး ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ခွောကျ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ခုနဈ ၀ငျလေ ထှကျလေ .. ရှဈ အဲဒီ တဈကနေ ရှဈအထိ ငါ့စိတျ ဘယျမှမထှကျရဘူးလို့ ဒီလို လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ လေ့ကငြ့ျဖနျ မြားလာပွီဆိုရငျတော့ တဖွညျးဖွညျး ငွိမျသှား တတျပါတယျ။ တဈကနေ တဈဆယျထိလညျး ရတှေကျနိုငျတယျ။ တဈကနေ ငါးထိလညျး ရတှေကျနိုငျတယျ။ ငါးအောကျ မလြော့စနေဲ့၊ တဈဆယျထကျ လညျး မပိုစနေဲ့ ဒီလို သတျမှတျခကြျ ရှိပါတယျ။ ရှဈအထိကတော့ မဂ်ဂငျရှဈပါး အကငြ့ျမွတျတရားကို ပူဇောျတဲ့အနနှေင့ျ ဆိုပွီး ဆရာသမားမြားက ဒီလို ညှှနျကွားပေးတဲ့အတှကျ ဘုနျးကွီးလညျး ဒီဌာနမှာ ရှဈအထိပဲ သငျပေးပါတယျ၊ ဘုရားဂုဏျတောျကိုးပါးကို ပူဇောျတဲ့ အနနေဲ့ ကိုးအထိ ရတှေကျလညျးရတယျ၊ ဉာဏျတောျအား ဆယျပါးနှင့ျ ပွည့ျစုံတောျမူတဲ့ ဘုရားရှငျအား ပူဇောျတဲ့အနတေဲ့ တဈဆယျအထိ ရတှေကျလညျး ရပါတယျ၊ ကိုယျကွိုကျသလို ယူလို့ရပါတယျ။ အဲဒီတော့ တဈကနေ ရှဈအထိ ရတှေကျပွီဆိုကွစို့၊ အဲဒီ တဈကနေ ရှဈအထိ စိတျကို ဘယျမှ မထှကျအောငျ လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ လေ့ကငြ့ျတဲ့အခါ နာရီ၀ကျလောကျ သို့မဟုတျ တဈနာရီလောကျအထိတော့ ငွိမျအောငျ လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ အရှညျ အတို (အသကျရှုအနှေး အမွနျ) . အောငျမွငျမှုရပွီဆိုရငျတော့ အရှညျ အတိုကို ကူးနိုငျတယျ။ အရှညျဆိုတာက အသကျရှူနှေးတာ၊ အတိုဆိုတာက အသကျရှူမွနျတာကို ဆိုလိုတယျ၊ နှေးလညျး နှေးတဲ့အတိုငျးသိ၊ မွနျလညျး မွနျတဲ့အတိုငျးသိ၊ နှေး အောငျ မွနျအောငျ ရှညျအောငျ တိုအောငျ သကျသကျ မကွိုးစားပါနှင့ျ၊ အရှညျ-အတိုလို့လညျး မမှတျနှင့ျ၊ အနှေး-အမွနျလို့လညျး မမှတျနှင့ျ၊ မမှတျဘဲ မနနေိုငျရငျတော့ ဘယျလိုသာမှတျရမလဲ၊ .. ၀ငျလေ ထှကျလေ.. ဒါလောကျပဲ မှတျပါ။ အဲဒီ လကေလေးအပေါျမှာ စိတျကလေး ငွိမျအောငျကပျထား၊ ရှညျလညျး ရှညျတဲ့အတိုငျးသိ၊ တိုလညျး တိုတဲ့အတိုငျးသိ၊ ဣရိယာပုထျအနအေထား . အဲဒီလို ရှုရတဲ့အပိုငျးမှာ အာနာပါနရဲ့ စညျးကမျးတဈခုကတော့ ေ့ရှ နောကျ ဝဲ ယာ ခန်ဓာကိုယျကို နညျးနညျးလေးမှ မလှုပျအောငျ ထိနျးရမယျဆိုတဲ့အခကြျပဲ၊ ဣရိယာပုထျ မပွငျကောငျးဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါဘူး၊ ဒါပမေဲ့ မခံနိုငျရငျတော့ ပွငျပါ၊ ဆငျးရဲ နတေဲ့ ဝဒေနာကို အောင့ျအီးသညျးခံရမယျလို့တော့ မဆိုလိုဘူး၊ ငွိမျသကျမှု သမာဓိကို မရဘူးဆိုရငျတော့ ဣရိယာပုထျ ပွငျနိုငျတယျ။ ဒါပမေဲ့လို့ မိမိက နာရီ၀ကျအဓိဋ်ဌာနျပွီးတော့ ငွိမျအောငျရှုရမယျလို့ အဓိဋ်ဌာနျပွီးထိုငျခဲ့ရငျ နာရီ၀ကျတော့ မလှုပျရှားဘဲ ထိုငျနိုငျရငျ ပိုကောငျးတယျ၊ တဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျလညျး တဈနာရီထိုငျနိုငျရငျတော့ ပိုကောငျးတယျ၊ အဲဒီတော့ ဒီအရှညျ အတိုပေါျမှာ စိတျကလေးငွိမျအောငျ ကပျထားလိုကျတဲ့အခြိနျ အခါမှာ ဒီအပိုငျးမှာ ထိုငျတိုငျး ထိုငျတိုငျး ၀ငျလေ ထှကျလေ၊ အရှညျ အတို အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတျက တဈနာရီလောကျ အနညျးဆုံး ကပျအောငျတော့ လေ့ကငြ့ျရပါတယျ၊ ထိုငျတိုငျး ထိုငျတိုငျး ကပျပွီဆိုရငျတော့ လေး၊ ငါး၊ ခွောကျ ထိုငျအတှငျးမှာ၊ အခြို့ ပါရမီရင့ျညောငျးရငျလညျး တဈထိုငျ နှဈထိုငျ အတှငျးလောကျမှာ နိမိတျ စပေါျတတျပါတယျ။ ဆယျကွိမျ၊ တဈဆယ့ျငါးကွိမျလောကျ၊ နှဈရကျ၊ သုံးရကျလောကျ ဒီ အရှညျအတိုမှာ ရှုနလေို့မှ နိမိတျက မပေါျရငျတော့ အစအဆုံးကငြ့ျစဉျကို ကူးကွည့ျပါ။ အစ အဆုံး အကုနျးလုံးတောကျလြှောကျသိပါ . ၀ငျလေ-ထှကျလကေ ရှညျရငျလညျး ထိုလရေဲ့ အစ အဆုံး အကုနျလုံးကို တောကျလြှောကျသိဖို့၊ ၀ငျလေ-ထှကျလကေ တိုရငျလညျး ထို လရေဲ့ အစအဆုံး အကုနျလုံးကို တောကျလြှောကျသိဖို့ ကွိုးစားပါ။ အထဲ လညျး လိုကျမကွည့ျရဘူး၊ အပွငျလညျး လိုကျမကွည့ျရဘူး၊ ထိတဲ့နရောက လေးမှာ စပွီး ထိတဲ့နရောမှာ ဆုံးသှားတဲ့အထိ ထိတဲ့နရောကလေးက စောင့ျ နပွေီး အစ အဆုံး တောကျလြှောကျသိအောငျ ရှုရပါတယျ။ အဲဒီလို အစ အဆုံးကို တောကျလြှောကျသိအောငျရှုတော့ - သဗ်ဗကာယ ပဋိသံဝဒေီ - လို့ ခေါျပါတယျ၊ အစ အဆုံး အကုနျလုံးကို ထငျထငျရှားရှား သိအောငျ ရှုတာပဲ။. အဲဒီအပိုငျးမှာလညျး ဒါက အစ၊ ဒါက အလယျ၊ ဒါက အဆုံး - ဒီလို မမှတျနဲ့၊ မှတျရငျတော့ ဉာဏျက မလိုကျနိုငျတော့ မောလာတတျတယျ၊ မမှတျဘဲ မနနေိုငျရငျ ဘယျလိုသာမှတျမလဲ၊ ၀ငျလေ ထှကျလေ ဒီလောကျပဲမှတျပါ၊ ၀ငျသကျလေ ထှကျသကျလလေို့ မှတျခငြျလညျး မှတျရတယျ၊ အဲဒီတော့ ဒီ လအောရုံပေါျမှာ စိတျက ကပျနဖေို့လိုတယျ၊ မမှတျဘဲ မနတေတျသူကိုသာ မှတျခိုငျးတာပါ၊ မမှတျဘဲ နနေိုငျခဲ့ရငျတော့ မမှတျနဲ့၊ လပေေါျမှာ စိတျက တောကျလြှောကျ သိနဖေို့ လိုရငျးပဲ။ အလငျးရောငျနဲ့ နိမိတျ . အဲဒီလကေလေးမှာ တောကျလြှောကျ သိနတေော့ လကေလေးမှာ ဘာ၀နာစိတျက ငွိမျသကျစှာ ကပျပွီးတညျလာပွီ ဆိုရငျတော့ အရှညျအတိုအပိုငျးမှာပဲဖွဈဖွဈ၊ အခု အစအဆုံးအပိုငျးမှာပဲ ဖွဈဖွဈ မြားသောအားဖွင့ျ အလငျးရောငျတှေ စပွီးပေါျတတျပါတယျ၊ အဲဒီ အလငျးရောငျတှကေိုတော့ သှားပွီးမကွည့ျရဘူး။ အလငျးရောငျနှင့ျ နိမိတျသညျ တခွားစီဖွဈတယျ၊ နိမိတျဆိုတာကတော့ အဲဒီ အာနာပါန လကွေောငျးလေးပဲ၊ မြားသောအားဖွင့ျ လကွေောငျးလို့ ပွောတာကတော့ အခြောငျးစပေါျတတျလို့သာ ပွောတာပါ၊ ဘာ၀နာသညာနှင့ျ နိမိတျပေါျစအခွအေနမြေား . ယောဂီပုဂ်ဂိုလျတို့ရဲ့ နိမိတျမပေါျမီမှာ ဖွဈပေါျနတေဲ့ အမှတျသညာကို ဘာ၀နာသညာလို့ ခေါျတယျ။ ထိုဘာ၀နာသညာကှဲပွားမှုကို အခွခေံပွီးတော့ နိမိတျတှကေ ပုံသဏ်ဌာနျ အမြိုးမြိုး ပွောငျးလဲတတျပါတယျ၊ ဒါကွောင့ျ ဒီအပိုငျးမှာ ယောဂီတို့ကို စိတျ မကစားဖို့ကိုတော့ သတိပေးထားရပါတယျ၊ လပေေါျမှာ စိတျငွိမျအောငျကပျ ပါလို့သာ ဒီလောကျပဲ သတိပေးရတယျ။ အဲဒီလို သတိပေးလိုကျတဲ့ အခြိနျ အခါမှာ လငျးရောငျခွညျတှကေ သိပျအားကောငျးလာတော့ မကြျလုံးက ဒီလငျးရောငျခွညျရဲ့ ဒဏျကို မခံနိုငျတဲ့အတှကျ မကြျရညျတှေ ကတြတျပါတယျ၊ အောင့ျအီးသညျးခံပွီးတော့ မကြျလုံးဘကျကို အာရုံ မရောကျစဘေဲ လပေေါျမှာသာ စိတျကလေးက ငွိမျအောငျကပျနပေါ။ အဲဒီလို လပေေါျမှာ စိတျကလေးက ငွိမျအောငျ ကပျထားလိုကျပွီဆိုလို့ရှိရငျ တဖွညျးဖွညျး ဒီလငျး ရောငျခွညျစှမျးအငျ အကူအညီနှင့ျ ဒီလကွေောငျးကလေးကို စတှေ့တတျပါတယျ၊ အမြားအားဖွင့ျတော့ မီးခိုးရောငျကို စတှေ့တတျပါတယျ။ အဲဒီကနေ သမာဓိက ငွိမျသထကျ ငွိမျလာပွီဆိုလို့ရှိရငျ ဝါဂှမျးဆိုငျလို ဖွူနတေဲ့ အဖွူကို တှေ့တတျပါတယျ။ အဲဒီဝါဂှမျးဆိုငျလို ဖွူနတေဲ့ အဖွူ ကလညျး အခြို့လညျး အခြောငျး၊ အခြို့ကလညျး အဝိုငျး - စသညျဖွင့ျ ပုံသဏ်ဌာနျအမြိုးမြိုး ရှိတတျပါတယျ။.. နိမိတျပေါျမှာ စိတျကပျရမယ့ျအခြိနျ . အဲဒီလို ဖွူနတေဲ့အဖွူခြောငျးကို တှေ့ပွီ ဆိုရငျ တဈခါတဈရံ ယောဂီက အဲဒီ အဖွူခြောငျးပေါျမှာ တဈခါတဈလေ ဘာ၀နာစိတျကလေးကို ငွိမျ၀ပျစှာ တညျနအေောငျ ကွိုးစားရငျ ကွိုးစားလို့ ရပါတယျ၊ ဒါပမေဲ့ စပေါျစမှာ သူက မခိုငျဘူး၊ အမြားစုမှာ မခိုငျတဲ့အတှကျ ပေါျလိုကျ ပြောကျလိုကျ ပေါျလိုကျ ပြောကျလိုကျ ဖွဈတတျပါတယျ။ အဲဒီအခါမှာ ဒီနိမိတျခြောငျးပေါျမှာ ဘာ၀နာစိတျကို မကပျဘဲ မူလရှုမွဲ ဖွဈတဲ့ ၀ငျသကျလေ ထှကျသကျလေ အာရုံပေါျမှာသာ ဘာ၀နာစိတျကို ငွိမျ၀ပျစှာ ကပျပွီးတညျနအေောငျ ကွိုးစားရတယျ၊ အဲဒီလို ကွိုးစားရငျးကနပွေီး တော့ ဒီနိမိတျပေါျလာလို့ နိမိတျပေါျမှာ ဘာ၀နာစိတျက ကပျနပွေီဆိုရငျ လညျး မခှာခနြဲ့၊ ကပျမွဲသာ ကပျထားလိုကျတော့၊ အဲဒီ ဘာ၀နာစိတျက ဒီ နိမိတျအာရုံပေါျမှာ ကပျနတေဲ့ အခြိနျအခါမှာ ပကတိ ၀ငျလေ ထှကျလကေို ပွနျမကွည့ျနဲ့၊ ပကတိ ၀ငျလေ ထှကျလကေို ကွည့ျလိုကျ၊ နိမိတျကို ကွည့ျလိုကျ ခေါကျတုံ့ခေါကျပွနျ ပွုလုပျနခေဲ့ရငျ ဒီသမာဓိသညျ ငွိမျ၀ပျမှုမရှိတဲ့အတှကျ စိတျသညျ အာရုံတဈခုအပေါျမှာ ကရြောကျနတော မဟုတျတဲ့အတှကျကွောင့ျ သမာဓိ ပကြျသှားတတျတယျ။ အကယျ၍ ဒီနိမိတျခြောငျးက မခိုငျသေးဘူးဆိုရငျတော့ ပကတိ ၀ငျလေ ထှကျလကေိုသာ ရှုနပေါ၊ ရှုနရောကနေ နိမိတျက ခိုငျပွီး နာရီ၀ကျလောကျ တဈနာရီလောကျ မပြောကျတော့ဘူးဆိုရငျတော့ အဲဒီနိမိတျမှာ ပွောငျးကပျပါ၊ ထိုနိမိတျသညျ ဝေးနခေဲ့ရငျတော့ အကပျမခံဘူး၊ နှာသီးဖြားနှင့ျ အနီးကပျဆုံး နရောမှာ ပေါျမှ မြားသောအားဖွင့ျ အကပျခံတယျ။ ပေါျတဲ့ အခြိနျအခါမှာလညျး နိမိတျခြောငျးက သိပျရှညျနရေငျလညျး ရှညျတဲ့အတိုငျး တောကျလြှောကျလိုကျမကပျနဲ့၊ နှာသီးဖြားနှင့ျ အနီးကပျဆုံး နရောမှာ တညျရှိနတေဲ့ နိမိတျပေါျမှာသာ စိတျကလေးကို ကပျသာထားလိုကျ။ ဥဂ်ဂဟနိမိတျ၊ ပဋိဘာဂနိမိတျ . အဲဒီလို ကပျထားလိုကျလို့ ဘာ၀နာစိတျက ဒီအာနာပါနနိမိတျအာရုံမှာ တဈနာရီ နှဈနာရီ စသညျဖွင့ျ ငွိမျပွီး ကပျလာပွီဆိုရငျတော့ တဖွညျးဖွညျး ဒီနိမိတျသညျ ဖွူရာကနေ ကွညျပွီး တောကျလာတတျပါတယျ။ ဖွူနတေဲ့နိမိတျကိုတော့ ဥဂ်ဂဟနိမိတျလို့ ခေါျပါတယျ၊ ကွညျပွီး အရောငျထှကျလာတဲ့ နိမိတျကိုတော့ ပဋိဘာဂနိမိတျလို့ ခေါျပါတယျ၊ အဲဒီ ပဋိဘာဂနိမိတျဆိုတဲ့ အာရုံမှာ ဘာ၀နာစိတျကို တဈနာရီ နှဈနာရီ စသညျဖွင့ျ ငွိမျ၀ပျစှာ ကပျပွီးတညျနအေောငျ ထိုငျတိုငျး ထိုငျတိုငျး ရအောငျ လေ့ကငြ့ျရတယျ၊ ထိုအခြိနျအခါမှာ သှားရငျလညျးရှု၊ ရပျလညျးရှု၊ ထိုငျလညျးရှု၊ အိပျလညျးရှု လေ့ကငြ့ျပေးရပါတယျ။ စြာနျ နှင့ျ အဘိညာဏျ . အဲဒီလို လေ့ကငြ့ျလိုကျတဲ့အခြိနျအခါမှာ သမာဓိက ငွိမျ၀ပျစှာ ကပျပွီး တညျနပွေီး တဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ တဈနာရီ၊ တဈမိနဈအဓိဋ်ဌာနျရငျ တဈမိနဈ ရပွီ၊ နှဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ နှဈနာရီ ရပွီ၊ အဓိဋ်ဌာနျတဲ့အတိုငျး အောငျမွငျမှု ရှိနပွေီဆိုရငျတော့ ထိုအခြိနျအခါမှာ ထိုယောဂီပုဂ်ဂိုလျက စြာနျအငျ်ဂါကို ဆငျခွငျလို့ရပွီ။ အားထုတျစပုဂ်ဂိုလျသညျ စြာနျအငျ်ဂါ ဆငျခွငျမှု နညျးပါစေ၊ ၀ငျစားမှု မြားပါစလေို့ ဝိသုဒ်ဓိမဂျအဋ်ဌကထာက (ဝိသုဒ်ဓိ-၁-၁၄၈။ မဟာဋီ-၁-၁၇၈။) သတျမှတျပေးထားတယျ။ အားထုတျစပုဂ်ဂိုလျ အခုလို နိမိတျရစပုဂ်ဂိုလျက နိမိတျအပေါျမှာ ဘာ၀နာစိတျကို ငွိမျ၀ပျစှာကပျပွီး တဈနာရီ၊ နှဈနာရီ စသညျဖွင့ျ တညျနအေောငျ လေ့ကငြ့ျပေးရတယျ၊ အဲဒီလို လေ့ကငြ့ျတဲ့လုပျငနျးကို (စိုကျစိုကျစူးစူး အထူးမွဲမွံ ရှုအားသနျ စြာနျဟုခေါျသတတျ) ဒီလို လယျတီဆရာတောျ ဘုရားက မိနျ့ဆိုထားတယျ၊ အာရမ်မဏူပနိဇ်ဈာနစြာနျလို့ ခေါျပါတယျ။ အလှနျ ကွညျလငျတောကျပနတေဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံကို စိုကျစိုကျစူးစူးနှင့ျ မွဲမွဲမွံမွံ တညျတံ့နအေောငျ စိတျကလေးကို တညျပွီးကပျနေ အောငျ ရှုနတေဲ့လုပျငနျးဖွဈလို့ ဒါကို စြာနျလို့ ခေါျတယျ။ မွလြှေိုး မိုးပြံနတောကို စြာနျလို့ခေါျတာ မဟုတျဘူး၊ မွလြှေိုး မိုးပြံတဲ့ လုပျငနျးကတော့ အဘိညာဏျနှင့ျ ဆိုငျတယျ၊ အဲဒါက အဘိညာဏျပိုငျး။ အခုပွောနတောက စြာနျပိုငျးပဲ၊ အဲဒီတော့ စြာနျ၀ငျစားမှုမြားရမယျ၊ စြာနျ အငျ်ဂါကို ဆငျခွငျတာ နညျးရမယျ။ ပထမစြာနျသမာဓိ . ဒီတော့ ဒီအာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံမှာ အနညျးဆုံး လေး ငါး ဆယျထိုငျလောကျ ဘာ၀နာစိတျက အဓိဋ်ဌာနျတဲ့ အတိုငျး တဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ တဈနာရီ၊ နှဈနာရီအဓိဋ်ဌာနျရငျ နှဈနာရီ ငွိမျ ၀ပျစှာ ကပျပွီးတညျနပွေီဆိုရငျတော့ ထိုပုဂ်ဂိုလျဟာ စြာနျအငျ်ဂါကို ဆငျခွငျနိုငျတယျ။ သို့သောျ မှတျကြောကျတဈခုကတော့ အဲဒီ အာနာပါနပဋိဘာဂ နိမိတျမှာ တဈနာရီ အဓိဋ်ဌာနျပွီး တဈနာရီထိုငျလိုကျလို့ တဈနာရီလုံး စိတျက ကပျနတေယျဆိုရငျ အဲဒီအခြိနျမှာ မိမိက ဘေးအသံတှကေို ကွား-မကွား နညျးနညျး အကဲခတျကွည့ျပါ။ ကွားနသေေးတယျဆိုရငျတော့ ဒီစြာနျသညျ ဆကျတိုကျ မရသေးဘူး၊ ကွိုးကွား ကွိုးကွား စြာနျက လြှောလြှောနတေဲ့သဘော ရှိတယျ၊ ဆကျတိုကျ ရပွီ၊ ဘာသံမှလညျး မကွားတော့ဘူး၊ အလှနျ ကွညျလငျတောကျပနတေဲ့ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျကလေးနှင့ျ မိမိရဲ့ဘာ၀နာစိတျ ဒီနှဈခုပဲရှိတော့တယျလို့လညျး သိနပွေီ၊ ဘာ၀နာစိတျကလညျး အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံ မှာပဲ ငွိမျ၀ပျစှာကပျပွီး တညျနပွေီ၊ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတျအာရုံထဲမှာပဲ ဘာ၀နာစိတျက နဈမွုပျနပွေီဆိုရငျ တော့ ထိုအခြိနျအခါမှာ စြာနျအငျ်ဂါကို ဆငျခွငျလို့ ရနိုငျပါပွီ။ . ( ဖားအောကျဆရာတောျကွီးဟောကွားသောတရားတောျမှ ဦးတဇေိန်ဒက ကောကျနုတျတငျပွခွငျးဖွဈသညျ..........)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2QYRvr6

