သုဇာတာ၏ သစ္စာ 🌾🌾🌾🌾 ရှေးသရောအခါ ဗာရာဏသီပြည်တွင် ဗြဟ္မဒတ် မင်းသည် မင်းပြု၏။ ထိုအခါဗာရာဏသီပြည်၏ အနောက်နိဂုံးရွာ၌ သုဒဿနအမည်ရှိသော ပုဏ္ဏား သည် သုဇာတာအမည်ရှီသာ ဇနီးနှင့်အတူ ပေါင်းသင်းနေထိုင်၏။ သူတို့ဇနီးမောင်နှံတွင် သားသမီးသုံး ယောက်ထွန်းကားသည်။ သုဇာတာသည် သားသမီးသုံးယောက် ထွန်းကား သော်လည်း ရုပ်ရည်မကျ နုပျို၏။ အလွန်ချောမော လှပ၏။ သုဒဿသည် ဇနီးသုဇာတာနှင့်သားသမီး တို့ကို အလွန်ချစ်ခင် မြတ်နိုး၏။သစ္စာောင့်ထိန်း၏။ ထိုအတူ သုဇာတာလည်း ခင်ပွန်း သုဒဿနနှင့် သားသမီးတို့ကို အလွန်ချစ်ခင်မြတ်နိုး၏။ သစ္စာ စောင့်ထိန်း၏။ ကောင်းစွာပြုစု လုပ်ကျွေး၏။ တစ်နေ့တွင် သုဒဿနနှင့်သုဇာတာတို့သည် ဗာရာဏသီမြို့ရှိ အဆွေအမျိုးတို့ကိုတွေ့ရန် လှည်း ဖြင့် အတူသွားကြ၏။ မြို့အနီးသို့ ရောက်သော အခါ သုဇာသည် လှည်းပေါ်မှဆင်းသည်၊ အ၀တ်တန်ဆာတို့ကို ကောင်းစွာဆင်မြန်း၍ လှည်းနောက်က ခြေကျင်လိုက်ပါလာသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် ဆင်စီးလျက် မြို့ကိုလှည်လည်သည်တွင် သုဇာတာကို မြင်လေသှ်၊ အလွန်နှစ်သက်သဖြင့် မင်းချင်းတစ်ယောက်ကို ိစေလိုက်သည်။ လင်ရှိမရှိ မေးလေးသည်။ သုဇာတာလည်း ကျွန်မမှာ အိမ်ထောင်ရှင် ဖြစ်ပါသည်။ လှည်းပေါ်တွင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ အတူပါလာသည်။ ဟူ၍ ပြောကြားလေသည်။ မင်းချင်း ည်း အဖြစ်မှန်ကို လျှောက်ထားသဘ်။ မင်းသည်အကျင့်ပျက်သော မင်းဖြစ်ရကား လင်ရှိသောသုဇာတာကို ရအောင်ယူမည်ဟု ကြံသည်။ မင်းချင်းအား လှည်းကိုမည်သည့်အရပ်တွင် ရပ်နားသည်ကို လိုက်၍ကြည့်ချေ.. ဟုစေခိုင်းသည်၊ မင်းလည်း ညဉ့်အခါ မင်းချင်းအား မိမိ၏ မကိုဋ် တော်ကို သုဒဿန လှည်းပေါ်သို့ တိတ်တဆိတ် သွား ရောက်ချထားလေသည်။ နံနက်မိုးသောက်သော အခါ မှုးမတ်တို့အား မြို့တံခါးလေးမျက်နှာကို ပိတ် ၍ မကိုဋ်တော်ပျောက်သည်ဟု ကြွေးကြေ်၍ ရှာကြ ဟူ၍ စေသည်။ မှုးမတ်တို့သည် မကိုဋ်တော်ကိုရှာကြသည်၊ မကြာမီ သုဒဿနလှည်းပေါ်မှ မကိုဋ်တော်တွေ့သည် ထိုအခါ သုဒဿနကို ဖမ်းယူ၍ မင်းကြီလက်သို့ အပ်သည်။ မင်းက ဤသူခိုးကို သတ်မည်ဟု ဆိုကာ သုဿန် ကို ယူဆောင်သွားစေသည်။ မိမိကိုယ်တိုင် သတ်ရန် ဆင်စီး၍ နောက်မှ လိုက်သွားသည်။ ထိုအခါ သုဇာနာသည် ငိုကြွေးလျက် နောက်မှလိုက်သည်၊ သုဿန်သို့ရောက်သောအခါ သုဇာတာ က ငါ၏လင်သည် ခိုးသူမဟုတ် အပြစ်မရှိ ငါ၏လင် သည်ငါမှတပါး မလွန်းကျုးချေ မဖောက်မပြန် သစ္စာ စောင့်ထိန်းသူ ဖြစ်သည်၊ ငါသည်လည်း ငါ့လင်မှတပါး မလွန်ကျုး မဖောက်ပြန် သစ္စာစောင့်ထိန်းသူ ဖြစ်သည် ဤသစ္စာ အတိုင်းဟုတ်မှန်လျှင် ငါ့လင်ကို ကယ်သူပေါ်ပါစေသား.. ဟု သစ္စာအဓိဌာန်ပြာသည်၊ သစ္စာပြုသည့်ခဏအတွင်းမှာပင် သိကြားမင်းသည် ဆင်းလာသည်၊ ဗြဟ္မဒတ်မင်းကို ဆင်ပေါ်မှ တွန်းချသည်၊ သုဒဿန နှင့် သုဇာတာတို့ကို ဆင်ပေါ် သို့တင်သည် ။ ကိုယ်တိုင် ရာဇဘိသိတ်သွန်းပေး၍ ဟယ်....မှုးမတ်ပြည်သူတို့ မတရားသော မင်းကို ငါဖယ်ရှား၍ တရားစောင့်သောသူကို ငါမင်းမြှောက် လိုက်ပြီ.. သင်တို့ရိုသေစွာ အမှုထမ့းကြလော့ ဟူ၍ ဆိုကာ ကွယ်ပျောက်သွားလေသည်။ မှုးမတ်ပြည်သူတို့လည်း သုဒဿနမင်းကို ရိုသေစွာ ဆက်ဆံ၍ အမှုထမ်းကြသည်၊ မင်းအဆုံး အမကို လိုက်နာကြသည်။ သုဒဿနမင်းကလည်း မင်းကျင့်တရားဆယ်ပါးနှင့် အညီ မင်းပြာရာ တပြည်လုံး သာယာ ငြိမ်းချမ်း ကြည်ရွှင်ကြလေသည် ။ Credit - Aung Naing April Thin သုဇာတာ၏ သစ်စာ 🌾🌾🌾🌾 ရှေးသရောအခါ ဗာရာဏသီပွညျတှငျ ဗွဟ်မဒတျ မငျးသညျ မငျးပွု၏။ ထိုအခါဗာရာဏသီပွညျ၏ အနောကျနိဂုံးရှာ၌ သုဒူနအမညျရှိသော ပုဏ်ဏား သညျ သုဇာတာအမညျရှီသာ ဇနီးနှငျ့အတူ ပေါငျးသငျးနထေိုငျ၏။ သူတို့ဇနီးမောငျနှံတှငျ သားသမီးသုံး ယောကျထှနျးကားသညျ။ သုဇာတာသညျ သားသမီးသုံးယောကျ ထှနျးကား သောျလညျး ရုပျရညျမကြ နုပြို၏။ အလှနျခြောမော လှပ၏။ သုဒူသညျ ဇနီးသုဇာတာနှငျ့သားသမီး တို့ကို အလှနျခစြျခငျ မွတျနိုး၏။သစ်စာောငျ့ထိနျး၏။ ထိုအတူ သုဇာတာလညျး ခငျပှနျး သုဒူနနှငျ့ သားသမီးတို့ကို အလှနျခစြျခငျမွတျနိုး၏။ သစ်စာ စောငျ့ထိနျး၏။ ကောငျးစှာပွုစု လုပျကြှေး၏။ တဈနေ့တှငျ သုဒူနနှငျ့သုဇာတာတို့သညျ ဗာရာဏသီမွို့ရှိ အဆှအေမြိုးတို့ကိုတှေ့ရနျ လှညျး ဖွငျ့ အတူသှားကွ၏။ မွို့အနီးသို့ ရောကျသော အခါ သုဇာသညျ လှညျးပေါျမှဆငျးသညျ၊ အ၀တျတနျဆာတို့ကို ကောငျးစှာဆငျမွနျး၍ လှညျးနောကျက ခွကေငြျလိုကျပါလာသညျ။ ထိုအခြိနျတှငျ ဗွဟ်မဒတျမငျးသညျ ဆငျစီးလကြျ မွို့ကိုလှညျလညျသညျတှငျ သုဇာတာကို မွငျလသျှေ၊ အလှနျနှဈသကျသဖွငျ့ မငျးခငြျးတဈယောကျကို ိစလေိုကျသညျ။ လငျရှိမရှိ မေးလေးသညျ။ သုဇာတာလညျး ကြှနျမမှာ အိမျထောငျရှငျ ဖွဈပါသညျ။ လှညျးပေါျတှငျ ခငျပှနျးဖွဈသူ အတူပါလာသညျ။ ဟူ၍ ပွောကွားလသေညျ။ မငျးခငြျး ညျး အဖွဈမှနျကို လြှောကျထားသဘျ။ မငျးသညျအကငြျ့ပကြျသော မငျးဖွဈရကား လငျရှိသောသုဇာတာကို ရအောငျယူမညျဟု ကွံသညျ။ မငျးခငြျးအား လှညျးကိုမညျသညျ့အရပျတှငျ ရပျနားသညျကို လိုကျ၍ကွညျ့ခြေ.. ဟုစခေိုငျးသညျ၊ မငျးလညျး ညဉျ့အခါ မငျးခငြျးအား မိမိ၏ မကိုဋျ တောျကို သုဒူန လှညျးပေါျသို့ တိတျတဆိတျ သှား ရောကျခထြားလသေညျ။ နံနကျမိုးသောကျသော အခါ မှုးမတျတို့အား မွို့တံခါးလေးမကြျနှာကို ပိတျ ၍ မကိုဋျတောျပြောကျသညျဟု ကွှေးကျွေ၍ ရှာကွ ဟူ၍ စသေညျ။ မှုးမတျတို့သညျ မကိုဋျတောျကိုရှာကွသညျ၊ မကွာမီ သုဒူနလှညျးပေါျမှ မကိုဋျတောျတှေ့သညျ ထိုအခါ သုဒူနကို ဖမျးယူ၍ မငျးကွီလကျသို့ အပျသညျ။ မငျးက ဤသူခိုးကို သတျမညျဟု ဆိုကာ သုူနျ ကို ယူဆောငျသှားစသေညျ။ မိမိကိုယျတိုငျ သတျရနျ ဆငျစီး၍ နောကျမှ လိုကျသှားသညျ။ ထိုအခါ သုဇာနာသညျ ငိုကွှေးလကြျ နောကျမှလိုကျသညျ၊ သုူနျသို့ရောကျသောအခါ သုဇာတာ က ငါ၏လငျသညျ ခိုးသူမဟုတျ အပွဈမရှိ ငါ၏လငျ သညျငါမှတပါး မလှနျးကြုးခြေ မဖောကျမပွနျ သစ်စာ စောငျ့ထိနျးသူ ဖွဈသညျ၊ ငါသညျလညျး ငါ့လငျမှတပါး မလှနျကြုး မဖောကျပွနျ သစ်စာစောငျ့ထိနျးသူ ဖွဈသညျ ဤသစ်စာ အတိုငျးဟုတျမှနျလြှငျ ငါ့လငျကို ကယျသူပေါျပါစသေား.. ဟု သစ်စာအဓိဌာနျပွာသညျ၊ သစ်စာပွုသညျ့ခဏအတှငျးမှာပငျ သိကွားမငျးသညျ ဆငျးလာသညျ၊ ဗွဟ်မဒတျမငျးကို ဆငျပေါျမှ တှနျးခသြညျ၊ သုဒူန နှငျ့ သုဇာတာတို့ကို ဆငျပေါျ သို့တငျသညျ ။ ကိုယျတိုငျ ရာဇဘိသိတျသှနျးပေး၍ ဟယျ....မှုးမတျပွညျသူတို့ မတရားသော မငျးကို ငါဖယျရှား၍ တရားစောငျ့သောသူကို ငါမငျးမွှောကျ လိုကျပွီ.. သငျတို့ရိုသစှော အမှုထမ့းကွလော့ ဟူ၍ ဆိုကာ ကှယျပြောကျသှားလသေညျ။ မှုးမတျပွညျသူတို့လညျး သုဒူနမငျးကို ရိုသစှော ဆကျဆံ၍ အမှုထမျးကွသညျ၊ မငျးအဆုံး အမကို လိုကျနာကွသညျ။ သုဒူနမငျးကလညျး မငျးကငြျ့တရားဆယျပါးနှငျ့ အညီ မငျးပွာရာ တပွညျလုံး သာယာ ငွိမျးခမြျး ကွညျရှှငျကွလသေညျ ။ Credit - Aung Naing April Thin

via အလင္းေရာင္ ဓမၼ https://ift.tt/2NL4WZy