အလင်းရောင် ဓမ္မ: #ချစ်သူကိုတရားဟောပါ🙏🙏🙏🙏🙏 ************* မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်က သားအမိနှစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ သမီးရဲ့နာမည်က ကေသကာရီလို့ခေါ် ပါတယ်။ တစ်နေ့ အိမ်တံခါးဝမှာထိုင်ပြီး သမီးက အမေ့ရဲ့ ဦးခေါင်းမှာ သန်းရှာပေးနေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ရဟန်းတော်တွေ အများကြီး အိမ်ရှေ့ကဆွမ်းခံကြွသွားတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့ သမီး ကေသကာရီက အမေလုပ်သူကို မေးပါတယ်။ ''အမေ.. ဒီရဟန်းတွေဟာ ပထမအရွယ် ရုပ်ရည်အဆင်း လှလှပပ ရှိပါလျက်နဲ့ ဘာမှလည်း မပျက်စီးသေးဘဲနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ရဟန်းပြုကြတာလဲ'' ဒီတော့ အမေလုပ်သူက ပြန်ပြောပြပါတယ်။ ''သမီး.. မြတ်စွာဘုရား ပွင့်နေတယ်။ မြတ်စွာဘုရား တရား နာကြားပြီး ရဟန်းပြုကြတာ'' သားအမိနှစ်ယောက် သန်းရှာရင်း စကားပြောနေတုန်းမှာပဲ သောတာပန်ဒကာတစ်ယောက် အိမ်တံခါးဝ ရောက်လာပါတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက်ပြောတဲ့စကားကိုလည်း ကြားသွားပါတယ်။ အမေလုပ်သူက အိမ်ရှေ့ရောက်လာတဲ့ သောတာပန် ဒကာကို ''ဥပသကာကြီးရယ်၊ တစ်ခုမသိလို့ မေးပါရစေ။ အမျိုးကောင်းသားတွေ စည်းစိမ်တွေစွန့်၊ ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေတွေ စွန့်ပြီး မြတ်စွာဘုရားထံမှာ ရဟန်းပြုကြတယ်။ ဘာအကျိုးကိုမြင်လို့ ရဟန်းပြုကြတာလဲ'' လို့ ထပ်ဆင့် မေးကြည့်ပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကလည်း ''ကာမဂုဏ်ရဲ့အပြစ်ကို မြင်လို့ ရဟန်းပြုကြတာပါ'' လို့ ပြောပြပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကဆက်ပြီး သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလ အကြောင်းကို ပြောပြပေးပြီး ကျင့်သုံးရင်ရမယ့် အကျိုးရလာဒ်တွေကိုပါ ပြောပြပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာရဲ့စကားကြားရတော့ ကေသကာရီက စိတ်ဝင်စားသွားပြီး ''သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကျွန်မတို့ မိန်းသားတွေ ကျင့်သုံးရင်ကော သင်ပြောပြတဲ့ မျက်မှောက်တမလွန် အကျိုးတွေ ရနိုင်သလား'' လို့ မေးလိုက်ပါတယ်။ သောတာပန်ဒကာကလည်း ''သမီးရယ် ဒီတရားတွေဟာ လူသားအားလုံးနဲ့ဆိုင်ပါတယ်။ လူသားအားလုံး ကျင့်ဖို့ ဟောထားတာပါ'' လို့ ပြန်ပြောပြပါတယ်။ နောက်သောတာပန်ဒကာက ကေသကာရီကို သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကိုယ်တိုင် တိုင်ပေးပါတယ်။ ကေသကာရီက ငါးပါးသီလကို ခံယူပြီးတော့ ''ဥပါသကာကြီးရယ် သရဏဂုံ ငါးပါးသီလထက် မြင့်တဲ့တရားရှိသေးလား'' လို့ ဆက်မေးလာပြန်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ သောတာပန်ဒကာက ကေသကာရီ တရားကို တော်တော်စိတ်ဝင်စားနေပြီ ဆိုတာသိရသလို တရားပါရမီရှိသူဆိုတာလည်း သိလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တရားကို ဆက်ဟောပြပေးပါတယ်။ ``ရှိတာပေါ့၊ ချစ်သမီး သေချာ နားထောင်ပါ။ ဆံပင်, မွေးညင်း, ခြေသည်း, လက်သည်း, သွား, အရေ, အသား, အကြော, အရိုး, ရိုးတွင်းခြင်ဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသည်း, အမြှေး, အဖျဉ်း, အဆုတ်, အူမ, အူသိမ်, အစာသစ်, အစာဟောင်း, ဦးနှောက်, သည်းခြေ, သလိပ်, ပြည်, သွေး, ချွေး, အဆီခဲ, မျက်ရည်, ဆီကြည်, နှပ်,တံတွေး, အစေး, ကျင်ငယ,် အဲဒီ သုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် စီးဖြန်းပါ။ ဒီကနေ တစ်ဆင့်တက်ပြီး အဆင်းဖြစ်ပျက်၊ အသံဖြစ်ပျက်၊ အနံ့ဖြစ်ပျက်၊ အရသာဖြစ်ပျက်၊ ကြမ်းချော ဖြစ်ပျက်၊ တွန်းတိုးဖြစ်ပျက်၊ ပူအေး ဖြစ်ပျက်၊ မြင်ဖြစ်ပျက်၊ ကြားဖြစ်ပျက်၊ နံဖြစ်ပျက်၊ လျက် ဖြစ်ပျက်၊ တွေ့ထိ ဖြစ်ပျက်၊ ဖြစ်ပျက်ဖြစ်ပျက် အဲဒီလို နှလုံး သွင်းပါ'' လို့ သုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းနဲ့ ဖြစ်ပျက် ကမ္မဋ္ဌာန်းကို သေချာဟောပြောပေးပြီး ပြန်သွားပါတယ်။ ကေသကာရီလည်း သောတာပန်ဒကာ ဟောပြောပေးခဲ့တဲ့ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို နေ့စဉ်ပွားများအားထုတ်လိုက်တာ မကြာမီကာလမှာပဲ သောတာပန် တည်သွားပါတယ်။ လူ့ပြည်မှာ သက်တမ်းစေ့နေပြီး ကွယ်လွန်တော့ တာဝတိံသာ နတ်ပြည်မှာ နတ်သမီးအခြံအရံ တစ်သိန်းနဲ့ သိကြားမင်းရဲ့ မိဖုရားငယ် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ (ဝိမာနဝတ်တုအဋ်ဌကထာ၊ ကသေကာရီဝတ်တု) တရားဟောတယ်လို့ပြောလိုက်ရင် ရဟန်းက လူကို ဟောတာကိုပဲ ပြေးပြေးမြင်လေ့ ရှိပါတယ်။ ဒီဝတ္တုလေးမှာတော့ လူအချင်းချင်းပဲ ဟောလိုက်လို့ ကေသကာရီ သောတာပန် တည်သွားတာပါ။ လူထောင်သောင်း ပရိသတ်ကို ဟောမှရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နာရီ နှစ်နာရီ ဟောမှရယ်လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ လူအချင်းချင်း တစ်ယောက်တည်းကို ဟောလည်း တရားက တရားပါပဲ။ အလှူတကာ့ အလှူတွေထဲမှာ တရားအလှူဟာ အမြတ်ဆုံးဆိုတာ အားလုံး သိပါတယ်။ တရားအလှူ ပေးလှူလိုက်တာဟာ အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူကို ပေးလှူလိုက်တာပါ။ ဒီတော့ ကိုယ့် မိတ်ဆွေကို ဆယ်မိနစ်၊ ဆယ့်ငါးမိနစ် ကိုယ်သိသလောက်လေး ပြောပြပေးလိုက်ရင်လည်း အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူကို ပေးလှူလိုက်တာပါပဲ။ တရားဟောပြီးတဲ့အခါ ''ဘုရားတပည့်တော် ဟောပြောပေးရသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့ဘာဂသည် နိဗ္ဗာန်၏ အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေ။ ဘုရားတပည့်တော် ဟောပြတဲ့ တရားလေးကို နားကြားပြီး တရား အသိလေးတွေ ရသွားကြပါစေ။ ရသည့်အားလျော်စွာ ကျင့်နိုင်ကြပါစေ၊ ကျင့်နိုင်သည့် အားလျော်စွာ မဂ်ဖိုလ် နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ရသွားကြပါစေ'' လို့ မေတ္တာပို့ပေးလိုက်ရမှာပါ။ အထူးသဖြင့် တရားဟောပြီးတိုင်း နိဗ္ဗာန်ကို ဆုတောင်းတဲ့ အလေ့လေးကို ထုံထားရမှာပါ။ ဒါဆို ကိုယ်ဟောတဲ့တရားကို ပိုပြီးတန်ဖိုးထားသွားမှာပါ။ 'ငါ ပြုတဲ့ကုသိုလ်ဟာ ပေါ့ပေါ့တန်တန် မဟုတ်ဘူး။ နိဗ္ဗာန်အထိ ဦးတည်နေတယ်' ဆိုပြီး ကိုယ့်ကုသိုလ်အပေါ် အားရကျေနပ်နေတော့မှာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ့်ခင်ပွန်းကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်ဇနီးကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့် သားသမီးကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်မိဘကိုလည်း ဟောပြောပေးရမှာပါ။ ချစ်သူသဘာဝ သံယောဇဉ် အကြောင်း၊ မေတ္တာအကြောင်း၊ သီချင်းလေးတွေအကြောင်း၊ အိပ်မက်အကြောင်း၊ ပန်းလေးတွေအကြောင်း၊ ပစ္စည်းလေးတွေအကြောင်း၊ စသည်ဖြင့် ပြောပြရမှာပါပဲ။ ဒီ သံယောဇဉ်အကြောင်းတွေအပြင် တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်သိသလောက်၊ ကိုယ်လေ့လာထားသလောက် တရားစကားလေးတွေလည်း ပြောပြပေးရမှာပါ။ ဒါနအကြောင်း၊ သီလအကြောင်းတွေအပြင် ဒီကတစ်ဆင့်တက်ပြီး ဝိပဿနာရှုပုံအကြောင်းလေးတွေလည်း ပြောပြပေးရမှာပါ။ အဲဒီလို ပြောပြပေးနေရင် ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားအလှူ ပေးလှူနေတာပါပဲ။ မွေးနေ့နီးလာလို့ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကို ''ဘာ လိုချင်သလဲ'' လို့ မေးလာရင် ''သောကြာ, စနေ, တနင်္ဂနွေ နှစ်ညအိပ် သုံးရက်တရားစခန်းဝင်ပေးပါ'' လို့ တောင်းလိုက်ရုံပါ။ ဒါဆို သူ့အတွက်ရော၊ ကိုယ့်အတွက်ရော အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေ ဖြစ်သွားတာပါ။ သုံးရက်ဆိုတော့ တရားစခန်းဝင်ပေးရမယ့် ကိုယ့်ချစ်သူအတွက် မခက်သလို သောကြာ စနေ တနင်္ဂနွေဆိုတော့ သောကြာနေ့ ရုံးကအပြန်တရားစခန်းဝင်၊ တနင်္ဂနွေ နေ့ခင်းပြန်ထွက်၊ ပြီးရင် ဘုရားကို အတူတူသွား ဘယ်လောက် ပျော်ဖို့ကောင်းသလဲ။ ဘုရားမှာ အတူတူပန်းကပ်၊ ပြီးတော့ ဘုရားပေါ်မှာ တရားစခန်းက ပြန်ထွက်လာတဲ့ချစ်သူက ကိုယ်နာခဲ့တဲ့ တရားလေးတွေ၊ အားထုတ်ခဲ့ရတဲ့ တရားသဘောလေးတွေ ပြန်ပြောပြပေးပြီး ကိုယ်ဆောက်တည်ခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလ်၊ ကိုယ်ပွားများအားထုတ်ခဲ့ရတဲ့ ဝိပဿနာဘာဝနာ ကုသိုလ်တွေကိုလည်း ကိုယ့်ချစ်သူကို အမျှပေးဝေလိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း ချစ်သူရဲ့သာဓုခေါ်သံဟာ ကိုယ့်အတွက်တော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အသာယာဆုံး အသံတစ်ခု ဖြစ်နေမှာပါ။ ဒါတင်မကပါဘူး။ အမျှဝေသံ၊ သာဓုခေါ်သံတွေဟာ စည်းချက်ညီ 'ပါရမီသံစဉ်' တစ်ခုအဖြစ် ဘဝအဆက်ဆက် တည်တံ့ ပျံ့လွင့်နေတော့မှာပါ။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ အတူတူပြုခဲ့ရင် ဘဝအဆက်ဆက် ဆုံတွေ့ဦးမှာပါပဲ။ ဘဝအဆက်ဆက် ဆုံတွေ့တဲ့အခါ ကိုယ်လည်း တရားရှိဖို့ လိုသလို ကိုယ့်ချစ်သူလည်း တရားရှိဖို့လိုပါတယ်။ နောက်ဘဝတွေမှာ ပြန်တော့ ဆုံပါရဲ့။ ကိုယ်ကတော့ တရားရှိပြီး ကိုယ့်ချစ်သူက တရားမရှိရင်, မရှိခဲ့ရင် အဆင်မပြေလှပါဘူး။ ဥပမာ-ကိုယ့်ချစ်သူက ''ဒေါသမီးလျှံ၊ အကျည်းတန်၊ သည်းခံလှပသည်'' ဆိုတဲ့ အတိုင်း ဒေါသကြီးခဲ့လို့ ဒေါသကြီးနေလို့ ရုပ်ဆိုး အကျည်းတန် နေမယ်။ နောက်-'ညှဉ်းဆဲသူကား၊ အနာများ၊ သနား ကျန်းမာသည်'' ဆိုတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်ချစ်သူက သူတစ်ပါး, သူတစ်ပါးတွေကို ညှဉ်းဆဲခဲ့လို့ အနာရောဂါ ထူပြောနေမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ပဲ ဆေးကုပေးနေရမှာပါ။ အကုသိုလ်ရဲ့ အကျိုးကို ကိုယ်ကမခံရပေမယ့် ကိုယ့်ချစ်သူကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်ပါ စိတ်ဆင်းရဲနေရတော့မှာပါ။ ဒီတော့ ကိုယ်လည်း တရားရှိဖို့ လိုသလို သူလည်း တရားရှိဖို့ လိုပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်ချစ်သူလည်း တရားရှိဖို့ ကိုယ်က ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားဟောပေးရမှာပါ။ တော်နေကြာ နောက်ဘဝမှာ လေဖြတ်တဲ့ချစ်သူနဲ့ပြန်ဆုံနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ဒီလိုပြန်ဆုံမယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တွေးသာကြည့်ပါတော့။ အမျှဝေသံ, သာဓုခေါ်သံလေးတွေဟာ သံယောဇဉ်တွေကြားမှာ အခါအားလျော်စွာ ကြားနေမှ နောက်ဘဝပါ စိတ်အေးစိတ်ချရမှာပါ။ သတိထားပါ၊ လေဖြတ်တဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပြန်ဆုံနေမှာကို။ ဒီနေရာ အမျှဝေတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ အမျှဝေတဲ့နေရာမှာ ၁။ ဒါနပြုပြီး အမျှဝေတာရယ်၊ ၂။ သီလ ဆောက်တည်ပြီး အမျှဝေတာရယ်၊ ၃။ သမထ ဝိပဿနာ ပွားများပြီး အမျှဝေတာရယ်ဆိုပြီး သုံးမျိုးရှိပါတယ်။ ၁။ ဒါနပြုပြီး အမျှဝေရင် အမျှဝေတဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလ်ကို ထပ်မံရရှိပါတယ်။ လူတစ်ရာ သာဓုခေါ်ရင် ဒါနကုသိုလ် တစ်ရာထပ်မံ ရရှိပါတယ်။ လူတစ်ထောင် သာဓုခေါ်ရင် ဒါနကုသိုလ် တစ်ထောင် ထပ်မံရရှိပါတယ်။ သာဓုခေါ်ကြတဲ့ လူတစ်ရာ၊ လူတစ်ထောင်တွေလည်း ဒါန ကုသိုလ်ကို ရကြပါတယ်။ ၂။ သီလဆောက်တည်ပြီး သီလကုသိုလ်ကို အမျှဝေရင် သီလကုသိုလ်ကို ထပ်မရတော့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလ်ကိုပဲ ရရှိပါတယ်။ သာဓု ခေါ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကျတော့ သီလကုသိုလ် မရကြပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရကြပါတယ်။ ၃။ သမထ ဝိပဿနာပွားများပြီး အမျှဝေရင် သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ်ကို ထပ်မရတော့ပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရပါတယ်။ သာဓုခေါ်တဲ့သူတွေလည်း သမထ ဝိပဿနာ ကုသိုလ်ကိုတော့ မရပါဘူး၊ ဒါန ကုသိုလ်ကိုပဲ ရရှိပါတယ်။ အမျှဝေတာနဲ့ သာဓုခေါ်တာဟာ ဒါနထဲမှာ ပါပါတယ်။ ဒီသုံးမျိုးကို သဒ္ဓရံသီဆရာတော်ကြီးက မှတ်ရလွယ်အောင် ဆောင်ပုဒ်လေး စီပေးထားပါတယ်။ ၁။ ဒါနဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ ၂။ သီလဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ ၃။ ဘာဝနာဝေလျှင်၊ ဒါနပင်၊ အမှန်ပင် ရရှိသည်။ စိတ်ထဲမှာ ရှင်းကြရဲ့လား မသိပါဘူး။ မရှင်းသေးဘူးဆိုရင် ပုညကြိယ ဝတ္ထု (၁ဝ)ပါးကို အာရုံပြုကြည့်လိုက်ပါ။ ပုညကြိယဝတ္ထု (၁ဝ)ပါး ၁။ ဒါန=ပေးကမ်းလှူဒါန်းမှု၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး၊ ၈-ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစသောသီလဆောက်တည်မှု၊ ၃။ ဘာဝနာ-ကမ္မဋ္ဌာန်းစီးဖြန်းမှု၊ ၄။ အပစာယန=သက်သိက္ခာကြီးသူအား အရိုအသေပြုမှု၊ ၅။ ဝေယျာဝစ္စ=သူများကုသိုလ်ကိစ္စ၌ ကူညီဆောင်ရွက်မှု၊ ၆။ ပတ္တိဒါန=မိမိရသော ကုသိုလ်အဖို့ကို အမျှဝေမှု၊ ၇။ ပတ္တာနုမောဒန=မိမိသို့ ရောက်လာသော ကုသိုလ်အဖို့ကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာသာဓုခေါ်မှု၊ ၈။ ဓမ္မဿဝန= တရားနာမှု၊ ၉။ ဓမ္မဒေသနာ=လာဘ်လာဘကို မငဲ့ဘဲ တရားဟောမှု၊ ၁ဝ။ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ=အယူကို ဖြောင့်မတ်စွာပြုမှု။ ဒီ (၁ဝ)ပါးကို ဒါန-သီလ-ဘာဝနာထဲ ပြန်သွင်းပုံ လင်္ကာလေးကို အရင်ကျက်ထားလိုက်ရအောင်ပါ။ ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးဖြာစဉ်၍ခင်း။ စနှစ်ကိုလယ်၊ လယ်နှစ်ကိုစ၊ နောက်မှ နောက်ချင်းသွင်း။ ကဲ..ရပြီလား။ လင်္ကာကို ရှင်းပြရအောင်ပါ။ ပုညကြိယဝတ္တု (၁ဝ)ပါးကို သေချာပြန်ကြည့်ထားလိုက်ပါ။ တတ်နိုင်ရင် ခဲတံလေးနဲ့ လိုက်တို့လိုက်ပါ။ ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကို အစဉ်အတိုင်းထားလိုက်ပါတဲ့၊ အစဖြစ်တဲ့ အပစာယန၊ ဝေယျာဝစ္စ(၂)ပါးကို အလယ် ဖြစ်တဲ့ သီလထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ အလယ်ဖြစ်တဲ့ ပတ္တိဒါန၊ ပတ္တာနုမောဒန(၂)ပါး ကို အစဖြစ်တဲ့ ဒါနထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ နောက်ဖြစ်တဲ့ ဓမ္မဿဝန၊ ဓမ္မဒေသနာ၊ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ (၃)ပါးကို ဘာဝနာထဲမှာ သွင်းလိုက်ပါတဲ့။ ဒီခွဲပြပုံလေးကိုအာရုံပြုလိုက်ရင် ဘာတွေဟာ ဘယ်ထဲမှာ ပါတယ်ဆိုတာ ခွဲခြားသိလို့ ရပါပြီ။ အမျှဝေတာ၊ သာဓုခေါ်တာဟာ ဒါနထဲမှာပါတဲ့အတွက် ဒါနကုသိုလျပဲရတာပါ။ တရားနာတာ၊ တရားဟောတာကတော့ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနေပါတယ်။ ဒါကိုထောက်ပြီး ကိုယ့်ချစ်သူကို တရားဟောတာ၊ ကိုယ့်ချစ်သူဟောတဲ့တရားကို နာတာတွေဟာ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနေပါတယ်။ အရိုအသေပေးတာ၊ ဝေယျာဝစ္စလုပ်တာတွေကတော့ သီလထဲမှာပါပါတယ်။ လိုရင်းကတော့ ကိုယ့်ချစ်သူ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို တရားဟောတာဟာ အမတဒါန=နိဗ္ဗာန်အလှူ၊ အမြတ်ဆုံး အလှူကြီးကို ပေးလှူလိုက်တာပါပဲ။ အမေကို ချစ်တယ်၊ အဖေကို ချစ်တယ်၊ သား သမီးကို ချစ်တယ်၊ သူငယ်ချင်းကို ချစ်တယ်၊ မိတ်ဆွေကို ချစ်တယ်၊ ချစ်သူကို ချစ်တယ်ဆိုရင် တရားဟောရမှာပါ။ တရားဟောရင် အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေယူရမှာပါပဲ။ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်က ဝဍ္ဎုမာတာထေရီ ဆိုတာ ရှိပါတယ်။ သူလူ့ဘဝတုန်းက သူ့ရဲ့သားလေးရဲ့ နာမည်က ဝဍ္ဎုပါ။ ဝဍ္ဎုဆိုတာ တိုးပွားခြင်းလို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။ သားနာမည်ကို အစွဲပြုပြီး ''ဝဍ္ဎုမာတာ=တိုးပွားအမေ'' လို့ ခေါ်ကြတာပါ။ ယောက်ျားဆုံးပြီးကာလတစ်ခုကြာတော့ ဘိက္ခုနီမ ဝတ်ပါတယ်၊ ဘိက္ခုနီမဝတ်တော့လည်း ဝဍ္ဎုမာတာထေရီရယ်လို့ ခေါ်ဝေါ်ထင်ရှားသွားပြန်ပါတယ်။ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ကြိုးစားအားထုတ်လိုက်တာ ရဟန္တာဖြစ်သွားပါတယ်။ နောက်လူ့ဘဝမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့သား 'မောင်တိုးပွား' ကို ခေါ်ပြီး ကိုရင်ဝတ်ပေးပါတယ်။ သားကိုရင် အသက် နှစ်ဆယ်ပြည့်ပြန်တော့လည်း ရဟန်းဘောင်ကို ပို့ဆောင်ပေးပြန်ပါတယ်။ သားရဟန်း ဝဍ္ဎုထေရ်ဟာ စာသင်ရင်း ပိဋကတ်သုံးပုံကို ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်သွားပါတယ်။ သားရဟန်းက တရားဟောပြန်တော့လည်း နာမည်ကျော် ဓမ္မကတိကတစ်ပါး ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်။ နာမည်ကျော် ဓမ္မကထိကဖြစ်လာတော့ ကြည်ညိုသူတွေပေါပြီး လာဘ်လာဘတွေ ပေါချင်တိုင်း ပေါနေပါတော့တယ်။ တရားဟောတာနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်နေတဲ့အတွက် ဝိပဿနာတရား အားထုတ်မှုကို မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကို မိခင်ထေရီမက မနှစ်သက်ပါဘူး။ တစ်နေ့မှာတော့ ဓမ္မကထိကသားရဟန်းဟာ မိခင် ဘိက္ခုနီမကျောင်းကို သင်္ကန်းမရုံဘဲ ကြွလာပါတယ်။ ကျောင်းထဲရောက်တော့ မိခင် ထေရီမက တုတ်ကိုကိုင်ပြီး 'အို သားရဟန်း ဘာဖြစ်လို့ သင်္ကန်းမရုံဘဲ ဘိက္ခုနီမကျောင်းကို လာရတာလဲ သင့်အမူအရာကို ပြန်ကြည့်ပါဦး၊ တရားဟောတာ၊ ဂန္တဓုရလုပ်တာနဲ့ပဲ အချိန်ပုပ်နေတယ်။ မာန်မာန ကလည်း တက်ကြွနေသေးတယ်။ ရဟန်းတစ်ပါး တကယ်လုပ်ရမယ့် ဝိပဿနာ ဘာဝနာအလုပ်ကိုသာ လုပ်ပါ။ ကိုယ်ဟန်ကြော့ကြော့မော့မော့နဲ့ အမူအရာကိုပြင်ပါ' လို့ ဆိုပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ သားရဟန်းလည်း မိခင်ထေရီမ ပြောစကားကြားရတော့ ချက်ချင်းသတိရပြီး 'မိခင် ..ကျွန်ုပ်မှားပါပြီ၊ နောင် ဒီလိုအမူအရာတွေနဲ့ မနေတော့ပါဘူး' လို့ ဝန်ခံကတိပေးလိုက်ပါတယ်။ သားရဟန်း သတိဝင်သွားတော့ မိခင်ထေရီမကြီးက သားရဟန်းကိုဂါထာလေးတွေနဲ့ ထပ်မံဟောပြောပေး ပြန်ပါတယ်။ သားရဟန်းဟာ မိခင်ကျောင်းက ပြန်ခဲ့ပြီး တရားဟောမှုတွေကို လုံးဝရပ်လိုက်ပါတယ်။ မိခင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ ဝိပဿနာဘာဝနာပွားများမှုကိုပဲ ကြိုးစားအားထုတ်ပါတော့တယ်။ပါရမီပါပြီးသားဆိုတော့ မကြာမီ ကာလမှာပဲ ရဟန္တာဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ ဇာတ်သိမ်းတော့ သားရဟန်းရော မိခင်ထေရီမကြီးရော အရတ္ထဖိုလ်ကိုယ်စီရပြီး ပရိနိဗ္ဗာန်စံသွားကြပါတယ်။ ဇာတ်သိမ်းပိုင်းလေးက သိပ်လှတာပါ။ ဘယ်အချိန် ပြန်ဖတ်ဖတ် လှနေတာပါပဲ။ နောက်ဆုံးတော့ အားလုံး အားလုံးဟာ ဒီအတိုင်းပဲ ဇာတ်သိမ်းကြဖို့ လိုရင်းပါ။ သံသရာ ဘယ်လောက်ရှည်ကြရဦးမယ် မသိပါဘူး။ ဒီဝတ္တုလေးမှာလည်း မိခင်က သားကို တရားဟောတာပါ။ တရားဟောတဲ့နေရာမှာလည်း ရိုးရိုးဣနြေ္ဒရရ ထိုင်ပြီး ဟောတာတောင် မဟုတ်ပါဘူး။ တုတ်ကို ကိုင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ဟောလိုက်တာပါ။ ဒီသာဓကလေးတွေ ထောက်ပြီး သားအမိချင်း၊ ဇနီးမောင်နှံချင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမသားချင်း၊ မိတ်ဆွေချင်း၊ ချစ်သူချင်း ကိုယ်သိထားတဲ့ တရားလေးတွေကို ဟောပေးရမှာပါပဲ။ ဟောပေးရင်း ကုသိုလ်တွေရနေတာပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ရဟန်းအချင်းချင်းလည်း ဟောရမှာပါပဲ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ရဟန်း၊ ကိုယ်သံယောဇဉ်ရှိတဲ့ ရဟန်းကို ဟောရမှာပါပဲ။ စာတွေ အခြေခံ ရှိပြီးသားဆိုတော့ ဟောသူရော နာသူရော ပိုလို့တောင် သဘောပေါက်လွယ်ဦးမှာပါ။ ချစ်တဲ့ ရဟန်းအချင်းချင်း ဟောမှလည်း ပိုပြီး လက်ခံတာပါ။ လိုရင်းကတော့ တရားဟောပြီးတိုင်း 'ဘုရား တပည့်တော် တရားဟောပြောရသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဖို့ဘာဂသည် နိဗ္ဗာန်၏အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေ။ ဘုရား တပည့်တော် ဟောတဲ့တရားလေးကို နာကြားပြီး ကို..ဘယ်သူ၊ မ..