[#အလောင်းတော်ကာလတုန်းက] #ခေါင်းပါးစွာကျင့်ခဲ့သောအတ္တကိလမထဖြစ်ကြောင်း အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်ကြီးအား #ဘုရားရှင်ကိုယ်တိုင်ကပြန်လည်မိန့်ကြားတော်မူ] #သာရိပုတ္တရာ•••" #ငါဘုရားသည် #ခေါင်းပါးစွာကျင့်ခြင်း/#ခြိုးခြံစွာကျင့်ခြင်း/ #စက်ဆုပ်စွာကျင့်ခြင်း/ #ကင်းဆိတ်စွာကျင့်ခြင်း/ #တို့ကိုငါဘုရားကျင့်သုံးဖူးခဲ့သည်။" #ထိုလေးပါးတို့တွင်-- စားခြင်း/ဝတ်ခြင်း/နေထိုင်ခြင်းတို့၌အလွန် ခြိုးခြံခြင်းသည် ခြိုးခြံစွာကျင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ မိမိကိုယ်၌လိမ်းကပ်နေသော- မြူအညစ်ကြေးတို့ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ- ဆေးကြောသုတ်သင်ခြင်း မပြုဘဲနေခြင်း သည် ခေါင်းပါးစွာကျင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ #ရေပေါက်ရေစက်မျှကိုပင် ထိခိုက်ပျက်စီးခြင်း မဖြစ်စေရန် စောင့်စည်း ၍ နေထိုင်သွားလာခြင်းသည် စက်ဆုပ်စွာ ကျင့်ခြင်းဖြစ်၏။ #နွားကျောင်းသား/မြက်ရိတ်သမား/ထင်း ခုတ်သမား စသူတို့နှင့်ပင် မတွေ့မြင်ရ အောင် ပုန်းရှောင်၍ တောထဲ၌နေခြင်း ည် ကင်းဆိတ်စွာ ကျင့်ခြင်းဖြစ်၏။ #သာရိပုတ္တရာ-ငါသည် ရာဂမကင်းသေးသူတိုင်း ကြက်သီးမွေးညှင်းထလောက်အောင် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော တောအုပ် အတွင်းသို့ သက်ဝင်၍ နေခဲ့၏။ ငါသည် -ဆောင်းရာသီအတွင်းဆီးနှင်းများ စွာ ကျသည့် တပို့တွဲလနှင့်တပေါင်းလကြား ရှစ်ညတို့၌ ညအချိန်တွင် ဟင်းလင်းပြင်အရပ်၌ နေခဲ့၏။ နေ့အချိန်တွင် တောအုပ်၌နေခဲ့၏။ #ငါသည်နွေရာသီ၏နောက်ဆုံးလ၌ နေ့အချိန်တွင် ဟင်းလင်းပြင်အရပ်၌နေခဲ့ ၏။ #ညအချိန်တွင် တောအုပ်ထဲ၌နေခဲ့၏။ #ထို့ပြင်ငါသည်- သုသာန်၌ သူသေကောင်အရိုးကိုခေါင်းအုံး ၍အိပ်ခဲ့၏။ ငါ၏ကိုယ်ပေါ်၌ တံတွေးထွေးခြင်း/ကျင် ငယ်ဖြင့်ပန်းခြင်း/မြေမှုန်ကျဲခြင်း စသည်တို့ ကိုပြုလုပ်သောနွားကျောင်းသား သူငယ် များအပေါ်၌ပင် မကောင်းသောစိတ်ကို မဖြစ်စေခဲ့ပေ။ #ဤကားငါ၏ လျစ်လျှူရှု၍နေခြင်းဖြစ်၏။ #သာရိပုတ္တရာ-ငါသည်- "အာဟာရဖြင့် " "စင်ကြယ်ခြင်းဖြစ်၏"ဟုအယူရှိသော ရဟန်းပုဏ္ဏားအချို့တို့သည် ဆီးသီး/ ဆီသီးမှုန့်/ဆီးသီးရည်တို့ကိုစားသုံး၍နေ ကြ၏။အချို့ကား-ဆန်/ဆန်မှုန့်/ဆန်ရည် တို့ကို စားသုံး၍ နေကြ၏။ #သာရိပုတ္တရာ ငါသည်- #ဆီးသီးတစ်လုံးမျှသာ စား၍နေခဲ့ဖူး၏။ #ဆန်တစ်စေ့မျှကိုလည်းစားနေခဲ့ဖူး၏။ #သာရိပုတ္တရာ-ငါသည်-ဤသို့ #ဆင်းရဲပင်ပန်းသောအကျင့်ဖြင့်လည်း ပကတိလူတို့၏ တရားထက် သာလွန်သော အရိယာတို့၏ ဥာဏ်အမြင် ထူးကိုလည်း #ငါမရခဲ့ပေ။ မြတ်စွာဘုရားမိန့်ကြားသောအခါ- ဘေးမှယပ်ခတ်ပေးနေသော- ရှင်နာဂသမာလက "အရှင်ဘုရား-ဤတရားကို နာရသဖြင့်- တပည့်တော်အားကြက်သီးမွေးညှင်း ထခြင်း သည်ပင်ဖြစ်ပေါ်လာပါသည်။ဤ တရားကားအဘယ်အမည်ရှိပါသနည်း" ထိုအခါ ဘုရားရှင်က "နာဂသမာလ-သင်ည် ဤတရားကို ကြက်သီးမွေးသီး ထစေသော တရားဖြစ်၍ "လောမဟံသန ပရိယာယ" မည်၏ ဟူ၍ မှတ်သားလော့"ဟု မိန့်ကြား တော်မူလေသည်။××××××××××××××××× (မဇ္စျိမနိကာယ်မူလပဏ္ဏာသမဟာသီဟနာဒသုတ်)မှ ထုတ်နုတ်ပူဇော်ပါသည်။ စု ဗူး(SuBuu)✍️ ^ ^ (စာအလွန်ရှည်မည်ဖြစ်၍ တစ်ဖြတ်မျှသာ ဦးဆုံး ထုတ်နုတ်မျှဝေသည်) [#အေလာင္းေတာ္ကာလတုန္းက] #ေခါင္းပါးစြာက်င့္ခဲ့ေသာအတၱကိလမထျဖစ္ေၾကာင္း အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ႀကီးအား #ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ကျပန္လည္မိန့္ၾကားေတာ္မူ] #သာရိပုတၱရာ•••" #ငါဘုရားသည္ #ေခါင္းပါးစြာက်င့္ျခင္း/#ၿခိဳးၿခံစြာက်င့္ျခင္း/ #စက္ဆုပ္စြာက်င့္ျခင္း/ #ကင္းဆိတ္စြာက်င့္ျခင္း/ #တို႔ကိုငါဘုရားက်င့္သုံးဖူးခဲ့သည္။" #ထိုေလးပါးတို႔တြင္-- စားျခင္း/ဝတ္ျခင္း/ေနထိုင္ျခင္းတို႔၌အလြန္ ၿခိဳးၿခံျခင္းသည္ ၿခိဳးၿခံစြာက်င့္ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္၌လိမ္းကပ္ေနေသာ- ျမဴအညစ္ေၾကးတို႔ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ- ေဆးေၾကာသုတ္သင္ျခင္း မျပဳဘဲေနျခင္း သည္ ေခါင္းပါးစြာက်င့္ျခင္းျဖစ္သည္။ #ေရေပါက္ေရစက္မွ်ကိုပင္ ထိခိုက္ပ်က္စီးျခင္း မျဖစ္ေစရန္ ေစာင့္စည္း ၍ ေနထိုင္သြားလာျခင္းသည္ စက္ဆုပ္စြာ က်င့္ျခင္းျဖစ္၏။ #ႏြားေက်ာင္းသား/ျမက္ရိတ္သမား/ထင္း ခုတ္သမား စသူတို႔ႏွင့္ပင္ မေတြ႕ျမင္ရ ေအာင္ ပုန္းေရွာင္၍ ေတာထဲ၌ေနျခင္း ည္ ကင္းဆိတ္စြာ က်င့္ျခင္းျဖစ္၏။ #သာရိပုတၱရာ-ငါသည္ ရာဂမကင္းေသးသူတိုင္း ၾကက္သီးေမြးညွင္းထေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတာအုပ္ အတြင္းသို႔ သက္ဝင္၍ ေနခဲ့၏။ ငါသည္ -ေဆာင္းရာသီအတြင္းဆီးႏွင္းမ်ား စြာ က်သည့္ တပို႔တြဲလႏွင့္တေပါင္းလၾကား ရွစ္ညတို႔၌ ညအခ်ိန္တြင္ ဟင္းလင္းျပင္အရပ္၌ ေနခဲ့၏။ ေန႕အခ်ိန္တြင္ ေတာအုပ္၌ေနခဲ့၏။ #ငါသည္ႏြေရာသီ၏ေနာက္ဆုံးလ၌ ေန႕အခ်ိန္တြင္ ဟင္းလင္းျပင္အရပ္၌ေနခဲ့ ၏။ #ညအခ်ိန္တြင္ ေတာအုပ္ထဲ၌ေနခဲ့၏။ #ထို႔ျပင္ငါသည္- သုသာန္၌ သူေသေကာင္အရိုးကိုေခါင္းအုံး ၍အိပ္ခဲ့၏။ ငါ၏ကိုယ္ေပၚ၌ တံေတြးေထြးျခင္း/က်င္ ငယ္ျဖင့္ပန္းျခင္း/ေျမမႈန္က်ဲျခင္း စသည္တို႔ ကိုျပဳလုပ္ေသာႏြားေက်ာင္းသား သူငယ္ မ်ားအေပၚ၌ပင္ မေကာင္းေသာစိတ္ကို မျဖစ္ေစခဲ့ေပ။ #ဤကားငါ၏ လ်စ္လ်ႉရႈ၍ေနျခင္းျဖစ္၏။ #သာရိပုတၱရာ-ငါသည္- "အာဟာရျဖင့္ " "စင္ၾကယ္ျခင္းျဖစ္၏"ဟုအယူရွိေသာ ရဟန္းပုဏၰားအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ဆီးသီး/ ဆီသီးမႈန့္/ဆီးသီးရည္တို႔ကိုစားသုံး၍ေန ၾက၏။အခ်ိဳ႕ကား-ဆန္/ဆန္မႈန့္/ဆန္ရည္ တို႔ကို စားသုံး၍ ေနၾက၏။ #သာရိပုတၱရာ ငါသည္- #ဆီးသီးတစ္လုံးမွ်သာ စား၍ေနခဲ့ဖူး၏။ #ဆန္တစ္ေစ့မွ်ကိုလည္းစားေနခဲ့ဖူး၏။ #သာရိပုတၱရာ-ငါသည္-ဤသို႔ #ဆင္းရဲပင္ပန္းေသာအက်င့္ျဖင့္လည္း ပကတိလူတို႔၏ တရားထက္ သာလြန္ေသာ အရိယာတို႔၏ ဥာဏ္အျမင္ ထူးကိုလည္း #ငါမရခဲ့ေပ။ ျမတ္စြာဘုရားမိန့္ၾကားေသာအခါ- ေဘးမွယပ္ခတ္ေပးေနေသာ- ရွင္နာဂသမာလက "အရွင္ဘုရား-ဤတရားကို နာရသျဖင့္- တပည့္ေတာ္အားၾကက္သီးေမြးညွင္း ထျခင္း သည္ပင္ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ဤ တရားကားအဘယ္အမည္ရွိပါသနည္း" ထိုအခါ ဘုရားရွင္က "နာဂသမာလ-သင္ည္ ဤတရားကို ၾကက္သီးေမြးသီး ထေစေသာ တရားျဖစ္၍ "ေလာမဟံသန ပရိယာယ" မည္၏ ဟူ၍ မွတ္သားေလာ့"ဟု မိန့္ၾကား ေတာ္မူေလသည္။××××××××××××××××× (မဇၥ်ိမနိကာယ္မူလပဏၰာသမဟာသီဟနာဒသုတ္)မွ ထုတ္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ စု ဗူး(SuBuu)✍️ ^ ^ (စာအလြန္ရွည္မည္ျဖစ္၍ တစ္ျဖတ္မွ်သာ ဦးဆုံး ထုတ္ႏုတ္မွ်ေဝသည္)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2sqqfro

