အလင်းရောင် ဓမ္မ: "ဥပကရဟန်း" --------- ဘုရားရှင်သည် ဗာရာဏသီပြည်သို့ကြွတော်မူသော် မဟာဗောဓိနှင့်ဂယာသီသ၏အကြား၌ ဥပက အမည် ရှိသော တက္ကတွန်းကိုတွေ့၏။ထိုအခါတက္ကတွန်းက "ငါ့ရှင် သင်၏ဣနြေ္ဒတို့သည် နှစ်လိုကြည်ညိုဖွယ်ရှိ ပေ၏။သန့်ရှင်းစင်ကြယ် သပ္ပါယ်ပြည့်ဖြိုးလျှက် ပြိုးပြိုး ပြက်မျှ ထွက်ထွန်းသောအရောင်လည်းရှိ၏။အဘယ်သူ ကိုရည်မှန်းလျှက်ရဟန်းပြုဘိသနည်း။သင့်ဆရာကား အဘယ်သူနည်း။သင်ကားအဘယ်အမည်ရှိသနည်း" ဟု မေး၏။ မြတ်စွာဘုရားကလည်း "ချစ်သား ဥပက...ငါကား ကိလေသာရန်သင်းကို နှိမ်နင်းဖျက်ဆီး၍ တည်သဖြင့် အလုံးစုံဘုံသုံးပါး၌ ဖြစ်သောတရားအပေါင်းကို သိတော်မူ၍ ဓမ္မခပ်သိမ်း တို့၌ လိမ်းကျံကပ်ငြိခြင်းမှ ကင်းတော်မူ၏။အလုံးစုံ သော အကုသိုလ်တရားကို ပယ်ရှားစွန့်ခွါ၍ တဏှာ၏ ကုန်ရာ နိဗ္ဗုတာအောင်ဘုံကို အာရုံပြုဘိသဖြင့် ကိလေသာအပေါင်းတို့မှလွတ်၏။ချစ်သား ဥပက ဓမ္မအလုံးစုံကို ငါ သိတော်မူရကား လောကသုံးပါး၌ ထင်ရှားပြစရာ ငါ့ဆရာသည် အဘယ်မှာရှိတော့အံ့ နည်း။ငါ့အမည်ကား ငါးပါးသောမာရ်ကို ပယ်လှန် အောင်ဘိ၍ အနန္တဇိန မည်သနည်း"ဟု မိန့်တော်မူ လျှင် "အရှင်ဂေါတမ ဟုတ်ရာပေ၏။သို့ရာတွင် သင်ကား ယခု အဘယ်သို့ကြွအံ့နည်း"ဟု မေးပြန်၏။ "ချစ်သား ဥပက သမုဒ္ဒရာ ဂင်္ဂါသဲလုံးမျှ ပွင့်ကုန်ကြ သော ဗုဒ္ဓတို့ဓမ္မတာ ဓမ္မစကြာ ဟူသော တရားစည်ကြီး ကို တီးတော်မူခြင်းငှာ ဗာရာဏသီပြည်၏အနီး မိဂဒါဝုန်တောကြီးသို့ ငါ ကြွတော်မူအံ့"ဟုမိန့်တော်မူ လေသော်,ဥပကသည် "သုပေယျ အာဝုသော" ဟူသော စကားဆိုလျှက် ခေါင်းညိတ်ပြီးလျှင် ခရီးလွဲ၍ ဝင်္ကမည်သော ဇနပုဒ်သို့သွားလေ၏။ ဥပကသည် ဝင်္ကဇနပုဒ်၌ မုဆိုးရွာငယ်တစ်ခုကို မှီလျှက် ရွာအကြီးဖြစ်သော"စဏ္ဍောမိ"မုဆိုး၏ ကိုးကွယ်လုပ်ကျွေးခြင်းခံလျှက် ကျောင်းငယ်တစ်ခု ဖြင့်နေ၏။ထိုမုဆိုးတွင် တင့်တယ်လှပသော"စာပါ"ဟူ သော သမီးတစ်ယောက်ရှိ၏။ တစ်ခါတွင် မုဆိုးသည် ဝေးကွာသော သမင်တော သို့ သွားရန် ရိက္ခါပြင်ဆင်ပြီး သမီးစာပါ ကိုခေါ်၍ "ငါတို့ဆရာကို လျောက်ပတ်ကောင်းမွန်စွာ လုပ်ကျွေး ရစ်လော့ မမေ့မလျော့စေနှင့်"ဟု မှာ၍ အဖော်တို့နှင့် တောသို့သွားလေ၏။ မုဆိုးကြီးထွက်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့ နံနက် တွင် စာပါလည်း ဆရာဥပကရဟန်းအား ဆွမ်းပန်း လုပ်ကျွေးခြင်းငှာ တင့်တယ်စွာ ဝတ်ဆင်လျှက် ဘောဇဉ်ခဲဘွယ်တို့ကို စီစဉ်ပြီးသော် ဆွမ်းစားနေရာ အနီး၌ စောင့်နေ၏။ ဥပကလည်း ဆွမ်းစားချိန်တန်လျှင် သပိတ် သင်္ကန်း ကိုပြင်ဆင်လျှက် အိမ်သို့သွား၍ ခင်းထားသောနေရာ၌ နေပြီးသော် အနီးသို့ကပ်၍ ဆွမ်းလုပ်ကျွေးလာသော စာပါ၏ အဆင်း အမူအရာ အလုံးစုံကိုမြင်လျှင် အသင်္ချေသောဘဝက အဇ္ဈတ္တသန္တာန်၌ ကိန်းစက်သော ရာဂမီးသည် တောက်လောင်ဘိရကား စားမိသော ဆွမ်းကိုမျှ မျိုမချနိုင် ငေးမှိုင် ဝေနှောက်လှသဖြင့် ခွက်က ဆွမ်းကို သပိတ်၌ထည့်၍ ကျောင်းသို့ပြန်ပြီး သင့်လျော်ရာ၌ သပိတ်ထားလျှက် အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်နေပြီး "ရှင်စာပါကို ငါရမှချမ်းသာတော့မည်။မရလျှင် သည်နေရာက သေရွာသို့ လိုက်တော့မည်။စာပါကို ရလျှင် သည်ကထား၍ စံစားမည်"ဟု တဖျစ်ဖျစ်မြည် လျှက် ခုနှစ်ရက်ပတ်လုံးနေ၏။ရာဂမီးသည် အလွန် ကြောက်စရာကောင်းကြောင်းတွေ့ရ၏။ ခုနှစ်ရက်မြောက်၍ မုဆိုးပြန်ရောက်သောအခါ သမီးအား"ငါ့ဆရာကို ကောင်းစွာလုပ်ကျွေးပါ၏လော" "ဖခင်ဆရာသည် အိမ်သို့ တစ်နေ့သာလာ၍ ဆွမ်းကို မျှမစားဘဲ လျင်စွာပြန်၏"ဟုပြောလေသော် မုဆိုးလည်း ဆရာသည် ဝေဒနာရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့ဟု ဆို၍ ကျောင်းသို့သွားလေသည်။ ကျောင်းရောက်လျှင် ကိုယ်တွင် အဝတ်မကပ် ပါးစပ်မှတတွတ်တွတ်မြည်၍နေသော ဥပကရဟန်း၏ အမူအရာကိုမြင်၍ "အရှင်ဘုရား မည်သို့ မချမ်းမသာရှိသနည်း"ဟုမေး၏။ ဥပကလည်း စကားပြန်မကြားဘဲ ညည်းတွား မည်တည်းလျှက် တဖက်မှတစ်ဖက်သို့ပြန်၏။ မုဆိုးလည်း "အရှင်ဘုရား အားနာတော်မမူပါနဲ့ လိုအပ်သောဆန္ဒ ပြည့်စုံစေအံ့"ဟုဆိုသော် "အို ဒကာ ငါသည် သင်၏သမီးစာပါကြောင့် ဤအဖြစ် သို့ ရောက်ချေပြီ။စာပါကို ငါမရမူ ငါ့အသက်ရှည်မည် မဟုတ်ပြီ"ဟုပြော၏။ မုဆိုးလည်း"အရှင်ဘုရား အကျွန်ုပ်သမီးစာပါကို ရခြင်းသည် ခဲယဉ်းသည်မဟုတ်,လူလုပ်သောသူတို့ မည်သည်မှာ ပညာရှိမှဥစ္စာရသည်,ဥစ္စာရှိမှချမ်းသာ ရသည်,လုပ်ကျွေးနိုင်သော ကိုယ်စွမ်းပညာ ဥစ္စာသာ လျှင်ခဲယဉ်းပါသည်။အဘယ်အတတ်ပညာကို ဆရာ တတ်ပါသနည်း"ဟုမေး၏။ ထိုစကားကြားလျှင် "အသင်မုဆိုး ငါကား အဘယ် အတတ်ပညာမှမတတ်ပါ,သင်၏အဖော်သာပြု၍ သားငှက်ကိုထမ်းလျှက် စျေးလမ်း၌ ရောင်းခြင်းငှာ တတ်နိုင်ပါ၏"ဟုဆိုလေလျှင် "ရှင် ရဟန်း အသိန်းအသန်းသော ဥစ္စာကိုရှာနိုင်၏ ဟူသော်လည်း အကျွန်ုပ်မနှစ်သက် သင်ထွက်၍ဝန်ခံ သော အမှုကိုသာ နှစ်သက်ပါ၏။ငါ့ပုဆိုးတစ်ပိုင်းကို ဝတ်၍ ယခုပင် အိမ်သို့ လိုက်ခဲ့လော့"ဟုခေါ်ပြီးလျှင် သမီးစာပါနှင့် ထိမ်းမြားပေးလိုက်လေ၏။ ကာလရှည်ကြာသော် သားတစ်ယောက်ရ၍ သုဘဒ္ဒ ဟူသော အမည်မှည့်၏။ထိုကလေးငိုသောအခါ စာပါ သည် လွန်စွာငေါက်ငမ်းလျှက် "သားထမ်းသမား၏ သား,မုဆိုးနောက်လိုက် လူထွက်မိုက်၏သား,ငါ့အား အပူမရှာနှင့်"စသည်ဖြင့် တိုက်ခိုက်ထိပါး၏။ရံဖန်ရံခါ သားကျုးရာ၌လည်း"နင့်ဘ ရူးနှမ်း,ရဟန်းပေါ့ပျက် ငါ့ကိုမက်၍,လူထွက်လာသည်,ပညာပေတုံး, ထမင်းဖြုန်းသည်,ခေါင်းတုံးမွဲ၏သား"အစရှိသဖြင့် ပြက်ရယ်ပြု၏။ ထိုအခါ ဥပကလည်း"ငါ့ကို စာပါသည် ကိုးကွယ်ရာ မရှိပြီလောဟုထင်မှတ်သလော။လောကဓာတ်၌ ပြိုင်ဖက်မရ အနန္တဇိန အမည်ရသော ငါ့အဆွေဘုရား သည် ထင်ရှားစွာရှိ၏။ထိုအဆွေထံ ငါပြန်၍ ရဟန်းပြု လျှင် သားတစ်ယောက်နှင့် ယခုပင် မုဆိုးမ ဖြစ်တော့ မည်"ဟု ကြိမ်းလေ၏။ ထိုနောက် ဥပကသည် စာပါအား မပန်ကြားဘဲ ဘုရားရှိရာ မစ္ဈိမဒေသသို့သွားလေ၏။သာဝတ္တိပြည် စေတဝန်ကျောင်းသို့ရောက်လျှင် "ငါ့ ရှင်တို့ ...