ဘယ်သူ တရားအသိလေးတွေ ရသွားပါစေ။ ရသည့်အားလျော်စွာ ကျင့်နိုင်ပါစေ။ ကျင့်နိုင်သည့် အားလျော်စွာ မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ရသွားပါစေ' လို့ နိဗ္ဗာန်ကို ဆုတောင်းတာရယ်၊ မေတ္တာပို့တာရယ်ကို အလေ့အကျင့် အထုံလေး လုပ်ထားရမှာပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ တရားဟောပြောမှုဟာ နိဗ္ဗာန်ရဲ့အထောက်အပံ့ကောင်းတွေ ဆိုတာကိုလည်း အထူးအာရုံပြုထားရမှာပါ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိဘ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့သားသမီး၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ဇနီး၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ခင်ပွန်း၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မိတ်ဆွေ၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ချစ်သူကို ကိုယ်သိတဲ့ တရားလေးတွေကို သိသလောက်ဟောဖို့ပါပဲ။ ဘဝမှာ ဘယ်သူ့ကိုပဲချစ်ချစ်၊ ချစ်တဲ့သူကို တရား ဟောလိုက်ဖို့ပါပဲ။ တရားဟောလိုက်ရင် အမြတ်ဆုံး ကုသိုလ်တွေဖြစ်သွားတာပါပဲလေ။ ဆရာတော် အရှင်ရာဇိန္ဒ (ရဝေနွယ်-အင်းမ) ကျမ်းကိုး ၁။ ဝိမာန ဝတ္တုတော်ကြီး။ မြို့မိဆရာတော် ၂။ အခြေပြုသင်္ဂြိဟ်။ အရှင်ဇနကာဘိဝံသ ၃။ သိကောင်းစရာ ဓမ္မပဒေသာ (တတိယတွဲ) သဒ္ဓမ္မရံသီရိပ်သာဆရာတော် ၄။ ထေရီအပဒါန်ဝတ္တုတော်ကြီး။ အရှင်ဓမ္မဿမီဘိဝံသ။ #နိုင်သပြေ မေတ္တာဖြင့်--- အလင်းတန်းဂျာနယ်။ ၁၄ နိုဝင်ဘာ ၂ဝ၁၁ (ရဝေနွယ် အသစ် စာအုပ်မှ) www.facebook.com/bwar99 လှိုင် တိုး ။ တက္ကသိုလ် ရဟန်းပျို မှကူးယူသည် Crd #ဆရာကိုခိုင်ထူး# ခစြျသူကိုတရားဟောပါ🙏🙏🙏🙏🙏 ************* မွတျစှာဘုရားလကျထကျတောျက သားအမိနှဈယောကျ ရှိပါတယျ။ သမီးရဲ့နာမညျက ကသေကာရီလို့ခေါျ ပါတယျ။ တဈနေ့ အိမျတံခါးဝမှာထိုငျပွီး သမီးက အမေ့ရဲ့ ဦးခေါငျးမှာ သနျးရှာပေးနပေါတယျ။ အဲဒီအခြိနျမှာပဲ ရဟနျးတောျတှေ အမြားကွီး အိမျရှေ့ကဆှမျးခံကွှသှားတာကို မွငျလိုကျရပါတယျ။ ဒီတော့ သမီး ကသေကာရီက အမလေုပျသူကို မေးပါတယျ။ ''အမေ.. ဒီရဟနျးတှဟော ပထမအရှယျ ရုပျရညျအဆငျး လှလှပပ ရှိပါလကြျနဲ့ ဘာမှလညျး မပကြျစီးသေးဘဲနဲ့ ဘာဖွဈလို့ ရဟနျးပွုကွတာလဲ'' ဒီတော့ အမလေုပျသူက ပွနျပွောပွပါတယျ။ ''သမီး.. မွတျစှာဘုရား ပှငျ့နတေယျ။ မွတျစှာဘုရား တရား နာကွားပွီး ရဟနျးပွုကွတာ'' သားအမိနှဈယောကျ သနျးရှာရငျး စကားပွောနတေုနျးမှာပဲ သောတာပနျဒကာတဈယောကျ အိမျတံခါးဝ ရောကျလာပါတယျ။ သားအမိနှဈယောကျပွောတဲ့စကားကိုလညျး ကွားသှားပါတယျ။ အမလေုပျသူက အိမျရှေ့ရောကျလာတဲ့ သောတာပနျ ဒကာကို ''ဥပသကာကွီးရယျ၊ တဈခုမသိလို့ မေးပါရစေ။ အမြိုးကောငျးသားတှေ စညျးစိမျတှစှေနျ့၊ ဆှမြေိုးမိတျဆှတှေေ စှနျ့ပွီး မွတျစှာဘုရားထံမှာ ရဟနျးပွုကွတယျ။ ဘာအကြိုးကိုမွငျလို့ ရဟနျးပွုကွတာလဲ'' လို့ ထပျဆငျ့ မေးကွညျ့ပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကလညျး ''ကာမဂုဏျရဲ့အပွဈကို မွငျလို့ ရဟနျးပွုကွတာပါ'' လို့ ပွောပွပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကဆကျပွီး သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလ အကွောငျးကို ပွောပွပေးပွီး ကငြျ့သုံးရငျရမယျ့ အကြိုးရလာဒျတှကေိုပါ ပွောပွပါတယျ။ သောတာပနျဒကာရဲ့စကားကွားရတော့ ကသေကာရီက စိတျဝငျစားသှားပွီး ''သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကြှနျမတို့ မိနျးသားတှေ ကငြျ့သုံးရငျကော သငျပွောပွတဲ့ မကြျမှောကျတမလှနျ အကြိုးတှေ ရနိုငျသလား'' လို့ မေးလိုကျပါတယျ။ သောတာပနျဒကာကလညျး ''သမီးရယျ ဒီတရားတှဟော လူသားအားလုံးနဲ့ဆိုငျပါတယျ။ လူသားအားလုံး ကငြျ့ဖို့ ဟောထားတာပါ'' လို့ ပွနျပွောပွပါတယျ။ နောကျသောတာပနျဒကာက ကသေကာရီကို သရဏဂုံနဲ့ ငါးပါးသီလကို ကိုယျတိုငျ တိုငျပေးပါတယျ။ ကသေကာရီက ငါးပါးသီလကို ခံယူပွီးတော့ ''ဥပါသကာကွီးရယျ သရဏဂုံ ငါးပါးသီလထကျ မွငျ့တဲ့တရားရှိသေးလား'' လို့ ဆကျမေးလာပွနျပါတယျ။ ဒီအခါမှာတော့ သောတာပနျဒကာက ကသေကာရီ တရားကို တောျတောျစိတျဝငျစားနပွေီ ဆိုတာသိရသလို တရားပါရမီရှိသူဆိုတာလညျး သိလိုကျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့ တရားကို ဆကျဟောပွပေးပါတယျ။ ``ရှိတာပေါ့၊ ခစြျသမီး သခြော နားထောငျပါ။ ဆံပငျ, မှေးညငျး, ခွသေညျး, လကျသညျး, သှား, အရေ, အသား, အကွော, အရိုး, ရိုးတှငျးခွငျဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသညျး, အမွှေး, အဖဉြျး, အဆုတျ, အူမ, အူသိမျ, အစာသဈ, အစာဟောငျး, ဦးနှောကျ, သညျးခွေ, သလိပျ, ပွညျ, သှေး, ခြှေး, အဆီခဲ, မကြျရညျ, ဆီကွညျ, နှပျ,တံတှေး, အစေး, ကငြျငယ,ျ အဲဒီ သုံးဆယျ့နှဈကောဋ်ဌာသ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို အပွနျပွနျအလှနျလှနျ စီးဖွနျးပါ။ ဒီကနေ တဈဆငျ့တကျပွီး အဆငျးဖွဈပကြျ၊ အသံဖွဈပကြျ၊ အနံ့ဖွဈပကြျ၊ အရသာဖွဈပကြျ၊ ကွမျးခြော ဖွဈပကြျ၊ တှနျးတိုးဖွဈပကြျ၊ ပူအေး ဖွဈပကြျ၊ မွငျဖွဈပကြျ၊ ကွားဖွဈပကြျ၊ နံဖွဈပကြျ၊ လကြျ ဖွဈပကြျ၊ တှေ့ထိ ဖွဈပကြျ၊ ဖွဈပကြျဖွဈပကြျ အဲဒီလို နှလုံး သှငျးပါ'' လို့ သုံးဆယျ့နှဈကောဋ်ဌာသ ကမ်မဋ်ဌာနျးနဲ့ ဖွဈပကြျ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို သခြောဟောပွောပေးပွီး ပွနျသှားပါတယျ။ ကသေကာရီလညျး သောတာပနျဒကာ ဟောပွောပေးခဲ့တဲ့ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို နေ့စဉျပှားမြားအားထုတျလိုကျတာ မကွာမီကာလမှာပဲ သောတာပနျ တညျသှားပါတယျ။ လူ့ပွညျမှာ သကျတမျးစေ့နပွေီး ကှယျလှနျတော့ တာဝတိံသာ နတျပွညျမှာ နတျသမီးအခွံအရံ တဈသိနျးနဲ့ သိကွားမငျးရဲ့ မိဖုရားငယျ ဖွဈသှားရပါတယျ။ (ဝိမာနဝတျတုအဋျဌကထာ၊ ကသကောရီဝတျတု) တရားဟောတယျလို့ပွောလိုကျရငျ ရဟနျးက လူကို ဟောတာကိုပဲ ပွေးပွေးမွငျလေ့ ရှိပါတယျ။ ဒီဝတ်တုလေးမှာတော့ လူအခငြျးခငြျးပဲ ဟောလိုကျလို့ ကသေကာရီ သောတာပနျ တညျသှားတာပါ။ လူထောငျသောငျး ပရိသတျကို ဟောမှရယျ မဟုတျပါဘူး။ တဈနာရီ နှဈနာရီ ဟောမှရယျလညျး မဟုတျပါဘူး။ လူအခငြျးခငြျး တဈယောကျတညျးကို ဟောလညျး တရားက တရားပါပဲ။ အလှူတကာ့ အလှူတှထေဲမှာ တရားအလှူဟာ အမွတျဆုံးဆိုတာ အားလုံး သိပါတယျ။ တရားအလှူ ပေးလှူလိုကျတာဟာ အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူကို ပေးလှူလိုကျတာပါ။ ဒီတော့ ကိုယျ့ မိတျဆှကေို ဆယျမိနဈ၊ ဆယျ့ငါးမိနဈ ကိုယျသိသလောကျလေး ပွောပွပေးလိုကျရငျလညျး အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူကို ပေးလှူလိုကျတာပါပဲ။ တရားဟောပွီးတဲ့အခါ ''ဘုရားတပညျ့တောျ ဟောပွောပေးရသော ကုသိုလျကောငျးမှု အဖို့ဘာဂသညျ နိဗ်ဗာနျ၏ အထောကျအပံ့ ဖွဈပါစေ။ ဘုရားတပညျ့တောျ ဟောပွတဲ့ တရားလေးကို နားကွားပွီး တရား အသိလေးတှေ ရသှားကွပါစေ။ ရသညျ့အားလြောျစှာ ကငြျ့နိုငျကွပါစေ၊ ကငြျ့နိုငျသညျ့ အားလြောျစှာ မဂျဖိုလျ နိဗ်ဗာနျရဲ့ အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ရသှားကွပါစေ'' လို့ မတေ်တာပို့ပေးလိုကျရမှာပါ။ အထူးသဖွငျ့ တရားဟောပွီးတိုငျး နိဗ်ဗာနျကို ဆုတောငျးတဲ့ အလေ့လေးကို ထုံထားရမှာပါ။ ဒါဆို ကိုယျဟောတဲ့တရားကို ပိုပွီးတနျဖိုးထားသှားမှာပါ။ 'ငါ ပွုတဲ့ကုသိုလျဟာ ပေါ့ပေါ့တနျတနျ မဟုတျဘူး။ နိဗ်ဗာနျအထိ ဦးတညျနတေယျ' ဆိုပွီး ကိုယျ့ကုသိုလျအပေါျ အားရကြနေပျနတေော့မှာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယျ့ခငျပှနျးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့ဇနီးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့ သားသမီးကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ကိုယျ့မိဘကိုလညျး ဟောပွောပေးရမှာပါ။ ခစြျသူသဘာဝ သံယောဇဉျ အကွောငျး၊ မတေ်တာအကွောငျး၊ သီခငြျးလေးတှအေကွောငျး၊ အိပျမကျအကွောငျး၊ ပနျးလေးတှအေကွောငျး၊ ပစ်စညျးလေးတှအေကွောငျး၊ စသညျဖွငျ့ ပွောပွရမှာပါပဲ။ ဒီ သံယောဇဉျအကွောငျးတှအေပွငျ တဈခါတဈလေ ကိုယျသိသလောကျ၊ ကိုယျလေ့လာထားသလောကျ တရားစကားလေးတှလေညျး ပွောပွပေးရမှာပါ။ ဒါနအကွောငျး၊ သီလအကွောငျးတှအေပွငျ ဒီကတဈဆငျ့တကျပွီး ဝိပူနာရှုပုံအကွောငျးလေးတှလေညျး ပွောပွပေးရမှာပါ။ အဲဒီလို ပွောပွပေးနရေငျ ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားအလှူ ပေးလှူနတောပါပဲ။ မှေးနေ့နီးလာလို့ ကိုယျ့ခစြျသူက ကိုယျ့ကို ''ဘာ လိုခငြျသလဲ'' လို့ မေးလာရငျ ''သောကွာ, စနေ, တနငျ်ဂနှေ နှဈညအိပျ သုံးရကျတရားစခနျးဝငျပေးပါ'' လို့ တောငျးလိုကျရုံပါ။ ဒါဆို သူ့အတှကျရော၊ ကိုယျ့အတှကျရော အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှေ ဖွဈသှားတာပါ။ သုံးရကျဆိုတော့ တရားစခနျးဝငျပေးရမယျ့ ကိုယျ့ခစြျသူအတှကျ မခကျသလို သောကွာ စနေ တနငျ်ဂနှဆေိုတော့ သောကွာနေ့ ရုံးကအပွနျတရားစခနျးဝငျ၊ တနငျ်ဂနှေ နေ့ခငျးပွနျထှကျ၊ ပွီးရငျ ဘုရားကို အတူတူသှား ဘယျလောကျ ပြောျဖို့ကောငျးသလဲ။ ဘုရားမှာ အတူတူပနျးကပျ၊ ပွီးတော့ ဘုရားပေါျမှာ တရားစခနျးက ပွနျထှကျလာတဲ့ခစြျသူက ကိုယျနာခဲ့တဲ့ တရားလေးတှေ၊ အားထုတျခဲ့ရတဲ့ တရားသဘောလေးတှေ ပွနျပွောပွပေးပွီး ကိုယျဆောကျတညျခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလျ၊ ကိုယျပှားမြားအားထုတျခဲ့ရတဲ့ ဝိပူနာဘာဝနာ ကုသိုလျတှကေိုလညျး ကိုယျ့ခစြျသူကို အမြှပေးဝလေိုကျမယျဆိုရငျလညျး ခစြျသူရဲ့သာဓုခေါျသံဟာ ကိုယျ့အတှကျတော့ ကမ်ဘာပေါျမှာ အသာယာဆုံး အသံတဈခု ဖွဈနမှောပါ။ ဒါတငျမကပါဘူး။ အမြှဝသေံ၊ သာဓုခေါျသံတှဟော စညျးခကြျညီ 'ပါရမီသံစဉျ' တဈခုအဖွဈ ဘဝအဆကျဆကျ တညျတံ့ ပြံ့လှငျ့နတေော့မှာပါ။ ကုသိုလျကောငျးမှုတှေ အတူတူပွုခဲ့ရငျ ဘဝအဆကျဆကျ ဆုံတှေ့ဦးမှာပါပဲ။ ဘဝအဆကျဆကျ ဆုံတှေ့တဲ့အခါ ကိုယျလညျး တရားရှိဖို့ လိုသလို ကိုယ့ျခစြျသူလညျး တရားရှိဖို့လိုပါတယျ။ နောကျဘဝတှမှော ပွနျတော့ ဆုံပါရဲ့။ ကိုယျကတော့ တရားရှိပွီး ကိုယျ့ခစြျသူက တရားမရှိရငျ, မရှိခဲ့ရငျ အဆငျမပွလှေပါဘူး။ ဥပမာ-ကိုယျ့ခစြျသူက ''ဒေါသမီးလြှံ၊ အကညြျးတနျ၊ သညျးခံလှပသညျ'' ဆိုတဲ့ အတိုငျး ဒေါသကွီးခဲ့လို့ ဒေါသကွီးနလေို့ ရုပျဆိုး အကညြျးတနျ နမေယျ။ နောကျ-'ညှဉျးဆဲသူကား၊ အနာမြား၊ သနား ကနြျးမာသညျ'' ဆိုတဲ့အတိုငျး ကိုယျ့ခစြျသူက သူတဈပါး, သူတဈပါးတှကေို ညှဉျးဆဲခဲ့လို့ အနာရောဂါ ထူပွောနမေယျဆိုရငျ ကိုယျပဲ ဆေးကုပေးနရေမှာပါ။ အကုသိုလျရဲ့ အကြိုးကို ကိုယျကမခံရပမေယျ့ ကိုယျ့ခစြျသူကိုကွညျ့ပွီး ကိုယျပါ စိတျဆငျးရဲနရေတော့မှာပါ။ ဒီတော့ ကိုယျလညျး တရားရှိဖို့ လိုသလို သူလညျး တရားရှိဖို့ လိုပွနျပါတယျ။ ဒါကွောငျ့ ကိုယျ့ခစြျသူလညျး တရားရှိဖို့ ကိုယျက ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားဟောပေးရမှာပါ။ တောျနကွော နောကျဘဝမှာ လဖွေတျတဲ့ခစြျသူနဲ့ပွနျဆုံနရေငျ ဘယျလိုလုပျမှာလဲ။ ဒီလိုပွနျဆုံမယျဆိုရငျတော့ ကိုယျ့ဟာကိုယျ တှေးသာကွညျ့ပါတော့။ အမြှဝသေံ, သာဓုခေါျသံလေးတှဟော သံယောဇဉျတှကွေားမှာ အခါအားလြောျစှာ ကွားနမှေ နောကျဘဝပါ စိတျအေးစိတျခရြမှာပါ။ သတိထားပါ၊ လဖွေတျတဲ့ ခစြျသူနဲ့ ပွနျဆုံနမှောကို။ ဒီနရော အမြှဝတောနဲ့ပတျသကျပွီး ပွောပွခငြျပါသေးတယျ။ အမြှဝတေဲ့နရောမှာ ၁။ ဒါနပွုပွီး အမြှဝတောရယျ၊ ၂။ သီလ ဆောကျတညျပွီး အမြှဝတောရယျ၊ ၃။ သမထ ဝိပူနာ ပှားမြားပွီး အမြှဝတောရယျဆိုပွီး သုံးမြိုးရှိပါတယျ။ ၁။ ဒါနပွုပွီး အမြှဝရေငျ အမြှဝတေဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလျကို ထပျမံရရှိပါတယျ။ လူတဈရာ သာဓုခေါျရငျ ဒါနကုသိုလျ တဈရာထပျမံ ရရှိပါတယျ။ လူတဈထောငျ သာဓုခေါျရငျ ဒါနကုသိုလျ တဈထောငျ ထပျမံရရှိပါတယျ။ သာဓုခေါျကွတဲ့ လူတဈရာ၊ လူတဈထောငျတှလေညျး ဒါန ကုသိုလျကို ရကွပါတယျ။ ၂။ သီလဆောကျတညျပွီး သီလကုသိုလျကို အမြှဝရေငျ သီလကုသိုလျကို ထပျမရတော့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလျကိုပဲ ရရှိပါတယျ။ သာဓု ခေါျတဲ့ ပုဂ်ဂိုလျတှကေတြော့ သီလကုသိုလျ မရကွပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရကွပါတယျ။ ၃။ သမထ ဝိပူနာပှားမြားပွီး အမြှဝရေငျ သမထ ဝိပူနာ ကုသိုလျကို ထပျမရတော့ပါဘူး။ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရပါတယျ။ သာဓုခေါျတဲ့သူတှလေညျး သမထ ဝိပူနာ ကုသိုလျကိုတော့ မရပါဘူး၊ ဒါန ကုသိုလျကိုပဲ ရရှိပါတယျ။ အမြှဝတောနဲ့ သာဓုခေါျတာဟာ ဒါနထဲမှာ ပါပါတယျ။ ဒီသုံးမြိုးကို သဒ်ဓရံသီဆရာတောျကွီးက မှတျရလှယျအောငျ ဆောငျပုဒျလေး စီပေးထားပါတယျ။ ၁။ ဒါနဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ ၂။ သီလဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ ၃။ ဘာဝနာဝလြှေငျ၊ ဒါနပငျ၊ အမှနျပငျ ရရှိသညျ။ စိတျထဲမှာ ရှငျးကွရဲ့လား မသိပါဘူး။ မရှငျးသေးဘူးဆိုရငျ ပုညကွိယ ဝတ်ထု (၁ဝ)ပါးကို အာရုံပွုကွညျ့လိုကျပါ။ ပုညကွိယဝတ်ထု (၁ဝ)ပါး ၁။ ဒါန=ပေးကမျးလှူဒါနျးမှု၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး၊ ၈-ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစသောသီလဆောကျတညျမှု၊ ၃။ ဘာဝနာ-ကမ်မဋ်ဌာနျးစီးဖွနျးမှု၊ ၄။ အပစာယန=သကျသိက်ခာကွီးသူအား အရိုအသပွေုမှု၊ ၅။ ဝယြောဝစ်စ=သူမြားကုသိုလျကိစ်စ၌ ကူညီဆောငျရှကျမှု၊ ၆။ ပတ်တိဒါန=မိမိရသော ကုသိုလျအဖို့ကို အမြှဝမှေု၊ ၇။ ပတ်တာနုမောဒန=မိမိသို့ ရောကျလာသော ကုသိုလျအဖို့ကို ဝမျးမွောကျဝမျးသာသာဓုခေါျမှု၊ ၈။ ဓမ်မူဝန= တရားနာမှု၊ ၉။ ဓမ်မဒသေနာ=လာဘျလာဘကို မငဲ့ဘဲ တရားဟောမှု၊ ၁ဝ။ ဒိဋ်ဌိဇုကမ်မ=အယူကို ဖွောငျ့မတျစှာပွုမှု။ ဒီ (၁ဝ)ပါးကို ဒါန-သီလ-ဘာဝနာထဲ ပွနျသှငျးပုံ လငျ်ကာလေးကို အရငျကကြျထားလိုကျရအောငျပါ။ ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးဖွာစဉျ၍ခငျး။ စနှဈကိုလယျ၊ လယျနှဈကိုစ၊ နောကျမှ နောကျခငြျးသှငျး။ ကဲ..ရပွီလား။ လငျ်ကာကို ရှငျးပွရအောငျပါ။ ပုညကွိယဝတ်တု (၁ဝ)ပါးကို သခြောပွနျကွညျ့ထားလိုကျပါ။ တတျနိုငျရငျ ခဲတံလေးနဲ့ လိုကျတို့လိုကျပါ။ ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကို အစဉျအတိုငျးထားလိုကျပါတဲ့၊ အစဖွဈတဲ့ အပစာယန၊ ဝယြောဝစ်စ(၂)ပါးကို အလယျ ဖွဈတဲ့ သီလထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ အလယျဖွဈတဲ့ ပတ်တိဒါန၊ ပတ်တာနုမောဒန(၂)ပါး ကို အစဖွဈတဲ့ ဒါနထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ နောကျဖွဈတဲ့ ဓမ်မူဝန၊ ဓမ်မဒသေနာ၊ ဒိဋ်ဌိဇုကမ်မ (၃)ပါးကို ဘာဝနာထဲမှာ သှငျးလိုကျပါတဲ့။ ဒီခှဲပွပုံလေးကိုအာရုံပွုလိုကျရငျ ဘာတှဟော ဘယျထဲမှာ ပါတယျဆိုတာ ခှဲခွားသိလို့ ရပါပွီ။ အမြှဝတော၊ သာဓုခေါျတာဟာ ဒါနထဲမှာပါတဲ့အတှကျ ဒါနကုသိုလပြဲရတာပါ။ တရားနာတာ၊ တရားဟောတာကတော့ ဘာဝနာထဲမှာ ပါနပေါတယျ။ ဒါကိုထောကျပွီး ကိုယျ့ခစြျသူကို တရားဟောတာ၊ ကိုယျ့ခစြျသူဟောတဲ့တရားကို နာတာတှဟော ဘာဝနာထဲမှာ ပါနပေါတယျ။ အရိုအသပေေးတာ၊ ဝယြောဝစ်စလုပျတာတှကေတော့ သီလထဲမှာပါပါတယျ။ လိုရငျးကတော့ ကိုယျ့ခစြျသူ၊ ကိုယျခစြျတဲ့သူကို တရားဟောတာဟာ အမတဒါန=နိဗ်ဗာနျအလှူ၊ အမွတျဆုံး အလှူကွီးကို ပေးလှူလိုကျတာပါပဲ။ အမကေို ခစြျတယျ၊ အဖကေို ခစြျတယျ၊ သား သမီးကို ခစြျတယျ၊ သူငယျခငြျးကို ခစြျတယျ၊ မိတျဆှကေို ခစြျတယျ၊ ခစြျသူကို ခစြျတယျဆိုရငျ တရားဟောရမှာပါ။ တရားဟောရငျ အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှယေူရမှာပါပဲ။ မွတျစှာဘုရားလကျထကျတောျက ဝဍ်ဎုမာတာထရေီ ဆိုတာ ရှိပါတယျ။ သူလူ့ဘဝတုနျးက သူ့ရဲ့သားလေးရဲ့ နာမညျက ဝဍ်ဎုပါ။ ဝဍ်ဎုဆိုတာ တိုးပှားခွငျးလို့ အဓိပ်ပါယျရပါတယျ။ သားနာမညျကို အစှဲပွုပွီး ''ဝဍ်ဎုမာတာ=တိုးပှားအမေ'' လို့ ခေါျကွတာပါ။ ယောကျြားဆုံးပွီးကာလတဈခုကွာတော့ ဘိက်ခုနီမ ဝတျပါတယျ၊ ဘိက်ခုနီမဝတျတော့လညျး ဝဍ်ဎုမာတာထရေီရယျလို့ ခေါျဝေါျထငျရှားသှားပွနျပါတယျ။ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို ကွိုးစားအားထုတျလိုကျတာ ရဟန်တာဖွဈသှားပါတယျ။ နောကျလူ့ဘဝမှာ ကနြျခဲ့တဲ့သား 'မောငျတိုးပှား' ကို ခေါျပွီး ကိုရငျဝတျပေးပါတယျ။ သားကိုရငျ အသကျ နှဈဆယျပွညျ့ပွနျတော့လညျး ရဟနျးဘောငျကို ပို့ဆောငျပေးပွနျပါတယျ။ သားရဟနျး ဝဍ်ဎုထရျေဟာ စာသငျရငျး ပိဋကတျသုံးပုံကို ကြှမျးကငြျတတျမွောကျသှားပါတယျ။ သားရဟနျးက တရားဟောပွနျတော့လညျး နာမညျကြောျ ဓမ်မကတိကတဈပါး ဖွဈသှားပွနျပါတယျ။ နာမညျကြောျ ဓမ်မကထိကဖွဈလာတော့ ကွညျညိုသူတှပေေါပွီး လာဘျလာဘတှေ ပေါခငြျတိုငျး ပေါနပေါတော့တယျ။ တရားဟောတာနဲ့ပဲ အခြိနျကုနျနတေဲ့အတှကျ ဝိပူနာတရား အားထုတျမှုကို မလုပျနိုငျပါဘူး။ ဒါကို မိခငျထရေီမက မနှဈသကျပါဘူး။ တဈနေ့မှာတော့ ဓမ်မကထိကသားရဟနျးဟာ မိခငျ ဘိက်ခုနီမကြောငျးကို သငျ်ကနျးမရုံဘဲ ကွှလာပါတယျ။ ကြောငျးထဲရောကျတော့ မိခငျ ထရေီမက တုတျကိုကိုငျပွီး 'အို သားရဟနျး ဘာဖွဈလို့ သငျ်ကနျးမရုံဘဲ ဘိက်ခုနီမကြောငျးကို လာရတာလဲ သငျ့အမူအရာကို ပွနျကွညျ့ပါဦး၊ တရားဟောတာ၊ ဂန်တဓုရလုပျတာနဲ့ပဲ အခြိနျပုပျနတေယျ။ မာနျမာန ကလညျး တကျကွှနသေေးတယျ။ ရဟနျးတဈပါး တကယျလုပျရမယျ့ ဝိပူနာ ဘာဝနာအလုပျကိုသာ လုပျပါ။ ကိုယျဟနျကွော့ကွော့မော့မော့နဲ့ အမူအရာကိုပွငျပါ' လို့ ဆိုပွီး ခပျတငျးတငျးလေး ပွောလိုကျပါတော့တယျ။ သားရဟနျးလညျး မိခငျထရေီမ ပွောစကားကွားရတော့ ခကြျခငြျးသတိရပွီး 'မိခငျ ..ကြှနျုပျမှားပါပွီ၊ နောငျ ဒီလိုအမူအရာတှနေဲ့ မနတေော့ပါဘူး' လို့ ဝနျခံကတိပေးလိုကျပါတယျ။ သားရဟနျး သတိဝငျသှားတော့ မိခငျထရေီမကွီးက သားရဟနျးကိုဂါထာလေးတှနေဲ့ ထပျမံဟောပွောပေး ပွနျပါတယျ။ သားရဟနျးဟာ မိခငျကြောငျးက ပွနျခဲ့ပွီး တရားဟောမှုတှကေို လုံးဝရပျလိုကျပါတယျ။ မိခငျ ဖွဈစခေငြျတဲ့ ဝိပူနာဘာဝနာပှားမြားမှုကိုပဲ ကွိုးစားအားထုတျပါတော့တယျ။ပါရမီပါပွီးသားဆိုတော့ မကွာမီ ကာလမှာပဲ ရဟန်တာဖွဈသှားပါတော့တယျ။ ဇာတျသိမျးတော့ သားရဟနျးရော မိခငျထရေီမကွီးရော အရတ်ထဖိုလျကိုယျစီရပွီး ပရိနိဗ်ဗာနျစံသှားကွပါတယျ။ ဇာတျသိမျးပိုငျးလေးက သိပျလှတာပါ။ ဘယျအခြိနျ ပွနျဖတျဖတျ လှနတောပါပဲ။ နောကျဆုံးတော့ အားလုံး အားလုံးဟာ ဒီအတိုငျးပဲ ဇာတျသိမျးကွဖို့ လိုရငျးပါ။ သံသရာ ဘယျလောကျရှညျကွရဦးမယျ မသိပါဘူး။ ဒီဝတ်တုလေးမှာလညျး မိခငျက သားကို တရားဟောတာပါ။ တရားဟောတဲ့နရောမှာလညျး ရိုးရိုးဣနွေ်ဒရရ ထိုငျပွီး ဟောတာတောငျ မဟုတျပါဘူး။ တုတျကို ကိုငျပွီး ခပျတငျးတငျးလေး ဟောလိုကျတာပါ။ ဒီသာဓကလေးတှေ ထောကျပွီး သားအမိခငြျး၊ ဇနီးမောငျနှံခငြျး၊ ညီအဈကိုမောငျနှမသားခငြျး၊ မိတျဆှခေငြျး၊ ခစြျသူခငြျး ကိုယျသိထားတဲ့ တရားလေးတှကေို ဟောပေးရမှာပါပဲ။ ဟောပေးရငျး ကုသိုလျတှရေနတောပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ရဟနျးအခငြျးခငြျးလညျး ဟောရမှာပါပဲ။ ကိုယျခစြျတဲ့ ရဟနျး၊ ကိုယျသံယောဇဉျရှိတဲ့ ရဟနျးကို ဟောရမှာပါပဲ။ စာတှေ အခွခေံ ရှိပွီးသားဆိုတော့ ဟောသူရော နာသူရော ပိုလို့တောငျ သဘောပေါကျလှယျဦးမှာပါ။ ခစြျတဲ့ ရဟနျးအခငြျးခငြျး ဟောမှလညျး ပိုပွီး လကျခံတာပါ။ လိုရငျးကတော့ တရားဟောပွီးတိုငျး 'ဘုရား တပညျ့တောျ တရားဟောပွောရသော ကုသိုလျကောငျးမှု အဖို့ဘာဂသညျ နိဗ်ဗာနျ၏အထောကျအပံ့ ဖွဈပါစေ။ ဘုရား တပညျ့တောျ ဟောတဲ့တရားလေးကို နာကွားပွီး ကို..ဘယျသူ၊ မ..ဘယျသူ တရားအသိလေးတှေ ရသှားပါစေ။ ရသညျ့အားလြောျစှာ ကငြျ့နိုငျပါစေ။ ကငြျ့နိုငျသညျ့ အားလြောျစှာ မဂျဖိုလျနိဗ်ဗာနျရဲ့ အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ရသှားပါစေ' လို့ နိဗ်ဗာနျကို ဆုတောငျးတာရယျ၊ မတေ်တာပို့တာရယျကို အလေ့အကငြျ့ အထုံလေး လုပျထားရမှာပါ။ ကိုယျ့ရဲ့ တရားဟောပွောမှုဟာ နိဗ်ဗာနျရဲ့အထောကျအပံ့ကောငျးတှေ ဆိုတာကိုလညျး အထူးအာရုံပွုထားရမှာပါ။ ကိုယျခစြျတဲ့ မိဘ၊ ကိုယျခစြျတဲ့သားသမီး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ ဇနီး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ခငျပှနျး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ မိတျဆှေ၊ ကိုယျခစြျတဲ့ သူငယျခငြျး၊ ကိုယျခစြျတဲ့ ခစြျသူကို ကိုယျသိတဲ့ တရားလေးတှကေို သိသလောကျဟောဖို့ပါပဲ။ ဘဝမှာ ဘယျသူ့ကိုပဲခစြျခစြျ၊ ခစြျတဲ့သူကို တရား ဟောလိုကျဖို့ပါပဲ။ တရားဟောလိုကျရငျ အမွတျဆုံး ကုသိုလျတှဖွေဈသှားတာပါပဲလေ။ ဆရာတောျ အရှငျရာဇိန်ဒ (ရဝနှေယျ-အငျးမ) ကမြျးကိုး ၁။ ဝိမာန ဝတ်တုတောျကွီး။ မွို့မိဆရာတောျ ၂။ အခွပွေုသငျ်ဂွိဟျ။ အရှငျဇနကာဘိဝံသ ၃။ သိကောငျးစရာ ဓမ်မပဒသော (တတိယတှဲ) သဒ်ဓမ်မရံသီရိပျသာဆရာတောျ ၄။ ထရေီအပဒါနျဝတ်တုတောျကွီး။ အရှငျဓမ်မူမီဘိဝံသ။ #နိုငျသပွေ မတေ်တာဖွငျ့--- အလငျးတနျးဂြာနယျ။ ၁၄ နိုဝငျဘာ ၂ဝ၁၁ (ရဝနှေယျ အသဈ စာအုပျမှ) www.facebook.com/bwar99 လှိုငျ တိုး ။ တက်ကသိုလျ ရဟနျးပြို မှကူးယူသညျ Crd #ဆရာကိုခိုငျထူး