[#အလောင်းတော်ကာလတုန်းက] #ခေါင်းပါးစွာကျင့်ခဲ့သောအတ္တကိလမထဖြစ်ကြောင်း အရှင်သာရိပုတ္တရာမထေရ်ကြီးအား #ဘုရားရှင်ကိုယ်တိုင်ကပြန်လည်မိန့်ကြားတော်မူ] #သာရိပုတ္တရာ•••" #ငါဘုရားသည် #ခေါင်းပါးစွာကျင့်ခြင်း/#ခြိုးခြံစွာကျင့်ခြင်း/ #စက်ဆုပ်စွာကျင့်ခြင်း/ #ကင်းဆိတ်စွာကျင့်ခြင်း/ #တို့ကိုငါဘုရားကျင့်သုံးဖူးခဲ့သည်။" #ထိုလေးပါးတို့တွင်-- စားခြင်း/ဝတ်ခြင်း/နေထိုင်ခြင်းတို့၌အလွန် ခြိုးခြံခြင်းသည် ခြိုးခြံစွာကျင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ မိမိကိုယ်၌လိမ်းကပ်နေသော- မြူအညစ်ကြေးတို့ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ- ဆေးကြောသုတ်သင်ခြင်း မပြုဘဲနေခြင်း သည် ခေါင်းပါးစွာကျင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ #ရေပေါက်ရေစက်မျှကိုပင် ထိခိုက်ပျက်စီးခြင်း မဖြစ်စေရန် စောင့်စည်း ၍ နေထိုင်သွားလာခြင်းသည် စက်ဆုပ်စွာ ကျင့်ခြင်းဖြစ်၏။ #နွားကျောင်းသား/မြက်ရိတ်သမား/ထင်း ခုတ်သမား စသူတို့နှင့်ပင် မတွေ့မြင်ရ အောင် ပုန်းရှောင်၍ တောထဲ၌နေခြင်း ည် ကင်းဆိတ်စွာ ကျင့်ခြင်းဖြစ်၏။ #သာရိပုတ္တရာ-ငါသည် ရာဂမကင်းသေးသူတိုင်း ကြက်သီးမွေးညှင်းထလောက်အောင် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော တောအုပ် အတွင်းသို့ သက်ဝင်၍ နေခဲ့၏။ ငါသည် -ဆောင်းရာသီအတွင်းဆီးနှင်းများ စွာ ကျသည့် တပို့တွဲလနှင့်တပေါင်းလကြား ရှစ်ညတို့၌ ညအချိန်တွင် ဟင်းလင်းပြင်အရပ်၌ နေခဲ့၏။ နေ့အချိန်တွင် တောအုပ်၌နေခဲ့၏။ #ငါသည်နွေရာသီ၏နောက်ဆုံးလ၌ နေ့အချိန်တွင် ဟင်းလင်းပြင်အရပ်၌နေခဲ့ ၏။ #ညအချိန်တွင် တောအုပ်ထဲ၌နေခဲ့၏။ #ထို့ပြင်ငါသည်- သုသာန်၌ သူသေကောင်အရိုးကိုခေါင်းအုံး ၍အိပ်ခဲ့၏။ ငါ၏ကိုယ်ပေါ်၌ တံတွေးထွေးခြင်း/ကျင် ငယ်ဖြင့်ပန်းခြင်း/မြေမှုန်ကျဲခြင်း စသည်တို့ ကိုပြုလုပ်သောနွားကျောင်းသား သူငယ် များအပေါ်၌ပင် မကောင်းသောစိတ်ကို မဖြစ်စေခဲ့ပေ။ #ဤကားငါ၏ လျစ်လျှူရှု၍နေခြင်းဖြစ်၏။ #သာရိပုတ္တရာ-ငါသည်- "အာဟာရဖြင့် " "စင်ကြယ်ခြင်းဖြစ်၏"ဟုအယူရှိသော ရဟန်းပုဏ္ဏားအချို့တို့သည် ဆီးသီး/ ဆီသီးမှုန့်/ဆီးသီးရည်တို့ကိုစားသုံး၍နေ ကြ၏။အချို့ကား-ဆန်/ဆန်မှုန့်/ဆန်ရည် တို့ကို စားသုံး၍ နေကြ၏။ #သာရိပုတ္တရာ ငါသည်- #ဆီးသီးတစ်လုံးမျှသာ စား၍နေခဲ့ဖူး၏။ #ဆန်တစ်စေ့မျှကိုလည်းစားနေခဲ့ဖူး၏။ #သာရိပုတ္တရာ-ငါသည်-ဤသို့ #ဆင်းရဲပင်ပန်းသောအကျင့်ဖြင့်လည်း ပကတိလူတို့၏ တရားထက် သာလွန်သော အရိယာတို့၏ ဥာဏ်အမြင် ထူးကိုလည်း #ငါမရခဲ့ပေ။ မြတ်စွာဘုရားမိန့်ကြားသောအခါ- ဘေးမှယပ်ခတ်ပေးနေသော- ရှင်နာဂသမာလက "အရှင်ဘုရား-ဤတရားကို နာရသဖြင့်- တပည့်တော်အားကြက်သီးမွေးညှင်း ထခြင်း သည်ပင်ဖြစ်ပေါ်လာပါသည်။ဤ တရားကားအဘယ်အမည်ရှိပါသနည်း" ထိုအခါ ဘုရားရှင်က "နာဂသမာလ-သင်ည် ဤတရားကို ကြက်သီးမွေးသီး ထစေသော တရားဖြစ်၍ "လောမဟံသန ပရိယာယ" မည်၏ ဟူ၍ မှတ်သားလော့"ဟု မိန့်ကြား တော်မူလေသည်။××××××××××××××××× (မဇ္စျိမနိကာယ်မူလပဏ္ဏာသမဟာသီဟနာဒသုတ်)မှ ထုတ်နုတ်ပူဇော်ပါသည်။ စု ဗူး(SuBuu)✍️ ^ ^ (စာအလွန်ရှည်မည်ဖြစ်၍ တစ်ဖြတ်မျှသာ ဦးဆုံး ထုတ်နုတ်မျှဝေသည်) [#အေလာင္းေတာ္ကာလတုန္းက] #ေခါင္းပါးစြာက်င့္ခဲ့ေသာအတၱကိလမထျဖစ္ေၾကာင္း အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ႀကီးအား #ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ကျပန္လည္မိန့္ၾကားေတာ္မူ] #သာရိပုတၱရာ•••" #ငါဘုရားသည္ #ေခါင္းပါးစြာက်င့္ျခင္း/#ၿခိဳးၿခံစြာက်င့္ျခင္း/ #စက္ဆုပ္စြာက်င့္ျခင္း/ #ကင္းဆိတ္စြာက်င့္ျခင္း/ #တို႔ကိုငါဘုရားက်င့္သုံးဖူးခဲ့သည္။" #ထိုေလးပါးတို႔တြင္-- စားျခင္း/ဝတ္ျခင္း/ေနထိုင္ျခင္းတို႔၌အလြန္ ၿခိဳးၿခံျခင္းသည္ ၿခိဳးၿခံစြာက်င့္ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္၌လိမ္းကပ္ေနေသာ- ျမဴအညစ္ေၾကးတို႔ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ- ေဆးေၾကာသုတ္သင္ျခင္း မျပဳဘဲေနျခင္း သည္ ေခါင္းပါးစြာက်င့္ျခင္းျဖစ္သည္။ #ေရေပါက္ေရစက္မွ်ကိုပင္ ထိခိုက္ပ်က္စီးျခင္း မျဖစ္ေစရန္ ေစာင့္စည္း ၍ ေနထိုင္သြားလာျခင္းသည္ စက္ဆုပ္စြာ က်င့္ျခင္းျဖစ္၏။ #ႏြားေက်ာင္းသား/ျမက္ရိတ္သမား/ထင္း ခုတ္သမား စသူတို႔ႏွင့္ပင္ မေတြ႕ျမင္ရ ေအာင္ ပုန္းေရွာင္၍ ေတာထဲ၌ေနျခင္း ည္ ကင္းဆိတ္စြာ က်င့္ျခင္းျဖစ္၏။ #သာရိပုတၱရာ-ငါသည္ ရာဂမကင္းေသးသူတိုင္း ၾကက္သီးေမြးညွင္းထေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတာအုပ္ အတြင္းသို႔ သက္ဝင္၍ ေနခဲ့၏။ ငါသည္ -ေဆာင္းရာသီအတြင္းဆီးႏွင္းမ်ား စြာ က်သည့္ တပို႔တြဲလႏွင့္တေပါင္းလၾကား ရွစ္ညတို႔၌ ညအခ်ိန္တြင္ ဟင္းလင္းျပင္အရပ္၌ ေနခဲ့၏။ ေန႕အခ်ိန္တြင္ ေတာအုပ္၌ေနခဲ့၏။ #ငါသည္ႏြေရာသီ၏ေနာက္ဆုံးလ၌ ေန႕အခ်ိန္တြင္ ဟင္းလင္းျပင္အရပ္၌ေနခဲ့ ၏။ #ညအခ်ိန္တြင္ ေတာအုပ္ထဲ၌ေနခဲ့၏။ #ထို႔ျပင္ငါသည္- သုသာန္၌ သူေသေကာင္အရိုးကိုေခါင္းအုံး ၍အိပ္ခဲ့၏။ ငါ၏ကိုယ္ေပၚ၌ တံေတြးေထြးျခင္း/က်င္ ငယ္ျဖင့္ပန္းျခင္း/ေျမမႈန္က်ဲျခင္း စသည္တို႔ ကိုျပဳလုပ္ေသာႏြားေက်ာင္းသား သူငယ္ မ်ားအေပၚ၌ပင္ မေကာင္းေသာစိတ္ကို မျဖစ္ေစခဲ့ေပ။ #ဤကားငါ၏ လ်စ္လ်ႉရႈ၍ေနျခင္းျဖစ္၏။ #သာရိပုတၱရာ-ငါသည္- "အာဟာရျဖင့္ " "စင္ၾကယ္ျခင္းျဖစ္၏"ဟုအယူရွိေသာ ရဟန္းပုဏၰားအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ဆီးသီး/ ဆီသီးမႈန့္/ဆီးသီးရည္တို႔ကိုစားသုံး၍ေန ၾက၏။အခ်ိဳ႕ကား-ဆန္/ဆန္မႈန့္/ဆန္ရည္ တို႔ကို စားသုံး၍ ေနၾက၏။ #သာရိပုတၱရာ ငါသည္- #ဆီးသီးတစ္လုံးမွ်သာ စား၍ေနခဲ့ဖူး၏။ #ဆန္တစ္ေစ့မွ်ကိုလည္းစားေနခဲ့ဖူး၏။ #သာရိပုတၱရာ-ငါသည္-ဤသို႔ #ဆင္းရဲပင္ပန္းေသာအက်င့္ျဖင့္လည္း ပကတိလူတို႔၏ တရားထက္ သာလြန္ေသာ အရိယာတို႔၏ ဥာဏ္အျမင္ ထူးကိုလည္း #ငါမရခဲ့ေပ။ ျမတ္စြာဘုရားမိန့္ၾကားေသာအခါ- ေဘးမွယပ္ခတ္ေပးေနေသာ- ရွင္နာဂသမာလက "အရွင္ဘုရား-ဤတရားကို နာရသျဖင့္- တပည့္ေတာ္အားၾကက္သီးေမြးညွင္း ထျခင္း သည္ပင္ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ဤ တရားကားအဘယ္အမည္ရွိပါသနည္း" ထိုအခါ ဘုရားရွင္က "နာဂသမာလ-သင္ည္ ဤတရားကို ၾကက္သီးေမြးသီး ထေစေသာ တရားျဖစ္၍ "ေလာမဟံသန ပရိယာယ" မည္၏ ဟူ၍ မွတ္သားေလာ့"ဟု မိန့္ၾကား ေတာ္မူေလသည္။××××××××××××××××× (မဇၥ်ိမနိကာယ္မူလပဏၰာသမဟာသီဟနာဒသုတ္)မွ ထုတ္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ စု ဗူး(SuBuu)✍️ ^ ^ (စာအလြန္ရွည္မည္ျဖစ္၍ တစ္ျဖတ္မွ်သာ ဦးဆုံး ထုတ္ႏုတ္မွ်ေဝသည္)

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2sqqfro

ဆုတ်ကပ်ကာလ လူ့ဘဝတစ်သက်ဟာ ဘာမှမကြာဘူး။ သက်တမ်းစေ့အောင် နေ့ရမယ်လို့လည်း ဘယ်သူမှ အာမမခံနိုင်ဘူး။ အသက်ကို ဖျက်ဆီးပစ်မယ့် အန္တရာယ်တွေကသိပ်ပေါတာပဲ။ ပြီးတော့ လူ့ဘဝ အချိန်တွေကကို မြန်လွန်းပါတယ်။ တစ်ရက်ဆိုတာလည်း ဟိုလှည့် ဒီလှည့်နဲ့ပဲ ကုန်သွားတယ်။ တစ်ပတ်လည်း ဘာမှမကြာ၊ တစ်လဆိုတာလည်း ခဏလေး၊ တစ်နှစ်ဆိုတာလည်း မြန်လိုက်တာ၊ တစ်သက်လည်း ဘာမှကြာမှာမဟုတ်ဘူး။ လူ့တစ်သက်နည်းပါး တိုတောင်းလှပေမယ့် ဗုဒ္ဓဘာသာနဲ့ တွေ့ခွင့်ရနေတော့ ကုသိုလ်ပိုင်ခွင့်က သိပ်ကြီးကျယ်တယ်။ နေရမှကခဏလေး၊ ယူရမှာက အများကြီး၊ အချိန်နည်းတော့သတိ ဝီရိယကို အစွမ်းကုန်မြှင့်ကြိုးစားမှ မှီမှာပါ။ သေခြင်းတရားက နီးကပ်နေပြီဖြစ်လို့ အသေထက်ဦးအောင် ဘဝအနှစ် အမြန်ထုတ်ယူပါ။ အချိန်မရှိဘူး မြန်မြန်လုပ် ...လို့ တွန်းအားပေးပါတယ်။ စားဝတ်နေရေးနဲ့ တရားအလုပ် နှစ်မျိုးခွဲဖို့ အချိန်မလောက်တော့ဘူး။ စားဝတ်နေရေးကို တရားနဲ့ သတိထားပေါင်းလုပ်ပါတော့။ တိပိဋကဓရ ယော ဆရာတော်ကြီး မူရင်းဓမ္မဒါန ပြုသူအား ကျေးဇူးတင်လျှက် ပြန်လည်ရိုက်ကူး ပူဇော်ပါသည်။ Credit##အလင်းစေတမန် ဆုတ္ကပ္ကာလ လူ႕ဘဝတစ္သက္ဟာ ဘာမွမၾကာဘူး။ သက္တမ္းေစ့ေအာင္ ေန႕ရမယ္လို႔လည္း ဘယ္သူမွ အာမမခံနိုင္ဘူး။ အသက္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ့္ အႏၱရာယ္ေတြကသိပ္ေပါတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ လူ႕ဘဝ အခ်ိန္ေတြကကို ျမန္လြန္းပါတယ္။ တစ္ရက္ဆိုတာလည္း ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္နဲ႕ပဲ ကုန္သြားတယ္။ တစ္ပတ္လည္း ဘာမွမၾကာ၊ တစ္လဆိုတာလည္း ခဏေလး၊ တစ္ႏွစ္ဆိုတာလည္း ျမန္လိုက္တာ၊ တစ္သက္လည္း ဘာမွၾကာမွာမဟုတ္ဘူး။ လူ႕တစ္သက္နည္းပါး တိုေတာင္းလွေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရေနေတာ့ ကုသိုလ္ပိုင္ခြင့္က သိပ္ႀကီးက်ယ္တယ္။ ေနရမွကခဏေလး၊ ယူရမွာက အမ်ားႀကီး၊ အခ်ိန္နည္းေတာ့သတိ ဝီရိယကို အစြမ္းကုန္ျမႇင့္ႀကိဳးစားမွ မွီမွာပါ။ ေသျခင္းတရားက နီးကပ္ေနၿပီျဖစ္လို႔ အေသထက္ဦးေအာင္ ဘဝအႏွစ္ အျမန္ထုတ္ယူပါ။ အခ်ိန္မရွိဘူး ျမန္ျမန္လုပ္ ...လို႔ တြန္းအားေပးပါတယ္။ စားဝတ္ေနေရးနဲ႕ တရားအလုပ္ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲဖို႔ အခ်ိန္မေလာက္ေတာ့ဘူး။ စားဝတ္ေနေရးကို တရားနဲ႕ သတိထားေပါင္းလုပ္ပါေတာ့။ တိပိဋကဓရ ေယာ ဆရာေတာ္ႀကီး မူရင္းဓမၼဒါန ျပဳသူအား ေက်းဇူးတင္လွ်က္ ျပန္လည္ရိုက္ကူး ပူေဇာ္ပါသည္။ Credit##အလင္းေစတမန္

