ကုသိုလ်တွေ ပြုနေပါလျက်က . . . ဘာကြောင့် အကျိုးပေး ညံ့နေပါသလဲ . . .? ■ မောင်သွေးချွန် စုစည်းပူဇော်သည် ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ငါလှူနေတာပဲ၊ ကောင်းတာတွေ လုပ်နေတာပဲ ဘာဖြစ်လို့ အဆိုးတွေက မလွတ်သေးပါလိမ့်၊ ဘာကြောင့် အကျိုးပေးညံ့နေပါလိမ့်ဆိုတဲ့ အတွေးမျိုး အမေးမျိုး ခေတ်လူသားအတော်များများမှာ ပေါ်ပေါက်နေပါတယ်။ တချို့ပုဂ္ဂိုလ်များ ယေဘုယျကျလှစွာ အဖြေပေးပုံမှာ ''ရှေးကပြုဖူးတဲ့ အကုသိုလ်ကံဆိုးတွေ မကုန်သေးလို့''ပါတဲ့။ ပစ္စုပ္ပန်မှာရော ကိုယ်ပြုတဲ့ ကုသိုလ်ကံ စင်ကြယ်ရဲ့လား၊အကျိုးရှိရဲ့လား၊ အပြစ်မဲ့ရဲ့လားဆိုတာ ပြန်သုံးသပ်ကြည့်လေ့ မရှိကြပါ။ ဥပမာ - အလှူပေးမယ့်ငွေတွေ ရှာဖွေစဉ်က ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် စင်စင်ကြယ်ကြယ်နဲ့ ရခဲ့တဲ့ ချွေးနှီးစာ အစစ်ဟုတ်ရဲ့လား၊ သူတစ်ပါး မျက် ရည်ပေါက်ကြီးငယ်ကျပြီးမှ ရလာတဲ့ ပိုက်ဆံတွေလား။ သူတစ်ပါးဆီက ကျေကျေနပ်နပ်ရတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ ဓားပြတိုက်ပြီး အလှူပေးရင် စင်ကြယ်ရဲ့လားဆိုတဲ့ ဆန်းစစ်ပုံမျိုးနဲ့ သုံးသပ်ကြည့်ပါလေ။ ဒါက လှူဖို့ ငွေရှာတဲ့အကြောင်းတစ်ခုမျှသာ ရှိပါသေးတယ်။ အလှူဒါန စတဲ့ ကုသိုလ်ပြုနေချိန်မှာ ဖြစ်ပေါ်နေတတ်တဲ့ သင့်စိတ်စေတနာကိုလည်း ပြန်ဆန်းစစ် ကြည့်ပါလေလို့ ဆရာတော်ဘုရားကြီးက သတိပေးလေ့ရှိပါတယ်။ ''သင်သည် အလှူကြီးတစ်ခုကို ခမ်းနားကြီး ကျယ်စွာ စွန့်လွှတ်နေပါ၏။ သို့တစေလည်း ထိုအလှူ၌ သာယာတပ်မက်စိတ် ကင်းရှင်ပါ၏လော။ မိမိ ပြင်ဆင်မွမ်းမံထားသော မဏ္ဍပ်ကြီးနှင့်တကွ လှူရန် အသုံးအဆောင်များ၌လည်းကောင်း၊ မိမိအလှူသို့ကြွရောက်တော်မူလာသော သံဃာပရိသတ်ကြီးအပေါ်၌လည်းကောင်း၊ သတိလက်လွတ် ငှက်တောင်ကျွတ်သည့်ပမာ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ကာ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်သာ ရှိနေချိမ့်မည် ထင်၏။'' ငါလှူသော အလှူကြီးပဲဟူ၍ သာယာတပ်မက် စွဲက လက်ခံသိမ်းပိုက်လိုက်သည်နှင့် သူများနှင့်မတူ ရှက်စရာကြီး၊ သူများထက် သာကိုသာမှဟူသော 