အနန္တဇိနသည် အဘယ်မှာရှိသနည်း" ဟုမေး၏။ ရဟန်းတို့လည်း ဘုရားရှင်က ရှေးမစွကပင် "အနန္တဇိန"ဟူသော အမည်ဖြင့် မေးလာသောသူကို ငါ့ထံသို့ ဆောင်ခဲ့"ဟုမှာတော်မူရင်း ရှိသည်နှင့် ထိုဥပကကို ဘုရားထံ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့လေ၏။ ဘုရားရှင်အားမြင်လျှင် "အရှင်ဘုရား အကျွန်ုပ်အား သိတော်မူပါသေး၏လော" ဟု လျှောက်၏။ "ဥပသကာ ငါသိသေး၏။ယခုအခါ သင်ဘယ်အရပ် မှာနေသနည်း" "အရှင်ဘုရား အကျွန်ုပ်ကား ဝင်္ကဇနပုဒ်၌ မုဆိုး သမက်ဖြစ်၍နေပါသည်ဘုရား"ဟုလျှောက်၏။ "အချင်း ဥပသကာ အသက်အရွယ်လည်းကြီးလှပေပြီ ဤလလော နောင်လလောဟု သေရအံ့သော ကာလကို တွေးတောရသော အခွင့်သို့ ရောက်ချေပြီ။အဆီအသား မကပ်သော အမဲရွတ်ကို ဝါးသောသူပမာ ကာမချမ်းသါ ကို မြတ်နိုး၍ အကျိုးမဲ့သေရချေမူ လူ၏အဖြစ်ကို ရတော့မည်မဟုတ်ချေ။သတိသံဝေဂဖြစ်ချိန်တန်ပြီ"ဟု မိန့်တော်မူလျှင် "အရှင်ဘုရား ဟုတ်မှန်ပေ၏"ဟုဝန်ခံလေသည်။ "ဟုတ်မှန်လျှင် သင်ရဟန်းပြုနိုင်ပါအံ့လော" "အရှင်ဘုရား ရဟန်းပြုခြင်းငှာ တတ်နိုင်ပါ၏။ရဟန်း ပြုတော်မူပါလော့"ဟုလျှောက်လျှင် ဘုရားရှင်လည်း လျှင်မြန်စွာ ရဟန်းပြုပေးပြီး တစပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ပေးတော်မူ၏။ ဥပကရဟန်းသည် ကမ္မဋ္ဌာန်းကို လွန်စွာအားထုတ် သဖြင့် အနာဂါမ်မိဖိုလ်၌တည်ပြီးမှ အသက်အတိုင်း နေ၍ စုတေခဲ့သော် အဝိဟာဘုံ၌ ပဋိသန္ဓေနေလေ၏။ ထိုဘုံ၌ဖြစ်သောခဏ၌ပင် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ရောက် လေသည်။ -----အဝိဟာဘုံသို့ ရောက်ဆဲခဏ၌ ရဟန္တာဖြစ်ကြ သော သူတို့ကား --ဥပက သလဘဏ္ဍ ပုက္ကုသာတိ ဘဒ္ဒိယ ခဏ္ဍဒေဝ ဗဟုရန္တိ ပိင်္ဂီယ ,ဤခုနှစ်ယောက် ဖြစ်ပါကြောင်း ဗဟုသုတ မျှဝေလိုက်ပါသည်။ သို့ပါ၍ လူ့ဘဝရခိုက် ဝိပဿနာတရားအားလည်း ကျိုးစားအားထုတ်ကြပါစို့လို့ တိုက်တွန်းလိုက်ရ ပေသည်။ =========တရား ရတနာ========= ရေးသားမှုကြာမြင့်ချိန်---၂း၃၀ နာရီ" ဥပကရဟနျး" --------- ဘုရားရှငျသညျ ဗာရာဏသီပွညျသို့ကွှတောျမူသောျ မဟာဗောဓိနှငျ့ဂယာသီသ၏အကွား၌ ဥပက အမညျ ရှိသော တက်ကတှနျးကိုတှေ့၏။ထိုအခါတက်ကတှနျးက "ငါ့ရှငျ သငျ၏ဣနွေ်ဒတို့သညျ နှဈလိုကွညျညိုဖှယျရှိ ပေ၏။သနျ့ရှငျးစငျကွယျ သပ်ပါယျပွညျ့ဖွိုးလြှကျ ပွိုးပွိုး ပွကျမြှ ထှကျထှနျးသောအရောငျလညျးရှိ၏။အဘယျသူ ကိုရညျမှနျးလြှကျရဟနျးပွုဘိသနညျး။သငျ့ဆရာကား အဘယျသူနညျး။သငျကားအဘယျအမညျရှိသနညျး" ဟု မေး၏။ မွတျစှာဘုရားကလညျး "ခစြျသား ဥပက...ငါကား ကိလသောရနျသငျးကို နှိမျနငျးဖကြျဆီး၍ တညျသဖွငျ့ အလုံးစုံဘုံသုံးပါး၌ ဖွဈသောတရားအပေါငျးကို သိတောျမူ၍ ဓမ်မခပျသိမျး တို့၌ လိမျးကြံကပျငွိခွငျးမှ ကငျးတောျမူ၏။အလုံးစုံ သော အကုသိုလျတရားကို ပယျရှားစှနျ့ခှါ၍ တဏှာ၏ ကုနျရာ နိဗ်ဗုတာအောငျဘုံကို အာရုံပွုဘိသဖွငျ့ ကိလသောအပေါငျးတို့မှလှတျ၏။ခစြျသား ဥပက ဓမ်မအလုံးစုံကို ငါ သိတောျမူရကား လောကသုံးပါး၌ ထငျရှားပွစရာ ငါ့ဆရာသညျ အဘယျမှာရှိတော့အံ့ နညျး။ငါ့အမညျကား ငါးပါးသောမာရျကို ပယျလှနျ အောငျဘိ၍ အနန်တဇိန မညျသနညျး"ဟု မိနျ့တောျမူ လြှငျ "အရှငျဂေါတမ ဟုတျရာပေ၏။သို့ရာတှငျ သငျကား ယခု အဘယျသို့ကွှအံ့နညျး"ဟု မေးပွနျ၏။ "ခစြျသား ဥပက သမုဒ်ဒရာ ဂငျ်ဂါသဲလုံးမြှ ပှငျ့ကုနျကွ သော ဗုဒ်ဓတို့ဓမ်မတာ ဓမ်မစကွာ ဟူသော တရားစညျကွီး ကို တီးတောျမူခွငျးငှာ ဗာရာဏသီပွညျ၏အနီး မိဂဒါဝုနျတောကွီးသို့ ငါ ကွှတောျမူအံ့"ဟုမိနျ့တောျမူ လသေောျ,ဥပကသညျ "သုပယြေ အာဝုသော" ဟူသော စကားဆိုလြှကျ ခေါငျးညိတျပွီးလြှငျ ခရီးလှဲ၍ ဝငျ်ကမညျသော ဇနပုဒျသို့သှားလေ၏။ ဥပကသညျ ဝငျ်ကဇနပုဒျ၌ မုဆိုးရှာငယျတဈခုကို မှီလြှကျ ရှာအကွီးဖွဈသော"စဏ်ဍောမိ"မုဆိုး၏ ကိုးကှယျလုပျကြှေးခွငျးခံလြှကျ ကြောငျးငယျတဈခု ဖွငျ့နေ၏။ထိုမုဆိုးတှငျ တငျ့တယျလှပသော"စာပါ"ဟူ သော သမီးတဈယောကျရှိ၏။ တဈခါတှငျ မုဆိုးသညျ ဝေးကှာသော သမငျတော သို့ သှားရနျ ရိက်ခါပွငျဆငျပွီး သမီးစာပါ ကိုခေါျ၍ "ငါတို့ဆရာကို လြောကျပတျကောငျးမှနျစှာ လုပျကြှေး ရဈလော့ မမေ့မလြော့စနှေငျ့"ဟု မှာ၍ အဖောျတို့နှငျ့ တောသို့သှားလေ၏။ မုဆိုးကွီးထှကျ၍ နှဈရကျမွောကျသောနေ့ နံနကျ တှငျ စာပါလညျး ဆရာဥပကရဟနျးအား ဆှမျးပနျး လုပျကြှေးခွငျးငှာ တငျ့တယျစှာ ဝတျဆငျလြှကျ ဘောဇဉျခဲဘှယျတို့ကို စီစဉျပွီးသောျ ဆှမျးစားနရော အနီး၌ စောငျ့နေ၏။ ဥပကလညျး ဆှမျးစားခြိနျတနျလြှငျ သပိတျ သငျ်ကနျး ကိုပွငျဆငျလြှကျ အိမျသို့သှား၍ ခငျးထားသောနရော၌ နပွေီးသောျ အနီးသို့ကပျ၍ ဆှမျးလုပျကြှေးလာသော စာပါ၏ အဆငျး အမူအရာ အလုံးစုံကိုမွငျလြှငျ အသငျ်ခြသေောဘဝက အဇ်ဈတ်တသန်တာနျ၌ ကိနျးစကျသော ရာဂမီးသညျ တောကျလောငျဘိရကား စားမိသော ဆှမျးကိုမြှ မြိုမခနြိုငျ ငေးမှိုငျ ဝနှေောကျလှသဖွငျ့ ခှကျက ဆှမျးကို သပိတျ၌ထညျ့၍ ကြောငျးသို့ပွနျပွီး သငျ့လြောျရာ၌ သပိတျထားလြှကျ အိပျယာထကျတှငျ ပကျလကျနပွေီး "ရှငျစာပါကို ငါရမှခမြျးသာတော့မညျ။မရလြှငျ သညျနရောက သရှောသို့ လိုကျတော့မညျ။စာပါကို ရလြှငျ သညျကထား၍ စံစားမညျ"ဟု တဖစြျဖစြျမွညျ လြှကျ ခုနှဈရကျပတျလုံးနေ၏။ရာဂမီးသညျ အလှနျ ကွောကျစရာကောငျးကွောငျးတှေ့ရ၏။ ခုနှဈရကျမွောကျ၍ မုဆိုးပွနျရောကျသောအခါ သမီးအား"ငါ့ဆရာကို ကောငျးစှာလုပျကြှေးပါ၏လော" "ဖခငျဆရာသညျ အိမျသို့ တဈနေ့သာလာ၍ ဆှမျးကို မြှမစားဘဲ လငြျစှာပွနျ၏"ဟုပွောလသေောျ မုဆိုးလညျး ဆရာသညျ ဝဒေနာရှိသညျ ဖွဈလတ်တံ့ဟု ဆို၍ ကြောငျးသို့သှားလသေညျ။ ကြောငျးရောကျလြှငျ ကိုယျတှငျ အဝတျမကပျ ပါးစပျမှတတှတျတှတျမွညျ၍နသေော ဥပကရဟနျး၏ အမူအရာကိုမွငျ၍ "အရှငျဘုရား မညျသို့ မခမြျးမသာရှိသနညျး"ဟုမေး၏။ ဥပကလညျး