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35GNf3B

ဆုတ်ကပ်ကာလ လူ့ဘဝတစ်သက်ဟာ ဘာမှမကြာဘူး။ သက်တမ်းစေ့အောင် နေ့ရမယ်လို့လည်း ဘယ်သူမှ အာမမခံနိုင်ဘူး။ အသက်ကို ဖျက်ဆီးပစ်မယ့် အန္တရာယ်တွေကသိပ်ပေါတာပဲ။ ပြီးတော့ လူ့ဘဝ အချိန်တွေကကို မြန်လွန်းပါတယ်။ တစ်ရက်ဆိုတာလည်း ဟိုလှည့် ဒီလှည့်နဲ့ပဲ ကုန်သွားတယ်။ တစ်ပတ်လည်း ဘာမှမကြာ၊ တစ်လဆိုတာလည်း ခဏလေး၊ တစ်နှစ်ဆိုတာလည်း မြန်လိုက်တာ၊ တစ်သက်လည်း ဘာမှကြာမှာမဟုတ်ဘူး။ လူ့တစ်သက်နည်းပါး တိုတောင်းလှပေမယ့် ဗုဒ္ဓဘာသာနဲ့ တွေ့ခွင့်ရနေတော့ ကုသိုလ်ပိုင်ခွင့်က သိပ်ကြီးကျယ်တယ်။ နေရမှကခဏလေး၊ ယူရမှာက အများကြီး၊ အချိန်နည်းတော့သတိ ဝီရိယကို အစွမ်းကုန်မြှင့်ကြိုးစားမှ မှီမှာပါ။ သေခြင်းတရားက နီးကပ်နေပြီဖြစ်လို့ အသေထက်ဦးအောင် ဘဝအနှစ် အမြန်ထုတ်ယူပါ။ အချိန်မရှိဘူး မြန်မြန်လုပ် ...လို့ တွန်းအားပေးပါတယ်။ စားဝတ်နေရေးနဲ့ တရားအလုပ် နှစ်မျိုးခွဲဖို့ အချိန်မလောက်တော့ဘူး။ စားဝတ်နေရေးကို တရားနဲ့ သတိထားပေါင်းလုပ်ပါတော့။ တိပိဋကဓရ ယော ဆရာတော်ကြီး မူရင်းဓမ္မဒါန ပြုသူအား ကျေးဇူးတင်လျှက် ပြန်လည်ရိုက်ကူး ပူဇော်ပါသည်။ Credit##အလင်းစေတမန် ဆုတ္ကပ္ကာလ လူ႕ဘဝတစ္သက္ဟာ ဘာမွမၾကာဘူး။ သက္တမ္းေစ့ေအာင္ ေန႕ရမယ္လို႔လည္း ဘယ္သူမွ အာမမခံနိုင္ဘူး။ အသက္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ့္ အႏၱရာယ္ေတြကသိပ္ေပါတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ လူ႕ဘဝ အခ်ိန္ေတြကကို ျမန္လြန္းပါတယ္။ တစ္ရက္ဆိုတာလည္း ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္နဲ႕ပဲ ကုန္သြားတယ္။ တစ္ပတ္လည္း ဘာမွမၾကာ၊ တစ္လဆိုတာလည္း ခဏေလး၊ တစ္ႏွစ္ဆိုတာလည္း ျမန္လိုက္တာ၊ တစ္သက္လည္း ဘာမွၾကာမွာမဟုတ္ဘူး။ လူ႕တစ္သက္နည္းပါး တိုေတာင္းလွေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရေနေတာ့ ကုသိုလ္ပိုင္ခြင့္က သိပ္ႀကီးက်ယ္တယ္။ ေနရမွကခဏေလး၊ ယူရမွာက အမ်ားႀကီး၊ အခ်ိန္နည္းေတာ့သတိ ဝီရိယကို အစြမ္းကုန္ျမႇင့္ႀကိဳးစားမွ မွီမွာပါ။ ေသျခင္းတရားက နီးကပ္ေနၿပီျဖစ္လို႔ အေသထက္ဦးေအာင္ ဘဝအႏွစ္ အျမန္ထုတ္ယူပါ။ အခ်ိန္မရွိဘူး ျမန္ျမန္လုပ္ ...လို႔ တြန္းအားေပးပါတယ္။ စားဝတ္ေနေရးနဲ႕ တရားအလုပ္ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲဖို႔ အခ်ိန္မေလာက္ေတာ့ဘူး။ စားဝတ္ေနေရးကို တရားနဲ႕ သတိထားေပါင္းလုပ္ပါေတာ့။ တိပိဋကဓရ ေယာ ဆရာေတာ္ႀကီး မူရင္းဓမၼဒါန ျပဳသူအား ေက်းဇူးတင္လွ်က္ ျပန္လည္ရိုက္ကူး ပူေဇာ္ပါသည္။ Credit##အလင္းေစတမန္

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/35GNf3B

★ `ပြိတ္တာဖြစ်ပုံအကြောင်း (၁၂)မျိုး´ (၁) ၀န္တာသပြိတ္တာ ငတ်ပြတ်ဆာလောင် မွတ်သိပ်သလှဖြင့် သူတစ်ပါးတို့၏ ချွဲကန်း, သလိပ်, တံတွေး, အန်ဖတ်, နှပ် တို့ကိုသာ ကောက်ယူ စားသောက်နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ ရတနာသုံးပါးကို ပြစ်မှားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်၊ သူတော်ကောင်းများကို ပြစ်မှားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်၊ စားကြွင်း၊ စားကျန် နှပ်, တံတွေးတို့ဖြင့် ပြစ်မှားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များဟာ အလွန်အရုပ်ဆိုးပြီး သူတစ်ပါး အန်ဖတ်၊ နှပ်၊ တံ တွေးကို စားသောက်ရတဲ့ `၀န္တာသပြိတ္တာ´မျိုးဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၂) ကုဏပါသ ပြိတ္တာ လူကောင်ပုပ်, ခွေးကောင်ပုပ်, မြွေကောင်ပုပ် စသော အကောင်ပုပ်တို့ကိုသာ စားသောက် နေရသည့် ပြိတ္တာမျိုး။ စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ အရာ၀တ္တုများကို မရိုမသေ ပေးတတ်တဲ့သူဟာ အကောင်ပုပ်ကို စားရတဲ့ `ကုဏပါသပြိတ္တာ´မျိုးဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၃) ဂူထ ခါဒက ပြိတ္တာ မစင် ဘင်ပုပ်တို့ကိုသာ စားသောက် နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ သူတော်ကောင်းများရဲ့ အစာထဲ ရွံရှာဖွယ်တွေ ထည့်ကျွေးတဲ့သူဟာ `ဂူထခါဒကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၄) အဂ္ဂိဇာလပြိတ္တာ၊ ခံတွင်းမှ မီးလျှံထွက်၍ မီးကျီး မီးခဲတို့ကိုပင် စားသောက်နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ ပူလောင်တဲ့အစာမျိုး မရိုမသေ ကျွေးခဲ့ဖူးလျှင် `အဂ္ဂိဇာလပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၅) သုစိမုခပြိတ္တာ၊ ကိုယ်လုံး ကြီးထွား၍ လည်ပင်းရှည်ပြီးလျှင် ခံတွင်းကား အပ်နဖားပေါက်မျှသာ ရှိသောကြောင့် ရသောအစာကို နားပေါက် နှာခေါင်းပေါက်တို့က သွတ်သွင်း စားသောက်ရသော ပြိတ္တာမျိုး။ သူတစ်ပါးအလှူ ပိတ်ပင်ဖူးသူဟာ `သုစိမုခပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၆) တဏှာဋ္ဋိကပြိတ္တာ၊ ရေ အလွန် မွတ်သိပ်ခြင်းဖြင့် ဆင်းရဲခံနေရသော ပြိတ္တာတမျိုး။ ဆိုးမိုက်တဲ့စိတ်ဖြင့် ရေတွင်း,ရေကန်များကို ဖျက်ဆီးခဲ့ဖူးသူဟာ `တဏှာဋ္ဋိကပြိတ္တာ´ မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၇) သုနိဇ္စျာမကပြိတ္တာ၊ မီးလောင်ငုတ်နှင့်တူသော ကိုယ်ရှိ၍ ဆိုးဝါးသော ရုပ်အဆင်း, မကောင်းသော ယနံ့ထွက်သော ပြိတ္တာမျိုး။ သက်ကြီး-သူအိုတို့ကို မရိုမသေ မလေးမစား ပြက်တိပြက်ချော် ပြုလုပ်ခဲ့ဖူးသူဟာ `သုနိဇ္စျာမကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၈) သတ္ထင်္ဂပြိတ္တာ၊ ဓားသွား, ငါးမျှားချိတ်သွား နှင့် တူသော လက်သည်းတို့ဖြင့် မိမိကိုယ်အင်္ဂါကိုကုတ်ဖဲ့၍အသား အသွေးတို့ကိုသာ စားသောက်ရသည့် ပြိတ္တာမျိုး။ မုဒိမ်းမှု ကျူးလွန်သူများဟာ `သတ္ထင်္ဂပြိတ္တာ´ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၉) ပဗ္ဗတင်္ဂပြိတ္တာ၊ တောင်ပမာဏရှိသော ကိုယ်မှ နေ့ညဉ့်မပြတ် အခိုးထွက်နေသော ပြိတ္တာတမျိုး။ သူတစ်ပါး ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းတဲ့ ပြာသာဒ်၊ ကျောင်း၊ သိမ် စသည်များကို မီးတိုက် ဖျက်ဆီး ခဲ့ဖူးသူဟာ `ပဗ္ဗတင်္ဂပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၁၀) အဇဂရင်္ဂပြိတ္တာ၊ စပါးကြီးမြွေနှင့်တူသော ကိုယ်ဖြင့် နေ့ညဉ့်မပြတ် လှည့်လည် သွားလာ၍ ဒုက္ခခံနေရသော ပြိတ္တာတမျိုး။ သူတစ်ပါးကြောက်အောင် ခြောက်လန့်ခဲ့ဖူးသူဟာ `အဇဂရင်္ဂပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၁၁) ဝေမာနိကပြိတ္တာ၊ ဒုက္ခတလှည့်, သုခတလှည့် စက်လည်၍ အတည်မကျ ခံစား နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို တစ်ဘက်ကပြုပြီး၊ တစ်ဘက်က အကျင့်ပျက်တဲ့ မိန်းမများဟာ `ဝေမာနိကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၁၂) မဟိဒ္ဓိကပြိတ္တာ၊ ပြိတ္တာတို့အပေါ်၌ ကြီးမှူး နိုင်သော တန်ခိုးအာဏာရှိသော်လည်း ထမင်းအဖျော်တို့ကိုကား မစားမသောက်ရသော ပြိတ္တာမျိုး။ တန်ခိုးကြီးပါလျှက်နှင့် ဘာကြောင့် ပြိတ္တာဖြစ်နေရသလဲဆိုတော့ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ် ရောယှက်နေတဲ့ မိဿကံကြောင့်ဖြစ်၏။ သည်ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အစိုးရတဲ့ အာဏာလည်း ရှိတယ်။ ဥစ္စာပစ္စည်းလည်း ပေါများတယ်။ ဒါကြောင့် ကျောင်းအရာမ်ဗိမာန်များကို ဆောက်လုပ် လှူဒါန်းခဲ့တယ်။ လှူဒါန်းပြီး ကျောင်းဒကာ၊ ကျောင်းအမ ဆိုတဲ့ဂုဏ်နှင့် ကျောင်းပစ္စည်းများကို မတရား သုံးစွဲစားသုံး ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါကြောင့် သူသေတော့ တန်ခိုးကြီးသောပြိတ္တာ `မဟိဒ္ဓိကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်သည်။ _____________________________ မှတ်ချက်။ ။ ဝိနည်းပိဋက စသည်တို့၌လည်း ထိုထို ပြိတ္တာတို့ ၏အသွင်အပြင်နေရပ်ဌာန အစားအစာတို့ကိုစွဲ၍ မျိုးကွဲများစွာ လာသေး၏။ မာဃဒေ၀လင်္ကာသစ်-၄၅၁/ ၄၅၂။ ဆဂတိဒီပနီကျမ်း။ လောကပညတ္တိကျမ်း။᠌᠌᠌ Credit - ရောင်စဉ် မေတ္တာဖြင့် - စိုးဝင်းကျော်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2XVR9TE

