အလင်းရောင် ဓမ္မ: ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့စိတ္ •••••••••••••••• ႀကည္လင္ရႊင္လန္းတဲ့သူ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့သူ ျဖစ္ဖုိ႔ သင့္မွာ အခြင့္အေရးရိွပါတယ္။ ၾကည္လင္ ရႊင္လန္းတဲ့သူ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့သူ ျဖစ္ဖို႔ တာဝန္လည္း ရိွပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့စိတ္မွာ အစြမ္းသတၱိရိွတယ္။ မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့စိတ္မွာ အစြမ္းသတၱိမရိွဘူး။ စိတ္ေအးခ်မ္းတဲ့သူဟာ ကိုယ့္ဘဝမွာ တကယ္အေရးအႀကီးဆံုး အေလးနက္ဆံုး တန္ဖိုးအရိွဆံုးျဖစ္တဲ့ အသိဥာဏ္ေတြရဖို႔ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကိစၥအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခ်ိန္ပိုေပးႏိုင္တယ္။ သင့္ရဲ႕စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈထက္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရိွတဲ့အရာ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးမွ မရိွပါဘူး။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီးေတာ့ အသိဥာဏ္ ရင့္က်က္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အေရးဟာ ဘဝမွာ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္တယ္။ ဘာဘဲြ႔မွမရ ဘာအတန္းမွ မေအာင္လည္း သူ႔ဘဝကိုသူ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သတိနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ဥာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေနသြားတဲ့သူကို ဘဝကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေနသြားတဲ့သူလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္၊၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြအမ်ားႀကီးရိွေပမယ့္ ရာထူး အျမင့္ႀကီးရိွေပမယ့္ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ မရိွရင္ မေအာင္ျမင္တဲ့သူပဲ။ ေလးနက္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့အသိဥာဏ္ ရိွေလေလ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ ရေလေလ ေအာင္ျမင္ေလေလလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေလးနက္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ အသိဥာဏ္မရိွတဲ့သူဟာ… ပစၥည္းဥစၥာရိွေလေလ အကုသိုလ္ မ်ားေလေလ ျဖစ္လာတာပဲ။ ရာထူးႀကီးေလေလ မေကာင္းမႈ ပိုလုပ္ေလေလ ျဖစ္လာတာပဲ။ အဲဒီလိုမတရားမႈေတြ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ ေတြကို လုပ္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းသာမႈဆိုတာ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္ဟာ အဆင့္အတန္းနိမ့္တ့ဲ စိတ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ သူတစ္ပါးကို ငဲ့ညွာေထာက္ထားမႈမရိွဘဲ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္ဟာ dignity မရိွဘူး။ တည္ၾကည္ခန္႔ညားမႈ၊ ဣေျႏၵသိကၡာ မရိွဘူး။ ေလးနက္မႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈ မရိွဘူး။ စိတ္ၾကည္ လင္ေအးခ်မ္းမႈလည္း မရိွဘူး။ ရဖို႔ထက္ သိဖို႔က ပိုအေရးႀကီးတယ္။ ရတာထက္ သိတာက ပိုတန္ဖိုးရိွတယ္။ ပိုအက်ိဳးရိွတယ္။ ေက်နပ္မႈ ေအးခ်မ္းမႈ ပိုေပးတယ္။ လူအမ်ားဟာ သိဖို႔ထက္ ရဖို႔ကို ပိုဦးစားေပးၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေအးခ်မ္းတာဘဲ။ မသိတဲ့ သူဟာ မရလည္းဒုကၡ ရလည္း ဒုကၡပါပဲ။ စိတ္ရဲ႕ႀကည္လင္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈ သန္႔ရွင္းမႈ အသိဥာဏ္ရဲ႕နက္နဲမႈအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အရည္အေသြးဆိုတာ ျဖစ္လာတာပဲ။ ကိုယ့္ဘဝမွာ အဆင္ေျပတယ္ မေျပဘူးဆိုတာ ျဖစ္လာတာပဲ။ သင္ဟာ စိတ္ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရၿပီဆိုရင္ သင့္အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစမႈ မရိွတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္ရဲ႕တုန္႔ျပန္မႈေတြကို အလိုအေလ်ာက္ ပယ္လိုက္မယ္။ ေလာကႀကီးကို တန္ဖိုးထားဖို႔ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္မွာ ေအးခ်မ္းမႈ ရိွရမယ္။ ေအးခ်မ္းမႈရိွမွ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈ ျဖစ္လာတယ္။ နက္နဲမႈရိွလာတယ္။ ေအးခ်မ္းမႈမရိွရင္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈ နက္နဲမႈဆိုတာ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အသိအျမင္ရွင္းဖို႔ဆိုတာ စိတ္တည္ၿငိမ္မွ စိတ္ခ်မ္းသာမွ ရမယ္။ စိတ္မတည္ၿငိမ္တဲ့သူ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ လူဟာ အသိအျမင္မရွင္းဘူး။ တည္ၿငိမ္မႈ ေအးခ်မ္းမႈရိွမွ အမွန္ကို သိႏိုင္တယ္။ စိတ္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းတဲ့လူဟာ မွတ္ဥာဏ္လည္း ပိုေကာင္းလာတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားလို႔ ရတယ္။ ထိုးထြင္းၿပီးေတာ့ ျမင္တယ္။ မတည္ၿငိမ္ မေအးခ်မ္းတဲ့လူဟာ ေမ့လြယ္တယ္။ စိတ္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းရင္ ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ အခ်ိန္ကုန္ သက္သာတယ္။ လူပင္ပန္းလည္း သက္သာတယ္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးတယ္။ အမွားအယြင္းနည္းတယ္။ ကိုယ့္ဘဝ အေျခအေနေပးရင္ ေပးသေလာက္ စိတ္ေအးခ်မ္းေအာင္ အသိဥာဏ္ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး လုပ္တဲ့အက်င့္ကို ငယ္ငယ္ထဲက လုပ္သင့္တယ္။ အဲသလို ငယ္ငယ္ထဲက လုပ္ရင္ သိပ္အသက္မႀကီးေသးခင္မွာပဲ… စိတ္ေနသေဘာထားေကာ အသိဥာဏ္ေကာ အမ်ားႀကီး ေလးနက္ရင့္က်က္သြားလိမ့္မယ္။ တစ္ဘဝက ႏွစ္ဘဝစာေလာက္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဘဝကိုေနရတာ တကယ္တြက္ေျခကိုက္လာမယ္။ စိတ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္ရင္ သူမ်ား အေၾကာင္းကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ မေျပာပဲ ေနတာေကာင္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း မေျပာဘဲေနတာ ေကာင္းတယ္။ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ့သူဟာ စဥ္းစားပံု ေတြးေခၚပံု အရင္ကနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ တန္ဖိုးထားတာေတြ မတူေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ပစၥည္းဥစၥာ အေပ်ာ္အပါး၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ ဂုဏ္ပကာသနကို သိပ္မက္တဲ့ လူဟာ … စိတ္တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ့အခါမွာ အဲဒါေတြက သိပ္ကေလးဆန္တယ္ ဆိုတာ သိလာတယ္။ အဲဒါေတြဟာ အေပၚယံပဲဆိုတာကိုလည္း သိတယ္။ အယူအဆ မတူတာရိွလာၿပီ ဆိုရင္ မွ်မွ်တတ ၾကည့္တတ္လာတယ္။ ကိုယ့္ဘက္ေကာ သူ႔ဘက္ေကာ ေထာင့္ေစ့ ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ သေဘာထားႀကီးႀကီးထား တတ္လာတယ္။ ကိုယ္လိုသလို တစ္ဖက္သတ္ အဓိပၸါယ္ မေကာက္ဘူး။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ဘူး။ တစ္ဖက္သတ္ အႏိုင္မယူဘူး။ တစ္ခုခု ႀကံဳႀကိဳက္လာရင္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ၿပီးေတာ့ မတံု႔ျပန္ဘူး။ သူ႔မွာ သတိရိွတယ္၊ ဥာဏ္ရိွတယ္။ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တယ္။ သတိမပါ ဥာဏ္မပါဘဲနဲ႔ ျမင္တိုင္း ၾကားတိုင္း စိတ္က အလိုအေလ်ာက္ တံု႔ျပန္ေနမယ္ ဆိုရင္တာ့ လြတ္လပ္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း အျပစ္တင္ေနတတ္တဲ့သူရဲ႕ အနားမွာ ဘယ္သူမွမေနခ်င္ဘူး။ အၿမဲတမ္း မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ့္မွာ ပူေလာင္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ရသလို ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကိုလည္း ပူေလာင္မႈေတြ ကူးစက္ပါတယ္။ ငါလည္း သူတစ္ပါးကို လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ အျပစ္မတင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ေျပာခ်င္ ေနတဲ့စိတ္ကို သိေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ေျပာတဲ့အခါလည္း ငါ့အသံေန အသံထားနဲ႔ စကားလံုး အသံုးအႏံႈးကို သတိထားမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကို ခံယူထားသင့္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့စိတ္ ႏူးညံ့တဲ့စိတ္နဲ႔ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေနမယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းတာ နႈးညံ့တာနဲ႔ ေပ်ာ့ညံ့တာဟာ မတူဘူးလို႔ သေဘာေပါက္ထားရင္… ၿငိမ္းခ်မ္းတာ ႏူးညံ့တာဟာ ခိုင္မာမႈရိွလို႔ ရင့္က်က္မႈရိွလို႔ဆိုတာကို ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေလးနက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အသိဥာဏ္ကို လိုခ်င္ရင္ စိတ္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ထားရမယ္။ မျဖစ္စေလာက္ကိစၥနဲ႔ စိတ္ပင္ပန္းေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူး။ မျဖစ္စေလာက္ကိစၥနဲ႔ ကိုယ္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူး။ မသြားသင့္တဲ့ အပိုခရီးေတြ မၾကည့္သင့္တဲ့ အပိုကိစၥေတြ မေျပာသင့္တဲ့ အပိုစကားေတြ နားမေထာင္သင့္တဲ့ အပိုစကားေတြ ကိုလည္း နားမေထာင္သင့္ဘူး။ အပိုေတြ မွန္သမွ် ေလွ်ာ့ရမွာပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕အခ်ိန္နဲ႔အင္အားကို ေခၽြတာသင့္တယ္။ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ေန႔စဥ္လုပ္ရမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စိတ္မၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ လုပ္ေနတဲ့အရာေတြက ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေန႔စဥ္ရိွေနလို႔ပါ။ လုပ္တတ္ရင္ အခ်ိန္တိုင္းဟာ တရားအားထုတ္တဲ့အခ်ိန္ပါ။ ေနတတ္ရင္ ေနရာတိုင္းဟာ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာပါ။ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ၊ ဘယ္ေနရာက်မွလို႔ အခ်ိန္ေရႊ႕ေနဖို႔၊ ေနရာေရြးေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြကို တရားလက္ေဆာင္ေပးပါ။ ကိုယ့္သားသမီးေတြကို တရားအေမြေပးပါ။ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (မဟာျမိဳင္ေတာရ) Thank : Paral lel