အလင်းရောင် ဓမ္မ: အိပ္လို႔ အား႐ွိတယ္ မထင္နဲ႔ <><><><><><><><> ရပ္ထဲရြာထဲမွာ ေန႔ခင္းေန႔လည္ အိပ္ခဲၾကပါတယ္။ ည ဘာလို႔ အိပ္တုန္း ? အိပ္ျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းဟာ 'အပူနဲ႔အပုပ္´ေလ အပူနဲ႔ အပုပ္ဟာ ေသြးေၾကာေလေၾကာထဲပါသြားေရာ ေန႔မွာ ေနရဲ႕အပူခ်ိန္ ႐ွိတဲ့အတြက္ ေမႊးညႇင္းေပါက္ ပြင့္ေနတယ္၊ ဒီေတာ့ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။ ေဟာ - ညဦး ၆ နာရီေလာက္ဆိုေတာ့ ေနဝင္သြားေပမယ့္ အပူခ်ိန္ က်န္ေနေသးတယ္၊ ေမႊးညႇင္းေပါက္ကေလးေတြ ႐ွိေနေသးတယ္။ ႐ွိတဲ့အပူပုပ္က ထြက္သာေသးတယ္။ ည ၉နာရီ, ၁၀ နာရီ ဆိုေတာ့ ေနနဲ႔ေတာ္ေတာ္ ေဝးသြားၿပီ ထင္တယ္။ အေအးဓာတ္ကေလး ရလာၿပီ ဆိုေတာ့ ေမႊးညႇင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ကုန္ၿပီ။ အပူအပုပ္က ဘယ္မွ ထြက္စရာမ႐ွိေတာ့ အစာအိတ္ထဲကေန ခါးဆစ္႐ိုးကေန ေဖာက္ၿပီး ေနာက္ေက်ာကို တက္ကေရာ။ ေဘးထြက္စရာ, ျဖန္႔ထြက္စရာ မ႐ွိေတာ့ အေပၚေဖာက္မွာပဲေလ၊ ေနာက္ေက်ာကတဆင့္ အုပ္ဆက္ေၾကာထိုး၊ အဲဒီကမွ ငယ္ထိပ္ကို ေဖာက္သြားမွာ။ ၁၀ နာရီ, ၁၁ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ပိုေအးလာၿပီထင္တယ္ ေဟ့ ...။ အဲဒီမွာ .... ႐ွိသမ်ွ အပူ အကုန္လံုး အလံုးအရင္းနဲ႔ ေနာက္ေက်ာက ထိုးတက္၊ ငယ္ထိပ္ကို သြားေဖာက္ေတာ့ ေသြးက်ၿပီး .....မ်က္ခံုးႀကီးေလးလံလာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သန္းလာတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ငိုက္လာတယ္။ ထိနမိဒၶက ဝင္ၿပီး အမိန္႔ေပးေရာ ' ငါ အိပ္မယ္ တဲ့ ´ ေန႔တိုင္း အိပ္လာတာ, တစ္သက္လံုး အိပ္လာတာ ဒီေန႔ တစ္ရက္ မအိပ္ဘူးကြာ လို႔ ေျပာရဲလား ? ဒီ ထိနမိဒၶ ကိေလသာက် ဘုရားထက္ ၾကည္ညိဳတယ္ ဘုရားအာရံုျပဳတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာတုန္း ? ( ခဏကေလးပါဘုရား ) ထိနမိဒၶ က်ေတာ့ေရာ ( တစ္ညလံုးပါ ဘုရား ) ဒါဆို ..... ဘုရားနဲ႔ ထိနမိဒၶ ဘယ္သူ႔ကို ဆည္းကပ္တာ ပိုေနတုန္း ? ( ထိနမိဒၶ ကို ပိုၿပီး ဆည္းကပ္ပါတယ္ဘုရား ) ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြလား ? ထိနမိဒၶ ဘာသာဝင္ေတြလား ? ............................................................... အိပ္လိုက္ၾကတာ, တကယ္လို႔မ်ား တို႔ေယာဂီေတြ ေလာဘႀကီးႀကီး, ေသာကႀကီးႀကီးနဲ႔ တေနကုန္..... ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ သြားေနသူဆိုရင္ ညအိပ္ရင္ ..... အပူအပုပ္ မ်ားလြန္းေတာ့ 'ေဟာက္´ၿပီးေတာ့ ေတာင္ အိပ္တတ္ပါသဗ်ာ...။ အပူအပုပ္က ႏွာေခါင္းကခ်ည္း ထြက္လို႔မႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ ႐ွဴေလမွာ ေလဘက္ကို တိုးယူတာ, ႐ိႈက္ေလမွာ အထဲထဲ႐ွိတဲ့ အပူအပုပ္ကို ထုတ္ပစ္တာ...