အလင်းရောင် ဓမ္မ: က်န္ရိွေနတဲ့သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ ════════════════════ ေအာ္လူ႕ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ တည္းခိုခန္းလိုပဲ ေခတၱခဏ ၀င္ေရာက္တည္းခိုၾကတာပါ။ အခ်ိန္တန္ရင္သတ္မွတ္ရက္ေစ့ရင္ အိမ္ျပန္ၾကရမွာပါ။ ဒီေတာ့ တည္းခိုခန္းမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေနခြင့္ရဦးမလဲ...? လူ႔ဘ၀သက္တမ္းကို ေယဘုယ် (၇၅) ႏွစ္ပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့။ အသက္(၄၀) ရိွတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ တည္းခိုခန္းမွာ (၃၅) ႏွစ္ပဲေနထိုင္ခြင့္ရေတာ့မွာပါ။ အသက္(၆၀) ရိွတဲ့သူကေတာ့ တည္းခိုခန္းမွာ (၁၅) ႏွစ္ပဲ ေနခြင့္ရေတာ့မွာပါ။ လက္က်န္အခ်ိန္က နည္းေနပါျပီ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္က ကိုယ့္အတြက္ သိပ္တန္ဖိုးရိွေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ေ၀ဖန္ရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ပဲ ေနရမယ့္အခ်ိန္အရြယ္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဆိုလိုတာက သူတစ္ပါးေကာင္းတာ မေကာင္းတာထက္ ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ေနဖို႔က အဓိကပါ။ ဒီေတာ့ က်န္ရိွေနေသးတဲ့သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ...? ဒီေမးခြန္းကိုေန႔တိုင္းကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးရမွာပါ။ ဒါဆို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးကို ဘာနဲ႔ဆံုးျဖတ္မလဲ ။ ရာထူးဌာနႏၲရ , ေငြေၾကးဥစၥာ, ပညာ, ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔တိုင္းတာမလား ? ဒါေတြနဲ႔ တိုင္းတာလို႔မရပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးကို သီလ၊ သမာဓိ၊ပညာဆိုတဲ့ သိကၡာ(၃)ပါးနဲ႔ပဲ တိုင္းတာရမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သိကၡာ(၃)ပါးနဲ႔ျပည့္စုံေနရင္ တန္ဖိုးရိွေနတာပါပဲ။ ရာထူးဌာနႏၲရ , ေငြေၾကးဥစၥာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ ေတြေတာ့ရိွပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ သိကၡာ(၃)ပါး မရိွဘူးဆိုရင္ တန္ဖိုးရိွတယ္လို႔ မဆိုနိဳင္ပါဘူး။ ႏွစ္ခု လံုးနဲ႔ျပည့္စံုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့။ ဒါကိုေထာက္ျပီး ဥစၥာ ပညာ ေအာင္ျမင္မႈ မရိွေပမယ့္ အားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သိကၡာ(၃)ပါး တည္ေနရင္ တန္ဖိုးရိွေနတာပါပဲ။ သိကၡာ(၃)ပါး ရိွေအာင္လုပ္လိုက္ရံုပါပဲ။ မနက္အိပ္ရာထ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီးတာနဲ႔ ဘုရားခန္းထဲမွာ ငါးပါးသီလယူလိုက္ရင္ သီလသိကၡာ တည္သြားပါျပီ။ ေနာက္ ဂုဏ္ေတာ္(၅)မိနစ္၊ ေမတၱာ(၅)မိနစ္၊ပြားရင္ သမာဓိသိကၡာတည္သြားျပန္ပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ ၀ိပႆနာကို ငါးမိနစ္ပြားလိုက္ပါ။ဒါဆိုရင္ ပညာသိကၡာတည္သြားပါျပီ။ သိကၡာသံုးပါးရင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ကိုယ္ဟာတန္ဖိုးရိွတဲ့သူ ျဖစ္သြားပါျပီ။ မခက္ပါဘူးအခ်ိန္ေလး(၁၅) မိနစ္ပဲ ေပးရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့“ ငါ့ရင္ထဲမွာ သိကၡာ(၃)ပါးတည္ေနရင္ငါဟာတန္ဖိုးရိွေနတာလို႔” (၃)ၾကိမ္ေလာက္ ရြတ္လိုက္ပါ။ေန႔ခင္တစ္ၾကိမ္၊ ညပိုင္းတစ္ၾကိမ္ အသံနဲ႔ပါတူးတြဲျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားေပးလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္စြမ္းအားေတြလည္း အလိုလိုေရာက္လာတာပါ။ တရားသံနဲ႔ေျပာရင္ ကိုယ္ကိုယ္ၾကည္ညိဳလာတာပါ။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကိုယ္ၾကည္ညိဳသြားျပီးဆိုရင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါ။ သူတစ္ပါးၾကည္ညိဳဖို႔ထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုၾကည္ညိဳဖို႔က အဓိကပါ။ တစ္ခါတေလ ေလာကဓံဆိုးေတြ ေတြ႕ၾကံဳတဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္အားငယ္စိတ္ ၀င္လာရင္ ကိုယ့္ရင္ထဲကို သိကၡာသံုးပါးတည္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ဟာတန္ဖိုးရိွတဲ့သူျဖစ္သြားပါျပီ။ ဘာမွအားငယ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး ဘာျဖစ္လဲ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုမုန္းေနတယ္ ဘာျဖစ္လဲ၊ ကိုယ့္မွာ အျခံအရံ အသိုင္းအ၀ိုင္းမရိွဘူး ဘာျဖစ္လဲ ၊ ကိုယ္ကမေအာင္ျမင္ဘူး ဘာျဖစ္လဲ၊ ကိုယ့္မွာ သိကၡာ(၃)ပါး ရိွတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္တန္ဖိုးကို သိကၡာ(၃)ပါးနဲ႔ပဲဆံုးျဖတ္တာပါပဲ။ ဘာပဲလုပ္ေနလုပ္ေန ေနာက္ဆံုး အိမ္သာတက္ရင္လည္းဟိုဟိုဒီဒီ မေတြးပဲ ဂုဏ္ေတာ္ေလးပဲပြားေနမယ္ဆိုရင္ပိုက္ဆံမကုန္ဘဲ သမာဓိသိကၡာေတြျဖစ္ေနတာပါ။ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြမွာလည္း တတ္နိဳင္သမွ် သတိေလးနဲ႔လုပ္မယ္ဆိုရင္ ပညာသိကၡာေတြတည္ေနတာပါ။ တတ္နိဳင္ရင္ “ငါရင္ထဲမွာ သိကၡာ(၃)ပါးတည္ေနရင္ငါဟာတန္ဖိုးရိွေနတာပါပဲ ” ဆိုတဲ့စာတမ္းေလးကို ကပ္ထားရင္ ဒါကိုျမင္တိုင္း က်န္တဲ့ဘ၀ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္း ရမလဲဆိုတာ သတိ ေပးျပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ရက္ဟာကုန္သြားတာနဲ႕ ေသဖို႔တစ္ရက္နီးနီးသြားတာပါ။ ေသဖို႔တစ္ရက္ နီးသြားတာနဲ႔ကုသိုလ္ျပဳဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ တစ္ရက္ေလ်ာ့သြားတာပါ။ ျပီးေတာ့ တစ္ရက္ကုန္သြားတာနဲ႔ အိုသြားတာပါ တိုးတိုးျပီး ပ်ဳိပ်ဳိမလာပါဘူး။ မနက္အိပ္ရာက နိဳးတာနဲ႔ မထေသးဘဲ . “တစ္ရက္ကုန္ျပန္ ငါ့ရုပ္နာမ္ . ေသရန္တစ္ရက္နီးလာျပီ” . လို႔ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ဆင္ျခင္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း သတိေပးျပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ဒါဆိုရင္ ဒီတစ္ေန႔တာ ကိုအကုသိုလ္ျပဳခ်င္စိတ္ ရိွမွာ မဟုတ္သလို ကုသိုလ္ျပဳဖို႔လည္း ေသခ်ာအားထုတ္ေတာမွာပါ။ တစ္ရက္ကုန္တာနဲ႔ ေသဖို႔တစ္ရက္နီးလာျပီ ဆိုတာေလးကို သံေ၀ဂျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာဆင္ျခင္ရမွာပါ။ငယ္ရြယ္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ကုသိုလ္ပါရမီျဖည့္ဖို႔ အခြင့္အေရးရက္ေတြက ပိုျပီးရိွေနပါေသးတယ္။ ဘယ္အသက္အရြယ္ပဲေရာက္ေရာက္ “က်န္ရိွေနတဲ့ သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ေသခ်ာေမးျပီးက်န္ရိွေနတဲ့ သက္တမ္းအတြက္ “ဘ၀ပလႅင္” ကိုေသခ်ာ ခ်ရမွာပါ။ ကိုယ္ခ်ထားတဲ့ “ဘ၀ပလႅင္” အတိုင္းေနသြားဖို႔ပါ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘာမွ အားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သိကၡာ(၃)ပါး တည္ေနရင္ ကိုယ္ဟာတန္ဖိုးရိွေနတာပါပဲ။ { ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ) } Thanks; PayThoe.