အလင်းရောင် ဓမ္မ: ဗုဒၶဘုရားႏွင့္ေတြ႔ေအာင္ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္မွေဆာင့္ခဲ့သည့္နဂါးမင္းႏွင့္#နာဂမယ္ႏွင့္လုလင္ပ်ိဳ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷⛎⛎⛎⛎⛎⛎⛎ ကႆပဘုရားရွင္ သာသနာ၌ အက်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးရွိ၏။ တစ္ေန႔သ၌ ထိုရဟန္းငယ္သည္ ဂဂၤါျမစ္ေၾကာင္းခရီးျဖင့္ ေလွစီး၍သြားစဥ္ ျမစ္ကမ္း၌ ၿပိတ္ျမစ္ခ်ဴံတစ္ခုကို လက္ျဖင့္ အမွတ္တမဲ့ ဆြဲကိုင္လိုက္မိ၏။ ေလွမွာ အရွိန္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ သြားေနဆဲျဖစ္၍ ၿပိတ္ျမစ္ရြက္တစ္ခုသည္ ျပတ္၍ ရဟန္း၏လက္ထဲသို႔ ပါလာေလ၏။ ကႆပဘုရားရွင္ ခ်မွတ္ထားေသာ ရဟန္းတို႔၏ ဝိနည္းဥပေဒတြင္ စိမ္းစိုေသာ သစ္ရြက္မ်ားကို ခုတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးျခင္း မျပဳရဟူေသာ ပညတ္ခ်က္တစ္ခုရွိ၏။ ထိုရဟန္းငယ္သည္ ၿပိတ္ျမစ္ရြက္ကေလး တစ္ရြက္ကို ျဖတ္လိုက္မိျခင္းမွာ မေျပာပေလာက္ေသာ ျပစ္မႈကေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ဟု ထိုအျပစ္ 'အာပတ္' ကို ကုစားျခင္းမျပဳဘဲ ေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျပစ္မႈကေလး တစ္ခုမွလြဲ၍ အျခား မည္သည့္ၿငိစြန္းမႈမွ် မရွိေအာင္ ရဟန္းသီလကို အသက္ထက္ဆုံး ေစာင့္စည္းေနထိုင္ သြားေလသည္။ ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္မူ ထိုရဟန္း၏စိတ္သည္ မသိုးမသန္႔ျဖစ္လာ၏။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ျဖဴစင္စြာ ေစာင့္ထိန္းလာခဲ့သည့္ သူ၏သီလတြင္ ၿပိတ္ျမက္ရြက္ တစ္ရြက္ကို ျဖတ္ခဲ့မိျခင္းဟူေသာ အမဲစက္တစ္ကြက္က အထင္သား ေပၚလြင္၍ လာေလသည္။ အျခားရဟန္းတစ္ပါး အေပၚ၌ မိမိအျပစ္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကား၍ ကုစားလိုက္ပါက ေျပေပ်ာက္သြားႏိုင္ေသာ အျပစ္လည္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ အနီးအနား၌ ရဟန္းတစ္ပါးမွ် မရွိဘဲ ျဖစ္ေနရာ စိတ္မသိုးမသန္႔ျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားေလသည္။ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ သူစိတ္စြဲလမ္းခဲ့ေသာ ဂဂၤါျမစ္ထဲ၌ပင္ 'ဧရကပတၱ' အမည္ရွိေသာ နဂါးမင္းတစ္ေကာင္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလသည္။ ထိုနဂါး၏ကိုယ္မွာ ေလွငယ္ပမာဏရွိ၏။ ထိုနဂါးသည္ အတိတ္ဘဝကို ျပန္၍႐ႈျမင္ႏိုင္ေသာ တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စုံ၏။ ထိုနဂါးသည္ သူ၏ခႏၶာကိုၾကည့္၍ "အဘယ္ကဲ့သို႔ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ဤအဟိတ္ တိရစာၦန္ဘဝကို ရရွိသနည္း" ဟူ၍ ျပန္၍ ဆင္ျခင္ေလသည္။ ထိုအခါ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရဟန္းသိကၡာကို ေစာင့္စည္းခဲ့ပါလ်က္ ၿပိတ္ျမစ္ရြက္တစ္ခုုေၾကာင့္ ဘဝကူးလြဲခဲ့ရပံုကို ေတြ႔ရသျဖင့္ မ်ားစြာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုနဂါးသည္ ေနာက္ဘုရားတစ္ဆူ ပြင့္ေတာ္မူမွသာ နဂါးဘဝမွ လြတ္ေအာင္လုပ္ရန္ လြယ္ကူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ လူ႔ျပည္၌ ဘုရားပြင့္သည့္သတင္းကို အၿမဲနားစြင့္၍ ေနေလသည္။ ေနာက္အဖို႔၌ ဧရကပတၱနဂါး၌ သမီးတစ္ေယာက္ရရွိလာ၏။ ထိုအခါ နဂါးမင္းသည္ သမီးေခ်ာကို ဗန္းျပ၍ ဘုရားပြင့္သည့္ သတင္းကို စုံစမ္းရန္ အႀကံရေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ သမီးပ်ိဳ နဂါးမေလးအား ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သင္ၾကားေပးသည္။ ထိုသီခ်င္းမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ တရားသေဘာမ်ားကို ပေဟဠိဆန္ဆန္ စပ္ဆိုထားေသာ သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္တို႔၏ တရားကို နာၾကားရသူမ်ားသာလွ်င္ ထိုသီခ်င္းကို အဓိပၸာယ္ေဖာ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေနာက္ ဧရကပတၱ နဂါးမင္းသည္ လျပည့္ေန႔၊ လကြယ္ေန႔တိုင္း ဂဂၤါျမစ္ေရျပင္၍ ကပြဲသဘင္တစ္ခု ဆင္ယင္က်င္းပသည္။ ထိုကပြဲသဘင္၌ နဂါးမေလးသည္ အလြန္လွပတင့္တယ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးအသြင္ျဖင့္ ကျပသည္။ ဖခင္သင္ၾကားေပးေသာ ဓမၼသီခ်င္းကိုလည္း