မကောင်းသူကို အနိုင်ယူနည်း 🌼🌼🌼🌺🌼🌼🌼 အသာဓုံ သာဓုနာ ဇိနေ တဲ့ လောကလူတွေဟာ လူတိုင်းအကောင်းချည့်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး။ မကောင်းတာလည်း လုပ်ကြတယ်။ ကိုယ့်အပေါ်မကောင်းဘူး၊ သူအပေါ်မကောင်းဘူး၊ ဒီလူကဖြင့် သူ့အမေအပေါ်မကောင်းဘူး၊ သူ့အဖေအပေါ်မကောင်းဘူး၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတွေအပေါ် မကောင်းဘူး၊ မိတ်ဆွေသင်္ဂဟတွေအပေါ်မှာ မကောင်းဘူး။ အဲ့ဒီမကောင်းတာတွေလုပ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို ကိုယ်က ကောင်းတာလုပ်ပြီးတော့ နေရမယ်။ သူမကောင်းတာလုပ်တာမျိုးကို လိုက်ပြီးမတုရဘူး။ မကောင်းတာကို မကောင်းတာနဲ့ မတုံ့ပြန်ရဘူး။ မကောင်းတာကို ကိုယ်ကကောင်းတာနဲ့ တုံ့ပြန်ရတယ်။ အဲ့ဒီတော့ မကောင်းတာကို ကိုယ်ကမကောင်းတာနဲ့ တုံ့ပြန်မယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကအနိုင်မရဘူး။ ကိုယ်ပဲရှုံးတယ်။ အေး မကောင်းတာကို ကောင်းတာနဲ့တုံ့ပြန်မယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကအနိုင်ရတယ်လို့ပြောတာ။ မြတ်စွာဘုရားက မကောင်းသူကို မိမိကိုယ်တိုင်က သူ့အပေါ်မှာ ကောင်းခြင်းအားဖြင့် ကိုယ်ကအနိုင်ယူပါတဲ့။ အေး မကောင်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို ကိုယ်ကကောင်းလိုက်သဖြင့် အနိုင်ယူတယ်ဆိုတာကို ကြည့်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်ဟာ ဒေဝဒတ်နဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ အမြဲကောင်းတယ်။ ဒေဝဒတ်ကသာ ဘုရားအပေါ်အမြဲတမ်းမကောင်းတာ။ သံသရာအစကတည်းက မြတ်စွာဘုရားအပေါ် ကောင်းခဲ့တယ်လို့မရှိဘူး။ အမြဲတမ်း ဒုက္ခပေးနေတာ။ ဘုရားဖြစ်တဲ့ဘဝမှာလည်း ဘုရားအပေါ်ကောင်းတာ မရှိဘူးနော်။ အဲ့ဒီလို အမြဲတမ်းမကောင်းပေမယ့်လို့ မြတ်စွာဘုရားက ဒေဝဒတ်အပေါ် အမြဲတမ်းကောင်းတာပဲ။ ကြည့်လေ။ ဒေဝဒတ် သာသနာဘောင်ဝင်တယ်ဆိုရင် သင်္ကန်းဝတ်ပေးတယ်။ တရားဓမ္မတွေ ဟောပေးတယ်။ သမထကျင့်စဉ်တွေ ဟောပေးတယ်။ မြတ်စွာဘုရားထံမှသင်ကြားပြီးတော့ ဒေဝဒတ်ဟာ ဈာန်အဘိဉာဉ်တွေရသည်အထိအောင်မြင်သွားတယ်။ ဘုရားက ဒေဝဒတ်အပေါ်ကောင်းတယ်၊ ဆုံးမစရာရှိရင်ဆုံးမတယ်။ ဒေဝဒတ်မကောင်းတာကို မြတ်စွာဘုရားက ကောင်းတဲ့နည်းနဲ့ပဲ ဆက်ဆံတယ်။ အဲ့ဒီတော့ ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဒေဝဒတ်သာသနာဘောင် ဝင်လာတဲ့ အချိန်ကစပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြတ်စွာဘုရားကို ဒုက္ခပေးလာလိုက်တာ၊ ဘုရားက သက်တော် ၇၂နှစ်အရွယ် အကြီးအကျယ် ဒုက္ခပေးတာ။ ဘယ်လောက်ထိအောင် ဒုက္ခပေးသလဲဆိုရင် အဇာတသတ်နဲ့ပေါင်းပြီး လက်ဖြောင့်လေးသည်တော် လူသတ်သမားတွေ စေလွှတ်တယ်။ ဘုရားကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်နော်။ မအောင်မြင်ခဲ့ဘူး။ နောက်တစ်ခါ နာဠာဂီရိဆင်ကြီးကို အရက်တွေမူးနေအောင် တိုက်ပြီး ဘုရားကြွလာတဲ့လမ်းမှာ လွှတ်တယ်။ ဆင်ထိုးသတ်ခံရအောင်လည်းလုပ်တယ်။ ဒါလည်းမအောင်မြင်ခဲ့ဘူး။ နောက်ဆုံး ဒီလိုလုပ်ရပ်တွေ မအောင်မြင်တဲ့အခါသူကိုယ်တိုင် ဝိဇ္ဈကုဋ်တောင်စောင်းကနေ ကျောင်မောင်းဆင်ပြီး မြတ်စွာဘုရား စင်္ကြန်လျှောက်နေတဲ့အချိန် ကျောက်တုံးကို လှိမ့်ချတာ၊ တခါတည်း လက်စသတ်အောင် သေကြောင်းကြံတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ အပေါ်ကလှိမ့်ဆင်းလာတဲ့ ကျောက်တုံးက အလွန်ကြီးမားတဲ့ ကျေက်တုံးတစ်တုံးကို ဝင်တိုက်မိပြီး ကျောက်ဖတ်ကလေးတစ်ခု မြတ်စွာဘုရားရဲ့ ခြေမတော်ကိုသွားမှန်တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မြတ်စွာဘုရားဟာ ကာယိကဒုက္ခ - နာကျင်တဲ့ဆင်းရဲ့ဒုက္ခကို ခံစားရတယ်။ လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘူး။ သံဃာတော်အရှင်မြတ်တွေက ရောက်လာကြတယ်၊ ထမ်းစင်နဲ့ထမ်းပြီး ဇီဝကရဲ့ သရက်ဥယျာဉ်ကျောင်းကို ပင့်ခေါ်သွားရတယ်။ အဲ့ဒီအခြေအနေမျိုးရောက်အောင် ဒေဝဒတ်ဟာ မြတ်စွာဘုရားအပေါ် ဆိုးခဲ့တာ။ သို့သော် မြတ်စွာဘုရားက ဒေဝဒတ်အပေါ် အမြဲတမ်း ကောင်းနေတာပဲ။ ဆုံးမစရာရှိရင် ဆုံးမတယ်။ သတိပေးစရာရှိရင် သတိပေးတယ်။ နောက်ဆုံးကျတော့ ဒေဝဒတ်ဟာ သူ့ရဲ့မှားတွေကို သိလာတယ်။ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ကောင်းတာတွေကို အာရုံပြုပြီး ငါကသာဆိုးတာ ဘုရားက ငါ့အပေါ် အင်မတန်ကောင်းတယ်။ နောက်ဆုံး ဒေဝဒတ်ကြီးဟာ မကျန်းမမာဖြစ်လာတယ်။ ဘယ်အခါမှ မကျန်းမမာဖြစ်လာလဲဆိုတော့ သံဃာသင်းခွဲပြီး ရဟန်း၅၀၀ ခေါ်တယ်သွားတယ်။ ခေါ်သွားတဲ့အခါ မြတ်စွာဘုရားက ဒီလိုဓမ္မနဲ့မကျွမ်းကျင်တဲ့ ကိုယ်တော်လေးတွေ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်။ သာရိပုတ္တရာနဲ့ မောဂ္ဂလာန်တို့ လိုက်သွားပြီး ဒီကိုယ်တော်လေးတွေကို ဖျောင့်ဖျနားချပြီးပြန်ခေါ်လာကြလို့ လွှတ်လိုက်တယ်။ ရှင်သာရိပုတ္တရာနဲ့ ရှင်မောဂလာန်တို့ ကြွလာတဲ့အခါမှာ ဒေဝဒတ်ကဝမ်းသာတယ်။ ကြည့် ငါ့လမ်းစဉ်မှန်လို့ဂေါတမဘုရားရဲ့ တပည့်ကြီးနှစ်ပါးတောင် ငါ့နောက်လိုက်လာပြီလို့။ အဲ့ဒီလိုထင်ပြီး ရှင်သာရိပုတ္တရာကို လက်ယာရံကထားတယ်။ ရှင်မောဂလာန်ကို လက်ဝဲရံကထားပြီးတော့ သံဃာတွေကို သူကတရားဟောတယ်။ ဒေဝဒတ် အနားယူအိပ်စက်နေတဲ့အချိန် ရှင်သာရိပုတ္တရာနဲ့ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့က တရားဟောကြတယ်။ ဟိုကိုယ်တော်လေးတွေ အမှန်တရားသိပြီးဝနောက်ဆုံးမှာ တရားထူးတရားမြတ်ရကြတယ်။ အဲ့ဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေအားလုံးကို ပြန်ခေါ်လာခဲ့ကြတယ်။ ဒေဝဒတ်တစ်ဦးထဲ ကျန်ရစ်တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ကျမှ သူဟာ စိတ်နှလုံးပူလောင်သွားတယ်။ သူ့မှာနောက်လိုက်နောက်ပါမရှိတော့ဘူး။ စိတ်နှလုံးပူလောင်သည့်အတွက် နှလုံးထဲက သွေးတွေဟာလျှံပြီး သွေးအန်တဲ့အနေအထားထိ ရောက်သွားတယ်။ အဲ့ဒီလို သွေးအံပြီး မမာမကျန်းဖြစ်တဲ့အခါ သူစဉ်းစားတယ်။ အော် မြတ်စွာဘုရားက ငါ့အပေါ်သိပ်ကောင်းတယ် လုပ်ခဲ့သမျှ ငါ့ကအဆိုးတွေချည်းလုပ်ခဲ့တာလို့ နောင်တရလာတယ်။ မြတ်စွာဘုရားကို ဝန်ချတောင်းပန်ချင်တယ်၊ နောက်ဆုံး တွေ့ချင်ပါတယ်ဆိုပြီးတော့ အတင်းအကြပ်ပို့ခိုင်းလို့ မြတ်စွာဘုရားသီတင်းသုံးတဲ့ ဇေတဝန်ကျောင်းကို ထမ်းစင်ကြီးနဲ့ထမ်းပြီး သူ့ကိုခေါ်လာခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံးဇေတဝန်ကျောင်းကြီးနားက ဇေတဝန်ရေကန်ကြီးအနီးအနားမှာ ထမ်းစင်ကိုချပြီး ခဏအပန်းဖြေဖို့ ခြေထောက်ကိုအချ မြေကြီးပေါ် နင်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မြေကြီးကျွံပြီးတော့ ဒေဝဒတ်ဟာ မြေမြိုသွားတာ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ သူလုပ်ထားတဲ့လုပ်ရပ်တွေနဲ့ မြတ်စွာဘုရားနဲ့ ပြန်တွေ့ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ သို့သော် သူဟာအဲ့ဒီအချိန်မှာ မိုက်မှားမိတဲ့ နောင်တကိုတော့ သူရထားပြီ၊ သူဆိုးပေမယ့်မယ် ဘုရားက စိတ်မဆိုးဘူးဆိုတာကို သူသိတယ်။ ကဲဒီအဖြစ်အပျက်ကိုကြည့်။ ပထမပိုင်းမှာ ဒေဝဒတ်က အနိုင်ရနေသလိုရှိတယ်။ ဘုရားကို ဒုက္ခအမျိုးမျိုးပေးနေခဲ့တယ်။ မြတ်စွာဘုရားက အကောင်းနဲ့သာ တုံ့ပြန်တယ်။ အဆိုးနဲ့မတုံ့ပြန်ဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ လောကအမြင်နဲ့ ကြည့်မယ်ဆိုရင် မြတ်စွာဘုရားက ရှုံးနေသလိုရှိတယ်။ သို့သော် နောက်ဆုံးမှာ အနိုင်ရလိုက်တာက မြတ်စွာဘုရား၊ ရှုံးသွားတာက ဒေဝဒတ်နော်။ နောက်ဆုံးမှာ ဒေဝဒတ်ဟာ သံသရာမှာ ဘယ်လောက်ထိ ရှုံးသွားသလဲဆိုရင် လက်ရှိဘဝမှာ မြေမျိုခြင်းဖြင့် အသက်ဆုံးရတယ်။ အဝီစိငရဲမှာ မြတ်စွာဘုရားကို စော်ကားခဲ့တဲ့ပြစ်ဒဏ်တွေကို ခံနေရတာ၊ တစ်ကမ္ဘာပတ်လုံး။ ဘဒ္ဒကမ္ဘာကုန်ဆုံးသည်အထိအောင် ငရဲမှာ ခံရမှာဖြစ်တယ်။ အဲဒါကြောင့်မို့ ဒေဝဒတ်ဟာ တကယ်ရှုံးသွားတဲ့ ပုဂိုလ်တစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မြတ်စွာဘုရားက မကောင်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို မကောင်းတာနဲ့ မတုံ့ပြန်နဲ့။ ကောင်းတာနဲ့ပဲတုံ့ပြန်ပြီး အနိုင်ယူပါလို့ ဒီလိုဟောတာနော်။ ...................................... ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော် ဒေါက်တာ #အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ Credit :.............🙏🙏🙏

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2u1FQyb