အလင်းရောင် ဓမ္မ: * လူတစ္ေယာက္က ျမတ္ဗုဒၶကိုေမးတယ္။ " က်ေနာ္တို့ တရားထိုင္ရင္ ဘာေတြရနိုင္သလဲ " * ျမတ္ဗုဒၶက ျပန္ေျဖတယ္ " ဘာမွမရဘူး" တဲ့။ " ဒါဆို က်ေနာ္တို့ ဘာကိစၥတရားထိုင္ေတာ့မွာလဲတဲ့ " ထိုသူက ထပ္ေျပာတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶက ျပန္ေျဖတယ္။ " ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ ဆုံးရွုံးသြားတဲ့အရာေတြကိုေတာ့ မင္းကိုေျပာျပနိုင္တယ္၊ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ .. ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အမုန္းနဲ႔ မေကာင္းျမင္တတ္တဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္တယ္၊ ဒါ့အျပင္ စိတ္ထဲက အေမွာင့္ တ ရားေတြလည္း ဆုံးရွုံးသြားတယ္၊တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္မွု၊ ေတြေဝမွု၊ ေလာဘႀကီးမွုဆိုတဲ့ အဆိပ္ႀကီး သုံးခုလည္း ဆုံးရွုံးသြားတယ္ " အဓိပၸါယ္ အင္မတန္ေလးနက္သည္။ *လူတိုင္းဒီကမၻာေျမေပၚ ေရာက္လာၿပီဆိုကတည္း က ကိစၥႏွစ္ရပ္ကို မလြဲမေသျဖတ္ေက်ာ္ရမယ္။ ေမြးဖြားျခင္း ႏွင့္ ေသဆုံးျခင္း။ ကိစၥတစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးၿပီမယ့္ ေနာက္တစ္ခု ကိုေကာ ? ၁။ ေရစက္ေၾကာင့္ေတြ႕ဆုံရတယ္၊ ေရစက္ကုန္တဲ့အ ခါ ခြဲခြာၾကရတယ္။ လာသင့္တဲ့သူက သူ႔ကိုယ္သူလာ ၿပီး ခြဲခြာသင့္တဲ့သူကို တားမရဘူး။ လာတဲ့သူကို ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုၿပီး ခြဲခြာသြားတဲ့သူကို ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ႀကီးလိုက္ပို့လိုက္ေပါ့။ အားလုံးက ကံစီမံရာ အတိုင္းပါပဲ။ ကံေရစီးနဲ႔သင့္ရာကိုသဘာဝအတိုင္း စုန္သြားတာ ေအးခ်မ္းပါတယ္။ ၂။ အသိဉာဏ္ျမင့္တဲ့သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သူတစ္ပါး ပါးစပ္ထဲမွာ မရွင္သန္ေနဘူး၊ သူတစ္ပါးရဲ့ အျမင္ထဲ မွာ မရွင္သန္ဘူး။ မိမိကိုယ္တိုင္စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ အ သက္ရွင္တယ္၊ မိမိအက်င့္ေကာင္းကိုသာ ဦးစားေပး တယ္။ ေရစက္ဆုံတာ၊ကုန္တာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဘာမွမလိုခ်င္လို့ဘာမွ မေတာင့္တဘူး။ စိတ္က သဘာဝနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေနတယ္။ အျမဲၿငိမ္းေအး ေနတယ္။ စိတ္ဟာ အျမဲလြတ္လပ္ေနတယ္။ ေခါင္းထဲမွာအျမဲတရားဓမၼတို့နဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတယ္ ။ အမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံဖို့ မ်က္ႏွာဖုံးအတု တပ္စရာမလိုဘူး ။ ၃။ လူ႔ဘဝရဲ့ အႀကီးမားဆုံးနာက်င္မွုက စိတ္နဲ႔ကိုယ္ နဲ႔ မကပ္တာပဲ။ သင္သိမသိ၊ ဝန္ခံမခံေတာ့မသိဘူး ေပါ့။စိတ္ကို ေအးခ်မ္းလွပေအာင္ထားၿပီး ဦးေႏွာက္ကို အရွုပ္ထုတ္ကိစၥေတြ မစဥ္းစားခိုင္းရင္ အမုန္းမပိုက္ထားတဲ့ အသည္းႏွလုံးတစ္ခုရွိရင္ အသက္ရွုရတာေပါ့ပါးၿပီးလူျဖစ္ရတာေပ်ာ္ရႊင္စရာ ႀကီးပါ။ စိတ္ကို ေလဟာနယ္ႀကီးတစ္ခုလို