၊ တို႔ ရန္ကုန္ေျပာ ေျပာရရင္ေတာ့ ေန႔မွာ .... ကားေတြ,လူေတြ ႐ႈပ္ေနတဲ့အတြက္ ျမဴနီစပယ္ ဝင္မသာဘူး၊ ည ..... ကားေတြသိမ္းၿပီ ဆိုေတာ့မွ ..... ျမဴနီစပယ္ ဝင္ရသလို ပါပဲဗ်ာ။ ေနပူ မိုး႐ြာ မေ႐ွာင္ , ေလာဘထန္ထန္, ေသာကထန္ထန္နဲ႔ အတင္း သြားထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အပူအပုပ္ `စု´ ေနၿပီ ....။ ညက်ေတာ့ .... ဝင္ေလကေလးက ေလေကာင္းေလသန္႔ကေလး၊ အဲဒီ ေလေကာင္းေလသန္႔ကေလးနဲ႔ ေလဆိုးေလပုပ္ေတြကို 'ထြက္ေလ´ နဲ႔ ထုတ္ပစ္ရတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အလြန္ပင္ပမ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္, အပူအပုပ္ႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ' ႏွာေခါင္းနဲ႔ ေလ မဆန္႔ေတာ့တဲ့အတြက္ ပါးစပ္ႀကီးပါ ေဟာက္အိပ္သဗ်ာ....။ အဲဒီမွာ ..... အပူအပုပ္ ကုန္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ပဲ ။ အအိပ္ႀကီးေတာ့ အပူအပုပ္ႀကီးလို႔ စိတ္ မကလက္ေတာ့တဲ့ ရဟႏ ၱာ အရွင္သခင္ႀကီးေတြက်ေတာ့ အိပ္ကို မအိပ္ေတာ့ဘူး၊ အရိယာအ႐ွင္သခင္ႀကီးမ်ားမွာ ကိေလသာမွ မ႐ွိေတာ့ဘဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း .... တေနကုန္ ဝင္ေလထြကိေလနဲ႔ ႐ွဴသြင္း, ႐ိႈက္ထုတ္ လုပ္ေနေတာ့ အပူအပုပ္ မေအာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တို႔ ေက်းဇူး႐ွင္ ေဝဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဘယ္လိုမ်ား မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ အမိန္႔ ႐ွိသြားသလဲ ဆိုရင္ "လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေန႔ သံုးမိနစ္ အိပ္ရင္ လံုေလာက္ပါတယ္ " တဲ့ ။ ဒါက အရိယာအျမင္, အရိယာ႐ႈေထာင့္က မိန္႔တာ၊ `အပူအပုပ္နည္းရင္ နည္းသေလာက္ အအိပ္နည္းတယ္´ အပူအပုပ္ ကင္းတဲ့အခ်ိန္ဟာ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္။ ဒါေပမယ့္ ...... ႏိုးသာႏိုးတယ္, မထေသးဘူး စိတ္က ႏိုးတာ မ်က္လံုးမဖြင့္ေသးဘူး၊ ႏိုးခ်င္စိတ္နဲ႔ ' ဖြင့္တယ္ - ဖြင့္တယ္´ အဆင့္ဆင့္ သြားတာဗ်။ အပူအပုပ္ ကင္းစင္ၿပီး.....ႏိုးထလာမွသာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း #အဲဒါ ..... အိပ္လို႔ အား႐ွိတာလား ? ေန႔မွာထက္ ညမွာက ဝင္ေလထြက္ေလက ပံုမွန္ မျဖစ္ဘူးလား ? အိပ္ၿပီဆို .... ေသာကအေႏွာင့္အယွက္ေတြ မ႐ွိေတာ့ဘူး ဝင္ေလထြက္ေလက - ႏွာသီးနဲ႔ ခ်က္တိုင္၊ ခ်က္တိုင္နဲ႔ ႏွာသီး ပံုမွန္ဗ် ။ ပံုမွန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခ်က္တိုင္ကေန တန္းၿပီးထြက္ရင္ အပူအပုပ္ေတြ အကုန္ပါသြားၿပီ ၊ အဲဒီအပူအပုပ္ ကုန္လို႔အား႐ွိတာ ။ အိပ္လို႔ အား႐ွိတယ္ မထင္နဲ႔ ။ -------------------------------------------------------- တို႔ ... ေန႔မွာလည္း ပံုမွန္ေလးသာ ႐ွဴ ေန, ႐ိႈက္ေနရင္ အပူအပုပ္ ေအာင္းႏိုင္ပါဦးမလားဗ်ာ ...။ ည အိပ္တဲ့ .....လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ွဴ ႐ိႈက္ႏႈန္း မျဖစ္ေသးလို႔ အပူအပုပ္ေတြ စုေနတာ ဘာလို႔ မျဖစိတုန္း ? ႏိုးကတည္းက - ေသာကႏိႈးလို႔ ႏိုးခဲ့တာက မ်ားတာကိုး.... `ငါ့ႏွယိ, အိပ္ယာထ ....