အလင်းရောင် ဓမ္မ: လင္မုဆုိး-မယားေသာတာပန္ "ေစတနာကုိ ကံဟု ငါဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏" ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ လက္ထပ္ေတာ္က ကုကၠဳဋမိတၱ အမည္ရသည့္ မုဆုိးတစ္ဦးရွိ၏။ ထုိမုဆုိးသည္ သားသမင္မ်ားကုိ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ကာ လွည္းျဖင့္လွည့္လည္ ေရာင္းခ်ရင္း တစ္ခ်ိန္တြင္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕တြင္း လွည့္လည္ေရာင္းခ်ေနသည့္ မုဆုိးကုိ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ရွိ သူေဌးသမီး တစ္ဦးသည္ ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈကုိျဖစ္ကာ မိဘမ်ားမသိေစဘဲ လုိအပ္သည္ လက္ဝတ္တန္ဆာမ်ား ယူေဆာင္လ်က္ မုဆုိးေနာက္သုိ႔ လုိက္ေလေတာ့၏။ မုဆုိးသည္ သူေဌးသမီးကုိ မလုိက္ရန္ ေျပာေသာ္လည္း သူေဌးသမီးက သူမအေနျဖင့္ မုဆုိးအေပၚ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈ ရွိသူျဖစ္ၿပီး ယခုလုိ မုဆုိးေနာက္ကုိ လုိျခင္းသည္ အရွင္ကေခၚ၍ လုိက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိသေဘာျဖင့္သာ လုိက္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ စုိးရိမ္စရာမရွိေၾကာင္း ေျပာဆုိသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ မုဆုိးႀကီးလည္း သေဘာတူ လက္ခံကာ သူေဌးသမီး၏ မိဘမ်ား မသိရာအရပ္တြင္ အတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ၾကေလ၏။ မုဆုိးႀကီးသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးသမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သား (၇)ေယာက္အထိ ထြန္းကားခဲ့၏။ မုဆုိးႏွင့္ သူေဌးသမီးတုိ႔၏ ဘဝသည္ မုဆုိးလုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးသူႏွင့္ မုဆုိးႀကီး ခုိင္းသမွ်ကုိ လုပ္ေပးရသည့္ ဇနီးမယား အျဖစ္ျဖင့္သာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေနထုိင္လာခဲ့ၾက၏။ သားမ်ား အရြယ္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္အသီးသီးပင္ က်သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မုဆုိးႀကီး၏ မုဆုိးအလုပ္ကား အဆုံးမသတ္ႏုိင္ေသးေပ။ ထုိ႔အတူ ဇနီးျဖစ္သူ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌး သမီး၏ မုဆုိးခုိင္းသမွ် အလုပ္ကုိ လုပ္ေပးေနရျခင္းသည္လည္း အဆုံးမသတ္ႏုိင္ေသးေပ။ မုဆုိးအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေနရေသာ မုဆုိးႀကီးအား တစ္ေန႔တြင္ သားမ်ားႏွင့္အတူ တရားရရန္ အေၾကာင္းျဖစ္လာခဲ့၏။ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္၏ ေရႊဉာဏ္ေတာ္တြင္လည္း မုဆုိးႏွင့္သားမ်ား၏ တရားရမည့္အေၾကာင္း ထင္ျမင္ေတာ္မူလာ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိေန႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မုဆုိးႀကီးေထာင္ထားသည့္ ေက်ာ့ကြင္း၌ ေျခေတာ္ရာကုိ ခ်ထားလုိက္ၿပီး သားသမင္ မမိေစရန္ ဖန္တီးထားလုိက္၏။ သားသမင္ေထာင္ထားသည့္ ေက်ာ့ကြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ မုဆုိးႀကီးသည္ မိေနက်ေက်ာ့ကြင္းတြင္ မည္သည့္သားေကာင္မွ် မရွိဘဲ ေျခရာကုိသာ ေတြ႕ရသျဖင့္ ဤေျခရာေၾကာင့္သာ သားသမင္ မမိျခင္းျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးျမင္ႀကိမ္းေမာင္းကာ ေျခရာပုိင္ရွင္ကုိ လုိက္ရွာေလ၏။ ထုိသုိ႔ရွာရင္း မနီးမေဝး သစ္ပင္ေအာက္တြင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္ကုိ ေတြ႕ျမင္သြားၿပီး ျမတ္ဗုဒၶအား ျမားျဖင့္ခြင္းရန္ ေလးကုိတင္ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္ အလြယ္တကူ တင္ေနက်ေလးမွာ တင္မရဘဲျဖစ္ေနခဲ့၏။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မည္သုိ႔မွ် တင္မရျဖစ္ေနၿပီး အခ်ိန္သာ ကုန္လာခဲ့၏။ အိမ္တြင္က်န္ေနခဲ့သည့္ ဇနီးႏွင့္ သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ားသည္ အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း ျပန္မလာေသးသည့္ ဖခင္ေနာက္သုိ႔ လုိက္လာရင္း