★ `ပြိတ္တာဖြစ်ပုံအကြောင်း (၁၂)မျိုး´ (၁) ၀န္တာသပြိတ္တာ ငတ်ပြတ်ဆာလောင် မွတ်သိပ်သလှဖြင့် သူတစ်ပါးတို့၏ ချွဲကန်း, သလိပ်, တံတွေး, အန်ဖတ်, နှပ် တို့ကိုသာ ကောက်ယူ စားသောက်နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ ရတနာသုံးပါးကို ပြစ်မှားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်၊ သူတော်ကောင်းများကို ပြစ်မှားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်၊ စားကြွင်း၊ စားကျန် နှပ်, တံတွေးတို့ဖြင့် ပြစ်မှားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များဟာ အလွန်အရုပ်ဆိုးပြီး သူတစ်ပါး အန်ဖတ်၊ နှပ်၊ တံ တွေးကို စားသောက်ရတဲ့ `၀န္တာသပြိတ္တာ´မျိုးဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၂) ကုဏပါသ ပြိတ္တာ လူကောင်ပုပ်, ခွေးကောင်ပုပ်, မြွေကောင်ပုပ် စသော အကောင်ပုပ်တို့ကိုသာ စားသောက် နေရသည့် ပြိတ္တာမျိုး။ စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ အရာ၀တ္တုများကို မရိုမသေ ပေးတတ်တဲ့သူဟာ အကောင်ပုပ်ကို စားရတဲ့ `ကုဏပါသပြိတ္တာ´မျိုးဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၃) ဂူထ ခါဒက ပြိတ္တာ မစင် ဘင်ပုပ်တို့ကိုသာ စားသောက် နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ သူတော်ကောင်းများရဲ့ အစာထဲ ရွံရှာဖွယ်တွေ ထည့်ကျွေးတဲ့သူဟာ `ဂူထခါဒကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၄) အဂ္ဂိဇာလပြိတ္တာ၊ ခံတွင်းမှ မီးလျှံထွက်၍ မီးကျီး မီးခဲတို့ကိုပင် စားသောက်နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ ပူလောင်တဲ့အစာမျိုး မရိုမသေ ကျွေးခဲ့ဖူးလျှင် `အဂ္ဂိဇာလပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၅) သုစိမုခပြိတ္တာ၊ ကိုယ်လုံး ကြီးထွား၍ လည်ပင်းရှည်ပြီးလျှင် ခံတွင်းကား အပ်နဖားပေါက်မျှသာ ရှိသောကြောင့် ရသောအစာကို နားပေါက် နှာခေါင်းပေါက်တို့က သွတ်သွင်း စားသောက်ရသော ပြိတ္တာမျိုး။ သူတစ်ပါးအလှူ ပိတ်ပင်ဖူးသူဟာ `သုစိမုခပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၆) တဏှာဋ္ဋိကပြိတ္တာ၊ ရေ အလွန် မွတ်သိပ်ခြင်းဖြင့် ဆင်းရဲခံနေရသော ပြိတ္တာတမျိုး။ ဆိုးမိုက်တဲ့စိတ်ဖြင့် ရေတွင်း,ရေကန်များကို ဖျက်ဆီးခဲ့ဖူးသူဟာ `တဏှာဋ္ဋိကပြိတ္တာ´ မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၇) သုနိဇ္စျာမကပြိတ္တာ၊ မီးလောင်ငုတ်နှင့်တူသော ကိုယ်ရှိ၍ ဆိုးဝါးသော ရုပ်အဆင်း, မကောင်းသော ယနံ့ထွက်သော ပြိတ္တာမျိုး။ သက်ကြီး-သူအိုတို့ကို မရိုမသေ မလေးမစား ပြက်တိပြက်ချော် ပြုလုပ်ခဲ့ဖူးသူဟာ `သုနိဇ္စျာမကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၈) သတ္ထင်္ဂပြိတ္တာ၊ ဓားသွား, ငါးမျှားချိတ်သွား နှင့် တူသော လက်သည်းတို့ဖြင့် မိမိကိုယ်အင်္ဂါကိုကုတ်ဖဲ့၍အသား အသွေးတို့ကိုသာ စားသောက်ရသည့် ပြိတ္တာမျိုး။ မုဒိမ်းမှု ကျူးလွန်သူများဟာ `သတ္ထင်္ဂပြိတ္တာ´ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၉) ပဗ္ဗတင်္ဂပြိတ္တာ၊ တောင်ပမာဏရှိသော ကိုယ်မှ နေ့ညဉ့်မပြတ် အခိုးထွက်နေသော ပြိတ္တာတမျိုး။ သူတစ်ပါး ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းတဲ့ ပြာသာဒ်၊ ကျောင်း၊ သိမ် စသည်များကို မီးတိုက် ဖျက်ဆီး ခဲ့ဖူးသူဟာ `ပဗ္ဗတင်္ဂပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၁၀) အဇဂရင်္ဂပြိတ္တာ၊ စပါးကြီးမြွေနှင့်တူသော ကိုယ်ဖြင့် နေ့ညဉ့်မပြတ် လှည့်လည် သွားလာ၍ ဒုက္ခခံနေရသော ပြိတ္တာတမျိုး။ သူတစ်ပါးကြောက်အောင် ခြောက်လန့်ခဲ့ဖူးသူဟာ `အဇဂရင်္ဂပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၁၁) ဝေမာနိကပြိတ္တာ၊ ဒုက္ခတလှည့်, သုခတလှည့် စက်လည်၍ အတည်မကျ ခံစား နေရသော ပြိတ္တာမျိုး။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို တစ်ဘက်ကပြုပြီး၊ တစ်ဘက်က အကျင့်ပျက်တဲ့ မိန်းမများဟာ `ဝေမာနိကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်၏။ _____________________________ (၁၂) မဟိဒ္ဓိကပြိတ္တာ၊ ပြိတ္တာတို့အပေါ်၌ ကြီးမှူး နိုင်သော တန်ခိုးအာဏာရှိသော်လည်း ထမင်းအဖျော်တို့ကိုကား မစားမသောက်ရသော ပြိတ္တာမျိုး။ တန်ခိုးကြီးပါလျှက်နှင့် ဘာကြောင့် ပြိတ္တာဖြစ်နေရသလဲဆိုတော့ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ် ရောယှက်နေတဲ့ မိဿကံကြောင့်ဖြစ်၏။ သည်ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အစိုးရတဲ့ အာဏာလည်း ရှိတယ်။ ဥစ္စာပစ္စည်းလည်း ပေါများတယ်။ ဒါကြောင့် ကျောင်းအရာမ်ဗိမာန်များကို ဆောက်လုပ် လှူဒါန်းခဲ့တယ်။ လှူဒါန်းပြီး ကျောင်းဒကာ၊ ကျောင်းအမ ဆိုတဲ့ဂုဏ်နှင့် ကျောင်းပစ္စည်းများကို မတရား သုံးစွဲစားသုံး ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါကြောင့် သူသေတော့ တန်ခိုးကြီးသောပြိတ္တာ `မဟိဒ္ဓိကပြိတ္တာ´မျိုး ဖြစ်တတ်သည်။ _____________________________ မှတ်ချက်။ ။ ဝိနည်းပိဋက စသည်တို့၌လည်း ထိုထို ပြိတ္တာတို့ ၏အသွင်အပြင်နေရပ်ဌာန အစားအစာတို့ကိုစွဲ၍ မျိုးကွဲများစွာ လာသေး၏။ မာဃဒေ၀လင်္ကာသစ်-၄၅၁/ ၄၅၂။ ဆဂတိဒီပနီကျမ်း။ လောကပညတ္တိကျမ်း။᠌᠌᠌ Credit - ရောင်စဉ် မေတ္တာဖြင့် - စိုးဝင်းကျော်

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2XVR9TE

မေ့လျော့ခြင်း (စိတ်ဓာတ်ဆုံရှုံးခြင်းနှင့် ဘဝဆုံးရှုံးခြင်း) 'ပမာဒ' ဆိုတာကတော့ မေ့လျော့ခြင်း ဖြစ်တယ်။ ဘာတွေကို မေ့လျော့ထားတုန်း ဆိုလျှင် ကုသိုလ်တရားတွေ မေ့လျော့နေတာကို ဆိုလိုပါတယ်။ ကုသိုလ်တရားတွေကို မေ့လျော့နေတယ် ဆိုလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့သန္တာန်မှာ အကုသိုလ်တရားတွေသာ တိုးပွားဖြစ်ပေါ်နေပေလိမ့်မယ်။ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ ဧကနိပါတ် ၁၀ မှာ ဤပမာဒတရားသည် မဖြစ်ပေါ်သေးသော အကုသိုလ်တရားတို့၏ ဖြစ်ပေါ်ကြောင်း၊ ဖြစ်ပေါ်ပြီးသော ကုသိုလ်တရားတို့၏ ဆုတ်ယုတ်ကြောင်း ဖြစ်သည်ဟု ဘုရားရှင် ဟောတော်မူတယ်။ သတ္တဝါတစ်ဦး၏ သန္တာန်မှာ ကုသိုလ်တရား မဖြစ်ပွားဘဲ အကုသိုလ်တရားတွေသာ အဖြစ်များနေလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ဆုံးရှုံးခြင်း နှစ်မျိုးနှင့် ရင်ဆိုင်နေရတယ်။ ဆုံးရှုံးခြင်းနှစ်မျိုး ဆိုတာက (၁) စိတ်ဓာတ်ဆုံးရှုံးခြင်းနှင့် (၂) ဘဝဆုံးရှုံးခြင်းတို့ ဖြစ်ပါတယ်။ စိတ်ဓာတ်ဆုံးရှုံးတယ် ဆိုတာ အကုသိုလ်စိတ်တွေကို ထပ်တလဲလဲ ပွားနေတဲ့အတွက် အကုသိုလ်အလုပ်တွေကို ထပ်တလဲလဲ ပြုနေတတ်တယ်။ အကုသိုလ်မှုတွေကို ထပ်တလဲလဲ ပြုနေမိတဲ့အတွက်ကြောင့်လည်း အကုသိုလ်စိတ်တွေ ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်ပွားနေတတ်တယ်။ ဒီလိုနှင့် ထိုပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ ကြည်လင်မှု သန့်ရှင်းမှု မဖြစ်ဘူး။ ရှေးရှေးသောဘဝ ရှေးရှေးသောကာလက ဖြစ်ပွားခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ်ပါရမီမျိုးစေ့များသော်ပင် အကုသိုလ် ဖုံးလွှမ်းမှု များနေတဲ့အတွက် အညွန့်အညှောက် မပေါက်နိုင်ဘူး။ ရှေးက ဆည်းပူးခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ပါရမီတွေဟာ တစ်ဘဝထက် တစ်ဘဝ ရှေ့သို့မတက်ဘဲ နောက်ပြန်ပြီး ဆုတ်သွားတတ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်များဟာ ရင့်မလာဘဲ နုသွားတတ်တယ်။ ဒါကို စိတ်ဓာတ်ဆုံးရှုံးခြင်းလို့ ဆိုရပါတယ်။ ဘဝဆုံးရှုံးခြင်း ဆိုတာက အကုသိုလ်စိတ်ငွေ့ အလွန် ဖုံးလွှမ်းခံရတဲ့ သူဟာ စိတ်ဓာတ် မသန့်မရှင်း မကြည်လင်တဲ့အတွက် ယခုဘဝမှာလည်း လူကြီးလူကောင်း မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သံသရာဘဝမှာလည်း မြင့်မြတ်တဲ့ သုဂတိဘဝကို မရနိုင်ဘူး။ ဒါကိုပင် ဘဝဆုံးရှုံးခြင်းလို့ ဆိုလိုပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပမာဒ ဆိုသော မေ့လျော့ခြင်းဟာ ပစ္စုပ္ပန်ဘဝလည်း ရှုံး၊ သံသရာဘဝလည်း ရှုံးစေတတ်တယ်။ အပ္ပမာဒ ဆိုတဲ့ မမေ့မလျော့ခြင်းကတော့ ပစ္စုပ္ပန်ဘဝမှာလည်း ကြီးပွားနိုင်တယ်၊ သံသရာဘဝမှာလည်း ကြီးပွားစေနိုင်တယ်။ ကုသိုလ်တရားတို့၌ မေ့လျော့နေတဲ့ ပမာဒတရားဟာ အလွန် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့တရား ဖြစ်တယ်။ လောကမှာ ဆင်းရဲခြင်းအမျိုးမျိုးဟာ မေ့လျော့ခြင်း ဆိုတဲ့ ပမာဒလျှင် အရင်းအစ ဖြစ်တယ်။ ကုသိုလ်ပြုလုပ်ရမှာ မေ့လျော့တဲ့ ဒီပမာဒတရားကြောင့် သူ့အသက် သတ်ခြင်း စတဲ့ အကုသိုလ်ကို ပြုမိကြတဲ့အတွက် ဆင်းရဲအမျိုးမျိုးကို ကြုံတွေ့ကြရတယ်။ ဒီအကြောင်းကို ဓမ္မပဒ အဋ္ဌကထာမှာ "မနုဿဒေါ ဘဂ္ဂံ ဝါ ဟိ အပါယုပ္ပတ္တိ ဝါ သဗ္ဗံ ပမာဒမူလကံ ယေဝ" လို့ ဖွင့်ပြထားတယ်။ အဓိပ္ပာယ်ကတော့ - ပမာဒတရားဟာ ဆင်းရဲခြင်းရဲ့ တရားခံ ဆိုတာ မှန်ပါတယ်တဲ့။ လူ့ဘဝမှာ လူဖြစ်လာသော်လည်း လူ့အောက်တန်းစား ဖြစ်ရခြင်း၊ အပါယ်လေးပါးသို့ လားရခြင်း ဒီအလုံးစုံသော ပျက်စီးခြင်းတွေဟာ ပမာဒ ဆိုတဲ့ မေ့လျော့ခြင်းလျှင် အကြောင်းရင်း တရားခံ ဖြစ်တယ်လို့ ဆိုလိုပါတယ်။ (ထီးချိုင့်မြို့ တည်တောဆရာတော်ကြီး) Credit to Dhamma ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34F2DNG

