အလင်းရောင် ဓမ္မ: အလှူပေးခြင်းထက် သီလဆောင့်ခြင်းကပိုအရေးကြီး 🌲🌲🌲🌲🌲🌲 နေမိဇာတ်တော် 🌷🌷🌷🌷 တစ်ရံရောအခါ ဝိဒေဟရာဇ်တိုင်း၊ မိထီလာပြည်၌ မဃဒေဝမင်း စိုးစံသည်။ ထိုမင်းသည် တရားတော်၌ မွေ့လျော်သည်။ အသက်ကြီးရင့်၍ ဆံပင်ဖြူလာလျှင် ရဟန်းပြု၍ တောထွက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ဆံပင်၊ မုတ်ဆိတ်တို့ကို ပြုပြင်ပေးသော ဆတ္တာသည်အား မိမိ၏ ဆံပင်ဖြူလာလျှင် လျှောက်ထားရန် မှာကြားထားသည်။ တစ်နေ့သောအခါ ဆတ္တာသည် သည် မင်းကြီး၏ ဦးခေါင်း၌ ဆံပင်ဖြူ တစ်ပင်ကို တွေ့မြင်သည်။ ထိုအခါ “အရှင်မင်းကြီး- ဦးခေါင်းတော်၌ ဆံပင်ဖြူ တစ်ပင် တွေ့မြင်ပါသည်” ဟူ၍ လျှောက်ထားသည်။ မင်းကြီးလည်း သားတော် အိမ်ရှေ့မင်းသားကို ထီးနန်းပေးအပ်လိုက်သည်။ မိမိနည်းတူ “ဆံပင်ဖြူကို မြင်တွေ့လျှင် တောထွက်ပါ” ဟူ၍ မှာကြားသည်။ ထို့နောက် ထီးနန်းကို စွန့်သည်။ ရဟန်းပြု၍ တောထွက်သွားလေသည်။ ဤသို့လျှင် သား၊ မြေး၊ မြစ် အဆက်ဆက်တို့သည် ထီးနန်းကို စိုးစံကြသည်။ ဆံပင်ဖြူသောအခါ တောထွက်ကြသည်။ ထိုမဃဒေဝမင်းမှ ရှစ်သိန်း သုံးသောင်း တစ်ထောင် ကိုးရာ ကိုးဆယ်မြောက်သော မင်းသည် မိထိလာပြည်၌ ဆက်လက် စိုးစံသည်။ ထိုမင်းတွင် နေမိကုမာရ အမည်ရှိသော သားတော် တစ်ပါးရှိသည်။ ထိုနေမိ မင်းသားသည် ငယ်ရွယ်စဉ်မှစ၍ အလှူပေးသည်။ သီလ ဆောက်တည်သည်။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း ခမည်းတော်သည် ဆံပင်ဖြူသောအခါ တောထွက်သည်။ ထိုအခါ နေမိမင်းသားသည် ထီးနန်းကို ဆက်ခံရသည်။ နေမိမင်းသည် တိုင်းပြည်ကို မင်းကျင့်တရားနှင့် အညီ အုပ်ချုပ်သည်။ ထို့အပြင် မြို့တံခါးလေးခုနှင့် မြို့လယ်တို့၌ အလှူမဏ္ဍပ် ငါးခု ဆောက်သည်။ အလှူမဏ္ဍပ် တစ်ခုစီတွင် အသပြာ တစ်သိန်းကျစီဖြင့် နေ့စဉ်ပေးလှူသည်။ ငါးပါးသီလကို အမြဲ စောင့်ထိန်းသည်။ ဥပုသ်ကို လပြည့် လကွယ်နေ့တိုင်း ဆောက်တည်သည်။ တိုင်းသူပြည်သားတို့ကို ကုသိုလ် ကောင်းမှုပြုရန် တိုက်တွန်းသည်။ နေမိမင်း၏ အဆုံးအမကို နာယူကြသူတို့သည် ကွယ်လွန်သောအခါ နတ်ပြည်သို့ ရောက်ကြလေသည်။ ဤတွင် နတ်ပြည်မှာ နတ်ဦးရေ တိုးပွားစည်ကားနေ၏။ ငရဲပြည်ကား ခြောက်ကပ်နေသည်။ တစ်နေ့တွင် နေမိမင်းကြီးသည် အလှူပေးခြင်းနှင့် သီလ ဆောက်တည်ခြင်းတွင် မည်သည်က ပို၍ အကျိုးကြီးကြောင်း စဉ်းစားတွေးတောကာ ဆုံးဖြတ်မရနိုင်အောင် ရှိလေသည်။ ဤသို့ တွေးကြံသည်ကို သိကြားမင်း သိရှိသောအခါ လူ့ပြည်သို့ ဆင်းသက်လာသည်။ နေမိမင်းကြီးရှေ့၌ ကိုယ်ထင်ပြလျက် “အရှင်မင်းကြီး အလှူပေးခြင်းထက် သီလ စောင့်ခြင်းက ပို၍ အကျိုးကြီးပါသည်” ဟု ဟောပြောသည်။ ထို့နောက် တာဝတိံသာ နတ်ပြည်သို့ ပြန်ကြွသွားလေသည်။ ထိုအကြောင်းကို တာဝတိံသာနတ်ပြည်ရှိ နတ်များ သိရှိကြသောအခါ နေမိမင်းကြီးကို ဖူးတွေ့လိုသော ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်လာကြသည်။ သို့ဖြင့် နေမိမင်းကြီးကို နတ်ပြည်သို့ ပင့်ဆောင် ပြသပါရန် သိကြားမင်းအား တောင်းပန်ကြသည်။ သိကြားမင်းလည်း နတ်တို့ အလိုကို လိုက်လျောသည်။ မာတလိနတ်သားအား “နေမိမင်းကြီးကို ပင့်ဆောင်လော့” ဟူ၍ စေခိုင်းသည်။ မာတလိနတ်သားသည် သိန္ဓောမြင်း တစ်ထောင်ကသော ဝေဇယန္တာ ရထားဖြင့် နေမိမင်းကြီးကို လာရောက်ခေါ်သည်။ မိထိလာ ပြည်သူတို့ အံ့သြကာ ရင်သပ်ရှုမော ကြည့်ရှုကြသည်။ မာတလိသည် နေမိမင်းကြီးကို ပင့်ဖိတ်သည်။ မင်းကြီးလည်း နတ်ပြည်ကို မရောက်ဖူးသဖြင့် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ လက်ခံလိုက်သည်။ ပြည်သူတို့နှင့် နန်းတွင်းသူ နန်းတွင်းသားတို့အား “မကြာမီ ငါ ပြန်လာခဲ့မည်။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတို့ကိုသာ မမေ့မလျော့ဘဲ ပြုကြပါ” ဟူ၍ မှာကြားသည်။ မာတလိနတ်သားသည် နေမိမင်းကြီးအား ငရဲပြည်မှ ဖြတ်သန်းခေါ်ဆောင်ရာ ကြိမ်ပိုက်ချောင်းငရဲ၊ ခွေး၊ ကျားကြီး ငရဲ၊ မီးတောက် ငရဲ၊ မီးကျီးတွင်းငရဲ၊ သံဘိုးငရဲ၊ ပြာပူမြတ်ငရဲ၊ လက်နက်ငရဲ၊ ဦးစောက်ကျငရဲနှင့် လက်ပံတောငရဲဘုံများကို ဖြတ်သန်းသွားရလေသည်။ ငရဲသားတို့ မည်သည့်အပြစ်ကို ပြုခဲ့၍ မည်သို့ ခံစားရပုံများကို နေမိမင်းကြီးအား မာတလိနတ်သားက ရှင်းပြလေသည်။ ထို့နောက် ရထားကိုလှည့်ကာ ကောင်းကင်ခရီးဖြင့် နှင်လေရာ မြင်းမိုရ်တောင်စဉ် ခုနစ်ထပ်သို့ မရောက်မီ ဗိရဏီနတ်သမီးဗိမာန်၊ သောနဒိနနတ်သားဗိမာန်၊ ဖန်သားဖြင့်ပြီးသော ဖလိကဝိမာနဗိမာန်၊ ဝေဠုရိယဝိမာန ဗိမာန်၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဖလိကဝိမာန ဗိမာန်၊ ဒုတိယ ဝေဠုရိယဝိမာန ဗိမာန်၊ ကဉ္စနဝိမာန ဗိမာန်၊ အာကာသဋ္ဌဝိမာနဗိမာန်တို့ကို ဖြတ်သန်းရ၍ မည်သည့် ကောင်းမှုကို ပြုခဲ့၍ မည်သို့ ခံစားရပုံများကို မာတလိနတ်သားက ရှင်းပြလေသည်။ ထို့နောက် သိကြားမင်းက ကြာမြင့်သဖြင့် အမြန်လာရန် မာတလိနတ်သားကို ခေါ်ယူသဖြင့် စတုမဟာရာဇ် နတ်ဘုံကို ဖြတ်ကာ တာ၀တိ ံသာ နတ်ဘုံသ သိကြားမင်းထံ ရောက်ရှိလေသည်။ ထို့နောက် နတ်ပရိသတ်အား ဒါန၊ သီလ အကျိုးများကို ဟောပြောကာ လူ့ပြည်သို့ ဆင်းသက်ခဲ့ပြီး လူအများကို ပြန်ပြောင်း ပြောပြလေသည်။ တတိယအရွယ်ရောက်၍ ဆံဖြူတစ်ချောင်းမြင်လျှင်ပင် တောထွက်တော်မူခဲ့လေသည်။ ။ (ငရဲခန်းနှင့်၊ ဘုံခန်းထွေထွေ၊ ရှုမြင်လေ၍၊ သံဝေဂစိတ်၊ နေက္ခမပါရမီ ဖြည့်ခဲ့ပြီ။ ) ဇာတ်ပေါင်း။ ။ သိကြားမင်း - အနုရုဒ္ဓါ၊ မာတလိနတ်သား - အရှင်အာနန္ဒာ၊ မယ်တော် - မဟာမာယာဒေဝီ၊ နေမိမင်း - ဗုဒ္ဓ။ အလှူပေးခွငျးထကျ သီလဆောငျ့ခွငျးကပိုအရေးကွီး 🌲🌲🌲🌲🌲🌲 နမေိဇာတျတောျ 🌷🌷🌷🌷 တဈရံရောအခါ ဝိဒဟေရာဇျတိုငျး၊ မိထီလာပွညျ၌ မဃဒဝေမငျး စိုးစံသညျ။ ထိုမငျးသညျ တရားတောျ၌ မှေ့လြောျသညျ။ အသကျကွီးရင့ျ၍ ဆံပငျဖွူလာလြှငျ ရဟနျးပွု၍ တောထှကျမညျဟု ဆုံးဖွတျထားသညျ။ ဆံပငျ၊ မုတျဆိတျတို့ကို ပွုပွငျပေးသော ဆတ်တာသညျအား မိမိ၏ ဆံပငျဖွူလာလြှငျ လြှောကျထားရနျ မှာကွားထားသညျ။ တဈနေ့သောအခါ ဆတ်တာသညျ သညျ မငျးကွီး၏ ဦးခေါငျး၌ ဆံပငျဖွူ တဈပငျကို တှေ့မွငျသညျ။ ထိုအခါ “အရှငျမငျးကွီး- ဦးခေါငျးတောျ၌ ဆံပငျဖွူ တဈပငျ တှေ့မွငျပါသညျ” ဟူ၍ လြှောကျထားသညျ။ မငျးကွီးလညျး သားတောျ အိမျရှေ့မငျးသားကို ထီးနနျးပေးအပျလိုကျသညျ။ မိမိနညျးတူ “ဆံပငျဖွူကို မွငျတှေ့လြှငျ တောထှကျပါ” ဟူ၍ မှာကွားသညျ။ ထို့နောကျ ထီးနနျးကို စှနျ့သညျ။ ရဟနျးပွု၍ တောထှကျသှားလသေညျ။ ဤသို့လြှငျ သား၊ မွေး၊ မွဈ အဆကျဆကျတို့သညျ ထီးနနျးကို စိုးစံကွသညျ။ ဆံပငျဖွူသောအခါ တောထှကျကွသညျ။ ထိုမဃဒဝေမငျးမှ ရှဈသိနျး သုံးသောငျး တဈထောငျ ကိုးရာ ကိုးဆယျမွောကျသော မငျးသညျ မိထိလာပွညျ၌ ဆကျလကျ စိုးစံသညျ။ ထိုမငျးတှငျ နမေိကုမာရ အမညျရှိသော သားတောျ တဈပါးရှိသညျ။ ထိုနမေိ မငျးသားသညျ ငယျရှယျစဉျမှစ၍ အလှူပေးသညျ။ သီလ ဆောကျတညျသညျ။ ရှေးအစဉျအလာအတိုငျး ခမညျးတောျသညျ ဆံပငျဖွူသောအခါ တောထှကျသညျ။ ထိုအခါ နမေိမငျးသားသညျ ထီးနနျးကို ဆကျခံရသညျ။ နမေိမငျးသညျ တိုငျးပွညျကို မငျးကငြ့ျတရားနှင့ျ အညီ အုပျခြုပျသညျ။ ထို့အပွငျ မွို့တံခါးလေးခုနှင့ျ မွို့လယျတို့၌ အလှူမဏ်ဍပျ ငါးခု ဆောကျသညျ။ အလှူမဏ်ဍပျ တဈခုစီတှငျ အသပွာ တဈသိနျးကစြီဖွင့ျ နေ့စဉျပေးလှူသညျ။ ငါးပါးသီလကို အမွဲ စောင့ျထိနျးသညျ။ ဥပုသျကို လပွည့ျ လကှယျနေ့တိုငျး ဆောကျတညျသညျ။ တိုငျးသူပွညျသားတို့ကို ကုသိုလျ ကောငျးမှုပွုရနျ တိုကျတှနျးသညျ။ နမေိမငျး၏ အဆုံးအမကို နာယူကွသူတို့သညျ ကှယျလှနျသောအခါ နတျပွညျသို့ ရောကျကွလသေညျ။ ဤတှငျ နတျပွညျမှာ နတျဦးရေ တိုးပှားစညျကားနေ၏။ ငရဲပွညျကား ခွောကျကပျနသေညျ။ တဈနေ့တှငျ နမေိမငျးကွီးသညျ အလှူပေးခွငျးနှင့ျ သီလ ဆောကျတညျခွငျးတှငျ မညျသညျက ပို၍ အကြိုးကွီးကွောငျး စဉျးစားတှေးတောကာ ဆုံးဖွတျမရနိုငျအောငျ ရှိလသေညျ။ ဤသို့ တှေးကွံသညျကို သိကွားမငျး သိရှိသောအခါ လူ့ပွညျသို့ ဆငျးသကျလာသညျ။ နမေိမငျးကွီးရှေ့၌ ကိုယျထငျပွလကြျ “အရှငျမငျးကွီး အလှူပေးခွငျးထကျ သီလ စောင့ျခွငျးက ပို၍ အကြိုးကွီးပါသညျ” ဟု ဟောပွောသညျ။ ထို့နောကျ တာဝတိံသာ နတျပွညျသို့ ပွနျကွှသှားလသေညျ။ ထိုအကွောငျးကို တာဝတိံသာနတျပွညျရှိ နတျမြား သိရှိကွသောအခါ နမေိမငျးကွီးကို ဖူးတှေ့လိုသော ဆန်ဒမြား ဖွဈပေါျလာကွသညျ။ သို့ဖွင့ျ နမေိမငျးကွီးကို နတျပွညျသို့ ပင့ျဆောငျ ပွသပါရနျ သိကွားမငျးအား တောငျးပနျကွသညျ။ သိကွားမငျးလညျး နတျတို့ အလိုကို လိုကျလြောသညျ။ မာတလိနတျသားအား “နမေိမငျးကွီးကို ပင့ျဆောငျလော့” ဟူ၍ စခေိုငျးသညျ။ မာတလိနတျသားသညျ သိန်ဓောမွငျး တဈထောငျကသော