အျမဲရွင္း ထားၿပီး ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းမွုအခ်ိန္ တစ္ခုအျမဲေပး ေပးပါ။ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုလုပ္ၿပီး သူတစ္ပါးကို ကူညီပါ။ ၄။ တကယ့္တရားထိုင္ျခင္းက နာရီအေရအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ နားကေန ပန္းပြင့္လာတဲ့ အသံ ေတာင္ၾကားနိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္က ၾကည္လင္ ေနမယ္၊ လွိုင္းတစ္ခ်က္ေတာင္မရွိဘဲ ၿငိမ္သက္ေန တဲ့ေရျပင္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနမယ္။ ဘာမွဆုပ္ကိုင္စရာ မရွိတဲ့ ေလဟာနယ္ထဲကိုေရာက္ေနမယ္။ အိပ္ရင္း တရားမွတ္နိုင္တယ္၊ ထိုင္ရင္းတရားမွတ္တယ္၊ စားရင္းတရားမွတ္တယ္။ ၅။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးဟာ မတည့္ၾကဘူး။ အျမဲ တစ္ခုကို တစ္ခု တြန္းထုတ္တိုက္ခိုက္ေနတယ္။ ပထဝီ၊ အာေပါ၊ ဝါေယာ၊ ေတေဇာ၊ ဆိုတဲ့ ေျမ၊ ေရ၊ မီး၊ ေလ။ ပထဝီဓာတ္ျဖစ္တဲ့သစ္သားကို မီးက ေလာင္ၿမိဳက္တယ္။ မီးကို ေလနဲ႔ ေရက ၿငိမ္းတယ္။ သဲနဲ႔ဖို့ၿငိမ္းတယ္။ ေရကိုမီးနဲ႔အေငြ႕လုပ္ပစ္တယ္၊ ေလထဲမွာပါတဲ့ ေအာက္စီဂ်င္ကို မီးကေလာင္ကၽြမ္း တယ္။ လူမွာဓာတ္ႀကီးေလးပါးနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတာမို့တစ္ခုကိုတစ္ခုအျမဲတြန္းထုတ္ေနတယ္။ ဆဲလ္ေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ျဖစ္ေနတယ္၊ ပ်က္စီးေန တယ္။ အသားဆိုတဲ့ ပထဝီဓာတ္၊ ေသြးနဲ႔အရည္ဆို တဲ့ အာေပါဓာတ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲက အစာေခ်ဖ်က္နိုင္ တဲ့ မီးဆိုတဲ့ေတေဇာဓာတ္၊ ရွုရွိုက္တဲ့ကိုယ္ထဲက ေလ ဓာတ္ တစ္ခုကိုတစ္ခုအျမဲ သဟဇာတ ျဖစ္ဖို့ႀကိဳး စားရင္း တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္။ ၆။ ငါ ဆိုတာ ဘာလဲ?ငါ့ဆီမွာမ်က္လုံး ရွိတယ္။ ေျခ လက္ရွိတယ္။ဒါဆို မ်က္လုံးကို လူလို့ေခၚတာလား၊ ေျခလက္ကို လူလို့ေခၚတာလား? ဒါဆို မ်က္လုံးဆို တာကေကာ ဘာလဲ? မ်က္ၾကည္လႊာကိုမ်က္လုံးလို့ ေခၚတာလား၊ မ်က္လုံးအဆံနက္ကို မ်က္လုံးလို့ေခၚ တာလား၊တကယ္လို့ လူကို အလုံးႀကီးတစ္ခု လုပ္ လိုက္မယ္ဆို အဲဒီအသားလုံးႀကီးက လူျဖစ္ေသးရဲ့ လား။တကယ္ေတာ့ ပညတ္( တကယ္မရွိတာနဲ႔) ပရ မတ္ ( တကယ္ရွိတာ) ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ လူဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အေခၚအေဝၚ တစ္ခုပါ။ တစ္ကယ္မရွိပါဘူး။ ဒါဆို က်ေနာ္တို့က တကယ္မရွိ တဲ့ငါ အေပၚ ဘာျဖစ္လို့ မာနေတြႀကီးေနရတာလဲ၊ အာဃာတေတြထားေနရတာလဲ။ အားလုံးကို နား လည္ၿပီး လႊတ္ခ်လိုက္ပါ။ ၇။ လူ႔ဘဝမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာတိုင္းကို ပိုင္ဆိုင္ ခ်င္လို့မရပါဘူး၊ ျဖတ္သန္းသြားခြင့္ပဲေပးလို့ရမယ္။ က်ေနာ္တို့အားလုံးဟာ အခ်ိန္တစ္ခု၊ ေခတ္တစ္ခုရဲ့ ဧည့္သည္အခ်ိဳ့ပါ။ တစ္ေန႔မွာ က်ေနာ္တို့လည္း အရာအားလုံးကို ႏွုတ္ဆက္ရမွာ..... Credit- Aung Soe