'ရှက်စရာကြီးအလှူ၊ သာမှအလှူ' မျိုးထဲသို့ စာရင်း ဝင်နေချိမ့်မည် ထင်၏။ လောက်မှ လောက်ပါ့မလား။ နည်းများ နည်းနေမလား။ များ,များ များသွားနေလေလားနဲ့ တွေဝေ စိတ်နှင့်တကွ နှလုံးမသာယာစိတ်များကလည်း လွှမ်းမိုးလျက်နေချိမ့်မည် ထင်၏။ သတိမကပ်သောစိတ်သည် တစ်ခုမှတစ်ခုသို့ ကူးတတ်သည့်အားလျော်စွာ ကြားရာမှသည် တွေးမိတွေးရာသို့အထိ ပျံ့နှံ့ကာ ကျီးကန်းတောင်းမှောက် ရွာလျှောက်ပတ်ပြေး၊ ရွာ ဆော်ကြီးခွေးကဲ့သို့ ဂနာမငြိမ်ဘဲလည်း နေချိမ့်မည်ထင်၏။ ထိုပူစိတ်တို့ဖြင့် အကြောင်းခံထားသော ကောင်းမှုသည် 'အေးကျိုး'ကို မရစေနိုင်ပြီ။ ယနေ့ သင်ပြုကျင့်နေသော အလှူတို့ကို စစ်ဆေးကြည့်သော် သာယာစိတ်၊ တပ်မက်စိတ်၊ အလိုမကျစိတ်တွေ စိတ်သုံးမျိုးတို့မှ လွတ် မလွတ် သိနိုင်၏။ ထိုသို့ သိနိုင်ရန်ကိုလည်း ဆန်းစစ် ကြည့်ပါဦး။ မလွတ်ကင်းချေသော် ဘဝသမ္ပတ္တိ၊ ဘောဂ သမ္ပတ္တိတို့ အကျိုးပေးများအဖြစ် ဖြစ်ထွန်းပေါ်ပေါက်လာသဖြင့် ထိုအကျိုးတို့ကို သိမ်းပိုက်ခံရလေသောအခါ အားရတင်းတိမ်ခြင်း၊ အလိုပြည့်ဝခြင်း ရှိစေလိမ့်မည် မထင်။ စိုးရိမ်ခြင်း၊ စိတ်မချရခြင်း၊ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ခြင်းများလည်း ကင်းစင်လိမ့် မည် မထင်။ ဤကားအမှား ဤကားအမှန် ဟူ၍ ဝေဖန်သုံးသပ် ဆုံးဖြတ်ပေးတတ်သော အသိဉာဏ်မျိုးလည်း ပါရှိတော့လိမ့်မည်မထင်။ ထိုအခါ လူမှာ ပစ္စည်းပေါလျက်က စိတ်မောရသောကြောင့် 'သူဌေးလူဆင်းရဲ'ဘဝသို့ ရောက် တတ်လျက် ရေချိုးရင်း မတ်တတ်က ကိုယ်ပူနေတတ်၏။ ယပ်လေ(ပန်ကာ)အောက်မှာ နေလျက်က ချွေးပြန်နေတတ်၏။ (■ ၁၉၉၆ မတ်လထုတ်၊ အနုပုဗ္ဗိက ကထာ၊ စာ-၆၄၊ ၆၅) ကုသိုလ်ပြုခဲ့စဉ်က စိတ်ထားမမှန် (ဝါ) စေတနာမှန် မသက်ရောက်ခဲ့လို့ အကျိုးပေးညံ့ရပုံကို ခုလို ဆက်ရှင်းပြထားပါတယ်။ ''ကုသိုလ်အကျိုးပေးသည် အကုသိုလ်အကျိုးပေးကို ပယ်ဖျက်နိုင်သော စွမ်းပကား ရှိသည်ဆိုပါသော်လည်း စေတနာသည် အကုသိုလ်ဘက်လောက် ပြုချက်မပိုင်သော် ပတ္တမြားကျောက် မြေကျင်းထဲဝယ် ငုပ်ကွယ်၍ ပျောက်လေဘိသို့ ကုသိုလ်သည် ငုပ် ကောင်အဖြစ်သာ ရှိ၏။ ပြောက်ကျားမျှသာ အကျိုး ပေးခွင့်ရ၏။ နုံနှေးစွာသာ အကျိုးပေးခွင့် ရ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကုသိုလ်သည် အကုသိုလ် လောက် အရေအတွက်လည်း အများ၊ စေတနာ ထားရာ၌လည်း နှစ်နှစ်ကာကာ ရက်ရောစွာလည်း (အကုသိုလ်ပြုတုန်းကလောက်) မရှိ။ အာရုံမှန်သို့ လည်း တည့်တည့်မကျရောက်ခြင်းကြောင့်တည်း။ အကုသိုလ်ပြုရာ၌ စေတနာသည် သူတစ်ပါး လက်တို့စရာ၊ မျက်စပစ်ပြစရာပင် မလိုပြီ။ အလွန် လျှင် ထက်သန်၏။ ရက်ရော၏။ နှစ်နှစ်ကာကာကြီး ရှိ၏။ ဟန့်တားရန် လူကြီးတို့က ကြားဝင်သော်မှ ထိုကြားလွတ်ရာမှပင် တအားကျုံး၍ ရုန်းထွက်ကာ ပြုကျင့်၏။ ထားလေသွားလေ၊ ချိုးလေဆိုးလေအထိ လွန်တက် မွှန်တက်နေတတ်၏။ စိတ်သည်ကား မိမိ မကောင်းမှု ပြုကျင့်တော့မည့် သက်ရှိသက်မဲ့ထံသို့ တန်းမတ်စွာ ထိုးကျနေတတ်၏။ ရမက်ကြီးလျှင် ကြီး သလောက် ထိုစိတ် ထိုအာရုံမှ ခွာမသွားတော့ပြီ။ အမျက်ကြီးလျှင်လည်း ကြီးသလောက်ပင် အချိန်ပြည့် ထိုစိတ် ထိုအာရုံမှ ဖဲ့မသွားတော့ပြီ။ ကုသိုလ်တွေ ပြုနေပါလျက် ဘာကြောင့် အကျိုး ပေးညံ့နေပါသလဲ။ ဤအမေးကို သင်ပေးသော် သင်လုပ်ခဲ့သော ကုသိုလ်ပြုစဉ်က စိတ်ထားလေးကို ပြေးမြင်လျှင် ကိုယ့်အမေးကိုယ်ပင် ရှက်စရာဖြစ်နေချိမ့်မည် မဟုတ် လော။ ထိုအမေးမျိုး ပညာရှိရှေ့ သွားမေးမိချေသော် သင့်အား သနားကရုဏာမြောက်မြားစွာဖြင့် ငုံ့ကြည့် ကာ သြော်... ဤသူသည်ကား ကုသိုလ်မပြုတတ် ရှာသူလေးပဲကိုးဟူ၍ စိတ်တွင်းမှ မှတ်ချက်ချတော့ မည်မှာ ဧကန်ပင်တည်း။ (■ ၎င်း၊ စာ-၆၇) ဒါဟာ အခြေခံရှင်းလင်းချက်မျှသာ ရှိပါသေးတယ်။ ဒေါသစေတနာ၊ မောဟစေတနာ၊ လောဘစေတနာ... စေတနာတစ်ခုချင်းအလျောက် ရောက်ရှိ အကျိုးပေးဝဋ်ကြွေးဆပ်ရတဲ့ ဘုံဘဝတွေကို ဆရာတော်ဘုရားကြီးက ဆက်ပြထားပါသေးတယ်။ အသေးစိတ်ကို ထုတ်နုတ်မပြသာပြီ။ အထက်ပါ အခြေခံဖြင့်ပင် ကုသိုလ်တွေ ပြုနေပါလျက် ဘာကြောင့် အကျိုးပေးညံ့နေပါသလဲဆိုတဲ့ အဖြေကို ချိန်ကိုက်နိုင်လောက်ပြီလို့ ယူဆပါတယ်။ #Thuwannashan #မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး #မောင်သွေးချွန် ဘာကြောင့် - စာအုပ်မှ ထုတ်နှုတ်ပူဇော်ပါသည်။ #ဓမ္မနှစ်သက်သူ

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2L7xhrq