အလင်းရောင် ဓမ္မ: ❝ သတိ မရွိရင္ ကိေလသာ ျဖစ္တယ္ ❞ ======================= မ်က္စိျဖင့္ အဆင္းကို ျမင္တဲ႔အခါ ႏွစ္သက္ဖြယ္အဆင္း၌ တပ္မက္တယ္။ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အာရံုကိို ေတြ႔တဲ႔အခါမွာ တပ္မက္တဲ႔စိတ္ ျဖစ္တယ္ေပါ့။ မႏွစ္သက္ဖြယ္ အာရံုနဲ႔ ေတြ႔ႀကံဳတဲ႔အခါ မႏွစ္သက္ဖြယ္အဆင္းမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ အမ်က္ထြက္တယ္။ ဒါ သာမန္လူေတြရဲ႕သဘာဝ။ ကိေလသာ ရွိသူတို႔ရဲ႕ အေနအထားကို ေျပာေနတာ။ တစ္စုံတစ္ခုကို ျမင္လိုက္တဲ႔အခါမွာ… ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာကို ျမင္ေတြ႔ရင္ တပ္မက္စိတ္ ျဖစ္တယ္။ မႏွစ္သက္ဖြယ္ရာကို ေတြ႔တဲ႔အခါမွာ မေက်နပ္ သေဘာမက်တဲ႔ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္၌ သတိကင္းလြတ္လ်ွက္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနတယ္။ သတိလြတ္တယ္။ သတိလြတ္လို႔ ကိေလသာရွိတာ။ သတိ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ လြတ္ရသလဲ။ ကိေလသာေၾကာင့္ သတိလြတ္တာ။ ႏွစ္သက္ဖြယ္အဆင္း ျမင္တဲ႔အခါမွာ တပ္မက္တဲ႔ ေလာဘျဖစ္… မႏွစ္သက္ဖြယ္နဲ႔ႀကံဳတဲ႔အခါမွာ စိတ္ဆိုး ေဒါသျဖစ္တယ္ဆိုတာသည္ သတိရွိလို႔လား။ မရွိလို႔လား။ သတိမရွိလို႔ ကိေလသာျဖစ္တာ။ ကိေလသာစိတ္သည္ က်ဥ္ေျမာင္းတဲ႔စိတ္ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔စိတ္သည္ ဘယ္စိတ္ကို ေျပာတုန္း ဘာဝနာစိတ္။ ဘာဝနာစိတ္ တရားဓမၼ ရႈမွတ္ပြားမ်ားေနတဲ႔ စိတ္သည္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔စိတ္လား၊ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔စိတ္လား။ ကိေလသာေတြ လႊမ္းမိုးသြားရင္ စိတ္က က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္။ စိတ္က က်ဥ္းသြားတယ္ဆိုတာ ဒီေလာဘျဖစ္ရင္ ေလာဘအေပၚမွာပဲ စိတ္ရွိၿပီးေနေတာ့... ကုသိုလ္ေတြ မတိုးပြားေတာ့ဘူး။ ေဒါသျဖစ္ေနရင္လည္း ေဒါသစိတ္ႀကီးပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့... ကုသုိလ္တရားေတြ မတိုးပြားေတာ့ဘူး။ ကုသိုလ္ေတြ မတိုးပြားရင္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔ စိတ္လို႔ေခၚတယ္။ ကုသိုလ္ေတြ တိုးပြားေနရင္ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔စိတ္။ အခုေယာဂီတို႔... ဘာဝနာပြားေနၾကတယ္ ဆိုတာ... ဘာေတြ တိုးပြားေနၾကလဲ ဆိုေတာ့ ကုသိုလ္ေတြ တိုးပြားေနၾကတာ။ ကုသိုလ္တိုးပြားေအာင္ က်င့္ရင္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔ စိတ္လား။ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔စိတ္လား။ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔စိတ္။ အဲဒီ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔စိတ္ ကုသိုလ္ တိုးပြားတဲ႔စိတ္ ျဖစ္ေအာင္ဆိုလို႔ ရွိရင္တဲ့ သတိရွိေနရမွာလား။ သတိလြတ္ေနရမွာလား။ သတိလြတ္ေနရင္ ကိေလသာျဖစ္တယ္။ ၿခံဳၿပီးေတာ့ မွတ္ထား။ တစ္ခ်က္ သတိလြတ္ရင္ ဘာျဖစ္တုန္း။ ကိေလသာျဖစ္တယ္။ သတိရွိေနရင္ ကိေလသာ မျဖစ္ဘူး။ ကိေလသာရွိသူသည္ ဘာျဖစ္မလဲ။ ခ်စ္စရာေတြ႔ရင္ ခ်စ္မွာပဲ။ မုန္းစရာေတြ႔ရင္ မုန္းမွာပဲ။ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း တပ္မက္ျခင္း မႏွစ္သက္ျခင္း ဆိုတာသည္ ကိေလသာလို႔ မွတ္ထား။ အဲဒါကိေလသာပဲ။ တပ္မက္ျခင္း ေလာဘကလည္း ကိေလသာ။ မႏွစ္သက္ျခင္း ေဒါသကလည္း ကိေလသာ။ ေလာဘကလည္း ႏွိပ္စက္တယ္။ ေဒါသကလည္း ႏွိပ္စက္တယ္။ ကိေလသာသည္ ပူပန္္တတ္တဲ႔ သေဘာရွိတယ္။ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ႔ သေဘာရိွတယ္။ ဘာစိတ္ျဖစ္ေနလည္း ျပန္ၾကည့္။ သတိရွိေနတဲ႔ အခ်ိန္အခါမွာ ကိေလသာကင္းတဲ႔စိတ္ ျဖစ္တယ္။ သတိလြတ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္အခါမွာ ကိေလသာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအကုသိုလ္ေတြ... အၾကြင္းမဲ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးမွ သာလ်ွင္ အကုသိုလ္တရားတို႔ အၾကြင္းမဲ႔ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ လြတ္ေျမာက္မႈကိုလည္း ကိေလသာရွိသူသည္ မသိနိုင္ မျမင္နိုင္ဘူး။ လြတ္ေျမာက္မႈဆိုတာကိုလည္း မသိနိုင္။ မျမင္နိုင္ဘူး။ ဘယ္က လြတ္ေျမာက္သြားသလဲ ခႏၶာ သံသရာ ဒုကၡ။ တရား တကယ္ျမင္သြားသူသည္ သံသရာက မလြတ္ဘူးလား။ ဒုကၡကလည္း မလြတ္ဘူးလား။ ခႏၶာေတြလည္း မလြတ္သြားဘူးလား။ ဒီသံသရာ စက္ဝိုင္းထဲမွာ ခႏၶာၿပီး ခႏၶာ ဒုကၡၿပီး ဒုကၡ တစ္ဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတာသည္ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေနတာလဲ။ ျပန္ၾကည့္ရင္ " ကိေလသာေၾကာင့္ " အဲေတာ့ ေယာဂီတို႔... ကိေလသာ မျဖစ္ေအာင္ သတိရွိၾကဖို႔လိုတယ္။ သတိရွိသူနဲ႔ မရွိသူ ဘာကြာလည္း ျပန္ၾကည့္။ သတိရွိျခင္းနဲ႔ သတိမရွိျခင္း။ သတိမရွိရင္ ကိေလသာ ျဖစ္တယ္။ ကိေလသာေတြ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ခႏၶာဒုကၡ သံသရာကေနၿပီး လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါဦးမလား။ (ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာပည္ိႆရာဘိဝံသ) "ကိေလသာစိုစြတ္သူႏွင့္ မစိုစြတ္သူ" Credit•• Paral Lel 📌အေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာက္ပါေစ။📌 Credit - ဇာဏီ Zarni Copy from >> https://ift.tt/2QqjWQi >> Thanks