စကားပွနျမကွားဘဲ ညညျးတှား မညျတညျးလြှကျ တဖကျမှတဈဖကျသို့ပွနျ၏။ မုဆိုးလညျး "အရှငျဘုရား အားနာတောျမမူပါနဲ့ လိုအပျသောဆန်ဒ ပွညျ့စုံစအေံ့"ဟုဆိုသောျ "အို ဒကာ ငါသညျ သငျ၏သမီးစာပါကွောငျ့ ဤအဖွဈ သို့ ရောကျခြပွေီ။စာပါကို ငါမရမူ ငါ့အသကျရှညျမညျ မဟုတျပွီ"ဟုပွော၏။ မုဆိုးလညျး"အရှငျဘုရား အကြှနျုပျသမီးစာပါကို ရခွငျးသညျ ခဲယဉျးသညျမဟုတျ,လူလုပျသောသူတို့ မညျသညျမှာ ပညာရှိမှဥစ်စာရသညျ,ဥစ်စာရှိမှခမြျးသာ ရသညျ,လုပျကြှေးနိုငျသော ကိုယျစှမျးပညာ ဥစ်စာသာ လြှငျခဲယဉျးပါသညျ။အဘယျအတတျပညာကို ဆရာ တတျပါသနညျး"ဟုမေး၏။ ထိုစကားကွားလြှငျ "အသငျမုဆိုး ငါကား အဘယျ အတတျပညာမှမတတျပါ,သငျ၏အဖောျသာပွု၍ သားငှကျကိုထမျးလြှကျ စြေးလမျး၌ ရောငျးခွငျးငှာ တတျနိုငျပါ၏"ဟုဆိုလလြှေငျ "ရှငျ ရဟနျး အသိနျးအသနျးသော ဥစ်စာကိုရှာနိုငျ၏ ဟူသောျလညျး အကြှနျုပျမနှဈသကျ သငျထှကျ၍ဝနျခံ သော အမှုကိုသာ နှဈသကျပါ၏။ငါ့ပုဆိုးတဈပိုငျးကို ဝတျ၍ ယခုပငျ အိမျသို့ လိုကျခဲ့လော့"ဟုခေါျပွီးလြှငျ သမီးစာပါနှငျ့ ထိမျးမွားပေးလိုကျလေ၏။ ကာလရှညျကွာသောျ သားတဈယောကျရ၍ သုဘဒ်ဒ ဟူသော အမညျမှညျ့၏။ထိုကလေးငိုသောအခါ စာပါ သညျ လှနျစှာငေါကျငမျးလြှကျ "သားထမျးသမား၏ သား,မုဆိုးနောကျလိုကျ လူထှကျမိုကျ၏သား,ငါ့အား အပူမရှာနှငျ့"စသညျဖွငျ့ တိုကျခိုကျထိပါး၏။ရံဖနျရံခါ သားကြုးရာ၌လညျး"နငျ့ဘ ရူးနှမျး,ရဟနျးပေါ့ပကြျ ငါ့ကိုမကျ၍,လူထှကျလာသညျ,ပညာပတေုံး, ထမငျးဖွုနျးသညျ,ခေါငျးတုံးမှဲ၏သား"အစရှိသဖွငျ့ ပွကျရယျပွု၏။ ထိုအခါ ဥပကလညျး"ငါ့ကို စာပါသညျ ကိုးကှယျရာ မရှိပွီလောဟုထငျမှတျသလော။လောကဓာတျ၌ ပွိုငျဖကျမရ အနန်တဇိန အမညျရသော ငါ့အဆှဘေုရား သညျ ထငျရှားစှာရှိ၏။ထိုအဆှထေံ ငါပွနျ၍ ရဟနျးပွု လြှငျ သားတဈယောကျနှငျ့ ယခုပငျ မုဆိုးမ ဖွဈတော့ မညျ"ဟု ကွိမျးလေ၏။ ထိုနောကျ ဥပကသညျ စာပါအား မပနျကွားဘဲ ဘုရားရှိရာ မစ်ဈိမဒသေသို့သှားလေ၏။သာဝတ်တိပွညျ စတေဝနျကြောငျးသို့ရောကျလြှငျ "ငါ့ ရှငျတို့ ...