သာယာခ်ိဳေအးေသာ အသံျဖင့္ သီဆိုသည္။ နဂါးမေလး၏ အလွဂုဏ္သတင္းကို ၾကားသိၾကရသျဖင့္ ဂဂၤါျမစ္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားမွ လူတို႔သည္ ထိုကပြဲသို႔ တစ္စုတစ္ေဝး လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈသူမ်ားတြင္ လူလင္ပ်ိဴ အမ်ားဆုံး ျဖစ္ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တစ္စတစ္စ အခ်ိန္ကုန္လြန္သြားခဲ့ရာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပြင့္ေတာ္မူေသာ အခ်ိန္သိုု႔ေရာက္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕မွ ဥတၱရမည္ေသာ လုလင္ပ်ိဳသည္ နဂါးမ၏ ကပြဲကို ၾကည့္႐ႈရန္ထြက္လာခဲ့ရာ လမ္းတြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာႏွင့္ ေတြ႔ေလသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဥတၱရလုလင္ကို ေခၚ၍ တရားေဟာၿပီး နဂါးမသီဆိုမည့္ သီခ်င္း၏အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ေပးေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုလည္း သင္ၾကားေပးေတာ္မူလိုက္သည္။ ဥတၱရလုလင္သည္ ထိုသီခ်င္းကို သင္ယူခဲ့ၿပီး ကပြဲသို႔ သြားေလသည္။ ကပြဲသို႔ေရာက္၍ နဂါးမေလးက ဓမၼသီခ်င္းကို သီဆိုေသာအခါ ဥတၱရလုလင္ကလည္း ပရိတ္သတ္ထဲမွ ထ၍ ဗုဒၶသင္ေပးလိုက္ေသာ သီခ်င္းကို တုံ႔ျပန္သီဆိုေလသည္။ ဥတၱရ၏ သီခ်င္းကို ၾကားေလလွ်င္ ဧရကပတၱနဂါးမင္းသည္ လူ႔ျပည္၌ ဘုရားပြင့္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္ကို လူသားအသြင္ ဖန္ဆင္းၿပီး ဥတၱရလုလင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္းေလသည္။ "အို . . . လုလင္ ယခု သင္၏ဆရာ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ အဘယ္မွာ သီတင္းသုံးပါသလဲ" "ၿမိဳ႕ျပင္က ကုကၠိဳပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္မွာ သီတင္းသုံးေနပါတယ္" ထိုစကားကို ၾကားရလွ်င္ နဂါးမင္းသည္ ဥတၱရလုလင္ကို ေခၚ၍ ဗုုဒၶထံသို႔ သြားေလသည္။ ဗုဒၶထံသို႔ ေရာက္သြားအခါ ဗုဒၶအား ႐ိုေသစြာရွိခိုး၍ ငိုေႂကြးေနေလသည္။ ထိုအခါ ဗုဒၶက "အဘယ္ေၾကာင့္ ငိုေႂကြးေနသနည္း" ဟု ေမးျမန္းရာ နဂါးမင္းက ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ "အရွင္ဘုရား - တပည့္ေတာ္သည္ ကႆပဘုရား သာသနာေတာ္၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရဟန္းတရားကို အားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ၿပိတ္ျမစ္ရြက္တစ္ရြက္ကို ျဖတ္ခဲ့မိသည့္အတြက္ အဟိတ္တိရစာၦန္ျဖစ္ေသာ နဂါးဘဝသို႔ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ နဂါးဘဝမွ လြတ္ေျမာက္လိုလွသျဖင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္အား ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခဲ့ရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းျဖစ္ကာ တပည့္ေတာ္ ငိုေႂကြးမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္ဘုရား" ဤသို႔နဂါးမင္းက ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္က "လူဘဝကိုရခဲ့ဘိ၏။ လူ႔ဘဝကို ရျပန္လွ်င္လည္း အသက္ရွည္ရွည္ ေနဖို႔ရာ မလြယ္ကူ။ သူေတာ္ျမတ္တို႔၏ အဆုံးအမ ၾသဝါဒကိုလည္း အလြယ္တကူ ၾကားနာခြင့္မရႏိုင္။ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားကို သိျမင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္တို႔ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာဖို႔ အေရးကား ဤေလာက၌ အခက္အခဲဆုံးပင္ ျဖစ္ေပ၏" ဟူေသာ ေဒနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။ ထိုေဒသနာေတာ္ အဆုံး၌ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ အကြၽတ္တရား ရရွိသြားၾကေလသည္။ ဧရကပတၱနဂါးမင္းကား တိရစာၦန္မ်ိဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဂ္ဖိုလ္ကို မရရွာေခ်။ သို႔ေသာ္ ထိုေန႔မွစ၍ နဂါးအသြင္ကို စြန္႔၍ လုလင္အသြင္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္သည့္အျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ဥတၱရလုလင္မွာမူ ဗုဒၶအထံ၌ ဓမၼသီခ်င္းကို သင္ယူစဥ္ကပင္ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။