ဖခင္ႏွင့္ဘုရားရွင္တုိ႔၏ အေျခအေနကုိ သိရွိသြားခဲ့၏။ ထုိအေျခအေနကုိ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးသမီးသည္ မိဘအိမ္တြင္ ေနစဥ္ကပင္ ေသာတာပန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ဘုရားရွင္အေပၚ အလြန္ၾကည္ညိဳရင္း ရွိသည့္အေလ်ာက္ အဖဘုရားဟု ႏႈတ္ေတာ္မွထုတ္ေဖာ္ကာ ႐ုိေသတုပ္ဝပ္စြာ ရွိခုိးကန္ေတာ့ေလ၏။ မုဆုိးႏွင့္သားသမီးမ်ားသည္ ဘုရားကုိ ဘုရားဟုမသိဘဲ မိခင္၏ အဖဟူသည့္ အသံအရ အမွန္ပင္ သူေဌးသမီး၏ အေဖဟုု ထင္မွတ္ကာ အားလုံး႐ုိေသသမႈျဖင့္ ဦးညြတ္လုိက္ၾက၏။ ထုိအခါမွ ဘုရားရွင္သည္ မုဆုိးႏွင့္သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ားအား တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကုိ နာရသျဖင့္ မုဆုိးႏွင့္သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ားသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္၌ တည္သြားၾက၏။ မုဆုိးႀကီးႏွင့္ ဇနီးမယားမိသားစု အားလုံး တရားရသြားၿပီးေနာက္ ထုိအေၾကာင္းအရာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဘုရားတပည့္သား ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကားတြင္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိမႈမ်ား ရွိလာၾက၏။ “မိဘအိမ္တြင္ ရွိစဥ္ကပင္ ေသာတာပန္တည္ၿပီးေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္ မုဆုိးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မုဆုိးခုိင္းသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ အသက္ေမြးရမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မုဆုိးႀကီး ေတာလုိက္ရန္အတြက္ ျမားယူခဲ့ဆုိလွ်င္လည္း ယူေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလးယူခဲ့ဆုိလွ်င္လည္း ယူေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓားလွံလက္နက္ စသည္ယူခဲ့ဆုိလွ်င္လည္း ေဆာင္ယူေပးရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေပးရသည့္ ဇနီးမယားသည္လည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ႔အသက္ကုိ သတ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ဆုိလွ်င္ ေသာတာပန္လည္း ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ေနေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိ ေနၾက၏။ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဓမၼသာကစၧာဝုိင္းသုိ႔ ဘုရားရွင္ ေရာက္ေတာ္ မူလာသည့္အခါ ျမတ္ဗုဒၶက ထုိအေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ “ ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔ ေသာတာပန္မည္သည္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းကုိ မျပဳၾကကုန္၊ ထုိအမ်ိဳးသမီးသည္ကား လင္ေယာက်္ားစကားကုိ လုိက္နာ႐ုံသက္သက္ သာ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖစ္၏၊ ဤေလးျမားလက္နက္ စသည္ကုိယူကာ မုဆုိးႀကီးအေနျဖင့္ သားသမင္စသည္တုိ႔ကုိ သတ္ျဖတ္ပါေစ၊ သားသမင္မ်ားသည္လည္း ဤလက္နက္မ်ားေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ေသပါေစစ သည့္ စိတ္ေစတနာသည္ ထုိအမ်ိဳးသမီးအား မရွိ၊ လက္ဝါးျပင္၌ အနာမရွိလွ်င္ အဆိပ္ကုိ ကုိင္ယူေသာသူအား အဆိပ္ဒဏ္သည္ မျဖစ္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အကုသုိလ္ ေစတနာ မရွိျခင္းေၾကာင့္ မေကာင္းမႈကုိ မျပဳလုိေသာသူအား ေလးလက္နက္စသည္ကုိ ထုတ္ေပးေနေသာ္လည္း မေကာင္းမႈမည္သည္ မျဖစ္ႏုိင္” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ “လက္၌ အနာမရွိလွ်င္ လက္ျဖင့္ အဆိပ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္ႏုိင္၏။ အဆိပ္သည္ အနာမရွိေသာ လက္သုိ႔ အစဥ္မလုိက္၊ ေစတနာ မရွိဘဲ ျပဳေသာသူအား မေကာင္းမႈကံမည္သည္ မရွိ” (ဓမၼပဒ၊ ပါပဝဂ္၊ ကုကၠဳဋမိတၱမုဆုိးဝတၳဳ) ဟူ၍ အထက္ပါ တရားစကားကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္ မူလုိက္ေလ၏။ မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ 🌺အေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာက္ပါေစ။🌺