အနန်တဇိနသညျ အဘယျမှာရှိသနညျး" ဟုမေး၏။ ရဟနျးတို့လညျး ဘုရားရှငျက ရှေးမစှကပငျ "အနန်တဇိန"ဟူသော အမညျဖွငျ့ မေးလာသောသူကို ငါ့ထံသို့ ဆောငျခဲ့"ဟုမှာတောျမူရငျး ရှိသညျနှငျ့ ထိုဥပကကို ဘုရားထံ ခေါျဆောငျလာခဲ့လေ၏။ ဘုရားရှငျအားမွငျလြှငျ "အရှငျဘုရား အကြှနျုပျအား သိတောျမူပါသေး၏လော" ဟု လြှောကျ၏။ "ဥပသကာ ငါသိသေး၏။ယခုအခါ သငျဘယျအရပျ မှာနသေနညျး" "အရှငျဘုရား အကြှနျုပျကား ဝငျ်ကဇနပုဒျ၌ မုဆိုး သမကျဖွဈ၍နပေါသညျဘုရား"ဟုလြှောကျ၏။ "အခငြျး ဥပသကာ အသကျအရှယျလညျးကွီးလှပပွေီ ဤလလော နောငျလလောဟု သရေအံ့သော ကာလကို တှေးတောရသော အခှငျ့သို့ ရောကျခြပွေီ။အဆီအသား မကပျသော အမဲရှတျကို ဝါးသောသူပမာ ကာမခမြျးသါ ကို မွတျနိုး၍ အကြိုးမဲ့သရေခြမေူ လူ၏အဖွဈကို ရတော့မညျမဟုတျခြေ။သတိသံဝဂေဖွဈခြိနျတနျပွီ"ဟု မိနျ့တောျမူလြှငျ "အရှငျဘုရား ဟုတျမှနျပေ၏"ဟုဝနျခံလသေညျ။ "ဟုတျမှနျလြှငျ သငျရဟနျးပွုနိုငျပါအံ့လော" "အရှငျဘုရား ရဟနျးပွုခွငျးငှာ တတျနိုငျပါ၏။ရဟနျး ပွုတောျမူပါလော့"ဟုလြှောကျလြှငျ ဘုရားရှငျလညျး လြှငျမွနျစှာ ရဟနျးပွုပေးပွီး တစပဉ်စက ကမ်မဋ်ဌာနျးကို ပေးတောျမူ၏။ ဥပကရဟနျးသညျ ကမ်မဋ်ဌာနျးကို လှနျစှာအားထုတျ သဖွငျ့ အနာဂါမျမိဖိုလျ၌တညျပွီးမှ အသကျအတိုငျး နေ၍ စုတခေဲ့သောျ အဝိဟာဘုံ၌ ပဋိသန်ဓနေလေေ၏။ ထိုဘုံ၌ဖွဈသောခဏ၌ပငျ အရဟတ်တဖိုလျသို့ရောကျ လသေညျ။ -----အဝိဟာဘုံသို့ ရောကျဆဲခဏ၌ ရဟန်တာဖွဈကွ သော သူတို့ကား --ဥပက သလဘဏ်ဍ ပုက်ကုသာတိ ဘဒ်ဒိယ ခဏ်ဍဒဝေ ဗဟုရန်တိ ပိငျ်ဂီယ ,ဤခုနှဈယောကျ ဖွဈပါကွောငျး ဗဟုသုတ မြှဝလေိုကျပါသညျ။ သို့ပါ၍ လူ့ဘဝရခိုကျ ဝိပူနာတရားအားလညျး ကြိုးစားအားထုတျကွပါစို့လို့ တိုကျတှနျးလိုကျရ ပသေညျ။ =========တရား ရတနာ========= ရေးသားမှုကွာမွငျ့ခြိနျ---၂း၃၀ နာရီ