ေနာကိက်လိုက္တာ, ဘာလုပ္ရဦးမယ္, ညာလုပ္ရဦးမယ္, ပ်ာယီးပ်ာယာနဲ႔ ။ အဲဒီကတည္းက ဝင္ေလထြက္ေလခင္ဗ်ာ ခ်က္တိုင္အထိ မေရာက္ေတာ့ဘဲ ရင္ၫႊန္႔ကေန ျပန္ထြက္ရတာ၊ သူ႔ေအာက္က .... ဘဝင္ေလက ပင့္တင္ထားၿပီေလ အိပ္ေနခ်ိန္ကေတာ့ ... ေလာဘေတြ , ေသာကေတြ ခဏ ေပ်ာက္ေနေတာ့ ဘဝင္ေလ ....အခုအခံ မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ သူ႔စိတ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ေဟာ ႏိုးပါၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ေသာကက တစ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုက္မယ္၊ ေလာဘက တစ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုက္မယ္၊ ေဆာင့္လိုက္တာနဲ႔ ... ဝင္ေလထြက္ေလ ပံုမွန္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ရင္ၫႊန္႔ေလာက္ကပဲ အဆင္းအတက္ လုပ္ေနရေတာ့ အပူေအာင္း မေနေပဘူးလားဗ်ာ။ ဒါ အိပ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေျပာတာ။ ေယာဂီတို႔ .... ကိုယ္တိုင္ စမ္းၾကည့္ပါ။ တို႔ ေျပာလို႔ ဆိုၿပီး မယံုပါနဲ႔ ဦး ဟုတ္, မဟုတ္ ...လက္ေတြ႔ စမ္းၾကည့္ၾက။ အိပ္တာေလးကိုပင္လ်င္ ေကာင္းေကာင္း ကြဲကြဲျပားျပား သိေအာင္ လုပ္ခဲ့စမ္းပါ။ အဲဒီမွာ ... စိတ္ကေလးက အရင္ႏိုးလာပါတယ္ဗ် ။ ဒါၿပီးမွ .... ကိုယ္ကို အထခိုင္းတာပါ စိတ္ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေလရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ ႐ုပ္လည္း အသက္ဝင္ရတာ။ အေပၚပိုင္း ကိုယ္ေပၚမွာ စိတ္ေရာက္လို႔႐ွိရင္ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ေလ ' စိတၱဇဝါေယာ´ေၾကာင့္ ထၿပီး လႈပ္႐ွားေပးရတာ ။ ဒါၿပီးေတာ့ ... ေအာက္ပိုင္းကိုယ္ႀကီးကို ေထာင္ ခ်င္ေတာ့ .... လက္ကေလးကို အေထာက္ခိုင္းေသး ထင္တယ္၊ ဒီမွာလည္း .... လက္မွာ စိတ္ေရာက္မွ၊ လက္မွ စိတၱဇဝါေယာ ပ်ံႏွံ႔ၿပီး လႈပ္႐ွားၿပီး အသက္ဝင္ေပးရပါတယ္။ ဒါၿပီးမွ .... ကိုယ္ႀကီးကို ထေပးေအာင္ ေထာင္ေပးရတာပါ။ ေယာဂီတို႔ .....အိပ္ေနတာခ်ည္းက တံခါးေပါက္နဲ႔ တည့္ခ်င္မွ တည့္မွာပါ၊ တံခါးေပါက္တည့္ေအာင္ စိတ္ကပဲ ......ထည့္ေပးရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလို ..... စိတ္က ဒီကိုယ္ႀကီးကို အသက္သြင္းၿပီး အဆင့္ဆင့္ခိုင္းလာပံုကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ေပးစမ္းပါ။ ဒါကို ဇာဂရိေတ၊ ႏိုးတဲ့ကာလမွာလည္း သမၸဇာနကာရီ ေကာင္းေကာင္း ..... ကြဲကြဲျပားျပားသိေအာင္ လုပ္ေပးစမ္းပါတဲ့။ ဘယ္သူသည္ ထသလဲ ? ဘာေၾကာင့္ ထသလဲ ? အဲဒီမွာ ... 'စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ ႏွစ္ဦးေပါင္းၿပီး အတိုင္ေဖာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ထရတာေလးေတြ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး #ဓမၼႏွစ္သက္သူ