ဝဇေယန်တာ ရထားဖွင့ျ နမေိမငျးကွီးကို လာရောကျခေါျသညျ။ မိထိလာ ပွညျသူတို့ အံ့သွကာ ရငျသပျရှုမော ကွည့ျရှုကွသညျ။ မာတလိသညျ နမေိမငျးကွီးကို ပင့ျဖိတျသညျ။ မငျးကွီးလညျး နတျပွညျကို မရောကျဖူးသဖွင့ျ ဝမျးမွောကျဝမျးသာ လကျခံလိုကျသညျ။ ပွညျသူတို့နှင့ျ နနျးတှငျးသူ နနျးတှငျးသားတို့အား “မကွာမီ ငါ ပွနျလာခဲ့မညျ။ ကုသိုလျကောငျးမှုတို့ကိုသာ မမေ့မလြော့ဘဲ ပွုကွပါ” ဟူ၍ မှာကွားသညျ။ မာတလိနတျသားသညျ နမေိမငျးကွီးအား ငရဲပွညျမှ ဖွတျသနျးခေါျဆောငျရာ ကွိမျပိုကျခြောငျးငရဲ၊ ခှေး၊ ကြားကွီး ငရဲ၊ မီးတောကျ ငရဲ၊ မီးကြီးတှငျးငရဲ၊ သံဘိုးငရဲ၊ ပွာပူမွတျငရဲ၊ လကျနကျငရဲ၊ ဦးစောကျကငြရဲနှငျ့ လကျပံတောငရဲဘုံမြားကို ဖွတျသနျးသှားရလသေညျ။ ငရဲသားတို့ မညျသညျ့အပွဈကို ပွုခဲ့၍ မညျသို့ ခံစားရပုံမြားကို နမေိမငျးကွီးအား မာတလိနတျသားက ရှငျးပွလသေညျ။ ထို့နောကျ ရထားကိုလှည့ျကာ ကောငျးကငျခရီးဖွငျ့ နှငျလရော မွငျးမိုရျတောငျစဉျ ခုနဈထပျသို့ မရောကျမီ ဗိရဏီနတျသမီးဗိမာနျ၊ သောနဒိနနတျသားဗိမာနျ၊ ဖနျသားဖွငျ့ပွီးသော ဖလိကဝိမာနဗိမာနျ၊ ဝဠေုရိယဝိမာန ဗိမာနျ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဖလိကဝိမာန ဗိမာနျ၊ ဒုတိယ ဝဠေုရိယဝိမာန ဗိမာနျ၊ ကဉ်စနဝိမာန ဗိမာနျ၊ အာကာသဋ်ဌဝိမာနဗိမာနျတို့ကို ဖွတျသနျးရ၍ မညျသညျ့ ကောငျးမှုကို ပွုခဲ့၍ မညျသို့ ခံစားရပုံမြားကို မာတလိနတျသားက ရှငျးပွလသေညျ။ ထို့နောကျ သိကွားမငျးက ကွာမွငျ့သဖွငျ့ အမွနျလာရနျ မာတလိနတျသားကို ခေါျယူသဖွငျ့ စတုမဟာရာဇျ နတျဘုံကို ဖွတျကာ တာ၀တိ ံသာ နတျဘုံသ သိကွားမငျးထံ ရောကျရှိလသေညျ။ ထို့နောကျ နတျပရိသတျအား ဒါန၊ သီလ အကြိုးမြားကို ဟောပွောကာ လူ့ပွညျသို့ ဆငျးသကျခဲ့ပွီး လူအမြားကို ပွနျပွောငျး ပွောပွလသေညျ။ တတိယအရှယျရောကျ၍ ဆံဖွူတဈခြောငျးမွငျလြှငျပငျ တောထှကျတောျမူခဲ့လသေညျ။ ။ (ငရဲခနျးနှငျ့၊ ဘုံခနျးထှထှေေ၊ ရှုမွငျလေ၍၊ သံဝဂေစိတျ၊ နကေ်ခမပါရမီ ဖွညျ့ခဲ့ပွီ။ ) ဇာတျပေါငျး။ ။ သိကွားမငျး - အနုရုဒ်ဓါ၊ မာတလိနတျသား - အရှငျအာနန်ဒာ၊ မယျတောျ - မဟာမာယာဒဝေီ၊ နမေိမငျး