မေ့လျော့ခြင်း (စိတ်ဓာတ်ဆုံရှုံးခြင်းနှင့် ဘဝဆုံးရှုံးခြင်း) 'ပမာဒ' ဆိုတာကတော့ မေ့လျော့ခြင်း ဖြစ်တယ်။ ဘာတွေကို မေ့လျော့ထားတုန်း ဆိုလျှင် ကုသိုလ်တရားတွေ မေ့လျော့နေတာကို ဆိုလိုပါတယ်။ ကုသိုလ်တရားတွေကို မေ့လျော့နေတယ် ဆိုလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့သန္တာန်မှာ အကုသိုလ်တရားတွေသာ တိုးပွားဖြစ်ပေါ်နေပေလိမ့်မယ်။ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ ဧကနိပါတ် ၁၀ မှာ ဤပမာဒတရားသည် မဖြစ်ပေါ်သေးသော အကုသိုလ်တရားတို့၏ ဖြစ်ပေါ်ကြောင်း၊ ဖြစ်ပေါ်ပြီးသော ကုသိုလ်တရားတို့၏ ဆုတ်ယုတ်ကြောင်း ဖြစ်သည်ဟု ဘုရားရှင် ဟောတော်မူတယ်။ သတ္တဝါတစ်ဦး၏ သန္တာန်မှာ ကုသိုလ်တရား မဖြစ်ပွားဘဲ အကုသိုလ်တရားတွေသာ အဖြစ်များနေလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ဆုံးရှုံးခြင်း နှစ်မျိုးနှင့် ရင်ဆိုင်နေရတယ်။ ဆုံးရှုံးခြင်းနှစ်မျိုး ဆိုတာက (၁) စိတ်ဓာတ်ဆုံးရှုံးခြင်းနှင့် (၂) ဘဝဆုံးရှုံးခြင်းတို့ ဖြစ်ပါတယ်။ စိတ်ဓာတ်ဆုံးရှုံးတယ် ဆိုတာ အကုသိုလ်စိတ်တွေကို ထပ်တလဲလဲ ပွားနေတဲ့အတွက် အကုသိုလ်အလုပ်တွေကို ထပ်တလဲလဲ ပြုနေတတ်တယ်။ အကုသိုလ်မှုတွေကို ထပ်တလဲလဲ ပြုနေမိတဲ့အတွက်ကြောင့်လည်း အကုသိုလ်စိတ်တွေ ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်ပွားနေတတ်တယ်။ ဒီလိုနှင့် ထိုပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ ကြည်လင်မှု သန့်ရှင်းမှု မဖြစ်ဘူး။ ရှေးရှေးသောဘဝ ရှေးရှေးသောကာလက ဖြစ်ပွားခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ်ပါရမီမျိုးစေ့များသော်ပင် အကုသိုလ် ဖုံးလွှမ်းမှု များနေတဲ့အတွက် အညွန့်အညှောက် မပေါက်နိုင်ဘူး။ ရှေးက ဆည်းပူးခဲ့တဲ့ကုသိုလ်ပါရမီတွေဟာ တစ်ဘဝထက် တစ်ဘဝ ရှေ့သို့မတက်ဘဲ နောက်ပြန်ပြီး ဆုတ်သွားတတ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်များဟာ ရင့်မလာဘဲ နုသွားတတ်တယ်။ ဒါကို စိတ်ဓာတ်ဆုံးရှုံးခြင်းလို့ ဆိုရပါတယ်။ ဘဝဆုံးရှုံးခြင်း ဆိုတာက အကုသိုလ်စိတ်ငွေ့ အလွန် ဖုံးလွှမ်းခံရတဲ့ သူဟာ စိတ်ဓာတ် မသန့်မရှင်း မကြည်လင်တဲ့အတွက် ယခုဘဝမှာလည်း လူကြီးလူကောင်း မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သံသရာဘဝမှာလည်း မြင့်မြတ်တဲ့ သုဂတိဘဝကို မရနိုင်ဘူး။ ဒါကိုပင် ဘဝဆုံးရှုံးခြင်းလို့ ဆိုလိုပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပမာဒ ဆိုသော မေ့လျော့ခြင်းဟာ ပစ္စုပ္ပန်ဘဝလည်း ရှုံး၊ သံသရာဘဝလည်း ရှုံးစေတတ်တယ်။ အပ္ပမာဒ ဆိုတဲ့ မမေ့မလျော့ခြင်းကတော့ ပစ္စုပ္ပန်ဘဝမှာလည်း ကြီးပွားနိုင်တယ်၊ သံသရာဘဝမှာလည်း ကြီးပွားစေနိုင်တယ်။ ကုသိုလ်တရားတို့၌ မေ့လျော့နေတဲ့ ပမာဒတရားဟာ အလွန် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့တရား ဖြစ်တယ်။ လောကမှာ ဆင်းရဲခြင်းအမျိုးမျိုးဟာ မေ့လျော့ခြင်း ဆိုတဲ့ ပမာဒလျှင် အရင်းအစ ဖြစ်တယ်။ ကုသိုလ်ပြုလုပ်ရမှာ မေ့လျော့တဲ့ ဒီပမာဒတရားကြောင့် သူ့အသက် သတ်ခြင်း စတဲ့ အကုသိုလ်ကို ပြုမိကြတဲ့အတွက် ဆင်းရဲအမျိုးမျိုးကို ကြုံတွေ့ကြရတယ်။ ဒီအကြောင်းကို ဓမ္မပဒ အဋ္ဌကထာမှာ "မနုဿဒေါ ဘဂ္ဂံ ဝါ ဟိ အပါယုပ္ပတ္တိ ဝါ သဗ္ဗံ ပမာဒမူလကံ ယေဝ" လို့ ဖွင့်ပြထားတယ်။ အဓိပ္ပာယ်ကတော့ - ပမာဒတရားဟာ ဆင်းရဲခြင်းရဲ့ တရားခံ ဆိုတာ မှန်ပါတယ်တဲ့။ လူ့ဘဝမှာ လူဖြစ်လာသော်လည်း လူ့အောက်တန်းစား ဖြစ်ရခြင်း၊ အပါယ်လေးပါးသို့ လားရခြင်း ဒီအလုံးစုံသော ပျက်စီးခြင်းတွေဟာ ပမာဒ ဆိုတဲ့ မေ့လျော့ခြင်းလျှင် အကြောင်းရင်း တရားခံ ဖြစ်တယ်လို့ ဆိုလိုပါတယ်။ (ထီးချိုင့်မြို့ တည်တောဆရာတော်ကြီး) Credit to Dhamma ဓမ္မ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/34F2DNG

🙏 ဘုရားရှိခိုး စိတ်လွင့်သူ ရှိမခိုးသူနဲ့ တူ,မတူ 🙏 အရှင်ဘုရား.... တပည့်တော်မသည် ဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ တပည့်တော်မ ည၊ မနက် ဘုရားရှိခိုးလျှင် ဖြစ်စေ၊ အားလပ် သည့် အချိန်၌ ဂုဏ်တော် ကိုးပါးတို့ကို ရွတ်ဆိုနေလျှင် ဖြစ် စေ ပါးစပ်က ရွတ်ဆိုနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ အပြင်ထွက် နေပါသည် ဘုရား။ အဲဒါ ရှိမခိုးတဲ့ သူတွေနှင့် တူနေပါသ လားဘုရား။ ဘာမျှ အကျိုးအာနိသင်မရ ဖြစ်နေပါသလား ဘုရား။ ဖြေရှင်းပေးတော်မူပါဘုရား။ ဥမ္မာကြည်( သံဖြူဇရပ်) 🙏🙏🙏🙏🙏 ဘုရားလက်ထက်က မိစ္ဆာဒိဌိသူငယ်ကလေး ခြေထောက်ကို ဘီလူး ဆွဲသဖြင့် အိပ်ရာမှ ယောင်ယမ်း၍ " နမော ဗုဒ္ဓါယ" ဟု ရွတ်ဆိုသဖြင့် ဘီလူး မစားဝံ့ဘဲ စားစရာများ ပူဇော် သွားရပုံ၊ အလမ္ပာယ်ပုဏ္ဏား နဂါးနှင့်တွေ့၍ အဓိပ္ပာယ် မသိ သော်လည်း သူတစ်ပါး ရွတ်ဆိုသံ ကြားဖူး၍ " နမော ဗုဒ္ဓါယ" ရွတ်ဆိုသဖြင့် နဂါးက ရွှေရတနာ ပန်းခိုင်ဖြင့် ပူဇော် သွားပုံ တို့ကို သာဓကပြု၍ ပါးစပ်က ဂုဏ်တော်တို့ကို အသံထုတ်၍ ရွတ်ဆို ပူဇော်နေက ရတနာသုံးပါး၌ စိတ် ညွတ် နေမှု၊ အသံထုတ်၍ ကြည်ညိုပူဇော်နေမှု၊ နေ့စဉ် နိဗဒ္ဓ နိစ္စဓူဝ ပူဇော်နေမှု တို့ကြောင့် ရှိမခိုး၊ ဝတ်မပြုသူတို့ထက် များစွာ သာလွန်နေပါသည်။ သို့သော် စိတ်အပြင်မထွက်အောင် အာရုံပြု၍ ဘုရားရှိခိုး စာတို့ကို မိမိနားလည်သော ( ပါဠိဘာသာဖြစ်က) အနက် ပါဆိုမှု၊ မြန်မာဘာသာ ဘုရားရှိခိုး ဖြင့် ရွတ်ဆိုမှု၊ နေ့စဉ် ဆိုနေကျ အစဉ်ကို ပြောင်း၍ ဆိုမှု၊ စိတ်ပျံ့လွင့်သွားက ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်လည် ရွတ်ဆိုမှု၊ ဖြည်းဖြည်း အသံထုတ်၍ စဉ်းစား ရွတ်ဆိုမှု တို့ကို လေ့ကျင့် ပြုလုပ်က အသံနှင့် စိတ် အာရုံ ညီမျှလာနိုင်ပါသည်။ ထို့ထက် စိတ်ကို နိုင်နင်းရန် ဝိပဿနာ ဘာဝနာ ပွားမှုကို အလေ့အကျက် ပြုပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။ အနည်းဆုံး မည်သည့် ရိပ်သာနည်းဖြင့်မဆို ၁၀ ရက် စခန်းခန့် ဝင် ရောက် ကျင့်သုံးကြည့်လျှင် စိတ်လွင့်မှုများကို ထိန်းသိမ်းနိုင် ပါလိမ့်မည်။ လက်တွေ့ ကျင့်သုံးကြည့်စေလိုပါသည်။ ဆရာတော်ဦးတိလောကသာရ (ရဝေထွန်း) ၏#ဘာသာရေးပြဿနာများ စာအုပ်မှကူးယူ၍ဓမ္မဒါနပြုပါသည်။ 🙏 ဘုရားရှိခိုး စိတျလှင့ျသူ ရှိမခိုးသူနဲ့ တူ,မတူ 🙏 အရှငျဘုရား.... တပည့ျတောျမသညျ ဝနျထမျးတဈဦး ဖွဈပါသညျဘုရား။ တပည့ျတောျမ ည၊ မနကျ ဘုရားရှိခိုးလြှငျ ဖွဈစေ၊ အားလပျ သည့ျ အခြိနျ၌ ဂုဏျတောျ ကိုးပါးတို့ကို ရှတျဆိုနလြှေငျ ဖွဈ စေ ပါးစပျက ရှတျဆိုနပေမေယ့ျ စိတျကတော့ အပွငျထှကျ နပေါသညျ ဘုရား။ အဲဒါ ရှိမခိုးတဲ့ သူတှနှေင့ျ တူနပေါသ လားဘုရား။ ဘာမြှ အကြိုးအာနိသငျမရ ဖွဈနပေါသလား ဘုရား။ ဖွရှေငျးပေးတောျမူပါဘုရား။ ဥမ်မာကွညျ( သံဖွူဇရပျ) 🙏🙏🙏🙏🙏 ဘုရားလကျထကျက မိစ်ဆာဒိဌိသူငယျကလေး ခွထေောကျကို ဘီလူး ဆှဲသဖွင့ျ အိပျရာမှ ယောငျယမျး၍ " နမော ဗုဒ်ဓါယ" ဟု ရှတျဆိုသဖွင့ျ ဘီလူး မစားဝံ့ဘဲ စားစရာမြား ပူဇောျ သှားရပုံ၊ အလမ်ပာယျပုဏ်ဏား နဂါးနှင့ျတှေ့၍ အဓိပ်ပာယျ မသိ သောျလညျး သူတဈပါး ရှတျဆိုသံ ကွားဖူး၍ " နမော ဗုဒ်ဓါယ" ရှတျဆိုသဖွင့ျ နဂါးက ရှှရေတနာ ပနျးခိုငျဖွင့ျ ပူဇောျ သှားပုံ တို့ကို သာဓကပွု၍ ပါးစပျက ဂုဏျတောျတို့ကို အသံထုတျ၍ ရှတျဆို ပူဇောျနကေ ရတနာသုံးပါး၌ စိတျ ညှတျ နမှေု၊ အသံထုတျ၍ ကွညျညိုပူဇောျနမှေု၊ နေ့စဉျ နိဗဒ်ဓ နိစ်စဓူဝ ပူဇောျနမှေု တို့ကွောင့ျ ရှိမခိုး၊ ဝတျမပွုသူတို့ထကျ မြားစှာ သာလှနျနပေါသညျ။ သို့သောျ စိတျအပွငျမထှကျအောငျ အာရုံပွု၍ ဘုရားရှိခိုး စာတို့ကို မိမိနားလညျသော ( ပါဠိဘာသာဖွဈက) အနကျ ပါဆိုမှု၊ မွနျမာဘာသာ ဘုရားရှိခိုး ဖွင့ျ ရှတျဆိုမှု၊ နေ့စဉျ ဆိုနကြေ အစဉျကို ပွောငျး၍ ဆိုမှု၊ စိတျပြံ့လှင့ျသှားက ထပျခါထပျခါ ပွနျလညျ ရှတျဆိုမှု၊ ဖွညျးဖွညျး အသံထုတျ၍ စဉျးစား ရှတျဆိုမှု တို့ကို လေ့ကငြ့ျ ပွုလုပျက အသံနှင့ျ စိတျ အာရုံ ညီမြှလာနိုငျပါသညျ။ ထို့ထကျ စိတျကို နိုငျနငျးရနျ ဝိပူနာ ဘာဝနာ ပှားမှုကို အလေ့အကကြျ ပွုပေးရနျ လိုအပျပါသညျ။ အနညျးဆုံး မညျသည့ျ ရိပျသာနညျးဖွင့ျမဆို ၁၀ ရကျ စခနျးခန့ျ ဝငျ ရောကျ ကငြ့ျသုံးကွည့ျလြှငျ စိတျလှင့ျမှုမြားကို ထိနျးသိမျးနိုငျ ပါလိမ့ျမညျ။ လကျတှေ့ ကငြ့ျသုံးကွည့ျစလေိုပါသညျ။ ဆရာတောျဦးတိလောကသာရ (ရဝထှေနျး) ၏#ဘာသာရေးပွူနာမြား စာအုပျမှကူးယူ၍ဓမ်မဒါနပွုပါသညျ။

