အလင်းရောင် ဓမ္မ: *သမထ နွင့္ ဝိပႆနာ* 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 သမထဆိုတာ " ျကက္ဥ " ဥသလို စိတ္ကုိ စည္းလုံးေအာင္လုပ္တာပဲ ။ ဝိပႆနာက်ေတာ့ အဲဒီစည္းလုံးတဲ႕စိတ္ထဲကေနျပီး " အထိ " ဘယ္လိုထိ " အသိ " ဘယ္လိုသိ ဒါကုိ ပြင့္ေအာင္ ေပါက္ေအာင္လုပ္ရမွာ ။ ဒါကုိ ဥပမာေပးတာ ။ ျကက္မျကီးက ပထမ " ဥ " ဒါျပီးမွ ဒုတိယ အေကာင္ေပါက္ေအာင္လုပ္ ဒီလိုထင္တယ္ေဟ႕ ။ အဲဒီလိုပဲ ဒို႕ ေယာဂီေတြလည္း ပထမ စိတ္ျငိမ္သက္ေအာင္လုပ္ ဒုတိယ ျငိမ္သက္ျပီးရင္ ကုိယ့္ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ အထိနဲ႕အသိကုိ ျမင္ေအာင္ျကည့္ ဒီလိုထင္တယ္ဗ်ား ။ ျကက္မျကီးမွာ အလုပ္၂လုပ္ရွိသလိုပဲ ဒို႕ ကမၼ႒ာန္းထိုင္တဲ႕သူလည္း အလုပ္ ၂လုပ္ပဲ ။ ဒါကုိ ဒို႕ စာလိုက်ေတာ့ " သမထ " " ဝိပႆနာ " ဒီလိုသုံးတာ ။ " သမထ " က ကိေလသာကုိ ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းရံုပဲ တတ္နိုင္တယ္ ။ မိမိအာရံုတစ္ခုတည္း မိမိရႈလိုတဲ႕ရႈကြက္ထဲ မိမိစိတ္ကေလး က်က္စားေနရင္ ဒါသမထျဖစ္ေတာ့တာ ထင္တယ္ ။ ႏွာသီးဝရႈကြက္ရႈရင္ နွာသီးဝရႈကြက္ထဲမွာတင္ သူျပေနတဲ႕ ျဖစ္ရိပ္ပ်က္ရိပ္ကေလးေတြ ျကည့္ျပီး စိတ္ဝင္တစားနဲ႕ စိတ္ကေလးသည္ ေတြးလဲ မေတြးျဖစ္ ေျပးလဲ မေျပးျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ဟုတ္ကဲ႕လား ။ ျပီးေတာ့ သူျပေနတာေလး ျကည့္ရင္း ျကည့္ရင္းနဲ႕ ကုိယ့္အလုပ္ကေလးကုိ နွစ္လိုအားရသေဘာက်ေနသလို ကုိယ္ေရာစိတ္ေရာ သက္ေတာင့္သက္တာနဲ႕လဲ အားထုတ္နိုင္တယ္ ။အဲဒီလို ဒီေနရာေလးမွာပဲ တစ္ခုတည္းေသာစိတ္ကေလး တည္ေနတာ ဒါ " သမထ " ပဲ ။ သုိ႕ေသာ္ " သမထ " က ဝင္လဲလႈပ္သည္ ထြက္လဲလႈပ္သည္ ဒါေလးကုိျမင္တယ္ထင္တယ္ဗ်ား ။ သုိ႕ေသာ္ လူပ္တဲ႕ထဲပါေနတဲ႕ အထိနဲ႕အသိကုိ ကြဲျပီး မသိေသးဘူး ဟုတ္ကဲ႕လား ။ ဒါေျကာင့္ သူ႕ကုိ " ျကက္ဥ " လို႕ေျပာတာ ။ " သမထ " က စိတ္ကေလး ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္ရံုသာ တတ္နိုင္တာကုိးကြဲ႕ ။ ဒါေလးေလာက္နဲ႕ ဒို႕ ျပီးလို႕ မရေသးဘူး ။ ဘာျဖစ္လို႕တုန္းဆိုရင္ ဒီ" သမထ" ရဲ႕ခ်မ္းသာမႈက တစ္ပြဲတိုးပဲ ။ ဒီ " သမထ " အားေလးရွိတုန္းပဲ ဒို႕ခ်မ္းသာတာပဲ ။ ေနရိပ္ထဲေတာ့ ခ်မ္းသာတာေပါ့ ။ ေနပူထဲထြက္ရင္ ျပန္ပူအုန္းမွာပဲ ။ ဒါေျကာင့္ ေနပူထဲထြက္ေတာင္ ေနပူဒဏ္ ခံနိုင္တာေလး လုပ္မွရမယ္ ။ ဒါေျကာင့္ " ဝိပႆနာ " သြားရတယ္ဗ်ား ။ " ဝိပႆနာ " ဝိဆိုတာက အထူး ပႆနာက ရႈတာ ျငိမ္ရံုနဲ႕ျပီးလို႕မရဘူးလို႕ဆိုလိုတယ္ ။ အျငိမ္ထဲကုိ လႈပ္ျပီးေတာ့ကုိ အထိနဲ႕အသိကုိ ကြဲျပားေအာင္ ျကည့္ရမွာဗ်ား ။ " သမထ " ဆိုတာ အာရံုတစ္ခုတည္း တည္ေနတာကုိ ဆိုလိုတယ္ ။ " ဝိပႆနာ " ဆိုတာ တစ္ခုတည္း တည္ေနတဲ႔ထဲရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကုိ သူ႕သြင္ျပင္မူယာလကၡဏာကုိ သဲသဲကြဲကြဲျမင္တဲ႕ဆီထိ ရႈရမွာဗ်ား ။ ဒါျဖင့္ တစ္အဆင့္ နွစ္အဆင့္ ကြာသြားတယ္ထင္တယ္ ။ " သမထ " က ျငိမ္ရံုပဲလုပ္ေပးတယ္ ။ ျငိမ္တဲ႕ထဲရဲ႕ အထိနဲ႔အသိကုိ ကြဲေအာင္ျကည့္ေပးရမွာ အဲဒါ " ဝိပႆနာ " ။ ဒါကုိ ျကက္ေကာင္ေပါက္လို႕ ေျပာတာထင္တယ္ဗ်ား ။ * ဝိပႆနာဆိုတာ ဥာဏ္ပညာ ဘယ္မွာ ရႈမွတ္ရပါသနည္းတဲ႕ ။ အေမးဗ် ။ အေျဖက်ေတာ့ - * စြဲလန္းဆိုင္ရာ ငါးခႏၶာ မွန္စြာရႈမွတ္ရပါသည္တဲ႕ ။ စြဲလန္းမႈေျကာင့္ ျဖစ္တဲ႕ ခႏၶာငါးပါးအေပၚကုိ ရႈပါလို႕ ဆိုလိုတယ္ဗ်ာ ။ အဲ႕ေတာ့ ဒို႕ ခႏၶာေတြက စြဲလန္းမႈေျကာင့္ ျဖစ္တဲ႕ ခႏၶာေတြ မဟုတ္ဘူးလား ။ သုိ႕မဟုတ္ စြဲလန္းမႈနဲ႕တကြ ျဖစ္ေနတဲ႕ ခႏၶာေတြထင္တယ္ ။ စြဲလန္းမႈေျကာင့္ျဖစ္တဲ႕ခႏၶာဆိုတာ ဒီ ထိသိေလးေျပာတာ ။ ခႏၶာငါးပါးဆိုေတာ့ မ်ားပါတယ္ဗ်ာ ရႈကြက္ထဲမွာ ခႏၶာမေတြ႕ပါဘူး ထိသိပဲေတြ႕ပါတယ္ ။ အဲ႕ေတာ့ ထိသိေလးနဲ႕ပဲ ေျပာျကပါစုိ႕ ။ အဲဒီထိသိေလးဟာ စြဲလန္းမႈေျကာင့္ ျဖစ္ေနတဲ႕ ထိသိ ။ သုိ႕မဟုတ္ အဲဒီထိသိေလးဟာ စြဲလန္းျခင္းနဲ႕တကြ ျဖစ္တဲ႕ ထိသိ ။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဥာဏ္ေတာ္နဲ႔မို႕သာ ခႏၶာငါးပါးလို႕ ခြဲျခားေျပာနိုင္တာပါ ။ ဒို႕ လူျပိန္းအေနနဲ႕ေျပာရရင္ [ အထိနဲ႕အသိ ] ဒီ၂ခုပဲရွိပါတယ္ ။ အဲဒီ အသိမွာမွ - ခံစားသ္ိ မွတ္သားသိ ေျကာင့္ျကစုိက္သိ ဆုံးျဖတ္သိ သိဆိုတာေလးထဲမွာ ဒီေလးခု တြဲပါတယ္ ။ ျမင္လိုက္ရလား ( မျမင္လိုက္ရပါဘုရား ) က်ဳပ္လဲ မျမင္လိုက္ရပါဘူး မွန္းေျပာလိုက္တာ ။ * ဒုတ္ိယေမးခြန္း ထပ္ေမးျပန္တယ္ ။ ဘယ္အက်ိဳးငွာ ငါးခႏၶာ ဘယ္ခါရႈမွတ္ရပါသနည္းတဲ႕။ ဝိပႆနာရႈျကတာ ဘယ္အက်ိဳးအတြက္ ရႈျကတာလဲ ဘယ္ခါရႈမွတ္ရပါသလဲတဲ႕ ။ * အေျဖကက် မစြဲဖို႕ရာ ျဖစ္ဆဲမွာ မွန္စြာရႈမွတ္ရပါသည္တဲ႕ ။ ဝိပႆနာရႈရင္ ဒို႕ ပရမတ္ရႈရတာကုိး ။ ပရမတ္က ျဖစ္ဆဲပဲရွိတာ ။ အတိတ္မွာ ပရမတ္ မရွိဘူး အနာဂတ္မွာလဲ မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕တုန္းဆိုရင္ အတိတ္ကုိ စြဲစိတ္ကသာ သြားနိုင္တာ တကယ့္အထဲရွိနဲ႕အထဲသိျဖစ္တဲ႕ ရုပ္နာမ္၂ပါးက အတိတ္ကုိမျပန္နိုင္ဘူး ။ အဲဒီေတာ့ ဒို႕ရွိေနတဲ႕ ထိသိဆိုတဲ႔ ခႏၶာငါးပါးက အတိတ္ကုိ မျပန္နိုင္ဘူး ။ အနာဂတ္ကုိလဲ အစြဲကသာ ျကိဳေတြးသြားနိုင္တာ ။ လက္ရွိ ရွိေနတဲ႕ အထိနဲ႕အသိဆိုတဲ႕ ရုပ္နာမ္၂ပါးက အနာဂတ္လဲ မသြားနိုင္ဘူး ။ အဲ႕ေတာ့ မရွိတာ အရွိလုပ္ ရႈလို႕ရတာမွ မဟုတ္တာ ။ ဒါေျကာင့္ အရွိကုိ ရွိတဲ႔အတိုင္း ရွိတဲ႕ေနရာ ရႈရတာမို႕လား ။ ဒါေျကာင့္ ျဖစ္ဆဲကာလ ရႈေပးပါလို႕ေျပာတာ ။ ဘာျဖစ္လို႕တုန္း မစြဲဖို႕ထင္တယ္ ။ ဒါေျကာင့္ မစြဲဖို႕ရာ ျဖစ္ဆဲမွာ မွန္စြာရႈမွတ္ရပါသည္တဲ႕ဗ်ား ။ " ဝိပႆနာ " ရႈပုံရႈနည္းက ဒါပါပဲဗ်ား ။ ေနာက္တစ္ခါ သူ႕ရဲ႕အက်ိဳးေလးကုိ ထပ္ေျပာေတာ့ * ျဖစ္ဆဲမရႈ ခႏၶာစု စြဲမႈ ထင္ေတာ့သည္ တဲ႕။ ျဖစ္ဆဲ မရႈတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြေပါ့ေလ ဘယ္လိုစြဲမႈထင္သတုန္းဆိုေတာ့ " ျမဲတယ္ ေကာင္းတယ္ ငါေကာင္နွယ္ ဥာဏ္ဝယ္ထင္ေတာ့သည္တဲ႔ " ျဖစ္ဆဲမရႈတဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စိတ္သည္ အာရံုေနာက္ပါပါ သြားတာထင္တယ္ ။ စိတ္ကေလးကုိယ့္ဆီမွမရွိဘဲ အဲ႕ေတာ့ ကုိယ့္အေျကာင္းေကာသိလား ။ သူ႕ဆီလိုက္သြားေတာ့လဲ ကုိယ္ကဧည့္သည္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ဝင္နိုင္လို႕လား ။ အေပၚယံေျကာနဲ႕ ျပန္ခဲ႕ရတာပဲ ။ အဲ႕ေတာ႕ သူ႕အေျကာင္းလဲမသိဘူး ကုိယ့္အေျကာင္းလဲမသိဘူး ။ သူပ်က္တာလဲမသိဘူး ကုိယ္ပ်က္တာလဲမသိဘူး ။ အဲဒီေတာ့ ျမဲတယ္ပဲထင္တယ္ ေကာင္းတယ္ပဲထင္တယ္ ပိုင္တယ္ပဲထင္တယ္ ဟုတ္ကဲ႕လားဗ်ာ ။ အဲ႕ေတာ့ မီးဖိုနဲ႕မီးေရာင္လိုပဲထင္တယ္ ။ မီးေရာင္ျကည့္ရင္ေတာ႕ လင္းတာေပါ့ဗ် ။ မီးဖိုျကည့္မွသာ ေလာင္ေနတာျမင္ရမွာေပါ့ ။ အာရံုေနာက္ လိုက္သြားတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ မီးေရာင္ျကည့္တာနဲ႔ ဘာထူးေသးတုန္း မီးေရာင္ေလာက္သာ ျမင္တာ မီးဖိုမွ မျမင္ဘဲနဲ႕ ဟုတ္ကဲ႕လား ။ ဒါေျကာင့္ ျဖစ္ဆဲမရႈတဲ႕ပုဂၢိဳလ္သည္ ကုိယ့္ျကည့္ျကည့္ သူ႕ျကည့္ျကည္႕ ကုိယ့္ဘက္အာရံုရွိရွိ သူ႕ဘက္အာရံုရွိရွိ ျမဲတယ္ ေကာင္းတယ္ ပိုင္တယ္လို႕ ဒီလိုပဲ ဥာဏ္ထဲလာထင္တတ္ပါတယ္တဲ႔ ။ ဒ္ါက ျဖစ္ဆဲ မရႈတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြေျပာတာ ။ * ျဖစ္ဆဲကုိရႈ ခႏၶာစု စြဲမႈ ကင္းေတာ႕သည္တဲ႕ ။ ျဖစ္ဆဲရႈတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ဟာ စြဲမႈကင္းတယ္တဲ႕ ဘယ္လိုကင္းတုန္းဆိုရင္ - " မျမဲ ဆင္းရဲ သေဘာပဲ " ဥာဏ္ထဲ ရွင္းေတာ့သည္တဲ႔။ " မျမဲဘူး " ဒို႕ ဝင္ေလအစကဟာေလး ဝင္ေလအလယ္ပါခဲ႔လို႕လား။ အလယ္ကဟာေရာ အဆုံးထိပါခဲ႕လို႕လား ။ ( မပါ ပါဘုရား ) ဝင္ေလအစက ထိသိ ရုပ္နာမ္ ၂ပါး အလယ္ထိ မပါဘူး ။ အလယ္က ထိသိသည္ အဆုံးထိ မပါဘူး ။ ဒါျဖင့္ ျမဲတယ္ မျမဲဘူး သူမ်ားေလ်ွာက္ေမးစရာ လိုေသးလား ( မလိုပါဘူးဘုရား ) ေကာင္းတဲ႕အာရံုခံစားလဲ ပ်က္ ပ်က္ ပ်က္ ဆိုးတဲ႕အာရံုခံစားလဲ ပ်က္ ပ်က္ ပ်က္ ဟုတ္ကဲ႕လား ။ အဲ႕ေတာ့ ပ်က္ေနတာျကီး ခံစားေနရတာ ဘယ္လိုလုပ္ေကာင္းေတာ့မတုန္း ဆင္းရဲတယ္ပဲ ေျပာရတာေပါ့ ။ စြဲေနလို႕သာ ေကာင္းတယ္ေျပာရတာ ။ အရက္သမားကေကာ သူ႕အရက္က သူ႕ဖ်က္လိုက္တာ ေဒါင္ခ်ာကုိစုိင္းလို႕ ။ သုိ႕ေသာ္ သူစြဲလန္းေနေတာ့ ေကာင္းသကုိးဗ် ။ ဒါျဖင့္ ဒို႕ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အစြဲေျကာင့္သာ ေကာင္းတယ္ေျပာျကတာ ။ အဲ႕ေတာ့ ေကာင္းတာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးတာျဖစ္ျဖစ္ အရိပ္အေယာင္ပဲထင္တယ္ ။ ထိတုန္းသိ သိျပီးေပ်ာက္ပဲ ။ တကယ္ရွိရင္ က်န္ရစ္မွာေပါ့ ။ အခု က်န္မွ မက်န္ရစ္ပဲ ။ က်န္ရစ္တာ အစြဲပဲ ။ ဟိုကေတာ့ ထိသိ ေပ်ာက္ပဲ ။ အဲေတာ့ ဘာရႈလိုက္ ရႈလိုက္ တကယ္မရွိဘူး သေဘာပဲ ဟုတ္ကဲ႕လား ။ ဒါေျကာင့္ ျဖစ္ဆဲကုိရႈ ခႏၶာစု စြဲမႈကင္းေတာ့သည္တဲ႕ဗ်ား ။ 🙏🙏🙏 #ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီး# Credit to