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2R4xhvY

🙏 ဘုရားရှိခိုး စိတ်လွင့်သူ ရှိမခိုးသူနဲ့ တူ,မတူ 🙏 အရှင်ဘုရား.... တပည့်တော်မသည် ဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ တပည့်တော်မ ည၊ မနက် ဘုရားရှိခိုးလျှင် ဖြစ်စေ၊ အားလပ် သည့် အချိန်၌ ဂုဏ်တော် ကိုးပါးတို့ကို ရွတ်ဆိုနေလျှင် ဖြစ် စေ ပါးစပ်က ရွတ်ဆိုနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ အပြင်ထွက် နေပါသည် ဘုရား။ အဲဒါ ရှိမခိုးတဲ့ သူတွေနှင့် တူနေပါသ လားဘုရား။ ဘာမျှ အကျိုးအာနိသင်မရ ဖြစ်နေပါသလား ဘုရား။ ဖြေရှင်းပေးတော်မူပါဘုရား။ ဥမ္မာကြည်( သံဖြူဇရပ်) 🙏🙏🙏🙏🙏 ဘုရားလက်ထက်က မိစ္ဆာဒိဌိသူငယ်ကလေး ခြေထောက်ကို ဘီလူး ဆွဲသဖြင့် အိပ်ရာမှ ယောင်ယမ်း၍ " နမော ဗုဒ္ဓါယ" ဟု ရွတ်ဆိုသဖြင့် ဘီလူး မစားဝံ့ဘဲ စားစရာများ ပူဇော် သွားရပုံ၊ အလမ္ပာယ်ပုဏ္ဏား နဂါးနှင့်တွေ့၍ အဓိပ္ပာယ် မသိ သော်လည်း သူတစ်ပါး ရွတ်ဆိုသံ ကြားဖူး၍ " နမော ဗုဒ္ဓါယ" ရွတ်ဆိုသဖြင့် နဂါးက ရွှေရတနာ ပန်းခိုင်ဖြင့် ပူဇော် သွားပုံ တို့ကို သာဓကပြု၍ ပါးစပ်က ဂုဏ်တော်တို့ကို အသံထုတ်၍ ရွတ်ဆို ပူဇော်နေက ရတနာသုံးပါး၌ စိတ် ညွတ် နေမှု၊ အသံထုတ်၍ ကြည်ညိုပူဇော်နေမှု၊ နေ့စဉ် နိဗဒ္ဓ နိစ္စဓူဝ ပူဇော်နေမှု တို့ကြောင့် ရှိမခိုး၊ ဝတ်မပြုသူတို့ထက် များစွာ သာလွန်နေပါသည်။ သို့သော် စိတ်အပြင်မထွက်အောင် အာရုံပြု၍ ဘုရားရှိခိုး စာတို့ကို မိမိနားလည်သော ( ပါဠိဘာသာဖြစ်က) အနက် ပါဆိုမှု၊ မြန်မာဘာသာ ဘုရားရှိခိုး ဖြင့် ရွတ်ဆိုမှု၊ နေ့စဉ် ဆိုနေကျ အစဉ်ကို ပြောင်း၍ ဆိုမှု၊ စိတ်ပျံ့လွင့်သွားက ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်လည် ရွတ်ဆိုမှု၊ ဖြည်းဖြည်း အသံထုတ်၍ စဉ်းစား ရွတ်ဆိုမှု တို့ကို လေ့ကျင့် ပြုလုပ်က အသံနှင့် စိတ် အာရုံ ညီမျှလာနိုင်ပါသည်။ ထို့ထက် စိတ်ကို နိုင်နင်းရန် ဝိပဿနာ ဘာဝနာ ပွားမှုကို အလေ့အကျက် ပြုပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။ အနည်းဆုံး မည်သည့် ရိပ်သာနည်းဖြင့်မဆို ၁၀ ရက် စခန်းခန့် ဝင် ရောက် ကျင့်သုံးကြည့်လျှင် စိတ်လွင့်မှုများကို ထိန်းသိမ်းနိုင် ပါလိမ့်မည်။ လက်တွေ့ ကျင့်သုံးကြည့်စေလိုပါသည်။ ဆရာတော်ဦးတိလောကသာရ (ရဝေထွန်း) ၏#ဘာသာရေးပြဿနာများ စာအုပ်မှကူးယူ၍ဓမ္မဒါနပြုပါသည်။ 🙏 ဘုရားရှိခိုး စိတျလှင့ျသူ ရှိမခိုးသူနဲ့ တူ,မတူ 🙏 အရှငျဘုရား.... တပည့ျတောျမသညျ ဝနျထမျးတဈဦး ဖွဈပါသညျဘုရား။ တပည့ျတောျမ ည၊ မနကျ ဘုရားရှိခိုးလြှငျ ဖွဈစေ၊ အားလပျ သည့ျ အခြိနျ၌ ဂုဏျတောျ ကိုးပါးတို့ကို ရှတျဆိုနလြှေငျ ဖွဈ စေ ပါးစပျက ရှတျဆိုနပေမေယ့ျ စိတျကတော့ အပွငျထှကျ နပေါသညျ ဘုရား။ အဲဒါ ရှိမခိုးတဲ့ သူတှနှေင့ျ တူနပေါသ လားဘုရား။ ဘာမြှ အကြိုးအာနိသငျမရ ဖွဈနပေါသလား ဘုရား။ ဖွရှေငျးပေးတောျမူပါဘုရား။ ဥမ်မာကွညျ( သံဖွူဇရပျ) 🙏🙏🙏🙏🙏 ဘုရားလကျထကျက မိစ်ဆာဒိဌိသူငယျကလေး ခွထေောကျကို ဘီလူး ဆှဲသဖွင့ျ အိပျရာမှ ယောငျယမျး၍ " နမော ဗုဒ်ဓါယ" ဟု ရှတျဆိုသဖွင့ျ ဘီလူး မစားဝံ့ဘဲ စားစရာမြား ပူဇောျ သှားရပုံ၊ အလမ်ပာယျပုဏ်ဏား နဂါးနှင့ျတှေ့၍ အဓိပ်ပာယျ မသိ သောျလညျး သူတဈပါး ရှတျဆိုသံ ကွားဖူး၍ " နမော ဗုဒ်ဓါယ" ရှတျဆိုသဖွင့ျ နဂါးက ရှှရေတနာ ပနျးခိုငျဖွင့ျ ပူဇောျ သှားပုံ တို့ကို သာဓကပွု၍ ပါးစပျက ဂုဏျတောျတို့ကို အသံထုတျ၍ ရှတျဆို ပူဇောျနကေ ရတနာသုံးပါး၌ စိတျ ညှတျ နမှေု၊ အသံထုတျ၍ ကွညျညိုပူဇောျနမှေု၊ နေ့စဉျ နိဗဒ်ဓ နိစ်စဓူဝ ပူဇောျနမှေု တို့ကွောင့ျ ရှိမခိုး၊ ဝတျမပွုသူတို့ထကျ မြားစှာ သာလှနျနပေါသညျ။ သို့သောျ စိတျအပွငျမထှကျအောငျ အာရုံပွု၍ ဘုရားရှိခိုး စာတို့ကို မိမိနားလညျသော ( ပါဠိဘာသာဖွဈက) အနကျ ပါဆိုမှု၊ မွနျမာဘာသာ ဘုရားရှိခိုး ဖွင့ျ ရှတျဆိုမှု၊ နေ့စဉျ ဆိုနကြေ အစဉျကို ပွောငျး၍ ဆိုမှု၊ စိတျပြံ့လှင့ျသှားက ထပျခါထပျခါ ပွနျလညျ ရှတျဆိုမှု၊ ဖွညျးဖွညျး အသံထုတျ၍ စဉျးစား ရှတျဆိုမှု တို့ကို လေ့ကငြ့ျ ပွုလုပျက အသံနှင့ျ စိတျ အာရုံ ညီမြှလာနိုငျပါသညျ။ ထို့ထကျ စိတျကို နိုငျနငျးရနျ ဝိပူနာ ဘာဝနာ ပှားမှုကို အလေ့အကကြျ ပွုပေးရနျ လိုအပျပါသညျ။ အနညျးဆုံး မညျသည့ျ ရိပျသာနညျးဖွင့ျမဆို ၁၀ ရကျ စခနျးခန့ျ ဝငျ ရောကျ ကငြ့ျသုံးကွည့ျလြှငျ စိတျလှင့ျမှုမြားကို ထိနျးသိမျးနိုငျ ပါလိမ့ျမညျ။ လကျတှေ့ ကငြ့ျသုံးကွည့ျစလေိုပါသညျ။ ဆရာတောျဦးတိလောကသာရ (ရဝထှေနျး) ၏#ဘာသာရေးပွူနာမြား စာအုပျမှကူးယူ၍ဓမ်မဒါနပွုပါသညျ။

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2R4xhvY